>>157 ขอรับไม้ต่อรูทฮาเร็มอีกนิดนะ
ฉันตัวปลิวไปตามการฉุดกระชากของนายตัวสำรอง เดี๋ยวค่ะ! จะพาฉันไปไหนน่ะคะ! จะเปิดประชุมตามวาระของหมู่บ้านคานทองเหรอ!?
ทว่าไปได้ไม่ไกล พวกเราก็เห็นเงาร่างเล็กๆ คุดคู้อยู่ตรงทางโน้น อ๊ะ นั่นมันยูกิโนะคุงนี่! เป็นอะไรไปน่ะ อาการกำเริบอีกแล้วเหรอ! ฉันสะบัดมือนายตัวสำรองวิ่งถลาเข้าไปหาทันที
"เป็นอะไรหรือเปล่า ยูกิโนะคุง!?"
"คะ คุณพี่เรย์กะเหรอฮะ..." ยูกิโนะคุงผวาเข้ามาซบฉันทันที อื๋อ ยูกิโนะคุงดูแก้มแดงๆ นะ หายใจก็ไม่ติดขัด หรือว่าจะไข้ขี้นเหรอคะ
"เป็นอะไรหรือเปล่า" นายตัวสำรองรีบตามมาประกบทันที เหมือนจะได้ยินยูกิโนะคุงทำเสียงจิ๊เบาๆ ในลำคอ หรือว่าฉันจะหูฝาดไปเองนะ ?
"คุณพี่ประธานนักเรียน ช่วยไปตามอาจารย์ห้องพยาบาลมาให้หน่อยสิฮะ" ยูกิโนะคุงพูดอ้อนๆ แต่เอามือไปผลักนายตัวสำรองเบาๆ โถๆ สงสัยจะทรมานมากสินะคะ
นายตัวสำรองอึกอักอยู่ครู่หนึ่งก็รีบวิ่งไป ก็เป็นคำขอร้องของเด็กประถมไม่สบายนี่นะคะ ...แต่เอ๊ะ อ้าว ไหงยูกิโนะคุงลุกขึ้นปัดฝุ่นจากเนื้อตัว แล้วจูงมือฉันวิ่งไปไหนอีกแล้วล่ะ จะไปไหนกันคะ ยูกิโนะคู้งงงง!?
"ไปเที่ยวคฤหาสน์เอ็นโจกันนะฮะ คุณพี่เรย์กะ สอนผมทำนีดเดิลเฟลท์ต่อหน่อยนะฮะ" ยูกิโนะคุงหันมาโปรยยิ้มเทวดาใส่ฉัน อ๊าาาา ถึงไหนถึงกันเลยค่ะ!