มา >>635-636
ฉันอยู่ที่นี่มาได้หนึ่งเดือนแล้วล่ะค่ะ
แม้จะไม่ชินกับสภาพแวดล้อมนัก แต่ก็ค่อยๆปรับตัวได้เรื่อยๆ ที่นี่น่ะมีเพื่อนหมามากมายหลายสายพันธุ์เลยล่ะ แบ่งเป็นกลุ่มหมาพันธ์ทั่วไปกับหมาชั้นเลิศ ฉันได้อยู่ในกลุ่มหมาชั้นเลิศอย่างงงๆ มันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนักหรอก เพราะกะหมาทั่วไปฉันก็เป็นมิตรกับเขา และไปคุยเล่นด้วยกันบ่อยๆ
แต่ไม่รู้ทำไมเจ้านายน้อยถึงชอบพาฉันไปเดินเล่นกับคู่หมาใหญ่สองตัวนั้นก็ไม่รู้เนี่ยซิ
เพื่อนหมาสาวๆหลายตัวต่างพากันเห่าอิจฉาทุกครั้งเลยล่ะค่ะ บอกว่า "ดีจังเลยค่ะ ท่านเรย์ทันที่ได้ไปเดินเล่นกับท่านไซซายะและท่านชูสุมอยที่เป็นหมาชั้นเลิศทั้งคู่เลยน่ะ~"
ไม่เห็นน่าอิจฉาเลยค่ะ! ทั้งสองตัวน่ะตัวใหญ่กว่าฉันอีกสองเท่าเลยนะคะ เวลาโดนมองลงมาจากข้างบนน่ะเหมือนจะถูกขย้ำได้ทุกเมื่อเลยล่ะ! น่ากลั๊ว!
กับไซซายะน่ะไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ หลังจากมาอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วันฉันก็จัดเขาในหมวดหมาบ้าพลังไปแล้ว ถ้าหลบได้ก็ไม่มีปัญหานักหรอก ถึงส่วนใหญ่จะหลบไม่เคยได้เลยก็เถอะนะ...
แต่เทียบกับชูสุมอยแล้ว เขาน่ากลัวกว่าเยอะเลยล่ะ ชูสุมอยหน้าตายิ้มๆเป็นมิตรตลอดเวลาจนไม่รู้เลยล่ะว่าคิดอะไรอยู่ แล้วเขาก็มักจะจับตามองฉันตลอด เวลาออกไปเดินเล่นก็ตามติดฉันไม่หยุดเลยล่ะ แง้ เหมือนกับสุนัขล่าเหยื่อเลยล่ะ เขาจะต้องหาโอกาสเชือดฉันที่เป็นหมาเล็กอยู่แน่ๆ! น่ากลัวๆๆ
หากมีโอกาส ตอนอยู่ที่บ้านฉันก็จะไม่เข้าใกล้สองตัวนี้เลยล่ะค่ะ ขอพื้นที่ความสงบให้ฉันเถอะค่ะ!
แต่ว่าหลังจากวันนั้นที่ไซซายะพยายามจะวิ่งไปให้รถชนแล้วได้พบกับหมาบ้านๆพันธุ์ชิบะตัวนั้น ความสงบสุขของฉันก็พังทลาย
"นี่เธอน่ะ"
"คะ? "
ขณะที่ฉันกำลังกินอาหารเม็ดอย่างเพลิดเพลิน ไซซายะก็เข้ามาหาฉัน พร้อมกับชูสุมอยที่จับตามองฉันอยู่เช่นเดิม
"เธอเพิ่งจะเข้ามาที่บ้านนี้ได้ไม่นาน ดังนั้นฉันจะรับน้องให้เธอเอง!"
เป็นบ้าอะไรมาอีกล่ะคะเนี่ย?
"ฉันขอมอบภารกิจสปาย! ให้เธอออกไปตามสืบเรื่องของวาคาชิบะ ว่าเธออยู่ที่บ้านไหน!"
"หา!?"
ฉันกับชูสุมอยเห่าเสียงหลงออกมาแทบจะพร้อมกัน ก่อนที่ชูสุมอยจะเข้ามาร่วมวงสนทนาด้วย
"ไซซายะจะให้เรย์ทันไปสืบได้ยังไงล่ะ นายก็รู้นี่ว่าเจ้านายไม่ยอมให้พวกเราออกจากบ้านเองน่ะ"
"ใช่แล้ว! ก็เพราะอย่างนั้นถึงต้องให้ยัยนี่ไปไงล่ะ! ตัวเล็กๆแบบนี้เข้าออกง่ายเจ้านายไม่รู้ตัวหรอก!"
"เห----แต่ว่า... "
"เงียบน่าชูสุมอย นี่เป็นภารกิจสปายเพื่อทดสอบไงล่ะว่ายัยนี่เหมาะจะอยู่ในกลุ่มหมาชั้นเลิศอย่างเราจริงหรือไม่!"
ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่อยู่แล้วอะคะ งั้นไม่ทำก็คงได้ซินะ
"ถ้าภารกิจสำเร็จ ฉันจะยอมยกขนมชั้นดีให้กับเธอหนึ่งสัปดาห์เลย!"
"จริงเหรอคะ!?"
ฉันร้องเสียงหลง ไซซายะก็แยกเขี้ยวยิ้มให้ หางกระดิกไปมาอย่างชอบใจ อุหวาๆ แย่แล้ว! ติดกับซะแล้ว!
"ฉันให้เวลาหนึ่งสัปดาห์! ทำภารกิจให้ดีๆล่ะ ยัยเบ๊!"
เบ๊เหรอคะ? สปายไม่ใช่เหรอคะ สปายน่ะ
"ช่วยไม่ได้ล่ะนะเรย์ทัน" ชูสุมอยพูดส่งท้าย ยังยิ้มๆแบบเดิม จริงๆแล้วกำลังหัวเราะเยาะฉันอยู่ซินะ! แง่ง!!!!
×××××
ฉันพาร่างหมาตัวน้อยๆออกมาจากคอกหมาชั้นเลิศด้วยสภาพจิตใจห่อเหี่ยว ไปที่สนามหญ้าที่มีหมาทั่วไปวิ่งเล่นกันอยู่
"เรย์ทันเป็นอะไรรึเปล่า?" อากิตะว่าคุงเห่าเรียก อากิตะว่าคุงเป็นเพื่อนหมาใจดีของฉันตัวแรกที่บ้านนี้เลยน่ะค่ะ
"มีปัญหาอะไรเหรอครับ?" จ่าฝูงถามขึ้นขณะเดินเข้ามาหา ฉันไม่แน่ใจว่าเขาชื่ออะไร แต่ทุกคนเรียกเขาว่าจ่าฝูง เป็นหมาพันธ์ดัชชุนที่แอบหลงรักมิฮาว่า หมาพันธ์ชิวาว่าอยู่แล้วมักจะมาปรึกษาเรื่องความรักกับฉันบ่อยๆ
"เครียดบ่อยๆไม่ดีต่อสุขภาพขนลอนสวยๆของอาจารย์นะครับ!" เป็นอิวาลิชคุง หมาพันธุ์อิงลิชบูลด็อก ตั้งแต่พบกันครั้งแรกเขาก็หลงใหลในขนลอนยาวของฉันเข้าอย่างจัง บ่นๆว่าทำไมบูลด็อกถึงไม่เป็นพันธุ์ขนยาวบ้างนะอยู่บ่อยๆล่ะ
มีหมาทั่วไปหลายตัวเลยล่ะนะที่เป็นเพื่อนฉัน แต่ก็มีอีกจำนวนมากเลยล่ะค่ะ ที่พอเห็นจี้รูปดอกโบตั๋นสีแดง สัญลักษณ์ของกลุ่มหมาชั้นเลิศที่ปลอกคอก็รีบเผ่นไปซะก่อน
แง้ นี่แค่จี้เองค่ะ อย่ากลัวฉันเลยนะคะ~ ฉันเป็นแค่อเมริกันค็อกเกอร์สแปเนียลธรรมดาๆเองค่า~
พอคิดถึงภารกิจที่ต้องทำก็เอาต้องถอนหายใจจนลงไปนอนแผ่กะพื้นเลยล่ะค่ะ
"ทุกคนคะ ถ้าภารกิจล้มเหลวเก็บกระดูกฉันด้วยนะคะ~"
----------
นี่กูแต่งอะไรด้วยวะ 55555