ไม่ถึงกับสับละเอียดเป็นหมูบะช่อนะ แค่ออกความคิดเห็นเฉยๆ มือใหม่สุดๆ
เรื่อง : Corsair's King ปริศนาโจรสลัดสะท้านโลก
บทนำ
เริ่มมาบนนำก็ชะงักเลย ท้องฟ้ายามเย็นมีสีส้ม สีชมพู โอเค ก็ลื่นดี แต่พอมาวรรคสองแล้วจ้องอ่านสองรอบ ไม่รู้ว่าเบลอรึเขียนงงจริงๆ
‘ท่าเรือในขณะนี้เงียบสงบ เรือประมงขนาดใหญ่เล็กถูกล่องออกไปตั้งแต่เช้าและคงกลับมาในเช้าอีกวันหนึ่ง ยิ่งเวลาผ่านไป...ความมืดยิ่งครอบคลุมไปทั่วบริเวณ’
บรรยายท่าเรือ บรรยายเรือออกฝั่งแต่เช้าและกลับเช้าอีกวัน แล้วมาบรรยายว่าฟ้ายิ่งมืดเรื่อยๆ...
งงนิดๆ แต่อ่านรอบสองก็เก็ต โอเค ช่างมันไป
วรรคต่อมาบอกไม่มีใครอยู่ แต่อีกวรรคบอกเว้นแต่ร่างหนึ่ง อ้าว จะมีรึไม่มี ก็รู้นะว่ามีแต่ แต่มันก็แอบแย้งนะ รึนี่คิดมากไปเองแว้ 555+
วรรคต่อๆมาก็พูดถึงเสื้อผ้า สีผม ตาคม บลาๆ แล้วต่อด้วยวงเลือดที่เปื้อนเสื้อ ตบท้ายด้วยบอกว่าถ้าถึงพรุ่งนี้นักฆ่าแห่งเวนเวิร์ธ(ก็เจ้าคนเจ็บน่ะแหละ) อาจจะดับอนาถเป็นข่าวก็ได้
วรรคต่อๆมาก็ไม่มีอะไรให้สนใจ พูดถึงแผล บอกว่าแป็นนักฆ่าที่ทำงานพลาด อะไรทำนองนั้น
ตัดฉากจากพี่นักฆ่ามาก็เป็นภาพความชุลมุนของเมืองท่าที่ถูกโจรสลัดบุก แล้วก็พูดถึงธงของโจรสลัดที่นางชักขึ้นเสาว่ามันไม่ใช่ธงธรรมดาๆ แต่มีลวดลายโง้นงี้แปลกตา
แล้วก็ตัดมาที่ฉากคนคุยกัน มีทั้งกะลาสีนามไซโลธอน กัปตัน ชายสวมแว่น ไซโลธอนถามว่าจะเอายังไงกับกัปตัน ยิงเลยมั้ย แต่ชายสวมแว่นก็ขัด แล้วมีกะลาสีผิวเข้มอีกคนพูดขึ้นว่าเปลี่ยนจากใช้ปืนมาเป็นดาบระลึกอดีตกันดีกว่า ยังมีบอกอีกว่าแม้จะผิวเข้มแต่ก็หล่อเหลาเฉกเช่นลูกเรือคนอื่น
...อืม โอเค
พอกัปตันแกอนุญาต ก็มาถึงฉากโชว์เทพของเรือที่บอกว่แล่นเร็วขนาดที่ตามองไม่ทัน ยิงฟันแทงไม่เข้า หน้าตายังคงสะอาดหมดจดไม่มีรอยเสียหาย(เรือแม่งสักยันต์?) ว่าแล้วเรือก็เร็วขึ้น ชนท่าแล้วจอด พวกทหารก็บอกให้ยอมจำนนตามสไตล์ แต่คนบนเรือเอาแต่หัวเราะ ถึงคราวที่กัปตันออกโรง ขนาดอยู่กลางวงศัตรูยังมีอารมณ์มาบรรยายความหล่อ แล้วพี่แกก็โชว์เทพตามสเต็ป
ก็ไม่ได้ขัดใจอะไรนะกับเรื่องบรรยายความหล่อได้ทุกเวลาเนี่ย เพราะทางนี้ก็ชอบบรรยายประมาณนี้แต่บั่บ...อะไรคือหล่อตั้งแต่กะลาสีวะ เฮ้ย นี่เรือโจรสลัดหรือโฮตส์คลับลอยน้ำ?
กลับเข้าเรื่อง พอพี่แกโชว์เทพจัดการไปหลายคนเสร็จก็บอกให้ไปปล้นแต่อย่าฆ่าผู้บริสุทธิ์ แล้วก็ป๊ะเข้ากับเงาตะคุ่มๆเลยเดินไปดู วรรคต่อมาจึงเฉลยว่าไอ้เหตุการณ์ช่วงแรกของพี่นักฆ่าใกล้ตายกับพี่กัปตันบุกท่าเนี่ยมันต่อกัน(คืออ่านตอนแรกไม่รู้จริงๆว่ามันต่อกัน)
พอเจอกัน พี่กัปตันก็โชว์เทพวินิจฉันแค่แตะแผล สรุปว่าจะตายในอีกครึ่งชั่วยาม แล้วก็ถามว่าอยากตายรึอยู่ แล้วก็มีบรรยายรอบข้างบ้างอะไรบ้าง มีลูกน้องคนนึงมารายงาน พี่กัปตันเลยบอกว่าถ้าเขาไปถึงเรือต้องแล่น พอกลับมาอยู่ตามลำพัง พี่นักฆ่าเลยถามกลับว่าแล้วมีใครอยากตาย
และพี่กัปตันก็ชวนนักฆ่าไปด้วยตามสเต็ป พี่กัปตันถามเดินไหวไหม ทางนั้นก็ไม่ตอบ แต่ยืน แล้วก็เซ พอพี่กัปตันประเมินดูจนมั่นใจว่าทางนั้นคงเดินไม่ไหวเลยพาดบ่าอย่างนุ่มนวล...สรุปเรื่องนี้วายหรือคนเขียนจงใจใช่มั้ย นึกว่าจิ้นไปเองคนเดียว
แล้วก็จบบทนำด้วยการทิ้งทวนว่าพี่กัปตันเหมือนกำลังหาอัญมณีอะไรบางอย่าง มีนกถึงองค์รัชทายาท บอกว่าดวงตาฉายแววความหวังริบหรี่แล้วก็จบบทไป
สรุปคือภาษาดี แต่รู้สึกว่าเนื้อเรื่องไม่ค่อยดึงดูดใจเท่าไหร่ โทนเรื่องดูเหมือนจะจริงจังๆ มีความดราม่า ดิบนิดๆ
ปล.คงสับแค่ตอนเดียวแหละ รู้สึกไม่ค่อยอยากติดตามต่อเท่าไหร่