Secret End (inception level 2)
Act 2 : part 3.1
เฮือก พลังงานหมดแล้วค่ะ ทันเวลาพอดีเลยค่ะ ขอคืนเวทีให้พระเอกตัวจริงไปแล้วกันนะคะ ให้มายืนหน้าเชิดเหมือนเป็นจักรพรรดินีนานกว่านี้ไม่ไหวแล้วค่ะ
ฉันเกือบจะล้มลงแล้วก็เป็นเอ็นโจวที่คว้าเอวโอบไหล่ประคองฉันไว้ทันก่อนจะทำขายหน้าชาวบ้านเขา
ถ้าเป็นเวลาปกติ ฉันคงรีบขอให้เอ็นโจวปล่อยฉันลงไปแล้ว แต่ขอยืมไหล่มาพักหายใจสักหน่อยแล้วกันนะคะ ลงจากเวทีได้ก็ขอเป็นฝ่ายมองละครเงียบๆ อยู่ข้างๆ บ้างนะ
"คุณคิโชวอิน"
"คะ?"
"ที่พูดเมื่อกี้... มันจะเป็นอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ?"
หืม? หมายถึงอันไหนนะคะ ฉันพูดออกไปตั้งเยอะเลยนะ
"ที่ว่าผมยังมีความหวัง?"
"แน่นอนค่ะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ศูนย์หรอกค่ะ นอกซะจากเธอคนนั้นมีคนที่หมายปองอยู่แล้วล่ะนะ"
"ผม...ควรจะ... สารภาพ?"
"แน่นอนค่ะ ถ้าไม่พูดออกไปอีกฝ่ายก็ไม่มีทางรู้หรอก แถมถ้าเป็นท่านเอ็นโจวล่ะก็ต่อให้เธอไม่สนใจ ก็ต้องมีหวั่นไหวบ้างแน่ ๆ ค่ะ"
ฉันตอบอย่างขอไปทีและอยากบอกองค์ชายมากว่า เลิกพูดไร้สาระสักทีเถอะน่า! ดูจักรพรรดิ์ลงดาบเงียบๆ ไม่เป็นรึไงยะ เมื่อกี้ฉันลุยเดี่ยวมาเหนื่อยจะตายอยู่แล้ว ไม่ต้องพูดถึงวิญญาณท่านเรย์กะแห่ง Kimi dolce ด้วย ปลิวออกไปได้สักพักแล้วค่ะ
"ฟังดูมีประสบการณ์จังน้า"
"หึ ฉันน่ะเป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจให้กับหัวหน้าห้อง อิวามุโระคุง และท่านคาบุรากิเชียวนะคะ อาคิสาวะคุงกับซากุระจังเองก็เป็นเพราะฉันหรอกนะคะถึงเข้าใจกันได้น่ะ"
ไม่อยากจะคุยหรอกค่ะ แต่ทุกคนน่ะสมหวังดั่งใจเชียวล่ะ แหม ก็ฉันน่ะเป็นคิวปิดผู้เก่งกาจนี่นา
"แต่นั่นมันไม่ใช่ประสบการณ์ส่วนตัวเลยนี่นา"
... เงียบไปเลยนะยะ! อย่าพูดแบบนั้นเชียว ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้มันกลายเป็นแบบนี้สักหน่อย! มันไม่ใช่ความผิดของฉันเลยนะที่ต้องมาเป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่บ้านคานทองเนี่ย! จะให้ทำยังไงล่ะยะ!
เอ็นโจวยิ้มกว้างแล้วหัวเราะออกมา หน้าตาดูสดใสขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้
ทำยังไงดีคะ ฉันเริ่มหมั่นไส้หมอนี่มากกว่าสงสารแล้วค่ะ ความสงสารนั่นนะเก็บมาไว้ให้ตัวเองหมดแล้ว
"คุณคิโชวอิน"
"อะไรอีกคะ?"
ยังจะพูดอะไรอีกน่ะหะ! พองานล่มแล้วพูดมากขึ้นมาเลยนะยะ!
ใช่สิ องค์ชายสมหวังแล้วจะเฉดหัวอัศวินที่มาช่วยเหลือทิ้งไปก็เป็นเรื่องปกตินี่ แล้วเรื่องก็อาจจะกลายเป็นว่า ฉันถูกตราหน้าเป็นยัยนางร้ายที่ล่มงานแต่งงานคนอื่น หมดกันอนาคตของฉัน
เอาเถอะ อย่างน้อยที่ท่านพี่คนนี้เกี่ยวก้อยสัญญาไว้ก็ทำสำเร็จครึ่งหนึ่งแล้วนะยูกิโนะคูงงงง
“ผมรักคุณ"
“ค่ะ”
...
..
.
เอ๊ะ? สะต๊อปปุ! เมื่อกี้ว่ายังไงนะคะ!?
★ ★ ★ ★ ★
