อุ๊ยเที่ยงคืนแล้ว งั้นลงจะได้ไปนอน
เรือสวย วาคาบะจัง route
ตามสไตล์ school days (เกือบจะ)เป๊ะๆ
เกิดการปะทะกันขึ้นระหว่างวาคาบะจังและเอ็นโจ ดูเหมือนว่าจะเป็นเรื่องใครจะกลับบ้านด้วยกันกับฉันวันนี้ค่ะ แต่มันมีปัญหามากกว่านั้น!
เอ็นโจ! ตาบ้านั่นจับฉันไปจูบต่อหน้าคนอื่นๆ แถมประกาศเรื่องการหมั้นหมายของพวกเรา!? นี่มันเรื่องอะไรกันค้า!? ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องมาก่อนเลย!?
แล้วนั่นมันจูบแรกของฉันนะตาบ้า!!!!! อีตาจอมมารนี่!!!
ท่ามกลางสีหน้าอันตกตะลึงของวาคาบะจังและคนอื่นๆ ข่าวลือก็แพร่ไปทั่วซุยรันและวงสังคมอย่างรวดเร็ว พอฉันกลับถึงบ้านก็พบว่าทางบ้านเอ็นโจได้มาเชิญครอบครัวฉันไปรับประทานอาหารร่วมกันเพื่อจะคุยเรื่องหมั้นหมายแล้ว! ทุกอย่างมันเกิดขึ้นโดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว
รู้สึกตัวอีกที ฉันก็กลายเป็นว่าที่คู่หมั้นของเอ็นโจ ท่ามกลางความยินดีของคนอื่นๆ
หลังจากที่ผ่านเรื่องรักๆ อันวุ่นวายทั้งหลายไปได้แล้ว ในตอนนี้ ฉันก็ลองเปิดใจ และได้คบกับเอ็นโจแล้วค่ะ น่าอายจัง ถึงแม้จะแอบใจเต้นกับคนอื่นก็ตาม แต่นับจากนี้ไป… ในฐานะว่าที่คู่หมั้นที่ดี ฉันจะไม่ชายตามองใครแล้วล่ะค่ะ นอกจากเอ็นโจ…
“ยินดีด้วยนะคะ ท่านเรย์กะ ได้ยินว่าจะไปท่องเที่ยวด้วยกันก่อนงานหมั้นกับท่านเอ็นโจรึคะ?”
“ไปล่องเรือที่ทะเลสินะคะ น่าอิจฉาจริงๆ ขอให้มีความสุขนะคะ ท่านเรย์กะ ฮึก…”
“ขอบคุณมากนะคะเซริกะจัง คิคุโนะจัง”
ในระหว่างที่เพื่อนๆแสดงความยินดีให้ฉันอยู่นั้น วาคาบะจังเดินมาหาฉันด้วยสีหน้าไม่ค่อยจะสู้ดีนัก มีปัญหาอะไรรึเปล่านะ?
“คุณคิโชวอิน~ ขอคุยด้วยหน่อยได้รึเปล่าคะ?”
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะคะคุณทาคามิจิ คุยกันที่ไหนดีเอ่ย?”
“บ้านของเรา… แล้วกันค่ะ~”
อา… ที่เรียก “บ้านของเรา” นั่นคงเป็นเพราะฉันไปเที่ยวที่บ้านวาคาบะจังค่อนข้างบ่อยล่ะมั้งคะ
“ได้สิคะ ถ้าอย่างนั้นเย็นนี้เรากลับด้วยกันนะ”
ฉันยิ้มให้กับวาคาบะจังที่ยิ้มขื่นๆ กลับมา วาคาบะจังที่มีรอยยิ้มสดใสพอทำหน้ากลุ้มใจแบบนี้เป็นห่วงจังแฮะ…
ฉันมองตามวาคาบะจังที่มีบรรยากาศมืดมนอย่างเป็นห่วง