"เอ่อ ถ้าอย่างงั้นให้รถฉันไปส่งดีมั้ยคะ?"
ก็ได้แต่คิดเท่านั้นล่ะค่ะ แง้
"คุณคิโชวอินมีน้ำใจขนาดนี้ ผมจะกล้าปฏิเสธได้ยังไงกันล่ะครับ"
เอ็นโจตอบรับอย่างยิ้มแย้ม
ฝากไว้ก่อนเถอะ!!
โชคดีที่รถบ้านคิโชวอินเป็นรถหรูที่มีที่นั่งกว้างสบาย แม้จะนั่งข้างกัน แต่ก็ไม่ได้ใกล้กันมากนัก ไม่งั้นฉันต้องถูกความอึดอัดกดดันบางอย่างจุกอกตายแน่ๆเลยล่ะค่ะ บนรถเราไม่ได้พูดคุยอะไรมากนัก ไม่นานรถก็พามาถึงคฤหาสน์เอ็นโจ
"ขอบคุณนะครับที่มาส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะ ... อ๊ะ แบบนี้ท่านเอ็นโจก็ติดหนี้ฉันครั้งนึงแล้วซินะคะเนี่ย~"
ว้าย อยากจะเป็นฝ่ายพูดอะไรแบบนี้มานานแล้วค่ะ! หลังจากโดนโขกสับอยู่ฝ่ายเดียวมานาน ในขณะที่สมองกำลังโลดแล่นว่าจะแก้แค้นให้ชดใช้หนี้อย่างไรดี
"นั่นซินะครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตอบแทนเป็นอาหารค่ำสักมื้อแล้วกัน เรื่องเวลาไว้ผมนัดหมายอีกทีนะครับ"
เอ็นโจหัวเราะเบาๆ แล้วลงจากรถไปทันที
เอ๋! เดี๋ยวก่อนซิ ฉันยังไม่ได้ตอบรับอะไรเลยนะ! บ้าเอ้ย ฉันมันพลาดเองที่คิดว่าวันนี้ตัวเองได้รับชัยชนะไปแล้วครั้งหนึ่ง กับคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ ฉันมันอ่อนหัดไปเองค่ะ
ก่อนนอนคืนนั้น ฉันก็พบว่าเมลล์จากยูกิโนะคุงส่งมา ดูเหมือนว่าจะรู้ว่าวันนี้รถของฉันไปส่งพี่ชายเลยทักมาไถ่ถาม ฉันจึงเล่าเรื่องต่างๆให้ยูกิโนะคุงฟังรวมถึงเรื่องที่ว่ามีนัดไปทานอาหารด้วยกัน
"เอ๋~ ผมก็ไม่ได้เจอคุณพี่เรย์กะมานานแล้วนะ~ คิดถึงจังเลยครับ"
พอคิดถึงภาพเทวดาตัวน้อยในอดีตพูดด้วยประโยคแบบนี้ ก็ทำเอาเลือดลมสูบฉีดเหลือเกินค่ะ อา งั้นเรามาทานอาหารด้วยกันเลยดีมั้ยคะ มีน้องชายมาด้วยตาเอ็นโจคงไม่ว่าอะไรอยู่แล้วล่ะ แถมฉันก็ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดแล้วนั้นแล้วด้วยซิคะ~
-------------
กูพยายามจะแต่งให้หวานแหววแต่ทำไม่ได้ว่ะ 5555
และกูชอบการขัดแข้งขัดขา ความรักต้องมีอุปสรรคนะคะคนดี ดังนั้นเลยขอมอบตำแหน่งกขค.ให้กับยูกิโนะคุงไปเลยค่าาา