Fanboi Channel

เรื่อง : Fusei no Seikai
หมวด : แฟนตาซี
แนว : ไปต่างโลก...
พอเปิดมาก็เจอชื่อนิยายที่เป็นโรมันจิแบบญี่ปุ่น ก็ทำเอาแอบเกาหัวเบาๆ เรื่องย่อก็เบสิกมาก อย่างการโดนอัญเชิญมาต่างโลก... เรื่องย่อแม่งโคตรน่าติดตามเลยแสรดดด(หยาบคาย-[]-)
บทแรก
เปิดมาละบั่บ สั้นมว๊ากกก มีประมาณครึ่งหน้ากระดาษ ตัวหนังสือก็โคตรเล็ก ย่อหน้าก็ไม่มี เปิดมาด้วยประโยคเบสิกอย่างที่นี่คือที่ไหน แล้วก็มีคนโผล่ออกมา บอกว่าเขาเป็นคนอัญเชิญหล่อนมาที่โลกแห่งเอเดน แล้วประเด็นคือเด็กแม่งไม่มีตกใจเลยสักนิด เขาแนะนำตัวมาก็แนะนำตัวกลับ โดนลูบหัวก็ปล่อย what? ไม่คิดสงสัยว่าแม่งจะเป็นมิจฉาชีพลักพาตัวสักนิดเลยเหรอ? ตื่นมาในที่ที่ไม่รู้จัก เจอคนแปลกหน้าท่าทางน่าสงสัย มีลูบหงลูบหัวถึงเนื้อถึงตัว
พอดีกว่า จะเป็นลม...
ตัวเด็กถามว่าพามาได้ยังไง พี่แกก็บอกใช้เวทอัญเชิญ(เวทใส่ ย์ ด้วย ปวดใจ) แล้วก็ได้ยินหมาหอน ผู้ชายเลยบอกว่าจะมืดแล้วเข้าบ้านเถอะ แล้วก็เดินมาเจอบ้านที่ดูภายนอกดูแย่ แต่ที่จริงด้านในสะอาดสะอ้านดี มีคนออกมาต้อนรับ ชายเลยแนะนำว่าจะมีคนมาอยู่เพิ่มอีกคน ให้ไปจัดห้อง โครน่า(สาวใช้)เลยถามว่าเด็กนี่จะอยู่นานแค่ไหน พี่แกบอกน่าจะนานมาก พอสาวใช้ไปจัดห้องเลยหันไปพูดกับเด็กว่าให้นอนที่ห้องรับแขกก่อน เพราะห้องยังจัดไม่เสร็จ และที่เด็ดสุดๆคือ
อิเด็กนี่ชวนผู้ชายที่เพิ่งเจอกันให้นอนเป็นเพื่อน! โอ๊ย อยากด่าสักสองหน้ากระดาษ ความเป็นกุลสตรีไปไหนลูก? หนู 14 แล้วนะ ไม่คิดกลัว ระแวงคนแปลกหน้าบ้างเหรอ ฮือ อยากร้องไห้
บทสอง
เริ่มที่ฉากแอช(คนผู้ชาย)ตื่นมาตอนเที่ยงคืน ค่อยๆลุกจากเตียงเพื่อไม่ให้เด็กผู้หญิงชื่อโซเฟียตื่น พอพี่แกลุกออกมาก็มีเสียงทักดังจากด้านหลัง(เดี๋ยวนะ ตอนแรกบอกนอนในห้องรับแขก เตียงมาจากไหน แล้วไมเดินออกมาถึงมีห้องคนอื่นอยู่ด้านหลังไวจัง? นึกภาพบ้านนางไม่ออกจริมๆ)
คนที่มาใหม่เนี่ยชื่อเซเครต(โคตรแปล่งหูและปาก) พี่แกกับแอชก็คุยกัน บทสนทนามีความครุมเครือ มียกหัวข้อสนทนาเกี่ยวกับโซเฟีย แล้วนางก็โผล่มาตามหาแอช พอเห็นก็วิ่งไปหา แอชเลยปลอบว่าเขาแค่ออกมาเดินเล่น โซเฟียบอกหล่อนอยากเข้าห้องน้ำ แต่กลัวความมืด จะให้แอชพาไป เซเครตเลยไม่กวน พูดลา แล้วพอแอชหันมามองเขาก็หายไปแล้ว โซเฟียถามอีกฝ่ายเป็นใคร แอชเลยบอกว่าเป็นเพื่อน ชื่อเซเครต แล้วนางก็จับมือโซเฟีย กระซิบอะไรกันบางอย่างทำให้เด็กน้อยหน้าแดง
โอเค จะพยายามไม่บ่นละกัน...
(อีกสามตอนเดี๋ยวตามมาทีหลัง)

>>847 มีความเบียวสู๊งสูง

กูลองสุ่มอ่านที่โม่งมาแปะ4-5เรื่อง ไม่โดนสักเรื่อง ทำไมเด๋วนี้เขียนนิยายกันง่อยจังวะเด็กดี

เรสท อ่านไงวะ เรสท์ เรสทะ เรสเท่อะ กูงง 555

>>851 ต่อ
บทสาม
มาบทนี้พัฒนาขึ้นวุ้ย!
ฮะ เนื้อหาสมเหตุสมผลขึ้นเหรอ? เปล่า แม่งยาวขึ้นประมาณสามบรรทัด ส่วนตัวหนังสือแม่งก็เล็กเหมือนเดิม แถมมีแปะเพลงด้วยนะเอ้อ
อ่านเรื่องนี้แล้วอยากร้องไห้ไงไม่รู้ รู้สึกชีวิตแม่งไม่มีอะไรดีสักอย่าง รู้สึกอยากเป็นโรคซึมเศร้าขึ้นมาทันที เฮ้อ
ฉากแรกพูดถึงการถูกตามล่าของผู้หญิงคนหนึ่งโดยฆาตกร ในส่วนของบรรยายที่ยาวแค่ไม่กี่สิบคำ มีคำว่าเธอถึงสองตัว
ผู้หญิงถูกฆ่า มีทหารผ่านมาเห็น ก็โดนพี่ฆาตกรโชว์เทพปามีดปักกลางหัวดับอนาถไปอีกราย เดินไปเก็บมีดเหน็บข้างเอวแล้วก็จากไป
เช้าวันต่อมาที่บ้านของแอช เปิดมาที่บทสนทนาของแอชกับโซเฟีย แอชถามว่าเขาจะไปเมืองๆหนึ่ง อยากไปไหม อีกฝ่ายก็ตอบอย่างไม่ลังเลว่าอยากค่ะ พี่แกเลยใช้เวทพาไปที่โน่น(ที่เจ็บปวดคือพอบอกว่าว่าไปก็โผล่ที่โน่นเลย ไม่มีอะไรแสดงความแตกต่างของสถานที่หรือเวลาหรือเวทมนตร์ที่ใช้สักนิด อยากร้องไห้) พอมาถึง โซเฟียที่ตื่นตากับที่นี่เลยถามว่านี่คือเมืองนั่นจริงเหรอ แอชก็ตอบว่าใช่ ทำไม นางก็บอกว่าเปล่า สวยดี มีเขินหน้าแดงด้วยนะ คืองงมาก ถามเพื่อ? พี่แกก็บอกอยู่ว่าจะพามาๆ โอ๊ย เครียด!
ไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนแล้วเศร้าขนาดนี้มาก่อน...
แอชเห็นว่าที่ที่หนึ่งมีคนมุงเยอะ เลยบอกโซเฟียว่าไปดูกันเถอะ พอไปดูก็เจอศพ ก็เลยปิดตาโซเฟีย พี่แกก็ถามคนแถวนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น ชาวบ้านเลยบอกว่ามีฆาตกรชื่อเจฟ เดอะ คิลเลอร์(หน้าขาวๆกับปากฉีกๆนี่ลอยมาเลย- -) โดยพี่แกชอบเหยื่อที่เป็นเด็กตาฟ้า แอชก็กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับโซเฟีย
แล้วฉากก็ตัดมาตอนกำลังกลับบ้านอย่างง่ายดาย ประเด็นคือพวกนางหลงกันจ้า ความระมัดระวังอยู่ไหนพี่ ความรอบคอบอยู่ไหนฮะ!
ต่อๆ สรุปคือมีคนเอากระดาษมาส่งให้แอช บอกถ้าอยากเจอเด็กให้ตามแผนที่ในกระดาษมา พี่แกก็ตะโกนถามด้วยความโกรธว่าแกเป็นใคร ชายปริศนาบอกแค่ว่าเป็นคนหวังดีคนหนึ่ง แอชไม่สนใจก็วิ่งไปตามแผนที่
บทสี่
บทนี้อ่านแล้วก็ร้องเหี้- เอ๊ย เฮ้อหนักมาก เริ่มมาพี่แอชมาถึงโกดังก็ถีบประตูเข้ามาร้องหาโซเฟีย แต่เจอฆาตกรแทน อีกฝ่ายทักแอชว่าเป็นผู้พิทักษ์ แล้วแอชก็ถามกลับ แล้วในประโยคคำพูดของฆาตกรเนี่ย มันมีอยู่วรรคหนึ่งคลุมเป็นสีดำเอาไว้เพื่ออะไรก็ไม่รู้ แล้วทั้งสองก็สู้กันไป แล้วแอชก็เรียกเคียวพิพากษาออกมากะฆ่าฆาตกร แต่พี่แกฮึด เอามีดไล่แทงไม่เลิก พี่แอชเราเลยเอาเคียวไปกรีดที่แขนฆาตกร(คนเขียนใช้ประโยคนั้นจริงๆ)จนเลือด(ใช้ตัวหนังสือสีแดง)ไหล
พอเห็นว่าตัวเองจะแพ้ ฆาตกรก็บอกว่าโซเฟียอยู่หลังลังไม้(บอก-ง่าย-ไป-ไหม-วะ-คะ?) แล้วพี่แกก็ตายไปตามระเบียบ แอชไปหาโซเฟีย อีกฝ่ายนั่งกอดเข่าอยู่หลังลังไม้ แอชเข้าไปปลอบใจ แล้วคิดว่าตัวเองแปลกไป ทำไมต้องปลอบใจด้วย แล้วก็ชวนกันกลับบ้าน
บทห้า
ดีใจมากที่เรื่องนี้มาแค่ห้าตอนสั้นๆ เพราะถ้ามากกว่านี้ คงได้ไปหาหมอขอยาดับอาการเครียดมากินก่อนแน่ๆ อ่านแล้วเครียดค่ดๆ ยิ่งกว่าข้อสอบซะอีก
เริ่มมาเป็นคำพูดอะไรสักอย่างที่ขี้เกียจจะสนใจ แล้วพี่แอชของเราก็สะดุ้งตื่น บ่นๆกับตัวเองว่าฝันอีกแล้ว แล้วก็ย้อนไปเมื่อสองปีก่อน ที่พี่แกบ่นว่าไม่มีพลัง แล้วมีซาตานมาเสนอให้แลกวิญญาณกับพลัง แต่ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อเซฟีน่าไม่ยอม ใช้ดาบพุ่งเข้าโจมตีซาตานแต่ไม่เป็นผล ซาตานเลยจะดึงวิญญาณแอช แต่เซฟีน่ามาขวาง เลยโดนดึงวิญญาณไปแทน แลกกับเคียวของซาตาน
แอชขอโทษเซฟีน่าที่ปกป้องไม่ได้ เซฟีน่าเลยให้แอชสัญญาจะใช้พลังในทางที่ถูกต้อง แล้วนางก็ม่องเท่ง แอชเลยพาไปฝังไว้ใกล้ๆบ้าน
แอชโดนโซเฟียปลุกให้ตื่น
จบ
สรุป ภาษา ยังบรรยายน้อยและติดขัด คำผิดมี คำซ้ำก็มี เรียบเรียงประโยคแปลกๆ เนื้อเรื่องก็ดู...นั่นแหละ เดินเรื่องไวเกินจนลืมที่จะเก็บรายละเอียดข้างทาง ยิ่งลดทอนความน่าสนใจลง บรรยากาศหรือสิ่งแวดล้อมไม่ชัดเจน แม้แต่หน้าตาตัวละครเอกทั้งสองยังไม่ชัดเจนเลยด้วยซ้ำ แต่หน้าแรกนิยายมีแปะรูปประกอบเลยยังพอมโนได้
ตัวละครอย่างโซเฟียดูไร้เหตุผลมาก คนเขียนระบุว่าอายุ 14 แต่ทำตัวอย่างกับเด็ก 5 ขวบ คือคนเขียนคงอยากให้ตัวละครน่าปกป้อง แต่ทำไมต้องเชื่อคนง่ายขนาดนั้นวะคะ!? ใสซื่อบื้อไปไหม ปวกเปียก แอ๊บแบ๊วไปอีก คือมันไม่ได้ดูโมเอะน่าปกป้องอ่ะ มันน่าเอาไปทอดกิน- - อย่างกับโดนเลี้ยงมาในทุ่งหญ้าบนเนินเขา มีสัตว์เลี้ยงเป็นยูนิคอร์น ดื่มสายรุ้งแทนน้ำ กินดอกไม้เป็นอาหารงั้นแหละ
เสียพลังงานชีวิตหนักมาก อาจจะไม่ได้แย่ไปซะหมด คือภาษาถ้าเกลาสักหน่อยก็อ่านได้แหละ แล้วคือ ใส่ธีมก็เป็น แนบเพลงก็เป็น ลงรูปประกอบก็ได้ แต่งสีอักษรล้วนเป็นหมด แล้วยังเก่งขนาดคิดชื่อเรื่องเป็นภาษาญี่ปุ่น(ที่ไม่รู้มีความหมายจริงไหม) ชื่อตอนก็เป็นภาษาอังกฤษ แล้วทำไมไม่ขยายตัวอักษร? คือบั่บ...เฮ้อ
อันนี้ดูติหนักมาก ไม่ได้ตั้งจะด่าเอามันส์หรืออะไรนะ แต่อารมณ์ตอนอ่านมันอย่างนั้นจริงๆ เครียด…