ท่าทางต่างจากเมื่อครู่ที่เต้นกับผู้ชายคนนั้นลิบลับเลยค่ะ ทั้งการหมุนตัว จังหวะการก้าวนำ ยิ่งตอนที่หมุนตัวนั้นฉันรู้สึกเหมือนกับมีปีกเลยล่ะ
ว้าว เต้นเก่งจังเลยน้า
แต่ว่าเหมือนเมื่อตะกี้ตอนเต้นกับผู้ชายคนนั้นมีจังหวะนึงที่ก้าวพลาดทำให้ขาฉันพลิก ทำให้รู้สึกเจ็บหน่อยๆ อ่ะ แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้ม
“ท่านเอ็นโจเต้นเก่งจังเลยค่ะ~” ฉันยิ้มให้กับเอ็นโจที่มองหน้าฉัน ถึงแม้ว่าจะยังไม่ยิ้มก็เถอะนะ…
“...”
สายตาที่อ่านไม่ออก มองฉันเขม็ง น่ากลัวจังเลยค่ะ ฮือ
เมื่อไหร่จะเต้นจบซะทีล่ะคะ
เจ็บเท้าอะ… ถึงการเต้นกับเอ็นโจ ทำให้ฉันไม่ได้ใช้แรงก็เถอะ แต่...
“คุณคิโชวอิน”
“คะ?”
“คุณนี่ไม่ระวังตัวเลยนะ...”
ระวังตัวอะไรคะ?
ไม่ได้มีคนมาทำอันตรายฉันสักหน่อยนี่นา
อ่า แต่อยู่ๆ เอ็นโจก็หยุดเต้นเสียดื้อๆ แล้วจับมือฉันออกจากฟลอร์เต้นรำ
เอ๊ะ!!? จะเลิกเต้นก็อย่ามาพาฉันออกไปด้วยสิคะ!!
มือน่ะมือ หยุดดึงเลยนะคะ!
ฉันเห็นมีสายตาหลายสิบคู่มองตามมาที่ฉันและเอ็นโจ
อ้าาาา!! อย่าเข้าใจผิดกันนะคะ ฉันกับอีตาจอมมารนี่ไม่ได้มีอะไรกันเลยค่ะ
ไม่รู้ว่าทำไมทุกคนต่างตบมือให้เราแม้ว่าจะเต้นไม่จบเพลง เหมือนได้ยินเสียงใครคุยกันแว่วดังมาว่า ‘ช่างวิเศษเหลือเกิน’ , ‘คู่สร้างคู่สมสินะคะ’
มีข่าวลือแปลกๆ อีกแล้ว แล้วแบบนี้จะมีใครกล้ามาจีบฉันบ้างล่ะค่ะ
รับผิดชอบมาเลยนะ เอ็นโจ
.
.
.
“นั่งซะ คุณคิโชวอิน”
“ค่ะ” ฉันนั่งลงตามคำสั่งเงียบๆ ไม่รู้ว่าทำไมท่าทางเอ็นโจแปลกๆ
แต่เขาก็พาฉันออกมาข้างนอก ใกล้กับสถานที่ที่เขาพาฉันไปดูซุ้มมิสเซิลโทตะกี้
จะว่าไปแล้วเหมือนเห็นท่านพี่จะเดินตามฉันมาแวบๆ นี่ หายไปไหนแล้วล่ะ?
...หนาวจัง
ลืมเอาเสื้อคลุมคืนมาจากบริกรด้วย
เหมือนเอ็นโจรู้ว่าฉันคิดอะไร เขาก็ถอดสูทของเขาออกมา คลุมไหล่ฉัน ทำเอาฉันเงยหน้าขึ้นตกใจกับท่าทีของเขา
“ท่านเอ็นโจ?”
“อากาศมันเย็นนะ ที่หลังอย่าถอดเสื้อคลุมสิครับ”
แต่ถ้าไม่ถอดมันจะเต้นไม่สะดวกนี่คะ
“น้ำครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
ฉันบอกขอบคุณ แล้วรับน้ำมาจากเอ็นโจ ที่ยังคุยกับบริกรอยู่ แล้วอยู่ๆ บริกรคนนัันก็วิ่งเอากล่องยามาให้
เอามาทำไมนะ เอ็นโจป่วยอีกคนแล้วเหรอ
แต่ว่าเอามาก็ดีนะ ฉันจะได้ขอยืมพาสเตอร์ติดรองเท้าด้วย
“คุณคิโชวอิน ขออนุญาตนะ”
“คะ?”
ยังไม่ทันตั้งตัว เอ็นโจก็คุกเข่าลงต่อหน้าฉัน แล้วเอื้อมมือมาจับข้อเท้าของฉันเบาๆ
“..โอ๊ย”
“เจ็บเหรอ...เห้อ...ก็แน่ล่ะสิ ฝืนเต้นไปแบบนั้นนี่ครับ” เอ็นโจไม่ได้พูดเปล่า แต่เริ่มถอดรองเท้าส้นสูงออกไปด้วย
เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนนะ! นี่มันคุกคามกันชัดๆ เลยนี่คะ
ไม่สิ… มันน่าอายออกค่ะ
“ทะ...ท่านเอ็นโจ ฉันทำเองได้ค่ะ”
“คุณน่ะ เงียบไปเลย”
“แต่ว่า”
“…”
“…”
อะไรของตานี่เนี้ย…
ฉันเลยปล่อยให้เอ็นโจใช้ผ้าเย็นประคบเท้าของฉัน ก่อนที่จะเริ่มเอาผ้ามาพันที่ขาเอาไว้
เอาเลยค่ะ เชิญตามสบายเลยค่ะ!!
บอกตามตรงเลยว่า นี่มันน่าอายสุดๆ ไปเลยค่ะ
ฉันไม่เคยมีใครมาทำเรื่องแบบนี้ให้เลยนะ กระทั่งเอ็นโจในฝันก็ด้วย!
เมื่อฉันมองใบหน้าของเอ็นโจที่กำลังตั้งใจพันผ้ากันเท้าแพลงให้ฉันนั้น ทำเอาฉ้นทำหน้าไม่ถูกเลย
“เอาไว้อย่างนี้คืนนึงก็น่าจะหายนะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณค่ะ ท่านเอ็นโจ”
“ไม่ต้องห่วง ผมเก็บหนี้ทุกต้นทุกดอกอยู่แล้วล่ะ”
“............” ขอกลืนคำขอบคุณได้ไหมคะ ตะกี้รู้สึกเป็นมิตรแล้วเชียวค่ะ!