.
.
.
.
คุณทาคามิจิได้รับเลือกให้เป็นผู้ฝึกงานในบริษัทเมื่อห้าวันก่อน
ด้วนประวัติขาวสะอาด ราบเรียบ ไม่มีอะไรแอบแฝง รวบทั้งผลการเรียนที่น่าตื่นตะลึงทำให้เธอได้รับการฝึกอย่างรวดร็ว
แต่งานของเด็กฝึกงานย่อมไม่เกี่ยวข้องกับเอกสารสำคัญ เธอไม่สามารถเข้าทำงานได้เพราะเธอยังเป็นแค่นักศึกษามหาวิทยาลัย
แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา
เธอพอมีความรู้ทางด้านคอมพิวเตอร์ แม้ไม่มากนักแต่หลังจากวางแผนการ เธอจึงเข้าเรียนกับผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ เธอก็ใช้เวลาไม่นานในการเรียนรู้มัน
เธออาจไม่เก่งในหลายๆด้านที่คนทั่วไปเขาเป็นกัน และเรื่องมันสมองกับแรงกายเธอมั่นใจยิ่งกว่าใคร บวกกับบุคลิกของเธอทำให้ถูกไว้เชื่อใจได้โดยง่าย
และที่สำคัญเธอไม่ได้มาตัวคนเดียว
พันธมิตรลับของเธอมีทั้งคนที่สมัครฝึกงานมาด้วยกัน ล้วนเป็นผู้มีความสามารถ
รวมทั้งในตัวบริษัทเองก็ยังมีคนที่ซื่อสัตย์กับตระกูลคิโชวอินอย่างลับๆซึ่งคุณซาซามิจิอดีตเลขาของนายใหญ่ตระกูลคิโชวอินยืนยันว่าเชื่อถือได้ คนเหล่านั้นยังคงหลบซ่อนตัวและไม่ถูกปลดจากตำแหน่ง
เพื่อรอเวลาที่จะโจมตีกลับ
ทุกคนค่อยๆทำหน้าที่ของตนเองอย่างเงียบเชียบ ทำตัวราวกับไม่รู้จักกัน
บริษัทมีการตรวจสอบอย่างเข้มงวดมากขึ้น อาจเพราะเจ้าของบริษัทมีความหวาดระแวง เขาให้ทุกวิถีทางเพื่อป้องกันคนคิดไม่ซื่อกับตัวเขา ถึงกับจ้างคนมาวางระบบบริษัทใหม่ รวบทั้งวางระบบดักรับข้อมูลแบบทุกจุดโดยไม่ให้ใครรู้
พวกเธอรู้เพราะเคยลองเจาะระบบแล้วเจอเข้า เกือบแย่ไปเหมือนกัน เลยต้องลองหาวิธีใหม่ๆ
และเหมือนประธานบริษัทจะอ่านเกมได้ไม่ครบ
เขาคิดว่าศัตรูของเขาคือพวกกลุ่มชนชั้นสูงที่รวมกลุ่มกัน สายตาของเขาจึงมองแต่เบื้องบน
ลืมมองเหล่ามดงานตัวน้อยที่ค่อยๆขับเคลื่อนการกระทำบางอย่าง
ที่คอยทำงานให้โดยไม่หวังผล ไม่มีหลักฐานให้สืบสาวว่าเกี่ยวพันกัน
เพราะทุกคนล้วนทำด้วยใจ
เพื่อราชินี
ข่าวสารในบริษัทถูกส่งต่อจากเธอไปยังอุเมวากะ อาสึกะและเพื่อนของเขา
หากคนเดิมที่มาส่งและรับข้อมูลปรากฏตัวบ่อยย่อมเป็นที่ต้องสงสัย พวกเราจึงรวบรวมพรรคพวกจากโรงเรียนเก่า บางคนอาจไม่รู้จักคุณคิโชวอินด้วยซ้ำแต่ก็ยอมมาช่วยเหลือเพราะเพื่อนของตนขอ
มดตัวเล็กๆไม่กี่ตัวค่อยๆเพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น เพิ่มขึ้น
จนกลายเป็นกองทัพขนาดย่อม
วันนี้เธอได้ข้อมูลสำคัญมาแล้ว จากสมาชิกดั้งเดิมของบริษัทที่ซื่อสัตย์ต่อตระกูลคิโชวอิน
พวกเราทำการตรวจสอบจากหลายวิธีจนแน่ใจว่ามันเป็นของจริง
.
.
.
“พิซซ่ามาส่งครับ” รอบนี้คนรับส่งเป็นรอบของอุเมกาวะ อาสึกะ อีกครั้ง
“ขอบคุณค่ะ ส่วนนี่ทิปนะคะ” ทาคามิจิ วาคาบะจ่ายเงินที่เขียนรหัสบางอย่างไว้บนตัวใบออกไป
พนักงานพิซซ่ายิ้มร่าอย่างเบิกบานรับข้อความนั้นไป ก่อนเดินทางไปยังจุดหมายต่อไป
มดตัวน้อยค่อยๆกัดกินราชสีห์ทีละน้อย
ทีละน้อย..
จบตอนที่ 3
ตอนที่สี่เจอกัน ในสักวันหนึ่ง //เหม่อมองท้องฟ้า
คิดว่าน่าจะห้าตอนจบค่ะ