Fanboi Channel

ฟินกับยูกิโนะคุงรับวาเลนไทน์เลย

>>560 มาแล้วววว นี่วาเลนไทน์แล่วเหรอวะ... บังเอิญชีวิตไม่ค่อยมีส่วนเกี่ยวข้องกะวันนี้ ก็เลยไม่ได้สนใจอ่ะนะ... //หัวเราะแบบดรายๆ

ช่วงนี้ชีวิตดีมีฟิคให้อ่านตลอด กูรู้สึกเคลิบเคลิ้มเหมือนมีพลังกาวสถิตอยู่กับตัวตลอดเวลา พวกมึงเอาไปเลยสามตอนรวด //ปาตอนใหม่ใส่รัวๆ
โดยเฉพาะ >>548-553 มึงต้องมาต่อให้จบน้าาาาาา เอาให้งานเสร็จก่อนก็ได้ กูตามอยู่น้าาาาาาาาา

>>562 เอ่อ ลืมบอก สามตอนรวดนี่คือสามวันติดนะ ไม่ใช่วันละสามตอน เดี๋ยวกูตาย...

>>562 โม่งแปลน่ารักที่สุดดดดดดดดด กูนี่อุตส่าห์​รีเฟรซเว็บแมวรัวๆเลย วันละตอน สามวันติดหรอกเหรอ แค่นั้น​ก็โอเคค่าาาาา

>>562 กรี้ดดดดด โม่งแปลน่ารักที่ซู้ดดดดก ทีนี้ล่ะ กูใกล้จะได้กร๊าวววแล้ว โอ้ โฮะ โฮะ โฮะ!!

>>562 กราบขอบพระคุณโม่งแปลที่ลงวันติดกันอีกครั้ง อย่างน้อยๆช่วงวาเลนไทน์นี้ก็มีอะไรทำนอกจากมองคนเขาให้ดอกไม้กัน ฮรึกส์ *กัดผ้าเช็ดหน้า*

ตอนล่าสุด​นี้น่าจะทำให้เรือยูกิโนะคนล้นเรือ 55555 เป็นฉากโดขิโดขิรับวาเลนไทน์​มากค่ะ
มันก็มีพวกข่าวลือ​ว่าเขาซี้กันไรงี้​จริงๆซินะ นึกว่าจะมีแต่ข่าวจักรพรรดิ​ซะละ หรือข่าวเพราะผ้าขนหนู​นั่นกันนะ?

ว่าไปโม่งแปลจะอัพตอนติด มันก็จะถึงตอนนั้นแล้วซินะซินะซินะ กรี๊ดรอแป๊ป

>>543 อ๊ายยยยยยยยยยย กูชอบแฟนอาร์ตมึงมาก สบตากับท่านเอ็นโจแล้วมีความเขิน มีความละมุน >///< ท่านเรย์กะใจแข็งอยู่ได้อย่างไรคะ ได้โปรดล้มลงไปในอ้อมแขนคุณชายของบ่าวเสียทีเถอะค่าาาาา

เห็นบอกดีใจเพราะไม่มีผู้ชายคนไหนเคยลุกมาปกป้องมาก่อน แหม่ ก็เอ็นโจไงค้า ท่านเรย์กะ ปกป้องตั้งหลายครั้ง ทำเป็นลืมเหรออออออ แม้จะโดนทวงบุญคุณบ้างสำหรับตอนนั้นก็เหอะ แต่ก็ยังนับว่าปกป้องนะคะ

ขอบคุณโม่งแปลมากค่ะ ขิๆๆๆ กร้าวใจ

โม่งแปลลไอเลิฟยูววววว
ตอนล่าสุดยิ่งอ่านกูยิ่งหมั่นตาไก่โง่วะ โหวกเหวกคำพูดคำจาแม่งโคตรนางร้ายเกรดc อ่านๆไปนึกว่าผู้หญิงมากรี้ดกร๊าดๆ โฮ่ยยยย ลำยายยยย
ส่วนยูกิโนะ.......กูขอโทษนะ..กูขอโทษ! ขอโทษที่อ่านแล้วกูดันเผลอจิ้นไปกับฟิค กูมันแย่ เอาฟิคกับ อฟช. ไปผสมกัน ฟิคที่ยูกิโนะที่ชาติก่อนเป็นชูสุเกะตายแล้วมาเกิดเป็นน้องชูสุเกะผมดำ พอเอามาปนกันแล้วทำให้รู้สึกว่ายูกิโนะแม่งกีดกันศัตรูเพื่อน้องชาย(ชูสุเกะผมดำ)ชัดๆ ความบราค่อนที่กูคิดไปเองนี้ ซู้ดดดดดดดดดดดดด //สูดกาว

โม่งแปล... มึงนี่พอเมากาวแล้วก็บ้ายุพอตัวนี่หว่า (ซึ่งก็ดี กูชอบมาก ขอบคุณจริงๆ) เอ้าโม่งฟิคสู้ๆ

ปล. กูรออ่านฟิคสลับร่าง/สลับเพศอยู่นะ ไหนๆ เปิดมาแล้วก็เอามาให้หมด ระหว่างรอกูก็คิดไปไกลละเนี่ย...

>>571 กุคิดเหมือนมึงเลย กุอยากได้ฟิคยูกิโนะ(เอ็นโจกลับชาติมาเกิด) ภาคต่อมาก ใครก็ได้แต่งทียยยย

อยู่ดีก็อยากอ่าน ฟิคยูกิโนะกับซูซูเกะสลับร่างกันจัง

>>548-553 กุชอบฟิคนี้มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก โคตรรรรรรรรรดี แต่งต่อนะมึงงงงงงงงง ฮือออออ แม่งดีมากมากกกกกกกกก รักมึง

กรี้ดดดดดดโม่งแปลลลลลล วันวาเลนไทน์กุไม่เหงาแล้ววววว โฮรววว ขอบคุณมึงงงงงงง ช่วงนี้มึงปล่อยของมาก เมากัญชาสินะ--- แบบนี้ต้องรมควันกัญชามึงบ่อยๆ-- ขอบคุณมากกกกก รักมึงมากนะ /โป่งชี้ก้อย

>>574 กูมีพล็อตอยู่นะ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะได้แต่งวันไหน (´∀｀)

>>572 >>575 พวกมึงไม่รู้อะไร กูเมามานานแล้ว ใครไม่รู้เมากาวมาตัดสายเบรคกู กูเลยแปลแบบเบรคแตกกระจุยมาซักพักแล้ว แต่ยังเหลือเชือกต่อชีวิตยั้งตัวเองไว้ไม่ให้เอามาลงรวดเดียวหมดแบบตุ้งแช่ ไม่งั้นมันจะลำบากตัวเองตอนงานเข้าแล้วไม่มีสต็อคกักตุน ยังไงกูรออ่านฟิคของพวกมึงอยู่นะ เคะเคะเคะ

งั้นใครก็ได้ช่วยไปตัดเชือกต่อชีวิตโม่งแปลหน่อยดิ๊ ถ้าได้จริงนะกูจะตะกละแดกรวดเดียวให้ท้องแตกตายไปเลย กูสมองน้อย คิดล่วงหน้าเผื่อวันที่ไม่มีจะแดกไม่เป็นอะ ดีงามขนาดนี้ กูยอม

>>571 เดี๋ยวรอคุณ"ว่าที่"คู่หมั้นออกมาแล้วกูจะเขียนฟิคนั้นต่อนะ ตอนนี้ก็สูดดมของเก่าไปก่อน

อ่านตอนใหม่แล้วฟุ้งมากแต่แต่งยาวๆไม่เก่งขอนิดนึงละกันนะเมิง

โลกคู่ขนานซักแห่งนึง

หลังจากโดนยูกิโนะคุงลากฉันมาที่สโมสรเปติต์
เราก็คุยกันเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย จนมาถึงเรื่องของสาเหตุที่คาซึรางิคุงคอยหวงท่านเอ็นโจอยู่ตลอดเวลา

"ท่านพี่มีคู่หมั้นแล้วฮะ"

ประโยคอื่นๆนอกจากนั้นไม่เข้าหูฉันไปพักนึงเลยค่ะจนโดนยูกิโนะคุงจับแขนเสื้อดึงเบาๆพลางจ้องด้วยดวงตาใสแป๋วเจือความเป็นห่วง

"คุณพี่เรย์กะฮะเป็นอะไรไปนะฮะ ทำไมจู่ๆถึงได้ร้องไห้"

ร้องไห้ ใครร้องไห้กันคะเทวดาตัวน้อย เอ๊ะ อุ่นๆเปียกๆ ตายแล้วน้ำตาไหลจริงๆด้วยเกิดอะไรขึ้นเนี่ยหรือว่าฝุ่นเข้าตากันนะ ว้ายๆๆทำให้เทวดาน้อยเป็นห่วงซะแล้ว ดีนะที่ใช้เครื่องสำอางกันน้ำไม่งั้นคงทำให้ยูกิโนะคุงกลัวแน่ๆเลย

"หรือว่าจะเสียใจที่ได้ยินว่าท่านพี่มีคู่หมั้นกันฮะ"

โถๆๆไม่ใช่อย่างนั้นหรอกค่าเข้าใจผิดแล้วนะคะ แต่จะอ้างว่าฝุ่นเข้าตาเดี๋ยวยูกิโนะคุงจะไม่เชื่ออ้างอย่างอื่นไปละกัน

"ไม่ใช่หรอกจ๊ะ น้ำตามันซึมออกมาเพราะพี่นึกถึงตัวเองที่เดียวดายไม่มีใครสนในขณะที่คนอื่นเขามีคู่หมั้นคู่หมายแล้วเท่านั้นเองจ๊ะ"

ทำไมถึงปล่อยมุกทำร้ายตัวเองก็ไปนะตัวฉัน สมกับที่เป็นผู้ใหญ่บ้านคานทองจริงๆเลย
ดูสิ ยูกิโนะคุงทำหน้าครุ่นคิดใหญ่เลยสงสัยจะตามมุกไม่ทัน

แล้วยูกิโนะคุงก็เงยหน้าขึ้นมาทำหน้าขึงขัง พอมองมุมนี้แล้วเหมือนพี่ชายเลยนะจ๊ะ พี่สาวเริ่มกลัวแล้วนะเนี่ย

"ถ้าอย่างนั้น ผมจะเป็นคู่หมั้นให้คุณพี่เรย์กะเองนะฮะ คุณพี่จะได้ไม่ต้องเศร้าอีกเวลาที่ได้ยินเรื่องคนอื่นมีคู่หมั้น"

เลือดกำเดาพี่สาวทะลัก(ในใจ)แล้วจ๊ะพ่อเทวดาตัวน้อย โถๆๆเป็นสุภาพบุรุษอะไรแบบนี้
ระหว่างที่ฉันกำลังลังเลว่าจะตอบยังไงดีไม่ให้สุภาพบุรุษตัวน้อยผู้แสนดีต้องเสียน้ำใจ ก็มีเสียงเรียกดังขึ้นมา

"ยูกิโนะรบกวนคุณคิโชวอินอีกแล้วนะ"

จอมมารร้ายตัวการที่ทำให้ยูกิโนะคุงต้องมาปลอบใจคนโสดอย่างฉันนี่เอง
ตาเอ็นโจเองก็ดันตาไวสังเกตเห็นรอยเช็ดคราบน้ำตาของฉันเข้า แล้วก็สอบถามยูกิโนะคุงว่าทำอะไรให้ฉันร้องไห้รึเปล่า อีตานี่นี่อย่ามาใส่ร้ายยูกิโนะคุงนะยะนี่มันฝีมือนายต่างหาก อาเร๊ะ... ผงเข้าตาต่างหาก ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายเลยซักนิด แล้วอะไรกันพอฟังยูกิโนะคุงเล่าเสร็จก็หันมาส่งยิ้มพิลึกๆให้อีก จะเอาไปแบล็กเมล์สินะ เสียท่าซะแล้วสิ

******

จบจ้าไม่รู้จะต่อไงดีแล้วจ้า

>>580 มีคนซึนทางนี้ค่ะ ถ้าซึนมากต้องหวานใส่มากๆนะคะ เดี๋ยวซึนแตกอะไรๆก็จะดีเองค่ะ อะฮิ้วววววววววว
ไม่ใช่คู่หมั้นนะคะ แค่ว่าที่เฉยๆ ผู้ชายเขายังไม่ตกลงอะไรด้วยเลย จะมโนเป็นคู่หมั้นไปเองก็ดูน่าเกลียดเกินไปนะคะ

>>576 จัดมาเลยเพื่อน
>>580 เพื่อนโม่งคือดีงามมากเลยอะ สุดยอดแบยโดคิโดคิ ตอนยูคิโนะขอเป็นคู่หมั้นท่านเรย์กะ จอมมารนั้นเคี้ยวยาก มาเคี้ยวเด็กๆดีกว่านะ เป็นอมตะด้วย

โฮกกกก คุณตำรวจขาา มาจับคนซึนตรงนี้ทีค่าาา อยากเห็นตอนจอมมารเดเระแตกแล้ววว ฮือ เห็นคู่พี่น้องตระกูลเอ็นโจแล้วถ้ากูว่างเมื่อไหร่กูจะรีบแต่งครอบครัวโจโจ้ยูกิโนะชูสุเกะทันทีเลย กูจะสาดเลือดบราค่อนให้ตายกันไปข้าง! 5555

โอเค ระหว่างรอหลายๆฟิคก็มาอ่านสลับร่างคั่นเวลาไปก่อน
>>453 >>464 เขียนจากพล็อตนี้
-----------------------

จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันที่อากาศค่อนข้างจะแย่เล็กน้อย ฉันได้รับบัตรเชิญจากมาดามคาบุรากิให้ไปร่วมดื่มน้ำชายามบ่ายเช่นเคย ทุกอย่างก็ปกติดีจนกระทั่งมาดามคาบุรากิให้สาวใช้เอาคุกกี้มาเสิร์ฟพร้อมกับน้ำชา บอกว่าเป็นสินค้าใหม่ของโรงแรมในเครือ

"เอ๋ นั่นคุกกี้เสี่ยงทายไม่ใช่เหรอคะ" เด็กผู้หญิงอื่นๆในวงน้ำชาทำเสียงตื่นเต้นเมื่อได้เห็นคุกกี้บนจาน

"เห็นว่าคำทำนายแม่นมากเลยนี่คะ"

ฉันได้ฟังสรรพคุณของคุกกี้เสี่ยงทายจากปากคนอื่นๆที่เคยลิ้มลอง โอ้โฮ ดีเลิศขนาดนี้เลยเหรอคะ ทั้งอร่อย ทั้งทำนายแม่นก็เลยขายดีสุดๆ แถมวันหนึ่งๆก็ผลิตออกมาไม่มาก กลายเป็นสินค้าหายากที่นิยมกันในหมู่สาวๆสังคมชั้นสูง ไม่ลิ้มลองไม่ได้แล้ว

มีม้วนกระดาษแผ่นเล็กๆอยู่ในคุกกี้ ฉันลองแกะออกมาอ่าน "ชะตาดอกท้อพลันเรียกหา คือช่วงเวลาแห่งการเปิดเผยสิ่งที่ซ่อนเร้น เป็นการเปลี่ยนแปลงที่ไม่อาจหลีกหนี ร่วมมือกับคู่ชีวีเพื่อแก้ไข ความรักและความเข้าใจจะช่วยฟันฝ่าอุปสรรคทั้งปวง"

"ชะตาดอกท้อนี่มันอะไรเหรอคะ" ฉันถามมาดามคาบุรากิไป

"อ้าว คุณเรย์กะได้คำทำนายที่สาวๆอยากได้กันมากที่สุดเลยนะคะเนี่ย" มาดามคาบุรากิเอามือป้องปากหัวเราะคิกคัก ทำเหมือนคาดไม่ถึง "ชะตาดอกท้อก็คือมีดวงชะตาเกี่ยวกับความรักค่ะ"

เอ๋ มีดวงเกี่ยวกับความรักงั้นเหรอคะ

ฉันจ้องมองกระดาษอย่างตื่นเต้น เอ็นโจที่นั่งข้างๆกันก็เอี้ยวตัวมาพูดด้วย "ได้คำทำนายเดียวกันเลยนะ คุณคิโชวอิน"

อย่ามาแอบอ่านข้อความของคนอื่นเขาสิคะ

แต่นอกจากฉันกับเอ็นโจก็มีคนได้คำทำนายซ้ำๆกันบ้าง แต่ไม่ใช่แบบเดียวกับที่ฉันได้ ส่วนคาบุรากิก็ได้คำทำนายว่าจะมีปัญหาครั้งใหญ่ให้รับมือ เห็นเจ้าตัวขมวดคิ้วใหญ่เลยล่ะค่ะ

ปัญหาอะไรนะคะที่สามารถสั่นสะเทือนเจ้าเด็กบ้านี่ได้ อยากจะรู้จังเลยค่า อุฮุฮุฮุ

กลับมาบ้านในตอนเย็น ฝนหลงฤดูก็ตกลงมาพอดี ลมพัดเอากลีบดอกท้อที่กำลังบานสะพรั่งให้ปลิวขึ้นฟ้า ลมแรงจนน่ากลัวว่าจะถอนรากถอนโคนต้นท้อให้ปลิวไปตามลมด้วย

ฉันนั่งมองกลีบดอกท้อที่ถูกลมพัดจากหน้าต่าง ก็นึกถึงคำทำนายขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ ชะตาดอกท้องั้นเหรอ

แล้วอยู่ๆก็นึกถึงคนที่ได้คำทำนายเดียวกันนี้ด้วย เอ็นโจก็มีชะตาดอกท้อเหมือนกันกับฉันสินะคะ แต่หมอนั่นมีสาวๆมารุมกรี๊ดเยอะแยะยิ่งกว่าดอกท้อที่บานบนต้นไม้อีกมั้งคะ คงไม่ต้องการชะตาดอกท้ออะไรนี่หรอก

แว่วเสียงระฆังดังเข้ามาให้ได้ยิน เอ๋ ฝนตกหนักขนาดนี้ เสียงระฆังลอยมาจากที่ไหนกันคะ

ฉันปัดเรื่องนี้ออกไปจากหัวเมื่อท่านพี่กลับมาบ้านพร้อมกับเค้ก วันนี้ก็เป็นวันที่ผ่านไปมีความสุขอีกหนึ่งวันค่า
--------------------------

เมื่อคืน เหมือนจะฝันแปลกๆด้วยล่ะค่ะ แต่จำไม่ได้ว่าฝันอะไร

ฉันลืมตาขึ้นแบบงัวเงียเพราะได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก ลุกขึ้นไปตบมันให้เงียบเสียงแล้วเอาผ้าห่มคลุมตัวไว้เหมือนเดิม

"ขออีกห้านาทีนะคะ"

ฉันลืมตาโพลงเมื่อพูดจบ เอ๊ะ นี่ห้องฉัน บ้านฉันไม่ใช่หรือคะ แล้วทำไมได้ยินเสียงเอ็นโจกันล่ะ

พอลุกพรวดขึ้นมา มองไปรอบๆก็ไม่พบเงาเอ็นโจแต่อย่างใด แล้วก็ไม่ใช่ห้องที่เคยคุ้น ฉันมาหลับในบ้านใครเขาเข้าล่ะคะ

หรือจะอ่อนเพลียจากอากาศในงานเลี้ยงน้ำชาจนต้องนอนค้างบ้านมาดามคาบุรากิ

ว้ายยยย แย่แล้วค่ะฉัน ทำตัวเสียมารยาทขนาดนี้เลยงั้นหรือ

ฉันเลิกผ้าห่มออก เดินไปเปิดประตูอย่างเร่งร้อน สาวใช้สองคนกำลังเดินผ่านมาพอดี พอเห็นฉันก็ถอนสายบัวย่อตัวให้ "อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านชูสุเกะ"

เอ๋ ท่านชูสุเกะ!!!

ฉันอ้าปากค้างกับคำเรียกนั้น รู้สึกช็อคอย่างแรงกล้า

"อ้าว วันนี้ไม่ไปโรงเรียนงั้นเหรอคะ คุณชูสุเกะ" มาดามเอ็นโจที่เพิ่งออกจากห้องทำหน้าแปลกใจใส่ฉัน "ไม่รีบแต่งตัวเดี๋ยวจะไปสายนะคะ"

ฉันปิดประตูห้องแล้วถลาไปที่กระจกทันที ภาวนาให้ไม่ใช่อย่างที่คิด แล้วก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อได้เห็นเอ็นโจ ชูสุเกะมาอยู่ตรงหน้าฉัน

เสียงกรีดร้องโหยหวนของฉันดังไปทั่วบ้าน

มาดามเอ็นโจและพ่อบ้านวิ่งเข้ามาข้างในห้อง ดูจะตกอกตกใจไม่น้อยกับเสียงกรีดร้องและท่าทางของฉัน แต่ฉันหาได้สนใจไม่ มือยังคงชี้นิ้วไปตรงหน้ากระจก แล้วเอ็นโจที่อยู่ในกระจกก็ทำกริยาเดียวกับฉันไม่ผิดเพี้ยน

"คุณชูสุเกะ เป็นอะไรไปคะ" มาดามเอ็นโจเขย่าตัวฉันเบาๆ "ไม่สบายสินะคะ ถึงได้ทำท่าแปลกๆ เดี๋ยวไปโรงพยาบาลเลยดีกว่า"

ฉันพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเพราะยังช็อคอยู่ แต่พอได้สติก็รีบปฎิเสธที่จะไปโรงพยาบาล พร้อมกับยืนยันว่าสบายดีด้วยความแข็งขัน

ถ้าฉันอยู่ในร่างของเอ็นโจ แล้วร่างของเรย์กะล่ะคะ อย่าบอกนะว่า.....

เพื่อเป็นการยืนยันสมมติฐานของฉัน ต่อให้ป่วยแค่ไหนก็ต้องไปให้ดูให้เห็นกับตาให้ได้เลยค่ะ

พอมาถึงห้องเรียน ฉันก็ลองสอดส่ายสายตาหาตัวฉันเองก่อน แต่ดูเหมือนจะยังไม่มา ฉันเลยเดินไปที่ห้องเรียนของเอ็นโจเพื่อเอากระเป๋าไปเก็บ แล้วปัญหาก็เกิดขึ้นค่ะ

ฉันไม่รู้ว่าเอ็นโจนั่งอยู่ตรงไหนน่ะสิ

ยืนรีๆรอๆอยู่หน้าประตูห้อง กะว่าให้คนเข้าไปกันให้หมด แล้วที่นั่งตรงไหนว่างคงจะเป็นที่นั่งของฉัน แต่ก็มีมือมาตบบ่าฉันจากทางข้างหลัง

"โย่ว ชูสุเกะ" คาบุรากินี่เอง ตกใจหมดเลยค่ะ "ยืนทำอะไรไม่เข้าห้องเนี่ย"

"คือว่า...." ฉันพยายามคิดหาคำตอบอยู่ในหัว "...เอ่อ...."

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ"

คิโชวอิน เรย์กะปรากฎกายจากทางด้านหลังของคาบุรากิ ฉันเกือบจะอ้าปากค้างไปแล้ว แต่ยั้งตัวเองไว้ได้ทัน

นี่มันเหมือนภาพหลอนจริงๆที่ได้เห็นตัวฉันมายืนอยู่ตรงหน้า หยั่งกะปรากฎการณ์ดอปเปลแกงเกอร์แน่ะค่ะ

ยังไม่ทันพูดคุยอะไรกัน ก็ได้เวลาเข้าเรียนพอดี พวกเราก็เลยต้องแยกย้ายกันไปตามห้องของตัวเอง

"แถวที่สาม โต๊ะตัวที่หกจากฝั่งซ้าย" เรย์กะกระซิบบอกฉันแล้วเดินจากไป ฉันกำลังจะบอกที่นั่งตัวเองบ้าง แต่เอ็นโจในร่างฉันเข้าห้องไปแล้ว ฉันเลยต้องเข้าไปนั่งที่แบบกังวลนิดหน่อย

คาบเช้าวิชาสังคมมีแบ่งงานกลุ่มทำกัน เหล่าเด็กผู้หญิงตรงมาหาฉันก่อนทันที ส่งเสียงเรียกเซ็งแซ่เหมือนนกกระจอกที่ฟังดูน่าปวดหัว

ขนาดฉันเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ตอนอยู่ห้องเดียวกับเอ็นโจยังรู้สึกรำคาญเลย แล้วคนประสบเหตุโดยตรงแบบหมอนี่จะรู้สึกยังไงกันนะคะ

ฉันเลือกไปอยู่กลุ่มเด็กผู้ชายล้วนเป็นการตัดปัญหา กลุ่มนี้มีแต่เด็กที่ดูเงียบๆเรียบร้อยๆก็น่าจะพอไหวอยู่

ระหว่างจดบันทึกก็อดที่จะเห็นใจเอ็นโจขึ้นมาไม่ได้ นายต้องเจอแบบนี้ทุกวันเลยสินะคะ ช่างน่าสงสารอะไรอย่างนี้ ป๊อบไปก็ไม่ดีสินะ

ชีวิตฉันที่เงียบสงบไร้ความวุ่นวายนั่นล่ะดีที่สุดเลยล่ะค่ะ

------------------------

พักกลางวันก็ไม่มีจังหวะได้คุยกับเอ็นโจเลย คาบุรากิและเพื่อนผู้ชายก็มารุมล้อม พูดเรื่องการซ้อมวิ่งผลัดในงานกีฬาที่จะถึงนี้ ฉันก็ได้แต่เออออตามน้ำไปเพราะไม่รู้เรื่องซักแอะ ตัวเรย์กะที่เป็นกรรมการห้องก็ต้องไปสภานักเรียนเพื่อรับเอกสารมาแจกจ่าย พอเดินสวนกันที่ทางเดินฉันก็รีบตรงเข้าไปหาทันที

"คุณคิโชวอิน เดี๋ยวตอนเย็นขอคุยด้วยหน่อยนะ" ฉันก้มลงไปกระซิบใกล้ๆเพราะไม่อยากให้ใครได้ยิน แต่กลายเป็นว่านักเรียนหญิงรอบๆตัวต่างกรี๊ดขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผล แต่ฉันไม่สนใจว่าใครจะซุบซิบนินทาอะไรแล้ว

"ค่ะ" เอ็นโจตอบฉันมาด้วยรอยยิ้มน้อยๆแล้วเดินเข้าห้องไป

รอยยิ้มนั่นมันอะไรกันคะ คิโชวอิน เรย์กะไม่มีวันยิ้มตาหวานเชื่อมแบบนั้นใส่ใครหรอกนะคะ ถ้าตัวฉันเป็นข่าวแปลกๆกับนายขึ้นมาจะรับผิดชอบยังไง หา!!!!

ฉันไม่เคยใจจดใจจ่อรอเวลาเลิกเรียนขนาดนี้มาก่อนเลย พอได้เวลาปุ๊บ ฉันก็คว้ากระเป๋าตรงดิ่งออกจากห้องทันที แต่ยังไม่ทันพ้นหน้าประตูก็มีสาวๆมาห้อมล้อมจนแทบจะเดินไม่ถนัด โอ๊ย!! ใครก็ได้ช่วยด้วยค่ะ!!!

เอ็นโจออกจากห้องเรียนมาพอดี ดูท่าทางสบายๆไม่เร่งร้อน ผิดกับฉันที่ตอนนี้แทบจะพ่นไฟออกมาได้แล้ว

"สวัสดีค่ะ ท่านเอ็นโจ เมื่อตอนกลางวันบอกว่ามีเรื่องจะพูดกับฉันสินะคะ" เอ็นโจใช้ร่างฉันยิ้มหน้าระรื่นเดินฝ่าวงล้อมเข้ามา ได้ยินเสียงสาวๆรอบตัวพูดกันเซ็งแซ่

"เอ๋ อะไรน่ะ"

"จะสารภาพรักเหรอ"

"ไม่จริงน่า"

อ๊าาาากกกกกกก อย่าทำแบบนั้นนะ นายอยากให้ฉันเป็นศัตรูกับพวกผู้หญิงแฟนคลับของนายรึไงค้าาาาาา

"เอ่อ ใช่แล้ว" ฉันรีบตอบออกไป "ไปคุยกันที่อื่นเถอะ"

ฉันอยากจะคว้าแขนร่างของฉันแล้ววิ่งออกไปเลย แต่ถ้าทำอย่างนั้นคงได้เป็นข่าวลือแปลกๆอีกแน่ แค่นี้ก็จะไม่ไหวแล้วนะ

เอ็นโจกับฉันเดินไปที่ห้องเรียนว่างๆห้องหนึ่ง พอปลอดคนปุ๊บ ฉันก็เริ่มต้นแบบไม่อ้อมค้อม

"นี่มันอะไรคะ ท่านเอ็นโจ ทำไมคุณกับฉันถึงได้..."

"ใจเย็นๆก่อน คุณคิโชวอิน" เอ็นโจยกมือห้ามฉันที่กำลังจะว้าก แต่เจอแบบนี้ใครจะใจเย็นอยู่ได้ล่ะคะ

แล้วทำไมนายถึงดูใจเย็นนักล่ะยะ นี่เรื่องคอขาดบาดตายไม่ใช่เหรอ!!!!

"เอาอย่างนี้ ลองมาเรียบเรียงเหตุการณ์ก่อนดีมั้ย ผมเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน" เอ็นโจนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใกล้ๆ

ฉันเริ่มเล่าเหตุการณ์ตอนเช้าที่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองมาอยู่ในร่างของเอ็นโจเข้าให้แล้ว เรื่องเล่าจากเอ็นโจก็คล้ายๆกันกับฉันเช่นกัน

"คุณคิโชวอินคงลำบากแย่เลยสินะ" เอ็นโจฟังเรื่องของฉันแบบยิ้มๆ

ใช่สิค้า ลำบาก ลำบากสุดๆไปเลยล่ะ โดยเฉพาะตอนเข้าห้องน้ำน่ะ!! แล้วนายไม่ลำบากอะไรบ้างเรอะ!!!

ฉันพยายามคิดทบทวนความทรงจำอยู่ในหัว มันเป็นไปได้ยังไงล่ะคะ ถึงฉันจะเคยอ่านการ์ตูนหรือดูหนังที่ตัวละครสลับร่างกันก็เถอะ แต่นี่มันโลกความจริงนะคะ!!! แบบนี้มันบ้าไปแล้ว

อ๊ะ!! ไม่สิ ที่นี่คือโลกของ Kimi Dolce ต่างหาก การที่ฉันมาสิงอยู่ในร่างของคิโชวอิน เรย์กะก็เป็นเรื่องเหลือเชื่อที่ไม่กล้าบอกใครแล้วล่ะค่ะ ถ้าจะสลับร่างได้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยสักนิด

"เมื่อวาน คุณคิโชวอินได้แวะไปที่ไหนรึเปล่า"

"เปล่าค่ะ พองานเลี้ยงน้ำชาเลิก ฉันตรงกลับบ้านเลย" ฉันส่ายหน้า "ไม่ได้มีอุบัติเหตุอะไรด้วยค่ะ"

"งานเลี้ยงน้ำชาเหรอ...." เอ็นโจทำหน้าครุ่นคิด แต่พูดถึงงานเลี้ยงน้ำชา ฉันเองก็นึกบางอย่างออกเช่นกัน

"หรือว่าจะเป็นคุกกี้นั่น" เราสองคนพูดพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมาย

"อ้อ ใช่แล้ว คุกกี้เสี่ยงทายของคุณแม่มาซายะ" เอ็นโจพยักหน้าขรึมๆ "ผมกับคุณคิโชวอินได้คำทำนายเดียวกันนี่นะ"

"แต่ก็มีคนอื่นที่ได้คำทำนายซ้ำเหมือนกันนี่คะ" ฉันแย้งขึ้น "แล้วเมื่อเช้าที่ฉันเดินสวนกับพวกเขาก็ไม่ได้มีอะไรผิดปกติซักหน่อย"

"ลองถามเขาดูก่อน ถ้าเผื่อคนที่ได้คำทำนายเหมือนกัน จะมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวเอง เหมือนผมกับคุณคิโชวอิน"

"แต่ว่าจะให้ฉันในร่างท่านเอ็นโจเดินไปถามเลยมันก็...."

"งั้นก็ไปด้วยกันนี่ล่ะ จะได้รู้พร้อมกันไปเลย" เอ็นโจส่งยิ้มให้อย่างเคย แต่พออีตานั่นใช้ใบหน้าของฉันก็รู้สึกแปลกๆพิกลค่ะ "เดี๋ยวผมเป็นคนถามเองก็ได้"

"ต้องรบกวนด้วยนะคะ"

แล้วฉันก็นึกขึ้นได้ "เราควรจะบอกเรื่องนี้กับท่านคาบุรากิดีมั้ยคะ"

เอ็นโจเลิกคิ้วให้ฉัน "ทำไมต้องบอกมาซายะด้วยล่ะ"

"ก็..ก็...คำทำนายนั่นมาจากทางบ้านของท่านคาบุรากินี่คะ ถ้าบอกไปก็อาจจะมีทางแก้ไขได้บ้าง"

"ถ้ายังไม่ถึงที่สุดจริงๆก็อย่าเพิ่งบอกใครเลยดีกว่านะ" เอ็นโจตอบพร้อมกับรอยยิ้ม "ไม่อย่างนั้นคนคงคิดว่าคุณคิโชวอินกับผมบ้าไปแล้วแน่ๆ"

"นั่นสินะคะ"

"เอาเป็นว่าตอนนี้เรามาแชร์ข้อมูลกันก่อน เดี๋ยวผมจะเขียนสิ่งที่ควรรู้ให้ คุณคิโชวอินก็บอกสิ่งที่ต้องทำเอาไว้ล่ะ"

เราแลกเมล์แอดเดรสและเมมเบอร์โทรเอาไว้ น่าทึ่งเหมือนกันนะคะที่เห็นกันมาสิบกว่าปีแต่เพิ่งรู้เบอร์โทรกันเนี่ยล่ะ

"ในมือถือมีตารางนัดหมายกับกำหนดการงานเลี้ยงอยู่ ไม่มีอะไรแปลกๆหรอกนะ วางใจได้"

เอ็นโจบอกให้ฉันลองกดมือถือของเขาดู วอลเปเปอร์เป็นรูปกระต่ายนี่ออกจะมุ้งมิ้งเกินคาดไปหน่อยสำหรับฉัน ชอบกระต่ายมากเลยเหรอคะ

ฉันลองเปิดตารางนัดหมายที่ว่า หวา คิวยาวเหยียดเลยล่ะค่ะ ฉันจะไหวรึเปล่าคะ

"เอาเป็นว่านัดของอาทิตย์นี้ก็ยกเลิกไปให้หมดก่อนก็แล้วกัน" เอ็นโจเห็นสีหน้าที่ดูตกใจของฉันก็หัวเราะออกมา "ไม่ต้องคิดมากหรอก นัดพวกนี้ไม่ได้สำคัญเท่าไหร่ แค่ไปงานเลี้ยงกับนัดเรียนพิเศษเท่านั้นเอง"

"เข้าใจแล้วค่ะ"

ฉันกับเอ็นโจเดินไปลานจอดรถพร้อมๆกัน รู้สึกแปลกๆอยู่บ้างที่ต้องมาเดินกลับด้วยกันเช่นนี้ โชคดีที่ตอนนี้เลิกเรียนนานแล้ว ทางเดินจึงค่อนข้างร้างผู้คน ฉันกล่าวคำอำลา ก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถของตระกูลเอ็นโจที่จอดรออยู่ แต่เอ็นโจก็เรียกฉันไว้ก่อน

"อ้อ เกือบลืมเลย คุณคิโชวอินต้องทนุถนอมร่างกายของผมหน่อยนะครับ เดี๋ยวจะมีซ้อมวิ่งกับมาซายะแล้ว"

อ๋า ซ้อมวิ่งงั้นหรือคะ ไม่ไหวหรอกค่ะ ถ้าให้ซ้อมแบบนั้นฉันต้องกระอักเลือดออกมาแน่ๆ ระดับของเอ็นโจกับคาบุรากิมันเกินกำลังฉันไปแล้วค่าาา

กำลังคิดหาวิธีจะบอกปัดการซ้อม อยู่ๆเอ็นโจก็เข้ามาใกล้ และเอ่ยคำพูดที่ทำให้ฉันตัวแข็งค้าง

"แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมจะดูแลร่างกายของคุณคิโชวอินเป็นอย่างดีเลยล่ะ"

เอ๋!!!!!

ฉันอ้าปากค้าง เอ็นโจก็ส่งยิ้มที่ดูลึกลับให้ แล้วก็เดินจากไปขึ้นรถบ้านคิโชวอิน ทิ้งให้ฉันยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น

เมื่อกี้มันอะไรกันน่ะค้าาาาาา

-----------
ลงวันละนิดจิตแจ่มใส แต่ใครอยากต่อก็ตามสบายเลย 5555555555

>>584-586 ว้าย ซีรีส์ใหม่ เมื่อเธอกับผมXXXกัน 55555
ดูแลของเอ็นโจนี่คงจะไม่ได้แค่ดูแค่แลแน่ๆเลยล่ะค่ะ ท่านเรย์ก่าาาาาา

>>584 -586 โอ๊ววววว กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึง กูรักมึ้งงงงงง!

>>584-586 ชอบบบบบบ ท่านเอ็นโจรอยยิ้มนั่นมันคืออะไรกันคะ น่ารักชะมัดดดด กูรักมึงเช่นกันนนนน

>>584 เห็นขนาดนี้ต้องรับผิดชอบด้วยการแต่งงาน เรย์กะคงเป็นเจ้าสาวให้ใครไม่ได้แล้ว โดนเห็นหมดทุกซอกทุกมุมแบบนี้//กุมโนตอนเอ็นโจพยายามใส่เสื้อใน มันต้องอายขนาดไหนวะ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด คุณๆขาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ดิบ 273 ออกฉลองวาเลนไทน์แล้วค่าคุณขาาาาาาา
.
.
.
.
.
ดำน้ำงูๆปลาๆ เรย์กะพูดถึงร้านไรสักอย่างในนิตยสาร เอ็นโจก็ชวนชิมเลยค่ะ กรี๊ดดดดดดดดด //_\\ (แต่ก็พ่วงด้วยยูกิโนะและคาบุรากิ)

>>591 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กหดาำไยนดาำไดาำไนดาดไๆำ ตายค่ะกู ตายยยยยยยยยยยย ชวนเดทสินะคะะะะะะ ขอบคุณฮิโยโกะซามะค่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
คาบุรากิกับยูกิโนะมาด้วยก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นี่มันลูกชายของเรย์กะกับชูสุเกะก็ต้องไปเที่ยวกับพ่อแม่เขาสิคะ 5555555555555

>>591 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เขาไปเดตกันสินะคะ ไปเดตกันแน่ๆเลย แถมมีพาน้องชายไปด้วย โอ๊ย โมเม้งนี้แม่ง /เบลอบากะรากิไป

>>591 กรี๊ดดดดดดดด ท่านเทพฮิโยโกะทรงประทานตอนใหม่ต้อนรับวาเลนไทน์
.
.
.
.
.
กูอ่านแล้วเริ่มงงงวยแยกอฟช.กับกาวไม่ออกเข้าไปทุกทีแล้วว่ะ คุณชายเอ็นโจของบ่าวเห็นท่านเรย์กะดูร้านในนิตยสารนานๆ เลยชวนไปกิน ท่านเรย์กะก็อิดๆ ออดๆ เลยเอายูกิโนะคุงมาล่อ แล้วเจ้าแม่ก็ติดกับอย่างง่ายดาย แต่คาบุรากิเสือกเป็นตัวแถมมาด้วย กูเคืองมาก มาทำไม๊! คนเขาจะจีบกัน!
แต่กัปตันยูกิโนะทำคะแนนใหญ่เลยว่ะ ชวนท่านพี่เรย์กะมาเที่ยวด้วยกันตอนปิดเทอมด้วย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ทำดีมากค่ะกัปตันนนนนนนนนน

>>594 คาบุรากิเป็นหมาน้อยสัตว์เลี้ยงของทั้งคู่ค่ะมึง ส่วนยูกิโนะคุงคือลูกชาย ไปทั้งครอบครัวไม่เห็นแปลก 555555555555555555555555555

>>594 ส่วนฟิคกาวกับอฟช กูแยกไม่ออกนานละ โคตรเป๊ะ 555555555555

>>594 วิธีการหลอกล่อกระต่ายออกมาจากโพรง ทำสับสนจริงๆตอนนี้กูแยกไม่ออกละว่าไอ้การวางยูกิโนะเป็นเหยื่อล่อนี่มันเริ่มมาจากในอฟช.หรือในฟิคตอนไหนกันแน่ 555555555
กัปตันยูกิโนะ ส่วนเอ็นโจต้องเป็นต้นหนบนเรือตัวเองแน่ๆ เตี๊ยมกันมาก่อนแน่ มามุขเดิมเลย เกรงใจคุณคิโชวอินน่า ยูกิโนะทำหน้าเศร้า เรย์กะทนไม่ได้ ร้ายกาจจจจจจจจจ

>>595 อ้าว คาบุรากินี่ตกลงว่าเป็นหมาน้อยเหรอวะ 55555555555555555555555555555555555
กูมโนดีเกินไปสินะที่ให้คาบุรากิเป็นลูกชายของเรย์กะกับชูสุเกะอะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

>>584 ดีใจจจจจจจ พลังกาวของชาวเราช่างกร๊าวใจเหลือเกินนนนนนน ฟินจย้าาาาาา

>>595 >>598 คาบุรากิแม่งต้องพันธ์ไซบีเรียน ฮัสกี้แน่ๆ ดูหล่อเท่ แต่จริงแล้วเป็บหมาบ้าปัญญาอ่อน

>>600 กูเห็นด้วยยย เจ้าบ้าบากะรากิเหมาะกับตำแหน่งนี้อย่างยิ่งกร้าวใจสึดดด

ว่าไปท่านเรย์กะก็มีอิมเมจหมาๆแล้ว เป็นอเมริกันค็อกเกอร์สแปเนี่ยล คาบุรากิสมควรเป็น ไซบีเรียน ฮัสกี้
เอ็นโจพันธ์ไรดีวะ 55555555
http://imgur.com/a/7QHv4

>>602 โกลเด้น รีทรีฟเวอร์??

อากิตะก็ดีนะ ไม่ก็อัฟกันฮาวด์
หรือพวกพันธุ์เมืองหนาวอื่นๆก็ดีนะเข้าคู่กะคาบุรากิด้วย

>>603 โกลเด้นก็หมาติ๊งต๊องแบบไซบีเรียนอะ ถถถถถถ

>>605 กูจากที่เคยเลี้ยงมองโกลเด้นเป็นหมาฉลาดน่ะ มันทำได้หลายอย่างถ้าฝึก เป็นหมาของคนพิการยังได้ แต่ฮัสกี้กูปลงมาก5555555555555555

>>606 โกลเด้นบ้านกูและบ้านญาติติ๊งต๊องมาก แต่บ้านคนอื่นอาจเป็นหมาฉลาดก็ได้มั้ง ส่วนไซบีเรียนเจอมากี่ตัวแม่งก็......//ส่ายหน้า

เอ็นโจนี่เป็นซามอยด์น่าจะโอเค หน้าคล้ายๆหมาป่า แต่ขนฟูนุ่มกว่ามาก ยิ้มตลอดเวลาด้วบ

เดี๋ยวซักพักก็มีฟิค เวอร์ชั่น the dog กูจะคอยดู ถถถถถถถถถถ

>>608
คำเตือน อย่าคิดมากเรื่องชื่อสุนัข ถถถ

วันนี้เจ้านายบอกว่าจะมีสมาชิกใหม่ของบ้าน ผมไม่คิดมากหรอก แต่ได้ยินว่าเป็นตัวเมียก็อดจะรู้สึกเบื่อไม่ได้ หวังว่าเธอคนนั้นคงจะไม่มาเกาะแกะพวกผมแบบตัวเมียตัวอื่นๆในบ้านทำนะ

ผมยังคงรักษาท่าทีนั่งรอหน้าประตูสง่างามอย่างที่เจ้านายมักชมเสมอต่างจากฮัสกี้รากิ ไซซายะ ที่ตอนนี้แสดงสีหน้าเหม็นเบื่ออย่างปิดไม่มิด หันซ้ายหันขวา ไม่หยุดสุดท้ายก็วิ่งไปมุดกล่องจนภรรยาของเจ้านายต้องไปลากออกมา

"กล่องนั่นเจ๋งสุดๆชูสุมอย สายตาของฉันมองไม่ผิดจริงๆ ซุกไปแล้วเหมือนล่องลอยได้เกิดใหม่เลยล่ะ"

ผมยิ้มอ่อนๆไปให้

ผมไม่เข้าใจที่นายพูโเลยน่ะ ไซซายะ...

ไซซายะไม่สนใจรอยยิ้มด้านชาของผม คุณนายของพวกเราหยิบขนมกินเล่นมาให้เพื่อให้ไซซายะหยุดซน แต่เหมือนจะได้ผลตรงข้ามเพราะหมอนั่นวิ่งกระโดดไปรอบๆตัวคุณนายพันแข้งพันขาจนเกือบจะคว่ำไปทั้งคู่ ผมเลยตัดสินใจเดินไปกดหัวหมอนั่นลงกับพื้น

ร้องเอ๋งไป ผมก็ไม่สงสารหรอกนะ

"ขอบคุณ คุณชูสุมอย พึ่งพาได้เสมอเลยนะ" ภรรยาเจ้านายยิ้มให้ผม ก่อนหยิบขนมสุนัขชั้นดีให้ผมกินก่อน ผมรับไว้อย่างยินดี โดยไม่สนว่าสิ่งมีชีวิตใต้เท้าจะโหยหวนขนาดไหน

ต่อมาก็ได้ยินเสียงรถ ผมสะบัดหางไปรอเจ้านายที่หน้าประตูต่อ ไซซายะที่หลุดจากพัธนาการก็ได้กินขนมสมใจ แม้จะบ่นว่าวันนี้ไม่มียี่ห้อที่ตัวเองชอบกินเหรอก็เถอะ

ประตูถูกเปิดออกพร้อมสมาชิกใหม่

เธอตัวเล็กกว่าที่คิด แววตาที่มองผมมีแต่ความตื่นตระหนก ขลาดกลัว สั่นจนเหมือนลูกนกตัวเล็กๆ ขนม้วนลอนสลวยของเธฮทำให้เธอเหมือนเจ้าหญิงตัวน้อย

...ดูน่ารักกว่าที่คิดนะ

เจ้านายแนะนำว่าเธอชื่อ เรย์ท้นแล้ววางเธอลงเพื่อจะให้มาทักทายกับพวกเรา ผมนั่งนิ่งรอเธอเดินเข้ามา แต่เธอกลับเดินถอยหลังห่างจากผมไปเรื่อยๆ

ผมลองเดินไปข้างหน้าเพื่อไปหาเธอ เธอก็สะดุ้งลนลานไปยืนเกาะขาเจ้านาย เจ้านายก็เอาแต่หัวเราะ เธอเลยเลือกจะวิ่งหนีเอง

แต่ขาเธอสั้นมาก ผมจึงเดินตามไปเรื่อยๆได้สบาย แปปเดียวเธอก็หอบแฮ่กๆไปกองกับพื้น

เหมือนเธอจะไม่ค่อยได้ออกกำลังกายสินะสาวน้อย

ผมยังคงยิ้มอ่อนโยน เหมือนบอกเธอว่าอย่ากลัว แต่สีหน้าเธอกลับหวาดผวายิ่งกว่าเก่า ผมทำอะไรผิดไปรึเปล่า?

"ของเล่น!"ตอนนั้นเองไซซายะ ก็สับขาวิ่งไปที่เรย์ทันอย่างว่องไวจนผมและเรย์ทันเองตั้งตัวไม่ติด รู้สึกตัวอีกที หูของเรย์ทันก็ถูกไซซายะเคี้ยวหยับๆไปแล้ว

" เอ๋ง เอ๋ง เอ๋ง!!!!!!!!!!!!!!!"
"ตายแล้ว คุณไซซายะ ทำแบบนี้ไม่ได้นะคะ ปล่อยหูเรย์จังเดี๋ยวนี้นะ!!"

ทั้งคุณนายทั้งเรย์ทัน ส่งเสียงร้องกัยเสียงหลง เจ้านายรีบไปดึงไซซายะออกมาจากร่างเล็กที่ตอนนี้น้ำตาไหลพรากๆ ผมสงสารจนต้องเดินไปปลอบใจเธอ

แต่พอผมเข้าไปเอาจมูกดันเธอนิดหน่อย เธอกลับสะดุ้งเฮือกสะบัดตัวเตะผม ก่อนทำท่าตกใจก้มหัวให้แล้วลนลานวิ่งหนีไปอีก

ผมที่ถูกเตะโดนไซซายะที่ถูกเจ้านายจับไว้หัวเราะเยาะ ผมรู้สึกอับอาย...อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ในบ้านหลังนี้ไม่เคยมีสุนัขตัวไหนทำกับผมแบบนี้เลยนะ

โดยเฉพาะเหล่าสาวน้อยที่คอยเอาใจผมตลอดน่ะ

เรย์ทันเหรอ ชักสนใจขึ้นเรื่อยๆแลวสิ อย่าคิดว่าจะหนีผมไปได้เลย!

จบ

กูแต่งอะไรวะ 55555

>>610 555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย กูจะพูดอะไรดี 555555555555555555555555555555555555555555 กูขอโทษ ตอนนี้กูทำได้แค่หัวเราะ แค่ชื่อก็กินขาดแล้ว กูสงสารชูสุมอยด์ที่ถูกเตะมากๆเลย ไซซายะแค่โดนเหยียบไม่พอแล้ว ไปแทะหูเขาทำไมมมมมมม 55555555555555555555555

>>610 5555555555555555 น่ารักๆ กูชอบ
แต่ขอโทษเหอะ เซ้นส์การตั้งชื่อของคุณเจ้านายนี่โคตรแย่เลยว่ะ 555555555555555

>>609 มึงแม่งงงงงง พูดไม่ทันขาดคำ555555555555555
>>610 ไซซยะะะะะะ เอ็งมันบ้าเกินไปแล้วฟฟฟฟฟฟ เรย์จังรอบนี้ไม่มีพรรคพวกด้วย เหยื่อแก๊งจอมมารชัดๆ

>>612 กุกลั่นกรองชื่อนี้มาแล้วอย่างดีเลยมึง โดยเฉพาะชูสุมอย เม้นบนมีคนบอกว่าชามอยด์ กูคิดชื่อนี้ได้ทันทีนั่งขำไปแปปนึง จนเป็นแรงบันดาลใจในแฟนฟิค 5555555555555555555555555555555555555555

ปล.ถ้านายชื่อไซซานะ เราจะนึกว่านายค้ายาถถถุถ

>>614 มึงทำให้กูขำน้ำตาไหลกับชื่อ มึงรู้มั้ย 5555555555555

>>610 แล้วถ้าถึงฤดูติดสัด...เรย์ทันจะรอดไหมวะ

>>617 ซามอยด์ตัวมันใหญ่น้าาาาาาาาาาาา //ปิดตา

>>617 ว้าย ทะลึ่งอ่ะมึง //ตบตี

>>615 ไอ้เชี้ยกุลั่นนนน ไม่นึกว่าจะมีคนคิดเหมือนกันนนน
>>610 ฟิคมึงสนุกอ่ะ คาแรคเตอร์นี้มันใช่555

>>610 กูขำมาก555555555555555555555555555555555555555555 ยิ่งฉากที่ไซซายะตะโกนว่าของเล่นนี่กูขำสะเทือนพุง ภาพทุกอย่างแม่งปรากฏในหัวกูชัดเจนมาก ขำแบบไม่ไหวแล้วววววววววววววววว

>>610 โอ๊ยฟิคมึง5555555555555 //นอนกุมท้อง ชูสุมอย ไซซายะ อิบร้าาาาา555555
อยากรู้แฟนญป.จะรู้สึกยังไงถ้ารู้ว่าแฟนไทยเมากาสกันหนักขั้นแต่งฟิคAUหมาเนี่ย55555555

>>622 ต้องขอบคุณสองเม้นนี้>>609 >>608 ซึ่งเป็นผู้สนับสนุนจินตนาการอย่างเป็นทางการ

และขอบคุรอย่างสูงสุดกับ >>602 ที่จุดประกายริเริ่ม 555555555555555555555555555555555555555555555

กาวหนักมาก บ้ามาก กูอยากแต่งสลับร่างคาบุรากิกับเรย์กะด้วย คิดพลอตไว้ยังไม่รู้จะเริ่มไงดี ฟิคแบดเอ็นกูก็ยังดอง โฮฮฮ

>>617 สงสัยต้องจับทำหมันทั้งสามตัวแล้ว เรย์ทันถึงจะรอดเงื้อมมือชูสุมอยไปได้ ถถถถถถถถถถถถ แต่ซามอยด์แม่งแพงนะ แพงกว่าไซบีเรียนอีก เลยไม่ค่อยมีใครเอาไปทำหมันหรอก เสียดายสายพันธุ์
>>623 เขียนออกมาอีกสิ กูชอบมาก อยากอ่านชีวิตของเรย์ทันต่อ 5555555555555555555555555555555555555

>>624 พอคิดว่าไซซายะเป็นหมัน ทำไมกูหยุดขำไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

>>610 ชื่อตัวอื่นยังพอรับได้ แต่ชูสุมอย....5555555555555555555555 มอย มอย มอย! อย่าเอาท่านเอ็นโจไปผสมกับซามอยสิ มันลั่น 55555 กูปวดท้อง 5555

กูขอเสนออีกตัว วาคาบะ กูว่าพันธ์ชิบะ บะๆเหมือนกันด้วย 555555

โคตรบ้าาอ่าาาา แม่ม ไซซายะ กับชุสุมอยด์เงี้ย
กูขอเสนอท่านอิมาริ เป็นบีเกิ้ล บีมาริ หรือ อิมาเกิ้ล
ท่านพี่คือร็อคไวเลอร์ ทานุกิคือปั๊ก ท่านแม่คือพุดเดิ้ล

>>628 ทาคาเทเลอร์ ...ชื่อโคตรเท่!!!

>>628 ซุยรัน ver.Dog

ท่านแม่น่าจะบอร์ซอยหรือไม่ก็อัฟกันฮาวด์มากกว่า หมาไฮโซ
วาคาบะนี่คอร์กี้ป่ะ 555555555555
ซากุระจังก็คอลลี่ อาโออิก็เครนเทอร์เรีย ริรินะน่าจะชิสุ มาโอะน่าจะปาปิยอง

กูว่าท่านพี่น่าจะโดเบอร์แมนว่ะ เท่กว่าเยอะ

โอ๊ยยยยยย ver.dog นี่คาแร็กเตอร์มันใช่มากกกอ่ะมึง 555555555555555555555

ขอกาวหน่อยยยยยยย.

>>627 มึงเสนอต่อคนแรกกูแต่งต่อเลยนะ 55555

วันนี้ลูกชายเจ้านายกำลังเตรียมพาพวกผมมาเดินเล่น ปกติสุนัขแต่ละตัวในบ้านจะมีคนใช้เป็นคนดูแล แต่ผมกับไซซายะเป็นกรณีพิเศษที่เจ้านายน้อยจะดูแลด้วยตัวเอง

และวันนี้ดูเหมือนจะเพิ่มมาอีกตัวหนึ่ง

เรย์ทันเดินตัวสั่นงักๆตามผมมา พอผมหันไปมอง เธอก็สะดุ้งวิ่งลนลานจนชนกำแพงดังพลั่ก กลิ้งไปตามทาง ไซซายะหันมาเห็นพอดีก็หอนอย่างดีใจ หางสะบัดส่าย วิ่งเข้าหาแล้วเตะเรย์ทันเหมือนลูกบอลไปเรื่อยๆ

หยุดเดี๋ยวนี้นะไซซายะ!! เรย์ทันจะตายแล้วเห็นไหม

ผมวิ่งเข้าไปกันไซซายะออกจากเรย์ทัน เธอครางหงิงๆน่าสงสารเหมือนเธอจะเจ็บจนลืมหนีผม ปล่อยให้ผมเบียดเธอได้

อืม..แบบนี้ก็ไม่เลวแฮะ

ไซซายะที่ถูกกีดกัน ทำหน้าไม่พอใจ เดินบนรอบตัวผมกับเรย์ทัน

"นี่เธอน่ะ!"

"ค..คะ?"

"ท่ากลิ้งเมื่อกี้ไม่เลวหรอกนะ แต่ยังไม่ถึงขั้น ไปฝึกมาใหม่"

"หา?"

เรย์ทันทำหน้างง ผมเองก็มองไปทางไซซายะความรู้สึกเหมือนมองสิ่งที่เกินเยียวยา

"วันนี้จะได้ออกไปข้างนอก แถมฉันหล่อเป็นพิเศษ ยูริฮาวด์ต้องหลงรักฉันแน่ๆ" ยูริฮาวด์เป็นสุนัขพันธ์อัฟกันฮาวด์ที่คนรักขอเจ้าชายน้อยเลี้ยงไว้ พวกเรามักได้พบเธอที่สวนสาธารณะ ดูเหมือนว่าไซซายะจะหลงรักเธอตั้งแต่แรกพบตอนยังเป็นลูกสุนัขตัวเล็กๆ แต่เธอตัวเธอกลับมองไซซายะเป็นลูก...

ตั้งแต่เรย์ทันมาวันแรกนี่ก็ผ่านไปเป็นเดือนแล้ว ตอนแรกเธอกลัวพวกเราจนไม่กล้าเข้าใกล้ ผ่านไปสักพักเธอจึงยอมลดป้อมกับผมลงบ้าง แต่กับไซซายะ เธอกลับมองด้วยสายตาเหมือนเห็นเจ้าโง่ตัวหนึ่งจากโจ่งแจ้ง

เหมือนอย่างตอนนี้เป็นต้น

เธอกลัวแค่ตอนไซซายะเล่นอะไรแผลงๆ จนเธอเจ็บตัว แต่ยามปกติเธอก็ดูไม่กลัวแล้ว แต่กลับผมเธอกลับกลัวตลอด ผมไม่รู้จริงๆว่าผมทำอะไรผิด

เรย์ทันเหมือนจะรู้ตัวแล้วว่าซุกตัวผมอยู่เธอจึงวิ่งหนีไปอีกครั้ง

และเจ้านายน้อยเข้ามาหาพวกเราพอดี

--------------------------

พวกผมสามตัวถูกใส่สายจูง เดินออกจากบ้าน ไซซายะร่าเริงมากจนออกแรงลากเจ้านายไปด้วย วิ่งสับขารัวๆจนพื้นหญ้าหลุดกะเด็นไปทับถมบนหน้าของเรย์ทันที่อยู่ด้านหลัง ผมเองก็ถูกเจ้าบ้านี้ลากเหมือนกัน เจ้านายน้อยกับผมเลยร่วมมือกันดึงเจ้าบ้านี่ไว้ทำให้หมอนี่ได้แต่วิ่งอยู่กับที่ขุดเศษใต้เท้าดินไปแปะหน้าเรย์ทันเรื่อยๆ

หลังจากนั้นก็เดินต่อกันประมาณสิบนาทีก็ถึงสวนสาธารณะ ผมมองเห็นยูริฮาวน์จากไกลๆ ไซซายะสะบัดหางไปมาอย่างตื่นเต้น ฉุดกระฉากลากถูพวกผมไปอีกครั้ง ครั้งนี้เรย์ทันถูกลากไปกับพื้นด้วย เดือดร้อนผมต้องไปคาบเธอขึ้นมา ก่อนจะหันไปทางไซซายะเพื่อจะตบสั่งสอนสักครั้ง

แต่ไซซายะกลับหยุด สีหน้าของเขามองไปข้างหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ข้างกายยูริฮาวด์มีอัฟกันฮาวด์ตัวผู้อีกตัวนึง ทั้งสองคลอเคลียกันอย่างสนิทสนมเหมือนภาพเหล่านั้นจะบาดใจสุนัขบางตัวข่้างๆผม

ไซซายะหอนเสียงดังอย่างโศกเศร้า เจ้านายน้อยเองก็พยายามห้ามปรามแต่ไร้ผล ไซซายะสะบัดตัวจนสายจูงหลุดออกแล้ววิ่งตรงไปทางนั้นทันทีเพื่อต่อสู้กับศัตรูหัวใจ

"ไซซายะหยุดนะ" ผมตะโกนออกไป แต่เหมือนจะไม่ทัน แฟนสาวของเจ้านายน้อยกับเจ้านายน้อยตกใจมากเมื่อไซซายะวิ่งเข้าไปกัดอัฟกันฮาวด์ตัวนั้นอย่างบ้าเลือด แต่ทุกอย่างก็จบอย่างรวดเร็วเพราะยูริฮาวด์กระแทกไซซามะไปอีกทางพร้อมกัดสั่งสอน

"ย...ยูริฮาวด์!" ไซซายะพูดด้วยเสียงสั่นเครือ "เธอปกป้องไอ้หมอนี่เหรอ"

"ไอหมอนี่ของเธฮคือคนรักของฉันนะ ไซซายะ"

คนรักของฉัน...ของฉัน...

"ไม่จริง!!!!" ไซซายะหอนเสียงดังสะท้อนไปทั่วสวนสาธารณะ ล้มตัวลงไปกลิ้งชัดดิ้นชักงอหมดสภาพ เจ้านายน้อยกล่าวขอโทษแฟนสาวของตัวเอง เธอยิ้มตอบว่าไม่เป็นไร

"ถ้ายูริฮาวด์ไม่รัก ฉันไม่ขอมีชีวิตอยู่!!" หอนสั่งลาเสร็จ คาบุรากิก็ออกวิ่งทันที โดยวิ่งไปทางเรย์ทัน

ไม่ได้การแล้ว ต่อให้เจ้าบ้านั่นเป็นไอบ้า แต่เรื่องบ้าๆนี่ชอบทำจริงเสมอเลยล่ะ

"เรย์ทันช่วยป้องกันหน่อย" เรย์ทันเหมือนจะตามสถานการณ์ไม่ทัน เลยเดินเงอะงะไปขวาง สุดท้ายก็โดนชนปลิวกลิ้งเป็นวงอย่างงดงาม

เพราะผมตกใจเดินไปเลยเผลอใช้เธอโดยลืมไปว่าเธอสู้แรงไซซายะไม่ได้เลยสักนิด

"บ้าเอ้ย เรย์ทันไม่เป็นไรนะ เฮ่ ไซซายะหยุดเดี๋ยวนี้" ผมเห่าพลางวิ่งตามไป แว่วข้างหลังได้ยินเสียงกรีดร้องของแฟนสาวเจ้านายน้อย พร้อมเสียงวิ่งและตะโกนเรียกของเจ้านายน้อย

ไซซายะวิ่งไปเรื่อยๆจนถึงถนนที่มีรถขับผ่าน

"ลาก่อนยูริฮาวด์ ฉันจะตายที่นี่ ฉันรักเธอออออออออ" หยุดบ้าได้แล้วไซซายะ! ผมกำลังจะคลั่งตาย ส่วนยูริฮาวด์ร้องอย่างเสียขวัญ แฟนหนุ่มของยูริฮาวน์ก็วิ่งตามผมมา เรย์ทันที่เพิ่งกลิ้งไปก็วิ่งไปหาไซซายะเช่นกัน

แต่ทุกอย่างไม่ทันการแล้ว...

ร่างของไซบีเรียนยว่งออกไปยังถนนใหญ่ที่มีรถมอเตอร์ไซด์ราคาถูกขับผ่านมาพอดี จังหวะที่กำลังจะชนนั้นเอง...
.
.
.

ไซซายะ พาท

หัวใจของผมเหมือนกำลังแตกสลาย ผมวิ่งไปยังถนนใหญ่เพื่อให้รถชนเพื่อหนีจากความเศร้านี้

ตอนที่มอเตอร์ไซด์ราคาถูกกำลังจะชนผม ตอนนั้นก็เกิดนึกเสียใจขึ้นมาที่ต้องมาตายด้วยของถูก ร่างกายผมต้องถูกชนตายด้วยลีมูซีนเป็นขั้นต่ำถึงจะสมฐานะ แต่จะหักหลบก็ไม่ทันแล้ว ระหว่างที่สิ้นหวัง จู่ๆร่างร่างหนึ่งบนมอเตอร์ไซด์ก็กระโดดออกมาหมุนตัวกลางอากาศสะท้อนเป็นเงาดำจากแสงอาทิตย์บนฟากฟ้า

วินาทีนั้นผมเบิกตากว้าง

ผมได้พบเทพธิดา...

เธอพุ่งตัวมาทางผม สะบัดตัวเตะผมเข้าฝั่งฟุตบาท ก่อนแลนดิ้งลงพร้อมม้วนหน้าหลบรถได้อย่างงดงาม

ม้วนกลิ้งได้สมบูรณ์แบบจนเรย์ทันเทียบไม่ติด

"อันตราย อันตราย" เธอพูดแบบนั้น ก่อนเดินมาทางผม เจ้านายของเธอที่เป็นคนขับมอเตอร์ไซด์หยุดจอดข้างทางแล้ว พวกเจ้านายน้อยกับชูสุมอยก็มาถึงแล้วเช่นกัน

"นี่นายน่ะ เวลาข้ามถนนต้องดูไฟจราจรก่อนรู้ไหม"

"..."

"ไม่รู้เหรอ งั้นเดี๋ยวฉันสอนให้นะ"

"..."

"เอ้อ ลืมแนะนำตัวไป ฉันเป็นพันธ์ชิบะ ชื่อวาคาบะจ้านายล่ะชื่ออะไร"

"ฮัสกี้รากิ ไซซายะ..."

"เห...มีนามสกุลด้วยเหรอ หมาคนรวยนี่ยอดไปเลยนะ" เธฮยิ้มให้ผม รอบตัวผมรู้สึกเหมือนเห็นทุ่งดอกไม้สว่างไสว

ชุสุมอยกับเรย์ทันมองผมด้วยสายตาว่างเปล่า

แต่ใครจะสนล่ะ

ไซซายะ อกหักครั้งแรก และกำลังได้เจอฤดูใบไม้ผลิครั้งใหม่ครับ

----------------จบจริงละ

คำเดิม กูแต่งอะไรวะ 55555555555555

555555555555555555 กูเมา

แม่ม มันมาถึงจุดนี้แล้วหรอ5555555555555555555555555555555555555555555555

>>636 แม่งเอ๊ย555555555555555555555555
นี่ควรจะเศร้าตามมันไหมสงสัย555556556665555555

>>635-636 โธ่ ไซซายะ 5555555 ไม่สาระกว่าภาคปกติสิบเท่าเลย ทำไมเป็นขนาดนี้เนี้ยยยยย

แล้วver. นี้ เรย์ทัน จะมีภาคเจ้าแม่กาลีลงไหม....

>>635-636 โอ๊ย แม่ง 5555555555555555555555555 กูหยุดขำไม่ได้ ปวดท้อง นี่มึงกะจะฆาตกรรมกูในวันวาเลนไทน์ใช่มั้ย 555555555555555555555555555555
ไซซายะแม่งอกหักปุ๊บก็มีรักใหม่ทันทีเลยนะะะะ ฮาที่แบบต้องถูกชนด้วยลีมูซีนเป็นขั้นต่ำ ไอ้หมาบ้าาาาา 5555555555555555555
แอบมีหลุดชื่อคาบุรากิมาด้วยนะมึง 5555555555555555555555

>>641 หลุดจริง เพิ่งเห็นตอนลง คำผิดก็บานแก้ไม่ทันล้าววว 5555555555555555555555

>>636 ก๊ากกกกกกกกกกก มึงทำกูลั่นอีกแล้ว โว้ย กูควรจะเศร้าตามแต่กูกลับขำจนน้ำตาไหลไม่หยุด สาสสสส ถือว่าเป็นน้ำตาที่หลั่งออกมาให้รักแรกของไซซายะละกันนะ 555555555555555
ปล. วาคาบะแม่งเท่ว่ะ มีสอนข้ามถนนด้วย
>>625 กูว่าไซซายะอาจจะถูกจับตอนก่อนที่จะรู้ว่าฤดูติดสัตว์คืออะไร แล้วพอจะใช้งานจริงก็พบว่าไม่สามารถทำได้แล้...//โดนกัด

>>636 5555555555555555555555555555555555555 ไม่ไหวแล้ว กูขำจนปวดท้องเลยสัสสสสส 5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555

>>643 ตอนจะทำก็ทำไม่ได้ วงวาร555555555555555555555555555555555555555555

อยากเห็นวาคาชิบะกับซูสุมอยสู้กันจังเลย ถึงวาคาชิบะจะตัวเล็กกว่าแต่ก็หมานินจาเลยนะ

โม่งสารบัญอัพเดตเร็วชิบ 55555
กูขำเสียสติมาก นังฮัสกี้รากิสมกับเป็นร่างแยกของบากะรากิ อะไรคือต้องลีมูซีนฮะะะ 55555555555555 ขำจนทำมือถือร่วง ขำจนปวดท้อง 555555555555555 ขำจนไม่รู้จะพิมพ์อะไรนอกจากขำ 555555555

วาคาบะพันธุ์ชิบะ ต้องชื่อชิวาบะสิวะ! 555555 กูโคตรลั่น โอย เวอร์ชันหมาแม่งงงง

>>647 เร็วจริง ชื่อเรื่องน่ารักมุ้งมิ้ง มะหมาสี่ขา 555555555555555

>>648 แก้ไม่ทันแล้วมึง55555555555555555555555

>>647 >>649 กูเกาะติดขอบกระทู้ตลอดเวลา เรื่องไหนมาก็อัพอะ นึกชื่อไหนได้ก่อนก็ใช้ละ 555555

ภาคหมา ใครอยากแต่งต่อตามสบายนะ กูขอจบเท่านั้น 55555555

โอ๊ยจะบ้า ฟิคหมาก็มา สนุกไปอี๊ก 55555 เรย์ทันทำไมนุ่มนิ่มยังงั้นคะลูก

จะว่าไปชิบะมันก็หมาสามัญชน สไตล์บ้านๆ เหมาะกับวาคาบะจริงๆ ด้วยแฮะ

ไซซายะแม่งไซซายะจริงๆ วันหลังถ้ามีใครด่ากูว่าไซซายะกูโกรธนะ กูไม่ได้บ้าเท่ามันนนน5555 ตรงลีมูซีนนี่กูก๊ากเลย ขนาดจะตายก็มิวายเกรียนอีก เกลียดความเป็นไซซายะ 5555 ส่วนชูสุมอย ขนาดเป็นหมากูยังก๊าวใจโดขิโดขิได้ น่ารักกกเรย์ทันตัวสั่นงกๆเลย โฮรกกกก

ชูสุมอยก้มเอาจมูกดันเรย์ทันน่าจะทำท่านี้นะ 5555555555555555
http://imgur.com/hA6G46S

>>655 กุตายยย กุตายแล้วววว เอาตรงๆ กูไปเจอชามอยกับอลาสก้าตัวเป็นๆ กูรู้สึกเหมือนรักรกพบ แต่พอถามราคา ก็รู้ว่ารักของเรามันเป็นไปไม่ได้ 55555555555555555555555

>>656 ซามอยด์ตัวละแสน+ ส่วนไซบีเรียนนี่มีตั้งแต่ห้าพันไปยันสองหมื่น แต่ไม่แพงเท่าซามอยด์แน่นวลลลลลลลล 55555555555

>>657 ไซบีเรียนไม่แพงมากกุซื้อได้ แต่ชามอยแพงจริง อลาสก้าตัวลูกกูเห็นถูกสุดก็สีหมื่น แบบแพงก็แสนเหมือนกัน ได้แต่มองหน้าตู้กระจก 55555555555 ท่านเอ็นโจทำท่าแบบนั้นใส่เรย์กะแค่คิดกูก็ตายละ 555555555 วันนี้มีใครจะลงฟิคเรื่องอื่นไหมกูอยากอ่านนนน

...ถึงกับมีฟิคหมา สัสเอ้ย 5555555555555555 บียอนด์คำว่ากาวแล้วว้อยยยยยย

>>658 กูขำจนหมดแรงพิมพ์ฟิคแล้วว่ะ ไว้วันอื่นแล้วกันนะ 555555555555555555555555555555555

กูรอฟิควาเลนไทน์ตอนต่ออยู่นะ อีก1ชั่วโมงกว่าจะหมดวันแล้วนะ โม่งฟิคไปไหนนนน

ส่วนฟิคกูเอง เจอฟิคหมาไปกูขำไม่หยุดปรับอารมณ์มาแต่งฟิคตัวเองไม่ได้เลยว่ะ 55555

>>660 ม่ายยยยย กลับมาาาา กลับมาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!

ฮัสกี้ ซามอย ดีนะไม่มีโกลเด้น บ้านแตกแน่
แล้ว...เรย์ตันเป็นพันธุ์ไรอ่ะ ทิเบตันแมสทิฟฟ์? พุดเดิ้ลใหญ่? หรือพุดเดิ้ลทอย? ชิสุ? อลาสกัน? มัลทีส? ปาปิยอง? เอ่อ ทิเบตันหรืออลาสกันก็ดีนะ เหมาะตอนเจ้าแม่องค์ลงน่ากลัวดี
หรือโกลเด้น? แต่...โกลเด้นมันปัญญาอ่อน ดุคนอื่นไม่เป็นนะ

>>663 กุคิดว่าพันธ์เดียวกับ เบียทัน ร่างแยกของเรย์กะใน อฟช นี่ 55555

>>663 เรย์ทันเป็นอเมริกันค็อกเกอร์สแปเนียล
http://imgur.com/7o10IXS สีหน้าตอนมองเจ้าโง่ไซซายะน่าจะประมาณนี้

https://youtu.be/2o3kjhj3k1Y
พวกมึงงงงง กูเป็นหนักแล้วเจอฟิคพวกมึงกูดูอันนี้นึกว่าเอ็นโจเต๊าะท่านเรย์กะ 555555

>>666 กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด กรี้ดดดดดดดดดดดดด กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ชุสุมอย กับเรย์แรบบิท กรี้ดด

>>666 ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยย ซามอยด์หันมายิ้มให้กล้องด้วยยยยยยยยยยยยยยยย
กระต่ายกระโดดดึ๋งๆบนตัวเขาแบบไม่เกรงใจเลยนะ มีซุกมีอะไรอีก โดนจุ๊บไปกี่รอบแล้วเนี่ย 5555555555555555

มึงคะ กระต่ายหื่นนะ... จะดีหรออออ

>>669 เรย์กะมีอิมเมจกระต่ายด้วยนะ เบลอความหื่นมันไป แต่กูเชื่อว่าถ้าเรย์กะหื่นได้ เอ็นโจวคงลอบยิ้มเงียบๆ ประมาณว่างั้นทางสะดวก 555555555

>>666 อีซามอยด์นี่เอะอะจุ๊บ เอะอะจุ๊บตลอด เลียด้วย เอาขาหน้าจับด้วย มองเป็นเอ็นโจกับเรย์กะจริงๆว่ะ ถถถถถถถถถถถถ

>>669 พอมึงพูดกูเริ่มไม่รู้แล้วใครเต๊าะใคร 555555 แต่ไม่เป็นไรกูรับได้หมดดดด
ซู๊ดดดดดด ดีใจที่พวกมึงเข้าใจความกาวของกูววววว

วันนี้กาวแม่งโคตรฉุนกระทู้เลย เพราะวาเลนไทน์น่ะเหรอ 55555
นึกขึ้นได้ว่าเรย์กะ พันธ์อเมริกันค็อกเกอร์สแปเนียล นี่มันก็พันธุ์เดียวกะเลดี้ใน Lady and the Tramp เลยนี่หว่า
http://gph.is/1sD8P5r

ทำไมวาเลนไทน์กับมู้นี้ถึงฟินกับฟิคหมาวะ555555555555555

>>674 เป็นวาเลนไทน์ของไซซายะยังไงล่ะ เจอรักใหม่ในวันวาเลนไทน์เชียวนะ 55555555555555555555555

>>666 โอ้ยยยย น่าร้ากกกก กูอยากเห็นเรย์กับเอ็นโจในโมเม้นนี้บ้างงงง

โอย...นี่ขนาดกูอยู่ห่างๆวงน้ำ(กัญ)ชาและกาวของพวกมึงแล้ว กูยังโดนฟิคหมาเข้าไปเต็มๆ ฮาฉิบหาย 55555+

มา >>635-636

ฉันอยู่ที่นี่มาได้หนึ่ง​เดือนแล้วล่ะค่ะ

แม้จะไม่ชินกับสภาพ​แวดล้อม​นัก แต่ก็ค่อยๆปรับตัวได้เรื่อยๆ ที่นี่น่ะมีเพื่อนหมามากมายหลายสายพันธุ์​เลยล่ะ แบ่งเป็นกลุ่มหมาพันธ์​ทั่วไปกับหมาชั้นเลิศ ฉันได้อยู่ในกลุ่มหมาชั้นเลิศอย่างงงๆ มันก็ไม่ได้มีปัญหา​อะไรนักหรอก เพราะกะหมาทั่วไปฉันก็เป็นมิตรกับเขา และไปคุยเล่นด้วยกันบ่อยๆ

แต่ไม่รู้​ทำไมเจ้านาย​น้อยถึงชอบพาฉันไปเดินเล่น​กับคู่หมาใหญ่สองตัวนั้น​ก็ไม่รู้เนี่ยซิ

เพื่อนหมาสาวๆหลายตัวต่างพากันเห่าอิจฉาทุกครั้ง​เลยล่ะค่ะ บอกว่า "ดีจังเลยค่ะ ท่านเรย์ทันที่ได้ไปเดินเล่นกับท่านไซซายะและท่านชูสุมอยที่เป็นหมาชั้นเลิศ​ทั้งคู่​เลยน่ะ~"

ไม่เห็นน่าอิจฉา​เลยค่ะ! ทั้งสองตัวน่ะตัวใหญ่กว่าฉันอีกสองเท่าเลยนะคะ เวลาโดนมองลงมาจากข้างบนน่ะเหมือนจะถูกขย้ำ​ได้ทุกเมื่อเลยล่ะ! น่ากลั๊ว!

กับไซซายะน่ะไม่เท่าไหร่​หรอกค่ะ หลังจากมาอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วันฉันก็จัดเขาในหมวดหมาบ้าพลังไปแล้ว ถ้าหลบได้ก็ไม่มีปัญหา​นักหรอก ถึงส่วนใหญ่​จะหลบไม่เคยได้เลยก็เถอะนะ...

แต่เทียบกับชูสุมอยแล้ว เขาน่ากลัว​กว่าเยอะเลยล่ะ ชูสุมอยหน้าตายิ้มๆเป็นมิตรตลอดเวลาจนไม่รู้​เลยล่ะว่าคิดอะไรอยู่ แล้วเขาก็มักจะจับตามองฉันตลอด เวลาออกไปเดินเล่นก็ตามติดฉันไม่หยุด​เลยล่ะ แง้ เหมือนกับสุนัข​ล่าเหยื่อ​เลยล่ะ เขาจะต้องหาโอกาส​เชือดฉันที่เป็นหมาเล็กอยู่แน่ๆ! น่ากลัวๆๆ

หากมีโอกาส​ ตอนอยู่ที่บ้านฉันก็จะไม่เข้าใกล้สองตัวนี้เลยล่ะค่ะ ขอพื้นที่​ความสงบให้ฉันเถอะค่ะ!

แต่ว่าหลังจาก​วันนั้น​ที่ไซซายะพยายาม​จะวิ่งไปให้รถชนแล้วได้พบกับหมาบ้านๆพันธุ์​ชิบะตัวนั้น ความสงบสุข​ของฉันก็พังทลาย​

"นี่เธอน่ะ"
"คะ? "
ขณะที่ฉันกำลังกินอาหารเม็ดอย่างเพลิดเพลิน​ ไซซายะก็เข้ามาหาฉัน พร้อมกับชูสุมอยที่จับตามองฉันอยู่เช่นเดิม

"เธอเพิ่งจะเข้ามาที่บ้านนี้ได้ไม่นาน ดังนั้นฉันจะรับน้องให้เธอเอง!"
เป็นบ้าอะไรมาอีกล่ะคะเนี่ย?

"ฉันขอมอบภารกิจสปาย! ให้เธอออกไปตามสืบเรื่องของวาคาชิบะ ว่าเธออยู่ที่บ้านไหน!"
"หา!?"

ฉันกับชูสุมอยเห่าเสียงหลงออกมาแทบจะพร้อม​กัน ก่อนที่ชูสุมอยจะเข้ามาร่วมวงสนทนา​ด้วย

"ไซซายะจะให้เรย์ทันไปสืบได้ยังไงล่ะ นายก็รู้นี่ว่าเจ้านายไม่ยอมให้​พวกเราออกจากบ้านเองน่ะ"
"ใช่แล้ว! ก็เพราะอย่างนั้นถึงต้องให้ยัยนี่ไปไงล่ะ! ตัวเล็กๆแบบนี้เข้าออกง่ายเจ้านายไม่รู้ตัว​หรอก!"
"เห----แต่ว่า... "
"เงียบน่าชูสุมอย นี่เป็นภารกิจ​สปายเพื่อทดสอบไงล่ะว่ายัยนี่เหมาะจะอยู่ในกลุ่มหมาชั้นเลิศ​อย่างเราจริง​หรือไม่!"

ฉันก็ไม่ได้อยากอยู่อยู่แล้วอะคะ งั้นไม่ทำก็คงได้ซินะ

"ถ้าภารกิจสำเร็จ ฉันจะยอมยกขนมชั้นดีให้กับเธอหนึ่งสัปดาห์​เลย!"
"จริงเหรอคะ!?"

ฉันร้องเสียงหลง ไซซายะก็แยกเขี้ยว​ยิ้มให้ หางกระดิกไปมาอย่างชอบใจ อุหวาๆ แย่แล้ว! ติดกับ​ซะแล้ว!

"ฉันให้เวลาหนึ่งสัปดาห์! ทำภารกิจให้ดีๆล่ะ ยัยเบ๊!"
เบ๊เหรอคะ? สปายไม่ใช่เหรอคะ สปายน่ะ

"ช่วยไม่ได้​ล่ะนะเรย์ทัน" ชูสุมอยพูดส่งท้าย ยังยิ้มๆแบบเดิม จริงๆแล้วกำลังหัวเราะเยาะฉันอยู่ซินะ! แง่ง!!!!

×××××

ฉันพาร่างหมาตัวน้อยๆออกมาจากคอกหมาชั้นเลิศด้วยสภาพจิตใจห่อเหี่ยว​ ไปที่สนามหญ้าที่มีหมาทั่วไปวิ่งเล่นกันอยู่

"เรย์ทันเป็นอะไรรึเปล่า?" อากิตะว่าคุงเห่าเรียก อากิตะว่าคุงเป็นเพื่อนหมาใจดีของฉันตัวแรกที่บ้านนี้เลยน่ะค่ะ

"มีปัญหา​อะไรเหรอครับ?" จ่าฝูง​ถามขึ้นขณะเดินเข้ามาหา ฉันไม่แน่ใจว่าเขาชื่ออะไร แต่ทุกคนเรียกเขาว่าจ่าฝูง​ เป็นหมาพันธ์​ดัชชุนที่แอบหลงรักมิฮาว่า หมาพันธ์​ชิวาว่าอยู่แล้วมักจะมาปรึกษา​เรื่องความรั​กกับฉันบ่อยๆ

"เครียดบ่อยๆไม่ดีต่อสุขภาพ​ขนลอนสวยๆของอาจารย์นะครับ!" เป็นอิวาลิชคุง หมาพันธุ์​อิงลิชบูลด็อก​ ตั้งแต่พบกันครั้งแรกเขาก็หลงใหลในขนลอนยาวของฉันเข้าอย่างจัง บ่นๆว่า​ทำไม​บูลด็อก​ถึงไม่เป็นพันธุ์​ขนยาวบ้างนะอยู่บ่อยๆล่ะ

มีหมาทั่วไปหลายตัวเลยล่ะนะที่เป็นเพื่อน​ฉัน แต่ก็มีอีกจำนวนมากเลยล่ะค่ะ ที่พอเห็นจี้รูปดอกโบตั๋น​สีแดง สัญลักษณ์​ของกลุ่​มหมาชั้นเลิศ​ที่ปลอกคอก็รีบเผ่นไปซะก่อน

แง้ นี่แค่จี้เองค่ะ อย่ากลัวฉันเลยนะคะ~ ฉันเป็นแค่อเมริกันค็อกเกอร์สแปเนียลธรรมดา​ๆเองค่า~

พอคิดถึงภารกิจที่ต้องทำก็เอาต้องถอนหายใจจนลงไปนอนแผ่กะพื้นเลยล่ะค่ะ

"ทุกคนคะ ถ้าภารกิจล้มเหลว​เก็บกระดูกฉันด้วยนะคะ~"

----------
นี่กูแต่งอะไรด้วยวะ 55555

>>678 ชอบอะ ฮาดี

ทำไมวาเลนไทน์มันมีแต่หมาวะเนี่ย555555555555555555555555555555
ขำจนไม่รู้สึกอย่างอื่นแล้ว555555555555555555

>>678 ซุยรันกลายเป็นโรงเรียนฝึกหมาไปแล้ว ถถถถถถ

ไปอ่านตอนใหม่ในแมวดุ้นแล้วว ซากุระกับท่านเรย์กะน่ารักอะ อุเฮะเฮะ ขำดูเอ๋อๆนะท่านเรย์กะ5555

ก๊อกๆ ขัดจังหวะฟิคหมาแป๊บ ใครก็ได้ช่วยจับไซซายะล่ามไว้ให้ด้วย เดี๋ยวมันวิ่งมากัดกู
เอาตอนใหม่มาลงไว้ให้ล่ะนะ ถึงเอ็นโจจะไม่โผล่แต่ใจกูก๊าวตอนนี้มากกกกกกกกกกกกก ซากุระจังแม่งน่ารักกกก ท่านเรย์กะก็น่าร้ากกกกกกกกกกกกก ตลกนาง ว่าคนอื่นไม่ได้ดูตัวเองเลย แต่ละอย่าง

อันนี้กูอ่านแบบติดฟิลเตอร์นะ แต่ละอย่างที่ซากุระจังทำนี่มันท่าเดียวกับเอ็นโจเลยนี่หว่า ยิ้มคลุมเครือๆ คอยสอดส่องอีกฝ่ายแล้วดูว่าเขาหวั่นไหวเรื่องอะไรนี่ หรือว่าแม่งเป็นวิชาที่พวกลูกคุณหนูชั้นสูงจะต้องรู้กันหมดวะ มีเรย์กะกับคาบุรากิเป็นไอ้บ้ากันอยู่สองคนเลยทำไม่เป็น ถถถถถถถถถถถถถถ

ซากุระจังน่าร้ากกกกก ลาสต์บอสชัดๆ

>>683 โย่วโม่งแปล บากะรากิกับเรย์กิใช้ความน่าเกรงขามเวลาองค์ลงเข้าข่มว้อย วิชงวิชาแบล็คเมล์ไรไม่จำเป็น ติงต๊องอย่างเดียวพอ555555555
ตอนนี้แม่งยูริอีกแล้ว ซากุระจังซึนเดเระ เรย์กะนี่เจอแฟนสาว(?)ซึนเดเระตลอด ริรินะก็คนละ จะว่าไปในสายตาคนนอกในงานหิ่งห้อยก็เห็นเอ็นโจกับเรย์กะกระหนุงกระหนิงกันสินะ หึหึ
ปล. จักรพรรดินีคงไม่ใช่ไมฮามะแล้วล่ะ น่าจะเป็นเธอมากกว่านะ ซากุระจัง

>>685 จักรพรรดินีคงเป็นไมฮามะนั่นล่ะ แต่ซากุระเป็นจอมมารที่อยู่เบื้องหลัง กุมความลับของจักรพรรดินีอีกที สเต็ปเดียวกับเอ็นโจเป๊ะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

ซากุระก็เคยบอกอยู่นี่ว่า เรื่อง​ไมฮาระเป็น​จักรพรรดินี​แค่คิดไปเอง บารมีไมฮามะไม่ถึงหรอกน่ะ 5555

จักรพรรดินีตัวจริงคงเป็นซากุระนั่นล่ะ แหม่ เรย์กะ รอบๆตัวมีแต่พวกรอยัลๆทั้งนั้น 55555555555555555

ขอบคุณโม่งแปลน้าาา ลาสบอสซากุระออกโรงง

พออ่านจบแล้วกุนี่อยากเห็นซากุระจังเจอกับริรินะเลยอ่ะ จะมีศึกชิงเรย์กะเกิดขึ้นมั้ย55555555

>>690 อาจจะแท็กทีมความซึนแบบ ×2 ก็ได้นะ

กูก็เคยคิดนะว่าซากุระจังไม่ธรรมดา แต่ไมฮามะเห็นแล้วถอยกรูดขนาดนี้เลยเหรอ 5555
สมแล้วที่ซากุระจังท่าทำไม่แยแสไมฮามะมาตั้งแต่แรก บารมีมันผิดกันสินะ! ที่ยูริมิยะนี่ท่าทางน่าสนุกจัง แต่ดูจากการที่ว่าตอนแรกตกเป็นเป้า เดิมซากุระคงสวมบทเรียบร้อยด้วยรึเปล่า? เป็นแม่มดสวมหนังแมว พอมาเป็นเพื่อนกับเรย์กะที่เป็นแกะห่มหนังหมาป่าแล้วเข้ากันดีจัง คู่นี้น่าจิ้นยูริ ฮิโยโกะซามะทำกูเดินไม่ตรงทางแล้ว ตกลงพระเอกอยู่ไหน กูจะอวยยูริแล้วนะ ทั้งวาคาบะทั้งซากุระน่ารักกันทั้งนั้นเลย

>>686 ก็ว่างั้นแหละ ทุกโรงเรียนล้วนมีจอมมารสินะ สเต็ปเดียวกันจริงๆ ด้วย
>>678 ชื่อแต่ละตัว อะกิตะว่า จ่าฝูง อิวาลิช มิฮาว่า 55555555 แม่งบรรเจิดมากเลยมึงคิดได้ไงเนี่ย 555 สรุปแล้วชูสุมอยนี่ชื่ออนาถน่าสงสารสุดป่าววะ กร๊าก... แต่ก็รักนะชูสุมอย มาฟัดๆๆๆ

>>692 ใจเย็นมึง พรุ่งนี้พระเอกทำดาเมจแน่ๆ

>>694 มึงพูดแบบนี้แล้วกูอยากวาร์ปไปพรุ่งนี้555555

>>694 บ้าเจรงงงง มาบอกให้อยากแล้วจากไป กุรอออออออ

ฮาเร็มยูริของเจ้าแม่เรย์กะ พระองพระเอกไม่ต้องแล้วอีหรอบนี้!
สนับสนุนให้ติดแท็ก Yuri อย่างเป็นทางการ

>>694 ชูซามอยจะทำแต้มใช่มั้ยมึงงงง

>>693 อากิตะว่า กูคิดออกตัวแรกเลย เหมือนเกิดมาเพื่อชื่อนี้เลยนะ 5555
พิมพ์​ชื่อชูสุมอยทีไรก็ขำ โอ๊ย กูสงสารท่านเอ็นโจ 5555555

>>698 ถ้าเป็นร่างชูสุมอย ท่านเรย์กะต้องใจเต้นแน่ๆ แถมจะจุ๊บ จะเลีย จะน้วยก็ไม่มีใครว่าด้วย ถถถถถถถถ

กูวิ่งในทุ่งลิลลี่เบ่งบานแล้ว ท่านเรย์กะไปว่าเขาว่าแบล็คเมล์ไม่ดีแล้ววันก่อนที่องค์เธอลงเรียกว่าอะไรร
กูเชียร์ท่านพี่.... ภาพน้องสาวไร้ที่พึ่งถือตุ๊กตาทำหน้าเหมือนจะร้องไห้มาเคาะประตูพี่ชายนี่แบบ โมเอ้! บ้าจริงที่ท่านพี่ลงหลักปักฐานกับท่านอิมาริเพราะไม่มีสาวใดจะน่ารักน่าเอ็นดูเท่าน้องสาวใช่มั้ยคะ ใช่มั้ย ฟฟฟ
ปล.กูรอบ้านผีสิงบากะรากิโคตรๆ แค่ชื่อก็ดูจะมีอะไรฮาๆออกมาแล้ว

>>700 บันดาลฟิคใหม่ได้เลยมึง เห็นภาพท่านชูสุมอยไปซบตักท่านเรย์กะแล้วช้อนตามองอ้อนๆ ให้ลูบหัวแล้วกูใจสั่น ส่วนเจอกันยังไง เอาเป็นให้ยูกิโนะจูงไปก็ได้นะ ถถถถถถถถ

>>700 นี่ไง พล็อตใหม่ เอ็นโจกลายร่างเป็นชูสุมอย แล้วไปน้วยเรย์กะร่างคน เรย์กะก็เลี้ยงดูปูเสื่ออย่างลูบหัวลูบหาง โฮ้ยยยยนน

>>700 จะแปลงร่างแบบฟิคอังกอร์​น่ะเหรอ 5555555

>>702 >>703 เด๋วๆๆๆๆ ตกลงสรุปว่าชูสุมอยคือชื่ออย่างเป็นทางการของร่างหมาเอ็นโจ ไม่ว่าจะไปอยู่ในฟิคไหนแล้วใช่ปะ 5555

>>702 ยูกิโนะเอามาฝากเลี้ยงไว้ที่บ้านคิโชวอิน บอกตัวเองเป็นหอบหืดเลี้ยงหมาไม่ได้ จำใจต้องฝากคุณพี่เรย์กะไว้ดูแลชั่วคราว หมาตัวนี้น่าสงสารมากเลย คุณพี่เรย์กะลำบากใจก็ไม่เป็นไรนะฮะ //พูดด้วยท่าทางเศร้าๆ
พอเรย์กะรับฝากไว้ก็ตามไปทุกหนทุกแห่ง ทั้งอ้อน ทั้งจุ๊บ เรย์กะจะนั่งข้างท่านพี่ ชูสุมอยก็จะกระโดดมาแทรกกลาง แล้วนอนหนุนตักเรย์กะ เอาขาหลังถีบท่านพี่ออกไปห่างๆ ท่านพี่ก็ไปปรึกษากับอิมาริเรื่องหมากวนตีน หามาตรการกำจัด ถถถถถถถถ

>>706 ท่านพี่วางยาเบื่--

>>706 อ้างว่าจะพาไปอาบน้ำที่ร้านแล้วแอบจับไปทำหมั---

>>706 เอาไปปล่อยที่วั--

>>707 ชูสุมอยเป็นอมตะเพราะได้รับพรและเสริมบัฟ อัพสกิลเต็มจากโม่งซุยรันทั้งหลาย ถถถถถถถถถถถถถถ การเสริมบัฟจากเหล่าโม่ง ดวงนี่เรียกได้ว่ากดกาชาสิบครั้งก็ออก ssr ทั้งสิบครั้งเลย

>>710 บัพได้โกงมากนี่กดไปได้แต่ r กับ sr //ร้องงงงงง

>>708 ทำไมมึงใจร้ายแบบนี้ ชูสุมอยน่ะเป็นสายพันธุ์ที่แพงนะโว้ย ลูกออกมาตัวหนึ่งก็ไม่ต่ำกว่าห้าหมื่นแล้ว อย่าจับตอนแบบไซซายะสิ เสียของหมด 5555555555555555555555555555555555555

>>712 สรุปไซซายะโดนตอนแล้วใช่ไหมวะ ถถถถถ

อีกไม่นานจะมู้4แล้วนะพวกมึง มาตั้งชื่อรอกันก่อนมะ

>>714 เพิ่งจะตั้งกระทู้นี้เมื่อวันที่ 5 ผ่านมาสิบวันจะเต็มอีกแล้วเหรอวะ 55555

กูอยากอ่านฟิคที่เรย์กะ(นิยาย)ตายแล้วเข้าร่างเรย์กะ(การ์ตูน)ต่ออออ โม่งฟิคที่แต่งเรื่องนี้กูรออยู่น้าาา

กูประทับใจฟิคหมามากจนขอวาดFAเลยค่ะ 555555555
http://imgur.com/a/ZkhOS

>>717 กรี๊ดดดดดดดด น่ารักกกกกก มึงถ่ายทอดความบ้าบอหยุดไม่อยู่ของไซซายะออกมาได้ดีมากๆ กูโคตรสงสารเรย์ทันเลยว่ะ โถ ให้ชูสุมอยปกป้องไปเถอะลูก

>>717 สวยมากกกกกก ฝุดยอดโม่งอาร์ต

>>716 รอวันศุกร์น้า ขอเวลาเรียบเรียงหน่อย ฮา

>>717 อุหวาาา น่าร้ากกกก ><:: ชุสุมอยยย อยากจับกอดเลยทีเดียวเชียวค่าาาา
แล้วไซซายะนั่นมันอะไรกันค้าาา หน้าตาบ้าพลังมาก 55555+

สรุปชื่อชูสุมอยที่กูคิดเล่นๆ ดูอาภัพกลายเป็นชื่อเอ็นโจเวอร์หมาอย่างแท้จริงแล้วใช่ไหม อะไรคือบอกตอนหน้าพระเอกทำแต้ม แล้วพวกมึงบอชูสุมอยจะมาแล้ว ใจเย็นพวกมึง กูเริ่มสงสารท่านเอ็นโจ 55555555555555555555555555555555 มอย มอย มอยยยย

>>717 กรี้ดดดด น่ารักกก บีบบบบ อยากบีบบบ แง้ๆๆๆๆ

วันนี้ไม่มีกาวให้สูดดมเหรอวะ

>>720 กรี้ดดดดดดดดดดดดรออออออออ

โม่งโรงงานกาวv.เรย์กะซามะเกอิชายังอยู่แถวนี้อึกป่าววะ อย่าพึ่งทิ่งกูไป กูยังอยากซูดกาวกลิ่นนี้อยู่!!!!

ปล.วันนี้กูนั่งไล่ดมกาวตั้งแต่เรือแรกจนถึงกาวล่าสุดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว จนงานถามกุเลยเป็นไรหัวเราะอยู่คนเดียว นี่กุซูดกาวจนเยิ้มไปแล้ว!?

>>717 มึงถ่ายทอดฮัสรากี้ได้เป๊ะมาก คงคอนเซปต์บ้าบ๊องติ๊งต๊องปัญญาอ่อนได้เฉียบขาดอย่างยิ่ง!!!

>>721 หรือจะเปลี่ยนเป็นเอ็นจอยแทนละมึง เชื่อเถอะชูสุมอยดีแล้ว เรียกคะแนนสงสาร(สมน้ำหน้า) ได้ดี

ชื่อชูสุมอยไม่ดีตรงไหน แม่งฟังแล้วรื่นหูน่ารักจิตายยยย >>717 เห็น fa มึงแล้วกูยากกอดชูสุมอยมากกก ขนแม่งต้องนุ่มสัมผัสใหม่แห่งการนอนแน่นวล คิดภาพตอนเรย์ทันไม่สนใจเลยไปกระแซะๆอ้อนเขาแล้ว หมาตัวใหญ่กระแซะหมาตัวเล็กแม่งโคตรก๊าวใจ ฮรือออิออ ส่วนไซซายะนี่แม่งเป๊ะมาก ไฮเปอร์ชิบหาย 5555

>>725 อยู่แจ้ พอดีติดงานยันวันอังคารหน้าไม่ว่างเขียนต่อเลยอะ
แต่กูก็ยังสูดกลิ่นกาวในกระทู้นี้อยู่ทุกวันเลยนะ ใครก็ได้มอบพลังใจในการทำงานให้กูที

>>717 กรี๊ดน่ารักกกกก อยากจับสามตัวมาฟัดๆรวมกันนน

น่ารักอิบบบบบ ชอบภาพชูสุมอยคาบเรย์ทันแล้วมันกร๊าวใจจัง55555555555

มีอากิตาว่าแล้ว ซากุระ ver.น้องหมา เป็นอะไรดีนะ....

>>730 เจแปนนิส สปิตซ์ หมาผสมกันระหว่างไซบีเรียสฮัสกี้กับซามอยด์ หน้าเหมือนซามอยด์แต่ตัวเล็กกว่ามาก

>>730 กูว่าไม่ชิสุ ก็มอลทีสอะ 555

กูถึงกับต้องเสริช์หา พันธุ์ของแต่ละคน5555555555555

กู730นะ กูเป็นคนขี้สงสัย งั้นขอถามอีกนิด ยูกิโนะคุงเป็นอะไรดี? ใจจริงอยากให้เป็นปอมๆ...แต่คิดว่านิสัยน้องจะเข้าได้หรือเปล่า55555555

>>733 ลาบาดอร์ รีทรีฟเวอร์น่าจะโอเคนะ โกลเด้นมันดูติ๊งต๊องไปหน่อยสำหรับน้องเขา

>>733 จริงๆเจแปนนิส สปิตซ์ ก็ได้มั้ง จะได้สายพันธ์เดียวกับพี่ชาย 5555

>>733 เอาอย่างที่ >>731 เสนอก้อดีนะมึง เจแปนนิส สปริต หน้าเหมือนซามอยแต่ตัวเล็กกวาส ไม่ก็ซามอยไปเลยแต่เป็นลูกหมาไง แบบพ่อแม่เดียวกับชูสุมอยแต่คนละครอก

โอเค ขอบคุณมาก จะต้องเป็นยูกิมอยใช่ไหม...55555555555555555555555555555555

>>737 ยูกิคุงก็พอล้าววววววววววว มอยน่ะมีได้แค่ชูสุมอยเท่านั้น 55555555555555555

ช่วงนี้อยากแต่งฟิคบ้าบอ แต่งหมาแล้วมาแต่งเรื่องบ้าๆภาคต่อไป

สลับร่างอลเวง

------------------

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาเมื่อแสงอาทิตย์ส่องผ่านหน้าต่างมากระทบ รู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกเผาไหม้กลางแดดฤดูร้อน แปลกจังเตียงนอนฉันเป็นเหมือนบ้านเจ้าหญิงไม่น่าจะมีแสงส่องถึงโดยตรงนี่นา เลยลืมตาอื่นอย่างมึนงง ค่อยๆคลานออกมาจากกองผ้าห่มแล้วเดินลงจากเตียง

รู้สึกห้องเป็นสีทึบไม่คุ้นตา แต่เพราะง่วงมากเลยไม่ใส่ใจ คงต้องไปล้างหน้าเปลี่ยนชุดให้ตื่นสักหน่อย คิดพลางถอดเสื้อ สุดท้ายก็รู้สึกแปลกๆ

อื๋อ? เมื่อวานฉันใส่กระโปรงนอนนี่คะ ทำไมเป็นกางเกงไปได้ล่ะ แต่เพราะเบลอๆอยู่เลยดึงลงแบบไม่คิดมาก แต่ก็พบกับบางสิ่งปริศนานูนเด่นใต้กางเกงในรัดรูปทรง เล่นเอาตาสว่างแล้วส่งเสียงโหยหวนไปทั่วคฤหาสน์

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

------------------------------------

ท่านแม่ของท่านคาบุรากิพร้อมคนรับใช้ต่างพากันมาเคาะประตูเรียกชื่อคุณชายคาบุรากิไม่หยุด แต่ฉันยังไม่ยอมไปเปิดประตู

นี่เป็นความฝันสินะ ได้โปรดจงเป็นความฝัน

ฉันเหม่อมองภาพตัวเองที่ตอนนี้ใส่กางเกงเรียบร้อยแล้วในกระจก มือยกมาลูบๆหน้าอกแบนราบด้วยความพิศวง ขนกายของฉันพร้อมลุกชันไปทั้งตัว

"ฝัน ฝัน ฝัน มันเป็นความฝัน นี่ฉันกลายเป็นท่านคาบุรากิเรอะ เหอะ พูดอะไรเป็นนิยายไปได้ " แต่เหมือนฉันเองก็หลุดเข้ามาในโลกการ์ตูนนี้ราวๆสิบกว่าปีแล้ว เรื่องสลับร่างเหมือนจะสามัญธรมดาไปเลย คิดแล้วน้ำตาก็ไหล ได้แต่หัวเราะ ฮ่าๆๆ ออกมาอย่างขมขื่น

ไม่เอา! หนูไม่อยากมีแท่งตรงกลาง!

"คุณมาซายะ เกิดอะไรขึ้นคะ" ท่านแม่ของคาบุรากิไขกุญแจประตูเข้ามาพร้อมกับพวกคนรับใช้ ก่อนกรีดร้องกับสภาพสิ้นหวังน้ำตาท่วมหน้าของฉัน เธอวิ่งมาหาฉัน กอดปลอบประโลมอย่างทำตัวไม่ถูก

สัมผัสอบอุ่นนุ่มนิ่มเหมือนจริงสุดๆ ไม่ใช่ฝันสินะ ไม่ใช่ฝัน....

เรื่องแบบนี้ยังไงก็ฝันแน่ๆ ตื่นได้แล้วตัวฉัน!

ฉันส่งเสียงร้องรวบรวมพลังคอสโม่ โหม่งหัวเข้ากับขอบโต๊ะสุดแรงเกิด

"คุณมาซายะ!!!"

เหมือนจะเห็นทุ่งดอกไม้ทางอีกฟากของแม่น้ำเลยล่ะค่ะ น่าข้ามไปจังเลย แต่เห็นตุ๊กตท่านฮินะโบกมือเรียกหา เล่นเอาขนหัวลุกวิ่งกลับไปที่ที่จากมาแทบไม่ทัน

"คุณมาซายะ เป็นอะไรไปคะลูก"

ฉันอยู่ในร่างคาบุรากิ เป็นไปได้อย่างมากว่า คาบุรากิจะอยู่ในร่างของ...

"ฉันจะไปบ้านคิโชวอิน!!"
...........................................

คุณแม่ของฉันมาต้อนรับตัวฉันในร่างคาบุรากิและเอ็นโจวที่ฉันลากมาด้วยเผื่อช่วยอะไรได้บ้างในฐานะเพื่อนสนิทของท่านคาบุรากิ เธอมองมาทางพวกเราด้วยรอยยิ้มมีเลศนัยและเอ็นโจวก็มองมาทางฉันอย่างสงสัยงุนงงไม่แพ้กัน

ท่านแม่คะ ไม่มีอะไรในกอไผ่ค่ะ ลูกสาวท่านกลายเป็นตัวผู้ไปแล้วค่ะ

"รอสักครู่นะจ๊ะ เรย์กะกำลังแต่งตัวอยู่"

"ไม่เป็นไ.... หา!!! แต่งตัว!!"

ฉันลุกขึ้นพรวด เล่นเอาท่านแม่ตกใจจนร้องอุทานขึ้นมา ท่านเอ็นโจวเองก็เหมือนจะแอบตกใจเช่นกัน แต่ตอนนี้ฉันไม่สนแล้ว ฉันวิ่งด้วยความเร็วสูงสุดขึ้นไปยังห้องของตัวเอง

จะให้เห็นพุงที่พยายามซ่อนอย่างดีในเสื้อผ้าไม่ได้เด็ดขาด!!!!

พอถึงห้องแล้วพยายามเปิดประตู แต่มันดันล๊อค แต่ฉันมีทริกลับเล็กน้อยกับห้องของตัวเองเลยเปิดมันออกได้ทันทีเผื่อเผลอล๊อคแล้วขี้เกียจไปเอากุญแจ จึงประโจนเข้าไปในห้อง

เข้าไปปุ๊บก็เจอหญิงสาวในชุดองค์หญิงอังกฤษเต็มยศพร่างพราวไปด้วยเครื่องประดับ เล่นเอาเบลอไปหมด

ใครฟะ...

เธอยังคงไม่สนใจการปรากฏตัวของฉัน หมุนซ้ายหมุนขวาอยู่หน้ากระจก พยักหน้าขึ้นลงส่งเสียงอืมในลำคออย่างพึงพอใจแล้วบอกว่าสมบูรณ์แบบ

"เอ่อ...คุณเป็นใคร" หญิงสาวที่ตอนแรกฉันยังเห็นหน้าไม่ชัด หันกลับมาพร้อมผมลอนที่เป๊ะกว่าทุกครั้งที่เคยทำ พอเห็นเต็มๆแล้วถึงกับต้องอุทานในใจอย่างไม่อยากเชื่อ

นั่นมันฉันเรอะ!!!

"มาซายะ! นายวิ่งไปไหนของนาย....คุณคิโชวอิน?" ท่านเอ็นโจวที่วิ่งตามมา พอมองเห็นร่างของฉันในห้องก็เหมือนจะนิ่งอึ้งพอกัน

"เธอ..คิโชวอินสินะ" ร่างของฉันพูดด้วยท่าทางเชิดมั่น จนรู้สึกเท้ากระตุกแปลกๆ หยุดเอาฉันไปทำท่าทางกร่างแบบนั้นเดี๋ยวนี้นะ ภาพลักษณ์ที่สั่งสมมาป่นปี้หมดแล้ว ฉันมองท่าทางนั้นด้วยตัวสั่นระริก ท่านเอ็นโจวเองก็ดูงุนงงกับคำพูดของท่านคาบุรากิในร่างของฉันเช่นกัน

"เธอน่ะมันใช้ไม่ได้"

"หา?"

จู่ๆก็โดนด่าซะงั้น ฉันเลยเหวอไปเลย ท่านคาบุรากิในร่างของฉันเดินเข้ามาที่ตัวฉันแล้วจิ้มหน้าดังจึกแล้วบอกว่า ห้ามเอาร่างของเขาไปทำหน้าเอ๋อๆแบบนั้นเด็ดขาด ฉันก้มลงไปโอดโอยบนพื้น ฟังท่านคาบุรากิสวดยับต่อ

"เธอม้วนผมภาษาอะไรถึงได้มีผมบางส่วนม้วนกลับข้างหา!! ลำบากฉันต้องมาม้วนให้ไปทางเดียวกันเลยเห็นไหม ความเรียบร้อยรอบคอบไม่มีเลยนะเธอน่ะ ไม่ได้เรื่อง!!"

นั่นมันผมฉันนะคะ ถ้าฉันอยากจะม้วนกลับด้านทั้งหัวมันก็เรื่องของฉัน!!

"แล้วก็นี่.." ท่านคาบุรากิยกมือขึ้นมาบีบพุงของร่างของฉัน จนแผละออกมา ฉันกรีดร้องโหยหวน ท่านเอ็นโจวมองตาโต

"บอกกี่ครั้งแล้วว่าให้ไปออกกำลังกายซะ อดอาหารไม่ช่วยอะไรหรอกนะ!!"

"หยุดนะ อย่าพูดนะ!! ท่านเอ็นโจว อุดหูปิดตาเดี๋ยวนี้นะ!! แงงง" ฉันโวยวาย วิ่งเอามือไปปิดตาท่านเอ็นโจวที่กำลังมองท้องของฉัน คาบุรากิเห็นเต็มๆว่าแย่แล้วจะให้คนอื่นเห็นไม่ได้อีกเด็ดขาด เจ้าบ้ารากิยังคงมองฉันพร้อมบีบนวดพุง ปากพล่ามไม่หยุดว่าจะบีบให้แฟ่บเลย หยาบคายที่สุด!! โกรธแล้วนะ!

"หยุดเอาร่างของฉันไปทำอะไรเสื่อมเสียเดี๋ยวนี้น้า!!!"

-----------------

สุดท้ายเหตุการณ์ก็สงบลง เมื่อฉันเข้าไปเขย่าท่านคาบุรากิจนอีกฝ่ายพะอืดพะอม ลำบากท่านเอ็นโจวต้องมาจับแยก ท่านเอ็นโจวมองมาทางพวกเราสองคนเหมือนต้องการขอคำอธิบาย เลยต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง ยิ่งพูดสีหน้าของท่านเอ็นโจวยิ่งดูไม่ได้ เล่าจบท่านแม่ก็ตามมาถึงห้องของฉันพอดี เลยต้องขอโทษยกใหญ่แล้วขอคุยกับร่างตัวเองเป็นการส่วนตัว ท่านแม่ไม่คัดค้านแถมยิ้มหน้าบาน จากไปพร้อมบอกว่าไม่อยากรบกวน เลิกจินตนาการได้แล้วนะคะท่านแม่ ลูกสาวท่านโดนกระทำอย่างหยาบคายเลยนะคะ รู้ไหม!!

"ต่อให้ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อสินะ" ท่านเอ็นโจวพูดพลางถอนหายใจ "คุณคิโชวอินคงกลัวมาก..." ใช่ค่ะ กลัวสุดๆ ตื่นเช้ามาก็เจอมังกรพันปี เล่นเอาหูตาสว่างไปหมด ตอนแต่งตัวนี่ต้องใช้ความพยายามในการปิดตาใส่เสื้ออย่างมาก พอคิดถึงความลำบากในการใส่เสื้อแล้ว... ฉันก็มองไปยังร่างของฉัน

ร่างของฉันอยู่ในชุดเจ้าหญิงตะวันตกที่ท่านแม่เคยซื้อมาให้ แต่ฉันปิดผนึกลงในตู้ด้วยความสะพรึง ไม่คิดว่าจะมีวันได้สวมใส่มัน เสื้อผ้าแบบนี้ใส่ยากสุดๆ แล้วเจ้าบ้าคาบุรากิใส่ได้ยังไง นายเห็นอะไรบ้างแล้วห๊ะ

"มาซายะ นายเปลี่ยนเสื้อด้วยตัวเองเหรอ" คำถามที่ฉันไม่กล้าถามท่านเอ็มโจวกลับถามแทนขึ้นมา

"ใช่สิ" หน้าของฉันดำไปครึ่งแทบ แต่แอบแปลกใจนิดหน่อยที่เห็นมุมปากท่านเอ็นโจวกระตุก

"ขัดตามานานแล้วล่ะ ผมม้วนลอนขนาดนั้นแท้ๆ แต่แต่งตัวค่อนข้างสามัญชะมัด พอดีเห็นชุดนี้ในตู้คิดว่าความจริงรสนิยมก็ไม่เลวนี่เลยลองเอามาเปลี่ยนดู" เหมือนจะได้ยินเสียงตานั่นบอกว่า อยากลองจับฉันแต่งมานานแล้ว...ไม่ต้องการเลยค่ะ เดี๋ยวสินั่นไม่ใช่ประเด็น

"เดี๋ยวสิคะ แบบนี้ท่านคาบุรากิก็เห็น...เห็น..."

"อะไร" ท่านคาบุรากิมองมาที่ฉันอย่างไม่เข้าใจ

"เห็น....เห็น..." จะให้พูดได้ยังไงว่า เห็นร่งกายของฉันโป๊เปลือย แค่จะออกปากพูดก็เหมือนจะขาดใจตาย ถ้าพูดอกไปนี่ไม่ตายเลยเหรอ

"มาซายะ คุณคิโชวอินเป็นสุภาพสตรี นายไม่ควรมาเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนที่อยู่ในร่างของเธอตามใจชอบนะ" ท่านเอ็นโจว ขอบคุณค่ะ ครั้งนี้จะยอมแสดงสีหน้าซาบซึ้งให้คุณสักครั้ง ติดหนี้อะไรก็ยอมแล้วค่ะ ฮืออออ

"หมายถึงโป๊เรอะ" กรี้ด! หุบปาก! ใครใช้ให้พูดตรงๆยะ

"ยัยนั่นก็เปลี่ยนเสื้อของฉัน ก็เห็นเหมือนๆกันไม่ใช่เรอะ"

"ก็จริ... เดี๋ยวสิคะ ไม่ใช่แล้ว ดูยังไงฉันก็เสียหายนะคะ!" เผลอคล้อยตามไปนิดกับเจ้าบ้ารากิ ไม่ได้นะคิโชวอิน เรย์กะ มาอยู่ร่างนี้แล้วสมองจะบ้าบวมตามเจ้าของร่างไม่ได้เด็ดขาด!!

"หา? ต่างคนต่างเห็นมันก็แฟร์ๆแล้วนี่" ไม่เลย ไม่แฟร์เลยค่ะ!!

"มาซายะ คุณคิโชวอินเป็นผู้หญิงนะ" ฉันโมโหจนหน้าแดงก่ำ พูดไม่ออก คำด่าจุกที่ลำคอ ท่านเอ็นโจวพยายามแก้แต่งให้ฉัน ขอบคุณอีกครั้งจริงๆค่ะ ท่านเอ็นโจว

"แบนขนาดนั้น เป็นผู้ชายหรือผู้หญิง มันก็ไม่ต่างกันหรอกน่า"

เปรี๊ยะ!

เหมือนฉันจะได้ยินเสียงบางอย่างในหัวแตกร้าว

ฉันลุกขึ้นไปหยิบพัดที่ถูกผนึกไว้ในกระเป๋าของตัวเองบนโต๊ั สะบัดพรึบแล้วฟาดหน้าท่านคาบุรากิทันใด

--------------

"ฮึกฮืออออ"

"คุณคิโชวอิน.."

"ฮือออ ขอโทษนะ ร่างกายของฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจ" ฉันร้องไห้ขอโทษร่างกายของฉันที่สลบเหมือดไปแล้ว ต้องเพราะสมองของร่างนี้แน่ๆท่ทำให้ฉันควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ฮอรฺโมนเลือกร้อนของบากะรากิช่างน่ากลัวจริงๆ

"อุ้มร่างของคุณไปพักผ่อนก่อนเถอะนะ"

"ขอบคุณค่ะท่านเอ็นโจว ขอโทษที่รบกวนนะคะ" ท่านเอ็นโจวยิ้มให้ฉัน บอกว่าไม่เป็นไร แล้วอุ้มตัวฉันขึ้นไปนอนบนเตียง แล้วเดินกลับมาทางฉันที่ยังร้องไห้ไม่หยุด

"ฉันเป็นเจ้าสาวไม่ได้แล้ว ฮือออ" คิดถึงเรื่องโดนเห็นอะไรๆไปหมด แล้วใจพลันหดหู่ เป็นเจ้าสาวไม่ได้แล้ว จะให้เจ้าบ้าคาบุรากิแต่งงานชดใช้ก็ไม่เอาด้วยหรอกนะ!

"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณคิโชวอิน ผู้ชายดีๆเขาถือเรื่องนี้หรอกนะ"

"เอ๋ ฮึก... จริงเหรอคะ" ฉันเงยหน้าเปื้อนน้ำตามองไปทางเอ็นโจว ท่านเอ็นโจวชะงักไปเล็กน้อยเหมือนจะไม่ชินกับภาพเพื่อนตัวเองร้องไห้ขี้มูกโป่ง

"จริงครับ...เหมือนอย่างผมก็ไม่ถือเหมือนกัน"

"งั้นก็ค่อยโล่งอกหน่อย" ฉะนมองไปยังร่างตัวเองที่หลับอยู่บนเตียง หน้าช้ำไปครึ่งแถบ ถ้ากลับร่างไปตอนนี้เจ็บสุดๆแน่นอน แค่คิดก็รู้สึกเสียววาบที่แก้ม เลยยกมือขึ้นมาถูๆปลอบว่าคงไม่เจ็บขนาดนั้นหรอกมั้ง

ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ทั้งฉันทั้งท่านเอ็นโจวไม่รู้จะพูดอะไรกัน

แต่เหมือนฉันจะเจอปัญหาแล้วค่ะ

"ท...ท่านเอ็นโจว"

"หืม?"

"ฉ..ฉัน"

"ครับ"

อับอายที่สุด นี่ต้องพูดจริงๆเหรอ

สุดท้ายฉันก็กลั้นใจพูดออกไป
.
.
.
.
.

"ฉันอยากเข้าห้องน้ำค่ะ"

--------------------------------------------------------------

เช้าวันใหม่สดใส ฉันค้นพบว่าฉันได้กลับร่างเดิมแล้วพร้อมใบหน้าที่ปวดร้าวไปครึ่งซีก

ตอนแรกคิดว่าจะลาหยุดเรียนดีไหม แต่วันนี้มีสอบย่อย เลยเอาเครื่องสำอางอำพรางหน้าไปชั่วคราวก่อน วันนี้เลยแต่งหน้าหนาเป็นพิเศษแล้วก็ไปโรงเรียน

พอลงจากรถก็บังเอิญเจอท่านเอ็นโจว หน้าของฉันพลันแดงก่ำ ท่านเอ็นโจวก็ชะงักเช่นกัน ฉันก้มหัวทักทายอย่างเงอะงะ

"อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านเอ็นโจว"

"อรุณสวัสดิ์ครับ คุณคิโชวอิน คืนร่างแล้วสินะ" เสียงของท่านเอ็นโจวก็ดูกระดากอายกว่าทุกครั้งที่พูดคุย

"ใช่ค่ะ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันจู่ๆถึงสลับร่าง"

"นั่นสินะ"

ทักทายเสร็จทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ เราสองคนเดินเข้าโรงเรียนไปพร้อมกัน ฉันยังคงหน้าแดงก่ำพอนึกถึงเรื่องเมื่อวาน

ฉันจะไม่มีทางให้ใครรู้เด็ดขาดว่าฉันต้องให้เอ็นโจวสอนวิธีเข้าห้องน้ำแบบตัวต่อตัว!

ทางท่านเอ็นโจวขอตัวไปยังห้องเรียนของตัวเองส่วนฉันเองขอไปห้องพยาบาลเพื่อเอายาแก้ปวดก่อน

ระหว่างเดินไปก็เจอกับท่านคาบุรากิที่เดินสวนมา เขาออกปากทักทายฉัน

"เฮ้ คิโชวอิน เมื่อวานสนุกดี ไม่รู้ว่าเป็นไงมาไง แต่หวังว่าไว้เรามาทำกันอีกนะ!" พูดเสียงดัง จนคนที่อยู๋รอบด้านต่างกรี้ดกร้าด เลิกพูโสองแง่สองง่ามสร้างข่าวลือผิดๆเซ่ แล้วนั่นนะเดินลอยหน้าลอยตาไปไหน กลับมาเดี๋ยวนี้นะ!! เจ้างั่งเอ้ย!!

-----------
จบ

>>741 กริ๊ดดด กาวมึงทำให้กุนึกถึง your name เลยว่ะ
ผู้ชาย2คนเข้าห้องน้ำไปด้วยกัน ขุ่นแม่มาเห็นคงเป็นลม

>>742 ผู้ชายเข้าห้องน้ำสองคนนี่กาวส่วนตัว ออร่าม่วงๆ 555555555555555555555555555555555555555555555555

>>728 อัดกาวใส่บาซูก้ายิ่งไปให้นายเลย รอฟิคนายเหมือนกับ >>725 ดูมีความangst ดูมีเรื่องเหนือความขาดเดา ดูมีความชาติที่ตามรักเธอทุกชาติ
>>725 เธอไม่ได้เป็นคนเดียสหรอกเราก็อ่านไปยิ้มไปเหมือนกัน

>>739-741 โอ๊ยอยากอ่านอีก5555555555555555555555555555555555555555 สองคนนี้สลับร่างกันแล้วมันจี้ได้ใจจริงๆ แล้วฉากเข้าห้องน้ำล่ะค้าาา อยากเห็น(?)แบบชัดๆค่า

โว้ยยยยยยยยยย บ้ารากิ55555555555555 ท่านเอ็นโจก็คือ ท่านเอ็นโจ ขนาดนี้แล้วยังหลอกตะล่อมสาวเจ้าอีก

>>741 กูกำลังคิดว่าเอ็นโจต้องทำใจขนาดไหน ถึงจะต้องสอนผู้ชายเข้าห้องน้ำ หรือพี่แกไม่ได้คิดอะไรเลย ทำให้อย่างยินดีปรีดา(??)
กูอยากเขียนพล็อตสามคนนี้สลับร่างกันด้วยว่ะ แม่งต้องวายป่วงมากๆแน่ แต่มองไปที่กองงานและกองดองของกูแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ

>>728 มึงอย่าพึ่งหมดพลังไปนะเว้ย กุกับ >>744 ยังรอมึงอยู่
กุออกจะชอบเรย์กะซามะเวอร์ชั่นมึงออก แลดูเป็นสาวแกร่ง เริ่ด เชิด หยิ่ง บอกเลยในบรรดากาวทั้งหมดในนี้กุชอบของมึงมากที่สุด

>>744 คือที่ทำงานกุมีแต่ผู้ชายไงแล้วแม่งโดนทัก อารมณ์แบบอับอายขายขี้หน้าแน่ถ้าคนอื่นรู้ว่ามึงกำลังเยิ้มกาว

โม่งฟิคเอ็นโจเลี้ยงต้อยยังอยู่ป่ะวะ กุชอบฟิคมึงมาก ถูกใจหมีแบบกุอยากรู้มันจะเป็นยังไงต่อ

>>749 อยู่จ๊ะ ขอบคุณนะที่ชอบฟิคกู กูติดงานอยู่ ถ้าเสร็จงานเมื่อไหร่จะมาปั่นให้อ่านนะ

นี่มันช่วงทวงฟิคกันซินะ 5555 กูทวงด้วย ทวงทุกฟิคเลย ในสารบัญกูอยากใส่คำว่า [จบ] ท้ายชื่อให้หมดแล้ว มันค้างคา 55555

http://imgur.com/a/ZkhOS
ลิ้งก์เดิม แต่วาดเพิ่มเติมจาก >>727
โมเม้นท์คนก็ไม่วาด ทำไมกูต้องมาวาดโมเม้นท์หมาด้วยนะ 55555

>>751 โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เนียนหนุบหนับ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกก ทับแบนล้าววววว

>>751 น่าร้ากกกก พอชุสุมอยขนพองแล้วดูลงพุงตงิดๆ 555555

อ๊ากกกกกกกก โครตน่ารัก ใช้ความตัวใหญ่ให้เป็นประโยชน์555555555555555555555555
ปล.ยังไงกูเผลอมโนไปนู้นว่า ถามมันถึงช่วงฤดูติดสัดจริงๆ เจ้านายควรจะพาเรย์ทันไปซ่อน....

>>751 กูอยากขยำความนุ่มฟูจังเลยว่ะ โฮ้ย อยากเลี้ยงซามอยด์โว้ยยยยยย//ตะโกนริมผา
>>754 สงสารเรย์ทันว่ะ ตัวเล็กกว่าชูสุมอยสองเท่า ส่วนไซซายะตอนแล้ว สบายใจได้มั้ง 55555555555555555555555

>>754 กูว่าเอาให้ท้องก็ดีนะ จะได้มีลูกซะที 555 พูดแล้วก็อยากอ่านฟิคตอนเลี้ยงลูก แต่กูว่าห่วงเรื่องนางจะลงจากคานได้รึเปล่าจะดีกว่า 55555

กะกู754 เองนะ พวกมึงแม่ม55555555555555555555 เพราะเป็นน้องหมาแล้ว จะหื่นก็ได้สินะ!55555555555

/เอากี่ตัวดีคะ ชูสุมอย เอาให้มาเป็นเพื่อนยูกิมอยคุงหน่อย

>>755 สรุปไซซายะไม่เหลือแล้วจริงๆสินะพวกมึงแม่ง 555555555555555555555555555555

พวกมึงว่าบากะรากิหรือไซซายะสามารถทำอะไรบ้าได้อีกบ้างวะ เผื่อเป็นไอเดียฟิค 5555 กูชอบความบันเทิงของหมอนี่ 555

>>758 กูว่าเจ้านายคงคิดว่าหมาตอนแล้วจะสงบเสงี่ยมขึ้นก็เลยพาไปตอน แต่เปล่าเลยยยยยยย 5555555555555

>>759 ไซซายะกินคางคกไปจะฆ่าตัวตาย แต่ไม่ตาย หน้าบวมฉึ่ง

>>760 ไหนๆก็ใช้การไม่ได้แล้ว น่าจะหาตัวผู้มาให้นางสักตั....//โดนกัด

>>759 มันต้องมี
-ไซซายะไปโชว์ความสามารถ​บ้าๆสักอย่างเพื่อจีบวาคาชิบะ
-ฉากการกัดกันเพื่อแย่งชิง​วาคาชิบะกับ มาสทิฟฟ์ซากิคุง

จะมีคนแต่งฟิคหมาต่อมั้ย​วะ โคตรสิ่งบันเทิง​ใจเลยนะเว้ย 555555555

>>751 เอ็นโจร่างหมาแม่งน่ารักว่ะ ชูสุมอยยยโง้ยยย นุ่มๆฟูๆย้วยๆหนุบหนับๆน้วยเก่ง บรรยายไม่ถูกเอาเป็นว่าน่าจับฟัดมาก กูชอบหมาตอนเวลามากระแซะ แบบเรียกร้องความสนใจต้องการความอบอุ่น อย่างหมาที่บ้านกูตอนกูนั่งเฉยๆก็เดินด๊อกแด๊กๆมา แล้วมาเบียดกระแซะก้นแตะๆขาแล้วนั่งลง มองไปข้างหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น น่าเอ็นดูวววว
เอ็นโจนี่ไม่ว่าจะเวอร์ไหนก็เอะอะเนียนเอะอะกระแซะเอะอะน้วยตลอดสินะ ถถถถภ

ลงตอนใหม่ล่ะนะ อุเคะเคะเคะเคะเคะ

คาบุรากี้!!! นายชมแบบนี้หาเรื่องให้สาวโดนแกล้งอีกแล้ว ไปชมลับๆเซ่ไอ้บ้าาาาาา

ส่วนท่านชูสุมอยของพวกเรา กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กูอ่าน กูลุ้นมาก ตอนโดนสปอยว่าตอนนี้ท่านชูสุมอยทำคะแนน กูอ่านอย่างละเอียด คิดว่าไรว้าาาาาาาาาา และแล้วกูก็ตายบรรทัดสุดท้าย โผล่มาแค่นั้น แต่กูตายยย อิมแพคพร้อมรยยิ้ม เอื้อออออ ฝากลูกผัวข้าด้วย

แล้วนางได้ฉายาใหม่อีกแล้วเรอะ บู้เช็คเทียน ขำแรง 55555 มีการเถียงในใจด้วยว่าเป็นหยางกุ้ยเฟย กูลั่นมาก 55555

นุ้งต่ายยยยยยยยยยยย มาสักทีตอนที่รอมานาน รอแค่ช็อตนี้ล่ะ

โม่งแปลพิมพ์คำตกไปรึเปล่าต้อง "บริการ​พิเศษ" จากใจ" ผม ซิ อุเคะๆๆ

>>765 โม่งแปลลลล!! /กระโดดกอดมึงจนซี่โครงหัก
เพื่อนโม่งทุกคนแม่งตื่นมาเดี๋ยวนี้! มันมาอีกแล้วเว้ย! มันมาอีกแล้ววววว ความพีคของท่านเอ็นโจชูสุมอยแม่งมาตอนท้ายสุดทุกตอน หิ่งห้อยแม่งก็ครั้งนึงละ นี่มันคือแผนหลอกให้คนอ่านตายใจใช่มั้ยคะฮิโยโกะซามะ แบบ ให้คนอ่านอ่านๆไปด้วยความคาดหวังแต่กลับทำให่คิดว่าคงไม่มีบทเอ็นโจโผล่มา จนรอเก้อ แต่ในขณะที่กำลังถอดใจอยู่นั่นเอง! แม่งก็ปาบอลเกงกิอัดจนหน้าสั่น ตบหัวแล้วลูบหลังชัดๆ! รักจังเลยค่าาาาาาา
ตอนหิ่งห้อยก็โผล่มาบรรทัดท้ายสุด ตอนงาน รร. พี่แกก็ยังโผล่มาให้ท้ายสุดเช่นกัน แถมเป็นกรณีพิเศษด้วย จงใจชัดๆ! ขนาดคนโง่ๆอย่างกูก็รู้ว่านี่แม่งจีบ!
เอาล่ะ โจทย์ต่อไปคือลาเต้อาร์ตนุ้งตาย เราจะแต่งฟิคนี้กัน 99วัน(พ่องง) //ตัดริบบิ้น

กรี้ดๆๆๆ บริการพิเศษ... !!!! นายทำดีมากกกกกก กทสมๆหฝมะแพปปะอปไกฝบไจก่หลฟหกด

ปล. ชาอมตะนี่ได้แรงบันดาลใจจากการที่ท่านเรย์กะชอบไปขลุกตัวอยู่ที่ชั้นเปอติตใช้มั๊ยค้าาาาา!!!!~~

ขอโทษที่ขัดจังหวะนะเพื่อนโม่ง กูสงสัยว่าจุดเริ่มต้นอิมเมจกระต่ายของท่านเรย์กะนี่เริ่มมาจากไหนนะ นี่สับสนระหว่างอฟชกับฟิคกาวไปหมดละ เริ่มแยกแยะไม่ออก อฟชอะไรจะใจตรงกับฟิคกาวขนาดนี้~~~~

อยากได้รูปฉากรอยยิ้มพิฆาตใจตอนท้ายสุดจังค่าา ชูสุมอยน่าฮักขนาดดดด

>>770 เออ กูก็ชักงงๆ อธิบายแบบติดฟิลเตอร์นะ สมัยประถมมันมีช่วงที่ท่านเรย์กะไปเล่นกับกระต่ายตอนเดินทางไกล แล้วเหมือนเอ็นโจจะมองๆ มา แล้วก็มีช่วงที่ยูกิโนะบอกว่าพี่ชายเคยปั้นกระต่ายหิมะให้ ตัวเองก็เลยทำนีดเดิลเฟลท์กระต่ายไปให้ท่านพี่ดู ไรงี้

>>770 ไม่มีตรง​ๆอะ แต่แฟนไซต์ของยุ่นมีวิเคราะห์​ว่า
ตอนทัศนศึกษา​ ท่านเรย์กะเคยให้อาหาร​กระต่าย​ ตอนนั้น​เอ็นโจกับคาบุรากิก็อยู่ด้วย
จากนั้นก็มีที่ยูกิโนะบอกว่าท่านพี่ปั้นกระต่าย​หิมะให้
แล้วก็ 'R'​eika = 'R'abbit

แล้วที่สำคั​ญ​ที่สุดเด็ดกว่าลาเต้นุ้งต่าย​คือ... เหตุการณ์​ในอนาคต รอแปลโม่งต่อไป อิอิ

นายบ้ายังไม่ออกโรงง เรารอพบความฮาของพวกนายต่อจากนี้ 5555ึ5555

ท่านเอ็นโจโผล่มาตอนสามบรรทัดสุดท้าย ลาเต้น้องต่ายยยยยย นั่งอ่านแล้วฟินนนน. ขอบคุณโม่งแปลลล

>>770 ต้องบอกว่าฟิคกาวเอามาจากออฟฟิศเชียลมากกว่าอะ เพราะบางคนก็อ่านล่วงหน้า บางคนก็รู้จากสปอยว่าเอ็นโจชอบชมเรย์กะว่าน่ารักเหมือนกระต่าย แต่จุดเริ่มต้นมาจากไหน ฮิโยโกะซามะยังไม่เฉลย

ตอนท้ายนี่กูตายค่ะ เอ็นโจ รักเขาแล้วแน่ๆ เขาไม่มีบัตรคิว ก็ทำให้เป็นกรณี"พิเศษ" เพื่อนกันเขาไม่ทำให้ขนาดนี้ ดีต่อใจกูจริงๆ

เอ็นโจจจจจ ตกลงชอบเขาแล้วใช่มั้ย!? ชอบแล้วใช่รึเปล่า? ชอบเขาเข้าแล้วล่ะสิ! ฮรืออออ กว่าจะแง้มออกมาที จนจบเรื่องกูจะได้เห็นเอ็นโจแสดงออกแบบชัดๆบ้างมั้ย มีแต่หยอดเนียนๆตลอด ไม่พี้กาวมากูอาจจะอึน ไม่ทันคิดแบบท่านเรย์กะนะเนี่ย

>>770 กูว่าที่แต่
ฟิคกาวๆหลายคนไม่ได้อ่านล่วงหน้าหรอก แต่เอาเศษเล็กเศษน้อยมามโนต่อยอด นิดหน่อยก็เอา ใครจะรู้ว่าตรงด้วย แปลว่าพวกกูแม่งมีความหวัง จากใจคนแต่งฟิคคนนึงแต่ไม่สามารถอ่านยุ่นได้ โฮกกกกกกก ตรงด้วย กรี้ดดดด กาวมากกก มีหวังมาก กรี้ดดด

>>778 ไอ้คำว่าเศษเล็กเศษน้อย/นิดหน่อยก็เอาของมึงนี่น่าสงสารมากเลย นี่พวกเราอดอยากขาดแคลนกันถึงขนาดนี้เลยจริงๆ ใช่ป่าววะ ต้องแต่งฟิคประทังชีวิตกันไปพลางๆ ระหว่างรอความหวังที่นานๆ จะแพลมมาทีให้ชื่นใจเนี่ย

แต่แค่เศษเล็กเศษน้อยก็พาให้มีฟิคกาวมาตั้งสิบกว่าเรื่องเลยนะ เป็นคู่เดียว​ด้วย เรืออื่นจอดอยู่ที่ท่าไม่ขยับละ ถถถ

>>780 กูแอบคิดว่าท่านจอมมารแอบไปเจาะรู้เรือลำอื่น เอาสมอถ่วง ถอดมอเตอร์ ฯลฯ จนไม่มีลำไหนได้ออกจากท่า ส่วนเรือท่านจอมมารจริงๆ ก็ไม่ได้ล้ำหน้าคนอื่นเขาเท่าไหร่ จนได้กัปตันยูกิโนะมาเป็นเหยื่อล่อนี่แหละ

เด๋วนะๆ ไม่ได้เข้ามาวันสองวันท่านเรย์กะกูกลายเป็นหมาไปได้ไงว่ะ555

ก่อนกัปตันยูกิโนะมา พวกเราก็ดีดกันแรงมากแล้วนะ พอกัปตันนำทัพเลยยิ่งกู่ไม่กลับ ว่าแต่เรือลำอื่นไม่มีเลยจริงๆ //ความจริงคือมี แต่โดนพวกกูกลบรัศมีไปแล้ว55555 ขอโทษนะเพื่องโม่งเรือลำอื่น กูรู้ว่ามีพวกมึงเชียร์เรืออื่นด้วย แต่งมาบ้างสิ กูเองก็อยากอ่านนะ โฮกกกก หรือโมเม้นมโนมันยากจนแต่งไม่ได้วะ555

ที่จริงกูก็เหยียบเรือคาบุรากิกับท่านพี่ไว้อีกข้างนะ แต่ครึ่งตัวลอยลำไปกับเรือเอ็นโจแล้วนี่สิ

กูไปกับเรือเอ็นโจทั้งลำแบบไม่เผื่อใจให้ใครแล้วว่ะ ถ้าไม่เข้าวินกูคงเฮิร์ตหนักมาก

กูขึ้นเรือเอ็นโจชูสุมอยไปแบบกู่ไม่กลับแล้วว่ะ โมเมนต์แม่งรุนแรงสุดทำให้กูก๊าวใจ ออกมาทีกูโดขิโดขิ อฟช. เถอะน้าาาฮิโยโกะซามะ

กราบขอบพระคุณโม่งแปลสำหรับตอนวันนี้ เหมือนเพิ่มกำลังเครื่องจักรให้เรือเอ็นโจ 555
ตอนท้ายอ่านประโยคเดียวของเอ็นโจไป กูร้องแหม!!! เนียนเชียวนะเอ็นโจ ตอนอ่านถึงรุเนะชวนไป กูก็คิดแน่ๆว่า หึๆ อย่างเรย์กะอาะ บัตรคิวไม่ต้อง เป็นไงล่ะค่าา 5555555 ความสเปเชี่ยลนี้มันรุนแรงนัก อ่าา คาบุรากิกับวาคาบะนี้ ก็เรียกว่าสเปเชี่ยลเหมือนกันสิน้าา แหมๆๆๆ ฮิฮิ

>>787 แบบนี้ก็ไม่ต้องมโนแล้วใช่มะ ว่าเรย์กะน่ะ "พิเศษ" สำหรับเอ็นโจ คริคริคริ
คนอื่นต่อคิวจนเหงือกแห้งไปสิค้า เรย์กะมาแป๊บเดียว ได้ลาเต้เพราะความพิเศษทันที บัตรคงบัตรคิวอะไรไม่ต้องใช้ ไร้สาระ

โอ๊ยนอนตายบนความฟิน ท่านเอ็นโจคร้าาาาาา ซุยเรนรมควันใส่ไฟเข้าไป ลือเรื่องลาเต้ให้กระจายไปเลย555
ทำไมกุกลัวข่าวของ คาบุรากิกับวาคาบะกลบข่าวเรย์กะว่ะ

บริการพิเศษเป็นลาเต้รูปกระต่ายนี่มันอะไรกันค้าาาาา ท่านเอ็นโจ!!! ฮืออออ กูแยกฟิคกับความจริงไม่ออกแล้ว อมก มาแต่ท้ายตอนก็สุขใจ ไม่มีบัตรแท้ๆ ดันให้สาวที่ชอบเป็นกรณีพิเศษสินะ ฮืออออ

>>789 แต่กูว่าบางทีเอ็นโจอาจจะ​ทำลาเต้กลบกระแสข่าวคาบุรากิมากกว่า​อะ คนอื่นในร้านกำลังจับตามองคาบุรากิ เลยออกมาดึงความสนใจ​ ได้ช่วยเพื่อน ได้ข่าว ได้จีบสาว โคตรคุ้มค่า​าา

>791 กลัวแต่ไอ้บ้าคาบุรากิจะทำอะไรกลบข่าวเหมือนผ้าขนหนู อยากไปเผาบ้านมัน=^=

>>791 ทำไมกูคิดว่าเอ็นโจใช้คาบุรากิกลบข่าวตัวเองมากกว่าวะ 555555555555555 ตัวเองก็จีบสาวเนียนๆ เพราะมีคนมาเบี่ยงเบนความสนใจไปแล้ว
เห็นอย่างนั้นอีตาคาบุรากิมันป็อบสุดในโรงเรียนนะ แล้วคาบุรากิมันไม่กินของแฮนด์เมดด้วย แต่เสือกกินแล้วไปชมวาคาบะว่าทำอร่อยมาก แล้ววาคาบะก็ยิ่งเป็นที่เพ่งเล็งของสาวๆในโรงเรียน ไม่มีทางที่จะกลบข่าวได้หรอก ถึงเอ็นโจจะทำลาเต้อาร์ตให้เรย์กะก็เถอะ คนนอกคงมองว่าเรย์กะสนิทกับเอ็นโจ เอ็นโจก็เลยทำลาเต้ให้ ไม่ได้มีอะไรในกอไผ่

ทำไมเวลานึกเอ็นโจกะเรย์กะแล้วคิดถึงเพลง you're beautiful eddy kim เพลงมันน่ารักจิงๆ เหมือนเอ็นโจพยายามจะบอกเรย์กะแต่มันก้อพูดตรงๆไม่ออก พยายามชมก้อไม่เชื่อ ซึดดดดดดดกาวมา
https://www.youtube.com/watch?v=iLCZvZ5XeDE

>>793 กูคิดแบบมึงเลย สำหรับโม่งเรือเอ็นโตอย่างพวกเรา โฟกัสความสเปเชี่ยลของเรย์กะก็จริง
แต่เบอร์1ของซุยรันคือคาบุรากิ คนอื่นโฟกัสมากกว่าอยู่แล้ว
//แต่ถึงอย่างนั้นก็เหอะ กูก็แอบยิ้มกรุ้มกริ่มกับท่านเอ็นโจไปหน่อยนึง หุหุ

>>791 กูว่าเอ็นโจไม่ได้คิดจะกลบข่าวหรือใช้คนอื่นมากลบข่าวตัวเองอะไรเลย ทำนองว่ามีคนที่เราแอบชอบ เขาแวะมาก็ดีใจมาก อยากทำให้ อยากบริการเขา อยากให้เขากินฝีมือเรา อยากให้รู้ว่าเขาอะพิเศษสำหรับเรา แต่บังเอิญคาบุรากิมันชิงสร้างข่าวแบบไม่ได้ตั้งใจไปก่อน เลยมองเหมือนมาเบี่ยงเบนความสนใจ กลบเกลื่อนไปซะงั้น

ที่หนึ่งซุยรันอาจจะเป็นคาบุรากิ แต่ที่หนึ่งฟิคกาวของโม่งยังคงเป็นท่าเอ็นโจนะคะ ♡

ตอนแรกกูบ้าจี้ไปเสิร์ชชื่อชาบุปผาคลี่ สรุปสามัญชนใช้ชื่อชาดอกไม้บานว่ะ โม่งแปล นี่เหมือนกับที่คาบุรากิไม่เรียกช็อคโกแลตแต่เรียกช็อคโกล่ารึเปล่า 5555
ประเด็นคือบรรทัดสุดท้ายในตอนเล่นกูอีกแล้ว เอ็นโจเซอร์วิสอีกแล้ววววววว แหมๆๆ บริการท่านเรย์กะดีจังเลยนะคะ กับเพื่อนสนิทดูแลขนาดนี้มั้ยอะ 5555555

>>798 นี่มันซุยรันนะเว้ย ทุกอย่างล้วนต้องอัพเกรด! เดี๋ยวก็โดนท่านคาบุรากิขมวดคิ้วใส่หรอก! ถถถถถถถ

>>794 เปลี่ยนแค่สาวเจ้าไม่ได้โกรธ นางแค่ระแวงค่ะ 5555555

ขึ้นเม้นท์800แล้ว เสนอชื่อกระทู้หน้ากันได้แล้วนาาาาา

>>798 กับเพื่อนสนิทปล่อยกินแบบบุฟเฟ่ต์ หาแดกเองตามยถากรรม ไม่เห็นบอกว่าทำอาร์ตลาเต้ให้เพื่อนด้วยซักนิด แต่กับสาวนี่เอามาให้เขาถึงที่เลยน้า อุฮุฮุฮุ

อะไรคือเรือเอ็นโจชูสุมอยวะ ชูสุมอยกลายเป็นคำสร้อยจริงจังของท่านเอ็นโจกูตั้งแต่เมื่อไหร่ ถถถถถถถถถ ท่านเอ็นโจชูสุมอย ทำลาเต้อาร์ตนุ้งกุโต่ย

ชูสุมอยมาจากอะไรวะ กูไม่ได้เข้าโม่งนาน

>>804 ฟิคหมาข้างบนๆหน่อย มาจากที่คุยกันเล่นๆว่าแต่ละคนควรเป็นหมาพันธุ์อะไรบ้าง คาบุรากิก็เป็นไซบีเรียน เรย์กะก็เป็นอเมริกันค็อกเกอร์สแปเนียล แล้วมีคนเสนอว่าเอ็นโจเหมาะกับหมาซามอยด์ เลยมีคนเอาไปแต่งฟิคเวอร์ชั่นหมา ชื่อชูสุเกะ+ซามอยด์ ก็กลายเป็นชูสุมอย 5555555555

>>804 ไปไล่อ่านตั้งแต่เม้นท์ที่ >>600- ลงมาอะ

ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับช่องมโนแห่งมิติพิศวง (เรือโนอาลำที่สี่)

>>807 ชื่อนี่พัฒนาจากสงครามอวกาศเป็นโรงเรียนเวทย์มนต์ฮอตวอสต์ไปแล้ว

ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4

>>809 ชื่อนี้ก็ดีนะ สตูดิโอกาวโปรดักชั่นนี่มันใช่ซะเหลือเกิน

ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชากับหลุมดำแห่งกาวแล็กซี่ซุยรัน (มิติที่ 4)

>>809 โหวตอันนี้ สตูดิโอกาวนี่ใช่มาก555555

ระหว่าที่กุรอโม่งเกอิชาอยากอ่านกาวแบบ18+ เลยเกิดไอเดียขึ้นมา แต่สงสัยกุจะไม่มีความกล้าพอแต่งได้แค่NCเฉยๆ
ชื่อกุยังไม่คิด เอาเป็นว่าเรย์กะซามะละครหลังข่าวแล้วกัน 555
(จริงๆมีอีกชื่อไว้ในใจแต่เดี๋ยวแม่งสปอย์กาวตอนถัดไปของกุ)

----------------------------------------------------------------------------------------

หนาวจังเลยผ้าห่มอยู่ไหนนะ
ฉันลืมตาขึ้นควานหาผ้าห่ม พอมองออกไปรอบๆเลยรู้ว่าที่นี่ไม่ใช่ห้องฉันนี่ แต่ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? หนาวจัง แถมรู้สึกปวดหัวด้วย เอ๋ ทำไมรู้สึกโล่งๆจัง?

พอมองไปที่ตัวเองเหลือแต่ร่างเปลือยมีรอยจ้ำแดงแถมรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว นั่งคิดไปคิดมาว่าเมื่อคืนตัวเองอยู่ที่ไหน จำได้ว่าเมื่อคืนมีปาร์ตี้ที่โรงแรมในเครือคาบุรากินิ? ม่ายยย อย่าบอกนะว่า…

ฉันหันไปเห็นของขวัญที่วาคาเบะจังให้คาบุรากิอยู่ที่โต๊ะ

พอนึกย้อยไปเหมือนเมื่อคืนฉันจะเมาจนหลับไป ไม่สิ มีคนมาช่วยลากฉันที่กำลังเมาอย่างหนัก แถมฉันยังพูดใส่ว่า ไม่ต้องมาช่วยฉันนะ ฉันเป็นถึงหัวหน้าหมู่บ้านคานทองแค่นี้ไม่หวั่นไหวหรอก!~ หลังจากนั้นเหมือนจะคุยอะไรกันซักอย่าง แล้ว…

ไม่นะ!? ดูเหมือนฉันจะก้าวผ่านไปโลกแห่งผู้ใหญที่ไม่รู้ว่าชาติที่แล้วฉันมีโอกาสได้สัมผัสรึเปล่า โดยที่จำได้แค่เป็นฉากๆ แถมคนๆนั้นคือจักรพรรดิคนนั้นน่ะหรือ? โฮ~

ซ่า~ มีเสียงอาบน้ำดังมาจากห้องน้ำ

ฉันรีบจัดการแต่งตัวเก็บข้าวของของตนไม่สนใจความรู้สึกเหนอะหนะอยากอาบน้ำ เพื่อออกจากที่นี่ไปให้เร็วที่สุด พลางภาวนาขออย่าให้คาบุรากิออกมาตอนนี้ด้วยเถอะ

พอออกจากห้องได้ฉันรีบจัดการเดินออกนอกโรงแรม โบกแท๊กซี่กลับคอนโดตัวเองอย่างรวดเร็ว
โชคดีที่ฉันตั้งมั่นจะออกมาอยู่คนเดียวให้ได้ ถึงแม้ท่านแม่จะไม่เห็นด้วย ไม่เช่นนั้นท่านแม่คงบ้าคลั่งกับการที่ฉันหายไปไม่กลับบ้านทั้งคืนแล้ว

พอกลับถึงห้องฉันจัดการโยนทุกอย่างลงพื้นแล้วเดินไปล้มตัวนอนลงที่เตียง

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ พลางรู้สึกถึงรสขมแปร่มในปากยามที่นึกถึงวาคาเบะจัง ทำยังไงดีฉันกลายเป็นยัยสารเลวแย่งคู่หมั่นคนอื่นไปแล้ว…

วันนั้นฉันไม่ไปทำงาน นั่งเหม่ออยู่ห้องพลางคิดว่าจะทำยังไงดี คาบุรากิจะนึกว่าฉันพยายามจะจับตานั้นแล้วทำลายตระกูลคิโชวอินหรือเปล่านะ แล้วงวดหน้าถ้าฉันเจอคาบุรากิฉันควรจะทำยังไงดีนะ โดยเฉพาะวาคาเบะจัง

ท่านแม่โวยวายว่าฉันหายไปไหนทำไมถึงไม่ได้นั่งรถกลับ ฉันได้แต่แถว่าไม่สบายเลยปลีตัวมาก่อนแล้วขี้เกียจรอคุณซากามิเลยนั่งแท๊กซี่กลับมาที่คอนโดเอง

ภาวนาให้วันนี้ไม่มีใครสังเกตเห็นว่าฉันเดินออกมาจากโรงแรมด้วยเถอะ…

> >813 มึงงงงงงงง มาอัพต่ออ

>>813 ค้างงงงงงงงง

>>814 รอก่อนโม่งกุผลิตกาวอยู่ นี่กุงานการไม่ทำโพสกาวที่พึ่งผลิตจากโรงงานมาสดๆร้อนๆเลยนะเนี่ย
มึงสัมผัสได้ถึงความร้อนนั่นมั้ย 555

>>813 อะเฮื้อออออ!!!! ว่าแต่มันเป็นตรงไหนในไทม์ไลน์นิ

>>813 ว้ากกกกกก กุค้างงงงงงงงงงงงง มึงกลับมาอัพก๊อนนนนนนนนนนนนนนนนน

>>817 หลังจากเรียนจบแยกย้ายไปทำงานกันหมดแล้ว
>>818 สปอย์ตอนหน้า
.
.
.
“คุณคิโชวอินกำลังมองหามาซายะอยู่หรือครับ? วันนี้มาซายะติดธุระโชคไม่ดีเลยนะครับ”

>>819 มึงไม่ต้องทีเซอร์ เอาตอนต่อม๊าาาาาาาาา

>>819 สปอยมึงทำร้ายกุมากกกกกกก ตอนนี้กุค้างอยู่บนอากาศชั้นฟ้าเลยละลงไม่ได้

>>819 ไม่เอาสปอยยย ต้องการกาวตอนต่อไปปป เอามาน้าาา

>>819 สปอยแบบนี้เอาแท่งกาวมาแทงกันดีกว่า รอออออออะเมิงงงงง
>>809 โหวตอันนี้ด้วยคน ชื่อจำง่ายดี มู้เราเขาอัดกาวเป็นสูดิโออยู่แล้วว

>>813 เออ จะทักตั้งแต่อ่านรอบแรก แต่มันค้างจนลืม นางเอกชื่อ "วาคาบะ" นะ ไม่ใช่ "วาคาเบะะะะ"

>>748 ลองเชิญ เพื่อนที่ทำงานมาเสพกาวด้วยกันสิ แบบพวกนั้นอาจเป็นผู้ชายแบบอิวามุโระคุงก็ได้นะ
ทำการเผยแพร่ลัทธิสะเลย

>>819 บอกเลยว่าเคืองมาก ไม่ต้องการสปอยล์ ต้องการกาวแท่งต่อไป!!

>>824 กุขอโทษษษษ
วาคาบะ ไม่ใช่วาคาเบะ วาคาบะ วาคาบะ //นั่งคัดลายมือแบบโม่งแปล OTZ

>>825 อย่าเลยยย วันนี้กุนั่งทำกาวทั้งวันไม่ทำงานทำการเลยยย

>>826 วันนี้กาวกุตอน2น่าจะเสร็จตอนเย็นๆ พวกมึงมาปูเสื่อรอแล้วกัน~

>>827 ปากระปุกกาวไปให้ใช้ต่อ 555

มาต่อแล้วจาก >>813 เรย์กะซามะละครหลังข่าวตอน 2
เชิญพวกมึงซูดกันต่อได้

--------------------------------------------------------------------------------------

วันนี้มีปาร์ตี้บริษัทในฐานะที่ตอนนี้ฉันทำงานอยู่ที่นี่ โดยเฉพาะเป็นลูกสาวของท่านประธานเลยต้องเข้าร่วมหาเหตุผลหลีกเลี่ยงไม่ได้โดยสิ้นเชิง ครั้งจะคอยเกาะติดท่านพี่อย่างสมัยก่อนก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้ท่านพี่ขึ้นเลขสามแล้วยังไม่มีวี่แววว่าจะมีสะใภ้มาให้ท่านแม่เลย อาจเป็นเพราะฉันเกาะติดท่านพี่มากเกินไปจนทำให้ไม่มีสาวๆคนไหนกล้าเข้าใกล้ ไม่เป็นไรค่ะท่านพี่ น้องจะไถ่โทษโดยการหาหญิงสาวที่เพรียบพร้อมมาเป็นภรรยาให้ท่านพี่เอง

ฉันหลบมุมมาพูดพวกมาดามกับท่านแม่ถึงจะชอบพูดคุยเรื่องน่ารำคาญไปหน่อยอย่าง หนูเรย์กะยังไม่มีคนที่ถูกใจบ้างหรือคะ~ ดิฉันแนะนำหลานชายให้เอามั้ยคะ โฮะๆ~ แต่เพื่อหลีกเลี่ยงทานุกิกับท่านพี่กำลังคุยกับท่านประธานคาบุรากิอยู่เลยจำเป็นต้องหาที่ลี้ภัย

ปีนี้ท่านประธานคาบุรากิก็ยังสง่างามเช่นเคย เผลอๆรู้สึกว่าดูมีสง่าราศีมากกว่าเดิมด้วยซ้ำแม้จะอายุขึ้น 50 แล้ว หรือนี่จะเป็นเสน่ห์ของคนอายุมากกันนะ ทำไมต่างจากทานุกิอย่างนี้นะ โดยเฉพาะห่วงยางนั่น นั่มมันไม่แค่ห่วงยางแต่เป็นยางรถยนต์แล้ว!

โชคดีจริงๆที่อีเว้นต์ใหญ่อย่างวันนี้เหมือนจะไม่เห็นคาบุรากิ มิเช่นนั้นฉันคงทำหน้าไม่ถูก นายนั่นหลีกเลี่ยงทั้งๆที่ตัวเองจะเป็นประธานในอนาคตจะดีหรือ? หวังว่าหมอนั่นคงไม่หาทางคว้านซื้อหุ้นคิโชวอินแล้วหาข้อมูลทุจริตของท่านพ่อหรอกนะ แต่จากที่ฉันทำงานฝ่ายบัญชีเพื่อตรวจสอบไม่ให้ท่านพ่อทุจริต อีกทั้งท่านพี่ที่ทำงานอยู่ฝ่ายบริหารก็ไม่พบข้อมูลอะไรผิดปกติ แต่ก็ยังไว้วางใจลดการ์ดลงไม่ได้หรือกนะ!

“คุณคิโชวอินกำลังมองหามาซายะอยู่หรือครับ? วันนี้มาซายะติดธุระโชคไม่ดีเลยนะครับ”

ฉันหน้าเหวอหันไปมองเอ็นโจไปชั่วขณะ วันนี้หมอนี่ไม่ตัวติดกับคาบุรากิแฮะ จะว่าไปช่วงหลังๆไม่ค่อยเจอหมอนี่ตัวติดกับคาบุรากิโดยเฉพาะหลังจากที่ตาบ้านั่นสารภาพกับวาคาบะจัง

แต่ทำไมวันนี้ตาเอ็นโจตาแวววาวให้ฉันอย่างผิดปกติ ปกติแล้วท่านเอ็นโจจะแสดงท่าทางสุขุมนุ่มนวล ไม่แสดงที่ทีชัดเจนขนาดนี้โดยเฉพาะยิ้มที่เหมือนจอมมารนั่น! อย่าบอกนะว่าคาบุรากิเล่าเรื่องนั้นให้หมอนี่ฟังแล้ว!?

“สวัดดีค่ะท่านเอ็นโจ อาเระ~ วันนี้ท่านเอ็นโจมาคนเดียวหรือคะ น่าแปลกจังเลย โฮะๆ~ ไม่ทราบว่าท่านเอ็นโจจะรังเกียจไปนั่งพูดคุยกับดิฉันทางโน้นตามประสารู้จักที่ไม่เจอมากันซักพักเลยหรือไม่คะ”

พูดจบฉันก็ลากแขนเอ็นโจออกมาจากวงแล้วพาไปนั่งที่มุมห้อง ทำไมหมอนี่ถึงยิ้มกว้างกว่าเดิมเนี่ย

“คุณคิโชวอินกลัวจะมีคนรู้’ความลับ’ขนาดนั้นเลยหรือครับ” จะเป็นลม~ หมอนี่ต้องรู้อะไรบางอย่างมาแน่ๆเลย

ฉันรู้ตัวเลยว่ารอยยิ้มที่ตัวเองปั้นอยู่ตอนนี้บิดเบี้ยวไปไหนต่อไหนแล้ว

“ไม่ต้องกลัวหรอก ผมไม่บอกใครง่ายๆแน่” เอ็นโจยื่นหน้ามากระซิบที่ข้างหู ทำเอาฉันเอามือปิดหูที่รู้สึกจั๊กจี้จากไอร้อนไม่ได้ หมอนี่เดี๋ยวนี้เข้ามาประชิดตัวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย?

“แต่ก็ขึ้นอยู่กับคุณคิโชวอินจะมีข้อเสนออะไรให้ผมด้วย อย่างเช่น ทีหลังอย่าไว้ใจให้ผู้ชายเข้าใกล้ขนาดนี้นะครับ” อยู่ดีๆก็กลับมานั่งปกติแล้วไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้า ฉันได้แต่จ้องทำอะไรไม่ถูก

“แล้วเดี๋ยวผมจะติดต่อไปแล้วกันนะครับ” หมอนั่นลุกขึ้นเดินออกไปทำเอาฉันรั้งไว้ไม่ทัน

“ดะ-เดี๋ยว ดิฉันไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องเป็นแบบนี้ ได้โปรดอย่าบอกเรื่องนี้กับใครเลยนะคะ”

ฉันไม่รู้ว่าใบหน้าในตอนนี้เป็นอย่างไร รู้แต่ความกลัวในจิตใจที่ฉันเป็นสาเหตุให้คนที่รักกันสองคนไม่อาจอยู่ร่วมกันได้ สุดท้ายแล้วจุดจบของฉันอาจจะไม่แตกต่างจากหนังสือการ์ตูนแค่ร่นเวลาออกมาเล็กน้อยเท่านั้น

พอหันไปมองที่เอ็นโจใบหน้าหมอเป็นอะไรที่ฉันไม่เคยเห็น เศร้า? ไม่สิคงสังเวชฉันมากกว่า ฉันที่ทำร้ายเพื่อนของเขาขนาดนั้น นั่นทำให้ฉันรู้ตัวว่าฉันกำลังรั้งชายเสื้อหมอนั่นอยู่จึงรีบปล่อยแทบไม่ทัน

พอปล่อยชายเสื้อเขาก็เดินจากไปเลย...

>>829 โอ๊ยยยย ค้างคา ขอยาวกว่านี้มั้ยยยยยย

>>829 หมดแล้วเหรอออออออ
ฉันรู้นะเอ็นโจ นายกำลังขำอยู่ในใจใช่มั้ย แต่ทำหน้านิ่งๆเพื่อแกล้งเขาล่ะสิ นิสัยไม่ดีจริงๆ

>>831 เศร้าเพราะคิดว่าเรย์กะไม่ได้ชอบเอ็นโจเลยรึเปล่า?
อันนี้เอ็นโจไม่รู้ใช่ไหมว่าเรย์กะไม่รู้ว่านอนกับใคร

>>832 แน่นอนเลย ตามเสต็ปละครหลังข่าว แล้วเดียวเอ็นโจจะเผยความ s ออกมา

>>832 เออ นั่นสิ กูลืมนึกไป
เอ็นโจคงงอนและโกรธนั่นล่ะ เราไปถึงขั้นนั้นด้วยกันแท้ๆ คุณได้ผมแล้วทิ้งงั้นเหรอ แถมมาบอกไม่ได้ตั้งใจอีก คนเขาคิดจริงจังมาบอกไม่ตั้งใจให้เป็นแบบนี้นี่มันก็ควรจะโดนงอนอยู่นะ

จะว่าไปในเรื่องอฟช มีฉากท่านเรย์กะลองกินเหล้าบ้างไหมวะ หรืออายุไม่ถึงเลยงด

เอ็นโจน่าจะยังไม่รู้ว่าเรย์กะเข้าใจผิดคิดว่านอนกับคาบุรากิ ตัวเองก็เศร้าไปสิ
เออ นี่มันละครหลังข่าวจริงๆด้วย5555555

>>835 เป็นนิยายเด็กดีเลยไม่มีฉากผู้เยาว์ดื่มเหล้าว่ะ ไปงานเลี้ยงยังจิบแต่พวกม็อกเทล

>>829 >>829

>>829 มึงเอ็นโจไม่ได้วางแผนมอมเหล้าเรย์กะเองใช่ป่ะวะ กุคงระแวงจอมมารไปเอง5555555

มีสิทธิ์​อะไรมาทำเป็น​เศร้าเป็นงอนล่ะคะ! จีบก็ไม่ออกตัวตรงๆ สารภาพ​รักก็ไม่เคยมี นี่ได้เสียเขาแล้วก็ยังไม่มาแสดงตัวรับผิดชอบ​ //ตบตีชูสุมอย

>>840 มึงห้ามตีชูสุมอย ถ้าจะตีไปตีชูสุเกะโน่น กูรักชูสุมอย กูรักซามอยด์ ถถถถถถถถถถ

>>839 เออว่ะ เริ่มน่าคิดละ คนร้ายก็คือนายนั่นเอง!?

>>584-586 เมื่อฉันกับเขา XXX ต่อ
-------------

จากที่ไปถามคนที่ได้คำทำนายซ้ำเมื่อตอนไปงานบ้านมาดามคาบุรากิ ทุกคนก็ปกติสุขดี ไม่มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวเองเหมือนฉันกับเอ็นโจ แต่ก็ยังวางใจไม่ได้เท่าไหร่ อีกฝ่ายอาจจะปิดบังข้อมูลอยู่ก็เป็นได้

แล้วพอรู้ตัวอีกที ฉันก็สลับร่างกับเอ็นโจผ่านมาได้ห้าวันเข้าไปแล้ว

ฉันยังไม่ชินการใช้ชีวิตแบบผู้ชายๆเลยสักนิด รวมไปถึงการเข้าห้องน้ำและอาบน้ำด้วย แต่รู้สึกเอ็นโจจะปรับตัวได้ดีเกินคาด เมื่อวานก็มาคุยเรื่องไปแฮร์ซาลอนกับท่านแม่ของฉันอยู่เลย

"พวกทรีตเมนท์พวกนี้กลิ่นหอมดีนะครับ แถมกลิ่นติดทนด้วย" เอ็นโจจับปอยผมปอยหนึ่งของฉันขึ้นมาดม "มิน่า คุณคิโชวอินถึงได้หอมขนาดนี้"

นายอย่าทำเหมือนฉันกำลังลวนลามตัวเองอยู่ได้มั้ยยะ มันน่าอายนะรู้มั้ย

ฉันพยายามจะทำใจให้กว้าง ไม่ถือสาเรื่องที่เอ็นโจจะเห็นร่างเปลือยเปล่าของฉัน โชคดีที่ก่อนหน้านี้หมุนฮูลาฮุป บริหารช่วงเอวจนไร้ไขมันหน้าท้อง จึงมั่นใจว่าไม่ขายหน้าเพราะพุงที่มักจะยื่นออกมาหลังกินแน่ๆ

แต่เอาเถอะ ฉันก็เห็นร่างเปลือยของเอ็นโจด้วยเหมือน จะว่าหายกันไปได้รึเปล่านะ

ฉันไม่ได้ตั้งใจจะสำรวจร่างกายของหมอนี่เลยสักนิด แต่ตอนอาบน้ำยังไงก็ต้องเห็น และฉันทำใจอยู่นานกว่าที่จะสามารถมองลงไปยังเบื้องล่างได้

ใต้เสื้อผ้าชั้นดีที่ตัดเย็บอย่างปราณีตนั้นเป็นรูปร่างที่ดีเกินคาด กล้ามเนื้อได้รูปไร้ไขมันส่วนเกิน ไม่ดูเทอะทะเป็นก้ามปูเหมือนคนที่เล่นกล้ามบางคน อะไรกัน นายก็ซ่อนรูปเหมือนกันนี่นา เอ็นโจ

และการเป็นผู้ชายก็ใช่ว่าจะไม่มีข้อดี เพราะฉันแข็งแรงขึ้น แรงเยอะขึ้น ทำอะไรก็ไม่ค่อยเหนื่อย แถมจะฟาดขนมที่สโมสรจนพุงกางยังไงก็ไม่อ้วน จับดูก็ไม่มีไขมันยืดย้วยออกมาให้แสลงหัวใจ ถ้าเป็นเรย์กะกินขนาดนี้ล่ะก็ ป่านนี้คงต้องไดเอทอย่างเร่งด่วนแล้วล่ะค่ะ

นอกจากนี้ก็ยังมียูกิโนะคุงที่เป็นเทวดาน้อยๆรอต้อนรับอยู่ที่บ้านด้วย

พอฉันกลับไปถึงบ้าน ยูกิโนะคุงก็เข้ามาหา เล่านั่นเล่านี่เจื้อยแจ้วไปเรื่อยทั้งเรื่องที่โรงเรียนบ้าง เรื่องการเรียนพิเศษบ้าง ช่างเยียวยาฉันจากเรื่องน่าเหนื่อยหน่ายพวกนี้ได้ดีเหลือเกิน

อยู่ในร่างเอ็นโจนี่มันเหนื่อยจริงๆค่ะ อาจารย์ก็คาดหวัง หัวหน้าห้องและกรรมการห้องก็เข้ามาปรึกษาปัญหา พวกผู้หญิงก็มารุมล้อมไล่ยังไงก็ไม่ไป พอเตือนเข้าหน่อยก็ร้องไห้โฮกัน

เอ็นโจก็ไม่ช่วยฉันจากสถานการณ์พวกนี้ แต่เดินผ่านหน้าฉันไป หัวเราะต่อกระซิกกับพวกเซริกะจังอย่างสนุกสนาน

หนอย เอ็นโจ นี่มันปัญหาของนายไม่ใช่รึไงยะ ทำไมฉันต้องมาติดอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วย หา!!!!

ยูกิโนะคุงจ้องฉันตาแป๋ว "มีอะไรงั้นเหรอฮะ ท่านพี่"

"ไม่มีอะไรหรอก" ฉันส่ายหน้าแล้วยิ้มให้ "พี่แค่เหนื่อยนิดหน่อยน่ะ"

"เล่าให้ฟังได้นะฮะ" เทวดาน้อยๆตบแขนฉันแปะๆ อุ ในเมื่อพูดขนาดนี้จะยอมเล่าก็ได้ค่ะ

ฉันเล่าเรื่องพวกผู้หญิงที่รุมล้อมอย่างน่าปวดหัวในแต่ละวันให้ยูกิโนะคุงฟัง เทวดาน้อยทำท่าครุ่นคิด สีหน้าแบบนี้ก็น่ารักจนอยากจับมาฟัดๆเลยล่ะค่ะ

"ถ้าปวดหัวเรื่องสาวๆที่มารุมล้อม ก็ต้องหาแฟนสิฮะ ถ้าพวกเธอเห็นว่าท่านพี่มีแฟนแล้วก็คงจะยอมถอยไปเองล่ะ"

"เอ แฟนเหรอ ใครดีล่ะ หายากเหมือนกันนะ" ฉันพยายามนึกชื่อเด็กผู้หญิงที่สามารถจะเป็นแฟนกับเอ็นโจได้ แต่ยูกิโนะคุงก็พูดขึ้นมาเสียก่อน

"ไม่ยากหรอกฮะ คุณพี่เรย์กะยังไงล่ะ"

ถ้าฉันดื่มน้ำหรือทานอะไรอยู่ก็คงจะสำลักไปแล้ว ไหงชื่อฉันถึงมาเป็นตัวเลือกของแฟนเอ็นโจได้ล่ะคะ!!!

"ท่านพี่เองก็ชอบคุณพี่เรย์กะอยู่ไม่ใช่เหรอฮะ นี่ก็ใกล้จบการศึกษาแล้วนะ ถ้าเกิดมีหนุ่มมาชิงสารภาพรักตัดหน้าไปจะแย่เอานะฮะ"

อะไรกันค้า ยูกิโนะคูงงงง ไหงแนะนำกันแบบนี้ล่ะคะ

มาดามเอ็นโจเรียกยูกิโนะไปด้วยเรื่องเรียนพิเศษพอดี แต่ก่อนไปก็หันมาส่งยิ้มน่ารักๆให้ "พยายามเข้านะฮะ ท่านพี่"

พยายาม ต้องพยายามอะไรล่ะค้า

ฉันเดินโซเซกลับไปที่ห้องนอน รู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูก

จะให้ฉันไปขอเป็นแฟนกับตัวเองเนี่ยนะคะ ถึงจะมีเอ็นโจอยู่ในร่างก็เถอะ มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ

เอาไว้เป็นทางเลือกสุดท้ายถ้าแก้ปัญหาเรื่องนี้ไม่ได้ก็แล้วกัน หวังว่าฉันจะไม่ต้องติดอยู่ในร่างนี้นานๆนะคะ
----------------

สิ่งที่เร่งด่วนกว่าการแก้ไขปัญหาเรื่องสาวๆที่มารุมล้อม นั่นก็คืองานกีฬาที่ใกล้เข้ามาค่ะ

ดูเหมือนว่ากรรมการห้องจะส่งสายตาคะยั้นคะยอให้เอ็นโจลงกีฬาวิ่งแข่งเหมือนกับทุกปี ฉันตอบปฏิเสธด้วยรอยยิ้มแค่เล็กน้อย ก็ไม่มีใครกล้าเซ้าซี้ต่อ

แต่ฉันก็ลงแข่งปาบอลไปล่ะค่ะ นั่นอาจจะเป็นสิ่งดีที่สุดที่ฉันสามารถทำได้ในร่างของเอ็นโจแล้ว

ปัญหาที่หนักใจคงมีแค่เรื่องสาวๆที่เข้าหาแต่ไม่ช่วยปาบอลเหมือนอย่างที่เคยเห็นมั้งคะ แต่เอาเถอะ ฉันปาของฉันคนเดียวก็ได้

แต่ฉันประเมินปัญหาที่จะเกิดขึ้นกับตัวเองต่ำไปค่ะ ในเมื่อเอ็นโจเป็นเพื่อนของคาบุรากิ นั่นก็หมายความว่าคาบุรากิจะมาลากเพื่อนไปทำกิจกรรมบ้าพลังของตัวเอง อย่างเช่นการคัดเลือกผู้ลงแข่งขี่ม้าส่งเมืองเป็นต้น

เพราะปีที่แล้วพ่ายแพ้แก่รัชทายาทอาริมะ ปีนี้คาบุรากิก็เลยคัดเลือกอย่างเข้มงวดขึ้น และทุกคนต่างก็กระหายที่จะนำชัยชนะมามอบแด่จักรพรรดิ เตรียมใจตบเท้าเข้าสนามรบเพื่อพลีชีพแบบไม่หยุดหย่อน

ห้องของคาบุรากิเห็นว่ามีผู้สมัครลงแข่งขี่ม้าส่งเมืองอย่างล้นหลามเกินโควต้าจนต้องคัดออกไปก่อนส่วนหนึ่งด้วยซ้ำ คนที่ถูกคัดออกดูเหมือนจะซึมไปเลยล่ะค่ะ

คาบุรากิกล่าวปาฐกถาที่หน้าห้อง "ถึงแม้พวกนายจะไม่ได้ลงแข่งที่เป็นเกียรติยศครั้งนี้ก็ไม่เป็นไร พวกนายยังสามารถเป็นกำลังให้ห้องของเราได้ในด้านอื่น ไม่มีใครที่จะไร้ค่าไร้ความหมาย และฉันจะช่วยดึงศักยภาพพวกนายออกมา"

พอคาบุรากิพูดจบ น้ำตาลูกผู้ชายที่ไม่ให้ใครเห็นกันง่ายๆก็หลั่งไหลออกจากตาของเหล่าผู้ถูกคัดออก ทุกคนต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า "ครับ" สาวๆเองก็มีบางคนที่ร้องไห้ด้วยเช่นกัน จากนั้นทุกคนก็เริ่มเปล่งเสียงโห่ร้อง สดุดีแด่จักรพรรดิดังกึกก้อง

นี่ฉันหลงมาอยู่ในสนามรบที่แม่ทัพกำลังพูดปลุกใจให้พลีชีพเพื่อบ้านเมืองอยู่ใช่มั้ยคะ

ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ เป็นฉันคงอายแทรกแผ่นดินหนีไปแล้วล่ะค่ะ

รอบข้างฉันเต็มไปด้วยบรรยากาศการฆ่าฟันที่รุนแรงมากจนชักจะหวั่น พอได้มาเห็นแบบนี้ก็หวังว่าห้องของฉันจะมีชีวิตรอดไปครบ 32 หลังลงแข่งนะคะ

"เฮ้ ชูสุเกะ ช่วยถือไว้หน่อย" คาบุรากิยื่นคลิปบอร์ดมาให้ฉัน พอลองรับมาดูก็พบว่าเป็นรายชื่อผู้ผ่านการคัดเลือกเป็นม้าในรอบแรก มีข้อมูลอย่างชื่อ รูปถ่าย ส่วนสูง น้ำหนัก กรุ๊ปเลือดแบบคร่าวๆ "เดี๋ยวรอผลตรวจแบบละเอียดๆที่บ้านฉัน"

ฉันรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกเป็นรอบที่สอง

ทำบ้าอะไรของนายคะเนี่ย!! ข้อมูลพวกนี้มันอะไรกันน่ะ!!! กะอีแค่ลงแข่งขี่ม้าส่งเมืองต้องใช้ข้อมูลละเอียดยิบขนาดนี้ คิดว่าตัวเองเป็นกองประกวดหาดาราหน้าใหม่งั้นเหรอคะ!!!!

รถบ้านคาบุรากิมาจอดรออยู่แล้ว คาบุรากิให้พวกม้าที่ผ่านการคัดเลือกในรอบแรกล่วงหน้าไปก่อนแล้วจะตามไปสมทบ ฉันในร่างเอ็นโจก็ถูกบังคับให้ไปที่บ้านเพื่อดูผลการคัดเลือกด้วย

จะบ้าเหรอคะ นายอยากคัดเลือกม้าหรือทำโคลนนิ่งตัวเองเพื่อลงแข่งก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับห้องฉันซักหน่อย ทำไมฉันต้องไปดูของแบบนั้นด้วยล่ะ

พอไปถึงบ้านคาบุรากิก็ได้เห็นเอ็นโจนั่งจิบชา หัวเราะต่อกระซิกกับมาดามคาบุรากิอยู่ก่อนแล้ว อะไรกันยะ ไม่เห็นจะบอกเลยว่าจะมาบ้านคาบุรากิน่ะ

"เฮ้ เธอมาที่นี่ได้ไงเนี่ย" คาบุรากิเลิกคิ้ว

"สวัสดีค่ะท่านคาบุรากิ ท่านเอ็นโจ" เอ็นโจในร่างฉันลุกขึ้นคำนับแบบนอบน้อม "พอดีว่าวันนี้มีนัดกับมาดามคาบุรากิน่ะค่ะ เกี่ยวกับเรื่องคุกกี้เสี่ยงทายที่ทานไปวันนั้น มันอร่อยมากจนต้องมาขอร้องให้ช่วยสอนทำเลยล่ะค่ะ"

"แหม ก็แค่สูตรธรรมดาๆเองค่ะ" มาดามคาบุรากิหัวเราะป้องปาก "คุณเรย์กะนี่น่ารักจริงๆ ได้ยินข่าวการทำขนมอบอันเป็นที่เลื่องลือของคุณเรย์กะมามาก ก็อยากจะลองชิมดูจังเลยค่ะ"

"แหม ยังไม่เก่งเลยค่ะ คงเอาให้ชิมไม่ได้หรอก" เอ็นโจหัวเราะไปกับมาดามด้วย นี่ ทำไมนายถึงดูเป็นฉันได้ดีกว่าตัวฉันเองแบบนี้ล่ะคะ

"มาซายะไม่ยอมเล่าอะไรที่โรงเรียนให้ฟังบ้างเลย ก็ต้องลำบากคุณเรย์กะมาเป็นเพื่อนคุย ได้รู้อะไรสนุกๆหลายอย่างเลยค่ะ" มาดามคาบุรากิปรายตามองลูกชายแล้วก็หันไปยิ้มให้เอ็นโจ "เห็นว่าปีนี้คุณเรย์กะจะลงแข่งวิ่งแฟนซีใช่มั้ยคะ น่าสนุกจังเลยนะ"

คาบุรากิมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้น มองไปทางเอ็นโจในร่างฉันที่มีรอยยิ้มน้อยๆด้วยสายตาชื่นชมผสมกับนับถือ

เดี๋ยว ฉันยังไม่รู้เรื่องเลยนะคะว่าจะลงแข่งวิ่งแฟนซีน่ะ มาลงกีฬาตามใจชอบไม่ปรึกษากันได้ยังไงคะ

มาดามหัวเราะต่อกระซิกกับเอ็นโจอยู่สองสามประโยคก็ขอตัวไปดูแลเรื่องอาหารการกินก่อน ทิ้งให้ฉันอยู่กับสถานการณ์ที่ดูพิลึกพิลั่นนี่

คาบุรากิผุดลุกขึ้นจากที่นั่งตัวเอง เดินตรงเข้าไปหาเอ็นโจแล้ววางมือสองข้างลงบนไหล่

"ยอดเยี่ยมมาก คิโชวอิน ในที่สุดก็เอาจริงแล้ว จะเก็บแต้มให้ครบซีรีย์นักษัตรแล้วสินะ ฉันมองคนไม่ผิดจริงๆ" คาบุรากิทำท่ากระหยิ่มยิ้มย่อง "ปีที่แล้วเธอคงอัดอั้นตันใจมากใช่มั้ย ที่ไม่ได้ลงแข่งด้วยตัวเองเลยต้องส่งร่างแยกออกมาเก็บแต้มให้ครบๆ ฉันเข้าใจความอัดอั้นนั้นดีเลยล่ะ"

หมอนี่พูดอะไรอยู่น่ะ!!! เข้าใจบ้าบออะไรของนายยะ!!!!

"เห็นเธอมุ่งมั่นขนาดนี้ ฉันจะช่วยเธอเอง" คาบุรากิตบไหล่ฉันป้าบๆแบบไม่ออมแรง อ๊าาาา อย่าทำกับร่างกายของฉันแบบนั้นนะ "เธอต้องมาดูการคัดเลือกม้าแล้วล่ะคิโชวอิน เผื่อจะได้ไอเดียอะไรดีๆขึ้นมา"

ฉันกำลังจะเดินไปปัดมือที่กระทำแบบไร้ปราณีนั่นออกไป แต่เอ็นโจชิงจับจับมือของคาบุรากิออกจากไหล่แล้วส่งยิ้มให้ "ต้องขอบพระคุณท่านคาบุรากินะคะที่เอื้อเฟื้อ แต่ธีมของห้องฉันปีนี้ไม่ใช่นักษัตรหรอกนะคะ"

คาบุรากิขมวดคิ้วเข้าหากันทันที แต่ยังไม่ทันได้พูด เด็กคนหนึ่งจากหนึ่งในผู้สมัครคัดเลือกม้าก็มารายงานว่าทุกอย่างพร้อมแล้ว เรื่องนักษัตรก็เลยต้องหยุดไว้ชั่วคราวก่อน

"เฮ้ คิโชวอิน เธออย่าเพิ่งกลับล่ะ เดี๋ยวฉันจะกลับมาคุยด้วย" คาบุรากิบอกเอ็นโจในร่างฉันก่อนไป "ไปกันเถอะ ชูสุเกะ"

"เดี๋ยวผมตามไป"

พอปลอดคนปุ๊บ หน้ากากเอ็นโจที่ฉันใส่ไว้ก็หลุดออกมา ฉันกำลังจะอ้าปากพูดเรื่องที่เอ็นโจพาร่างฉันมาที่นี่แบบไม่บอกล่วงหน้ากันก่อน แต่เอ็นโจทำหน้านิ่ว จับไปที่ไหล่ ฉันก็เลยต้องโยนเรื่องนั้นทิ้งไปก่อนชั่วคราว มาดูแลร่างกายของตัวเองก่อน

"มาซายะนี่ตบมาแบบไม่ออมแรงเลยน้า" เอ็นโจหัวเราะ แต่ฉันไม่ขำด้วยหรอกนะคะ นั่นมันร่างกายฉันนะ ต้องเป็นรอยแดงแน่ๆ

"ฉันมีกอเอี๊ยะอยู่ที่บ้าน ถ้ายังไงก็รบกวนแปะมันด้วยนะคะ" ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย

"คุณคิโชวอินไม่ดูหน่อยเหรอ" เอ็นโจยิ้มหวานให้ฉัน

ฉันรู้สึกตะลึงนิดหน่อย ไอ้อยากดูมันก็อยากดูนะคะ ยังไงมันก็ร่างกายของฉันเองนี่นา แต่จะให้มาดูในบ้านของคาบุรากิมันก็แปลกๆอยู่นะ

ว่าแต่ทำไมนายต้องใช้หน้าของฉันยิ้มแบบนั้นด้วยคะ คิโชวอิน เรย์กะ ไม่มีวันยิ้มแบบนี้หรอกน้า!!!

"เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะค่ะ เมื่อกี้นี้เห็นพูดกับมาดามคาบุรากิเรื่องคุกกี้เสี่ยงทายด้วยใช่มั้ยคะ" บรรยากาศมันชักแปลกๆ ฉันก็เลยเปลี่ยนเรื่อง "ตกลงเรื่องเป็นมายังไงคะ"

"ตัวคุกกี้น่ะธรรมดามาก แต่ว่าหัวใจหลักก็คือคำทำนาย คุณแม่มาซายะบอกว่าซินแสที่เขียนคำทำนายคนนี้เก่งที่สุดในฮ่องกงเลยล่ะ"

"ถ้าเราไปถามเขาดูอาจจะพอรู้ทางแก้นะคะ" ฉันฟังแล้วคิดตามไปด้วย "เดี๋ยวจะให้บ้านคิโชวอินเชิญมาดีกว่าค่ะ"

"เอ แต่ในคำทำนายบอกให้ผมกับคุณคิโชวอินร่วมมือกันแก้ไขปัญหานี่นา" เอ็นโจยังคงยิ้ม "อาจจะเป็นอะไรที่ต้องรู้กันอยู่สองคน ถึงจะแก้ไขปัญหาได้มั้งนะ"

แล้วอะไรล่ะยะ ที่ต้องรู้กันอยู่สองคนน่ะ

มาดามคาบุรากิกลับมาที่ห้องนั่งเล่นพอดี "อ้าว ชูสุเกะ คุณเรย์กะ ไม่ไปที่สนามกับเขาเหรอจ๊ะ กำลังครึกครื้นเลยล่ะ"

"กำลังจะไปอยู่พอดีเลยค่ะ" เอ็นโจโค้งให้ให้มาดามคาบุรากิ

"เอ่อ ขอโทษครับ ขอรบกวนถามอะไรหน่อยนะครับ" ฉันตรงดิ่งไปหามาดามคาบุรากิอย่างร้อนใจเล็กน้อย "คือว่าเรื่องคุกกี้เสี่ยงทายนั่น คำทำนายมันมีกี่แบบงั้นหรือครับ"

"อ้าว ชูสุเกะก็สนใจเรื่องนี้ด้วยเหรอจ๊ะ" มาดามคาบุรากิเลิกคิ้วแล้วก็หัวเราะคิกคัก "คำทำนายมีสามหัวข้อหลักคือเรื่องการงาน การเงิน แล้วก็ความรัก ชูสุเกะได้หัวข้อความรักสินะ ดีจังเลย"

"ถ้าไม่รบกวนจนเกินไป ผมขออ่านคำทำนายอื่นๆด้วยได้รึเปล่าครับ" แม้จะดูสงสัยนิดหน่อย แต่มาดามคาบุรากิก็ยอมฟังคำขอร้องของฉัน รออยู่ครู่หนึ่ง ก็กลับมาพร้อมกับสมุดจดคำทำนายที่ซินแสเขียนไว้ให้

ฉันเปิดอ่านทันที เอ็นโจก็เข้ามาอ่านด้วย

ข้อความเป็นกลอนภาษาจีนที่มีภาษาญี่ปุ่นแปลกำกับไว้ด้านล่าง หัวข้อแบ่งเป็นสามข้อใหญ่ๆ แต่ละหัวข้อมีคำทำนายย่อยๆต่างออกไปอีก รวมทั้งหมดได้สิบห้าทำทำนายพอดี

ฉันพลิกไปดูหมวดความรัก เห็นคำว่าชะตาดอกท้อก็รีบกวาดตาอ่าน แต่เอ๊ะ รู้สึกคำทำนายจะไม่ค่อยเหมือนกับที่ฉันได้เลยอ่ะ

"คำทำนายนี่มีแค่นี้เหรอคะ" เอ็นโจถามขึ้น

"ก็มีเท่านี้ล่ะจ๊ะ" มาดามคาบุรากิยิ้มแย้มอย่างใจดี

"รู้สึกว่าคำทำนายเรื่องชะตาดอกท้อนี้มันต่างไปจากที่ผมเคยได้นะครับ" พอเห็นมาดามคาบุรากิกระพริบตาปริบๆแบบไม่เข้าใจ ฉันก็เลยท่องคำทำนายที่ได้ให้ฟัง แต่ก็กระท่อนกระแท่นเต็มทีเพราะจำไม่ค่อยจะได้ เอ็นโจเลยช่วยพูดอีกคน

จำได้ด้วยเหรอยะ น่าอิจฉาพวกหัวดีความจำดีชะมัดเลยค่ะ

"เอ ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยนะจ๊ะ คำทำนายอันนี้"

ฉันกับเอ็นโจเหลือบมองกัน หมายความว่ายังไงน่ะ มีคำทำนายแปลกๆโผล่มาในคุกกี้โดยที่มาดามคาบุรากิก็ไม่รู้งั้นเหรอ

"อาจจะเป็นเพราะฝ่ายผลิตพิมพ์พลาดก็ได้ เดี๋ยวจะลองตรวจสอบให้นะ" ว่าแล้วมาดามคาบุรากิก็ดันหลังฉันกับเอ็นโจให้เดินไปที่ประตู "เอ้าๆ อยู่ในนี้ก็อุดอู้เปล่าๆ ออกไปเล่นกับเพื่อนๆข้างนอกเถอะจ๊ะ กำลังสนุกกันใหญ่เลยล่ะ"

ฉันกับเอ็นโจเดินไปที่สนามด้วยกัน ในหัวยังคิดถึงเรื่องที่มาดามคาบุรากิพูด ถ้าคำทำนายมีแค่นี้ แล้วคำทำนายนั่นมาจากไหนนะ พิมพ์ผิดจริงๆงั้นเหรอ

"กังวลเหรอ"

"เอ่อ...ก็ นิดหน่อยค่ะ" ฉันถอนหายใจออกมา "ถ้าต้องเป็นแบบนี้ไปตลอดกาลล่ะก็ จะทำยังไงดีนะ"

"ผมเชื่อว่าปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ไขนะ" เอ็นโจยื่นมือมาบีบมือฉันเบาๆ "คุณคิโชวอินอย่าเพิ่งยอมแพ้สิ"

อุ นายให้กำลังใจฉันอยู่เหรอคะ ช่างเป็นคำพูดที่นุ่มนวลต่างจากปาฐกถาของคาบุรากิเหลือเกินค่ะ

"เอาเป็นว่าตอนนี้มาสนใจปัญหาเฉพาะหน้าก่อนดีกว่า" เอ็นโจหัวเราะ แต่ยังจับมือฉันเดินไปตามทางอยู่ "อีกสามวันจะต้องซ้อมวิ่งกับมาซายะแล้ว คุณคิโชวอินเตรียมตัวพร้อมแล้วใช่มั้ย"

ซ้อมวิ่ง!!!

ลืมไปซะสนิทเลยค่ะ!!!!!!

เดินมาถึงสนามที่ถูกดัดแปลงให้เป็นค่ายฝึก ก็เห็นคาบุรากิในชุดวอร์มยืนถือนาฬิกาจับเวลามองเหล่าม้าที่ผ่านการคัดเลือกและกำลังฝึกกำลังขาอยู่พอดี เสียงตะโกน "โอ๊สสส" ดังกึกก้องไปทั่วสนามเหมือนกับการฝึกทหารของประเทศไหนซักแห่งบนโลก

มะ ไม่ไหวแล้ว แค่เห็นก็เหมือนจะรู้รสชาติเลือดในปากเลย นี่ต้องซ้อมกับคาบุรากิแบบนี้จริงๆเหรอ ตาย ตายแน่ๆฉัน

"คุณคิโชวอิน พยายามเข้านะครับ" เอ็นโจหันมายิ้มให้ฉัน "ผมเองก็จะพยายามในการวิ่งแข่งแฟนซีเหมือนกัน"

แกล้งตายตอนนี้ยังทันรึเปล่าคะ

-------------

กูไม่รู้จะเขียนคาบุรากิให้บ้าๆบอๆไปกว่านี้ยังไงแล้วว่ะ กูขอโทษ 55555555555555555

>>843-846 แงงงงงงงงง กูรักมึงงงงงง กูชอบฟิคมึงมากอะ เขีบนต่อๆๆๆ

>>843-846 ทำไมท่านเอ็นโจถึงเป็นสาวได้เนียนจังวะคะะะะะะ 55555555
แค่ฉากปาฐกถา​ก็บ้าบอพอแล้วล่ะ โอ๊ย แล้วนั่นอะไรข้อมูล​ขนาดนั้น ไอ้เว่อ ไอ้บ้า 5555555

>>843-846 เลิฟมึง เท่านี้ก็ถ่ายถอดความบ้านักษัตรของคาบุรากิออกมาได้ดีแล้วล่ะ ถถถถถถถถถ
โคตรชอบเอ็นโจในร่างเรย์กะ รู้สึกว่าบรรยากาศความสวยเสียของของนางจะหายไป กลายความสวยแบบมีเสน่ห์แพรวพราว
รู้จักอ่อยรู้จักหยอดแบบนางมารน้อยเข้ามาทันที... เอ้า ตายห่า นั่นมันเสป็คอุเมวากะคุงเลยนี่หว่า 55555555

>>843-846 เลิฟมึงมากกกกกกกกกกกกกก ตลกก ท่านเอ็นโจวโคตรไหลลื่น โอ้ยยยย

>>834-846 ขอบคุณมึงมากกกก สูดกาวเต็มปอด ทำไมรู้สึกท่านเอ็นโจจะสวยกว่าเรย์กะจังอีก น่ารักกกกก

>>849 งานเข้าแล้วไง เดียวอุเมะวากะคุงจะมาชอบเอ็นโจในร่างท่านเรย์กะหรือนี้

>>834-846 >>849
มันจะมีตอนที่เมลล์เข้ามาบอกอยากเจอเรย์ทันมั้ย555555 ถ้ามีนี่ตายห่าสมใจแน่ๆ 5555555555

>>843-846 กุอยากเห็นมุมมองเอ็นโจบ้าง แบบไปเจอพวกขนมถุงเลย์ข้าวปั้นที่เรย์กะแอบซุกไว้จะเป็นไงวะ55555555555555
อยากเห็นรีแอคชั่นตอนได้เมล์จากเบียทันงี้เ้วย แม่งต้องฮามากแน่ๆ

>>854 ถ้านางไม่รู้ตัวเก็บห้องไม่ทันนี่รื้อไปเจอพวกฮูล่าฮู้ป เสต็ปเปอร์ ทีวีช้อปปิ้ง ทั้งหลายทั้งแหล่อีกนะมึง รับรองจอมมารได้วัตถุดิบไปขู่เข็ญอีกเยอะ 555555

>>854 แล้วยิ่งนัดมาเจอกันงี้ สมมติเอ็นโจนางตอบรับแล้วไปเจออุเมวากะจะเป็นไง สถานการณ์แม่งอาจดูดราม่าสุดๆแต่อิคนอ่านนี่นั่งขำจนแทบหายใจไม่ออกตายชัวๆ5555555555

>>856 เอ็นโจต้องลากเรย์กะไปด้วยสิวะแล้วสร้างสถาณการณ์ให้อุเมวากะเข้าใจผิดว่าเรย์กะ(ที่จริงๆแล้วเป็นเอ็นโจ)ชอบเอ็นโจ(ที่จริงๆแล้วเป็นเรย์กะ) ท่านเรย์กะซื่อบื้อขนาดนั้นคงแค่ระแวงว่าเอ็นโจจะมาไม้ไหน 5555555

ขอไร้สาระกับมะหมาคั่นเวลา กูชอบซีรีส์นี้ 555555
เป็นตอนๆสั้นๆไม่ต่อเนื่องกัน 2ตอน
---------------

« ตอน: พลังสุดเจ๋งของไซซายะ »

วันนี้พวกเราได้พบกับวาคาชิบะที่สวนสาธารณะอีกครั้งโดยบังเอิญ ไซซายะกระดิกหางรัวๆอย่างบ้าคลั่ง แล้ววิ่งลากพวกเราเข้าไปหาวาคาชิบะที่เดินเล่นกับเจ้านายสาวอยู่

"สวัสดี"
"อ๊ะ สวัสดีคุณไซซายะ"
"จำชื่อฉันได้ด้วยเหรอ?"
"จำได้ซิ นานๆจะเจออะไรแปลกๆอย่างหมาคนรวยข้ามถนนนี่นา อะฮะฮะ"
"เจ๋งใช่มั้ยล่ะ!"

เจ๋งยังไงกันน่ะไซซายะ...
สายจูงยังผูกติดพวกเราไว้ ฉันกับชูสุมอยเลยเดินไปที่อื่นไม่ได้ ต้องนั่งฟังไซซายะพล่ามเรื่องไร้สาระกับวาคาชิบะ

"เดี๋ยวฉันจะทำอะไรที่มันสุดยอดเจ๋งกว่านี้ให้ดู!"
"เห~ ไหนๆ"

ไซซายะเดินวนรอบตัววาคาชิบะ หนึ่งรอบ...สองรอบ...สามรอบ... ก่อนจะหมอบลงข้างหน้าแล้วเอาขาหน้าปิดตาตัวเองไว้

....?
ฉัน ชูสุมอย และวาคาชิบะเอียงคออย่างงงๆว่า เขากำลังทำอะไร ผ่านไปสักพักไซซายะก็ลุกขึ้นมายืนท่าทางมาดมั่นเต็มที่

"เจ๋งมั้ยล่ะ!"
"หา?"
"ไม่ทันสังเกตล่ะซิ! หายตัวไงล่ะ! แค่ปิดตาไว้ก็ไม่มีใครเห็นฉันแล้ว!"

ฉัน "...."
ชูสุมอย "...."
"... อะฮะฮะ ตลกจัง หมาคนรวยตลกแบบนี้กันหมดรึเปล่าน่ะ"

วาคาชิบะหัวเราะแล้วหันมาพูดคุยกับพวกเรา ฉันกับชูสุมอยส่ายหัวพร้อมเพรียงกันโดยไม่ต้องนัดหมาย

อย่าเอาฉันไปรวมกับเจ้าปัญญาอ่อนนี่นะคะ!
วาคาชิบะเป็นพวกเอ๋อๆเหรอเนี่ย ตลกตรงไหนกัน งี่เง่าชะมัด แค่ปิดตาจะหายตัวได้ยังไงกันเล่า! ฉันไม่เห็น คนอื่นก็ไม่เห็นน่ะเหรอ นายเป็นลูกหมารึไง?

ฉันกับชูสุมอยได้แต่มองไปทางไซซายะเงียบๆอย่างอเน็จอนาจใจ วาคาชิบะก็หัวเราะร่วนอย่างกับว่ามันตลกนักล่ะ ส่วนไซซายะยังคงกระดิกหางริกๆอย่างภาคภูมิใจ​ ไม่ได้รู้สึกตัวเลยสักนิด…

.

ขากลับจากการเดินเล่น ฉันเห็นรถกระบะ​เก่าๆคันหนึ่งวิ่งผ่านหน้าไป เห็นวาคาชิบะ และหมาอัลเซเชียนสีเงินตัวหนึ่งนั่งอยู่ด้วยกันที่ท้ายกระบะ

แต่ไซซายะคงจะไม่ทันได้สังเกตเห็น

« ตอน: หมากุ๊ยอุเมวาคาอิ »

"เฮ้ เธอน่ะ ไม่เคยเห็นหน้า มาใหม่เหรอ!"

วันนี้เจ้านายน้อยก็พาฉันออกมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะเหมือนทุกครั้ง ระหว่างที่เจ้านายน้อยปล่อยให้พวกเราวิ่งเล่นกัน ฉันก็ปลีกตัวออกมาเพื่อจะแอบไปสืบเรื่องของวาคาชิบะให้ไซซายะ ที่ยอมทำก็เพราะว่า​เขาขอร้องมาหรอก ไม่ได้​เห็นแก่กินสักนิด จริงๆ​นะ

ทว่าฉันกลับถูกขัดจังหวะโดยหมาแปลกหน้า

เขาเป็นหมาลายเสือพันธุ์คาอิตัวผู้​ ท่าทางหยาบคายเหมือนกุ๊ย ไม่มีปลอกคอด้วยอะ น่ากลัวชะมัดเลยค่ะ

"เธอพันธุ์อะไรน่ะ?"
"...อเมริกัน ค็อกเกอร์ สแปเนี่ยลค่ะ"
"เห ชื่อยาวจัง หมาเมืองนอกเหรอ มาจากหมู่บ้านคนรวยตรงนั้นล่ะซิ ... นี่ๆ เห่าสำเนียงเมืองนอกให้ฟังหน่อยซิ! เหมือนกับญี่ปุ่นมั้ยน่ะ วังๆ? หรือโฮ่งๆ? บ๊อกๆ? วูฟๆ?"

... น่ารำคาญจัง
เขาพูดทีก็ก้าวเท้าเข้ามาใกล้จนฉันต้องถอยหลังไปเรื่อยๆ แต่เขาตัวใหญ่กว่าฉันเยอะแค่ก้าวเดียวก็โดนตามทันซะแล้ว แง้ อย่าเข้ามานะะะะ

"นี่ๆ ฉันเคยได้ยินว่าหมาคนรวยจะได้กินอาหารหมาเกรดพรีเมี่ยมที่แพงๆด้วยน่ะ จริงรึเปล่า รสชาติมันเป็นยังไงเหรอ เหมือนเนื้อติดกระดูกมั้ยน่ะ ขอชิมบ้างซิ! นะ นะ นะ ไว้ฉันล่าอีกามาแลกก็ได้!"

น่ารำคาญขนานแท้ ขอจัดให้อยู่กลุ่มหมาบ้ากลุ่มเดียวกับไซซายะเลยค่ะ

"ขนยาวแบบนี้ไม่ร้อนเหรอเนี่ย ดูแลลำบากแย่เลย แบบนี้คงต้องตัดขนบ่อยๆเลยซินะ ที่เขาเรียกว่าเพ็ทบิวตี้​ใช่มั้ย โห นุ่มจังเลย! หอมน่ากินด้วย!"

กรี๊ดดด หยุดนะ! นี่มัน​ล่วงละเมิด​ทางเพศ​นะคะ! อย่าเลียนะ! อย่ากัดด้วย! เพิ่งจะเข้าสปาแต่งขนใหม่เมื่อวานนี้เอง เสียทรงหมดแล้วอะ แง้ ใครก็ได้ช่วยด้วย​ค่าา

ฉันกำลังคิดหาทางหนีไปจากเจ้าหมากุ๊ยน่ารำคาญนี่ ระหว่างนั้นถอยหลังกรูดไปเรื่อย จนกระทั่งชนเข้ากับอะไรนุ่มๆที่ข้างหลัง​

พอหันกลับไปก็เห็นว่าเป็นชูสุมอยที่นั่งจ้องเขม็งไปที่หมากุ๊ย ก่อนจะก้มลงมามองฉัน
ขนาดนั่งยังสูงกว่าฉันเลยอะ! ฮือ หมาตัวโตๆน่ากลั๊ว! อย่ากัดเค้านะ!

อะ แต่ว่าขนนุ่มจังเลยค่ะ ที่เห็นอ้วนๆนึกว่าลงพุงจริงๆแล้วแค่ขนฟูหรอกเหรอ ไม่ยุติธรรมเลยฉันก็พันธุ์ขนยาวเหมือนกัน แต่ทำไมหุ่นไม่เฟิร์มแบบนี้บ้างล่ะ?

"เรย์ทัน เจ้านายน้อยเรียกน่ะ"
"อ๊ะ ค ค่ะ"

ฉันหันซ้ายหันขวามองหมากุ๊ยกับชูสุมอยสลับกัน ก่อนจะรีบถอยกรูดออกมาจากวง วิ่งกลับไปหาเจ้านายน้อยทันที

“เอ๋~ เดี๋ยว​ก่อนซิ”
เจ้าหมากุ๊ยเห่าเรียก

พร้อมกัน​นั้นฉันก็ได้ยินเสียงขู่ขอชูสุมอยดังไล่หลังมา

กรี๊ดดดด ไปแล้วค่ะๆ รีบไปแล้ว​ค่ะ อย่าขู่ใส่ซิคะ! ขาฉันมันสั้นน่ะเข้าใจมั้ย!?

แง้ เจ้านายน้อยช่วยด้วย!

ฟิคหมาโคตรน่ารักกกกกกกกกกกกกกก กูตายอีกแล้ว แงงงงงงงงงงง ขอบคุณมึงที่ต่อซีรี่ย์กู คาแรกเตอร์โดนใจกูมาก กูตายตาหลับแล้ว คร่อกก

ไซซายะ อิหมาอนุบาล ตลก วาคาชิบะจังเหมือนคุณม่เลย เห็นเด็กมันบ้า ก็ยิ้มอ่อนโยน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วนั่น ขนเงินนั้นนายตัวสำรองใช่ไหม คู่แท้วาคาชิบะแน่นอน เพราะไซซายะตอนแล้ว...//โดนไล่กัด

ส่วนนายบ้าหมาเวอร์หมาเอง ปากมากสุดๆ แต่น่าร้ากกก น่ารักยิ่งกว่าคือ ชุสุมอยหึงหน้ามืด เอื้อออ กุฟินนนนนนน ก๊าวมากกกก กรี้ดด//ขูดจอ

>>858-859 กรี๊ดดดด ทำไมกูใจเต้นกับการที่ชูสุมอยเรียกว่า เรย์ทัน วะ 55555555555

จะว่าไป ต้องรอตอนใหม่อีก2วันถัดไปเหรอ T_T โม่งแปลลลล ลงตอนใหม่พรุ่งนี้ได้ไหมมม ฮืออออออ อยากรู้ว่าตอนต่อไปจะเป็นไง แงงง /เกาะขาโม่งแปล

>>858-859 โคตรดีย์ย์ย์ย์ ตอนเรย์ทันกับชูสุมอยใบ้แดร๊กคู่นี่ทั้งขำทั้งฟิน โธ่ อิบร้าไซซายะ 55555555

ละนายหมากุ๊ยนี่จะบ้าอะไรดีล่ะ เบียทันสุดเลิฟมิต้องกลายเป็นคุณเจ้านายผมลอนสุดเซ็กซี่เบียทริซเรอะ...

>>858-859 โอ๊ยยยยยยย ไซซาย้าาาาาาาาาาาาา 555555555555555 กูไม่รู้จะพูดอะไรกับอีนี่ดี กูได้แต่ขำอย่างเดียว 55555555555555
ชูสุมอยมีขู่ด้วยอ่ะ วั้ยยยยยยยยยย เท่สุดๆ ขอกอดหน่อยสิ อยากกอดก้อนขนนุ่มๆแบบนี้มากกกกกก อิจฉาเรย์ทัน ฮรืออออออออ

กรี๊ดดดดด กูอ่านจนตาเยิ้มไปหมดแล้ววว ขอบคุณทั้งโม่งแปล โม่งฟิค // หลังๆ กูก็แยกไม่ออกแล้วเหมิอนกันนะ โอยย มึนนนน

>>811 กูชอบชื่อนี้นะ มันหลุมดำยิ่งกว่าโรงงานกาว สุมหัวทั้งวัน วันๆ จะไม่ทำอะไรแล้วมึง รออัพตลอดด

>>861 ใจเย็นๆ นะมึง ปล่อยเวลาให้ต่อมจิ้นได้ทำงานก่อน ดมกาวในนี้ฆ่าเวลาไปพลางๆ เดี๋ยวก็พรุ่งนี้เช้าแล้ว กูไม่กล้าเอามาลงทุกวันเพราะกลัวมันจะพัฒนาเป็นสารเสพติดขนาดหนัก ทุกวันนี้ก็เฉียดใกล้เข้าไปทุกทีแล้ว... กูเองก็เสพด้วยเนี่ยแหละ...

โหวด กุชอบชื่อกาวสตูดิโอ แต่พวกมึงช่วยตั้งชื่อให้สามัญชนไม่ตกใจหน่อยดิ!

ปล. กุคือโม่งข้างบนที่ๆทำงานมีแต่ผู้ชาย
เมื่อวานที่ทำงานกุสงสัยว่ากุแม่งพิมไรทั้งวันมาอ่านชื่อหัวกระทู้แล้วแล้วพูดว่า "เชี่ยไรเนี่ย"
ยังดีเขานึกว่ากุพิมพ์นิยาย ถ้ารู้กุพิมพ์กาวนี่กุคงเอาปิ๊ปคลุมหัว

>>867 ลองชวนเขามาอ่านด้วยกันสิ
อาจเหมือนเวลาชวนเพื่อนผู้ชายมาอ่าน y แล้วมันจะเลิก comment ทันทีและปล่อยเราไปในโลกแห่งจิตนาการ

>> 548-553 มาต่อแล้วค่ะ

----------------------------------------------------------

สถานที่จัดงานเลี้ยงยังคงเป็นที่เดิม แต่จากลานโล่งๆ ในคราวนี้ถูกแต่งเป็นประตูไม้เลื้อยดอกวิสทีเรียสีม่วงสลับขาว ห้อยลงมาเป็นแพ มีไฟติดเป็นระยะ เพื่อเพิ่มความสว่าง พอมองผ่านแสงแล้วบางพุ้มก็เป็นประกายสีชมพูเข้ม สวยมาก เหมือนกับอยู่ในความฝัน จนเผลอยิ้มออกมาเลยล่ะค่ะ

“ว้าว สวยจังเลยค่ะ~”
“ใช่ไหมฮะ คุณพี่เรย์กะ ผมอยากให้มาเห็นนี่แหละฮะ!”

“แหม ขอบคุณค่ะ ยูกิโนะคุง”
ฉันก้มลงไปยิ้มให้ยูกิโนะคุงที่จับมือฉัน ยูกิโนะคุงยิ้มตอบกลับมา

อาาา น่ารักจังเลย แต่ว่าพอผ่านวันนี้ไปคงไม่ค่อยได้เจอแล้วสินะคะ

ตะกี้ตอนเข้ามาในงาน เจ้าหน้าที่ทำหน้าที่ดูแลคนเข้ามาในงานเลี้ยงกลางคืนนั้นมองฉันอย่างงงงวย แต่เอ็นโจกล่าวเรียบๆ เพียงคำเดียวว่า ‘...เธอมากับผม’ เจ้าหน้าที่ก็รีบเปิดทางให้ฉันเลยค่ะ

รู้สึกเกรงใจที่ต้องรบกวนจังค่ะ
แต่ว่าไม่คิดเลยว่าเอ็นโจในการ์ตูนจะรักยูกิโนะคุงขนาดนี้ด้วย ตรงจุดนี้ช่างเหมือนท่านเอ็นโจเลยค่ะ ตามใจยูกิโนะคุงตลอดเวลาเลย

“ยูกิโนะ พี่จะไปหามาซายะกับคุณทาคามิจิ จะไปด้วยไหม” ตอนที่พูดชื่อคาราบุกิ เอ็นโจสบตากับฉันแวบหนึ่ง นัยน์ตาที่เหมือนจะลังเล แต่ว่าฉันคงคิดไปเองแน่ๆ เลยล่ะค่ะ

“ไปสิฮะ คุณพี่เรย์กะไปด้วยกันนะ”

“ไม่ดีกว่าจ้ะ พี่ขอนั่งรอตรงมุมโน้นดีกว่าจ้ะ ยูกิโนะคุง” ฉันบอกปัดไปพร้อมกับลูบหัวยูกิโนะเพื่อปลอบโยน แล้วลุกขึ้นมากล่าวขอบคุณเอ็นโจที่พาเข้ามาในงาน

“ขอบคุณท่านเอ็นโจ ที่พาดิฉันเข้ามาในงานค่ะ”

“หวังว่าคงไม่ก่อเรื่องหรอกนะ”

“ไม่ทำให้ท่านเอ็นโจต้องเป็นกังวลหรอกค่ะ ตอนนี้ดิฉันมาอยู่ในฐานะไหน ดิฉันรู้ตัวดีค่ะ” ฉันยิ้มแย้มตอบเอ็นโจ เดินไปหยิบน้ำจากบริกร และเดินไปตรงมุมที่ฉันบอกกับยูกิโนะ

รู้น่าว่าให้ทำตัวอยู่เงียบๆ เหมือนไม่ให้มีใครรู้น่ะ!
แต่ว่าขอแวบไปตักขนมมาทานนิดๆ หน่อยๆ ล่ะกันค่า~

หลังจากผ่านไปประมาณสักยี่สิบนาที ขนมในจานก็หายวับไปอย่างรวดเร็ว อยากกินอีกชะมัดเลยค่ะ แต่ต้องอดใจเอาไว้ ไม่งั้นจะอ้วนเอาได้

ฉันเงยหน้าขึ้นมองไปรอบๆ ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครสังเกตว่าฉันมาที่นี่ แต่ก็ดีแล้วล่ะค่ะ อยู่อย่างนี้ไปจนจบงานก็ดีนะคะ

ฉันอยู่ว่างๆ มองเลยไปเห็นเอ็นโจกำลังคุยกับคาราบุกิและวาคาบะจัง สายตาของเอ็นโจมองคนทั้งคู่อย่างอ่อนโยน ส่วนยูกิโนะคุงก็ไปคุยเล่นกับเพื่อนร่วมรุ่นของเขา เห็นมาโอะจังกับยูริคุงด้วยล่ะ อยากเข้าไปคุยด้วยจังเลยค่ะ

เหงาจังเลยค่ะ

.

.

.

ฉันที่นั่งชมบรรยากาศไปเรื่อยเปื่อยอย่างเดียวดาย มองดูคนที่เริ่มเข้าไปในฟลอร์เต้นรำ ดีจังเลยค่ะ

“น้ำครับ คุณคิโชวอิน”

“...ท่านเอ็นโจ”
นึกว่าจะลืมฉันไปแล้วซะอีกค่ะ ฉันรับน้ำจากมือของเอ็นโจที่ยื่นมาให้ พร้อมกับขอบคุณเบาๆ เงยหน้ามองท่านเอ็นโจในชุดทักซีโดสีเทาเข้ากับสีผมเป็นสีอำพันแปลกตา มือข้างหนึ่งถือไวน์ อีกข้างหนึ่งกำลังเสมองไปอีกทาง ดูน่าหลงไหล เหมือนกับ…

เหมือนกับ...หลุดออกมาจากเจ้าชายในนิทานเลยค่ะ

“มาซายะกับคุณทาคามิจิกำลังไปได้สวย ผมหวังว่าคุณคิโชวอินจะไม่เข้าไปขัดขวางอีกนะ” แต่เรื่องคำพูดที่ทำให้คนชะงักนี่ อีกเรื่องนึงนะคะ

“ดิฉันไม่คิดจะทำอย่างนั้นแน่นอนค่ะ แล้วก็...”ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “อยากจะพูดเรื่องอะไรกันแน่คะ ท่านเอ็นโจ”

นี่ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อป่วนงานเลี้ยงซะหน่อย! ถ้ายูกิโนะคุงไม่ชวนมาฉันก็ไม่คิดจะมาเหยียบที่นี่หรอกนะ แค่นั่งนึกถึงความหลังก็แค่นั้นแหละค่ะ ก็เข้าใจอยู่หรอกค่ะ ว่าระแวง แต่แบบนี้ทำเอาความรู้สึกดีๆ หดหายหมดเลยค่ะ

“อื๋อ ตอบหนักแน่นดีนี่” เอ็นโจยิ้ม แล้วหัวเราะเบาๆ “ถ้าเช่นนั้นให้เกียรติเต้นรำกับผมสักเพลงได้ไหมครับ คุณคิโชวอิน”

อะ อาเระ?

มึนงงไปหมดแล้วค่ะ สรุปจะเข้ามาหาเรื่อง หรือว่าเข้ามาทำอะไรกันแน่คะ? ถ้าไม่เต้นก็ถือว่าไม่ให้เกียรติกับผู้ชวน แต่ว่าถ้าเข้าไปบนฟอร์ลล่ะก็ฉันไม่แย่เอาหรอกหรือคะ

ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ
เมื่อเห็นฉันส่ายหน้า เอ็นโจก็ยิ้มน้อยๆ ไม่ได้ว่าอะไร

“ถ้างั้นมานี่ดีกว่าครับ”

“อะ เอ๋?” เอ็นโจดึงมือฉันไปโดยไม่ทันตั้งตัว เขาพาฉันเดินไปยังโซนซุ้มกุหลาบที่ตอนนี้ไร้วี่แววผู้คน ดอกกุหลาบหลากหลายสีสันกำลังเบ่งบานสะพรั่ง งดงามมากเลยล่ะค่ะ

“อ้ะ! กระดิ่งนี่?”
ฉันเดินเข้าไปหยุดอยู่ที่ซุ้มดอกกุหลาบสีแดง มีริบเบิ้นสีขาวผูกปลิวไสวในสายลม คล้ายผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว ข้างบนก็มีกระดิ่งแขวนอยู่ด้วย ตกแต่งได้สวยเหมือนเคยเลยนะ

ไม่รู้ว่าเอ็นโจมายืนอยู่ฝั่งตรงข้ามฉันเมื่อไหร่ แต่เขาก็ยื่นมือไปจับที่ปลายผ้าด้านนึง แล้วยกยิ้มให้ฉัน

“สั่นกระดิ่งไหม คุณคิโชวอิน?”

“เอ๊ะ ค..ค่ะ” ฉันจับปลายอีกด้านนึง สั่นกระดิ่งพร้อมกับเอ็นโจด้วยความรู้สึกขัดเขินในอก เพราะก้มหน้าอยู่เลยไม่รู้ว่าเอ็นโจมองฉันด้วยสายตาแบบไหน

พอรู้สึกตัวอีกที ก็ตอนที่เขาเข้ามาประชิดตัวฉันแล้ว ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ทั้งสองมือของเอ็นโจยื่นมือมากุมมือของฉันเอาไว้แน่น

“คุณคิโชวอิน รู้ความหมายของซุ้มนี่รึเปล่าครับ?”

“?”
อื๋ม ไม่ใช่ว่าแค่ตกแต่งให้สวยๆ หรอกหรือคะ? ฉันเงยหน้ามองเอ็นโจ พบว่านัยน์ตาคู่นั้นกำลังมองลงมาที่ฉันด้วยสายตาที่จริงจังทำเอาพูดอะไรไม่ออก

“ตามตำนานของซุยรัน ว่ากันว่าคู่รักที่มาสั่นกระดิ่งที่นี่จะมีความสุขตลอดไปล่ะครับ”

เอ๊ะ มีตำนานแบบนั้นด้วยเหรอคะ? ก็ไหนท่านพี่บอกไม่มีอะไรพิลึกๆ แบบนั้นนี่คะ?
แต่เอ๊ะ เมื่อกี้ฉันสั่นกระดิ่งกับเอ็นโจ! ไม่สิ ฉันกับเขาไม่ใช่คู่รักกันเสียหน่อยค่ะ!

“คุณคิโชวอินตัดใจเรื่องมาซายะเถอะ”

เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยว แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับคาราบุกิคะ?

“ท่านเอ็นโจเข้าใจผิดแล้วล่ะค่ะ”
ไม่สิเรย์กะคนก่อนชอบคาราบุกิ แต่ว่าฉันไม่ได้ชอบตานั่นนี่ แต่ดันเผลอตอบไปแบบนั้นแล้ว เอ็นโจถึงกับเบิกตากว้างแวบนึง ก้มมองลงมาแบบไม่แน่ใจ

“เข้าใจผิด งั้นที่ผ่านมาคุณทำเพื่อใครกันล่ะ คุณคิโชวอิน”

ตอบผิดเป็นภัยมหันต์อย่างร้ายแรง ยิ่งกับคนเจ้าแผนการอย่างเอ็นโจด้วยแล้ว จะว่ายังไงต่อดีล่ะคะ อา… ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งกดดันเข้าไปใหญ่เลยล่ะค่ะ ทำยังไงดี ทำยังไงดีล่ะค่ะ ตอนนี้ตาฉันเริ่มหมุนไปหมดแล้วล่ะค่ะ~

“ดิฉันหมายถึง ตอนนี้ดิฉันไม่คิดกับท่านคาราบุกิแบบนั้นแล้วยังไงล่ะคะ”

“ทั้งที่คุณทุ่มเทขนาดนั้นเนี้ยนะ?”

“ค่ะ ท่านเอ็นโจจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม แต่ในตอนนี้ดิฉันคิดเรื่องครอบครัวของดิฉันอย่างเดียวเท่านั้นค่ะ”

“...”

เอ็นโจเงียบไป สายตาของเราสองคนประสานกันอย่างเงียบงัน ตอนนี้ในหัวของฉันไม่ได้ยินแม้แต่เสียงดนตรี สิ่งที่ตรึงฉันไว้คือสายตาของเอ็นโจเท่านั้น ทั้งรู้สึกผิดที่เหมือนกับเอามาเป็นตัวแทนท่านเอ็นโจ แต่ว่า แต่ว่าใบหน้าที่เหมือนกับท่านเอ็นโจนี้ทำให้ฉันเผลอไผลไปแล้วล่ะค่ะ

ไม่รู้ว่าทำไมร่างกายถึงไม่ฟังคำสั่ง มืออีกข้างที่เป็นอิสระถึงได้ยื่นออกไปหมายจะแตะแก้มของคนตรงหน้า แต่แล้วเพราะเสียงของเขาทำให้ฉันหยุดชะงัก

“คุณคิโช..”

“ขะ...ขออภัยที่เสียมารยาทค่ะ ท่านเอ็นโจ!”
ฉันรีบพูด แล้วรีบผละออกจากที่ตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

ไม่ได้! ไม่ได้นะ! ไม่ได้เด็ดขาดเลย!
ฉันทำอะไรอยู่กันคะ ฉันน่ะไม่ใช่คนแบบนี้สักหน่อยนี่คะ
ฉันเข้ามาระงับสติอารมณ์ในห้องน้ำ ตอนนี้ผู้คนคงมัวจดจ่ออยู่กับฉากเต้นรำของคาราบุกิและวาคาบะจังอยู่แน่ๆ พอมองดูตัวเองในกระจก เทียบกับฉันที่ไม่มีใครสนใจ อยู่คนเดียวอย่างนี้ก็สาสมแล้วค่ะ

ไม่รู้ว่าทำไมน้ำตาถึงได้ไหลคลอลงมา
ฉันจะทำยังไงดี ฉันถึงกับทรยศท่านเอ็นโจเพราะว่าเอ็นโจที่มีบรรยากาศคล้ายกับท่านเอ็นโจเลยเหรอ

“แหม~ คุณคิโชวอินไม่เจอกันเสียนานนะคะ”

“อะค่ะ สวัสดีค่ะ” ฉันยิ้มน้อยๆ ตอบกลับไป ไม่คิดเลยว่าจะมีคนเข้ามาในตอนนี้ หรือว่างานเต้นรำจะจบแล้วนะ

“แต่ว่าสามัญชนแบบคุณคิโชวอินเข้ามาในงานได้ด้วยรึคะ รึว่าแอบเข้ามากันคะ?”

“เผอิญว่าท่านเอ็นโจให้เกียรติเชิญดิฉันมาเป็นเพื่อนกับน้องชายของท่านน่ะค่ะ” แล้วกล่าวตามจริง ถ้าอ้างชื่อเอ็นโจออกไป น่าจะ… อื๋อ น่าจะคุ้มครองฉันได้ส่วนหนึ่งล่ะมั้ง
เห็นไหมล่ะคะ พอได้ยินชื่อของเอ็นโจก็ตกตะลึงไปเลยล่ะค่ะ

“อุ้ย นี่ยังผละจากเรื่องท่านคาราบุกิไม่ทันไร ก็เข้าหาทางท่านเอ็นโจเสียแล้วหรือคะ คุณคิโชวอินนี่เสน่ห์แรงดีนะคะ~”

คำพูดเสียดสีชะมัดเลยค่ะ… แต่ก็ช่างเถอะ สิ่งที่ฉันทำมาก่อนหน้านี้มันก็ควรสมควรได้รับแล้วล่ะค่ะ ฉันไม่ได้โต้ตอบเพียงแค่ฉีกยิ้มที่มุมปากเพิ่มอีกนิดเท่านั้นเองค่ะ

“ถ้าพวกท่านไม่มีธุระอะไรแล้ว ดิฉันขอตัวกลับเข้างานก่อนนะคะ” ฉันโค้งตัว พร้อมกับจะสวนทางออกไป ทว่าผู้หญิงตรงหน้ากลับขัดขาฉันก่อน ทำให้ฉันล้มลง
อุหวา ทำไงดี?! เสื้อจะเปื้อนไหมเนี้ย!

“อุ้ยตาย~ ขออภัยด้วยค่ะ คุณคิโชวอิน ดิฉันซุ่มซ่ามไปหน่อยน่ะค่ะ~”

“...”
ฉันที่ล้มลงมองดูก้มดูเสื้อผ้าของตัวเอง จะมีรอยเปื้อนไหมเนี้ย เป็นสีขาวเสียด้วย ทำไงดีล่ะคะ คงต้องไปไปเอาน้ำมาลูบไว้ก่อนค่อยส่งไปซัก

“เป็นแค่สามัญชนมาตีตัวเสมอท่านเอ็นโจนี่มันออกจะเกินหน้าเกินตาไปแล้วนะคะ!”

“ใช่ค่ะ คนแบบคุณน่ะ ไม่สมควรที่จะอยู่เคียงข้างท่านเอ็นโจหรอก”

“...”
อื๋อ… ค่าซักรีดมันเท่าไหร่กันนะ แต่ว่าชุดแบบนี้คงแพงแหงเลย เงินเดือนจากงานพิเศษก็ยังไม่ออกซะด้วยสิ ขอติดเอ็นโจไว้ก่อนดีไหม หรือขอความช่วยเหลือจากท่านพี่ดีนะ ไม่สิ...เดี๋ยวลองขอร้องดูก่อนล่ะกัน

“อ้ะ!”
ไม่ทันตั้งตัวฉันก็ถูกผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มนั้นเชยหน้าฉันให้หันไปมองทางเธอ

“ฟังอยู่รึเปล่าคะ!”

“เอ๊ะ??” ฟัง ฟังอะไรเหรอคะ? เรื่องซักรีดเหรอคะ ไม่ต้องห่วงค่ะ น่าจะหาทางได้อยู่ค่ะ

“สามัญชนก็ควรอยู่ในที่ของสามัญชนสิคะ!”
“ท่านเอ็นโจคงโดนแผนสกปรกแน่ๆ เลยๆค่ะ”

ฉันเม้มปากแน่น อื่อ เข้าใจแล้วล่ะค่ะ ที่แท้ก็คงเข้าใจผิดเรื่องของฉันกับเอ็นโจนี่เอง แรงรักของพวกผู้หญิงนี่เยอะจังเลยค่ะ

...น่ากลัวจังเลยค่ะ ใครก็ได้ช่วยที!

“ทำอะไรน่ะ!”

“ทะท่านฟุยุโกะ!” เสียงของพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นดูตกใจมากทีเดียวค่ะ แต่ว่า ฟุยุโกะ? หรือว่าจะเป็นท่านฮางิโนะโคจิ ฟุยุโกะ สาวสไตล์ญี่ปุ่นคนนั้นน่ะเหรอคะ? เป็นเพื่อนๆ กลุ่มเดียวกันกับฉัน แต่ว่าในการ์ตูนนั้น เหมือนท่านฟุยุโกะจะไม่ค่อยโผล่ออกมาเท่าไหร่นัก

พอพวกผู้หญิงกลุ่มนั้นตีวงหนีออกไป ฉันก็เห็นท่านฟุยุโกะที่ถอนหายใจ แต่ว่าขนาดถอนหายใจก็ยังงดงามเลยนะคะ

“...ตกต่ำขนาดนี้เชียวหรือคะ ท่านเรย์กะ”
ท่านฟุยุโกะเดินมาทางฉันแล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงห่วงใย เอ๋…? มีคนเป็นห่วงฉันด้วยเหรอคะ…ทั้งที่ก่อเรื่องไปตั้งขนาดนั้นแท้ๆ

พอนึกๆ ดูในความทรงจำแล้ว เรย์กะในการ์ตูนนั่นมักจะออกมาก็ตอนที่กลั่นแกล้งวาคาบะจัง เพราะหึงหวง และมีเรื่องราวที่ใช้อำนาจในทางที่ไม่ดี เป็นคนที่ไม่เห็นหัวคนอื่น พูดจาเอาแต่ใจ หยิ่งยโส เรียกได้ว่าไม่มีข้อดีอะไรให้กล่าวถึงเลย แต่ว่านั่นเป็นเรื่องที่เผยให้เห็นแค่ในมุมมองของการ์ตูนเท่านั้นค่ะ

แต่ว่าเรย์กะก่อนที่จะมาเป็นฉันนั้น ที่ฉันลองนึกดูในความทรงจำของเธอกับพวกผู้หญิงที่ติดตามเธอนั้น เรย์กะก็ดูแลอย่างดี ไม่เคยให้อะไรขาดตกบกพร่องเลย...หรือว่าเป็นเพราะแบบนั้น ถึง…?

“ท่านเรย์กะ”

“คะ? เอ่อ ขออภัยด้วยค่ะ ท่านฟุยุโกะ ทำให้มาเห็นดิฉันในสภาพน่าอับอายเสียแล้วล่ะค่ะ” ฉันยิ้มแย้มตอบกลับไป และพูดอีกประโยค “และก็ต้องขอขอบคุณที่ช่วยเหลือคนอย่างดิฉันนะคะ”

“...” ท่านฟุยุโกะมองฉันอย่างชั่งใจชั่วครู่ “ท่านเรย์กะคะ”

“คะ?”

“ช่วยพึ่งพาพวกเรามากกว่านี้เถอะค่ะ!”

“เ------อ๋?”

“พวกดิฉันน่ะ เฝ้ามองท่านเรย์กะตลอดเลยนะคะ ท่านที่อดทนได้อย่างเข้มแข็ง แม้จะถูกท่านคาราบุกิหักหน้า หรือเรื่องที่ถูกลดขั้นเป็นสามัญชนทำให้ถูกรังแก แต่ก็ยังพยายามอยู่นั้นทำให้พวกเราประทับใจมาก พวกคุณคุคิโนะ และคุณเซริกะเองก็เป็นห่วงท่านเช่นกันค่ะ ถึงพวกเราจะออกหน้าไม่ได้มากนัก แต่ว่า แต่ว่า...ท่านไม่ควรทิ้งพวกเราไปไม่ใช่หรือคะ?”

“ทะ...ท่านฟุยุโกะ”

“ตอนที่ได้ข่าวว่าท่านเรย์กะเข้าโรงพยาบาล หรือจะย้ายโรงเรียน ทำเอาพวกเราทุกคนช็อคเลยนะคะ ถึงขนาดที่...ถึงขนาดที่...ต้องไป..”

ท่านฟุยุโกะเม้มปากแน่นเหมือนกับมีเรื่องที่อยากพูดมากมาย แต่แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่เอาผ้าเช็ดหน้าไปชุบน้ำ และมาเช็ดรอยที่เปื้อนให้ฉันเท่านั้น เหมือนเธออยากพูดอะไรออกมา แต่พูดไม่ได้งั้นแหละค่ะ

“เนื้อแท้ของท่านเรย์กะเป็นคนดี พวกเราที่อยู่ข้างท่านมานาน รู้ทั้งนั้นแหละค่ะ จะมีก็แต่ตอนที่ท่านคิดเรื่องท่านคาราบุกิมากไปเท่านั้นเอง ทำให้…”

“ขอบคุณค่ะ ท่านฟุยุโกะ”
ท่านฟุยุโกะเป็นคนดีจังเลย ยังอ่อนโยนเหมือนเดิมไม่มีผิดเลยล่ะค่ะ! ฉันเอื้อมมือไปจับมือของท่านฟุยุโกะเอาไว้

“ท่านเรย์กะ?”

“ไม่ต้องห่วงค่ะ ดิฉันตัดใจจากท่านคาราบุกิได้แล้วล่ะค่ะ”

“จริงรึคะ”

“ค่ะ แล้วก็ท่านฟุยุโกะคะ ต่อไปนี้ถึงดิฉันจะเป็นแค่สามัญชนธรรมดาๆ แต่ก็ขอเข้าไปคุยกับท่านฟุยุโกะและทุกคนอีกได้ไหมคะ?”

“แน่นอนสิคะ! ทุกคนรอคอยท่านเรย์กะอยู่เสมอนะคะ!”

อื๋อ ขอโทษนะเรย์กะ ดูเหมือนว่าฉันจะเข้าใจเรย์กะคนนี้ผิดไปแล้วค่ะ เรย์กะเธอเองก็ยังมีเพื่อนดีๆ หลงเหลืออยู่นะ!

ฉันออกมาจากห้องน้ำกับท่านฟุยุโกะ ที่พูดคุยกับฉันด้วยท่าทางเป็นกันเอง ก่อนที่ท่านฟุยุโกะจะขอแยกตัวออกไปเพราะเอ็นโจที่เดินมาหาฉัน เธอเอ่ยกับฉันว่าไว้ค่อยคุยกันหลังจากเปิดเทอมใหม่ค่ะ

“คุณคิโชวอิน!”

“ท่านเอ็นโจ ขออภัยด้วยค่ะ ดิฉันซุ่มซ่ามทำให้ชุดเปื้อนแล้วล่ะค่ะ!” ได้โปรดอย่าเพิ่มหนี้สินให้ฉันเลยนะคะ!

“คุณ...อา..เฮ้อ..เรื่องนี้ไม่เป็นไรหรอกครับ” ทำไมต้องถอนหายใจแล้วยิ้มแบบระอาใจแบบนั้นด้วยล่ะคะ! เรื่องนี้เป็นเรื่องใหญ่สำหรับสามัญชนเลยนะคะ

“ยูกิโนะเรียกหาคุณคิโชวอินน่ะครับ เพราะคุณไม่อยู่ในงาน”

“ยูกิโนะคุง? งั้นไปกันเถอะค่ะ” ฉันรับคำเอ็นโจ เราสองคนเดินไปหายูกิโนะคุงที่รออยู่ตรงซุ้มดอกไม้เมื่อครู่ ฉันคุยเล่นกับยูกิโนะคุงและเพื่อนของยูกิโนะคุงพักใหญ่ จนกระทั่งท่านพี่และท่านอิมาริเข้ามารับฉันที่งานเลี้ยง ถึงได้บอกลาจากมา

พอผ่านพ้นงานเลี้ยงฤดูร้อนไปแล้ว ฉันก็กลับเข้าสู่วงจรชีวิตสามัญชนเช่นเดิมค่ะ ยูกิโนะคุงก็ส่งเมลล์มาหาฉันบ้าง พวกเราติดต่อกันผ่านข้อความค่ะ แล้วก็มีได้คุยกับคุณคิคุโนะและคุณเซริกะ ที่ส่งข้อความมาขอโทษฉัน ที่ไม่ได้ช่วยเหลือตอนที่ฉันลำบากเลยหลังจากคืนวันงานที่ฉันได้คุยกับท่านฟุยุโกะ น่าจะเป็นท่านฟุยุโกะล่ะมั้งคะ ที่ส่งข่าวไปบอกพวกเธอ ทำให้ฉันไม่เหงาเลยล่ะค่ะ

ที่ทำงานที่มินิมาร์ทฉันปรับตัวได้ดีขึ้นแล้วค่ะ เริ่มสนิทกับอุเมวากะคุงแล้วค่ะ ได้เจอเบียทันแล้วด้วยล่ะ ยังน่ารักมากๆ เช่นเคยค่ะ อีกอย่างฉันได้เป็นเพื่อนทางเมลล์กับเบียทันแล้วนะคะ

ที่คาเฟ่ก็เหมือนกัน ตอนแรกทุกคนไม่สนิทกับฉันแท้ๆ แต่คงเป็นเพราะฉันมีความพยายามเลยทำให้ทุกคนค่อยๆ ยอมรับฉัน ทุกอย่างเป็นไปด้วยดีค่ะ แต่ว่านะสิ่งหนึ่งที่เพิ่มเข้ามาในตอนนี้ และยิ่งทำให้ฉันไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่ ปัญหาหลักๆ เลยก็คือ เอ็นโจ ค่ะ

ทั้งที่บอกกับเขาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวด้วย แต่ทำไมเอ็นโจถึงได้ขยันมาที่ร้านคาเฟ่ทุกวี่ทุกวันล่ะคะ!

สายตาที่กดดันแบบนั้น ทำให้วันแรกๆ ฉันเกร็งเลยล่ะค่ะ ต้องคอยสอดส่องตลอดเวลาว่าจะมาไม้ไหน แต่พอสบตา เอ็นโจกลับยิ้มให้ฉัน อุ...วางแผนอะไรอยู่กันคะ?

พอเอ็นโจมา เพื่อนๆ ในคาเฟ่ก็มองฉันด้วยสายตาแปลกๆ ทั้งยังให้ฉันไปรับออเดอร์ของเอ็นโจตลอด นี่เขาไม่ได้มาหาฉันสักหน่อยนะคะ ทุกคนอย่างเข้าใจผิดสิคะ อย่ามองฉันด้วยสายตาหวานชื่นแบบนั้นน้าาา!

“เรย์กะจังดูซูบๆ ลงนะคะ” ท่านแม่ทักฉันในเช้าวันหนึ่งที่อยู่บ้าน พลางยกมิโซะซุปมาวางไว้บนโต๊ะอาหาร ไม่รู้ว่าทำไมพอเห็นมิโซะ ท่านพี่กับท่านพ่อถึงกับหน้าซีดเซียวเลยค่ะ

แล้วก็เวลาที่ท่านแม่เข้าครัวทำอาหารสลับกับท่านพี่บางครั้งนั้น ไม่รู้ว่าทำไมท่านพี่ถึงทำหน้าอยากจะห้าม แต่ก็ห้ามไม่อยู่เสียทุกครั้ง คงกลัวว่าท่านแม่จะเหนื่อยล่ะมั้งคะ แต่ท่านพ่อกับท่านพี่ก็กินอาหารที่ท่านแม่ทำหมดทุกครั้งนะคะ

ถึงแม้จะกินน้ำเปล่าเป็นขวดๆ ก็เถอะ กินน้ำเยอะแบบนั้นเดี๋ยวท้องก็อืดหรอกค่ะ!

“คงเพราะช่วงนี้หนูทำงานหนักไปหน่อยน่ะค่ะ ท่านแม่” เจอแรงกดดันของจอมมารเข้าไปน่ะค่ะ

“งั้นหรือคะ ถ้ายังไงหยุดพักบ้างดีไหม วันศุกร์เสาร์อาทิตย์นี้แม่ว่าจะไปเที่ยวกับเพื่อนของแม่ เรย์กะจังก็ไปด้วยดีไหมคะ”

“เอ๋ แต่ค่าที่พักมันแพงนะคะ ท่านแม่” ไปตั้งออนเซ็นเชียวนะ

“คุณเรย์กะคะ!” อยู่ๆ ท่านแม่ก็พูดเสียงเฉียบขาดขึ้นมา ทำให้ฉันทำหน้าจริงจังตาม ถึงคุณแม่จะกลับมาลงท้านเรียกชื่อของฉันว่า ‘จัง’ แต่พอเวลาอารมณ์เสียก็จะเรียกฉันว่า ‘คุณเรย์กะ’ เหมือนเดิมค่ะ

“ค่ะ ท่านแม่”

“เรื่องความสวยกับเรื่องเงินมันคนละอย่างกันนะคะ คุณเรย์กะลองคิดดูสิ ถ้าเราไม่สวย จะมีใครที่ไหนเขามาชอบ...คุณเรย์กะคงไม่อยากที่จะอยู่เป็นโสดคนเดียวไปตลอดชีวิตหรอกใช่ไหมคะ?”

อุ...หวาาาา
ท่านแม่โหดร้ายที่สุดเลยค่ะ หยิบยกเรื่องความงามกับเรื่องคานทองมาพูดแบบนี้มันผิดกติกากันชัดๆ เลยนี่คะ

พอหันไปหาตัวช่วยจากทางท่านพ่อกับท่านพี่ พวกท่านก็ยิ้ม ไม่พูดอะไร ใบหน้าเหมือนมีธงสีขาวติดอยู่ ก็รู้อยู่หรอกค่ะ ว่าเวลาท่านแม่เอาจริงขึ้นมา มันก็น่ากลัว แต่ว่า แต่ว่า...บ้านเราต้องประหยัดไม่ใช่รึไงกันค้าาาาาาาา!

ลับหลัง หลังจากนั้นฉันก็ถามถึงท่านพี่เรื่องที่ท่านแม่จะไปเที่ยว แต่ท่านพี่บอกกับฉันว่าไม่ต้องห่วงเรื่องเงินขนาดนั้น ให้ท่านแม่กับฉันผ่อนคลายบ้างก็ดี เป็นอันว่าฉันจะถูกท่านแม่ลากไปเที่ยวแล้วค่ะ...
ระหว่างทางกลับห้อง ฉันได้ยินท่านพ่อคุยโทรศัพท์หาคุณซาซาจิมะ อดีตเลขาของท่านพ่อ ได้ยินแว่วๆ ว่าจะให้มาช่วยสอนท่านแม่ทำอาหาร อะไรสักอย่างเนี้ยแหละค่ะ อาหารที่ท่านแม่ทำก็อร่อยนะ ทานุกินี่!

***************************************************************************************************
// ท่านแม่ลิ้นจระเข้! แฮ่…!
ตัดฉับ

กำลังคิดว่าถ้าดำเนินเรื่องช้าไปคงไม่ดี ให้สกิลปักธงแบบรัวๆ เลยแล้วกันนะ (?) --คิดอยู่ว่าจะเอาพาทความคิดของคาราบุกิมาลงดีไหม
แต่พอไล่อ่านๆ ดูเป็นมุมมองที่คาราบุกิกลัวเอ็นโจมาก เลยยังไม่กล้าเอามาลง--*

>>874 เฮ้ยยยยย กูชอบฟิคมึงมาก ไม่ต้องรีบร้อนนะ ค่อยเป็นค่อยไปก็ได้ ความรักที่เปลี่ยนจากการเป็นศัตรูต้องใช้เวลารดน้ำพรวดดินนะตะเอง เขียนมาเรื่อยๆ นะ รออ่านได้ตลอดเวลา ตกใจที่มีท่านฟุยุโกะออกมานี่แหละ กูเกือบลืมนางไปแล้ว ถถถถถถถถ

>>875 โอเคมึง จะค่อยเป็นคอยไปนะ
ตอนแรกกูก็เกือบลืมไปเหมือนกัน แต่คิดไว้ว่าจะต้องมีคนมาช่วยนาง จะให้ท่านจอมมารออกโรงก็คงไม่ดี เลยไปนั่งไล่หาจากรายชื่อเพื่อน 555+

//งานการไม่ทำมานั่งเขียนฟิค คืออารายย

เรย์กะแมงลิ้นจระเข้ กินอะไรก็อร่อยไปหมด 555555555555555

กูชอบฟิคมึงมาก เอ็นโจวก็ตามจีบไม่ปล่อยเลยเชียว 555555555555555

>>872-873 ชอบบบบ ขอบคุณมากกกก ท่านเอ็นโจนี่ยังไง มาให้เจอหน้าทุกวันเลยยยยย

>>869-874 โอ๊ย รักมึงมากค่ะ มาทียาวจุใจ ตอนหน้าออกเมื่อไหร่​ค้าาาา

>>869-874 คือดีต่อใจมากค่ะ เอ็นโจไม่ว่าอยู่ที่ไหนก้อรักเรย์กะสินะ แต่ทำไมกุรู้สึกสงสารท่านเอ็นโจที่เรย์กะจากมาไม่เป็นบ้าไปแล้วหรอค่ะ 55555

>>873 แหม่ มานั่งเฝ้าแฟนทำงานทุกวัน สมเป็นแฟนที่ดีจริงๆเลยค่ะ //อ้าว ยังไม่ใช่แฟนเหรอ
กูชอบท่านแม่นะ เรย์กะนี่โคลนนิ่งของท่านแม่ชัดๆ ทั้งความมุ้งมิ้ง ใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆและความลิ้นจระเข้นั่นอะ 555555555555

>>880 อาจจะสลับวิญญาณกันก็ได้นะ เรย์กะ(คิมิดอล)อาจจะไปอยู่ร่างเรย์กะ(นิยาย)ก็เป็นได้

>>880 >>882 หรือท่านเอ็นโจคนนั้นอาจจะตายพร้อมกันแล้วไปอยู่ในฟิคเลี้ยงต้อย? 5555555

>>883 เรื่องมันเป็นแบบนี้นี่เอง.......... /มิน่าล่ะ...

กูแต่งฟิค โลกคู่ขนานแยกอีกเรื่องก็แล้วกัน

ไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่คนแต่งก่อนหน้านี้น้า

ชื่อเรื่องแล้วเราก็ตามหากันจนเจอ ...ถุย น้ำเน่าชิบ 5555

--------------------------------------

วันนี้คือวันแต่งงานกับผมและเรย์กะ

แปลกใจสินะที่ผมเรียกชื่อของเธอตรงๆ หลังจากที่เราคบกัน เราก็ตกลงกันว่าจะเรียกด้วยชื่อเฉยๆ แต่ต่อหน้าคนอื่นพวกเราต้องรักษาภาพลักษณ์และมารยาทของผู้ดี เลยยังคงเรียกด้วยคำว่าคุณนำหน้า เรย์กะเองก็เปลี่ยนจากเรียกท่านเป็นคุณเช่นกัน

ผมเคยวาดฝันเวลานี้มานานแล้วตั้งแต่สมัยยังเรียนที่ซุยรัน พอมาเจอจริงๆกลับตื่นเต้นจนในลนลานไปหมด ที่ซ้อมในใจตั้งแต่เมื่อก่อนพอเจอของจริงดูจะช่วยอะไรไม่ได้เลย

ผมกำลังเดินทางไปยังสถานที่จัดงานแต่งงานเป็นโบสถ์แสนสวยที่เรย์กะเคยบ่นว่าอิจฉาคนที่แต่งงานที่นี่

ผมในชุดเจ้าบ่าวนั่งอยู่หลังรถที่แล่นไปบนท้องถนน ยิ้มบนใบหน้าไม่อาจหุบได้เลย ผมดีใจ....ดีใจจริงๆ

ขณะวาดฝันถึงเรย์กะในชุดเจ้าสาว เสียงโทรศัพท์ของบอดี้การ์ดของผมก็ดังขึ้น เขายกโทรศัพท์มือถือมารับ คุยกันสักพักหน้าก็กลายเป็นซีดเผือด แล้วหันมาทางผม

"เกี่ยวกับผมรึเปล่า" เนื่องจากวันนี้เป็นวันงาน ผมจึงไม่พกโทรศัพท์มือถือไว้กับตัว เห็นบอดี้การ์ดหันมาทางผมด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ก็รู้ได้ทันทีว่าในสายนั้นเขาโทรมาหาผม

"ครับ ท่านชายเอ็นโจว..."

"งั้นส่งมาให้ผม" โทรมาตอนนี้คงมีธุระด่วนจริงๆ ผมถอนหายใจเล็กน้อย ส่วนบอดี้การ์ดยังคงทำหน้าอึกอักไม่ยอมส่งโทรศัพท์ให้ผม จนผมต้องเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ เห็นสีหน้าย่ำแย่ของบอ์ดี้การ์ดในใจเริ่มวูบโหวงด้วยสังหรณ์ไม่ดี

"คุณคิโชวอินประสบอุบัติเหตุ... อาการเป็นตายเท่ากันครับ"

ตอนนั้นโลกของผมได้พังทลายลง

.
.
.
.

เธอกำลังนอนหลับ

คุณหมอบอกว่าสมองเธอได้รับการกระทบกระเทือนรุนแรง จนกลายสภาพเป็นเจ้าหญิงนิทรา โอกาสที่จะฟื้นแทบไม่มี แต่ด้วยความร่ำรวยของตระกูลคิโชวอินและผมเอง เราทำทุกวิถีทางที่จะรักษาเธอ ขอแค่เธอกลับมาหาพวกเรา ผมเอางานของบริษทมาทำงานในห้องของเธอ เพื่อที่จะอยู่เคียงข้างเธอ...ผมอยากเป็นคนแรกที่เธอเห็นตอนเธอตื่นขึ้นมา เช่นเดียวกับพี่ชายของเรย์กะที่ตอนนี้ก็เอางานมาทำที่โรงพยาบาลเหมือนผม

หนึ่งเดือนแล้ว...

เธอกำลังนอนหลับ อาการเริ่มทรุดตัวลงอย่างช้าๆ

ผมสงสัยจังว่าเธอกำลังฝันถึงเรื่องอะไรอยู๋

อาจเป็นเรื่องของกินที่เธอชอบ งานเย็บปักที่เธอรักแม้ฝีมืออาจจะยังต้องฝึกอีกมากก็เถอะ

หรือไม่ก็...

งานแต่งงานของเรา....

ตอนนี้เธอเหมือนกับเจ้าหญิงนิทราผู้งดงาม

เพียงแต่จุมพิตที่ผมมอบให้นับพันครั้งกลับไม่สามารถปลุกเธอขึ้นมาได้

ทำไมกันล่ะ... ทุกคนต่างเรียกผมว่าเจ้าชาย

เจ้าชายต้องปลุกเจ้าหญิงนิทราขึ้นมาไม่ใช่เหรอ

นี่เรย์กะ...

ตื่นสิ

มายิ้มให้ผมเห็นหน่อยได้ไหม...

ผมกุมมือเธอ สภาพของผมเริ่มทรุดโทรมจนมาซายะทนไม่ไหว ดึงผมออกมา แล้วให้คุณทาคามิจิเข้าไปดูแลเรย์กะต่อ

"ชูสุเกะ ฉันรู้ว่านายสภาพจิตใจย่ำแย่ แต่นายจะทำงานและเฝ้าคิโชวอินโดยไม่ดูแลตัวเองไม่ได้ กินข้าวบ้างเถอะ" พอได้ยินมาซายะเรียกชื่อผม ผมก็เหมือนได้ยินเสียงเรย์กะ เธอมักจะเรียกผม ชูสุเกะ ชูสุเกะ... ผมเงยหน้า รู้สึกเหมือนโลกสว่างในพริบตา

"เรย์กะกำลังเรียก ผมต้องไปแล้ว"

"เดี๋ยว! ชูสุเกะ!" ผมไม่ฟังคำพูดของมาซายะ วิ่งกลับเข้าไปยังห้องที่คุณคิโชวอินนอนอยู่ คุณทาคามิจิดูตกใจเมื่อผมเข้าไปในห้อง

เธอยังไม่ตื่น

ผมหัวเราะอย่างขมขื่น

ทรุดตัวลงข้างๆเตียงของเธอ กุมมือเธอไว้ แล้วแย้มยิ้มแบบที่เมื่อก่อนเธอมักจะทำท่าทางกลัวเสมอ

ตื่นสิเรย์กะ ผมยิ้มแบบนี้แล้วนะ เธอต้องลุกขึ้นมาทำหน้าไม่ไว้ใจแล้ววิ่งหนีผมสิ

เรย์กะที่แสนขี้ขลาดของผม

.
.
.
.

เดือนที่สอง

เรย์กะก็ยังไม่ตื่นขึ้นมา

จะนอนขี้เกียจเกินไปแล้วนะ เรย์กะ

แต่เหมือนร่างกายผมจะไม่ไหวแล้วเหมือนกัน เพราะร่างกายพักผ่อนไม่เพียงพอและขาดสารอาหารผมจึงวูบไป รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่บนเตียงข้างๆเรย์กะ
ผมเห็นท่านแม่และน้องชายของผมร้องไห้ ผมรู้สึกผิดมาก แต่ผมน่ะ... ยังทำใจไม่ได้จริงๆ

ขอโทษนะครับ...

"ถ้าแยกอีกห้องนายก็ดื้อจะมาอยู่ตรงนี้ใช่ไหม" มาซายะบอกกับผมเขานั่งอยู่ข้างเตียง "เมื่อก่อนนายมักมีเหตุผล และคอยเตือนฉันตลอดแท้ๆ ทำไมตอนนี้กลับเป็นฉันที่เตือนนายล่ะ" เขาบ่น ผมได้แต่ยิ้มอ่อนแรงไปให้

"อย่าทำให้เป็นห่วงสิ..." เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมาซายะร้องไห้นอกจากเรื่องอกหักจากคุณยูริเอะ "นายเป็นเพื่อนสนิทคนเดียวของฉันนะ เจ้าบ้า"

"...โทษทีนะ" เขาไม่รับคำขอโทษของผม ยังด่าผมว่าเจ้าบ้าซ้ำๆ

"วันนี้วาคาบะทำอาหารมาให้กิน อร่อยมาก ถ้านายไม่กิน วาคาบะจะเสียใจ ฉันจะเอาช้อนยัดปากนาย"

อาหารของคุณทาคามิจิอร่อยอย่างที่มาซายะบอก แต่ผมกินได้นิดเดียวก็รู้สึกพะอืดพะอมไม่อยากอาหาร แต่เพราะสายตารบเร้าของมาซายะและท่านแม่กับยูกิโนะ เลยฝืนกินจนหมดแล้วล้มตัวลงนอน เพื่อที่จะได้พักผ่อนได้เต็มที่ ท่านแม่กับพวกมาซายะออกไปจากห้องพักผู้ป่วย เหลือคนเฝ้าเพียงพี่ชายของเรย์กะที่กำลังทำงานอยู่ที่โซฟามุมห้องเงียบๆ

ผมไม่ได้สนใจเขามากนักเพราะรู้เองว่าเขาก็ไม่ต่างจากผม ผมมองเรย์กะที่อยู่เตียงข้างๆ เอื้อมมือไป กุมมือของเธฮที่มีสายน้ำเกลือติดอยู่

"เรย์กะ ผมป่วยล่ะ รีบมาดูแลผมเร็วเข้า" ผมพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
.
.
.
.
เธอยังคงไม่ตอบผม...

........................................................

ผมหลับไป หลับลึกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนหลังจากวันที่เรย์กะประสบอุบัติเหตุ

ผมเหมือนได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย เลยลืมตาตื่นขึ้น

ภาพที่เห็นกลับไม่ใช่โรงพยาบาลเป็นห้องโถงงานเลี้ยงอะไรสักอย่าง ผู้คนต่างมุงอยู่รอบตัวของผม ข้างกายผมไม่มีเรย์กะหลับอยู่เคียงข้าง สมองผมตกใจจนแข็งทื่อไปหมด

"ชูสุเกะ นายเป็นอะไร เมื่อทำท่าเหมือนจะวูบไป" เสียงของมาซายะดังขึ้น ผมหันไปมองเขา เขาอยู่ในชุดสูธเต็มยศ ข้างกายมีคุณทาคามิจิที่ทำท่าทางตื่นๆทำตัวไม่ถูกอยู่

อาการป่วยและคลื่นไส้เมื่อวานนเหมือนจะหายดีเป็นปลิดทิ้งเหมือนเป็นความฝัน...

ความฝัน...งั้นเหรอ?

"นายไม่เป็นไรก็ดีแล้ว งั้นมาเริ่มงานกันต่อ" มาซายะพูดกับผม แววตาฉายแววเหี้ยมเกรียมขึ้น

"งาน?"

"หือ นายเหมือนจะเบลอๆกว่าทุกทีนะชูสุเกะ ทั้งๆที่นายคิดแผนนี้แท้ๆ" มาซายะกำลังพูดในสิ่งที่ผมไม่เข้าใจ เขาหัวเราะนิดหน่อยก่อนเฉลยผม "กำจัดตัวน่ารำคาญออกไปไงล่ะ"

ตัวน่ารำคาญ? ....ใครกัน

มาซายะเหมือนจะไม่เห็นสีหน้าที่งุนงงของผม เขาก้าวเท้าออกไป แหวกกลางผ่านเหล่าผู้คนที่มามุงจนไปถึงจุดหมาย

ที่มีร่างเด็กสาวบอบบางคนครึ่งนั่งทรุดตัวอยู่บนพื้น เธอมองรอบข้างอย่างงุนงง เหมือนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัว เธอตรงหน้าผมดูเด็กกว่าในความทรงจำล่าสุดของผม แต่ผมรู้ดีว่าเธอคือใครด้วยใบหน้าและทรงผมอันเป็นเอกลักษณ์ของเธอ คนที่ผมไม่มีทางลืมได้ชั่วชีวิต

"ไง คิโชวอิน แกล้งเป็นลมสนุกไหม พอไม่มีคนสนใจก็ทนไม่ไหวตื่นมาอีกเหรอ"

"คุณคาบุรากิ?" พอเธอเห็นหน้าคาบุรากิเธอก็ยิ้มดีใจเหมือนได้เจอเพื่อนท่ามกลางคนแปลกหน้า พยายามลุกขึ้นตรงไปหามาซายะ มาซายะทำท่ารังเกียจแล้วผลักเธอออก ร่างกายของเธอที่ดูเหมือนจะอ่อนแรงอยู่แล้วเลยล้มลงไปอีกรอบ มาซายะส่งเสียงเหอะแล้วบอกว่าปกติเรียกท่านคราวนี้มีตีสนิทเรียกคุณเหรอ เรย์กะกับผมมองไปทางมาซายะอย่างไม่เข้าใจ และผมโมโหมากที่มาซายะกระทำกับเรย์กะแบบนั้น ขณะที่กำลังจะเดินไปต่อว่า มาซายะกลับตะโกนดังก้อง

"วันนี้จะไม่มีการหมั้นของฉันกับคิโชวอิน เรย์กะอะไรทั้งนั้น" ผมชะงัก ประมวลผลคำพูดของมาซายะอย่างุนงง

"คนที่ฉันรักและจะแต่งงานด้วยคือผู้หญิงคนนี้เท่านั้น" มาซายะกุมมือของคุณทาคามิจิที่ยืนอยู่ข้างๆ ให้คำมั่น เรย์กะเองก็มองสองคนข้างหน้าด้วยความงุนงงเหมือนเดิม เธอไม่พูดอะไรออกมา ยังคงมองไปที่มาซายะ และเหมือนเธอจะยังไม่เห็นผม

แต่ว่ามาซายะกับคุณทาคามิจิ... พวกเธอแต่งงานกันแล้วไม่ใช่เหรอ

เรื่องไม่หมั้นเรย์กะ และจะหมั้นคุณทาคามิจินั่นมันอะไรกัน

ที่สำคัญเรย์กะของผมไม่เคยคิดจะหมั้นกับนายสักหน่อย

เรย์กะยังเงียบสนิท แต่ผมสังเกตุเห็นว่าแววตาของเธอเหมือนมีความกระจ่างในอะไรบางอย่างแล้วแปรเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัว ทำให้มาซายะที่เห็นเรย์กะเงียบไปพูดขึ้นอย่างแปลกใจ

"ไม่โวยวายงั้นเหรอ... ช่างเถอะ...และนี่คือหลักฐานการฉ้อโกงของตระกูล! พวกเขาไม่สมควรอยู่ระดับเดียวกับพวกเรา" ข้อมูลถูกแจกจ่ายทั่วงานเลี้ยง ประธานและคุณนายคิโชวอินหน้าซีดเซียวประกาศว่าตนไม่ได้ทำ แต่ตอนนั้นเหล่าบอดี้การ์ดก็มาลากตัวพวกเขาออกไป และกำลังจะมาลากตัวเรย์กะไปด้วยเช่นกัน

ผมพุ่งตัวผ่านมาซายะ วิ่งไปหาเธอ

เธอเองก็มองเห็นผมแล้ว วินาทีที่เราสบตากัน ผมเห็นดวงตาของเธอเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา เรียกชื่อผมแผ่วเบา

"ชูสุเกะ..."

เป็นเธอ...

เธอคนนั้นของผม

ผมผลักบอดี้การ์ดที่เข้าใกล้เธอจนล้ม ไม่สนใจเสียงร้องตกใจของคนรอบข้าง ไม่สนใจสายตาของมาซายะที่มองผมอย่างตกใจ ไม่สนสายตาแปลกใจของพวกท่านแม่ที่มองมาที่ผม ไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น!

ผมนั่งคุกเข่าแล้วรวบตัวเธอมากอดไว้

กอดแนบแน่น สาบานว่าจะไม่ปล่อยเธอไปอีก
.
.
.
.
แล้วร้องไห้ออกมาเหมือนกับเด็กๆ

..........จบ

วิ่งหนีด้วยความเร็วแสง

>>869คือดีงามอะ
ตอนนี้รู้เลยว่าลิ้นจระเข้และสกิลการทำอาหารเรย์กะจังมาจากใคร
ทำไมท่านพี่ช่างเอาแต่สิ่งดีๆของทานุกิ เช่นลิ้นปกติไปละค่ะ

>>885 ฟิคน่ารักอะแต่ตอนนี้อยากรู้ว่าเกิดอะไรกับร่างในอีกโลก เป็นวิญญาณ kimi dolce เข้าแทนมั้ย คงป่วนพิลึกเมื่อเรย์กะกับเอ็นโจที่ไม่ถูกกันกำลังจะแต่งงานกันแทน

>>885. ชอบบดูเป็นรักแท้ รักมากจนข้ามภพมาเจอกันอีกมิติเวลา 55555555 มีควาทเพ้อหนักมาก 555555

>>889 มึงอย่ามาจุดประกายแบบนี้ เดี๋ยวกูก็เผลอแต่งออกมาเป็นฟิคหรอก เกรงใจกองงานของกูหน่อย ถถถถถถถถถถ

>>891 แต่งเลยมึงงง กุรออ่านนนนน ท่าจะวุ่นวายน่าดู55555555555555

>>887 อา นี่สิคู่แท้ นี่คือเนื้อคู่ จะอยู่ชาติไหนภพไหนก็จะขอตามมาเจอ ต้องเปิดเพลงคู่ชีวิตให้แล้วล่ะ "นั่นคือฉันจะรักเธอไม่ว่าเป็นเมื่อไหร่สถานใด เกิดชาติไหนฉันมีเธอ มีเธอเพียงคนเดียว"

>>883 เออ ทฤษฎีนี้น่าสนๆ55555555

>>885-887 โหววววว ซึ้งอะ ชอบบบบ (น้ำเน่าแบบนี้ก็ดีนะได้ตบยุงเล่นเพลินๆ)
>>889 แบบนั้นก็น่ารักอะ อยากอ่านเหมือนกัน แต่งเลยๆ ก็นึกๆ อยู่ว่าแล้วร่างในอีกโลกจะต้องนอนเป็นผักแพ็คคู่เรอะ ดูจะเหี่ยวแห้งน่าสงสารไปหน่อย (สงสารท่านพี่ด้วย)

>>891 งานมึงไม่ใช่งานกู ไม่เกรงใจเว้ย แต่งมาซะดีๆ กูมีความหน้ามืดและหื่นกระหาย 555555

กูเริ่มสงสัยแล้วว่ะว่ากว่าอฟช.จะจบจะเกิดฟิคกาวขึ้นมาอีกกี่จักรวาล fandom วะเนี่ย...

อาาาาาาาาาาาาาาาาา เห็นคอมเมนต์เรื่องที่บอกหัวหน้าห้องต่างหากที่รู้จักเรย์กะดีที่สุด ทั้งนิสัยใจคอ ความรักครั้งแรก หรือสัตว์รุมเกลียด ไม่ใช่เอ็นโจ กูอยากจะเถียงเขาจังว่ะ ว่าหัวหน้าห้องก็รู้เพราะเป็นเพื่อนกับเรย์กะ แต่โมเมนต์เอ็นโจนี่มันแฝงมาเนียนๆเกือบทุกตอนเลยนะเว้ย แบบต้องจับสังเกตอะถึงจะรู้ว่าเอ็นโจก็สอดส่องเรย์กะอยู่ อ่านใจเรย์กะได้ด้วยว่าคิดอะไร ถึงขั้นรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ถ้าไม่สังเกต ไม่ติดตามพฤติกรรมเขา จะไปรู้ความรู้สึกนึกคิดเขาเหรอ แล้วที่บอกว่าชงให้คาบุรากิตลอดมันก็ไม่ใช่นะ ตอนหิ่งห้อยเห็นเพื่อนแล้ว รู้ว่าเพื่อนอยู่ตรงไหน แต่ก็จะอยู่กับเขา ไม่พาเรย์กะไปหาด้วยซ้ำ ยืนดูหิ่งห้อยด้วยกันแบบโรแมนซ์ๆในสายตาคนนอกอีกต่างหาก แล้วก็จับหิ่งห้อยให้ด้วย จะชงให้เพื่อนเขาไม่ทำกันขนาดนี้

แล้วเปิดเรื่องมา เรย์กะบอกว่าชอบหน้าของเอ็นโจมากกว่าคาบุรากิ ไม่ใช่เรย์กะชอบคาบุรากิที่สุดนะ //กูไฟ้ว์เพื่อเรือกูวววววว

ถึง>>891 นี่>>889นะ
แต่งฟิคเลย จ่อให้มีกองงานดองอยู่เราก็รอนายได้ขอแค่นายไม่ลอยแพฟิคคู่รักคู่ชังคู่กัดเราก็พอ
ดูจากคอมเม้นต์แล้วมีเพื่อนโม่งอีกหลายคนรออยู่เหมือนกัน

>>898 เม้นท์ในแมวซินะ เห็นหลายคนค้านเหลือเกิน แย่ที่สุด​ อ่านแล้วขึ้น โมเมนต์​เยอะต่างกะคนอื่นๆขนาดนี้ทำไมมองไม่เห็น​วะ! หรือเพราะ​กูเสพกาวเกินขนานไป

กูว่าตอนที่คนๆนั้นโผล่อาจจะมีการวอร์กันในเม้นท์ ช่วงนั้นโม่งแปลควรลงตอนต่อรัวๆนะ 55555

>>898 >>900 พวกมึงใจเย็นๆ คนที่ไม่ได้เข้ามาพี้กาวมันก็มองได้หลายมุมเว้ย ท่านเอ็นโจก็ชอบทำตัวกำกวม เขาจะคิดแบบนั้นมันก็ไม่แปลก รอเจอโมเม้นชัดกว่านี้ก่อนเถอะจะเถียงไม่ออก!

>>900 มึงทำเป็นเดือดเป็นแค้นนะแหม แต่จริงๆ คือกะเนียนขอให้โม่งแปลลงรัวๆ นี่หว่า

ขอค้านคอมเม้นท์ในแมวดุ้นอ่ะ เดี๋ยวรอคนเปิดเยอะๆแล้วไปด้วย #ทีมอิมาริ

กูว่าปล่อยเมนท์นั้นเขาไปเต๊อะ เดี๋ยวไม่นานมันจะมีโมเมนต์นึงที่ชัดมาก ไม่กาวด้วย ยังจะเถียงอีกมั้ยว่าว่าเอ็นโจไม่ได้คิดอะไรกับเรย์กะแล้วชงให้คาบุรากิอีกงั้นเหรอ พอตอนนั้นมาถึงก็เอาไปอ่านวนไปนะคะ เราก็มาสูดกาวของเราในนี้กันต่อ

แมวดุ้นเขาไม่พี้กาวแบบเรา แต่กุค้านเรื่องหัวหน้าห้องสุดใจว่ะ หัวหน้าห้องเป็นเพื่อนก็จริง แต่เรย์กะไม่ได้แสดงอะไรเยอะมากนะ ที่รู้ๆคือรู้อันที่บังเอิญเห็น ในขณะที่เอ็นโจว เรย์กะไม่ได้บอกเชี่ยไรเลย รูุ้กอย่าง มองหน้าก็เหมือนรู้แล้ว โคตรสตอร์กเกอร์ขั้นสูง 5555555555555555555 ยิ่งดิบหลังๆ กูยิ่งคิดว่าใช่ ฮีแกมีความสุขกับการแกล้งให้เรย์กะกลัวและระแวงมาก 55555

>>905 ประโยคหลังแม่ง S ชิบหาย 55555555555555 ความสัมพันธ์แบบเหยื่อกับผู้ล่านี่มันอะไรคะเนี่ย

กูรวมรายชื่อมาให้โหวตใหม่ตรงนี้นะ เริ่มโหวตใหม่เลย

1 ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ดาวเคราะห์ดวงที่ 4)

2 ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับช่องมโนแห่งมิติพิศวง (เรือโนอาลำที่สี่)

3 ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4

4 ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชากับหลุมดำแห่งกาวแล็กซี่ซุยรัน (มิติที่ 4)

5 ฮาเร็ม​เจ้าแม่เรย์กะ : จิบน้ำ(กัญ)ชาทัศนา คณะตลกสามช่า (พระราม4)

>>907 กูชอบ3

>>907 ชอบ 3 เหมือนกัน

>>907 3 อีกเสียง

3 เหมือนกัน

ข้อ 3 คือความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน...
ฟิคกาวกูอยู่ไหน!!!

>>907 โหวต 3 อีกเสียงเด้อจะ แต่จริงๆก็ชอบทุกชื่อแหละขอแค่มีกาวและเรือของท่านเอ็นโจกูก็ได้หมดดดด Let the ship sail~~ สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นนนนน

ชอบทุกชื่อนะ แต่3มีนิมิตหมายที่ดีต่ออนาคตการสูดกาวที่สุดแล้ว กา3เลย

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ดีใจที่พวกมึงชอบชื่อนี้กันนะ สตูดิโอกาวจริงๆ พล็อตมากมาย บทหลากหลาย ถ่ายทำกันแทบไม่ได้หลับได้นอน
ใครจะตั้งกระทู้ กูพิมพ์คำว่า"ของ"ตกไปว่ะ ช่วยแก้จาก "ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ" เป็น"ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ" ด้วยนะ จะได้ขึ้นต้นเหมือนๆกัน

เดี่ยวกุว่าพวกมึงใจเย็นก่อนจริงๆแล้วมันก้อควรจะมีหลายเรือให้ลงนะอย่าไปพึ่งไปแย้งความคิดใครแค่พวกเราเสพกาวท่านเอ็นโจกันเกินขนาดมากกว่าในแมวเอง5555

ถ้ามีกาวเรือรองจะมีใครอยากเสพมั้ยอะ ขอลองsurvey ตลาดดู

>>916 กูก็ว่างั้นแหละ มันแล้วแต่คนมอง ทีมใครก็ช่างเขาเราชูป้ายเงียบๆ กาวดี สูดเข้าไปแล้วจุ๊ๆไว้มึง เดี๋ยวตำรวจมา

>>917 เขียนมาสิ ทุกคนในนี้เปิดใจรับกาวหมดนั่นล่ะ

>>917 ได้หมดดดดดดดด ขอแค่ไม่เอาคานนนน 555555 จัดมา ๆ

>>917 เอามาเหอะมึง กาวใครกูก็ฟินได้ คนที่รับไม่ได้ก็ไม่ต้องนะคับ แต่กูเชื่อคงไม่มีนะจังหวะนี้ ใครใคร่อ่านก็อ่าน กูนี่ว้อนท์มาก

>>917 เอาเลยๆเรย์กะกับอะไรก้อฟิน
>>918 กุว่าแค่กาวคงไม่พอ เพ้อขนาดไปอีกไปหลายๆมิติ น้ำเน่า ดราม่า คอมมาดี้ ยันไม่ใช่คน เสพอะไรทำไมไปได้ไกลขนาดนี้5555

>>917 ตัวกุอยู่เรือเอ็นโจเป็นหลัก แต่ใจหั่นแบ่งไปทั้งเรือยูกิโนะคุงและเรือยูริ ไม่ใช่ฟิคเรือกลุ่มนี้ไม่อ่านก็จริงแต่กูเคารพคนที่ลงเรือลำอื่นๆ นะ เพราะฉะนั้นฟิคอะไรก็ลงมาเถอะ โม่งในนี้ใจดี ไม่เห่าไม่กัด มีแต่กรี๊ด อวย และกว้านซื้อกาวเท่านั้นแหละ

กุอยากรู้ถ้าคาบุรากิใน kimi dolche มาอยู่ในร่างบากะรากิจะเกิดอะไรขึ้นวะ ยิ่งถ้าฟื้นมาตอนจีบวาคาบะยังไม่ติด จะตลกแค่ไหน5555555

>>917 ได้หมดดดด เขียนมาก็อ่าน
อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่คาน55555

>>924 เออ น่าคิด 555

>>924 แถมไม่มีตัวร้ายอย่างเรย์กะให้ตัวเองมีอีเ้นท์ทำคะแนนด้วยมึง สาวเจ้าสองคนดันเป็นเพื่อนกันอีก 555

ได้หมด ถ้าสดชื่นค่ะ. ซูดดดดดดดด

>>924 แล้วให้บากะรากิไปอยู่ร่างคาบุรากิในคิมิดอล รักกันหวานชื่นกับวาคาบะ พอจะขอบคุณเรย์กะทุกคนดันบอกว่าเรย์กะที่เป็นมารผจญหายไปจากชีวิตแล้ว

>>929 เลยว่งตามเรย์กะ บอกเธอยังไปไม่ได้จนกว่า 12นักษัตรจะสมบูรณ์ 55555555555555555

>>924>>929เออน่าอ่านแต่กุว่าทุกคนในคิมิดอลอาจจะช็อกกับนิสัยบากะรากิ เรย์กะอาจเลิกชอบไปเลยก่อนได้5555

>>930 เห็นเรย์กะคิมิดอลเปิดซีรีย์ใหม่ เป็นสาวร้านขายปลาก็ขมวดคิ้ว เธอนี่ใจโลเลจังเลยนะ สิบสองนักษัตรยังไม่สมบูรณ์แบบ เธอก็จะทิ้งมันไปแล้วเปิดซีรีย์อุราชิมะ ทาโร่แทนงั้นเหรอ หัดคิดถึงความรู้สึกของหนู แมว ลา ไก่ แกะที่เธอทิ้งไว้ข้างหลังด้วยสิ แต่เอาเถอะ ถ้าเธอเลือกแล้วฉันก็จะสนับสนุน //เอาชุดเต่าให้เรย์กะคิมิดอล

>>932 "คอสเพลย์เป็นเต่าก็ยากหน่อยนะ แต่ฉันเชื่อว่าระดับเธอต้องทำได้แน่" ฉันตบบ่าคิโชวอิน ใบหน้าแสดงความนับถืออย่างแรงกล้า สมเป็นคิโชวอินจริงๆ เลือกของยากขนาดนี้ด้วยความมั่นใจนี่ไม่ธรรมดาเลย ฉันควรจะเอาอย่างสินะ ขอบคุณเธอมาก เธอเป็นแสงนำทางให้ฉันอีกแล้ว

>>933 บากะรากิ!!!! ไอ้บ้าเอ้ยยยย

เออ ถ้าบากะรากิไซซายะไปอยู่กูว่าที่นั่นคงช็อก เอ็นโจกูต้องเอ๋อแดกแน่ๆ55555
วันนี้มีกาวมาเพิ่มมั้ยยย ว่าแต่พวกโม่งที่แต่งเอ็นโจ side story พาร์ทหายไปไหนหมด
แปลไทยมาถึงตอนให้ลาเต้อาร์ทนุ้งต่ายแล้ว อยากเห็นมุมมองอันโรแมนติก 5555

>>935 กูอยากเห็นด้วยยยยยยยยยยยยยยยย

เตือนเพื่อนโม่ง ประมาณ เม้น 980 ตั้งห้องใหม่เลยนะพวกมึง ใครตั้งเขียนไว้เลยว่า จองตั้งห้องจะได้ไม่ตั้งซ้ำ ผมโหวตน่าจะชนะใสๆคือ

ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

_______________________________
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
https://fanboi.ch/webnovel/3364/

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
https://fanboi.ch/webnovel/3451/

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

>>936 อย่าลืมเติมคำว่า"ของ" จะได้เป็น "ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ"

>>924 โอ้ย พล็อตนี้ท่าจะมันส์กุว่าคาบุรากิแม่งต้องงง ยิ่งท่านเรย์กะพาไปร้านสามัญชนไรงี้ มารู้ว่าตัวเองชอบวาคาบะจากท่ากลิ้งตอนรถชน แม่งคงรู้สึกว่าทำไมตัวเองในโลกนี้บ้าบอชิบหายแน่ๆ 555555555555555555

แก้

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันกับสตูดิโอกาวโปรดักชั่นหมายเลข 4

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

_______________________________
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
https://fanboi.ch/webnovel/3364/

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)
https://fanboi.ch/webnovel/3451/

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

มึงคะ เหมือนกุเคยเห็นเรือลำอื่นด้วย ไปไหนหมดแล้วอ่าคะ?

>>940 เรือลำอื่นไม่มีกาวคะตัวเธอ รอโม่งฟิคใจดีสักคนปล่อยกาวให้เรืออื่นหน่อย จากทีมอิมาริซัง

ยิ่งน้อยลำยิ่งต้องผลิตค่ะ เรือเอ็นโจวนี่ ก่อนมีโม่งนี่เหมือนกับพายไม้จิ้มฟัน ไม่เห็นมีใครเม้นเชียร์ท่านเอ็นโจวคนเราไม่กล้าเม้นเชียร์ด้วย มาเจอกันเลยเหมือนปลดปล่อย ผลิตเองรัวๆ จนเมากาวกันถ้วนหน้า เรืออื่นมาดูยังเมาตาม 5555 เวลากูอ่านเรื่องอื่นกูชอบอยู่เรือลำเล็ก แต่ที่กูเห็นเหมือนๆกันคือลำเล็กจะมีความทรหดในการแจวเรือสูง ผลิตเองเสพเอง ไม่รอใคร เพราะรอแล้วมันไม่มี 55555 เพราะงั้นโม่งเรือลำอื่น แต่งเดี๋ยวนี้ ไม่ใช่อะไรถึงกูเรือเอ็นโจว แต่กูเสพได้ทุกลำยกเว้นเรือคานกูแบนนน กูแอนตี้ คานจงหายไป!

เรืออิมาริก็น่าสนนะ ออกแนวน้องสาวเพื่อนผมที่เห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยโตเป็นสาวแล้ว ผมเลยชักจะหวั่นไหว แถมหัวใจเธอยังว่าง จีบเลยดีมั้ย แต่พี่ชายเขาหวง เข้าใกล้ไม่ได้เลยล่ะครับ
แต่สำหรับกู อิมาริมีโมเมนต์กับท่านพี่มากกว่าเรย์กะอีกง่ะ ทำให้กูจิ้นไม่ค่อยออก แต่ใครอยากขายกาวให้กู กูก็ไม่ขัดศรัทธานะเอ้อ

>>943 ท่านอิมาริได้ยินข่าวแว่วๆจากเพื่อนที่เรีนพิเศษเรย์กะว่าแอบชอบพี่ชายไรงี้ แล้วใจเต้นโดคิโดคิเปล่า แต่บังเอิญพี่ชายยืนอยู่ข้างเลยโดนโยนลงอ่าวโตเกียว

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

//เอาจริงๆ อิมารินี่กูก็จิ้นนะ แต่ไม่รู้ทำไมพอจิ้นทีไร ภาพท่านพี่ถ่วงหมอนี่ลงอ่าว ปรากฏชัดทุกที แอบเรย์กะชอบคนอื่นท่านพี่มองห่างๆอย่างห่วงๆ แ่พออิมาริไปกระแซะ ถึงกับลากเข้าห้อง ออกมาแบบโทรมๆ คือไรคะ ท่านพี่ 55555555555555555555555

>>944 ต่อนิด อารมณ์แบบไปจีบดอกฟ้า โดยมีพ่อตา(ความจริงคือท่านพี่) ถือปืนอยู่หน้าบ้าน พลอตเรื่องเลยค่อนข้างเซอไวเวิล555555555555555555

กูชอบเรือนายสำรองนะ แม้บทจะน้อยนิดก็เถอะ

จริงๆอิมาริเนี่ย ตอนหลังๆก็มีโมเมนต์เหมือนจะจีบอยู่นะ แต่นานมากกกกกก กว่าพี่แกจะมีบท และมาหยอดตอนเดียวแล้วก็หายไปเลย ทำเอากูคิดว่าจริงๆอิมาริมีโคลนนิ่งใช่ป่ะวะ แบบร่าง 1 ตาย ก็เอาความทรงจำของร่าง 1 ไปใส่ร่าง 2 พอร่าง 2 ตาย ก็เอาความทรงจำไปใส่ร่าง 3 ไปเรื่อยๆ แต่ว่าการถ่ายเทความทรงจำจะใช้เวลานานพอสมควร อิมาริก็เลยออกมาได้ไม่บ่อย และฆาตกรก็คือ....//เสียงเปิดประตูแบบโคนัน พักชมโฆษณาซักครู่

>>947 สัส กุลั่นแรงมาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กุหยุดขำไม่ได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

>>946 กูเองก็ชอบนายตัวสำรองชอบพอๆกับท่านเอ็นโจ แต่โมเม้นน้อยมากจนกุท้อ นายเป็นโรงหัวหน้าหมู่บ้านเชียวนะ ทำไมบทน้อยแบบเน้!!

กุขอเสนอพล็อตกาวเรือคำ้คอร์ พี่ชายผู้รักน้องสาวมากจนก้าวลํ้าคำว่าศีลธรรม น้องแล้วไงใครจะทำไม กำจัดผู้ชายที่อยู่รอบตัวทุกคน ก็เรย์กะมีเเค่พี่คนเดียวก็พอแล้ว เอ้า ซู๊ตตตตตต อ้าาาา

>>949 แต่งเลยค่ะมึง กูรออ่าน

>>949 อยากได้กาวววส

เเถวนี้มีคนแต่ขาดกาวคะคุณมึง แต่ไม่มีความสามารถในการเขียนฟิคเองอ้ะ

>>947 ความคิดมึงล้ำมากนี้มันนิยายไซไฟชัดๆ 5555 แต่กุก้อแอบเชียร์อิมาริตั้งแต่บอกว่าเรย์กะน่ารัก น่าสนใจแล้ว
>>946,948 กุก้อชอบนายตัวสำรองแต่กุอยากให้คู่กะวาคาบะมากกว่าแล้วให้บากะรากี้ไปออกบวช5555
>>949 ตายแล้วงั้นกุขอให้ไม่ให้พี่ชายแท้ๆแล้วกันจะได้ไม่ผิดศีลธรรมมากไป555 เพราะท่านพี่ก้อได้อะไรดีๆผิดกับทาคานุกิ

>>949 สุดยอด จัดเลยเพื่อนโม่ง
รึจะให้เป็นพี่น้องไม่แท้ดี อาจพออธิบายในโลก kimi dolceได้ว่าทำไมไม่คอยเหมือนคนในครอบครัวในโลกนั้น

หรือกูจะเขียนอิมาริโคลนนิ่งดีวะ พูดเองชักสนใจเอง 5555555555555555555555

>>955 เอาเลยมึง พลอตล้ำๆแบบนี้ต้องมีคนสานต่อ 55555555555555555555555

กูอยากแต่งหลายอันมากตอนนี้ ยูกิโนะเอ็นโจ เอ็นโจเรย์กะ คาบุรากิไอ้บ้า แต่ทั้งนั้นกูอยากมาถาม ว่าถ้ากูจะแต่งอิมาริท่านพี่นี่จะมีใครว่ามั้ยวะ คือมันเป็นชายชาย กูกลัวโม่งบางคนรับไม่ได้อ่ะ แต่คู่นี้มันเรียลมาก เอ็นโจกับเรย์กะยังมีโมเม้นต์เล็กๆน้อย(แต่มากสุดในคู่นอร์มอลของเรื่องแล้ว) แต่คู่พี่ชายกับอิมารินี่มัน.....อฟช ถึงขั้นใส่บทครุมเครือมาเลยนะเว้ย ฟิคยังไม่มโนถึงขั้นนั้น ทั้งอิมาริถูกลากไป...ในห้อง(?) ทั้งโดนโทรตามจิกไปเดทต่อกันสองคน(?) วัยมหาลัยก็ตัวติดกัน ท่านพี่รู้เรื่องของอิมาริทุกอย่าง อิมาริก็ตามใ---ยอมทำทุกอย่าง นี่มันคู่เรียลโดยไม่ต้องพึ่งกาว พุ่งแรงยิ่งกว่าเรือรำไหน

>>957 กูรับได้ แต่งมาาาาาาา แต่งเดี๋ยวนี้ กูติ่งอิมาริท่านพี่มากกก

มึงจั่วหัวไปเลยว่า yaoi อิมาริท่านพี่

ฟิคแบดเอ็นก่อนหน้านี้ ก็ใส่คู่อิมาริท่านพี่เต็มๆนะมึง ทั้งกอดทั้งจูบหน้าผาก ถ้าไม่มีคนนอกอยู่ด้วย จูบปากปลอบไปแล้วมั้ง 5555555555

>>949 กุกาวเองแต่งเองมาให้พวกมึงได้เสพกันเรย
*ฟิคคำ้คอร์รับไม่ได้ก็ข้าม.

ถ้าถามว่าสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตของผมคืออะไร
ผมตอบได้เลยว่า น้องสาวของผม คิโชวอิน เรย์กะ

ผมชอบเวลาทีเธอมาซบลงที่เเขนผมบอกเล่าเรื่องราวของเธอให้ผมฟังมันเหมือนกับว่าผมเป็นคนสำคัญที่สุด'คนเดียว'ของเธอ

แน่ล่ะในโลกนี้คนที่เธอจะพึ่งพาได้มีเเค่ผมเท่านั้น

ผมบังคับให้เธออยู่ในแต่กำมือของผมมาตั้งแต่เธอยังเด็ก ชักใยเธอให้เหมือนตุ๊กตาที่ผมชี้ซ้ายเธอก็หันซ้าย ชี้ขวาเธอก็ต้องหันขวา ดวงตาของเธอต้องจ้องมาแค่ผม แค่ผมคนเดียวเท่านั้น

การกระทำของผมก็ไม่ต่างกับการล้างสมองให้เธอเดินตามทิศทางที่ผมต้องการ

ผมค่อยๆฝังความคิดของผมเข้าไป เข้าไปทีละนิด เธอจะต้องรักผมยิ่งกว่าใครแม้กระทั่งพ่อกับแม่ก็ต้องสำคัญน้อยกว่าผม

ผมไม่ได้เป็นซิสค่อนอย่างที่อิมาริล้อเลียนผม

แค่ผู้ชายคนนึงที่รักผู้หญิงคนนึงเท่านั้น

และผมจะไม่มีวันให้ใครมาแย่งเธอไปจากผมได้ เพียงแค่รอเวลา รอเวลาที่ผมจะได้ทุกสิ่งในตระกูลคิโชวอิน เมื่อถึงวันนั้น....

ต่อให้ต้องทำร้ายใครก็ตามแม้กระทั่งพ่อแม่ก็ยอม

ขอเพียงได้อยู่กับเธอน้องสาวของผม

ผมก้มลงมองไปที่น้องสาวของผมที่เผลอหลับใหลช่างไม่ระมัดระวังตัวเลยจริงๆนะ มือเรียวของเขาสัมผัสเส้นผมที่เป็นลอนของเธออย่างทะนุถนอม ริมฝีปากของเขาจุมพิตที่เส้นผมอย่างแผ่วเบา ไล้เลียไปที่ซอกคอขาวประทับตราความเป็นเจ้าของสีกุหลาบเอาไว้ และกระซิบที่ข้างหูของเธอ

"น้องเป็นของพี่เรย์กะ ของๆพี่คนเดียว อย่าได้คิดหนีไปจากพี่"

และมารร้ายที่สวมหน้ากากพี่ชายแสนใจดีก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นตัวตนด้านมืดที่เธอคงไม่มีโอกาสได้เห็น

มารร้ายที่ค่อยๆล่อลวงสาวน้อยผู้บริสุทธิ์ให้ทานผลไม้ต้องห้ามที่น่าหลงใหล

แค่เธออยู่กับเขาศีลธรรมก็ช่างมัน

...เขาเผยรอยยิ้มร้ายกาจด้วยความเงียบงัน

>>957 กูนอลมอล แต่แต่งๆมาเหอะ ไม่ขัด กูเลื่อนๆผ่านได้ แต่ขอแปะหัวเตือนไว้หน่อยว่าวายนะ 555

>>958 ฟิคแบดเอนยังไม่จบ ฉากสารภาพ..ในตำนานนั่นต้องเข็นออกมา!!! แล้วนี่รอมะหมาชูสุมอยไซซายะเรย์ทันซีซั่น2 3 4 5 อยู่นะคะ 5555

>>959 ท่านพี่ กรี้ดดดดด สมแล้วที่เป็นราชาปีศาจ กรี้ดดดด

>>959 กรี้ดดดดดดดด มาต่อโดนด่วน อ๊ายยยย โม่งแถวนี้ทุรนทุรายรอตอนต่อไปมากกก เพียงได้อ่านนิดเดียวก็ลงแดงแล้ว

>>959 กูอยากขายวิญญาณให้ซาตานนนน ถ้าซาตานเป็นท่านพี่ อิ้อิ้
>>957 แต่งมาเลยเทอออ เราอ่านดั้ยยย 555555 แต่แปะป้ายเตือนก่อนก็ดีให้โม่งรู้ตัว เราจะแจ๋วเรือไปด้วยกัน ซู๊ดดดดดดดดด

>>959 ท่านพี่ กรี๊ดดดดด แงงงงงงงง ท่านพี่ขาาาาา เอาไปเลยค่ะ เอาเรย์กะไปเลยยยยยยย

กุเอาฟิคมาของคั่นเรื่องผิดศรีธรรมแปป55555

ฟิคเรื่องแรกถ้าหลุดคาแรคเตอร์ไปขออภัยด้วยนะ

ภาคพิธีจบการศึกษา

ในที่สุดวันที่ฉันรอคอยก็มาถึงแล้วค่ะทุกคน วันที่ฤดูใบไม้ผลิของฉันมาเยือนแล้วคร้าาาา ถ้าเป็นจริงก็วิเศษไปเลยสิค่ะ เฮ้อ วันนี้เป็นวันจบการศึกษาของพวกเราซุยรัน เป็นวันที่พวกเรารอคอยกันจริงๆ แต่ว่าทุกคนลืมไปหรือเปล่าค่ะ ว่ายังมีการสอบเข้ามหาลัยและชีวิตมหาลัยที่แสนจะยากลำบากกว่าม.ปลายอีกนะคะ อุ๊ย แค่คิดถึงก็รู้สึกท้อคิดมาเลยคะ ในตอนที่ฉันรู้สึกท้อแท้ก็ได้ยินเสียงดัง บัง! คล้ายเสียงของพลุ เอ๊ะมีคนจุดพลุ ฉลองวันเรียนจบด้วยหรอค่ะ สมกับเป็นซุยรัยจริงๆ แต่ทำไมทุกคนดูเอะอะ ตกใจอะไรกันค่ะ หือ!นั้น ท่านคาบุรากิกับวาคาเบะจังนี้ เอ๊ะ!! หรือว่าท่านคาบุรากิจะสารภาพรักกับวาคาบะจัง อุ๊ยตาย โรแมนติกจังเลยนะคะ รู้สึกอิจฉาวาคาบะจังนิดๆแหะ
"ทาคามิจิ"
"....."
บุ้ง! เสียงพลุดังสนั่นอีกครั้ง คนจากตระกูลคาบุรากินับสิบๆคนขนดอกไม้เข้ามารอบตัววาคาบะจัง
ฟิ้ว! เสียงเครื่องบินไอพ่นดังขึ้นเหนือหัว ทุกคนจึงหันไปมอง ปรากฏเครื่องบินพ่นลมเป็นประโยค
"คาบุรากิ มาซายะ ชอบทาคามิจิ วาคาบะ "
“ ~A time for us last to see
A life worthwhile for you and me~”
"~คาบุรากิ มาซายะชอบ ทาคามิจิ วาคาบะ~”
คณะประสานเสียงจากวงออร์เคสตรากำลังร้องเพลง A time for us ของ Romeo and Juliet
"......."
"......"
นั้นมันห่_ อะไรว่ะค่ะ ฉันหลุดคำหยาบคายในใจเป็นสิบๆคำ นี้คำแนะนำที่มาขอฉันวันก่อนไม่ได้เข้าหูเลยใช่มั้ยค่ะ จากแค่มีช่อดอกไม้ กับคำพูดหวานๆ เสียงดังฟังชัด กลายเป็นทุ่งดอกไม้กับเสียงดังที่เกือบจะดังไปทั้งเมืองแบบนี้ ไปได้อย่างไงค่ะแล้วเพลงนั้นมันของโรมีโอกับจูเลียต หรืออยากตายแบบตอนจบ แล้วทำไมถึงมีท่อนแปลกๆแบบนั้นออกมากด้วย นี้แกทำอะไรกับบทเพลงอมตะแบบนั้น นี้ถ้าฉันเป็นวาคาบะคงอยากเอาหัวโขกพื้นให้สลบไปเลย ไม่เอาดีกว่าเปลี่ยนเป็นจับหัวมันโขกพื้นให้ตายไปจะดีกว่า
"แต่งงานกับฉัน”
"....."

อุ๊ว่ะ นั้นมันประโยคอะไร แกนี้มันบ้าจริงคาบุรากิ ปฏิเสธมันไปเลยวาคาบะจัง ให้มันไปโดดหน้าผาตายไปเลย
"คำตอบแหละ"
"ตกลงค่ะ"
เฮ้ย ชะงัก ฉันอดที่จะนับถือวาคาบะจังไม่ได้ ต้องเป็นยอดหญิงตัวจริงที่จะรับรักไอ้บ้านี้ได้
"กริ๊ดดดดดด"
"ไม่นะท่านคาบุรากิ ฮือๆ"
"อึก จักรพรรดิของพวกเรา"
ทำไมทุกคนต้องทำหน้าเสียใจกันขนาดนั้น จริงควรจะจุดพลุฉลองที่มีคนสติดีเอาหมอนี่มากกว่า วาคาบะจังนี้น่ายกย่องจริงๆ แล้วฉันก็เป็นคนแรกที่ตบมือให้วาคาบะจัง
ทุกคนเลยเริ่มตบมือตามฉัน แต่ทำไมต้องหันมาทำหน้าซาบซึ้งใส่ฉันล่ะ เย่ ฉันแค่ตบมือเองนะไม่ได้รับรักไอ้บ้านั้น
"โถ่ท่านเรย์กะของพวกเรา"
"ท่านเรย์กะช่างเป็นคนที่จิตใจกว้างใหญ่นะ"
"ท่านเรย์กะยอมรับความพ่ายแพ้อย่างสมศักดิ์ศรียิ่งนัก"
เดี๋ยวนะฉันไม่แพ้อะไรสักหน่อย พอฉันเริ่มปฏิเสธทุกคนก็คิดว่าฉันแค่เขิน แงๆ ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อย
ช่างเถอะแต่มันก็ดีแล้วที่ฉันไม่ได้จบแบบคิมิดอล เรย์กะคนนี้ยังอยู่อย่างสงบสุข น่าดีใจจริงๆ ท่านคาบุรากิกับวาคาบะจังก็จบอย่างสวยงามแล้ว ท่านเทพโปรดประทานฤดูใบไม้ผลิให้ลูกที!
"คุณคิโชวอิน"

หือ ขอพรไม่ทันขาดคำนี้ส่งผลแล้วหรอค่ะ แต่เสียงคุ้นๆ ฉันหันหลังกับไปก็เห็นร่างสูงโปร่งในชุดนักเรียนชายซุยรัน พร้อมรอยยิ้มแสนสง่างามอันเป็นเอกลักษณ์
"ท่านเอ็นโจ"
"ยินดีที่สำเร็จการศึกษานะ" รอยยิ้มนั้นยิ่งสว่างเข้าไปใหญ่
"ค่ะ ยินดีกับท่านเอ็นโจด้วยนะคะ"
"เพราะคุณคิโชวอิน แท้ๆที่ทำให้มาซายะสารภาพรักกับคุณทาคามิจิ ได้สำเร็จสวยงามแบบนี้”

นี้จะบอกว่าเพราะคำแนะนำของฉัน เลยออกมาเป็นแบบนี้หรอย่ะ เป็นเพื่อนรักกันแท้ๆทำไมไม่เตือนกันบ้างล่ะค่ะ หรือจริงๆสนุกที่เห็นท่านคาบุรากิทำไม่เข้าถ้าแบบนี้กันแน่
"มันก็สนุกจริงๆอ่านะ"
แอบอ่านใจฉันอีกแล้วหรอค่ะ
"คุณไม่อยากได้บ้างหรอ”
หือ "อะไรหรอค่ะ" วงประสานเสียง พลุ ดอกไม้
"สารภาพรักนะ”
หน้าฉันร้อนขึ้นมากอย่างไม่มีสาเหตุ อ๊ากก เลิกยิ้มแบบนั้นนะ ท่านเอ็นโจคงไม่ได้จะสารภาพ
"คาดหวังอะไรอยู่หรอ” ห๊ะ!!ฉันอดทำหน้าตกใจออกไปไม่ได้
“เปล่านี้ค่ะ” ชิไม่ได้คาดหวังอะไรเลยนะย่ะ
ท่านเอ็นโจก็หัวเราะพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูจะกดลึกเข้าไปอีก เสียมารยาทจริงคนอะไร ฉันอดอารมณ์เสียขึ้นมาไม่ได้ แล้วอยู่ท่านเอ็นโจก็ยืนกล่องสีชมพูขนาดเล็กเท่ากลางฝ่ามือ
“ของขวัญแสดงความยินดีจากผม”
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะตอบแทนนะ”
“งั้นหรอครับ” อยู่ก็รู้หนาวขึ้นมา คงต้องกลับไปกินยาที่บ้านแล้ว
“เรย์กะ”
ท่านพี่! ไม่ได้ติดงานที่ต่างประเทศหรอค่ะ ฉันอดวิ่งไปหาท่านพี่ด้วยความดีไม่ได้
“ท่านพี่กลับมาตั้งแต่เมือไรค่ะ”
“เลื่อนบินกลับมาไฟท์เช้าแทนนะ จะพลาดไม่มางานพิธีจบการศึกษาของเรย์กะได้อย่างไร นี้ของเรย์กะนะ” ว้าวกล่องทรงกระบอกสีชมพูขนาดใหญ่ ฉันรีบแกะริบบิ้นแล้วเปิดดูข้างในไม่ได้ โอ๊ยน้ำตาจะไหลเป็นช้อกโกแลตรูปกุหลาบอุราระที่ท่านพี่เคยให้ในวันพิธีจบการศึกษาชั้นประถม เรียงตัวกันอย่างสวยงามคล้ายช่อดอกไม้ ท่านพี่! อือๆๆๆ แต่ถ้าน้องกินหมดนี้ต้องวิ่งรอบพระราชวังกี่รอบกันค่ะ
“ท่านพี่ของเรย์กะวิเศษที่สุดในโลกเลยค่ะ”
ท่านพี่ยิ้มให้ฉันก่อนจะหันไปยิ้มให้กับท่านเอ็นโจ เอ๊ะ ท่านเอ็นโจ! ยังอยู่อีกหรอค่ะ แย่แล้วเผลอแสดงท่าทางไม่เป็นกลุสตรีออกไปต่อหน้าท่านเอ็นโจแล้ว ขายหน้าจังเลย
“ยินดีด้วยนะคุณเอ็นโจ”
“ขอบคุณครับท่านคิโชวอิน” ทำไมเหมือนเห็นประกายไฟจากทั้งคู่ทั้งที่ ทั้งสองคนออกจะยิ้มให้กับอย่างสุภาพ สงสัยไข้จะขึ้น หรือเป็นเพราะวันนี้เห็นอะไรไม่เข้าท่าของท่านคาบุรากิ คงต้องเอาน้ำมนต์ล้างตาก่อนนอนแล้วมั้งเรา
“กลับก่อนเหอะเรย์กะ ขอตัวก่อนนะครับคุณเอ็นโจ”
“คือน้องขอตัวไปลาพวกเพื่อนๆก่อนนะคะท่านพี่รอน้องสักครู่นะคะ ขอตัวก่อนนะคะท่านเอ็นโจ”
“แล้วเจอกันนะครับคุณคิโชวอิน” ฉันปล่อยท่านพี่ไว้กับท่านเอ็นโจก่อน รู้สึกเหมือนฟ้าครื้ม ฝนจะตกเพราะท่านคาบุรากิร้องเพลงประหลาดนั้นแน่ๆเลย ดีนะที่ฉันจบแล้วไม่งั้นคงต้องแอบเอาเกลือมาเทรอบซุยรัน
.
.
.
.
ฉันกำลังจะเข้านอนหลังเอาน้ำมนต์ล้างตัว ตอนแรกว่าจะแค่ล้างตาแต่คิดไปคิดมาระดับเชื้อบ้าของท่านคาบุรากิแค่ตาคงไม่พอ หือ กล่องอะไรอ่า อ้อของขวัญท่านเอ็นโจ พอฉันลองแกะดูปรากฏเป็นสร้อยข้อมือ Pink Gold มีจี้รูปกระต่ายทัดดอกกุหลาบอุราระว้าว นี้มีมันของสั่งทำแน่ๆ โดยเฉพาะกระต่ายที่ทำท่าเหมือนกำลังแทะกระดุม ทำไมต้องเป็นกระดุม!
--------
ทำไมต้องเป็นกระดุม55555 คงรู้กันนะ

เอ็นโจนี่นายกลัวสาวเจ้าไม่ขอกระดุม (แต่ก็ไม่แม้แต่จะมีความคิดเรื่องกระดุมเลยจริงๆละนะ) ถึงขนาดต้องยัดเหยียดให้เองเลยเหรอ
คิดบ้างมั้ยว่าบางทีท่านเรย์กะอาจไม่เข้าใจ อาจต้องวิธีโต่งๆแบบบากะรากิก็ได้นะ. พยายามต่อไปนะเอ็นโจ ช็อตนี้ท่านพี่กลบเลย

>>967 กระต่ายแทะกระดุม...เพราะหิวสินะ //โดนเสย แหม่ ท่านเรย์กะคะ คาดหวังอะไรอยู่ล่ะคะ คิดว่าเขาจะทำแบบคาบุรากิเหรอ
โอ๊ยยยยยยยยยยย กูจะพูดอะไรกับฉากสารภาพรักของคาบุรากิดีเนี่ย บ้าบอชิบหาย 555555555555555555555555555 แล้วนิยายรักมีเยอะแยะบนโลกไม่ใช้ เสือกใช้โรมิโอกับจูเลียตอีก ทั้งคู่ตายตอนจบเป็นโศกนาฏกรรมนะเว้ย แกลืมไปงั้นเรอะะะะะะะะะ 55555555555555555

>>968 ตอนแรกอยากให้บทท่านเอ็นโจมากกว่านี้แต่วันเรียนจบจะขาดท่านพี่เรย์กะคงขาดใจ5555
>>969 กุอยากให้เอ็นโจออกเยอะๆนะแต่บากะรากี้แม่งเหมือนบังคับให้กุเขียนถ้าบ้าไม่สุดก้อไม่ใช่มัน555
อยากจะเขียนภาคมหาลัยต่อแต่พลังกาวกุหมดแล้ว ซู้ดดดดดด

>>970 ส่งพลังงงงง เอากาวไปสูดเพื่อนโม่งงงง สู้วววววว 5555555

>>970 มึงอาจถูกคำสาปจากบากะรากี้ก็เป็นได้ถึงได้เขียนบากะรากี้ออกมารัวๆ //ซู้ดดดดด

>>970 เห็นถึงความเอ็นดูที่เมิงมีต่อบากะรากิเลยนะ

ตื่นมารอโม่งแปล ตั้งแต่ตี 4...
//จริงๆคือทำงาน ... กระซิกๆ

>>974 กูรอเป็นเพื่อนมึงละกัน

>>974 >>975
มา มานั่งรอด้วยกันตรงนี้ //กวักมือเรียก

>>974->>976 พวกมึงหนิ... กูกะจะนอนกลิ้งเกลือกเล่นมือถือบนเตียงไปเรื่อยๆ ใกล้แปดโมงค่อยลุกขึ้นมาอัพ ใยต้องทำตัวทะมึนมากดดันให้ถูกลุกจากเตียงด้วย ถถถถถถถถถถถ ตอนใหม่มาแล้วนะ เชิญเสพก่ะ

>>977 ขอบคุณค่าาาาา อิดิเทนี่มัน.........
แต่ก็แอบสงสารเอ็นโจนิดหน่อยที่กระต่ายน้อยไม่รู้ความหมายอะไรเลย
+หมั่นไส้จนคนกระต่ายจมหายไปในลาเต้ด้วย(.....)

>>977 ขอบคุณ​ค่าา

ท่านเรย์กะแม่งม้วนตัวหักธงไปอีกเสานึงแล้ววววว!!!!

ซากุระ "Just as plan" อยู่แน่ๆเลยใช่มั้ย!?

>>978 กูล่ะโคตรสงสารท่านเอ็นโจ ตอนเห็นสาวเอาช้อนคนลาเต้อาร์ตจนเละนี่คงน้ำตาตกในไปแล้วมั้ง แต่ทำเป็นยิ้มๆ เหมือนไม่มีอะไร หน้าชื่นอกตรมจริงๆ ทูนหัวของบ่าว //ซับน้ำตา

>>977 จ๊วบนะโม่งแปล ทำไมเวลาเอ็นโจทำอะไรให้เรย์กะหล่อนต้องไม่ทะนุถนอมตลอดเลยยะ555555555 หิ่งห้อยก็เอาไปปล่อย ลาเต้อาร์ตกาตุ่ยยังคนทิ้งอีก

จุ๊บๆโม่งแปล กุยังไม่ได้อ่านนะ กุ 974 นะ กุขอโทษกุไม่ได้กดดัน กุตื่นมารอเจ้านาย จนนี่เจ็ดครึ่งละ เจ้านายกุยังไม่ตื่นเลยเฟร้ยยยย //อ่านวนไป รอเจ้านายตื่น

>>982 เจ้านายมึงจะไปตีกอล์ฟหรือเปล่าวะ ตื่นเช้ามาก ไม่โกดๆ เดี๋ยวกูกลับไปนอนต่อ ฝากใครเตรียมตั้งกระทู้ใหม่โด้ย

983 แกบอกอากาศเช้าๆสดชื่น...
กุมานั่งรอเจ้านายที่หน้าบ้าน ตอนนี้แกตื่นรึยังนะ...
/ทำหน้าเหม่อลอย

ขอบคุณมากนะโม่งแปลลล มึงทำให้เช้าก่อนสอบของกูสดใสส ท่านเรย์กะนี่น้า เขาอุตส่าห์ทำให้ดันไปคนทิ้งอีก โธ่ววววว
ตอนนี้ฟินคู่อาคิสะวะกับซากุระจังมากกก จริงๆก็แอบชอบเขาอยู่ล่ะซี่ อาคิสะวะคูงงงงง

เมื่อคืนเห็นพวกมึ​งคุยกันเรื่องเรือลำอื่นๆ ดูน่าสนใจ กูเลยว่าจะลองแต่งท่านอิมาริดู

แต่ไปอ่านย้อนแล้วแม่งพอตอนที่48 ก็บทหายยาวเลยนี่หว่า ไล่หามาถึงตอนที่80กูก็ยังไม่เจอบทพี่แกเลย กลับมาอีกทีตอนไหนวะ กูจำไม่ได้​ อย่าบอกนะว่าตอนไปเที่ยวกะมาโอะกะริรินะด้วยนั่นน่ะนั่นมันน่าจะร้อยกว่าๆเลยนะ.....

>>984 แกทำอาชีพไรว่ะ เจ้านายนัดมาเวลาแบบนี้ในวันเสาร์

ง่าสงสัยกูจะเสพกาวของพวกมึงเยอะเกินไป
อ่านอฟชไปก็คิดไปว่าเมื่อไหร่ชุสุมอยทูนหัวของบ่าวจะมีบทออกมาในตอนนี้นะ
แต่ในหัวกูเหนเป็นภาพชุสุมอยขนนุ่มฟูหน้ายิ้มๆหลบอยู่ตามหลังพุ่มไม้คอยสตอกท่านเรย์กะอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ

ทำไมท่นเรย์กะถึงเอากระต่ายน้อยไปเชื่อมโยงกับซีรีส์นีกษัตรล่ะ....
อาคิสะวะหึงด้วยล่ะ หึงด้วยล่ะ~~~ กิ๊วก๊าวมากจนกระทั่งเห็นรอยยิ้มของซากุระ... นางมารใส่หนังแมวยังไงก๋เป๋นนางมารสินะ อาคิสะวะลูกไก่ในกำมือชัดๆ

>>988 โถ เห็นท่านเรย์กะอุ้มเซอร์​บิริส เอ๊ยเบียทันมาเลยหึงซินะ ถถถถ

>>985 โอเน็ตใช่ไหม5555 ขอให้โชคดี

https://fanboi.ch/webnovel/3507/
กระทู้หมายเลข​4 มู้นี้เต็มค่อยไปนา

โฮ้ยยยย อาคิสะวะคุงน่ารัก! ซากุระจังถึงกับแสยะยิ้ม แหมๆๆ นานๆจะมีความคืบหน้าแบบนี้ทีนี่นะ ว่าแต่ดิเทนี่ชอบซากุระจังสินะ? นึกว่าอย่างหมอนี่จะแต่งกับไวโอลินซะอีก กูแอบรอดูนิดนึงว่าดิเทชื่ออะไร ยังไงนอกซุยรันคงไม่มีฉายาว่าดิเท แต่ไม่หลุดมาเลยแฮะ
ท่านเรย์กะเศรษฐีคูปองโปรยเงินเป็นอาเสี่ยเลยค่ะ แค่กๆ--- ช้อนคนคันเดียวก็สามารถหักธงแบบโหดเหี้ยมได้ ฮรือออออ กูว่าตั้งแต่เริ่มหักธงทิ้งนี่ครั้งนี้โหดร้ายที่สุดเลยนะ สะเทือนใจในความโหดเหี้ยมใจอำมหิตชิบหาย อยากจะตัดพ้อว่าเธอช่างใจร้ายยย หลังจากนี้ท่านเอ็นโจยังคงความหยอดต่อไปได้ หัวใจช่างแข็งแรง...

ดิเท ยินดีต้อนรับสู่คานทองนิเวศน์ ซากุระ ร้ายกาจ ร้ายกาจจจ

ส่วนท่านเรย์ก่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา คนบ้า อะไรคือหนุ่มอ่อยมาแล้วหักธงในพริบตา ต่ายน้อยยยยยย แง้ๆๆ

กูว่าเอ็นโจต้องมีน้ำตาตกในบ้างแหละ รอบนี้อุตส่าห์จีบกันตรงๆสาวเจ้าแม่งหักธงกันไม่ไว้หน้าเลย

กุอยากอ่านเอ็นฌจว side story ที่เคยมีคนแต่งถึงหิ่งห้อยไว้ต่อ กูชอบสำนวนคนนั้นมาก ลำดับเรื่องกับสำนวนความคิดเอ็นโจว เลิศมากจนกูเมาว่านั่นคือ อฟช 5555555555555555 แต่ถ้าจะแต่งกันรอมู้หน้านะพวกมึง ช่วยกันปิดมู้นี้ก่อนใกล้ละ

>>995 ใช่ค่ะ นี่พวกโม่งก็เชียร์กับกาวกันจะครบสามพันอยู่มะรอมมะร่อ คุณเรกะยังหักธงทิ่งอย่างไม่ใยดี TT

>>997 ปิดกะทู้ด้วยการหักธงในเสี้ยววิของท่านเรย์กะ ท่านเอ็นโจว ขออย่ายอมแพ้ อย่าอ่อนแอออ แม้จะร้องไห้

ท่านเอ็นโจก็ท่านเอ็นโจ เจอสกิลหักธงขั้นเทพ กับการสร้างข่าวลือแบบไม่เกรงใจใครของคาบุรากิ ก็คงยิ้มไม่ออกเลยสินะ

แค่หักธงทิ้งแค่นี้ทำอะไรพวกเราชาวเรือเอ็นโจไม่ได้หรอก! จงยึดมั่น​ในท่านจอมมารและกัปตันยูกิโนะ พวกเราจะพังคานไปด้วยกัน! ไปพายเรือกันต่อในกระทู้หน้า~!!