เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
_____
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289
Last posted
Total of 1000 posts
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
_____
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289
謙虚、堅実をモットーに生きております!
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015
----------
⭐⭐ความกาวกระทู้ที่แล้ว (เรือลำที่1) ⭐⭐
♦♦ แฟนอาร์ต ♦♦
>>>/webnovel/3289/272
>>>/webnovel/3289/493
>>>/webnovel/3289/893
Pixiv : http://bit.ly/2k2Umj5
♦♦ แฟนฟิค ♦♦
➡ เรื่องที่1 (เรื่องในอนาคต? / เรือเอ็นโจ / ไม่จบ) :
>>>/webnovel/3289/415
>>>/webnovel/3289/425
>>>/webnovel/3289/435-436
>>>/webnovel/3289/447
>>>/webnovel/3289/458
>>>/webnovel/3289/471-473
>>>/webnovel/3289/483
>>>/webnovel/3289/491-492
>>>/webnovel/3289/513-515
>>>/webnovel/3289/551-552
>>>/webnovel/3289/578-580
>>>/webnovel/3289/590-593
>>>/webnovel/3289/620-621
>>>/webnovel/3289/633
>>>/webnovel/3289/635-636
>>>/webnovel/3289/727-729
>>>/webnovel/3289/737-738
>>>/webnovel/3289/791
>>>/webnovel/3289/802
>>>/webnovel/3289/811-812
➡ เรื่องที่2 (มุมมองเอ็นโจ / ไม่จบ) :
>>>/webnovel/3289/851
. . .
>>>/webnovel/3289/859-861
>>>/webnovel/3289/874-876
-----
รวมไทม์ไลน์ของเอ็นโจที่ปรากฏในเรื่อง
>>>/webnovel/3289/912
นี่มันไม่ใช่มู้ฮาเร็มท่านเรย์กะแล้ว มันกาวท่านเอ็นดจ กับสาวกคู่ท่านอิมาริกับท่านพี่ชัดๆ 555555555555555555555555
ฮาเร็มที่มาจากการเคารพนับถือ และไม่ใช่เสน่หาแต่อย่างใด..
ท่านเรย์กะคะ ร้องไห้ทำไม5555555
ต่อจาก >>>/webnovel/3289/874-876 สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นนนนน
ผู้ชายคนนั้นชื่ออิชิโนะคุระ ฮารุโตะ
ผมเคยพบเขาบ้างในงานเลี้ยงต่างๆ แต่ก็เป็นการรู้จักแบบผิวเผินเลยไม่อาจบอกได้ว่าอิชิโนะคุระเป็นคนยังไง แต่ที่แน่ๆคุณคิโชวอินปลื้มเขามาก รสนิยมของคุณคิโชวอินนี่สงสัยจะชอบแต่ผู้ชายอายุมากกว่าจริงๆ โทโมเอะก็ทีหนึ่งแล้ว
ฟังจากยูกิโนะ อิชิโนะคุระเป็นคุณอาของซาวาราบิ มาโอะ เด็กผู้หญิงที่คุณคิโชวอินยุให้สั่นระฆังในงานปาร์ตี้ของ pivoine มาโอะชอบคุณคิโชวอินมากและพยายามจะจับคู่ เป็นแม่สื่อให้กับคุณอาสุดที่รักของเธออย่างสุดความสามารถ ได้ยินเธอคุยเรื่องคุณอาฮารุโตะของเธอกับคุณคิโชวอินว่าไปทานอาหารที่นั่นที่นี่ด้วยกันให้ยูกิโนะฟังบ่อยๆที่ห้องสโมสรของแผนกประถม แล้วยูกิโนะก็เอามาบอกผมอีกต่อ ผมก็เลยได้รู้เรื่องของคุณคิโชวอินไปด้วย
ดูท่าทางจะมีความสุขเหลือเกินนะ คุณคิโชวอิน
ยูกิโนะเองก็เป็นเด็กอีกคนที่ชื่นชอบคุณคิโชวอินเช่นกัน จากการที่พบกันโดยบังเอิญตอนที่คุณคิโชวอินไปหามาโอะที่ห้องสโมสร ตอนเจอกับยูกิโนะครั้งแรกคุณคิโชวอินเหมือนเห็นของน่ารักถูกใจ แต่พอแนะนำตัวว่าเป็นน้องชายของผม คุณคิโชวอินชะงักค้างไปครู่หนึ่งเลยทีเดียว
ผมก็เลยไปขอบคุณเธอที่ช่วยดูแลยูกิโนะในวันนั้น คุณคิโชวอินมีสีหน้าเหมือนกลัวๆที่จะต้องข้องเกี่ยวกับผม แต่อย่างไรก็ตาม คุณคิโชวอินดูจะชอบและเอ็นดูน้องชายของผมเอามากๆ จากที่พยายามหลบเลี่ยงผมก็เป็นฝ่ายเข้ามาพูดด้วยก่อนบ้างแล้ว แม้จะเป็นเรื่องของยูกิโนะซะส่วนใหญ่
คุณคิโชวอินไม่ได้แกล้งพูดว่าชอบยูกิโนะเพื่อเอาอกเอาใจผมเหมือนกับคนอื่นๆ สีหน้าเธอดูมีความสุขจริงๆเวลาได้พูดถึงหรือเล่นกับเด็กๆ
วันหนึ่ง พอกลับบ้านไป ยูกิโนะก็เอางานฝีมือที่เรียกว่านีดเดิลเฟลท์ทำเป็นรูปกระต่ายมาอวด บอกว่าคุณคิโชวอินสอนให้ พูดถึงคุณคิโชวอินว่าเป็นพี่สาวแสนใจดีอย่างนั้นอย่างนี้ด้วยสีหน้ารื่นเริง แล้วก็พูดถึงตัวผมในด้านดีๆให้คุณคิโชวอินฟัง เห็นเธอทำหน้าตะลึงเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองก็พาให้รู้สึกขำปนหดหู่เล็กๆ สรุปแล้ว ผมก็ไม่เคยมีความดีในสายตาของเธอจริงๆด้วย
แต่ก็ทำได้ดีมาก ยูกิโนะ
ต่อมา ผมได้พบคุณคิโชวอินที่หน้าโรงเรียนโดยบังเอิญ หมู่นี้เธอมักจะไปขลุกอยู่กับพวกเด็กๆตลอดไม่ค่อยเข้าไปที่สโมสร เห็นแล้วก็อดทักไม่ได้ และในเมื่อจุดมุ่งหมายเราอยู่ทางเดียวกัน ก็เลยเดินไปด้วยกันเสียเลย
ผมสังเกตว่าพักนี้คุณคิโชวอินไม่ค่อยหาข้ออ้างเพื่อจะชิ่งหนีผมอีกแล้ว แต่พอเดินผ่านกลุ่มสาวๆที่ทำหน้าเคลิบเคลิ้มใส่ผม คุณคิโชวอินก็ขมวดคิ้วใส่กลุ่มสาวๆพวกนั้น
ถ้าคนอื่นทำเช่นนั้น ผมคิดว่ามันคงเป็นอาการหึงหวง แต่สำหรับคุณคิโชวอินผมว่าคงมีอะไรครุ่นคิดอยู่ในใจมากกว่า พอถามว่ามีอะไรเธอก็ตอบปฎิเสธตามคาด มีแหงๆ
"เช้านี้ไม่ได้มากับท่านคาบุรากิเหรอคะ"
คุณคิโชวอินเปลี่ยนเรื่องทันควัน แถมเรื่องที่หยิบยกมาพูดก็เกี่ยวกับมาซายะเสมอ อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่าผมมีรสนิยมแบบนั้นตามที่เข้าใจผิดกับคาซึรางิน่ะ พอชี้แจงไป คุณคิโชวอินก็เลิกคิ้วขึ้นแบบสงสัยคล้ายกับจะไม่เชื่อ นี่คิดอยู่จริงๆด้วยสินะ
แต่หยอกมาก็หยอกกลับ พอผมพูดไปว่าคุณคิโชวอินเสียสละตัวเองปลอบใจมาซายะ เธอก็ทำหน้าพิลึกคล้ายๆกับจะไม่พอใจ เรื่องของมาซายะก็เลยจบไว้แค่นี้ก่อน พูดถึงยูกิโนะแทน คุณคิโชวอินก็มีสีหน้าที่ดูมีความสุขขึ้น
เราคุยกันเรื่องพี่น้องของตัวเอง เมื่อพูดถึงพี่ชายเธอก็ยังทำหน้ามีความสุขอยู่ แต่พอแซวว่าเป็นฟาเธอร์ค่อน คุณคิโชวอินกลับชะงักแล้วเปลี่ยนท่าทีเป็นเย็นชาวางมาดขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่ปฎิเสธเรื่องบราค่อนและยืนกรานว่าไม่ใช่พวกฟาเธอร์ค่อน ท่าทางแบบนั้นมันอะไรกัน คุณคิโชวอิน คุณนี่มีสีหน้าหลากหลายจริงๆเลยนะ
อาจเพราะหมั่นไส้เล็กน้อยในความบราค่อนของเธอ ผมเลยเข้าไปใกล้ๆ กระซิบให้ได้ยินกันแค่พอสองคน
"คุณคิโชวอินสนิทกับพี่ชายที่อายุห่างกันเยอะ ก็เลยชอบผู้ชายอายุมากกว่าด้วยรึเปล่านะ"
คุณคิโชวอินอ้าปากค้างเหมือนตกใจ นั่นก็เป็นการยืนยันข้อสงสัย
แต่ก็หวังว่าคราวนี้คุณคิโชวอินจะไม่ถลำลึกไปกับอิชิโนะคุระมากเกินไป
ผมเคยเห็นเขาจากที่ไกลๆก็จริง แต่ก็เคยเห็นผู้หญิงที่เขาพาออกงานด้วย ท่าทางสนิทสนมนั้นใครก็ดูออกว่าเป็นแฟนกัน ถ้าคุณคิโชวอินรู้ตัวตั้งแต่ต้นๆว่าอิชิโนะคุระน่ะมีแฟนแล้วแบบโทโมเอะก็คงจะดี จะได้ไม่เสียใจมาก
ตอนที่รู้ข่าวว่ายูกิโนะป่วยจากปากของมาโอะ น้องสาวคนโปรด คุณคิโชวอินก็แล่นมาหาผมถึงที่ พอได้ยินว่าเข้าโรงพยาบาลก็หน้าซีดไปเลย ผมบอกว่ายูกิโนะเข้าๆออกๆโรงพยาบาลบ่อยจนเป็นเรื่องปกติไปแล้วไม่ต้องกังวล กลับถูกเอ็ดเหมือนว่าไม่ใส่ใจเท่าที่ควร
ปกติคุณคิโชวอินจะดูเกรงผมหน่อยๆ แต่พอเป็นเรื่องของยูกิโนะก็กล้าขึ้นเสียงใส่ ถ้าลากผมไปโรงพยาบาลได้ก็คงทำไปแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น พอเห็นมาซายะนั่งจิบชาไม่ทุกข์ไม่ร้อน คุณคิโชวอินก็ถลึงตาใส่ แล้วก็มองด้วยความขุ่นเคืองจนกระทั่งพวกเราออกไปจากสโมสร ถ้าเป็นไปได้เธอคงอยากไปเยี่ยมเองด้วยซ้ำ แต่บังเอิญคุณคิโชวอินคิดว่าเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น อาจจะถูกปฎิเสธเหมือนอย่างทุกทีก็ได้ ผมเลยไม่กล้าเอ่ยปากชวน
วันรุ่งขึ้น เธอกระหืดกระหอบวิ่งมาหาผมที่กำลังเดินไปลานจอดรถทั้งที่ฝนตกโดยไม่กางร่ม ถึงฝนจะตกลงมาไม่หนักแต่คุณคิโชวอินก็เปียกปอนไปครึ่งตัว ผมรีบเอาร่มตัวเองบังให้ทันที
เธอยื่นห่อของที่ลงทุนเอาตัวเองบังฝนไว้ พอถามว่าเป็นอะไรก็ได้รับคำตอบว่าเป็นหนังสือนิทานที่เธอชอบ
เมื่อได้ยินคำตอบว่าจะส่งให้ถึงมือยูกิโนะ คุณคิโชวอินก็ยิ้มออกมา เป็นยิ้มที่สดใสร่าเริงแบบที่ผมเคยเห็นเธอยิ้มให้คนที่ทำให้เธอมีความสุข ยิ้มที่ผมไม่เคยได้รับเลยสักครั้ง
หัวใจผมแกว่งไปวูบหนึ่งเลยทีเดียว
คุณคิโชวอินอำลาผมไปด้วยท่าทีร่าเริงผิดจากทุกครั้ง แม้จะบอกให้เอาร่มไปด้วยก็ส่ายหน้าปฎิเสธลูกเดียว วิ่งกลับอาคารเรียนที่ใกล้ที่สุดไป
ไม่รู้ทำไม ผมห้ามตัวเองไม่ให้เลิกยิ้มได้เลย
วันที่ฝนตก คุณคิโชวอินเปิดประตูห้องสโมสรเข้ามาเจอมาซายะกำลังเล่นเปียโนอยู่พอดี เพียงแค่ยืนฟังไปเล็กน้อย สีหน้าของเธอก็เหมือนคนตกอยู่ในภวังค์ ดูท่าคุณคิโชวอินจะ "ชอบ" เวลาที่มาซายะเล่นเปียโนเอามากๆ
จะลองดูอีกสักทีดีมั้ยนะ
ผมรุนหลังคุณคิโชวอินที่ทำหน้างุนงงเข้าไปในวงล้อมสาวๆ บอกให้มาซายะเล่นเพลงตามที่คุณคิโชวอินขอ เห็นสีหน้าตกใจนั่นผมก็บอกว่าเป็นการตอบแทนที่ช่วยดูแลยูกิโนะ มาซายะก็อิดออดนิดหน่อยเพราะไม่อยากทำ แต่พอผมส่งยิ้มไปให้ก็ชะงักทันที แล้วก็ลงมือดีดเปียโนตามรีเควสที่คุณคิโชวอินต้องการ
คุณคิโชวอินทำหน้าทึ่ง แต่ก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ ฟังเปียโนของมาซายะอย่างเพลิดเพลิน ใบหน้านั้นพอประดับด้วยรอยยิ้มน้อยๆก็ดูอ่อนโยน คลอไปกับเสียงเปียโน เป็นภาพที่ใครได้เห็นก็คิดว่าเป็นคู่ที่ช่างเหมาะสมเหมือนภาพวาด ผมเองก็คิดเช่นนั้น
มาซายะถลึงตามองผมตอนเดินไปที่ลานจอดรถด้วยกัน "คิดจะทำอะไรของนาย ชูสุเกะ"
"ก็เปล่านี่"
"ฉันรู้ทันแผนจับคู่งี่เง่าของนายกับไอระหรอกน่า บอกไว้ก่อนว่าไม่ได้ผลแน่"
"คุณคิโชวอินก็น่ารักดีไม่ใช่เหรอ แล้วก็ตลกดีด้วย ไม่ลองเปิดใจดูหน่อย"
มาซายะหยุดเดินแล้วหันมามองผม จากนั้นก็หัวเราะในลำคอหึๆ
"ถ้าชอบขนาดนั้นทำไมไม่เก็บไว้เองเลยล่ะ จะมายกให้คนอื่นทำไม"
ผมยืนนิ่งไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี เป็นครั้งแรกที่ผมอับจนถ้อยคำขนาดนี้ ดูจากท่าทีของผม มาซายะคงมองออกได้ไม่ยากเลย
มาซายะตบบ่าผมเบาๆก่อนจะไปขึ้นรถของบ้านคาบุรากิที่มารออยู่แล้ว
"ไปจัดการเรื่องของตัวเองให้เรียบร้อยค่อยมาห่วงคนอื่นเถอะ"
รู้สึกว่าคุณแม่ของมาซายะจะจัดกิจกรรมไดเอทที่เปลี่ยนรูปแบบจากการอดอาหารไปเป็นออกกำลังกายอะไรสักอย่าง ผมก็ไม่แน่ใจ แน่นอนว่าคุณคิโชวอินก็ถูกลากตัวไปเข้าคอร์สพวกนี้ด้วย หลังจากไปรับประทานจนหนำใจก็ได้เวลาลดความอ้วนกันสินะ
ข่าวจากยูกิโนะบอกว่าคุณคิโชวอินกับมาโอะเลิกไปทานข้าวด้วยกันกับคุณอิชิโนะคุระแล้ว มาโอะจังพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรจะดูแค้นเคืองมาก ก็เลยไม่ได้สอบถามสาเหตุ ผมเดาว่าคุณคิโชวอินคงจะได้พบกับแฟนของอิชิโนะคุระคนนั้นแล้ว ก็เลยตัดใจไปอย่างตอนของโทโมเอะ
แน่นอนว่าคุณแม่ของมาซายะดีอกดีใจนักหนาที่คุณคิโชวอินมาเข้าร่วมกิจกรรมของเธอ และเชื้อเชิญไปดูหิ่งห้อยในสวนญี่ปุ่นที่ตระกูลคาบุรากิเป็นเจ้าภาพด้วยตัวเอง
เห็นว่าคุณคิโชวอินชอบตำนานเก็นจิ คุณแม่ของมาซายะก็เลยพยายามจะชงให้คุณคิโชวอินเป็นทามาคัตสึระ ส่วนมาซายะคือเฮียวบุเคียวโนะมิยะ เมื่อได้เห็นความงามของทามาคัตสึระจากแสงหิ่งห้อยก็ตกหลุมรักแบบถอนตัวไม่ขึ้น
พอถึงวันงานจริง เจ้าหนุ่มเฮียวบุเคียวโนะมิยะกลับโดนทามาคัตสึระที่ชื่อไมฮามะ เอมะ ไม่ใช่คิโชวอิน เรย์กะ ตามติดไม่หยุดหย่อน ส่วนผู้ถูกทาบทามให้เป็นทามาคัตสึระกลับเดินหนีไปที่อื่นเสียจนไกลลิบแทบมองไม่เห็น
เดินไกลอย่างนั้นคงจะเหนื่อย ผมหยิบเครื่องดื่มและเดินตามไป พอเธอหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ผมก็ยื่นเครื่องดื่มให้ทันที
คุณคิโชวอินดูแปลกใจที่เห็นผม แต่ก็ลุกขึ้นมาทักทายอย่างมีมารยาทเช่นเคย จากนั้นก็มองซ้ายมองขวาจนผมแซวว่ามองหามาซายะงั้นหรือ ทามาคัตสึระก็คงจะได้เวลาไปพบเฮียวบุเคียวโนะมิยะแล้ว
รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเก็นจินิดๆแฮะ
คุณคิโชวอินนิ่วหน้าเล็กน้อย "ฉันไม่ได้มองหาท่านคาบุรากินะคะ"
"ยังไงก็ลูกชายเจ้าภาพนะ นึกว่าอยากจะไปทักทายก่อนเสียอีก"
คุณคิโชวอินหันมาทำหน้าเคืองๆให้ผม แต่พอชวนไปดูหิ่งห้อยก็ยอมตามมาง่ายๆไม่หาทางหนีเหมือนเมื่อก่อน
ฝูงหิ่งห้อยที่ส่องสว่างในสวนนั้นงดงามเหมือนภาพฝัน คุณคิโชวอินดูปลื้มๆที่จะได้จะได้ชมหิ่งห้อยใกล้ๆ แต่พอเดินเข้าไปหิ่งห้อยกลับแตกกระจายออกไปคนละทิศละทาง
ผมหัวเราะออกมากับภาพนั้น
คุณคิโชวอินหันมามองค้อนผมเป็นครั้งที่สอง และประธาน pivoine ก็เข้ามาทักทายพวกเราพอดี คุณคิโชวอินก็เลยเลิกล้มความตั้งใจจะใกล้ชิดหิ่งห้อยไปแล้ว
"คุณคิโชวอิน ถ้าอยากดูหิ่งห้อยใกล้ๆขนาดนั้น ผมไปจับมาให้ซักตัวมั้ย"
"แค่ความรู้สึกก็พอแล้วค่ะ ท่านเอ็นโจ"
ผมก็เลยหัวเราะอีกครั้ง
คุณคิโชวอิน คุณน่ะยังแสดงความรู้สึกทุกอย่างออกมาบนสีหน้าอยู่เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลย เห็นคุณไมฮามะมีหิ่งห้อยบินวนรอบตัวก็อยากให้เป็นแบบนั้นบ้างล่ะสิ ทำเป็นปากแข็งไปได้
มาซายะเห็นผมเข้าพอดีก็เลยรีบตรงมาหา มีคุณไมฮามะตามมาติดๆ
ตั้งแต่ยูริเอะตัดรอนมาซายะ คุณไมฮามะก็รุกเข้าหาจนน่ากลัว
สายตาของมาซายะส่งสัญญาณ SOS ออกมา จะไม่ช่วยเพื่อนก็กระไรอยู่ และผมมีธุระต้องไปจัดการด้วย ก็เลยบอกปัดคุณไมฮามะแล้วเดินกลับเข้าไปข้างในด้วยกัน มาซายะดูโล่งใจมากที่พ้นเงื้อมมือคุณไมฮามะออกมาได้ในที่สุด
ถ้าคุณไมฮามะยังอยู่ ดูท่าทางแล้วมาซายะคงไม่อยากกลับเข้างาน ผมเลยชวนออกไปข้างนอกด้วยกัน มาซายะไม่ได้ถามซักคำว่าจะไปไหน คงอยากรีบไปให้พ้นๆที่นี่เต็มที
ผมเปิดอินเตอร์เน็ตดูร้านขายอุปกรณ์เกี่ยวกับสัตว์หรือแมลงแบบเปิด 24 ชั่วโมงที่อยู่ใกล้โรงแรมมากที่สุด แต่ขนาดใกล้ที่สุดก็ยังใช้เวลาเดินทางตั้งหนึ่งชั่วโมง เดินทางไปกลับ งานเลี้ยงคงจะเลิกก่อนแน่ๆ แล้วก็เป็นไปตามคาด แขกเหรื่อกลับไปกันหมดแล้ว เหลือแค่เจ้าภาพอย่างมาดามคาบุรากิที่ยืนตรวจเช็คความเรียบร้อยอยู่อีกฟาก
ในสวนยังเต็มไปด้วยหิ่งห้อย พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆมันก็แตกฮือออกไปแบบเดียวกับคุณคิโชวอิน แต่ผมถามวิธีจับหิ่งห้อยมาจากคนขายกรงนี้ให้และทำตามที่เขาบอก รอซักครู่ก็มีหิ่งห้อยบินเข้ามาวนเวียนใกล้ๆหนึ่งตัว ผมรอให้มันบินเข้ามาข้างในกรงเองแล้วปิดฝาลงเป็นอันเสร็จสิ้น
"ไม่จับอีกล่ะ" มาซายะถามผมแบบสงสัย "หิ่งห้อยก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ"
"ไม่ล่ะ" ผมถือกรงไว้อย่างทนุถนอม "ตัวเดียวก็พอแล้ว"
มาซายะเดินมาส่งผมขึ้นรถ โบกมือลาแล้วกลับไปช่วยคุณแม่ตรวจเช็คความเรียบร้อยหลังงานเลิก
พอมองดูหิ่งห้อยในกรงส่องแสงวาววับ ให้ความสว่างที่นุ่มนวลตาในรถมืดๆนี้ เรื่องของเก็นจิที่เคยเรียนในห้องเรียนก็ผุดขึ้นมาในหัว
"เมื่อเก็นจิอนุญาตให้เฮียวบุเคียวโนะมิยะสนทนากับทามาคัตสึระผ่านม่านกั้นได้ เก็นจิก็ได้ไปเก็บเอาหิ่งห้อยมาใส่ไว้ใต้แขนเสื้อ ก่อนจะแอบปล่อยให้หิ่งห้อยเหล่านั้นออกมา แสงจากหิ่งห้อยทำให้เจ้าชายหนุ่มเห็นใบหน้าที่อยู่หลังม่าน จากนั้นมาเขาก็ตกหลุมรักทามาคัตสึระจนถอนตัวไม่ขึ้น แวะเวียนไปหานางที่บ้านของเก็นจิเป็นประจำ บางครั้งก็เพื่อสนทนากันไม่กี่ประโยคก็ยังดี"
ใบหน้าของคุณคิโชวอินยามเมื่อยิ้มให้อย่างสดใส ก็ยังติดตรึงในหัวของผมเช่นกัน
บางที คนที่เป็นเฮียวบุเคียวโนะมิยะที่หลงรักทามาคัตสึระ อาจจะเป็นผมเองก็ได้
ฟิคมโนเอ็นโจจบแค่นี้ แล้วพบกันใหม่เมื่อมีกาวส่งมาจากออฟฟิศเชียล 5555555555555555555555
คนแปล กูเห็นมู้ที่แล้วมึงพูดถึงคำผิดกูขอเติมอีกคำนะ อินังอิขอบไม่มีนะจ๊ะ มีแต่ อินังขังขอบ
>>11 ใจมากเพื่อนโม่งงงง โอ๊ยยยยยย กูฟินเฟร่ออออ เอ็นโจซามะของกุวววววววววว ฟฟฟฟฟฟ พอมโนตามตอนเอ็นโจจับหิ่งห้อยอย่างถนุถนอมแล้วส่งไปให้เรย์กะนี่.....กูตายค่ะ ละมุนมาก อ้อยแรงมาก ทำถึงขนาดนี้ไม่ต้องได้กับท่านเรย์กะหรอก มาเป็นของเราดีกว่าค่ะท่านเอ็นโจ เดี๋ยวนี่จะเป็นฝ่ายเปย์ให้เอง ถถถถถ
บอเห็นฟิคกาวของมึงตอนเอ็นโจกระซิบแซวเรื่องชอบคนอายุมากกว่านี่....กูนี่แว๊บไปอ่านตอน 120 เลย ถึงจะไม่ได้บอกว่ากระซิบใกล้ๆแต่กูอ่านแล้วได้อารมณ์เดียวกับที่มึงแต่งเลย ไอ้กระซิบนี่มันก็ต้องเขยิบเข้าไปใกล้ๆอยู่แล้วล่ะเนอะๆๆ (ทำไมไม่กระซิบข้างหูวะ) โฮกกกกก แฟนเซอร์วิสมาเรื่อยๆรัวๆเลยนะ
สครีมมมมมมมมม กูฟินมากกกกกกกกกกกกก ยิ่งเอ็นโจบอกว่าตัวเองไม่ใช่เก็นจิแค่เป็นเคียวบุโนะมิยะที่หลงรักทามาคัตซึระ นี้ยิ่งตัวแตกตาย
ลาก่อยเก็บศพตูด้วยยยย
แอคเคาท์เฟส reika sama ของคนแปลหายไปไหนแล้ว แงงง โม่งแปล อย่าโดดผานะะะะ
แอคเค้าเฟสคนแปลหายว่ะ
แต่คนสปอยล์ยังอยู่ ไหนแอดมินลบไปแล้วไง
เห้ย แกร ไม่มีใครขอKYแปบได้ป่ะ แอบติดสปอยนิดนึงได้มั้ย ไม่ว่ากันใช่มั้ยยยยย
พอดีชอบกินดิบ โดยเฉพาะเนื้อผู้ชายยุ่นดิบๆยิ่งชอบมาก แต่ก็เข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างนะ
ไม่มีใครร่วมกรี๊ดฉากที่ท่านเรย์กะไปเจอยูกิโนะเป็นลม(หรือไข้ขึ้น)แล้วอุ้มห่ามไปส่งห้องพยาบาลกับโม่งนางนี้กันหน่อยเหรออออออออ
แบบบบบบบ เอ็นโจถึงกับตะลึงพูดไม่ออกเลยนะะะะ เหมือนกับว่า วินาทีนั้นรู้สึกว่านางได้เปิดใจให้ท่านเรย์ก่ามากกว่าเดิมมากมากเลยยย
ฟูลลี่ฮาร์ตโอเพ่น คัมม่อนเบเบ้มากกกกก คือสีหน้าเอ็นโจที่ตะลึงนี่ลอยมาเลยค่ะะะะะะะ โฮวววววววววววววว //ทรึงผ้าปูที่นอนอย่างก้าวร้าว
เรย์กะนี่ปักธงเอ็นโจเต็มๆแล้วล่ะกูว่า เอ็นโจน่าจะหลงหัวปักหัวปำแล้ว แต่พอเขาจะปักธงใส่ตัวเองบ้างดันพริ้วหลบไปซะงั้น
โม่งคนแปลลลล มึงอย่าเพิ่งโดดผานะเว้ย พวกกูไม่มีเอ็นโจไปตามมึงเหมือนจักพรรดินะ มึงเสพกาวในห้องนี้แล้วกลับมาทีเถอะ เงียบแบบนี้ใจคอกูไม่ดีเลย
กูย้อนไปอ่านฉากยูกิโนะเข้าโรงบาลแล้วรู้สึกเด็กนี่มันร้าย555555 มีตัดแต้มคาบุรากิด้วยเว้ย
>>19 อย่าไปนะโม่งแปลลลล แงงงงง แปลต่อให้หมู่เฮาเถอะนะ ถ้าหายไปแล้วพวกเราจะมีชีวิตอยู่ต่อไปยังไง ฮือออออออ ตอนนี้หัวใจสั่นระริกระรีรัวหวาดกลัวจนทำอะไรไม่ได้ อย่าไปเพราะไอพวกไร้กาลเทศะกากๆคนเดียวเลยน้าาา ชาวโม่งเราแข็งแกร่ง จะร่วมเชียร์ต่อไปอยู่ดี คานมันต้องพังลงในสักวันหนึ่ง แต่มันจะจบลงหากปราศจากโม่งแปล ฮืออออออ กลับมาเป็นความหวังของหมู่เฮาผู้อ่านญี่ปุ่นไม่ออกหน่อยนะ //สไลด์ตัวกราบ ปาดน้ำตาสะอึกสะอื้น
โม่งแปลอย่าเพิ่งโดนผานะ ถ้าน้องแมวอยู่ยาก นายท่านยังมีนะ
หูยยยย ละมุนค่ดอ่ะ ตัวเดียวก็พอแล้ว
วรั๊ยยยยยยยยย
โม่งแปล อย่าพึ่งโดดเลย คนไร้มารยาทมันก็มี แต่อย่าลืมว่าพวกกูยังสนับสนุนนะเว้ย กาวพร้อมเนี่ย ขอยังไงก็ได้ ไม่ลบก็พอนะ ดรอปได้ มาบอกกล่าวกัน ถ้าหมดกำลังใจเดี๋ยวกูเป็นเครื่องดื่มชูกำลังเอง สู้ๆนะเว้ย
กาวพร้อม ใจพร้อม เราทำได้ //เอ้า ซู้ดดดดดดด
มู้ท่านเรย์กะน่าจะมีโปรนะมึง หากคุณเข้าร่วมเรือเอ็นโจและเรย์กะ รับไปฟรีกาวหนึ่งโรงงานเป็นการต้อนรับสมาชิกใหม่
เฮ่ย โม่งแปล กูคนเขียนฟิคกาวมโนเอ็นโจเองนะ ขาดมึงไปแล้วจะต่อยอดความกาวได้อย่างไร กลับมาเถิด กูรักมึงงงงงงงงงง อย่าไปโดดผาโดดน้ำตกเพราะคนเหี้ยๆไร้มารยาทแบบนั้นเลยน่า เหล่าโม่งซุนรันเองก็รอมึงอยู่นะเว้ย
โม่งแปล มึงจะหยุดพักก็ได้ แต่มึงอย่าหายเงียบไปเลยนะ โม่งซุยรันทุกคนรอมึงอยู่ เดี๋ยวพวกกูนั่งดูทะเลที่ทั้งมืดทั้งคลั่งเป็นเพื่อนมึงเอง
แวะมาเติมพลังเหล่าลูกเรือเอ็นโจทุกคนรวมทั้งโม่งแปลด้วย กลับมานะกลับมาาาาา มึงคือแหล่งพลังงานสำคัญของเรือเลยนะเว้ยยยย ;___; //เกาะแข้งเกาะขาไม่ให้ไปโดดผา
โม่งแตกอะไรช่างมันแล้ว ฮืออออออกูอยากวาดดดด เป็นโมเมนท์ที่โรงแมนติกชิบหายยยยย
http://imgur.com/LMpphtU
http://imgur.com/m8EMM9v
ก๊อกๆ นี่กูโม่งแปลเองนะ กูกลับมาแล้ว พวกมึง ฮือออออออออออออออ //โผเข้ากอดโม่งๆ ในโรงกาว น้ำตาไหลพราก
กูมีเรื่องจะสารภาพ คือกูไม่ได้ไปผาโทจิมโบ น้ำตกเคเก็นอ่ะนะ ขนาดป่าซุยรันยังไปไม่ถึงเลย จริงๆ คือแอบอยู่ข้างๆ ประตูวงน้ำ (กัญ) ชา ของพวกมึงนี่แหละ คือจะให้ดร็อปโปรเจคต์กูก็เสียดายไง เพราะเสือกแปลล่วงหน้าไปตั้งเยอะ แล้วตอนแปลกูก็สครีมแล้วสครีมอีกอยู่ในใจตั้งเยอะ แถมยังวาดภาพไว้ด้วยว่าถ้าลงตอนนี้แม่งกาวกระจายเต็มกระทู้แน่ๆ แค่คิดก็สนุกแล้ว MOOWAHAHAHAHAHA
น่ะแหละ สรุปคือกูคิดถึงพวกมึงมากๆๆ และกูยังต้องการพลมาช่วยกันเข็นเรือเอ็นโจให้ไปถึงฝั่งฝัน เพราะงั้นมาอยู่กันต่อนะพวกมึง กูซาบซึ้งกับทุกความคิดเห็นมากๆ เลยนะ ฮือออออออออ
คร่ำครวญแค่นี้พอล่ะ เชิญพวกมึงเอ็นจอยกับตอนใหม่ได้ ปรากฎอยู่ที่ที่เก่าเวลาเดิม เชิญเสพกันต่อไป
>>48 กรี้ดดดดดด โม่งแปลกลับมาแล้ววววว รักโม่งแปลที่สุดเลย วันนี้กลัวมากๆว่าเปิดหน้านิยายมา จะมีตอนใหม่แปลออกมาไหม ดีใจเหลือเกินนนนนน หัวใจสาวน้อยเต้นแรงมาก ณ จุดนี้ ใจสั่นสุดๆตอนกำลังเปิดหน้าหลักนิยาย ขอบคุณมากๆที่ยังไม่ทิ้งหมู่เฮาไปไหน และช่วยร่วมมือร่วมใจพายเรือสู้คานกันสู่ฝั่งฝัน //ปาดน้ำตาแห่งความซาบซึ้ง
>>48 โม่งแปลลล ไอเลิฟยูเบ่เบ๋! มาจุ๊บๆที กูนึกว่าถ้ามึงไปผาโทจิมโบจะมีของฝากติกมาให้พวกกูเหมือนเอ็นโจซะอีก แต่ไม่ได้ไปก็ดีแล้ว มามะมากาวต่อ5555
ตอนใหม่วันๆของท่านเรย์กะอีกแล้ว แต่แค่มีบทของหื่งห้อยที่เอ็นโจมอบให้โผล่มากูก็ฟินได้ ตอนนี้มีสมุนสาวน้อย2คนมารับใช้(?) ทำไมพอสองคนนี้ออกทีไรต้องมีเรื่องพูดเกี่ยวกับทรงผมวะ อิวามุโระสนใจทรงผมหลอดๆมั้ยจ้ะ
>>51 อิวามุโระนางสนใจ(ผมหลอด)มาตั้งแต่งานวิ่งคราวนั้นแล้วนี่ เข้าลัทธิเรย์กะซามะไปแล้ว
ตอนใหม่นี่มองในสายตาคนนอกต้องรู้สึกว่าเป็นฮาเร็มของท่านเรย์กะอีกแหงมๆ ทหารเลวที่ลูบหัวจักรพรรดินีอย่างอ่อนโยนทำนองนี้ 55555
กูไม่ได้เข้าแมวดุ้นแค่วันสองวัน เลื่อนลงมาดูคอมเม้นนี่กูตกใจนิดหน่อย มีอะไรเกิดขึ้นเรอะ เข้าโม่งมาตกใจกว่าเดิมอี๊ก ฮือ
>>48 โอ๋ๆนะโม่งแปล ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ถ้าเหนื่อยก็ดรอปไปสักพักก่อนก็ได้นะ สู้ๆเว้ย
กูว่าฉากท่านเรย์กะกับสาวกทั้งสอง ฮนดะกับโนโนเสะต้องมาเจอโดยบังเอิญแล้วแอบกรี๊ดกร๊าดอยู่ที่มุมกำแพงที่ไหนซักแห่งแน่นอน
>>45 ถ้าประธานกับคาบุรากิไม่เข้ามา สงสัยเอ็นโจคงได้ยืนมองเรย์กะแบบนี้ไปจนจบงานแหงๆ และบรรยากาศที่สุดแสนจะเป็นใจในความโรแมนติคขนาดนี้อาจจะมีเผลอตัวสารภาพรักก็ได้ อยากเห็นฉากจูบสุดแสนโรแม้งของเรย์กะกับเอ็นโจจังเลยค่ะ ฮิโยโกะซามะ
>>59 เรื่ององค์ชายยืนมองจักรพรรดินีมันเกิดนอกโรงเรียนมั้ง ไม่มีเจ้ากรมข่าวลืออยู่ด้วยเลยไม่แพร่กระจายไปเท่าไหร่ ลองพวกโนโนเสะกับมิฮารุมายืนตรงนั้น คงสมองระเบิดบรึ้ม ฟินตัวแตกแล้วรีบไปกระจายข่าวให้ไวที่สุดเท่าที่จะทำได้อยู่แล้ว
จริงๆกูมโนว่าตอนอยู่สองต่อสองกับเรย์กะ เอ็นโจทำตาเชื่อม มองยิ้มๆแบบในแฟนอาร์ตของ >>45 เลย แต่พอมีคนอื่นอยู่ด้วย เอ็นโจก็เอาหน้ากากที่ใช้กับคนทั่วไปมาใส่ เลยไม่มีใครจับความผิดปกติในท่าทีของเอ็นโจได้ แถมฮีก็อ่อนโยนใจดีกับทุกคน ก็เลยไม่ค่อยมีข่าวลือของเรย์กะกับเอ็นโจเท่าไหร่ เรย์กะนี่ก็ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย ในความคุ้นเคยกันอยู่มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น//ร้องเป็นเพลง
ถ้าไม่มีจักจั่นเกาะหัวคงดูนางเอ๊กนางเอกนะท่านเรย์กะ
ใจดีปล่อยหิ่งห้อยไปด้วยความสงสาร
แล้วกล่องไม้ล่ะท่านเอาไปไว้ไหนทำไมไม่บอก
ซุกไว้ในที่เก็บสมบัติหรือวางไว้ข้างหมอนจะได้นึกถึงคนให้ บอกมานะท่านเรย์กะ
โอ๊ต หลุดเข้ามาในวงน้ำ(กาว)ชาเข้าซะแล้ว พลังงานอันดำมืดนี่มันอะไร เหมือนมีมือปริศนากวักให้ก้าวลงเรือเอ็นโจอย่าได้ช้าซะแบบนั้น!
ขอเวลาสามนาทีขอวิ่งไปปลดอาวุธท่านเรย์กะก่อนแล้วกัน สกิลหักธงแล้วโยนทิ้งนี่มันร้ายกาจเกินไป เห็นธงมาเมื่อไหร่เป็นได้ฟันฉับๆ ฮืออออออ
โม่งแปล~~ รักนะจุ๊บๆ แปลตอนใหม่นี่เข้าใจอารมณ์เรย์กะมากๆ มีแมลงตัวใหญ่ๆมาเกาะหัวนี่แค่คิดก็แหยงอ่ะ
ท่านเรย์กะกูนี่สัตว์รักจะตาย จั๊กจั่นก็บินเข้าหา แต่ทำไมหิ่งห้อยไม่มาวะ หรือเพราะโดนรัศมีจอมมารของเอ็นโจแผ่ปกคลุม หิ่งห้อยเลยกลัวไม่กล้าเข้าใกล้
ถึงโม่งแปล ท่านเรย์กะอ้วนอีกแล้วไม่ใช้สปอย แต่เป็นสัจธรรมของโลก
บ้า ท่านเรย์กะขึ้นคานต่างหากสัจธรรมของโลก ถถถถถถถถถ
ใครก็ได้ไปหักคานท่านเรย์กะทีเถอะ เดี๋ยวเตรียมไม้ยาวๆไว้ให้สอย
โอ๊ยกุจะเป็นลมเพราะเสพกาวเกินขนาด แยกไม่ออกแล้วอันไหนเพ้ออันไหนของจริง เรือท่านเอ็นโจนี้ทำจากกาวหรือป่าว5555
เอาน่า ยังไงหิ่งห้อยหลายตัวที่บินหนีไป ก็ไม่สู้หิ่งห้อยตัวเดียวที่อยู่ในกรง อ๊ายยยยยยย กูฟินค่ะพี่น้องงงงง สูดกาวแปบ เอ้าเพลงมาาาาา
>>45 เอ็นโจที่ยิ้มตอนมองเรย์กะนี่มัน กรี๊ดดดดด
>>48 มาแล้วเหรอโม่งแปล กอดดด เอ้ามึงไม่ได้ไปหรอ แล้วพวกกูไปยืนที่ผาและนั่งเรือดูทะเลคลั่งกับใครวะ55555555555
ตอนใหม่นี่ฮาเร็มเรย์กะอีกแล้ว(ในสายตาคนอื่นอ่ะนะ) แล้วเรย์กะเอาของขวัญแทนใจจากเอ็นโจไปปล่อยง่ายๆงี้เลยเรอะ กูขำตอนซากุระบอกว่าผู้จัดการชมรมคนใหม่ต้องมีแผนร้ายแน่ๆ แล้วเรย์กะตอบว่า "ว้าย คิดเอาเองอีกแล้ว" มาก5555555555 คู่นี้นี่มันเพื่อนสนิทจิกกัดกันจริงๆ ว่าแต่เรย์กะไปห้องสมุดนี่จะไปหานารุคุงหรา
>>81 เพราะหิ่งห้อยเป็นฝูงหนีเรย์กะไปหมดเลย เอ็นโจเลยถามว่าถ้าอยากดูใกล้ๆขนาดนั้นจะไปจับมาให้ตัวนึงเอามั้ย เรย์กะบอกไม่เป็นไร แต่เอ็นโจก็ไปจับมาให้ตัวนึงตามสัญญา โอ๊ยยยยยยยยยย กูยังอยากเห็นเรย์กะไปขอบคุณเอ็นโจเรื่องนี้อยู่นะ เขาทำเพื่อเธอขนาดนี้อย่าเล่นตัวนักเลยแม่นาง
กูอยากอ่านฟิคคคคคคคค มีใครจะต่อไหมมมมมมมมม ต่อเถอะะะะะกูอยากอ่าน 555555
กูดำน้ำถึงตอนทัวร์ปารีสแล้ว โฮวววววว ฟหกด่าาสสวว ท่านเรย์กะเล่าดูจะไม่มีอะไร แต่ใส่ฟิลเตอร์มโนหลายๆชั้นรวมกะฟิคข้างบน กูอยากจะสครีมให้ดังไปถึงปารีส
ฟิตก็เยียวยาหัวใจดีหรอกนะคะ แต่ต้องการสปอยยยยยย
*ฟิค
โม่งแปล กูจะรอมึงนะ พรุ่งนี้ วันนี้กูเหี่ยวแห้งมาก รอมึงมารดน้ำให้ทุก2วัน
>>87 สปอย
.
.
.
.
.
เรย์กะซื้อของฝากที่มุมของผู้ชายให้ท่านพี่กับอิมาริ เอ็นโจเดินตามมาแล้วถามซื้อให้ใครน่ะ ท่านพี่เหรอ เรย์กะบอกว่าให้คนอื่นค่ะ เอ็นโจยิ้มเป็นปริศนา แต่ก็ช่วยเลือกของด้วยนะ และสำคัญที่สุดคือตอนเลือกของเสร็จแล้วเรย์กะขอบคุณ เอ็นโจก็วางมือลงบนไหล่เรย์กะพร้อมกับรอยยิ้มด้วย(ประกาศความเป็นเจ้าของเรอะนาย ถถถถถถถถถถถ) กูดำน้ำมาอีกทีอาจจะมีเข้าใจผิดไป ก็ขออภัยนะ รอแปลไทยเพื่อความถูกต้องจะดีกว่า
>>92 อุกี้ดดดดด กูจะรอด้วยใจจดจ่อ แค่มึงมาก็ปลอบประโลมกูได้แล้ว ถึงจะเป็นวันๆของเรย์กะ หรืออะไร ก็มาเหอะ!
นอกเรื่อง มีใครจะร่วมฟินท่านพี่กับอิมาริกะกูมั้ย คือพอกูย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆแล้วกูปริ่มมาก แบบโอยท่านพี่นี่หวงน้องหรือหึงเพื่อนกันแน่ แล้วที่ลากเข้าห้อง ออกมาด้วยความอ่อนเพลียนี่คือไร?? ใครก็ได้มาให้ความกระจ่างกูที!!!
>>94 ช่วยเสริม(ที่มีมโนปนไปด้วย กรุณาใช้จักรยานในการอ่าน)
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
กรี๊ดจุดแรกคือตอนที่ทักแบบได้จังหวะมาก พอเรย์กะซามะบอกว่าซื้อของคนเดียวได้ก็เรียกทันที กรี๊ดจุดสอง ร...เรียกว่าคุณหนูแบบยิ้มๆด้วย //กรี๊ดกร๊าดเป็นอายาเมะซัง กรี๊ดจุดที่สาม ตอนที่บอกว่าไม่พอใจที่จะให้ผมเป็นที่ปรึกษารึเปล่านะ? นี่ต้องทำหน้าอ้อนๆเหงาๆแน่ๆ //ตาย พี่น้องเอ็นโจนี่ใช้ลูกไม้เดียวกันเลย ร้ายกาจยิ่งนัก กรี๊ดจุดที่สี่ ตรงที่สองคนยิ้มให้กัน อา... //ตายรอบสอง ถึงเอ็นโจจะทำท่าทวงบุญคุณหลังจากนั้นก็เถอะถถถ
จะว่าไปเอ็นโจตอนฟังเรื่องที่เกี่ยวกับอิมาริซามะนี่ฟังไปยิ้มไปด้วยท่าทางขำๆตลอด มองจากมุมมองเรย์กะซามะคือเหมือนความแตกว่าสนิทกับผู้ชายคนอื่นแค่กับเพื่อนพี่ชาย แต่อยากรู้จังว่าเอ็นโจคิดยังไงกับเรื่องนี้ เหมือนจะจีบ? แต่อิมาริซามะก็จีบคนอื่นเรี่ยราดไปทั่วนี่นะ...
>>94 >>98 กูกรี๊ดตรงตอนต่อจากนั้นด้วย (แต่มันกาวล้วนๆ)
.
.
.
.
.
.
เรย์กะนัดคุยกับคาบุรากิสองคนที่เล้าจ์ พอคาบุรากิมา ปรากฏว่าเอ็นโจตามมาด้วย ก็ยิ้มบอกว่าได้ยินว่าเรย์กะนัดกับคาบุรากิลับๆสองต่อสอง น่าสนใจดี เลยตามมาด้วย //ทำไมช่างเผือกแบบนี้!!!! นัดคุยสองคนไม่ได้เหรอ! หรือว่านายกังวลว่าเรย์กะจะเอาของที่เลือกซื้อด้วยกันมาให้คาบุรากิ!?
>>100 กรี๊ดดดดดดดดดดดดด โฮ่ๆ สมกับเป็นท่านเอ็นโจที่น่าภาคภูมิใจของหมู่เฮา สตอล์กเข้าไปอย่าให้คาดสายตาค่ะ! สายข่าวท่านเยอะเหลือเกินนะคะ สมกับที่เป็นนักสตอล์กเกอร์ในตำนาน นี่ตามมาทำไมคะ ตามมาคุม(ว่าที่)แฟนไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางรึเปล่า โฮรววววววววว ฟหกดเาาวววเกฟหดเา
เพิ่งหลงเข้ามา แต่ขอจอยเรือด้วยยย
แต่รวมๆแล้วเซ็งเรย์กะอย่างนึง เอ็นโจชมชุดเหมาะ ชุดน่ารัก ฯลฯ บ่อยๆ นางไม่เห็นจะอะไรเลย ขอบคุณอย่างขอไปที
แต่จะมีตอนนึงที่ท่านอิมาริมาชมว่าใส่ชุดสวยมาก เรย์กะแบบ ว้าย ศรรักปักอกเลยค่ะ โดนชมแบบนี้
ความแตกต่างนี้มันอะไรกันวะะะะะะ
>>105 ก็ถ้านางไม่ได้รู้สึกแหยงเอ็นโจมาก่อน คงโดขิโดขิอะแหล่ะ แต่เอ็นโจนี่เรย์กะอคติมาแต่ไกล ทำอะไรก็ไม่ดีในสายตาอะ
หรืออีกนัยหนึ่ง เอ็นโจมีลีลาการจีบสู้คาสโนว่าตัวพ่ออย่างอิมาริไม่ได้ เพราะอิมาริไม่ได้แค่ชม แต่ทรีตสาวดีชิบหาย รู้ว่าผู้หญิงต้องการอะไรและชอบให้ปฎิบัติด้วยยังไง มาเจอเอ็นโจจีบแบบอ้อมโลกไปนางคงไม่เก็ท+ไม่สนด้วย
ชักอยากเห็นท่านอิมาริเอสคอทท่านเรย์กะต่อหน้าเอ็นโจแล้วสิ
ตอนใหม่ยูกิโระคุงน่ารักมาก! กินเด็กคือดี!!!
เอ็นโจคือใครไม่รู้ จำไม่ได้แล้ว จำได้แค่ยูกิโนะคุง
ส่วนมุกท่านเรย์กะ... กูจะช่วยปล่อยเบลอนะ โธ่ ซาราระไม่รับมุกเลย เอ็นดู55555
โถ ท่านเรย์กะ เล่นมุก มุกก็แป้กทันที น่าสงสารชิบหาย ถถถถถถถถถถ กูจะช่วยขำให้ก็แล้วกัน
ตอนใหม่ ฉากที่ยูโนะคุงทำหน้างงแปปนึง แล้วยิ้มกว้าง บอกว่า 'เต้นรำกับผมนะฮะ' นี่กระชากใจกูมากกกก
มันต้องน่ารักแน่นวลลลลล /// ไปเอากาวมาอีกซิ ซู้ดดดด~
คนน้องขอเต้นรำ แล้วคนพี่ทำไมไม่มาขอซักทีล่ะคะ เดี๋ยวปั๊ดหันไปเชียร์เด็กแทนซะนี่ กินเด็กเป็นอมตะนะเอ้อ ท่านเรย์กะ โชตะน่ารักหวานกรุบกรอบกำลังรออยู่นะ
ยูกิโนะะะะะะะะ เด็กน่ารัก กินเด็กคือดี ฟฟฟฟฟ
เรย์กะลำเอียงมาก ทำไมกับคนที่เข้ามาหักธงแล้วหักธงเล่าแต่กับคนที่ดูไม่มีทางได้สานต่ออย่างนารุคุงกลับฝันหวานคะ แถมบอกอยากมีแฟนไปเดทในชุดนักเรียนบ้างจัง ก็หล่อนเป็นคนหักธงเขาเองงงง
รอดูว่าหนูน้อยยูกิโนะจะชงพี่หรือไม่ เปลี่ยนคู่เต้นเลยค่ะ พอจบเพลงก็เปลี่ยนท่านเรย์กะไปเต้นคู่กับเอนโจซร้า
ยุกิโนะคุงน่ารักมากกกกก ต้องเป็นยิ้มที่ส่องประกายสุดๆแน่ๆ!!
อ้าวๆ เอ็นโจคนพี่ว่ายังไงคะ คนน้องเค้าทำเจ้าแม่หลงแล้วหลงอีก คนพี่นี่นอกจากจีบห่างๆแบบอ้อมโลกแล้วทำไมไม่ลองพูดขอเต้นด้วยตรงๆบ้างล่ะคะ
ยูกิโนะคุงGJ!!
ตรงส่วนท้ายที่สปอยล์นี่จะเปลี่ยนทุกตอนเลยมั้ยเนี่ย ถถถ
ไม่มีใครแต่งต่อแล้ววหรออกูอยากกกาวว
นารุคุงคือใครวะโผล่มาตั้งแต่ตอนไหน ทำไมลืมสนิทจำไม่ได้เลย
แอบเอา fan art มาแปะ ชอบท่านอิมาริกับท่านพี่ภาพนี้จังว่ะ ถถถถถถ
http://i3.pixiv.net/c/1200x1200/img-master/img/2014/07/30/00/06/37/45007338_p1_master1200.jpg
ยูกิโนะคุงงงง ทำดีค่ะ! น่ารักเหลือเกิน ใจป้าหวั่นไหว ว่าแต่จะทำอะไรลูก นี่แกล้งพี่ชายหรือจะซัพพอร์ท แต่เต้นกับหนูป้าก็ชอบนะ มีเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักมาชวนเต้นวอลซ์ออกจะโดขิโดขิ แอร๊ยยย
กูไม่สนว่าเขาจะเป็นใครอายุเท่าไหร่ ยังไงนี่ก็คือการที่ผู้ชายมาชวนท่านเรย์กะเต้นรำเชียวนะ! กูกาว กูฟินนนน ฮรือออ เรือน้องนี่เป็นไปได้มั้ยเนี่ย
ยูกิโนะคุงจะมีเต้นแล้วเหนื่อยเลยฝากพี่ชายเต้นแทนไหมอ่ะลูก
หลังจากเต้นกับท่านพี่สมัยประถม ในที่สุดท่านเรย์กะก็ได้มาเฉิดฉายในฟลอร์อีกครั้ง!! ทำดีมากยูกิโนะ ขนาดนี้แล้วก็เลี้ยงต้อยไปเลยเถอะ เด็กมันน่ากิ..เอ้ย น่ารัก
ยูกิโนะคุง ทำดีมากลูก ให้คนอื่นๆรู้ซะมั่งว่าท่านเรย์กะคนนี้นั้นเป็นว่าที่สะใภ้บ้านเอ็นโจ! ตระกูลเอ็นโจ! ท่านเรย์กะน่ะเอาคนพี่ไป ส่วนยูกิโนะคุงกูจะเอาเอง!
มารงมาเรือยูกิโนะแป๊ะอะไร กูหมั้นกับยูกิโนะตั้งแต่เด็กมันยังไม่เกิดด้วยซ้ำ ไอ้พวกเมียน้อยถอยไป! //วิ่งไปถีบเรย์กะซามะกระเด็น แล้วเข้าเสียบแทน
แถวนี้มีคนเมากาวคิดจะล่อลวงเด็กอายุต่ำกว่า18 เต็มไปหมดเลยค่า คุณตำรวจจจจ
ตอนใหม่ไอระอยู่กับเอ็นโจ กูเจอฟิคกาวเข้าไปมากจนตอนอ่านเผลอคิดว่าไอระคอยเชียร์เรย์กะอยู่นี่หว่า ทำไมเป็นแบบนี้
กูเริ่มแยกโรคกาวกับโลกจริง ๆ ไม่ออกแล้วว่ะ ช่วยกูด้วย //โดยการเอากาวมาให้กูเพิ่ม TT
บางครั้งกูก็คิดว่าถ้าเอ็นโจเเม่งยังด้อมๆมองๆ แอบมาบวกค่าหัวใจแบบอ้อมๆกับท่านเรย์กะอย่างนี้ต่อไป กูจะเชียร์ยูกิโนะแล้วนะ ฮืออออ
ตอนล่าสุด ยูกิโนะน่ารักชิบหายเลย เทนชิชัดๆ
ยูกิโนะคุงน่าร้ากกกกกก
ตอนใหม่ทำกุอยากย้ายไปเรือยูกิโนะคุงเลยเจอแสงความโชตะดึงดูดกุไปแล้ว
>>140 อะ แทงกิ้วที่มาบอก กูแก้ล่ะนะ ชื่อเอ็นโจนี่ตอนเก่าๆ ผิดไปหลายตอน //เหม่อ// ไว้จะค่อยๆ ทยอยแก้ไปเรื่อยๆ นะ
นี่กูมาอ่านอีกรอบ เจอฟิลเตอร์กาวไปจนม่านสายตากูรวนหมด อะไรที่เคยอ่านผ่านๆ แม่งก็มาเก็บมาเป็นพลังงานกาวหมด ถถถถถ อันนี้สปอยล์
.
.
.
.
มีตอนที่คาบุรากิด่าเรย์กะว่าทำไมไม่รู้จักกินของในปาร์ตี้ตัวเอง เอ็นโจรีบออกมาแก้ตัวแทนว่า คุณคิโชวอินไม่ใช่คนอย่างงั้นนะ ตอนทานอาหารกลางวันที่โรงเรียนก็ทานจนเกลี้ยง ตอนอยู่ในห้องสโมสรก็กินขนมตลอดเลย! ตกลงสายตานี่คอยจับอยู่ที่เขาตลอดใช่ไหมวะถึงรู้ทุกอย่าง บอกมานะ เอ็นโจ~~~
กูสารภาพ กูขึ้นเรือหมาดๆเจอความกาวไปพันกว่าข้อความ กูเริ่มแยกความจริงกับความกาวไม่ออก ใครก็ได้ดึงสติกูที
ตอนท่านไอระเต้นกับเอ็นโจตกใจมาก ไหนท่านไอระสนับสนุนเอ็นโจกับเรย์กะไง! ทำไมทำแบบนี้ล่ะ ก่อนจะตั้งสติและนึกขึ้นได้ว่านั่นมันในฟิคกาว ถถถถถถ แยกกาวกับความจริงๆไม่ออกแล้ว...
ยูกิโนะคุงดีต่อใจจริงๆ รุกได้น่ารักมากๆ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าาาา พี่ชายจะเคลื่อนไหวอะไรบ้างไหมนั่นน่ะ น้องมาทีหลังนี่ชนะได้ใสๆเลยถ้าจะจีบจริง ส่วนพี่ชายนั่นทำอะไรเรย์กะก็ระแวง ถ้าไม่ได้น้องชายโผล่มานี่เรย์กะคงไม่เข้าเอ็นโจหาอ่ะ ฉากร่มในตำนานก็คงไม่เกิด
ยังไงตระกูลเอ็นโจต้องพังคานท่านเรย์กะของเราได้แน่ๆ ไม่คนพี่ก็คนน้องนี่แหละ
>>141 โฮกกกก โคตรสตอล์กเกอร์ แม่งสอดส่องทุกที่ทุกเวลาทุกนาทีเลยสินะ ท่านเรย์กะนี่ไงล่ะผู้ชายที่ใฝ่ฝัน! ผู้ชายที่ถึงแม้จะรู้ธาตุแท้เราว่าตระกละตระกลามขนาดไหนก็ยังชอบ! ถ้าเป็นกูนี่จับรวบหัวรวบหางไปแล้ว เอ็นโจรีบสอยลงมาทีเถอะค่าาา อยากเห็นฉากฟินๆอือรือรือรอง
>>147 กูบอกแล้วไงว่ากูคือคู่หมั้นของยูกิโนะ ยูกิโนะรักกูมาก นี่ให้หมาคาบจดหมายเขียนส่งหากันตลอด พวกมึงจะมาพรากยูกิโนะกูไปไม่ได้นะมันบาป แม้จะเป็นท่านเรย์กะมาแย่งกูก็ไม่ยอม! สูดกาวแป๊ป /ถีบท่านเรย์กะไปทับเอ็นโจ
อยู่ๆกูก็มีคำถามไร้สาระผุดขึ้นมาในหัวตอนนั่งอ่านกระทู้นี้ พวกมึงคิดว่าเอ็นโจนี่ยังเวอร์จิ้นอยู่ป่ะวะ ส่วนตัวกูคิดว่าคงเรียบร้อยไปนานละ แต่จะกับใครหรือตอนไหนนี่ไม่รู้ว่ะ ส่วนคาบุรากิกูว่าเวอร์จิ้นล้านเปอร์เซนต์แน่ๆ 5555555555555 ท่านพี่คงเสียเวอร์จิ้นไปกับอิมาริแล้...//สัญญาณขาดหายไปชั่วคราว
>>154 กูว่ายังจิ้นอยู่ทั้งคู่แหละ คนแต่งคงยังไม่คิดถึงขั้นนั้นเป็นลูกคุณหนูด้วยมีคู่หมั้นอีกต่างหาก มึงน่าจะไปสงสัยเฉพาะพวกวัยมหาลัยอย่างท่านพี่กับอิมาริมากกว่า ซึ่งรายหลังนี่จากนิสัยแล้วเรียบร้อยแน่นอน แต่ด็แค่นั้น ยังไงก็กลายเป็นพ่อบ้านใจกล้าถูกท่านพี่กำราบอยู่ดี 555
ป.ล ถ้าตอนสุดท้ายเอ็นโจชนคานไม่พัง คาบุรากิอกหักซ้ำ กูว่าดีไม่ดีสองคนนี้อาจไปทะเลชมพายุฝนฟ้าคะนองด้วยกันสองต่อสอง และลงเอยกันในที่ส------ค่อกๆแค่กๆ
ทุกๆอย่าง ทุกการกระทำเป็นตัวบ่งชี้เลยว่า ท่านเอ็นโจเขา "ไม่สนิทใจจะเป็นเพื่อนกับท่านเรย์กะ" หรอกเว่ย!!! เชื่อกู!!! เปลี่ยมชื่อหัวข้อกระทู้เป็นขบวนเรือส่งเข้าหอตระกูลเอ็นโจเดี๊ยวนี้!!! *ซู๊ดดดดดดดดด อาาาาส์~* กูนี่มอบเพลงไม่สนิทให้กับท่านเอ็นโจไปเปิดวนฟังเลยค่ะ ส่วนท่านเรย์กะ....ขอมอบเพลงแบบไหนที่เธอรักให้เป็นตัวแทนความรู้สึกของท่านเอ็นโจที่มีต่อท่านเรย์กะละกันนะ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ อะไรจะซื่อและไม่เก็ทท่าทีการอ้อยทั้งตรงๆและอ้อมๆของท่านจอมมารเขาค๊าาาาาาา จิตใจทำด้วยอะไรนี่ ขัดใจอยากจับมาตีมือจริงๆ
หิ่งห้อยนั่นที่ท่านเรย์กะนำไปปล่อยน่ะดีแล้ว ปล่อยมันคืนสู่ธรรมชาติซะให้มันมีอิสระหาข้าวหาปลาแดก หาคู่สืบเผ่าพันธ์ เผื่อด้วยอานิสงค์ผลบุญในครั้งนี้จะดลบัลดาลให้หินโสโครกหรือเรือใหญ่ที่ชื่อว่า l คาน l อัปปางมลายหายสิ้นไป เรือส่งเข้าหอตระกูลเอ็นโจจะได้แล่นฉิวประหนึ่งติดเจ็ก สาธุ!!!! ปล่อยไปแหละดีแล้ว 5555
ประเด็น(ว่าที่)คู่หมั้นของเอ็นโจกับไอตาไก่โง่นั่นมันปลาซิวปลาสร้อย เชื่อกู!!! ความรักมันต้องมีอุปสรรคกันบ้างเพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ให้แน่นขึ้น และเป็นสิ่งทดสอบใจจริงของตนเอง มึงคิดดูดิ ระหว่างคู่รักที่แม่งหนทางฉลุยไม่มีอุปสรรคอะไรซักติ๊ด กับ คู่รักที่ร่วมฝ่าฝันขวากหนามด้วยกันมาความสัมพันธ์คู่ไหนจะแนบแน่นมากกว่า สำหรับกูแล้วนี่คู่หลังเลยเว่ย คู่แรกฟีลเหมือนแบบแม่งอะไรก็ง่ายไปหมดชีวิตดูขาดสีสันไม่มีรสชาติอาจจะเลิกกันก็ได้ มึงลองสูดกาวและจินตนาการไปพร้อมกับกูว่าท่านเอ็นโจและท่านเรย์กะเล่าถึงการฝ่าฟันอุปสรรคให้ลูกๆๆๆๆฟังก่อนนอนดูนะ โอ้โหโรแมนติคสัส พอเล่าจบก็ไล่ลูกๆๆๆๆไปนอนเหลือเราสองคนมองตากันภายใต้ค่ำคืนที่ดวงดาวพร่างพราย โอบกอดกันและมองไปบนฟ้าไกล สุดหัวใจ สุดสายตา มีแต่เรา *ซู๊ดดดดดดดดดด อาาาาาาาาส์* ดีงามสัส
เห็นว่าคุณ(ว่าที่)คู่หมั้นของเอ็นโจก็ไม่มีบทมากอะไรหนิ แถมโผล่มาทีก็คุยอยู่กับผู้ชายคนอื่นหรือไม่ก็แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ ปลาซิวปลาสร้อยสัสก็แค่เพื่อน(หรือคนรู้จัก?)สมัยเด็กแล้วอัพเกรดเป็น(ว่าที่)คู่หมั้นแค่นั้น ถ้าท่านเอ็นโจไม่เอาก็ไม่มีสิทธิ์อะไรทั้งนั้นเว่ย แถมท่านเรย์กะเข้าหาทางครอบครัวของท่านเอ็นโจได้แล้วนี่ อู้หูววววววว ขวากหนามเริ่มมลาย โรยกลีบกุหลาบเลยค่ะตอนนี้ท่านเอ็นโจ ถ้าจีบไม่ได้ก็จับตีหัวมัดตัวลากเข้าหอไปเลย พิธงพิธีไม่ต้องเช้ามาเซ็นใบทะเบียนสมรสพอ ส่วยอิตาไก่โง่ที่พาลและไม่ชอบท่านเรย์กะเพราะดูสนิทสนมกับท่านเอ็นโจนี่มึงโครตไร้เหตุผลเลยว่ะถึงมันจะเป็นเพราะว่ามึงสนิทกับคุณ(ว่าที่)คู่หมั้นคนนั้นก็เหอะ แต่มันไม่ใช่เรื่องของมึ่งนะเว่ย เดี๊ยวเหอะ!! อย่าให้กูหาบ้านมึงเจอนะจะรวมตัวชาวโม่งทั้งหลายจับนกไปปล่อยที่บ้านมึง!! รอให้ท่านจอมมารรู้ใจตนเองรวบรวมความกล้าและพลังของตนและของเหล่าโม่งทั้งหลายที่ส่งซัพพอร์ตให้ไปลุยจีบท่านเรย์กะแบบตรงๆ และปฏิเสธการหมั้นกับยุยโกะซังนั่นสักที มาเร็วเหอะ อย่าปล่อยให้กูสูดดมกาวนาน กูรออยู่นะ *ซู๊ดดดดดดด อาาาาาส์*
>>158 มึงงง สูดหายใจเข้าลึกๆนะ! สงบสติสงบใจไว้ก่อน! มึงอย่าพึ่งเป็นอะไรนะ! คุณหมอค้าาา แถวนี้มีคนคลุ้มคลั่งอยู่ตรงนี้คนนึงค่า คาดว่าน่าจะเสพกาวเกินขนาดเกินปริมาณ ส่วนมึง..มึงทำใจดีๆไว้ก่อนนะเดี๋ยวก็มีหมอขี่โจโคโบะมาช่วยแล้ว //กดเรียก1112
**ความกาวมึงตรงตามที่กูมโนไว้เลยโม่งเพื่อนรัก มึงคงอัดอั้นไว้นานมากสินะ กูจะร่วมฟัวจมท้ายไปกับมึงเอง เรือของพวกเราจะต้องสอยคานนั้นลงมาให้ได้ อนาคตสะใภ้บ้านเอ็นโจของหมู่เฮารอเราอยู่!
>>158 สัส กูขำความคลุ้มคลั่งของมึง ถถถถถถถถถถถถถถ ทำใจดีๆไว้นะ ใจเย็นๆ ค่อยๆหายใจ//ยื่นกาวให้สูดแทนออกซิเจน
กูฟังเพลงแบบไหนที่เธอรักอยู่พอดี พอถึงท่อนต้องแพ้ให้คนอื่นเขาซ้ำมาซ้ำไป กูล่ะสงสารเอ็นโจชิบหาย หน้าก็หล่อ บ้านก็รวย นิสัยก็ดี(??) จีบขนาดนี้สาวยังไม่แลเลยโว้ยยยยย นายต้องทวงความนิยมชมชอบที่มีต่อนายในตัวท่านเรย์กะกลับมาให้ได้นะเว้ย ท่านเรย์กะมีใบหน้าของนายเป็นสเป็คที่ชอบนะ เอาตัวเองเวอร์ชั่นเจ้าชายในคิมิดอลออกมาเจอท่านเรย์กะบ่อยๆ น่าจะพอช่วยได้บ้าง
มู้หน้า ฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ ภาคเรือกระสวยอวกาศเอ็นโจ ตอน เราจะบินไปด้วยกัน
ขนาดตอนล่าสุดไม่มีโมเม้นท์อะไร ฟิคกาวก็ไม่มีต่อ ยังมีคนคลุ้มคลั่งขนาดนี้ 555555555
ไม่ไหวละสาสสสส หลังจากอ่านความกาวความมโนคลุ้มคลั่งของพวกเมิง กูจะต้องย้อนกลับไปอ่านตั้งแต่ตอนที่ 1 ใหม่อีกรอบ และอีกรอบ!!
กูจะต้องเก็บทุกรายละเอียด กรี้ดดดดด
เอออีกอย่าง กูอยากลองอ่านมุมมองของมาซายะบ้าง แม่งจะฮาขนาดไหน ยากรู้ว่าวันๆ คิดอะไรบ้าง จะสู้วันๆของเรย์กะได้มั้ย ใครก็ได้จัดมาดิ๊!!
>>158 อห. กูว่ามึงคลุ้มคลั่งมากพอที่จะสร้างกระสวยอวกาศไปทัวร์ด้วยตัวเองแล้วแหละ มึงต้องใจเย็น ๆ ค่อย ๆ รวบรวมคนละท่องอวกาศไปกับมึง ด้อนวอรี่ กูเป็นหนึ่งในคนที่จะนั่งไปกับมึงนี่แหละ 55555555555555555
>>165 กูกลัวว่าถ้าเข้าไปในมุมมองของมาซายะแล้วมันจะกลายเป็นเรื่องอะไรก็ไม่รู้ว่ะ อาจจะไร้สาระกว่าท่านเรย์กะก็ได้ 5555555555555 ที่แน่ ๆ กูอยากได้มุมมองของเอ็นโจว่ะ อยากให้มีสักวันที่กาวจะเป็นจริง โข่ว โข่ว โข่ว //ดมกาว
จะว่าไปมีดิบตอนนึงป่ะที่ *สปอยล์* เอ็นโจชมว่าเรย์กะคอยาวสวย ไม่รู้ว่ากูตีความจากgoogle translateถูกไหมแต่กูนี่เผลอคิดลามกไปแล้ว วั้ยยยยย///
แอบมองกระทั่งคอเขา ตอนเรย์กะใส่กิโมโนเกล้าผมขึ้นนี่คงมองต้นคอขาวๆนั่นเพลินเลยสิน้าาาาาาา แอบจินตนาการเรื่องลามกด้วยสิน้าาาา แหมมมม///
>>169 แหมมมม เอ็นโจ ยังไงก็เป็นชายหนุ่มอกสามศอกคนนึงสินะ จะมองนั่นมองนี่ ก็เป็นเรื่องธรรมดา ที่ไม่ธรรมดาก็คือมาชมกันแบบนี้ ใจสั่น ไปอีก โอยยยยย แต่ส่วนเรื่องเขาจะจินตนาการลามกมั้ยนี่กูก็ไม่รู้ แต่ที่รู้แน่ๆก็คือพวกมึง! (และก็กู) นี่แหละที่คิดลามกกก วรั้ยยยยย////
บ้า ไม่มีอะไร พวกมึงอะคิดมาก แต่กูว่ามันมีอะว้อยยยยย คนบ้าอะไรจะชมต้นคอคนอื่นวะ อรั้งๆๆๆ กูจำได้ว่าผู้ชายชอบผู้หญิงรวบผมให้เห็นต้นคอ เพราะว่ามันเซกซี่...
กูดูรูป >>125 ไม่ได้ว่ะ ตอนแรกนึกว่าวางลิงค์ผิด แต่ทำไมมีคนดูได้ล่ะะะ
ว่าไปกูไปนั่งไล่อ่านใหม่ใส่ฟิลเตอร์แสกนโมเม้นที่เคยมองข้าม+แก้ความสับสนโลกจริงโลกกาว
ตอน 93 ที่ไปพักร้อนกัน สาวๆบอกเอ็นโจชอบเรียกหาแต่เรย์กะ ไม่เห็นทำแบบนี้กับคนอื่นเลย ไม่เห็นทำแบบนี้กับคนอื่นเลย ไม่เห็นทำแบบนี้กับคนอื่นเลย! กรี๊ดดดด ทำไมอ่านรอบแรกกูไม่คิดอะไรวะ อ่านซ้ำใส่ฟิลเตอร์ซะหน่อยโมเม้นก็เยอะนะเนี่ย!
ท้ายตอนนั้นอยู่ๆอายาเมะจังก็ถามเรื่องที่เรียนพิเศษด้วย เป็นช่วงที่เพิ่งเริ่มสนิทกับนายบ้าหมาพอดี นางเป็นสายใครป่ะวะ?
อนึ่ง ในกลุ่มนี้บอกไปเที่ยวกัน 6 คน แต่ที่ถูกออกชื่อว่าไปด้วยกันมีแค่ท่านเรย์กะ อายาเมะ รุเนะ คิคุโนะ เซริกะ นับยังไงก็ 5 นี่กูอ่านเก็บรายละเอียดจนข้องใจ สมาชิกปริศนาอีกคนนี่ใครวะ เวลาพูดถึงคนที่สนิทๆกันก็มีอยู่แค่นี้ด้วย
คุ้นๆว่าเคยมีใครบอกทั้งบ้านคิโชวอินท่านแม่ดูเหินห่างสุด แต่กูว่าบ้านนี้สนิทกันดีนะ กับท่านแม่นี่ไปชอปปิ้งเลือกชุดเข้าร้านเสริมสวยกันบ่อยมาก มีงานอะไรก็ลากท่านเรย์กะไปเป็นเพื่อนเรื่อย ตอนโปรแกรมงดอาหารยังมีนินทาท่านพ่อด้วยกันอยู่เลย แถมตอนนี้กูว่าท่านแม่น่ารักมาก มีจิตใจอ่อนแอกลับไปโผซบอกท่านพ่อด้วย 555
โม่งที่ทักว่าเอ็นโจชมชุดบ่อย ครั้งแรกที่ชมคือประโยคนี้ค่ะมึง "เดรสชุดนี้เหมาะมากเลย ดีจังเลยนะที่อดอาหารประสบความสำเร็จ" ไอ้เหี้ย นี่ประชดใช่มั้ย!? เป็นกูก็ไม่เคลิ้มนะ ยิ่งเพิ่งโดนล้อเรื่องโปรแกรมงดอาหารมาด้วย 5555
ในตอน 121 ท่านเรย์กะเห็นขนแมวสีเงินแล้วมีปฎิกิริยาแปลกๆด้วยล่ะ บอกเผลอนึกถึงใครคนนึง สีเงินนี่นายตัวสำรองเปล่าวะ แต่จากท่าทางไม่น่าใช่นะ บอกใบ้ตัวละครใหม่?
กูนั่งนับชื่อ Pivoine ด้วยนะ ท่านเรย์กะเคยพูดไว้ว่ารุ่นตัวเองมี 10 คน เรื่องนี้ตัวละครเยอะกูเลยคิดว่าอาจจะออกครบ แต่จนถึงปัจจุบันก็ออกมาแค่ 5 คนแฮะ
สุดท้าย กูสับสนทาคาชิ ทากาคิ ซากากิ ซากามิมาก พวกมึงไม่ควรชื่อคล้ายกันขนาดนี้ในเรื่องเดียวนะรู้มั้ยยย
โม่งแปลคาซามิในตอนที่ 70 นี่ตัวละครใหม่ หรือมึงแค่พิมพ์นามสกุลซาคามิผิดเฉยๆอ่ะ?
>>173 ตายแล้วววววว กูพลาดโมเม้นท์ตอน93ได้ไงงง กูอัพเดทสารบัญแปป
ตอน121 เรย์กะพูดว่า แมวพันธุ์ขนยาวสินะ.. ฉันเผลอคิดถึงใครคนหนึ่ง <- กูว่าท่านเรย์กะคิดถึงอุเมวากะมากกว่า เบียทันก็ขนยาว
ในตอนที่6 เรย์กะบอกว่าในหนังสือเอ็นโจผมสีฮันนี่บลอนด์
เออ จะว่าไป กูควรเพิ่มโมเม้นท์ที่ว่า หน้าตาแบบเอ็นโจถูกใจท่านเรย์กะมากกว่าคาบุรากิมั้ยวะ (จากตอน6) พอดีมันคาบเกี่ยวระหว่างอดีตกับปัจจุบัน คือปัจจุบันนางเฉยๆกับเอ็นโจมากจนกูลังเลว่าหน้าตาแบบนั้นยังจะถูกใจอยู่ไหม หรือไปชอบแบบท่านพี่กับอิมาริแล้ว
ไหนๆยังไม่มีโมเม้นเพิ่มเติม เพราะกาวกันไปกันแบบทุกส่วนของเรื่องแล้ว กูอยากอ่านความคิดคาบุรากิจริงๆนะ วันๆคงมีแต่ยูริเอะ ช๊อกโกลา ของหวาน แล้วมองเรย์ว่ายัยผมม้วน เบ๊ ไรงี้ 555555555 บ้าดี ฟิคฆ่าเวลา
// แต่กุต้องการฟิคอิมาริท่านพี่อย่างมาก เรือลำนี้ตีคู่มากับกระสวยอวกาศเอ็นโจเลยค่ะ //สู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
กูอ่านย้อนไปตอนที่17 และพบว่าเอ็นโจเรียกเรย์กะว่าคุณคิโชวอินเลยตั้งแต่แรก ในขณะที่คาบุรากิมันต้องมาถามตอนท้ายๆว่าชื่ออะไรนั นี่นับเป็นโมเมนต์มั้ย หรือควรด่าคาบุรากิว่าแม่งไม่ใส่ใจเพื่อนร่วม Pivoine เลยดี ถถถ
>>173 แมวพันธุ์ขนยาวสินะ <- โผล่มาแค่เนี้ย กูเดาว่าอุเมวากะ เพราะเบียทันก็ขนยาว และเอ็นโจผมสีฮันนี่บลอนด์(จากตอน6)
จะว่าไป กูควรอัพเดทสารบัญปะว่าหน้าตาแบบเอ็นโจนี่ไทป์ท่านเรย์กะ แต่มันคาบเกี่ยวทั้งอดีตกับปัจจุบัน ปัจจุบันกูไม่แน่ใจว่าหน้าตาแบบเอ็นโจยังเป็นไทป์ท่านเรย์กะอยู่มั้ย หรือนางเปลี่ยนใจไปชอบแบบท่านพี่กับอิมาริแล้ว
>>125 ขอคารวะในความสามารถการสังเกต 5555
เอาจริงๆถ้าไม่ได้เสพกาวขนานหนัก ตอนแรกๆไม่สังเกตเลยว่าเอ็นโจพยายามจีบ (?) ลองมองในมุมเรย์กะแล้วเอ็นโจเป็นคนที่ไม่น่าเชื่อถือ ทำตัวเหมือนจะแกล้งหรือวางแผนอะไรสักอย่างอยู่ตลอด (จริงๆก็แผนจะจีบล่ะนะ แต่ทำซะอ้อมโลกอ้อมจักรวาล) เมื่อไหร่ข่าวเอ็นโจกับเรย์กะจะออกมารัวๆบ้างฟะ มีแต่ข่าวกับคาบุรากิ กว่าจะมีข่าวกับเอ็นโจ คือ ฉากกางร่มให้ เอ็นโจเป็นคนข่มขู่ให้คาบุรากิเล่นเปียโนนะ แต่สุดท้ายคนเป็นข่าวคือคาบุรากิ ไม่ใช่คนที่ข่มขู่ (หรือว่ามันควรมันเป็นงั้นอยู่แล้ว 5555) เอ็นโจอุตส่าห์เรียกไป คุยกันสองต่อสองไม่รู้กี่ครั้ง สโตรกเกอร์ติดตาม บังเอิญเจอกันบ่อยๆ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่แกแอบตามอยู่ ก็โชคชะตาเป็นใจนะเฟ้ย ไม่มีใครประโคมข่าวหน่อยหรอ หิ่งห้อยอ่ะ เขามาให้ตอนกลางวัน ไม่มีใครเห็นหรอ ต้องการให้เป็นข่าวมากๆ นั่นน่าจิ้นกว่าหนังสือกลอนรัก (?) อีกนะ ไปงานชมหิ่งห้อยด้วยกัน วันต่อมาก็จับหิ่งห้อยมาให้
แต่ตอนนี้ยูกิโนะคุงมาทีกินขาด เรื่องประเด็นอายุถูกมองข้าม อีกแปบเดียวก็ถูกกฎหมายแล้ว (?) ไม่รู้กะจีบเอง หรือทำคะแนนให้พี่ชาย ยูกิโนะคุงออกมาแต่ทีนี่ทำเอาใจเต้นตลอด
สงสัยเหมือนกันว่าคนที่มาจากห้องเดียวกับเอ็นโจนี่เป็นสายสืบหรือเปล่า คอยรายงานความเป็นไปเงียบๆ เนียนกว่าคาบุรากิจริงๆ (ถ้าเอ็นโจทำจริงน่ะนะ) แต่ไม่ได้นับจำนวนคนแหะ
>>183 กูว่าสายสืบที่โรงเรียนกวดวิชานี่คงไม่เชิงสายสืบว่ะ แต่ออกแนวเอ็นโจปะเหลาะถามจนได้คำตอบจริงๆมากกว่า ฝั่งนั้นก็คงไม่ฉุกใจคิดว่าเป็นการหลอกถามมั้ง อาจจะเผลอเล่าว่าเจอคุณคิโชวอินที่โรงเรียนกวดวิชานั้นด้วย แล้วเอ็นโจก็ซักถามไปเรื่อยๆแบบนุ่มๆไม่ให้รู้ตัวว่ากำลังโดนคาดคั้น จากนั้นก็ได้คำตอบที่ต้องการ แล้วไปแหย่เรย์กะเรื่องชอบผู้ชายอายุมากกว่าไรเงี้ย 5555555555 กูก็มโนเป็นเรื่องเป็นราวเลยเว้ย โทษที
>>189 มึงคิดเหมือนกู อย่างเอ็นโจต้องตะล่อมถามเนียนๆมากกว่า แต่ไอ้ "ชอบคนอายุมากกว่าสินะ" เนี่ย กูว่าน่าจะหมายถึงอิชิโนะคุระนะ ช่วงนั้นเรย์กะอยู่ในช่วงเดทตะลุยกิน มาโอะจังเอามาอวดยูกิโนะคุงบ่อยๆ น่าจะมาเข้าหูเอ็นโจ
ตอนนั้นขนาดท่านพี่ยังเข้าใจผิด เปิดหนังสือท่องเที่ยวเตรียมพาไปเที่ยวดามใจแล้วเลย 5555
>>189 อันนั้นก็คิดว่าน่าจะอิชิโนะคุระมากกว่าเหมือนกัน แต่อาจจะคล้ายๆในฟิคกาวอ่ะ เอ็นโจมาเห็นสายตาวิ้งๆวับๆของเรย์กะ แล้วรู้เลยว่าเรย์กะชอบอ่ะ บางทีอาจได้ข่าวจากยูกิโนะมาเสริมความมั่นใจด้วย ตอนนั้นมีแค่คาบุรากิโผล่มานะ เอ็นโจไม่โผล่อ่ะ ทั้งๆที่เอ็นโจมางานด้วย บางทีพี่แกอาจจะแอบมองไกลๆแบบสโตรกเกอร์ อยากไปทักแต่ไม่อยากเข้าไปขัด กำลังสับสนหัวใจตัวเองอยู่ ขอดมกาวแปบ
เรื่องน้อยอกน้อยใจนี่กูว่าไม่กาวนะ เรื่องจริง 555 ต้องมีน้อยใจมั่งล่ะ เห็นได้ชัดมาตั้งแต่ประถมว่าเขาไม่อยากยุ่งด้วย ยังเคยหลุดพูดมาเองเลยว่าไล่ไปบวชเพราะจะเอาเรื่องวุ่นวายไปไว้ไกลตัวล่ะสิ ตอนนั้นกูอ่านแบบไม่มีฟิลเตอร์ยังแบบ อ้าว.. นี่รู้ตัวสินะว่าพวกนายโดนหนีหน้า มองเป็นต้นตอเรื่องวุ่นวายน่ะ? ตอนที่เรย์กะสนอกสนใจแต่เรื่องยูกิโนะจนหงุดหงิดเอ็นโจยังได้แค่ยิ้มขื่นอยู่ข้างๆเอง (อันนี้กูไม่มโน แต่ทุกคนเหมือนลืมไปเพราะมัวโฟกัสฉากกางร่มหลังจากนั้น)
>>195 กูนึกว่ายิ้มขื่นๆเพราะมาซายะแม่งเอาแต่ไปดื่มชากินขนมสบายใจเฉิบ ไม่ได้เข้าใจเลยว่ากำลังรีบ แต่กูลืมนึกเลยว่าเพราะเรย์กะเอาแต่สนใจยูกิโนะมากกว่าตัวเองเลยน้อยใจ อ๊ายยยยยยยย จากที่มึงพูดมาก็ทำให้กูคิดได้เลยนะ เอ็นโจคงคิดแหล่ะว่าเรย์กะแม่งเอาใจใส่ทุกคนยกเว้นตัวเอ็นโจเองอะ ถ้าเป็นเอ็นโจเข้าโรงบาลเอง เรย์กะคงเฉยๆ ไม่มาดูดำดูดีอะไรหรอก จะใจดำเกินไปแล้วนะยะหล่อน
>>196 เรย์กะไม่เคยคิดว่าตัวเองสนิทกับเอ็นโจอ่ะ ใครทักว่าสนิทก็ปฏิเสธหมด พี่แกคงคิดว่าไม่สนิทเลยไม่กล้าไปเยี่ยมมากกว่านะ ส่วนเอ็นโจคิดว่าตัวเองสนิทไง คือมองเขามาตลอดจนรู้สึกผูกพัน (แต่อีกฝ่ายไม่รู้ตัวอ่ะนะ) งอนๆ น้อยใจบ้างอะไรบ้างแหละ ใครใช้ให้ทวงหนี้ด้วยการให้เป็นหัวหน้าห้องล่ะ ถถถถ ถ้าบอกให้ใช้หนี้โดยการไปกินข้าวด้วย ไปเที่ยวด้วยกันอะไรงี้ เรย์กะคงใจเต้น แต่ตอนนั้นเอ็นโจอาจจะไม่รู้ตัวก็ได้แหะ แค่รู้สึกว่าแกล้งแล้วสนุกดี ได้เห็นสีหน้าที่หลากหลายของเรย์กะนี่น่ารักจังน้าาา รู้สึกตัวอีกที เรย์กะก็ระแวงแล้วหนีเอาๆ สร้างความทรงจำอันโหดร้ายใส่เรย์กะหลายรอบติดไง ขนาดเหมือนจะช่วยแต่ยังกลายเป็นหนี้ มาทำดีทีหลังก็ขึ้นยาก ชมว่าชุดสวยชุดเหมาะ เอาเครื่องดื่มเอาของมาให้ เขาก็ระแวงไปหมดล่ะ
>>198 ที่ทวงหนี้ด้วยการให้เป็นหัวหน้าห้อง กูก็มโนตามฟิคกาวอีกนั่นล่ะว่าหึง เพราะช่วยแต่เรื่องของมาซายะแต่ไม่ช่วยเรื่องของตัวเอง ก็เลยจัดให้สมความปรารถนา อยากช่วยมาซายะก็ช่วยไปเล้ยยยยยยย มั๊วะ ฮ่าๆๆๆๆ ไม่รู้ใจตัวเองว่าชอบเขา คิดแต่อยากจะแกล้งที่เขาเมิน แต่กลายเป็นว่าไปสร้าง trauma ให้เขา นายพลาดแล้วล่ะเอ็นโจวววว
>>197 ยูกิโนะไม่ใสๆแบบที่เห็นแน่นอน ตอนเรย์กะบอกว่ายูกิโนะน่ารักและอ่อนโยนอ่ะ คาบุรากิขมวดคิ้ว เอ็นโจมีรอยยิ้มปริศนา ยูกิโนะแอ๊บแน่ๆอ่ะ แต่ทั้งเรื่องยูกิโนะเป็นคนเดียวที่ทำเรย์กะใจเต้น และยังไม่มีแฟนไง ตอนนี้ใครก็ได้ที่ไม่ใช่คานก็โอเค ถ้าลองมองข้ามอายุ (ดมกาวซะแล้วคิดว่าอายุห่างจากเรย์กะไม่มาก) ยูกิโนะจะมาแรงแซงทางโค้งมากเลยนะ แต่เอาจริงๆ ยูกิโนะอาจจะมาเพิ่มแต้มให้พี่ชายก็ได้นะ ที่บ้าน เอ็นโจอาจจะบ่นๆเล่าๆเรื่องผู้หญิงคนหนึ่งที่โรงเรียนบ่อยๆ ยิ่งคาบุรากิอาจจะนั่งนินทาเรื่องกวางรุม จมูกหนู จมูกแกะด้วยก็ได้ ยูกิโนะมองๆแล้วท่าทางพี่ชายตัวเองจะชอบเรย์กะ พอยูกิโนะลองไปเจอตัวจริงแล้วเรย์กะก็เป็นคนดี รักเด็ก น่ารัก เลยช่วยอวยเต็มที่เพื่อมาเป็นพี่สาวตัวเอง แล้วก็ตัดแต้มคาบุรากิประกอบกันไป (ถึงแม้หมอนั่นในสายตาเรย์กะจะไม่ค่อยมีแต้มให้ตัดก็เถอะ)
โธ่ท่านเอ็นโจของหมู่เฮา ทำไมสิ่งที่ประสบทุกอย่างแม่งโครตปวดใจอย่างงี้วะ แหม่ ก็นะ ก็ท่านเรย์กะรู้ฉากจบของตัวเองในมังงะนี่นะ ครอบครัวล้มละลายตกสู่ความตกต่ำด้วยฝีมือของท่านเอ็นโจ เป็นกูมันก็ต้องรู้สึกวาดกลัวและไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วยเป็นธรรมดา แต่นี่มันชีวิตใหม่นะคะท่านเรยกะ!!! ท่านไม่ทำตัวเหมือนในมังงะแล้วก็หักธงหายนะไปบ้างแล้ว แถมได้แบคอัพดีๆระดับบิ๊กๆมาตั้งเยอะแยะรวมถึงใจดวงน้อยๆของใครบางคน ฮิ้ววววว ยังจะกลัวอะไรอีกกก เปิดใจสิคะเปิด!!! โอเพ่นยูววววฮาร์ทบัดเดี๊ยวนี้!!! สามีเจนเทิลแมนหล่อแสนดี(?)และมีรอยยิ้มอันอบอุ่น(ร้ายลึก)แบบนี้หาได้ยากนะ!!! ใครบอกว่ายังไม่มีวี่แววฤดูใบไม้ผลิของท่านเรย์กะกัน!! มันมาตั้งแต่ท่านประถมแล้วข่ะ!!! โธ่เว้ย!!! ขัดใจกูจริง!!! เดี๊ยวปั๊ดจับถวายใส่พานให้ท่านเอ็นโจแม่งเลยหนิ อยากมีโมเม้นหวานๆในชุดเครื่องแบบนักเรียนกับคนรักไม่ใช่เหรอ นี่ไง!! โวะ ได้โปรดดดดดดด อย่าทำร้ายดวงใจน้อยๆของท่านเอ็นโจเลยนะคะท่านเรยกะ รู้อะเปล่าว่าผู้ชายที่มีรอยยิ้มอบอุ่นและนิสัยสุภาพนั้นเป็นพวกคลั่งรักนะคะ(ยิ้ม) รักแรงหึงแรงหวงแรงสัส ถ้าสมมุติว่าท่านทั้งคู่ใจตรงกันแล้ว แล้วท่านเอ็นโจมาคิดดอกเบี้ยย้อนหลังมันช่วยไม่ได้นะเออ คงทำได้แต่เพียงเตรียมห้องกั้นเสียงไว้ให้กับท่านทั้งคู่แล้วล่ะ ป่ะเหล่าโม่งทั้งหลาย!!! ไปติดเครื่องฟังในห้องนั้นกันเหอะ!!! *ซู๊ดดดดดดดดดดด อาาาาาาาาส์*
จะว่าไป กูโฟกัสช็อคโกแลตวาเลนไทน์ท่านเรย์กะมากนะ แอบมโนว่าเอ็นโจน่าจะลอบสังเกตอยู่เหมือนกัน ตั้งแต่แรกหลายคนเข้าใจว่าเรย์กะให้ช็อกโกแลตคาบุรากิด้วย ตามเซ้นที่ว่าใครๆก็ให้คาบุรากิทั้งนั้น ส่วนอิตาคาบุรากิไม่เคยจำอยู่แล้วว่าใครให้มาบ้าง แต่เอ็นโจ! สต็อกเกอร์แบบนายต้องรู้ใช่มั้ยว่าผู้ได้รับเกียรติได้ช็อคโกแลตจากท่านเรย์กะตลอดมามีแค่ท่านพ่อกับท่านพี่! จนกระทั่งให้รุ่นพี่โทโมเอะ แต่ตอนนั้นเอ็นโจคือหายไปเลย ไม่โผล่มาแซวด้วย นี่ผิดปรกติ แอบหลบไปเลียแผลใจใช่มั้ยฮึ!?
เอ๊ะ... พูดแล้วนึกได้ ปีล่าสุดให้นายบ้าหมากับเพื่อนผู้ชายอีกสองคนด้วยนี่นา
>>204 จริง เวลาเรย์กะมีโมเม้นต์อะไรงั้นอยู่ๆเอ็นโจก็หายไป กำลังทำใจให้หายเจ็บสินะ โถถถถ แล้วคาบุรากิก็จะโผล่มาเกรียนคั่นเวลา อย่างตอนไปงานชมดอกซากุระตอนกลางคืนนั่นก็เหมือนกัน
มันจะมีวันที่ท่านเรย์กะทำให้เอ็นโจบ้างไหม เห็นเรย์กะบ่นๆอยู่ การให้ช็อกโกแล็ตที่ไม่มีตัวจริงเลยน่าเบื่อออก ปรากฎสุดท้ายให้ยูกิโนะแล้วพี่ชายมาแย่งกิน ถถถถถถ
อีเวนท์วาเลนไทน์ในอนาคตนี่โคตรอยากคุยอยากสปอยล์ แต่รออ่านแปลน่าจะดีกว่า อุอิ
นี่พวกมึงตื่นเช้ากัน หรือพวกมึงไม่หลับไม่นอน ตื่นมาตกใจพี้กาวเต็มมู้ (แต่กูฟิน~)
ไปๆๆ แยกย้าย ไปเรียน ไปทำงาน แล้วค่อยกลับมาดื่มน้ำ(กัญ)ชาต่อ
รู้สึกมีชีวิตเพื่อรอทุก 2 วันไงไม่รู้เฮ้อ สงสัยเสพหนักเกิ๊น 5555 ยังดีที่มีพวกมึง ทำให้กูบรรเทิงมาก
ต้องตื่นมาเช็คมู้ยิ่งกว่าเช็คข่าว อ่านทวิต
>>206 ถ้ามึงจะทำขนาดนี้แล้วก็นะ..... ' หืม ' ใช้เสียงและสายตา(และใบหน้า) เอ็นโจข่มขู่ ****
เชี่ย กูเปิดประตูเข้ามาแล้วตกใจ ทำไมกลิ่นกาวเมื่อคืนแม่งแรงจังเลยวะ พวกมึงทำใจดีๆ กันไว้ก่อนนะเว้ย อย่าเพิ่งออกอวกาศไปไกล หนทางยังอีกยาวไกล//เอาหน้ากากกันแก๊สครอบ//
>>173 กูเช็คละ คาซามิน่ะถูกแล้วล่ะ ไม่ใช่ตัวละครใหม่ แต่น่าจะเป็นนามสกุลของเซริกะจัง พอดีเล่าจากปากเณร เลยต้องใช้สรรพนามไม่คุ้นหูนะจุ๊ๆ ดีมากที่คอยช่วยกันสังเกต
กูว่างจัด ทำสารบัญชื่อตัวละคร อนึ่ง กูรวบรวมเฉพาะคนที่มีชื่อออกมาเท่านั้น ดังนั้นตัวละครไร้ชื่ออย่างหัวหน้าห้องไรงี้จะไม่มีนะ
🌸 Pivoine [ชั้นปีเดียวกัน]
- คิโชวอิน เรย์กะ (จักรพรรดินี)
- คาบุรากิ มาซายะ (จักรพรรดิ)
- เอ็นโจ ชูสุเกะ (เจ้าชาย)
- ฮางิโนะโคจิ ฟุยุโกะ (กลุ่มเรย์กะ สาวสไตล์ญี่ปุ่น)
- โนเซ็น ซาราระ (คลั่งไคล้หนังสือหายาก)
🌸🌸 Pivoine [รุ่นพี่]
- คิโชวอิน ทาคาเทรุ (+7) (ท่านพี่)
- โมโมโซโนะ อิมาริ (+7) (เพื่อนท่านพี่)
- โอคิชิมะ (+6) (อดีตประธาน)
- ซุสุชิโนะ ยูริเอะ (+4) (เจ้าหญิง)
- มินาสึกิ ไอระ (+4) (อัศวิน)
- ฟุคาคุสะ คาซึมิ (+2) (จูเลียต)
- นาคาจิมะ โยโกะ (+1) (ประธาน)
💮 Petit Pivoine
- ซาวาราบิ มาโอะ (-9) (น้องสาวแสนน่ารัก)
- ยูริ (-9) (คู่รักมาโอะ)
- เอ็นโจ ยูกิโนะ (-10) (เทวดาน้อย)
🏫 โรงเรียนซุยรัน [กลุ่มสาวๆ]
- คาซามิ เซริกะ
- อิมามุระ คิคุโนะ
- โอมิยะ อายาเมะ
- ชิราซากิ รุเนะ
🏫 โรงเรียนซุยรัน [เพื่อนร่วมชั้น]
- ฮอนดะ มิฮารุ (คนที่หัวหน้าห้องแอบรัก)
- โนโนเสะ มาโฮะ (เพื่อนฮอนดะ)
- ซึรุฮานะ มากิ (หัวหน้ากลุ่มสาวแกล)
- ทาคามิจิ วาคาบะ (นางเอกสามัญชน)
- โมชิดะ (เคยถูกกลุ่มซึรุฮานะแบนในงานกีฬา)
- อิโคมะ (นักเรียนนอกที่ชื่นชมเรย์กะ)
- อาคิสะวะ ทาคุมิ (ลูกไก่ในกำมือซากุระจัง)
- โบดะ (เณรน้อย)
- มิซึซากิ อาริมะ (นายตัวสำรอง)
- ซาโตมิ ยูคินาริ (เพื่อนอาคิสะวะ)
- อิวามุโระ ทาคาชิ (ทหารเลว)
- ทากาคิ (เรียนพิเศษที่เดียวกัน)
🏫โรงเรียนซุยรัน [รุ่นน้อง]
- โคโตว ริรินะ (-1) (ลูกพี่ลูกน้องซึนเดเระ)
- โทริอุมิ (-1) (เคยสารภาพรักอาคิสะวะ)
- คาซึรางิ (-2) (ตาไก่โง่โทริโอะ)
- มินามิ ไรตะ (-1) (เดชชิ)
🏫โรงเรียนซุยรัน [รุ่นพี่]
- โทโมเอะ เซ็นจุ (+2) (รักแรก)
🏫โรงเรียนยูริโนะมิยะ
- ฟุคิโอกะ ซากุระโกะ (ปีศาจหนังแมว)
- ไมฮามะ เอมะ (ปลาซิวปลาสร้อย)
🏢โรงเรียนสอนพิเศษ
- โยริโนะ อาโออิ (โทโระโรนอิโมะทาโร่แฟนคลับ)
- อุเมวากะ อาสึกะ (นายบ้าหมา)
- โมริยามะ (สาวผมสั้น)
- ซากากิ (เพื่อนสาวผมสั้น)
- คิตาซาวะ (หนุ่มผมน้ำตาล)
🏰ลูกจ้างบ้านคิโชวอิน
- ซากามิ (คนขับรถ)
- มิฮาระ (โค้ชบอดี้การ์ด)
- ซาซาจิมะ (เลขาทานุกิ)
- โออุซากะ คาริน (ครูสอนพิเศษ)
- โออุซากะ มาริน (ครูสอนพิเศษ)
🎭ตัวประกอบอื่นๆ
- อิชิโนะคุระ ฮารุโตะ (+9) (เพื่อนกิน)
- ยูมิยามะ เอริกะ (+9) (แฟนอิชิโนะคุระ)
- นารุโทมิ อาคิมิ (+4) (สาวท้วมโปรแกรมไดเอท)
- เอมิริ (เคยเชิญไปงานแสดงดนตรี)
- คาซึมิ (+?)(ญาติ)
- มายะ (+?)(ญาติ)
⌛คนจากชาติก่อน
- ยูกะ (น้องสาวแท้ๆ)
- นารุฮิโตะ (ลูกพี่ลูกน้องที่เป็นรักแรก)
🐾 สัตว์เลี้ยง
- เบียทริซ (สุนัข)
- อลิซ (แมว)
หลังจากที่กุนั่งดมกาวไปสักพัก กุว่าเอ็นโจต้องมีแผนการหรือมีปมปัญหาอะไรแน่ๆที่ทำให้ยังไม่รุกเรย์กะแบบเต็มที่ อย่างเอ็นโจถ้าต้องการให้มีข่าวนี้กระจายไปนอกโรงเรียนยังได้เลย ไม่ก็มีข่าวแต่แล้วแต่เอ็นโจปิดไว้ไม่ให้มีใครมาวุ่นวายกับเรย์กะหรือไม่ต้องการให้เรย์กะรู้ตัว//กลัวไก่ตื่น5555 โอ๊ยกุมึนกาว5555
เป็นมดตัวเล็กๆแอบอยู่ในดงกาวมานาน วันนี้ทนไม่ไหวเเล้วเว้ยยยยย!!!!!(กาวอยู่ไหนกูขอบ้างง ซู๊ดดด อาาาาา) บอกเลยวินี้นาทีกูขอกรี๊ดดดด ฟินแหลกกกก// เอ๊ะ!! สปอยย กูก็อยากได้นะ กูอยากได้ความฟิน+กาววว ด่วนนนนน (กาวที กาวที ซู๊ดดดดดด อาาาาาาาาาาาาาาา)
>>217 กราบค่ะ กูมักจะสับสนจำชื่อตัวประกอบไม่ไก้ เยี่ยมเลยยย แต่สรุปหัวหน้าห้องนี่ไม่มีชื่อจริงๆซินะ... ตัวประกอบบาทเดียวยังมีชื่อเลยนะเฮ้ย....
จาก >>206 มันเป็นเรื่องในตอน195 (แต่มันก็มีเหตุการณ์ก่อนหน้านั้นเล็กๆน้อยๆที่กูข้องใจนะ ฮือ แต่กูสปอยล์แค่ตอนพีคตอนนี้ละกัน)
** กูอ่านแบบดำน้ำนะ ถ้าผิดพลาดโทษกู๋เกิ้ลซะ....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เอ็นโจกะเรย์กะคุยเรื่องยูกิโนะ แล้วอยู่ๆเอ็นโจก็ถามว่าวาเลนไทน์นี้จะเรย์กะให้ช็อกโกแลตใครบ้าง บอกว่าขอให้ช่วยทำให้ยูกิโนะหน่อยนะ~
พอถึงวันวาเลนไทน์ เรย์กะจะเอาช็อกโกแลตไปให้ยูกิโนะที่เปอติทต์ เอ็นโจก็โผล่มาดักหน้า บอกว่า ยูกิโนะป่วยเลยขึ้นรถไปโรงพยาบาลก่อนแล้ว ช็อกโกแลตนั่นให้เจ้าตัววันพรุ่งนี้นะ หรือไม่ก็.... ฝากผมไปให้ยูกิโนะวันนี้เลยก็ได้นะ
เรย์กะเลือกให้วันนี้ ยื่นให้เอ็นโจแล้วนึกได้ว่างี้ก็เหมือนว่าตัวเองให้ช็อกโกแลตกะเอ็นโจเลยซิ ก็เน้นย้ำๆชัดๆว่าฝากให้น้องชายนะยะ เอ็นโจยิ้มกริ่มไม่ตอบไร คนรอบข้างฮือฮา แล้วก็กลายเป็นข่าวลือไปทั่วโรงเรียน
>>221 โอ๊ยยยยย ข่นบ๊ะ อยากได้เองแต่เอาน้องมาอ้างใช่มั้ย หา แถมเล็งเห็นผลว่าจะเป็นข่าวแน่นอนถ้าเรย์กะให้ตัวเองมาเลยเลือกมาบอกวันนี้ใช่มะ ยูกิโนะก็ป่วยได้จังหวะบังเอิญจังเลย แหม่ เผลอๆยูกิโนะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเอ็นโจบอกให้เรย์กะทำชอคโกแลตให้น่ะ ร้ายกาจมาก //ทำเสียงรอน
>>221 โอ้ย มึงมันดีมาก กรี๊ด อยากได้ของเขาก็พูดดี ๆ สิจย๊ะ 555555555 //ลิ้มรสช็อกโกแลตจืดชืดไปซะนะเอ็นโจ
เออ กูไม่สามารถคิดว่ายูกิโนะคุงเทนชิได้จริง ๆ ว่ะ นางดูร้ายกว่านั้น ที่กูข้องใจคือเหมือนตอนยูกิโนะคุงเปิดตัวอะ มันบอกว่าสีผมเหมือนเอ็นโจในเกมเลย กูว่ามัน้องมีอะไรซี่
>>221 คนเจ้าเล่ห์! อยากได้ก็บอก ไม่สิ บอกก็ไม่น่าได้ แต่เอาน้องมาบังหน้าร้ายกาจมากท่านจอมมาร นี่นึกหน้ายิ้มๆของเอ็นโจประกอบเหตุการณ์แล้วหมั่นไส้แรงงง ยูกิโนะป่วยจริงรึเปล่าเนี่ยฮึ? แต่แบบนี้ได้ไปเองก็กินไม่ได้ ยังต้องส่งต่ออยู่ดี (เอ๊ะ? หรือไม่กินดีกว่า) ที่ได้ก็มีแค่ข่าวลือ กับฟีลลิ่งที่ท่านเรย์กะยื่นช็อคโกแลตให้เท่านั้นแหล่ะ!
เออ... อย่างหลังก็ฟังดูคุ้มนะ
หัวหน้าห้องไม่มีชื่อหลุดมาเลยมึง เป็นตัวละครไร้ชื่ออย่างสมบูรณ์ 555 ในขณะที่เณรน้อยกูก็นึกว่าไม่มี อ่านดีๆก็เคยบอกชื่ออยู่นี่หว่า
อีกตัวละครที่ผลุบๆ โผล่ๆ คือสาวเจ้ากรมข่าวกรองลูกน้องริรินะ นี่ก็ไม่มีชื่อ เป็นตัวละครที่กูสนใจอยู่
และกูระแวงทุกตัวละครที่ไม่ปรากฎนามสกุล อาจจะเป็นพี่น้องกับใครก็ได้! อย่างยูริคุงเงี้ย ตัวละครที่พูดถึงผ่านๆ อย่างน้องชายท่านอิมาริ พี่ชายคุณอาคิมิ กล้ามปูกับโอตาคุพี่ชายอาโออิจัง พี่สาวอาคิสะวะ กูก็ระแวง เรื่องนี้ยิ่งชอบรียูสตัวละคร 5555
>>222 เรื่องขอให้ทำช็อกโกแลตให้ยูกิโนะกับป่วยจนต้องขึ้นรถไปโรงบาลวันนี้อาจจะเป็นเรื่องจริง แต่เรื่องโผล่มาดักหน้าแล้วพูดให้เขามอบช็อกโกแลตให้นี่คือหวังผลเรื่องข่าวลือให้กระจายไปให้ทั่วๆสินะ โถ เจ้าชายผู้ได้ช็อกโกแลตมากมายจากคนอื่น แต่กับสาวที่ชอบต้องงัดเล่ห์กลสารพัดเพื่อให้เขาทำให้ตัวเอง ไม่ได้ให้ตัวเองโดยตรงเอาทางอ้อมก็ได้วะ ให้ก็คือให้เหมือนกันนั่นล่ะ ตอนกินเดี๋ยวไปปะเหลาะยูกิโนะให้แบ่งให้ด้วยก็ได้
ความพยายามของเอ็นโจแต่ละครั้งนี่ช่างยากเย็นจริงๆ กูล่ะสงสารเจ้าชายเหลือเกิน
>>219 สัส แท๊กคอมเม้นไงวะบอกกูด้วย!!!
ความกาวของมึงนี่ตรงใจกูมากสัส และกูว่าโม่งหลายคนเห็นด้วย ด้วยความสามารถของท่านเอ็นโจแล้ว จะให้ทั้งรร.เลิกจิ้นจักรพรรดิ&จักรพรรดินี,ทหารเลว&จักรพรรดินี,หรือคู่อื่นๆ&จักรพรรดินี แล้วมาจิ้นคู่องค์ชาย&จักรพรรดินีได้ง่ายๆตามต้องการ
กูว่ามันเป็นเพราะประเด็น(ว่าที่)คู่หมั้นนั่นแหละ จะจีบคนอื่นออกหน้าออกตาไม่ได้เดี๊ยวอาจจะเกิดเรื่องเสียๆหายๆกับท่านเรย์กะก็ได้ ว๊ายน่ารักสัสท่านเอ็นโจเขาปกป้องท่านเรย์กะทุกทางเยย กูฟินจนตัวจะแตกแล้วสัส *ซู๊ดดดดดดดดด อาาาาาาส์"
แต่ถึงจะเกิดเรื่องเสียหายจริง กูว่าฝ่ายเสียหายน่าจะเป็น(ว่าที่)คู่หมั้นนั่นว่ะ แบ๊คท่านเรย์กะระดับบิ๊กๆนะคะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>227 แบ็คท่านเรย์กะนี่
-ริรินะ นางพร้อมวีนใส่ทุกคนที่เป็นศัตรูกับเรย์กะอยู่ละ
-เซริกะ คิคุโนะ ก็เป็นแบ็คได้ แต่เวลาเจอตัวใหญ่ๆดันให้เรย์กะออกหน้าแทนตลอด
-อิวามุโระกับหัวหน้าห้อง ทหารเลวที่ปกป้องราชินี กับซามูไรขุนศึก
-น้องมาโอะ ก็น่าจะเป็นกำลังเสริมได้ แถมพ่วงความเป็น pivoine มาด้วย น่าจะไฮโซไม่น้อยหน้าใคร
-ประธาน pivoine เข้าข้างเรย์กะมากกว่าคนนอกอยู่แล้ว
-ซากุระจัง สาวงามปากร้าย เชือดเฉือนอีกฝ่ายด้วยคำพูด
-คาบุรากิ นี่นับว่าเป็นแบ็คของเรย์กะได้รึเปล่าหว่า ช่วงหลังๆก็สนิทกันจะตาย
-คุณอาคิมิ ยังไงก็ลูกคุณหนู น่าจะช่วยอะไรได้บ้างเหมือนกัน
-ยูกิโนะคุง ผู้สนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของคู่ชูสุเกะเรย์กะ
กูล่ะสงสารเจ้าชายจนอยากไปเขียนฟิควันแต่งงาน(มโน) ของเอ็นโจกับเรย์กะแบบตอนเดียวจบมาให้เลยว่ะ เอาลงที่นี่ได้ใช่มะ คือกูกลัวว่าบางทีฟลัดฟิคเยอะๆแล้วคนจะรำคาญเอาน่ะ เพราะบางคนก็ไม่ได้อยากอ่านฟิคด้วยมั้ง แถมฟิคกูก็ใช่จะดีเด่น่าอ่านอะไรด้วยสิ
>>230 มึงเอามาลงบัดเดี๊ยวนี้ ไม่มีใครรำคาญหรอกสัส มีแต่อยากสูดกาวล็อตใหม่มากกว่า *ซู๊ดดดดดดดดดด อาาาาาาาาส์* อย่าให้พวกกูรอมึงนานสัส ไม่งั้นกูจะผลิตกาวล๊อตใหม่ให้เอง พวกมึงนับถอยหลังรอวันวาเลนไทน์นี้ได้เลย กูแต่งไว้และ อุว่ะฮ่าๆๆๆๆๆๆสดขเวดบสอยเมพขแาฟขส9%/9฿8"/฿92?!0#?9"+'
>>221 กร๊าซซซซซซซซซซซซซซซ โอ้ยยย อะไรจะจอมมารขนาดนี้วะ ที่ยูกิโนะคุงเข้าโรงบาลนี่เพราะถูกวางยาอะไรรึเปล่าคะ ถถถถ ไม่ใช่ละ แต่แหม~ อะไรจะประจวบเหมาะขนาดนี้วะ รีบไปดักรอเขาแล้วกระพือข่าวลือแบบเนียนๆ ยิ้มๆไม่พูดอะไรแก้ข่าว จุดประสงค์โจ่งแจ้งขนาดนี้ ท่านเรย์กะเขาอ้อยจนไม่รู้จะอ้อยยังไงแล้วนะคะ นี่อ้อยแทบจะหมดไร่แล้ว รีบลงจากคานมาแดกอ้อยเถอะ โม่งขอ55555
>>230 เอามาาาาา เอาม๊าาาา อย่าให้กูต้องมีดจี้คอมึงนะ รู้มั้ยว่าตอนนี้กาวแม่งขาดแคลนแค่ไหน พวกเรากำลังต้องการฟิคกาวมาเพื่อดับความคลุ้มคลั่ง ถ้ามึงจัดมามันจะเป็นอะไรที่ได้บุญกุศลมากนะมึง
>>233 มึงอย่ามายั่วแล้วจากไปสิวะ โฮรรรว
อะ ต่อจาก >>>/webnovel/3289/811-812
-----------------------
ฉันกับนายตัวสำรองพูดคุยสอบถามสารทุกข์สุขดิบกันเล็กน้อย
จากที่ฟัง ดูเหมือนว่าช่วงที่หลังเรียนจบมหาวิทยาลัย ตอนที่คาบุรากิกับวาคาบะหมั้นหมายกัน ตานี่ก็ไปเรียนต่างประเทศ พอกลับมา ช่วงที่คาบุรากิกับวาคาบะแต่งงานกัน ก็ไปทำงานที่ต่างประเทศอีก
... หวา นี่มันหนีออกไปเยียวยาหัวใจ เอาการเรียนเอางานเป็นข้ออ้างชัดๆ ทำไมเป็นพระรองที่น่าสงสารแบบนี้เนี่ย
แต่ก็ยังดีกว่าไปผาโทจิมโบหรือน้ำตกเคเก็น แบบใครบางคนในอดีตล่ะนะ ...
"แล้วงานเธอล่ะมีกำหนดการเมื่อไหร่"
หือ? อะไรงั้นเหรอคะ?
นายตัวสำรองทำหน้างงๆกลับมา
"อ้าว ก็เห็นเขาลือกันว่าเธอจะแต่งกับเอ็นโจนี่?"
ห๊าาาาาาาาาาาาาาาา!!
อะไรนะะะ! ข่าวลือนี่มันอะไรกันยะ!! ใครแต่งกับใครนะ!?! จะบ้าหรือไงกัน ลือกับใครก็ไม่ได้ ทำไมต้องไปลือคู่กับปิศาจนั่นล่ะ!? ไปได้ยินมาไงกันคะ!!!?
ฉันรีบคาดคั้นนายตัวสำรองให้เล่าเรื่องที่รู้มาทั้งหมด นายตัวสำรองบอกว่าได้ยินมาจากใน SNS กลุ่มซุยรัน ว่าแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาเปิดให้ดู
พอไล่ดูชื่อกลุ่มแล้วก็พบว่ามันเป็นกลุ่มลับของศิษย์เก่าซุยรันที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ฉันพยายามยื้อแย่งมือถือของนายตัวสำรองออกมาอ่านให้ชัดๆ แต่ตานี่ดันจับไม่ปล่อย ฉันไม่ปามือถือนายทิ้งหรอกน่า!
อะไรกันเนี่ย!?
ข้อความในนั้นมาจากเหล่าสาวๆศิษย์เก่าซุยรันทั้งหลายที่แสดงความคิดเห็นเรื่องราวของฉันกับเอ็นโจมากมาย ดูเหมือนต้นเรื่องจะเริ่มมาตั้งแต่ตอนงานเลี้ยงเมื่อเดือนที่แล้วที่โรงแรมคาบุรากิ ถึงขนาดมีภาพถ่ายตอนที่ฉันล้มลงแล้วตาเอ็นโจรับไว้ได้พอดี กระทั่งเรื่องราวที่ฉันกับเอ็นโจไปทานอาหารเย็นด้วยกันที่คนในซุยรันไม่น่าจะรู้ก็ยังมีพูดถึง ความเห็นตีโพยตีพายไปมากมาย จนถึงขั้นว่าฉันกับเอ็นโจได้เข้าวิวาห์กันอย่างแน่นอน ก่อนที่หัวข้อจะเปลี่ยนไปเป็นว่าจะตัดชุดแบบไหนไปงานแต่งของฉันกันดี
ฉันช็อคเสียจนลูกตาแทบหลุดออกจากเบ้า เลยขอร้องให้นายตัวสำรองช่วยแอดฉันเข้าไปในกลุ่มนั้นที จะได้เข้าไปแก้ไขความเข้าใจผิด เกิดเรื่องรู้ไปถึงเอ็นโจเข้าล่ะก็ ฉันจะต้องแย่แน่ๆ ไหนจะพวกสาวๆที่เพ่งเล็งเอ็นโจไว้ ถ้าได้ยินเรื่องนี้ ฉันไม่โดนสาปแช่งไม่ได้ไปผุดไปเกิดกันพอดีหรอกเหรอ
อาา ไม่นะะะ อย่าลากฉันไปเกี่ยวกับหมอนั่นเลยค่ะะ
นายตัวสำรองนิ่งคิดพักหนึ่ง ก่อนขมวดคิ้ว ทำสีหน้าไม่ไว้วางใจ
"ในฐานะอดีตประธานนักเรียน เพื่อความสงบสุขของชาวซุยรันในกลุ่ม ฉันขอปฏิเสธ"
อะไรกันยะ! ฉันไม่องค์ลงสะบัดพัดเข้าไปในกลุ่มหรอกน่า!
บ้าเอ๊ย รองหัวหน้าหมู่บ้านไม่ช่วยกันซะเลย ขอให้อยู่คู่หมู่บ้านคานทองไปตลอดชาติซะเถอะ!
.
พอรู้เรื่องนั้น ก็รู้สึกปวดท้องกระเพาะปั่นป่วน ท่าทางโรคกระเพาะจะกำเริบอีกแล้ว ฉันเลยแวะซื้อทาโกะยากิมากินระหว่างทาง ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย พอกลับมาถึงบ้านก็มีเมลล์จากมาโอะจังส่งมา ว่างานโรงเรียนซุยรันกำลังจะจัดขึ้นในสัปดาห์หน้า มาเชิญฉันให้ไปร่วมงานด้วยจะได้มั้ย พร้อมกับภาพของมาโอะจังในชุดเจ้าหญิงที่ม้วนผมเป็นลอน คู่กับยูริคุงในชุดสูทเจ้าชาย ดูเหมือนจะเป็นธีมของห้อง
ได้แน่นอนอยู่แล้วล่ะจ้ะ มาโอะจัง~
ผมลอนนั่นสมกับเป็นทายาทโรโคโค่ของฉันจริงๆ
ถ้าไปที่งานโรงเรียนก็น่าจะได้เจอกับยูกิโนะคุงซินะ ลองถักผ้าพันคอไปให้ดีมั้ยน้า
อ๊ะ จะว่าไปเห็นสูทของยูริคุงก็นึกขึ้นมาได้ ว่าลืมเรื่องที่ทำเสื้อสูทของนายตัวสำรองเลอะไปเลยแฮะ
ถึงเจ้าตัวจะไม่ได้ด่าอะไร แต่ฉันน่ะนอกจากจะไม่อยากเป็นหนี้บุญคุณใคร ก็ไม่อยากจะสร้างบาปให้กับตัวเองด้วยล่ะนะ แค่มีวิญญาณตามติดแถมอาจจะโดนคนสาปแช่ง ตอนนี้ก็อาถรรพ์มากพอแล้วล่ะค่ะ
พอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ ฉันก็เลยไปปรึกษากับท่านพี่ที่ห้องทำงานว่าจะซื้อเสื้อสูทผู้ชายแบบไหนดี ท่านพี่ได้ยินก็ทำสีหน้าแปลกๆ ปิดแฟ้มเอกสาร วางปากกา ก่อนหันจะยิ้มให้แล้วถามกลับมาว่าจะซื้อไปให้ใครงั้นเหรอ
อ๊ะ งานเสร็จพอดีเลยซินะคะ
-----------------
ไม่มีต่อนะ 555555
กูว่าถ้าตั้งห้องเฉพาะฟิคขึ้นมาใหม่มันแลดูซ้ำซ้อนมั้ยนะ แบบห้องนี้ไว้สำหรับกรี๊ดออฟฟิเชียล ส่วนห้องฟิคไว้สำหรับกรี๊ดฟิคกาวหรอ เราจะตั้งสาขาเพิ่มงั้นรึกูว่าแค่กาวที่เดียวก็พอแล้วมั้ง ให้มันเสพมั่วขายกาวน้ำ(กัญ)ชาที่เดียวให้มันสุดๆไปเลยดีกว่า ไหนๆก็บ้าคลั่งกันขนาดนี้แล้ว 5555
>>237 ท่านพี่คะ ตัวเองมีอิมาริอยู่แล้วแต่ให้น้องขึ้นคานโดดเดี่ยวมันเกินไปนะคะ ไปยุ่งกับอิมารินู่นน ส่วนนายตัวสำรอง ดีแล้วค่ะปล่อยให้ทุกคนเข้าใจผิดต่อไป เพราะเดี๋ยวมันก็กลายเป็นความจริงแล้ว! แต่งเลย! แต่งเลย!! แต่งเลย!!! //แห่ขันหมาก
ไม่สัส พวกมึงไมาต้องเปิดมู้ใหม่สำหรับฟิคเดี่ยวเลย อยู่ๆรวมกันไปนี่แหละ เผื่อไอโม่งหน้าใหม่มาจะได้จับรมกาวฉุดลงเรือได้ทัน
>>237 นายตัวสำรอง มึงทำดีแล้วค่ะ อย่าได้ริอาจชวนท่านเรย์กะจอยกลุ่มและแก้ข่าวเด็ดขาด กว่าท่านเอ็นโจจะกระพือข่าวได้ กูนี่เหนื่อนแทน ไหนจะปัญหาท่านพี่กับน้องเขยท่านเอ็นโจอีก โอยยยยยย แล้วนี่ท่านเรย์กะยังคิดจะตัดสูทใหม่ให้นายตัวสำรองด้วย ข่าวลือใหม่พร้อมความปวดใจของท่านเอ็นโจจะกลับมาอีกระลอกนึงเเล้วเหรอ.....โถ ชีวิตคนหล่อนี่ลำบากเนอะ
กูกาวด้วย ทำไมตอนกูอ่านข่วงที่เรย์กะไปเข้าคอร์สอดอาหารแล้วไม่ยอมโกงกินขนมแบบคนอื่นๆ กูคิดว่าถ้ามีอีเวนต์ทานุกิทุจริตขึ้นมาจริงๆ (ถูกใส่ร้าย?) ต้องมีคนออกมาให้ความเห็นประมาณว่า "เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะ ขนาดแค่เรื่องอดอาหารยังไม่ยอมโกง เรื่องนี้ยิ่งไม่มีมูลใหญ่" ประมาณนี้ มโนหนักมาก
>>238 ห้ามเปิดห้องใหม่แยกค่ะมึงจากประสบการณ์ที่กูเคยเจอ จุดจบมีแต่ความร้างว่ะ สุดท้ายห้องก็ล่มสลาย ดังนั้นกาวอะไรมาในนี้ให้หมดค่ะ ไม่ต้องไปหลายห้อง เดี๋ยวพวกกูช่วยทำสารบัญ แล้วที่ห้องนี้มันคุยยากกาวเมากาวขนาดนี้ได้เพราะฟิคค่ะมึง อฟช มีแค่หางติ่ง ถ้าไม่มีฟิคมโนคุ้งแควนี่ไม่รู้จะพูดอะไรเลยนะ 5555
>>245 เห็นความคืบหน้าของอฟช แล้วสะเทือนใจ ท่านเรย์กะของหมู่เฮาจะมีโอกาสได้เดทในชุดนักเรียนไหมน่ะ หรือว่าชุดนักศึกษาก็ไม่ทัน ไม่สิอย่างน้อยชุดทำงานก็ต้องได้สิ ใช่ไหมนะ...
เรย์กะปลื้มสารภาพรักในงานพิธีจบอยู่นะ ที่รุ่นพี่โรมิโอบอกทุกคนว่าคบกับจูเลียตอยู่น่ะ เรย์กะบอกอยากให้มีแบบนั้นสักครั้งจัง บางทีคนเขียนอาจจะให้เอ็นโจสารภาพในวันพิธีจบก็ได้ อาจจะเล่นใหญ่ในงานวันนั้นเลยก็ได้ เรย์กะต้องปลื้มแน่ๆ ถึงระดับนั้นพี่แกไม่ได้มาเล่นๆ//ดมกาว ดื่ม(กัญ)ชาแปบ
ท่านเอ็นโจถ้าการที่ให้ท่านเรย์กะสนใจมันยากนัก แม่งกูว่าท่านควรต่อยท้องลากเข้าซอก แค่ก แค่ก ห้องไปเล่นบทโหด ตบ!จูบ! สูดกาวววว อาาาาา จากนั้นล่ามโซ่ แค่กแค่ก กุสนับสนุนกุเตรียมกล้องไว้แล้ว แค่กแค่ก สูดกาวววววว //โดนพัดท่านตบตายยย
แม่งเมากาวกันน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ 55555 กระทู้หน้าควรเขียนคำเตือนตัวโตๆที่หัวไว้นะว่า โปรดให้เสพกาวแต่พอดีเพื่อสุขภาพจิตที่ดี
มีโม่งจุดประเด็นใครก็ได้แต่งฟิคเรื่องใหม่ที ภาคจบการศึกษา 555555 ท่านเอ็นโจต้องเล่นใหญ่!.... แต่ทำไมลางสังหู้มันบอกว่าคาบุรากิจะมาเล่นใหญ่กับวาคาบะจัง...
หรือว่ารู้อยู่แล้วว่าเพื่อวาคาบะจัง ท่านเอ็นโจจึงไม่กล่าวห่าอะไรมาก ไม่งั้นซีน "หืม มาซายะ?" อาจเล่นซ้ำ. โอยยยยยยยย แต่กูว้อนฉากฟินตัวแตกมากอ่าาาาาาาาาาาา โฮฮฮฮฮฉฮฮฮฮฉฮฮฉฉ
>>258 ไปพักผ่อน เตะบอล ตีปิงปอง สูดอากาศบริสุทธ์ หายใจลึกๆ หรือไปหาขนมถุงๆ แดกอย่างท่านเรย์กะก่อนก็ได้ มึงอย่าลืมว่าคอนเซปต์เรื่องนี้คือ วันๆ ของท่านเรย์กะก็งี้แหละ ช่วงนี้ผองเราแค่โชคดีผ่านมาเจอโอเอซิสกลางทาง เดี๋ยวเดินๆ ต่อไปก็เข้าสู่ช่วงทำตุ๊กตา ด่าทานุกิ หาของกินอีก โอเอซิสมันไม่ได้มากันบ่อยๆ นะเว้ย กูกลัวมึงทนไม่ไหวขาดใจตายกลางทาง เส้นทางสายคานทองยังอีกไกลกันนะมึง นี่ยังเดินกันมาแค่ครึ่งเดียว ถถถถถถ
อะ ฟิคมโนงานแต่งตามสัญญา สูดควันเข้าลึกๆแล้วไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นกัน
.
.
วันแต่งงานของฉันกับเอ็นโจมาถึงจนได้ ในที่สุด เหมือนกับความฝันหรือเทพนิยายจนฉันต้องประหลาดใจเลยล่ะค่ะ ที่มันเกิดขึ้นมาแล้ว ทุกคนดูตื่นเต้นยิ่งกว่าตัวฉันที่เป็นเจ้าสาวเสียอีก งานแต่งอะไรก็จัดการกันไปไม่มาถึงมือฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันมีหน้าที่แค่ไปทำสปา นวดตัว นวดหน้า ขัดผิว เข้าคอร์สเจ้าสาวที่มาดามคาบุรากิคิดค้นมาเป็นพิเศษ แล้วก็แจกการ์ดเชิญเพื่อนสนิทที่เฉพาะเจาะจงว่าอยากให้มางานด้วย นับๆแล้วก็เยอะเหมือนกันนะเนี่ย
ส่วนชุดแต่งงานนั้นก็ออกแบบเพื่อฉันโดยเฉพาะจากดีไซน์เนอร์ชื่อดังของฝรั่งเศส ถิ่นกำเนิดของราชินีโรโคโค่ เป็นชุดกระโปรงสุ่มผ้าลูกไม้ปักเลื่อม หวานแหววเหมือนเจ้าหญิงที่ทุกคนใฝ่ฝันเข้าคู่กับชุดเจ้าบ่าว ช่อดอกไม้เป็นดอกอุราระแซมกับดอกกล้วยไม้คัทลียาสีขาว ทุกอย่างเพอร์เฟคจนไม่รู้จะเพอร์เฟคยังไงแล้วล่ะค่ะ
ธีมงานแต่งคือเทพนิยายที่ถูกจัดขึ้นอย่างหรูหราสง่างามจนไม่กล้าคิดเลยล่ะค่ะว่าใช้เงินไปเท่าไหร่ แต่อย่างไรก็ต้องจัดให้สมเกียรติและฐานะของตระกูลเอ็นโจและตระกูลคิโชวอิน ความร่ำรวยนี้ช่างน่ากลัวจริงๆค่ะ ถ้าเป็นตัวฉันในชาติก่อนฟังแล้วอาจจะช็อคตายไปเลยก็ได้
ทานุกิยืนอยู่กับฉันหน้าประตูโบสถ์ ฉันรู้สึกว่ามือตัวเองสั่นหน่อยๆตอนที่วางมือลงบนแขนทานุกิ ก็ได้ยินเสียงปลอบโยนพร้อมกับบีบมือฉันเบาๆ "ไม่ต้องกลัวนะเรย์กะ คนดีของพ่อ ไม่ต้องกลัวนะลูก" ทำเอาน้ำตาจะไหลออกมาให้ได้เลยค่ะ
คนที่ถือชายผ้าชุดแต่งงานและเพื่อนเจ้าสาวของฉันคือริรินะ ฉันกำลังจะหันหลังไปเช็คดูว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีมั้ย ก็ถูกริรินะเอ็ดกลับมาว่ายืนให้มันดีๆหน่อยซี่ --ขอโทษค่ะ จะยืนดีๆไม่วอกแวกเดี๋ยวนี้ล่ะค่ะ
ทีแรกฉันลังเลว่าจะให้ซากุระจัง เซริกะจังหรือคิคุโนะจังเป็นเพื่อนเจ้าสาวดี แต่เมื่อริรินะรู้ข่าวจากท่านแม่ก็เดินดุ่มๆเข้ามาพูดกับฉันเลย "เพราะเห็นว่าคุณเรย์กะหาเพื่อนเจ้าสาวไม่ได้ซักที งั้นฉันจะเป็นให้ก็แล้วกันนะ" ริรินะก็เลยได้เป็นเพื่อนเจ้าสาวของฉันแบบงงๆค่ะ
มาโอะจังกับยูริคุงเป็นผู้จุดเทียนเดินนำหน้าขบวน ทั้งคู่ดูตื่นเต้นมากและพยายามประคองไว้ไม่ให้เทียนดับก่อนถึงแท่นพิธี ฉันเองก็หวังจะได้เห็นมาโอะจังมายืนในตำแหน่งเจ้าสาวซักวันหนึ่งเหมือนกันกับฉันนะคะ ส่วนยูกิโนะคุงเป็นผู้ถือแหวน ภาพเทวดาน้อยๆคอยประคองเบาะแหวนอย่างระมัดระวังช่างเป็นภาพที่น่ารัก จนฉันเผลอจินตนาการไปถึงลูกชายที่จะเกิดมาเลยล่ะค่ะ จะน่ารักได้เท่านี้รึเปล่านะ
ประตูโบสถ์เปิดออก ก็ได้ยินเสียงเพลงแต่งงานบรรเลงด้วยออร์แกนดังขึ้นพร้อมกับเสียงระฆังดังเหง่งหง่าง ทานุกิกับฉันเดินไปข้างหน้าด้วยกัน ทุกคนก็ลุกขึ้นยืนเป็นการต้อนรับขบวนเจ้าสาว แสงที่ส่องเข้ามาภายในโบสถ์พร้อมกลีบกุหลาบที่โปรยปรายมาจากด้านบนช่างเหมือนความฝันเลยล่ะค่ะ
ลองกวาดตามองจากผ้าคลุมหน้าผืนบางๆนี่ก็เห็นคนคุ้นหน้าคุ้นตาหลายคนอยู่ ส่วนมากก็นักเรียนซุยรันเพื่อนๆกันทั้งนั้นอะนะ แล้วก็มีแขกของท่านพ่อกับท่านแม่และฝั่งเอ็นโจที่ฉันไม่รู้จักอยู่อีกพอสมควร พอคิดเพลินๆ เผลอแผลบเดียวก็มายืนอยู่ตรงหน้าแท่นพิธีแล้ว ทานุกิส่งมือฉันไปสู่มือของเอ็นโจที่ยื่นมาหา ฉันรู้สึกว่ามือของอีกฝ่ายเองก็สั่นน้อยๆเหมือนกัน ไม่ใช่ฉันคนเดียวสินะที่ตื่นเต้น
เพื่อนเจ้าบ่าวอย่างคาบุรากิไปนั่งเล่นออร์แกนบรรเลงเพลงแต่งงานให้ เสียงดนตรีจากคาบุรากิก็ยังทำให้สาวน้อยสาวใหญ่เคลิบเคลิ้มได้เหมือนเดิม
บาทหลวงยืนทำพิธีให้พวกเรา พอกล่าวคำสาบานตัวเองเสร็จก็สวมแหวนให้กันและกัน ก็ได้เวลาเปิดผ้าคลุมหน้าออก เอ็นโจส่งยิ้มให้ฉัน แสงสว่างที่ส่องมาจากหน้าต่างบานใหญ่ของโบสถ์อาบย้อมสีผมของเอ็นโจให้ดูเป็นสีน้ำผึ้ง สีเดียวกับเจ้าชายที่ฉันชอบในการ์ตูนเรื่องโปรด ฉันรู้สึกว่ามันเจิดจ้าจนไม่อาจจะมองหน้าเอ็นโจได้เลยล่ะค่ะ
แต่ยังไม่ทันจะหลบสายตาหนี สองมือของเอ็นโจก็ประคองใบหน้าฉันอย่างนุ่มนวล จูบเบาๆลงมาบนริมฝีปาก ก่อนหน้านั้นเราเคยจูบกันมาบ้างแล้ว แต่จูบที่แค่แตะๆครั้งนี้เหมือนจะทำให้หัวใจฉันเตลิดเปิดเปิงไปเสียยิ่งกว่าครั้งไหนๆ รู้สึกเหมือนร่างกายเบาสบายขึ้นไปแตะก้อนเมฆ จนไม่ได้ยินเสียงอะไรเข้ามาในหูเลยแม้แต่นิดค่ะ
พอเอ็นโจถอนริมฝีปากออก ประสาทการรับรู้ฉันก็เหมือนจะกลับมาเป็นปกติ ก็เลยได้รู้ว่ารอบตัวมีแต่เสียงปรบมือแสดงความยินดีดังกึกก้องไปทั่วโบสถ์ขนาดไหน พวกซาโตมิคุงกับอุเมะวากะคุงเป่าปากแซวกันเสียยกใหญ่ ท่านอิมาริ ท่านไอระ รุ่นพี่โทโมเอะก็เอากับเขาด้วยเหรอคะ แง้ น่าอายเหลือเกินค่ะ
จบพิธี เอ็นโจจับมือฉันเดินตามหลังทุกคนไปยังหน้าประตูโบสถ์ ตอนนี้ได้เวลาที่เจ้าสาวจะโยนช่อดอกไม้แล้วล่ะค่ะ ยิ่งเป็นดอกไม้จากฉัน สาวๆทุกคนที่ยังไม่แต่งงานก็ดูเหมือนจะตั้งใจรับให้ได้เป็นพิเศษ ส่วนพวกที่แต่งงานแล้วก็มาโยนกลีบดอกไม้โปรยเป็นทาง เสริมสร้างบรรยากาศให้งาน จะโยนแล้วนะคะ เอ้า หนึ่ง สอง สาม
ช่อดอกไม้ลอยละลิ่วไปเข้ามือของริรินะที่เอื้อมมือขึ้นมารับไว้ได้พอดิบพอดี พอเข้าไปแสดงความยินดีด้วยก็บอกว่าถึงไม่ได้ช่อดอกไม้ก็มีแพลนจะแต่งงานอยู่แล้ว แค่รอให้ฉันแต่งไปก่อนเฉยๆ โอ้ จะมีงานมงคลเกิดขึ้นอีกงานแล้วสินะคะ น่ายินดี น่ายินดี
งานกินเลี้ยงจัดขึ้นในโรงแรมหรูห้าดาวในเครือคาบุรากิอีกที่ เมื่อได้การสนับสนุนจากตระกูลคาบุรากิด้วย งานแต่งงานของฉันก็เหมือนกับงานแต่งงานของราชวงศ์ที่ไหนซักแห่งบนโลก ชุดเจ้าสาวก็เป็นชุดแบบใหม่ที่ไม่ซ้ำกับชุดตอนเข้าโบสถ์ด้วย ส่วนชุดของเอ็นโจเป็นสีขาวที่ดูคล้ายเจ้าชายเหมือนตอนในโบสถ์ แต่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆไม่เหมือนกัน
ตลอดทั้งงาน ตอนที่เดินทักทายแขกเหรื่อ เอ็นโจกุมมือฉันไม่ปล่อย คอยถามตลอดเลยว่าเหนื่อยมั้ย เมื่อยรึเปล่า ทำเอาท่านไอระกับท่านยูริเอะแซวเสียยกใหญ่ จะมีแยกจากกันก็ตอนที่เหล่าสาวๆเพื่อนๆของฉันลากไปกรี๊ดกร๊าดด้วยกัน และเอ็นโจก็ถูกฝั่งเพื่อนเจ้าบ่าวลากไปดื่ม จริงๆต้องใช้คำว่ากรอกเหล้ามากกว่า จะไหวรึเปล่านะ
"ยินดีด้วยนะคะ ท่านเรย์กะ" เซริกะจังกับคิคุโนะจังเข้ามาแสดงความยินดีกับฉัน อายาเมะจังกับรุเนะจังเองก็ด้วย ถัดไปก็เป็นซากุระจังและอาโออิจัง โดยเฉพาะซากุระจังที่หัวเราะเสียงใส "ไม่คิดเลยว่าเรย์กะจะมีวันนี้กับเขาได้" นั่นมันหมายความว่ายังไงยะ
คุณโนโนเสะกับมิฮารุจังมาทำตาเคลิ้มฝันใส่ฉัน "งานแต่งนี้ช่างงดงามดั่งเทพนิยาย เหมือนฝันไปเลยล่ะค่ะ" นั่นสินะคะ ฉันเองก็คิดว่ามันเหมือนฝันไปเช่นกัน แต่ถ้าให้ตื่นมาแล้วเจอว่าตัวเองยังนั่งอยู่บนคานทองนี่ไม่เอาด้วยหรอกนะคะ
คาบุรากิมากับวาคาบะจัง มาถึงก็ตบไหล่ฉันป้าบๆหัวเราะแสดงความยินดีไปด้วย วาคาบะจังจ๊ะ อย่ามัวแต่หัวเราะสิ ช่วยห้ามสามีของเธอทีเถ้ออออ หน้าฉันจะคะมำดินอยู่แล้วน้าาาา
คนช่วยฉันไว้คือเอ็นโจที่จับมือของคาบุรากิออกไปแล้วโอบเอวฉันไว้ "เรย์กะ เป็นอะไรรึเปล่า"
คาบุรากิเป่าปากแซวฉันกับเอ็นโจใหญ่เลยค่ะ แล้วก็ล้อเลียนฉันไปยันจบงานเลย
พอมาถึงพิธีส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาว คราวนี้ท่านพี่เป็นฝ่ายจูงมือฉันแทน พอมาถึงหน้าห้องสวีทที่จองไว้ ท่านพี่ก็ส่งมือฉันให้เอ็นโจและก้มศีรษะลง "ฝากน้องสาวของผม ฝากดูแลเรย์กะต่อจากนี้ไปด้วยนะครับ"
อุ ท่านพี่คะ น้ำตามัน...น้ำตามันจะไหลออกมาให้ได้เลยล่ะค่ะ
"ผมจะดูแลคุณเรย์กะเองครับ ไม่ต้องเป็นห่วง"
ท่านพี่พยักหน้าให้ ตามออกไปสมทบกับพวกผู้ใหญ่ เหลือฉันกับเอ็นโจอยู่ในห้องสองต่อสอง
คราวนี้เกร็งของจริงเลยล่ะค่ะ อ๋า แล้วฉันควรจะทำอะไรต่อไปดีล่ะคะ จะพูดอะไรดี
"เอ่อ..."
"คุณเรย์กะ เหนื่อยรึเปล่า" เอ็นโจนั่งลงบนโซฟาตัวตรงข้ามกับฉัน "ใส่ส้นสูงเดินไปเดินมาทั้งวันคงปวดขาสินะ ไปแช่น้ำอุ่นๆแล้วนอนเลยดีกว่า"
"เอ่อ แต่ แต่ว่า..."
"หืม" เอ็นโจเอียงคอมองฉันด้วยสีหน้ายิ้มๆ "แต่ว่าอะไรเหรอ"
ไม่พูดก็ไม่ได้เพราะกำลังถูกคาดคั้นอย่างหนักผ่านทางแววตานั่น
"คือว่า คืนนี้มัน....เป็นคืนแต่งงาน"ฉันนี่แทบจะกัดลิ้นตัวเองอยู่แล้วตอนพูดออกไป แต่เอ็นโจยังคงยิ้มอยู่
"คืนแต่งงานแล้วทำไมเหรอ" เอ็นโจประสานนิ้วเข้ากับมือของฉัน
"ก็ ก็ ฉันอ่านในอินเตอร์เน็ตเขาบอกว่าคืนแต่งงานคืนแรกสำคัญที่สุดนี่คะ จะให้ผ่านไปเฉยๆมันก็...."
"อือฮึ แล้วเราควรจะทำยังไงดีล่ะ" เอ็นโจจับมือฉันขึ้นมาจูบที่หลังมือ
"กะ ก็ ช่วย...." แม้ว่าชาติก่อนฉันจะเคยอ่านการ์ตูนหรือนิยายที่มีการบรรยายบทรัก เรื่องบนเตียงอย่างถึงพริกถึงขิง แต่พอมาเป็นเรื่องของตัวเองกลับพูดออกไปไม่ได้แม้แต่คำเดียว
ถึงจะพูดไม่จบ แต่เห็นสายตาวิบวับนั่นก็พลันรู้ตัวว่าฉันติดกับเข้าให้อีกแล้ว
"เข้าใจล่ะ คุณเรย์กะอยากทำเรื่องแบบนั้นสินะ" เอ็นโจจูบฝ่ามือของฉัน ตรงบริเวณที่ถูกสัมผัสและสายตาที่มองทำเอาหน้าร้อนวูบ
"ปะ เปล่านะคะ" ฉันรีบส่ายหัวทันที นึกด่าตัวเองอยู่ในใจว่าไม่ควรไปต่อความยาวสาวความยืดจนเป็นช่องให้เอ็นโจมาเอาเปรียบฉันเลย
"ไม่เอาน่า คุณเรย์กะ ให้ผมช่วยก็แล้วกันนะ"
ช่วยอะไรของนายยะ อีตานี่ อุหวา ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลยนะ
ฉันหลับตาปี๋เมื่อมือของเอ็นโจเอื้อมมาบนหัวของฉัน และค่อยๆดึงพวกของที่เซ็ททรงผมฉันอย่างพวกดอกไม้ ไข่มุก หรือกิ๊บหนีบตัวเล็กๆออกมาทีละอันแล้ววางไว้บนโต๊ะข้างโซฟา
ฉันได้แต่มองตาปริบๆ
"เอาล่ะ น่าจะหมดแล้ว" เอ็นโจกวาดตามองทั่วหัวฉันอีกที "จะนอนทั้งที่มีดอกไม้อยู่บนหัวคงไม่สะดวกเท่าไหร่ ไปอาบน้ำเถอะ คุณเรย์กะเหนื่อยมาทั้งวันควรจะพักผ่อนดีกว่านะ"
พอเห็นฉันนิ่งค้างไม่ยอมขยับเพราะยังอึ้งอยู่ เอ็นโจก็หัวเราะ
"คุณเรย์กะ ดูทำหน้าเข้า คาดหวังอะไรอยู่งั้นเหรอ" ใบหน้านั้นโน้มลงมากระซิบข้างๆหู "หรืออยากได้อะไรที่ยิ่งไปกว่านั้นอยู่ล่ะ ผมทำให้ได้นะ"
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกก
ฉันรู้สึกอยากจะกรี๊ดแล้วเอาเล็บข่วนหน้ายิ้มๆของหมอนี่เหลือเกินค่ะ พูดจาอะไรออกมากันคะ น่าอาย น่าอายเหลือเกิน
ตอนที่ยังไม่รู้จะทำอย่างไรดี เอ็นโจก็จูบหน้าผากฉันเบาๆแล้วปล่อยมือออก จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน "เดี๋ยวผมไปนอนตรงโซฟาข้างนอกก็ได้ คุณเรย์กะนอนเตียงไปเถอะ"
จะให้เจ้าบ่าวระเห็จออกไปนอนคนละมุมกับเจ้าสาวในคืนแต่งงานคืนแรกก็จะดูน่าสงสารเกินไปหน่อย ฉันดึงแขนเสื้อเอ็นโจไว้ได้ทันพอดี
"ยะ อย่าไปเลยค่ะ อยู่ที่นี่เถอะ ท่านเอ็นโจ"
"หืม" เอ็นโจหันหน้ามาแล้วหรี่ตามอง "ท่านเอ็นโจงั้นเหรอ"
"ขะ ขอโทษค่ะ มันชินปาก"
"คุณเรย์กะ คุณควรจะเรียกชื่อผมแทนนามสกุลได้แล้วนะ" เอ็นโจดึงฉันเข้าไปกอด แตะปลายนิ้วลงบนริมฝีปากของฉัน รู้สึกบริเวณนั้นจะร้อนๆขึ้นมายังไงก็ไม่รู้ค่ะ "และตอนนี้คุณก็นามสกุลเอ็นโจแล้วด้วย"
อุหวา อย่าจ้องกันด้วยสายตาแบบนั้นใกล้ๆสิคะ
เอ็นโจยังคงจ้องอยู่เหมือนกำลังรอคำตอบ ฉันก็ได้แต่จำยอม หลุบตาลงมองพื้นอีกรอบ "ค่ะ....คุณชูสุเกะ" เกือบกัดลิ้นตัวเองไปแน่ะ
เงยหน้ามาก็เห็นเอ็นโจส่งยิ้มมาให้แบบอ่อนโยนมาก ใบหน้านั้นเลื่อนเข้าหาฉันช้าๆ มอบจูบที่นุ่มนวลเหมือนขนนกอีกหน อ้อยอิ่งและเชื่องช้า แต่ฉันเหมือนจะขาดใจกับสัมผัสนั่นจนเผลอกำแขนเสื้อไว้เป็นหลักยึดเกาะแบบไม่รู้ตัว
"ทะ ท่านเอ็นโจ"
"ท่านเอ็นโจอีกแล้ว" เอ็นโจส่ายหน้าแล้วก็หัวเราะ "ไม่ว่ายังไงก็ไม่ชินงั้นเหรอ"
พอฉันพยักหน้า เอ็นโจก็ยิ้มออกมา แต่ฉันว่ายิ้มนั้นดูไม่น่าไว้ใจพิกล แต่พอจะแย้งกลับถูกปิดปากไว้ไม่ให้พูดด้วยคำพูดของเอ็นโจที่กระซิบชิดริมฝีปากของฉัน
"งั้นคืนนี้ก็ฝึกให้ชินไปก็แล้วกัน ไม่ต้องรีบร้อนไปหรอก เรย์กะ"
.
.
เมื่อก่อน ฉันเคยคิดว่าจักรพรรดิและเด็กผู้ชายงี่เง่าในซุยรันเป็นพวกร้อนแรงบ้าพลัง โชคดีที่เอ็นโจของห้องเราไม่ใช่พวกร้อนแรงแบบนั้น แต่จากเมื่อคืนนี้ ฉันก็ได้รู้ว่าฉันน่ะคิดผิดค่ะ
เอ็นโจน่ะถึงจะดูเยือกเย็นเหมือนน้ำ แต่จริงๆแล้วเป็นน้ำมันดีๆนี่เอง
ทิ้งเชื้อไฟไว้หน่อยก็ลุกไหม้ไปไหนต่อไหน
จบละ ไม่มีต่อ กูเขินมาก ขอบคุณที่ให้พื้นที่แบ่งปันความกาวของกูนะ 555555555555555
อ้ายยยยย กุขอโทษษษษ ที่sm เกินไป ฟิคนี้ดีต่อจายยยยย สูดกาววววววววววววว ตุบ!!!!!!(ตาลอยย)
>>261 โอ้ยยยยยย ตายแล้ว เขินแทนอ่ะ ตัวบิดไปมาตั้งแต่ต้นจนจบ ดีใจด้วยเอ็นโจ ในที่สุดหลังความพยายามจีบสาวแล้วโดนปัดธงมายาวนานก็สำเร็จซะที ท่านเรย์กะของเราก็ได้พังคานทิ้งไปแล้ว ดีใจจจจจ //รมกาวตัวเองแปบ
ยูกิโนะคุง ทำดีมากลูก เรย์กะเห็นยูกิโนะแล้วคิดว่าอยากได้เด็กน่ารักๆแบบนี้ด้วย โชคดีกับขั้นตอนการทำนะ อร้ายยย
ริรินะนี่คือซึนสินะ จริงๆอยากเป็นเพื่อนเจ้าสาวเรย์กะใช่ไหมล้าาา
>>264 มึงงงง ขอโทษด้วย กูอ่านบิดไปบิดมาเรื่อยๆจนถึง 264 แล้วกูกลับอ่านไม่จบ ไม่กล้าอ่านต่ อ ไม่ใช่เพราะมันไม่สนุกนะ แต่กูแค่เขิล แอร้ยยยย ทำไมกูต้องอ่านแล้วนั่งยิ้มคนเดียวม้วนไปม้วนมาอยู่บนเตียงด้วยว่ะ แม่ง นี่เรื่องนี้ทำให้กูเป็นได้ถึงขนาดนี้เลยหรอ ขนาดยังไม่ อฟช กูยังเมากาวขนาดนี้ ถ้าของจริงมีมากูคงเลือดหมดตัวตาย โฮกกกกกกกก ไว้กูสงบใจได้แล้วจะมาอ่านต่อนะ ฮือออ ทุบโต๊ะรัวๆๆๆๆ
ขนาดฟิคยังทำเอากูฟินตัวแตกได้ขนาดนี้ ถ้าเป็นอฟซ. จะขนาดไหน โม่งแปลคงแปลไปเขิลไปแน่ ก่อนเอาไปลงแมวดุ้นก็มายั่วที่โม่งให้เราลงแดงตายก่อน พอได้อ่านของจริง ฟินตัวแตกตายคาโม่งแต่
กรี้ดดดด ดีต่อจายยยมากก กูรีเควสฟิคตอนต่อไปหลังจากนั้นอีกเรื่อยๆๆๆๆ เอาให้ถึงรุ่นลูกไปเลยนะ เอาให้ลูกๆของทุกคนมาเจอกันที่ซุยรัน ใครก็ได้ช่วยทำให้ความกาวของกูเป็นจริงที พลีสสสส
เขินชิบหายเลย แงงงงงง นี่เรียนอยู่นะ แล้วก็แอบอ่านไง ยิ้มไปบิดไปมันคนเดียวในห้องนี่แหละ55555555555
>>265 อิบ้าาาาาาา มึงแต่งซะพวกกูๆมั้งหลายบิดไปมาจนตัวจะเเตกตายอยู่แล้ว ยังกล้าบอกว่าตัวเองแต่งไม่ดีอีกเหรออ!!!! โอยยบบยย กูตายตาหลับแล้ว....ไม่ได้!!!! กูจะต้องรอฉากแบบนี่ให่เกิดขึ้นจริงใน อซฟ.ให้ได้ก่อนค่อยตาย!!! แต่ก็ต้องขอบใจมึงมากสำหรับกาวล็อตใหม่นะเว่ย ตอนนี้ก็เหลือแค่ฟิคของกูในวันวาเลนไทน์ที่ใกล้ถึงนี้แล้วล่ะ พวกมึงเตรียมตัวเลย!!!!!
>>277 ลองย้ายที่แปะดู ได้ยังอ่ะ https://imgur.com/a/MJyhn
ฟิคกาวแม่งดีชิบหาย โอ้ยยยยย แล้วเนื้อเรื่องหลักล่ะ.. //ปาดนั้มตา
เรื่องหลักยังไร้คู่ควงต้องให้ยูกิโนะมาชวนเต้นรำอยู่ ถถถถ
กุต่อฟิคให้นะ
.
.
.
.
.
.
.
.
ค่ำคืนเร่าร้อนอันยาวนานของฉันได้สิ้นสุดลง รู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว...
ทันใดนั้นก็เหมือนได้ยินเสียงกริ่งบางอย่าง ฉันรู้สึกรำคาญมากๆเลยปัดลงจนตกลงจากโต๊ะ เสียงดังโครมทำเอาฉันลืมตาตื่นความง่วง
ก้มมองตัวเองยังอยู่ในชุดนักเรียนซุยรัน ดูเหมือนว่าฉันจะหลับไปตอนอ่านหนังสือ
ฝันงั้นเรอะ!!
//วิ่งหนีอย่างว่อง!!!
>>265 ฮืออ กูกลับมาอ่านต่อจนจบแล้วนะมึง กว่าจะอ่านจบได้กูนี่บิดผ้าห่มเตะขาไปมาบ้าบอมาก ไอ้ตรงว๊ากกกกกกกก นี่ไม่ใช่เสียงท่านเรย์กะตะโกนในใจแต่คือเสียงของมึงที่เกิดจากการแต่งเองแล้วเขินเองสินะ ถถถ กูชอบบบ มันละมุนท่านเอ็นโจของกู ขนาดคืนเข้าหอก็ยังแจกอ้อยไม่หยุด กูอยากเห็น อฟช ฉากเอ็นโจเรียกเรย์กะว่าเรย์กะไม่ใช่คุณคิโชวอิน และเหนือสิ่งอื่นใด...อยากเห็นเรย์กะเรียกเอ็นโจว่าชูสุเกะ โฮรกกกกกกกกกกกกกกกก โฮรกกกกกกกกกกกกกกก โฮรกกกกกกกกกกกกกกกกก
มีลูกกี่คนดีคะท่ายเรย์กะ ยีนบ้านนี้ดีด้วยมีสักโหลสองโหลให้แย่งมรดกกันไปเลยสิคะ แอ้!
>>276 วาเลนไทน์วันนั้นกูจิรอนะมึงงง อย่าริอาจผิดสัญญา!
>>281 ปรากฎทั้งสองคนฝันตรงกัน วันต่อมามองหน้ากันก็เขินๆนิดหน่อยจนคนรอบข้างเริ่มสังเกตได้ และช่วยกันอวย เรย์กะเริ่มค่อยๆเปิดใจ และรู้สึกดีกับเอ็นโจมากยิ่งขึ้น เริ่มคิดได้ว่าบางทีที่เอ็นโจเข้าหาอาจไม่ใช่เพราะอยากแกล้ง อาจจะเพราะอยากจีบก็ได้! พอลบอคติไป หัวใจก็เผลอเต้นแรงอย่างอดไม่ได้ จนไม่รู้เมื่อไหร่ที่มันกลายเป็นความรักไป //กาววววว เราต้องดมกาวกันเข้าไป
>>281 กูชอบความกาวของมึงงงงงง ฝันแบบนี้เรียกว่าบุพเพนิมิตนะจร๊าาาาาาาาาา เนื้อคู่กันแล้วไม่แคล้วกันหรอกสัส อย่าให้กูรอนานนนนนนน ช่วยทำให้ความกาวเป็นจริงเร็วๆเหอะท่านฮืโยโกะ โฮฮฮฮฮฮ
อะไรคือค่ำคืนอันเร่าร้อนคะท่านเรย์กะ อยากเสือกจริงๆ
>>283 กูว่าน่าจะฝันดีกันทั้งคู่มากกว่า มึงดูการกระทำที่แสนมุ้งมิ้งแก่กันและกันดิ!!! ฝันร้ายพร่องงงงงง 5555
ถ้าเป็นฝันจริงก็ถือว่าท่านทั้งคู่ได้ซ้อมแต่งงาน&ได้เข้าหอแสนเร่าร้อน(?)แล้ว.....เชิญทั้งคู่คบหากันอย่างจริงๆจังๆได้แล้วค่ะ
อิ(ว่าที่)คู่หมั้นท่านเอ็นโจ - เลทนางโกไปเลย
อิตาไก่โง่ - เดี๊ยวกูซัมม่อนริรินะ&พรรคพวกมาจัดการส่งให้ไปอยู่กับนาง(ว่าที่)คู่หมั้นให้
นี่ถ้ากูทะลุแหวกเข้าไปในมังงะกับท่านเรย์กะได้นะกูทำไปละ555555
พวกมึงเชียร์ริรินะกับใครวะ? ตาไก่โง่หรือเดชชิ?
กูเชียร์ตาไก่โง่ คงมีสีสันน่าดูถถถถถถถ
>>286 เดชชิซิ! ยังมีโมเม้นท์บ้าง ตาไก่โง่นี่ปล่อยไปเหอะ อย่าได้ให้มันมาอยู่ในเครือญาติเดียวกับท่านเรย์กะเลย ถถถ
-------------------
อัพเดทสารบัญกระทู้นี้แป็ป
♦♦ แฟนฟิค ♦♦
➡ สปินออฟเอ็นโจ >>7-11
➡>>237
➡ ฟิคมโนงานแต่ง (จบ) >>261 >>263-265
(กูควรใส่ >>281 ด้วยมั้ย ถถถ)
♦♦ แฟนอาร์ต ♦♦
>>45
ทำเนียบรายชื่อตัวละคร(ที่มีชื่อ)ในเรื่อง >>217
อ่านคอมเมนต์พวกมึงแล้วกูแฮปปี้ที่มีคนชอบความกาวของกูด้วย นานๆกูจะเขียนฟิคทีกลัวมันจะฝืดๆอ่านติดๆขัดๆน่ะ แต่ชอบก็ดีแล้วล่ะ //ท่าทางดีใจมาก แบบท่านเรย์กะตอนเจอบุฟเฟ่ต์
>>286 กูเชียร์เดชชิเพราะกูไม่ชอบอีตาไก่โง่ บังอาจมาเกลียดท่านเรย์กะด้วยเหตุผลงี่เง่าๆ เชิญนายไปอยู่กับคุณยุยโกะของนายเถอะไป
แต่กูเชียร์ตาไก่โง่นะ ตลกดี หมอนี่ไม่มีฤทธิ์เดชอะไรหรอก ขนาดท่านเรย์กะเจออีกทียังแกล้งได้ง่ายๆเลย หมอนี่จงต้องโดนริรินะรังแกตลอดไปซะ---
ไก่โง่คบเป็นกิ๊กเอาไว้หยอกไว้รังแกได้ แต่คู่ชีวิตนี่เดชชิโอเคกว่า แนวพ่อศรีเรือนดูแลบ้าน ให้ริรินะออกไปบู๊ข้างนอก ตัวเองคอยปลอบประโลมตอนกลับมาถึงบ้าน ให้เป็น home sweet home
กูมาแปะแฟนอาร์ต ท่านเรย์กะตอน ป.1
http://imgur.com/a/vDXhc
วาดเองกูก็กาวเอง ความจริงแล้วเอ็นโจจะต้องหลงรักท่านเรย์กะจากช็อตนี้แน่ๆเลยขร่ะะะ ตอนที่ท่านเรย์กะเต้นวอลซ์กับท่านพี่อย่างยิ้มแย้มร่าเริง ดูน่ารักโคตร ทั้งเอ็นโจทั้งคาบุรากิต่างก็มองตาค้าง!! เพราะปรกติที่โรงเรียนอยู่โหมดคุณหนูมีแต่หน้านิ่งๆ กับยิ้มน้อยๆ ด้านนี้น่ะได้เห็นแค่ตอนอยู่กับท่านพี่เท่านั้น! อา... //ดมกาวแบบโคตรฟิน บางทีกูก็สังเวชอาการมโนกูนิดหน่อยนะเนี่ย...
>>294 กูก็ว่ารักแรกพบจากช็อตนี้นั่นล่ะ เจ้าชายตกหลุมรักเจ้าหญิงในงานเลี้ยงเต้นรำ แล้วเจ้าหญิงก็วิ่งจากไป ทิ้งให้เจ้าชายว้าวุ่นอยู่คนเดียว
ท่านเรย์กะมึงน่ารักมาก ยิ้มสดใสทำเอากูนึกถึงเพลงยิ้มของ Jetset'er ท่อนนี้เบย "แค่เพียงรอยยิ้มเล็กๆของเธอครั้งเดียว ก็ทำให้ฉันไม่เหลียวไปมองที่ใด " เอ็นโจก็เลยมองตาค้าง ไม่หันไปมองทางอื่นเลย 55555555555
>>297 ขอบคุณมากค่า อ่านตอนใหม่แล้ว ดีต่อจายยกุมากค่ะ กรี้ดดดดด คู่กันแล้วไม่แคล้วกันจีๆนะ คาบุรากิวาคาบะ ส่วนเอ็นโจเรย์กะ นี้พออ่านแบบมีฟิลเตอร์นี้คือปริ่มมากกก /// ดมกาวแปบ
ท่านโม่งผู้แปลคะ ต่อจากนี้เนื้อเรื่องจะเริ่มเดิน... เดินอะร๊ายยย โอ้ยยยย ตอนที่ร้อยไหนคะ จะไปหาม๊านน แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ จะเดินแบบไหน ก็จะรออ่านนะคะ แต่ตอนนี้ต้องรีบกลับสู่โลกความจริงก่อน สายแล้วว กรี๊ดดด
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด เห็นเต้นกับน้องชายตัวเองแล้ววิ่งโร่มาหาเลยนะคะท่านเอ็นโจ! ยูกิโนะนี่แม่งชงพี่ชายชัดๆ มีชมพี่ชายแบบเนียนๆต่อหน้าเรย์กะโคตรบ่อย กามเทพชัดๆ อ๊ากกกกกก มีอ้อนพี่ชายด้วย โฮกกกกกก
เรื่องเริ่มเดินแล้วสินะ กูได้ยินมึงพูดเมื่อเนิ่นนานจนลืมไปแล้วล่ะโม่งแปล 555
อรั้ยยยยย เห็นน้องชวนเขาลงไปเต้น ก็อยากชวนบ้างสินะ แต่ไม่กล้าใช่มั้ย กลัวโดนปฎิเสธใช่มั้ย แล้วเอ็นโจยิ้มขื่นๆมองนี่คืออะไร หมายความว่ายังไง คิดว่าเรย์กะจะเข้าใจผิดระหว่างนายกับไอระเหรอ อะฮุๆๆๆๆๆ
เออ ในที่สุด คาบุรากิก็ได้คุยกับวาคาบะเป็นกิจลักษณะซักที เนื้อคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันไปได้ ถ้าเคยทำบุญร่วมไว้ ถึงจะยังไงก็ต้องเจอกัน ยินดีด้วยนะ
ฟหป้ท้องฃลๆ เขินมาก คือนี่ยังไม่ได้เต้นด้วยกันเลย แค่เดินมาหาก็เขินตาย ถ้าขอคบหรือมีโมเมนต์กว่านี้นี่ได้แดดิ้นตายแน่ๆ ,___,)
โอ่ยอยากรู้ว่าพระนางคืบหน้าด้วยอะไร555555555
แต่กูอ่านแล้วแอบสงสารเอ็นโจเล็กๆ นะ อุตส่าห์ควงสาวรุ่นพี่มาโชว์ นอกจากเรย์กะจะไม่หึงไม่สนใจ สงสัยแต่เรื่องคาบุรากิแล้ว ยังโดนน้องชายตัวเองตัดหน้าแย่งเต้นอีกต่างหาก ถถถถถ คุณชายของบ่าว ช่างอาภัพอัปภาคย์
นึกว่าจะมีแบบ "ท่านพี่เต้นรำกับคุณพี่เรย์กะซักเพลงซิฮะ" ให้ยูกิโนะเป้นนักสร้างอีเวนท์ไรงี้ซะอีก เสียจัย
ฮา ตอนที่ยูกิโนะบ่นเรื่องนม แล้วความคิดเกี่ยวกับเอ็นโจของเรย์กะก็กระเด็นหายไปพริบตา 55555
คนอื่นดูจะตกใจที่ได้ยินว่าเรย์กะอกหัก แต่เอ็นโจนี่กลั้นขำ สรุปนายรู้เรื่องทุกอย่างจริงๆซินะ!
แอร๊ยยย ยูกิโนะคุง!!! เอ็นโจแปลกใจน่าดูเลย จะว่าไป ถ้ามองอีกมุม จะบอกว่านอกจากครั้งแรกที่มากับท่านพี่แล้ว ท่านเรย์กะไม่ยอมเต้นกับใครอีกเลยก็ได้นะ (ถึงที่จริงน่าจะเพราะไม่มีใครกล้าชวนก็เถอะ)
ทำเอานึกถึงท่านเรย์กะตอนมาซัมเมอร์ปาร์ตี้ครั้งแรกแน่ะ ยูกิโนะคุงหนูรู้อะไรมารึเปล่าลูก
โม่งแปลลลล กุรักมึงงงง ขอกระโดดจุ๊บที เช้าวันใหม่เปิดมาได้อ่านตอนใหม่ฟิน
โม่งฟิคเมากาว กุรักมึงงงงง ขออีก!!!!!! ต่อไปละๆๆๆๆๆๆ
แม้จะไม่ได้อะไรกับวาคาบะ แต่ทำไมอยากให้คาบุรากิอยู่บนคานมากมากกว่า แม้นางจะเป็นนางเอกแต่เราให้นางเป็นตัวประกอบค่ะ ช่างแมง!!! สูดกาวดีกว่า ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
พวกมึงใจเย็น คาบุรากิชอบเขาก็ไม่ได้แปลว่ามันจะสมหวังนะเว้ย วาคาบะจังอาจไปชอบนายตัวสำรองก็ได้! ตอนนี้อะไรๆก็ต่างจากการ์ตูน ไม่มีคิโชวอินนางร้ายมารังแกให้จักรพรรดิคอยปกป้อง แถมกว่าจะเข้าหากันก็ช้ากว่าเดิมตั้งปี กูว่าโอกาสแห้วสูงมาก หนึ่งปีที่ผ่านมามีแต่นายตัวสำรองทำคะแนนเอาๆ เหอะ 555 อีเว้นเลียแผลใจอะไรก็เลยมาแล้ว งานนี้จักรพรรดิก็จักรพรรดิ แพ้ประธานนักเรียนชัวร์! วาคาบะตูติดสกิลกางบาเรียออร่าเท่ไม่ส่งผลด้วย ความหล่อไม่มีดาเมจ นางเอ๋อ 5555
มึง ชาตินี้กูจะมีโอกาสได้เห็นทั้งคู่ลงฟลอร์เต้นรำกันมั้ยวะ แบบมองตากัน โอบเอวกัน คุยกระหนุงกระหนิงงุ้งงิ้งกันสองคน มันคงเป็นอะไรที่แบบ
โอยยยย ฟินสัส ใครก็ได้แต่งฟิคสนองนี๊ดกูที
*ซู๊ดดดดดดดด อาาาาาาส์*
เออ เดี๊ยวกูกาวเองก็ได้วะ
คาบุรากิกินแห้วในรอบนี้ แล้วไปรอลูกสาวเอ็นโจกับเรย์กะเอาละกัน ถถถถถถถถถถถถถถถ
แหม่ คาบุรากิอาจจะโดนจับหมั้นกับใครสักคนตามหนังสือการ์ตูนก็ได้นะมึง แล้วพอดีกำลังว่าง อยู่ในช่วงอกหักจากวาคาบะจัง ไม่มีพลังชีวิตมากพอจะขัดขืน
กูว่าคาบุรากิยังมีสิทธิ์ลุ้นพระเอกเยอะอยู่เหมือนกันนะ ตอนอยู่กับเรย์กะแม่งเคมีบ้าบอเข้ากันดีชิบหาย จริงๆ กูสังเกตมาหลายรอบแล้ว ฮิโยโกะซามะนี่ชอบทิ้งคำใบ้รายทางมาเรื่อยๆ ทีละน้อย พอกะว่าคนอ่านลืมสนิทก็งัดเอาไอ้คำใบ้นั่นมาใช้ ต้องกลับไปอ่านทวนแล้วจะแบ่บ เออออว่ะ! กูตะหงิดๆ ตอนริรินะมาพูดถึงการแต่งงานเพื่อธุรกิจ กับน้องชายท่านอิมาริอีก ถ้าไม่ให้มีบทจะพูดถึงทำไมวะ! กูจะรอวันนั้น วันที่มีม้ามืดหนุ่มหล่ออายุมากกว่ามาจีบเรย์กะ แล้วเอ็นโจกระวนกระวายหึงหน้ามืดต้องออกมาประกาศสงคราม ซู้ดดดดดดดดดดด //กาวแม่งแรงดี
>>328 กูว่าเอ็นโจมัวแต่ตายใจเพราะแหย่เรย์กะเล่นไปเรื่อยๆ ก็สนุกดี คู่แข่งที่ดูสูสีที่สุดก็มีแต่คาบุรากิที่มัวแต่หัวปักหัวปำอยู่กับวาคาบะจัง แถมตัวเองยังมีน้องชายคอยตบคอยชง คิดยังไงก็ได้เปรียบ จอมมารเลยคอยตะล่อมลูกแกะไปเรื่อยๆ อย่างใจเย็น แต่แล้วก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาว !? ออกมาชิงลูกแกะไป ทำให้จอมมารต้องสะบัดผ้าคลุมลงมาจีบจริงๆ จังๆ โฮ้ยยยยยยยย แม่งดี กูจะรอวันนั้น
สำหรับกุเป็นใครก้อได้ มาหักคานเรย์กะที กุฟินหมดแหละที่เหลือกุเก็บไว้กินเอง5555
วันนี้มีเด็กๆลูกของเพื่อนๆมาเยี่ยมที่บ้านเต็มไปหมดเลยล่ะ เห็นแบบนี้ฉันเป็นที่ชื่นชอบของเด็กๆมากเลยนะคะ
เด็กแฝดชายหญิงลูกของรุ่นพี่โทโมเอะเป็นคนถือเค้กนำมาวางบนโต๊ะ เรียก คุณน้าเรย์กะๆ น่ารักจังเลยน้า~ ทันใดนั้นลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของหัวหน้าห้องก็ร้องไห้ขึ้นมาซะงั้น น่าจะโดนลูกของคาบุรากิแกล้งอีกแล้ว จนต้องให้ลูกชายของนายอดีตรองผู้ใหญ่บ้านปลอบขวัญ พอทุกอย่างสงบ เด็กๆทุกคนก็มารุมล้อมฉัน ประสานเสียงร้องเพลงวันเกิดให้ อา มีความสุขจังเลยค่ะ~
วันเกิดปีที่ 40 ของคิโชวอิน เรย์กะ ฉันก็ยังคงกอดคานไว้อย่างเหนียวแน่นค่ะ
//เผ่นออกจากกระทู้
กาวพวกมึงทำเอาตอนกูอ่านตอนล่าสุด รู้สึกว่าทั้งตอนนี่เป็นแผนของยูกิโนะชัดๆ แต่ไม่รู้ว่าแผนนี้กะจีบเรย์กะซามะซะองหรือเอามาฝากพี่ชาย มีอวยท่านพี่ให้เรย์กะซามะฟังแล้วฟังอีก แล้วที่ทำตัวน่ารักนี่ใสซื่อจริงๆหรือแผนการบ๊องแบ๊ว ตอบบบบบบบบบ !!!
ปล. นี่กูอยากรู้จริงๆนะว่าอย่างคาบุรากิกับวาคาเบะจังไปเจอกันอีท่าไหน จีบกันยังไง วันๆคุยอะไรกัน
อย่างถ้าเป็นนิยายที่ท่านเรย์กะชาติที่แล้วอ่านมันคงแนวหนุ่มมาดขรึมกับสาวโก๊ะๆสามัญชน พล็อตโหลๆงี้ก็พอนึกภาพออก
แต่พอมาลูปนี้มันดูให้อารมณ์หนุ่มไม่เต็มกับสาวไม่ครบ อะไรงี้ คือวันๆพวกมึงคุยอะไรกันบ้างงงงงงง
พากันไปเก็บผักในป่างี้หรอ หรือฟีลคุณชายอยากใช้ชีวิตสามัญชน แล้วมีวาคาเบะเป็นอาจารย์ ยังไงฮึ
แกจีบสาวเป็นหรอออออออ !!
>>335 มีแววเห็นคาบุรากิโดนหักธง5555 แต่สกิลนางเอกอะไรก้อเป็นไปได้
>>331 ตัวละครลับอย่างน้องท่านอิมาริ นี้ต้องออกมาแน่นอน แล้วคิดว่าต้องเป็น Pivoine แน่เพราะท่านอิมาริก็เป็น เดาว่าต้องอยู่รุ่นเดียวกันเพราะท่านอิมาริเคยพูดว่าอยากให้แต่งงานกับน้องชายแล้วน้องชายยังเป็นคนที่นิสัยไม่น่ารักอีก โผล่มาอาจมีสงครามเกิด(แต่กุว่ายากอย่างเรย์กะต้องหักธงก่อนเกิดสงครามT^T)
เออ มีกูคนเดียวรึเปล่าที่ข้องใจว่าทำไมเขาต้องอ้างอิงเรื่องสีผมของยูกิโนะคุงด้วย ยิ่งตอนเปิดตัวบอกว่าสีผมเหมือนเอ็นโจในเกมจริง ๆ กูคิดมากไปเอง หรือว่าแม่งต้องมีอะไรวะ 555555555
อห กูยังคงจำประโยคในตอนแรก ๆ ว่าไทป์ของเรย์กะถ้าให้เลือกก็เอาเอ็นโจดีกว่าได้อยู่นะ 5555555 ให้คาบุรากิมันเป็นตัวตบมุกไปนั่นแหละ
>>339 เออว่ะ กูลืมไปเลยว่าท่านอิมาริก็ Pivoine น้องชายก็ต้องอยู่ด้วย อาจจะรุ่นเดียวกันก็ได้นะ
>>340 มึงไม่พูดกูคงลืมไปแล้วว่าท่านเรย์กะก็มีช่วงเวลาที่มีหนุ่มมาเต๊าะอยู่เหมือนกัน
>>341 กูเบลอเรื่องสีผมไปแล้วว่ะ แต่เคยคิดอยู่ว่าผมสีเงินของนายตัวสำรองนี่หงอกรึเปล่า แบบว่า ถ้าเป็นในการ์ตูนมันก็จะมีทั้งซึรุฮานะทั้งคิโชวอินตัวปัญหา เลยเครียดจนหงอกทั้งหัวแทนท่านเรย์กะโลกจริง 555
ถ้ามึงไม่ลืม ท่านเรย์กะใจเต้นให้คาบุรากิบ่อยนะ เวลาขี่ม้า เล่นเปียโนไรงี้
บ้าน่ะมึง กูว่าท่านเรย์กะก็คงหักธงน้องชายท่านอิมาริได้อีกนั่นแหละ 5555 แบบนี้ตลอดจนกูไม่เกรงกลัวม้ามืด 55555 พวกมึงอย่าได้ลืมว่าท่านเอ็นโจเป็นสเป็คของท่านเรย์กะนะเว่ย(ตอนที่6) ถึงจะโผล่มาเป็นม้ามืดจริง ท่านเรย์กะก็คงจะแค่กรี๊ดกร๊าดเฉยๆให้กระชุ่มกระชวยจิตใจ ไม่เอาจริงๆจังๆหรอกกกกกกกก กูนอนยัน ยืนยัง หกสูงยัน เลยเอ้า 555555 จะรอดูซีนจอมมารหักคอม้ามืดนะ 555555
กูชอบในกาวววของพวกมึงมากกกด55555555
คาบุรากิขอให้เป็นตัวฮาแล้วขึ้นคานเเทนเรย์กะซร้าาาาาาาาาาาาา555555555 สูดกาววววววว แอ่ก!!!!!!
เอ็นโจย้อมผมดำเพราะอะไรซักอย่างป่ะ
แล้วสุดท้ายล้างหัวคืนสีเดิมมาสารภาพรักกะท่านเรย์กะ
เอ็นโจหัวดำนี่แหละหล่อแล้ว ไม่รู้สิ กูชอบผู้ชายผมดำอ่ะ กูรู้สึกว่ามันเท่มันเซะซี่ดี 55555
กูกลับไปอ่านคำบรรยายท่านพี่ที่ท่านอิมาริพูดถึง อ่านแล้วรู้สึกว่า แม่ง นี่มันเอ็นโจนี่หว่า เอ็นโจชัดๆ เป็นร่างแยกของกันและกันเหรอวะ...
มึงกูว่าท่านเรย์กะคงจะหักธงน้องชายท่านอิมาริได้อีกแหละกูนอนยัน ยืนยัง หกสูงยันเลยเอ้า!!! แบบนี้ตหลอดแหละสัส55555 มึงอย่าลืมรถสเป็คของท่านเรย์กะนี่คือเอ็นโจนะ (จากตอนที่6) กูว่าท่านเรย์กะก็อาจจะกรี๊ดกร๊าดๆนิดๆหน่อยพอกระชุ่มกระชวยหัวใจ ถ้าแบบออกมาเเบดบอยเกินไป ก็คงจะไม่หาเรื่องให้มาปวดกระเพาะอีกหรอก เผลอๆถ้าเรื่องนี้ไปถึงหูท่านเอ็นโจก็คงจะเกิดซีนจอมมารกวาดล้างม้ามืดนี่แหงๆ กูรอค่ะ *ซู๊ดดดดดดดด อ
ดีไม่ดีจอมมารอาจจะกวาดล้างไปเยอะแล้วก็ได้ ที่ฤดูใบไม้ผลิของท่านเรย์กะไม่มาสักทีก็เพราะโดนโค่นทิ้งไปหมดแล้ว อย่างตอน 120 ที่เรย์กะเดินคู่กะเอ็นโจ แล้วพวกนักเรียนชายเกรงกลัวขวัญผวาหลบสายตากันหมด ต้องเป็นเพราะจอมมารแผ่ออร่าดำมืดออกมาแน่ๆ
>>361 ตะไมกูว่าริรินะน่ากลัวกว่าท่านเรย์กะอีกวะ ท่านเรย์กะยังแบบมีการปล่อยให้แม่งรู้ตัวว่า เออ มึงได้ท้าทายอำนาจของพระแม่แล้วนะ ถ้ามึงยังไม่เลิกมึงโดนพัดตบเกรียน แต่ริรินะนี่แม่งใส่เลยโดยไม่รีรอ.
ท่าเทียบรูปร่างหน้าตาแล้ว ก็คงสวยน่ารักทั้งคู่ แต่กูว่าท่านเรย์กะสวยน่ารักกว่า ไม่งั้นซากุระ(ในตอนเเรกๆ) ไมฮาระ ซึรุฮานะ เพื่อนผญ.นายบ้าหมาและอื่นๆที่ยังไม่ปรากฏชื่ออิจฉาหรือเขม่นใส่หรอก ตะไมไม่มีผช.มาจีบหรือหยอดหน่อยวะ(นอกจากท่านเอ็นโจนะ) กลุ่มก็มีเหมือนกัน ลูกศิษฐ์ผู้นับถือศรัทธาก็มีเหมือนกัน ตะไมริรินะถูกสารภาพรักไปหลายคนแล้ว ตัดภาพมาที่ท่านเรย์กะกู.....โฮฮฮฮฮ ตะม๊ายยยยยนนนน
>>362 มุมมองคนภายนอกก็คงประมาณ ริรินะออกแนวสาวขี้วีนขาลุยอะ ไม่พอใจก็บวกเลยตรงๆไม่เก็บอารมณ์ นอกนั้นไม่มีอะไร ไม่ใช่พวกสมาคมโบตั๋นด้วย แต่ท่านเรย์กะคือควีนที่เอาพัดปิดปาก มองลงมาจากเบื้องบน สังกัดสมาคมโบตั๋น แถมเรย์กะก็นิ่งๆไม่ค่อยสนใจปลาซิวปลาสร้อย ระดับความกดดันมันผิดกัน ไม่งั้นริรินะไม่เอาเรย์กะเป็นไอดอลแบบซึนๆหรอก 55555555555555
>>362 ท่านเรย์กะดูมีความเป็นจักรพรรดินี(ที่ทุกคนคิดไปเอง)มากกว่า ริรินะเข้าถึงตัวง่ายกว่า แถมเรย์กะเป็นข่าวกุ๊กกิ๊กกับผู้ชายตัวท็อปทั้งนั้น คาบุรากิ เอ็นโจ รุ่นพี่โทโมเอะไรเงี้ย ใครจะอาจเอื้อมขึ้นไปสอยนางลงมาจากฟ้าล่ะ แม้จะหน้าตาสวยน่ารักขนาดไหน ผู้ชายก็คงคิดว่าตัวเองไม่คู่ควรกับนาง คงไม่มีหวังหรอก
>>362 รัศมีแห่งราชันย์ไงล่ะ! ท่านเรย์กะน่ะภาพลักษณ์ดูเป็นคนเก็บอารมณ์ ยิ้มน้อยๆ สงบแบบไว้ตัว มองเมินพวกปลาซิวปลาสร้อยไม่อยู่ในสายตา ถึงจะดูยิ้มๆ แต่ถ้าองค์กาลีประทับร่างก็น่ากลัวมาก ให้ความรู้สึกเหมือนพวกขุนนางร้ายลึก ถึงกับเคยใช้พัดตบหน้าซึรุฮานะที่คิดตีตัวเสมอเชียวนะ
เรื่องความสวยกูเลิกกังขาแล้วว่ะ ทุกคนต่างก็พูดว่าท่านเรย์กะสวย ท่านอิมาริยังบอกว่าน่ารักเหมือนตุ๊กตา ยิ่งตอนยิ้มนะน่ารักสุดยอด! ถึงโตมาก็ยังยืนยันว่าน่ารักเหมือนเดิม สาวๆน่ะ พอเห็นเรย์กะต่างก็สูญเสียความมั่นใจกันทุกคน หัวหน้าห้องก็เคยบอกว่าสวย(แต่น่ากลัว) เปรียบเทียบว่าเหมือนเจ้าหญิง เหมือนตุ๊กตากันทั้งนั้น
เหตุผลที่ผู้ชายไม่กล้าจีบก็เพราะงี้ด้วย ริรินะน่ะดูตรงไปตรงมาไม่น่ากลัวอย่างญาติผู้พี่ เหมือนกับที่ในสายตาโม่งท่านเอ็นโจเป็นจอมวางแผนในขณะที่คาบุรากิเป็นแค่ไอ้บ้าเท่านั้นแหละ ทั้งๆที่สองคนนี้มันเป็นเพื่อนกัน
และท่านเรย์กะเองก็เป็นชนชั้น Pivoine ที่มีข่าวลือกับทั้งจักรพรรดิและเจ้าชายมาตั้งแต่สมัยประถม ริจะจีบมันก็ต้องมั่นใจนะว่าสามารถเทียบเท่าเจ้าคู่หูเพอร์เฟคนี่ได้ ยังมีความที่เป็นลาสบอสของพวกผู้หญิง เข้าถึงตัวยากมาก จะทำความรู้จักสานสัมพันธ์ยังไม่มีโอกาสเล๊ยยย ฝ่าด่านสาวๆเข้าไปไม่ได้ กูว่าจุดนี้เหมือนคาบุรากิ 'ถ้าไม่ใช่คนที่พวกเรายอมรับล่ะก็ ไม่ยอมหรอก' อนาคตเลยคานมาทั้งคู่ไงล่ะ แค่ก แค่ก--
ยังไงก็ตาม ถ้าได้รู้จักท่านเรย์กะจากสถานการณ์อื่นๆ ก็จะดูแตกต่างทันทีเลยนะ เจอข้างนอกอย่างที่เรียนพิเศษกลายเป็นคุณหนูบอบบาง (เพราะไม่มีสมุนกระนาบแผ่บารมีเหมือนที่โรงเรียนอ่ะนะ) ถ้ารู้จักที่ชมรมก็ดูเป็นคนลั่นล้าที่ชอบงานเย็บปัก ดังนั้นถ้าจะมีผู้ชายเข้าหาก็น่าจะมาจากนอกโรงเรียนนะ?
>>344 >>347 พวกมึงโคตรโหด ซื้อกาวที่เดียวกันใช่มะ ยี่ห้อไรแนะนำกูบ้าง 55555555
กู 341 เอง กาวยี่ห้อที่กูใช้มันกำลังร่ำร้องว่าเอ็นโจย้อมผมว่ะ ไม่งั้นน้องยูกิโนะคงไม่มีหัวสีนี้หลุดมา พวกมึงคงไม่บอกว่าน้องเขาย้อมหัวแต่เด็กใช่ไหม ไตวายแน่มีง 5555555 ส่วนผมหงอกของนายตัวสำรอง อันนี้พูดยากว่ะ กาวกูไม่ถึงขั้น
อนาคตบางทีพวกเราอาจได้เห็นเรย์กะอาจจะหลุดพูดเรื่องสีของเอ็นโจผมในการ์ตูน เอ็นโจเลยไปย้อมตามที่สาวเจ้าหลุดปากก็ได้นะคะมึง 55555555555555
เรื่องย้อมหรือไม่ย้อม ของนายตัวสำรอง ตอนที่66 เรย์กะว่างี้
------------
ดูจากภาพสีในการ์ตูนแล้วเขาเป็นตัวละครผมเงิน ก็เลยดูแปลกๆ ไปหน่อย แต่ผมดำก็เท่เหมือนกันนะ นายขี้แพ้
แต่จะว่าไปชาวญี่ปุ่นทั่วไป ไม่สิ ชาวโลกที่ไหนก็ไม่มีผมตามธรรมชาติเป็นสีเงินหรอกนะ ถ้าย้อมผมอาจจะเหมาะก็ได้ แต่เขาคงไม่ยอมทำแน่ๆ
------------
สรุปไม่ได้เงินหรือหงอกจริงๆนั่นละ
ส่วนของเอ็นโจ *สปอยล์นะ*
.
.
.
.
.
.
.
.
.
สักตอน จะมีท่านเรย์กะถามเอ็นโจว่าเคยคิดจะย้อมผมเป็นสีน้ำผึ้งมั้ย? เอ็นโจตอบว่า "มันผิดกฏโรงเรียนนะ" ... บัย
อาจจะได้เห็นการเฉลยเรื่องบ้านเอ็นโจและสีผมในรอบไฟนอลของเรื่องก็ได้ บ้านคาบุรากินี่แทบจะเห็นหมดเปลือกแล้ว บ้านเอ็นโจแทบจะไม่เผยอะไรซักแอะ ลึกลับพอๆกับใจจริงของเอ็นโจเลย
ไม่ต้องห่วงนะคะท่านเรย์กะ~ ถ้าอยากเห็นเอ็นโจผมสีน้ำผึ้งก็จับแต่งงานร่วมหอกันเลยสิคะ พอแต่งแล้วทีนี้ก็จะอ้อน(?)ขอให้ทำสีไหนก็ได้ แถมพอมีลูกแล้วลูกก็อาจได้ผมสีน้ำผึ้งมาหรือไม่พอโตขึ้นก็จับย้อมผมลูกๆซะ ทีนี้ก็จะได้เห็นเจ้าชายน้อยเจ้าหญิงน้อยผมน้ำผึ้งโมเอะๆเหมือนเอ็นโจย่อส่วนเดินเต๊าะแต๊ะๆเต็มไปหมด...โอ้โห~ กำไรชัดๆ! มีแต่ได้กับได้นะคะ //กูป่าวขายตรง
เออว่ะ โรงเรียนที่แม้แต่การปั่นจักรยานมายังเป็นเรื่องใหญ่ กูไม่ควรจะคาดหวังกับการย้อมผมใช่มั้ย หรือต้องรอวันจบ orz
กะ กูจะขอเอาฟิคมาลงมั่งได้ไหมอ่ะ พอดีมีไอเดียแว้บๆ เข้ามาในหัว แต่อาจจะฉีกคาแรคเตอร์นิดนึงนะ...
ต่อจาก >>237
พอเล่าเรื่องราวของนายตัวสำรองให้ฟัง ท่านพี่ก็ร้องอ๋อ นายตัวสำรองเป็นถึงอดีตประธานนักเรียนซุยรันก็น่าจะเคยเจอกันมาบ้างล่ะนะ ส่วนเรื่องสูทสุดท้ายแล้วท่านพี่ก็บอกว่าเดี๋ยวจะให้คุณเลขาเป็นคนจัดการให้
หลายวันต่อมา ก็มีจดหมายมาจากนายตัวสำรองส่งมา เป็นจดหมายขอบคุณเรื่องเสื้อสูทที่ตัดส่งไปให้ เป็นพวกจริงจังไม่เปลี่ยนเลยน้า ในส่วนท้ายของจดหมายมีบอกว่าเรื่องข่าวลือเข้าใจผิดในกลุ่มนั้น จะพยายามช่วยแก้ให้ แต่ไม่รู้ว่าจะได้ผลมากน้อยแค่ไหน
อา แค่ช่วยเหลือกันก็ดีแล้วล่ะค่ะ ขออย่าให้ข่าวมันแพร่สะพัดออกไปมากกว่านี้ก็พอแล้วล่ะนะ
ว่ากันว่าข่าวลือมีอายุไม่เกิน 80 วัน ขอแค่ไม่เข้าไปวุ่นวายหรือพบเจอกับเอ็นโจอีก ไม่นานก็จะจางหายไปเองแหละน่ะ
ทั้งที่คิดไว้แบบนั้นแท้ๆ
.
ในที่สุดก็ถึงวันงานโรงเรียนซุยรัน ตอนที่ฉันไปถึงเป็นช่วงเวลาที่ห้องของมาโอะจังกำลังแสดงละครเวทีเรื่องโฉมงามกับเจ้าชายอสูรพอดี มาโอะจังได้เล่นเป็นเบลล์ที่สวมชุดกระโปรงบานสีเลมอนสดใสกับผมที่ม้วนเป็นลอนสวยงามสมกับเป็นโฉมงาม กับเจ้าชายอสูรหัวสิงโตขนาดใหญ่ที่พอคำสาปคลายก็กลายเป็นยูริคุงสุดหล่อ ทั้งคู่เต้นรำกันบนเวทีอย่างสนุกสนานก่อนที่การแสดงจะจบลง
"คุณพี่เรย์กะ!" มาโอะจังกระโดดเข้ากอดฉันทันทีที่เจอหน้า
"แสดงได้ดีมากเลยล่ะมาโอะจัง~ ยูริคุงด้วยนะ"
"ขอบคุณครับ"
จากนั้นพวกเราสามคนก็ไปเดินงานโรงเรียนด้วยกันในอาคารเรียน แวะดูการหนังสั้นบ้างหรือพวกคาเฟ่บ้าง ตลอดทางมีแต่เด็กนักเรียนรุ่นน้อง บางคนที่จำฉันได้ก็ก้มหน้าทำความเคารพอย่างเกร็งๆ บางเส้นทางถึงกับแหวกเปิดทางเดินให้เลยทีเดียว
พวกเราแวะไปที่ห้องชมรมการฝีมืออย่างน้อยๆฉันก็เคยเป็นประธานชมรมนี้นี่นะ พอเข้าไปก็พบกับงานฝีมือหลากหลายอย่างที่จัดแสดงอย่างสวยงาม
"ว้าว สวยจังค่ะ!"
มาโอะจังพูดขึ้นพลางไปที่ตรงกลางห้องชมรม ที่นั่นมีเป็นชุดเจ้าสาวสีขาวที่ประดับลูกไม้อย่างละเอียดละออ การทำชุดเจ้าสาวออกงานโรงเรียนยังคงเป็นธรรมเนียมของชมรมที่สืบทอดต่อๆกันมา
"หนูว่าชุดนี้เหมาะกับคุณพี่เรย์กะมากเลยนะคะ!"
"เอ๋ พี่ว่ากับมาโอะจังก็เหมาะเหมือนกันนะ"
ฉันกับมาโอะหยอกล้อกันสนุกสนาน ก่อนที่ฉันจะหันไปถามความเห็นของยูริคุงว่าถ้ามาโอะจังใส่ชุดนี้ล่ะก็ต้องสวยมากแน่ๆใช่มั้ย ยูริคุงหน้าแดงไปทั้งหน้าแล้วพยักหน้าเบาๆ ทำให้มาโอะถึงกับหน้าแดงตาม
แหม~ น่ารักหวานแหววกันไม่เปลี่ยนไปเลยน้า ทั้งสองคน~
สำหรับฉันที่คาดหวังการเดทกันในชุดนักเรียนแล้วไม่ประสบผลสำเร็จเนี่ย รู้สึกอิจฉาตาร้อนเหลือเกินค่ะ จะว่าไปนี่ฉันก็กำลังเป็นก้างขวางคอพวกเขาอยู่ไม่ใช่เหรอเนี่ย? อ๊าๆๆ แย่ล่ะ ไม่ดีเลยแฮะ
พอคิดได้แบบนั้นฉันก็เลยขอแยกตัวออกมาจากทั้งคู่ บอกว่าจะไปเดินเล่นทั่วๆโรงเรียนสักหน่อย
แม้จะไม่ได้มาที่ซุยรันตั้งนานแล้ว แต่มันไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปมากนัก คิดถึงสมัยเรียนจังเลยน้า
"อ๊ะ สวัสดีครับ ท่านพี่เรย์กะ!"
ขณะที่กำลังเพลิดเพลินกับการเดินเล่น ก็มีเสียงเรียก พอหันไปก็พบกับแวมไพร์หนุ่มผมสีอำพัน
"ยูกิโนะคุง! สวัสดีจ้ะ"
"ท่านพี่เรย์กะมาร่วมงานด้วยเหรอเนี่ย ไม่เห็นบอกผมบ้างเลยนะครับ"
ยูกิโนะคุงทำหน้าตางอนๆ เอ๋~ อย่าทำหน้าตาแบบนั้นซิจ้ะ
ในตอนแรกฉันคิดว่าจะลองถักผ้าพันคอที่ยูกิโนะคุงเคยขอไว้ แต่เพราะเวลากระชั้นชิดเกินไปมันก็เลยออกมาไม่สำเร็จ จนไม่กล้าจะออกหน้าบอกว่าจะมาร่วมงานโรงเรียนน่ะซิ ขอโทษนะจ้ะ
"มาโอะจังเชิญมาน่ะจ้ะ แล้วนี่แต่งเป็นแวมไพร์ซินะ"
"ใช่ครับ ที่ห้องเราจัดเป็นบ้านผีสิงกัน ตอนแรกนึกว่าจะแต่งเป็นมัมมี่ แต่เพื่อนๆขอให้แต่งเป็นแวมไพร์งี้ ... ไม่เหมาะรึเปล่านะครับ"
"ไม่หรอกจ้ะ ดูดีมากเลยล่ะ"
"จริงเหรอครับ!"
ยูกิโนะคุงยิ้มอย่างสดใส เป็นแวมไพร์ปิศาจแห่งรัตติกาลแต่กลับมีพลังของแสงสว่างแบบเทวดา อา เป็นแวมไพร์ที่น่ากลัวเกินไปแล้ว!
ระหว่างที่เราพูดคุยกัน ฉันก็สังเกตเห็นว่าคนรอบข้างดูจะให้ความสนใจกันสุดๆ โดยเฉพาะพวกสาวๆ แหม ป๊อปเหมือนพี่ชายเลยนะเรา
"ท่านพี่เรย์กะ แวะเข้าห้องผมด้วยซิครับ!"
ยูกิโนะคุงรีบดันหลังฉันเดินไปตามทางข้างหน้า ก่อนจะไปหยุดที่หน้าห้องเรียนห้องหนึ่งที่ไร้ผู้คน ตกแต่งไปด้วยเศษซากไม้ ผ้าที่ขาดวิ่น และป้ายอักษรสีแดงตัวโตๆว่าเป็นบ้านผีสิง
เอ๋----- นี่จัดบรรยากาศน่ากลัวสมจริงเกินไปรึเปล่าเนี่ย แค่เห็นก็รู้สึกขนลุกขึ้นมาเลยล่ะค่ะ ไม่เอาอะ พี่ไม่ถูกกับของที่น่ากลัวๆแบบนี้หรอกนะ ยูกิโนะคุง---
"เอ๋ ไม่ได้เหรอครับ?"
ยูกิโนะคุงทำหน้าตาน่าสงสารเสียก่อนที่ฉันจะได้เอ่ยปากปฏิเสธเสียอีก กับสีหน้าแบบนี้ของยูกิโนะคุง ฉันไม่เคยที่จะชนะได้สักครั้งเลยจริงๆ แต่ถ้าให้เทียบกับบ้านผีสิงแล้วล่ะก็ ไม่ไหวจริงๆนั่นล่ะ!
"ถ้าท่านพี่เรย์กะกลัว ...จะเข้าไปพร้อมกับผมก็ได้นะครับ!"
ยูกิโนะคุงยิ้มแย้มออกมาพร้อมกับยื่นมือมาทางฉัน
อุ ยอมแพ้แล้วล่ะจ้ะ
ฉันวางมือบนมือของยูกิโนะคุงก่อนที่พวกเราจะเข้าไปในบ้านผีสิงด้วยกัน โดยมีเสียงสาวๆที่ทางเดินร้องฮือฮากันยกใหญ่
ขอโทษนะคะ รุ่นน้อง วันนี้เป็นวันของรุ่นพี่น่ะค่า~
--------------
ไม่ได้คนพี่ก็ต้องคนน้องแล้วล่ะท่านเรย์กะ จริงๆที่คิดไว้มีอีกพาร์ท แต่กูขี้เกียจละ ใครอยากต่อก็ต่อได้เลยนะ ถถถ มาช่วยกันลากยาวให้มันจบไปถึงฟิคแต่งงานกันเถอะ!
ไหนๆ ก็แต่งมาแล้ว ขอลงหน่อยนะ คงไม่ทับซ้อนกันเกินไปใช่มั้ยอ่ะ สั้นๆ ตอนเดียวจบเอง
-------------------------
"อะไรที่ทำอยู่น่ะ ผมว่าหยุดเถอะครับ"
"อื๋อ ?"
เมื่อได้ยินเสียงที่ไม่คุ้นเคยดังมาจากทางด้านหลัง ผมจึงเหลียวหันไปมอง เราไม่เคยพูดจากันมาก่อน แต่ผมนึกชื่อเขาออกทันที รุ่นน้องม.4 อ่อนกว่าผมปีหนึ่ง ไม่น่าจะมีใครในซุยรันไม่รู้จักเขา หนุ่มน้อยที่ได้ฉายาว่าองค์ชายตีคู่มากับจักรพรรดิคนนั้น
"กำลังพูดถึงอะไรกันเหรอ"
ผมถามกลับไปอย่างนึกสนุก เขาอุตส่าห์ดักหาจังหวะที่ผมอยู่ตัวคนเดียวซึ่งหาได้ยากเสียด้วย
"ก็เรื่องที่ว่ารุ่นพี่มีแฟนแล้วแต่ยังเที่ยวอ่อยสาวไปทั่วไงล่ะครับ"
ผมเลิกคิ้ว นึกว่าเรื่องที่ผมแอบคบหากับคาซึมิอยู่น่าจะเป็นความลับปิดไว้มิดชิดเสียอีก คนที่รู้เรื่องนี้นอกจากคุณคิโชวอิน แล้วยังมีใครอีกล่ะ...
"คุณก็ไม่ได้ทำตัวปิดเป็นความลับได้แนบเนียนอะไรนักหนาหรอกนะ แต่ถ้าจะหลอกใครได้" เขายังโปรยยิ้มสบายๆ "ก็คงหลอกได้แต่คนซื่อๆ อย่างคุณคิโชวอินเท่านั้นละมั้ง"
อ๋อ~ ผมนึกบางอ้อในใจ คงเป็นตอนงานกีฬาสีที่ผมหันไปชูนิ้วโป้งโบกมือให้คุณคิโชวอินนั่นเอง จริงๆ ก็คิดเหมือนกันว่าสงสัยจะทำเกินไป แต่เธอโบกไม้โบกมือซะขนาดนั้น แล้วผมก็เห็นเธอเป็นรุ่นน้องที่น่ารักจริงๆ นะ
"หืม~ สมมุตินะ ถ้าฉันสนิทสนมกับคุณคิโชวอินขึ้นมาจริงๆ แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับนายเหรอ"
"เกี่ยวสิครับ ในฐานะที่เป็น Pivoine คนหนึ่ง ผมยอมให้ประธานนักเรียนมาหลอกสมาชิกของ Pivoine ไปถึงสองคนไม่ได้หรอก ถ้าใครรู้เข้าคงเป็นเรื่องใหญ่"
โอ้โฮ! หมอนี่พูดเรื่องใหญ่โตถึงขั้นเปิดสงครามระหว่าง Pivoine กับสภานักเรียนได้ทั้งๆ รอยยิ้มเลยแฮะ คนจิตแข็งแบบนี้ ผมอยากได้มาทำงานในสภานักเรียนชะมัด น่าเสียดายจริงๆ ที่เจ้าตัวคงไม่ยอมมาแน่
แต่ผมก็ไม่ได้เป็นประธานนักเรียนมาทั้งม.ต้น ม.ปลาย เปล่าๆ ปลี้ๆ หรอกนะ
"ฉันเข้าใจที่นายพูดนะ แต่แค่สงสัยว่านั่นเป็นเหตุผลจากใจจริงของนาย หรือแค่เหตุผลที่นายยกมาอ้างน่ะ"
"หมายความว่าไงไม่ทราบ"
คราวนี้เขาหุบยิ้มแล้ว สีหน้ายามนิ่งสนิทดูคล้ายมีออร่าบางอย่างแผ่ออกมา หวา~หวา~หวา~ ควรบอกดีไหมนะว่าเวลาพูด ตานายมองไปทางขวาบนน่ะ รุ่นน้อง ไปฝึกมาใหม่นะ
"ก็หมายความว่านายออกมาขู่ฉันเพราะไม่อยากให้ฉันไปทำร้ายจิตใจคุณคิโชวอินไงล่ะ"
ทันทีที่คำพูดของผมหลุดจากปากไป ตาเขาเบิกกว้างขึ้นวูบหนึ่ง ก่อนจะรีบยกมือขึ้นปิดปาก แต่ผมยังทันเห็นหน้าเขาแดงเรื่อๆ แวบหนึ่ง เฮ้อ หน้ากากหลุดซะแล้วเหรอ แต่ก็เอาเถอะ ขืนแกล้งหมอนี่มากไปกว่านี้ ถ้าคาซึมิรู้เข้าคงโกรธผมมากแน่ๆ
"เอาน่า ไม่ต้องห่วง" ผมยิ้มสบายๆ "ฉันไม่ไปแตะต้องคุณคิโชวอินของนายหรอก เอาเป็นว่ารอดูเซอร์ไพรส์ในพิธีจบการศึกษาของม.6 ก็แล้วกัน คงอีกไม่นานเกินรอใช่ไหมล่ะ"
ผมว่าแล้วหันหลังจากไป ก็เลยไม่รู้ว่าเขาทำสีหน้ายังไง
ก็อยากจะเล่าเรื่องนี้ให้คุณคิโชวอินฟังอยู่หรอกนะ แต่ถ้าอย่างนั้นก็ไม่สนุกน่ะสิ มีเวลาอีกตั้งหลายปี พยายามเข้าล่ะ เอ็นโจ ชูสุเกะ
-------------------------
ในเซ็ทติ้งกู รุ่นพี่โทโมเอะนี่แม่งจอมวางแผนเลย ทั้งเนียนกินขนม Pivoine ให้คนเห็นชัดๆ ทั้งออกหน้าออกตากับเรย์กะ แต่กับตัวจริงของตัวเองดันทำเงียบๆ หวงไว้อย่างดี กะจะใช้เรย์กะออกหน้าสินะรุ่นพี่ ! คิดแล้วกูเคืองงงงง แล้วก็คิดว่าอย่างเอ็นโจต้องมองความดำมืดของรุ่นพี่ออกแน่ๆ พวกเดียวกันนี่หว่า ออกมาปกป้องเรย์กะจากในเงามืดเลยเซ่!
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.