ต่อจาก >>551-552
------------
"วันนี้ขอบคุณที่มามากเลยนะคะคุณเรย์กะ"
วาคาบะจังเริ่มพูด น้ำเสียงเหมือนคนเมาจริงๆนั่นล่ะ เอ๋ เพิ่งดื่มไปนิดเดียวเองนะ! คออ่อนเกินไปแล้ว!
"ไม่เป็นไรเลยค่ะ อันที่จริงฉันต้องเป็นฝ่ายขอบคุณที่เชิญมาร่วมทานอาหารด้วยมากกว่านะคะ"
"แหะๆ ... ฉันน่ะนะ อิจฉาคุณเรย์กะมากเลยนะคะ"
"เอ๋?"
"ก็คุณเรย์กะน่ะ ทั้งสวยทั้งสง่างามสมกับเป็นจักรพรรดินีอย่างที่คนอื่นเรียกกันจริงๆน่ะค่ะ ดีจังเลยน้าา ฉันน่ะต้องเข้าคอร์สเพื่อเป็นนายหญิงที่เพียบพร้อมในอนาคต แต่ทำยังไงก็ยังมีข้อผิดพลาดให้คุณแม่ต้องหงุดหงิดและตำหนิบ่อยๆเลยล่ะค่ะ"
หืม? ปัญหาแบบแม่ยายกับลูกสะใภ้อะไรพวกนี้ซินะคะ ลำบากหน่อยนะ วาคาบะจัง
"ฉันเชื่อว่าวาคาบะจัง ทำได้อยู่แล้วล่ะค่ะ มาดามคาบุรากิอาจจะเข้มงวดไปบ้าง แต่ก็เพื่อกระตุ้นให้เรามีพยายามมากขึ้นนะคะ! หรือถ้ามีปัญหาทำตรงไหนไม่ได้ ก็ปรึกษาฉันได้เลยนะคะ!"
"ขอบคุณนะคะ คุณเรย์กะเนี่ยใจดีจริงๆเลยค่ะ ... งั้นให้คุณเรย์กะร่วมคอร์สเป็นเพื่อนฉันดีมั้ยคะ!"
ม ไม่ดีกว่าค่ะ
"ล้อเล่นน่ะค่า~"
วาคาบะจังหัวเราะแหะๆ ท่าทางเมาได้ที่ ส่วนคุณพ่อบ้านเสิร์ฟก็ค็อกเทลแก้วใหม่ให้อย่างต่อเนื่อง เอ่อ นี่สนใจคนดื่มหน่อยซิคะ เมาแล้วเนี่ย ทางด้านคาบุรากิกับเอ็นโจก็ยังคงพูดคุยกันอยู่ สีหน้าเริ่มจริงจังท่าทางจะกำลังคุยเรื่องธุรกิจกัน จนฉันไม่กล้าเข้าไปขัด อ่า แต่วาคาบะจังเมาในบ้านตัวเองก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
"นี่ คุณเรย์กะ ยังไม่มีคนที่สนใจบ้างเลยเหรอคะ?"
"เอ๋!?" อยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นมาซะงั้นอะ
"ฉันอยากจะเห็นคุณเรย์กะในชุดเจ้าสาวบ้างจังเลยค่ะ~ ไม่นับรวมเรื่องที่สมัยเรียนน่ะนะ~"
"แหม เรื่องนั้น...น่าเสียดายจังเลยที่ไม่มีเลยค่ะ แถมที่ทำงานเอง ท่านพี่ก็จัดตำแหน่งให้อยู่ฝ่ายที่มีแต่ผู้หญิง เลยไม่ค่อยได้พบปะใครเท่าไหร่นักน่ะซิคะ"
อย่าถามกันตรงๆแบบนี้ซิคะ ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากมีสักหน่อยน้า อุแง้ ตำแหน่งรองหัวหน้าหมู่บ้านคานทองเนี่ยอยากจะเกษียณแล้วน้า
"หืมมม ก็ไม่เห็นต้องคนไกลเลยนี่คะ ฉันเชื่อว่าคนใกล้ตัวคุณเรย์กะต้องมีสักคนล่ะน้า~"
คนใกล้ตัวงั้นเหรอคะ? ฉันพยายามหลับตานึกว่ายังมีชายโสดที่ยังติดต่อกันอยู่ที่ไหนอีกบ้าง
ท่านพี่? ไม่ ไม่ได้นะคะ ถึงฉันจะเป็นที่รู้กันว่าเป็นบราค่อนมานาน แต่ก็ไม่ได้ระดับรุนแรงถึงขั้นนั้นหรอกนะคะ
ท่านอิมาริ? ถึงท่านอิมาริจะสมบูรณ์แบบแค่ไหน แต่ฉันขออยู่ในตำแหน่งน้องสาวแบบนี้ต่อไปดีกว่าค่ะ
อุเมวากะ? เมื่อต้นเดือนเพิ่งจะส่งเมลล์พร้อมกับภาพฟาร์มสุนัขลูกหลานของเบียตันมาอวดนี่เอง แต่ว่าปล่อยตาบ้าหมาให้อยู่กับหมาสุดที่รักต่อไปน่าจะดีกว่านะคะ
อิวามุโระคุง? ตอนนี้เฉิดฉายเป็นนางแบบสาวสวยขึ้นปกนิตยสารหลายปกไปแล้วล่ะค่ะ
แล้วก็...แล้วก็...ไล่นับนิ้วไปเรื่อยๆจนนึกถึงใครไม่ออกอีกแล้ว เห วาคาบะจัง ฉันว่าคนใกล้ตัวเนี่ยน่าหมดหวังยิ่งกว่าเดิมเสียอีกนะคะเนี่ย
ฉันถอนใจออกเบาๆ พอลืมตาขึ้นตากลับพบกับเอ็นโจยืนอยู่ข้างหน้าส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
อุหวาา มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!
ฉันรู้สึกหน้าร้อนวูบขึ้นมา หัวใจเต้นรัวๆเลยค่ะ หรือว่าจะเพราะว่าดื่มมากเกินไปแล้วนะ? พอหันไปข้างๆ ก็พบว่าวาคาบะจังหลับไปซะแล้ว โดยมีคาบุรากิกำลังอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว ส่วนคุณพ่อบ้านก็ออกจากเคาท์เตอร์บาร์มารับเสื้อสูทและกระเป๋าของคาบุรากิ
"ขอโทษที ลืมห้ามวาคาบะน่ะ ดื่มทีไรก็เป็นอย่างนี้ตลอด ฉันขอพาไปที่ห้องก่อน พวกนายตามสบายนะ"