จบพิธี เอ็นโจจับมือฉันเดินตามหลังทุกคนไปยังหน้าประตูโบสถ์ ตอนนี้ได้เวลาที่เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้แล้วล่ะค่ะ ยิ่งเป็นดอกไม้จากฉัน สาวๆทุกคนที่ยังไม่แต่งงานก็ดูเหมือนจะตั้งใจรับให้ได้เป็นพิเศษ ส่วนพวกที่แต่งงานแล้วก็มาโยนกลีบดอกไม้โปรยเป็นทาง เสริมสร้างบรรยากาศให้งาน จะโยนแล้วนะคะ เอ้า หนึ่ง สอง สาม
ช่อดอกไม้ลอยละลิ่วไปเข้ามือของริรินะที่เอื้อมมือขึ้นมารับไว้ได้พอดิบพอดี พอเข้าไปแสดงความยินดีด้วยก็บอกว่าถึงไม่ได้ช่อดอกไม้ก็มีแพลนจะแต่งงานอยู่แล้ว แค่รอให้ฉันแต่งไปก่อนเฉยๆ โอ้ จะมีงานมงคลเกิดขึ้นอีกงานแล้วสินะคะ น่ายินดี น่ายินดี
งานกินเลี้ยงจัดขึ้นในโรงแรมหรูห้าดาวในเครือคาบุรากิอีกที่ เมื่อได้การสนับสนุนจากตระกูลคาบุรากิด้วย งานแต่งงานของฉันก็เหมือนกับงานแต่งงานของราชวงศ์ที่ไหนซักแห่งบนโลก ชุดเจ้าสาวก็เป็นชุดแบบใหม่ที่ไม่ซ้ำกับชุดตอนเข้าโบสถ์ด้วย ส่วนชุดของเอ็นโจเป็นสีขาวที่ดูคล้ายเจ้าชายเหมือนตอนในโบสถ์ แต่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆไม่เหมือนกัน
ตลอดทั้งงาน ตอนที่เดินทักทายแขกเหรื่อ เอ็นโจกุมมือฉันไม่ปล่อย คอยถามตลอดเลยว่าเหนื่อยมั้ย เมื่อยรึเปล่า ทำเอาท่านไอระกับท่านยูริเอะแซวเสียยกใหญ่ จะมีแยกจากกันก็ตอนที่เหล่าสาวๆเพื่อนๆของฉันลากไปกรี๊ดกร๊าดด้วยกัน และเอ็นโจก็ถูกฝั่งเพื่อนเจ้าบ่าวลากไปดื่ม จริงๆต้องใช้คำว่ากรอกเหล้ามากกว่า จะไหวรึเปล่านะ
"ยินดีด้วยนะคะ ท่านเรย์กะ" เซริกะจังกับคิคุโนะจังเข้ามาแสดงความยินดีกับฉัน อายาเมะจังกับรุเนะจังเองก็ด้วย ถัดไปก็เป็นซากุระจังและอาโออิจัง โดยเฉพาะซากุระจังที่หัวเราะเสียงใส "ไม่คิดเลยว่าเรย์กะจะมีวันนี้กับเขาได้" นั่นมันหมายความว่ายังไงยะ
คุณโนโนเสะกับมิฮารุจังมาทำตาเคลิ้มฝันใส่ฉัน "งานแต่งนี้ช่างงดงามดั่งเทพนิยาย เหมือนฝันไปเลยล่ะค่ะ" นั่นสินะคะ ฉันเองก็คิดว่ามันเหมือนฝันไปเช่นกัน แต่ถ้าให้ตื่นมาแล้วเจอว่าตัวเองยังนั่งอยู่บนคานทองนี่ไม่เอาด้วยหรอกนะคะ
คาบุรากิมากับวาคาบะจัง มาถึงก็ตบไหล่ฉันป้าบๆหัวเราะแสดงความยินดีไปด้วย วาคาบะจังจ๊ะ อย่ามัวแต่หัวเราะสิ ช่วยห้ามสามีของเธอทีเถ้ออออ หน้าฉันจะคะมำดินอยู่แล้วน้าาาา
คนช่วยฉันไว้คือเอ็นโจที่จับมือของคาบุรากิออกไปแล้วโอบเอวฉันไว้ "เรย์กะ เป็นอะไรรึเปล่า"
คาบุรากิเป่าปากแซวฉันกับเอ็นโจใหญ่เลยค่ะ แล้วก็ล้อเลียนฉันไปยันจบงานเลย
พอมาถึงพิธีส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว คราวนี้ท่านพี่เป็นฝ่ายจูงมือฉันแทน พอมาถึงหน้าห้องสวีทที่จองไว้ ท่านพี่ก็ส่งมือฉันให้เอ็นโจและก้มศีรษะลง "ฝากน้องสาวของผม ฝากดูแลเรย์กะต่อจากนี้ไปด้วยนะครับ"
อุ ท่านพี่คะ น้ำตามัน...น้ำตามันจะไหลออกมาให้ได้เลยล่ะค่ะ
"ผมจะดูแลคุณเรย์กะเองครับ ไม่ต้องเป็นห่วง"
ท่านพี่พยักหน้าให้ ตามออกไปสมทบกับพวกผู้ใหญ่ เหลือฉันกับเอ็นโจอยู่ในห้องสองต่อสอง
คราวนี้เกร็งของจริงเลยล่ะค่ะ อ๋า แล้วฉันควรจะทำอะไรต่อไปดีล่ะคะ จะพูดอะไรดี