Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

_______________________________
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
https://fanboi.ch/webnovel/3364/

สารบัญแฟนฟิค-แฟนอาร์ต-รายชื่อตัวละคร
https://justpaste.it/reika

อ้าว โทษๆ นึกว่าไม่มีคนตั้ง งั้นทู้นี้แหละ เพราะแปะลิงค์กะทู้เก่าแล้ว

งั้นกูแจ้งลบสองกระทู้นั้นนะ

>>3 โอเค ขออภัย​ ทู้หน้าคุยกันดีๆก่อนเนอะว่าใครจะตั้ง 5555

>>4 กูก็ขอโทษด้วยเช่นกัน งั้นคราวหลังใครจะตั้งกระทู้ก็เมนท์บอกไว้ก่อนดีกว่าเนอะ จะได้ไม่ตั้งชนกัน

คราวหน้าใจตั้ง บอกว่า"จอง"ไว้ในมู้เก่าก่อนละกันนะ 5555 แล้วค่อยรอเม้นปิดมู้กัน

>>6 ใจ-->ใคร พิมพ์ผิดทุเรศอีกแล้ว 555

รู้สึกชื่อกระทู้มันเริ่มมหากาพย์ยังไงก็ไม่รู้ ฟิลลิ่ง Star war มาก

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ยานแม่ลำที่3)

ความอัพเกรดนี้ เรือยังไม่อาจเป็นนิยามสำหรับการมโนของพวกเราได้ //เดินขึ้นยานแม่อย่างสง่างาม

>>8 ชื่อกระทู้ต่อไปคงต้องเป็น
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำ(กัญ)ชาซุยรันยามบ่ายกลางจักรวาลแห่งกาว (ดาวเคราะห์ดวงที่ 4) แล้วล่ะมั้ง ถถถถถถถ

>>10 อาจจะเป็นสถานีอวกาศก็ได้ ถถถ

กลับเข้าประเด็น​จากกกระทู้​เก่า
กูว่าเวลาสองเทอมนี่มันก็สั้นนะ ถ้าจัให้มันลงล็อก​อะ

(ถ้าเอ็นโจวินจริงๆ)
ปัญหา​ส่วนตัว​ของเอ็นโจที่ยังไม่เคลียร์​ แล้วถ้าจะให้ทำยังไงให้ท่านเร​ย์​กะ​เกิดโดขิๆกะเอ็นโจได้จริงๆ นึกไม่ออก​เลย (นอกจาก​ฮีจะรุกแบบในฟิคเท่านั้น​ล่ะ)

ไม่งั้นรื่องช่วงหลังคงต้องเดินเรื่อง​รัวๆละถ้าให้จบในมอปลายเนี่ย

แค่คบรก.จีบวาคาบะกูยังไม่เห็น​เค้าลางความสำเร็จ​เลย 55555

>>11 จีบกันแบบนั้นกูยังสังสัยว่ามันสำเร็จยังไงในเรื่องต้นฉบับที่เรย์กะเคยเห็นมันรักกันไงวะ ฮ่าๆๆๆๆ วาคาบะจังโลกนี้สตรองมากเสียจนนางร้ายระดับไหนก็ทำให้เธอสะเทือนไม่ได้อ่ะ 5555

>>11 กูว่าคาบุรากิมันก็ยังพอมีทางที่จะจีบวาคาบะสำเร็จอยู่นะ คือเนื้อคู่จะช้าจะเร็วก็ต้องได้เจอกันอยู่ดี ถึงจะเริ่มต้นช้าไปหน่อย แต่ก็คงพอมีทางบ้างอะ แต่กับเรย์กะนี่สิ กูปวดใจ ป้อมปราการนางหนาเกินไป เอ็นโจแค่มาเดินเคาะประตูแต่ไม่รุกตีซักที จนกูก็ไม่รู้ฮีจะเอายังไงกันแน่ จะว่าไม่รู้สึกอะไรก็ไม่ใช่นะ เพราะหลายๆตอนนี่ก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเรย์กะน่ะพิเศษสำหรับฮี แต่จะบอกว่าชอบก็พูดไม่เต็มปากอีก กูสับสนกับหมอนี่จริงๆ

คาบุรากิจีบวาคาบะกูไม่ค่อยห่วงหรอก ห่วงเรย์กะมากกว่า จะใจเต้นโดขิโดขิกับเอ็นโจตอนไหนเนี่ย เอ็นโจกูว่าจากชอบกลายเป็นรักแล้วล่ะ แต่ยังไม่กล้าพูดกล้าบอกเพราะท่าทีของเรย์กะที่ยังเฉยๆกับตัวเองอยู่ บอกไปคงกลัวแป้ก เข้าหน้ากันไม่ติดให้อึดอัดกันเปล่าๆ อีกอย่างตัวเองก็มีชนักปักหลังเรื่องคู่หมั้นอยู่ ถ้าคิดจริงจังกับเรย์กะกูว่าควรจะทำอะไรให้มันชัดเจนได้แล้วว่ะ เหลือเวลาอีกไม่มากที่จะได้ใกล้ชิดแล้วนะยะตัวเธอ จะทำอะไรก็รีบๆทำเข้า วู้ ถ้าเป็นเรื่องอื่นเขาก็คบกันหวานชื่นไปละ นี่กูต้องมาลุ้นแล้วลุ้นอีกให้ท่านเรย์กะลงจากคาน

คาบุรากิกูก็เชียร์นะ เคมีบ้าๆบอๆเข้ากันดี แต่รู้สึกมันเป็นไฟท์บังคับที่ต้องให้คาบุรากิเด่นด้วยเพราะมันเป็นพระเอกของคิมิดอล แล้วเรย์กะก็อยู่ในโลกคิมิดอลต้องข้องเกี่ยวกันอยู่แล้ว ส่วนเอ็นโจ ถ้าอ.ฮิโยโกะไม่อวยให้เป็นพระเอกก็ไม่น่าจะใส่บทยัดโมเมนต์ฟินๆมาให้เยอะขนาดนี้ง่ะ ให้โผล่มายืนขำเรย์กะนานๆทีในบทเพื่อนพระเอกก็ได้นี่

หรือจะเหมือนทามากิกับฮารุฮิในโอรังโฮสต์คลับ นางเอกออกจะตายด้านและอึ๋ยทามากิพอสมควร แต่ก็ได้เห็นแง่มุมดีๆ ด้านดีๆของเขาบ้าง ก็ชอบแบบไม่รู้ตัว แล้วก็มีเหตุการณ์มาจุดชนวนให้รู้ตัวว่ารักเขา ความรู้สึกเป็นไปแบบช้ามากๆ แต่ก็รักกันในที่สุดนะ

มึงงง อย่าเพิ่งคิดในแง่ร้ายย อาจจะมีภาคมหาลัยจริงๆก็ได้ 5555 กูไปดำน้ำมา ช่วงหลังนี่เรย์กะเองก็เริ่มคิดถึงอาชีพและมหาลัยในอนาคตนะ มีกล่าวถึงชื่อมหาลัยแล้วด้วย แล้วก็หลังๆนี่ฉากกุ๊กกิ๊กเยอะพอควรเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แต่เป็นฉากกุ๊กกิ๊ก?กับคาบุรากิ 5555 คือให้เรย์กะเป็นที่ปรึกษาความรัก สอนวิธีเดทแบบสามัญชน ถึจะไม่ใช่เดทจริงๆก็เถอะ แต่สองคนนี้เวลาอยู่ด้วยกันแล้วมันบ้าๆบอๆ ก็น่ารักไปอีกแบบนะ หลังๆมีการติว? สอบให้เรย์กะ แม่งบอกให้ทำขัอสอบจนกว่าจะอ้วกเป็นเลือด 555////

ส่วนโมเมนต์เอ็นโจนี่ก็มาบ่อยอยู่ (เหมือนจะมาสลับกับโมเมนต์คาบุอ่ะ)โผล่มาทีก็ทำเอาชาวเรือตัองกรี๊ดร้องอย่างไม่มีสติ ภายใต้แกนนำของกัปตันยูกิโนะ เราจะได้เห็นฉากกร๊าวๆกัน แต่ก็สไตล์เอ็นโจอ่ะน่ะ บุญคุณทดแทนอะไรนั่น บางทีก็ทำให้ขัดใจจริงๆ แล้วยังพูดจาออกแนวสตอกเกอร์ รู้ทันเขาไปหมดอีก แบบนี้เหยื่อก็กลัวหมดสิคะ ท่านเอ็นโจ!! แต่ว่าช่วงหลังๆเอ็นโจเองนี่ก็น่าสงสารอ่ะ ยิ้มขื่นตลอด โมเม้นต์เลยกลายเป็นแนว bitter sweet มีเปิดใจกับเรย์กะด้วยว่าทำไมถึงเป็นเพื่อนกับคาบุ? ให้ลองเดาคำตอบกัน 5555

เดี๋ยวจะมีโมเม้นท์กับนายตัวสำรองด้วยนะ ช่วยกันจับคนร้าย ค่าสถานะเฟรนด์ขึ้นพรวดพราดเลยล่ะ

แล้วก็จะได้เห็นมุมมองของคนอื่นๆที่มีต่อท่านเรย์กะ ถึงเรย์กะจะไม่ปักธงกับตัวหลัก แต่กับตัวประกอบนี่ปักโครตเยอะ กลายเป็นว่านางมีสมุน....เอ้ยเพื่อน(แบบไม่รู้ตัว)เยอะเหมือนกัน แล้วจะมีตอนนึงที่ทำให้รู้ว่า ริรินะนี่ เดเระของจริงเลย ไม่ได้มโนกันไปเอง5555

เราว่าหลังจากนี้ แม้เนื้อเรื่องจะยังคงคอนเซ็ปท์วันๆของเรย์กะ แต่ก็เดินเร็วขึ้นและค่อยๆคอมพลีสพอควรเลยล่ะ โดยรวมแล้วอิ่มนะ ที่ยังไม่คอมพลีสก็คือเรื่องราวว่าเรย์กะจะได้ลงจากคานรึเปล่า แล้วก็เรื่องราวความรักของแต่ละคู่ คงเป็นไคลแมกซ์ของเรื่องอ่ะ ตั้งน่าตั้งตาดูกันต่อไป~

ปล. ทั้งหมดทั้งปวงนี่คือกูดำน้ำ บวกกาว บวกมโนนะ ยังไงพวกมึงต้องรออ่านของโม่งแปลอีกที คือบางทีกูเริ่มแยกฟิคกับอฟช ไม่ออก แม่งทำไมบุคลิกเอ็นโจในฟิคกะอฟช มันเหมือนกันจังวะ โอยยบางทีกูก็งง~

เนื้อเรื่องเป็นแนวเรื่อยๆชีวิตวันๆของท่านเรย์กะ เพราะฉะนั้นความรักก็ต้องเรื่อยๆไปวันๆเหมือนกันสิวะ 55555
>>14 กูเห็นด้วยกับมึง บทโมเมนท์ฟินๆแม่งมีแต่ของเอ็นโจทั้งนั้นส่วนใหญ่ พวกเราอ่านแล้วไม่ได้มโนไปเองด้วย คืออ่านแล้วรู้เลยว่าฉากนี้ที่ฮิโยโกะใส่มามันมีลับลมคมใน หยอดแบบเรียบๆเรื่อยๆแต่ทำให้คนอ่านอ่านแล้วรู้ว่าเอ็นโจสนใจเรย์กะ สอดส่องเรย์กะตลอด เหมือนเฮอร์ไมโอนี่ที่คนแต่งไม่ได้เขียนให้นางบอกคนอื่นฟุ้งว่าตัวเองฉลาด แต่การกระทำคำพูดและการแก้ปัญหาในเรื่องทำให้คนอ่านเข้าใจเองว่าอินี่แม่งฉลาดเอง
อันที่จริงกูยังงงกับตัวเองด้วยซ้ำว่ากูลงเรือเอ็นโจตอนไหน...เพราะ 50-60 กว่าตอนแรกกูยังคลั่งไคล้ความบราค่อนซิสค่อนอยู่เลย คาบุรากิกับเอ็นโจออกมาตอนไหนกูก็เฉยๆ แต่พอหลังจากนั้นบทท่านพี่เริ่มหาย(แล้วอีกอย่างกูเริ่มจิ้นท่านพี่กับอิมาริ) ประจวบเหมาะกับตอน 70 ที่หัวหน้าห้องใบ้บอกว่าเขาคนนั้นคอยสอดส่องเรย์กะอยู่เสมอ กูนี่ โอ้วว Who are you เลยทีเดียว แล้วพอข้างล่างมุมมองของเณรน้อยต่อเอ็นโจและเรย์กะ กูก็มโนเลยว่าเขาคือเอ็นโจแน่นอน เพราะพอปริศนามาปุ๊ปแล้วมีมุมมองเอ็นโจโผล่มาปั๊ปนี่มันทะแม่งๆ หลังจากนั้นเป็นต้นมาประหนึ่งมีอะไรในใจ บทเอ็นโจมาทีไรกูนี่สอดส่อง(?)ตลอด มีย้อนกลับไปอ่านตอนโดนต่อยท้องด้วย อารมณ์มันคนละแบบกับตอนยังไม่ลงเรือเลยว่ะ โห้ยยยย ก๊าวใจเหี้ยๆ ตอนใหม่แปลมาเรื่อยๆแล้วเอ็นโจทำตัวประหนึ่งสตอล์กเกอร์หยอดหนักขึ้น กูรู้สคกอึดอัดอัดอั้นโคตรๆ เพราะไม่มีที่ระบาย ถ้าไประบายลงแมวดุ้นก็ไม่มีใครมากรี๊ดกร๊าดด้วย พอมาเจอที่นี่นี่โคตรสรวงสวรรค์ชั้น7 ฟิคก็มีให้เสพกาวก็พร้อมเสิร์ฟไม่ขาด กูชอบบบบ

>>17 มึงเป็นฝาแฝดที่พลัดพรากจากกูใช่ไหม ทำไมไทม์ไลน์ความติ่งท่านเอ็นโจวเหมือนกูขนาดนี้ 5555555555

กูลงเรือเอ็นโจตั้งแต่ตอนปล่อยพลังมารใส่ริรินะอะ ถถถถถ

ถ้ามีภาคมหาลัย ก็อยากให้ปัญหา​ของเอ็นโจเคลียร์​ตั้งแต่จบม.ปลายนะ จะได้เป็นภาคเดินหน้าจีบรัวๆ มหาลัยคงมีตัวใหม่ๆสามัญ​ชนเยอะขึ้น ไม่ก็รียูสพวกที่เคยโผล่มาแล้ว เช่น อาโออิ นายบ้าหมาอาจจะมาอยู่คณะเดียว​กะท่านเร​ย์​กะ​ ให้คนอื่นนึกว่าเป็นคนรักกัน แล้วเอ็นโจลงมาหักธงทิ้งด้วยตัวเอง โฮวววว อฟชไม่มา ใครก็ได้ฟิคกาวให้กูหน่อย

แต่เดินเรื่องตั้งแต่เด็กยันมหาลัยนี่นึถึง Last Game อะ กว่าลงเอยกันได้...

แต่ที่สำคั​ญ​ที่สุด​ก็... เมื่อ​ไหร่ฮิโยโกะ​ซา​มะ​จะอัพตอนใหม่เนี่ยแหละ orz

>>19 แต่ Last Game นี่มันเหมือนคาบุรากิกับวาคาบะมากกว่า สาวเจ้าก็บื่อสุดๆ ฝ่ายชายก็บ๊องสุดๆ สงสัยท่านเรย์กะมีถึงมหาลัยแหงๆ เพราะดราม่าแต่ละคนจะข้นต้องจบ ม.ปลาย นี่แหล่ะ เพราะเป็นช่วงวัยหมั้นหมายและแต่งงานอย่างถูกกฎหมายของญี่ปุ่น

วันนี้มันเงียบเหงาเกินไปว่ะ พวงมึง มาปล่อยฟิค ปล่อยกาวกันหน่อยเถอะ กูแห้งเหี่ยวหมดแล้วเนี่ย!!!

>>https://fanboi.ch/webnovel/3364/885-886/

ไม่เห็นมีคนต่อเลย ขอต่อนะ
===============================
หลังจากที่หลีกเลี่ยงหลบออกมาจากกลุ่มมาดามทั้งหลายเหล่านั้นได้แล้ว ฉันก็ไปเดินเกาะอยู่กับท่านพี่พักใหญ่

ให้ไปคุยเรื่องรักๆ ไคร่ๆ น่ะหรือคะ ไม่เอาแล้วค่ะ----!!

ไม่สนุกเลยสักนิดนี่นา ทั้งยังจับคู่ให้ฉันกับอีตาเอ็นโจอีกต่างหาก

จะว่าไปแล้วเหมือนไม่เห็นเอ็นโจสักพักแล้ว ดูท่าคงจะไปหลบสาวๆ อยู่กับคาราบุกิล่ะสิท่า

แหม~ พวกคนเนื้อหอมนี่ก็ลำบากแย่เลยนะคะ
โชคดีไปที่ฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้นค่ะ…

อยู่ๆ เสียงดนตรีก็เปลี่ยนแปลงไป เป็นเพลงวอลซ์ขึ้นมาแทน ตรงกลางของโรงแรมที่จัดเป็นฟลิร์เต้นรำเริ่มมีผู้คนออกมาเต้นวอลซ์กันด้วยล่ะค่ะ

แหม พวกคนมีคู่นี่ ดีจังนะคะ

ฉันเงยหน้ามองหน้าท่านพี่ของฉันอย่างคาดหวัง

“...ท่านพี่คะ”

“...”

ท่านพี่หลบเลี่ยงสายตาของฉัน แสร้งยกไวน์ขึ้นมาจิบ

โธ่ คงคุยหนักจนเหนื่อยสินะคะ น้องไม่รบกวนก็ได้ค่ะ

ฉันเดินไปจดๆ จ่อๆ ตรงแถวฟลอร์เต้นวอลซ์ จะมีใครให้เกียรติมาชวนฉันบ้างไหมคะ?

พอคิด อยู่ๆ ไม่รู้ว่ามีผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกับฉันเดินเข้ามาหาล่ะค่ะ!

เขาคนนั้นโค้งตัวตรงหน้าฉัน พร้อมกับยื่นมือมาทางฉัน

“ให้เกียรติเต้นรำกับผมสักเพลงนะครับ คุณคิโชวอิน”

หวาๆ ทำไงดีล่ะคะ หน้าตา และท่าทางดูสุภาพบุรุษดีด้วยล่ะ

ไม่คิดอะไร ฉันก็วางมือลงบนมือของอีกฝ่าย พร้อมกับปลดผ้าคลุมไหล่ส่งให้บริกรถือให้ก่อนค่ะ

แหมถ้าจะให้ปฏิเสธคู่เต้นที่กล้ามาขอกลางงานแบบนี้ อีกฝ่ายคงเสียหน้าแย่สิคะ

นี่ฉันไม่ได้อยากเต้นเท่าไหร่เลยจริงๆ นะคะ เชื่อฉันสิ~

“ด้วยความยินดีค่ะ” ฉันยิ้มแล้วพูดออกไป ผู้ชายคนนั้นหน้าแดงนิดหน่อย

อืมมม ไม่สบายหรือคะ

มือของฉันข้างหนึ่งว่างที่บ่าของเขา อีกข้างจับมือกับเขาไว้หลวมๆ แล้ว ใบหน้าเชิดมองตรงต่อคู่เต้นรำ จะว่าไปแล้ว มือของเขาวางต่ำไปที่เอวนี่… ช่างเถอะ

จังหวะการเต้นคล้ายกับการเต้นวอลซ์ที่ท่านพี่เคยเต้นกับฉันเมื่อตอนเด็กๆ เลยล่ะค่ะ น่าสนุกจังน้า~ ดีจังเลยที่ฉันไม่ลืมท่าเต้นที่เคยเรียนมา~

สุภาพบุรุษท่านนี้เองก็เต้นรำได้คล่องแคล่ว เป็นผู้นำในการเต้นได้ดีเลยทีเดียวเชียวล่ะค่ะ แต่ว่าก็ยังเต้นแพ้ท่านพี่ล่ะนะ

เอ๊ะ ทำไมจู่ๆ ก็หน้าซีดล่ะคะ?

“เอ่อ? ไม่สบายหรือคะ” ถามแค่นั้น ชายคนนั้นกลับปล่อยมือจากฉันอย่างรวดเร็ว ราวกับถูกของร้อน

“ครับ รู้สึกไม่สบายนิดหน่อยน่ะครับ ต้องขออภัยด้วยนะครับ คุณคิโชวอิน”

“ไม่เป็นไรค่ะ ไม่สบายก็ไปพักเถอะค่ะ” ฉันบอกกับเขาอย่างเสียดาย จะถึงจังหวะหมุนตัวอยู่แล้วเชียว

ในจังหวะที่คู่เต้นรำของฉันเดินจากไปแล้ว ฉันที่กำลังจะเดินออกจากฟลอร์เต้นรำ มือข้างหนึ่งก็จับมือของฉันให้ตัวฉันหมุนกลับไป จนตัวฉันเซ แทบจะล้มลง แต่ไม่ได้ล้มลงไป เพราะแขนแกร่งที่จับช่วงเอวของฉันอยู่

“คุณคิโชวอินนี่ปล่อยให้คาดสายตาไม่ได้เลยนะครับ…”

เสียงทุ้มต่ำที่คุ้นเคยแบบนี้ ทำให้ฉันที่หลับตาปี้ เบิกโพล่งอย่างตกใจ

ไม่ใช่ว่านายไปแล้วเรอะ! เอ็นโจ

“ทะ...ท่านเอ็นโจ”

“...จะเต้นต่อไหมครับ” ใบหน้าของเอ็นโจถามแบบไม่มีรอยยิ้มเลยสักนิด แถมนัยน์ตายังน่ากลัวอีก เขาปล่อยฉันให้เป็นอิสระ และยืนคู่กับฉัน

“อ่า...เอ๊ะ”

“ได้โปรดให้เกียรติเป็นคู่เต้นรำกับผมสักเพลงนะครับ คุณคิโชวอิน” เอ็นโจโค้งคำนับให้ฉัน ยื่นมือมาข้างหน้า แล้วมองฉันด้วยสายตาที่ฉันอ่านไม่ออก แต่ว่าในจังหวะนั้น ฉันกลับเห็นปากเอ็นโจอ่านจับใจได้ว่า ‘ยังมีหนี้อยู่นะครับ’ เสมือนกับได้ยินเสียงเย็นๆ ของเขาดังแว่วมาเลยล่ะค่ะ

.

.

.

.

ปฏิเสธไม่ได้สินะ

…. อีตาจอมมารจอมทวงหนี้

ในตอนนั้นได้ยินเสียงกรี๊ดแว่วดังมา จะว่าไปเหมือนได้ยินเสียงกดถ่ายรูปด้วย ไม่ได้การ… เผลอหลุดสีหน้าแปลกๆ ออกไปซะแล้ว

อยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ได้ อยากจะหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก
เริ่มเข้าใจคำเปรียบเปรยนี้เลยล่ะค่ะ

นอกจากเม้มริมฝีปากอย่างชั่งใจ แล้วฝืนยิ้มออกมา ยื่นมือออกไปวางที่มือของเอ็นโจ

“ค่ะ ด้วยความยินดีค่ะ ท่านเอ็นโจ”

“ขอบคุณครับ”

เอ็นโจจับมือของฉันแน่น เต้นรำด้วยทวงท่าที่สุภาพอ่อนโยน

ท่าทางต่างจากเมื่อครู่ที่เต้นกับผู้ชายคนนั้นลิบลับเลยค่ะ ทั้งการหมุนตัว จังหวะการก้าวนำ ยิ่งตอนที่หมุนตัวนั้นฉันรู้สึกเหมือนกับมีปีกเลยล่ะ

ว้าว เต้นเก่งจังเลยน้า
แต่ว่าเหมือนเมื่อตะกี้ตอนเต้นกับผู้ชายคนนั้นมีจังหวะนึงที่ก้าวพลาดทำให้ขาฉันพลิก ทำให้รู้สึกเจ็บหน่อยๆ อ่ะ แต่ฉันก็ยังฝืนยิ้ม

“ท่านเอ็นโจเต้นเก่งจังเลยค่ะ~” ฉันยิ้มให้กับเอ็นโจที่มองหน้าฉัน ถึงแม้ว่าจะยังไม่ยิ้มก็เถอะนะ…

“...”

สายตาที่อ่านไม่ออก มองฉันเขม็ง น่ากลัวจังเลยค่ะ ฮือ
เมื่อไหร่จะเต้นจบซะทีล่ะคะ
เจ็บเท้าอะ… ถึงการเต้นกับเอ็นโจ ทำให้ฉันไม่ได้ใช้แรงก็เถอะ แต่...

“คุณคิโชวอิน”

“คะ?”

“คุณนี่ไม่ระวังตัวเลยนะ...”

ระวังตัวอะไรคะ?
ไม่ได้มีคนมาทำอันตรายฉันสักหน่อยนี่นา

อ่า แต่อยู่ๆ เอ็นโจก็หยุดเต้นเสียดื้อๆ แล้วจับมือฉันออกจากฟลอร์เต้นรำ

เอ๊ะ!!? จะเลิกเต้นก็อย่ามาพาฉันออกไปด้วยสิคะ!!
มือน่ะมือ หยุดดึงเลยนะคะ!

ฉันเห็นมีสายตาหลายสิบคู่มองตามมาที่ฉันและเอ็นโจ

อ้าาาา!! อย่าเข้าใจผิดกันนะคะ ฉันกับอีตาจอมมารนี่ไม่ได้มีอะไรกันเลยค่ะ

ไม่รู้ว่าทำไมทุกคนต่างตบมือให้เราแม้ว่าจะเต้นไม่จบเพลง เหมือนได้ยินเสียงใครคุยกันแว่วดังมาว่า ‘ช่างวิเศษเหลือเกิน’ , ‘คู่สร้างคู่สมสินะคะ’

มีข่าวลือแปลกๆ อีกแล้ว แล้วแบบนี้จะมีใครกล้ามาจีบฉันบ้างล่ะค่ะ

รับผิดชอบมาเลยนะ เอ็นโจ
.

.

.
“นั่งซะ คุณคิโชวอิน”

“ค่ะ” ฉันนั่งลงตามคำสั่งเงียบๆ ไม่รู้ว่าทำไมท่าทางเอ็นโจแปลกๆ
แต่เขาก็พาฉันออกมาข้างนอก ใกล้กับสถานที่ที่เขาพาฉันไปดูซุ้มมิสเซิลโทตะกี้

จะว่าไปแล้วเหมือนเห็นท่านพี่จะเดินตามฉันมาแวบๆ นี่ หายไปไหนแล้วล่ะ?

...หนาวจัง
ลืมเอาเสื้อคลุมคืนมาจากบริกรด้วย
เหมือนเอ็นโจรู้ว่าฉันคิดอะไร เขาก็ถอดสูทของเขาออกมา คลุมไหล่ฉัน ทำเอาฉันเงยหน้าขึ้นตกใจกับท่าทีของเขา

“ท่านเอ็นโจ?”

“อากาศมันเย็นนะ ที่หลังอย่าถอดเสื้อคลุมสิครับ”
แต่ถ้าไม่ถอดมันจะเต้นไม่สะดวกนี่คะ

“น้ำครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

ฉันบอกขอบคุณ แล้วรับน้ำมาจากเอ็นโจ ที่ยังคุยกับบริกรอยู่ แล้วอยู่ๆ บริกรคนนัันก็วิ่งเอากล่องยามาให้

เอามาทำไมนะ เอ็นโจป่วยอีกคนแล้วเหรอ

แต่ว่าเอามาก็ดีนะ ฉันจะได้ขอยืมพาสเตอร์ติดรองเท้าด้วย

“คุณคิโชวอิน ขออนุญาตนะ”

“คะ?”

ยังไม่ทันตั้งตัว เอ็นโจก็คุกเข่าลงต่อหน้าฉัน แล้วเอื้อมมือมาจับข้อเท้าของฉันเบาๆ

“..โอ๊ย”

“เจ็บเหรอ...เห้อ...ก็แน่ล่ะสิ ฝืนเต้นไปแบบนั้นนี่ครับ” เอ็นโจไม่ได้พูดเปล่า แต่เริ่มถอดรองเท้าส้นสูงออกไปด้วย

เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนนะ! นี่มันคุกคามกันชัดๆ เลยนี่คะ

ไม่สิ… มันน่าอายออกค่ะ

“ทะ...ท่านเอ็นโจ ฉันทำเองได้ค่ะ”

“คุณน่ะ เงียบไปเลย”

“แต่ว่า”

“…”

“…”

อะไรของตานี่เนี้ย…

ฉันเลยปล่อยให้เอ็นโจใช้ผ้าเย็นประคบเท้าของฉัน ก่อนที่จะเริ่มเอาผ้ามาพันที่ขาเอาไว้

เอาเลยค่ะ เชิญตามสบายเลยค่ะ!!

บอกตามตรงเลยว่า นี่มันน่าอายสุดๆ ไปเลยค่ะ
ฉันไม่เคยมีใครมาทำเรื่องแบบนี้ให้เลยนะ กระทั่งเอ็นโจในฝันก็ด้วย!

เมื่อฉันมองใบหน้าของเอ็นโจที่กำลังตั้งใจพันผ้ากันเท้าแพลงให้ฉันนั้น ทำเอาฉ้นทำหน้าไม่ถูกเลย

“เอาไว้อย่างนี้คืนนึงก็น่าจะหายนะครับ”

“ค่ะ ขอบคุณค่ะ ท่านเอ็นโจ”

“ไม่ต้องห่วง ผมเก็บหนี้ทุกต้นทุกดอกอยู่แล้วล่ะ”

“............” ขอกลืนคำขอบคุณได้ไหมคะ ตะกี้รู้สึกเป็นมิตรแล้วเชียวค่ะ!

“พรุ่งนี้ ผมชวนเพราะเป็นวันอะไรคุณคิโชวอิน?”

วันชดใช้หนี้ค่ะ!

“ไม่รู้จริงๆ ด้วยสินะครับ”

“หา?”

“แต่ก็นะ แบบนี้ก็สมเป็นคุณคิโชวอินดี” เอ็นโจยิ้ม แล้วหัวเราะออกมา
ไม่รู้ว่าทำไมตอนนี้ ที่เอ็นโจยิ้มแบบนี้ทำเอาฉันรู้สึกแปลกๆ อีกแล้ว

จนพาลนึกไปถึงฝันเมื่อหลายวันก่อนเข้าอีกจนได้!

ไม่ไหวค่ะ หน้าเริ่มแดงอีกแล้วล่ะ

“เห? หน้าแดงจัง ไม่สบายเหรอ คุณคิโชวอิน”

อยู่ๆ เอ็นโจก็เอาหน้าเข้ามาเกือบประชิด ทำอะไรเนี้ย…

“ปะ...เปล่าค่ะ”

“หืมมมม?”

“ท่านเอ็นโจคะ ใกล้เกินไปแล้วค่ะ!”

“งั้นเหรอครับ ฮะๆ”

อยู่ๆ ก็หัวเราะ อยู่ๆ ก็ทำสีหน้าแปลกๆ ทั้งสีหน้าและแววตากรุ้มกริ่มแบบนั้นนี่มันเหมือนในฝันจริงๆ นั้นแหละค่ะ ขี้โกงนี่!

“เรย์กะ”
เสียงทุ้มต่ำที่เรียกชื่อห้วนๆ แบบนั้นมัน…
ใบหน้าของเอ็นโจค่อยๆ เข้ามาประชิดฉันเรื่อยๆ

แย่แล้ว! อันตราย อย่าไปหลงกลเชียวนะ!

“ท่านเอ็...!”
สัมผัสที่นุ่มนิ่มบางเบา ที่อ้อยอิ่งอยู่บนหน้าผาก ทำเอาฉันรู้สึกร้อนผ่าว เมื่อรู้ว่านั้นคือริมฝีปากของเอ็นโจที่ประทับตรงหน้าผากของฉัน ทั้งมือของเขายังรั้งคอของฉันไม่ให้หนีไปไหนได้

นะนี่มัน…
ทำให้พูดอะไรไม่ออกเลยค่ะ

ต่อไปจะไม่ก้าวผมขึ้นไปแล้วค่ะ
การป้องกันตัวของฉันมันต่ำลงไปจนเห็นได้ชัดเลยค่ะ

“...เรย์กะ”

สายตาที่จริงจังของเอ็นโจที่ไม่เคยเห็น ทำเอาฉันอยากจะเบือนหน้าหนี กลบเกลื่อนไป แต่ก็ทำไม่ได้ แต่แล้ว..

“เรย์กะ!!” เสียงของท่านพี่ก็แว่วดังมา ทำให้เอ็นโจถอยห่างฉันไป เขาลุกขึ้นยืน ไม่ได้เดินไปไหน

“...ท่านพี่”

“เรย์กะ ตามหาแทบแย่แน่ะ เอ๊ะ นี่น้องขาแพลงเหรอ”

“ค่ะ แต่ได้ท่านเอ็นโจช่วยทำแผลให้แล้วล่ะค่ะ ท่านพี่” ฉันพูดแล้วยื่นมือไปจับแขนเสื้อของท่านพี่เอาไว้

ปกป้องน้องจากจอมมารทีค่ะ ท่านพี่

“งั้นเหรอ” ท่านพี่หันไปทางเอ็นโจ “ขอบคุณที่ช่วยดูแลน้องสาวของฉันให้นะ เอ็นโจคุง” ท่านพี่ยิ้มแย้ม มองเอ็นโจนิ่ง

“ไม่เป็นไรครับ เป็นหน้าที่ที่ผมต้องทำอยู่แล้ว” เอ็นโจเองก็ยิ้มตอบกลับไปเช่นกัน

ทำไมบรรยากาศมันดูพิลึกๆ พิกลๆ ล่ะคะ
ทั้งๆ ที่ทั้งสองคนยิ้มให้กันแท้ๆ แต่ทำไมเหมือนมีรังสีฟาดฟันอย่างบอกไม่ถูก

แต่ฉันคงจะคิดไปเองล่ะมั้ง

===========================
รักมันต้องมีตัวอุปสรรคขัดขวางเซ่ ถึงจะสนุก

กรี๊ดดดดด ขอบคุณมากค่าาาา ท่านเอ็นโจละก็ เก็บหนี้ไว้หลายตอนแล้วนะคะ จะเอาคืนฉากไหนคะ ฉากเข้าห้องหอเรอะ!!! วั้ยยยย

>>17 กูลงเรือเอ็นโจตั้งแต่เรย์กะไปปรามห้องคาซึรางิแล้วทำไม่สำเร็จอะ คือทุกคนก็คงคิดว่าให้ท่านเรย์กะจัดการก็เรียบร้อยแล้วแท้ๆ แต่เอ็นโจมองออกว่าคงไม่ไหว เลยตามมาช่วย แล้วก็รู้ว่าเรย์กะโดนโยนงานให้ทำแต่ก็ยังทำไม่มีบ่นไม่มีโวยวายโอดครวญอะไรเลย คือเอ็นโจก็คงพอจะรู้อะไรๆเกี่ยวกับเรย์กะขึ้นมาบ้างแล้วล่ะ ที่ยอมทำงานกรรมการคือมาหยั่งเชิงเรย์กะเฉยๆ

โซนกาว
เอ็นโจก็คลั่งรักเรย์กะมาตั้งแต่แรกพบแล้ว อยากใกล้ชิด อยากรู้จัก อยากพูดคุย พอมีโอกาสก็คว้าเอาไว้เลย ได้ใกล้ชิดจริงๆก็ยิ่งเพิ่มพูนความชอบ อยากคุยกับเขา แต่ด้วยตัวเองไม่เคยจีบสาวดีๆเลย แบบว่ามันมีแต่คนเข้าหาอะนะ เลยไม่จำเป็นต้องไปจีบให้เมื่อย การทำความประทับใจเลยเป็นไปในทางที่ติดลบโครตๆ ไม่รู้จะเอาวิธีไหนมาเรียกร้องความสนใจแล้ว แต่ถึงจะติดลบก็ไม่เป็นไร ขอให้อยู่ในสายตาเธอก็พอ แถมตัวเองเป็น S เลยสนุกกับการแกล้งเรย์กะด้วย รู้ตัวว่ามันไม่ดีนะ แต่หยุดไม่ได้
จบโซนกาว

กูโครตเพ้อเลยว่ะ ถถถถถถถถ อย่าโกรธกันเลยนะ คือกูไม่มีที่ให้พิมพ์แล้ว สครีมลงเฟซ ทวิต ก็ไม่มีใครอ่านเรื่องนี้เหมือนกู พยายามเอาไปให้เพื่อนอ่าน แต่มันเห็นเป็นร้อยตอนแล้วยังไม่จบมันก็ไม่อ่านกัน กูอยากเม้ามอยโมเมนต์ฟินๆ อยากปลดปล่อยความติ่ง อัดอั้นมาก มาพบที่นี่ดั่งพบสวรรค์ โอ้ พาราไดซ์ กูรักที่นี่มาก กูระบายความกาวออกเป็นฟิคหลายอันมากแบบที่ไม่เคยทำกับเรื่องไหนขนาดนี้ ทุกวันต้องมารีเฟรชกระทู้ ดูว่าใครอัพฟิคมั้ย ออฟฟิศเชียลมีอะไรฟินๆเกิดขึ้นป่ะ กูรักทุกคนในมู้นี้เลย

>>22-24 กรี๊ดดดดดดด ขอบคุณสำหรับกาวข่ะ กูรักมึง กูชอบ เขาเต้นกันแล้ว จุ๊บกันแล้วด้วย ถึงจะแค่ที่หน้าผากก็เหอะ แต่รุกมากไปเดี๋ยวน้องต่ายหนีไปซะเปล่าๆ แถมเขาขาเจ็บก็รู้ด้วยเพราะคอยสอดส่องมาตลอด อยากเต้นก็ขอกันดีๆแบบยูกิโนะคุงสิค้าาาาาาา อย่าข่มขู่สิ
กูอยากอ่านมุมมองเอ็นโจหลังจากกาลครั้งหนึ่งในฝันจังว่ะ ต้องก๊าวมากแหงๆ คงแอบลามกเบาๆด้วย

>>22-24 ฟหกดฟ่วสาห่กสาด่ฟ กรี๊ดดดดดดดดด ฉากเต้นรำในฝันของกูวววว ถึงจะเต้นไม่จบเพลงก็เหอะ ฮืออ ชอบมากค่าา ขอบคุณค่าาา
แล้วมีจุ๊บหน้าผาก แอร๊ยยยยย ขนาดนี้แล้ววันอีฟจะรุกกันขนาดไหนคะเนี่ยยยยยย ท่านเรย์กะหนี้บานเบอะขนาดนี้ จะชดใช้อย่างไรหมดกันเจ้าคะะ

>>28 คงต้องแต่งงานล้างหนี้สถานเดียวแล้วล่ะค่ะ ถถถถ

>>29 เอาเลยค่ะ เชียร์ ท่านเอ็นโจคะ ใกล้จบม.ปลายแล้ว รีบเคลียร์เรื่องของตัวเอง แล้วก็รุกท่านเรย์กะหนักๆเลยนะคะ สาวเจ้าเขาความรู้สึกช้า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

จำได้ว่าตอนหลังเนี่ย ท่านเรย์กะยกให้ท่านเอ็นโจเป็นอับดับสองรองจากท่านอิมาริ ในด้านคาสโนว่าตัวร้ายย เพราะว่าท่านรับมือกับผู้หญิงและเหล่าแฟนคลับได้ดีเหลือเกิน โถถถถ ท่านเอ็นโจกลายเป็นว่า ไม่ว่าท่านเอ็นโจจะหยอดจะชมยังไง ท่านเรย์กะก็จะเตือนตัวไว้ไม่ให้โดขิ ตกหลุงพรางคาสโนว่า ซะงั้นน ฉงฉานท่านเอ็นโจจจจจ ถถถถถถ

>>30 โถ เอ็นโจคือลูกชายของท่านพี่กับอิมาริที่แอบคลอดทิ้งไว้โรงพยาบาลแล้วตระกูลเอ็นโจที่ยังไม่มีลูกรับไปเลี้ยงใช่มั้ย อะไรจะฟิวชั่นกันได้อย่างลงตัวขนาดนี้ เป็นคาสโนว่ารับมือสาวๆได้เก่งกาจและมีด้านดาร์กให้เร้าใจด้วย

>>30 เราว่าเอ็นโจวเหมือนท่านพี่ ส่วนเรย์กะบอกเหมือนท่านอิมาริ

ลูกลับๆของทั้งคู่แน่นวล 5555555555555555555

>>30 น่าสงสารจริงๆ เขามีภูมิคุ้มกันคาสโนว่ามาจากอิมาริแล้ว เสน่ห์เลยใช้ไม่ได้ผล กางบาเรียปกป้องตัวเองรัวๆเลย สงสัยต้องมาสายเทนชิแบบยูกิโนะแล้ว ถ้าอยากทำให้สาวเจ้าหวั่นไหวอะ

>>33 บังเอิญดันเกิดมาอายุเท่ากัน จะใช้ความเป็นโชตะเทวดาน้อยหลอกล่อก็ไม่ได้ จะใช้ความเป็นชายสูงอายุเร้าใจแบบท่านป๋าคาบุรากิก็ไม่ได้อีก พยายามเข้านะ เอ็นโจ~

>>22-24
เมื่อมีคนจุดประกาย อยากต่อมุมมองของเอ็นโจค่าาา !!
แต่ว่าอาจจะเขียนไม่ค่อยดีนะ

เริ่มกันเลย
=============================
เอ็นโจ พาท
หลังจากที่แยกจากคุณคิโชวอิน ผมก็ไปหลบมุมอยู่กับมาซายะที่มุมห้องที่มีม่านกั้น ที่ที่พวกสาวๆ ไม่สามารถเข้ามาได้

ทั้งที่อยากจะอยู่ใกล้ๆ ต่ออีกหน่อย อยากคุยต่ออีกสักนิด แต่ถ้าทำแบบนั้นกระต่ายก็คงจะผวาแล้วหนีหน้าไปแบบที่แล้วๆ มาอย่างแน่นอน
มาคิดๆ ดูแล้ว

ทำไมถึงต้องกลัวผมขนาดนั้นด้วย

ผมไม่เข้าใจคุณคิโชวอินเลย
ตั้งแต่ตอนเด็กๆ แล้ว ไม่ว่าผมจะทำท่าทีเป็นมิตรแค่ไหน เจ้าตัวก็ทำสีหน้าประหลาด หวาดผวา แปลก แตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นๆ ที่เข้าหาผมกับมาซายะ

ในตอนนั้นคิดว่าคงเป็นแค่แสร้งทำ เพื่อให้ดูต่างจากคนอื่น แล้วก็คงจะเหมือนผู้หญิงทั่วไป

แต่มันไม่ใช่ ไม่ใช่เลย

พอมาคิดๆ ดูเรื่อยๆ ก็ อ๋อ… ไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับพวกเราแบบสุดริดสุดเดชเลยนี่นา

แต่ว่าก็เหมือนกับมีหลายเหตุการณ์ที่ดึงเจ้ากระต่ายตัวนั้นให้เข้าหาพวกเราแบบไม่ค่อยเต็มใจ พอมาคิดๆ ดู ท่าทางกระต่ายที่กำลังหวาดกลัวนั้น น่ารักสุดๆ ไปเลยนี่นา

เป็นคนที่น่าสนุกเหมือนกับมาซายะเปี้ยบเลย!
ผิดแต่ตรงที่มาซายะนั้นเป็นคนตรงกว่า แต่ของเจ้าหล่อนนั้นกลับต้องให้ผมถึงขั้นหาข้ออ้างเรียกร้องหนี้ที่เธอติดเอาไว้ จนเธอยอมเข้ามาช่วยในที่สุด ถึงแม้จะแก้ปัญหาไม่ค่อยได้มากก็เถอะ

ไม่สิ ตอนเรื่องที่มีกลุ่มผู้หญิงคนนึงเข้ามาติดพันมาซายะมากเกินไป ตอนที่คุณคิโชวอินอยู่ห้องเดียวกับมาซายะ
ผมเผลอแกล้งแรงไปหน่อย จนโดนเธอต่อยที่ท้อง ทำเอาจุกไปเลย
จะแค้นอะไรนักหนากันน้า
แกล้งนิดๆ หน่อยๆ เอง

แต่งั้นก็เถอะ โดยรวมแล้วคุณคิโชวอินเป็นคนตลก สนุกดี

และไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่สายตาของผมมักจะหยุดมองไปที่คุณคิโชวอิน

ท่าทีที่แสร้งทำเป็นวางมาดยิ้มน้อยๆ แบบคุณหนูผู้อ่อนแอนั่นน่ะ มันน่าขันนะ
จริงๆ แล้วตอนนั้นเป็นตอนที่กำลังคิดอะไรไม่ออก อยากจะหาทางหนีอยู่ไม่ใช่รึไงครับ คุณคิโชวอิน--!!

ท่าทางของเธอบางครั้งที่ทำให้ผมหัวเราะไม่หยุด น่าสนใจเกินไปแล้ว
แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่เข้าไปช่วยหรอกนะ!
ก็คุณทำให้ผมหงุดหงิดหลายเรื่องเหมือนกันนี่นา

อย่างตอนที่ไปกินข้าวกับตาลุงนั่นบ่อยๆ
ก็เลยต้องมาอดข้าวแบบนั้นไงล่ะ! หึ เห็นท่าทางที่มองขนมในสโมสรแล้วผมก็นึกสงสารนะ แต่ก็ทำตัวเองล้วนๆ นี่

ที่หลังก็เลือกผู้ชายดีๆ หน่อยเถอะ คุณคิโชวอิน

แต่ทุกครั้งที่ผมเห็นว่าเธอนั้นอยู่กับผู้ชายคนอื่น ทำเอาผมรู้สึกแปลกๆ ภายในใจเสมอ
แต่ก็ไม่ใส่ใจกับมันเลยสักครั้ง

แต่จุดที่ทำให้ผมเริ่มเอ๊ะใจกับความรู้สึกของตัวเอง ก็ตอนที่เธอมาช่วยยูกิโนะเอาไว้
ทั้งที่บอบบางแท้ๆ ทั้งๆที่ตัวเองไม่ไหวแท้ๆ แต่ก็ยังมีน้ำใจแบกยูกิโนะขึ้นหลังแบบไม่ห่วงมาดคุณหนูของตัวเอง วิ่งไปห้องพยาบาลเพื่อน้องของผม

ทำไมเธอถึงทำอย่างนั้นกันนะ คุณคิโชวอิน…

แต่ว่าผมน่ะ ก็ยังไม่แน่ใจความรู้สึกของคุณอยู่ดี
เพราะบางครั้งสายตาของคุณก็มองไปที่...มาซายะ

ผมไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าควรจะทำตัวยังไงไม่ให้คุณกลัว แต่ถ้าไม่ทำแบบนั้น คุณก็คงจะไม่คุยกับผม ไม่ยอมอยู่ข้างผม

พวกผู้ชายในโรงเรียนนั้นต่างชื่นชมคุณคิโชวอินแบบลับๆ กันทั้งนั้น
แต่โชคดีด้วยมาดคุณหนูของคุณที่ทำให้ทุกคนไม่กล้าจะไปเด็ดดอกฟ้า หรือแม้กระทั่งข่าวลือของคุณกับพวกผม ที่บางอันผมก็ปล่อยไปเองแบบลับๆ เพื่อไม่ให้ใครมายุ่งกับคุณ

จะมีทางไหนบ้างที่ทำให้คุณยอมคุยกับผมดีๆ ยิ้มให้ผมสักนิด แบบที่ยิ้มกับยูกิโนะ ยิ้มให้กับทุกคนบ้างนะ

พอคิดทบ
แล้วคืนนั้นผมก็ฝันแปลกๆ
เป็นความฝันที่ทำให้ผมเริ่มตระหนักว่าตัวผมเองนั้นแย่แล้ว…

แย่มากกว่าที่คิด หลงไปมากกว่าที่ตัวเองคิดเอาไว้ซะอีก

จะถอนตัวก็ถอนไม่ทันแล้ว

ความฝันบ้าอะไรกัน ฝันดีหรือ? ถ้ามันไม่ใช่ฝันสิ คงจะดีกว่านี้อีก…

แล้วหลังจากวันที่ฝันนั้นคุณคิโชวอินก็หายหน้าไปเลย ทำเอาจิตตก คะแนนสอบร่วงลงมาจนมาซายะรู้สึกผิดปกติ แต่ผมก็กลบเกลื่อนไป

มีเหตุการณ์ที่ทำให้ผมได้อยู่กับคุณคิโชวอิน
ท่าทางที่ห้องพยาบาลน่ะ เห็นแล้วรู้สึกอยากเข้าไปกอดเลยล่ะ

อ้ะ ทำไปแล้วนี่นา

แต่ว่าตอนที่กำลังอยู่ในจังหวะดีๆ เธอกลับเลือดกำเดาไหล้สียได้
นี่คุณคิดอะไรอยู่ในหัวเหรอครับ คุณคิโชวอิน เรย์กะ…
ผมหลุดขำเลยนะ รู้ไหม

รู้ไหมตอนที่มาโอะจังเพื่อนของยูกิโนะร้องเพลงน่ะ พอผมได้มองคุณที่กำลังหน้าแดงกล่ำ บอกตามตรงนะว่ารู้สึกดีที่สุดเลย

ใบหน้าเล็กๆ ที่น่ารักราวกับตุ๊กตา ยิ้มแย้มแบบไม่เสแสร้ง วางตัวแบบเป็นกันเองไม่เหมือนคุณหนูทั่วไป
อาา อยากเข้าไปกอดอีกจังเลยล่ะครับ

แต่จังหวะที่ได้อยู่ด้วยกันไม่บ่อย รู้หรอกน่ะ ว่ากำลังหลบหน้าอยู่น่ะ แต่หนีไม่พ้นหรอกนะ!
ก็ผมมองคุณอยู่นี่ครับ

ตอนที่ได้คุยกับคุณคิโชวอินในสโมสร รู้สึกว่าดีจังน้า~
แค่จับมือ คุณก็หน้าแดงแล้ว จะน่ารักไปไหนกันน่ะ ไม่ยอมยิ้มให้ผมแบบเป็นกันเอง แต่ยิ้มแบบสุภาพ แบบนั้นมันน่าขัดใจจังนะ แต่ว่าพอผมคุยเรื่องยูกิโนะ กลับยิ้มอย่างดีใจ เป็นกระต่ายตาโตไปได้ น่าน้อยใจจังนะ…

แกล้งนิดๆ หน่อยๆล่ะกัน

อ่ะ ใบหน้าที่กำลังหาทางหนีก็น่ารักไปอีกแบบนะ คุณคิโชวอิน
อย่าเผลอหลุดสีหน้าสิ เห็นไหมเพื่อนในสโมสรกำลังมองดูอยู่นะ ระวังตัวบ้างสิครับ!

ไม่ให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้ทั้งนั้นแหละ

จะจัดการให้พ้นทางไม่ให้เข้ามาใกล้เด็ดขาดเลย กระต่ายตัวน้อย

>>35-36 อะ กูก็กำลังแต่งมุมมองเอ็นโจอยู่ 5555555
ทำไมวันนี้นกจังวะ ตั้งกระทู้ก็ตั้งซ้ำเขา //ปาดน้ำตา

>>36 ทะ..ทำไมอ่านแล้วดูสโตกเกอร์บวกยันเดเระมาเลย ถึงจะรู้สึกกรี๊ดแต่กลัว จอมมารไงไม่รู้ ท่านเรย์กะหนีไปปปป น่ากลัวโครตๆเลยจอมมารคนนี้

>>37 เอาเวอร์สองมา กุพร้อมอ่านเสมอทุกเวอร์ชั่น

>>37 ต่อเลย โม่งทุกตัวมีจิตใจเป็นหนึ่งเดียวกัน ขอให้มีอ่านเป็นพอ

>>37 ได้หมดเยยย พวกเราอยู่ได้ด้วยกาวเป็นเชื้อเพลิง
.
.
เออ เมื่อกี๊จะมาหวีดแต่ไม่ได้ มันขึ้นล็อคอ่ะ มีใครเป็นไหม?

ก๊าซซซซซซซ ขอบคุณเชื้อเพลิงจากโม่งทุกคนมาก โอ้ย วันนี้มีกำลังใจแล้ววว

>>37 ไม่เป็นไรนะมึง ถ้ามึงจะมากูก็จะรอ //บีบนวด

>>37 แต่งๆมาเหอะ กูชอบกาวหลากหลายยี่ห้อ

>>41 กูเป็นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

>>41 เป็นค่ะ มันล็อกตอนกำลังจะลงให้จบ
กำลังจะต่อ ขอเวลาสักครู่น้า โม่งทุกคน

>>37 เอามาอีกเวอร์ชั่นก็ได้ค่า อยากอ่าน

>>35-36
ต่อจากที่หลุดไปจ้า

.
.
“เฮ้ นายยิ้มน่ากลัวไปแล้วนะ ชูสุเกะ…”
ผมมองหน้ามาซายะที่มองหน้าผมแบบหวาดผวา
อ่า...เผลอหลุดยิ้มมาดร้ายไปซะแล้วสิ
“คิดบางอย่างอยู่น่ะ แล้วนายไม่ไปหาท่านแม่เหรอมาซายะ”
“ไม่ล่ะ ไว้ค่อยออกไปตอนจบงานแล้วกัน”
“อื้๋อ”
เป็นแบบมาซายะนี่ก็เหนื่อยใจเหมือนกัน แต่ว่ามาซายะเป็นพวกที่ไม่คิดอะไรอยู่แล้ว ที่วางมาดขรึมนั่นเป็นตอนที่คิดเรื่องอื่นเรื่อยเปื่อยอยู่ในหัวอย่าง ‘วันนี้กับข้าวเป็นอะไร’ แบบนั้นล่ะ
คุณคิโชวอินเองก็เป็นเหมือนกับมาซายะภาคผู้หญิงล่ะมั้ง…
อยู่ๆ ก็มีข้อความส่งมาจากสมุน(?) ไม่สิเด็กที่พอสนิทในห้องของผมว่ามีคนขอคุณคิโชวอินเต้นรำ และเจ้าหล่อนก็รับคำเต้นรำด้วย
เท่านั้นล่ะ ผมรีบเดินออกไปจากห้องเลย
ไม่หันไปทักท้วงมาซายะที่มองผมที่รีบลุกไปแบบผิดปกติด้วย
เจ้าหมอนั่น กล้ามายุ่งกับผู้หญิงของผมเชียวเรอะ!
ผมมองเจ้านั่นอยู่ที่หน้าฟลอร์เต้นรำ จ้องเขม็งไปที่คู่นั้น จนไม่รับรู้ว่าข้างตัวผมกลายเป็นไร้ร่องรอยของผู้คนไปแล้วด้วยซ้ำ
ทั้งยังเอามือจับเอวคุณคิโชวอินอีก จะทำให้ฝันร้ายไม่ได้ผุดไม่ให้เกิดเลยเชียวล่ะ
เหมือนเจ้านั่นจะรู้ตัวว่ากำลังถูกผมมองดูอยู่
ผมยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มธุรกิจ แฝงไปด้วยรังสีอำมหิต
ผู้ชายคนนั้นรีบปล่อยมือออกจากตัวของคุณคิโชวอินทันที!
ดีมาก ไปซะ
อย่ามายุ่งกับของคนอื่นเซ่!
พอคิดดู ถ้าไม่ทำตัวเป็นเจ้าของล่ะก็ เจ้าพวกมดปลวกแมลงพวกนี้ก็ยังเข้ามาหาคุณอยู่ดีสินะ
งั้นก็ขอประกาศในงานนี้เลยล่ะกัน!
พอมองหน้าของคุณคิโชวอินที่มีสีหน้าตื่นตระหนก ก็ทำไม่ลง
จะทำสีหน้ากลัวผมทำไม ผมแค่อยากเต้นรำกับคุณเองนะ
ไม่ให้ปฏิเสธหรอก ยังมีชนักติดหลังอยู่นะ คุณคิโชวอิน
ผมประมาทมากเกินไปใช่ไหม
ถึงคิดว่าจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ จนกว่าคุณจะรู้ตัว
“ท่านเอ็นโจเต้นเก่งจังเลยค่ะ~” แวบหนึ่งที่คุณคิโชวอินยิ้มให้ผม ใบหน้าน่ารักนั้นยิ้มกว้างเชียว โกงกันนี่นา
แต่ว่าผมเองก็พอกันนั่นแหละ มองดูก็รู้ว่าคุณคิโชวอินเจ็บเท้าอยู่ ก็ยังฝืนให้มาเต้นอีก

>>44 >>45 ตอนนั้นตกใจมาก แบบเห้ย เครื่องเราเป็นอะไรป่ะเนี่ย
ดีแล้วที่ไม่เป็นอะไร ตอนนี้โล่งใจล้าว

ขอโทษที่ใจร้ายนะ แต่ว่าคุณทำตัวคุณเองนี่นา
ใครใช้ให้ถอดเสื้อคลุมไหล่ เผยผิวขาวละมุนนี่
ใครใช้ให้เจ้าหมอนั่นมาลวนลามคุณ จนผมอยากจะลบร่องรอยนั้นออก
ใครใช้ให้คุณยิ้มหวานให้เจ้ามดปลวกแมลงนั่นกันล่ะ!
ไม่ได้แกล้งนะ แค่อยากให้รู้สึกตัวสักที
คุณยังมีผมตรงนี้นะ คุณคิโชวอิน
สุดท้ายก็ทนไม่ไหว ดึงมือของเธอออกจากฟลอร์เต้นรำ
คิโชวอินคนพี่จะเดินตามมาด้วย แต่ว่าผมกระซิบบอกให้พวกเพื่อนของผมสกัดทุกคนที่เข้ามาขัดผมกับคุณคิโชวอินเอาไว้ก่อนหน้านั้นแล้ว
“น้ำครับ”
“ขอบคุณค่ะ” คุณคิโชวอินกลับมายิ้มน้อยๆ เหมือนเดิมแล้ว
ผมเองก็ทำตัวขรึมไม่ไหวแล้วเหมือนกันนะ
ระวังตัวเองหน่อยสิ มีหมาป่าอยู่ตรงนี้นะ!
“พรุ่งนี้ ผมชวนเพราะเป็นวันอะไรคุณคิโชวอิน?”
ผมลองถามหยั่งเชิง หวังว่าคงไม่งี่เง่าจนไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้เป็นวันอีฟนะ คุณคิโชวอิน
วันที่ผู้ชายชวนผู้หญิงที่ชอบไป เป็นวันพิเศษของคู่รักเลยนะ!
แต่สุดท้ายผมก็พ่ายแพ้
เจ้าหล่อนยังซื่อบื้อเหมือนเดิมไม่มีผิด
.
.
.
เอาเถอะ ไม่เป็นไร ช้าๆ ไม่เร่งรีบ ไม่เร่งรัดอะไรหรอกนะ
แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ทำให้รู้ตัวนี่
คุณคิโชวอินที่ไม่ระวังตัวนั้น มีสีหน้าตื่นตระหนก เมื่อผมเอาใบหน้าไปประชิด น้ำเสียงสั่นๆ ของเจ้าตัวนั้นทำเอาผมสั่นไหวไปหมด
ตอนแรกก็แค่อยากแกล้งเล่นหรอกนะ
แต่คุณดันน่ารักเกินไปจนทนไม่ไหวแล้วล่ะ เรย์กะ
“...เรย์กะ”
ผมเรียกชื่อเธอ นัยน์ตาของกระต่ายตัวนี้ ฉายแววตกใจ สับสัน และสั่นไหว อ่าา น่ารักเกินไปแล้วครับ
ผมคลี่ยิ้ม แล้วเชยหน้าของเธอขึ้น จรดริมฝีปากที่หน้าผากกลมมนของเธอเบาๆ อย่างอ้อยอิ่งอยู่ตรงนั้นครู่ใหญ่
“เรย์กะ” ผมเรียกชื่อเธออีกครั้ง มองแววตาคู่นั้น อยากให้เธอรับรู้ความรู้สึกของผมบ้าง อยากที่จะโน้มตัวไปจูบที่ริมฝีปากเล็กๆ นั่น
ประทับตราเป็นเจ้าของ เหมือนกับความฝันคืนนั้น
ทว่าก็ดันมีตัวมารมาขัดขวางเสียได้
ชิ
ผมถอนตัวออกมาช้าๆ
คุณคิโชวอินผวาไปเลย
พอคุณพี่ชายของเธอมา เธอก็รีบไปเกาะเขาทันที
อ่า… ทำเกินไปหน่อยสินะ
กระต่ายกลัวจนตื่นตูมแล้ว
แต่ไม่เป็นไรหรอก
พรุ่งนี้ยังมีโอกาสอยู่ด้วยกันอีกทั้งวัน
ไม่ยอมให้หนีหรอกนะ
เพราะคุณเป็นของผม
คุณคิโชวอิน เรย์กะ
--------------
จบแระ

โอ๊ยยยยยย เขินโคตร เขินโคตรๆเลยแงงงง ;7; ขอบคุณสำหรับกำลังใจในการทำงานของตัวเองต่อค่ะ โคตรกร๊าวใจเล้ยยยย ,___,)///////

>>48 อูววววว ขี้หึงขี้หวงจังเลยนะคะ ประกาศความเป็นเจ้าของซึ่งๆหน้ากันไปเลย ปลาซิวปลาสร้อยอย่าได้มาแตะต้อง เดี๋ยวจะโดนความพิโรธจากจอมมาร