Fanboi Channel

>>709 แต่ตอนถัดมา เอ็นโจก็มาถามแบบยิ้มๆนะมึงว่าที่ไปกับมาซายะเมื่อวานน่ะสนุกมั้ย ถถถถถถถถถถถถถถ
ตอนไปแดกโอโคโนมิยากินี่รู้สึกจะตอนที่ 260 261 มั้ง กูไม่แน่ใจ แต่เรย์กะชำนาญอีกแล้ว 55555555555555

>>710 อะไรคะ ท่านเอ็นโจอิจฉา​เหรอคะ อยากจะไปเดท เอ๊ย ไปกินด้วยเหรอคะะะะ ฟหก่ดสสฟสดสสหห

>>710 สกิลระดับผู้เชี่ยวชาญมาเอง วาคาบะจังอาจเชี่ยวชาญไม่เท่าด้วยซ้ำ 555555555555

>>710>>711 กูว่าแอบไปสตอล์กเกอร์ตามติดมาแล้วแต่มาเนียนถามเป็นผลพลอยได้แน่นวลล //ดมกาวกลิ่นมะลิ
กูชักอยากเห็นเอ็นโจกับเรย์กะไปเดท-----แฮ่ม! ไปเที่ยวกันสองคนซะแล้วสิ มันจะมีวันนั้นให้กูมั้ยนะๆ

>>713 เป็นไปได้นะมึง พวกเราต้องมีความหวัง

ในเรื่องนี่เหลือเอ็นโจคนเดียวแล้วล่ะที่ยังไม่เคยไปไหนมาไหนกับเรย์กะแบบสองต่อสอง ขนาดยูกิโนะกับคาบุรากิยังเคยเลย แหม่ กูล่ะอยากให้เอ็นโจพาเรย์กะไปแดกเสี่ยวหลงเปาที่ไต้หวันแบบอิชิโนะคุระจัง

จะได้ไปไหนมาไหนกับเรย์กะเนี้ย เห็นทีว่าต้องชวนไปหาไรกินเท่านั้นแหละ อย่างอื่นนางไม่สน 5555

คุณคิโชวอิน ไปจกส้มตำที่ไทยกันมั้ยครับ //โทษๆ

>>717 ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

>>717 ท่านเรย์กะอาจจะปลาบปลื้มกับส้มตำแนวสามัญชนของไทยก็ได้นะมึงงงงงงงงงง ถถถถถถถถถถถถ

กระเพาะไฮโซของท่านเรย์กะไม่น่าทนส้มตำเมืองไทยได้ว่ะ5555

>>719 กลับบ้านนี่กลิ่นปากไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน แม่ท่านเรย์กะคงเป็นลมไปเลย ผมหลอด with ปลาร้าส้มตำ

ตอนแรกกูเชียร์ทั้งเรือคาบุรากิทั้งเรือเอ็นโจ แต่โม่งไหนแม่งมายุเอ็นโจ*คาบุรากิวะ กูเป๋นะ หนุ่ม(ภายนอก)เท่เย็นชามาดจักรพรรดิที่โดนเจ้าชายผู้อ่อนโยนข่มเหงนี่มันดีย์ แต่กูก็รู้สึกผิดกับท่านเรย์กะเหลือเกิน โผล่มารับผิดชอบเดี๋ยวนี้เลย อย่าล้อเล่นกับหัวใจสาวน้อย5555555

ปรากฏว่าสุดท้ายได้กับอิวามุระจริงๆ .......

>>720 มึงอย่าลืมว่าท่านเรย์กะเคยหมักของเน่าแล้วกินยังไม่เป็นไร..

>>722 แต่ส้มตำเมืองไทย ท่านเรย์กะอาจจะท้องเสียได้นะมึง ถถถถถถถถถถถ
ตั้งแต่อ่านมา นอกจากตอนแรกแล้วก็ไม่เห็นมีฉากไหนที่ท่านเรย์กะเจ็บป่วยเลย แม้แต่ไข้หวัดก็ไม่เคยเป็น ถึงจะเล่นกีฬาไม่อึด แต่ถึกชิบหาย

>>722 ไม่เป็นไรตรงไหนมึง อ้วกแตก นอนซมไปหลายวันเลยนะ
พูดถึงแล้วกูก็งึดท่านเรย์กะ ข้าวผัดหมักจนเหนียวเป็นยา่งยืดยังกล้ายัดเข้าปาก

พวกมึงควรอวยให้ทั้งหมดเข้าฮาเร็มเรย์กะเส่ะ ไม่ใช่ให้มากินกันเองแบบเน้55555555555555555555

ตั้งแก๊งยากูซ่า มาเฟีย ยังง่ายกว่าตั้งฮาเร็มอีก

>>635 -636 ต่อแจ้

อาหารชุดใหม่ถูกลำเลียงมาถึง คราวนี้เป็นเมนคอร์สที่ทางร้านภาคภูมิใจอย่างยิ่ง วัตถุดิบตามฤดูกาลถูกจัดเรียงมาปราณีตในจานกระเบื้องเคลือบดินเผาสีฟ้าอมเขียวที่อาจจะขนลุกกับมูลค่าของมัน ฉันหลงใหลได้ปลื้มกับสุนทรียศาสตร์ทางอาหารเหล่านั้นและหยิบพวกมันขึ้นมาทานอย่างระมัดระวัง อร่อยจังเลยค่ะ รสชาติปลาโออันเป็นสัญลักษณ์ของฤดูร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วปากของฉันนี่ช่างสุดยอดจนแทบจะหลั่งน้ำตาเลยทีเดียว

แต่ฉันก็ไม่ได้ทานเพลินจนลืมท่านพี่หรอกนะคะ พอเห็นท่านพี่มีสีหน้าย่ำแย่จากการได้รับคำสาปอันมืดดำ ดูท่าลำแสงศักดิ์สิทธิ์จากเทวดาน้อยจะไม่ค่อยได้ผลเนื่องจากคำสาปรุนแรงเกินไป ฉันจึงสั่งเหล้าดอกท้อให้ท่านพี่หนึ่งขวด ท้อมีพลังขับไล่ความชั่วร้าย คงจะพอช่วยท่านพี่ได้บ้างนะคะ

พอได้จิบเหล้าดอกท้อ ท่านพี่ก็ดูมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้น ค่อยยังชั่วหน่อย เหล้านี่ได้ผลสินะคะ ฉันเองก็ควรจะกินด้วยสินะคะ

"ขอน้องลองชิมรสชาติบ้างได้รึเปล่าคะ ท่านพี่" ฉันส่งสายตาออดอ้อนไปให้ ท่านพี่ที่กำลังถือจอกเหล้าอยู่ก็ชะงักค้างไปครู่หนึ่ง

"มันจะแรงไปสำหรับเรย์กะนะ" ท่านพี่ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน "ถ้าจะดื่มก็เอาตัวอื่นที่เหมาะสำหรับผู้หญิงจะดีกว่า"

ท่านพี่ขา เป็นห่วงว่าน้องจะเมาสินะคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องต้องการเพียงแค่จิบเดียว พอที่จะคุ้มครองให้รอดพ้นจากความชั่วร้ายไม่กี่ชั่วโมงนี้ได้ แต่เมื่อท่านพี่ไม่อนุญาตฉันก็ได้แต่พยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว และก้มหน้ารับประทานอาหารต่อไป

เอ็นโจปรบมือเรียกพนักงานมากระซิบกระซาบอะไรอยู่ครู่หนึ่งที่ฉันไม่ได้ยิน พนักงานหายไปครู่หนึ่งก็กลับมาพร้อมกับขวดสีขาวใบเล็กๆ รินใส่จอกกระเบื้องเคลือบสีขาวเข้าชุดแล้ววางลงตรงหน้าฉัน พอเห็นฉันเลิกคิ้วเอ็นโจก็ยิ้ม

"เหล้าหวานหมักจากดอกท้อน่ะ พอจะแทนกันได้รึเปล่า" เอ็นโจอธิบายด้วยเสียงนุ่มนวล "ปกติเขาทำไว้สำหรับเทศกาลเด็กผู้หญิง ถ้าครอบครัวไหนมีเด็กผู้หญิงมาด้วยก็จะเอามาแจก ผมไม่เคยกินหรอกนะ แต่ก็คิดว่าคุณคิโชวอินน่าจะดื่มได้ไม่มีปัญหา"

"ขะ ขอบพระคุณท่านเอ็นโจมากค่ะ" ฉันรีบโค้งคำนับ มือสั่นเล็กน้อยจากการถือจอก เหล้าหวานไร้สีพอจิบเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกท้อ รสหวานของน้ำตาลและรสขมนิดๆจากข้าวหมัก ทำไว้แจกเด็กผู้หญิงก็คงจะให้ขมมากไม่ได้หรอกนะ นี่ก็ช่างเลิศเลออีกแล้ว สมเป็นร้านชั้นหนึ่งที่มีแต่ของอร่อยจริงๆ

เมื่อเห็นฉันดื่มหมดจอก เอ็นโจก็หยิบขวดเหล้าหวานขึ้นมารินใส่จอกให้แบบไม่ถามความเห็นฉันสักคำ แล้วฉันจะทำอะไรได้มากไปกว่าขอบคุณและดื่มลงไปล่ะคะ

ยูกิโนะคุงที่นั่งข้างฉันหัวเราะคิกคัก "คุณพี่เรย์กะโชคดีมากเลย ปกติท่านพี่ไม่เคยรินเครื่องดื่มให้ใครเลยนะฮะ หายากนะเนี่ย ไปเล่าให้ท่านแม่ฟังดีกว่า"

นั่นสิ ตอนอยู่ในสโมสร ฉันก็ไม่เคยเห็นเอ็นโจบริการใครแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่คาบุรากิก็เถอะ หรือว่าเพราะติดหนี้บุญคุณฉันอยู่เลยต้องเอาอกเอาใจกันนะคะ แหม ไม่ดีใจเลยสักนิดค่ะ ระแวงด้วยซ้ำนะคะ

"ยูกิโนะ อย่าทำให้คุณคิโชวอินลำบากใจนักเลยน่า" เอ็นโจปรามด้วยเสียงที่ไม่ได้จริงจังอะไรนัก ยูกิโนะคุงเลยก้มหน้าทานเนื้อตุ๋นกับผักและเต้าหู้ของตัวเองต่อไป แต่หน้ายังมีรอยยิ้มอยู่

พูดไปฉันก็อยากจะบริการท่านพี่เช่นกันนะคะ แต่ยูกิโนะคุงเป็นเด็กดีจริงๆ คอยรินเหล้าดอกท้อขวดนั้นให้ท่านพี่แทนฉันอยู่เป็นระยะ ช่างวิเศษอะไรเช่นนี้ ท่านพี่จะได้มีภูมิคุ้มกันจากลำแสงศักดิ์สิทธิ์ของเทวดาขับไล่ความชั่วร้ายไปในตัว แต่เหมือนจะเห็นท่านพี่คิ้วกระตุกด้วยล่ะ เหล้าแรงไปจริงๆสินะคะ

"เรย์กะ ดื่มมากไปแล้วล่ะ พอดีแค่นี้กว่านะ" ท่านพี่เอ่ยอย่างอ่อนโยน นั่นสินะคะ ถึงจะเป็นเหล้าหวานสำหรับเด็กผู้หญิง แต่ดื่มหมดขวดนี้ฉันอาจจะเมาก็เป็นได้ ถึงจะมีรถของบ้านคิโชวอินมารับก็เถอะ แต่พอเมาแล้วฉันอาจจะเผลอแสดงกริยาแปลกๆที่เสียมารยาทต่อหน้าเอ็นโจ นั่นไม่ดีแน่ ท่านพี่ช่างรอบคอบอะไรเช่นนี้ ฉันจึงปฎิเสธและขอบคุณเอ็นโจที่ตั้งท่าจะรินเหล้าให้เมื่อหมดจอก หันไปดื่มน้ำชาแทน เห็นเอ็นโจชะงักไปนิดหน่อยแต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นา

ฉันหันไปคุยกับยูกิโนะคุงแทน ตอนนี้ยูกิโนะคุงเล่าเรื่องในโรงเรียนให้ฟัง แล้วก็เรื่องของมาโอะจังกับยูริคุงที่ตอนนี้ก็ยังหวานแหววกันดี ที่ปาร์ตี้ซัมเมอร์ของ pivoine ที่เพิ่งผ่านไปก็ยังสั่นระฆังด้วยกัน หวาว ระฆังนั่นนำความสุขมาให้จริงๆสินะคะ พอฉันเล่าให้ฟังบ้างว่าเคยสั่นระฆังมาด้วยกันกับท่านพี่ ยูกิโนะคุงไม่ได้มีท่าทีแปลกใจอะไรเท่าไหร่

"ท่านพี่เคยเล่าให้ฟังแล้วล่ะฮะว่าคุณพี่เรย์กะไปสั่นระฆังในตอนนั้น แล้วก็เต้นวอลซ์ด้วยล่ะ"

"อะ เอ๋"

"ผมอยากฟังเรื่องที่คุณพี่เรย์กะไปนัดบอดที่เล่าค้างไว้มากกว่าล่ะฮะ" ยูกิโนะคุงเท้าคางมองฉัน "สนุกรึเปล่าเอ่ย"

"เรย์กะ นัดบอดนี่ เรื่องมันเป็นมายังไงกัน หืม" ท่านพี่แม้จะยิ้มอยู่แต่ฉันรู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงชอบกล เหลือบมองไปทางเอ็นโจที่ยกจอกสาเกจิบค้างไว้อยู่ก็รู้สึกเสียวสันหลังจนไม่กล้าหันไปมองอีก อะ อะไรกัน แค่นัดบอดไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายซักหน่อยนะยะ

"คะ คือว่า คุณโมริยามะเขามาชวนตอนที่เรียนอยู่ปีสองเพราะว่าขาดคน น้องเห็นว่าน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดีก็เลยลองไปดู คุณโมริยามะเป็นเพื่อนที่โรงเรียนพิเศษของน้องเองค่ะ ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรหรอกนะคะ"

"แล้วนัดบอดนี่เขาทำอะไรกันบ้างล่ะ คุณคิโชวอิน" เอ็นโจมองฉันพร้อมกับรอยยิ้มสว่างไสวที่ฉันเห็นว่ามันมืดดำเป็นที่สุด

"เอ่อ ก็เจอกันในร้านคาราโอเกะ ก็คุยๆกัน แล้วก็เอ่อ....ร้องเพลงค่ะ แต่ฉันไม่ได้ร้องกับพวกเขาหรอกนะคะ แค่นั่งดูพวกคุณโมริยามะสนุกกันเฉยๆ แล้วก็อยู่แค่ชั่วโมงเดียวก็กลับแล้วล่ะค่ะ"

"อือฮึ" เอ็นโจพยักหน้าน้อยๆที่ดูไม่ออกว่ารู้สึกอะไรยังไง

"แล้วมีหนุ่มๆติดต่อมาบ้างรึเปล่าฮะ" รู้สึกเหมือนยูกิโนะคุงกำลังสนุกที่ได้ซักถามฉัน แต่ยูกิโนะคุงจ๊ะ พี่ชายของยูกิโนะคุงกำลังปล่อยออร่ามนต์ดำใส่พี่อยู่นะจ๊ะ

"กะ ก็มีบ้างจ๊ะ แต่พี่ก็ไม่ได้ติดต่อกลับหรอกนะ" ฉันแกล้งหลับตาตอนยกแก้วชาร้อนขึ้นจิบ

อันที่จริงไม่มีใครติดต่อฉันมาเลยซักคนค่ะ แต่จะให้สารภาพออกไปก็จะดูน่าอนาถเกินไปหน่อย แถมมีท่านพี่ที่คอยบอกเรื่องเวลาที่โกหกคนเราจะมองไปทางขวา เอ็นโจก็น่าจะรู้เรื่องนี้อยู่นะ ก็เป็นจอมเจ้าเล่ห์นี่นา ต้องรู้วิธีจับโกหกคนอยู่แล้วล่ะ ฉันจะให้ความแตกตรงนี้ไม่ได้เด็ดขาดค่ะ มันน่าอายจะตายไป

"ว้า น่าเสียดายจังเลยนะฮะ" ยูกิโนะคุงหัวเราะน้อยๆ "ไม่มีใครตรงสเป็คคุณพี่เรย์กะซักคนเลยงั้นเหรอฮะ"

"ก็ประมาณนั้นล่ะจ๊ะ ทุกคนยังดูเด็กๆกันอยู่เลย" ฉันยิ้มให้ยูกิโนะคุงอย่างอ่อนโยน "พี่ชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่ ใจดีแล้วก็เยือกเย็นน่ะจ๊ะ" แบบท่านพี่ยังไงล่ะคะ ฉันพูดประโยคหลังอยู่ในใจ

ยูกิโนะคุงเลิกคิ้วขึ้นเหมือนตะลึงอะไรสักอย่าง แล้วก็เปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างที่ทำให้ฉันใจคอไม่ค่อยดีเท่าไหร่

"นั่นมันท่านพี่ชูสุเกะไม่ใช่เหรอฮะ"

ฉันเกือบสำลักน้ำชาที่ได้ยินคำพูดนั้นจากปากยูกิโนะคุง เหลือบมองไปทางเอ็นโจก็เห็นเอ็นโจทำหน้าแปลกๆ เหมือนพยายามจะห้ามตัวเองไม่ให้ยิ้มกว้าง แต่พอสบตากับฉัน เอ็นโจก็ยิ้มออกมาได้ในที่สุด

หลังจากนั้น ฉันรู้สึกเหมือนจะมองหน้าเอ็นโจไม่ได้เลยล่ะค่ะ

ฉันแกล้งทำเป็นขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่ที่จริงแล้วฉันไปหาที่สงบใจต่างหาก ไม่ไหวแล้วค่ะ แค่มองรอยยิ้มนั่นก็รู้สึกเหมือนถูกล่อให้เข้าไปติดกับดักที่ดูอันตรายอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ นั่นอาจจะเป็นกล่องต้องห้ามของแพนโดร่าที่ล่อลวงให้มนุษย์เปิดแล้วความชั่วร้ายก็จะออกมาสู่ผืนพิภพ อันตรายเหลือเกินค่ะ หลงคิดว่าเหล้าหวานทำจากดอกท้อจะช่วยคุ้มครองฉันได้ เกือบประมาทไปแล้วสิ

พอกลับมาถึงห้องก็ได้เวลาเสิร์ฟของหวานพอดี เป็นวุ้นโยคังหลากสีสันมีถั่วแดงบดเนื้อนุ่มเนียนเป็นเครื่องเคียง หากเป็นอารมณ์ที่ปกติฉันก็อาจจะเอ็นจอยไปกับขนมหวานเลิศรสพวกนี้ แต่เมื่อมีสายตาที่จ้องเอาๆเช่นนี้ ฉันก็แทบไม่รู้รสชาติเลยค่ะ

พอสามทุ่มเราก็ได้เวลาแยกย้ายเนื่องจากยูกิโนะคุงต้องไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ ฉันก้มศีรษะขอบคุณเอ็นโจที่อุตส่าห์พามาเลี้ยง ยูกิโนะคุงอำลาฉันอย่างร่าเริงและขอให้มาเที่ยวเล่นที่บ้านบ้าง บอกว่ามาดามเอ็นโจเองก็คิดถึงฉันเหมือนกัน ฉันเคยพบปะมาดามเอ็นโจเป็นบางครั้งคราวในงานสังคม ซึ่งฝ่ายนั้นก็ชวนฉันไปเที่ยวที่บ้านอยู่เป็นเนืองนิจแบบเดียวกับมาดามคาบุรากิเลยค่ะ จะเอายังไงดีนะ

ท่านพี่นั่งเงียบมาตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว ฉันเองก็ได้แต่มองอย่างกล้าๆกลัวๆ จนท่านพี่หันมาในที่สุด

"โกรธน้องอยู่เหรอคะ"

"ถ้าพี่โกรธ เรย์กะจะว่ายังไงล่ะ"

"ขะ ขอโทษค่ะท่านพี่" ฉันก้มหน้าอย่างสำนึกผิด "น้องผิดเองที่ไม่ได้บอกท่านพี่ ไม่อยากให้เรื่องนี้รบกวนน่ะค่ะ"

"เรย์กะ ที่แบบนั้นน่ะมันอันตรายนะรู้มั้ย เราไม่มีทางรู้เลยว่าผู้ชายพวกนั้นมีจุดประสงค์อะไร ถ้าบอกพี่อาจจะช่วยอะไรได้บ้าง"

อุแง้ ขอโทษค่ะ

ฉันไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น เรื่องนี้ฉันก็เป็นฝ่ายผิดเองนั่นล่ะ

"พี่เป็นห่วงเรานะรู้มั้ย" ท่านพี่วางมือลงบนศีรษะฉัน ลูบหัวเบาๆอย่างอ่อนโยน

"ไม่โกรธเหรอคะ" ฉันช้อนตามองอย่างอ้อนๆ พอเห็นท่านพี่ส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม ฉันเองก็ถลาเข้าไปซุกกับอ้อมกอดนั้น รู้สึกอบอุ่นและอ่อนโยนมากเลยล่ะค่ะ ท่านพี่ดีที่สุดจริงๆด้วย

ท่านพี่ปล่อยให้ฉันอ้อนและลูบหัวฉันไปพลาง จนเกือบๆจะถึงบ้าน อยู่ๆฉันก็นึกขึ้นมาได้

"ท่านพี่จะบอกเรื่องนี้กับท่านพ่อและท่านแม่รึเปล่าคะ" ฉันรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา การนัดบอดอาจจะเป็นเรื่องปกติของสาวๆสมัยนี้ แต่หากรู้ไปถึงหูของท่านแม่ มีหวังเจอเพลิงพิโรธเป็นแน่แท้เลยล่ะค่ะ ท่านแม่ยิ่งระมัดระวังเรื่องผู้คนที่ฉันคบหาด้วยอยู่เป็นเนืองนิจ ไม่มีวันซะล่ะที่ท่านแม่จะปล่อยให้ฉันไปคบหากับผู้ชายที่ไม่คู่ควรกับตระกูลคิโชวอิน

"ไม่หรอก แต่ถ้ามีอะไรต้องรีบมาบอกพี่ก่อนนะ"

"สัญญาเลยค่ะ" ฉันยื่นนิ้วก้อยไปให้ท่านพี่ ท่านพี่เองก็ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวเช่นกัน เราสองคนหัวเราะให้กันอย่างเบิกบาน ขจัดความรู้สึกแปลกๆที่ฉันรู้สึกมาตั้งแต่นั่งทานอาหารที่ร้านนั้นออกไปจนเกือบหมด เหล้าดอกท้อนั่นคุ้มครองท่านพี่จริงๆด้วยสินะคะ ถึงได้ส่งผ่านความสุขมาให้ฉันอย่างนี้

ก่อนลงจากรถ ท่านพี่ก็ถามฉัน "คิดยังไงถึงไปนัดบอดล่ะ พี่ไม่เคยได้ยินเราพูดถึงหรือสนใจเรื่องนี้มาก่อนเลย"

"อ๋อ ฟังจากท่านอิมาริมาน่ะค่ะ เห็นว่าน่าสนุกดีก็เลยลองดูซักหน่อย แต่รู้สึกว่าจะไม่เข้ากับน้องยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ก็เลยไม่ได้ไปอีก"

"งั้นเหรอ"

พอเราเดินเข้าไปข้างใน ท่านแม่ก็กระวีกระวาดมาต้อนรับ ซักถามฉันเสียยกใหญ่เกี่ยวกับมื้อค่ำที่เพิ่งผ่านพ้น พอฉันตอบว่าไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ท่านแม่ก็ดูห่อเหี่ยวไปนิดหน่อย แต่ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เดินขึ้นห้องไปส่งเมล์รายงานซากุระจังเกี่ยวกับเรื่องวันนี้ รอสักพักก็ไม่มีอะไรตอบกลับมาจึงเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวเข้านอน

พอเปิดมือถืออีกครั้ง เห็นซากุระจังพิมพ์ตอบกลับมายาวเหยียดมาก แต่ฉันรู้สึกง่วงแล้วจึงวางมือถือลงบนโต๊ะข้างเตียง มุดตัวเข้าไปในผ้าห่มแล้วหลับตาลง

เอาไว้อ่านพรุ่งนี้ก็แล้วกัน

>>729 อิมาริตายแน่มึง5555555555

อิมาริซวยตลอด ถถถ ถ้าตอนยูกิโนะ พูดท่านพี่ชูสุเกะ แล้วเอ็นโจตอบปฏิเสธ "ผมได้ยินมาว่า คุณคิโชวอินชอบ คนที่อายุเยอะกว่าอย่าง อิมาริซังไม่ใช่เหรอครับ" ซวยหนักกว่าเดิมแต่ ถถถถถถ

>>731 เอ่อ พูดอย่างนั้นออกไป ตอนหน้าเดี๋ยวก็ได้ไปงานศพอิมาริกันหรอก ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

>>729 ท่านอิมาริกูวววววววววววววววววววววววว ไว้อาลัยล่างหน้า ขอให้พลิกกลับมาทำการบ้านให้ดีไม่งั้นภรรยาอาจประหารได้ (กูเมาเบลอกูไป)

โอ้ยยย ฉากยูกิโนะชงพี่ชายแลวเอ็นโจยิ้มนี่มัน อ้ากกกก กูตายแล้ว มึงแต่งดีมากค่ะ ดี ดี ดี ดี โอ้ยยยย

จาก >>731 กูก็อยากรีไรท์จุดนั้นขึ้นมาตงิดๆเลยว่ะ ถ้าพูดแบบนี้อาจจะเข้ากว่า ขอยืมประโยคมึงได้มั้ยวะ

RIP ท่านอิมาริค่ะ -/|\-

>>734 พวกมึงมันฆาตกร ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ท่านอิมาริวิ่งค่ะวิ่ง ไม่ก็จีบจับภรรยามาทำการบ้าน(?) ก่อนจะอาละวาดค่ะ แอ้ๆๆๆๆ //ซับกำเดา

กุต่อฟิคตอนสั้นๆ

อิมาริ

.
.
.

หลังจากโดนเจ้าทาคาเครุทารุณกรรม แถมใช้งานจนไม่มีเวลาพักหายใจ ในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกงาน! แม้จะเลิกช้าไปนิดเพราะงานที่เยอะมหาศาลที่ไม่รู้ทาคาเครุทำไหวได้ยังไง แต่เขาได้เป็นอิสระเสียที

เดินออกจากบริษัทในขณะที่ใจลัลล้า หลายวันมานี้รู้สึกดวงซวยไม่หยุด แต่มันก็ผ่านมาได้แล้วไปสนุกสุดเหวี่ยงต่อดีกว่า

วันนี้มีนัดบอดตามคำชวนของเพื่อนฝูง ผมบอกพวกนั้นไปว่าวันนี้ต้องไปสายเพราะมีงานที่โดนยัดเยียดกระทันหัน ตอนนี้ผมจึงโทรไปบอกเจ้าพวกนั้นว่า เลิกงานแล้วและกำลังไป โดนพวกนั้นโวยใหญ่ว่า ทำงานช้า เลยวางโทรศัพท์หนี

วางสายไปได้แปปเดียว ดันโทรมาอีกรอบ เลยไม่รับซะเลย แต่ดันโทรซ้ำมาจนน่ารำคาญเลยรับจนได้

"รอนิดนึงไม่ได้รึไงห๊ะ! "

"..." แปลกใจนิดหน่อยที่ไม่มีเสียงตอบกลับ แต่คนยิ่งเหนื่อยๆขอบ่นหน่อยเถอะ

"ฉันผิดที่ไปงานนัดบอดสายก็จริง แต่มันช่วยไม่ได้นี่! "

"..."

"ก็ฉันน่ะโดนปีศาจร้ายจิกหัวใช้งานเชียวนะ!"

"...งั้นเหรอ"

"...." ทำไมเสียงมันคุ้นๆจังนะ ขนบนตัวลุกขึ้นมาพร้อมกันเลยล่ะ

WTF!!!

จบ

>>737
ต่อ

แถม

เพื่อนๆในงานนัดบอด

"เมื่อไหรคุณอิมาริจะมาน่ะ"

"นั่นสิ นี่นานแล้วนะ"

"แปปนะ มีข้อความเข้า จากคุณอิมารินี่"

"ไหนๆๆ"

อิมาริ - ไปไม่ได้แล้ว อย่าถามเหตุผล

อิมาริ - ถ้าฉันหายไปไม่กลับมาอย่าลืมจัดงานพิธีให้ฉันนะ...

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!"

ตอนหน้าได้ร่วมงานศพอิมาริแน่นอน ไม่งั้นอิมาริก็ต้องหนีไปต่างประเทศอะ อาจจะพอรอดพ้นเงื้อมมือจอมมารซิสค่อนได้ ถถถถถถถถถถถถถถถถ

ขอบคุณท่านอิมาริที่อยู่กับพวกเรามาตลอดตั้งแต่ต้นเรื่อง เราจะไม่ลืมคุณเลย ถถถถถ

>>734 รีไรท์เลย อยากเห็นท่านพี่จัดหนักกับท่านอิมาริมากกว่านี้

โถ พวกมึงนี่ฆาตกร กระทำกับชีวิตน้อยๆของอิมาริซะได้ อิมาริก็ช่างเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของท่านพี่จริมๆ

ทำไมวันนี้​กระทู้เงียบเหงา​จังวะ ขอความโดขิๆหน่อย

ตอนใหม่ไม่อัพ ไม่มีกระจิตกระใจ /ชูสองแขนส่งพลังให้คนแปล

เดี๋ยวตอนชมหิ่งห้อยก็กลับมาคึกกันเหมือนเดิมเองแหล่ะมั้ง ถถถถถถถถถถถ

ว่าไปพวกมึงจิ้นหน้าเรย์กะกันยังไงบ้างวะ ทีแรกกูนึกว่านางจะดูหน้าจิกๆเชิดๆแบบนางร้ายจนคนไม่กล้าเข้าใกล้ซะอีก แต่เห็นมินามิคุงบอกหน้าเหมือนตุ๊กตาเลย กูเลยแบบ...เรย์กะนี่หน้าตาน่ารักเหรอวะ

>>745 เอ็นโจซามะชมน่ารักๆๆๆๆตั้งหลายครั้ง ก็ต้องน่ารักแน่นอนอยู่แล้วสิวะ 5555

>>746 น่ารักแล้วรักมั้ย อะฮิ้ววววววววววว//แวะมาเล่นมุกเสี่ยว

>>745 กูนึกภาพว่าน่ารักเหมือนตุ๊กตาว่ะ เอาตรงๆ ทุกคนอ่ะสวยได้หมด แต่ถ้าจะร้าย แม้แต่นางเอกที่ใสบริสุทธิ์แต่ข้างในดำมืด หน้าก็กลายเป็นตัวร้ายได้อ่ะมึงถ้าเรารู้ตัวตนเขา ท่านเรย์กะในสายตาคนอื่นน่ารักแค่ไหนก็ดูร้าย แต่พวกเราที่รู้ธาตุแท้ มองยังไงก็แบ๊ว 5555555555555

>>747 รักสิครับ //ท่านเอ็นโจกล่าวพร้อมยิ้มบาง

>>748 กูนึกภาพเรย์กะว่าสวยแบบตัวร้ายควีนๆอะ หน้าจิก เหวี่ยงๆ เชิดๆ ดูสง่า หยิ่งผยอง แต่พอบอกว่าน่ารักแบบตุ๊กตาก็ผิดจากอิมเมจในใจไปหน่อย คือหน้าตาน่ารักก็น่าจะมีผู้ชายอยากเข้าหาเยอะนะ ไม่ใช่ถอยหนีไปไกลลิบโลกแบบนั้น 55555555555555 หรือต้องหนีเพราะเอ็นโจแผ่รังสีห้ามเข้าใกล้วะ //มโนไปไกลชิบหายเลยกู ถถถถถถถถถถถ

ก็แบบน่ารักอ่ะ แต่ด้วยออร่านางมันทำให้ดูเป็นตุ๊กตาเชิดหยิ่ง ทีนี้จะเรียกว่าน่ารักก็เรียกได้ไม่เต็มปาก
อย่างพวกตุ๊กตายุโรป ถามว่าน่ารักไหมสวยไหม มันก็สวยน่ารักแหละ แต่หน้ามันนิ่งจนน่ากลัวอะไรแบบนี้

>>750 ช่วงต้นๆ ท่านอิมาริก็บอกนางน่ารักเหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศสนะ กูว่าที่คนไม่กล้าเข้าใกล้เพราะดูนางปิ๊งแว้บเป็นคุณหนูตั้งแต่หัวจรดเท้าป่าว เป็นกูถ้าเจอคุณหนูผมหลอดมานั่งใกล้ๆ กูก็ไม่กล้าทักนะ ยกเว้นนายบ้าหมา..

>>751 ทำเอากูนึกถึงพวกตุ๊กตาต้องสาปไรงี้เลยว่ะ ถถถถถถถถ สมัยเด็กๆกูกลัวตุ๊กตารูปคนชิบหาย เจอแบบท่านเรย์กะมานั่งใกล้กูคงมีร้องไห้อะ กูกลัว

>>751 >>753 ตอนที่มีคนเห็นท่านเรย์กะไปแทะบ๊วยตรงบันไดจนคนเข้าใจว่าเป็นผีแทะเนื้อสด พอจะนึกออกถึงความน่ากลัวนั้นนะ 55555

แปลไทยตอนใหม่ ตัวละครใหม่ปรากฏจะเป็นหนึ่งในผู้ชิงทำลายคานหรือเปล่าน้า~

ท่านเรย์กะ รู้สึกว่าไอ้คำว่ารักแรกนี่จะเยอะจังเลยนะ 5555 กูไม่หลงกลหร้อกกก ขนาดดิบยังไม่มีอะไรคืบหน้า คานท่านเรย์กะไม่ได้ง่อยๆนะ ฮือออ TT

ถ้าเรื่องนี้เรือคานวินนะ กูจะเสพแต่กาวของมู้นี้อย่างเดียวไม่สนความจริงแล้วว้อย

รักแรกล่ะรักแรก เฮลโหลท่านเอ็นโจ ได้บินไหมเรกะบอกรักแรก รีบออกมาทำคะแนนได้แล้ววววว

รักแรกของท่านเรย์กะนี่มันเยอะจริงๆ แต่คนที่จะสอยคานนางได้ นารุคุงคงไม่มีปัญญาเอื้อมถึง

ท่านพี่นี่แม่งสารพัดสกิลจริงๆ กูอยากได้ท่านพี่แบบเนร้ โฮวววววววววววววววว

รักแรกจากอดีตชาติ​เชียวนะะะะ

>>761 มันเป็นอดีตไปแล้ว เราต้องอยู่กับปัจจุบันและอนาคตกาวๆของพวกเราเว้ย ถถถถถถถ

มึงว่าท่านเรย์กะจะขึ้นคาน แต่จนป่านนี้แฟนของยูริเอะกับไอระก็ยังไม่เคยแง้มออกมาให้เห็นเลยนะมึง สาวสวยเรื่องนี้ต้องคำสาปคานทองกันเกือบหมดเลยรึไงวะ หรือสองสาวนี่จะกินกันเองโดยไม่สนผู้ชาย

>>763 เหหมือนจะเป็นสาวที่คาบุรากิแคร์ สนใจ ให้เกียตริ เป็นเพื่อนทั้งนั้นด้วยมึง คาบุรากิแกมันปีศาจ 5555555555555

>>764 คาบุรากิตัวโจ๊กไม่พอยังไม่คำสาปคานทองเผื่อแผ่คนรอบข้างอีกเหรอวะ 5555555

>>749 โหยยยยยมึงงงงงงง กูใจสั่นเลย 5555 (กูไม่ใช่747นะ)

กูอยากอ่านโดมาก อยากเห็นท่านเอ็นโจยิ้มบาง ฮืออออ

>>765 *ยังมีคำสาปคานทอง กูพิมพ์ผิด กูขอโทษ

>>765 กูว่าท่านเรย์กะนั่นล่ะที่เป็นต้นตอแห่งคำสาปคานทองแล้วลามไปยังคนรอบข้าง ถถถถถถถถถถถถถถ แบบซาดาโกะในเดอะริงอะ ถ้าไม่ได้มีแฟนที่คบกันมาก่อนหน้านั้นแล้วไปอยู่ใกล้ท่านเรย์กะต้องขึ้นคานภายใน 7 วัน

>>767 แม่งโคตรน่ากลัว​ สมกับเป็นหัวหน้า​หมู่บ้าน​คานทอง นี่มันนางเอกจริงๆเหรอะ 55555

เรื่องอื่นกองอวยตบกันตายว่าใครจะได้เข้าวิน เรื่องนี้กองอวยต้องกราบกรานอ้อนวอนว่าใครก็ได้ ช่วยเข้าวินด้วยเถิดได้โปรด ท่านเรย์กะจะน่าสงสารเกินไปแล้ว

ดิบตอนใหม่อัพอีกแล้ว อัพรัวจริงๆฮิโยโกะซามะ //กราบสามครั้งไม่แบมือ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อา...เอ็นโจเข้ามาชมกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ก็แย่สิคะ //ยืนกรี๊ดไร้เสียงอยู่ข้างๆเหมือนเซริกะจัง ว่าแต่ตอนนี้คุยกันเรื่องนัดบอดนี่... ทำไมตรงกับฟิคเมากาวในห้องนี้อีกแล้ว!!? อย่าบอกนะว่าฮิโยโกะซามะเองก็เมากาวของห้องนี้อยู่น่ะ!!??

>>770 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ทำไมมันมีเค้าลางอีกแล้ววะ หรือจิตวิญญาณของพวกเราออกจากร่างไปเข้าฝันฮิโยโกะซามะทุกคืนก่อนนอนโดยไม่รู้ตัวน่ะ

>>770 กัญชาของพวกเราส่งออกไปถึงญี่ปุ่นแล้วหรอวะ..

>>770 เอ็นโจโผล่มาชมแค่ประโยคเดียวก็ฟินแล้ว กรี๊ดดดด สมกับเป็นโอเอซิสท่ามกลางทะเลทรายที่แห้งแล้ง

ตอนล่าสุดนี่ซึรุฮานะเป็นเพื่อนกับเรย์กะแล้วเหรอวะ กูงงๆว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกันตอนไหน

>>774 ไม่นะ ยังมีแอบใส่ร้ายลับหลังกันอยู่ ตอนล่าสุดนั่นก็ออกแนวเหน็บแนมนะนั่น

สิ่งดีงามของตอนนี้ เอ็นโจมาแตะไหล่เรย์กะแล้วแสดงความยินดี ส่วนเรื่องไปนัดบอดนี่ไม่ใช่ว่าเอ็นโจโผล่มางานนัดบอดด้วยนะมึง ถถถถถถถถถ

>>770 ตรงเกินไปแล้ววววววววววววววววววววววววว ฮิดยโกะซามะต้องได้รับกัญชาล้านเอเคอร์ที่ถูกเผาที่ไทยแน่ๆ มันคงลอยไปถึงญี่ปุjน 5555

ควันจากกัญชาแรงไกลถึงญี่ปุ่นจริงๆ กูชักอยากเห็นตอนที่ท่านพี่กับเอ็นโจรู้ว่าเรย์กะจะไปนัดบอดแล้วสิ

เดี๋ยวๆ เรย์กะซามะไม่ได้จะไปงานนัดบอดนะ แค่พูดถึงเฉยๆว่าสึรุฮานะเก่งภาษาอังกฤษเพราะรู้จักนักเรียนโรงเรียนนานาชาติจากนัดบอด
....แต่ไหนๆก็พูดขึ้นมาแล้ว ถึงเพื่อนๆจะไม่เห็นด้วยแต่ก็แอบไปซักหน่อยดีมั้ยคะ เผื่ออีเว้นท์แบบในฟิ---

>>779 อ้าว กูขอโทษ นึกว่าเรย์กะจะไปนัดบอด อ๊ายยยยยยยยยย หน้าแหกเลยกูววววววววว

>>780 ไม่เป็นไรมึง พวกกูวกาวกันต่อได้

กาวไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก!!! เอ้าทุกคน ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด

พวกมึงก็เผากัญชาส่งไปให้จารย์ฮิโยโกะต่อสิ เผื่อมีอีเวนท์หวานมุ้งมิ้งที่พวกเรารอคอยกันมาเนิ่นนานนนนนน

ดิบล่าสุด​นี่ กูไม่ได้​ดำน้ำ​ผิดใช่​มั้​ย​ มีมาแตะลงแตะไหล่ด้วย ฟหกดเ่าสสสกหฟ พอได้จิบชาเปิดใจสองต่อสอง​ก็มาแตะเนื้อต้องตัวกันเลยนะคะ ว้ายยย

>>784 เขาแตะเนื้อต้องตัวตั้งแต่ไปบังคับให้คาบุรากิเล่นเปียโนแล้วมึง ที่รุนหลังให้เรย์กะเดินไปหาคาบุรากิอะ 5555555555555 เรย์กะมัวแต่อึ้งกับคำขออยู่มั้ง เลยลืมนึกเรื่องนี้ไป

>>784 >>785 ยังมีตอนที่คาบุรากิอกหักแล้วถูกลากคอกลับมา ท่านเรย์กะตกบ่วงถูกวานให้ไปช่วยแต่กลายเป็นไปแนะนำให้ออกบวชระหว่างหัวล้านเลี่ยนกับชุมคลุม เอ็นโจได้ฟังถึงกับคุณคิโชวอิน ขอเวลาหน่อยสิ แล้ว'จับแขน'ลากไปที่มุมห้อง<<<<<พวกมึงงง เขาจับแขนกันไม่พอยังลสกไปมุมห้องด้วยนะโว้ยยยย แถมยังลากไปตั้งสองครั้ง โฮร้กกกกกกกกกกก โมเม้นท์แค่นี้กูก็จะเอา ขอสูดกาวรัวๆๆๆๆๆ

>>786 กรี้ดดดดดดดดดดด พอมึงพูดก็กรี้ดเลยค่ะ กูมองข้ามไปได้อย่างไร //แต่พวกเราแค่เขาแตะกันก็มโนได้ สมกับเป็นโอเอซิสท่ามกลางทะเลทรายต้องสาป ถถถถถ

>>785 >>786 แต่ที่ยกตัวอย่าง​มานั่นมันมีคาบุรากิมาชงมาเป็นข้ออ้างไงมึง อันนี้มันไม่มี!

>>788 กรี๊ดดดดดดดดด จะว่าไปมันก็ใช่อะนะ เริ่มรุกแบบไม่สนคาบุรากิแล้วสินะ โมเมนต์แบบนี้มาช้ายังดีกว่าไม่มา //สูดกาววนไปค่ะ

กุชอบโมเมนต์ที่เรย์กะวิ่งฝ่าฝนไปหาเอ็นโจวเพื่อฝากเอาหนังสือให้ยูกิโนะอ่ะ แล้วเอ็นโจก็กางร่มให้ มันดูเล็กน้อย แต่กุชอบสุดแล้วอ่ะ เอ็นโจดูอ่อนโยน สุภาพบุรุษมากเลย

>>729 (เงียบกันจัง กูมาต่อฟิคสั้นๆละกัน)

วันรุ่งขึ้น เพราะนาฬิกาปลุกดันถ่านหมดซะได้ ทำให้ฉันตื่นสาย ต้องรีบกระวีกระวาดรีบลุกมาอาบน้ำ แต่งตัว แต่งหน้า และสำคัญสุดคือการม้วนผมลอนให้เพอร์เฟ็คที่สุด ก่อนจะรีบไปที่รถโดนที่ไม่ได้ทานมื้อเช้าเลยค่ะ

ฉันรีบเปิดประตูขึ้นรถ ในนั้นมีท่านพี่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

"... ทำงานให้เรียบร้อยล่ะ"
ท่านพี่พูดกับโทรศัพท์ในมือ เหมือนได้ยินเสียงผู้ชายร้องโหยหวนมาจากปลายสายก่อนที่ท่านพี่จะกดวางสายไป

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านพี่ ขอโทษด้วยค่ะที่วันนี้ลงมาสาย ทำให้ท่านพี่ต้องรอแล้วสายไปด้วยแบบนี้ ทั้งๆที่ช่วงนี้งานยุ่งแท้ๆ"
"อรุณสวัสดิ์ เรย์กะ ... ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้พี่มีพนักงานพิเศษทำงานแทนแล้วน่ะ"
"เอ๋? พนักงานพิเศษงั้นเหรอคะ?"

ท่านพี่เพียงยิ้มรับคำแต่ไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะยื่นกล่องปิ่นโตมาให้

"เอ้า เห็นว่าลงมาช้า เลยบอกแม่บ้านให้ทำแซนด์วิชให้กินบนรถ"
"ขอบคุณค่ะท่านพี่!"

ดีจังนึกว่าจะต้องไปทำงานแบบท้องว่างตลอดช่วงเช้าซะแล้วซิ ท่านพี่เนี่ยดีที่สุดในโลกเลยล่ะค่า~

ฉันรับแซนด์วิชขึ้นมาทานพร้อมๆกับที่รถเริ่มเคลื่อนที่ออกจากบ้าน และนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้อ่านข้อความของซากุระจังที่ส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนเลยเปิดอ่านไปพร้อมกันระหว่างทาน

--------------
อยากจะต่อยาวๆอยู่หรอกนะ แต่กูนึกไม่ออกว่าซากุระจะเมลล์เรื่องอะไรมาอะ 5555555

>>791 สงสารพนักงานพิเศษของท่านพี่จริง555555555555555555 พนักงานพิเศษรึคนพิเศษคะท่านพี่ ฮิ้ววววว

>>791 พนักงานพ่วงตำแหน่งพ่อบ้านใจกล้าชิมิ แอ้ๆๆ

>>790 กูก็ชอบฉากนั้นมากๆๆ

กูอยากอ่านฟิคท่านเรย์กะโดนเจ้าแม่กาลีเข้าสิงว่ะ สนุกกก5555 เอาเอ็นโจร่างปีศาจมาช่วยด้วยก็ดี

>>790 กูด้วย มองจากมุมมองคนนอกนี่โครตมังงะโชโจเลย หนุ่มหล่อเดินกางร่มไปกับสาวสวยกลางสายฝนพรำ แล้วสาวคนนั้นก็ยื่นของแทนใจให้ เสร็จปุ๊บก็เดินจากไปด้วยความเขินอาย
>>794 ที่มึงว่ามานี่น่าสนใจมาก เจ้าแม่กาลีแท็คทีมกับจอมมารนี่น่าจะสยองคูณสิบ แต่กูก็ยังนึกไม่ออกจะให้นางกริ้วมากๆเพราะเรื่องอะไรดีว่ะ เสนอมาหน่อยดิ เดี๋ยวลองเขียนดู 5555555555

>>795 เรื่องยูกิโยะไง

>>796 แก้ๆ ยูกิโนะๆ

>>795 โดนแย่งของกิน 555555 แล้วก็บรรดาลูกสมุนตัวน้อยอย่าง ยูกิโนะ ยูริคุง มาโอะจัง

ความจริงจอมมารเอ็นโจก็เหมาะกับเจ้าแม่กาลีดีนะ
จอมมารวางแผนอยู่มุมมืดไป ส่วนเบื้องหน้าเจ้าแม่กาลีจะฟาดค้อนเหล็กแห่งความพิโรธใส่เอง5555

เพราะมู้นี้ของพวกมึง ทำกูสงสัยจนตามไปอ่านมาวันเดียวรวดจนถึงตอนล่าสุด ตัดสินใจไม่ถูกเลยว่าควรลงเรือลำไหนดี ลำบากใจจริงๆ

>>800 ชอบไอ้บ้า - ลงเรือคาบุรากิ / ชอบองค์ชายจอมมาร - ลงเรือเอ็นโจ / ชอบเพลย์บอย - ลงเรืออิมาริ / ชอบของแปลก - ลงเรืออิวามุโระคุง / ชอบหนุ่มเคะ - ลงเรือหัวหน้าห้อง / ชอบโชตะ - ลงเรือยูกิโนะคุง / ชอบความยูริ - ลงเรือวาคาบะ / ชอบคาน - ลงเรือท่านพี่

ใช้โปรเหมาๆก็ไม่มีใครว่า แต่อย่าไปเหมาคานมาก็พอแล้ว

กูพยายามแล้ว ขอโทษที่เขียนเจ้าแม่กาลีไม่ได้ Orz

ต่อจาก >>791 กูอยากต่อว่ะ สั้นๆ 5555555555

เมล์ของซากุระจังเต็มไปด้วยความตื่นเต้นจนฉันจินตนาการใบหน้าเธอออกเลยตอนที่กำลังพูด เธอบอกว่าเครือข่าย sns ของซุยรันกับยูริโนะมิยะก็กำลังพูดคุยเรื่องที่เอ็นโจพาฉันไปเลี้ยงข้าวด้วยเหมือนกัน ดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่โตยังไงก็ไม่รู้แฮะ แค่เลี้ยงข้าวเนี่ยนะ แล้วทำไมเรื่องของฉันถึงลุกลามไปอีกโรงเรียนนึงด้วยล่ะคะ

ไม่สิ สาวๆพวกนั้นไม่ได้สนใจเรื่องของฉันหรอกค่ะ สนใจเรื่องของเอ็นโจต่างหาก

ฉันต้องยอมรับว่าคู่หูคาบุรากิเอ็นโจนั้นหน้าตาหล่อเหลาเป็นที่กรี๊ดกร๊าดของผู้คนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว คาบุรากิชิงแต่งงานตัดหน้าไป ตัวเลือกหนุ่มโสดเนื้อหอมระดับท็อปคลาสที่สาวๆหมายปองตอนนี้ก็เห็นจะมีแต่เอ็นโจกับท่านพี่ ฟังจากยูกิโนะคุงก็เห็นว่ามีสาวๆมากมายพยายามจะสานสัมพันธ์ด้วย แต่เอ็นโจไม่ได้มีท่าทีอะไรสำหรับเรื่องนี้ การที่ฉันได้ไปทานอาหารกับเอ็นโจนี่จะตกเป็นเป้าของความอิจฉาริษยาจนมีใครทำพิธีสาปแช่งฉันอยู่รึเปล่าคะ อา น่ากลัวจัง ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับไอดอลของพวกคุณเลยแม้แต่น้อย

รู้สึกจะมีเมล์เข้ามาอีกหลายฉบับเลยค่ะ เปิดอ่านดูก็พบว่ามาจากท่านไอระ ท่านคาซึมิ เซริกะจัง คิคุโนะจัง อายาเมะจัง รุเนะจัง คุณโนโนเสะด้วย เอ๊ะ วาคาบะจังก็ด้วยเหรอ มาถามเหมือนกันหมดเลยว่าดินเนอร์กับเอ็นโจเป็นอย่างไรบ้าง ดูเหมือนทุกคนจะจินตนาการอะไรเตลิดเปิดเปิงกันไปใหญ่ มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นค่ะ ได้ยินมั้ยค้า มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น

กว่าจะตอบเมล์ทุกคนได้ก็ทำฉันเหนื่อยยิ่งกว่าตอนไปวิ่งมาราธอนกับโค้ชมิฮาระเสียอีก ทุกคนดูผิดหวังเบาๆกับคำตอบของฉัน แต่จะทำยังไงได้ล่ะคะ ก็มันไม่มีอะไรจริงๆนี่นา พวกเธอคาดหวังอะไรกันอยู่คะเนี่ย

พอได้นั่งลงที่โต๊ะทำงานตัวเอง ฉันก็รีบดึงสมาธิกลับมาที่กองเอกสารตั้งเบ้อเริ่มที่จะต้องตรวจทานในวันนี้ด้วยความขยันขันแข็ง ไม่ยอมที่จะให้มีการทุจริตเกิดขึ้นเป็นอันขาดค่ะ รางวัลพนักงานดีเด่นปลายปีนี้ต้องเป็นของฉันแน่ๆ ตั้งตารอได้เลย

เที่ยงวันหนึ่ง ท่านแม่ผู้ซึ่งไม่ค่อยมาที่บริษัทก็โผล่มาลากตัวฉันไปรับประทานมื้อเที่ยงด้วยกัน ท่านแม่ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่นักที่ฉันต้องมาทำงานงกๆเหมือนสาวออฟฟิศทั่วไป ฉันควรจะใช้ชีวิตอย่างหรูหรา แต่งตัวเข้างานสังคม และแต่งงานไปกับผู้ชายโปรไฟล์ดีๆแบบลูกสาวตระกูลอื่นๆมากกว่า สมุดรายชื่อของหนุ่มโสดตระกูลดีๆทั้งหลายก็ถูกส่งมาให้ฉันเลือกเพื่อเข้าพิธีดูตัว แต่ฉันปฎิเสธไปจนหมด เรื่องนี้ค่อนข้างทำให้ท่านแม่อารมณ์บูดพอสมควร ดังนั้นวันนี้ฉันคิดว่าไม่ควรจะขัดใจท่านแม่เป็นอันขาดค่ะ

ท่านแม่พาฉันมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่เคยมากับเอ็นโจเมื่อสองอาทิตย์ก่อน พนักงานสาวในชุดกิโมโนสีน้ำเงินมาต้อนรับเราอย่างนอบน้อมเช่นเคย เปิดประตูบานเลื่อนกระดาษโชงิให้ ท่านแม่ก้าวเข้าไปในห้อง ทักทายมาดามเอ็นโจที่นั่งจิบชาอยู่ และฉันชะงักค้างเมื่อเห็นว่าเอ็นโจก็อยู่ที่นั่นด้วย

อะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันยะ

ฉันหันขวับมองท่านแม่ทันที แต่ท่านแม่ไม่ได้สนใจฉัน ไปทักทายมาดามเอ็นโจแล้วหัวเราะต่อกระซิกตามประสาแม่ๆกันสองคน

ขณะที่ทักทายเอ็นโจกับคุณแม่ ฉันก็รู้สึกเหมือนถูกหลอกให้มาติดกับดักยังไงก็ไม่รู้ค่ะ

แปลล่าสุด โอ๊ยย ยัยซึนรินะ ซึนสุดๆ 555 ท่านเรย์กะอย่าห่วงเรื่อง​เขยแต่งเข้าเลยค่ะเพราะคิโชวอินเรามีท่านพี่และท่านอิมาริอยู่แล้ว //แค่กๆ หาคนแล้วแต่งออกดีกว่า​~

>>802 คราวนี้​พกแม่มาด้วย​เล​ยเหรอคะะะะท่านเอ็นโจจจจ ร้ายกาจ​จจจจ นี่มันกับดัก​อะไร พิธีดูตัวใช่มั้ย​คะะะ

มึงนอนดึกจัง จริงๆกูมีแต่งต่อจาก 791 ไว้อยู่แต่ยังไม่เสร็จ​เลยไม่ได้​แปะ แต่ดีละอันนี้มา ของกูตื่นมาอ่านนี่กาวโคตรฉุน 5555

>>803 จริงๆกูนั่งทำงานอยู่น่ะ แล้วกูก็.....แต่งฟิคดีกว่า งานช่างแม่ง 55555555555555555555555555 กูตัดหน้ามึงเหรอ โฮวววว ขอโทษ

ตอนล่าสุดแม่ง ริรินะโครตซึนเลย รักเรย์กะจะตายแต่ทำเป็นปากแข็ง หาเขยแต่งเข้านี่จะล็อคเป้าเดชชิไว้ป่ะวะ ท่านเรย์กะตอนท้ายแม่งโครต 555555555555555555555555555 กูสำลักชานมเลยสัส ไปแกล้งเขาทำไมมมมมมมมม

กูเชียร์รูทยูริได้มั้ย ริรินะน่ารักโคตรรรร น้องสาวของฉันไม่น่ารักขนาดนี้หรอก ฟฟฟฟฟ

>>802 ร้ายกาจจจ ร้ายกาจจจ หมั้นกันแน่ๆ จะหมั้นกันแล้วใช่ไหมมมมม กรี้ดดดด

ตอนล่าสุดริรินะโคตรตลก น่ารัก เรย์กะไปอ่านหนังสือเพิ่มเถอะนะ 5555

>>802 พาแม่มาสู่ขอใช่ไหมคะ! อร๊ายยยย

กูอยากรู้ความคิดของริรินะมากอ่ะ ว่าคิดไงกับเรย์กะตอนรู้ว่าไปก้มหัวขอโทษคนื่นแทนตัวเอง(เอาจริงๆเพื่อให้ตัวเองรอดไม่ได้หวังดีอะไรกับริรินะเลย ฮ่าๆๆ)

ดูเหมือนริรินะจะประทับใจที่ตัวเองโดนปกป้องจนกลายเป็นติ่งเรย์กะไปแล้วจริงๆ 5555

โอ้ย เรย์กะซามะไม่ต้องคิดมากเรื่องแต่งงานด้วยความรักหรอก ไม่มีที่ไหนกันล่ะ ก็เอ็นไง! จะคิดมากอะไรกัน โฮะโฮะโฮะ

>>801 งั้นใช้โปรเหมาๆก็แล้วกัน เลือกไม่ถูกจริงๆ ไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้ด้วย

มาต่อจาก >>802
--------------------

อาหารที่มาเสิร์ฟเป็นจำพวกปลาดิบเซ็ทบนเรือที่ตกแต่งอย่างสวยงาม ทั้งท่านแม่และมาดามเอ็นโจต่างก็พูดคุยสัพเพเหระกันไป เรื่องสภาพอากาศบ้างล่ะ เรื่องความสวยความงามบ้างล่ะ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งคีบปลาดิบกินไปอย่างเงียบๆโดยบางทีก็รู้สึกถึงสายตาของเอ็นโจที่มองมา แต่นอกจากทักทายกันแล้วพวกเราก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันค่ะ

"จะว่าไปได้ข่าวว่าเรย์กะจังไปทำงานที่คิโชวอินกรุ๊ปด้วยอย่างงั้นเหรอจ๊ะ?" มาดามเอ็นโจหันมาพูดคุยด้วย
"ใช่ค่ะ"
"เนี่ยดูซิคะ เห็นแบบนี้ แต่ก็ดื้นรั้นไม่เบาเลยล่ะค่ะ ดิฉันพยายามห้ามอยู่หลายทีก็ไม่เป็นผล ถึงกับแอบส่งจดหมายสมัครงานไปที่ฝ่ายบุคคลของบริษัท ทำเอาเขาแตกตื่นกันไปหมด"

ท่านแม่กล่าว ทำสีหน้าเง้างอนอย่างทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ ทางด้านมาดามอุทาน 'อุ้ยตาย' เบาๆ ส่วนเอ็นโจก็หลุดขำออกมาเล็กน้อย

"โธ่ ท่านแม่ก็~ หนูคิดว่าไหนๆก็เรียนจบแล้วก็อยากจะลองทำงานดูบ้าง แล้วก็จะได้ช่วยแบ่งเบางานของท่านพี่กับท่านพ่อบ้างนี่ค่ะ ให้อยู่บ้านเฉยๆน่าเบื่อแย่เลย"

"แหม น่ารักจริงๆเลยนะจ๊ะเรย์กะจัง ฉันล่ะก็อยากจะมีลูกสาวน่ารักๆแบบนี้บ้างจังเลยนะคะ~ คุณคิโชวอินก็อย่าน้อยใจเรย์กะจังเลยค่ะ หนุ่มสาวสมัยนี้ก็แบบนี้กันทั้งนั้นล่ะค่ะ ขยันขันแข็งกันเหลือเกิน"

"ขยันน่ะมันก็ดีอยู่หรอกค่ะ แต่ดิฉันล่ะกลัวจะมัวแต่ทำงานงกๆไม่สนใจอะไรน่ะซิ ดูอย่างตาทาคาเทรุซิคะ วันๆเอาแต่ทำงาน จนป่านนี้ยังไม่มีข่าวคราวกับสาวคนไหนสักคน นี่ถ้าไม่มีทายาทสืบสกุลคิโชวอินจะทำยังไงล่ะคะ ดิฉันล่ะกังวลเหลือเกิน"

"พูดถึงเรื่องนี้... ชูสุเกะก็พอกันเลยล่ะค่ะ มัวแต่ทำงานจนตามตัวลำบาก แค่จะขอให้มากินข้าวด้วยกันก็ยากซะเหลือเกิน วันนี้เลยขอว่ามีนัดทานอาหารกลางวันที่ร้านนี้กับคุณนายคิโชวอินและเรย์กะจัง ถึงยอมตามมาด้วย ได้ยินว่าเมื่อสองอาทิตย์ก่อนก็เพิ่งมากินที่นี่ ไม่รู้ว่าติดใจอาหารหรือว่าติดใจอะไรกันแน่ถึงยอมมานะคะ~"

มาดามเอ็นโจพูดจบก็หัวเราะคิกคักกับท่านแม่ก่อนจะหันเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นกันสองคน ส่วนเอ็นโจก็ไม่ได้ตอบกลับอะไร ดูเหมือนว่าวันนี้จะทำตัวเงียบผิดปกติไปรึเปล่านะ? หรือว่าเพราะอยู่ต่อหน้ามาดามและท่านแม่เลยต้องทำตัวเรียบร้อยกัน หน็อยแน่ะ เจ้าปิศาจห่มหนังแกะ!

ฉันลอบมองไปทางเอ็นโจกลับสบสายตากันพอดี เอ็นโจจ้องมองมาพร้อมยิ้มให้อย่างทุกที แต่ฉันกลับรู้สึกใบหน้าร้อนขึ้นมาวูบหนึ่งจนต้องรีบก้มหน้าก้มตากินอาหารแทน ท่านแม่กับมาดามเอ็นโจเปลี่ยนเรื่องไปได้สักพักก็วนเรื่องกับมาที่ฉันอีกครั้งจนได้

"จะทำงานดิฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ แต่ว่าถึงขนาดปฏิเสธพิธีดูตัวทั้งหมดที่ดิฉันเสนอมาเนี่ย น่าตีมากเลยนะคะ"
"เอ๋ ปฏิเสธไปหมดเลยเหรอคะ ... หรือว่าเรย์กะจังมีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะจ๊ะ?"

มาดามเอ็นโจหันมาถามอีกครั้งสีหน้าดูจะสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก ท่านแม่ทำท่าทางเง้างอนยิ่งกว่าเดิมเสียอีก คิดว่าคงจะหงุดหงิดมากเสียจนต้องระบายออกมาให้มาดามฟัง เห~ อย่าทำแบบนี้ซิคะะะ ทางด้านเอ็นโจกลับก้มหน้าลงจิบชาจนไม่เห็นสีหน้า คิดว่าคงจะไม่ได้สนใจนัก

"ไม่มีหรอกค่ะ แค่... ยังไม่ได้สนใจในเรื่องพวกนี้น่ะค่ะ ตอนนี้ขอแค่ได้ทำงานเต็มที่ก็พอแล้วน่ะค่ะ"

มาดามเอ็นโจตอบกลับอย่างยิ้มแย้มว่า 'ดีจังเลยน้า' กับประโยคที่ได้ยินไม่ค่อยชัดนัก เหมือนจะพูดว่า 'โล่งอกไปทีนะ' รึเปล่านะ?

จริงๆก็ไม่ใช่ว่าไม่สนใจอย่างที่พูดหรอกนะคะ แต่ว่าคนที่ท่านแม่คัดเลือกมาให้น่ะมีแต่คนที่มีความเกี่ยวข้องกับธุรกิจของคิโชวอินกรุ๊ปทั้งนั้นเลยนี่ เรื่องแบบการแต่งงานทางธุรกิจน่ะ ไม่เอาด้วยหรอกนะ ฉันอยากจะแต่งงานด้วยความรักนี่นา~ แต่จนป่านนี้ยังหาไม่เจอเลยค่ะ แง้

หลังจากทานอาหารเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกัน วันนี้เอ็นโจขับรถมาเอง มาดามก็เอ่ยชวนว่าให้นั่งรถไปพร้อมกัน แต่ฉันกับท่านแม่มีรถบ้านคิโชวอินมารอรับอยู่แล้วจึงได้ปฏิเสธไป ท่านแม่ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษขนาดที่ฉันบอกว่าจะกลับเข้าออฟฟิตอีกครั้งก็ไม่ได้ตำหนิอะไรอย่างทุกที

พอใกล้ช่วงเลิกงาน ก็มีเมลล์จากท่านพี่ส่งมาว่าเดี๋ยวจะต้องออกไปประชุมข้างนอกให้กลับได้เลยโดยไม่ต้องรอ อาา ขมักเขม้นกับการทำงานจนน่ากังวลอย่างที่ท่านแม่บอกจริงๆเลยนะคะท่านพี่เนี่ย

ไหนๆท่านพี่ก็ไม่อยู่ ฉันเลยลงไปบอกคุณลุงคนขับรถว่าจะไปเดินเล่นคลายเครียด​ที่ย่านการค้า​สักหน่อย

แม้ว่าจะมีห้างสรรพสินค้า​ไม่ไกลจากนี่นัก แต่ในย่าน​การค้าก็ยังคงคึกคัก​ไปด้วยคนทำงานออฟฟิต​ที่เพิ่งเลิกงานออกมา ฉันแวะซื้อซอฟท์ครีมมาทานระหว่างเดินเล่นไปพร้อมกัน

อา~ สมกับเป็นร้านขึ้นชื่อของแถบนี้ ซอฟท์ครีมช็อกโกแลตรสขมราดด้วยคาราเมลซอสและบราวนี่ สัมผัส​นุ่มจนละลายแทบจะทันทีที่ลิ้นได้สัมผัสเลยล่ะค่ะ~

เดินแวะร้านนั้นร้านนี้อย่างเพลิดเพลิน ​จู่ๆก็มีเด็กผู้ชาย​วิ่งโผล่มาจากแยกข้างหน้าชนกับฉันเข้าอย่างจังจนล้มลงก้นกระแทกกับพื้น​

"ว้ายยย"
"เอ๋ ข ขอโทษครับ!"

เด็กชายหันมาพูดก่อนจะวิ่งจากไป

โอ๊ย ไม่รู้​ว่าพักนี้เป็นช่วงดวงตกรึเปล่า​นะคะ ถึงซวยอยู่บ่อยๆ เอ หรือเพราะวิญญาณ​ร้ายที่ยังคงหลอกหลอน​ฉันอยู่นะ แง้ ไม่เอา​แล้ว​นะ ไว้ต้องหาเวลาว่างไปสะเดาะ​เคราะห์​แล้วล่ะค่ะ

"เป็นอะไร​รึเปล่า​ครับ?"

มีเสียง​ผู้ชาย​ดังมาจากทางด้านหลัง ฉันจึงหันหลัง​กลับไปพยายามจะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ทว่า

กรี๊ดดดดดดด

สิ่งที่ปรากฏ​อยู่เบื้องหน้าเป็นอย่างแรก คือซอฟท์ครีมที่แปะลงบนเสื้อสูทสีดำชั้นดีของผู้ชายคนนั้นจนเละเทะ

"ว้าย! ข ขอโทษค่ะ!"

นอกจากซวยเองยังจะพาคนอื่นซวยไปด้วยอีก แง้ ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ! ฉันรีบเปิดกระเป๋า​คว้าผ้าเช็ดหน้า​มาจะช่วยเช็ดให้

"หือ? คุณคิโชวอิน?"

เอ๋? เรารู้​จัก​กัน​งั้นเหรอ​คะ?

เพราะมัวแต่จ้องซอฟท์ครีมด้วยความเสียดาย... หมายถึง​เสียใจน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้มองหน้า พอเงยหน้าขึ้นมองก็พบกับหน้าตาที่ดูคุ้นๆ

หน้าตาแบบนี้... ผมสีเงินนี้...

"อ๊า!"

นายตัวสำรอง!

.
.
.

"เอ้า"
"ขอบคุณค่ะ"

ฉันรับน้ำผลไม้กระป๋องมาจากนายตัวสำรอง หลังจากที่ฉันทำเสื้อสูทของเขาเลอะ เราก็มาที่สวนสาธารณะที่อยู่ไม่ไกลนัก นายตัวสำรองถอดเสื้อสูทของมาซักที่ห้องน้ำสาธารณะ นอกจากเลอะเสื้อสูทแล้วยังซึมไปถึงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวในเป็นคราบช็อคโกแลตเด่นชัดแบบที่น้ำประปาธรรมดาล้างไม่ออก

อุ ขอโทษค่ะ...
จะว่าไปฉันเป็นคนทำเสื้อนายเลอะ ทำไมนายยังมาเลี้ยงน้ำผลไม้นี่อีกล่ะคะ!?

เจอกับนายตัวสำรองครั้งล่าสุดก็น่าจะสัก2ปีที่แล้ว ในงานแต่งงานของรุ่นพี่โทโมเอะ ... เอ๊ะ?

"มิซึซากิคุง ไม่ได้ไปร่วมงานแต่งงานของวาคาบะจังนี่นา"
"... อืม ช่วงนั้นอยู่ต่างประเทศน่ะ"

เอ๋~ หรือว่าจะยังคงทำใจไม่ได้ที่วาคาบะจังตกลงปลงใจเข้าวิวาห์กับคาบุรากิกันแน่น่ะคะ โถ นายตัวสำรองที่น่าสงสาร~

"อะไร ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไงน่ะห๊ะ!"
"เอ๋~ เปล่านี่คะ~"
"กำลังคิดว่าฉันยังทำใจจากคุณทาคามิจิไม่ได้อยู่งั้นซิ"

เห ทำไมรอบตัวฉันถึงมีแต่คนที่อ่านความคิดได้กันนะคะ เป็นพวกผู้มีพลังวิเศษกันหมดเลยรึไงกันนะ น่ากลัวจริงๆ

นายตัวสำรองถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"มีแต่คนทักอย่างงี้ แต่ฉันยอมรับได้ตั้งแต่ต้นแล้วล่ะน่า ยังไงซะ ถ้าเป็นคาบุรากิล่ะก็จะต้องทำให้คุณทาคามิจิมีความสุขได้แน่ๆ ... แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ"

โห บทพูดราวกับพระรองในการ์ตูนโชโจเลยล่ะค่ะ อ๊ะ แต่จริงๆก็ใช่นี่นา ต้องเรียกว่าเป็นบทพูดที่สมกับเป็นตัวสำรองอย่างนายตัวสำรองจริงๆเลยนะเนี่ย

"อะไร ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไงอีกน่ะห๊ะ!"
"เอ๋~ เปล่านี่คะ~ แต่ว่าวาคาบะจังเขาเปลี่ยนนามสกุลแล้วนะ เลิกเรียกนามสกุลเก่าเขาได้แล้วน่า~"
"...เงียบเหอะน่า!"

นายตัวสำรองท่าทางหงุดหงิดขึ้นมา โฮะๆๆ บอกว่าทำใจได้แล้ว แต่ก็ยังหงุดหงิดนี่คะ โถ คุณรองหัวหน้าหมู่บ้านที่น่าสงสาร~ เห็นแล้วรู้สึกสนุกและสะใจดีจังเลยค่ะ อา นี่ซินะความรู้สึกของการได้เป็นฝ่ายรังแกคนอื่นน่ะ~

----------------------
มาปล่อยเรือลำใหม่ออกจากท่า(?)

>>812 เคมีดีเข้ากันม้ากกกกกกกกกกก คนขิงหมู่บ้านคานทองด้วยกัน เห็นใจและปลอบประโลมกันเอง มึงทำดีมากๆ นี่แหละกาวที่กูต้องการ ซู้ดดดดดดดดดด

ให้เอ็นโจเดินผ่านมาเลยมึง555 บันเทิงแน่
ป.ล
ขอด่าหน่อยนะ อิเด็กเปรต พ่อแม่ปล่อยมาให้วิ่งเล่นตามใจชอบได้ไง กูโคตรเกลียดเด็กที่วิ่งเล่นตามใจชอบแล้วสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้าน กูโดนเหยียบเท้านี่ไม่เท่าไรนะ แต่ไม่ขอโทษนี่ยิ่งปรี๊ด /โทษที เบลอกูไป เมื่อวานวันเด็กโดนเด็กฝูงนึงชนจนแทบปลิวหัวฟาดกำแพง ไร้คำขอโทษ

>>813 กูยังตกใจเองเลยว่าทำไมมันเคมีดีแบบนี้วะะะ สังเกตได้ว่าช่วงแรกของเอ็นโจกูไม่ได้ใส่บทพูดให้เลย เพราะคิดบทพูดไม่ออก 5555 แต่พอนายสำรองนี่แม่งเห็นภาพเห็นบทสนทนาเป็นฉากๆ

>>814 อ่านตอนแรกว่า ขอด่าหน่อยนะ กูสะดุ้งเบาๆ 555555 สำหรับแค่เป็นเด็กกูก็เกลียดละ ถถถถถ

แปลไทยตอนหิ่งห้อยจะอยู่ตอนที่เท่าไหร่น้าาา กูอยากสครีมรัวๆๆๆๆๆแล้ว โฮกกกกก

>>817 กูโม่งแปล บอกสั้นๆ พรุ่งนี้มีปล่อยของ MUWAHAHAHAHA //หลบฉากหายไป

>>817 มึงอย่ามายั่วกันแบบนี้!!!! ตอนหน้าใช่มั้ย!!! หิ่งห้อยอะ!!! ปุ่มวาร์ปเวลาอยู่ไหน!!!

>>817 กรี้ดดดดดดด มึงทำอย่างงี้ได้ยังไง อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กุต้องการวาปเดี๋ยวนี้!!!!

ไม่ก็มึงลงเดี๋ยวนี้ไม่งั้น เบียทันไม่รอดแน่ <<เอาปืนจ่อ

>>817 มึงทำงี้ได้ไง กูกำลังจะนอน กรี๊ดดดดดดดด. หลอกให้อยากแล้วจากไปนี่หว่า

>>817 พรุ่งนี้กูจะรีเฟรชอย่างใจจดใจจ่อ อื้อหือ

>>817 เที่ยงคืนก็นับเป็นวันใหม่แล้ว ลงเร็ว555555

นับถอยหลังรอกันเลยพวกมึง //กูด้วย

ขึ้นปีใหม่​แล้ว ฮิโยโกะซามะอัพแทบจะวันเว้นเลยแฮะ นี่เตรียม​รวมเล่มจริงๆ​รึเปล่า​นะ~
ตอนล่าสุด​ดำน้ำ​อ่านแล้วงงๆบ้าง แต่ก็จับใจความ​​ได้​ถึงความบ้าบอของคาบุรากิอีกครั้​ง 55555

อุ จริงด้วย ตอนใหม่มาแล้ว ไม่ทันเช็คเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้โคตรฮาเลย คาบุรากิทนที่จะไม่ได้เจอวาคาบะจังแค่เดือนเดียวจนถึงขั้นแอบไปสมัครเรียนโรงเรียนพิเศษที่เดียวกัน โคตรสตอล์กเกอร์555555555 เรย์กะซามะกับเอ็นโจตอนนี้ก็โคตรก๊าวฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เรย์กะซามะมาปรึกษาว่าทำไมคาบุรากิหนีหน้าก็ช่วยคุยให้ ตอนช่วยแก้ปัญหาให้คาบุรากิด้วยกันก็ยังกับพ่อแม่ดูแลลูกที่ไม่เอาไหนฟฟฟฟฟฟ(<อันนี้มโนไปเอง) ขำตรงที่เอ็นโจแอบกัดคาบุรากิเล็กๆด้วย แต่ตอนนี้ก็ได้รู้ว่าความรู้สึกของคาบุรากิที่มีต่อวาคาบะจังรุนแรงถึงขั้นนี้แล้วนะเนี่ย รูทคาบุรากิจบแล้วใช่มั้ยคะ? เรือเอ็นโจวางใจได้แล้วใช่มั้ยคะ?

>>825 สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารนะมึง ยังวางใจไม่ได้จนกว่าฮิโยโกะซามะจะเขียนให้เอ็นโจเข้าหอกับเรย์กะนั่นล่ะ กูกลัวนางต้องสิงสถิตอยู่บนคานตลอดกาลนานเทอญ

ลงตั้งแต่ตีห้าเลยเรอะ

139 นี่มันอะไรกัน...139 นี่มันอะไรกัน! มีทั้งโมเมนท์ อิมาริท่านพี่ และโมเมนท์เอ็นโจเรย์กะ แม่ง กูไม่ไหวแล้ว ลาก่อยยย อะเหื้ออออออออ -.,-
ท่านเอ็นโจค่ะ อยากคุยกับสาวก็ไม่ต้องเอาเพื่อนมาอ้างหรอกค่ะ เดินดุ่ยๆเข้ามาหาคนเดียวซะขนาดนี้ แหม เดาจุดประสงค์ไม่ออกเลยนะคะ ถ้าหวังดีกับเพื่อนจริงๆเขาต้องสะกิดเพื่อนบอก 'คุณคิโชวอินมาแน่ะเราเข้าไปทักกันเถอะ' ไม่ใช่เดินด๊อกแด๊กๆคนเดียวมาทักอย่างนี้! อันนี้มันจงใจชัดๆ! =//////= มีหยอดชมเรื่องชุดอีกแล้ว แถมยังมีเนียนให้ไปชมหิ่งห้อยด้วยกันอีก หึหึหึ ท่านเรย์กะไม่ต้องรู้สึกพ่ายแพ้ที่ไม่มีหิ่งห้อยมาตอมไม่ได้เป็นทามาคัตซึระหรอก ไม่เห็นมีอะไรน่าดีใจ แค่ท่านเรย์กะมีเอ็นโจซามะมายืนหัวเรา-----มายืนเป็นแบคอัพคอยเคียงข้างนี่ก็วินเห็นๆ โฮรกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก //สูดกาวววววว

>>825 โอ๊ยยยย ความสนิทสนมนี่มันคืออะไร! ฮิโยโกะซามะสู้ๆค่ะ จับท่านเอ็นโจเรย์กะเข้าหอแต่งงานโดยเร็ว เผาคานนั่นทิ้งไปซะ! ท่านเรย์กะอยู่มานานพอแล้ว ฟืดดดดดดดด สูดกาวเสริม
>>826 คำพูดคำจามึงช่างไม่เป็นมงคล!

โอ๊ยยยยยยยยยยยย กูอยากจะกรี๊ดโมเมนต์อิมาริท่านพี่ชิบหายเลย 555555555555555 ท่านพี่บอกจะพาคนว่างงานมาให้ แล้วเรย์กะคิดว่าแฟนเหรอ อิมาริก็ปรากฎตัวออกมา อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก แฟนกันสินะ แฟนกันแน่ๆใช่ป่ะะะะะะะะะะะะะ

ริรินะแม่งป็อบเกินคาดคิด แต่ทำไมท่านเรย์กะถึงกอดคานอยู่เดียวดายแบบนี้ล่ะคะ 55555555555555 โถ สงสารและเอ็นดูเหลือเกิน ทูนหัวของบ่าว

พอมาเอ็นโจยื่นเครื่องดื่มมาให้และเนียนชมอีกแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ตายค่ะกู ตายๆๆๆๆๆๆๆ กูตายแล้ว กูตายอย่างมีความสุขแล้ว //ไม่ๆๆๆๆๆๆ กูยังตายไม่ได้จนกว่าจะถึงตอนจบ

การเดินดุ่มๆมาหาเรย์กะคนเดียวนี่มันอะไรคะ ปกตินายตัวติดกับเพื่อนนายตลอดเลยไม่ใช่เหรอ เห็นเรย์กะเหนื่อยๆกำลังจะนั่งพักเลยหยิบเครื่องดื่มมาให้นี่แปลว่าคอยมองเขาตลอดเลยใช่มั้ยคะ ท่านเรย์กะไม่ได้เป็นทามะคัตสึระก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวได้ไปกับอุไดโซตามนิยายแล้วมันจะยุ่งเอานะคะ ยัยเอมะอยากเป็นก็ให้เป็นไปเถอะ มีเอ็นโจยืนข้างๆเริ่ดกว่าเห็นๆ

อะไรคือพาท่านอิมาริมาคะท่านพี่~~~ แล้วดูคำแนะนำตัวเองท่านอิมาริสิ เพื่อนที่ตัดกันไม่ขาด ตัดกันไม่ขาดแน่ใจนะคะว่าแค่เพื่อนนน มีเตือนเรื่องโดนแทงกันด้วยไม่ว่าจะเป็นท่านพี่แทงเองหรือท่านพี่ไปนั่งเฝ้าท่านอิมาริที่ถูกแทงก็ดีทั้งนั้นค่า//ซู้ดดด สูดกาว แถมอะไรคือหลังส่งน้องๆเสร็จก็ไปเดทสองต่อสองกันคะ เรืออิมาริท่านพี่วิ่งฉิวๆแบบไม่สงสารน้องสาวเลยค่า
งานชมหิ่งห้อย.. สกิลเรย์กะเมินแมกซ์หักธงไม่ดูตาม้าตาเรือมาอีกแล้ว ทีกับคนแก่เคลิ้มแต่พอคนรุ่นเดียวกันไม่มีแม้แต่บทบรรยายนี่คืออะไร แล้วเอนโจฉันเห็นหางนายนะยะ ปกติอยู่กับคาบุรากิไม่ใช่เหรอนี่วิ่งมาหาท่านเรย์กะก่อนเลย ฟฟฟฟฟ รู้ว่าคาบุรากิอยู่ไหนแต่ไม่ไปหาเลยอยู่กับท่านเรย์กะตั้งนานสองนานมีเนียนชวนไปดูหิ่งห้อยด้วย ฟฟฟฟฟฟ ฮิโยโกะซามะคะให้เขาได้กันเถอะเผานายคานไปปปป

โมเม้นท่านพี่อิมาริชัดมากจนใจสั่น โอ้ยยยยย กูใจสั่นจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ส่วนท่านเอนโจตอนนี้แอร้ยมากกกกกกกกกกกก กุจะตายเลี้ยวววววว

ท่านพี่กับอิมารินี่กิ๊กกันอยู่ป่ะวะ กูไม่อยากฟันธงเข้าข้างตัวเอง 555555555555

เอ็นโจนี่กูก๊าวฉากเอาเครื่องดื่มมาให้เรย์กะแล้วพูดว่าเชิญครับมากๆ โครตบริการเลย ผู้หญิงเหนื่อยๆหย่อนตัวลงนั่ง ยื่นน้ำให้ทันที แถมยังชวนไปดูหิ่งห้อยด้วย ไม่ใช่เฮียวบุเคียวโนะมิยะแล้ว แต่เป็นฮิคารุ เก็นจิแล้วล่ะมั้งงงงง 555555555555555 ทรีตสาวดีขนาดนี้ แล้วปกติเรย์กะจะเป็นที่รักของสัตว์??นี่หว่า ทำไมหิ่งห้อยถึงหนีวะ ถถถถถถถถถถ ตอนท้ายๆกูขัดใจยัยประธานนี่จะโผล่มาทำไมวะ คนเขาจีบกันอยู่เสือกมาขัดจังหวะ กูล่ะขุ่นเคือง

>>832 เออปกติเหล่าสัตว์ชอบเรย์กะนะ หรือว่าโดนรัศมีจอมมารไล่วะ เอ๊ะ! นี่หรือเปล่าสาเหตุที่หนุ่มๆไม่กล้าเข้าใกล้เรย์กะ ซู๊ตตตตตตต

>>832 หิ่งห้อยมันสัญลักษณ์ความรักด้วยป่าววะ (กูเดา) เลยหนีกระเจิง ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

แล้วท่านพี่ช่วงนึงเอาแต่จิ้มโทรศัพท์นี่เรื่องงานหรือคุยกับท่านอิมาริ ถ้าคุยกับอิมารินี่เห็นแฟนดีกว่าน้องสาวนะเอิงเอย กูจิ้นมาก นอกจากเรือเอ็นโจแล้วกูขอขึ้นเรืออิมาริท่านพี่อย่างไม่ลังเล ท่านอิมาริดูเจ้าชู้มากอ่ะ ใครจะมาปราบได้นอกจากท่านเพ่ววว

ถ้าจารย์ฮิโยโกะออกมาบอกว่าอิมาริกับท่านพี่เป็นแฟนกันอยู่ กูจะไม่แปลกใจเลย

>>834 กูว่าไม่ใช่นะมึง แต่เรื่องงามๆโรแมนติกอะไรงี้หลักหนีเรย์กะมากกว่าว่ะ 5555555

ตอน139กูจะไม่จิ้นท่านพี่กับท่านอิมาริแล้วนะ แต่มาแบบนี้ใจกูสั่นมากก
เอ็นโจชัดมากอ่าา ตอนนี้นายชัดเจนขึ้นเยอะเลยย มีแรงพายเรือออ

กูมั่นใจว่าเอ็นโจจีบเรย์กะแล้วแน่ๆ แต่แม่คุณพยายามหนีซะเหลือเกินเลยไม่คืบหน้า ดูตอนนี้ก็ไม่ค่อยชงมาซายะให้เรย์กะเท่าไหร่แล้วด้วย ที่พูดถึงมาซายะก็แค่แหย่เรย์กะเล่นและหาข้ออ้างคุยกับเขานั่นล่ะ

ท่านพี่กับท่านอิมาริต้องมีซัมติง

ตกลงจีบแน่แล้ว ชอบเขาแล้วสินะ โอ๊ย กูสับสนกับเอ็นโจเหลือเกิน

เหมือนพยายาม​ชงคาบุรากิ แต่ยื่นน้ำให้ ชมชุดเขา แถมยังยืนดูหิ่งห้อย​ด้วยกัน โอ๊ยยยยย เขาอ่อยขนาดนี้​แล้ว​ ท่านเรย์กะรีบตกลงปลงใจเถอะค่ะ ตัดหน้าริรินะและไมฮามะไปเลย!

กูใจสั่นรัวๆเลยตอน139เนี่ย เค้าอยู่กันสองต่อสองตั้งนานแน่ะ โอ้ยยยยย กูเขินนนนนนนนนนน ต้องคอยมองตลอดแน่ๆเลยว่ะ ถึงขนาดที่พอนั่งลงแล้วก็ยื่นน้ำมาให้เนี่ยยยยยย แงงงงงงง้ ทำไมสุภาพบุรุษแบบเน้ มันจะมีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้เรย์กะหันมาสนใจเอ็นโจมากกว่านี้มั้ยว่ะ ฮรือออออ แต่เอ็นโจรุกแบบนี้กูก็มีแรงพายเรือต่อแล้วววว

ปล.ทิ้งท้ายได้ลงแดงมากกกก ท่านโยโกะพาสมาชิกPivoineมาทำไมคะ!?!!

>>842 อาจจะต้องรอจนเอ็นโจกลายเป็นคุณลุงมาดเนี้ยบ​ตามสเป็คชอบผู้ใหญ่​ของเรย์กะ ถถถถถถ

>>843 จะให้เรย์กะกอดคานนานขนาดนั้นเลยหรือ ถถถถ

ไปเรียกแฟนมาแล้วอิมาริโผล่มานี่คือแฟนท่านพี่สินะ อิมาริคาสโนว่ามากกกกกกกก สมควรโดนเมียกำราบเป็นที่สุด แถมไปเที่ยวกับน้องๆเสร็จก็ไปเดทกันต่อด้วย ไปไหนคะ อยากรู้จัง 555555555555555

กูกรี๊ดโมเมนต์เอ็นโจเรย์กะตอนนี้ชิบหาย เห็นเขานั่งปุ๊บเอาน้ำให้ปั๊บ นี่มองมาตลอดเลยใช่มั้ยคะถึงรู้ว่าเหนื่อย แถมมีการชมชุดเขาอีก โฮ้ยยยยยยยย พูดถึงคาบุรากิคือจะแซวใช่มะ ไม่ได้ชงให้เพื่อนตัวเองใช่มะ หรือจะมาหยั่งเชิงว่าเรย์กะชอบคาบุรากิอยู่ ก็เขาบอกไปแล้วไงว่าไม่ได้มองหาน่ะ แล้วปกตินายอยู่กับเพื่อนนายตลอดเวลาเลยนี่ รู้ว่าเพื่อนอยู่ทางไหน ถ้าจะชงก็ควรสะกิดเพื่อนให้ไปทักเขาสิ ไม่ใช่เดินมาคนเดียวเพื่อจะพาไปทักแบบนี้ ใช้เพื่อนมาบังหน้าเพื่อคุยกับสาวอีกแล้วนะนาย แต่ไม่เป็นไร คุยไปเยอะๆเลย กูชอบ

ช่วงหลังไม่ค่อยมีมุมมองท่านพี่บ้างเลย กูรู้สึกเหี่ยวแห้ง

ท่านพี่กับอิมารินี่ ไม่ว่าจากอฟช หรือฟิคทำไมอารมรืมันคล้ายกันจังมะ แฟนกันแล้วแน่ๆ

กุว่าถ้าเรย์กะมีลูกกับเอ็นโจคงต้องมีอย่างน้อยสองคน คนนึงดูแลธุรกิจตระกูลพ่อ อีกคนดูแลของแม่งี้ ยังไงท่านพี่คงได้กับท่านอิมาริ เเฮ่กๆๆ ซู๊ตตตตตตตต

ต้องการมุมมองของเอ็นโจบ้างอะ เอาแค่ฟิคก็ยังดี

>>848 ตั้งทีมฟุตบอลไปเลย ผลิตเทวดาน้อยๆกับตุ๊กตาน้อยๆออกมา ต้องโดนคุณยายจับแต่งตัวเป็นตุ๊กตาฝรั่งเศสกันหมดแน่ๆ 5555

>>849 จัด

งานชมหิ่งห้อยได้เริ่มขึ้น วันนี้คุณคิโชวอินอยู่ในชุดกิโมโนดูน่ารักแปลกตาขนละสายตาไม่ได้เลย เธอเดินวนหลายรอบ มองไปเรื่อยๆเห็นเหมือนเธอจะเหนื่อยแล้ว พอเธอนั่งพักเลยถือโอกาสเดินเข้าไปหาพร้อมกับเครื่องดื่มในมือ ถ้าเข้าไปเฉยๆตัวเปล่าๆก็โดนระแวงไปเสียทุกที

หลังจากทักทายกันไปเล็กน้อย เห็นคุณคิโชวอินมองไปรอบๆ เลยอดพูดถึงมาซายะไม่ได้ ผลตอบกลับคือหน้าตาที่บูดบึ้งคิ้วขมวดมุมปากกระตุกทันที ดูแล้วตลกสุดๆ ผมชอบพูดเรื่องมายาซะกับเธอมากเพราะปฏิกิริยาของคุณคิโชวอินจะแสดงออกชัดมากว่า ไม่อยากยุ่งด้วย เหมือนลูกแกะน้อยทีกำลังสั่นกลัวแต่ก็พยายามขู่ไปพร้อมกัน ดูแล้วน่าเอ็นดูอย่างน่าประหลาด

ยกมือขึ้นปิดปากลอบยิ้มกับตัวเอง

ถือโอกาสไปดูหิ่งห้อยด้วยกัน คุณคิโชวอินดูตื่นเต้นมากๆพยายามเข้าไปหาแต่หิ่งห้อยกลับหนีไปหมด เธอพยายามทำซ้ำๆแต่ผลก็เป็นเช่นเดิม สีหน้าสิ้นหวังนั่นมันอะไรน่ะ จะตลกเกินไปแล้วนะ คุณคิโชวอิน

สุดท้ายก็กลั้นขำไม่ไหว คุณคิโชวอินเหลือบตามามองอย่างเคืองๆ

ตอนนั้นเองก็เห็นไมฮามะโดนหิ่งห้อยเกาะทั้งตัว คุณคิโชวอินก็เหมือนหูลู่หางตก พึมพำเบาๆว่าแพ้แล้ว ทำท่าเหมือนโลกกำลังแหลกสลาย แต่มันก็แค่เล็กน้อยจนคนนอกดูไม่ออกหรืออาจตีความเป็นอย่างอื่น แต่ผมที่เฝ้ามองเธอมาตลอดน่ะรู้ดี ว่าเธอทำลังซึมและหดหู่อยู่ ช่างผิดภาพลักษณ์จักรพรรดินีที่ทุกคนพูดถึงจริงๆนะ

อา ช่วยอย่าน่ารักไปมากกว่านี้ได้ไหมครับ คุณคิโชวอิน....

>>849 เอ็นโจนี่เขียนยากว่ะ เดาความคิดฮีไม่ออกจริงๆ จะชอบ ไม่ชอบ ไม่ได้รู้สึกอะไร มีจุดประสงค์อะไรก็ยังไม่รู้เลย กูก็งงๆกับฮีเหมือนกัน ทำเหมือนจะชอบแต่ก็ไม่ได้จีบ ดูเหมือนไม่ได้คิดอะไรแต่ก็ชอบมาวนเวียนใกล้ๆ คอยชงให้เพื่อนแต่ก็ไปเรียกร้องความสนใจจากเขา มันดูคลุมเครือบอกไม่ถูกจริงๆ อาจจะต้องรอไปถึงตอนจบจะได้เห็นอะไรในใจของอีตานี่ก็ได้

กูมโนว่าถ้าฮีชอบเรย์กะจริงๆน่าจะคลั่งรักไม่แพ้คาบุรากิเลยล่ะ แต่แสดงออกมาตรงๆแบบคาบุรากิไม่ได้เพราะเรย์กะชอบผู้ชายนุ่มนวลอ่อนโยนใจดี และเรย์กะซื่อบื้อมากไม่รู้ว่าเขาอ่อยอยู่แบบอ้อมๆ แถมชอบมองข้ามฮีไปหาผู้ชายอื่นอยู่เรื่อย เอ็นโจคงงอนหน่อยๆ แถมเสียเซลฟ์ด้วยมั้ง เกิดมามีแต่คนมารุมรัก มีแต่คนสนใจ เจอเรย์กะเมินตัวเองไปแถมยังดูแหยงๆไม่อยากเข้าใกล้ด้วยก็คงอยากเล่นด้วย ถ้าเรย์กะไปกรี๊ดๆเอ็นโจคาบุรากิตั้งแต่ต้นเหมือนสาวๆอื่น สองหนุ่มนี่คงไม่มีวันชายตาแลชัวร์ๆ ผู้ชายยังไงก็เป็นฝ่ายตามไม่ใช่ถูกตาม มันไม่เร้าใจ 55555555555555555

>>851 โฮกกกกกกก ฟหกดเ้าสสว ชอบก็ให้แม่มาขอเลยซิคะะะะ
มึงทำดีย์ มาให้จุ๊บกระหม่อม​สักทีซิ

>>852 ยากจริง​นั่นแหละ​ ตลอดที่ผ่านมาอมพะนำ​ไม่เคยเผยไต๋สักครั้งว่าคิดไรอยู่ ไม่เหมือน​คาบุรากิที่แสดงความบ้าอย่างชัดเจน​(แต่คนอื่นๆดันจับไม่ได้​ ถถถ)
กูเทหมดหน้าตักละว่าชอบ แค่เริ่มชอบตั้งแต่​ตอนไหน​เนี่ยแหละ น่าสนใจ ส่วนที่แสดงออกไม่ได้​นี่อาจจะเพราะ​ประเด็น *สปอยล์​* ก็ได้​
.
.
.
.
.
.
เรื่อง​คู่หมั้น​อะ

ถ้ากุแต่งฟิคท่านอิมาริท่านพี่จะได้ไหม มีจูบด้วย กุเขิน 555

ถาม ๆ ขอคนสปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อยากรู้เรื่องคู่หมั้นเอ็นโจมากเลยอ่ะ ปิ๊ง ๆ

>>855 เรื่องสปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อยากรู้ในแง่ไหนล่ะ ถ้าตอนปรากฎตัวครั้งแรกก็อีกประมาณ20ตอน เป็นสาวสวยผู้งดงามน่าปกป้อง และเป็นญาติกับเอ็นโจ ซึ่งทำให้ชวนคิดว่าปัญหาทางบ้านของเอ็นโจช่วงนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องว่าที่คู่หมั้นนี่รึเปล่า

>>856 ขอบคุณมากกกกกก นี้คืออยากรู้มากแต่ไม่ว่าจะยังไงจะพายเรือเอ็นโจต่อไปปปป ซู้ตตตตตตตต

>>851 ตายแล้วววววว กูเนี่ยจะตาย 55555555555 แม่งงงเขินนนนนนนน กูรักมึงงงงงมากอดที

>>849 กูมโนให้ //ยื่นบ้องตะลุยอวกาศให้ไปทัวร์อวกาศด้วยกัน

ถ้าพูดถึงคิโชวอิน เรย์กะ สิ่งแรกที่ผมจำได้คือเด็กผู้หญิงที่เหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศส ผมม้วนลอน ผิวขาวเหมือนกระเบื้องเคลือบ ตอนเธอนั่งเฉยๆก็เหมือนตุ๊กตาขนาดเท่าคนจริงนั่นล่ะ ติดจะน่ากลัวด้วยซ้ำ แต่พอเธอยิ้มแล้ว มันน่ารักเอามากๆเลย

แต่เจอกันครั้งแรก ผมก็ได้ยินเธอหลุดปากพูดอะไรเรื่องย้อมผม ไม่เข้าใจเลย เธอคิดจะย้อมผมตัวเองให้กลายเป็นสีทองจะได้ครบสูตรตุ๊กตางั้นเหรอ

ตอนอยู่ในสโมสร รูปลักษณ์ที่เด่นสะดุดตาเช่นนั้นทำให้อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเธอเป็นครั้งคราว คิโชวอิน เรย์กะมักจะนั่งอยู่คนเดียว และเธอชอบเหลือบมองไปทางมาซายะเสมอ จากนั้นก็หัวเราะคิกคัก ผมถึงได้หมดความสนใจจากเธอทันที ยัยนี่ก็คงเป็นหนึ่งในคนที่มาแอบชอบมาซายะอยู่ แต่ดูเหมือนคงจะอาย จึงไม่กล้ามาสานสัมพันธ์หรือพูดด้วยแบบคนอื่นๆ ได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ ก็ดีแล้วล่ะ จะได้ไม่มีตัวน่ารำคาญเพิ่มขึ้นมาให้หนักใจอีกหนึ่ง ขอให้อยู่ห่างๆแบบนั้นไปตลอดเลยนะ

อย่างไรก็ดี ถึงพวกเราจะไม่ได้ข้องเกี่ยวกัน แต่เด็กผู้หญิงที่อยู่กลุ่มเดียวกับเธอนั้นชอบเข้ามาใกล้ชิดพวกเราทุกครั้งที่มีโอกาส คิโชวอิน เรย์กะก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไร ผมไม่แน่ใจว่านี่คือแผนของเธอที่ใช้ให้ลูกสมุนของตัวเองมาสืบข่าวอะไรหรือไม่ แต่ก็ปฎิบัติตัวกับพวกเธออย่าสุภาพไม่เกินเลยมากไปกว่านั้น คงไม่ดีแน่ถ้าผมให้ความสนิทสนมกับคนใดคนหนึ่งมากเกินไป มันจะมีเรื่องวุ่นวายอีกหลายอย่างตามมา ให้มาทนฟังคำพร่ำเพ้อจากเด็กผู้หญิงที่ร้องไห้โฮเพราะน้อยใจแบบนั้นน่ะไม่เอาด้วยหรอก

อย่างไรก็ตาม งานเลี้ยงของ pivoine ได้มาถึง ผมกับมาซายะไปร่วมด้วย และได้เห็นคิโชวอิน เรย์กะเคียงคู่มากับท่านพี่ของเธอ สองคนนั้นไปสั่นกระดิ่งด้วยกันดูชื่นมื่น มีคนพูดว่าเหมือนคู่รักบ่าวสาวทำเอามาซายะมองตาลุกด้วยความอิจฉา พึมพำว่าอยากสั่นกระดิ่งกับยูริเอะด้วย

ท่าทีของเธอตอนอยู่ในสโมสรและตอนอยู่กับพี่ชายนั้นเหมือนคนละคนกัน คิโชวอิน เรย์กะดูสนุกสนานอย่างที่ไม่เคยเป็น ปกติเธอมักจะยิ้มน้อยๆและมีท่าทีเยือกเย็นเป็นกุลสตรี แต่เธอชักชวนพี่ชายไปเต้นรำกลางฟลอร์ด้วยสีหน้าสนุกสนาน ผมเพิ่งสังเกตว่าคิโชวอิน เรย์กะมีลักยิ้มอยู่บนแก้ม เวลายิ้มกว้างก็ดูสดใสทำให้ผมเริ่มคิดว่ายัยนี่ก็น่ารักดีเหมือนกัน

พอเต้นจบ เธอหันมาเห็นพวกเราพอดีก็ตัวแข็งทื่อเหมือนถูกสาป แล้วก็สะบัดหน้าหนีไปด้วยท่าทางเมินกันสุดๆ แต่ท่าเดินเธอตลกมากจนผมหลุดขำออกมา มาซายะที่เอาแต่จดจ่ออยู่แต่กับยูริเอะไม่ได้สังเกตอะไรเรื่องนี้

วันแล้ววันเล่าผ่านไป เราก็ยังนั่งกันคนละฟากในห้องสโมสร จนกระทั่งมาซายะไปตะโกนใส่หน้าเธอ คุณคิโชวอินที่กลัวจนลนลานหลุดปากพูดเรื่องไอระกับยูริเอะออกมา มาซายะหูผึ่งทันที เกี่ยวกับยูริเอะเขาก็จะเป็นแบบนี้เสมอนั่นล่ะ

เราสามคนนั่งวางแผนง้องอนยูริเอะด้วยกันในห้องสโมสร เห็นคุณคิโชวอินดูกลัวๆมาซายะที่ทำหน้ายักษ์ใส่ก็เลยปรามๆไว้บ้าง แต่พอบอกว่าคุณคิโชวอินจะได้รับคำขอบคุณจากมาซายะที่หลงใหล คุณคิโชวอินเปลี่ยนสีหน้าทันที

"ก็ไม่ได้ปลื้มอะไรหรอกนะคะ"

คุณคิโชวอินดูจะเซ็งๆไม่น้อย พอบอกว่าเห็นชอบมองมาซายะบ่อยๆเธอก็ยิ่งทำสีหน้าเหม็นเบื่อออกมา แล้วก็เอาหน้ายิ้มแย้มของคุณหนูมากลบไว้อย่างรวดเร็ว พอหลุดพ้นจากสายตามาซายะมาได้ก็ทำเหมือนโล่งใจมากเสียอย่างนั้น สีหน้าพวกนั้นอยู่ในสายตาของผมหมดทุกอย่าง ไม่เข้าใจเลย หรือนี่จะเป็นการเรียกร้องความสนใจจากพวกเรากันนะ

เรื่องที่ถูกใช้ให้ไปสืบ คุณคิโชวอินก็ทำมาอย่างเรียบร้อย แล้วก็ให้คำแนะนำดีๆกับมาซายะไปด้วย แต่พอถูกชวนไปซื้อของด้วยกัน เธอกลับปฎิเสธแล้วหายไปจากชีวิตของพวกเราเลย

งานกีฬาสีใกล้เข้ามา ดูเหมือนว่าคุณคิโชวอินจะถูกขอร้องให้เป็นกรรมการช่วยงานด้วย ทั้งที่จะปฎิเสธไปก็ได้ แต่ก็ยอมทำ ผมชักอยากรู้ว่าจริงๆแล้วยัยนี่เป็นคนยังไงนะก็เลยยอมรับคำขอร้องให้เป็นกรรมการด้วยกัน อย่างน้อยก็ขอลองตรวจสอบดูสักหน่อย

ผู้หญิงก็มารุมล้อมผมเช่นเคย แต่คุณคิโชวอินกลับไม่ชายตาแลมาทางนี้สักนิด หอบเอาเอกสารตั้งเบ้อเริ่มไปจัดการคนเดียวจนหมดสิ้น แม้จะถูกโยนงานให้ก็ไม่ปริปากบ่น และมีคนมารายงานเรื่องปัญหาเรื่องงานให้กรรมการอย่างเราช่วยเคลียร์ คราวแรกผมก็ว่าจะไปเอง พอละสายตาไปแค่หน่อยเดียว คุณคิโชวอินก็หายไปแล้ว

ห้องที่มีปัญหาคือห้องของคาซึรางิ ผมคิดว่าคุณคิโชวอินไม่น่าจะไหวก็เลยลุกตามออกไปด้วย และก็เป็นไปตามคาด ยังดีที่ทุกคนฟังผม และพอช่วยแก้ปัญหาได้ เธอกลับเหน็บแนมเล็กน้อยเรื่องสาวๆที่รุมล้อมผม ไม่สงสัยเลยว่าทำไมคุณคิโชวอินถึงโกรธเพราะพวกนั้นก็ทิ้งปัญหาไว้ให้ตามแก้เยอะแยะไปหมด แต่พอบอกว่าจะช่วย กลับถูกปฎิเสธเสียอย่างนั้น ดูท่าจะไม่ได้เรียกร้องความสนใจด้วยสิ

ต่อมา เราไปทัศนศึกษากันทั้งชั้นปีที่นารา ได้ยินจากหัวหน้าห้องของมาซายะว่าคุณคิโชวอินช่วยปรามเด็กผู้หญิงที่วุ่นวาย พวกนั้นดูสงบเสงี่ยมกว่าเดิมหลังจากที่คุณคิโชวอินพูดไป ทำเอาผมทึ่งเล็กน้อย แต่กำลังตั้งใจมองเธออย่างพิจารณา ก็เห็นคุณคิโชวอินถูกกวางรุมล้อมแย่งเอาแครกเกอร์ในมือ เพื่อนผู้หญิงของเธอกรี๊ดกร๊าดและแตกฮือไปคนละทาง

และคุณคิโชวอินผู้สง่างาม หัวหน้าของเหล่าเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ถูกกวางเตะและขวิดจนหมดสภาพ ต้องลุกขึ้นมายืนแบบทุลักทุเลนั้นทำเอามาซายะกดถ่ายรูปไว้เลย ผมเองก็ถ่ายเก็บไว้ด้วย มันตลกมากจริงๆกับใบหน้าเหวอๆของเธอที่ไม่ได้เห็นบ่อยนัก

คุณคิโชวอินตอนอยู่คนเดียวมักจะมีสีหน้าหลากหลาย บางทีก็เหมือนคิดอะไรอยู่คนเดียวแล้วหลุดขำออกมา บางทีก็บ่นอะไรพึมพำ ดูตลกและก็น่าสนใจไปพร้อมๆกัน พอรู้ตัวอีกที ผมก็คอยแต่จะมองหาคุณคิโชวอินอยู่เรื่อย

และเพราะมองแต่คุณคิโชวอิน ผมก็ได้รู้ว่าเธอมองไปยังประธานนักเรียนของม.ต้นบ่อยๆ เดาความรู้สึกเธอได้ไม่ยากเลยเพราะมันแสดงออกมาหมด คุณคิโชวอินที่ตกอยู่ในห้วงรักให้ความรู้สึกแปลกใหม่พอสมควร ตกลงไม่ได้คิดอะไรกับมาซายะหรือผมจริงๆสินะ

แต่พอคิดแบบนั้นขึ้นมาก็รู้สึกแปลกๆ ยิ่งเห็นเธอทำท่ามีความสุขทุกครั้งที่เข้าใกล้โทโมเอะ เซ็นจุคนนั้นก็ยิ่งหงุดหงิดจนไม่อยากมอง ลงท้ายผมก็หลบหน้าเธออย่างที่เธอชอบทำกับพวกผมบ้าง

ไม่ได้ผลแฮะ เธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ

โทษทัณฑ์จากการที่เธอไปแอบชอบผู้ชายคนนั้นคือผลคะแนนที่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว ไม่มีชื่อติดบอร์ดตรงไหนเลย

เป็นไปตามคาด คุณคิโชวอินที่หลงระเริงในความรักถูกอาจารย์เรียกพบและให้เรียนเสริมตอนฤดูร้อน ตอนที่เดินสวนกันผมก็ได้เห็นสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของเธอ แต่ผมไม่สงสารหรอกนะ นี่คือสิ่งที่ต้องชดใช้ให้กับความรู้สึกหงุดหงิดของผม

ดูท่าคุณคิโชวอินจะไม่ได้รับบทเรียนอะไรจากความรักครั้งนี้เลย เธอก็ยังวนเวียนไปหาเจ้าโทโมเอะอยู่เรื่อย คอยเชียร์อย่างออกนอกหน้าในกีฬาขี่ม้าส่งเมือง แต่อยู่ๆวันหนึ่ง เธอก็เลิกทำตัวแบบนั้นไป

คงจะไปรู้ว่าโทโมเอะคนนั้นมีแฟนอยู่แล้วล่ะสิ

การที่คุณคิโชวอินอกหัก ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น คุณคิโชวอินดูท่าทางจะทำใจได้รวดเร็วพอสมควร เพราะไม่ได้ฟูมฟายร้องไห้อะไร แถมยังสนิทกับแฟนของโทโมเอะมากขึ้นกว่าเดิมด้วย ช่างแปลกดีจริงๆ

พอเข้าชั้นม.2 ผมก็ได้เปลี่ยนห้องไปอยู่ห้องเดียวกับเธอ คุณคิโชวอินดูท่าทางไม่ชอบเลยที่ต้องมาอยู่ในห้องอันเต็มไปด้วยเสียงรบกวนอย่างนี้ นักเรียนหญิงในห้องก็วุ่นวายอยากอยู่กลุ่มเดียวกับผม ทั้งผมและคุณคิโชวอินก็เลยหลบหนีไปอยู่ที่สโมสรกันซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ยังเป็นการนั่งกันห่างๆเหมือนเดิม ไม่ได้คุยอะไรกัน

วันหนึ่งที่ไอระกำลังคุยกับคุณคิโชวอิน ผมก็สบโอกาสที่จะเข้าไปคุยด้วย ทักทายไอระ และคุยกับคุณคิโชวอิน สองคนนี้กำลังคุยกันเรื่องของผมและสาวๆที่รุมล้อมอยู่พอดี พอไอระแซวเรื่องนี้ ผมก็เลยพูดขึ้นว่าให้ช่วยจัดการพวกผู้หญิงหน่อย แต่คุณคิโชวอินปฎิเสธพร้อมกับรอยยิ้ม

ทีตอนเตือนสาวๆในเรียวกังเรื่องมาซายะก็ยังทำได้เลยนี่นา แต่พอเป็นเรื่องของผมนี่ทำไม่ได้งั้นเหรอ

ก็ได้ งั้นก็จงวุ่นวายเพราะเรื่องของมาซายะไปเถอะนะ

ผมเลยยกเรื่องลูกพี่ลูกน้องของเธอที่มาสร้างความรำคาญใจให้กับพวกเราขึ้นมาแทน คุณคิโชวอินทำตาโตอย่างตกใจ เป็นไปตามคาดที่เธอจะเที่ยวไปก้มหัวขอโทษคนอื่นจากเรื่องที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอก่อแบบไม่หยุดหย่อน ผมมองดูเธอดิ้นรนอยู่เงียบๆ รู้สึกสนุกที่ทำให้ชีวิตเธอปั่นป่วน นี่ก็เป็นการเอาคืนอีกอย่างหนึ่งเหมือนกัน

หลายวันต่อมา เธอก็เข้ามาก้มศีรษะขอโทษมาซายะต่อหน้าผู้คนจำนวนมากในสโมสร มาซายะไม่ได้โกรธอะไร คุณคิโชวอินก็ดูโล่งใจขึ้นมา แต่ปัญหาก็ยังตามเธอมาอีกเมื่อลูกพี่ลูกน้องมารออยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าสโมสร คุณคิโชวอินเดินออกไปจัดการกับปัญหาทันที และผมก็ลุกตามเธอไปด้วยเหมือนอย่างตอนนั้น

ความสามารถของเธอใช้ได้แค่กับพวกเด็กหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย แต่กับพวกดื้อด้านไม่ฟังใคร คุณคิโชวอินน่ะไม่ไหวหรอก

ได้ผมช่วยพูด ลูกพี่ลูกน้องของเธอก็ยอมรามือไปจากเรื่องนี้ง่ายๆ คุณคิโชวอินก็ดูโล่งใจขึ้นมาตอนที่ขอบคุณผม แต่คิดเหรอว่าแค่คำขอบคุณจะสามารถตอบแทนกับเรื่องที่ผมช่วยเธอได้ คิดง่ายเกินไปรึเปล่า

พอบอกว่าเธอติดหนี้บุญคุณผม และซักวันจะเอาคืน คุณคิโชวอินก็ทำหน้าเหวอไปเลย ผมต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่ และคิดด้วยว่าจะให้เธอชดใช้ด้วยอะไรดี ก็ประจวบเหมาะกับที่คุณคิโชวอินตกไปอยู่ห้องเดียวกับมาซายะเมื่อเลื่อนขึ้นชั้น ม.3 จนได้

นี่ไง เรื่องที่จะทำให้คุณคิโชวอินวุ่นวาย

ผมไปเชื้อเชิญเธอมาจากกลุ่มของสาวๆ คุณคิโชวอินที่มีรอยยิ้มสบายๆเดินมาด้วยกัน แต่ดวงตากลับฉายแววว่าไม่อยากไปแบบเด่นชัด

ผมบอกให้เธอเป็นกรรมการห้องของมาซายะ พอเธอตั้งท่าจะขัดขืน ผมก็เอาบุญคุณมาอ้าง คุณคิโชวอินอ้าปากพะงาบๆอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตกลงด้วยท่าทีโศกสลด ทำหน้าแบบนี้ก็ดูตลกอีกแล้ว ผมหัวเราะอยู่ในใจแต่ก็ยิ้มให้คุณคิโชวอินแบบนุ่มนวล

ไม่นานเกินรอเลย ที่เธอจะมีปัญหากับคุณซึรุฮานะที่คอยมากรี๊ดกร๊าดมาซายะในห้องเรียนจนสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น แต่ผมคาดการณ์ผิดไปหน่อยในเรื่องที่คุณคิโชวอินเวลาโมโหจนปรอทแตกจะสามารถทำอะไรได้บ้าง

หลังจากจัดการคุณซึรุฮานะ เธอบุกมาที่ห้องสโมสรเหมือนพายุพัด ด่ามาซายะฉอดๆทั้งที่ปกติจะหลบเลี่ยงไม่ยอมพูดด้วย พอผมช่วยไกล่เกลี่ยให้ทั้งคู่ใจเย็นลง เธอก็หันขวับมาจัดการผมเป็นรายต่อไป และกลับออกไปจากห้องสโมสรด้วยความโกรธที่ไม่ลดลงเลย

ผมกับมาซายะมาปรึกษากัน ได้ข้อสรุปที่ว่าเราสมควรไปขอโทษคุณคิโชวอินด้วยกันทั้งคู่ คุณคิโชวอินดูตกใจมากที่ถูกมาซายะเขกหัว แต่พอผมเสนอให้เธอต่อยผมทีหนึ่งเป็นการเอาคืนที่ทำให้เธอเดือดร้อน คุณคิโชวอินมีท่าทีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

ดวงตาเธอวาววับเมื่อได้ยินว่าผมจะไม่ถือโทษโกรธเคืองหรือยกเรื่องนี้มาคิดบัญชีทีหลัง คงกะเอาคืนเต็มที่เลยสินะ ผมหลับตา ยื่นหน้าไปให้เธอต่อย หมัดของผู้หญิงคงไม่แรงอะไรนักหนาหรอก

เกินคาดอีกครั้งเมื่อคุณคิโชวอินต่อยผมเข้าที่ท้อง ถึงจะไม่ได้แรงมากมายแต่เมื่อต่อยถูกจุดก็เล่นเอาจุกไปเหมือนกัน

คุณคิโชวอินมีสีหน้าสบายใจ และพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานเป็นการเยาะเย้ย จากนั้นก็เดินตัวปลิวกลับห้องไปไม่หันมาดูดำดูดี

ผมได้แต่คิดในใจว่าไม่ควรไปทำให้เธอโกรธอีกเป็นครั้งที่สอง

>>859-861 มึง มึงเก็บทุกรายละเอียดเลย มึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มันดีมาก ดีมาก ดีมากๆ ดีโคตร ดีต่อใจโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โอ้ยกูไม่ไหวแล้ว จะขาดใจตาย ชอบประโยคนี้มาก >> ก็ได้ งั้นก็จงวุ่นวายเพราะเรื่องของมาซายะไปเถอะนะ โอ้ยยยย ตายแล้ววว ตายยย
พิมพ์ไม่เป็นเลยพออ่านจบ มันดีมากเลยมึงงง มึงงงงง แย้กๆๆๆๆๆๆๆ เอ็นโจหึงโคตรร้าย แต่ดูเหมือนอารมณ์หึงของท่านจอมมารจะส่งไปไม่ถึงเลย...
ฮืออ ตายแล้วจ้า ตายแล้ว มีความสุขมากค่า ฮือออออออ

>>862 ดีใจที่มึงชอบนะ ฮรืออออออ กูแดกกาวไปหมดโรงงานแล้วสำหรับการพิมพ์ฟิคอันมโนนี้ จริงๆแม่งยังไม่จบ แต่กูกำลังจะไปนอนแล้วเลยได้แค่นี้ ใครอยากต่อก็ต่อได้นะมึงงงงงงง กูก็อยากอ่านมุมมองมโนคนอื่นเช่นกัลลลลลลลลล

>>859-861 โอ๊ยยยยยย ตายยยยยๆๆๆๆ นี่ละที่กูต้องการ กรี๊ดดดดดดด ตอนเรื่องรุ่นพี่โทโมเอะนี่ โอ๊ยยยยย ฟหกดเเ่่าสววงสสา หึงละๆ กรี๊ดดดดด โคตรฟินนนนนนน กูรักมึงงงงงงงง

>>859-861 กุรักมึงงงง จูบหน่อยๆๆ แม่วเอ้ยกุดูบ้องไปยันอวกาศเลยสัส ฟินมากกุชอบชิบหาย มีความเอ็นโจสัสๆ ชั่วร้ายตั้งแต่เด็กสมกับเป็นจอมมาร แม่งเอ้ย โครตสโตรกเกอร์แห่งปี เอาโล่ไปเลยเอ็นโจซามะ ขี้หึงร้ายกาจมาก แม่งถ้าคบกันจริงๆก็สงสารเรย์กะ นี่มันคสพ.เหยื่อกับผู้ล่าชัดๆ

>>859-861 มึงงงง ดีงามชห กุชอบบ และกุฟินมากก ทำงานง่วงๆนี่ตื่นเลย
นี่แหละท่านเอ็นโจ ชอบตอนรุ่นพี่โทโมเอะ ที่บอกลองเมินเขาแต่ท่านเรย์กะไม่สนใจมากๆ กุหลุดขำเลยมึง 55555555555555555

>>859-861 โอ้ยยยยยยยยยยยยย แม่งตรงใจกูมากมึง อ่านแล้วก๊าวใจสัดๆ เอ็นโจของกูววววว หึงแรงหึงแบบไม่รู้ตัว อยากแกล้งสาวที่ตัวเองชอบ แอบสนใจเขา มองแต่เขา เขาไม่สนใจก็โกรธเขา นี่มันคือเอ็นโจแบบที่กูมโนไว้เลย อ๊ากกกก ใครก็ได้มาต่อบ้องกาวตะลุยอวกาศที โฮกกกกกก 'แต่ผมไม่สงสารหรอกนะ'<<<หึงงงง 'จงวุ่นวายเรื่องมาซายะไปเถอะนะ'<<<น้อยอกน้อยใจเลยพาล แม่งงงตั้ลล้ากกกก
>>854 แต่งเลยมึงงง

>>861 เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก โฮ้ยยย กุกำลังตายยย กำลังตายยยยย

>>859-861 มึงงงงงงงงกูขอเกาะไปทัวร์อวกาศด้วยยยยย ฮือออออออ เอาอีกๆๆๆๆ กูชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก กูรักมึงนะมาจุ๊บที ฮือออออออ แม่งงงงงโคตรน่ารักเลยยยยยย กูอ่านไปเขินไปโฮ้ยยบย กูช๊อบบบบบบบบบบบบ

>>859-861 อ๊ากกกกกกกกกกกกก ดีโคตรรรร ทำไมท่านเอ็นโจเป็นคนแบบเน้ ชอบนะคะะะ กราบมึง กอดมึง จะรอมึงมาต่อนะ แอร้ยยยยย

>>859-861 ตอนกูอ่านกูยิ้มไม่หุบเลยมึงงงง โอ๊ยยยย แต่งต่อๆ

อ่านฟิคของพวกมึงแล้วกูยิ้มไม่หุบเลยไอ้เหี้ย

>>859-861 ฟินนนนนนนนนน โอ๊ยแรงจ้ำไม้พายพุ่งระดับสิบข่าาาาาาาาา เรือแล่นหนักมากกกก ไม่ไหวแล้วข่าาาาา

ต่อจาก >>859-861 ไปตะลุยอวกาศกันต่อ //ซู้ด อาา

ดูท่าทางคาซึรางิจะจับได้ว่าผมชอบมองคุณคิโชวอินเป็นประจำ คาซึรางิผู้แสนจะเป็นรุ่นน้องที่เคารพนับถือผมและมาซายะเป็นอย่างมากถึงขั้นเทิดทูนเป็นไอดอลก็ถึงขั้นบุกไปหาเรื่องคุณคิโชวอินถึงที่ พูดใส่หน้าว่าคุณคิโชวอินน่ะไม่คู่ควรกับผมแม้แต่น้อย

คาซึรางิ ปากมากเกินไปแล้วนะ

ผมยังไม่ได้ลงโทษคาซึรางิเรื่องนี้ คุณคิโชวอินก็ชิงตัดหน้าไปเสียก่อน คาซึรางิมาโอดโอยฟ้องผมเสียยกใหญ่ที่ถูกเตะหน้าแข้งมา และยังบอกว่าคุณคิโชวอินนั้นเข้าใจผิดว่าคาซึรางิกับผมรักกันอยู่ในเชิงชู้สาวคู่รัก ผมทั้งฉุนทั้งขำ แต่ก็ตักเตือนคาซึรางิไม่ให้พูดเรื่องนี้อีก

ตั้งแต่ขึ้นม.4มา คุณคิโชวอินกับผมไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่เพราะเราเรียนคนละห้อง พอได้สวนกันตรงทางเดินก็อดที่จะแซวเรื่องคาซึรางิไม่ได้ คุณคิโชวอินพูดว่าไม่รู้เรื่องนี้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มที่ไม่อาจหลอกใครได้ว่าซื่อบริสุทธิ์ ผมรู้ว่าผู้หญิงที่เจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างเธอคงมีแผนไปจัดการความปากมากขี้ฟ้องของคาซึรางิด้วยตัวเองในภายหลังแน่นอน ผมก็เลยปล่อยให้เธอจัดการ ตัวเองมองดูอยู่ห่างๆ สมควรโดนแล้วล่ะคาซึรางิ

เรื่องของคุณคิโชวอินนั้นลอยมาเข้าหูให้ได้ยินอยู่เป็นประจำ ทั้งโดยตั้งใจและโดยไม่ตั้งใจ วันก่อนก็พูดถึงเรื่องเข้าชมรมกีฬากับเหล่ารุ่นพี่ pivoine อย่างตั้งอกตั้งใจ ผมกับมาซายะหันไปมองเธอทันที

เป็นที่รู้กันว่าคุณคิโชวอินมีสมรรถภาพทางร่างกายย่ำแย่ขนาดไหน และชมรมกีฬาของซุยรันก็ดุเดือดบ้าพลังกันไม่น้อย ขณะที่คิดว่าเธอน่ะเอาจริงเหรอ คุณคิโชวอินก็พูดออกมาด้วยตัวเองว่าไม่ไหว มาซายะกับผมถึงกับหลุดขำพรืดออกมากันเลยทีเดียว

คุณคิโชวอิน คุณนี่ตลกดีจริงๆ มาซายะก็คงคิดแบบเดียวกันกับผม

คุณคิโชวอินมองพวกผมแบบขุ่นเคืองหน่อยๆแล้วหันไปคุยกับรุ่นพี่ต่อ จากนั้นผมก็ได้ยินว่าเธอไปหาชมรมสายศิลป์แทน แต่ดูเหมือนไม่มีใครอยากต้อนรับเธอเข้าชมรมสักคน ลงท้ายก็ไปจบที่ชมรมงานฝีมือ นั่งเย็บปักถักร้อยที่ดูสมเป็นกุลสตรี

ผลจากการเข้าชมรมของเธอก็ได้เลื่องลือกันไปทั่วสังคมชั้นสูง ในรูปแบบการคุยโม้ของท่านประธานคิโชวอินที่บอกว่าลูกสาวถักตุ๊กตาให้พ่อ และยังมีผลิตภัณฑ์งานฝีมืออื่นๆอีกมากมายที่ได้รับและขนมอบฝีมือเธอเอง พอมาซายะแซวเธอเรื่องฟาเธอร์ค่อน คุณคิโชวอินก็ดูโกรธขึ้นมา เหมือนแมวที่กำลังพองขนใส่ศัตรูเลย ก็ดูน่ารักไปอีกแบบ

ปกติเวลาอยู่ในสโมสร คุณคิโชวอินจะเพลิดเพลินไปกับของหวานเลิศรสแบบเดียวกับมาซายะ แต่วันนี้เธอปฎิเสธของหวานที่เหล่ารุ่นพี่ทั้งหลายที่เพียรพยายามเสนอ เอาแต่นั่งจิบชาไม่มองไปทางอื่น ผู้หญิงจะงดของหวานก็ต่อเมื่อตัวเองกำลังไดเอทเท่านั้นล่ะ

การที่คนรักการกินอย่างคุณคิโชวอินต้องตัดใจจากขนมหวานนั้นคงทรมานมาก ผมก็เลยเดินไปให้กำลังใจเธอสักหน่อย แต่ถูกมองว่ามาเยาะเย้ยกันเสียอย่างนั้น มองโลกในแง่ร้ายจังเลยนะ คุณคิโชวอิน

ดูท่าทางเธอคงไม่เคยมองผมในแง่ดีเลยสักครั้งเดียว รู้สึกเจ็บอยู่เหมือนกันแฮะ

มาดามคาบุรากิชอบจัดงานเลี้ยงสังสรรค์อยู่เป็นทุนเดิมแล้ว พอได้พบกับคุณคิโชวอินในกิจกรรมที่เธอคิดค้นขึ้นมาซักโปรเจค และก็ดูเหมือนจะถูกตาต้องใจคุณคิโชวอินเป็นอย่างยิ่ง ถึงขนาดออกปากชวนด้วยตัวเองและส่งการ์ดเชิญไปถึงที่บ้านเป็นการปิดทางหนี ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด

พอผมก็ได้รู้ว่ากิจกรรมที่เธอไปเข้าร่วมมันคืออะไรจากปากมาซายะก็ต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่ มาซายะที่ฉีกหน้าเธอกลางวงน้ำชาไม่ได้ใส่ใจกับท่าทีโกรธเคืองของคุณคิโชวอิน เอาแต่หยิบชอคโกแลตใส่ปาก ถึงคุณแม่ของมาซายะพยายามที่จะช่วยกู้หน้าของคุณคิโชวอินบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยสำเร็จนัก

ลงท้ายคุณคิโชวอินก็ดูปลงๆ เล่าเรื่องคอร์สอดอาหารที่เธอไปเข้าร่วมมาว่าได้ผลอย่างไรให้กับทุกคนในวงน้ำชา เรื่องเล่าของเธอทำเอาผมต้องกลั้นหัวเราะจนไหล่สั่นไปหมด ลงท้ายก็ได้แต่ขำแบบไม่ออกเสียงเพราะทนไม่ไหว

คุณคิโชวอินเป็นคนสนุกสนานจริงๆ อยู่ใกล้ๆก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อเลย
.
.
.
งานเลี้ยงของ pivoine ทีไร ก็หาตัวคุณคิโชวอินได้ไม่ยาก เพราะเธอมักจะไปป้วนเปี้ยนในที่ที่เคยไปกับพี่ชายเธอเสมออย่างเช่นซุ้มกุหลาบที่มีระฆังนั่นไง สีหน้าเธอดูมีความสุขตอนที่จ้องมองระฆังนั้น คงจะคิดถึงความหลังที่ได้ทำร่วมกับท่านพี่ของเธออยู่ล่ะสิท่า

มีเด็กประถมมาป้วนเปี้ยนแล้วระฆัง เธอก็เลยบอกให้เด็กสองคนนั้นลองสั่นระฆังดู ท่าทีหัวเราะอย่างสนุกสนานกับพวกเด็กๆพลอยทำให้ผมยิ้มตามไปด้วย เป็นรอยยิ้มสดใสที่ไม่เคยมอบให้ผมเลยสักครั้งเดียวเลย ให้ตายสิ

คิดว่าคงพอจะพูดคุยดีๆกับเธอได้สักครั้ง เธอก็ดันทำสีหน้าหวาดระแวงออกมา เห็นแล้วชักอยากแกล้งก็เลยบอกไปว่าคุณแม่ของมาซายะอยากเชิญไปรับประทานมื้อค่ำด้วย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงดีใจไปนานแล้ว แต่คุณคิโชวอินกลับทำหน้าแปลกๆ ที่แน่ๆคงไม่ใช่สีหน้าพึงพอใจ

ผมรู้สึกดีใจขึ้นมานิดหน่อยกับสีหน้าแบบนั้นของเธอ

คุณคิโชวอินรีบชิ่งไปทันทีหลังจากที่บอกเรื่องนั้น ถึงเวลาจวนตัวก็ชอบหนีอยู่เรื่อย นิสัยเหมือนแมวไม่มีผิด

หลังจากได้คุยกันก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่าคุณคิโชวอินจะมองผมในแง่ดีขึ้นมาได้บ้างรึเปล่า พอเห็นเธอจับคู่ซ้อมวิ่งแข่งสามขากับเพื่อนในงานกีฬาสีที่สนามในโรงเรียน เร็วกว่าความคิดตัวเอง ผมก็วิ่งแซงหน้ามาซายะในการฝึกซ้อมไปจนได้ แต่รู้สึกจะตัดสินใจพลาดอีกแล้ว

มาซายะเป็นพวกชอบเอาชนะ และจะทุ่มสุดตัวด้วย พอแพ้ก็ลากผมกลับไปวิ่งอีกรอบแบบไม่ให้พักจนกว่าตัวเองจะชนะ แน่นอนว่าคุณคิโชวอินไม่ได้สนใจซักแอะ ความพยายามนี้ช่างสูญเปล่าจริงๆ

แต่อะไรก็ไม่น่าสนใจเท่ากับได้เห็นรายชื่อคนแข่งวิ่งแฟนซีของปีนี้ด้วย ห้องคุณคิโชวอินส่งคุณคิโชวอินมาลงสนาม เห็นว่าเป็นธีมซินเดอเรล่า พวกเด็กผู้ชายที่รู้ข่าวก็คล้ายๆกับจะรอดูคุณคิโชวอินแต่งองค์ทรงเครื่องเป็นเจ้าหญิงเต็มตัว ไม่ใช่แค่ทรงผมอย่างเดียว

และถึงวันจริง คุณคิโชวอินก็ปรากฎกายในวันพีชคาดผมรูปหูหนู ส่วนซินเดอเรล่าคืออิวามุโระจากชมรมยูโด

จากเจ้าหญิงกลายเป็นหนู คนรอบๆตัวผมแข็งทื่อกันไปหมดและซุบซิบถึงเรื่องนี้ มาซายะเองก็ตะลึงไปเหมือนกัน แต่พอเพ่งมองดีๆก็นิ่วหน้า "ยัยนั่นแต่งชุดไม่ครบนี่นา จมูกก็ไม่ใส่ เป็นหนูแต่ไม่ติดจมูกด้วยนี่บ้ารึเปล่า"

มาซายะ คนที่บ้าน่ะมันนายมากกว่านะ

ตอนบ่ายเป็นแข่งขี่ม้าส่งเมือง คุณคิโชวอินเชียร์โทโมเอะอย่างออกนอกหน้า ผมเห็นเธอกระโดดโลดเต้นจนตัวลอย ดีใจที่โทโมเอะชนะ รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว ตอนผมชนะเธอไม่เห็นสนใจเลยสักนิด

โทโมเอะหว่านเสน่ห์ให้คุณคิโชวอินหลังการแข่งขี่ม้าส่งเมืองก็เกิดเป็นข่าวลือขึ้นมาทั่วโรงเรียน แต่ผมคิดว่าหมอนั่นคงทำไปเพื่อปิดบังเรื่องแฟนตัวจริงที่เป็น pivoine มากกว่า การที่โทโมเอะเป็นข่าวกับสาวๆไปทั่วก็ทำให้ไม่มีใครระแคะระคายเรื่องนี้ด้วยสิ

ถัดมาจากการเป็นหนู ก็มาเป็นแกะ คุณคิโชวอินในชุดพ่อบ้านนั้นขายดีพอสมควร มีคนไปเยือนคาเฟ่ที่ห้องของเธอจัดขึ้นเยอะมาก แต่นอกจากเพื่อนๆที่สนิทหรือรู้จักเธอแล้ว แทบไม่มีใครกล้าเรียกใช้งานเธอสักคน

พอเล่าเรื่องนี้ให้ไอระกับยูริเอะฟัง สองคนนั้นก็นึกสนุกอยากกลับมาเที่ยวงานโรงเรียนอีกครั้ง มาซายะดูดีใจมากที่จะได้เที่ยวกับยูริเอะ แต่ยูริเอะก็ดันหนีบคุณไมฮามะมาขัดคอด้วย ทำเอามาซายะอารมณ์เสียไปเลยล่ะ

คุณคิโชวอินในชุดพ่อบ้านแกะปรากฎกายพอจะทำให้มาซายะลืมความหงุดหงิดไปได้บ้าง แต่เจอหน้าก็ทักเรื่องจมูกนี่ ในหัวนายมีแต่เรื่องแบบนี้รึไงเนี่ย
แต่ก็อาจจะดีก็ได้ที่มีผู้หญิงมาเบนความสนใจของมาซายะจากยูริเอะไปได้บ้าง

คุณไมฮามะเริ่มเหน็บแนมคุณคิโชวอิน เธอน่ะอิจฉาคุณคิโชวอินจะแย่อยู่แล้ว งานเลี้ยงน้ำชาคราวก่อนก็โดนก็แย่งความสนใจจากทุกคนไปจนหมด มาคราวนี้เป็นมาซายะที่เธอหลงรัก ไม่มีทางที่เธอจะยอม คุณคิโชวอินก็ไม่ได้พูดตอบโต้อะไร อาจจะเพราะอยู่ในฐานะคนทำงานให้บริการก็ได้ แต่ผมไม่ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปหรอกนะ

ผมตอกกลับคุณไมฮามะนิ่มๆ ทำเอาเธอหน้าเจื่อนไปเลย คิดว่าระดับไมฮามะ คุณคิโชวอินคงจัดการเองได้ไม่ต้องให้ผมช่วย แต่ผมก็เผลอตัวไปอีกแล้ว เธอคงไม่ได้นึกขอบคุณผมสักคำหรอก ผมรู้ดี

คุณไมฮามะไปกระเง้ากระงอดใส่มาซายะ แต่มาซายะกลับมองยูริเอะด้วยสายตาเครียดๆ ผมมองเจตนาของยูริเอะออกมาตั้งนานแล้ว และคิดว่าคงถึงจุดแตกหักเร็วๆนี้ และจุดแตกหักที่ว่านั่นก็มาถึง

มาซายะแทบเสียผู้เสียคนไปเลย โรงเรียนก็ไม่ไป เอาแต่ออกเดินทางไปสถานที่ฆ่าตัวตาย ลำบากผมต้องไปลากตัวกลับมา แทนที่จะได้ฉลองปีใหม่ กลับต้องมายืนดูคลื่นอันบ้าคลั่งในทะเลสีดำพร้อมกับผู้ชายอกหักที่สามารถฆ่าตัวตายได้ทุกเมื่อ แต่สถานที่ฆ่าตัวตายพวกนั้นก็ดันมีของฝากที่ระลึกประเภทขนมขายเสียอีก นี่ประชดกันหรือไงเนี่ย

ผมซื้อขนมพวกนั้นกลับมาเพราะดันคิดถึงใครบางคนที่ชอบขนมขึ้นมา คุณคิโชวอินที่หยุดปีใหม่ไป มีสีหน้าระรื่นเสียจนน่าหมั่นไส้ ไม่ได้มารู้เลยว่าผมลำบากขนาดไหน ผมก็เลยส่งของพวกนั้นให้เธอ บอกว่าเป็นค่าปิดปากที่ไม่แพร่งพรายเรื่องมาซายะทำตัวแปลกออกไป

อันที่จริงผมไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องมาซายะกับเธอก็ได้ เพราะดูแล้วเธอก็คงไม่ได้สนใจอะไรพวกผมนัก ลองปรึกษากันดูกับไอระ เธอก็ลงความเห็นว่าคนที่จะช่วยเยียวยามาซายะได้คือคุณคิโชวอินคนเดียวเท่านั้น ผมเลยลองเสี่ยงดู

ถ้าเกิดคุณคิโชวอินกับมาซายะรักกัน ผมก็คงจะพอทำใจได้

ผมตัดสินใจผิดอีกแล้ว ที่หวังให้คุณคิโชวอินช่วยเยียวยามาซายะ เพราะนอกจากจะไม่ช่วยอะไรเลย ยังได้คำแนะนำพิลึกพิลั่นที่หาความโรแมนติคอย่างที่ไอระจินตนาการไว้ไม่เจอเลยซักแอะ เธอแนะนำให้มาซายะไปโกนหัวบวช

เชื่อเขาเลย ระดับความบ้าบอของเธอสูงยิ่งกว่าที่ผมเคยคิดไว้เสียอีก

พวกเราหมดทางเยียวยามาซายะ ก็ได้แต่ปล่อยให้เวลาช่วย ระหว่างนั้นคุณคิโชวอินก็เริงร่าหลั่นล้า ทำชอคโกแลตให้กับโทโมเอะกับแฟน และวันจบการศึกษา สองคนนั้นก็ประกาศตัวว่าคบกันอยู่ต่อหน้าผู้คนทั้งโรงเรียน คุณคิโชวอินร้องไห้อย่างซาบซึ้งและถูกกล่าวขอบคุณเสียยกใหญ่ที่ช่วยสนับสนุนความรักของสองคนนั้น มาซายะจ้องเขม็งเลยทีเดียว

ไม่รู้ไปคุยกับคุณคิโชวอินอีท่าไหน มาซายะถึงกลับมาร่าเริงได้ ถ้าจะให้เดาก็คงเข้าใจผิดว่าคุณคิโชวอินอกหักเพราะแอบรักโทโมเอะอยู่แต่โทโมเอะดันคิดเป็นน้องสาว คงเข้าไปจี้ใจดำของมาซายะอย่างรุนแรงจนเห็นเป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์เดียวกัน

มาซายะ นั่นมันเป็นเรื่องอดีตชาตินานมาแล้วนะ

ผมบอกมาซายะอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้แก้ไขความเข้าใจผิดนั่น

มาซายะไปเอาบทกวีที่ตัวเองอ่านเมื่อตอนอกหักมาให้คุณคิโชวอิน ข่าวลือก็ยิ่งแพร่สะพัด สำหรับเธอแล้วคงเป็นเรื่องชวนหงุดหงิดมากทีเดียวที่ต้องเป็นข่าวกับคนที่ไม่ชอบหน้า แน่นอน ผมก็ไปโยนเชื้อไฟสุมเพลิงให้เธอหัวเสียเพิ่มมากขึ้นด้วย

คุณคิโชวอิน คุณน่ะควรจะลำบากซะบ้าง

ตอนปิดเทอมฤดูใบไม้ผลิ คุณคิโชวอินที่แทบไม่ไปงานสังคมที่ไหนเลยก็ปรากฎตัวขึ้นในงานเลี้ยงชมซากุระที่ตระกูลคาบุรากิจัดขึ้น หลังจากทักทายประธานคาบุรากิตามมารยาทที่ดีแล้ว คุณคิโชวอินก็ไปหลบมุมไม่ให้เป็นที่สังเกต ทีแรกผมว่าจะไปคุยกับเธอ แต่ผู้ชายคนหนึ่งก็นั่งลงข้างๆเสียก่อน

คุณคิโชวอินได้นั่งคุยกับผู้ชายคนนั้นไปสักพักก็ยิ้มออกมา เห็นท่าทีสนุกสนานในการพูดคุยแบบเดียวกับตอนโทโมเอะก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแบบบอกไม่ถูก ขนาดคนแปลกหน้า คุณคิโชวอินก็ยังดูเปิดเผยและเป็นมิตรยิ่งกว่าผมที่รู้จักกันมาเป็นสิบปีเสียอีก

ผมไม่มองไปทางนั้นอีกเลย

เชี่ย ยาวจังว่ะ 5555555555 แล้วเสือกยังไม่จบด้วย กูทำอะไรของกูอยู่วะเนี่ย งานการไม่ทำมานั่งเขียนฟิค

>>874-877 กูรักมึง กูรักมึงมาก โอ้ยยยย อ่านไปยิ้มไป เศร้าตรงที่เรย์กะหนีเอ็นโจ ตอนเอ็นโจตัดพ้อน่าสงสารชิบ แง อิน มึงเขียนดีมากก ปวดใจหน่อยๆ ตอนเอ็นโจบอกว่าถ้าเรย์กะกับคาบุรากิลงเอยกันก็รับได้ บ้าจริง นายห้ามถอยให้มาซายะนะะ
โอ้ยกูชอบการเก็บรายละเอียดของมึงมาก ครบถ้วนกระบวนความ มุมมองเอ็นโจของมึงน่ารักมากกกชอบบบบ ฮือออ กำลังทำงานงกๆ สไลด์เจอฟิคมึงกูสร่างง่วงเลย ชอบเว้ย /ณจุดนี้กุตาย

>>874-877 โอ๊ยๆๆๆๆ กูจะตายแล้ว หัวใจจะวายตาย รู้สึกหัวใจได้รับความฟินมากเกินขีดจำกัดแล้ว โอ๊ยยยยย ความหงุดหงิดนี้ ความน้อยใจนั่น ความพยายามเรียกร้องความสนใจจากสาว(แต่เขาไม่แคร์เลย) โคตรน่ารักกกกกก โคตรดีงาม กูรักมึงมากกกกกกกกก กูจะตะลุยอวกาศกะมึงตลอดไปปปป

ฟิคฟินมากๆๆๆๆ กรี้ดดด

กุจะตะลุยอวกาสไปพร้อมกับพวกมึงทุกคน กุสาบาน รักมึงมาก มาจูบหน่อย

โม่งคนแปลคะ ไหนๆก็มีคนแต่งฟิคพาฟินขนาดนี้ ส่งเสริมแรงกายแรงใจให้พวกเราพายเรือกันอย่างคึกคัก พรุ่งนี้ขอสองตอนรวด...//โดนตบ

โม่งทั้งหลายบอกกูทีว่านี่คือมู้ไม่ใช่ที่แต่งฟิค 555555555555555555555555555555555555555555555 หยอกๆ กูพูดไปงั้นสุดท้ายกูก็กาวตามอยู่ดี 5555555555555

>>882 กูโม่งแปลนะ มีสต็อคไว้ แต่ไม่ให้เว้ยยยย 5555 เดี๋ยวกูตายห่า แต่กูปลาบปลื้มแทนฮิโยโกะซามะจริงๆ ที่โอเอซิสตอนเดียวกลายเป็นแหล่งพลังกาวสูบฉีดได้ขนาดนี้ โม่งคนแต่งมึงมาต่อน้าาาา กูก็รอเสพอยู่

ปล. พรุ่งนี้มีปล่อยของหนักอีกรอบ กูสัญญา คือมันเป็นจุดเล็กๆ แต่กูนี่แบบ*^#$*)^#*^%#%%&* ทำให้กูปฎิญานว่ากูจะพายเรือเอ็นโจตลอดไป แม้จะชนคานล่มกูก็พร้อมจะจมไปด้วยกัน ถถถถถถถ แล้วพรุ่งนี้เรามากรีดร้องไปด้วยกันนะพวกมึ๊งงงงงงง

>>884 โอ้ยยยยยยยยยย พูดงี้ทำกูอยากวาปไปตอนเช้าพรุ่งนี้เลย ถึงมีโม้เมนต์เล็กๆน้อยๆแต่พวกเราก็ยังจะกาวต่อไปได้แน่นอน 5555555 มันไม่มีอะไรมาขวางกั้นความกาวของพวกเราได้ เราจะอยู่เรือเอ็นโจเรย์กะไปตลอด!!!!

>>877 เชี่ย แก้มกูจะแตกแล้ววว เอ็นโจมึงอินคาแรคเตอร์มาก กูปลาบปลื้ม ตายๆๆๆๆ

ดีใจที่พวกมึงชอบความมโนของกูนะ อะฮิ ได้แบ่งปันความกาวนี้กูช่างปลาบปลื้มเหลือหลาย ปกติจิ้นเองมโนเอง ไม่ได้คุยกับใครเลย มามู้นี้เหมือนมีที่ปลดปล่อย >>884 โอเค กูจะรอจุดเล็กๆนั้นเพื่อเอามามโนต่อเหมียนกัลลลลลลลลลลลลล

>>874-877 มึงงง แก้มกุจะแตกแล้วว ยิ้มไม่หุบเลยมึงง
มโนมึงตรงกะกุมาก ชอบบบ กุสงสารเอ็นโจนะแต่อดขำไม่ได้ 5555555555
ถ้ามีมาให้กุอ่านอีกจะเป็นพระคุณมากเลยมึงงง ฟหฟนยารนยฟห

โอ้โห ไม่ได้โผล่มาสามวันนี่กาวกระจายเต็มมู้ น่ากลัวว่ะ55555

เนื้อเรื่องหลักแม่งถึงจะใช้ชื่อว่าเป็นแนวโชโจ แต่จริงๆก็ยังเป็นวันๆของท่านเรย์กะก็งี้แหละเหมือนเดิม เหมือนขึ้นเรือน้ำนิ่งที่ไม่รู้จะถึงขอบฝั่งหรือเปล่า มีการพัดกูไปนิดนึงบ้างแล้วก็ลอยต่องแต่งอยู่ที่เดิม

จริงๆแล้วไม้พายไม่ต้องใช้ ใช้กาวสักขวดก็พอ ..

>>890 กูว่าต้องใช้เป็นลัง

>>890 ขวดเดียวไม่พอว่ะ ต้องใช้ทั้งโรงงานเลย

โฮว ประทับใจฟิคมาก อ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ จนต้องย้อนอ่านต้นฉบับอีกหลายที
ความฟินวนเวียนในหัวจนงานไม่เดิน(...) ขอระบายความกาวด้วยFA1ภาพ แล้วไปทำงานต่อแล้วววว
http://i.imgur.com/zZgMae4.jpg

>>893 งามมากเลยมึงงง กุชอบมากกกกมีความfirst love มีความแฟนฉัน กุตายๆๆๆ มาเก็บศพกุที ดูสายตานั่นสิ!

>>893 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ กูกรี๊ดค่ะะะะะะะะะะะ น่ารักมากเลยมึงงงงงงงงงงง ดีต่อใจกูมากกก ฟีลรักแรกพบมาเต็มเลย ฮรือ สวยยยยยย
ตอนแรกที่กูเขียนฟิคมโนของเอ็นโจ กูก็ได้แต่ฟังเพลงเหมือนเคยซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั่นแหล่ะ กูชอบท่อนนี้มากเลย
"ก็เพราะว่าเธอน่ารักขึ้นทุกวัน จนไม่อาจเปลี่ยนใจฉันที่มีให้เธอได้เลย ฉันก็คงต้องบอกฉันรักเธอเหมือนเคย"
จนกูต้องสกัดกาวและกัญชาออกมาแดกเพื่อความฟินของกูเอง เพลงนี้มันเพลงของเอ็นโจชัดๆ //แดกกาวรัวๆ

ตอนล่าสุดนี่มันอะไรกันคะะะะะะะ เอ็นโจซามะ โอ๊ยยยยยย กูไม่ไหวแล้ว ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลทียยยยยย์ นี่คือการจีบใช่มั้ย จีบอยู่ใช่มั้ย ไม่งั้นไม่ทำอะไรเพื่อเขาขนาดนี้หรอก คาบุรากินายมาขัดจังหวะทำไมมมมม เพื่อนนายน่ะเขาอยากอยู่ข้างๆสาวที่แอบชอบจะแย่ ถึงจะไม่ค่อยได้คุยอะไรกัน แต่ยืนด้วยกันก็มีความสุขแล้ว เอ็นโจตอนอยู่กับเรย์กะนี่ยิ้มทั้งปากทั้งตาเลยสินะ ออร่าความสุขพวยพุ่ง

นี่มันบทของเก็นจิที่จับหิ่งห้อยมาให้ทามะคัตสึระชัดๆเลยนี่นา ทั้งหมดที่ชงเรื่องทามะคัตสึระและงานชมหิ่งห้อยนี่ก็เพื่อบรรทัดสุดท้ายของบทเลยสินะ

โอ๊ยยยยย แปลล่าสุดดด นี่มันไม่จุดเล็กๆเลยนะะะ! อะไรคือจะจับหิ่งห้อย​ให้ แล้วท้ายตอนส่งมาให้อีกจริงๆอีก ฟหกดด่าสววว กรี๊ดดดดดดด

คาบุรากินายแย่มากกก เพื่อนกำลังเข้าได้เข้าเข็ม ลากออกไปทำไมมมม ตอนแรกแอบขัดใจเอ็นโจตอนแรกน่าร้ากกกก แต่ดันทิ้งให้เรย์กะอยู่ในสมรภูมิคนเดียว

แต่ตอนจบกูก๊าวววว อะไรคือจับมาให้ ใส่กรงพร้อม ให้เป็นของขวัญด้วย สาไม่ได้ขอเลยนะคะ ยัดเยียดใ้ชัดๆแอร้ยยย จีบล่ะเซ่ จีบล่ะเซ่วววววววววววววววววว โฮกกกกกก เพื่อนชายเขาไม่ทำขนาดนี้ให้คนที่ตัวเองไม่ชอบนะคะท่านเอ็นโจวววววว กรี้ดดดดด

โม่งแฟนฟิคได้โปรดมาขยายต่อมเจตนาของหมู่เรา!!!!

//จะเก้าร้อยแล้วค่ะมึง มาประกวดตั้งชื่อตำหนักใหม่กันเถอะ

เพื่อนผู้ชายโดยมากไม่ลงทุนทำแบบนี้ให้เพื่อนผู้หญิงหรอก ถ้าคิดแค่เพื่อนอะนะ แต่ถ้าคิดไกลกว่าเพื่อนล่ะก็ไม่แน่....อะฮิๆๆๆๆ กูฟินมากเลยข่ะ ลีลาการเทคแคร์สาวของท่านเอ็นโจนี่ร้ายไม่เบาเลย

กรงไม้นี่หน้าตายังไงวะ มีรูปป่ะ ในแมวดุ้นมันก็อปโพสต์ไม่ได้ กูอยากเห็น

>>901 อ่าว ก็อบแปะไม่ได้เรอะ เพิ่งรู้ โทดๆ ก็อบตัวนี้ 虫籠 ไปเสิร์ชดูก็ได้ เหมือนกรงนกอะแหละ ตาถี่ๆ กว่าหน่อย น่ารักน่าเอ็นดูเชียว

>>902 อาาา ขอบคุณมาก กูเห็นละ น่ารักมากเลย

โห ตอนใหม่กาวๆฟุ้งๆลอยมาเลย อ่านแล้วต้องเปิดกลับไปอ่านหน้าหลักเลยว่าเข้าถูกเรื่องไหม เอ็นโจน่ารักว่ะ5555 มีจับมาให้จริงๆด้วย

>>894 แต่ แต่แฟนฉันตอนจบนั่นนกแดกนะมึง...

โม่งแปล!! ไอ้คนหลอกลวงงงงงงง!!!! นี่มันไม่เรียกว่าจุดเล็กๆแล้วโว้ย แต่มันใหญ่ชิบหายแถมมยังทำดาเมจได้โคตรโหดอีหต่างหาก นี่กูมีแรงเชียร์แรงพายสุดๆจนไม่รู้จะมียังไงแล้ว พละกำลังเหลือล้นมากก 5555
แม่งๆๆๆๆ เปิดมาเริ่มแรกยิ้มหัวเราะแบบไม่ปิดบังปล่อยตัวตามสบายนี่กูก็ไม่ไหวแล้วนะ มีโชว์เท่บอกปัดยัยไมฮามะอีกก็สุดๆ นึกว่าที่มึงบอกจุดเล็กๆจะจบเท่านั้นแล้วมีแอบเสียดายอยู่ลึกๆ แต่ที่ไหนได้......ตอนสุดท้ายทำกูกระอักเลือดแดดิ้นไปเลย น่ารักมากกกกก จีบได้โรแมนติกสุดๆ ผู้ชายทำแบบนี้แสดงว่าผู้ชายเขาใส่ใจความรู้สึกของเรานะท่านเรย์กะอ่านจบแล้วฟันธงได้เลยว่าแม่งชอบแน่นอน เพื่อนกันเขาไม่สตอล์กเกอร์ตามติดแล้วเทคแคร์แบบนี้หรอกโว้ยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กูว่าตอนหิ่งห้อยนี่คนเขียนทำขึ้นมาเพื่อเอ็นโจชัดๆ มีปูทางเรื่องทามาคัตสึระมาแต่ตอนก่อนๆแล้ว จะว่าไปเรื่องเก็นจิก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักนะ ถ้าไม่นับว่าแม่งเยอะ กูขอมโนว่าคนเขียนแม่งตั้งใจชงเอ็นโจแน่นอน ตอนจบบทหิ่งฟ้อยนี่แม่งพีคของโคตรพีค ถ้าไม่ดันจริงไม่มีบทแบบนี้หรอกนะโว้ย ท่านเอ็นโจมีสิทธิเป็นพระเอกสูงสุดแล้ว คู่แข่งแม่งก็ไม่มี มีแต่บอสโหดสัดอย่างคานทองฝังเพชรเท่านั้น หมู่เฮาชาวโม่งจะเชียร์นายนะเอ็นโจ ด้วยรักและตลอดไป โฮรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร

ใกล้ 1000 ด้วยบทพีคๆ นี่มันลงตัวสุดๆ เพื่อนโม่ง เรามาประกวดตั้งชื่อตำหนักใหม่กันเถอะ เอาพีคให้สมกับบท 140 ส่วนตำหนักใหม่กูขอแนะนำ ถ้าใครตั้งวานใส่สารบัญตำหนักและสารบัญฟิคพ่วงด้วย fanart ทั้งหมดที่ถูกสรรสร้างจากกาวของชาวโม่งจักต้องถูกตั้งโชว์เพื่อให้เห็นศักยภาพความกาวที่แท้จริง ถถถถถถ

ต้องเปลี่ยนจากฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะเป็นเรือนหอตระกูลเอ็นโจป่ะวะ ถถถถถถถถถถถถถ

ว้อยยยยยยย เข้ามากาววววง
ปกติกูเสพกาวพวกมึงก็ฟุ้งพอแล้วนะ นี่แม่งงงง
โว้ววว กูรักหิ่งห้อยยยย

>>907 +1 555555555555 ไหนเรือคาบุรากิ ไหนเรือท่านพี่ ไปไหนหมดวะ มาแสดงพลังหน่อยดิ กูเห็นแต่เรือเอ็นโจที่ปกคลุมไปด้วยกาวและกัญชา 5555555555

ตอนนี้แม่งโคตรดีย์ เอนโจแม่งชัดเจนมากกกก อะไรคือจะจับหิ่งห้อยให้เจ้าตัวแล้ววันต่อมาก็ส่งให้ถึงที่ กรี้สสสสสส ฟินว้อยยยย เรือจะล่มไม่ล่มกูไม่สนแล้ว กูจะกำไม้พายพร้อมซู้ดกาวตีคานทองให้แตกเอง 5555555

>>909 ท่านพี่มีอิมาริแล้วเว้ย เราไม่ควรไปแยกคู่รักออกจากกัน ให้ท่านพี่สุขสมหวังกับแฟนไปเสียเถิดดดดดด ส่วนคาบุรากิลุ้นไม่ขึ้นจริงๆ เหมาะแก่การเป็นเพื่อนเรย์กะมากกว่า ยิ่งตอนนี้ฮีไปจีบวาคาบะกูก็ยิ่งมั่นใจว่ารูทคาบุรากิจบลงที่เฟรนด์เอนดิ้งแน่ๆ

ตอนนี้กูตาย ตาย ตายยยยยยยยยย ไม่ต้องพึ่งกาวก็ลอยละลิ่วไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นนนนนนน เอ็นโจคะ นี่มันอะไรกันคะะะะะะะ ทำขนาดนี้ไม่ได้คิดแค่เพื่อนแล้วแน่ๆค่ะ เพื่อนที่ไหนจะลงทุนเพื่อให้เธอดีใจขนาดเนรรรรรรรรรรรรร้ บทหิ่งห้อยและทามะคัตสึระที่ปูๆมา ไม่ได้ส่งเสริมคาบุรากิแต่เป็นเอ็นโจต่างหาก คาบุรากิแม่งไปอยู่ไกลลิบโลกเลย ชงขนาดนี้แล้วตำแหน่งพระเอกจะไปไหนกันล่ะคะะะะะะะะ //มาเลยไอ้บอสคานทอง กูพร้อมฟาดฟันให้ตายกันไปข้าง ท่านเรย์กะจะต้องไม่สิงสถิตอยู่บนคานอีกต่อไปโว้ยยยยย

กูทำสารบัญเอ็นโจมาให้ สารภาพว่าตอนทำกูต้องใช้สติมากในการแยกตามเนื้อเรื่องจริงๆไม่ผสมฟิค อันไหนกูไม่ครบก็เติมๆให้ด้วยละกัน (จริงๆอยากเขียนทุกตอนที่มีชื่อเอ็นโจ แต่บางตอนกูก็ไม่รู้จริงๆว่ามันจะมีลับลมคมในอะไรมั้ย ต้องการside storyจากอ.ฮิโยโกะค่---)

Ch.8 ท่านเรย์กะสั่นกระดิ่ง+เต้นวอลซ์กับท่านพี่
Ch.9 หันไปเห็นเอ็นโจกับคาบุรากิ
Ch.10 ท่านเรย์กะย้อนความหลังให้ฟังว่าเอ็นโจถามว่าคือคนที่เต้นวอลซ์ใช่มั้ย+ท่านเรย์กะรู้ว่าเอ็นโจมองท่านเรย์กะที่แอบมองมาซายะอีกที
Ch.16 มาซายะข่มขู่ท่านเรย์กะให้ช่วยเรื่องยูริเอะ
Ch.17 เอ็นโจเข้ามาร่วมวง
Ch.20 เอ็นโจวางกับดักให้ท่านเรย์กะคิดกลยุทธง้องอนท่านยูริเอะให้มาซายะ
Ch.21 เอ็นโจโผล่มาหาเรย์กะที่ห้องเรียนเพื่อนัดคุยเรื่องวิธีง้อยูริเอะ
Ch.32 ท่านเรย์กะ+เอ็นโจเป็นคณะกรรมการ
Ch.33 เอ็นโจกับเรย์กะยืนข้างกันคอยต้อนรับแขก+เอ็นโจนั่งข้างเรย์กะดูคาบุรากิแข่งม้าชิงเมือง+จุดเริ่มต้นฉายาจักรพรรดิของคาบุรากิ
Ch.39 ท่านเรย์กะถูกกวางขวิด
Ch.40 เอ็นโจเขียนเฟรนด์ชิพให้ท่านเรย์กะ
---------------จบประถม-------------
Ch.46 ท่านไอระ ยูริเอะ เอ็นโจ เรย์กะ ร่วมวงกันล้อมาซายะเรื่องฉายาจักรพรรดิ
Ch.57 เรย์กะกับเอ็นโจอยู่ห้องเดียวกัน แล้วได้คุยกันในสโมสร Pivione
Ch.59 จอมมารเอ็นโจแปลงฤทธิ์ใส่ริรินะ ท่านเรย์กะติดหนี้จอมมารซะแล้ว
Ch.64 เอ็นโจมาทวงหนี้จากเรย์กะ
Ch.67 เจ้าแม่กาลีองค์ลง
Ch.68 เรย์กะต่อยท้องเอ็นโจ
--------------จบม.ต้น---------------
Ch.77 ท่านเรย์กะคุยเรื่องชมรมกับสมาชิกPovoine
Ch.82 เอ็นโจเดินสวนท่านเรย์กะที่กำลังจะไปชมรมแล้วทักเรื่องคาซึรางิ
Ch.92 ท่านเรย์กะไปงานเลี้ยงน้ำชาบ้านคาบุรากิ เอ็นโจเข้ามาคุยด้วยเนียนๆ คาบุรากิฉีกหน้าเรย์กะกลางวงว่าไปไดเอทมา
Ch.94 ท่านเรย์กะพามาโอะจังกับยูริคุงไปสั่นกระดิ่ง สตอล์กเกอร์เอ็นโจปรากฏตัว
Ch.98 คาบุรากิ เอ็นโจ เรย์กะเจอกันที่สโมสรPivoine คาบุรากิถามเรย์กะว่าทำไมไม่ติดจมูกหนูด้วย เอ็นโจปรามคาบุรากิ
Ch.100 เรย์กะเป็นพ่อบ้านแกะ
Ch.101 คาบุรากิอกหักอย่างเป็นทางการ เอ็นโจเล่าเรื่องมาซายะให้เรย์กะฟัง
Ch.102 เอ็นโจเอาของฝากให้เรย์กะ
Ch.103 เรย์กะแนะนำมาซายะไปบวช เอ็นโจลากแขนเรย์กะไปคุยด้วยอีกมุม
Ch.106 คาบุรากิคิดว่าเรย์กะอยู่ในสมาคมคนติดอยู่ในพี่น้องโซนเหมือนกับตัวเอง เลยให้หนังสือกลอน เอ็นโจขอบคุณเรย์กะที่ช่วยให้มาซายะรื่นเริงขึ้น
Ch.113 ท่านเรย์กะเจอยูกิโนะคุง
Ch.114 เอ็นโจมาคุยกับเรย์กะเรื่องยูกิโนะ
Ch.116 เอ็นโจบอกวาคาบะเรื่องของฝากว่า "ผมไม่ได้กินหรอก แต่คนที่ให้ไปเขาบอกว่าอร่อยดีนะ"
Ch.119 เรย์กะสอนยูกิโนะทำนีดเดิลเฟลท์ ยูกิโนะคุงทำแต้มให้พี่ชาย
Ch.120 เรย์กะเจอเอ็นโจที่หน้าประตูรร. แล้วคุยเรื่องที่สอนยูกิโนะถักนีดเดิลเฟลท์กัน เอ็นโจหย่อนระเบิดชื่อ ท่านเรย์กะชอบผู้ชายอายุมากกว่าสินะ ไว้
Ch.124 เรย์กะไปงอแงกับเอ็นโจเรื่องยูกิโนะเข้าโรงบาล ฉากกางร่มกันฝนให้ในตำนาน
Ch.126 เอ็นโจข่มจู่มาซายะให้เล่นเพลงให้เรย์กะ
Ch.131 เอ็นโจ คารุรากิ เจอมาโอะจังที่มาหาเรย์กะที่ห้องสโมสรPivoine
Ch.139 เอ็นโจเดินมาคุยกับเรย์กะที่งานชมหิ่งห้อย
Ch.140 เอ็นโจส่งกรงหิ่งห้อยมาให้เรย์กะ

ในแมวดุ้น เม้นแต่ละอันนี่อ่านแล้วรู้เลยว่าใครโม่งไม่โม่งบ้าง 5555 /ดึงโม่งรายคน
กูเกิดข้อสงสัยว่า...ทำไมเอ็นโจไม่ไปยืนกับเพื่อนสนิท ต้องให้เพื่อนเดินมาหา แถมยังถามว่าหาฉันอยู่เหรอ ปกติต้องไปยืนกับเพื่อนสิวะ มายืนกับสาวทำไมมม ส่งน้ำมาให้ มายืนคุยด้วยอีก รู้สึกหมั่นไส้โว้ย55555 ถ้าเป็นนิยายโชโจปกติก็ปักธงรัวแล้วววว

โอ๊ย ตอนล่าสุด เอนโจทิ้งเพื่อนไปผจญแมงหวี่ขณะตัวเองเดทกับสาว ออกตัวจะไปจับหิ่งห้อยให้คืออะไร เรย์กะสองมาตรฐานว่าเอนโจลำเอียง ถ้าอิมาริเสนอตัวให้คงกรี๊ดในใจแล้วคิดว่าโรแมนติกช่างเอาใจสุดๆไม่ใช่เรอะ
....
......
เอนโจจจจจจจจจ นายต้องสู้กับคานให้ได้นะอะไรคือกรงหิ่งห้อง ของแทนใจ ของแทนใจ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

>>913 >>914 คนที่มีแฟนแล้วก็มักจะลืมเพื่อนอย่างนี้ล่ะ

>>912 กราบบบบบบ เดี๋ยวกูจะไปไล่อ่านตามลายแทงนี้ 55555
>>913 ในทวิตเตอร์ดิ จะเจอโม่งเต็มไปหมด ถถถถถ

กูยังอยากเสนอชื่อกระทู้ว่าว่า "วงน้ำ(กัญ)ชา Pivoine กลางสวน(กระท่อม)ในโรง(งานกาว)เรียนซุยรัน" ให้เป็นที่สิงสถิตชุมนุมของเหล่าโม่งซุยรัน 555555

ข้างล่างนี่ที่รวบรวมไว้จากข้างต้น ถ้าพลาดไหนไปขออภัย
-------------------------------

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♦♦ แฟนอาร์ต​ ♦♦
>>272 >>493 >>893
(pixiv : http://bit.ly/2k2Umj5)

♦♦ แฟนฟิค ♦♦
→ เรื่องที่1(? / ไม่จบ) : >>415 >>425 >>435-436 >>447 >>458 >>471-473
>>483 >>491-492 >>513-515 >>551-552 >>578-580 >>590-593 >>620-621 >>633 >>635-636 >>727-729 >>737-738 >>791 >>802 >>811-812

→ เรื่องที่2 (มุมมองเอ็นโจ / ไม่จบ) : >>851
>>859-861 >>874-876

ตอนกูอ่านกูไม่สามารถมองเอ็นโจได้อย่างเดิมเลยสาส 55555 ฟิคกัญชามันลอยเข้าหัวตลอด อ๊ากก ดูละมุนมุ้งมิ้งมาก

มู้หน้าย่าลืมใส่สารบัญตอนที่เอ็นโจโผล่นะพวกมึง ถถถถ

อิเชี่ย เอ็นโจแม่งงงงงงง จีบ แบบนี้มันจีบชัดๆ ตอนต้นก็คุยกระหนุงกระหนิงสองคน กูเป็นประธานคงคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินคู่รักว่ะ5555555555555555 ปล่อยข่าวเลยประธานๆ แล้วท้ายตอนแม่งงงงง โอ๊ยยยยยยยย เอาใจชิบหายยยย จับหิ่งห้อยมาให้จริงๆนี่คืออะไรยะ

ปล.โม่งแปล จักรพรรดินี พิมพ์แบบนี้เด้อ

>>919 เออว่ะ แต๊งกิ้วที่เตือน เดี๋ยวสะดวกเมื่อไหร่กูกลับไปแก้นะ ถ้าเจอจุดอื่นๆ อีกก็บอกได้นะเว้ย ครั้งก่อนมีคนเตือนกูเรื่อง ชมัด --> ชะมัด ไอ้เชี่ย กูช็อคชิบหาย พิมพ์ผิดมาตลอดชีวิต ถถถถถถ
เรื่องชื่อก็อีก กูจำชื่อจริงเอ็นโจกับท่านพี่ผิดมานานมากกกกก ตอนเก่าๆ ผิดไปหลายสิบตอน สำนึกผิดแล้ว วอนอย่าด่ากูแรง 555 พวกมึงก็หลับหูหลับตาอ่านไม่มีใครเตือนกูเลย ถถถถถถ

>>920 ก็พวกกูมัวแต่เมากาว5555555555 ทำดีแล้วมึง สู้ๆ ผิดไรค่อยแก้ เออรู้สึกเหมือนตอที่124 มึงผิดคำลงท้ายที่เอ็นโจพูดผิดจาก น่ะ เป็น ย่ะ มั้ง 5555

ถ้าตอน 140 คำผิดที่เจอ
ตอนนั้ย << ตอนนั้น
ปฎิเสธ << ปฏิเสธ (ตัว ฏ ปฏัก มันอยู่ตรงตำแหน่งตัว D อะ ถ้าตัว E นั่นมัน ฎ ชฎา ...)

เหมือนเคยเห็นหลายๆคำในตอนอื่น แต่กูก็ผ่านๆอะ กูก็กลัวโดนด่าว่าช่างจับผิด ถถถถถ

>>921 >>922 รับแซ่บๆ อันไหนขี้เกียจแก้กูจะรับไปปฏิบัติตอนหน้านะ ถถถถถ

ว่าแต่สรุปเอ็นโจ ชื่อจริงคือชูสุเกะใช่มั้ยมึง บางครั้งกูเห็นโม่งแปลใช้ยูสุเกะบ้าง ตอนหน้าก็กลับมาใช้ชูสุเกะ กูสับสน55555

ชื่อจริงเอ็นโจคือชูสึเกะ ชื่อจริงท่านพี่คือทาคาเทรุ

ปกติกูไม่อ่านเม้นท์ในแมวดุ้น วันนี้ไปอ่านแล้วพบว่า... กูมาเสือกสปอยล์ไม่ทัน

ตอนนี้กูลงเรือเอ็นโจอย่างเต็มตัว แต่คนที่อ่านดิบช่วยสปอยล์ให้กูหน่อยว่ากูควรซื้อยามาเตรียมไว้เผื่อเรือล่มมั้ย ;_;

>>926 เตรียมยาอะไรล่ะ มึงเตรียมกาวในมือให้พร้อมก็พอ

>>926 สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารเว้ย 555555555555 มึงอย่าเพิ่งถอดใจ

>>924 su tsu สำหรับคนไทยมันออกเสียงคล้ายกันน่ะมึง เหมือนชิสุกะกับชิสึกะในโดราเอมอนนั่นแหละ

>>924 ทำกูอ่านผิดกูขอโทษ นอกเรื่องซะงั้น 55555

>>926 กูดำน้ำ​แล้ว บอกเลยว่าทางข้างหน้าทางสะดวกโคตรๆ เรือเอ็นโจแล่นฉิว ขนาดดำน้ำอ่านกูยังฟินเลยยย แค่อาจจะมีคลื่นใต้น้ำ​ที่​ยังไม่เผยว่าจะยังไงก็เท่านั้น

>>926 มึงจะกลัวไปไย มึงไม่รู้รึว่ากาวคือไอเท็มพิเศษ สูดแค่สองสามทีก็ใช้ได้แล้วล่ะ แต่ถ้าจะให้ดีคือแดกเข้าไปเลยดีกว่า
ทีนี้ในอนาคตแม้เรือจะล่มแหล่มิล่มแหล่ยังไงเราก็ยังคงล่อยลอยไปสู่ฝั่งฝันได้ในที่สุด //ตาลอย

>>926 มีคนมาสปอยล์เรื่อง .... ของเอ็นโจ ซึ่งจริงๆ ในนี้ก็สปอยล์กันไปหมดล่ะ ถ้าคุยกันในบอร์ดเปิด มันมีทั้งโม่งกินดิบ โม่งดำน้ำไง ทุกคนมีอิสระที่จะคุยอะไรก็ได้ กูไม่ซีเรียส แต่ตรงคอมเมนต์ที่แมวดุ้นกูอยากขอให้เป็น spoil free หรือครอบ spoil ไว้หน่อย ซึ่งกูว่ากูพูดดีๆ แล้วนะ แต่คนที่มาสปอยล์ (ตอนแรกนางไม่ได้ลบ) นางบอกว่า นางไม่ได้สปอยล์ (!?) เพราะคนแปลคนแรกมาเล่าไว้เองในคอมเมนต์ แถมบอกว่าเล่ามากกว่านี้อีก นี่นางไม่พูดแล้วนะ เดี๋ยวหาว่าสปอยล์ กูแม่งแดกจุดดิ่วะ บอกตรงๆ ตอนนั้นโมโหมากๆ มือสั่น เข้าไปทำสำเนาทุกตอนเก็บไว้ เตรียมลบทิ้งให้หมด เพราะถ้าใช้ตรรกะนาง ก็แปลว่ากูต้องทนให้ใครมาเล่าอะไรในพื้นที่ก็ได้ เพราะคนแปลคนแรกทำไว้ป่ะ กูไม่โอเคนะเว้ย เลยกะล้มกระดานทิ้งแม่ง พอมารีเฟรชอีกรอบ คอมเมนต์นางหายไปล่ะ กูเลยอารมณ์เย็นลง ตอนนี้ก็ชิลล์ล่ะ แต่ถ้าเจองี้บ่อยๆ กูคงไม่ทนเหมือนกัน อันนี้บอกกันไว้ก่อน เผื่ออยู่ดีๆ กูหายวับไปจะได้เข้าใจว่าเกิดไรขึ้น เพราะคงไม่มาอธิบายกันบ่อยๆ ล่ะ เหนื่อยกว่าแปลอีก สัด (คำสร้อย)

กูย้อนกลับไปอ่านตอนที่เอ็นโจข่มขู่(??)ให้คาบุรากิเล่นเปียโนให้คุณคิโชวอิน แต่กูยังงงๆกับเหตุผลฮีที่บอกว่าตอบแทนที่ช่วยดูแลยูกิโนะ แล้วทำไมฮีไม่เล่นเองวะ ไปใช้คาบุรากิทำไม หรือจะชงให้เพื่อน????? แต่ตอนหิ่งห้อยรู้ใจตัวเองแล้วเลยไม่ชงให้เพื่อนละ กูสับสนเหตุผลเหลือเกิน

>>933 อิเหี้ยกูเข้าใจมึง กูยังเห็นตอนมาเถียงอยู่เลยว่าคนแปลคนแรกสปอยไว้ เอ๊าาาา มึง มารยาทอะมารยาท เออออออ

>>933 เอ้า ไหงเขาไม่มีมารยาทแบบนั้นอะ ขนาดในกระทู้โม่งนี่จะสปอยยังลากจุดกันยาวๆแล้วบอกว่าสปอยเลยนะ มารยาทเหี้ยพอๆกับยืนสปอยตอนจบหนังหน้าโรงหนังที่คนกำลังจะเข้าไปดูเลย
เท่าที่กูจำได้ คนแปลคนแรกไม่ได้สปอยไว้นี่หว่า กูว่างๆก็นั่งอ่านเมนท์กรี๊ดเรื่องนี้หาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ไม่เห็นเมนท์คนแปลคนแรกที่สปอยเลยนะ แต่เห็นมีคนเดียวที่มาสปอยอะ

>>933 ใจเย็นๆ ยังทันคอมเม้นท์นางอยู่ คือแบบ ไม่โอเคเท่าไหร่ ที่ไปสปอยในพื้นที่แปลของชาวบ้าน เสียมารยาทอ่ะ

เพิ่งกลับไปเช็คแมวดุ้น คอมเม้นยังอยู่ว่ะ

>>933 คอมเมนท์​ยังอยู่นะ นางคงไม่ได้บล็อคมึงใช่มั้ย............

>>939 อ้าว คอมเมนต์ยังอยู่เหรอวะ งั้นนางคงบล็อกกูแหละ... ขอกูคิดก่อนว่าจะเอาไงดี จนกว่าจะคิดตกกูขอดร็อปไปชั่วคราวละกันว่ะ //ทำหน้าแบบคาบุรากิหนีไปผาโทจิมโบ น้ำตกเคเก็น ถ้าอยู่ดีๆ กูหายไปเลยพร้อมเนื้อเรื่องก็คือนั่นแหละ อำลาพวกมึงไปก่อนเลยละกัน

ถ้าปล่อยคอมเม้นนางไว้ พวกเชียร์เอ็นโจในแมวดุ้นแม่งหมดแรงเชียร์แล้วดรอปแน่ อย่างคอมเม้นล่าสุดนั้นก็ใช่

แจ้งผู้ดูแลได้ป่ะ เรื่องสปอยเนี่ย

หายไปนานกลับมาเจอฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ กูนี่แทบจุดพลุเลย ขอถามสรุปเรือมาซายะล่มจริงๆดิวะ คือกูอ่านผ่านๆที่พวกมึงสปอยด์อ่ะหรือกูเข้าใจผิดไปเอง ถ้าจริงขึ้นมาไอ้ห่าแอบเซ็งนิ บางอารมณ์กูก็ทีมเอ็นโจนะมึง แต่แบบมึงเข้าใจป่ะ อาจจะเป็นเฉพาะตัวกูก็ได้ ค่อนข้างยึดติดกับการลงทีมหลักๆไงคือมาซายะมันตัวเอกในเกมส์ก็อยากให้มุ้งมิ้งกับเจ้าแม่กูหน่อยอุส่าห์ปูพื้นมาให้เป็นพระเอก 555 หักมุมท้ายเรื่องจักรพรรดิไปรักวาคาบะจริงๆกูก็เคืองใจ ขอได้ทั้งสองคนหรือไม่ก็เอาตำแหน่งเจ้าพ่อคานทองไปคนหนึ่งสิยะ โอ๊ยรักพี่เสียดายน้อง

อ่านนิยายแนวนี้ต้องทำใจระดับหนึ่งเคยได้ยินความโหดของการลงเรือผิดลำมันเฉยๆพอมาโดนกับตัวเองก็เฟลๆนอยด์ไปพักหนึ่ง ไม่ทำใจอ่านต่อก็หาเรื่องใหม่มาแทนง่ายๆ ไม่คิดเยอะเวิ่นเว้อไรมากความ

เหมือนคนแปลคนแรกมาตอบแล้วเลย

>>943 มึง เรือยังไม่อน่ชัดเลย ไม่ใีใครรู่ว่าฮิโยโกะจะให้ลำไหนเข้าวิน ในนี้คือกาวหนักๆ 555555

>>942 ลองแจ้งดู
ปกติกูชอบสปอยล์น่ะ แต่จะไม่ชอบที่มีคนมาสปอยล์ในหน้าที่เจ้าของแปลเอาไว้เท่าไร แถมอีกฝ่ายไม่ยอมลบด้วยดันบล๊อกคนแปลอีก

>>945 โอ๊ยขอบคุณมึงมากๆที่ตอบ กูเพิ่งเข้ามาเห็นทู้นี้ อ่านจนตาลายไปหมด

>>943 สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร ที่เห็นเวิ่นๆกันยาวเหยียดอยู่ในกระทู้นี้คือแดกกาวมโนกันล้วนๆเลยแจ้ ถถถถถถถถถถถถถ
อาจจะจบแบบแห้วแดกทั้งสามคนก็ได้ ทั้งคาบุรากิ เรย์กะ เอ็นโจ มีท่านพี่กับอิมาริสมหวังกันอยู่สองคน//ผิดดดดด

>>947 ค่อย ๆย่อยนะมึง ในนี้รวมกาวไว้เยอะมาก

>>948 555 จบแบบนั้นกูยังพอรับได้ แต่กูขอเลี้ยงต้อยยูสุเกะให้ท่านเรย์กะคนหนึ่งละกัน
อันนี้ถามจริงๆที่พวกไปมุดดิบมาเนี่ยมันแน่ใจแล้วหรอวะว่าเรือคายุรากิล่ม กูยังมีหวังใช่ไหมวะ

>>940 ฮืออ กูเป็นกำลังใจให้มึงนะะะ //ส่งเอ็นโจไปปลอบใจและลากกลับมา

>>943 เอาจริงๆเรื่องนี้ ว่าอ่านให้สนุกคือไม่ต้องสนใจเรือมากอะ เน้นเรื่องไดอารี่ชีวิตประจำวัน​ของท่านเรย์กะไรงี้ไป วันนี้จะเอาตัวรอดยังไง ไดเอ็ต​จะสำเร็จ​มั้ย..... แค่ตอนไหนมีโมเม้นท์ฟินอะไรมาก็ เฮ นั่นล่ะ (เพราะเอาจริงๆจนถึงดิบตอนล่าสุด​ก็ไม่มีเค้าลางเรื่องความรักเลยสักนิด มโนกาวกันเองล้วนๆ)

ช่วงๆแรกที่ตามเรื่องนี้ กูยังสับสนว่าจะให้ท่านเรย์กะขึ้นเรืออะไรดี เรือคาบุรากิหรือเอ็นโจดี สรุปตอนนี้กำลังแล่นเรือเอ็นโจน้ำนิ่ง ไหนฝั่ง กูถือกาวไว้เตรียมพร้อมแล้ว กุเตรียมเรือสำรองคือท่านพี่เรย์กะไว้เรียบร้อย ฮือ
เรือคาบุรากิกับเรย์กะ สำหรับกุสองคนนี้มันไปกันไม่ค่อยรอดนอกจากตัวตบมุกและสหายอกหัก(มโนของจักรพรรดิ)มากกว่า อีกอย่างกูเผลอรู้สปอยชะตากรรมคาบุรากิกับนางเอกมาแล้วก็เลยไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่..

>>951 เออใช่ๆมันก็จริง แต่แหมกูก็ขอชุ่มชื่นหัวใจนิดหน่อย ชีวิตจริงแม่งแห้วไงถ้ามาชีช้ำในนี้อีกก็ช้ำในตายแหงๆ
เห็นมีคนสปอยด์ในเพจแปล อีห่าหวังว่าผู้แปลจะไม่กริ้วนะเว้ย

>>952 โอ๊ยกูอยากนั่งทางไหนไปหามึง นานๆทีกูจะมีโอกาสเข้ามาฟังสดๆจากพวกมึงแสดงว่าจักรพรรดิกับวาคาบะนี่ของจริงสินะ
กูไม่เท่าไรกับเรือใครหรอกแต่อีคุณนางเอกนี่คว้าไปเฉย แม๊งแม่งงง ส่วนตัวกูแม่งอคติกับนางเอกไงในชีวิตมีหัวใจให้แค่พระรองกับตัวประกอบผู้ชายเท่านั้น

>>953 ก็นี่ไงคนแปล >>940 พวกมึงให้กำลังใจ​กันหน่อยเร็ว จะโดดผาแล้วนั่น ;_;

>>940 โม่งแปลมึงอย่าพึ่งไป ไม่มีมึง ชีวิตกุทุกๆ2วันต้องเปิดโทรศัพท์มาอ่านนิยายแปลมึงของกุจะสูญหายไปนะเว้ยยย

>>940 555 วอนคนแปลอย่าโกรธาเห็นใจชาวบ้านตาดำ แต่เอาตรงกูเป็นมึงกูก็เซ็งแม่งอ่านเฉยๆไม่ได้ไงวะ ทำไมมือชอบลั่น
>>955 มึงก็ไม่หลับไม่นอนนะ อยู่รอปิดท้ายกระทู้กับกูไหม

เออเห็นด้วยกับ >>956 แต่ก่อนกูไม่ค่อยรู้ว่าอัพวันไหน ทุกวันนี้เปิดคอมอ่านท่านเรย์กะทุก 2 วันยอมใจให้ความสม่ำสมอของผู้แปล

>>954 ดูมึงข้องใจมาก กูสปอยล์​เท่าที่ดำมา
.
.
.
.
.
.
คาบุรากิแอบชอบวาคาบะ ให้เรย์กะเป็นที่ปรึกษา​หัวใจ ให้คำแนะนำ​นั่นนี่ มีไปแมค ไปซูเปอร์​มาร์เก็ต​กันสองคนเพื่อศึกษาวิถีสามัญ​ชน ส่วนวาคาบะแม่งเอ๋อ ไม่รับรู้​อะไรกะคาบุรากิ มีแนวโน้ม​ไปหานายตัวสำรอง​มากกว่า

สรุปทุกอย่างยังไม่แน่นอน

>>954 กุก็ไม่แน่ใจในรายละเอียดเท่าไหร่ว่า2คนนี้จะรักกันได้ยังไง กุไปเจอคนที่เขาอ่านยุ่นออกมาเล่าๆให้ฟังอีกทีในทวิต
ถึงเรือจะล่มแต่วันๆของท่านเรย์กะก็งี้แหละก็ยังอยู่นะมึง ขนาดดิบล่าสุด เท่าที่กุฟังมาท่านเรย์กะแม่งก็ยังไม่เจอฤดูใบไม้ผลิของตัวเองซักที คานแน่นหนามากๆ

เออสรุปก็รอลุ้นต่อไป ขอบใจเพื่อนโม่งทั้งสองมาก มากกว่านี้กูจะดูเป็นโม่งเวิ่นเว้อละยังไม่อยากโดนแหกตอนนี้

>>954 เอาน่า ลองเปิดใจดู วาคาบะนางก็น่ารักแบบซื่อๆเซ่อๆดี ใครทำอะไรก็ไม่ค่อยโกรธ นางก็อยู่ของนางไป

>>962 ก็จริงมึง อีกหลายตอนก็ลุ้นกันต่อไปขอเจ้าเเม่เรย์กะสถิตย์แด่กู วันๆของฉันก็เป็นอย่างงี้ล่ะก็ฮาอยู่ วิ่งไปซบอกท่านพี่ที ท่านอิมาริทีก็พอดามใจ

>>940 โม่งแปลใจเย็นๆ นะ อย่าเพิ่งไปโดดผา กูเข้าใจเลยว่าการโดนสปอยโดยไม่ทันตั้งตัวมันเจ็บแค่ไหน มึงอย่าท้อจนเสียสุขภาพนะ 555 ลองหาอะไรกินแก้เซ็งแบบท่านเรย์กะดูสิ(....)

กูชอบวาคาบะมากเลยนะ นางแข็งแกร่งมาก ตลกฉากหาของป่าที่สุดละ ไอ้เราก็นึกว่าแอบเข้าป่ามาร้องไห้ตัดพ้อชีวิตอะไรทำนองนี้ ปรากฎว่ามาหาของกินซะงั้น 55555555555555555
มู้หน้าชื่ออะไรกัน กูโหวต >> ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 2 : จักรพรรดิคาบุรากิ] ได้มั้ยอ่ะ 555 เพื่อความเท่าเทียม หรือจะเปลี่ยนแพทเทิร์นไปเลย? เพราะเอาจริงๆ เรย์กะมีฮาเร็มซะที่ไหน 55555555

กูมีความต้องการกาวมาก อ่านหิ่งห้อยแล้วแม่งก๊าวจายย มีใครจะส่งบ้องกาวตะลุยอวกาศมั้ย หรือพวกมึงจะไปเริ่มเอาฤกษ์เอาชัยมู้ใหม่เลย 5555
กูไปอ่านเม้นท์นางในแมวแล้วหมดรมณ์ ส่งกาวให้โม่งแปลแม่งรัวๆ มึงจะได้สดชื่นนะเพื่อนนะไปล่องเรือเอ็นโจซามะเล่นชิวๆ กินหิ่งห้อยอร่อยๆดีกว่า

>>965 อย่างน้อยก็ขอใส่เอ็นโจไปด้วยทุกมู้เถอะ เพื่อให้เกียรติ(?)แก่กาวฟิคและfanartที่แม่งเกลื่อนกลาดในนี้นะมึง 5555 ไม่ไรมากเพราะกูลำเอียง กูติ่งเอ็นโจนั่นคือเหตุผล //วิ่งหลบทีน

>>965 กูพิมพ์ฟิคมโนเอ็นโจอยู่ว่ะ พยายามจะให้จบในตอนหิ่งห้อยให้ได้ 55555555 แต่เขียนยากชิบหายเลยเอ็นโจ วันนี้คงเสร็จไม่ทันแน่ๆ

ในความคิดกุนะ กุว่าการที่คนแต่งพยายามค่อยๆหยอดตัวตนของเอ็นโจลงไปในแต่ละตอนแล้วก็การสร้างปมเรื่อง...ของเอ็นโจมันต้องมีเหตุผลว่ะ
ถ้ามันไม่มีอะไรในกอไผ่จริงๆ ถ้ากุเป็นคนแต่งกุแต่งให้นานๆทีเอ็นโจมายืนหล่อไม่ก็มายืนขำเรย์กะเฉยๆก็ได้ ไม่จำเป็นต้องสร้างปมให้เมื่อยตุ้มเลย
เออแต่ยังไงกุอาจคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยก็ได้ บางทีหลังๆคนแต่งอาจโทรล ดิเทโผล่มาสีไวโอลินคว้าใจท่านเรย์กะไปแทนไรงี้555
เฮ้อ ว่าแต่นี่กุคาดหวังอะไรจากเรื่องที่ตัวเอกแดกขนมลดน้ำหนักเป็นว่าเล่น ลุ้นโมเมนท์ทีเหมือนลุ้นหวยเนี่ย T T

>>968 พอท่านเรย์กะขึ้นม.ปลายมา จำนวนบทที่เอ็นโจโผล่มาในแต่ละตอนแม่งพุ่งพรวดเลยนะเว้ย ท่านเรย์กะก็ชอบนินทาเอ็นโจในใจบ่อยๆ ก็ต้องสังเกตแหละถึงจะมีเรื่องมานินทา แงTT

>>933 ใช่เม้นท์ของ Ri**** Ak**** มั้ย ถ้าใช่กูไม่ตกใจเท่าไหร่เพราะรู้จากในโม่งแล้ว(เลยนึกว่านั่นไม่ใช่สปอยล์) แต่กูมาใจเสียตรงนางบอกว่าเรือเอ็นโจดรอป นึกว่าเนื้อเรื่องช่วงหลังๆมันจะพังเรือเอ็นโจ กูเลยมาวอแวในโม่ง กูทำมึงนึกถึงเรื่องแย่ๆอีกหรือเปล่า แง กูขอโทษนะ ;__;

>>967 กูรอตะลุยอวกาศ​กะมึงนะะะะ

แอดมินเพจแมวดุ้นมาเม้นท์ละ
---------------------------
Nekopost.Net
@Reika sama คนไหนสปอยเหรอครับ แล้วคุณริวโฮจะเอาไงดี /meรอคำตอบลงอาญาสิทธิ์ //Arizen
Like · Reply · Mark as spam · 34 min
-------------------------------

เรื่องเอ็นโจ *ข้างล่างมีสปอยเยอะมาก มโนแจ่ม และยาว*
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คนเขียนปูปมเอ็นโจไว้นาน+น่าจะสเกลใหญ่นะ ตัวละครที่เกี่ยวพันเรื่องนี้มีทั้งตัวเอ็นโจ ยูคิโนะคุงที่ออกมาไม่นานแต่บทเยอะ+เชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเรย์กะซามะกับเอ็นโจมาก คาซึรางิที่ปูไว้ตั้งแต่ตอนประถมว่าไม่ชอบหน้าเรย์กะ เพราะตัวเองรู้จักและสนิทกับว่าที่คู่หมั้นของเอ็นโจ และตัวยุยโกะซังว่าที่คู่หมั้นที่มีอีเว้นท์ออกงาน+ไปกินข้าวกับเอ็นโจบ่อยๆ
ความสัมพันธ์ของ4คนนี้ค่อนข้างคลุมเครือ เอ็นโจกับยุยโกะถูกจับคู่กันตั้งแต่เด็กๆเพราะเป็นญาติกัน คาซึรางิเชียร์ยุยโกะออกนอกหน้าจนพาลเกลียดเรย์กะซามะ ยูคิโนะคุงที่ดูจะไม่ชอบหน้ายุยโกะซังและชอบเรย์กะซามะมาก เอ็นโจไม่รู้ว่าคิดยังไง แต่ตอนอยู่ด้วยกันกับยุยโกะซังมีรอยยิ้มแบบอ่านอารมณ์ไม่ออก ตัวยุยโกะซังก็ดูลึกลับอ่านอารมณ์ไม่ออกเหมือนกัน
ถ้ามโนก็ออกมาเป็นว่า เอ็นโจรู้จักยุยโกะมาตั้งแต่เด็กก็จริง แต่ตัวเองกลับสนใจในเรย์กะซามะที่เป็นคนตรงไปตรงมาผิดกับยุยโกะ(ตรงนี้เอ็นโจบอกเหตุผลที่ว่าเป็นเพื่อนสนิทกับคาบุรากิเพราะถึงภายนอกจะดูไร้อารมณ์แต่ที่จริงแล้วเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่มีวันหักหลังตัวเอง แถมยังสนุกที่ได้เห็นด้านน่าประหลาดใจด้วย ซึ่งตรงนี้คล้ายกับเรย์กะซามะมาก)
พอมองไปมองมากลายเป็นชอบไป คาซึรางิที่สังเกตเห็นเลยตามรังควานเรย์กะซามะ ส่วนยูคิโนะคุงที่ท่าทางไม่ชอบยุยโกะซังเลยพยายามอวยเรย์กะซามะแทน คิดว่าน่าจะเข้าหาเพราะมีจุดประสงค์มากกว่า เพราะตอนเรย์กะซามะชมว่าน่ารักใส่ซื่อบริสุทธิ์ก็โดนคาบุรากิทำหน้าแหม่งๆใส่
ส่วนประเด็นที่ว่าจะเคลียร์ปมยังไงดี... อันนี้ยาก เอ็นโจต้องปฏิเสธให้เด็ดขาดไป ซึ่งตรงนี้อาจจะโยงไปกับปัญหาที่บ้านที่ทำให้เอ็นโจต้องหนีออกมาพักที่ซาลอนก็ได้ แต่ถ้าไม่มีจุดหักเหแรงๆก็คงคารังคาซังอยู่แบบนี้ต่อไป นี่ก็รอลุ้นอยู่ว่าซัมเมอร์ปาร์ตี้ของปีนี้จะมีเหตุการณ์อะไรใหญ่ๆมั้ย ในมังงะคิมิดอลมีอีเว้นท์ของวาคาบะจัง(ซึ่งไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนถึงไปงานเลี้ยงของPivoineได้?) ในนี้ก็ขอใหญ่มีอีเว้นท์ของเรย์กะซามะบ้างนะคะ
สรุปคือ ขอตอนใหม่ทีค่าฮิโยโกะซาม้าาาาาา

แต่เอาจริงๆชอบเนื้อเรื่องแนวชีวิตประจำวันฮาๆของเรย์กะซามะนะ จะจบกับใครตอนนี้ไม่ซีเรียสเท่าไหร่แล้ว ขอให้นางมีความสุขและไม่ขึ้นคานก็พอ(แต่ก็อวยเอ็นโจมากกว่า) คาบุรากิมีจุดที่อาจหักเหได้จุดหนึ่ง เอ็นโจมีปมที่ยังแก้ไม่ได้ปมหนึ่ง ยังสรุปอะไรไม่ได้จริงๆ ต้องตามอ่านต่อไป

ยังมีนารุคุง รักแรกในอดีตชาติ​นะ อยากรู้​ว่าทำไมใส่ตัวละคร​นี้มา ผลุบๆโผล่​ๆแต่ไม่เคยมีบทไร อาจจะมีปมอะไรในอนาคตเพิ่ม​ก็ได้?

สรุปต่อ ท่านเรย์กะ~ภาคมหาลัยซุยรัน~ 555555

ลุ้นว่าวันนี้​ดิบจะออกตอนใหม่มั้ย เพราะปีใหม่มานี้ฮิโยโกะ​ซา​มะ​อัพแต่วันเลขคี่...

>>972 ถ้าเอ็นโจฮีชอบเรย์กะจริงๆ ก็ต้องกล้าพูดปฎิเสธทางบ้านได้แล้วว่ะ ไม่งั้นมันก็จะคาราคาซังแบบนี้ไม่จบไม่สิ้น แต่มีเหตุผลอะไรให้พูดไม่ได้รึเปล่า แล้วคุณยุยโกะอะไรนี่ดูรักใคร่เอ็นโจมะ หรือหมั้นกันตามหน้าที่ ถ้าแต่งๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเองแบบคติคลุมถุงชน
ว๊ากกกกกก กูอยากรู้จะแย่อยู่แล้ว

สรุปที่คาสึรางิไม่ชอบเรย์กะเพราะเป็นคนรู้จักกับผญคนนั้น? ค่อนข้างเป็นเหตุผลที่พาลและงี่เง่านะนั่น เรียกริรินะมาตบเกรียนดีไหม
แต่กูว่าอย่างเอ็นโจ ถ้าไม่อยากหมั้นก็คงไม่หมั้นหรอกโดยเฉพาะเมื่อมีคนที่ชอบอยู่แล้ว อาจมีสาเหตุอื่นอีก เพราะเอ็นโจนี่เอาจริงๆน่าจะหัวแข็งกว่าคาบุรากิอีก รายนั้นยังไล่ไมฮามะแบบเด็ดขาดไม่ได้ซักที แล้วถึงขนาดหนีออกมา เอ็นโจน่าจะเริ่มต่อต้านจริงๆแล้วล่ะ

ถ้าฮีเลือกเรย์กะจริงๆ ทางบ้านก็คงไม่บ่นอะไรหรอกมั้ง เรย์กะก็รวย ไฮโซออกขนาดนั้น

ตอนจบอาจจะ​เป็น เอ็นโจไม่สามารถ​ปฏิเสธ​การหมั้นได้ ต้องเข้าพิธี คาบุรากิขอให้เรย์กะช่วย ขู่ไม่งั้นตระกูล​คิโชวอินล่มจมแน่
ในวันหมั้น เรย์กะซาะก็บุกไปคัดค้านกลางวงแล้ว​พาเอ็นโจหนีออกมาจากพิธี แฮปปี้เอนดิ้ง​ //แค่กๆๆ

โม่งแปลใจเย็นๆ อย่าเพิ่งโดดผาาาาา ถ้าทำจริงนี่จะโดดลงตามไปแล้วนะ แงงงง ทุกวันนี้ก็ลงแดง อ่านเช้ากลางวันเย็น ดีใจมากที่เรื่องนี้แปลเร็ว หัวใจอัยบอบช้ำได้เยียวยา ตอนล่าสุดทำเอาแรงพายพุ่งพรุดสูง พยายามไปงมดิบมา แต่ไม่รู้คันจิ แปลไม่ออกตั้งแต่คำแรก ผู้แปลเป็นเหมือนแสงสว่างท่ามกลางความมืดมากๆ นึกไม่ออกเลยว่าจะมีชีวิตอยู่ยังไงต่อไป ถ้าไม่ได้อ่านทุกสองวัน เป็นกำลังใจให้น้าาาา อย่าไปเลยน้าาาา เราต้องร่วมแรงถล่มคานกันต่อปายยย

>>975 สปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พูดยากชอบกลเพราะบทนางก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ทำตัวสนิทสนมเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกันพอสมควร แต่ก็มีฉากที่คุยกับผู้ชายคนอื่นในปาร์ตี้บ่อยๆ

ว่าแต่ที่มานั่งคุยในนี้ได้ใช่มั้ย คืออ่านไปถึงตอนล่าสุดแล้วมันก็มีหลายๆอย่างอัดอั้นตันใจอยากจะระบายออกมาบ้าง;w; ขอบคุณโม่งแปลนะที่แปลไทยออกมาให้คนอ่านกันมากขึ้น ไม่งั้นคงไม่มีที่ให้ได้คุยกันได้ระบายกันแบบนี้ สู้ต่อไปนะะะ

>>980 แต๊งกิ้วสำหรับสปอย
คนอื่นๆดูมีปัญหาหนักๆกันทั้งนั้น แต่ทำไมท่านเรย์กะกูชิลจังวะ ปัญหาหนักๆไม่ค่อยเจอเลย ปัญหาหนักสุดที่เจอมาน่าจะเป็นเรื่องลดความอ้วนแล้วล่ะ
แต่กูยังสังหรณ์ว่าเรย์กะกับมาซายะอาจจะถูกจับเข้าพิธีหมั้นตามเดิมในคิมิดอล เพราะผู้ใหญ่ก็เล็งเห็นว่าสองคนนี้สนิทกันมากอาจจะกิ๊กกันอยู่ก็เลยทำให้สมความปรารถนา(ที่เข้าใจผิด) อาจจะเห็นเอ็นโจระเบิดลงก็ได้นะ กูอยากเห็นเอ็นโจร้อนรุ่มจัง อะฮิๆๆๆๆๆๆ

คิดเหมือนกันเลย พอหมั้นกับใคร คนที่รักจริงจะโผล่ธาตุแท้ออกมา รีบมาขัดขวาง ไม่ก็ทำอะไรสักอย่าง หรือปล่อยให้หมั้นไปดีนะ ท่านเรย์กะของหมู่เฮาจะได้ลงจากคานซะที เอาใครก็ได้ที่ไม่ใช่คาน

กระทู้​จะเต็มแล้วนะ สรุปกระทู้​ใหม่ใช้ชื่อ​ไรดี

โม่งแปลสู้ ๆ อย่าเพิ่งตามคาราบุกิน้าาาา ซับพอร์ตโม่งแปล

กูว่าฮาเร็มเหมือนเดิมนั่นล่ะ เอาจักรพรรดิขึ้นบ้าง 55555555

โม่งแปลสู้ๆนะเว้ย ยังมีหมู่เฮาตาดำๆลอยคอเชียร์อยู่ ถ้าไม่มีมึง กูไม่สามารถดำน้ำได้จริงๆว่ะ ฮือ

>>986 เอาจักรพรรดิขึ้นนี้ โม่งในนี้ส่วนใหญ่เรือเอ็นโจนะมึง 55555
กูเชียร์ชื่อ วงน้ำชาเหล่าโม่งซุยรัน รู้สึกเห็นภาพพวกเรามาเม้ามอยกันดี

เอาไงดี นี่กูเตรียม​จะตั้งแล้วนะ 555

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]?

มีคู่หมั้นแล้วยังไงถ้าใจมันพบรักในซาลอน [เรือลำที่2:ก็ขององค์ชายเอ็นโจ]

>>989 มึงนี่! 55555 สงสารเรือลำอื่นบ้าง

ตั้งแล้ว คุยนี่จบค่อยไปนะ
https://fanboi.ch/webnovel/3364/

>>989 ไอ้สัส ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ //กูสำลักกาแฟเบย

พูดถึงคู่หมั้นเนี่ย กูก็นึกขึ้นมาได้ว่าความรักที่ผ่านๆมาของเรย์กะนี่มักจะหลงรักคนมีเจ้าของทั้งนั้นเลยนี่หว่า เป็นไปได้มั้ยว่าเรย์กะจะหลงรักเอ็นโจในภายหลัง แต่ทำยังไงกูก็ยังนึกไม่ออกว่ะ หรือต้องไปต่อภาคมหาลัยจริงๆวะ แต่ท่านเรย์กะอยากให้มีคนสารภาพรักตอนจบการศึกษาแบบตอนรุ่นพี่โทโมเอะนี่หว่า จะพอเป็นไปได้มั้ยเนี่ย คนเขียนจะใจร้ายกับนางไปถึงไหนวะ

>>991 แต่ที่นางรักนี่ก็ไม่รู้​มาก่อนเลยนะว่าเขามีเจ้าของ ตอนล่าสุด​นี่จะเทอมสุดท้ายแล้ว(รึเปล่า?) ยากจังหว่ะ ถ้าให้จบเรื่อง​แค่ที่ม.ปลายเนี่ย เรย์กะยังไม่โดขิๆอะไรเล้ยยยยย

//มาช่วยปิดมู้
ทำไมกูสัมผัสได้ว่ามีแววต่อภาคมหาลัยสูง.... ฮืออ
จบม.ปลาย สงสัยท่านเรย์กะจะได้แค่ดอกไม้จากท่านพี่แหงๆ เศร้า
ไม่มีวี่แววว่าท่านเรย์กะจะโดขิโดขิกับใครเลย กับเอ็นโจก็กลัว คาบุรากิก็แหยง หรือจะพลิกล็อคมาหารองหมู่บ้านคานทองวะ 555555 บ้าจริง
อ๊ะใช่ มีอยู่คนนึงที่ท่านเรย์กะโดกิโดกิใส่นี่นา... ยูกิโนะคุงยังไงล่ะ... orz

>>993 แต่กินเด็กเป็นอมตะนะมึง

>>993 แต่เด็กจะเล่นด้สยมั้ยนั่นอีกเรื่องนะมึง ดูแววแล้วแม่งอวยพี่ชายมากกว่า ทำไมเอ็นโจไม่บราค่อนเหมือนซิสค่อนท่านพี่บ้างวะ กูอยากเห็น5555

>>995 ถ้าเกิดเอ็นโจเป็นบราค่อน เดี๋ยวก็ไปซ้ำคอนเซ็ปต์ของท่านพี่หรอก.. มีซิสค่อนคนนึงตั้ง 1 ea

>>995 กูว่าเนื่องจากนิสัยจริงๆของยูกิโนะอาจจะทำให้บราค่อนไม่ลง...........
และกูว่าหายากนะที่พี่ชายจะมาเห่อน้องชายตัวเองอะ

พี่ชายเห่อน้องเยอะแยะออกมึงในนิยายวา--แค่กๆๆ
กูพึ่งไปส่องฟิคทั้งหมดที่พวกมึงแต่งมา พอเอามารวมเป็นสารบัญแล้วแม่งเยอะสัดๆ หมดกาวไปกี่ล้านกระปุกวะ ชอบๆ 5555

ถ้าเกิดที่พวกมึงกาวเป็นจริงซักนิด ป่านนี้ท่านเรย์กะคงไม่ต้องโหนคานเล่นเป็นโหนบาร์งี้แน่ๆว่ะ สกิลหลบธงนางยิ่งเทพๆอยู่

ปิดมู้สรุปเอ็นโจของกุเอง /หนี