ตอนแรกลองแต่งมุมมองยูกิโนะตามรีเควสจากบนๆ แต่ออกมากลายเป็นดาร์กยูกิโนะ เลยไม่เอาดีกว่า เปลี่ยนเรื่องๆ 5555
เคยเปรยๆไว้ในกระทู้แรก >>>/webnovel/3289/978 นึกอยากเอามาแต่งขยายต่อ เห็นมีฟิค Bad End แล้ว ฟิคแต่งงานก็ Happy End แล้ว
อันนี้คงเป็น Secret End?
_____________________
ด้วยการ์ดเพียงแผ่นเดียว กลับทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนแปลงและเคลื่อนไหว
ฉันเองก็พอจะได้ยินข่าวนั้นมาบ้าง แม้จะรู้สึกแปลกใจที่มันดูจะเงียบผิดปกติราวกับเป็นเรื่องปกปิด แต่เพราะรู้มาตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว จึงไม่ได้คิดอะไรนอกไปจากความยินดี ทว่าหลายวันให้หลังจากนั้นฉันกลับได้พบกับคาบุรากิที่มาพร้อมกับการ์ดเชิญใบนั้น และขอร้องให้ฉันไปช่วยเหลือเอ็นโจ
"ถ้าเธอปฏิเสธล่ะก็ตระกูลคิโชวอินของเธอไร้ที่ยืนแน่!"
แบบนั้นเรียกว่าขอร้องเหรอคะ!? อย่ามาลากฉันและตระกูลไปเกี่ยวด้วยซิ!
"ชูสุเกะช่วยอะไรเธอมาตั้งเยอะแยะ แล้วเธอจะนิ่งดูดาย ไม่สำนึกบุญคุณอย่างงั้นเหรอ!?"
ฉันระลึกออกแต่หนี้และดอกเบี้ยราคาแพงเท่านั้นล่ะค่ะ
แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ!?
✦✦✦
ถัดจากนั้นท่านไอระและท่านยูริเอะก็มาเกลี้ยกล่อมฉัน
"ชูสุเกะน่าสงสารมากเลยนะ ดูท่าทางไม่ดีเลยล่ะ เรย์กะจังช่วยเขาทีเถอะนะ"
"ถ้าเป็นเรย์กะจังล่ะก็คงไม่มีใครกล้าขัดขวางแน่ พวกเราจะช่วยอีกทาง ขอแค่เรย์กะจังไปห้ามทัพไว้ก่อนน่ะ รบกวนทีนะ"
จะให้ฉันเป็นแม่ทัพเนี่ยนะคะ? ทำไมไม่เป็นคาบุรากิเล่า เป็นจักรพรรรดิไม่ใช่รึไง อำนาจของฉันน่ะใช้ได้แค่ในซุยรันเท่านั้นแหละค่ะ กะคนข้างนอกน่ะฉันไม่ไหวหรอกนะคะ
"ขอร้องล่ะ เรย์กะจัง!"
ถึงจะพูดแบบนั้นกันก็เถอะ...
✦✦✦
รถลีมูซีนบ้านคาบุรากิที่ลักพาตัวฉันจากที่ทำงานมาส่งที่หน้าโบสถ์ ที่นั่นยูกิโนะคุงในชุดคนป่วยยืนรออยู่ ได้ข่าวว่าไม่สบายหนัก ทำไมถึงออกมาตากลมแบบนี้ล่ะ!?
"ท่านพี่เรย์กะ ช่วยท่านพี่ด้วยนะครับ!"
อุก อย่าทำหน้าแบบนั้นซิจ้ะ
"นะครับ ท่านพี่เรย์กะ!"
ยูกิโนะคุงกุมหน้าอก ไอค่อกแค่กก่อนจะทรุดตัวลง
ยูกิโนะคุง!
พยาบาลที่อยู่ไม่ไกลรีบเข้ามาช่วยเหลือพายูกิโนะขึ้นเตียงพยาบาล
"สัญญากับผมนะครับท่านพี่เรย์กะ... ว่าจะพาท่านพี่ออกมา... ผมจะรอที่โรงพยาบาลนะครับ..."
ยูกิโนะยิ้มทั้งที่หน้าซีดเซียวกุมมือฉันแน่น หลังจากเกี่ยวก้อยสัญญาก็ขึ้นรถพยาบาลที่จอดรออยู่ข้างหลัง เปิดหวอเสียงดังแล้วขับจากไป
เหลือฉันคนเดียวที่หน้าโบสถ์
สิ่งที่ติดตัวฉันมาด้วยมีเพียงพัดดำออกศึกที่คาบุรากิคงฉกฉวยมาด้วยตอนที่ลักพาตัวฉันออกมาจากบริษัท
สถานการณ์บังคับกันชัด ๆ เลยค่ะ แต่ทุกคนพยายามขอร้องกันขนาดนี้จะให้นิ่งเฉยก็คงไม่ได้ แถมจากเรื่องราวที่ได้ฟังมาแล้ว ฉันเองก็ไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้นักหรอกนะ
ฉันกางและหุบพัดในมือไปมา ทำใจให้สงบ ก่อนจะเชิดหน้าเดินเข้าไปข้างใน
✦✦✦
"ฉันขอคัดค้านค่ะ!"
ฉันกลายเป็นจุดสนใจจากทุกคนทันที ภายในโบสถ์มีแต่คนหน้าตาไม่คุ้นเคยทำสีหน้าประหลาดใจส่งเสียงฮือฮาออกมา อึก ทะลุกลางปล้องกลางงานชาวบ้านเขาแบบนี้ ฉันจะโดนสาปแช่งมั้ยน่ะคะ โอ้ พระเจ้าและบรรดาสาวกทั้งหลายที่อยู่ในโบสถ์ ได้โปรดเห็นแก่เจตนาของฉันด้วยเถอะค่ะ
ฉันก้าวเท้าไปตามทางเดิน ไปที่ส่วนหน้าของโบสถ์ที่จัดทำพิธี เอ็นโจและผู้หญิงคนนั้นยืนอยู่ด้วยกัน
"คุณคิโชวอิน...?"
เอ็นโจดูอิดโรยเหมือนพักผ่อนไม่เพียงพอ สีหน้าไร้อารมณ์ผิดไปจากทุกทีนั้น เบิกตากว้างอย่างแปลกใจ
"ท่านเอ็นโจคะ ฉันเป็นตัวแทนจากเพื่อนๆและคนสนิทของท่านเอ็นโจ ขอคัดค้านการแต่งงานนี้ค่ะ! การแต่งงานน่ะต้องเกิดจากความรักซิคะ ไม่ใช่เรื่องของธุรกิจหรือวงศ์ตระกูล ไม่ใช่การบังคับกัน ท่านเอ็นโจไม่คิดแบบนั้นเหรอคะ?"
"นี่เธอ!"
ผู้หญิงคนนั้นพยายามแทรกตัวเข้ามา ฉันสะบัดพัดในมือแล้วโบกไปที่ใบหน้าของเธอจนเธอเซถลาล้มลงไป "ฉันคุยกับท่านเอ็นโจอยู่ กรุณาอย่าสอดค่ะ!"
"ท่านเอ็นโจเองก็ไม่ได้สมัครใจเลยใช่มั้ยล่ะคะ?"
"... แล้วถ้าเป็นคุณคิโชวอินล่ะจะทำยังไง?"
"ฉันน่ะเหรอคะ? ... ถ้าเป็นฉัน ฉันยอมบวชซะยังดีกว่าแต่งกับคนที่ไม่ได้รักค่ะ!"
"งั้นเหรอ..."
เอ็นโจยิ้มจาง ๆ ท่าทางอย่างกะตุ๊กตาไร้เรี่ยวแรง เอาพัดตบหน้าเรียกสติสักทีดีมั้ยนะ?
"แน่นอนซิคะ ไม่อย่างนั้นเราจะต้องอยู่กับคนที่ไม่ได้รักไปตลอดชีวิตน่ะเหรอคะ ตกนรกทั้งเป็นชัด ๆ ! จะบอกว่าอยู่ไปเดี๋ยวก็รักกันเองน่ะเหรอคะ ไร้สาระ! นั่นก็เพราะว่านอกจากหย่าแล้วมันก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วไม่ใช่หรือไงกัน?
"ฉันได้ยินมาจากท่านไอระนะคะ ว่าท่านเอ็นโจน่ะ มีคนที่รักอยู่แล้ว แล้วจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้เหรอคะ? แล้วเธอคนนั้นล่ะ? อย่าทิ้งความสุขส่วนตัวไปเพราะความเห็นแก่ตัวของคนอื่นซิคะ!"