Fanboi Channel

เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"

รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้

_____
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 1 : องค์ชายเอ็นโจ]
https://fanboi.ch/webnovel/3289

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

----------
⭐⭐ความกาวกระทู้ที่แล้ว (เรือลำที่1) ⭐⭐

♦♦ แฟนอาร์ต​ ♦♦
>>>/webnovel/3289/272
>>>/webnovel/3289/493
>>>/webnovel/3289/893
Pixiv : http://bit.ly/2k2Umj5

♦♦ แฟนฟิค ♦♦
➡ เรื่องที่1 (เรื่องในอนาคต? / เรือเอ็นโจ / ไม่จบ) :
>>>/webnovel/3289/415
>>>/webnovel/3289/425
>>>/webnovel/3289/435-436
>>>/webnovel/3289/447
>>>/webnovel/3289/458
>>>/webnovel/3289/471-473
>>>/webnovel/3289/483
>>>/webnovel/3289/491-492
>>>/webnovel/3289/513-515
>>>/webnovel/3289/551-552
>>>/webnovel/3289/578-580
>>>/webnovel/3289/590-593
>>>/webnovel/3289/620-621
>>>/webnovel/3289/633
>>>/webnovel/3289/635-636
>>>/webnovel/3289/727-729
>>>/webnovel/3289/737-738
>>>/webnovel/3289/791
>>>/webnovel/3289/802
>>>/webnovel/3289/811-812

➡ เรื่องที่2 (มุมมองเอ็นโจ / ไม่จบ) :
>>>/webnovel/3289/851
. . .
>>>/webnovel/3289/859-861
>>>/webnovel/3289/874-876

-----
รวมไทม์ไลน์ของเอ็นโจที่ปรากฏในเรื่อง
>>>/webnovel/3289/912

นี่มันไม่ใช่มู้ฮาเร็มท่านเรย์กะแล้ว มันกาวท่านเอ็นดจ กับสาวกคู่ท่านอิมาริกับท่านพี่ชัดๆ 555555555555555555555555

>>3 ฮาเร็ม​ท่านเรย์กะก็เซริกะ คิคุโนะ ริรินะ มินามิ ฯลฯ นั่นไง (...)

ฮาเร็มที่มาจากการเคารพนับถือ และไม่ใช่เสน่หาแต่อย่างใด..

ท่านเรย์กะคะ ร้องไห้ทำไม5555555

ต่อจาก >>>/webnovel/3289/874-876 สู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นนนนน

ผู้ชายคนนั้นชื่ออิชิโนะคุระ ฮารุโตะ

ผมเคยพบเขาบ้างในงานเลี้ยงต่างๆ แต่ก็เป็นการรู้จักแบบผิวเผินเลยไม่อาจบอกได้ว่าอิชิโนะคุระเป็นคนยังไง แต่ที่แน่ๆคุณคิโชวอินปลื้มเขามาก รสนิยมของคุณคิโชวอินนี่สงสัยจะชอบแต่ผู้ชายอายุมากกว่าจริงๆ โทโมเอะก็ทีหนึ่งแล้ว

ฟังจากยูกิโนะ อิชิโนะคุระเป็นคุณอาของซาวาราบิ มาโอะ เด็กผู้หญิงที่คุณคิโชวอินยุให้สั่นระฆังในงานปาร์ตี้ของ pivoine มาโอะชอบคุณคิโชวอินมากและพยายามจะจับคู่ เป็นแม่สื่อให้กับคุณอาสุดที่รักของเธออย่างสุดความสามารถ ได้ยินเธอคุยเรื่องคุณอาฮารุโตะของเธอกับคุณคิโชวอินว่าไปทานอาหารที่นั่นที่นี่ด้วยกันให้ยูกิโนะฟังบ่อยๆที่ห้องสโมสรของแผนกประถม แล้วยูกิโนะก็เอามาบอกผมอีกต่อ ผมก็เลยได้รู้เรื่องของคุณคิโชวอินไปด้วย

ดูท่าทางจะมีความสุขเหลือเกินนะ คุณคิโชวอิน

ยูกิโนะเองก็เป็นเด็กอีกคนที่ชื่นชอบคุณคิโชวอินเช่นกัน จากการที่พบกันโดยบังเอิญตอนที่คุณคิโชวอินไปหามาโอะที่ห้องสโมสร ตอนเจอกับยูกิโนะครั้งแรกคุณคิโชวอินเหมือนเห็นของน่ารักถูกใจ แต่พอแนะนำตัวว่าเป็นน้องชายของผม คุณคิโชวอินชะงักค้างไปครู่หนึ่งเลยทีเดียว

ผมก็เลยไปขอบคุณเธอที่ช่วยดูแลยูกิโนะในวันนั้น คุณคิโชวอินมีสีหน้าเหมือนกลัวๆที่จะต้องข้องเกี่ยวกับผม แต่อย่างไรก็ตาม คุณคิโชวอินดูจะชอบและเอ็นดูน้องชายของผมเอามากๆ จากที่พยายามหลบเลี่ยงผมก็เป็นฝ่ายเข้ามาพูดด้วยก่อนบ้างแล้ว แม้จะเป็นเรื่องของยูกิโนะซะส่วนใหญ่

คุณคิโชวอินไม่ได้แกล้งพูดว่าชอบยูกิโนะเพื่อเอาอกเอาใจผมเหมือนกับคนอื่นๆ สีหน้าเธอดูมีความสุขจริงๆเวลาได้พูดถึงหรือเล่นกับเด็กๆ

วันหนึ่ง พอกลับบ้านไป ยูกิโนะก็เอางานฝีมือที่เรียกว่านีดเดิลเฟลท์ทำเป็นรูปกระต่ายมาอวด บอกว่าคุณคิโชวอินสอนให้ พูดถึงคุณคิโชวอินว่าเป็นพี่สาวแสนใจดีอย่างนั้นอย่างนี้ด้วยสีหน้ารื่นเริง แล้วก็พูดถึงตัวผมในด้านดีๆให้คุณคิโชวอินฟัง เห็นเธอทำหน้าตะลึงเหมือนไม่เชื่อหูตัวเองก็พาให้รู้สึกขำปนหดหู่เล็กๆ สรุปแล้ว ผมก็ไม่เคยมีความดีในสายตาของเธอจริงๆด้วย

แต่ก็ทำได้ดีมาก ยูกิโนะ

ต่อมา ผมได้พบคุณคิโชวอินที่หน้าโรงเรียนโดยบังเอิญ หมู่นี้เธอมักจะไปขลุกอยู่กับพวกเด็กๆตลอดไม่ค่อยเข้าไปที่สโมสร เห็นแล้วก็อดทักไม่ได้ และในเมื่อจุดมุ่งหมายเราอยู่ทางเดียวกัน ก็เลยเดินไปด้วยกันเสียเลย

ผมสังเกตว่าพักนี้คุณคิโชวอินไม่ค่อยหาข้ออ้างเพื่อจะชิ่งหนีผมอีกแล้ว แต่พอเดินผ่านกลุ่มสาวๆที่ทำหน้าเคลิบเคลิ้มใส่ผม คุณคิโชวอินก็ขมวดคิ้วใส่กลุ่มสาวๆพวกนั้น

ถ้าคนอื่นทำเช่นนั้น ผมคิดว่ามันคงเป็นอาการหึงหวง แต่สำหรับคุณคิโชวอินผมว่าคงมีอะไรครุ่นคิดอยู่ในใจมากกว่า พอถามว่ามีอะไรเธอก็ตอบปฎิเสธตามคาด มีแหงๆ

"เช้านี้ไม่ได้มากับท่านคาบุรากิเหรอคะ"

คุณคิโชวอินเปลี่ยนเรื่องทันควัน แถมเรื่องที่หยิบยกมาพูดก็เกี่ยวกับมาซายะเสมอ อย่าบอกนะว่าเธอคิดว่าผมมีรสนิยมแบบนั้นตามที่เข้าใจผิดกับคาซึรางิน่ะ พอชี้แจงไป คุณคิโชวอินก็เลิกคิ้วขึ้นแบบสงสัยคล้ายกับจะไม่เชื่อ นี่คิดอยู่จริงๆด้วยสินะ

แต่หยอกมาก็หยอกกลับ พอผมพูดไปว่าคุณคิโชวอินเสียสละตัวเองปลอบใจมาซายะ เธอก็ทำหน้าพิลึกคล้ายๆกับจะไม่พอใจ เรื่องของมาซายะก็เลยจบไว้แค่นี้ก่อน พูดถึงยูกิโนะแทน คุณคิโชวอินก็มีสีหน้าที่ดูมีความสุขขึ้น

เราคุยกันเรื่องพี่น้องของตัวเอง เมื่อพูดถึงพี่ชายเธอก็ยังทำหน้ามีความสุขอยู่ แต่พอแซวว่าเป็นฟาเธอร์ค่อน คุณคิโชวอินกลับชะงักแล้วเปลี่ยนท่าทีเป็นเย็นชาวางมาดขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่ปฎิเสธเรื่องบราค่อนและยืนกรานว่าไม่ใช่พวกฟาเธอร์ค่อน ท่าทางแบบนั้นมันอะไรกัน คุณคิโชวอิน คุณนี่มีสีหน้าหลากหลายจริงๆเลยนะ

อาจเพราะหมั่นไส้เล็กน้อยในความบราค่อนของเธอ ผมเลยเข้าไปใกล้ๆ กระซิบให้ได้ยินกันแค่พอสองคน

"คุณคิโชวอินสนิทกับพี่ชายที่อายุห่างกันเยอะ ก็เลยชอบผู้ชายอายุมากกว่าด้วยรึเปล่านะ"

คุณคิโชวอินอ้าปากค้างเหมือนตกใจ นั่นก็เป็นการยืนยันข้อสงสัย

แต่ก็หวังว่าคราวนี้คุณคิโชวอินจะไม่ถลำลึกไปกับอิชิโนะคุระมากเกินไป

ผมเคยเห็นเขาจากที่ไกลๆก็จริง แต่ก็เคยเห็นผู้หญิงที่เขาพาออกงานด้วย ท่าทางสนิทสนมนั้นใครก็ดูออกว่าเป็นแฟนกัน ถ้าคุณคิโชวอินรู้ตัวตั้งแต่ต้นๆว่าอิชิโนะคุระน่ะมีแฟนแล้วแบบโทโมเอะก็คงจะดี จะได้ไม่เสียใจมาก

ตอนที่รู้ข่าวว่ายูกิโนะป่วยจากปากของมาโอะ น้องสาวคนโปรด คุณคิโชวอินก็แล่นมาหาผมถึงที่ พอได้ยินว่าเข้าโรงพยาบาลก็หน้าซีดไปเลย ผมบอกว่ายูกิโนะเข้าๆออกๆโรงพยาบาลบ่อยจนเป็นเรื่องปกติไปแล้วไม่ต้องกังวล กลับถูกเอ็ดเหมือนว่าไม่ใส่ใจเท่าที่ควร

ปกติคุณคิโชวอินจะดูเกรงผมหน่อยๆ แต่พอเป็นเรื่องของยูกิโนะก็กล้าขึ้นเสียงใส่ ถ้าลากผมไปโรงพยาบาลได้ก็คงทำไปแล้ว

ยิ่งไปกว่านั้น พอเห็นมาซายะนั่งจิบชาไม่ทุกข์ไม่ร้อน คุณคิโชวอินก็ถลึงตาใส่ แล้วก็มองด้วยความขุ่นเคืองจนกระทั่งพวกเราออกไปจากสโมสร ถ้าเป็นไปได้เธอคงอยากไปเยี่ยมเองด้วยซ้ำ แต่บังเอิญคุณคิโชวอินคิดว่าเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น อาจจะถูกปฎิเสธเหมือนอย่างทุกทีก็ได้ ผมเลยไม่กล้าเอ่ยปากชวน

วันรุ่งขึ้น เธอกระหืดกระหอบวิ่งมาหาผมที่กำลังเดินไปลานจอดรถทั้งที่ฝนตกโดยไม่กางร่ม ถึงฝนจะตกลงมาไม่หนักแต่คุณคิโชวอินก็เปียกปอนไปครึ่งตัว ผมรีบเอาร่มตัวเองบังให้ทันที

เธอยื่นห่อของที่ลงทุนเอาตัวเองบังฝนไว้ พอถามว่าเป็นอะไรก็ได้รับคำตอบว่าเป็นหนังสือนิทานที่เธอชอบ

เมื่อได้ยินคำตอบว่าจะส่งให้ถึงมือยูกิโนะ คุณคิโชวอินก็ยิ้มออกมา เป็นยิ้มที่สดใสร่าเริงแบบที่ผมเคยเห็นเธอยิ้มให้คนที่ทำให้เธอมีความสุข ยิ้มที่ผมไม่เคยได้รับเลยสักครั้ง

หัวใจผมแกว่งไปวูบหนึ่งเลยทีเดียว

คุณคิโชวอินอำลาผมไปด้วยท่าทีร่าเริงผิดจากทุกครั้ง แม้จะบอกให้เอาร่มไปด้วยก็ส่ายหน้าปฎิเสธลูกเดียว วิ่งกลับอาคารเรียนที่ใกล้ที่สุดไป

ไม่รู้ทำไม ผมห้ามตัวเองไม่ให้เลิกยิ้มได้เลย

วันที่ฝนตก คุณคิโชวอินเปิดประตูห้องสโมสรเข้ามาเจอมาซายะกำลังเล่นเปียโนอยู่พอดี เพียงแค่ยืนฟังไปเล็กน้อย สีหน้าของเธอก็เหมือนคนตกอยู่ในภวังค์ ดูท่าคุณคิโชวอินจะ "ชอบ" เวลาที่มาซายะเล่นเปียโนเอามากๆ

จะลองดูอีกสักทีดีมั้ยนะ

ผมรุนหลังคุณคิโชวอินที่ทำหน้างุนงงเข้าไปในวงล้อมสาวๆ บอกให้มาซายะเล่นเพลงตามที่คุณคิโชวอินขอ เห็นสีหน้าตกใจนั่นผมก็บอกว่าเป็นการตอบแทนที่ช่วยดูแลยูกิโนะ มาซายะก็อิดออดนิดหน่อยเพราะไม่อยากทำ แต่พอผมส่งยิ้มไปให้ก็ชะงักทันที แล้วก็ลงมือดีดเปียโนตามรีเควสที่คุณคิโชวอินต้องการ

คุณคิโชวอินทำหน้าทึ่ง แต่ก็นั่งลงบนเก้าอี้ตัวข้างๆ ฟังเปียโนของมาซายะอย่างเพลิดเพลิน ใบหน้านั้นพอประดับด้วยรอยยิ้มน้อยๆก็ดูอ่อนโยน คลอไปกับเสียงเปียโน เป็นภาพที่ใครได้เห็นก็คิดว่าเป็นคู่ที่ช่างเหมาะสมเหมือนภาพวาด ผมเองก็คิดเช่นนั้น

มาซายะถลึงตามองผมตอนเดินไปที่ลานจอดรถด้วยกัน "คิดจะทำอะไรของนาย ชูสุเกะ"

"ก็เปล่านี่"

"ฉันรู้ทันแผนจับคู่งี่เง่าของนายกับไอระหรอกน่า บอกไว้ก่อนว่าไม่ได้ผลแน่"

"คุณคิโชวอินก็น่ารักดีไม่ใช่เหรอ แล้วก็ตลกดีด้วย ไม่ลองเปิดใจดูหน่อย"

มาซายะหยุดเดินแล้วหันมามองผม จากนั้นก็หัวเราะในลำคอหึๆ

"ถ้าชอบขนาดนั้นทำไมไม่เก็บไว้เองเลยล่ะ จะมายกให้คนอื่นทำไม"

ผมยืนนิ่งไปเพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี เป็นครั้งแรกที่ผมอับจนถ้อยคำขนาดนี้ ดูจากท่าทีของผม มาซายะคงมองออกได้ไม่ยากเลย

มาซายะตบบ่าผมเบาๆก่อนจะไปขึ้นรถของบ้านคาบุรากิที่มารออยู่แล้ว

"ไปจัดการเรื่องของตัวเองให้เรียบร้อยค่อยมาห่วงคนอื่นเถอะ"

รู้สึกว่าคุณแม่ของมาซายะจะจัดกิจกรรมไดเอทที่เปลี่ยนรูปแบบจากการอดอาหารไปเป็นออกกำลังกายอะไรสักอย่าง ผมก็ไม่แน่ใจ แน่นอนว่าคุณคิโชวอินก็ถูกลากตัวไปเข้าคอร์สพวกนี้ด้วย หลังจากไปรับประทานจนหนำใจก็ได้เวลาลดความอ้วนกันสินะ

ข่าวจากยูกิโนะบอกว่าคุณคิโชวอินกับมาโอะเลิกไปทานข้าวด้วยกันกับคุณอิชิโนะคุระแล้ว มาโอะจังพูดเรื่องนี้ขึ้นมาทีไรจะดูแค้นเคืองมาก ก็เลยไม่ได้สอบถามสาเหตุ ผมเดาว่าคุณคิโชวอินคงจะได้พบกับแฟนของอิชิโนะคุระคนนั้นแล้ว ก็เลยตัดใจไปอย่างตอนของโทโมเอะ

แน่นอนว่าคุณแม่ของมาซายะดีอกดีใจนักหนาที่คุณคิโชวอินมาเข้าร่วมกิจกรรมของเธอ และเชื้อเชิญไปดูหิ่งห้อยในสวนญี่ปุ่นที่ตระกูลคาบุรากิเป็นเจ้าภาพด้วยตัวเอง

เห็นว่าคุณคิโชวอินชอบตำนานเก็นจิ คุณแม่ของมาซายะก็เลยพยายามจะชงให้คุณคิโชวอินเป็นทามาคัตสึระ ส่วนมาซายะคือเฮียวบุเคียวโนะมิยะ เมื่อได้เห็นความงามของทามาคัตสึระจากแสงหิ่งห้อยก็ตกหลุมรักแบบถอนตัวไม่ขึ้น

พอถึงวันงานจริง เจ้าหนุ่มเฮียวบุเคียวโนะมิยะกลับโดนทามาคัตสึระที่ชื่อไมฮามะ เอมะ ไม่ใช่คิโชวอิน เรย์กะ ตามติดไม่หยุดหย่อน ส่วนผู้ถูกทาบทามให้เป็นทามาคัตสึระกลับเดินหนีไปที่อื่นเสียจนไกลลิบแทบมองไม่เห็น

เดินไกลอย่างนั้นคงจะเหนื่อย ผมหยิบเครื่องดื่มและเดินตามไป พอเธอหย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้ ผมก็ยื่นเครื่องดื่มให้ทันที

คุณคิโชวอินดูแปลกใจที่เห็นผม แต่ก็ลุกขึ้นมาทักทายอย่างมีมารยาทเช่นเคย จากนั้นก็มองซ้ายมองขวาจนผมแซวว่ามองหามาซายะงั้นหรือ ทามาคัตสึระก็คงจะได้เวลาไปพบเฮียวบุเคียวโนะมิยะแล้ว

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเก็นจินิดๆแฮะ

คุณคิโชวอินนิ่วหน้าเล็กน้อย "ฉันไม่ได้มองหาท่านคาบุรากินะคะ"

"ยังไงก็ลูกชายเจ้าภาพนะ นึกว่าอยากจะไปทักทายก่อนเสียอีก"

คุณคิโชวอินหันมาทำหน้าเคืองๆให้ผม แต่พอชวนไปดูหิ่งห้อยก็ยอมตามมาง่ายๆไม่หาทางหนีเหมือนเมื่อก่อน

ฝูงหิ่งห้อยที่ส่องสว่างในสวนนั้นงดงามเหมือนภาพฝัน คุณคิโชวอินดูปลื้มๆที่จะได้จะได้ชมหิ่งห้อยใกล้ๆ แต่พอเดินเข้าไปหิ่งห้อยกลับแตกกระจายออกไปคนละทิศละทาง

ผมหัวเราะออกมากับภาพนั้น

คุณคิโชวอินหันมามองค้อนผมเป็นครั้งที่สอง และประธาน pivoine ก็เข้ามาทักทายพวกเราพอดี คุณคิโชวอินก็เลยเลิกล้มความตั้งใจจะใกล้ชิดหิ่งห้อยไปแล้ว

"คุณคิโชวอิน ถ้าอยากดูหิ่งห้อยใกล้ๆขนาดนั้น ผมไปจับมาให้ซักตัวมั้ย"

"แค่ความรู้สึกก็พอแล้วค่ะ ท่านเอ็นโจ"

ผมก็เลยหัวเราะอีกครั้ง

คุณคิโชวอิน คุณน่ะยังแสดงความรู้สึกทุกอย่างออกมาบนสีหน้าอยู่เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนเลย เห็นคุณไมฮามะมีหิ่งห้อยบินวนรอบตัวก็อยากให้เป็นแบบนั้นบ้างล่ะสิ ทำเป็นปากแข็งไปได้

มาซายะเห็นผมเข้าพอดีก็เลยรีบตรงมาหา มีคุณไมฮามะตามมาติดๆ

ตั้งแต่ยูริเอะตัดรอนมาซายะ คุณไมฮามะก็รุกเข้าหาจนน่ากลัว

สายตาของมาซายะส่งสัญญาณ SOS ออกมา จะไม่ช่วยเพื่อนก็กระไรอยู่ และผมมีธุระต้องไปจัดการด้วย ก็เลยบอกปัดคุณไมฮามะแล้วเดินกลับเข้าไปข้างในด้วยกัน มาซายะดูโล่งใจมากที่พ้นเงื้อมมือคุณไมฮามะออกมาได้ในที่สุด

ถ้าคุณไมฮามะยังอยู่ ดูท่าทางแล้วมาซายะคงไม่อยากกลับเข้างาน ผมเลยชวนออกไปข้างนอกด้วยกัน มาซายะไม่ได้ถามซักคำว่าจะไปไหน คงอยากรีบไปให้พ้นๆที่นี่เต็มที

ผมเปิดอินเตอร์เน็ตดูร้านขายอุปกรณ์เกี่ยวกับสัตว์หรือแมลงแบบเปิด 24 ชั่วโมงที่อยู่ใกล้โรงแรมมากที่สุด แต่ขนาดใกล้ที่สุดก็ยังใช้เวลาเดินทางตั้งหนึ่งชั่วโมง เดินทางไปกลับ งานเลี้ยงคงจะเลิกก่อนแน่ๆ แล้วก็เป็นไปตามคาด แขกเหรื่อกลับไปกันหมดแล้ว เหลือแค่เจ้าภาพอย่างมาดามคาบุรากิที่ยืนตรวจเช็คความเรียบร้อยอยู่อีกฟาก

ในสวนยังเต็มไปด้วยหิ่งห้อย พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆมันก็แตกฮือออกไปแบบเดียวกับคุณคิโชวอิน แต่ผมถามวิธีจับหิ่งห้อยมาจากคนขายกรงนี้ให้และทำตามที่เขาบอก รอซักครู่ก็มีหิ่งห้อยบินเข้ามาวนเวียนใกล้ๆหนึ่งตัว ผมรอให้มันบินเข้ามาข้างในกรงเองแล้วปิดฝาลงเป็นอันเสร็จสิ้น

"ไม่จับอีกล่ะ" มาซายะถามผมแบบสงสัย "หิ่งห้อยก็มีตั้งเยอะตั้งแยะ"

"ไม่ล่ะ" ผมถือกรงไว้อย่างทนุถนอม "ตัวเดียวก็พอแล้ว"

มาซายะเดินมาส่งผมขึ้นรถ โบกมือลาแล้วกลับไปช่วยคุณแม่ตรวจเช็คความเรียบร้อยหลังงานเลิก

พอมองดูหิ่งห้อยในกรงส่องแสงวาววับ ให้ความสว่างที่นุ่มนวลตาในรถมืดๆนี้ เรื่องของเก็นจิที่เคยเรียนในห้องเรียนก็ผุดขึ้นมาในหัว

"เมื่อเก็นจิอนุญาตให้เฮียวบุเคียวโนะมิยะสนทนากับทามาคัตสึระผ่านม่านกั้นได้ เก็นจิก็ได้ไปเก็บเอาหิ่งห้อยมาใส่ไว้ใต้แขนเสื้อ ก่อนจะแอบปล่อยให้หิ่งห้อยเหล่านั้นออกมา แสงจากหิ่งห้อยทำให้เจ้าชายหนุ่มเห็นใบหน้าที่อยู่หลังม่าน จากนั้นมาเขาก็ตกหลุมรักทามาคัตสึระจนถอนตัวไม่ขึ้น แวะเวียนไปหานางที่บ้านของเก็นจิเป็นประจำ บางครั้งก็เพื่อสนทนากันไม่กี่ประโยคก็ยังดี"

ใบหน้าของคุณคิโชวอินยามเมื่อยิ้มให้อย่างสดใส ก็ยังติดตรึงในหัวของผมเช่นกัน

บางที คนที่เป็นเฮียวบุเคียวโนะมิยะที่หลงรักทามาคัตสึระ อาจจะเป็นผมเองก็ได้

ฟิคมโนเอ็นโจจบแค่นี้ แล้วพบกันใหม่เมื่อมีกาวส่งมาจากออฟฟิศเชียล 5555555555555555555555

คนแปล กูเห็นมู้ที่แล้วมึงพูดถึงคำผิดกูขอเติมอีกคำนะ อินังอิขอบไม่มีนะจ๊ะ มีแต่ อินังขังขอบ

>>11 ใจมากเพื่อนโม่งงงง โอ๊ยยยยยย กูฟินเฟร่ออออ เอ็นโจซามะของกุวววววววววว ฟฟฟฟฟฟ พอมโนตามตอนเอ็นโจจับหิ่งห้อยอย่างถนุถนอมแล้วส่งไปให้เรย์กะนี่.....กูตายค่ะ ละมุนมาก อ้อยแรงมาก ทำถึงขนาดนี้ไม่ต้องได้กับท่านเรย์กะหรอก มาเป็นของเราดีกว่าค่ะท่านเอ็นโจ เดี๋ยวนี่จะเป็นฝ่ายเปย์ให้เอง ถถถถถ
บอเห็นฟิคกาวของมึงตอนเอ็นโจกระซิบแซวเรื่องชอบคนอายุมากกว่านี่....กูนี่แว๊บไปอ่านตอน 120 เลย ถึงจะไม่ได้บอกว่ากระซิบใกล้ๆแต่กูอ่านแล้วได้อารมณ์เดียวกับที่มึงแต่งเลย ไอ้กระซิบนี่มันก็ต้องเขยิบเข้าไปใกล้ๆอยู่แล้วล่ะเนอะๆๆ (ทำไมไม่กระซิบข้างหูวะ) โฮกกกกก แฟนเซอร์วิสมาเรื่อยๆรัวๆเลยนะ

สครีมมมมมมมมม กูฟินมากกกกกกกกกกกกก ยิ่งเอ็นโจบอกว่าตัวเองไม่ใช่เก็นจิแค่เป็นเคียวบุโนะมิยะที่หลงรักทามาคัตซึระ นี้ยิ่งตัวแตกตาย
ลาก่อยเก็บศพตูด้วยยยย

>>7-10 กรี๊ดดดดดดดด โอ๊ยกูตายยยยย เอ็นโจละมุนชิบหาย แง้

>>12 ขอบคุณมากเพื่อนโม่ง ฟิคมึงดีจริง ๆ โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว ถ้าเรย์กะไม่เอาเอ็นโจ เขาก็ควรเป็นของกู 55555555555555
กระทู้นี้กูว่าก็ยังกาวเอ็นโจเหมือนเดิม จะมีโอกาสที่จะมีเรือเล็กใหม่ ๆ มาให้กูเชยชมบ้างมะ 55555555555

>>16 มีสิมึง มึงลืมเรือ อิมาริxท่านพี่ไปได้ยังไง อันนี้มันโคตรซัมติงโจ่งแจ้งอันไหนคือฟิคกาวอันไหนคือออฟฟิเชียลกูหนิแทบแยกไม่ออก 555

>>7-11 โฮกกกกก เป็นการเปิดกระทู้ใหม่ที่ดีงามมมม เอ็นโจดูเติบโตไม่ขี้น้อยใจแบบตอนเด็กแล้ว ถถถ ตอนท้ายๆก๊าวใจเหลือเกิน​นนนน ละมุนมุ้งมิ้ง กรี๊ดดดด
//ตัดภาพที่เรย์ที่แม่งไม่รู้​สึกไรกะหิ่งห้อย​ที่ส่งไปเลย..... หนทางยาวไกลนักพ่อหนุ่ม...

แอคเคาท์​เฟส reika sama ของคนแปลหายไปไหนแล้ว แงงง โม่งแปล อย่าโดดผานะะะะ