Fanboi Channel

>>515 ว่าไปกูจำได้ว่าเอ็นโจเคยเรียกชื่อเรย์กะด้วยนี่หว่า ตอนตามไปช่วยเรย์กะที่ห้องคาซึรางิอะ ครั้งแรกและครั้งเดียวด้วยมั้ง ไม่รู้เขาแปลผิดหรือต้นฉบับเขาว่ามาว่างั้นนะ แต่กูฟินมาก นั่นก้าวแรกที่กูลงเรือเอ็นโจเลย

จะว่าไปมีประเด็นนึงที่สงสัยมานานแล้ว โชโจมังงะที่อยู่ในเรื่องนี้ชื่อว่า"Kimi wa Boku no Dolce" แต่ในเรื่องคาบุรากิมันใช้คำเรียกแทนตัวเองว่าOreตลอด ในขณะที่เอ็นโจใช้คำเรียกแทนตัวเองว่าBoku(ท่านพี่เองก็เช่นกัน) ส่วนคำที่ใช้เรียกเรย์กะซามะ คาบุรากิใช้"Omae" เอ็นโจใช้"Kimi"
หรือว่านี่จะเป็นสัญญาณลับๆจากคนเขียน!? จะบอกว่าเรย์กะซามะเป็นของหวานของเอ็นโจใช่มั้ยคะ!!? พระนางเรื่องนี้คือเอ็นโจกับเรย์กะซามะใช่มั้ยคะ!!!???? //ซู้ดดดดด สูดกาวหนักมาก

>>526 อ้ากกกก มีความเป็นไปได้มากนะมึงงงง โอ้ยตายแล้ว ตายๆๆๆ หัวใจกูไปแล้ว โอ้ยย //ร่วมด้วยช่วยกาว

>>526 มึงจุดประกายความหวังแก่ชาวเรือมาก เรือเรามีสิทธิ์ไม่ชนคานเว้ยยยย ซู๊ตตตตตกาววววว

>>526 เอ๊ะ เอ๊ะ เอ๊ะะะะะะะะะะะะะ จากที่มึงบอก ทำให้กูสูดกาวอย่างคลุ้มคลั่งไปแย้ววววววววววว

>>525 กูกลับไปเช็คเลย แปลผิดว่ะ สงสัยจะเพลินมือ ยังเรียกคุณคิโชวอินเหมือนเดิม

>>526 เหยดดดดดดดด มึงตีความได้ดีมาก ! เป็นศจ.แลงดอนปลอมตัวมาหรือเปล่าวะ ! นี่แหละคำตอบของหมู่เฮา !

>>526 อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก มึง! มึง! มันมีความเป็นไปได้สูงมากหลังจากที่ได้อ่านสิ่งที่มึงวิแคะก็ทำให้กูยิ่งสัมผัสออร่ารุนแรงได้มากยิ่งขึ้น ทำไมแค่นี้กูก็ฟินได้วะ กูไม่เข้าใจ แตากูใจสั่นระรัวdokidokiชิหายยย

>>530 โอเค กูก็ว่าอยู่ว่าทำไมถึงเรียกครั้งเดียวเองวะ ถถถถถถถถถถถ ไม่เป็นไร แค่นี้ทำอะไรเรือขนกัญชากูไม่ได้หรอกกกกกก

มีใครจะกาวฟิคต่อไหมมึงงง รอดมกาวเสมอนะเว้ย ซู๊ตกาวววววว

กูขอเสนอชื่อห้องหน้าไว้เลยว่า งานเลี้ยงน้ำ(กัญ)ชากลางดงกาว

>>526 กรี้ดดดดดดดดดดด มึงงงงงมึงงงงงงงงงงงงงงงงง มึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เรือพวกเราเล่นฉิวแล้ว กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

>>526 โอ๊ยยย มึง..............น้ำตากูจะไหล แอบเห็นคำใบ้เล็กๆน้อยๆอย่างงี้ ท่านเรย์กะจะรอดมือพญามารอย่างเอ็นโจได้ไง

ฮิโยโกะซามะแจกตอนใหม่แล้วพวกมึง!!

>>537 กูกวาดตาหาชื่อเอ็นโจก่อนอันดับแรกเลย และก็มี อะฮิ้วววววววววววววววว กูจะโมเมว่าคือของขวัญปีใหม่จากฮิโยโกะซามะละกัน

เพิ่งอ่านจบเลย!!! ตอนนีั้มันอะไรกัน!!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เรย์กะซามะกับเอ็นโจคุยเปิดใจกันสองต่อสองในสโมสร(ถึงจะเป็นเรื่องคาบุรากิก็เถอะ) คุย!!กัน!!สอง!!ต่อ!!สอง!! ครั้งแรกเลยที่ได้เห็นความคิดของเอ็นโจเยอะขนาดนี้ แม่งงงงก๊าวววววววววว ว่าแต่ที่แอบหนีออกจากบ้านมานี่...เรื่องยุยโกะซังแน่ๆ ฮิโยโกะซามะ!!! ออกตอนใหม่ไวๆทีค่ะ!!!!!

อ่าาาาาาาาาาาาาาาาห์ นี้มันอะไรกัน!! ช่างกระชุ่มกระชวยหลือเกิน วี้ดดดดดดดดด เอ็นโจซามะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

>>539 ก๊าวใจชิบหายฮือออออออ ก๊าวตั้งกะเห็นเงาเอ็นโจแล้ว อ้ากกกกก กูตัวจะแตกมากตอนที่นั่งจิบชาด้วยกัน อ้ากกกกกก มึงงงงงงงง กูจะตายยยยยยยย เขานั่งคุยกันสองต่อสองงงงงง โอ้ยยยยยยยยย ดีต่อใจเหลือเกินนนนนนน
กูแอบขำตอนที่บรรยากาศมันเดดแอร์ เรย์กะซามะไม่รู้จะชวนคุยอะไร สุดท้ายก็เลยต้องมานินทาอีคาบุรากิลับหลัง 555555

>>539 สองต่อสอง!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ใครก็ได้เอาไปแพร่กระจายข่าวให้ทั่วซุยรันแล้วใส่สีตีไข่เดี๋ยวนี้! เรือแม่งแล่นฉิว มีความฟินขั้นสุด มีความพัฒนาความสัมพันธ์ งี้ต้องมาล้อมวงกันดม(กาว)ยาดม และยกน้ำ(กัญ)ชาซดแล้วว่ะ ซู้ดดดดดดดดดดดด
คาบุรากิ! นายแม่งโคตรเป็นเพื่อนที่ดี! เพื่อนที่แสนประเสริฐหาสิ่งใดเปรียบ! นายทำให้พระ-นางเขาได้คุยกัน ได้เปิดใจกัน ได้สนิทสนมกันมากขึ้น ขอให้เพื่อนโม่งซุยรันทุกคนจงกล่าว จงทำดี จงทำดี จงทำดี ให้แก่คาบุรากิ 3 ครั้งปฏิบัติ!

>>541 เอ็นโจเป็นคนยกเรื่องคาบุรากิมาพูดด้วยนะ หาเรื่องคุยกับสาวไม่ได้ก็เอาเรื่องคาบุรากิมาพูดอีกแล้ว นายนี่น้า~~~~~~
จะว่าไปก็อยากเห็นนะว่าปฏิกิริยาคนอื่นตอนเห็นตุ๊กตาเรย์กะซามะใส่ชุดเจ้าสาวนะ ต้องเป็นข่าวลือแน่ๆเลย จักรพรรดินีจะแต่งงานกับใครนะ? ใช่คนๆนั้นรึเปล่า ซู้ดดด~~~~~

จงทำดี จงทำดี จงทำดี!!!!!!!!!

>>539 ข้าขอคารวะจักรพรรดิคาบุรากิ ท่านช่างเป็นพระสหายที่ดีขององค์ชายเอ็นโจ ข้าขออวยพรให้พระองค์ไม่นกสมหวังกับความรักเถอะ //กรี๊ดดดดด กุฟินนน แม่งเอ้ยยยย กุเหมือนอูฐที่ขาดนํ้าแล้วได้รับนํ้ามาเลยอ่ะมึง ฮิโยโกะซัง ขอบคุณมากๆ เรือกุมาเเล้วเว้ยยยยย

ขอสดุดีจักรพรรดิมาไว้ ณ ที่แห่งนี้ ที่ทำให้องค์ชายกับจักรพรรดินีอยู่ด้วยกันสองต่อสองแล้วคุยกันหวานแหวว(ในมโนกู) ความดีครั้งนี้โปรดดลบันดาลให้จักรพรรดิไปครองคู่กับคุณวาคาบะตามที่ปรารถนาด้วยเถิด

โอ๊ยยยยย กรี๊ด​ดดดๆๆๆ กูอยาก​อ่านญี่ปุ่น​ออกบ้างจังเลย แงงงงง

>>547 กูใช้อากู๋แปลเอา ดำน้ำอ่าน

ไปดำน้ำ​มาแล้ว หวีดมาก โอ๊ยยยยย ดีต่อใจเหลือเกิน​ค่ะะะะะะ
ว่าแต่ ทั้งจิบน้ำชา​ด้วยกัน ไหนจะชุดแต่งงาน​ ทำไมมันคล้ายกับฟิคกาวข้างบนเลยวะะะะะ นี่พวกมึงไปเข้าฝัน​หรือเป็นวิญญาณ​ไปเป่าหูฮิโยโกะซามะมาใช่มั้ย​ยยยย 555555

จงทำดี จงทำดี จงทำดี!!!!! กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แม่งเอ้ยยยยยยยยย ตอนล่าสุดกูฟินรัวๆ ขอเผาผลาญพลังกาวที่สถิตอยู่กับกูหน่อย โข่ว โข่ว โข่ว//เสียงดมกาวของกู

มีบัตรเชิญจากมาดามคาบุรากิมาถึง ชวนฉันไปรับประทานมื้อค่ำด้วยกัน ท่านแม่ดูไม่ค่อยกระตือรือร้นอยากให้ฉันไปบ้านนั้นเหมือนตอนที่คาบุรากิยังไม่แต่งงานอีกแล้ว แต่มาดามคาบุรากิคือคนใหญ่คนโตที่จะปฎิเสธไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไปอยู่ดี
ฉันหอบหิ้วขนมจากร้านเก่าแก่ที่รู้มาว่าเป็นร้านโปรดของมาดามคาบุรากิและช่อดอกกุหลาบสีขาวเป็นของฝาก อันที่จริงฉันก็ได้รับเชิญมาหลายครั้งแล้ว ไปงานดื่มน้ำชาบ้างล่ะ งานเลี้ยงมื้อค่ำบ้างล่ะ จึงไม่มีความตื่นเต้นหรือกังวลอะไรเท่าไหร่นัก แต่ครั้งนี้มันค่อนข้างจะต่างออกไปเมื่อฉันไปทำตัวขายขี้หน้าที่โรงแรมของมาดามคาบุรากิเป็นต้นเหตุให้งานถูกยกเลิก นึกขึ้นได้ทีไรก็หน้าร้อนวูบ น่าอับอาย น่าอับอายเหลือเกินค่ะ
วาคาบะจังกับมาดามคาบุรากิมาต้อนรับฉันที่ห้องรับแขก ฉันกล่าวขอโทษขอโพยอีกครั้งกับเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งทั้งสองก็ไม่ได้ถือสา กลับไถ่ถามสุขภาพฉันด้วยความเป็นห่วงเป็นใย พร้อมทั้งกำชับให้พักผ่อนรักษาตัวเยอะๆ ฉันยิ่งรู้สึกผิดมากเป็นเท่าทวี อุแง้ ขอโทษด้วยค่า
มาดามคาบุรากิขอตัวไปรับโทรศัพท์ ทิ้งฉันไว้กับวาคาบะจังสองคน เราจิบน้ำชาและทานขนมกันเบาๆรองท้องก่อนจะถึงมื้อค่ำ
"เมื่อกี้คุณมาซายะโทรมาบอกว่า เสร็จงานจากบริษัทเดี๋ยวก็จะตรงกลับบ้านเลยล่ะ" วาคาบะจังบอกด้วยเสียงร่าเริง "ฉันก็เตรียมของโปรดของคุณมาซายะไว้เยอะแยะ มีของโปรดคุณเรย์กะด้วยนะคะ"
"อุ ขอบคุณค่ะ ต้องรบกวนแล้ว"
"อะไรกันๆ ไม่รบกวนเลยซักนิดค่ะ" วาคาบะจังรีบโบกไม้โบกมือ "อยากให้คุณเรย์กะทานเยอะๆค่ะ จะได้ร่างกายแข็งแรง"
ฉันแอบคิดในใจ ทานเยอะๆน่ะ ร่างกายไม่ได้แข็งแรงหรอกนะคะ พุงต่างหากที่แข็งแรง คงทน ขยายใหญ่ โชคดีที่วันนี้ไม่ได้ใส่ชุดที่รัดรูปร่างอะไรขนาดนั้น น่าจะปิดบังอำพรางพุงได้อยู่
วาคาบะจังเล่านั่นเล่านี่เจื้อยแจ้วถึงคอร์สที่ตัวเองต้องเรียนเพื่อเป็นนายหญิงของบ้านคาบุรากิ ฉันก็ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการปฎิบัติตัวไว้บ้าง อาจจะช่วยอะไรได้ไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลยล่ะนะ ที่มาดามคาบุรากิเชิญฉันมาวันนี้ก็คงอยากให้ช่วยทดสอบการวางตัวบนโต๊ะอาหารของวาคาบะจังล่ะมั้ง

พอได้เวลามื้อค่ำ คุณสาวใช้ก็เรียนเชิญพวกฉันสู่ห้องอาหารอย่างนอบน้อม มาดามคาบุรากินั่งรออยู่แล้วที่หัวโต๊ะอาหาร ดูเหมือนว่าคุณพ่อของคาบุรากิจะงานยุ่งมากจนไม่สามารถมาร่วมมื้อค่ำได้จนฉันรู้สึกเสียดายขึ้นมาเล็กน้อย อยากพบคุณลุงสุดเท่ที่เหมาะกับเพลงจักรพรรดิของบีโธเฟ่นคนนั้น แต่ให้มานั่งรับประทานอาหารร่วมกันในระยะประชิดเช่นนี้ ฉันคงจะเขินจนมือไม้สั่น ไม่เป็นอันทำอะไรแน่ๆ
"หนุ่มๆนี่ช้าจริงๆ" มาดามคาบุรากิบ่นขึ้น ท่าทางระอามากกว่าจะโกรธจริงจัง
ไม่ทันขาดคำ คาบุรากิก็ก้าวเข้ามาในห้องรัปประทานอาหาร มือปลดเนคไท พาดเสื้อสูทไว้กับแขน ภาพนั้นดูเท่และหล่อเหลา ถ้าฉันไม่รู้จักว่าคาบุรากิก็คือเจ้าบ้าคนหนึ่งก็คงจะตกหลุมรักไปตั้งนานแล้ว น่าเสียดายที่เป็นแค่เจ้าเด็กบ้าคนหนึ่งในสายตาฉันนั่นล่ะค่ะ
วาคาบะจังไปต้อนรับสามีตัวเองตามหน้าที่ของภรรยาที่ดี พอคาบุรากิเห็นฉันก็ขมวดคิ้วใส่น้อยๆ "คิโชวอิน เธอหายดีแล้วเหรอ ถึงออกมาข้างนอกได้"
นี่ ทุกคนอย่าทำเหมือนฉันเป็นคนป่วยร้ายแรงใกล้ตายกันจะได้มั้ยคะ ฉันสบายดีค่ะ ดีมากเลยด้วย
"ขอบพระคุณที่ท่านคาบุรากิเป็นห่วงค่ะ"
"คนเป็นห่วงไม่ใช่ฉันซักหน่อย" คาบุรากิพยักเพยิดหน้าไปข้างหลัง เอ็นโจก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย ทำเอาฉันอึ้งไปนิดหน่อยที่ไม่คาดว่าจะได้พบ ฉันยังไม่ได้เตรียมใจที่จะเจอเอ็นโจเลยนะ แล้วนายมาที่นี่ได้ยังไงกันยะ
ไม่สิ เอ็นโจก็เข้านอกออกในบ้านคาบุรากิอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ฉันต่างหากที่เป็นคนนอกที่ถูกเชิญมาเป็นครั้งคราว

เอ็นโจส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้เหมือนเคย แต่ฉันรู้สึกมันมีอะไรต่างออกไปมาก แต่ไม่รู้ว่าอะไรที่ต่าง
ฉันได้แต่ก้มหัวลงไม่กล้าสบตากับเอ็นโจ รู้สึกหน้าร้อนวูบวาบกว่าที่เคยเป็น เมื่อก่อน ถึงจะนั่งข้างๆกันก็ไม่เป็นจะเป็นอะไรแท้ๆ "ต้องขอบพระคุณท่านเอ็นโจที่ช่วยฉันไว้ในวันนั้นนะคะ ไม่รู้จะตอบแทนยังไงเลยค่ะ"
"คุณคิโชวอินไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ" เอ็นโจบอกฉัน เอื้อมมือมาแตะหัวฉันบริเวณที่คิดว่ามีการกระทบกระแทก
เหมือนความร้อนจะไปอัดรวมกันอยู่บริเวณที่ถูกแตะ ฉันรู้สึกว่าจวนเจียนจะเป็นลมของจริง แล้วมาดามคาบุรากิก็เป็นระฆังช่วยชีวิตไว้ เรียกให้ทุกคนมานั่งรับประทานอาหาร
ฉันข้างๆวาคาบะจังอันเป็นที่นั่งตรงข้ามกับเอ็นโจ เลยช่วยไม่ได้ที่จะได้สบตากันอยู่บ่อยๆ เอ็นโจยังคงยิ้มอยู่อย่างเดิม แต่ฉันไม่กล้าจ้องมากนัก รู้สึกมือไม้เกะกะไปหมด อ๊ะ ไม่ได้นะ จะทำตัวเสียมารยาทต่อหน้ามาดามคาบุรากิไม่ได้นะ สงบใจไว้ตัวฉัน
"เอ่อ คนอื่นๆยังไม่มากันหรือคะ" ฉันลองถามมาดามคาบุรากิ มีคนเยอะๆอาจจะช่วยกลบเกลื่อนอาการแปลกๆของฉันไปได้บ้าง
"ก็มีกันแค่นี้ล่ะจ๊ะ" มาดามคาบุรากิตอบอย่างอ่อนหวาน "อยากให้เป็นการทานอาหารมื้อเล็กๆที่อบอุ่นก็เลยเชิญมาแค่เพื่อนสนิทของลูกชายเท่านั้นเอง คุณเรย์กะไม่ต้องเกรงใจนะจ๊ะ คิดซะว่าอยู่บ้านตัวเองก็ได้"

อุหวา
ฉันได้แต่คร่ำครวญอยู่ในใจ นึกอยากให้ตัวเองทำตัวสบายๆกว่านี้ แต่มีสายตาของเอ็นโจที่มองมาก็ยิ่งเกร็งหนัก ไม่ได้ดูเลยว่าวาคาบะจังรับประทานอาหารตามแบบชนชั้นสูงได้ถูกต้องหรือไม่ อีกทั้งคาบุรากิก็ยึดครองการพูดคุยกับวาคาบะจังไปคนเดียวแล้ว ฉันเหมือนถูกปล่อยเกาะให้อยู่กับเอ็นโจสองต่อสอง นี่ฉันมาติดกับอะไรสักอย่างรึเปล่าคะ
ยังดีที่มาดามคาบุรากิหันมาพูดคุยกับสองหนุ่ม จึงพอจะทำให้เอ็นโจละสายตาไปจากฉันได้บ้าง เธอซักถามเกี่ยวกับงานที่พวกเขากำลังทำอยู่ และให้คำแนะนำอันชาญฉลาดเกี่ยวกับธุรกิจพวกนั้น พอจบเรื่องธุรกิจ มาดามก็หันมาคุยเรื่องความสวยความงามกับพวกฉันและชักชวนให้ไปสปาแบบครบวงจรของโรงแรมคาบุรากิ แล้วฉันจะตอบอะไรได้นอกจากตกลง จะปฎิเสธก็เสียมารยาทเกินไปแล้ว

จบมื้อค่ำเป็นการรับประทานของหวานในห้องนั่งเล่นส่วนตัวของบ้านคาบุรากิ นอกจากสมาชิกในครอบครัวแล้ว คนที่จะเข้ามาได้คือแขกพิเศษจริงๆเท่านั้น ช่างหรูหราสง่างามยิ่งกว่าห้องรับแขกที่ฉันนั่งอยู่เมื่อครู่นี้เสียอีก ฉันนึกว่าอยู่ในเล้าจ์ของโรงแรมที่ไหนซักแห่ง มีเคาน์เตอร์บาร์เล็กๆที่มีพ่อบ้านคอยผสมเครื่องดื่มให้ หรูหราสะดวกสบายเหลือเกิน
มาดามคาบุรากิขอตัวไปรับโทรศัพท์ ให้หนุ่มๆสาวๆนั่งคุยกันไปก่อน พ่อบ้านถามฉันว่าจะรับอะไรดี ฉันจึงสั่งค็อกเทลที่เคยกินจากงานแต่งของเซริกะจังไป ที่จริงก็อยากจะลิ้มลองเครื่องดื่มอื่นๆนะ แต่ฉันกลัวว่าฉันจะเมาเข้าให้นี่สิ ไม่ดีแน่ๆ
คาบุรากิกับเอ็นโจดื่มไวน์ขาวที่เป็นของชั้นเลิศ คุยสัพเพเหระที่ไม่เกี่ยวกับธุรกิจ เห็นแบบนี้ก็อดคิดไม่ได้ว่าทั้งคู่ดูเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเสียนี่กระไร ฉันน่ะไม่เปลี่ยนอะไรจากเมื่อก่อนเลยสักนิด เป็นยัยโรโคโค่ยังไงก็เป็นอยู่อย่างนั้น
ดูเหมือนเอ็นโจจะรู้ว่าฉันมองอยู่ก็หันมายิ้มให้ ฉันรีบหลบตาสายตาไปทางอื่น เสคุยกับวาคาบะจังที่เริ่มจะแก้มแดงๆ
เอ๊ะ วาคาบะจัง เมาแล้วเหรอจ๊ะ

>>549 จิตวิญญาณกาวของกูอาจส่งถึงฮิโยโกะซามะ มันต้องเป็นพลังแห่งคานทองร้าวแน่ๆ โฮกกกก!! ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด

>>552 โชโจ ความโชโจนี้ กูกระอักกาวแปป กรี้ดดดดด

พวกมึงว่าตอนล่าสุดท่านเรย์กะจะหวั่นไหวบ้างรึยังวะ กูคิดว่าเอ็นโจชอบเรย์กะไปเต็มตัวแล้ว รุกท่านเรย์กะแบบโครตนุ่มนวลเลย

โอย ไปอ่านตอนใหม่มาล่ะ กูถึงกับต้องไปเช็คชื่อเรื่องรัวๆ ไม่ให้แน่ใจว่าอ่านผิดเรื่องหรืออ่านฟิคอยู่ ถถถถถถถถถถ แม่งโคตรได้อารมณ์ เอ็นโจปรากฎตัวแบบพระเอกโชโจมาก ๆ ทำท่าอ่อยท่านเรย์กะให้ช่วยเยียวยาแผลใจเต็มที่ แต่ท่านเรย์กะของหมู่เฮาแม่งป๊อดอ่าาาาาาาาาา ฮือออออออออออ แต่บรรยากาศแม่งโคตรดีงาม ถึงยังไม่ได้ปักธงเต็มๆ ก็ต้องรู้สึกดีบ้างล่ะวะ คุยกันแบบหัวร่อต่อกระซิกไม่ต้องมีมาดเก็กขนาดนี้ อาจจะเป็นครั้งแรกของเอ็นโจเลยก็ได้ ฮือ....

สุดท้ายถึงคาบุรากิ
จงทำดี จงทำดี จงทำดี ! //ชูนิ้วโป้งให้

ปล. กูแพ้พลังกาวว่ะ ไม่ไหว มาหย่อนตอนใหม่ให้อีกตอนนะ ท่านฮิโยโกะ ปั่นขนาดนี้เตรียมทำเป็นเล่มใช่มั้ย ขาย LC ให้เราเถอะน้าาาาาาาาาาาา

>>552 โฮกกกก ความโชโจความหน้าแดงความเขินระรัวที่กูไม่เคยพบเคยเห็นในเรื่องนี้ ตอนนี้กูได้สัมผัสแล้วกับฟิคของพวกมึง ความรู้สึกมันเป็นอย่างนี้เองสินะ ดีต่อใจโคตรๆ ละมุนมากมึงงง

โอ้ยย เห็นพวกมึงพูดกันแล้วกูอยากอ่านดิบออกจัง มันต้องละมุนมากแน่ๆ เอ็นโจนี่เริ่มเดินหน้าอ่อยเหยื่อแล้วสินะ ก๊าวววววใจ //อัดกาวเข้าปอดรัวๆๆๆ

ช่วงนีักูเข้ามาอ่านแล้วสับสนมาก อันไหนเรื่องจริงอันไหนแต่ง 555555 แล้ว >>551-552 นี่ฟิคใช่มั้ย ไม่ใช่แปลสดจากดิบตอนล่าสุด

ตอนใหม่ในแมวดุ้นนี่หลังจากจบเรื่องพัดตบหน้า เรย์กะรับมือกับเรื่องพวกนี้ได้ดีขึ้นเยอะเลย กูชอบๆ55555

>>558 ฟิคค่ะมึง 5555555555555555555555555555555555 เราต้องแยกกาวกับความจริงให้ออก ฮ่าๆๆ

ตอนใหม่มาท่านเรย์กะโคตรอัพเลเวล ปัดปลาซิวปลาสร้อยอย่างมีชั้นเชิง ไม่ต้องหยิบพัดก็ตอกกลับได้ ฮ่าๆๆๆ หรือเพราะอยู่นอกโรงเรียน เลยไม่ต้องสร้างภาพใจดีอ่อนโยน(ที่ตัวเองคิดไปเอง) เลยใส่เอาๆวะ 555555

>>556 กราบมึง ขอบคุณสำหรับตอใหม่ กูรักมึง //กอด

กูกลับไปอ่านใหม่

ตอนท่านพี่พูดถึงการทำงานของท่านพ่อ กังวลว่าอนาคตอาจต้องปะทะกันเพราะความเห็นไม่ตรงกัน

เรย์กะทำให้เปลี่ยนไปแล้วสินะ ท่านพ่อกลายเป็นแค่ทานุกิเชื่องๆ ที่ท่านพี่เห็นใจแล้วสินะ

>>560 กูว่าใส่เอาๆเพราะเดิมพันด้วยผมหลอดที่เจ๊แกภูมิใจว่ะ555

แปลล่าสุด​ เรย์กะซามะยอดเยี่ยม​มากค่ะ ไมฮามะก็แค่ปลาซิวปลาสร้อยเท่านั้นแหละค่ะ //สะบัดพัด เก็บแรงไปต่อกรกะคานดีกว่าค่ะ

กูมารวมสารบัญ​รอบสองแล้วว

// แฟนอาร์ต​ //
>>272 >>493

// ฟิควงน้ำ(กัญ)ชา(ผสมกาว)กลางสวน(กระท่อม) //
>>415
>>425
>>435-436
>>447
>>458
>>471-473
>>483
>>491-492
>>513-515
>>551-552

พออ่านดิบตอนล่าสุดซ้ำอีกรอบแล้วแบบ... ทำไมมันดีต่อใจแบบนี้ย์ ภาพตอนที่เจอกันในซาลอนนี่ต้องงามมากแน่ๆ เอ็นโจที่ผมโดนแสงอาทิตย์ย้อมจนเปล่งประกายเป็นสีน้ำผึ้ง... นี่มันเอ็นโจในคิมิดอลไม่ใช่เรอะ!!! เจ้าชายผมทองที่เรย์กะซามะชอบไม่ใช่เรอะ!!! แล้วเอ็นโจที่ดูเหนื่อยล้าอ่อนแรงอย่างบอกไม่ถูกพอได้คุยกับเรย์กะซามะก็หัวเราะซะขนาดนั้น เหมือนได้รับการเยียวยาสินะ ฮือ... จะในฐานะอะไรก็ไม่รู้แหละ แต่เอ็นโจน่าจะชอบและไว้ใจเรย์กะซามะมากจนถึงขั้นยอมเปิดเผยความคิดตัวเองได้ขนาดนี้ อ่านแล้วมีความสุขจริง

>>564 มึงสปอยยยย
เอ็นโจย้อมผมแล้วเหรอ ทำไม ฮือๆๆ อยากรู้ แต่อ่านไม่ออก555

กูอ่านดิบล่าสุดแล้วแบบ เพลง up ของ sing street ลอยขึ้นมาในหัวเลย เพลงเพราะมาก แนะนำให้พวกมึงฟัง เพลงเบาๆนุ่มๆ เข้าบรรยากาศตอนนี้เลย

>>565 ไม่ได้​ย้อม ยังดำเหมือนเดิม​ แค่เป็นฉากที่แสงอาทิตย์​สาดส่องลงมาต้องเรือนผมจนเปล่งประกาย​สีทอง ระยิบระยับ​ราวกับฉากเปิดตัว​พระเอกในการ์ตูน​โชโจ ฟฟฟฟฟฟ

ว่าแต่ตอนต่อจากนี้ จะมีใคร"บังเอิญ​"รู้เรื่อง​ในชมรมเย็บปัก แล้ววันงานโรงเรียนก็​"บังเอิญ​"ใส่ชุดสูทสีขาวมามั้ยคะะะ ฟฟฟฟฟฟฟฟ

>>567 เป็นความบังเอิญที่จะทำให้เรือของพวกเราวาร์ปไปสู่มิติที่สิบแปด กูว่าพวกเราต้องนอนตายอย่างสงบบนเรือแน่ๆ

พวกมึงใจเย็น...แฮ่ก กูรู้ว่าตืน...ค่อก เต้น แต่เราต้องตั้งสติ เอื้อ... ให้มั่น เข้าใจไหม! อั่ก!!

กูกำลังคิดเลยพวกมึงว่าพวกเราจะได้เห็น ท่านพ่อแบบเท่ๆบ้างไหม แบบมองมุมมองพี่ชาย ท่านพ่อสวมวิญญาณสูงศักดิ์ เจรจาธุรกิจ หรือรู้ว่าเรย์กะกำลังเป็นอันตรายเลยจัดการปัญหา (แต่ต่อหน้าลูกสาวจะแสดงท่าทางอีกแบบ) นี่กูมโนมากไปไหม 5555

>570 ทำไมกูรู้สึกว่าฉากเอ็นโจวคว้าเรย์กะมาจูบยังมีโอกาสเป็นไปได้มากกว่าเลยวะ

>>543 เห็นป่ะ กูบอกแล้ว ว่าไม่มีอะไรจะคุยกันจริงๆ ถึงต้องเอาคาบุรากิมานินทาเพื่อไม่ให้เกิดเดดแอร์ ถถถถถถถถถถถถถ

>>570 อยากจะให้มีเหมือนกัน ขอบทดีๆให้ท่านพ่อบ้างเถอะ โคตรน่าสงสาร 5555

นี่มีใครกำลังต่อฟิคอยู่มั้ย เดี๋ยวกูจะต่อจากข้างบน แต่กูแต่งช้านะ กลัวโดนตัดหน้าก่อน ถถถ

>>573 แต่งไปโลด กูรออ่าน//บีบๆนวดๆให้มึง

>>573 กูรอคนมาแต่งต่ออยู่เลย ซู้ดดดด//เมากาว

>>573 กุจะรอมึงนะเว้ย ผลิตกาวให้กุดมต่อที ฟีลกำลังดี

>>573 กุรออยู่ค่ะ ส่วนท่านพ่อ ต่อให้คนแต่งไม่แต่ง เดี๋ยวกูกาวเอง

ต่อจาก >>551-552
------------
"วันนี้ขอบคุณที่มามากเลยนะคะคุณเรย์กะ"

วาคาบะจังเริ่มพูด น้ำเสียงเหมือนคนเมาจริงๆนั่นล่ะ เอ๋ เพิ่งดื่มไปนิดเดียวเองนะ! คออ่อนเกินไปแล้ว!

"ไม่เป็นไรเลยค่ะ อันที่จริงฉันต้องเป็นฝ่ายขอบคุณที่เชิญมาร่วมทานอาหารด้วยมากกว่านะคะ"
"แหะๆ ... ฉันน่ะนะ อิจฉาคุณเรย์กะมากเลยนะคะ"
"เอ๋?"
"ก็คุณเรย์กะน่ะ ทั้งสวยทั้งสง่างามสมกับเป็นจักรพรรดินีอย่างที่คนอื่นเรียกกันจริงๆน่ะค่ะ ดีจังเลยน้าา ฉันน่ะต้องเข้าคอร์สเพื่อเป็นนายหญิงที่เพียบพร้อมในอนาคต แต่ทำยังไงก็ยังมีข้อผิดพลาดให้คุณแม่ต้องหงุดหงิดและตำหนิบ่อยๆเลยล่ะค่ะ"

หืม? ปัญหาแบบแม่ยายกับลูกสะใภ้อะไรพวกนี้ซินะคะ ลำบากหน่อยนะ วาคาบะจัง

"ฉันเชื่อว่าวาคาบะจัง ทำได้อยู่แล้วล่ะค่ะ มาดามคาบุรากิอาจจะเข้มงวดไปบ้าง แต่ก็เพื่อกระตุ้นให้เรามีพยายามมากขึ้นนะคะ! หรือถ้ามีปัญหาทำตรงไหนไม่ได้ ก็ปรึกษาฉันได้เลยนะคะ!"
"ขอบคุณนะคะ คุณเรย์กะเนี่ยใจดีจริงๆเลยค่ะ ... งั้นให้คุณเรย์กะร่วมคอร์สเป็นเพื่อนฉันดีมั้ยคะ!"

ม ไม่ดีกว่าค่ะ

"ล้อเล่นน่ะค่า~"

วาคาบะจังหัวเราะแหะๆ ท่าทางเมาได้ที่ ส่วนคุณพ่อบ้านเสิร์ฟก็ค็อกเทลแก้วใหม่ให้อย่างต่อเนื่อง เอ่อ นี่สนใจคนดื่มหน่อยซิคะ เมาแล้วเนี่ย ทางด้านคาบุรากิกับเอ็นโจก็ยังคงพูดคุยกันอยู่ สีหน้าเริ่มจริงจังท่าทางจะกำลังคุยเรื่องธุรกิจกัน จนฉันไม่กล้าเข้าไปขัด อ่า แต่วาคาบะจังเมาในบ้านตัวเองก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง

"นี่ คุณเรย์กะ ยังไม่มีคนที่สนใจบ้างเลยเหรอคะ?"
"เอ๋!?" อยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นมาซะงั้นอะ
"ฉันอยากจะเห็นคุณเรย์กะในชุดเจ้าสาวบ้างจังเลยค่ะ~ ไม่นับรวมเรื่องที่สมัยเรียนน่ะนะ~"
"แหม เรื่องนั้น...น่าเสียดายจังเลยที่ไม่มีเลยค่ะ แถมที่ทำงานเอง ท่านพี่ก็จัดตำแหน่งให้อยู่ฝ่ายที่มีแต่ผู้หญิง เลยไม่ค่อยได้พบปะใครเท่าไหร่นักน่ะซิคะ"

อย่าถามกันตรงๆแบบนี้ซิคะ ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากมีสักหน่อยน้า อุแง้ ตำแหน่งรองหัวหน้าหมู่บ้านคานทองเนี่ยอยากจะเกษียณแล้วน้า

"หืมมม ก็ไม่เห็นต้องคนไกลเลยนี่คะ ฉันเชื่อว่าคนใกล้ตัวคุณเรย์กะต้องมีสักคนล่ะน้า~"

คนใกล้ตัวงั้นเหรอคะ? ฉันพยายามหลับตานึกว่ายังมีชายโสดที่ยังติดต่อกันอยู่ที่ไหนอีกบ้าง

ท่านพี่? ไม่ ไม่ได้นะคะ ถึงฉันจะเป็นที่รู้กันว่าเป็นบราค่อนมานาน แต่ก็ไม่ได้ระดับรุนแรงถึงขั้นนั้นหรอกนะคะ
ท่านอิมาริ? ถึงท่านอิมาริจะสมบูรณ์แบบแค่ไหน แต่ฉันขออยู่ในตำแหน่งน้องสาวแบบนี้ต่อไปดีกว่าค่ะ
อุเมวากะ? เมื่อต้นเดือนเพิ่งจะส่งเมลล์พร้อมกับภาพฟาร์มสุนัขลูกหลานของเบียตันมาอวดนี่เอง แต่ว่าปล่อยตาบ้าหมาให้อยู่กับหมาสุดที่รักต่อไปน่าจะดีกว่านะคะ
อิวามุโระคุง? ตอนนี้เฉิดฉายเป็นนางแบบสาวสวยขึ้นปกนิตยสารหลายปกไปแล้วล่ะค่ะ

แล้วก็...แล้วก็...ไล่นับนิ้วไปเรื่อยๆจนนึกถึงใครไม่ออกอีกแล้ว เห วาคาบะจัง ฉันว่าคนใกล้ตัวเนี่ยน่าหมดหวังยิ่งกว่าเดิมเสียอีกนะคะเนี่ย

ฉันถอนใจออกเบาๆ พอลืมตาขึ้นตากลับพบกับเอ็นโจยืนอยู่ข้างหน้าส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

อุหวาา มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!

ฉันรู้สึกหน้าร้อนวูบขึ้นมา หัวใจเต้นรัวๆเลยค่ะ หรือว่าจะเพราะว่าดื่มมากเกินไปแล้วนะ? พอหันไปข้างๆ ก็พบว่าวาคาบะจังหลับไปซะแล้ว โดยมีคาบุรากิกำลังอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว ส่วนคุณพ่อบ้านก็ออกจากเคาท์เตอร์บาร์มารับเสื้อสูทและกระเป๋าของคาบุรากิ

"ขอโทษที ลืมห้ามวาคาบะน่ะ ดื่มทีไรก็เป็นอย่างนี้ตลอด ฉันขอพาไปที่ห้องก่อน พวกนายตามสบายนะ"

เก้าอี้ของวาคาบะที่ว่างลง เป็นเอ็นโจที่มานั่งแทน ในห้องนั่งเล่นเหลือเพียงแค่ฉันกับเอ็นใจเท่านั้น เสียงเพลงแจ็ซดังคลอประกอบเบาๆบรรรยากาศดูจะผ่อนคลาย แต่ฉันกลับรู้สึกเกร็งไปหมดทั้งตัว อุหวาา สถานการณ์นี้มันอะไรกันคะ อยากจะกลับบ้านแล้วอะ แต่จะไปโดยไม่บอกลามาดามคาบุรากิก่อนก็คงจะไม่ดี มาดามรีบๆกลับมาสักทีซิคะะ

"คุณคิโชวอิน"
"ค คะ!?"
"เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ ท่าทางแปลกๆไปนะ"

เอ็นโจท้าวแขนกับเคาท์เตอร์บาร์ เอียงหน้ามาถาม

"เปล่านี่คะ ... สงสัยจะดื่มมากนิดหน่อยมั้งคะ"
"หื้ม..."

เอ็นโจส่งเสียงตอบรับในลำคอ สีหน้ายิ้มแย้มเหมือนปกติทุกที แต่ฉันกลับรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้เลยค่ะ ไม่สามารถมองหน้านั้นได้เลยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วยยย

"จริงๆเพิ่งหายป่วยก็ไม่น่าดื่มเลยนะครับ เดี๋ยวก็ล้มอีกหรอก"
"ไม่ได้เป็นอะไรมากนักหรอกค่ะ"
"วันนั้นพอรู้ว่าคุณคิโชวอินหายตัวไป ตกใจแทบแย่แน่ะ... ในงานก็วุ่นวายใหญ่เชียวล่ะ"

อุ ขอโทษค่ะ
สักพักหนึ่ง เอ็นโจก็อุทานขึ้นมาเบาๆว่า จริงสิ

"วันนั้นไปช่วยออกมา ก็นับว่าคุณคิโชวอินติดหนี้ผมอีกครั้งนึงได้แล้วซิ"

ปิศาจ! มีปิศาจโผล่มาตรงนี้ค่ะ! นี่คิดจะเก็บหนี้กับทุกดอกเลยใช่มั้ยคะ ปิศาจชัดๆเลยค่ะ! แต่ว่าคราวนี้ฉันไม่ยอมหรอกนะคะ

"เอ๋~ แต่ฉันคิดว่าวันนั้นฉันเห็นท่านพี่เข้ามาเป็นคนแรกนะคะ ถ้าจะติดก็น่าจะติดหนี้ท่านพี่มากกว่านะคะ~"
"เห... อย่างงั้นเหรอครับ..."

เอ็นโจหัวเราะในลำคอ

ดูเหมือนปิศาจจะยอมถอยทัพกลับไป นี่ฉันเป็นฝ่ายชนะซินะคะ? ใช่มั้ยคะ? อา แต่เหมือนแอร์จะแรงขึ้นมารึเปล่านะ รู้สึกหนาวจังค่ะ

ไม่นานนัก มาดามคาบุรากิก็กลับมา พอพบว่าวาคาบะจังและลูกชายกลับเข้าห้องไปแล้ว ก็มีท่าทีไม่พอใจนัก เหมือนจะบ่นถึงวาคาบะจังเบาๆด้วย สู้ๆนะวาคาบะจัง

จากนั้นฉันจึงขอตัวกลับบ้าน เอ็นโจเองก็เหมือนกัน

พวกเราทั้งคู่เดินออกมาจากคฤหาสน์คาบุรากิ โดยมีคุณพ่อบ้านเดินตามมาส่งห่างๆที่ข้างหลัง ทันใดนั้นเอ็นโจก็อุทานเสียงเบาก่อนจะหันมาถาม

"คุณคิโชวอิน คงมีรถมารับกลับซินะครับ"
"ใช่ค่ะ"
"..."
"เอ่อ แล้วท่านเอ็นโจล่ะคะ?"
"วันนี้ต้องมาที่บ้านมาซายะ ก็เลยติดรถมาซายะมาที่นี่น่ะครับ ไม่ได้เอารถมา ไม่ได้บอกที่บ้านว่าให้มารับไว้ซะด้วยซิ"
"เอ๋ แล้วจะกลับยังไงน่ะคะ?"
"นั่นซินะ~"

เอ็นโจตอบกลับพลางยิ้มกว้างเปร่งออร่าจนแสบตา อะ อะไรกันน่ะ ฉันให้ยืมโทรศัพท์โทรไปบอกที่บ้านให้มารับดีมั้ยคะ? หรือกลับเข้าไปขอมาดามพักสักคืนหรือยืมรถสักคันก็ได้มั้งคะ? หรือว่าที่พูดแบบนั้นเพราะคิดจะขอติดรถบ้านฉันกลับน่ะคะ?

ถ้าแบบนั้นล่ะก็ก้มหัวขอร้องฉันซิ! คิดว่าจะให้นั่งง่ายๆเหรอคะ!? พูดซิว่า 'ท่านเรย์กะผู้ยิ่งใหญ่ได้โปรดให้ความกรุณาพาผมกลับบ้านทีเถอะครับ'! ขอร้องฉันซะเถอะย่ะ!

"เอ่อ ถ้าอย่างงั้นให้รถฉันไปส่งดีมั้ยคะ?"

ก็ได้แต่คิดเท่านั้นล่ะค่ะ แง้

"คุณคิโชวอินมีน้ำใจขนาดนี้ ผมจะกล้าปฏิเสธได้ยังไงกันล่ะครับ"

เอ็นโจตอบรับอย่างยิ้มแย้ม
ฝากไว้ก่อนเถอะ!!

โชคดีที่รถบ้านคิโชวอินเป็นรถหรูที่มีที่นั่งกว้างสบาย แม้จะนั่งข้างกัน แต่ก็ไม่ได้ใกล้กันมากนัก ไม่งั้นฉันต้องถูกความอึดอัดกดดันบางอย่างจุกอกตายแน่ๆเลยล่ะค่ะ บนรถเราไม่ได้พูดคุยอะไรมากนัก ไม่นานรถก็พามาถึงคฤหาสน์เอ็นโจ

"ขอบคุณนะครับที่มาส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะ ... อ๊ะ แบบนี้ท่านเอ็นโจก็ติดหนี้ฉันครั้งนึงแล้วซินะคะเนี่ย~"

ว้าย อยากจะเป็นฝ่ายพูดอะไรแบบนี้มานานแล้วค่ะ! หลังจากโดนโขกสับอยู่ฝ่ายเดียวมานาน ในขณะที่สมองกำลังโลดแล่นว่าจะแก้แค้นให้ชดใช้หนี้อย่างไรดี

"นั่นซินะครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตอบแทนเป็นอาหารค่ำสักมื้อแล้วกัน เรื่องเวลาไว้ผมนัดหมายอีกทีนะครับ"

เอ็นโจหัวเราะเบาๆ แล้วลงจากรถไปทันที

เอ๋! เดี๋ยวก่อนซิ ฉันยังไม่ได้ตอบรับอะไรเลยนะ! บ้าเอ้ย ฉันมันพลาดเองที่คิดว่าวันนี้ตัวเองได้รับชัยชนะไปแล้วครั้งหนึ่ง กับคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ ฉันมันอ่อนหัดไปเองค่ะ

ก่อนนอนคืนนั้น ฉันก็พบว่าเมลล์จากยูกิโนะคุงส่งมา ดูเหมือนว่าจะรู้ว่าวันนี้รถของฉันไปส่งพี่ชายเลยทักมาไถ่ถาม ฉันจึงเล่าเรื่องต่างๆให้ยูกิโนะคุงฟังรวมถึงเรื่องที่ว่ามีนัดไปทานอาหารด้วยกัน

"เอ๋~ ผมก็ไม่ได้เจอคุณพี่เรย์กะมานานแล้วนะ~ คิดถึงจังเลยครับ"

พอคิดถึงภาพเทวดาตัวน้อยในอดีตพูดด้วยประโยคแบบนี้ ก็ทำเอาเลือดลมสูบฉีดเหลือเกินค่ะ อา งั้นเรามาทานอาหารด้วยกันเลยดีมั้ยคะ มีน้องชายมาด้วยตาเอ็นโจคงไม่ว่าอะไรอยู่แล้วล่ะ แถมฉันก็ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดแล้วนั้นแล้วด้วยซิคะ~

-------------
กูพยายามจะแต่งให้หวานแหววแต่ทำไม่ได้ว่ะ 5555
และกูชอบการขัดแข้งขัดขา ความรักต้องมีอุปสรรคนะคะคนดี ดังนั้นเลยขอมอบตำแหน่งกขค.ให้กับยูกิโนะคุงไปเลยค่าาา

>>578 ฉากหลับตานับหนุ่มโสดแล้วลืมตามาเจอเอ็นโจ กูกรี้ดจนตัวอักษรกรี้ดตามออกมาจากปาก

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงงงงง โง้ยยยยยย กุจะตายเลี้ยววววว กุเลิฟสำนวนมึงมาก กุตายเลี้ยวววววว

ท่านเรย์ก่าาาาา นี่ไงคนใกล้ตัว ลืมตาเจอลยค่ะ ไม่ได้อยู่ในมโนภาพ เห้นไหม โฮกกก อร้ากกก

สูดกาวอย่างก้าวร้าว!

แล้วอะไรคือเนียนอ่อย ขอขึ้นรถชัดๆ บอกไปตรงๆเซ่ ดูเรย์กะคิดไกลมาก พอคิดว่าจะขอขึ้นรถ ขำความคิดมาก ฮ่าๆๆๆ เป็นความคิดที่จะอยู่ในใจตลอดกาล ฮ่าๆๆๆ ไม่มีวันได้ออกมาแน่นวล

โอ้ยยยย หัวใจกูสั่นระรัวจังหวะโดกิโดกิเลยค่ะ กงกาวไม่สงไม่สูบมันเล้ว

แดกแม่ม

>>580 จอมมารมาเหนือ ท่านเรย์กะกะเอาคืน โดนฮุคกลับมาแทบไม่ทัน ร้ายกาจ ร้ายกาจ!!!!

แล้วยูกิโนะคุงจะส่งเสริมพี่ชายหรือแกล่งหนอ ฮ่าๆๆๆๆ

ไม่หวานไรมึง ถ้าเทียบกับออริ นี่หวานมดเต็มบ้านแล้ว กุตบมดไม่ทัน โฮกกก

จงทำดี จงทำดี จงทำดี

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด หัวใจกูสั่นระรัวด้วยความโดขิ โดขินี้ มึงเขียนมาอีกเยอะๆนะ กูชอบ ถถถถถถถถถถ
กูขำท่านเรย์กะชิบหาย หลงระเริงว่าเอาคืนและเป็นต่อได้แค่ไม่กี่วิ แล้วโดนจอมมารฉวยจังหวะลากเข้ากรงขัง ปิดประตูไม่ให้ปฎิเสธไปเรียบร้อย ปีศาจอยู่ตรงนี้ เจ้าค่าเอ้ยยยยยยยยยยยยยย แกะน้อยจะต่อกรกับจอมมารมันเป็นไปได้ที่ไหนกันเล่า

แกะก็ยังเป็นแกะอยู่วันยันคํ่ามีหรือจะชนะจอมมารได้ กุรอยูกิโนะคุงเลย ก่อกวนให้เอ็นโจหึงหนักๆเลย ซู๊ตตตตตต

ห้องหน้าต้องติดป้ายไว้ด้วยนะว่าจงเสพกาวอย่างมีสติ แยกแยะให้ถูก นี่จะเอาไปรวมกับออริแล้วเนี่ย โฮกกกกกก ฟิน ฟินนนนนนนนน

>>579 เฮ้ๆๆ นายรู้ใช่มั้ยว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้น่ะ เลยจงใจไม่เอารถมาตั้งแต่ที่ได้ยินว่ามาดามคาบุรากิเชิญเรย์กะมากินข้าวด้วยแล้ว ถถถถถถถถถถถถถถถถ แถมยังจัดการเสร็จสรรพ คนอะไรอ่อยได้อ่อยดี จับจุดได้อยู่หมัดอีกต่างหาก เรย์กะกลายเป็นแกะน้อยบนฝ่ามือไปเลย
ถ้าท่านพี่รู้ว่าไปกินข้าวกับเอ็นโจ ท่านพี่จะตามมารึเปล่าวะ ยูกิโนะคุง มาลากท่านพี่ออกไปห่างๆด้วยนะ

>>586 เดี๋ยวกูมากาวแต่งต่อ แปปนึง พิมพ์ก่อน

ดีใจที่พวกมึงชอบกันนะ ปกติกูไม่เขียนแนวนี้ แต่เรื่องนี้ขอเหอะ ต้นฉบับ​ไม่คืบหน้า ดมกาวเขียนเองก็ได้วะะะ 55555
มาอ่านที่พิมพ์​อีกที กูพลาดไปนิดแฮะ ตรงที่คิดว่าให้ก้มหัวขอร้องควรเป็น ท่านคิโชวอินซิ ไม่ใช่ท่านเรย์กะ พิมพ์​ผิดหลายคำอีก ฟฟฟฟ

>>587 ต่อมายาวๆเลยค่ะะะ

กลับไปอ่านดิบตอนล่าสุดแล้วกูยิ่งอยากลองทำ mad ประกอบเพลงนี้จังว่ะ แต่กูวาดรูปไม่สวยเท่าไหร่ เอ็นโจกับเรย์กะคุยกันสองต่อสอง แล้วเอ็นโจหัวเราะ ท่าทางผ่อนคลายไม่มีมาด ทำให้กูนึกถึงท่อนนี้ในเพลงจนกูอยากทำเลย ใครมีประสบการณ์ทำ mad วาดรูปประกอบเพลงบ้างมะ กูไม่เคยทำเลย ยากป่ะวะ
เนี่ย ท่อนนี้ที่กูจิ้นอยู่ในหัว
It’s such a beautiful feeling (ช่างเป็นความรู้สึกที่สวยงามจริงๆ)
Going up (ล่องลอยไป)
She lights me up (เธอจุดประกายให้ผม)
She breaks me up (เธอทำให้ผมหัวเราะได้)
She lets me up (เธอทำให้ผมล่องลอย)

https://www.youtube.com/watch?v=MlTsYqUKWoY

คำเตือน แฟนฟิค กรุณากาวอย่างมีสติ(บอกตัวเอง)

ตอนพิเศษ

ภาค คิโชวอิน ทาคาเทรุ

.
.

วันนี้น้องสาวโทรมาหาผมระหว่างทำงาน แอบแปลกใจนิดหน่อย ปกติกลับบ้านไปน้องสาวจะติดผมแจ แต่พอเวลางานเธอจะเกรงใจผมมากกว่าปกติ

เธอพูดเรื่อง "วิญญาณตามติด" อะไรบางอย่าง พอลองคิดภาพตามก็เห็นภาพน้องสาวสวมชุดสีขาวกำลังโหนราวในตู้เสื้อผ้าตอนกลางคืน เล่นเอาขนลุกไปวูบนึง เหมือนภาพติดตาในวันวานมันยังไม่หายไปสินะ

เสียวสันหลังวาบเหรอ หรือว่ามีใครสะกดรอยตามน้องสาว? เซนส์แปลกๆของน้องสาวยิ่งไม่ค่อยปกติแต่แม่นเสียด้วย

พอคิดว่าจะมีคนทำให้น้องสาวกลัวก็เผลอหลุดคำว่า ตัวมาร ออกไปเบาๆ แต่เหมือนน้องสาวจะฟังไม่ชัดเลยเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อน
คุยกันอีกสองสามประโยคน้องก็ทิ้งท้ายด้วยเรื่องถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนกับอิมาริ เหมือนหูจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ในมือร้าว อา คงต้องเปลี่ยนเครื่องสินะ

แน่นอนว่าผมไม่ได้เป็นคนซื้อหรอกนะ

.
.
.

"คนแปลกๆที่มองเรย์กะจังในงานครั้งก่อนเหรอ" อิมาริในชุดสูทหรูที่ปกปิดสภาพปางตายข้างในพูดทวนคำถามของผม ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ร้านโทรศัพท์มือถือชั้นนำแห่งหนึ่งผมเป็นพวกชอบเลือกของด้วยตัวเองเพราะจะได้ถูกใจมากที่สุด และตอนนี้ผมก็กำลังมองโทรศัพท์ที่อยากได้อยู่ไปพลางๆ ระหว่างรอคำตอบ

"ไม่มีอะไรใครมองเป็นพิเศษหรอกนะ เอ๊ะ จะว่าไปแต่เหมือนจะมีคนนึงที่เดินตามตลอดเ..."

"ใคร" ผมถามต่อทันที หมอนั่นสะดุ้งนิดหน่อย ทำหน้าแหยๆ บอกว่าอย่าทำหน้าดำทะมึนแบบนั้นสิ พอส่งสายตาข่มขู่ไปให้อีกครั้ง เลยยอมตอบอ้อมแอ้มกลับมา

เอ็นโจ ชูสุเกะ

เหมือนจะเป็นเพื่อนสนิทของคาบุรากิ มาซายะ ผมเคยเจอกันแต่ไม่ได้พูดคุยกันสักเท่าไหร่ แต่เหมือนจะสนิทกับน้องสาวพอสมควร แม้น้องสาวจะทำท่าเหมือนอยากหนีตลอดเวลาก็เถอะ

คิดว่าเรื่องนี้ต้องสืบดูต่อสักหน่อยก็ชี้ไปที่โทรศัพท์ที่อยากได้ อิมาริก็ตอบครับๆยื่นบัตรจ่ายเงินให้พนักงานแล้วหยิบโทรศัพท์คุกเข่ามอบให้ผมอย่างนอบน้อม

ไหนๆก็ไม่ได้พากับน้องสาวไปเที่ยวนานแล้วตั้งแต่น้องเรียนจบ เลยถือโอกาสลางานสักวัน ให้เลขาไปสืบตารางเวลาของท่านแม่และน้องสาว เลยรู้ว่าจะไปงานเลี้ยงโปรเจคสำหรับผู้หญิงของคาบุรากิกรุ๊ปพอดี ถือว่าไปช่วยส่งที่งานและดูแลเลยก็แล้วกัน ถ้าโชคดีเจอประธานใหญ่คาบุรากิมากับภรรยาอาจจะได้คุยเรื่องงานไปด้วย

รายชื่อคนส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง พอกวาดสายตาไปก็ต้องสะดุดกับชื่อผู้ชาย

ลำดับที่105 คิโชวอิน เรย์กะ
ลำดับที่106 เอ็นโจ ชูสุเกะ

มองลำดับรายชื่อแล้วครุ่นคิด รายชื่อเรียงตามเวลาลงสมัครเข้าร่วม นี่มันบังเอิญเกินไปรึเปล่า แล้วผู้ชายที่ไม่ได้มีญาติมาด้วยมาทำอะไรในงานของผู้หญิงกัน

ที่ผ่านมาน้องจะรักจะชอบใคร ผมก็ไม่คิดจะไปก้าวก่ายมาก แค่มองอยู่ห่างๆเท่านั้น อาจเพราะเห็นแววไร้ความหวังมาตั้งแต่ไกลก็ได้ผมเลยแค่มองดู

แต่ครั้งนี้มันต่างกัน...

เอ็นโจ ชูสุเกะ แม้จะไม่ได้พูดคุยกันบ่อย แต่จากการที่เจอกันไม่กี่ครั้งก็ทำให้รู้ว่าผมกับเขาเป็นคนประเภทเดียวกัน

เป็นพวกใส่หน้ากากอ่อนโยนเข้าหา ผมไม่ไว้ใจเขา

ผมมีภาษีทีกว่าตรงที่เป็นพี่ชาย น้องสาวเชื่อใจและเชื่องกับผมมาก เธอเลยติดผมแจ แต่กับเขา เหมือนเรย์กะจะได้รู้ธาตุแท้ไปแล้วเลยมีอาการเหมือนลูกแกะจะโดนหมาป่าขย้ำเลยเนียนหนีตลอดทุกครั้งที่เจอ บางครั้งมาหลบหลังผมแล้วขู่ฟ่อๆเสียด้วย แต่หลังจากเรียนจบเหมือนอาการเหล่านั้นจะลดลง เหมือนน้องสาวจะพูดคนเดียวในสวนหลังบ้านด้วยว่า ทำดีสวรรค์ย่อมคุ้มครอง ฤดูใบไม่ผลิของคิโชวอิน เรย์กะจะได้เฉิดฉายในมหาลัยแล้วค่ะ!

สมองกระเทือนรึเปล่าน้องสาว เรื่องพูดคนเดียวลดลงบ้างก็ได้ มันน่ากลัวนะ

พอนึกภาพน้องสาวจอมเอ๋อถูกคนอื่นแกล้งจนตัวสั่น น้ำตาคลอ ก็หงุดหงิดแปลกๆ

น้องผมผมแกล้งได้คนเดียวเท่านั้น!

ยกโทรศัพท์โทรหาอิมาริ บอกว่า พรุ่งนี้ฝากมาดูงานด้วย เจ้าตัวปฏิเสธเสียงแข็ง บอกพรุ่งนี้มีนัดกับสาวๆ เลยส่งเสียงหึตามต่อด้วยคลื่นความเงียบไปให้ จนหมอนั่นร้องบอกว่ายอมแล้ว จึงตอบว่าดีแล้ววางสาย

.
.
.
.
วันนี้ผมพาน้องสาวกับท่านแม่มาถึงงาน ระหว่างอยู่บนรถน้องสาวกลับเป็นตาย ขอบตาดำซะจนเครื่องสำอางปิดไม่มิด ไหวหรือเปล่าน่ะยัยน้องสาว

พอเข้ามาให้ห้องโถงท่านแม่ก็ล่วงหน้าไปทักทายมาดามคาบุรากิก่อน ตรงข้างทางเข้ามีกลุ่มคนรวมตัวกันที่จุดหนึ่ง มองจากระดับสายตาของผม ผมมองเห็นเอ็นโจ ชูสุเกะอยู่กลางกลุ่มคนพวกนั้นและกำลังลังมองมาทางพวกเรา ผมจึงดึงน้องสาวที่ทำท่าทางอยากรู้อยากเห็นให้ตามมา ตอนนั้นเองคลื่นฝูงชนก็แหวกออก เป็นเอ็นโจที่เดินมาหาแล้วทักทายพวกเรา

แม้ว่าอยากจะจูงเรย์กะเดินหนี แต่ทำแบบนั้นก็เป็นการเสียมารยาทเกินไป ยังไงตระกูลเอ็นโจก็เป็นหนึ่งในคู่ค้าที่สำคัญ รับมือกับคนที่มีอำนาจพอๆกันมันยุ่งยากแบบนี้เสมอ จึงหยุดทักทายกลับ ระหว่างนั้นก็เอาตัวบังน้องสาวไปด้วย แต่เจ้านั่นก็ขยับเบี่ยงตัวตาม ยิ้มนุ่มนวลให้ผมเหมือนกำลังท้าทายแต่แววตาก็ทอแววประกายจริงจังไปพร้อมกัน

แต่ใครจะสน

ผมจึงจูงมือน้องสาวจากไปทันที

ท่านแม่กับน้องสาวทักทายนายหญิงตระกูลคาบุรากิทั้งสองแล้วก็ถึงตาของผม เรย์กะกับนายหญิงคนใหม่ของคาบุรากิขอแยกตัวไปจิบชากัน ผมไม่ได้ห้ามอะไร เด็กผู้หญิงสองคนคุยกัน ผมเป็นผู้ชายเข้าไปร่วมด้วยคงไม่เหมาะ เลยมองอยู่ห่างๆเท่านั้น ตอนนั้นเองผมก็เห็นเพื่อนของน้องสาวย่องออกมา แล้วเจ้าเอ็นโจนั่นเดินเข้าไปแทน เฮ้ ยัยน้องสาว เธอจะเหม่อเกินไปหรือเปล่า

พอจะเดินไปหากลับกลายเป็นว่าโดนท่านแม่ดึงตัวไว้ พอบอกว่ามีธุระต้องไปทำช่วยปล่อยได้ไหม ก็ทำท่าไม่พอใจ งอนใส่ ส่วนแขนอีกข้างก็โดนมาดามคาบุรากิจับไว้แน่นลากออกไปเหมือนกัน

เหมือนผมจะเสียท่าซะแล้ว ก็คิดอยู่แล้วว่ามันไม่ได้บังเอิญ แต่แม้กระทั่งท่านแม่ก็ร่วมมือด้วยงั้นเหรอ ประมาทไปจริงๆ

ตอนที่กำลังคิดหาทางหลุดออกมาให้ได้ ก็ได้ยินเสียงเก้ากี้ล้มโครมใหญ่ หันไปมองก็เป็นน้องสาวที่ล้มอยู่ในอ้อมกอดของ เอ็นโจ ชูสุเกะ โดยที่น้องสาวตัวสั่นระรืกหน้าซีดเซียว

กล้า-ดี-ยัง-ไง

รู้สึกเหมือนหน้ามืดชั่วขณะ เดินตรงไปข้างหน้าโดยลากท่านแม่กับมาดามคาบุรากิไปด้วยโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ต้องหยุดอีกครั้งเมื่อคาบุรากิ มาซายะที่โผล่มาจากไหนไม่รู้มาจับผมไว้ด้วยอีกคน

"แรงเยอะชิบ" หมอนั่นพูดว่าอย่างนั้น แต่แววตาเหมือนเจอของถูกใจ และกระหายอยากที่จะสู้เพื่อคว้าชัยชนะ เลยเริ่มลากผมอย่างจริงจังกว่าเดิม

เฮ้ๆ พ่อหนุ่มเลือดร้อน ช่วยไปเลือดร้อนไกลๆได้ไหม

สุดท้ายด้วยแรงของสามคนย่อมเอาชนะหนึ่งผมเลยถูกลากออกไปอีกห้องอย่างทุลักทุเล ระหว่างทางเพื่อเป็นการแก้แค้นเลยแกล้งเหยียบเท้ากระแทกท้องคุณชายคาบุรากิไปพลางๆ จนเจ้าตัวกัดฟันกรอดๆ ผมยังคงยิ้มอย่างสุภาพไปขณะโดนลากไป เหมือนจะได้ยินเสียงพึมพำด้วยว่า "เหมือนกันเกินไปแล้ว มีคนแบบนี้สองคนบนโลกมันฝันร้ายชัดๆ"

ท่านแม่ขอโทษขอโพยผมใหญ่ระหว่างลากไป บอกว่าจะชดเชยให้คราวหลัง ผมที่โกรธๆอยู่ถึงจะไม่พอใจ แต่ท่านแม่ขอร้องก็เลยต้องยอมไปก่อน กว่าจะถูกปล่อยตัวก็เกือบเริ่มงานแล้ว

กวาดสายตาไปรอบๆ เจอเอ็นโจ ชูสุเกะที่มุมหนึ่ง หาตัวง่ายมากเพราะตรงนั้นมีผู้หญิงกระจุกอยู่ ตัวผมเองก็เริ่มมีหญิงสาวมาทักทายเช่นกัน จึงตอบกลับตามมารยาทเหมือนเดิม มองรอบๆอีกครึ่งก็ยังไม่เจอน้องสาว หายไปไหนกัน?

สามสิบนาทีต่อมา งานเลี้ยงเริ่มไปแล้วครู่หนึ่ง เอ็นโจเริ่มเดินไปทั่วงานเหมือนจะหาเรย์กะเหมือนกัน ผมที่อยู่ที่นั่งข้างบริเวณเจ้าภาพ เลยอยู่ที่สูงทำให้เห็นคนทั้งหมด แต่ก็ยังหาเรย์กะไม่เจอ หายไปไหนกัน มองไปทางเอ็นโจ เหมือนจะเดินออกไปที่สวนด้านนอกแล้ว

อีกสามสิบนาทีต่อมา ยังไม่เห็นน้องสาว ผมหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่มาโทรหา แต่กลับติดต่อไม่ได้เลยเริ่มร้อนใจเพราะปกติน้องสายไม่เคยไม่รับสายผม
พอเห็นเหตุการณ์เริ่มไม่ดีแล้ว เลยปรึกษากับท่านแม่และมาดามคาบุรากิ คุณชายคาบุรากิที่ฟังอยู่ด้วยจึงสั่งเรียกบอดี้การ์ดให้ลองค้นหา ผมเองก็ออกตามหาด้วย สุดท้ายก็ได้รับรายงานว่าไม่พบ

มาดามคาบุรากิจึงออกคำสั่งจบงานเลี้ยง พร้อมทั้งขอโทษขอโพยแขกทุกท่าน แล้วเรียกบอดี้การ์ดให้ออกตามหาอย่างเต็มที่อีกครั้ง ท่านแม่ของผมก็ขอบคุณและขอโทษมาดามคาบุรากิไปพร้อมๆกัน

ผมตามหาน้องสาวไปทั่วจนมาปะกับนายเอ็นโจนั่น สภาพหน้ากากรอยยิ้มแทบไม่เหลือแล้วมีแต่ความเคร่งเครียดที่เริ่มปรากฎชัด และผมเองก็ไม่ต่างกัน

ตอนนั้นเองที่ นายหญิงคนใหม่ของคาบุรากิลากศิษย์เก่าซุยรันมาพร้อมบอกำแหน่งที่เจอเรย์กะครั้งสุดท้าย ผมกับเอ็นโจวิ่งไปทันที ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็หยุดพวกผมไม่ได้อีกแล้ว

ในใจก็สวดภาวนาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน หวังว่าน้องสาวอ่อนต่อโลกจะไม่เป็นอะไร

พอไปถึงห้องน้ำตามที่ถูกบอกมา ปรากฎว่าล๊อคอยู่จริงๆ ตะโฏนเรียกแล้วก็ไม่มีใครตอบกลับ จึงตัดสินใจพังประตู ดูเหมือนคนข้างผมก็คิดเหมือนกันจึงลงมือทันที และในที่สุดประตูก็ถูกเปิดออก

เป็นน้องสาวที่นอนอยู่บนพื้น หัวใจของผมเหมือนจะหยุดเต้นกำลังจะวิ่งไปประคองน้องสาวไว้ แต่ครั้งนี้ผมกลับช้าไป เพราะคนข้างๆไปถึงก่อนผมในเสี้ยววินาที

ตอนนี้น้องปลอดภัยแล้ว ผมมองน้องสาวที่ท่าทางอ่อนแรงกับเจ้าเด็กเอ็นโจที่กำลังลูบหัวน้องสาวของผมเบาๆ แววตาของหมอนั่นเต็มไปด้วยความกลัวไม่ต่างจากผม

ผมได้แต่มองภาพนั้นเงียบๆ

จากนั้นเอ็นโจ ชูสุเกะก็เหมือนเป็นใบ้ แต่เดินตามน้องสาวผมไม่ห่าง ผมเองตอนนี้ก็ไม่มีอารมณ์กีดกัน ผมห่วงน้องมากกว่าว่าจะล้มไปอีกไหม น้องสาวก็ขอโทษทุกคน พร้อมบอกว่าตัวเองไม่เป็นไรจริงๆ ด้วยห้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่เป็นไรจริงๆแน่เหรอ เหมือนจะเห็นน้ำตาไหลมาหยดนึงด้วยนะ

พอจะกลับบ้านคิโชวบิน เอ็นโจ ชูสุเกะก็ตามมาส่ง เห็นแก่ที่ช่วยน้องผมไว้เลยยอมสักครั้งผมมองหมอนั่นลูบหัวน้องสาวผม นับในใจหนึ่งถึงสิบ หนึ่ง-สิบ หมดเวลา พยุงน้องสาวขึ้นรถทันที

.
.
เริ่มเรย์กะสลบในห้องน้ำเป็นเรื่องใหญ่มาก กลับถึงบ้านก็เห็นท่านพ่อมายืนรออยู่ด้วย ตะโกนโหวกเหวกว่าเรย์ก่าาา เรย์ก่าาา คนดีของพ่อไม่เป็นไรแล้วนะลูก ด้านหลังก็เป็นคณะแพทย์ครบทีมยืนเรียงกันในชุดสีขาว เรย์กะมองภาพนั้นตัวสั่นงึกๆทำท่าวิงเวียนแล้วเอนล้มไปอีกครั้ง เล่นเอาวุ่นวายกันใหญ่

สุดท้ายก็ต้องตรวจอย่างใกล้ชิดเลยไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน ผมเองก็ต้องไปทำงาน แต่ก็พยายามกลับมาเยี่ยมน้องให้บ่อยที่สุด ริรินะเองก็ส่งข้อความมาว่าเรย์กะชอบอะไรจะเอาไปเยี่ยม คงห่วงพี่สาวเหมือนกันสินะ ส่วนเอ็นโจ ชูสุเกะเองก็ดูเหมือนจะพยายามหาข้ออ้างมาเยี่ยม แต่แน่นอนว่าผมขัดขวางทุกวิถีทางโดยฝากให้อิมาริจัดการให้

"สายตาของหมอนั่นน่ากลัวมาก มองฉันเหมือนจะฆ่าให้ตาย! เฮ้ นายฟังอยู่หรือเปล่า ทาคาเครุ!"

"อืม"

"เย็นชาเกินไปแล้ว รู้ไหม ฉันไปคุยธุรกิจกับหมอนั่น เหมือนต้องไปทำสัญญากับปีศาจเลยนะ"

"อืม"

"นี่นายพูดอย่างอื่นไม่ได้เรอะ อย่างเช่นชมว่าฉันเก่งม..."

"วางสายนะ"

"เดี๋ย---"

อ่านเอกสารงานต่อ พลางดื่มกาแฟที่เลขาเสิร์ฟมาให้ ยังคงกลมกล่อมเหมือนเดิม

ผ่านไปอีกไม่กี่วัน น้องสาวยืนยันหนักแน่นว่าหายดีแล้วทุกคนเลยยอมให้ออกไปข้างนอก พอน้องสาวออกจากบ้านได้ตัวแปรต่างๆก็เริ่มควบคุมยากขึ้นผมเองก็มีงานใหญ่ต้องทำเลยไม่มีเวลาดูชีวิตประจำวันน้องสาวอีก ส่วนอิมาริเองก็ต้องกลับไปทำงานของตัวเองเหมือนกัน เจอกันครั้งล่าสุดทำหน้างอนเหมือนปลาปั๊กเป้าไม่อายอายุหน้าตัวเอง เลยชมไปว่าทำได้ดี เจ้าตัวถึงทำหน้ายิ้มภูมิใจแล้วกลับไปอย่างอารมณ์ดี

แต่ถึงไม่ว่างยังไง แต่ข่าวที่ว่าเอ็นโจ ชูสุเกะจะเลี้ยงอาหารตอบแทนน้องสาวก็มาถึงหู เลยส่งสัญญาณให้เลขาของตัวเองกลับบ้านของผมไปบอกใบ้เรย์กะ

และแล้วตนเย็นน้องสาวก็โทรมา

"มีอะไรเหรอเรย์กะ"

"ท่านพี่คะ อาทิตย์นี้ว่างไหมคะ"

"ก็ว่างนะ ทำไมเหรอ" ไม่่ว่างผมก็จะทำให้มันว่างเอง

"คือว่า... คือ..."

"หืม มีอะไรหรือให้พี่ช่วยหรือเปล่าเรย์กะ"

"ท่านพี่!" เสียงของน้องสาวดูปลาบปลิ้มมาก "ท่านพี่รู้ใจน้องเสมอเลยค่ะ น้องทราบซึ่งใจมาก"

พี่รู้จักน้องกว่าที่น้องคิดนะน้องสาว

"วันอาทิตย์นี้ ท่านเอ็นโจเชิญหนูไปทานอาหาร หนูคิดว่าหนูยังไม่หายดี เลยอยากให้ท่านพี่..."

"ได้สิ เดี๋ยวพี่จะตามไปดูแลเรย์กะเอง พี่เองก็ไม่ได้ไปกินอาหารข้างนอกกับเรย์กะนานแล้ว"

"ขอบคุณค่ะท่านพี่ รักท่านพี่ที่สุดเลย!"

"จ้าๆ" น้องสาวที่ลหอกง่ายนี่น่ารักเสมอ

คุยกันต่ออีกสักพักก็วางสาย ผมล๊อคอินเข้าแชทกับริรินะ รู้สึกได้ถึงรอยยิ้มอ่อนโยนบนหน้าค่อยๆกลายเป็นแสยะบางเบา

'วันอาทิตย์ ร้าน---- เวลา---- ฝากช่วยกระจายข่าวให็ศิษย์เก่าซุยรันด้วย ห้ามลงกลุ่มหลักเด็ดขาด สื่อสารกันทางข้อความลับ อย่าให้อีกฝ่ายรู้ตัว'

'รับทราบค่ะ ท่านพี่ทาคาเครุ'

แถม
เดชชิ

"คุณริรินะ ทำแบบนี้จะดีเหรอ ท่านเอ็นโจรู้เข้าไม่แย่เหรอ"

"ไปเยี่ยมครั้งที่แล้วดันทำหน้าเหม็นบูดใส่ฉัน เพราะงั้นขอเข้าข้างท่านพี่ทาคาเครุ! ความจริงไม่ทำหน้าเหม็นบูด ท่านพี่ทาคาเครุก็ดีกว่าอยู่แล้วล่ะนะ แล้วท่านเอ็นโจไม่เหมาะกับคนอ้วนอืดหรอก นอนไปหลายวันเอาแต่กินเจอกันก็เริ่มกลมกลิ้งได้อีกแล้ว!"

//จบ

หมดโควต้าความกาวของกู ใครจะต่อเชิญ 5555555555555555555

คนแต่งคนก่อนให้ยูกิโนะคุงมา กุว่ามันไม่เร้าใจพอเลยลากท่านพี่ กับโม่งซุยรัน ไปเป็นออฟชั่นเสริม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

โม่งซุยรันที่จะไปเป็นกขค.นี่อยู่ในมู้นี้กี่คน555555555555555555

ฮืออ ขอบคุณพวกมึงที่ต่อชีวิตมอบฟิคกาวๆให้คนกาวๆอย่างกูวววว กูชอบตอนเอ็นฌจท้าวแคนเอียงคอสุดๆ ออร่าแม่งทะลุจอ ก๊าวใจยิ่งนัก กูจะเอา เจา เจา เจา เจา อ๊ากกกกกก
เอาล่ะสิ ใครแต่งฟิคต่อมึงจะสามารถให้จอมมารเอ็นโจผ่านอุปสรรค(?)ความรักนี้ไปได้เช่นไร กูรอติดตามอยู่น้าา

กูว่าโม่งซุยรันไม่มีใครไปเป็นกขค.หรอก มีแต่จะหยิบมือถือมาถ่ายรูปปานสตอล์กเกอร์ละสิไม่ว่า

>>590 ->>593 ซู้ดฮ่าห์~ ขอบคุณพวกมึง ทำให้กูมีกาวเสพแต่เช้า ฉากท่านพี่ปะทะท่านเอ็นโจนี่มันช่างโดคิโดคิดีแท้ๆ
ฮาตอนคาบุรากิลากท่านพี่ไปนี่แหละว่ะ ทำดีมาก! ส่วนกูขอสมัครเป็นโม่งซุยรันที่จะไปตามมุงตามสตอล์คและเหนี่ยวรั้งท่านพี่รัวๆ

ตื่นมาพบกับเค้าลาง​แห่งสงคราม​ 5555 โอ๊ย กูสงสาร​ท่านอิมาริ คาบุรากิแม่งก็ไอ้บ้าจริงๆ กูสงสาร​วาคาบะ 555555

กูว่าไอ้ที่ท่านพี่วิเคราะห์​ว่าเป็นตัวมาร แม่งจริงๆเป็นโม่งซุยรันเดอะสตอกเกอร์ ตามติดชีวิต​ท่านเร​ย์​กะนี่แหละ​ ไม่น่าใช่เอ็นโจแล้ว 55555

เอ็นโจจะมีสายข่าวในโม่งซุยรันด้วยมั้ย​ แต่กูว่าระดับเอ็นโจมันต้องจองร้านอาหาร​ทั้งร้านเลยเซ่!

กูว่าเอ็นโจต้องไหวตัวทันจองร้านทั้งร้านไว้แบบที่โม่งว่าว่ะถึงจะสมกับเป็นจอมมาร(?) ปล่อยคนอื่นเกาะขอบร้านไป 5555555 มียูกิโนะคุงคนเดียวเอ็นโจก็หืดขึ้นคอแล้ว 555555555555

ดีไม่ดีกูว่าตัวก่อกวนเยอะขนาดนี้แถมยังมีท่านพี่อีก ยูกิโนะแม่งน่าจะอยู่ฝั่งพี่ตัวเองช่วยต่อกรกับจอมมารรุ่นใหญ่มากกว่า 55555

กูแต่งให้โม่งซุยรันมาทำลายบรรยากาศสองต่อสอง ต่อสาม ต่อสี่เฉยๆ เอาให้มันครึกครื้น 55555555555555555

พอมึงบอกว่าเอ็นโจจองทั้งร้าน กูขำ ท่านพี่จะทำไงต่อ ใครก็ได้แต่งต่อจากกูที กูแต่งต่อไม่ได้ละ ติดธุระ 555

จุดอ่อนของท่านพี่คืออะไรวะ เอ็นโจน่าจะหาให้พบแล้วขยี้ได้

>>603 น้องสาวนั่นแหละมึง 555555555555555555555 ตอนนี้ก็จะพ่นไฟได้แล้ว

ทำเอาภาพผุดขึ้นมาในหัวเลย เรย์กะเอาแต่คุยกับยูกิโนะคุงเพราะไม่ได้เจอกันนาน ท่านพี่เลยไม่พอใจ ก่อนที่ยูกิโนะคุงจะเลิกคิ้วใส่เป็นสัญญาณท้าทาย บรรยากาศคุกรุ่นสายฟ้าแล่นเปรี๊ยะ /จอมมารเอ็นโจคนพี่ถูกกันออกจากวง(....)

>>605 ทั้งหลายทั้งปวงนี่มีโม่งซุยรันเกาะขอบจิบน้ำชา(?)อัพสเตตัสรัวๆ เป็นตัวประกอบอยู่เบื้องหลัง

>>605 หรือศัตรูที่แท้จริงของท่านพี่คือจอมมารยูกิโนะ 55555555555555 แต่ท่านพี่เป็นบอสลับ ไม่แพ้ง่ายๆหรอกนะ! เอ๊ะอะไรนะ พี่ชายน่ะสู้น้องชายไม่ได้เหรอ เรื่งนั้นไม่จริงหรอก!

แปลไทยล่าสุดกูมีความเห็นใจยัยไมฮามะจริงๆ เหมือนเห็นสไลม์โปริ่งไปหาเรื่องบอสใหญ่บาโฟเม็ทเลยโดนเขาตบกลิ้งแบบรำคาญๆบวกเอ็นดูนิดหน่อย ถถถถถถถถ ไม่เข็ดเลยนะหล่อน ท่านเรย์กะมาดควีนมากกกก ใส่ยัยไมฮามะจนรับมือแทบไม่ไหว กูขรรม

ถ้าถึงตอนเย็นยังไม่มีใครมาต่อ เดี๋ยวกูมาพาท่านเรย์กะแอนด์เดอะแก๊งค์ไปส่งถึงหน้าร้านอาหารเองค่ะ กำลังจะแต่งละ แต่มีงานด่วนเข้ามาพอดี 55555
ว่าแต่คิดว่าเอ็นโจควรจะพาท่านเรย์กะไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารแนวไหนดีคะ~

>>609 รอค่ะมึง กูรอออออ

>>609 ตะวันตกค่ะ ดินเนอร์หนู ไรงี้ โรแมนติก แต่มีก้างเต็มไปหมด

>>611 หรู กุพิมพ์ผิดแบบไม่น่าให้อภัย

>>608 กุว่านางเป็น M ว่ะโดนคาบุรากิไม่ไว้หน้าขนาดนั้นยังตื้อ โดนเรย์กะตอกทุกดอกก็ยังไม่หยุด กุนับถือ 555

แฟมิเรสสิ!! ร้านอาหารครอบครัว พ่อแม่ลูกสามคนชื่นมื่น---

ร้านอาหารสามัญชนที่ท่านเรย์กะชอบไงล่ะ! ถถถ

>>609 กุแอบอยากให้แหวกๆ พาเข้าร้านญี่ปุ่นไฮโซเคร่งขนบเป็นห้องส่วนตัวหันหน้าเข้าสวนญี่ปุ่น ไม่ตบมือบริกรไม่มาได้บรรยากาศดูตัว & ขอแต่งงาน & ปิดกั้นทางหนีทุกสถานการณ์ แต่ไม่รู้จะฝ่าท่านพี่ไปได้ยังไงนะ 55555

>>616 วร้าย โคตรน่าสนใจเลยคร่ะ แต่กูคงแค่พาไปส่งหน้าร้านพอนะ แล้วยื่นไม้ต่อให้คนอื่น 55555555

>>616 ถถถถถถถ กูล่ะจิ้นไปไกล ถ้าท่านพี่ไปกะเป็นก้างขวางคอเต็มที่ แต่เอ็นโจมาเหนือกว่าด้วยการพาผู้หลักผู้ใหญ่มาด้วย อย่างพ่อแม่ตัวเอง ให้มาดูหน้าว่าที่ลูกสะใภ้อีกหน ได้ฟีลงานดูตัวชิบหาย แล้วที่นั่งต้องจะโดนบีบให้นั่งข้างๆเอ็นโจหรือนั่งตรงข้ามด้วยเท่านั้น ท่านพี่อาจมีทำแก้วสาเกร้าว

>>605 >>607 ปล่อยให้ยูกิโนะกับท่านพี่ฟาดฟันกันไป แล้วเอ็นโจซามะมาทำแต้มจีบท่านเรย์กะอยู่คนเดียว 555555555

ต่อจาก >>590-593
-----------
ตอนที่คุณเลขาของท่านพี่มาพูดคุย ก็เป็นหนึ่งวันหลังจากที่เอ็นโจนัดหมายทานอาหารที่ภัตตาคารอาหารญี่ปุ่นเก่าแก่ชื่อดังแห่งหนึ่งแล้ว

"พักนี้ท่านทาคาเทรุทำงานหนักมากจนแทบไม่ยอมพักเลยล่ะครับ ช่วงกลางวันก็ทานอาหารเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น บางทีมัวแต่ยุ่งกับงานเอกสารเสียจนไม่ยอมแตะอาหารเลยก็มี"

จะว่าไปพักนี้ช่วงเช้าตอนที่นั่งรถไปทำงานด้วยกัน ท่านพี่ก็มักจะงีบหลับบ่อยๆ เลยไม่ค่อยได้พูดคุยกันนัก ส่วนช่วงเวลาอื่นนอกเหนือจากนั้นก็แทบจะไม่ได้พบกันเลย คงจะงานยุ่งมากจริงๆ นั่นมันไม่ดีต่อสุขภาพเลยนะคะ

"ผมคิดว่าถ้าคุณหนูเรย์กะช่วยพูดหรือพาท่านทาคาเทรุไปพักผ่อนหรือทานอาหารข้างนอกได้บ้างก็น่าจะดีนะครับ"

นั่นซิคะ ท่านพี่น่ะเป็นคนประเภทมีความตั้งใจสูงมาก ใครจะมาพูดอะไรก็คงจะไม่ยอมง่ายๆนักหรอกค่ะ แต่สำหรับฉันเป็นข้อยกเว้นล่ะนะ~

ว่าแล้วก็นึกถึงเรื่องที่จะต้องไปทานอาหารกับเอ็นโจในวันอาทิตย์นี้ นับว่าเป็นช่วงเหมาะเจาะพอดีล่ะนะ ชวนท่านพี่ไปด้วยน่าจะดี

ถึงแม้ว่าการที่เอ็นโจเป็นฝ่ายเลี้ยงอาหาร แล้วฉันพาคนอื่นไปให้ช่วยเลี้ยงนี่จะดูเสียมารยาทไปสักหน่อย แต่ว่าสำหรับฉันน่ะ ท่านพี่เป็นที่หนึ่งอยู่แล้วล่ะค่ะ ให้ท่านพี่ได้ทานอาหารเยอะๆเพื่อสุขภาพที่ดี แถมยังเป็นยันต์คุ้มกันปิศาจให้ฉันได้อีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ยอดเยี่ยมไปเลย

หลังจากจัดการติดต่อชวนท่านพี่ก็ประสบความสำเร็จงดงามเกินคาด ท่านพี่ยอมตกลงแทบจะทันที แหม ก็ฉันเป็นคนชวนซะอย่างนี่คะ~

วันถัดมา ก็มีเมลล์แปลกๆของเซริกะจัง คิคุโนะจัง และเพื่อนๆซุยรันอีกหลายคนส่งมา ข้อความประมาณว่า 'ฉันอยู่ข้างท่านเรย์กะนะคะ จะไม่ยอมให้ใครขัดขวางรังแกท่านเรย์กะหรอกค่ะ!'

ขอบคุณนะคะทุกคนที่เป็นเพื่อนที่ดีของฉันมาตลอดเลย
ว่าแต่ มีเรื่องอะไรกันงั้นเหรอคะ?

พอถามกลับไป ก็ได้รับคำตอบเพียงแค่ว่า 'ให้พวกฉันเป็นคนจัดการเองเถอะค่ะ!' แล้วทุกคนก็เงียบหายไปทั้งหมด

เอ~ สรุปแล้วมันเรื่องอะไรกันอะคะ รู้สึกเหมือนถูกกีดกันออกมาจากวงเพื่อนฝูงเลยล่ะค่ะ แง้

วันอื่นๆที่เหลือ ฉันก็ยังคงตั้งใจในการทำงานเป็นอย่างดีตามปกติ คอยเช็คเอกสารต่างๆจำนวนมากในแต่ละวันอย่างรอบคอบ เพื่อให้มั่นใจว่าไม่ได้มีการทุจริตอะไรในบริษัท ถ้ามีรางวัลพนักงานดีเด่นล่ะก็ ฉันคิดว่าก็น่าจะได้มันเป็นคนแรกแล้วล่ะน้า

วันอาทิตย์มาถึงเร็วเกินความคาดหมาย ฉันนัดแนะกับยูกิโนะคุงที่ร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่งช่วงห้าโมงเย็น ก่อนที่พวกเราจะได้นั่งรถไปที่ภัตตาคารพร้อมๆกัน ดูเหมือนว่าเอ็นโจจะไม่รู้แฮะว่ายูกิโนะคุงจะไปด้วย

"คุณพี่เรย์กะ ไม่ได้พบกันตั้งนานเลยนะครับ"

ยูกิโนะคุงยิ้มกว้างแผ่รัศมีความสดใสออกมา ว้ายยย จากเทวดาตัวน้อยๆ ตอนนี้เป็นหนุ่มน้อยวัยมัธยมต้นแสนสดใส ส่วนสูงนั้นแทบจะสูงกว่าฉันซะแล้ว หน้าตาอ่อนโยนบวกกับสีผมสีอำพันนั้น ราวกับเอ็นโจในการ์ตูน Kimi Dolce ไม่มีผิดเลยล่ะค่ะ

ปล่อยให้ท่านพี่กับยูกิโนะคุงแนะนำตัวกันสักพัก แล้วเราก็ขึ้นรถบ้านคิโชวอิน ฉันกับยูกิโนะคุงพูดคุยสัพเพเหระเพราะไม่ได้เจอกันมานาน มีบ้างที่ท่านพี่เข้ามาแทรกพูดคุยด้วย ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกดีเหลือเกินที่ยูกิโนะคุงไม่ได้กลายเป็นจอมมารตามพี่ชายไป ยังคงเป็นเทวดาตัวน้อยๆที่น่ารักเสมอ อา เยียวยาหัวใจดีจังเลยค่า

ไม่นานนักรถบ้านคิโชวอินก็พาเข้าใกล้ภัตตาคาร ภายในรถก็หมดเรื่องคุยกันแล้ว เลยเสมองออกไปที่ข้างนอก ดูท่าทางแถวนี้จะมีรถยนต์แออัดหนาแน่นมากทีเดียว ไม่รู้ว่ามีงานอะไรรึเปล่านะ? เหมือนจะได้ยินเสียงแค่นหัวเราะดัง หึ มาจากท่านพี่ ทำไมล่ะคะ?

รถค่อยๆแล่นไปอย่างช้าๆ ผ่านรถยนต์หรูไปหลายคันทีเดียว มีบางคันที่มองเข้าไปข้างในอย่างเสียมารยาทก็พบว่าเป็นคนที่หน้าตาคุ้นๆอยู่หลายคน เอ เด็กซุยรันรึเปล่านะ? โลกกลมจังเลยแฮะ หรือว่ามีงานรวมรุ่นนักเรียนซุยรันแถวนี้กันนะ

ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาจ้องมองมาหลากหลายทางจนขนลุกวาบ อะ อะไรกันน่ะ วิญญาณร้ายยังไม่ได้ไปงั้นเหรอคะ แง้ แถมคราวนี้มีปริมาณมหาศาลเสียด้วยซิ หรือว่าแถวนี้จะมีประตูไปปรโลกกันคะ พลังถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่นะ อย่าพาตัวฉันไปเลยนะคะะะ

"เป็นอะไรรึเปล่าครับ ท่านพี่เรย์กะ"
"ไม่เป็นไรจ้ะ"

ราวกับรัศมีแห่งความดีแผ่ออกมากวาดล้างวิญญาณที่ชั่วร้าย จนฉันรู้สึกดีขึ้นมา สมกับเป็นเทวดาตัวน้อยจริงๆน้า ยูกิโนะคุง

ไม่นานนักรถก็หยุดลงกลางทาง ท่านพี่ชะโงกมองไปข้างหน้ารถท่าทางแปลกใจ "มีอะไรกันน่ะ?"

ที่ถนนข้างหน้ามีชายในชุดสูทสีดำสวมแว่นกันแดดยืนเรียงแถวหน้ากระดาน ปิดถนนไว้ ชายหนึ่งในนั้นรุดหน้ามาที่รถบ้านคิโชวอินและพูดคุยกับคุณลุงคนขับรถ

"อ๊ะ ท่านคิโชวอินซินะครับ ขออภัยที่เสียมารยาทด้วยครับ เดี๋ยวพวกผมจะเปิดทางให้ทันทีเลยครับ"

แล้วกำแพงคนในชุดสูทก็เปิดออกกว้างพอให้รถบ้านคิโชวอินผ่านไปได้ เอ มีปิดถนนกันด้วย นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะคะ? พอลองสังเกตไปที่เหล่าชายชุดดำนั้นก็พบว่ามีเข็มตราประจำตระกูลประดับอยู่ที่ปกเสื้อสูท

เอ๋ นั้นตราประจำตระกูลสามีของเซริกะจังนี่นา? อ๊ะ ส่วนของคนนั้นเป็นตระกูลของคิคุโนะจังล่ะ? เกิดอะไรขึ้นกันนะ? มีแต่เรื่องที่ไม่เข้าใจทั้งนั้นเลยล่ะค่ะ คราวนี้เหมือนจะได้ยินเสียงสบถดัง ชิ มาจากท่านพี่ แต่คิดว่าน่าจะหูแว่วไปเองล่ะมั้ง ทางด้านยูกิโนะคุงก็ยังคงยิ้มแย้มสดใส หันมาบอกว่า "น่าสนุกจังนะครับ คุณพี่เรย์กะ" เอ หมายถึงเรื่องอะไรเหรอจ้ะ?

พอผ่านกำแพงคนเข้ามาได้ ก็พบว่าภายในโล่งสนิทไร้รถยนต์สักคัน ภัตตาคารเป็นเรือนคฤหาสน์ไม้ทรงญี่ปุ่นโบราณขนาดใหญ่ได้กลิ่นอายของความสงบและน่าเกรงขาม พวกเราลงจากรถและเข้าไปข้างในร้าน ก็มีพนักงานในชุดยูคาตะออกมาให้การต้อนรับ และพาพวกเราเข้าไปยังห้องที่ได้จองไว้

ในร้านนอกจากพวกเราและพนักงานแล้วก็ไม่เห็นลูกค้าคนอื่นเลย สงสัยว่าวันนี้จะเปิดห้องส่วนตัวกันหมดเลยล่ะมั้งคะ พนักงานพาพวกเรามาถึงห้องส่วนตัวและเปิดประตูออก ภายในห้องเป็นห้องญี่ปุ่นที่พอจะรองรับแขกได้สัก 10 คน มีหน้าต่างบานโตมองออกไปมีต้นซากุระที่กำลังผลิบานสะพรั่ง อา บรรยากาศดีจังเลยน้า

ที่โต๊ะแบบญี่ปุ่น มีเอ็นโจที่กำลังค้างอยู่ในท่าจิบชาแล้วหันมองยิ้มให้พอดี ก่อนที่จะหันไปมองยูกิโนะคุง สีหน้าแปลกใจ "ยูกิโนะ?"

"ผมอยากจะเซอร์ไพรส์ท่านพี่น่ะครับ~"
"..."

เอ็นโจลุกขึ้นก่อนจะตรงมาทักทายฉันและท่านพี่

"สวัสดีครับ คุณคิโชวอินและคุณคิโชวอินคนพี่"
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ คุณเอ็นโจ"

ท่านพี่และเอ็นโจจับมือทักทายกัน สีหน้ายิ้มแย้ม แต่คิดไปเองรึเปล่านะว่าเหมือนเห็นพลังงานสีดำมืดแผ่ออกมาจากทั้งคู่ ไม่นะ ท่านพี่โดนวิญญาณร้ายตามติดไปด้วยอีกคนแล้ว นี่มันคำสาป คำสาปแน่ๆเลยล่ะค่ะ

ระหว่างนั้นยูกิโนะคุงก็สะกิดเรียกฉันเบาๆ มากระซิบพร้อมกับรอยยิ้มร่าเริง "ก็อตซิลลาปะทะลีโอมอทร่าล่ะ น่าสนุกจังเลยนะครับ~"

เอ่อ ขอโทษนะ แต่พี่ไม่เข้าใจอ่ะจ้ะ หนังก็อตซิลลาภาคใหม่กำลังจะเข้าฉายอย่างงั้นเหรอจ้ะ?

----------------
กูพาท่านเรย์กะมาถึงร้านได้แล้วค่าาา กีดกันเสี้ยนหนามบนคานทองไปให้ด้วยค่ะ โม่งซุยรันเกาะกำแพงสังเกตการณ์เอาเองแล้วกันนะจ้ะ

//เกาะลูกกรงหน้าต่างอย่างหนาแน่น
กูจะรอดูหนังก็อตซิล่านะคะะะะ ว่าแต่ยูกิโนะคุงไม่คิดจะลงไปเล่นด้วยเป็นมวยสามมุมบ้างเหรอลูกก แม่สูดกาวรอชมอยู่วววว

ทำไมกูสัมผัสได้ถึงรักสามเศร้าระหว่างยูกิโนะ ท่านพี่ ม่านอิมาริ //เบลอกูไป กูกาวมาก

>>622 ตอนพิมพ์​ กูนึกไม่ออกว่าควรจะให้ยูกิโนะลงสนามยังไงดี เลยเพลย์เซฟไว้ก่อน เป็นแนวๆผู้สังเกตการณ์​ แต่ตอนนี้รู้สึกว่าตอนท้ายน่าจะให้ยูกิโนะไปกอดไปกระซิบข้างหูไปเกาะแกะเรย์กะ ยั่วโมโห​หนุ่มๆนะเนี่ยย 5555 ใครจะแต่งต่อ จัดทีดิ๊

>>623 ยังไงวะมึ้งง 5555

อยู่ๆกูก็นึกถึงเรย์กะในเวอร์ชั่นคิมิดอลที่คอยตามตื๊อจักรพรรดิ จนโดนเอ็นโจโกรธเอาบ่อยๆ ถ้าเป็นเอ็นโจเวอร์ชันนี้อาจมีฉากตบจูบเกิดขึ้นก็ได้นะ

ยูกิโนะกับเรย์กะมุ้งมิ้งใส่กัน แต่เอ็นโจกับท่านพี่จ้องตากันจนมีประกายสายฟ้าฟาดพายุคลั่งปั่นป่วนในมิติที่สิบสามแน่นอน

>>625 ท่านเรย์กะเวอร์ชั่นนี้ไม่กล้าตบเอ็นโจหรอกมึง มีแต่เอ็นโจจะร่ายมนตร์ดำล่อลวงให้ท่านเรย์กะติดหนี้แล้วชดใช้ด้วยจูบ

>>627 ถ้าเป็นเอ็นโจกับเรย์กะ เวอร์ชั่นไหนก็ดีต่อใจกูว่ะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ ไม่ว่าจะเป็นเวอร์ชั่นวันๆของท่านเรย์กะหรือเวอร์ชั่นคิมิดอล
สาวงามมาดควีนสุดหยิ่งสุดเชิดโดนองค์ชายผู้สุภาพอ่อนโยนแต่ร้ายลึกกำราบจนเชื่องเนี่ย กูรู้สึกก๊าวมากกกกกกกกกก

>>624 ไม่รู้สิกูรู้สึกว่า ท่านอิมาริเป็นพ่อบ้านใจกล้า ท่านพี่คือนางพญา ส่วนยูกิโนะคุงโผล่มาตอนนี้คุยกับท่านพี่ กูรู้สึกมีออร่าเข้ากันอย่างประหลาออร่าราชันย์น่ะนะ อย่าเมาตามกู กูกาว 555

>>629 กูก็คิดแบบมึงว่ะ ท่านพี่กระทำกับอิมาริแต่ละอย่างโหดร้ายทารุณมาก ควีนใส่อิมาริยิ่งกว่าเรย์กะอีก

ใครก็ได้มาแต่งต่ออออออออ กุอยากอ่านสงครามม

กูแต่งต่อไม่ออกว่ะ ฮรือออออ ขอโทษที่กูไร้ความสามารถ Orz

(รีไรท์จากช่วงท้าย​ของ >>621)

พอพวกเราลงมาจากรถ ก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าด​ลั่นมาจากข้างนอกไกลๆ พอหันไปมองก็พบว่าเป็นกลุ่มสาวๆที่ในมือมีกล้องส่องทางไกล​อยู่

"กรี๊ดดด ท่านคิโชวอินคะะะ"

อะไรกันน่ะ!? กลุ่มแฟนคลับ​ของท่านพี่งั้นเหรอ? หน็อยแน่ะ ไม่รู้​หรอกนะว่ารู้เรื่องที่พวกเรามาที่นี่ได้ยังไง แต่อย่ามายุ่มย่าม​กับท่านพี่ของฉันนะคะ!

คิดแล้ว​จัดการควงแขนท่านพี่โชว์ ท่านพี่หัวเราะพร้อมกับลูบหัวฉันเบาๆ แล้วฉันก็เชิดหน้าเดินตามหลังพนักงานต้อนรับ​ในชุดยูกาตะ พร้อมๆกับยูกิโนะคุง โดยยังคงมีเสียง​กรีดร้องดังมาจากข้างนอก

พนักงานพาพวกเรามาถึงห้องส่วนตัวที่จองไว้และเปิดประตูออก ภายในห้องเป็นห้องญี่ปุ่นที่พอจะรองรับแขกได้สัก 10 คน มีหน้าต่างบานโตมองออกไปมีต้นซากุระที่กำลังผลิบานสะพรั่ง อา บรรยากาศดีจังเลยน้า

ที่โต๊ะแบบญี่ปุ่น เอ็นโจที่กำลังค้างอยู่ในท่าจิบชา พอเห็นฉันก็เรียก "คุณคิโชวอิน" ออกมาเบาๆ พร้อมรอยยิ้มกว้างเปล่งออร่าออกมาจนรับรู้​ถึงความร้อนบนใบหน้าตัวเองที่อุณหภูมิ​สูงขึ้นอย่างรวดเร็ว​จนแทบจะระเบิดออกมา รู้สึกจวนเจียนจะ​เป็นลมแล้วค่ะ

จนเมื่อท่านพี่มาจับมือ​กระชับ​แน่น ส่วนยูกิโนะคุงก็เข้ามากอดแขนอีกข้างหนึ่ง​ ฉันถึงได้สติ​กลับมา

อา เกือบไปแล้ว​ล่ะค่ะ เหมือนเกือบจะตกลงไปในหลุม​พรางบางอย่าง​เสียแล้ว

เอ็นโจลุกขึ้นมาทักทาย พอเห็นยูกิโนะคุงที่เกาะแขนฉันแน่นก็ดูมีท่าทางแปลกใจ

"ยูกิโนะ?"
"เซอร์ไพรส์​~~~"
"..."

เอ็นโจจ้องยูกิโนะสักพักหนึ่ง​ เหมือนทั้งคู่​กำลังพูดคุยกันด้วยสายตา อา นี่ซิคะ สายสัมพันธ์​ของพี่น้องที้ไม่ต้องใช้คำพูด​ก็เข้าใจกันได้ด้วยใจ~

จนท้ายที่สุด​ยูกิโนะคุงก็หัวเราะ​ออกมาเบาๆ กอดแขนฉันแน่นขึ้นกว่าเดิม แล้วหันมายิ้มกว้างให้ฉันเหมือนเพิ่งได้รับ​ชัยชนะมา ส่วนมืออีกข้างที่ท่านพี่จับก็เหมือนจะพยายามดึงรั้งฉันไปอีกทาง

หวา เดี๋ยว​น้องทรงตัวไม่ดีจะล้มเอานะคะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะท่านพี่ สายสัมพันธ์​พี่น้องของเราน่ะแน่นแฟ้น​เสมอไม่เปลี่ยนแปลง​นะคะ!

เอ็นโจที่สื่อสารกับน้องชายแล้วดูท่าทางหงุดหงิด​เล็กน้อย​ ก่อนจะหันมายิ้มทักทายพวกเรา

"สวัสดีครับ คุณคิโชวอิน และคุณคิโชวอินคนพี่ ไม่ทราบเลยนะครับว่าจะมาด้วย"
"สวัสดีค่ะ ท่านเอ็นโจ ขอโทษ​ด้วยค่ะที่ไม่ได้​แจ้งให้ทราบล่วงหน้า"
"สวัสดีครับ คุณเอ็นโจ ขอรบกวน​หน่อยนะครับ"

ท่านพี่และเอ็นโจจับมือทักทายกัน สีหน้ายิ้มแย้ม แต่คิดไปเองรึเปล่านะว่าเหมือนเห็นพลังงานสีดำมืดแผ่ออกมาจากทั้งคู่ ไม่นะ ท่านพี่โดนวิญญาณร้ายตามติดไปด้วยอีกคนแล้ว นี่มันคำสาป คำสาปแน่ๆเลยล่ะค่ะ

ระหว่างนั้นยูกิโนะคุงก็สะกิดเรียกฉันเบาๆ เอาคางมาเกยบนไหล่ฉัน แล้วกระซิบพร้อมกับรอยยิ้มร่าเริง "ก็อตซิลลาปะทะลีโอมอทร่าล่ะ น่าสนุกจังเลยนะครับ~"

เอ่อ ขอโทษนะ แต่พี่ไม่เข้าใจอ่ะจ้ะ หนังก็อตซิลลาภาคใหม่กำลังจะเข้าฉายอย่างงั้นเหรอจ้ะ?

ท่านพี่กับเอ็นโจที่ยังจับมือ​สมานฉันท์​กันแน่น หันขวับ​มาทางเราทั้งคู่​ ได้ยินยูกิโนะคุงหัวเราะคิก​คักเบาๆที่ข้างหู ไม่รู้​ว่าทำหน้ายังไงอยู่น้า

อา ทั้งที่พยากรณ์​อากาศบอกว่าวันนี้อากาศปลอดโปร่ง​ตลอดวัน แต่ราวกับได้ยินเสียงฟ้าร้องครืนๆดังขึ้นมา อากาศในห้องทานอาหาร​นี้ก็ร้อนๆหนาวๆจัง พายุจะเข้ารึเปล่า​นะ?

—--------
มาอ่านอีกที กูไม่พอใจช่วงท้ายเท่าไหร่​ รู้สึก​ไม่เป็นมหากาพย์​มากพอ เลยมารีไรท์สักนิด ถถถถ

พิมพ์​ในมือถือ​ คำผิดเยอะขออภัย​ฮ่ะ

>>633 พลังของจอมมารกับบอสลับน่ากลัวเหลือเกิน เสมือนท้องฟ้าวิปริตแปรปรวนทันใด!

>>633 กูต่อให้นิดนึงละกัน

คนที่คลี่คลายสถานการณ์ที่ดูอึมครึมนี้คือยูกิโนะคุงที่พาฉันไปนั่งที่ ฉันถูกจับให้นั่งตรงข้ามกับเอ็นโจอีกแล้ว ส่วนตัวยูกิโนะคุงเองก็นั่งที่ที่ควรจะเป็นของท่านพี่ไปเสียอย่างนั้น พอท่านพี่มอง ยูกิโนะคุงก็พูดด้วยเสียงกล้าๆกลัวๆว่า
"ไม่ได้เจอท่านพี่เรย์กะมานานแล้ว ก็อยากนั่งข้างๆนี่ฮะ อยากคุยด้วยหลายๆเรื่องเลย" ยูกิโนะคุงทำหน้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อมองฉัน "ไม่ได้งั้นหรือฮะ"
อุ เจอสีหน้ากับแววตาเทวดาน้อยอย่างนั้น ใครจะไปต้านทานไหวคะ พอตอบตกลง เทวดาน้อยก็ยิ้มแฉ่ง อา รอยยิ้มนั้นช่างน่ารักเหลือเกินค่ะ
ไม่มีทางเลือก ท่านพี่จึงต้องนั่งข้างเอ็นโจไปโดยปริยาย
ท่านพี่มีสีหน้าไม่ดีเลยค่ะ กำลังถูกคำสาปจากปีศาจร้ายรังควานอยู่งั้นหรือคะ น่าสงสารเหลือเกินค่ะ แต่จะให้เสนอตัวไปนั่งข้างเอ็นโจแทนที่ท่านพี่ฉันก็ไม่ไหวเช่นกันนะคะ นั่งข้างกันในรถยังพอทนเพราะรถนั้นกว้างขวาง แต่นั่งกระทบไหล่ด้วยกันนี่ ฉันต้องถูกความรู้สึกบางอย่างจุกแน่นจนทานอะไรไม่ลงแน่นอนค่ะ
แต่อย่างไรก็ตาม เอ็นโจไม่ได้มองท่านพี่สักแอะ แต่ยิ้มให้ฉันอย่างนุ่มนวล "คุณคิโชวอิน จะสั่งอะไรก็สั่งได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ...แล้วก็คุณคิโชวอินคนพี่ด้วยนะครับ"
"ใช่ฮะ มื้อนี้ท่านพี่เป็นเจ้ามือ ท่านพี่เรย์กะถล่มได้เต็มที่เลยนะฮะ" ยูกิโนะคุงหัวเราะให้ฉัน อา เทวดาน้อยๆผู้นี้ ช่วยลำแสงศักดิ์สิทธิ์สลายมารเยียวยาฉันและท่านพี่จากคำสาปนี้ด้วยเถิดค่ะ "ร้านนี้บ้านของผมมากันประจำนั่นล่ะ แนะนำเมนูปลาไท่ย่างเกลือนะฮะ อร่อยมากเลย"
"ที่เราออกมานี่น่ะ คุณแม่รู้รึเปล่า" เอ็นโจส่ายหน้าน้อยๆเมื่อมองน้องชาย
"รู้สิฮะ พอบอกว่าจะมาทานอาหารค่ำกับท่านพี่เรย์กะด้วย คุณแม่ก็อนุญาตทันทีเลยล่ะ" ยูกิโนะคุงเอนหลังพิงกับเบาะนั่ง "อ๊ะ แต่ว่ากลับได้ไม่เกินสี่ทุ่มนะฮะ เพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปโรงเรียน แต่ถ้าท่านพี่ชูสุเกะอยากไปที่ไหนต่อก็ไม่เป็นไร ผมกลับกับท่านพี่เรย์กะก็ได้ ท่านพี่เรย์กะให้ผมกลับด้วยนะฮะ"
"ได้สิจ๊ะ" ฉันยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน ถ้ายูกิโนะคุงอยากไปไหนล่ะก็ ฉันจะพาไปทุกที่เลยค่ะ

พออาหารมาถึง ฉันถึงกับต้องถอนหายใจอย่างเสียดายที่เราต้องทานอาหารพวกนี้ลงไป สิ่งสวยงามขนาดนี้มันน่าจะเก็บเอาไว้ดูสิคะ แต่พอได้ทานแล้วก็ อร่อย อร่อยจังเลยค่ะ รากบัวที่ดองมาอย่างกลมกล่อมกับน้ำซุปเต้าเจี้ยว เต้าหู้ก็อ่อนนุ่มลื่นคอเหมือนพุดดิ้งเข้ากับพอนซึที่หวานอมเปรี้ยวกำลังดี ข้าวห่อใบไผ่กับปลาไท่ที่ยูกิโนะคุงแนะนำมาก็อร่อยเหลือเกิน บ้านคิโชวอินจะทำอาหารรสชาติอย่างนี้ได้รึเปล่าคะ ให้กินทุกวันเลยยังได้นะคะ ชักติดใจเสียแล้วสิ วันหลังมาทานกับซากุระจังดีกว่า ซากุระจังต้องชอบที่นี่แน่ๆ อยากให้อาโออิจังได้ทานด้วยจังเลย

"ท่านพี่เรย์กะยังทำงานฝีมืออยู่รึเปล่าฮะ" ยูกิโนะคุงถามขึ้นในระหว่างที่กำลังรออาหารชุดถัดไปลำเลียงเข้ามา
"ก็ถักนิตติ้งอยู่บ้างน่ะจ๊ะ ไม่ได้สวยอะไรหรอก คงเอาให้ดูไม่ได้หรอกนะ มันน่าอายมากเลย"
"ถักผ้าพันคอเหรอฮะ" ยูกิโนะคุงเอียงคอมอง
"เปล่าจ๊ะ ถักไปเรื่อยๆนั่นล่ะ แต่เป็นผ้าพันคอก็ดีเหมือนกันเนอะ" นึกถึงผลงานเก่าๆคราวก่อนที่กลายเป็นผ้าคลุมขาให้ทานุกิ ฉันก็แทบไม่ได้ถักนิตติ้งอีกเลย
"ผมทำนีดเดิ้ลเฟลท์อยู่น่ะฮะ ตอนนี้ก็ทำสุนัขได้แล้วล่ะ" ยูกิโนะคุงหยิบมือถือที่มีรูปถ่ายผลงานตัวเองมาอวด ผลงานนีดเดิ้ลเฟลท์รูปร่างของสุนัขพันธุ์คอร์กี้ขนาดเท่าฝ่ามือปรากฎอยู่ในนั้น หวา ฝีมือดียิ่งกว่าฉันเสียอีก
"ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ ยูกิโนะคุง"
"เรามาแลกผลงานกันดีมั้ยฮะ ผมอยากได้ผ้าพันคอถักฝีมือท่านพี่เรย์กะจัง"
"อะ เอ๋ ของน่าอายแบบนั้น เอามาแลกผลงานที่ยอดเยี่ยมของยูกิโนะคุงไม่ได้หรอกนะจ๊ะ"
"ยูกิโนะ จะรบกวนคุณคิโชวอินไปถึงไหนกัน" เอ็นโจเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้ม "ถ้าจะเอาผ้าพันคอถักเดี๋ยวจะบอกคุณแม่ให้ก็แล้วกันนะ"

ยูกิโนะคุงหน้าม่อยลงไปนิดหน่อย อ๊ะ เทวดาน้อยของฉันถูกอีตาเอ็นโจทำให้เศร้าหรือนี่ ไม่ได้การละ
"ยูกิโนะคุงจ๊ะ...คือว่า"
"เรย์กะ พักนี้รู้สึกว่าสุขภาพข้อมือจะไม่ดีไม่ใช่หรือ" ท่านพี่มองฉันด้วยรอยยิ้มอบอุ่น "บอกแล้วว่าอย่าทำงานหักโหม พี่น่ะเห็นเราขีดๆเขียนๆตรวจเอกสารไม่หยุดเลยนะ กลับมาบ้านก็เที่ยวหาแผ่นประคบใหญ่เลยนี่นา"
"ท่านพี่...รู้ด้วยหรือคะ" ฉันเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกตื้นตันเหลือเกินที่ท่านพี่เอาใจใส่ฉันขนาดนี้
"เอ๋ ท่านพี่เรย์กะเจ็บข้อมืออยู่เหรอฮะ" ยูกิโนะคุงทำตาโตอย่างตกใจ แล้วก็ก้มหน้าลง "ขอโทษนะฮะที่พูดจาเอาแต่ใจเมื่อครู่นี้"
ยูกิโนะคุง----
หน้าตาตอนเศร้าสลดก็น่ารัก ฉันอยากจะจับเทวดาน้อยมาฟัดๆแล้วบอกว่าถ้าเป็นยูกิโนะคุงจะถักให้หลายๆผืนเลยก็ได้นะคะ แต่ก็ติดอยู่ที่สายตาของพี่ชายยูกิโนะคุงที่มองอยู่ตลอด
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ก็ไม่ได้ปวดอะไรขนาดนั้นหรอกนะ"
"ไม่ได้นะฮะ ท่านพี่เรย์กะนั่งเฉยๆดีกว่า เดี๋ยวผมป้อนให้เองนะ"
"ยูกิโนะ" เอ็นโจพูดเสียงที่โทนต่ำลงกว่าปกติ ใบหน้ายังมีรอยยิ้มตอนวางตะเกียบลงบนชามข้าวของตัวเอง ท่านพี่เองก็วางจอกสาเกตัวเองลงเหมือนกัน อ๊ะ จะให้ฉันรินสาเกให้สินะคะ แต่ว่าฉันรินไม่ถนัดเลยเพราะนั่งห่างจากท่านพี่ไปหน่อย
"จะรินทาเกให้ท่านพี่สินะฮะ ท่านพี่เรย์กะคงทำไม่ถนัด เดี๋ยวผมทำให้เองนะ" ว่าแล้วยูกิโนะคุงก็รินสาเกใส่จอกของท่านพี่ด้วยท่วงท่าน่ารักเหมือนระวังไม่ให้หกเลอะเทอะ รินเสร็จก็ยิ้มให้ท่านพี่ของฉันด้วยรอยยิ้มสดใสไร้เดียงสา "นี่ฮะ สาเก"
"ขอบใจมาก" ท่านพี่รับสาเกจอกนั้นไปดื่ม โล่งอกไปที ทีแรกเห็นท่านพี่เกร็งๆใส่ยูกิโนะคุงก็คิดว่าจะไม่ชอบ แต่ตอนนี้ท่านพี่คงแพ้ความน่ารักของเทวดาน้อยเหมือนกันสินะคะ
ยูกิโนะคุงก็คุยหนุงหนิงกับฉันต่อ พูดถึงปิดเทอมฤดูร้อนที่กำลังจะมาถึง แถมยังชวนฉันไปเที่ยวด้วยกันกับพวกมาโอะจังและยูริคุง ฉันรับคำไปเพราะรู้สึกสนุกและจะได้ไปเที่ยวกับพวกเด็กๆเหมือนเมื่อก่อน แต่เมื่อสบสายตากับเอ็นโจก็ทำให้ฉันเย็นวาบไปทั้งตัว ต้องแสร้งทำเป็นยกน้ำชาขึ้นมาจิบเพื่อหนีจากสายตานั้น
บรรยากาศชักหนาวขึ้นมาแล้วสิ ทั้งที่ตอนนี้เป็นฤดูร้อนแท้ๆ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกหนาวขนาดนี้ล่ะคะ

ขอบคุณโม่งแปลลล ไทยล่าสุดกูติดใจสาระความรู้ข้างล่างมาก ทามาคัตซึระกับเฮียวบุเคียวเหมือนท่านเรย์กะกับเอ็นโจ เอ็นโจที่คอยเฝ้ามองและได้เห็นธาตุแท้อัน(น่าอนาถ)น่ารักของเรย์กะทำให้ตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น! ขอตัวไปสูดกาวแป๊ป ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

>>637 แต่ แต่ แต่ ตามท้องเรื่อง ทามะคัตสึระก็ตกหลุมรักเก็นจิที่คอยชงให้เฮียวบุเคียวนะ

>>638 เอ๊ะะะะะะ เอ๊ะะะะะะะะะะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

>>638 เหยยยย นี่มันไม่ว่าจะมองมุมไหนมันก็เป็นเอ็นโจได้ทั้งนั้นนี่หว่า อิตัวชงนี่มันเอ็นโจซามะชัดๆ! กูเห็นอนาคตแล้ว! ภาพระฆังวิวาห์ระหว่างเอ็นโจกับเรย์กะกำลังรอหมู่เฮาอยู่วววววว

แต่ตอนจบของทามะคัตสึระ ได้ผัวคราวพ่อที่เป็นพ่อม่ายลูกสามแถมไม่ตรงรสนิยมนะมึง

อ่านแปลไทยล่าสุด ถ้ากูไม่หลงเข้ามาในดงกาวพวกมึง กูคงมีกำลังใจพายเรือคาบุรากิต่อไป 5555 แต่เหมือนโดนอำนาจมืดกระชากหัวให้มารีบพายอีกลำ
แหมม งานชมหิ่งห้อยทิ้งท้ายไว้อย่างนั้น เอ็นใจใช่มั้ยเอ็นโจสินะ ฮิฮิ
//เก็นจินี้จ้าวฮาเร็มในตำนานนิยายญี่ปุ่นเลยนะมึง น้าสาว แม่ม้าย เลี้ยงต้อย บลาๆ เสร็จเขาหมดล่ะ

>>640 อีเก็นจิมันไปรับลูกสาวเพื่อนมันมาเป็นลูกบุญธรรมตัวเอง ให้คนอื่นเข้าใจว่าทามะคัตสึระเป็นลูกแท้ๆที่ตัวเองแอบไปไข่ไว้ ทีนี้พออยู่ในฐานะพ่อ ก็เข้าหาได้โดยไม่มีม่านกั้น ทั้งกอดทั้งหอม จิตใจสาวน้อยที่ไม่เคยต้องมือชายก็หวั่นไหวสิ วันนึงเก็นจิมันก็แอบสารภาพกลายๆว่าอยากได้ทามะเป็นเมียเพราะหน้าเหมือนยูงาโอะ แต่ทามะไม่อยากหักหลังมุราซากิ เก็นจิเลยเสนอให้ไปเป็นสนมของจักรพรรดิบ้าง คอยชงให้เพื่อนชายรูปงามของตัวเองบ้าง ทามะก็ไม่เอาเพราะหลงรักเก็นจิไปเต็มเปา สุดท้ายเสียท่าให้ไดอุนโซที่มีเมียแล้ว แต่หลงรักทามะเลยเข้ามาปล้ำแม่ง ทามะก็จำใจต้องอยู่ด้วย จนสุดท้ายใจอ่อนเพราะลูกติดของสามี ได้เลื่อนขึ้นมาเป็นเมียเอกเพราะเมียเก่าหย่ากันไปละ เรื่องพาทามะเข้าบ้านนี่ล่ะ

สรุป จบกับอิวามุโระคุงนะจ๊ะ ถถถถถถถถถถถถ//โอ๊ย อย่าถีบกู

กูอ่านตอนล่าสุดแล้วอยากนอกใจเอนโจไปขึ้นเรือคาบุรากิจังเลยถ้าไม่ติดว่าสุดท้ายเจ้าตัวก็ไปลงเอยกับวาคาบะนะ โอ๊ย ท่านเรย์กะคะอย่าทำตัวหักธงสิไม่งั้นจะได้เป็นหัวหน้าคานทองไปตลอดชีวิตนะคะ!

กูโดกิตอนคาบุรากิบอกว่ามางานนี้ลดนน.ไม่ได้หรอก ไปออกกำลังกายซะ แอร๊ย
รอคอยตอนหิ่งห้อยอย่างใจจดใจจ่ออออ

>>642 มึงนี่ใจง่าย พายสองลำเลยสิวะ555 อนาคตคานล่มยังอยุ่ห่างไกล~

คาบุรากิตอนบอกลดไม่ได้หรอก ไปออกกำลังกายซะนี่ทำกูทั้งร้องไห้ทั้งโดกิไปพร้อมกัน เควายขนาดนั้นก็ยังรู้ว่าเรย์กะเริ่มอ้วนอีกนะ แต่แม่งเดจาวูกับตัวเองเหลือเกิน บ่นอ้วนแต่ไม่ออกกำลังกาย5555

>>643 กูก็พอรู้ตอนจบของทามะนะ แต่ประโยคสุดท้ายนี่...5555555 จบแบบนี้จริงต้องมีคนร้องงงง เหนือเมฆมาก

>>646 ถถถถถถ ถ้าจบรูทอิวามุโระ กูล่ะกลัวแค่เรื่องเดียวคืออิวามุโระคุงจะสวยแซงหน้าท่านเรย์กะไปอะดิ

>>646 ผู้หญิงทำทุกอย่างเพื่อผอม ยกเว้นออกกำลังกายนะจ๊ะ ถถถถถถถถถถถ

โอ๊ยยยกูเกลียดเรื่องเก็นจิมาก อิเหนาบ้านเราดีๆนี่เอง เลยไม่อินไม่ชอบตอนเค้าเม้ากันเท่าไร
แต่คาบุรากิตอนนี้ดีต่อใจจริงๆ การที่กล้าแนะนำเรย์กะแบบนี้แปลว่าไว้ใจเรย์กะพอสมควรเลยนะ ถึงกล้าบอกว่าโปรแกรมแม่ตัวเองไม่ได้ผล
ท่ายเอ็นโจรีบโผล่มาซักทีคิดถึงงงงง เสี่ยเอ้อ!เอากาวมาอีก!

กูว่าเรย์กะน่ะเป็นเพื่อนสนิทผู้หญิงของคาบุรากิและเอ็นโจเลย คาบุรากิแซว+พูดเล่นด้วยตลอด ส่วนเอ็นโจก็เปิดเผยโฉมหน้าจริงๆให้เห็น เพียงแต่เรย์กะซึน ไม่ยอมรับว่าตัวเองสนิทด้วยก็เท่านั้นเอง

>>650 เพื่อนสนิทหญิงของคาราบุกิ แต่เรย์กะเป็นผญ.ที่เอ็นโจชอบเว้ยย ซู๊ตตตตตกาวว

>>651 โอเคๆ กูพลาด เอาใหม่นะ ถถถถถถถถถถถถถถถถถ
กูว่าเรย์กะน่ะเป็นเพื่อนสนิทผู้หญิงของคาบุรากิ และเป็นคนที่เอ็นโจชอบ คาบุรากิแซว+พูดเล่นด้วยตลอด ส่วนเอ็นโจก็เปิดเผยโฉมหน้าจริงๆให้เห็น เพียงแต่เรย์กะซึน ไม่ยอมรับว่าตัวเองสนิทด้วยก็เท่านั้นเอง //ใช้ได้ยังวะ

>>652 กูเสริมว่าเขาจีบอยู่แต่แม่นางไม่รู้ตัว 5555 ซู้ดดดดดดด

>>636 ยูกิโนะคุงโคตรวิน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สนุกมากค่ะมึง กำลังตื่นเต้นเลย ออริก็กระชุ่มกระชวยมาก โฮกกกก

>>654 กูเขียนได้แค่นี้แหล่ะ Orz กูเขียนการฟาดฟันของจอมมารทั้งสองไม่เป็น ทำได้แค่ให้ยูกิโนะป่วนทั้งสองฝั่งไปเรื่อยๆ

อ้าว ฮิโยโกะซามะอัพตอนใหม่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไม่มีคนพูดถึงเพราะไม่มีเอ็นโจสินะถถถถถ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้ไปเที่ยวบ้านวาคาบะจัง สาวๆคุยกันน่ารักจังเลยน้า แล้วคันตะคุงนี่ชวนอมยิ้ม...แถมทำไมยังโดกิแปลกๆถถถถถ บรรยากาศนี่เหมือนเป็นลูกบ้านนี้ไปแล้ว สนิทกันจริงๆ
แต่เรื่องรักๆนี่ ค่าความชอบของวาคาบาจังดูจะเอนเอียงไปทางอาริมะยังไงก็ไม่รู้แฮะ จะไหวมั้ยเนี่ยคาบุรากิ...

>>649 กูไม่รู้จักเรื่องนี้เพิ่งไปกูเกิ้ลมาเนี่ยแหละ นิยายรักพันปีที่ผู้หญิงเป็นคนเขียน??? แม่งบอกว่าเป็นนิยายชีวิตที่กฤษณา อโศกสินแต่งกูยังเชื่อมากกว่าอีก ไข่ไปทั่วเลย ที่โดนสวมเขาก็กรรมตามสนองชัด ๆ พระเอกคือลูกชายป่ะวะ

>>656 ถ้าคราวนี้แห้วจากวาคาบะอีก คาบุรากิคงได้ออกบวชสวมเสื้อคลุมยาวตามที่เรย์กะเคยแนะนำแน่ๆ

ตลกอย่างนึง คือเรื่องนี้ความจริงผู้หญิงต้องจีบเพิ่มค่าความรักใช่มะ ทำไมมันสลับเป็นฝ่ายชายจีบเอาๆ วางแผนกันหัวหมุนแทนเล่า 55555555555555555555

คาบุรากิถ้าแห้วนี่โคตรน่าสงสาร 55555555555

น่าๆ คาบุรากิก็ยังมียัยไมฮามะมาดามอกไง ดูๆไป นางก็น่ารักน่าเอ็นดูแบบแปลกๆ เหมือนเห็นโปริ่งพยายามตบบอส mvp แต่โดนเขาหายใจรดใส่ก็ตายละ

>>660 ถ้าสองคนนี้ได้กันขึ้นมา กุไม่อยากคิดว่าลูกจะเป็นยังไง...

Ky กูอยากได้คำแปลของแฟนอาร์ต​นี้จัง นี่มันรวมทึกตัวละคร​ในเรื่องเลยนะเนี่ย ส่วนใหญ่​พอจะเดาได้ง่าย(โดยเฉพาะ​ท่านพี่กับท่านอิมาริ ถถถถ) แต่พวกตัวประกอบเล็ก​ๆกูเดาไม่ออกอะ

http://touch.pixiv.net/member_illust.php?mode=manga&illust_id=52715819&ref=touch_manga_button_thumbnail

>>660 สปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ไมฮามะได้แฟนแล้ว ควงมาเย้ยเรย์กะซามะอีก สงสารแต่ก็ขำถถถถถถ

>>663 ทำไมขำ แฟนทำอิท่าไหนทำให้นางตัดใจจากคาบุรากิได้เนี่ย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

>>662 อิวามุโระคุงงงงงงง ให้ตายเหอะฟฟฟฟฟฟฟ กูต้องการคำแปลลลลลล

>>663 ทำไมคนแบบนี้ได้แฟน แล้สท่านเรย์กะยังคานล่ะ555555

>>662 กูชอบอันนี้มาก

>>666 คานของท่านเรย์กะแข็งแกร็งเกินหนุ่มธรรมดาๆจะมาพังลงได้ต่างหากล่ะ! ต้องระดับเอ็นโจไม่ก็คาบุรางิเท่านั้นถึงมีลุ้น(กูลงเรือสองลำ เพิ่มโอกาศรอดจมน้ำตาย555)

>>663 ใครคือแฟนนางวะ กูอยากรู้มากๆ

กูพูดจริงๆนะ ถ้ายูกิโนะคุงไม่อายุห่างกับเรย์กะเกินไป กูคงรีบจ้ำไม้พาย ร้องฮูเล่ๆให้เลี้ยงต้อย น่าเอ็นดูเหลือเกิน คนพี่ก็สู้ไม่ได้หรอกกก
>>656 ทำไมกูอยากเห็นคาบุรากิแห้วว่ะ อยากเห็นจักรพรรดิโกนผมออกบวช 555555555

>>670 พวกมึงมันอำมหิต โหดเหี้ยม //หยุดขำไม่ได้

คาบุรากิควรแห้วแดรก แล้วเป็นตัวโจ๊กของเรื่องต่อไป 5555555555
หรือไม่แน่เกิดคาบุรากิมันแห้วจากวาคาบะ อาจจะเบนเข็มมาที่เรย์กะ แล้วครึ่งหลังของเรื่องก็จะกลายเป็นศึกรักหักเหลี่ยมโหดของสองเพื่อนซี้--- แค่กๆๆๆ

>>672 กูกลัวว่าพอแห้วแล้วแทนที่จะจีบเรย์กะ กลับกลายไปเป็นพึ่งเห็นความสำคัญของเพื่อนสนิทที่ดูแลเทคแคร์ห่วงใยไม่หายไปไหน บ้าจริง นี่ฉันมองข้ามคนใกล้ชิดที่แสนดีที่สุดไปได้ยังไงกัน เอ็นโจ ฉันรักนาย! Happy end ส่วนท่านเรย์กะก็ครองตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านคานทองต่อไป เป็นอันจบบริบูรณ์

>>673 จนถึงตอนล่าสุดนี่คือจบม.6 เทอม 1 แล้วนะเว้ย เหลือเวลาอีกเทอมเดียว ท่านเรย์กะของกูจะเป็นอย่างไร นี่คนอ่านก็ดูนางโสดมาตั้งกะป.1 ยันม.6 เลยนะ เรือนี่จะต้องพายกันต่อยันเข้ารั้วมหาลัยเลยใช่มั้ย

>>673 มึงอย่าเบนเข็มกู กูเป็นสาววาย เรื่องนี้กูอุส่าห์เชียร์ท่านเรย์กะสุดฤทธิ์ อย่าชักนำกูไปในทางนั้น 55555555555 ต ตะ แต่ว่าที่มึงบอกมันก็ไม่เลวเลยนะ

>>673 กูว่าเอ็นโจน่าจะเอาตีนยันไปไกลๆนะ ถถถถถถถ แต่ใจจริงกูอยากให้จบแบบ 3p มาก เรย์กะ มาซายะ ชูสุเกะ ไปตกลงโพสิชั่นกันเองว่าใครจะอยู่ตรงกลาง

>>676 กุอยากให้คาบุรากิอยู่ล่างสุดของห่วงโซ่อาหารว่ะ 5555555

>>673 ถ้าจบรูทเอ็นโจจริง คาบุรากิก็คงเคะว่ะ กูล่ะนึกภาพเอ็นโจเคะแทบไม่ออกเลย

นางเอกของเรื่องจะเป็นใครกันหนอ คาบุรากิ หรือ เรย์กะ พวกเรามาไกลกันมาก 555

คาบุรากิเคะแน่นอน เพราะต้องให้ เอ็นโจ กด! ขี่! และข่มเหง! 55555555 //ดมกาวแล้วปลุกความวาย ซู๊ดดดด ท่านพี่ได้กับท่านอิมาริ ส่วนวาคายะได้กับนายพระรอง เรื่องจบ แฮปปี้เอนดิ้ง
// เอ๋ อะไรนะคะเรย์กะเหรอ ใครกัน? รู้จักแต่หัวหน้าหมู่บ้านคานทองอ่ะค่ะ 55555555

กูว่าคาบุรากิคงเป็นแค่เมียทาสว่ะ ดูจากการข่มขู่เอ้ยเรียกชื่อตอนสั่งให้เล่นเปียโน ถถถถถถถถถถถถถถ
กินน้ำใต้ศอกเมียหลวงไปก่อนละกันนะจักรพรรดิ เอ๊ะ หรือเรย์กะมาทีหลังวะ

ท่านพี่ก็ทำร้ายร่างกายบังคับข่มขู่อิมาริเหมือนกัน แต่ทำไมท่านพี่ดูเคะกว่าเอ็นโจล่ะ

ท่านพี่ต้องเคะราชินีคุมเกมเท่านั้นค่ะ! ส่วนอิมาริเป็นแค่เมะทาสคอยปรนเปรอท่านพี่เท่านั้น
เอ็นโจกูว่าออร่าเคะมีอยู่นะ เพียงแต่นึกภาพไม่ออกเลยว่าคาบุรากิจะเมะใส่เอ็นโจได้ยังไง (หือไม่ขึ้นหรอกมันอ่ะ) ดังนั้นถีบมันไปเป็นเคะซะ แล้วทั่นเรย์กะก็จะคอยสังเกตการณ์อยู่บนคาน ณ คานทองนิเวศน์ ถถถถถ

จริงๆ 3P เรย์กะ มาซายะ ชูสุเกะก็ดีชิบหายเลยนะมึง กูล่ะชอบตอนเรย์กะใส่วิกผมสั้นไปแดกโอโคโนมิยากิในร้านสามัญชนกับสองหน่อนี่จริงๆ โครตน่ารัก

>>682 เพราะท่านพี่คือราชินีความมืด ส่วนเอ็นโจคือจอมมารไงล่ะ ออร่าคล้ายกันแต่ปัจจัยอื่นๆที่ต่างกันคือ คู่นี่แหละ ท่านอิมาริดูเป็นพ่อบ้านใจกล้า ส่วนคาบุรากิคือไอบ้า //คาบุรากิร้องไห้ทำไม

>>684 โปรดสปอยกูโดยด่วยค่ะ ลากจุดเลยมึง ขยายยยยยย กุอยากรู้ กูเรียนญี่ปุ่นมาไม่ช่วยอะไรเลย กูตายตรงกันจิ กับ ประโยคกันเองฮ่าๆๆๆๆ แต่กำลังพยายามฝึกอ่านอยู่

>>686 กูดำน้ำอ่านนานแล้วจำไม่ค่อยได้นะ แต่ขี้เกียจไปเปิดเช็คน่ะ ผิดตรงไหนช่วยแก้ให้กูด้วยละกัน ถถถถถถ
.
.
.
.
.

คาบุรากิอยากลองอะไรสามัญๆเพื่อจะเข้าใจวาคาบะ เรย์กะเลยพาไป แต่ก่อนแดกต้องปลอมตัวหน่อย กลัวคนจับได้ว่าเข้าร้านสามัญชนเลยไปยืมวิกจากโมริยามะมาใส่ คาบุรากิแม่งขำวิกเรย์กะชิบหาย แต่เอ็นโจชมว่าน่ารักนะมึงงงงงงงงง

>>687 หยอดอีกแล้วเหรอคะเอ็นโจ!
หยอดบ่อยหยอดถี่ขนาดนี้ก็รุกจีบไปเลยซี่!!!!

>>688 เปล่าหรอก เอ็นโจก็ขำด้วยเหมือนกัน แต่ก็ชมนะเว้ย เหมือนตบหัวแล้วลูบหลังอะ 55555555555

>>687 น่ารักกกโอ้ยยยกุตายยย ในที่สุดสองคนนี้ก็ค้นพบว่าเรย์กะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านสามัญชน จะมีฉากซื้อถนมถูกๆ ไปนั่งกินกันบ้างไหมวะ กุแอบอยากเห็นพวกคาบุรากิไปรวมกลุ่มกับพวกหมาบ้ามาก 5555

>>690 กูเอง ถนม แก้เป็นขนม เอ็นโจกูหยอดตลอด โอ้ยยยยยยยยยยยย

>>690 ทั้งเรย์กะกับคาบุรากิเข้าร้านฟาสต์ฟู้ดกันเลยจ้า คนมองกันตรึม

>>690 ตอน 234 เรย์กะกับคาบุรากิไปชอปปิ้งซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วซื้อของมานั่งแดกกันสองคน ใครขึ้นเรือคาบุรากินี่มีเฮเลยล่ะ ถถถถถถ
แต่สุดท้ายก็เพื่อวาคาบะอยู่ดีอะน้าาาาาาาาาา

>>693 กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด กุตายยยยยยย

>>693 ใช่ตอนที่มีคนวาดลง pixivใช่มะ กุตายยยยยย แต่กุเรือเอ็นโจ ฮ่าๆๆๆ

ไม่เป็นไร กูเหยียบสองเรือกันพลาด ทั้งเรือเอ็นโจ เรือคาบุรากิ ใครจะเข้าวินกูก็ไม่หวั่น ขอให้ได้เข้าก็พอ ถถถถถถถถถถถถถถถ

>>696 เอาจริงๆกุเรือทุกลำเหมือนกัน ยกเว้นเรือคาน ท่านเรย์กะกูต้องขายออกได้โปรด!!!

แต่เรือหลักคือเอ็นโจ กับเรืออิมาริท่านพี่(มีหวังไหมวะ ฮ่าๆๆๆ)

คานมันเป็นชื่อภูเขาน้ำแข็งกับหินโสโครกเว้ย กูได้แต่ภาวนาไม่ให้เรือไปเกยตื้นกับของพวกนั้นก็พอ 55555555555

ว่าแต่พวกมึงไม่ต่อฟิคกันแล้วเรอะ กำลังสนุกเลย

>>699 อยากต่อ แต่เป็นฉากที่มีแต่บอสประจำ​ด่าน จอมมาร บอสลับ​ โหดชิพ กูต่อไม่ไหวอะกูตัน 55555

ได้สมาชิกหมู่บ้านมาอีกราย ดูท่าจะดีใจเหลือเกินนะ 555555

>>701 รักคนมีเจ้าของมันก็เจ็บปวดเป็นรักข้างเดียวแบบนี้ล่ะ ถถถถถถถถถถถถถถ

ใครว่าเรื่องนี้มันไม่โรแมนติกหวานแหวววะ พวกมึงอ่านแปลไทยล่าสุดสิเว้ย! นี่มันตอนโรแมนติกกุ๊งกิ๊งระหว่างอุเมวากะกับเบียทันสุดรักชัดๆ! ถถถถถถถ

>>699 กุอยากต่อนะ แต่รู้สึกไม่ไหว โจทย์ยาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ใครก็ได้ มาต่อที!!

ตอนล่าสุดตลกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆ นายบ้าหมาเป็นเอามากกกก ฮ่าๆๆๆ

ส่วนฟิค ถ้าต่อไม่ไหว แต่งภาคใหม่ได้เลยนะพวกมึง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฟิคนี่เดี๋ยวกูต่อก็ได้ ขอเวลาหน่อย แต่อย่าตั้งความหวังมากนะว้อย 55555555555555555555

>>706 สู้ๆค่ะมึง //โบกป้ายไฟเชียร์

>>706 แค่มีคนแต่งต่อกูก็ดีใจแล้ว 555

>>693 กุไปดำน้ำตามมึงบอกละ เอาอากู๋แปลเป็นอิ้งอ่านเอา ตลก 5555 ท่านเรย์กะดูชำนาญมาก จนคาบุรากิต้องถาม อะไรคือไปอ้อนคุณลุงคนขายของ แล้วคาบุรากิมาเห็น 555

>>709 แต่ตอนถัดมา เอ็นโจก็มาถามแบบยิ้มๆนะมึงว่าที่ไปกับมาซายะเมื่อวานน่ะสนุกมั้ย ถถถถถถถถถถถถถถ
ตอนไปแดกโอโคโนมิยากินี่รู้สึกจะตอนที่ 260 261 มั้ง กูไม่แน่ใจ แต่เรย์กะชำนาญอีกแล้ว 55555555555555

>>710 อะไรคะ ท่านเอ็นโจอิจฉา​เหรอคะ อยากจะไปเดท เอ๊ย ไปกินด้วยเหรอคะะะะ ฟหก่ดสสฟสดสสหห

>>710 สกิลระดับผู้เชี่ยวชาญมาเอง วาคาบะจังอาจเชี่ยวชาญไม่เท่าด้วยซ้ำ 555555555555

>>710>>711 กูว่าแอบไปสตอล์กเกอร์ตามติดมาแล้วแต่มาเนียนถามเป็นผลพลอยได้แน่นวลล //ดมกาวกลิ่นมะลิ
กูชักอยากเห็นเอ็นโจกับเรย์กะไปเดท-----แฮ่ม! ไปเที่ยวกันสองคนซะแล้วสิ มันจะมีวันนั้นให้กูมั้ยนะๆ

>>713 เป็นไปได้นะมึง พวกเราต้องมีความหวัง

ในเรื่องนี่เหลือเอ็นโจคนเดียวแล้วล่ะที่ยังไม่เคยไปไหนมาไหนกับเรย์กะแบบสองต่อสอง ขนาดยูกิโนะกับคาบุรากิยังเคยเลย แหม่ กูล่ะอยากให้เอ็นโจพาเรย์กะไปแดกเสี่ยวหลงเปาที่ไต้หวันแบบอิชิโนะคุระจัง

จะได้ไปไหนมาไหนกับเรย์กะเนี้ย เห็นทีว่าต้องชวนไปหาไรกินเท่านั้นแหละ อย่างอื่นนางไม่สน 5555

คุณคิโชวอิน ไปจกส้มตำที่ไทยกันมั้ยครับ //โทษๆ

>>717 ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

>>717 ท่านเรย์กะอาจจะปลาบปลื้มกับส้มตำแนวสามัญชนของไทยก็ได้นะมึงงงงงงงงงง ถถถถถถถถถถถถ

กระเพาะไฮโซของท่านเรย์กะไม่น่าทนส้มตำเมืองไทยได้ว่ะ5555

>>719 กลับบ้านนี่กลิ่นปากไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน แม่ท่านเรย์กะคงเป็นลมไปเลย ผมหลอด with ปลาร้าส้มตำ

ตอนแรกกูเชียร์ทั้งเรือคาบุรากิทั้งเรือเอ็นโจ แต่โม่งไหนแม่งมายุเอ็นโจ*คาบุรากิวะ กูเป๋นะ หนุ่ม(ภายนอก)เท่เย็นชามาดจักรพรรดิที่โดนเจ้าชายผู้อ่อนโยนข่มเหงนี่มันดีย์ แต่กูก็รู้สึกผิดกับท่านเรย์กะเหลือเกิน โผล่มารับผิดชอบเดี๋ยวนี้เลย อย่าล้อเล่นกับหัวใจสาวน้อย5555555

ปรากฏว่าสุดท้ายได้กับอิวามุระจริงๆ .......

>>720 มึงอย่าลืมว่าท่านเรย์กะเคยหมักของเน่าแล้วกินยังไม่เป็นไร..

>>722 แต่ส้มตำเมืองไทย ท่านเรย์กะอาจจะท้องเสียได้นะมึง ถถถถถถถถถถถ
ตั้งแต่อ่านมา นอกจากตอนแรกแล้วก็ไม่เห็นมีฉากไหนที่ท่านเรย์กะเจ็บป่วยเลย แม้แต่ไข้หวัดก็ไม่เคยเป็น ถึงจะเล่นกีฬาไม่อึด แต่ถึกชิบหาย

>>722 ไม่เป็นไรตรงไหนมึง อ้วกแตก นอนซมไปหลายวันเลยนะ
พูดถึงแล้วกูก็งึดท่านเรย์กะ ข้าวผัดหมักจนเหนียวเป็นยา่งยืดยังกล้ายัดเข้าปาก

พวกมึงควรอวยให้ทั้งหมดเข้าฮาเร็มเรย์กะเส่ะ ไม่ใช่ให้มากินกันเองแบบเน้55555555555555555555

ตั้งแก๊งยากูซ่า มาเฟีย ยังง่ายกว่าตั้งฮาเร็มอีก

>>635 -636 ต่อแจ้

อาหารชุดใหม่ถูกลำเลียงมาถึง คราวนี้เป็นเมนคอร์สที่ทางร้านภาคภูมิใจอย่างยิ่ง วัตถุดิบตามฤดูกาลถูกจัดเรียงมาปราณีตในจานกระเบื้องเคลือบดินเผาสีฟ้าอมเขียวที่อาจจะขนลุกกับมูลค่าของมัน ฉันหลงใหลได้ปลื้มกับสุนทรียศาสตร์ทางอาหารเหล่านั้นและหยิบพวกมันขึ้นมาทานอย่างระมัดระวัง อร่อยจังเลยค่ะ รสชาติปลาโออันเป็นสัญลักษณ์ของฤดูร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วปากของฉันนี่ช่างสุดยอดจนแทบจะหลั่งน้ำตาเลยทีเดียว

แต่ฉันก็ไม่ได้ทานเพลินจนลืมท่านพี่หรอกนะคะ พอเห็นท่านพี่มีสีหน้าย่ำแย่จากการได้รับคำสาปอันมืดดำ ดูท่าลำแสงศักดิ์สิทธิ์จากเทวดาน้อยจะไม่ค่อยได้ผลเนื่องจากคำสาปรุนแรงเกินไป ฉันจึงสั่งเหล้าดอกท้อให้ท่านพี่หนึ่งขวด ท้อมีพลังขับไล่ความชั่วร้าย คงจะพอช่วยท่านพี่ได้บ้างนะคะ

พอได้จิบเหล้าดอกท้อ ท่านพี่ก็ดูมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้น ค่อยยังชั่วหน่อย เหล้านี่ได้ผลสินะคะ ฉันเองก็ควรจะกินด้วยสินะคะ

"ขอน้องลองชิมรสชาติบ้างได้รึเปล่าคะ ท่านพี่" ฉันส่งสายตาออดอ้อนไปให้ ท่านพี่ที่กำลังถือจอกเหล้าอยู่ก็ชะงักค้างไปครู่หนึ่ง

"มันจะแรงไปสำหรับเรย์กะนะ" ท่านพี่ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน "ถ้าจะดื่มก็เอาตัวอื่นที่เหมาะสำหรับผู้หญิงจะดีกว่า"

ท่านพี่ขา เป็นห่วงว่าน้องจะเมาสินะคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องต้องการเพียงแค่จิบเดียว พอที่จะคุ้มครองให้รอดพ้นจากความชั่วร้ายไม่กี่ชั่วโมงนี้ได้ แต่เมื่อท่านพี่ไม่อนุญาตฉันก็ได้แต่พยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว และก้มหน้ารับประทานอาหารต่อไป

เอ็นโจปรบมือเรียกพนักงานมากระซิบกระซาบอะไรอยู่ครู่หนึ่งที่ฉันไม่ได้ยิน พนักงานหายไปครู่หนึ่งก็กลับมาพร้อมกับขวดสีขาวใบเล็กๆ รินใส่จอกกระเบื้องเคลือบสีขาวเข้าชุดแล้ววางลงตรงหน้าฉัน พอเห็นฉันเลิกคิ้วเอ็นโจก็ยิ้ม

"เหล้าหวานหมักจากดอกท้อน่ะ พอจะแทนกันได้รึเปล่า" เอ็นโจอธิบายด้วยเสียงนุ่มนวล "ปกติเขาทำไว้สำหรับเทศกาลเด็กผู้หญิง ถ้าครอบครัวไหนมีเด็กผู้หญิงมาด้วยก็จะเอามาแจก ผมไม่เคยกินหรอกนะ แต่ก็คิดว่าคุณคิโชวอินน่าจะดื่มได้ไม่มีปัญหา"

"ขะ ขอบพระคุณท่านเอ็นโจมากค่ะ" ฉันรีบโค้งคำนับ มือสั่นเล็กน้อยจากการถือจอก เหล้าหวานไร้สีพอจิบเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกท้อ รสหวานของน้ำตาลและรสขมนิดๆจากข้าวหมัก ทำไว้แจกเด็กผู้หญิงก็คงจะให้ขมมากไม่ได้หรอกนะ นี่ก็ช่างเลิศเลออีกแล้ว สมเป็นร้านชั้นหนึ่งที่มีแต่ของอร่อยจริงๆ

เมื่อเห็นฉันดื่มหมดจอก เอ็นโจก็หยิบขวดเหล้าหวานขึ้นมารินใส่จอกให้แบบไม่ถามความเห็นฉันสักคำ แล้วฉันจะทำอะไรได้มากไปกว่าขอบคุณและดื่มลงไปล่ะคะ

ยูกิโนะคุงที่นั่งข้างฉันหัวเราะคิกคัก "คุณพี่เรย์กะโชคดีมากเลย ปกติท่านพี่ไม่เคยรินเครื่องดื่มให้ใครเลยนะฮะ หายากนะเนี่ย ไปเล่าให้ท่านแม่ฟังดีกว่า"

นั่นสิ ตอนอยู่ในสโมสร ฉันก็ไม่เคยเห็นเอ็นโจบริการใครแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่คาบุรากิก็เถอะ หรือว่าเพราะติดหนี้บุญคุณฉันอยู่เลยต้องเอาอกเอาใจกันนะคะ แหม ไม่ดีใจเลยสักนิดค่ะ ระแวงด้วยซ้ำนะคะ

"ยูกิโนะ อย่าทำให้คุณคิโชวอินลำบากใจนักเลยน่า" เอ็นโจปรามด้วยเสียงที่ไม่ได้จริงจังอะไรนัก ยูกิโนะคุงเลยก้มหน้าทานเนื้อตุ๋นกับผักและเต้าหู้ของตัวเองต่อไป แต่หน้ายังมีรอยยิ้มอยู่

พูดไปฉันก็อยากจะบริการท่านพี่เช่นกันนะคะ แต่ยูกิโนะคุงเป็นเด็กดีจริงๆ คอยรินเหล้าดอกท้อขวดนั้นให้ท่านพี่แทนฉันอยู่เป็นระยะ ช่างวิเศษอะไรเช่นนี้ ท่านพี่จะได้มีภูมิคุ้มกันจากลำแสงศักดิ์สิทธิ์ของเทวดาขับไล่ความชั่วร้ายไปในตัว แต่เหมือนจะเห็นท่านพี่คิ้วกระตุกด้วยล่ะ เหล้าแรงไปจริงๆสินะคะ

"เรย์กะ ดื่มมากไปแล้วล่ะ พอดีแค่นี้กว่านะ" ท่านพี่เอ่ยอย่างอ่อนโยน นั่นสินะคะ ถึงจะเป็นเหล้าหวานสำหรับเด็กผู้หญิง แต่ดื่มหมดขวดนี้ฉันอาจจะเมาก็เป็นได้ ถึงจะมีรถของบ้านคิโชวอินมารับก็เถอะ แต่พอเมาแล้วฉันอาจจะเผลอแสดงกริยาแปลกๆที่เสียมารยาทต่อหน้าเอ็นโจ นั่นไม่ดีแน่ ท่านพี่ช่างรอบคอบอะไรเช่นนี้ ฉันจึงปฎิเสธและขอบคุณเอ็นโจที่ตั้งท่าจะรินเหล้าให้เมื่อหมดจอก หันไปดื่มน้ำชาแทน เห็นเอ็นโจชะงักไปนิดหน่อยแต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นา

ฉันหันไปคุยกับยูกิโนะคุงแทน ตอนนี้ยูกิโนะคุงเล่าเรื่องในโรงเรียนให้ฟัง แล้วก็เรื่องของมาโอะจังกับยูริคุงที่ตอนนี้ก็ยังหวานแหววกันดี ที่ปาร์ตี้ซัมเมอร์ของ pivoine ที่เพิ่งผ่านไปก็ยังสั่นระฆังด้วยกัน หวาว ระฆังนั่นนำความสุขมาให้จริงๆสินะคะ พอฉันเล่าให้ฟังบ้างว่าเคยสั่นระฆังมาด้วยกันกับท่านพี่ ยูกิโนะคุงไม่ได้มีท่าทีแปลกใจอะไรเท่าไหร่

"ท่านพี่เคยเล่าให้ฟังแล้วล่ะฮะว่าคุณพี่เรย์กะไปสั่นระฆังในตอนนั้น แล้วก็เต้นวอลซ์ด้วยล่ะ"

"อะ เอ๋"

"ผมอยากฟังเรื่องที่คุณพี่เรย์กะไปนัดบอดที่เล่าค้างไว้มากกว่าล่ะฮะ" ยูกิโนะคุงเท้าคางมองฉัน "สนุกรึเปล่าเอ่ย"

"เรย์กะ นัดบอดนี่ เรื่องมันเป็นมายังไงกัน หืม" ท่านพี่แม้จะยิ้มอยู่แต่ฉันรู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงชอบกล เหลือบมองไปทางเอ็นโจที่ยกจอกสาเกจิบค้างไว้อยู่ก็รู้สึกเสียวสันหลังจนไม่กล้าหันไปมองอีก อะ อะไรกัน แค่นัดบอดไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายซักหน่อยนะยะ

"คะ คือว่า คุณโมริยามะเขามาชวนตอนที่เรียนอยู่ปีสองเพราะว่าขาดคน น้องเห็นว่าน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดีก็เลยลองไปดู คุณโมริยามะเป็นเพื่อนที่โรงเรียนพิเศษของน้องเองค่ะ ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรหรอกนะคะ"

"แล้วนัดบอดนี่เขาทำอะไรกันบ้างล่ะ คุณคิโชวอิน" เอ็นโจมองฉันพร้อมกับรอยยิ้มสว่างไสวที่ฉันเห็นว่ามันมืดดำเป็นที่สุด

"เอ่อ ก็เจอกันในร้านคาราโอเกะ ก็คุยๆกัน แล้วก็เอ่อ....ร้องเพลงค่ะ แต่ฉันไม่ได้ร้องกับพวกเขาหรอกนะคะ แค่นั่งดูพวกคุณโมริยามะสนุกกันเฉยๆ แล้วก็อยู่แค่ชั่วโมงเดียวก็กลับแล้วล่ะค่ะ"

"อือฮึ" เอ็นโจพยักหน้าน้อยๆที่ดูไม่ออกว่ารู้สึกอะไรยังไง

"แล้วมีหนุ่มๆติดต่อมาบ้างรึเปล่าฮะ" รู้สึกเหมือนยูกิโนะคุงกำลังสนุกที่ได้ซักถามฉัน แต่ยูกิโนะคุงจ๊ะ พี่ชายของยูกิโนะคุงกำลังปล่อยออร่ามนต์ดำใส่พี่อยู่นะจ๊ะ

"กะ ก็มีบ้างจ๊ะ แต่พี่ก็ไม่ได้ติดต่อกลับหรอกนะ" ฉันแกล้งหลับตาตอนยกแก้วชาร้อนขึ้นจิบ

อันที่จริงไม่มีใครติดต่อฉันมาเลยซักคนค่ะ แต่จะให้สารภาพออกไปก็จะดูน่าอนาถเกินไปหน่อย แถมมีท่านพี่ที่คอยบอกเรื่องเวลาที่โกหกคนเราจะมองไปทางขวา เอ็นโจก็น่าจะรู้เรื่องนี้อยู่นะ ก็เป็นจอมเจ้าเล่ห์นี่นา ต้องรู้วิธีจับโกหกคนอยู่แล้วล่ะ ฉันจะให้ความแตกตรงนี้ไม่ได้เด็ดขาดค่ะ มันน่าอายจะตายไป

"ว้า น่าเสียดายจังเลยนะฮะ" ยูกิโนะคุงหัวเราะน้อยๆ "ไม่มีใครตรงสเป็คคุณพี่เรย์กะซักคนเลยงั้นเหรอฮะ"

"ก็ประมาณนั้นล่ะจ๊ะ ทุกคนยังดูเด็กๆกันอยู่เลย" ฉันยิ้มให้ยูกิโนะคุงอย่างอ่อนโยน "พี่ชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่ ใจดีแล้วก็เยือกเย็นน่ะจ๊ะ" แบบท่านพี่ยังไงล่ะคะ ฉันพูดประโยคหลังอยู่ในใจ

ยูกิโนะคุงเลิกคิ้วขึ้นเหมือนตะลึงอะไรสักอย่าง แล้วก็เปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างที่ทำให้ฉันใจคอไม่ค่อยดีเท่าไหร่

"นั่นมันท่านพี่ชูสุเกะไม่ใช่เหรอฮะ"

ฉันเกือบสำลักน้ำชาที่ได้ยินคำพูดนั้นจากปากยูกิโนะคุง เหลือบมองไปทางเอ็นโจก็เห็นเอ็นโจทำหน้าแปลกๆ เหมือนพยายามจะห้ามตัวเองไม่ให้ยิ้มกว้าง แต่พอสบตากับฉัน เอ็นโจก็ยิ้มออกมาได้ในที่สุด

หลังจากนั้น ฉันรู้สึกเหมือนจะมองหน้าเอ็นโจไม่ได้เลยล่ะค่ะ

ฉันแกล้งทำเป็นขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่ที่จริงแล้วฉันไปหาที่สงบใจต่างหาก ไม่ไหวแล้วค่ะ แค่มองรอยยิ้มนั่นก็รู้สึกเหมือนถูกล่อให้เข้าไปติดกับดักที่ดูอันตรายอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ นั่นอาจจะเป็นกล่องต้องห้ามของแพนโดร่าที่ล่อลวงให้มนุษย์เปิดแล้วความชั่วร้ายก็จะออกมาสู่ผืนพิภพ อันตรายเหลือเกินค่ะ หลงคิดว่าเหล้าหวานทำจากดอกท้อจะช่วยคุ้มครองฉันได้ เกือบประมาทไปแล้วสิ

พอกลับมาถึงห้องก็ได้เวลาเสิร์ฟของหวานพอดี เป็นวุ้นโยคังหลากสีสันมีถั่วแดงบดเนื้อนุ่มเนียนเป็นเครื่องเคียง หากเป็นอารมณ์ที่ปกติฉันก็อาจจะเอ็นจอยไปกับขนมหวานเลิศรสพวกนี้ แต่เมื่อมีสายตาที่จ้องเอาๆเช่นนี้ ฉันก็แทบไม่รู้รสชาติเลยค่ะ

พอสามทุ่มเราก็ได้เวลาแยกย้ายเนื่องจากยูกิโนะคุงต้องไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ ฉันก้มศีรษะขอบคุณเอ็นโจที่อุตส่าห์พามาเลี้ยง ยูกิโนะคุงอำลาฉันอย่างร่าเริงและขอให้มาเที่ยวเล่นที่บ้านบ้าง บอกว่ามาดามเอ็นโจเองก็คิดถึงฉันเหมือนกัน ฉันเคยพบปะมาดามเอ็นโจเป็นบางครั้งคราวในงานสังคม ซึ่งฝ่ายนั้นก็ชวนฉันไปเที่ยวที่บ้านอยู่เป็นเนืองนิจแบบเดียวกับมาดามคาบุรากิเลยค่ะ จะเอายังไงดีนะ

ท่านพี่นั่งเงียบมาตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว ฉันเองก็ได้แต่มองอย่างกล้าๆกลัวๆ จนท่านพี่หันมาในที่สุด

"โกรธน้องอยู่เหรอคะ"

"ถ้าพี่โกรธ เรย์กะจะว่ายังไงล่ะ"

"ขะ ขอโทษค่ะท่านพี่" ฉันก้มหน้าอย่างสำนึกผิด "น้องผิดเองที่ไม่ได้บอกท่านพี่ ไม่อยากให้เรื่องนี้รบกวนน่ะค่ะ"

"เรย์กะ ที่แบบนั้นน่ะมันอันตรายนะรู้มั้ย เราไม่มีทางรู้เลยว่าผู้ชายพวกนั้นมีจุดประสงค์อะไร ถ้าบอกพี่อาจจะช่วยอะไรได้บ้าง"

อุแง้ ขอโทษค่ะ

ฉันไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น เรื่องนี้ฉันก็เป็นฝ่ายผิดเองนั่นล่ะ

"พี่เป็นห่วงเรานะรู้มั้ย" ท่านพี่วางมือลงบนศีรษะฉัน ลูบหัวเบาๆอย่างอ่อนโยน

"ไม่โกรธเหรอคะ" ฉันช้อนตามองอย่างอ้อนๆ พอเห็นท่านพี่ส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม ฉันเองก็ถลาเข้าไปซุกกับอ้อมกอดนั้น รู้สึกอบอุ่นและอ่อนโยนมากเลยล่ะค่ะ ท่านพี่ดีที่สุดจริงๆด้วย

ท่านพี่ปล่อยให้ฉันอ้อนและลูบหัวฉันไปพลาง จนเกือบๆจะถึงบ้าน อยู่ๆฉันก็นึกขึ้นมาได้

"ท่านพี่จะบอกเรื่องนี้กับท่านพ่อและท่านแม่รึเปล่าคะ" ฉันรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา การนัดบอดอาจจะเป็นเรื่องปกติของสาวๆสมัยนี้ แต่หากรู้ไปถึงหูของท่านแม่ มีหวังเจอเพลิงพิโรธเป็นแน่แท้เลยล่ะค่ะ ท่านแม่ยิ่งระมัดระวังเรื่องผู้คนที่ฉันคบหาด้วยอยู่เป็นเนืองนิจ ไม่มีวันซะล่ะที่ท่านแม่จะปล่อยให้ฉันไปคบหากับผู้ชายที่ไม่คู่ควรกับตระกูลคิโชวอิน

"ไม่หรอก แต่ถ้ามีอะไรต้องรีบมาบอกพี่ก่อนนะ"

"สัญญาเลยค่ะ" ฉันยื่นนิ้วก้อยไปให้ท่านพี่ ท่านพี่เองก็ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวเช่นกัน เราสองคนหัวเราะให้กันอย่างเบิกบาน ขจัดความรู้สึกแปลกๆที่ฉันรู้สึกมาตั้งแต่นั่งทานอาหารที่ร้านนั้นออกไปจนเกือบหมด เหล้าดอกท้อนั่นคุ้มครองท่านพี่จริงๆด้วยสินะคะ ถึงได้ส่งผ่านความสุขมาให้ฉันอย่างนี้

ก่อนลงจากรถ ท่านพี่ก็ถามฉัน "คิดยังไงถึงไปนัดบอดล่ะ พี่ไม่เคยได้ยินเราพูดถึงหรือสนใจเรื่องนี้มาก่อนเลย"

"อ๋อ ฟังจากท่านอิมาริมาน่ะค่ะ เห็นว่าน่าสนุกดีก็เลยลองดูซักหน่อย แต่รู้สึกว่าจะไม่เข้ากับน้องยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ก็เลยไม่ได้ไปอีก"

"งั้นเหรอ"

พอเราเดินเข้าไปข้างใน ท่านแม่ก็กระวีกระวาดมาต้อนรับ ซักถามฉันเสียยกใหญ่เกี่ยวกับมื้อค่ำที่เพิ่งผ่านพ้น พอฉันตอบว่าไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ท่านแม่ก็ดูห่อเหี่ยวไปนิดหน่อย แต่ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เดินขึ้นห้องไปส่งเมล์รายงานซากุระจังเกี่ยวกับเรื่องวันนี้ รอสักพักก็ไม่มีอะไรตอบกลับมาจึงเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวเข้านอน

พอเปิดมือถืออีกครั้ง เห็นซากุระจังพิมพ์ตอบกลับมายาวเหยียดมาก แต่ฉันรู้สึกง่วงแล้วจึงวางมือถือลงบนโต๊ะข้างเตียง มุดตัวเข้าไปในผ้าห่มแล้วหลับตาลง

เอาไว้อ่านพรุ่งนี้ก็แล้วกัน

>>729 อิมาริตายแน่มึง5555555555

อิมาริซวยตลอด ถถถ ถ้าตอนยูกิโนะ พูดท่านพี่ชูสุเกะ แล้วเอ็นโจตอบปฏิเสธ "ผมได้ยินมาว่า คุณคิโชวอินชอบ คนที่อายุเยอะกว่าอย่าง อิมาริซังไม่ใช่เหรอครับ" ซวยหนักกว่าเดิมแต่ ถถถถถถ

>>731 เอ่อ พูดอย่างนั้นออกไป ตอนหน้าเดี๋ยวก็ได้ไปงานศพอิมาริกันหรอก ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

>>729 ท่านอิมาริกูวววววววววววววววววววววววว ไว้อาลัยล่างหน้า ขอให้พลิกกลับมาทำการบ้านให้ดีไม่งั้นภรรยาอาจประหารได้ (กูเมาเบลอกูไป)

โอ้ยยย ฉากยูกิโนะชงพี่ชายแลวเอ็นโจยิ้มนี่มัน อ้ากกกก กูตายแล้ว มึงแต่งดีมากค่ะ ดี ดี ดี ดี โอ้ยยยย

จาก >>731 กูก็อยากรีไรท์จุดนั้นขึ้นมาตงิดๆเลยว่ะ ถ้าพูดแบบนี้อาจจะเข้ากว่า ขอยืมประโยคมึงได้มั้ยวะ

RIP ท่านอิมาริค่ะ -/|\-

>>734 พวกมึงมันฆาตกร ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ท่านอิมาริวิ่งค่ะวิ่ง ไม่ก็จีบจับภรรยามาทำการบ้าน(?) ก่อนจะอาละวาดค่ะ แอ้ๆๆๆๆ //ซับกำเดา

กุต่อฟิคตอนสั้นๆ

อิมาริ

.
.
.

หลังจากโดนเจ้าทาคาเครุทารุณกรรม แถมใช้งานจนไม่มีเวลาพักหายใจ ในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกงาน! แม้จะเลิกช้าไปนิดเพราะงานที่เยอะมหาศาลที่ไม่รู้ทาคาเครุทำไหวได้ยังไง แต่เขาได้เป็นอิสระเสียที

เดินออกจากบริษัทในขณะที่ใจลัลล้า หลายวันมานี้รู้สึกดวงซวยไม่หยุด แต่มันก็ผ่านมาได้แล้วไปสนุกสุดเหวี่ยงต่อดีกว่า

วันนี้มีนัดบอดตามคำชวนของเพื่อนฝูง ผมบอกพวกนั้นไปว่าวันนี้ต้องไปสายเพราะมีงานที่โดนยัดเยียดกระทันหัน ตอนนี้ผมจึงโทรไปบอกเจ้าพวกนั้นว่า เลิกงานแล้วและกำลังไป โดนพวกนั้นโวยใหญ่ว่า ทำงานช้า เลยวางโทรศัพท์หนี

วางสายไปได้แปปเดียว ดันโทรมาอีกรอบ เลยไม่รับซะเลย แต่ดันโทรซ้ำมาจนน่ารำคาญเลยรับจนได้

"รอนิดนึงไม่ได้รึไงห๊ะ! "

"..." แปลกใจนิดหน่อยที่ไม่มีเสียงตอบกลับ แต่คนยิ่งเหนื่อยๆขอบ่นหน่อยเถอะ

"ฉันผิดที่ไปงานนัดบอดสายก็จริง แต่มันช่วยไม่ได้นี่! "

"..."

"ก็ฉันน่ะโดนปีศาจร้ายจิกหัวใช้งานเชียวนะ!"

"...งั้นเหรอ"

"...." ทำไมเสียงมันคุ้นๆจังนะ ขนบนตัวลุกขึ้นมาพร้อมกันเลยล่ะ

WTF!!!

จบ

>>737
ต่อ

แถม

เพื่อนๆในงานนัดบอด

"เมื่อไหรคุณอิมาริจะมาน่ะ"

"นั่นสิ นี่นานแล้วนะ"

"แปปนะ มีข้อความเข้า จากคุณอิมารินี่"

"ไหนๆๆ"

อิมาริ - ไปไม่ได้แล้ว อย่าถามเหตุผล

อิมาริ - ถ้าฉันหายไปไม่กลับมาอย่าลืมจัดงานพิธีให้ฉันนะ...

"เกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!"

ตอนหน้าได้ร่วมงานศพอิมาริแน่นอน ไม่งั้นอิมาริก็ต้องหนีไปต่างประเทศอะ อาจจะพอรอดพ้นเงื้อมมือจอมมารซิสค่อนได้ ถถถถถถถถถถถถถถถถ

ขอบคุณท่านอิมาริที่อยู่กับพวกเรามาตลอดตั้งแต่ต้นเรื่อง เราจะไม่ลืมคุณเลย ถถถถถ

>>734 รีไรท์เลย อยากเห็นท่านพี่จัดหนักกับท่านอิมาริมากกว่านี้

โถ พวกมึงนี่ฆาตกร กระทำกับชีวิตน้อยๆของอิมาริซะได้ อิมาริก็ช่างเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของท่านพี่จริมๆ

ทำไมวันนี้​กระทู้เงียบเหงา​จังวะ ขอความโดขิๆหน่อย

ตอนใหม่ไม่อัพ ไม่มีกระจิตกระใจ /ชูสองแขนส่งพลังให้คนแปล

เดี๋ยวตอนชมหิ่งห้อยก็กลับมาคึกกันเหมือนเดิมเองแหล่ะมั้ง ถถถถถถถถถถถ

ว่าไปพวกมึงจิ้นหน้าเรย์กะกันยังไงบ้างวะ ทีแรกกูนึกว่านางจะดูหน้าจิกๆเชิดๆแบบนางร้ายจนคนไม่กล้าเข้าใกล้ซะอีก แต่เห็นมินามิคุงบอกหน้าเหมือนตุ๊กตาเลย กูเลยแบบ...เรย์กะนี่หน้าตาน่ารักเหรอวะ

>>745 เอ็นโจซามะชมน่ารักๆๆๆๆตั้งหลายครั้ง ก็ต้องน่ารักแน่นอนอยู่แล้วสิวะ 5555

>>746 น่ารักแล้วรักมั้ย อะฮิ้ววววววววววว//แวะมาเล่นมุกเสี่ยว

>>745 กูนึกภาพว่าน่ารักเหมือนตุ๊กตาว่ะ เอาตรงๆ ทุกคนอ่ะสวยได้หมด แต่ถ้าจะร้าย แม้แต่นางเอกที่ใสบริสุทธิ์แต่ข้างในดำมืด หน้าก็กลายเป็นตัวร้ายได้อ่ะมึงถ้าเรารู้ตัวตนเขา ท่านเรย์กะในสายตาคนอื่นน่ารักแค่ไหนก็ดูร้าย แต่พวกเราที่รู้ธาตุแท้ มองยังไงก็แบ๊ว 5555555555555

>>747 รักสิครับ //ท่านเอ็นโจกล่าวพร้อมยิ้มบาง

>>748 กูนึกภาพเรย์กะว่าสวยแบบตัวร้ายควีนๆอะ หน้าจิก เหวี่ยงๆ เชิดๆ ดูสง่า หยิ่งผยอง แต่พอบอกว่าน่ารักแบบตุ๊กตาก็ผิดจากอิมเมจในใจไปหน่อย คือหน้าตาน่ารักก็น่าจะมีผู้ชายอยากเข้าหาเยอะนะ ไม่ใช่ถอยหนีไปไกลลิบโลกแบบนั้น 55555555555555 หรือต้องหนีเพราะเอ็นโจแผ่รังสีห้ามเข้าใกล้วะ //มโนไปไกลชิบหายเลยกู ถถถถถถถถถถถ

ก็แบบน่ารักอ่ะ แต่ด้วยออร่านางมันทำให้ดูเป็นตุ๊กตาเชิดหยิ่ง ทีนี้จะเรียกว่าน่ารักก็เรียกได้ไม่เต็มปาก
อย่างพวกตุ๊กตายุโรป ถามว่าน่ารักไหมสวยไหม มันก็สวยน่ารักแหละ แต่หน้ามันนิ่งจนน่ากลัวอะไรแบบนี้

>>750 ช่วงต้นๆ ท่านอิมาริก็บอกนางน่ารักเหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศสนะ กูว่าที่คนไม่กล้าเข้าใกล้เพราะดูนางปิ๊งแว้บเป็นคุณหนูตั้งแต่หัวจรดเท้าป่าว เป็นกูถ้าเจอคุณหนูผมหลอดมานั่งใกล้ๆ กูก็ไม่กล้าทักนะ ยกเว้นนายบ้าหมา..

>>751 ทำเอากูนึกถึงพวกตุ๊กตาต้องสาปไรงี้เลยว่ะ ถถถถถถถถ สมัยเด็กๆกูกลัวตุ๊กตารูปคนชิบหาย เจอแบบท่านเรย์กะมานั่งใกล้กูคงมีร้องไห้อะ กูกลัว

>>751 >>753 ตอนที่มีคนเห็นท่านเรย์กะไปแทะบ๊วยตรงบันไดจนคนเข้าใจว่าเป็นผีแทะเนื้อสด พอจะนึกออกถึงความน่ากลัวนั้นนะ 55555

แปลไทยตอนใหม่ ตัวละครใหม่ปรากฏจะเป็นหนึ่งในผู้ชิงทำลายคานหรือเปล่าน้า~

ท่านเรย์กะ รู้สึกว่าไอ้คำว่ารักแรกนี่จะเยอะจังเลยนะ 5555 กูไม่หลงกลหร้อกกก ขนาดดิบยังไม่มีอะไรคืบหน้า คานท่านเรย์กะไม่ได้ง่อยๆนะ ฮือออ TT

ถ้าเรื่องนี้เรือคานวินนะ กูจะเสพแต่กาวของมู้นี้อย่างเดียวไม่สนความจริงแล้วว้อย

รักแรกล่ะรักแรก เฮลโหลท่านเอ็นโจ ได้บินไหมเรกะบอกรักแรก รีบออกมาทำคะแนนได้แล้ววววว

รักแรกของท่านเรย์กะนี่มันเยอะจริงๆ แต่คนที่จะสอยคานนางได้ นารุคุงคงไม่มีปัญญาเอื้อมถึง

ท่านพี่นี่แม่งสารพัดสกิลจริงๆ กูอยากได้ท่านพี่แบบเนร้ โฮวววววววววววววววว

รักแรกจากอดีตชาติ​เชียวนะะะะ

>>761 มันเป็นอดีตไปแล้ว เราต้องอยู่กับปัจจุบันและอนาคตกาวๆของพวกเราเว้ย ถถถถถถถ

มึงว่าท่านเรย์กะจะขึ้นคาน แต่จนป่านนี้แฟนของยูริเอะกับไอระก็ยังไม่เคยแง้มออกมาให้เห็นเลยนะมึง สาวสวยเรื่องนี้ต้องคำสาปคานทองกันเกือบหมดเลยรึไงวะ หรือสองสาวนี่จะกินกันเองโดยไม่สนผู้ชาย

>>763 เหหมือนจะเป็นสาวที่คาบุรากิแคร์ สนใจ ให้เกียตริ เป็นเพื่อนทั้งนั้นด้วยมึง คาบุรากิแกมันปีศาจ 5555555555555

>>764 คาบุรากิตัวโจ๊กไม่พอยังไม่คำสาปคานทองเผื่อแผ่คนรอบข้างอีกเหรอวะ 5555555

>>749 โหยยยยยมึงงงงงงง กูใจสั่นเลย 5555 (กูไม่ใช่747นะ)

กูอยากอ่านโดมาก อยากเห็นท่านเอ็นโจยิ้มบาง ฮืออออ

>>765 *ยังมีคำสาปคานทอง กูพิมพ์ผิด กูขอโทษ

>>765 กูว่าท่านเรย์กะนั่นล่ะที่เป็นต้นตอแห่งคำสาปคานทองแล้วลามไปยังคนรอบข้าง ถถถถถถถถถถถถถถ แบบซาดาโกะในเดอะริงอะ ถ้าไม่ได้มีแฟนที่คบกันมาก่อนหน้านั้นแล้วไปอยู่ใกล้ท่านเรย์กะต้องขึ้นคานภายใน 7 วัน

>>767 แม่งโคตรน่ากลัว​ สมกับเป็นหัวหน้า​หมู่บ้าน​คานทอง นี่มันนางเอกจริงๆเหรอะ 55555

เรื่องอื่นกองอวยตบกันตายว่าใครจะได้เข้าวิน เรื่องนี้กองอวยต้องกราบกรานอ้อนวอนว่าใครก็ได้ ช่วยเข้าวินด้วยเถิดได้โปรด ท่านเรย์กะจะน่าสงสารเกินไปแล้ว

ดิบตอนใหม่อัพอีกแล้ว อัพรัวจริงๆฮิโยโกะซามะ //กราบสามครั้งไม่แบมือ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อา...เอ็นโจเข้ามาชมกันซึ่งๆหน้าแบบนี้ก็แย่สิคะ //ยืนกรี๊ดไร้เสียงอยู่ข้างๆเหมือนเซริกะจัง ว่าแต่ตอนนี้คุยกันเรื่องนัดบอดนี่... ทำไมตรงกับฟิคเมากาวในห้องนี้อีกแล้ว!!? อย่าบอกนะว่าฮิโยโกะซามะเองก็เมากาวของห้องนี้อยู่น่ะ!!??

>>770 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด ทำไมมันมีเค้าลางอีกแล้ววะ หรือจิตวิญญาณของพวกเราออกจากร่างไปเข้าฝันฮิโยโกะซามะทุกคืนก่อนนอนโดยไม่รู้ตัวน่ะ

>>770 กัญชาของพวกเราส่งออกไปถึงญี่ปุ่นแล้วหรอวะ..

>>770 เอ็นโจโผล่มาชมแค่ประโยคเดียวก็ฟินแล้ว กรี๊ดดดด สมกับเป็นโอเอซิสท่ามกลางทะเลทรายที่แห้งแล้ง

ตอนล่าสุดนี่ซึรุฮานะเป็นเพื่อนกับเรย์กะแล้วเหรอวะ กูงงๆว่าสองคนนี้เป็นเพื่อนกันตอนไหน

>>774 ไม่นะ ยังมีแอบใส่ร้ายลับหลังกันอยู่ ตอนล่าสุดนั่นก็ออกแนวเหน็บแนมนะนั่น

สิ่งดีงามของตอนนี้ เอ็นโจมาแตะไหล่เรย์กะแล้วแสดงความยินดี ส่วนเรื่องไปนัดบอดนี่ไม่ใช่ว่าเอ็นโจโผล่มางานนัดบอดด้วยนะมึง ถถถถถถถถถ

>>770 ตรงเกินไปแล้ววววววววววววววววววววววววว ฮิดยโกะซามะต้องได้รับกัญชาล้านเอเคอร์ที่ถูกเผาที่ไทยแน่ๆ มันคงลอยไปถึงญี่ปุjน 5555

ควันจากกัญชาแรงไกลถึงญี่ปุ่นจริงๆ กูชักอยากเห็นตอนที่ท่านพี่กับเอ็นโจรู้ว่าเรย์กะจะไปนัดบอดแล้วสิ

เดี๋ยวๆ เรย์กะซามะไม่ได้จะไปงานนัดบอดนะ แค่พูดถึงเฉยๆว่าสึรุฮานะเก่งภาษาอังกฤษเพราะรู้จักนักเรียนโรงเรียนนานาชาติจากนัดบอด
....แต่ไหนๆก็พูดขึ้นมาแล้ว ถึงเพื่อนๆจะไม่เห็นด้วยแต่ก็แอบไปซักหน่อยดีมั้ยคะ เผื่ออีเว้นท์แบบในฟิ---

>>779 อ้าว กูขอโทษ นึกว่าเรย์กะจะไปนัดบอด อ๊ายยยยยยยยยย หน้าแหกเลยกูววววววววว

>>780 ไม่เป็นไรมึง พวกกูวกาวกันต่อได้

กาวไทยไม่แพ้ชาติใดในโลก!!! เอ้าทุกคน ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด

พวกมึงก็เผากัญชาส่งไปให้จารย์ฮิโยโกะต่อสิ เผื่อมีอีเวนท์หวานมุ้งมิ้งที่พวกเรารอคอยกันมาเนิ่นนานนนนนน

ดิบล่าสุด​นี่ กูไม่ได้​ดำน้ำ​ผิดใช่​มั้​ย​ มีมาแตะลงแตะไหล่ด้วย ฟหกดเ่าสสสกหฟ พอได้จิบชาเปิดใจสองต่อสอง​ก็มาแตะเนื้อต้องตัวกันเลยนะคะ ว้ายยย

>>784 เขาแตะเนื้อต้องตัวตั้งแต่ไปบังคับให้คาบุรากิเล่นเปียโนแล้วมึง ที่รุนหลังให้เรย์กะเดินไปหาคาบุรากิอะ 5555555555555 เรย์กะมัวแต่อึ้งกับคำขออยู่มั้ง เลยลืมนึกเรื่องนี้ไป

>>784 >>785 ยังมีตอนที่คาบุรากิอกหักแล้วถูกลากคอกลับมา ท่านเรย์กะตกบ่วงถูกวานให้ไปช่วยแต่กลายเป็นไปแนะนำให้ออกบวชระหว่างหัวล้านเลี่ยนกับชุมคลุม เอ็นโจได้ฟังถึงกับคุณคิโชวอิน ขอเวลาหน่อยสิ แล้ว'จับแขน'ลากไปที่มุมห้อง<<<<<พวกมึงงง เขาจับแขนกันไม่พอยังลสกไปมุมห้องด้วยนะโว้ยยยย แถมยังลากไปตั้งสองครั้ง โฮร้กกกกกกกกกกก โมเม้นท์แค่นี้กูก็จะเอา ขอสูดกาวรัวๆๆๆๆๆ

>>786 กรี้ดดดดดดดดดดด พอมึงพูดก็กรี้ดเลยค่ะ กูมองข้ามไปได้อย่างไร //แต่พวกเราแค่เขาแตะกันก็มโนได้ สมกับเป็นโอเอซิสท่ามกลางทะเลทรายต้องสาป ถถถถถ

>>785 >>786 แต่ที่ยกตัวอย่าง​มานั่นมันมีคาบุรากิมาชงมาเป็นข้ออ้างไงมึง อันนี้มันไม่มี!

>>788 กรี๊ดดดดดดดดด จะว่าไปมันก็ใช่อะนะ เริ่มรุกแบบไม่สนคาบุรากิแล้วสินะ โมเมนต์แบบนี้มาช้ายังดีกว่าไม่มา //สูดกาววนไปค่ะ

กุชอบโมเมนต์ที่เรย์กะวิ่งฝ่าฝนไปหาเอ็นโจวเพื่อฝากเอาหนังสือให้ยูกิโนะอ่ะ แล้วเอ็นโจก็กางร่มให้ มันดูเล็กน้อย แต่กุชอบสุดแล้วอ่ะ เอ็นโจดูอ่อนโยน สุภาพบุรุษมากเลย

>>729 (เงียบกันจัง กูมาต่อฟิคสั้นๆละกัน)

วันรุ่งขึ้น เพราะนาฬิกาปลุกดันถ่านหมดซะได้ ทำให้ฉันตื่นสาย ต้องรีบกระวีกระวาดรีบลุกมาอาบน้ำ แต่งตัว แต่งหน้า และสำคัญสุดคือการม้วนผมลอนให้เพอร์เฟ็คที่สุด ก่อนจะรีบไปที่รถโดนที่ไม่ได้ทานมื้อเช้าเลยค่ะ

ฉันรีบเปิดประตูขึ้นรถ ในนั้นมีท่านพี่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

"... ทำงานให้เรียบร้อยล่ะ"
ท่านพี่พูดกับโทรศัพท์ในมือ เหมือนได้ยินเสียงผู้ชายร้องโหยหวนมาจากปลายสายก่อนที่ท่านพี่จะกดวางสายไป

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านพี่ ขอโทษด้วยค่ะที่วันนี้ลงมาสาย ทำให้ท่านพี่ต้องรอแล้วสายไปด้วยแบบนี้ ทั้งๆที่ช่วงนี้งานยุ่งแท้ๆ"
"อรุณสวัสดิ์ เรย์กะ ... ไม่เป็นไรหรอก ตอนนี้พี่มีพนักงานพิเศษทำงานแทนแล้วน่ะ"
"เอ๋? พนักงานพิเศษงั้นเหรอคะ?"

ท่านพี่เพียงยิ้มรับคำแต่ไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะยื่นกล่องปิ่นโตมาให้

"เอ้า เห็นว่าลงมาช้า เลยบอกแม่บ้านให้ทำแซนด์วิชให้กินบนรถ"
"ขอบคุณค่ะท่านพี่!"

ดีจังนึกว่าจะต้องไปทำงานแบบท้องว่างตลอดช่วงเช้าซะแล้วซิ ท่านพี่เนี่ยดีที่สุดในโลกเลยล่ะค่า~

ฉันรับแซนด์วิชขึ้นมาทานพร้อมๆกับที่รถเริ่มเคลื่อนที่ออกจากบ้าน และนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้อ่านข้อความของซากุระจังที่ส่งมาตั้งแต่เมื่อคืนเลยเปิดอ่านไปพร้อมกันระหว่างทาน

--------------
อยากจะต่อยาวๆอยู่หรอกนะ แต่กูนึกไม่ออกว่าซากุระจะเมลล์เรื่องอะไรมาอะ 5555555

>>791 สงสารพนักงานพิเศษของท่านพี่จริง555555555555555555 พนักงานพิเศษรึคนพิเศษคะท่านพี่ ฮิ้ววววว

>>791 พนักงานพ่วงตำแหน่งพ่อบ้านใจกล้าชิมิ แอ้ๆๆ

>>790 กูก็ชอบฉากนั้นมากๆๆ

กูอยากอ่านฟิคท่านเรย์กะโดนเจ้าแม่กาลีเข้าสิงว่ะ สนุกกก5555 เอาเอ็นโจร่างปีศาจมาช่วยด้วยก็ดี

>>790 กูด้วย มองจากมุมมองคนนอกนี่โครตมังงะโชโจเลย หนุ่มหล่อเดินกางร่มไปกับสาวสวยกลางสายฝนพรำ แล้วสาวคนนั้นก็ยื่นของแทนใจให้ เสร็จปุ๊บก็เดินจากไปด้วยความเขินอาย
>>794 ที่มึงว่ามานี่น่าสนใจมาก เจ้าแม่กาลีแท็คทีมกับจอมมารนี่น่าจะสยองคูณสิบ แต่กูก็ยังนึกไม่ออกจะให้นางกริ้วมากๆเพราะเรื่องอะไรดีว่ะ เสนอมาหน่อยดิ เดี๋ยวลองเขียนดู 5555555555

>>795 เรื่องยูกิโยะไง

>>796 แก้ๆ ยูกิโนะๆ

>>795 โดนแย่งของกิน 555555 แล้วก็บรรดาลูกสมุนตัวน้อยอย่าง ยูกิโนะ ยูริคุง มาโอะจัง

ความจริงจอมมารเอ็นโจก็เหมาะกับเจ้าแม่กาลีดีนะ
จอมมารวางแผนอยู่มุมมืดไป ส่วนเบื้องหน้าเจ้าแม่กาลีจะฟาดค้อนเหล็กแห่งความพิโรธใส่เอง5555

เพราะมู้นี้ของพวกมึง ทำกูสงสัยจนตามไปอ่านมาวันเดียวรวดจนถึงตอนล่าสุด ตัดสินใจไม่ถูกเลยว่าควรลงเรือลำไหนดี ลำบากใจจริงๆ

>>800 ชอบไอ้บ้า - ลงเรือคาบุรากิ / ชอบองค์ชายจอมมาร - ลงเรือเอ็นโจ / ชอบเพลย์บอย - ลงเรืออิมาริ / ชอบของแปลก - ลงเรืออิวามุโระคุง / ชอบหนุ่มเคะ - ลงเรือหัวหน้าห้อง / ชอบโชตะ - ลงเรือยูกิโนะคุง / ชอบความยูริ - ลงเรือวาคาบะ / ชอบคาน - ลงเรือท่านพี่

ใช้โปรเหมาๆก็ไม่มีใครว่า แต่อย่าไปเหมาคานมาก็พอแล้ว

กูพยายามแล้ว ขอโทษที่เขียนเจ้าแม่กาลีไม่ได้ Orz

ต่อจาก >>791 กูอยากต่อว่ะ สั้นๆ 5555555555

เมล์ของซากุระจังเต็มไปด้วยความตื่นเต้นจนฉันจินตนาการใบหน้าเธอออกเลยตอนที่กำลังพูด เธอบอกว่าเครือข่าย sns ของซุยรันกับยูริโนะมิยะก็กำลังพูดคุยเรื่องที่เอ็นโจพาฉันไปเลี้ยงข้าวด้วยเหมือนกัน ดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่โตยังไงก็ไม่รู้แฮะ แค่เลี้ยงข้าวเนี่ยนะ แล้วทำไมเรื่องของฉันถึงลุกลามไปอีกโรงเรียนนึงด้วยล่ะคะ

ไม่สิ สาวๆพวกนั้นไม่ได้สนใจเรื่องของฉันหรอกค่ะ สนใจเรื่องของเอ็นโจต่างหาก

ฉันต้องยอมรับว่าคู่หูคาบุรากิเอ็นโจนั้นหน้าตาหล่อเหลาเป็นที่กรี๊ดกร๊าดของผู้คนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว คาบุรากิชิงแต่งงานตัดหน้าไป ตัวเลือกหนุ่มโสดเนื้อหอมระดับท็อปคลาสที่สาวๆหมายปองตอนนี้ก็เห็นจะมีแต่เอ็นโจกับท่านพี่ ฟังจากยูกิโนะคุงก็เห็นว่ามีสาวๆมากมายพยายามจะสานสัมพันธ์ด้วย แต่เอ็นโจไม่ได้มีท่าทีอะไรสำหรับเรื่องนี้ การที่ฉันได้ไปทานอาหารกับเอ็นโจนี่จะตกเป็นเป้าของความอิจฉาริษยาจนมีใครทำพิธีสาปแช่งฉันอยู่รึเปล่าคะ อา น่ากลัวจัง ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะ ฉันไม่ได้คิดอะไรกับไอดอลของพวกคุณเลยแม้แต่น้อย

รู้สึกจะมีเมล์เข้ามาอีกหลายฉบับเลยค่ะ เปิดอ่านดูก็พบว่ามาจากท่านไอระ ท่านคาซึมิ เซริกะจัง คิคุโนะจัง อายาเมะจัง รุเนะจัง คุณโนโนเสะด้วย เอ๊ะ วาคาบะจังก็ด้วยเหรอ มาถามเหมือนกันหมดเลยว่าดินเนอร์กับเอ็นโจเป็นอย่างไรบ้าง ดูเหมือนทุกคนจะจินตนาการอะไรเตลิดเปิดเปิงกันไปใหญ่ มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นค่ะ ได้ยินมั้ยค้า มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น

กว่าจะตอบเมล์ทุกคนได้ก็ทำฉันเหนื่อยยิ่งกว่าตอนไปวิ่งมาราธอนกับโค้ชมิฮาระเสียอีก ทุกคนดูผิดหวังเบาๆกับคำตอบของฉัน แต่จะทำยังไงได้ล่ะคะ ก็มันไม่มีอะไรจริงๆนี่นา พวกเธอคาดหวังอะไรกันอยู่คะเนี่ย

พอได้นั่งลงที่โต๊ะทำงานตัวเอง ฉันก็รีบดึงสมาธิกลับมาที่กองเอกสารตั้งเบ้อเริ่มที่จะต้องตรวจทานในวันนี้ด้วยความขยันขันแข็ง ไม่ยอมที่จะให้มีการทุจริตเกิดขึ้นเป็นอันขาดค่ะ รางวัลพนักงานดีเด่นปลายปีนี้ต้องเป็นของฉันแน่ๆ ตั้งตารอได้เลย

เที่ยงวันหนึ่ง ท่านแม่ผู้ซึ่งไม่ค่อยมาที่บริษัทก็โผล่มาลากตัวฉันไปรับประทานมื้อเที่ยงด้วยกัน ท่านแม่ไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไหร่นักที่ฉันต้องมาทำงานงกๆเหมือนสาวออฟฟิศทั่วไป ฉันควรจะใช้ชีวิตอย่างหรูหรา แต่งตัวเข้างานสังคม และแต่งงานไปกับผู้ชายโปรไฟล์ดีๆแบบลูกสาวตระกูลอื่นๆมากกว่า สมุดรายชื่อของหนุ่มโสดตระกูลดีๆทั้งหลายก็ถูกส่งมาให้ฉันเลือกเพื่อเข้าพิธีดูตัว แต่ฉันปฎิเสธไปจนหมด เรื่องนี้ค่อนข้างทำให้ท่านแม่อารมณ์บูดพอสมควร ดังนั้นวันนี้ฉันคิดว่าไม่ควรจะขัดใจท่านแม่เป็นอันขาดค่ะ

ท่านแม่พาฉันมาที่ร้านอาหารญี่ปุ่นที่เคยมากับเอ็นโจเมื่อสองอาทิตย์ก่อน พนักงานสาวในชุดกิโมโนสีน้ำเงินมาต้อนรับเราอย่างนอบน้อมเช่นเคย เปิดประตูบานเลื่อนกระดาษโชงิให้ ท่านแม่ก้าวเข้าไปในห้อง ทักทายมาดามเอ็นโจที่นั่งจิบชาอยู่ และฉันชะงักค้างเมื่อเห็นว่าเอ็นโจก็อยู่ที่นั่นด้วย

อะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกันยะ

ฉันหันขวับมองท่านแม่ทันที แต่ท่านแม่ไม่ได้สนใจฉัน ไปทักทายมาดามเอ็นโจแล้วหัวเราะต่อกระซิกตามประสาแม่ๆกันสองคน

ขณะที่ทักทายเอ็นโจกับคุณแม่ ฉันก็รู้สึกเหมือนถูกหลอกให้มาติดกับดักยังไงก็ไม่รู้ค่ะ

แปลล่าสุด โอ๊ยย ยัยซึนรินะ ซึนสุดๆ 555 ท่านเรย์กะอย่าห่วงเรื่อง​เขยแต่งเข้าเลยค่ะเพราะคิโชวอินเรามีท่านพี่และท่านอิมาริอยู่แล้ว //แค่กๆ หาคนแล้วแต่งออกดีกว่า​~

>>802 คราวนี้​พกแม่มาด้วย​เล​ยเหรอคะะะะท่านเอ็นโจจจจ ร้ายกาจ​จจจจ นี่มันกับดัก​อะไร พิธีดูตัวใช่มั้ย​คะะะ

มึงนอนดึกจัง จริงๆกูมีแต่งต่อจาก 791 ไว้อยู่แต่ยังไม่เสร็จ​เลยไม่ได้​แปะ แต่ดีละอันนี้มา ของกูตื่นมาอ่านนี่กาวโคตรฉุน 5555

>>803 จริงๆกูนั่งทำงานอยู่น่ะ แล้วกูก็.....แต่งฟิคดีกว่า งานช่างแม่ง 55555555555555555555555555 กูตัดหน้ามึงเหรอ โฮวววว ขอโทษ

ตอนล่าสุดแม่ง ริรินะโครตซึนเลย รักเรย์กะจะตายแต่ทำเป็นปากแข็ง หาเขยแต่งเข้านี่จะล็อคเป้าเดชชิไว้ป่ะวะ ท่านเรย์กะตอนท้ายแม่งโครต 555555555555555555555555555 กูสำลักชานมเลยสัส ไปแกล้งเขาทำไมมมมมมมมม

กูเชียร์รูทยูริได้มั้ย ริรินะน่ารักโคตรรรร น้องสาวของฉันไม่น่ารักขนาดนี้หรอก ฟฟฟฟฟ

>>802 ร้ายกาจจจ ร้ายกาจจจ หมั้นกันแน่ๆ จะหมั้นกันแล้วใช่ไหมมมมม กรี้ดดดด

ตอนล่าสุดริรินะโคตรตลก น่ารัก เรย์กะไปอ่านหนังสือเพิ่มเถอะนะ 5555

>>802 พาแม่มาสู่ขอใช่ไหมคะ! อร๊ายยยย

กูอยากรู้ความคิดของริรินะมากอ่ะ ว่าคิดไงกับเรย์กะตอนรู้ว่าไปก้มหัวขอโทษคนื่นแทนตัวเอง(เอาจริงๆเพื่อให้ตัวเองรอดไม่ได้หวังดีอะไรกับริรินะเลย ฮ่าๆๆ)

ดูเหมือนริรินะจะประทับใจที่ตัวเองโดนปกป้องจนกลายเป็นติ่งเรย์กะไปแล้วจริงๆ 5555

โอ้ย เรย์กะซามะไม่ต้องคิดมากเรื่องแต่งงานด้วยความรักหรอก ไม่มีที่ไหนกันล่ะ ก็เอ็นไง! จะคิดมากอะไรกัน โฮะโฮะโฮะ

>>801 งั้นใช้โปรเหมาๆก็แล้วกัน เลือกไม่ถูกจริงๆ ไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้ด้วย

มาต่อจาก >>802
--------------------

อาหารที่มาเสิร์ฟเป็นจำพวกปลาดิบเซ็ทบนเรือที่ตกแต่งอย่างสวยงาม ทั้งท่านแม่และมาดามเอ็นโจต่างก็พูดคุยสัพเพเหระกันไป เรื่องสภาพอากาศบ้างล่ะ เรื่องความสวยความงามบ้างล่ะ ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งคีบปลาดิบกินไปอย่างเงียบๆโดยบางทีก็รู้สึกถึงสายตาของเอ็นโจที่มองมา แต่นอกจากทักทายกันแล้วพวกเราก็ไม่ได้พูดคุยอะไรกันค่ะ

"จะว่าไปได้ข่าวว่าเรย์กะจังไปทำงานที่คิโชวอินกรุ๊ปด้วยอย่างงั้นเหรอจ๊ะ?" มาดามเอ็นโจหันมาพูดคุยด้วย
"ใช่ค่ะ"
"เนี่ยดูซิคะ เห็นแบบนี้ แต่ก็ดื้นรั้นไม่เบาเลยล่ะค่ะ ดิฉันพยายามห้ามอยู่หลายทีก็ไม่เป็นผล ถึงกับแอบส่งจดหมายสมัครงานไปที่ฝ่ายบุคคลของบริษัท ทำเอาเขาแตกตื่นกันไปหมด"

ท่านแม่กล่าว ทำสีหน้าเง้างอนอย่างทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ ทางด้านมาดามอุทาน 'อุ้ยตาย' เบาๆ ส่วนเอ็นโจก็หลุดขำออกมาเล็กน้อย

"โธ่ ท่านแม่ก็~ หนูคิดว่าไหนๆก็เรียนจบแล้วก็อยากจะลองทำงานดูบ้าง แล้วก็จะได้ช่วยแบ่งเบางานของท่านพี่กับท่านพ่อบ้างนี่ค่ะ ให้อยู่บ้านเฉยๆน่าเบื่อแย่เลย"

"แหม น่ารักจริงๆเลยนะจ๊ะเรย์กะจัง ฉันล่ะก็อยากจะมีลูกสาวน่ารักๆแบบนี้บ้างจังเลยนะคะ~ คุณคิโชวอินก็อย่าน้อยใจเรย์กะจังเลยค่ะ หนุ่มสาวสมัยนี้ก็แบบนี้กันทั้งนั้นล่ะค่ะ ขยันขันแข็งกันเหลือเกิน"

"ขยันน่ะมันก็ดีอยู่หรอกค่ะ แต่ดิฉันล่ะกลัวจะมัวแต่ทำงานงกๆไม่สนใจอะไรน่ะซิ ดูอย่างตาทาคาเทรุซิคะ วันๆเอาแต่ทำงาน จนป่านนี้ยังไม่มีข่าวคราวกับสาวคนไหนสักคน นี่ถ้าไม่มีทายาทสืบสกุลคิโชวอินจะทำยังไงล่ะคะ ดิฉันล่ะกังวลเหลือเกิน"

"พูดถึงเรื่องนี้... ชูสุเกะก็พอกันเลยล่ะค่ะ มัวแต่ทำงานจนตามตัวลำบาก แค่จะขอให้มากินข้าวด้วยกันก็ยากซะเหลือเกิน วันนี้เลยขอว่ามีนัดทานอาหารกลางวันที่ร้านนี้กับคุณนายคิโชวอินและเรย์กะจัง ถึงยอมตามมาด้วย ได้ยินว่าเมื่อสองอาทิตย์ก่อนก็เพิ่งมากินที่นี่ ไม่รู้ว่าติดใจอาหารหรือว่าติดใจอะไรกันแน่ถึงยอมมานะคะ~"

มาดามเอ็นโจพูดจบก็หัวเราะคิกคักกับท่านแม่ก่อนจะหันเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นกันสองคน ส่วนเอ็นโจก็ไม่ได้ตอบกลับอะไร ดูเหมือนว่าวันนี้จะทำตัวเงียบผิดปกติไปรึเปล่านะ? หรือว่าเพราะอยู่ต่อหน้ามาดามและท่านแม่เลยต้องทำตัวเรียบร้อยกัน หน็อยแน่ะ เจ้าปิศาจห่มหนังแกะ!

ฉันลอบมองไปทางเอ็นโจกลับสบสายตากันพอดี เอ็นโจจ้องมองมาพร้อมยิ้มให้อย่างทุกที แต่ฉันกลับรู้สึกใบหน้าร้อนขึ้นมาวูบหนึ่งจนต้องรีบก้มหน้าก้มตากินอาหารแทน ท่านแม่กับมาดามเอ็นโจเปลี่ยนเรื่องไปได้สักพักก็วนเรื่องกับมาที่ฉันอีกครั้งจนได้

"จะทำงานดิฉันก็ไม่ว่าอะไรหรอกค่ะ แต่ว่าถึงขนาดปฏิเสธพิธีดูตัวทั้งหมดที่ดิฉันเสนอมาเนี่ย น่าตีมากเลยนะคะ"
"เอ๋ ปฏิเสธไปหมดเลยเหรอคะ ... หรือว่าเรย์กะจังมีคนที่ชอบอยู่แล้วน่ะจ๊ะ?"

มาดามเอ็นโจหันมาถามอีกครั้งสีหน้าดูจะสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก ท่านแม่ทำท่าทางเง้างอนยิ่งกว่าเดิมเสียอีก คิดว่าคงจะหงุดหงิดมากเสียจนต้องระบายออกมาให้มาดามฟัง เห~ อย่าทำแบบนี้ซิคะะะ ทางด้านเอ็นโจกลับก้มหน้าลงจิบชาจนไม่เห็นสีหน้า คิดว่าคงจะไม่ได้สนใจนัก

"ไม่มีหรอกค่ะ แค่... ยังไม่ได้สนใจในเรื่องพวกนี้น่ะค่ะ ตอนนี้ขอแค่ได้ทำงานเต็มที่ก็พอแล้วน่ะค่ะ"

มาดามเอ็นโจตอบกลับอย่างยิ้มแย้มว่า 'ดีจังเลยน้า' กับประโยคที่ได้ยินไม่ค่อยชัดนัก เหมือนจะพูดว่า 'โล่งอกไปทีนะ' รึเปล่านะ?

จริงๆก็ไม่ใช่ว่าไม่สนใจอย่างที่พูดหรอกนะคะ แต่ว่าคนที่ท่านแม่คัดเลือกมาให้น่ะมีแต่คนที่มีความเกี่ยวข้องกับธุรกิจของคิโชวอินกรุ๊ปทั้งนั้นเลยนี่ เรื่องแบบการแต่งงานทางธุรกิจน่ะ ไม่เอาด้วยหรอกนะ ฉันอยากจะแต่งงานด้วยความรักนี่นา~ แต่จนป่านนี้ยังหาไม่เจอเลยค่ะ แง้

หลังจากทานอาหารเสร็จพวกเราก็แยกย้ายกัน วันนี้เอ็นโจขับรถมาเอง มาดามก็เอ่ยชวนว่าให้นั่งรถไปพร้อมกัน แต่ฉันกับท่านแม่มีรถบ้านคิโชวอินมารอรับอยู่แล้วจึงได้ปฏิเสธไป ท่านแม่ดูจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษขนาดที่ฉันบอกว่าจะกลับเข้าออฟฟิตอีกครั้งก็ไม่ได้ตำหนิอะไรอย่างทุกที

พอใกล้ช่วงเลิกงาน ก็มีเมลล์จากท่านพี่ส่งมาว่าเดี๋ยวจะต้องออกไปประชุมข้างนอกให้กลับได้เลยโดยไม่ต้องรอ อาา ขมักเขม้นกับการทำงานจนน่ากังวลอย่างที่ท่านแม่บอกจริงๆเลยนะคะท่านพี่เนี่ย

ไหนๆท่านพี่ก็ไม่อยู่ ฉันเลยลงไปบอกคุณลุงคนขับรถว่าจะไปเดินเล่นคลายเครียด​ที่ย่านการค้า​สักหน่อย

แม้ว่าจะมีห้างสรรพสินค้า​ไม่ไกลจากนี่นัก แต่ในย่าน​การค้าก็ยังคงคึกคัก​ไปด้วยคนทำงานออฟฟิต​ที่เพิ่งเลิกงานออกมา ฉันแวะซื้อซอฟท์ครีมมาทานระหว่างเดินเล่นไปพร้อมกัน

อา~ สมกับเป็นร้านขึ้นชื่อของแถบนี้ ซอฟท์ครีมช็อกโกแลตรสขมราดด้วยคาราเมลซอสและบราวนี่ สัมผัส​นุ่มจนละลายแทบจะทันทีที่ลิ้นได้สัมผัสเลยล่ะค่ะ~

เดินแวะร้านนั้นร้านนี้อย่างเพลิดเพลิน ​จู่ๆก็มีเด็กผู้ชาย​วิ่งโผล่มาจากแยกข้างหน้าชนกับฉันเข้าอย่างจังจนล้มลงก้นกระแทกกับพื้น​

"ว้ายยย"
"เอ๋ ข ขอโทษครับ!"

เด็กชายหันมาพูดก่อนจะวิ่งจากไป

โอ๊ย ไม่รู้​ว่าพักนี้เป็นช่วงดวงตกรึเปล่า​นะคะ ถึงซวยอยู่บ่อยๆ เอ หรือเพราะวิญญาณ​ร้ายที่ยังคงหลอกหลอน​ฉันอยู่นะ แง้ ไม่เอา​แล้ว​นะ ไว้ต้องหาเวลาว่างไปสะเดาะ​เคราะห์​แล้วล่ะค่ะ

"เป็นอะไร​รึเปล่า​ครับ?"

มีเสียง​ผู้ชาย​ดังมาจากทางด้านหลัง ฉันจึงหันหลัง​กลับไปพยายามจะบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ทว่า

กรี๊ดดดดดดด

สิ่งที่ปรากฏ​อยู่เบื้องหน้าเป็นอย่างแรก คือซอฟท์ครีมที่แปะลงบนเสื้อสูทสีดำชั้นดีของผู้ชายคนนั้นจนเละเทะ

"ว้าย! ข ขอโทษค่ะ!"

นอกจากซวยเองยังจะพาคนอื่นซวยไปด้วยอีก แง้ ขอโทษค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ! ฉันรีบเปิดกระเป๋า​คว้าผ้าเช็ดหน้า​มาจะช่วยเช็ดให้

"หือ? คุณคิโชวอิน?"

เอ๋? เรารู้​จัก​กัน​งั้นเหรอ​คะ?

เพราะมัวแต่จ้องซอฟท์ครีมด้วยความเสียดาย... หมายถึง​เสียใจน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้มองหน้า พอเงยหน้าขึ้นมองก็พบกับหน้าตาที่ดูคุ้นๆ

หน้าตาแบบนี้... ผมสีเงินนี้...

"อ๊า!"

นายตัวสำรอง!

.
.
.

"เอ้า"
"ขอบคุณค่ะ"

ฉันรับน้ำผลไม้กระป๋องมาจากนายตัวสำรอง หลังจากที่ฉันทำเสื้อสูทของเขาเลอะ เราก็มาที่สวนสาธารณะที่อยู่ไม่ไกลนัก นายตัวสำรองถอดเสื้อสูทของมาซักที่ห้องน้ำสาธารณะ นอกจากเลอะเสื้อสูทแล้วยังซึมไปถึงเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวในเป็นคราบช็อคโกแลตเด่นชัดแบบที่น้ำประปาธรรมดาล้างไม่ออก

อุ ขอโทษค่ะ...
จะว่าไปฉันเป็นคนทำเสื้อนายเลอะ ทำไมนายยังมาเลี้ยงน้ำผลไม้นี่อีกล่ะคะ!?

เจอกับนายตัวสำรองครั้งล่าสุดก็น่าจะสัก2ปีที่แล้ว ในงานแต่งงานของรุ่นพี่โทโมเอะ ... เอ๊ะ?

"มิซึซากิคุง ไม่ได้ไปร่วมงานแต่งงานของวาคาบะจังนี่นา"
"... อืม ช่วงนั้นอยู่ต่างประเทศน่ะ"

เอ๋~ หรือว่าจะยังคงทำใจไม่ได้ที่วาคาบะจังตกลงปลงใจเข้าวิวาห์กับคาบุรากิกันแน่น่ะคะ โถ นายตัวสำรองที่น่าสงสาร~

"อะไร ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไงน่ะห๊ะ!"
"เอ๋~ เปล่านี่คะ~"
"กำลังคิดว่าฉันยังทำใจจากคุณทาคามิจิไม่ได้อยู่งั้นซิ"

เห ทำไมรอบตัวฉันถึงมีแต่คนที่อ่านความคิดได้กันนะคะ เป็นพวกผู้มีพลังวิเศษกันหมดเลยรึไงกันนะ น่ากลัวจริงๆ

นายตัวสำรองถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

"มีแต่คนทักอย่างงี้ แต่ฉันยอมรับได้ตั้งแต่ต้นแล้วล่ะน่า ยังไงซะ ถ้าเป็นคาบุรากิล่ะก็จะต้องทำให้คุณทาคามิจิมีความสุขได้แน่ๆ ... แค่นั้นก็พอแล้วล่ะ"

โห บทพูดราวกับพระรองในการ์ตูนโชโจเลยล่ะค่ะ อ๊ะ แต่จริงๆก็ใช่นี่นา ต้องเรียกว่าเป็นบทพูดที่สมกับเป็นตัวสำรองอย่างนายตัวสำรองจริงๆเลยนะเนี่ย

"อะไร ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไงอีกน่ะห๊ะ!"
"เอ๋~ เปล่านี่คะ~ แต่ว่าวาคาบะจังเขาเปลี่ยนนามสกุลแล้วนะ เลิกเรียกนามสกุลเก่าเขาได้แล้วน่า~"
"...เงียบเหอะน่า!"

นายตัวสำรองท่าทางหงุดหงิดขึ้นมา โฮะๆๆ บอกว่าทำใจได้แล้ว แต่ก็ยังหงุดหงิดนี่คะ โถ คุณรองหัวหน้าหมู่บ้านที่น่าสงสาร~ เห็นแล้วรู้สึกสนุกและสะใจดีจังเลยค่ะ อา นี่ซินะความรู้สึกของการได้เป็นฝ่ายรังแกคนอื่นน่ะ~

----------------------
มาปล่อยเรือลำใหม่ออกจากท่า(?)

>>812 เคมีดีเข้ากันม้ากกกกกกกกกกก คนขิงหมู่บ้านคานทองด้วยกัน เห็นใจและปลอบประโลมกันเอง มึงทำดีมากๆ นี่แหละกาวที่กูต้องการ ซู้ดดดดดดดดดด

ให้เอ็นโจเดินผ่านมาเลยมึง555 บันเทิงแน่
ป.ล
ขอด่าหน่อยนะ อิเด็กเปรต พ่อแม่ปล่อยมาให้วิ่งเล่นตามใจชอบได้ไง กูโคตรเกลียดเด็กที่วิ่งเล่นตามใจชอบแล้วสร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้าน กูโดนเหยียบเท้านี่ไม่เท่าไรนะ แต่ไม่ขอโทษนี่ยิ่งปรี๊ด /โทษที เบลอกูไป เมื่อวานวันเด็กโดนเด็กฝูงนึงชนจนแทบปลิวหัวฟาดกำแพง ไร้คำขอโทษ

>>813 กูยังตกใจเองเลยว่าทำไมมันเคมีดีแบบนี้วะะะ สังเกตได้ว่าช่วงแรกของเอ็นโจกูไม่ได้ใส่บทพูดให้เลย เพราะคิดบทพูดไม่ออก 5555 แต่พอนายสำรองนี่แม่งเห็นภาพเห็นบทสนทนาเป็นฉากๆ

>>814 อ่านตอนแรกว่า ขอด่าหน่อยนะ กูสะดุ้งเบาๆ 555555 สำหรับแค่เป็นเด็กกูก็เกลียดละ ถถถถถ

แปลไทยตอนหิ่งห้อยจะอยู่ตอนที่เท่าไหร่น้าาา กูอยากสครีมรัวๆๆๆๆๆแล้ว โฮกกกกก

>>817 กูโม่งแปล บอกสั้นๆ พรุ่งนี้มีปล่อยของ MUWAHAHAHAHA //หลบฉากหายไป

>>817 มึงอย่ามายั่วกันแบบนี้!!!! ตอนหน้าใช่มั้ย!!! หิ่งห้อยอะ!!! ปุ่มวาร์ปเวลาอยู่ไหน!!!

>>817 กรี้ดดดดดดด มึงทำอย่างงี้ได้ยังไง อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก กุต้องการวาปเดี๋ยวนี้!!!!

ไม่ก็มึงลงเดี๋ยวนี้ไม่งั้น เบียทันไม่รอดแน่ <<เอาปืนจ่อ

>>817 มึงทำงี้ได้ไง กูกำลังจะนอน กรี๊ดดดดดดดด. หลอกให้อยากแล้วจากไปนี่หว่า

>>817 พรุ่งนี้กูจะรีเฟรชอย่างใจจดใจจ่อ อื้อหือ

>>817 เที่ยงคืนก็นับเป็นวันใหม่แล้ว ลงเร็ว555555

นับถอยหลังรอกันเลยพวกมึง //กูด้วย

ขึ้นปีใหม่​แล้ว ฮิโยโกะซามะอัพแทบจะวันเว้นเลยแฮะ นี่เตรียม​รวมเล่มจริงๆ​รึเปล่า​นะ~
ตอนล่าสุด​ดำน้ำ​อ่านแล้วงงๆบ้าง แต่ก็จับใจความ​​ได้​ถึงความบ้าบอของคาบุรากิอีกครั้​ง 55555

อุ จริงด้วย ตอนใหม่มาแล้ว ไม่ทันเช็คเลย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้โคตรฮาเลย คาบุรากิทนที่จะไม่ได้เจอวาคาบะจังแค่เดือนเดียวจนถึงขั้นแอบไปสมัครเรียนโรงเรียนพิเศษที่เดียวกัน โคตรสตอล์กเกอร์555555555 เรย์กะซามะกับเอ็นโจตอนนี้ก็โคตรก๊าวฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ เรย์กะซามะมาปรึกษาว่าทำไมคาบุรากิหนีหน้าก็ช่วยคุยให้ ตอนช่วยแก้ปัญหาให้คาบุรากิด้วยกันก็ยังกับพ่อแม่ดูแลลูกที่ไม่เอาไหนฟฟฟฟฟฟ(<อันนี้มโนไปเอง) ขำตรงที่เอ็นโจแอบกัดคาบุรากิเล็กๆด้วย แต่ตอนนี้ก็ได้รู้ว่าความรู้สึกของคาบุรากิที่มีต่อวาคาบะจังรุนแรงถึงขั้นนี้แล้วนะเนี่ย รูทคาบุรากิจบแล้วใช่มั้ยคะ? เรือเอ็นโจวางใจได้แล้วใช่มั้ยคะ?

>>825 สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหารนะมึง ยังวางใจไม่ได้จนกว่าฮิโยโกะซามะจะเขียนให้เอ็นโจเข้าหอกับเรย์กะนั่นล่ะ กูกลัวนางต้องสิงสถิตอยู่บนคานตลอดกาลนานเทอญ

ลงตั้งแต่ตีห้าเลยเรอะ

139 นี่มันอะไรกัน...139 นี่มันอะไรกัน! มีทั้งโมเมนท์ อิมาริท่านพี่ และโมเมนท์เอ็นโจเรย์กะ แม่ง กูไม่ไหวแล้ว ลาก่อยยย อะเหื้ออออออออ -.,-
ท่านเอ็นโจค่ะ อยากคุยกับสาวก็ไม่ต้องเอาเพื่อนมาอ้างหรอกค่ะ เดินดุ่ยๆเข้ามาหาคนเดียวซะขนาดนี้ แหม เดาจุดประสงค์ไม่ออกเลยนะคะ ถ้าหวังดีกับเพื่อนจริงๆเขาต้องสะกิดเพื่อนบอก 'คุณคิโชวอินมาแน่ะเราเข้าไปทักกันเถอะ' ไม่ใช่เดินด๊อกแด๊กๆคนเดียวมาทักอย่างนี้! อันนี้มันจงใจชัดๆ! =//////= มีหยอดชมเรื่องชุดอีกแล้ว แถมยังมีเนียนให้ไปชมหิ่งห้อยด้วยกันอีก หึหึหึ ท่านเรย์กะไม่ต้องรู้สึกพ่ายแพ้ที่ไม่มีหิ่งห้อยมาตอมไม่ได้เป็นทามาคัตซึระหรอก ไม่เห็นมีอะไรน่าดีใจ แค่ท่านเรย์กะมีเอ็นโจซามะมายืนหัวเรา-----มายืนเป็นแบคอัพคอยเคียงข้างนี่ก็วินเห็นๆ โฮรกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก //สูดกาวววววว

>>825 โอ๊ยยยย ความสนิทสนมนี่มันคืออะไร! ฮิโยโกะซามะสู้ๆค่ะ จับท่านเอ็นโจเรย์กะเข้าหอแต่งงานโดยเร็ว เผาคานนั่นทิ้งไปซะ! ท่านเรย์กะอยู่มานานพอแล้ว ฟืดดดดดดดด สูดกาวเสริม
>>826 คำพูดคำจามึงช่างไม่เป็นมงคล!

โอ๊ยยยยยยยยยยยย กูอยากจะกรี๊ดโมเมนต์อิมาริท่านพี่ชิบหายเลย 555555555555555 ท่านพี่บอกจะพาคนว่างงานมาให้ แล้วเรย์กะคิดว่าแฟนเหรอ อิมาริก็ปรากฎตัวออกมา อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก แฟนกันสินะ แฟนกันแน่ๆใช่ป่ะะะะะะะะะะะะะ

ริรินะแม่งป็อบเกินคาดคิด แต่ทำไมท่านเรย์กะถึงกอดคานอยู่เดียวดายแบบนี้ล่ะคะ 55555555555555 โถ สงสารและเอ็นดูเหลือเกิน ทูนหัวของบ่าว

พอมาเอ็นโจยื่นเครื่องดื่มมาให้และเนียนชมอีกแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ตายค่ะกู ตายๆๆๆๆๆๆๆ กูตายแล้ว กูตายอย่างมีความสุขแล้ว //ไม่ๆๆๆๆๆๆ กูยังตายไม่ได้จนกว่าจะถึงตอนจบ

การเดินดุ่มๆมาหาเรย์กะคนเดียวนี่มันอะไรคะ ปกตินายตัวติดกับเพื่อนนายตลอดเลยไม่ใช่เหรอ เห็นเรย์กะเหนื่อยๆกำลังจะนั่งพักเลยหยิบเครื่องดื่มมาให้นี่แปลว่าคอยมองเขาตลอดเลยใช่มั้ยคะ ท่านเรย์กะไม่ได้เป็นทามะคัตสึระก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวได้ไปกับอุไดโซตามนิยายแล้วมันจะยุ่งเอานะคะ ยัยเอมะอยากเป็นก็ให้เป็นไปเถอะ มีเอ็นโจยืนข้างๆเริ่ดกว่าเห็นๆ

อะไรคือพาท่านอิมาริมาคะท่านพี่~~~ แล้วดูคำแนะนำตัวเองท่านอิมาริสิ เพื่อนที่ตัดกันไม่ขาด ตัดกันไม่ขาดแน่ใจนะคะว่าแค่เพื่อนนน มีเตือนเรื่องโดนแทงกันด้วยไม่ว่าจะเป็นท่านพี่แทงเองหรือท่านพี่ไปนั่งเฝ้าท่านอิมาริที่ถูกแทงก็ดีทั้งนั้นค่า//ซู้ดดด สูดกาว แถมอะไรคือหลังส่งน้องๆเสร็จก็ไปเดทสองต่อสองกันคะ เรืออิมาริท่านพี่วิ่งฉิวๆแบบไม่สงสารน้องสาวเลยค่า
งานชมหิ่งห้อย.. สกิลเรย์กะเมินแมกซ์หักธงไม่ดูตาม้าตาเรือมาอีกแล้ว ทีกับคนแก่เคลิ้มแต่พอคนรุ่นเดียวกันไม่มีแม้แต่บทบรรยายนี่คืออะไร แล้วเอนโจฉันเห็นหางนายนะยะ ปกติอยู่กับคาบุรากิไม่ใช่เหรอนี่วิ่งมาหาท่านเรย์กะก่อนเลย ฟฟฟฟฟ รู้ว่าคาบุรากิอยู่ไหนแต่ไม่ไปหาเลยอยู่กับท่านเรย์กะตั้งนานสองนานมีเนียนชวนไปดูหิ่งห้อยด้วย ฟฟฟฟฟฟ ฮิโยโกะซามะคะให้เขาได้กันเถอะเผานายคานไปปปป

โมเม้นท่านพี่อิมาริชัดมากจนใจสั่น โอ้ยยยยย กูใจสั่นจริงๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ส่วนท่านเอนโจตอนนี้แอร้ยมากกกกกกกกกกกก กุจะตายเลี้ยวววววว

ท่านพี่กับอิมารินี่กิ๊กกันอยู่ป่ะวะ กูไม่อยากฟันธงเข้าข้างตัวเอง 555555555555

เอ็นโจนี่กูก๊าวฉากเอาเครื่องดื่มมาให้เรย์กะแล้วพูดว่าเชิญครับมากๆ โครตบริการเลย ผู้หญิงเหนื่อยๆหย่อนตัวลงนั่ง ยื่นน้ำให้ทันที แถมยังชวนไปดูหิ่งห้อยด้วย ไม่ใช่เฮียวบุเคียวโนะมิยะแล้ว แต่เป็นฮิคารุ เก็นจิแล้วล่ะมั้งงงงง 555555555555555 ทรีตสาวดีขนาดนี้ แล้วปกติเรย์กะจะเป็นที่รักของสัตว์??นี่หว่า ทำไมหิ่งห้อยถึงหนีวะ ถถถถถถถถถถ ตอนท้ายๆกูขัดใจยัยประธานนี่จะโผล่มาทำไมวะ คนเขาจีบกันอยู่เสือกมาขัดจังหวะ กูล่ะขุ่นเคือง

>>832 เออปกติเหล่าสัตว์ชอบเรย์กะนะ หรือว่าโดนรัศมีจอมมารไล่วะ เอ๊ะ! นี่หรือเปล่าสาเหตุที่หนุ่มๆไม่กล้าเข้าใกล้เรย์กะ ซู๊ตตตตตตต

>>832 หิ่งห้อยมันสัญลักษณ์ความรักด้วยป่าววะ (กูเดา) เลยหนีกระเจิง ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ

แล้วท่านพี่ช่วงนึงเอาแต่จิ้มโทรศัพท์นี่เรื่องงานหรือคุยกับท่านอิมาริ ถ้าคุยกับอิมารินี่เห็นแฟนดีกว่าน้องสาวนะเอิงเอย กูจิ้นมาก นอกจากเรือเอ็นโจแล้วกูขอขึ้นเรืออิมาริท่านพี่อย่างไม่ลังเล ท่านอิมาริดูเจ้าชู้มากอ่ะ ใครจะมาปราบได้นอกจากท่านเพ่ววว

ถ้าจารย์ฮิโยโกะออกมาบอกว่าอิมาริกับท่านพี่เป็นแฟนกันอยู่ กูจะไม่แปลกใจเลย

>>834 กูว่าไม่ใช่นะมึง แต่เรื่องงามๆโรแมนติกอะไรงี้หลักหนีเรย์กะมากกว่าว่ะ 5555555

ตอน139กูจะไม่จิ้นท่านพี่กับท่านอิมาริแล้วนะ แต่มาแบบนี้ใจกูสั่นมากก
เอ็นโจชัดมากอ่าา ตอนนี้นายชัดเจนขึ้นเยอะเลยย มีแรงพายเรือออ

กูมั่นใจว่าเอ็นโจจีบเรย์กะแล้วแน่ๆ แต่แม่คุณพยายามหนีซะเหลือเกินเลยไม่คืบหน้า ดูตอนนี้ก็ไม่ค่อยชงมาซายะให้เรย์กะเท่าไหร่แล้วด้วย ที่พูดถึงมาซายะก็แค่แหย่เรย์กะเล่นและหาข้ออ้างคุยกับเขานั่นล่ะ

ท่านพี่กับท่านอิมาริต้องมีซัมติง

ตกลงจีบแน่แล้ว ชอบเขาแล้วสินะ โอ๊ย กูสับสนกับเอ็นโจเหลือเกิน

เหมือนพยายาม​ชงคาบุรากิ แต่ยื่นน้ำให้ ชมชุดเขา แถมยังยืนดูหิ่งห้อย​ด้วยกัน โอ๊ยยยยย เขาอ่อยขนาดนี้​แล้ว​ ท่านเรย์กะรีบตกลงปลงใจเถอะค่ะ ตัดหน้าริรินะและไมฮามะไปเลย!

กูใจสั่นรัวๆเลยตอน139เนี่ย เค้าอยู่กันสองต่อสองตั้งนานแน่ะ โอ้ยยยยย กูเขินนนนนนนนนนน ต้องคอยมองตลอดแน่ๆเลยว่ะ ถึงขนาดที่พอนั่งลงแล้วก็ยื่นน้ำมาให้เนี่ยยยยยย แงงงงงงง้ ทำไมสุภาพบุรุษแบบเน้ มันจะมีเหตุการณ์อะไรที่ทำให้เรย์กะหันมาสนใจเอ็นโจมากกว่านี้มั้ยว่ะ ฮรือออออ แต่เอ็นโจรุกแบบนี้กูก็มีแรงพายเรือต่อแล้วววว

ปล.ทิ้งท้ายได้ลงแดงมากกกก ท่านโยโกะพาสมาชิกPivoineมาทำไมคะ!?!!

>>842 อาจจะต้องรอจนเอ็นโจกลายเป็นคุณลุงมาดเนี้ยบ​ตามสเป็คชอบผู้ใหญ่​ของเรย์กะ ถถถถถถ

>>843 จะให้เรย์กะกอดคานนานขนาดนั้นเลยหรือ ถถถถ

ไปเรียกแฟนมาแล้วอิมาริโผล่มานี่คือแฟนท่านพี่สินะ อิมาริคาสโนว่ามากกกกกกกก สมควรโดนเมียกำราบเป็นที่สุด แถมไปเที่ยวกับน้องๆเสร็จก็ไปเดทกันต่อด้วย ไปไหนคะ อยากรู้จัง 555555555555555

กูกรี๊ดโมเมนต์เอ็นโจเรย์กะตอนนี้ชิบหาย เห็นเขานั่งปุ๊บเอาน้ำให้ปั๊บ นี่มองมาตลอดเลยใช่มั้ยคะถึงรู้ว่าเหนื่อย แถมมีการชมชุดเขาอีก โฮ้ยยยยยยยย พูดถึงคาบุรากิคือจะแซวใช่มะ ไม่ได้ชงให้เพื่อนตัวเองใช่มะ หรือจะมาหยั่งเชิงว่าเรย์กะชอบคาบุรากิอยู่ ก็เขาบอกไปแล้วไงว่าไม่ได้มองหาน่ะ แล้วปกตินายอยู่กับเพื่อนนายตลอดเวลาเลยนี่ รู้ว่าเพื่อนอยู่ทางไหน ถ้าจะชงก็ควรสะกิดเพื่อนให้ไปทักเขาสิ ไม่ใช่เดินมาคนเดียวเพื่อจะพาไปทักแบบนี้ ใช้เพื่อนมาบังหน้าเพื่อคุยกับสาวอีกแล้วนะนาย แต่ไม่เป็นไร คุยไปเยอะๆเลย กูชอบ

ช่วงหลังไม่ค่อยมีมุมมองท่านพี่บ้างเลย กูรู้สึกเหี่ยวแห้ง

ท่านพี่กับอิมารินี่ ไม่ว่าจากอฟช หรือฟิคทำไมอารมรืมันคล้ายกันจังมะ แฟนกันแล้วแน่ๆ

กุว่าถ้าเรย์กะมีลูกกับเอ็นโจคงต้องมีอย่างน้อยสองคน คนนึงดูแลธุรกิจตระกูลพ่อ อีกคนดูแลของแม่งี้ ยังไงท่านพี่คงได้กับท่านอิมาริ เเฮ่กๆๆ ซู๊ตตตตตตตต

ต้องการมุมมองของเอ็นโจบ้างอะ เอาแค่ฟิคก็ยังดี

>>848 ตั้งทีมฟุตบอลไปเลย ผลิตเทวดาน้อยๆกับตุ๊กตาน้อยๆออกมา ต้องโดนคุณยายจับแต่งตัวเป็นตุ๊กตาฝรั่งเศสกันหมดแน่ๆ 5555

>>849 จัด

งานชมหิ่งห้อยได้เริ่มขึ้น วันนี้คุณคิโชวอินอยู่ในชุดกิโมโนดูน่ารักแปลกตาขนละสายตาไม่ได้เลย เธอเดินวนหลายรอบ มองไปเรื่อยๆเห็นเหมือนเธอจะเหนื่อยแล้ว พอเธอนั่งพักเลยถือโอกาสเดินเข้าไปหาพร้อมกับเครื่องดื่มในมือ ถ้าเข้าไปเฉยๆตัวเปล่าๆก็โดนระแวงไปเสียทุกที

หลังจากทักทายกันไปเล็กน้อย เห็นคุณคิโชวอินมองไปรอบๆ เลยอดพูดถึงมาซายะไม่ได้ ผลตอบกลับคือหน้าตาที่บูดบึ้งคิ้วขมวดมุมปากกระตุกทันที ดูแล้วตลกสุดๆ ผมชอบพูดเรื่องมายาซะกับเธอมากเพราะปฏิกิริยาของคุณคิโชวอินจะแสดงออกชัดมากว่า ไม่อยากยุ่งด้วย เหมือนลูกแกะน้อยทีกำลังสั่นกลัวแต่ก็พยายามขู่ไปพร้อมกัน ดูแล้วน่าเอ็นดูอย่างน่าประหลาด

ยกมือขึ้นปิดปากลอบยิ้มกับตัวเอง

ถือโอกาสไปดูหิ่งห้อยด้วยกัน คุณคิโชวอินดูตื่นเต้นมากๆพยายามเข้าไปหาแต่หิ่งห้อยกลับหนีไปหมด เธอพยายามทำซ้ำๆแต่ผลก็เป็นเช่นเดิม สีหน้าสิ้นหวังนั่นมันอะไรน่ะ จะตลกเกินไปแล้วนะ คุณคิโชวอิน

สุดท้ายก็กลั้นขำไม่ไหว คุณคิโชวอินเหลือบตามามองอย่างเคืองๆ

ตอนนั้นเองก็เห็นไมฮามะโดนหิ่งห้อยเกาะทั้งตัว คุณคิโชวอินก็เหมือนหูลู่หางตก พึมพำเบาๆว่าแพ้แล้ว ทำท่าเหมือนโลกกำลังแหลกสลาย แต่มันก็แค่เล็กน้อยจนคนนอกดูไม่ออกหรืออาจตีความเป็นอย่างอื่น แต่ผมที่เฝ้ามองเธอมาตลอดน่ะรู้ดี ว่าเธอทำลังซึมและหดหู่อยู่ ช่างผิดภาพลักษณ์จักรพรรดินีที่ทุกคนพูดถึงจริงๆนะ

อา ช่วยอย่าน่ารักไปมากกว่านี้ได้ไหมครับ คุณคิโชวอิน....

>>849 เอ็นโจนี่เขียนยากว่ะ เดาความคิดฮีไม่ออกจริงๆ จะชอบ ไม่ชอบ ไม่ได้รู้สึกอะไร มีจุดประสงค์อะไรก็ยังไม่รู้เลย กูก็งงๆกับฮีเหมือนกัน ทำเหมือนจะชอบแต่ก็ไม่ได้จีบ ดูเหมือนไม่ได้คิดอะไรแต่ก็ชอบมาวนเวียนใกล้ๆ คอยชงให้เพื่อนแต่ก็ไปเรียกร้องความสนใจจากเขา มันดูคลุมเครือบอกไม่ถูกจริงๆ อาจจะต้องรอไปถึงตอนจบจะได้เห็นอะไรในใจของอีตานี่ก็ได้

กูมโนว่าถ้าฮีชอบเรย์กะจริงๆน่าจะคลั่งรักไม่แพ้คาบุรากิเลยล่ะ แต่แสดงออกมาตรงๆแบบคาบุรากิไม่ได้เพราะเรย์กะชอบผู้ชายนุ่มนวลอ่อนโยนใจดี และเรย์กะซื่อบื้อมากไม่รู้ว่าเขาอ่อยอยู่แบบอ้อมๆ แถมชอบมองข้ามฮีไปหาผู้ชายอื่นอยู่เรื่อย เอ็นโจคงงอนหน่อยๆ แถมเสียเซลฟ์ด้วยมั้ง เกิดมามีแต่คนมารุมรัก มีแต่คนสนใจ เจอเรย์กะเมินตัวเองไปแถมยังดูแหยงๆไม่อยากเข้าใกล้ด้วยก็คงอยากเล่นด้วย ถ้าเรย์กะไปกรี๊ดๆเอ็นโจคาบุรากิตั้งแต่ต้นเหมือนสาวๆอื่น สองหนุ่มนี่คงไม่มีวันชายตาแลชัวร์ๆ ผู้ชายยังไงก็เป็นฝ่ายตามไม่ใช่ถูกตาม มันไม่เร้าใจ 55555555555555555

>>851 โฮกกกกกกก ฟหกดเ้าสสว ชอบก็ให้แม่มาขอเลยซิคะะะะ
มึงทำดีย์ มาให้จุ๊บกระหม่อม​สักทีซิ

>>852 ยากจริง​นั่นแหละ​ ตลอดที่ผ่านมาอมพะนำ​ไม่เคยเผยไต๋สักครั้งว่าคิดไรอยู่ ไม่เหมือน​คาบุรากิที่แสดงความบ้าอย่างชัดเจน​(แต่คนอื่นๆดันจับไม่ได้​ ถถถ)
กูเทหมดหน้าตักละว่าชอบ แค่เริ่มชอบตั้งแต่​ตอนไหน​เนี่ยแหละ น่าสนใจ ส่วนที่แสดงออกไม่ได้​นี่อาจจะเพราะ​ประเด็น *สปอยล์​* ก็ได้​
.
.
.
.
.
.
เรื่อง​คู่หมั้น​อะ

ถ้ากุแต่งฟิคท่านอิมาริท่านพี่จะได้ไหม มีจูบด้วย กุเขิน 555

ถาม ๆ ขอคนสปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อยากรู้เรื่องคู่หมั้นเอ็นโจมากเลยอ่ะ ปิ๊ง ๆ

>>855 เรื่องสปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
อยากรู้ในแง่ไหนล่ะ ถ้าตอนปรากฎตัวครั้งแรกก็อีกประมาณ20ตอน เป็นสาวสวยผู้งดงามน่าปกป้อง และเป็นญาติกับเอ็นโจ ซึ่งทำให้ชวนคิดว่าปัญหาทางบ้านของเอ็นโจช่วงนี้เกี่ยวข้องกับเรื่องว่าที่คู่หมั้นนี่รึเปล่า

>>856 ขอบคุณมากกกกกก นี้คืออยากรู้มากแต่ไม่ว่าจะยังไงจะพายเรือเอ็นโจต่อไปปปป ซู้ตตตตตตตต

>>851 ตายแล้วววววว กูเนี่ยจะตาย 55555555555 แม่งงงเขินนนนนนนน กูรักมึงงงงงมากอดที

>>849 กูมโนให้ //ยื่นบ้องตะลุยอวกาศให้ไปทัวร์อวกาศด้วยกัน

ถ้าพูดถึงคิโชวอิน เรย์กะ สิ่งแรกที่ผมจำได้คือเด็กผู้หญิงที่เหมือนตุ๊กตาฝรั่งเศส ผมม้วนลอน ผิวขาวเหมือนกระเบื้องเคลือบ ตอนเธอนั่งเฉยๆก็เหมือนตุ๊กตาขนาดเท่าคนจริงนั่นล่ะ ติดจะน่ากลัวด้วยซ้ำ แต่พอเธอยิ้มแล้ว มันน่ารักเอามากๆเลย

แต่เจอกันครั้งแรก ผมก็ได้ยินเธอหลุดปากพูดอะไรเรื่องย้อมผม ไม่เข้าใจเลย เธอคิดจะย้อมผมตัวเองให้กลายเป็นสีทองจะได้ครบสูตรตุ๊กตางั้นเหรอ

ตอนอยู่ในสโมสร รูปลักษณ์ที่เด่นสะดุดตาเช่นนั้นทำให้อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเธอเป็นครั้งคราว คิโชวอิน เรย์กะมักจะนั่งอยู่คนเดียว และเธอชอบเหลือบมองไปทางมาซายะเสมอ จากนั้นก็หัวเราะคิกคัก ผมถึงได้หมดความสนใจจากเธอทันที ยัยนี่ก็คงเป็นหนึ่งในคนที่มาแอบชอบมาซายะอยู่ แต่ดูเหมือนคงจะอาย จึงไม่กล้ามาสานสัมพันธ์หรือพูดด้วยแบบคนอื่นๆ ได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ ก็ดีแล้วล่ะ จะได้ไม่มีตัวน่ารำคาญเพิ่มขึ้นมาให้หนักใจอีกหนึ่ง ขอให้อยู่ห่างๆแบบนั้นไปตลอดเลยนะ

อย่างไรก็ดี ถึงพวกเราจะไม่ได้ข้องเกี่ยวกัน แต่เด็กผู้หญิงที่อยู่กลุ่มเดียวกับเธอนั้นชอบเข้ามาใกล้ชิดพวกเราทุกครั้งที่มีโอกาส คิโชวอิน เรย์กะก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไร ผมไม่แน่ใจว่านี่คือแผนของเธอที่ใช้ให้ลูกสมุนของตัวเองมาสืบข่าวอะไรหรือไม่ แต่ก็ปฎิบัติตัวกับพวกเธออย่าสุภาพไม่เกินเลยมากไปกว่านั้น คงไม่ดีแน่ถ้าผมให้ความสนิทสนมกับคนใดคนหนึ่งมากเกินไป มันจะมีเรื่องวุ่นวายอีกหลายอย่างตามมา ให้มาทนฟังคำพร่ำเพ้อจากเด็กผู้หญิงที่ร้องไห้โฮเพราะน้อยใจแบบนั้นน่ะไม่เอาด้วยหรอก

อย่างไรก็ตาม งานเลี้ยงของ pivoine ได้มาถึง ผมกับมาซายะไปร่วมด้วย และได้เห็นคิโชวอิน เรย์กะเคียงคู่มากับท่านพี่ของเธอ สองคนนั้นไปสั่นกระดิ่งด้วยกันดูชื่นมื่น มีคนพูดว่าเหมือนคู่รักบ่าวสาวทำเอามาซายะมองตาลุกด้วยความอิจฉา พึมพำว่าอยากสั่นกระดิ่งกับยูริเอะด้วย

ท่าทีของเธอตอนอยู่ในสโมสรและตอนอยู่กับพี่ชายนั้นเหมือนคนละคนกัน คิโชวอิน เรย์กะดูสนุกสนานอย่างที่ไม่เคยเป็น ปกติเธอมักจะยิ้มน้อยๆและมีท่าทีเยือกเย็นเป็นกุลสตรี แต่เธอชักชวนพี่ชายไปเต้นรำกลางฟลอร์ด้วยสีหน้าสนุกสนาน ผมเพิ่งสังเกตว่าคิโชวอิน เรย์กะมีลักยิ้มอยู่บนแก้ม เวลายิ้มกว้างก็ดูสดใสทำให้ผมเริ่มคิดว่ายัยนี่ก็น่ารักดีเหมือนกัน

พอเต้นจบ เธอหันมาเห็นพวกเราพอดีก็ตัวแข็งทื่อเหมือนถูกสาป แล้วก็สะบัดหน้าหนีไปด้วยท่าทางเมินกันสุดๆ แต่ท่าเดินเธอตลกมากจนผมหลุดขำออกมา มาซายะที่เอาแต่จดจ่ออยู่แต่กับยูริเอะไม่ได้สังเกตอะไรเรื่องนี้

วันแล้ววันเล่าผ่านไป เราก็ยังนั่งกันคนละฟากในห้องสโมสร จนกระทั่งมาซายะไปตะโกนใส่หน้าเธอ คุณคิโชวอินที่กลัวจนลนลานหลุดปากพูดเรื่องไอระกับยูริเอะออกมา มาซายะหูผึ่งทันที เกี่ยวกับยูริเอะเขาก็จะเป็นแบบนี้เสมอนั่นล่ะ

เราสามคนนั่งวางแผนง้องอนยูริเอะด้วยกันในห้องสโมสร เห็นคุณคิโชวอินดูกลัวๆมาซายะที่ทำหน้ายักษ์ใส่ก็เลยปรามๆไว้บ้าง แต่พอบอกว่าคุณคิโชวอินจะได้รับคำขอบคุณจากมาซายะที่หลงใหล คุณคิโชวอินเปลี่ยนสีหน้าทันที

"ก็ไม่ได้ปลื้มอะไรหรอกนะคะ"

คุณคิโชวอินดูจะเซ็งๆไม่น้อย พอบอกว่าเห็นชอบมองมาซายะบ่อยๆเธอก็ยิ่งทำสีหน้าเหม็นเบื่อออกมา แล้วก็เอาหน้ายิ้มแย้มของคุณหนูมากลบไว้อย่างรวดเร็ว พอหลุดพ้นจากสายตามาซายะมาได้ก็ทำเหมือนโล่งใจมากเสียอย่างนั้น สีหน้าพวกนั้นอยู่ในสายตาของผมหมดทุกอย่าง ไม่เข้าใจเลย หรือนี่จะเป็นการเรียกร้องความสนใจจากพวกเรากันนะ

เรื่องที่ถูกใช้ให้ไปสืบ คุณคิโชวอินก็ทำมาอย่างเรียบร้อย แล้วก็ให้คำแนะนำดีๆกับมาซายะไปด้วย แต่พอถูกชวนไปซื้อของด้วยกัน เธอกลับปฎิเสธแล้วหายไปจากชีวิตของพวกเราเลย

งานกีฬาสีใกล้เข้ามา ดูเหมือนว่าคุณคิโชวอินจะถูกขอร้องให้เป็นกรรมการช่วยงานด้วย ทั้งที่จะปฎิเสธไปก็ได้ แต่ก็ยอมทำ ผมชักอยากรู้ว่าจริงๆแล้วยัยนี่เป็นคนยังไงนะก็เลยยอมรับคำขอร้องให้เป็นกรรมการด้วยกัน อย่างน้อยก็ขอลองตรวจสอบดูสักหน่อย

ผู้หญิงก็มารุมล้อมผมเช่นเคย แต่คุณคิโชวอินกลับไม่ชายตาแลมาทางนี้สักนิด หอบเอาเอกสารตั้งเบ้อเริ่มไปจัดการคนเดียวจนหมดสิ้น แม้จะถูกโยนงานให้ก็ไม่ปริปากบ่น และมีคนมารายงานเรื่องปัญหาเรื่องงานให้กรรมการอย่างเราช่วยเคลียร์ คราวแรกผมก็ว่าจะไปเอง พอละสายตาไปแค่หน่อยเดียว คุณคิโชวอินก็หายไปแล้ว

ห้องที่มีปัญหาคือห้องของคาซึรางิ ผมคิดว่าคุณคิโชวอินไม่น่าจะไหวก็เลยลุกตามออกไปด้วย และก็เป็นไปตามคาด ยังดีที่ทุกคนฟังผม และพอช่วยแก้ปัญหาได้ เธอกลับเหน็บแนมเล็กน้อยเรื่องสาวๆที่รุมล้อมผม ไม่สงสัยเลยว่าทำไมคุณคิโชวอินถึงโกรธเพราะพวกนั้นก็ทิ้งปัญหาไว้ให้ตามแก้เยอะแยะไปหมด แต่พอบอกว่าจะช่วย กลับถูกปฎิเสธเสียอย่างนั้น ดูท่าจะไม่ได้เรียกร้องความสนใจด้วยสิ

ต่อมา เราไปทัศนศึกษากันทั้งชั้นปีที่นารา ได้ยินจากหัวหน้าห้องของมาซายะว่าคุณคิโชวอินช่วยปรามเด็กผู้หญิงที่วุ่นวาย พวกนั้นดูสงบเสงี่ยมกว่าเดิมหลังจากที่คุณคิโชวอินพูดไป ทำเอาผมทึ่งเล็กน้อย แต่กำลังตั้งใจมองเธออย่างพิจารณา ก็เห็นคุณคิโชวอินถูกกวางรุมล้อมแย่งเอาแครกเกอร์ในมือ เพื่อนผู้หญิงของเธอกรี๊ดกร๊าดและแตกฮือไปคนละทาง

และคุณคิโชวอินผู้สง่างาม หัวหน้าของเหล่าเด็กผู้หญิงคนนั้นก็ถูกกวางเตะและขวิดจนหมดสภาพ ต้องลุกขึ้นมายืนแบบทุลักทุเลนั้นทำเอามาซายะกดถ่ายรูปไว้เลย ผมเองก็ถ่ายเก็บไว้ด้วย มันตลกมากจริงๆกับใบหน้าเหวอๆของเธอที่ไม่ได้เห็นบ่อยนัก

คุณคิโชวอินตอนอยู่คนเดียวมักจะมีสีหน้าหลากหลาย บางทีก็เหมือนคิดอะไรอยู่คนเดียวแล้วหลุดขำออกมา บางทีก็บ่นอะไรพึมพำ ดูตลกและก็น่าสนใจไปพร้อมๆกัน พอรู้ตัวอีกที ผมก็คอยแต่จะมองหาคุณคิโชวอินอยู่เรื่อย

และเพราะมองแต่คุณคิโชวอิน ผมก็ได้รู้ว่าเธอมองไปยังประธานนักเรียนของม.ต้นบ่อยๆ เดาความรู้สึกเธอได้ไม่ยากเลยเพราะมันแสดงออกมาหมด คุณคิโชวอินที่ตกอยู่ในห้วงรักให้ความรู้สึกแปลกใหม่พอสมควร ตกลงไม่ได้คิดอะไรกับมาซายะหรือผมจริงๆสินะ

แต่พอคิดแบบนั้นขึ้นมาก็รู้สึกแปลกๆ ยิ่งเห็นเธอทำท่ามีความสุขทุกครั้งที่เข้าใกล้โทโมเอะ เซ็นจุคนนั้นก็ยิ่งหงุดหงิดจนไม่อยากมอง ลงท้ายผมก็หลบหน้าเธออย่างที่เธอชอบทำกับพวกผมบ้าง

ไม่ได้ผลแฮะ เธอไม่ได้รู้สึกอะไรเลย ไม่ได้สนใจด้วยซ้ำ

โทษทัณฑ์จากการที่เธอไปแอบชอบผู้ชายคนนั้นคือผลคะแนนที่ตกลงมาอย่างรวดเร็ว ไม่มีชื่อติดบอร์ดตรงไหนเลย

เป็นไปตามคาด คุณคิโชวอินที่หลงระเริงในความรักถูกอาจารย์เรียกพบและให้เรียนเสริมตอนฤดูร้อน ตอนที่เดินสวนกันผมก็ได้เห็นสีหน้าเหมือนจะร้องไห้ของเธอ แต่ผมไม่สงสารหรอกนะ นี่คือสิ่งที่ต้องชดใช้ให้กับความรู้สึกหงุดหงิดของผม

ดูท่าคุณคิโชวอินจะไม่ได้รับบทเรียนอะไรจากความรักครั้งนี้เลย เธอก็ยังวนเวียนไปหาเจ้าโทโมเอะอยู่เรื่อย คอยเชียร์อย่างออกนอกหน้าในกีฬาขี่ม้าส่งเมือง แต่อยู่ๆวันหนึ่ง เธอก็เลิกทำตัวแบบนั้นไป

คงจะไปรู้ว่าโทโมเอะคนนั้นมีแฟนอยู่แล้วล่ะสิ

การที่คุณคิโชวอินอกหัก ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกโล่งใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น คุณคิโชวอินดูท่าทางจะทำใจได้รวดเร็วพอสมควร เพราะไม่ได้ฟูมฟายร้องไห้อะไร แถมยังสนิทกับแฟนของโทโมเอะมากขึ้นกว่าเดิมด้วย ช่างแปลกดีจริงๆ

พอเข้าชั้นม.2 ผมก็ได้เปลี่ยนห้องไปอยู่ห้องเดียวกับเธอ คุณคิโชวอินดูท่าทางไม่ชอบเลยที่ต้องมาอยู่ในห้องอันเต็มไปด้วยเสียงรบกวนอย่างนี้ นักเรียนหญิงในห้องก็วุ่นวายอยากอยู่กลุ่มเดียวกับผม ทั้งผมและคุณคิโชวอินก็เลยหลบหนีไปอยู่ที่สโมสรกันซะเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็ยังเป็นการนั่งกันห่างๆเหมือนเดิม ไม่ได้คุยอะไรกัน

วันหนึ่งที่ไอระกำลังคุยกับคุณคิโชวอิน ผมก็สบโอกาสที่จะเข้าไปคุยด้วย ทักทายไอระ และคุยกับคุณคิโชวอิน สองคนนี้กำลังคุยกันเรื่องของผมและสาวๆที่รุมล้อมอยู่พอดี พอไอระแซวเรื่องนี้ ผมก็เลยพูดขึ้นว่าให้ช่วยจัดการพวกผู้หญิงหน่อย แต่คุณคิโชวอินปฎิเสธพร้อมกับรอยยิ้ม

ทีตอนเตือนสาวๆในเรียวกังเรื่องมาซายะก็ยังทำได้เลยนี่นา แต่พอเป็นเรื่องของผมนี่ทำไม่ได้งั้นเหรอ

ก็ได้ งั้นก็จงวุ่นวายเพราะเรื่องของมาซายะไปเถอะนะ

ผมเลยยกเรื่องลูกพี่ลูกน้องของเธอที่มาสร้างความรำคาญใจให้กับพวกเราขึ้นมาแทน คุณคิโชวอินทำตาโตอย่างตกใจ เป็นไปตามคาดที่เธอจะเที่ยวไปก้มหัวขอโทษคนอื่นจากเรื่องที่ลูกพี่ลูกน้องของเธอก่อแบบไม่หยุดหย่อน ผมมองดูเธอดิ้นรนอยู่เงียบๆ รู้สึกสนุกที่ทำให้ชีวิตเธอปั่นป่วน นี่ก็เป็นการเอาคืนอีกอย่างหนึ่งเหมือนกัน

หลายวันต่อมา เธอก็เข้ามาก้มศีรษะขอโทษมาซายะต่อหน้าผู้คนจำนวนมากในสโมสร มาซายะไม่ได้โกรธอะไร คุณคิโชวอินก็ดูโล่งใจขึ้นมา แต่ปัญหาก็ยังตามเธอมาอีกเมื่อลูกพี่ลูกน้องมารออยู่ตรงหน้าประตูทางเข้าสโมสร คุณคิโชวอินเดินออกไปจัดการกับปัญหาทันที และผมก็ลุกตามเธอไปด้วยเหมือนอย่างตอนนั้น

ความสามารถของเธอใช้ได้แค่กับพวกเด็กหัวอ่อนว่านอนสอนง่าย แต่กับพวกดื้อด้านไม่ฟังใคร คุณคิโชวอินน่ะไม่ไหวหรอก

ได้ผมช่วยพูด ลูกพี่ลูกน้องของเธอก็ยอมรามือไปจากเรื่องนี้ง่ายๆ คุณคิโชวอินก็ดูโล่งใจขึ้นมาตอนที่ขอบคุณผม แต่คิดเหรอว่าแค่คำขอบคุณจะสามารถตอบแทนกับเรื่องที่ผมช่วยเธอได้ คิดง่ายเกินไปรึเปล่า

พอบอกว่าเธอติดหนี้บุญคุณผม และซักวันจะเอาคืน คุณคิโชวอินก็ทำหน้าเหวอไปเลย ผมต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่ และคิดด้วยว่าจะให้เธอชดใช้ด้วยอะไรดี ก็ประจวบเหมาะกับที่คุณคิโชวอินตกไปอยู่ห้องเดียวกับมาซายะเมื่อเลื่อนขึ้นชั้น ม.3 จนได้

นี่ไง เรื่องที่จะทำให้คุณคิโชวอินวุ่นวาย

ผมไปเชื้อเชิญเธอมาจากกลุ่มของสาวๆ คุณคิโชวอินที่มีรอยยิ้มสบายๆเดินมาด้วยกัน แต่ดวงตากลับฉายแววว่าไม่อยากไปแบบเด่นชัด

ผมบอกให้เธอเป็นกรรมการห้องของมาซายะ พอเธอตั้งท่าจะขัดขืน ผมก็เอาบุญคุณมาอ้าง คุณคิโชวอินอ้าปากพะงาบๆอยู่ครู่หนึ่งก็ยอมตกลงด้วยท่าทีโศกสลด ทำหน้าแบบนี้ก็ดูตลกอีกแล้ว ผมหัวเราะอยู่ในใจแต่ก็ยิ้มให้คุณคิโชวอินแบบนุ่มนวล

ไม่นานเกินรอเลย ที่เธอจะมีปัญหากับคุณซึรุฮานะที่คอยมากรี๊ดกร๊าดมาซายะในห้องเรียนจนสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น แต่ผมคาดการณ์ผิดไปหน่อยในเรื่องที่คุณคิโชวอินเวลาโมโหจนปรอทแตกจะสามารถทำอะไรได้บ้าง

หลังจากจัดการคุณซึรุฮานะ เธอบุกมาที่ห้องสโมสรเหมือนพายุพัด ด่ามาซายะฉอดๆทั้งที่ปกติจะหลบเลี่ยงไม่ยอมพูดด้วย พอผมช่วยไกล่เกลี่ยให้ทั้งคู่ใจเย็นลง เธอก็หันขวับมาจัดการผมเป็นรายต่อไป และกลับออกไปจากห้องสโมสรด้วยความโกรธที่ไม่ลดลงเลย

ผมกับมาซายะมาปรึกษากัน ได้ข้อสรุปที่ว่าเราสมควรไปขอโทษคุณคิโชวอินด้วยกันทั้งคู่ คุณคิโชวอินดูตกใจมากที่ถูกมาซายะเขกหัว แต่พอผมเสนอให้เธอต่อยผมทีหนึ่งเป็นการเอาคืนที่ทำให้เธอเดือดร้อน คุณคิโชวอินมีท่าทีลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

ดวงตาเธอวาววับเมื่อได้ยินว่าผมจะไม่ถือโทษโกรธเคืองหรือยกเรื่องนี้มาคิดบัญชีทีหลัง คงกะเอาคืนเต็มที่เลยสินะ ผมหลับตา ยื่นหน้าไปให้เธอต่อย หมัดของผู้หญิงคงไม่แรงอะไรนักหนาหรอก

เกินคาดอีกครั้งเมื่อคุณคิโชวอินต่อยผมเข้าที่ท้อง ถึงจะไม่ได้แรงมากมายแต่เมื่อต่อยถูกจุดก็เล่นเอาจุกไปเหมือนกัน

คุณคิโชวอินมีสีหน้าสบายใจ และพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวานเป็นการเยาะเย้ย จากนั้นก็เดินตัวปลิวกลับห้องไปไม่หันมาดูดำดูดี

ผมได้แต่คิดในใจว่าไม่ควรไปทำให้เธอโกรธอีกเป็นครั้งที่สอง

>>859-861 มึง มึงเก็บทุกรายละเอียดเลย มึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
มันดีมาก ดีมาก ดีมากๆ ดีโคตร ดีต่อใจโคตรๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
โอ้ยกูไม่ไหวแล้ว จะขาดใจตาย ชอบประโยคนี้มาก >> ก็ได้ งั้นก็จงวุ่นวายเพราะเรื่องของมาซายะไปเถอะนะ โอ้ยยยย ตายแล้ววว ตายยย
พิมพ์ไม่เป็นเลยพออ่านจบ มันดีมากเลยมึงงง มึงงงงง แย้กๆๆๆๆๆๆๆ เอ็นโจหึงโคตรร้าย แต่ดูเหมือนอารมณ์หึงของท่านจอมมารจะส่งไปไม่ถึงเลย...
ฮืออ ตายแล้วจ้า ตายแล้ว มีความสุขมากค่า ฮือออออออ

>>862 ดีใจที่มึงชอบนะ ฮรืออออออ กูแดกกาวไปหมดโรงงานแล้วสำหรับการพิมพ์ฟิคอันมโนนี้ จริงๆแม่งยังไม่จบ แต่กูกำลังจะไปนอนแล้วเลยได้แค่นี้ ใครอยากต่อก็ต่อได้นะมึงงงงงงง กูก็อยากอ่านมุมมองมโนคนอื่นเช่นกัลลลลลลลลล

>>859-861 โอ๊ยยยยยย ตายยยยยๆๆๆๆ นี่ละที่กูต้องการ กรี๊ดดดดดดด ตอนเรื่องรุ่นพี่โทโมเอะนี่ โอ๊ยยยยย ฟหกดเเ่่าสววงสสา หึงละๆ กรี๊ดดดดด โคตรฟินนนนนนน กูรักมึงงงงงงงง

>>859-861 กุรักมึงงงง จูบหน่อยๆๆ แม่วเอ้ยกุดูบ้องไปยันอวกาศเลยสัส ฟินมากกุชอบชิบหาย มีความเอ็นโจสัสๆ ชั่วร้ายตั้งแต่เด็กสมกับเป็นจอมมาร แม่งเอ้ย โครตสโตรกเกอร์แห่งปี เอาโล่ไปเลยเอ็นโจซามะ ขี้หึงร้ายกาจมาก แม่งถ้าคบกันจริงๆก็สงสารเรย์กะ นี่มันคสพ.เหยื่อกับผู้ล่าชัดๆ

>>859-861 มึงงงง ดีงามชห กุชอบบ และกุฟินมากก ทำงานง่วงๆนี่ตื่นเลย
นี่แหละท่านเอ็นโจ ชอบตอนรุ่นพี่โทโมเอะ ที่บอกลองเมินเขาแต่ท่านเรย์กะไม่สนใจมากๆ กุหลุดขำเลยมึง 55555555555555555

>>859-861 โอ้ยยยยยยยยยยยยย แม่งตรงใจกูมากมึง อ่านแล้วก๊าวใจสัดๆ เอ็นโจของกูววววว หึงแรงหึงแบบไม่รู้ตัว อยากแกล้งสาวที่ตัวเองชอบ แอบสนใจเขา มองแต่เขา เขาไม่สนใจก็โกรธเขา นี่มันคือเอ็นโจแบบที่กูมโนไว้เลย อ๊ากกกก ใครก็ได้มาต่อบ้องกาวตะลุยอวกาศที โฮกกกกกก 'แต่ผมไม่สงสารหรอกนะ'<<<หึงงงง 'จงวุ่นวายเรื่องมาซายะไปเถอะนะ'<<<น้อยอกน้อยใจเลยพาล แม่งงงตั้ลล้ากกกก
>>854 แต่งเลยมึงงง

>>861 เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก เอาอีก โฮ้ยยย กุกำลังตายยย กำลังตายยยยย

>>859-861 มึงงงงงงงงกูขอเกาะไปทัวร์อวกาศด้วยยยยย ฮือออออออ เอาอีกๆๆๆๆ กูชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกก กูรักมึงนะมาจุ๊บที ฮือออออออ แม่งงงงงโคตรน่ารักเลยยยยยย กูอ่านไปเขินไปโฮ้ยยบย กูช๊อบบบบบบบบบบบบ

>>859-861 อ๊ากกกกกกกกกกกกก ดีโคตรรรร ทำไมท่านเอ็นโจเป็นคนแบบเน้ ชอบนะคะะะ กราบมึง กอดมึง จะรอมึงมาต่อนะ แอร้ยยยยย

>>859-861 ตอนกูอ่านกูยิ้มไม่หุบเลยมึงงงง โอ๊ยยยย แต่งต่อๆ

อ่านฟิคของพวกมึงแล้วกูยิ้มไม่หุบเลยไอ้เหี้ย

>>859-861 ฟินนนนนนนนนน โอ๊ยแรงจ้ำไม้พายพุ่งระดับสิบข่าาาาาาาาา เรือแล่นหนักมากกกก ไม่ไหวแล้วข่าาาาา

ต่อจาก >>859-861 ไปตะลุยอวกาศกันต่อ //ซู้ด อาา

ดูท่าทางคาซึรางิจะจับได้ว่าผมชอบมองคุณคิโชวอินเป็นประจำ คาซึรางิผู้แสนจะเป็นรุ่นน้องที่เคารพนับถือผมและมาซายะเป็นอย่างมากถึงขั้นเทิดทูนเป็นไอดอลก็ถึงขั้นบุกไปหาเรื่องคุณคิโชวอินถึงที่ พูดใส่หน้าว่าคุณคิโชวอินน่ะไม่คู่ควรกับผมแม้แต่น้อย

คาซึรางิ ปากมากเกินไปแล้วนะ

ผมยังไม่ได้ลงโทษคาซึรางิเรื่องนี้ คุณคิโชวอินก็ชิงตัดหน้าไปเสียก่อน คาซึรางิมาโอดโอยฟ้องผมเสียยกใหญ่ที่ถูกเตะหน้าแข้งมา และยังบอกว่าคุณคิโชวอินนั้นเข้าใจผิดว่าคาซึรางิกับผมรักกันอยู่ในเชิงชู้สาวคู่รัก ผมทั้งฉุนทั้งขำ แต่ก็ตักเตือนคาซึรางิไม่ให้พูดเรื่องนี้อีก

ตั้งแต่ขึ้นม.4มา คุณคิโชวอินกับผมไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่เพราะเราเรียนคนละห้อง พอได้สวนกันตรงทางเดินก็อดที่จะแซวเรื่องคาซึรางิไม่ได้ คุณคิโชวอินพูดว่าไม่รู้เรื่องนี้ด้วยสีหน้ายิ้มแย้มที่ไม่อาจหลอกใครได้ว่าซื่อบริสุทธิ์ ผมรู้ว่าผู้หญิงที่เจ้าคิดเจ้าแค้นอย่างเธอคงมีแผนไปจัดการความปากมากขี้ฟ้องของคาซึรางิด้วยตัวเองในภายหลังแน่นอน ผมก็เลยปล่อยให้เธอจัดการ ตัวเองมองดูอยู่ห่างๆ สมควรโดนแล้วล่ะคาซึรางิ

เรื่องของคุณคิโชวอินนั้นลอยมาเข้าหูให้ได้ยินอยู่เป็นประจำ ทั้งโดยตั้งใจและโดยไม่ตั้งใจ วันก่อนก็พูดถึงเรื่องเข้าชมรมกีฬากับเหล่ารุ่นพี่ pivoine อย่างตั้งอกตั้งใจ ผมกับมาซายะหันไปมองเธอทันที

เป็นที่รู้กันว่าคุณคิโชวอินมีสมรรถภาพทางร่างกายย่ำแย่ขนาดไหน และชมรมกีฬาของซุยรันก็ดุเดือดบ้าพลังกันไม่น้อย ขณะที่คิดว่าเธอน่ะเอาจริงเหรอ คุณคิโชวอินก็พูดออกมาด้วยตัวเองว่าไม่ไหว มาซายะกับผมถึงกับหลุดขำพรืดออกมากันเลยทีเดียว

คุณคิโชวอิน คุณนี่ตลกดีจริงๆ มาซายะก็คงคิดแบบเดียวกันกับผม

คุณคิโชวอินมองพวกผมแบบขุ่นเคืองหน่อยๆแล้วหันไปคุยกับรุ่นพี่ต่อ จากนั้นผมก็ได้ยินว่าเธอไปหาชมรมสายศิลป์แทน แต่ดูเหมือนไม่มีใครอยากต้อนรับเธอเข้าชมรมสักคน ลงท้ายก็ไปจบที่ชมรมงานฝีมือ นั่งเย็บปักถักร้อยที่ดูสมเป็นกุลสตรี

ผลจากการเข้าชมรมของเธอก็ได้เลื่องลือกันไปทั่วสังคมชั้นสูง ในรูปแบบการคุยโม้ของท่านประธานคิโชวอินที่บอกว่าลูกสาวถักตุ๊กตาให้พ่อ และยังมีผลิตภัณฑ์งานฝีมืออื่นๆอีกมากมายที่ได้รับและขนมอบฝีมือเธอเอง พอมาซายะแซวเธอเรื่องฟาเธอร์ค่อน คุณคิโชวอินก็ดูโกรธขึ้นมา เหมือนแมวที่กำลังพองขนใส่ศัตรูเลย ก็ดูน่ารักไปอีกแบบ

ปกติเวลาอยู่ในสโมสร คุณคิโชวอินจะเพลิดเพลินไปกับของหวานเลิศรสแบบเดียวกับมาซายะ แต่วันนี้เธอปฎิเสธของหวานที่เหล่ารุ่นพี่ทั้งหลายที่เพียรพยายามเสนอ เอาแต่นั่งจิบชาไม่มองไปทางอื่น ผู้หญิงจะงดของหวานก็ต่อเมื่อตัวเองกำลังไดเอทเท่านั้นล่ะ

การที่คนรักการกินอย่างคุณคิโชวอินต้องตัดใจจากขนมหวานนั้นคงทรมานมาก ผมก็เลยเดินไปให้กำลังใจเธอสักหน่อย แต่ถูกมองว่ามาเยาะเย้ยกันเสียอย่างนั้น มองโลกในแง่ร้ายจังเลยนะ คุณคิโชวอิน

ดูท่าทางเธอคงไม่เคยมองผมในแง่ดีเลยสักครั้งเดียว รู้สึกเจ็บอยู่เหมือนกันแฮะ

มาดามคาบุรากิชอบจัดงานเลี้ยงสังสรรค์อยู่เป็นทุนเดิมแล้ว พอได้พบกับคุณคิโชวอินในกิจกรรมที่เธอคิดค้นขึ้นมาซักโปรเจค และก็ดูเหมือนจะถูกตาต้องใจคุณคิโชวอินเป็นอย่างยิ่ง ถึงขนาดออกปากชวนด้วยตัวเองและส่งการ์ดเชิญไปถึงที่บ้านเป็นการปิดทางหนี ห้ามปฏิเสธเด็ดขาด

พอผมก็ได้รู้ว่ากิจกรรมที่เธอไปเข้าร่วมมันคืออะไรจากปากมาซายะก็ต้องกลั้นหัวเราะแทบแย่ มาซายะที่ฉีกหน้าเธอกลางวงน้ำชาไม่ได้ใส่ใจกับท่าทีโกรธเคืองของคุณคิโชวอิน เอาแต่หยิบชอคโกแลตใส่ปาก ถึงคุณแม่ของมาซายะพยายามที่จะช่วยกู้หน้าของคุณคิโชวอินบ้าง แต่ก็ไม่ค่อยสำเร็จนัก

ลงท้ายคุณคิโชวอินก็ดูปลงๆ เล่าเรื่องคอร์สอดอาหารที่เธอไปเข้าร่วมมาว่าได้ผลอย่างไรให้กับทุกคนในวงน้ำชา เรื่องเล่าของเธอทำเอาผมต้องกลั้นหัวเราะจนไหล่สั่นไปหมด ลงท้ายก็ได้แต่ขำแบบไม่ออกเสียงเพราะทนไม่ไหว

คุณคิโชวอินเป็นคนสนุกสนานจริงๆ อยู่ใกล้ๆก็ไม่เคยรู้สึกเบื่อเลย
.
.
.
งานเลี้ยงของ pivoine ทีไร ก็หาตัวคุณคิโชวอินได้ไม่ยาก เพราะเธอมักจะไปป้วนเปี้ยนในที่ที่เคยไปกับพี่ชายเธอเสมออย่างเช่นซุ้มกุหลาบที่มีระฆังนั่นไง สีหน้าเธอดูมีความสุขตอนที่จ้องมองระฆังนั้น คงจะคิดถึงความหลังที่ได้ทำร่วมกับท่านพี่ของเธออยู่ล่ะสิท่า

มีเด็กประถมมาป้วนเปี้ยนแล้วระฆัง เธอก็เลยบอกให้เด็กสองคนนั้นลองสั่นระฆังดู ท่าทีหัวเราะอย่างสนุกสนานกับพวกเด็กๆพลอยทำให้ผมยิ้มตามไปด้วย เป็นรอยยิ้มสดใสที่ไม่เคยมอบให้ผมเลยสักครั้งเดียวเลย ให้ตายสิ

คิดว่าคงพอจะพูดคุยดีๆกับเธอได้สักครั้ง เธอก็ดันทำสีหน้าหวาดระแวงออกมา เห็นแล้วชักอยากแกล้งก็เลยบอกไปว่าคุณแม่ของมาซายะอยากเชิญไปรับประทานมื้อค่ำด้วย ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงดีใจไปนานแล้ว แต่คุณคิโชวอินกลับทำหน้าแปลกๆ ที่แน่ๆคงไม่ใช่สีหน้าพึงพอใจ

ผมรู้สึกดีใจขึ้นมานิดหน่อยกับสีหน้าแบบนั้นของเธอ

คุณคิโชวอินรีบชิ่งไปทันทีหลังจากที่บอกเรื่องนั้น ถึงเวลาจวนตัวก็ชอบหนีอยู่เรื่อย นิสัยเหมือนแมวไม่มีผิด

หลังจากได้คุยกันก็อดคิดขึ้นมาไม่ได้ว่าคุณคิโชวอินจะมองผมในแง่ดีขึ้นมาได้บ้างรึเปล่า พอเห็นเธอจับคู่ซ้อมวิ่งแข่งสามขากับเพื่อนในงานกีฬาสีที่สนามในโรงเรียน เร็วกว่าความคิดตัวเอง ผมก็วิ่งแซงหน้ามาซายะในการฝึกซ้อมไปจนได้ แต่รู้สึกจะตัดสินใจพลาดอีกแล้ว

มาซายะเป็นพวกชอบเอาชนะ และจะทุ่มสุดตัวด้วย พอแพ้ก็ลากผมกลับไปวิ่งอีกรอบแบบไม่ให้พักจนกว่าตัวเองจะชนะ แน่นอนว่าคุณคิโชวอินไม่ได้สนใจซักแอะ ความพยายามนี้ช่างสูญเปล่าจริงๆ

แต่อะไรก็ไม่น่าสนใจเท่ากับได้เห็นรายชื่อคนแข่งวิ่งแฟนซีของปีนี้ด้วย ห้องคุณคิโชวอินส่งคุณคิโชวอินมาลงสนาม เห็นว่าเป็นธีมซินเดอเรล่า พวกเด็กผู้ชายที่รู้ข่าวก็คล้ายๆกับจะรอดูคุณคิโชวอินแต่งองค์ทรงเครื่องเป็นเจ้าหญิงเต็มตัว ไม่ใช่แค่ทรงผมอย่างเดียว

และถึงวันจริง คุณคิโชวอินก็ปรากฎกายในวันพีชคาดผมรูปหูหนู ส่วนซินเดอเรล่าคืออิวามุโระจากชมรมยูโด

จากเจ้าหญิงกลายเป็นหนู คนรอบๆตัวผมแข็งทื่อกันไปหมดและซุบซิบถึงเรื่องนี้ มาซายะเองก็ตะลึงไปเหมือนกัน แต่พอเพ่งมองดีๆก็นิ่วหน้า "ยัยนั่นแต่งชุดไม่ครบนี่นา จมูกก็ไม่ใส่ เป็นหนูแต่ไม่ติดจมูกด้วยนี่บ้ารึเปล่า"

มาซายะ คนที่บ้าน่ะมันนายมากกว่านะ

ตอนบ่ายเป็นแข่งขี่ม้าส่งเมือง คุณคิโชวอินเชียร์โทโมเอะอย่างออกนอกหน้า ผมเห็นเธอกระโดดโลดเต้นจนตัวลอย ดีใจที่โทโมเอะชนะ รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอีกแล้ว ตอนผมชนะเธอไม่เห็นสนใจเลยสักนิด

โทโมเอะหว่านเสน่ห์ให้คุณคิโชวอินหลังการแข่งขี่ม้าส่งเมืองก็เกิดเป็นข่าวลือขึ้นมาทั่วโรงเรียน แต่ผมคิดว่าหมอนั่นคงทำไปเพื่อปิดบังเรื่องแฟนตัวจริงที่เป็น pivoine มากกว่า การที่โทโมเอะเป็นข่าวกับสาวๆไปทั่วก็ทำให้ไม่มีใครระแคะระคายเรื่องนี้ด้วยสิ

ถัดมาจากการเป็นหนู ก็มาเป็นแกะ คุณคิโชวอินในชุดพ่อบ้านนั้นขายดีพอสมควร มีคนไปเยือนคาเฟ่ที่ห้องของเธอจัดขึ้นเยอะมาก แต่นอกจากเพื่อนๆที่สนิทหรือรู้จักเธอแล้ว แทบไม่มีใครกล้าเรียกใช้งานเธอสักคน

พอเล่าเรื่องนี้ให้ไอระกับยูริเอะฟัง สองคนนั้นก็นึกสนุกอยากกลับมาเที่ยวงานโรงเรียนอีกครั้ง มาซายะดูดีใจมากที่จะได้เที่ยวกับยูริเอะ แต่ยูริเอะก็ดันหนีบคุณไมฮามะมาขัดคอด้วย ทำเอามาซายะอารมณ์เสียไปเลยล่ะ

คุณคิโชวอินในชุดพ่อบ้านแกะปรากฎกายพอจะทำให้มาซายะลืมความหงุดหงิดไปได้บ้าง แต่เจอหน้าก็ทักเรื่องจมูกนี่ ในหัวนายมีแต่เรื่องแบบนี้รึไงเนี่ย
แต่ก็อาจจะดีก็ได้ที่มีผู้หญิงมาเบนความสนใจของมาซายะจากยูริเอะไปได้บ้าง

คุณไมฮามะเริ่มเหน็บแนมคุณคิโชวอิน เธอน่ะอิจฉาคุณคิโชวอินจะแย่อยู่แล้ว งานเลี้ยงน้ำชาคราวก่อนก็โดนก็แย่งความสนใจจากทุกคนไปจนหมด มาคราวนี้เป็นมาซายะที่เธอหลงรัก ไม่มีทางที่เธอจะยอม คุณคิโชวอินก็ไม่ได้พูดตอบโต้อะไร อาจจะเพราะอยู่ในฐานะคนทำงานให้บริการก็ได้ แต่ผมไม่ปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปหรอกนะ

ผมตอกกลับคุณไมฮามะนิ่มๆ ทำเอาเธอหน้าเจื่อนไปเลย คิดว่าระดับไมฮามะ คุณคิโชวอินคงจัดการเองได้ไม่ต้องให้ผมช่วย แต่ผมก็เผลอตัวไปอีกแล้ว เธอคงไม่ได้นึกขอบคุณผมสักคำหรอก ผมรู้ดี

คุณไมฮามะไปกระเง้ากระงอดใส่มาซายะ แต่มาซายะกลับมองยูริเอะด้วยสายตาเครียดๆ ผมมองเจตนาของยูริเอะออกมาตั้งนานแล้ว และคิดว่าคงถึงจุดแตกหักเร็วๆนี้ และจุดแตกหักที่ว่านั่นก็มาถึง

มาซายะแทบเสียผู้เสียคนไปเลย โรงเรียนก็ไม่ไป เอาแต่ออกเดินทางไปสถานที่ฆ่าตัวตาย ลำบากผมต้องไปลากตัวกลับมา แทนที่จะได้ฉลองปีใหม่ กลับต้องมายืนดูคลื่นอันบ้าคลั่งในทะเลสีดำพร้อมกับผู้ชายอกหักที่สามารถฆ่าตัวตายได้ทุกเมื่อ แต่สถานที่ฆ่าตัวตายพวกนั้นก็ดันมีของฝากที่ระลึกประเภทขนมขายเสียอีก นี่ประชดกันหรือไงเนี่ย

ผมซื้อขนมพวกนั้นกลับมาเพราะดันคิดถึงใครบางคนที่ชอบขนมขึ้นมา คุณคิโชวอินที่หยุดปีใหม่ไป มีสีหน้าระรื่นเสียจนน่าหมั่นไส้ ไม่ได้มารู้เลยว่าผมลำบากขนาดไหน ผมก็เลยส่งของพวกนั้นให้เธอ บอกว่าเป็นค่าปิดปากที่ไม่แพร่งพรายเรื่องมาซายะทำตัวแปลกออกไป

อันที่จริงผมไม่จำเป็นต้องพูดเรื่องมาซายะกับเธอก็ได้ เพราะดูแล้วเธอก็คงไม่ได้สนใจอะไรพวกผมนัก ลองปรึกษากันดูกับไอระ เธอก็ลงความเห็นว่าคนที่จะช่วยเยียวยามาซายะได้คือคุณคิโชวอินคนเดียวเท่านั้น ผมเลยลองเสี่ยงดู

ถ้าเกิดคุณคิโชวอินกับมาซายะรักกัน ผมก็คงจะพอทำใจได้

ผมตัดสินใจผิดอีกแล้ว ที่หวังให้คุณคิโชวอินช่วยเยียวยามาซายะ เพราะนอกจากจะไม่ช่วยอะไรเลย ยังได้คำแนะนำพิลึกพิลั่นที่หาความโรแมนติคอย่างที่ไอระจินตนาการไว้ไม่เจอเลยซักแอะ เธอแนะนำให้มาซายะไปโกนหัวบวช

เชื่อเขาเลย ระดับความบ้าบอของเธอสูงยิ่งกว่าที่ผมเคยคิดไว้เสียอีก

พวกเราหมดทางเยียวยามาซายะ ก็ได้แต่ปล่อยให้เวลาช่วย ระหว่างนั้นคุณคิโชวอินก็เริงร่าหลั่นล้า ทำชอคโกแลตให้กับโทโมเอะกับแฟน และวันจบการศึกษา สองคนนั้นก็ประกาศตัวว่าคบกันอยู่ต่อหน้าผู้คนทั้งโรงเรียน คุณคิโชวอินร้องไห้อย่างซาบซึ้งและถูกกล่าวขอบคุณเสียยกใหญ่ที่ช่วยสนับสนุนความรักของสองคนนั้น มาซายะจ้องเขม็งเลยทีเดียว

ไม่รู้ไปคุยกับคุณคิโชวอินอีท่าไหน มาซายะถึงกลับมาร่าเริงได้ ถ้าจะให้เดาก็คงเข้าใจผิดว่าคุณคิโชวอินอกหักเพราะแอบรักโทโมเอะอยู่แต่โทโมเอะดันคิดเป็นน้องสาว คงเข้าไปจี้ใจดำของมาซายะอย่างรุนแรงจนเห็นเป็นเพื่อนร่วมอุดมการณ์เดียวกัน

มาซายะ นั่นมันเป็นเรื่องอดีตชาตินานมาแล้วนะ

ผมบอกมาซายะอยู่ในใจ แต่ก็ไม่ได้แก้ไขความเข้าใจผิดนั่น

มาซายะไปเอาบทกวีที่ตัวเองอ่านเมื่อตอนอกหักมาให้คุณคิโชวอิน ข่าวลือก็ยิ่งแพร่สะพัด สำหรับเธอแล้วคงเป็นเรื่องชวนหงุดหงิดมากทีเดียวที่ต้องเป็นข่าวกับคนที่ไม่ชอบหน้า แน่นอน ผมก็ไปโยนเชื้อไฟสุมเพลิงให้เธอหัวเสียเพิ่มมากขึ้นด้วย

คุณคิโชวอิน คุณน่ะควรจะลำบากซะบ้าง

ตอนปิดเทอมฤดูใบไม้ผลิ คุณคิโชวอินที่แทบไม่ไปงานสังคมที่ไหนเลยก็ปรากฎตัวขึ้นในงานเลี้ยงชมซากุระที่ตระกูลคาบุรากิจัดขึ้น หลังจากทักทายประธานคาบุรากิตามมารยาทที่ดีแล้ว คุณคิโชวอินก็ไปหลบมุมไม่ให้เป็นที่สังเกต ทีแรกผมว่าจะไปคุยกับเธอ แต่ผู้ชายคนหนึ่งก็นั่งลงข้างๆเสียก่อน

คุณคิโชวอินได้นั่งคุยกับผู้ชายคนนั้นไปสักพักก็ยิ้มออกมา เห็นท่าทีสนุกสนานในการพูดคุยแบบเดียวกับตอนโทโมเอะก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาแบบบอกไม่ถูก ขนาดคนแปลกหน้า คุณคิโชวอินก็ยังดูเปิดเผยและเป็นมิตรยิ่งกว่าผมที่รู้จักกันมาเป็นสิบปีเสียอีก

ผมไม่มองไปทางนั้นอีกเลย

เชี่ย ยาวจังว่ะ 5555555555 แล้วเสือกยังไม่จบด้วย กูทำอะไรของกูอยู่วะเนี่ย งานการไม่ทำมานั่งเขียนฟิค

>>874-877 กูรักมึง กูรักมึงมาก โอ้ยยยย อ่านไปยิ้มไป เศร้าตรงที่เรย์กะหนีเอ็นโจ ตอนเอ็นโจตัดพ้อน่าสงสารชิบ แง อิน มึงเขียนดีมากก ปวดใจหน่อยๆ ตอนเอ็นโจบอกว่าถ้าเรย์กะกับคาบุรากิลงเอยกันก็รับได้ บ้าจริง นายห้ามถอยให้มาซายะนะะ
โอ้ยกูชอบการเก็บรายละเอียดของมึงมาก ครบถ้วนกระบวนความ มุมมองเอ็นโจของมึงน่ารักมากกกชอบบบบ ฮือออ กำลังทำงานงกๆ สไลด์เจอฟิคมึงกูสร่างง่วงเลย ชอบเว้ย /ณจุดนี้กุตาย

>>874-877 โอ๊ยๆๆๆๆ กูจะตายแล้ว หัวใจจะวายตาย รู้สึกหัวใจได้รับความฟินมากเกินขีดจำกัดแล้ว โอ๊ยยยยย ความหงุดหงิดนี้ ความน้อยใจนั่น ความพยายามเรียกร้องความสนใจจากสาว(แต่เขาไม่แคร์เลย) โคตรน่ารักกกกกก โคตรดีงาม กูรักมึงมากกกกกกกกก กูจะตะลุยอวกาศกะมึงตลอดไปปปป

ฟิคฟินมากๆๆๆๆ กรี้ดดด

กุจะตะลุยอวกาสไปพร้อมกับพวกมึงทุกคน กุสาบาน รักมึงมาก มาจูบหน่อย

โม่งคนแปลคะ ไหนๆก็มีคนแต่งฟิคพาฟินขนาดนี้ ส่งเสริมแรงกายแรงใจให้พวกเราพายเรือกันอย่างคึกคัก พรุ่งนี้ขอสองตอนรวด...//โดนตบ

โม่งทั้งหลายบอกกูทีว่านี่คือมู้ไม่ใช่ที่แต่งฟิค 555555555555555555555555555555555555555555555 หยอกๆ กูพูดไปงั้นสุดท้ายกูก็กาวตามอยู่ดี 5555555555555

>>882 กูโม่งแปลนะ มีสต็อคไว้ แต่ไม่ให้เว้ยยยย 5555 เดี๋ยวกูตายห่า แต่กูปลาบปลื้มแทนฮิโยโกะซามะจริงๆ ที่โอเอซิสตอนเดียวกลายเป็นแหล่งพลังกาวสูบฉีดได้ขนาดนี้ โม่งคนแต่งมึงมาต่อน้าาาา กูก็รอเสพอยู่

ปล. พรุ่งนี้มีปล่อยของหนักอีกรอบ กูสัญญา คือมันเป็นจุดเล็กๆ แต่กูนี่แบบ*^#$*)^#*^%#%%&* ทำให้กูปฎิญานว่ากูจะพายเรือเอ็นโจตลอดไป แม้จะชนคานล่มกูก็พร้อมจะจมไปด้วยกัน ถถถถถถถ แล้วพรุ่งนี้เรามากรีดร้องไปด้วยกันนะพวกมึ๊งงงงงงง

>>884 โอ้ยยยยยยยยยย พูดงี้ทำกูอยากวาปไปตอนเช้าพรุ่งนี้เลย ถึงมีโม้เมนต์เล็กๆน้อยๆแต่พวกเราก็ยังจะกาวต่อไปได้แน่นอน 5555555 มันไม่มีอะไรมาขวางกั้นความกาวของพวกเราได้ เราจะอยู่เรือเอ็นโจเรย์กะไปตลอด!!!!

>>877 เชี่ย แก้มกูจะแตกแล้ววว เอ็นโจมึงอินคาแรคเตอร์มาก กูปลาบปลื้ม ตายๆๆๆๆ

ดีใจที่พวกมึงชอบความมโนของกูนะ อะฮิ ได้แบ่งปันความกาวนี้กูช่างปลาบปลื้มเหลือหลาย ปกติจิ้นเองมโนเอง ไม่ได้คุยกับใครเลย มามู้นี้เหมือนมีที่ปลดปล่อย >>884 โอเค กูจะรอจุดเล็กๆนั้นเพื่อเอามามโนต่อเหมียนกัลลลลลลลลลลลลล

>>874-877 มึงงง แก้มกุจะแตกแล้วว ยิ้มไม่หุบเลยมึงง
มโนมึงตรงกะกุมาก ชอบบบ กุสงสารเอ็นโจนะแต่อดขำไม่ได้ 5555555555
ถ้ามีมาให้กุอ่านอีกจะเป็นพระคุณมากเลยมึงงง ฟหฟนยารนยฟห

โอ้โห ไม่ได้โผล่มาสามวันนี่กาวกระจายเต็มมู้ น่ากลัวว่ะ55555

เนื้อเรื่องหลักแม่งถึงจะใช้ชื่อว่าเป็นแนวโชโจ แต่จริงๆก็ยังเป็นวันๆของท่านเรย์กะก็งี้แหละเหมือนเดิม เหมือนขึ้นเรือน้ำนิ่งที่ไม่รู้จะถึงขอบฝั่งหรือเปล่า มีการพัดกูไปนิดนึงบ้างแล้วก็ลอยต่องแต่งอยู่ที่เดิม

จริงๆแล้วไม้พายไม่ต้องใช้ ใช้กาวสักขวดก็พอ ..

>>890 กูว่าต้องใช้เป็นลัง

>>890 ขวดเดียวไม่พอว่ะ ต้องใช้ทั้งโรงงานเลย

โฮว ประทับใจฟิคมาก อ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบ จนต้องย้อนอ่านต้นฉบับอีกหลายที
ความฟินวนเวียนในหัวจนงานไม่เดิน(...) ขอระบายความกาวด้วยFA1ภาพ แล้วไปทำงานต่อแล้วววว
http://i.imgur.com/zZgMae4.jpg

>>893 งามมากเลยมึงงง กุชอบมากกกกมีความfirst love มีความแฟนฉัน กุตายๆๆๆ มาเก็บศพกุที ดูสายตานั่นสิ!

>>893 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดค่ะ กูกรี๊ดค่ะะะะะะะะะะะ น่ารักมากเลยมึงงงงงงงงงงง ดีต่อใจกูมากกก ฟีลรักแรกพบมาเต็มเลย ฮรือ สวยยยยยย
ตอนแรกที่กูเขียนฟิคมโนของเอ็นโจ กูก็ได้แต่ฟังเพลงเหมือนเคยซ้ำไปซ้ำมาอยู่นั่นแหล่ะ กูชอบท่อนนี้มากเลย
"ก็เพราะว่าเธอน่ารักขึ้นทุกวัน จนไม่อาจเปลี่ยนใจฉันที่มีให้เธอได้เลย ฉันก็คงต้องบอกฉันรักเธอเหมือนเคย"
จนกูต้องสกัดกาวและกัญชาออกมาแดกเพื่อความฟินของกูเอง เพลงนี้มันเพลงของเอ็นโจชัดๆ //แดกกาวรัวๆ

ตอนล่าสุดนี่มันอะไรกันคะะะะะะะ เอ็นโจซามะ โอ๊ยยยยยย กูไม่ไหวแล้ว ใครก็ได้เรียกรถพยาบาลทียยยยยย์ นี่คือการจีบใช่มั้ย จีบอยู่ใช่มั้ย ไม่งั้นไม่ทำอะไรเพื่อเขาขนาดนี้หรอก คาบุรากินายมาขัดจังหวะทำไมมมมม เพื่อนนายน่ะเขาอยากอยู่ข้างๆสาวที่แอบชอบจะแย่ ถึงจะไม่ค่อยได้คุยอะไรกัน แต่ยืนด้วยกันก็มีความสุขแล้ว เอ็นโจตอนอยู่กับเรย์กะนี่ยิ้มทั้งปากทั้งตาเลยสินะ ออร่าความสุขพวยพุ่ง

นี่มันบทของเก็นจิที่จับหิ่งห้อยมาให้ทามะคัตสึระชัดๆเลยนี่นา ทั้งหมดที่ชงเรื่องทามะคัตสึระและงานชมหิ่งห้อยนี่ก็เพื่อบรรทัดสุดท้ายของบทเลยสินะ

โอ๊ยยยยย แปลล่าสุดดด นี่มันไม่จุดเล็กๆเลยนะะะ! อะไรคือจะจับหิ่งห้อย​ให้ แล้วท้ายตอนส่งมาให้อีกจริงๆอีก ฟหกดด่าสววว กรี๊ดดดดดดด

คาบุรากินายแย่มากกก เพื่อนกำลังเข้าได้เข้าเข็ม ลากออกไปทำไมมมม ตอนแรกแอบขัดใจเอ็นโจตอนแรกน่าร้ากกกก แต่ดันทิ้งให้เรย์กะอยู่ในสมรภูมิคนเดียว

แต่ตอนจบกูก๊าวววว อะไรคือจับมาให้ ใส่กรงพร้อม ให้เป็นของขวัญด้วย สาไม่ได้ขอเลยนะคะ ยัดเยียดใ้ชัดๆแอร้ยยย จีบล่ะเซ่ จีบล่ะเซ่วววววววววววววววววว โฮกกกกกก เพื่อนชายเขาไม่ทำขนาดนี้ให้คนที่ตัวเองไม่ชอบนะคะท่านเอ็นโจวววววว กรี้ดดดดด

โม่งแฟนฟิคได้โปรดมาขยายต่อมเจตนาของหมู่เรา!!!!

//จะเก้าร้อยแล้วค่ะมึง มาประกวดตั้งชื่อตำหนักใหม่กันเถอะ

เพื่อนผู้ชายโดยมากไม่ลงทุนทำแบบนี้ให้เพื่อนผู้หญิงหรอก ถ้าคิดแค่เพื่อนอะนะ แต่ถ้าคิดไกลกว่าเพื่อนล่ะก็ไม่แน่....อะฮิๆๆๆๆ กูฟินมากเลยข่ะ ลีลาการเทคแคร์สาวของท่านเอ็นโจนี่ร้ายไม่เบาเลย

กรงไม้นี่หน้าตายังไงวะ มีรูปป่ะ ในแมวดุ้นมันก็อปโพสต์ไม่ได้ กูอยากเห็น

>>901 อ่าว ก็อบแปะไม่ได้เรอะ เพิ่งรู้ โทดๆ ก็อบตัวนี้ 虫籠 ไปเสิร์ชดูก็ได้ เหมือนกรงนกอะแหละ ตาถี่ๆ กว่าหน่อย น่ารักน่าเอ็นดูเชียว

>>902 อาาา ขอบคุณมาก กูเห็นละ น่ารักมากเลย

โห ตอนใหม่กาวๆฟุ้งๆลอยมาเลย อ่านแล้วต้องเปิดกลับไปอ่านหน้าหลักเลยว่าเข้าถูกเรื่องไหม เอ็นโจน่ารักว่ะ5555 มีจับมาให้จริงๆด้วย

>>894 แต่ แต่แฟนฉันตอนจบนั่นนกแดกนะมึง...

โม่งแปล!! ไอ้คนหลอกลวงงงงงงง!!!! นี่มันไม่เรียกว่าจุดเล็กๆแล้วโว้ย แต่มันใหญ่ชิบหายแถมมยังทำดาเมจได้โคตรโหดอีหต่างหาก นี่กูมีแรงเชียร์แรงพายสุดๆจนไม่รู้จะมียังไงแล้ว พละกำลังเหลือล้นมากก 5555
แม่งๆๆๆๆ เปิดมาเริ่มแรกยิ้มหัวเราะแบบไม่ปิดบังปล่อยตัวตามสบายนี่กูก็ไม่ไหวแล้วนะ มีโชว์เท่บอกปัดยัยไมฮามะอีกก็สุดๆ นึกว่าที่มึงบอกจุดเล็กๆจะจบเท่านั้นแล้วมีแอบเสียดายอยู่ลึกๆ แต่ที่ไหนได้......ตอนสุดท้ายทำกูกระอักเลือดแดดิ้นไปเลย น่ารักมากกกกก จีบได้โรแมนติกสุดๆ ผู้ชายทำแบบนี้แสดงว่าผู้ชายเขาใส่ใจความรู้สึกของเรานะท่านเรย์กะอ่านจบแล้วฟันธงได้เลยว่าแม่งชอบแน่นอน เพื่อนกันเขาไม่สตอล์กเกอร์ตามติดแล้วเทคแคร์แบบนี้หรอกโว้ยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กูว่าตอนหิ่งห้อยนี่คนเขียนทำขึ้นมาเพื่อเอ็นโจชัดๆ มีปูทางเรื่องทามาคัตสึระมาแต่ตอนก่อนๆแล้ว จะว่าไปเรื่องเก็นจิก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับความรักนะ ถ้าไม่นับว่าแม่งเยอะ กูขอมโนว่าคนเขียนแม่งตั้งใจชงเอ็นโจแน่นอน ตอนจบบทหิ่งฟ้อยนี่แม่งพีคของโคตรพีค ถ้าไม่ดันจริงไม่มีบทแบบนี้หรอกนะโว้ย ท่านเอ็นโจมีสิทธิเป็นพระเอกสูงสุดแล้ว คู่แข่งแม่งก็ไม่มี มีแต่บอสโหดสัดอย่างคานทองฝังเพชรเท่านั้น หมู่เฮาชาวโม่งจะเชียร์นายนะเอ็นโจ ด้วยรักและตลอดไป โฮรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร

ใกล้ 1000 ด้วยบทพีคๆ นี่มันลงตัวสุดๆ เพื่อนโม่ง เรามาประกวดตั้งชื่อตำหนักใหม่กันเถอะ เอาพีคให้สมกับบท 140 ส่วนตำหนักใหม่กูขอแนะนำ ถ้าใครตั้งวานใส่สารบัญตำหนักและสารบัญฟิคพ่วงด้วย fanart ทั้งหมดที่ถูกสรรสร้างจากกาวของชาวโม่งจักต้องถูกตั้งโชว์เพื่อให้เห็นศักยภาพความกาวที่แท้จริง ถถถถถถ

ต้องเปลี่ยนจากฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะเป็นเรือนหอตระกูลเอ็นโจป่ะวะ ถถถถถถถถถถถถถ

ว้อยยยยยยย เข้ามากาววววง
ปกติกูเสพกาวพวกมึงก็ฟุ้งพอแล้วนะ นี่แม่งงงง
โว้ววว กูรักหิ่งห้อยยยย

>>907 +1 555555555555 ไหนเรือคาบุรากิ ไหนเรือท่านพี่ ไปไหนหมดวะ มาแสดงพลังหน่อยดิ กูเห็นแต่เรือเอ็นโจที่ปกคลุมไปด้วยกาวและกัญชา 5555555555

ตอนนี้แม่งโคตรดีย์ เอนโจแม่งชัดเจนมากกกก อะไรคือจะจับหิ่งห้อยให้เจ้าตัวแล้ววันต่อมาก็ส่งให้ถึงที่ กรี้สสสสสส ฟินว้อยยยย เรือจะล่มไม่ล่มกูไม่สนแล้ว กูจะกำไม้พายพร้อมซู้ดกาวตีคานทองให้แตกเอง 5555555

>>909 ท่านพี่มีอิมาริแล้วเว้ย เราไม่ควรไปแยกคู่รักออกจากกัน ให้ท่านพี่สุขสมหวังกับแฟนไปเสียเถิดดดดดด ส่วนคาบุรากิลุ้นไม่ขึ้นจริงๆ เหมาะแก่การเป็นเพื่อนเรย์กะมากกว่า ยิ่งตอนนี้ฮีไปจีบวาคาบะกูก็ยิ่งมั่นใจว่ารูทคาบุรากิจบลงที่เฟรนด์เอนดิ้งแน่ๆ

ตอนนี้กูตาย ตาย ตายยยยยยยยยย ไม่ต้องพึ่งกาวก็ลอยละลิ่วไปสู่ความเวิ้งว้างอันไกลโพ้นนนนนนน เอ็นโจคะ นี่มันอะไรกันคะะะะะะะ ทำขนาดนี้ไม่ได้คิดแค่เพื่อนแล้วแน่ๆค่ะ เพื่อนที่ไหนจะลงทุนเพื่อให้เธอดีใจขนาดเนรรรรรรรรรรรรร้ บทหิ่งห้อยและทามะคัตสึระที่ปูๆมา ไม่ได้ส่งเสริมคาบุรากิแต่เป็นเอ็นโจต่างหาก คาบุรากิแม่งไปอยู่ไกลลิบโลกเลย ชงขนาดนี้แล้วตำแหน่งพระเอกจะไปไหนกันล่ะคะะะะะะะะ //มาเลยไอ้บอสคานทอง กูพร้อมฟาดฟันให้ตายกันไปข้าง ท่านเรย์กะจะต้องไม่สิงสถิตอยู่บนคานอีกต่อไปโว้ยยยยย

กูทำสารบัญเอ็นโจมาให้ สารภาพว่าตอนทำกูต้องใช้สติมากในการแยกตามเนื้อเรื่องจริงๆไม่ผสมฟิค อันไหนกูไม่ครบก็เติมๆให้ด้วยละกัน (จริงๆอยากเขียนทุกตอนที่มีชื่อเอ็นโจ แต่บางตอนกูก็ไม่รู้จริงๆว่ามันจะมีลับลมคมในอะไรมั้ย ต้องการside storyจากอ.ฮิโยโกะค่---)

Ch.8 ท่านเรย์กะสั่นกระดิ่ง+เต้นวอลซ์กับท่านพี่
Ch.9 หันไปเห็นเอ็นโจกับคาบุรากิ
Ch.10 ท่านเรย์กะย้อนความหลังให้ฟังว่าเอ็นโจถามว่าคือคนที่เต้นวอลซ์ใช่มั้ย+ท่านเรย์กะรู้ว่าเอ็นโจมองท่านเรย์กะที่แอบมองมาซายะอีกที
Ch.16 มาซายะข่มขู่ท่านเรย์กะให้ช่วยเรื่องยูริเอะ
Ch.17 เอ็นโจเข้ามาร่วมวง
Ch.20 เอ็นโจวางกับดักให้ท่านเรย์กะคิดกลยุทธง้องอนท่านยูริเอะให้มาซายะ
Ch.21 เอ็นโจโผล่มาหาเรย์กะที่ห้องเรียนเพื่อนัดคุยเรื่องวิธีง้อยูริเอะ
Ch.32 ท่านเรย์กะ+เอ็นโจเป็นคณะกรรมการ
Ch.33 เอ็นโจกับเรย์กะยืนข้างกันคอยต้อนรับแขก+เอ็นโจนั่งข้างเรย์กะดูคาบุรากิแข่งม้าชิงเมือง+จุดเริ่มต้นฉายาจักรพรรดิของคาบุรากิ
Ch.39 ท่านเรย์กะถูกกวางขวิด
Ch.40 เอ็นโจเขียนเฟรนด์ชิพให้ท่านเรย์กะ
---------------จบประถม-------------
Ch.46 ท่านไอระ ยูริเอะ เอ็นโจ เรย์กะ ร่วมวงกันล้อมาซายะเรื่องฉายาจักรพรรดิ
Ch.57 เรย์กะกับเอ็นโจอยู่ห้องเดียวกัน แล้วได้คุยกันในสโมสร Pivione
Ch.59 จอมมารเอ็นโจแปลงฤทธิ์ใส่ริรินะ ท่านเรย์กะติดหนี้จอมมารซะแล้ว
Ch.64 เอ็นโจมาทวงหนี้จากเรย์กะ
Ch.67 เจ้าแม่กาลีองค์ลง
Ch.68 เรย์กะต่อยท้องเอ็นโจ
--------------จบม.ต้น---------------
Ch.77 ท่านเรย์กะคุยเรื่องชมรมกับสมาชิกPovoine
Ch.82 เอ็นโจเดินสวนท่านเรย์กะที่กำลังจะไปชมรมแล้วทักเรื่องคาซึรางิ
Ch.92 ท่านเรย์กะไปงานเลี้ยงน้ำชาบ้านคาบุรากิ เอ็นโจเข้ามาคุยด้วยเนียนๆ คาบุรากิฉีกหน้าเรย์กะกลางวงว่าไปไดเอทมา
Ch.94 ท่านเรย์กะพามาโอะจังกับยูริคุงไปสั่นกระดิ่ง สตอล์กเกอร์เอ็นโจปรากฏตัว
Ch.98 คาบุรากิ เอ็นโจ เรย์กะเจอกันที่สโมสรPivoine คาบุรากิถามเรย์กะว่าทำไมไม่ติดจมูกหนูด้วย เอ็นโจปรามคาบุรากิ
Ch.100 เรย์กะเป็นพ่อบ้านแกะ
Ch.101 คาบุรากิอกหักอย่างเป็นทางการ เอ็นโจเล่าเรื่องมาซายะให้เรย์กะฟัง
Ch.102 เอ็นโจเอาของฝากให้เรย์กะ
Ch.103 เรย์กะแนะนำมาซายะไปบวช เอ็นโจลากแขนเรย์กะไปคุยด้วยอีกมุม
Ch.106 คาบุรากิคิดว่าเรย์กะอยู่ในสมาคมคนติดอยู่ในพี่น้องโซนเหมือนกับตัวเอง เลยให้หนังสือกลอน เอ็นโจขอบคุณเรย์กะที่ช่วยให้มาซายะรื่นเริงขึ้น
Ch.113 ท่านเรย์กะเจอยูกิโนะคุง
Ch.114 เอ็นโจมาคุยกับเรย์กะเรื่องยูกิโนะ
Ch.116 เอ็นโจบอกวาคาบะเรื่องของฝากว่า "ผมไม่ได้กินหรอก แต่คนที่ให้ไปเขาบอกว่าอร่อยดีนะ"
Ch.119 เรย์กะสอนยูกิโนะทำนีดเดิลเฟลท์ ยูกิโนะคุงทำแต้มให้พี่ชาย
Ch.120 เรย์กะเจอเอ็นโจที่หน้าประตูรร. แล้วคุยเรื่องที่สอนยูกิโนะถักนีดเดิลเฟลท์กัน เอ็นโจหย่อนระเบิดชื่อ ท่านเรย์กะชอบผู้ชายอายุมากกว่าสินะ ไว้
Ch.124 เรย์กะไปงอแงกับเอ็นโจเรื่องยูกิโนะเข้าโรงบาล ฉากกางร่มกันฝนให้ในตำนาน
Ch.126 เอ็นโจข่มจู่มาซายะให้เล่นเพลงให้เรย์กะ
Ch.131 เอ็นโจ คารุรากิ เจอมาโอะจังที่มาหาเรย์กะที่ห้องสโมสรPivoine
Ch.139 เอ็นโจเดินมาคุยกับเรย์กะที่งานชมหิ่งห้อย
Ch.140 เอ็นโจส่งกรงหิ่งห้อยมาให้เรย์กะ

ในแมวดุ้น เม้นแต่ละอันนี่อ่านแล้วรู้เลยว่าใครโม่งไม่โม่งบ้าง 5555 /ดึงโม่งรายคน
กูเกิดข้อสงสัยว่า...ทำไมเอ็นโจไม่ไปยืนกับเพื่อนสนิท ต้องให้เพื่อนเดินมาหา แถมยังถามว่าหาฉันอยู่เหรอ ปกติต้องไปยืนกับเพื่อนสิวะ มายืนกับสาวทำไมมม ส่งน้ำมาให้ มายืนคุยด้วยอีก รู้สึกหมั่นไส้โว้ย55555 ถ้าเป็นนิยายโชโจปกติก็ปักธงรัวแล้วววว

โอ๊ย ตอนล่าสุด เอนโจทิ้งเพื่อนไปผจญแมงหวี่ขณะตัวเองเดทกับสาว ออกตัวจะไปจับหิ่งห้อยให้คืออะไร เรย์กะสองมาตรฐานว่าเอนโจลำเอียง ถ้าอิมาริเสนอตัวให้คงกรี๊ดในใจแล้วคิดว่าโรแมนติกช่างเอาใจสุดๆไม่ใช่เรอะ
....
......
เอนโจจจจจจจจจ นายต้องสู้กับคานให้ได้นะอะไรคือกรงหิ่งห้อง ของแทนใจ ของแทนใจ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

>>913 >>914 คนที่มีแฟนแล้วก็มักจะลืมเพื่อนอย่างนี้ล่ะ

>>912 กราบบบบบบ เดี๋ยวกูจะไปไล่อ่านตามลายแทงนี้ 55555
>>913 ในทวิตเตอร์ดิ จะเจอโม่งเต็มไปหมด ถถถถถ

กูยังอยากเสนอชื่อกระทู้ว่าว่า "วงน้ำ(กัญ)ชา Pivoine กลางสวน(กระท่อม)ในโรง(งานกาว)เรียนซุยรัน" ให้เป็นที่สิงสถิตชุมนุมของเหล่าโม่งซุยรัน 555555

ข้างล่างนี่ที่รวบรวมไว้จากข้างต้น ถ้าพลาดไหนไปขออภัย
-------------------------------

謙虚、堅実をモットーに生きております！
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
(RAW) http://ncode.syosetu.com/n4029bs/
(TH) http://www.nekopost.net/novel/3015

♦♦ แฟนอาร์ต​ ♦♦
>>272 >>493 >>893
(pixiv : http://bit.ly/2k2Umj5)

♦♦ แฟนฟิค ♦♦
→ เรื่องที่1(? / ไม่จบ) : >>415 >>425 >>435-436 >>447 >>458 >>471-473
>>483 >>491-492 >>513-515 >>551-552 >>578-580 >>590-593 >>620-621 >>633 >>635-636 >>727-729 >>737-738 >>791 >>802 >>811-812

→ เรื่องที่2 (มุมมองเอ็นโจ / ไม่จบ) : >>851
>>859-861 >>874-876

ตอนกูอ่านกูไม่สามารถมองเอ็นโจได้อย่างเดิมเลยสาส 55555 ฟิคกัญชามันลอยเข้าหัวตลอด อ๊ากก ดูละมุนมุ้งมิ้งมาก

มู้หน้าย่าลืมใส่สารบัญตอนที่เอ็นโจโผล่นะพวกมึง ถถถถ

อิเชี่ย เอ็นโจแม่งงงงงงง จีบ แบบนี้มันจีบชัดๆ ตอนต้นก็คุยกระหนุงกระหนิงสองคน กูเป็นประธานคงคิดว่าตัวเองเป็นส่วนเกินคู่รักว่ะ5555555555555555 ปล่อยข่าวเลยประธานๆ แล้วท้ายตอนแม่งงงงง โอ๊ยยยยยยยย เอาใจชิบหายยยย จับหิ่งห้อยมาให้จริงๆนี่คืออะไรยะ

ปล.โม่งแปล จักรพรรดินี พิมพ์แบบนี้เด้อ

>>919 เออว่ะ แต๊งกิ้วที่เตือน เดี๋ยวสะดวกเมื่อไหร่กูกลับไปแก้นะ ถ้าเจอจุดอื่นๆ อีกก็บอกได้นะเว้ย ครั้งก่อนมีคนเตือนกูเรื่อง ชมัด --> ชะมัด ไอ้เชี่ย กูช็อคชิบหาย พิมพ์ผิดมาตลอดชีวิต ถถถถถถ
เรื่องชื่อก็อีก กูจำชื่อจริงเอ็นโจกับท่านพี่ผิดมานานมากกกกก ตอนเก่าๆ ผิดไปหลายสิบตอน สำนึกผิดแล้ว วอนอย่าด่ากูแรง 555 พวกมึงก็หลับหูหลับตาอ่านไม่มีใครเตือนกูเลย ถถถถถถ

>>920 ก็พวกกูมัวแต่เมากาว5555555555 ทำดีแล้วมึง สู้ๆ ผิดไรค่อยแก้ เออรู้สึกเหมือนตอที่124 มึงผิดคำลงท้ายที่เอ็นโจพูดผิดจาก น่ะ เป็น ย่ะ มั้ง 5555

ถ้าตอน 140 คำผิดที่เจอ
ตอนนั้ย << ตอนนั้น
ปฎิเสธ << ปฏิเสธ (ตัว ฏ ปฏัก มันอยู่ตรงตำแหน่งตัว D อะ ถ้าตัว E นั่นมัน ฎ ชฎา ...)

เหมือนเคยเห็นหลายๆคำในตอนอื่น แต่กูก็ผ่านๆอะ กูก็กลัวโดนด่าว่าช่างจับผิด ถถถถถ

>>921 >>922 รับแซ่บๆ อันไหนขี้เกียจแก้กูจะรับไปปฏิบัติตอนหน้านะ ถถถถถ

ว่าแต่สรุปเอ็นโจ ชื่อจริงคือชูสุเกะใช่มั้ยมึง บางครั้งกูเห็นโม่งแปลใช้ยูสุเกะบ้าง ตอนหน้าก็กลับมาใช้ชูสุเกะ กูสับสน55555

ชื่อจริงเอ็นโจคือชูสึเกะ ชื่อจริงท่านพี่คือทาคาเทรุ

ปกติกูไม่อ่านเม้นท์ในแมวดุ้น วันนี้ไปอ่านแล้วพบว่า... กูมาเสือกสปอยล์ไม่ทัน

ตอนนี้กูลงเรือเอ็นโจอย่างเต็มตัว แต่คนที่อ่านดิบช่วยสปอยล์ให้กูหน่อยว่ากูควรซื้อยามาเตรียมไว้เผื่อเรือล่มมั้ย ;_;

>>926 เตรียมยาอะไรล่ะ มึงเตรียมกาวในมือให้พร้อมก็พอ

>>926 สงครามยังไม่จบ อย่าเพิ่งนับศพทหารเว้ย 555555555555 มึงอย่าเพิ่งถอดใจ

>>924 su tsu สำหรับคนไทยมันออกเสียงคล้ายกันน่ะมึง เหมือนชิสุกะกับชิสึกะในโดราเอมอนนั่นแหละ

>>924 ทำกูอ่านผิดกูขอโทษ นอกเรื่องซะงั้น 55555

>>926 กูดำน้ำ​แล้ว บอกเลยว่าทางข้างหน้าทางสะดวกโคตรๆ เรือเอ็นโจแล่นฉิว ขนาดดำน้ำอ่านกูยังฟินเลยยย แค่อาจจะมีคลื่นใต้น้ำ​ที่​ยังไม่เผยว่าจะยังไงก็เท่านั้น

>>926 มึงจะกลัวไปไย มึงไม่รู้รึว่ากาวคือไอเท็มพิเศษ สูดแค่สองสามทีก็ใช้ได้แล้วล่ะ แต่ถ้าจะให้ดีคือแดกเข้าไปเลยดีกว่า
ทีนี้ในอนาคตแม้เรือจะล่มแหล่มิล่มแหล่ยังไงเราก็ยังคงล่อยลอยไปสู่ฝั่งฝันได้ในที่สุด //ตาลอย

>>926 มีคนมาสปอยล์เรื่อง .... ของเอ็นโจ ซึ่งจริงๆ ในนี้ก็สปอยล์กันไปหมดล่ะ ถ้าคุยกันในบอร์ดเปิด มันมีทั้งโม่งกินดิบ โม่งดำน้ำไง ทุกคนมีอิสระที่จะคุยอะไรก็ได้ กูไม่ซีเรียส แต่ตรงคอมเมนต์ที่แมวดุ้นกูอยากขอให้เป็น spoil free หรือครอบ spoil ไว้หน่อย ซึ่งกูว่ากูพูดดีๆ แล้วนะ แต่คนที่มาสปอยล์ (ตอนแรกนางไม่ได้ลบ) นางบอกว่า นางไม่ได้สปอยล์ (!?) เพราะคนแปลคนแรกมาเล่าไว้เองในคอมเมนต์ แถมบอกว่าเล่ามากกว่านี้อีก นี่นางไม่พูดแล้วนะ เดี๋ยวหาว่าสปอยล์ กูแม่งแดกจุดดิ่วะ บอกตรงๆ ตอนนั้นโมโหมากๆ มือสั่น เข้าไปทำสำเนาทุกตอนเก็บไว้ เตรียมลบทิ้งให้หมด เพราะถ้าใช้ตรรกะนาง ก็แปลว่ากูต้องทนให้ใครมาเล่าอะไรในพื้นที่ก็ได้ เพราะคนแปลคนแรกทำไว้ป่ะ กูไม่โอเคนะเว้ย เลยกะล้มกระดานทิ้งแม่ง พอมารีเฟรชอีกรอบ คอมเมนต์นางหายไปล่ะ กูเลยอารมณ์เย็นลง ตอนนี้ก็ชิลล์ล่ะ แต่ถ้าเจองี้บ่อยๆ กูคงไม่ทนเหมือนกัน อันนี้บอกกันไว้ก่อน เผื่ออยู่ดีๆ กูหายวับไปจะได้เข้าใจว่าเกิดไรขึ้น เพราะคงไม่มาอธิบายกันบ่อยๆ ล่ะ เหนื่อยกว่าแปลอีก สัด (คำสร้อย)

กูย้อนกลับไปอ่านตอนที่เอ็นโจข่มขู่(??)ให้คาบุรากิเล่นเปียโนให้คุณคิโชวอิน แต่กูยังงงๆกับเหตุผลฮีที่บอกว่าตอบแทนที่ช่วยดูแลยูกิโนะ แล้วทำไมฮีไม่เล่นเองวะ ไปใช้คาบุรากิทำไม หรือจะชงให้เพื่อน????? แต่ตอนหิ่งห้อยรู้ใจตัวเองแล้วเลยไม่ชงให้เพื่อนละ กูสับสนเหตุผลเหลือเกิน

>>933 อิเหี้ยกูเข้าใจมึง กูยังเห็นตอนมาเถียงอยู่เลยว่าคนแปลคนแรกสปอยไว้ เอ๊าาาา มึง มารยาทอะมารยาท เออออออ

>>933 เอ้า ไหงเขาไม่มีมารยาทแบบนั้นอะ ขนาดในกระทู้โม่งนี่จะสปอยยังลากจุดกันยาวๆแล้วบอกว่าสปอยเลยนะ มารยาทเหี้ยพอๆกับยืนสปอยตอนจบหนังหน้าโรงหนังที่คนกำลังจะเข้าไปดูเลย
เท่าที่กูจำได้ คนแปลคนแรกไม่ได้สปอยไว้นี่หว่า กูว่างๆก็นั่งอ่านเมนท์กรี๊ดเรื่องนี้หาเพื่อนร่วมอุดมการณ์ ไม่เห็นเมนท์คนแปลคนแรกที่สปอยเลยนะ แต่เห็นมีคนเดียวที่มาสปอยอะ

>>933 ใจเย็นๆ ยังทันคอมเม้นท์นางอยู่ คือแบบ ไม่โอเคเท่าไหร่ ที่ไปสปอยในพื้นที่แปลของชาวบ้าน เสียมารยาทอ่ะ

เพิ่งกลับไปเช็คแมวดุ้น คอมเม้นยังอยู่ว่ะ

>>933 คอมเมนท์​ยังอยู่นะ นางคงไม่ได้บล็อคมึงใช่มั้ย............

>>939 อ้าว คอมเมนต์ยังอยู่เหรอวะ งั้นนางคงบล็อกกูแหละ... ขอกูคิดก่อนว่าจะเอาไงดี จนกว่าจะคิดตกกูขอดร็อปไปชั่วคราวละกันว่ะ //ทำหน้าแบบคาบุรากิหนีไปผาโทจิมโบ น้ำตกเคเก็น ถ้าอยู่ดีๆ กูหายไปเลยพร้อมเนื้อเรื่องก็คือนั่นแหละ อำลาพวกมึงไปก่อนเลยละกัน

ถ้าปล่อยคอมเม้นนางไว้ พวกเชียร์เอ็นโจในแมวดุ้นแม่งหมดแรงเชียร์แล้วดรอปแน่ อย่างคอมเม้นล่าสุดนั้นก็ใช่

แจ้งผู้ดูแลได้ป่ะ เรื่องสปอยเนี่ย

หายไปนานกลับมาเจอฮาเร็มเจ้าแม่เรย์กะ กูนี่แทบจุดพลุเลย ขอถามสรุปเรือมาซายะล่มจริงๆดิวะ คือกูอ่านผ่านๆที่พวกมึงสปอยด์อ่ะหรือกูเข้าใจผิดไปเอง ถ้าจริงขึ้นมาไอ้ห่าแอบเซ็งนิ บางอารมณ์กูก็ทีมเอ็นโจนะมึง แต่แบบมึงเข้าใจป่ะ อาจจะเป็นเฉพาะตัวกูก็ได้ ค่อนข้างยึดติดกับการลงทีมหลักๆไงคือมาซายะมันตัวเอกในเกมส์ก็อยากให้มุ้งมิ้งกับเจ้าแม่กูหน่อยอุส่าห์ปูพื้นมาให้เป็นพระเอก 555 หักมุมท้ายเรื่องจักรพรรดิไปรักวาคาบะจริงๆกูก็เคืองใจ ขอได้ทั้งสองคนหรือไม่ก็เอาตำแหน่งเจ้าพ่อคานทองไปคนหนึ่งสิยะ โอ๊ยรักพี่เสียดายน้อง

อ่านนิยายแนวนี้ต้องทำใจระดับหนึ่งเคยได้ยินความโหดของการลงเรือผิดลำมันเฉยๆพอมาโดนกับตัวเองก็เฟลๆนอยด์ไปพักหนึ่ง ไม่ทำใจอ่านต่อก็หาเรื่องใหม่มาแทนง่ายๆ ไม่คิดเยอะเวิ่นเว้อไรมากความ

เหมือนคนแปลคนแรกมาตอบแล้วเลย

>>943 มึง เรือยังไม่อน่ชัดเลย ไม่ใีใครรู่ว่าฮิโยโกะจะให้ลำไหนเข้าวิน ในนี้คือกาวหนักๆ 555555

>>942 ลองแจ้งดู
ปกติกูชอบสปอยล์น่ะ แต่จะไม่ชอบที่มีคนมาสปอยล์ในหน้าที่เจ้าของแปลเอาไว้เท่าไร แถมอีกฝ่ายไม่ยอมลบด้วยดันบล๊อกคนแปลอีก

>>945 โอ๊ยขอบคุณมึงมากๆที่ตอบ กูเพิ่งเข้ามาเห็นทู้นี้ อ่านจนตาลายไปหมด

>>943 สงครามยังไม่จบอย่าเพิ่งนับศพทหาร ที่เห็นเวิ่นๆกันยาวเหยียดอยู่ในกระทู้นี้คือแดกกาวมโนกันล้วนๆเลยแจ้ ถถถถถถถถถถถถถ
อาจจะจบแบบแห้วแดกทั้งสามคนก็ได้ ทั้งคาบุรากิ เรย์กะ เอ็นโจ มีท่านพี่กับอิมาริสมหวังกันอยู่สองคน//ผิดดดดด

>>947 ค่อย ๆย่อยนะมึง ในนี้รวมกาวไว้เยอะมาก

>>948 555 จบแบบนั้นกูยังพอรับได้ แต่กูขอเลี้ยงต้อยยูสุเกะให้ท่านเรย์กะคนหนึ่งละกัน
อันนี้ถามจริงๆที่พวกไปมุดดิบมาเนี่ยมันแน่ใจแล้วหรอวะว่าเรือคายุรากิล่ม กูยังมีหวังใช่ไหมวะ

>>940 ฮืออ กูเป็นกำลังใจให้มึงนะะะ //ส่งเอ็นโจไปปลอบใจและลากกลับมา

>>943 เอาจริงๆเรื่องนี้ ว่าอ่านให้สนุกคือไม่ต้องสนใจเรือมากอะ เน้นเรื่องไดอารี่ชีวิตประจำวัน​ของท่านเรย์กะไรงี้ไป วันนี้จะเอาตัวรอดยังไง ไดเอ็ต​จะสำเร็จ​มั้ย..... แค่ตอนไหนมีโมเม้นท์ฟินอะไรมาก็ เฮ นั่นล่ะ (เพราะเอาจริงๆจนถึงดิบตอนล่าสุด​ก็ไม่มีเค้าลางเรื่องความรักเลยสักนิด มโนกาวกันเองล้วนๆ)

ช่วงๆแรกที่ตามเรื่องนี้ กูยังสับสนว่าจะให้ท่านเรย์กะขึ้นเรืออะไรดี เรือคาบุรากิหรือเอ็นโจดี สรุปตอนนี้กำลังแล่นเรือเอ็นโจน้ำนิ่ง ไหนฝั่ง กูถือกาวไว้เตรียมพร้อมแล้ว กุเตรียมเรือสำรองคือท่านพี่เรย์กะไว้เรียบร้อย ฮือ
เรือคาบุรากิกับเรย์กะ สำหรับกุสองคนนี้มันไปกันไม่ค่อยรอดนอกจากตัวตบมุกและสหายอกหัก(มโนของจักรพรรดิ)มากกว่า อีกอย่างกูเผลอรู้สปอยชะตากรรมคาบุรากิกับนางเอกมาแล้วก็เลยไม่ค่อยอะไรเท่าไหร่..

>>951 เออใช่ๆมันก็จริง แต่แหมกูก็ขอชุ่มชื่นหัวใจนิดหน่อย ชีวิตจริงแม่งแห้วไงถ้ามาชีช้ำในนี้อีกก็ช้ำในตายแหงๆ
เห็นมีคนสปอยด์ในเพจแปล อีห่าหวังว่าผู้แปลจะไม่กริ้วนะเว้ย

>>952 โอ๊ยกูอยากนั่งทางไหนไปหามึง นานๆทีกูจะมีโอกาสเข้ามาฟังสดๆจากพวกมึงแสดงว่าจักรพรรดิกับวาคาบะนี่ของจริงสินะ
กูไม่เท่าไรกับเรือใครหรอกแต่อีคุณนางเอกนี่คว้าไปเฉย แม๊งแม่งงง ส่วนตัวกูแม่งอคติกับนางเอกไงในชีวิตมีหัวใจให้แค่พระรองกับตัวประกอบผู้ชายเท่านั้น

>>953 ก็นี่ไงคนแปล >>940 พวกมึงให้กำลังใจ​กันหน่อยเร็ว จะโดดผาแล้วนั่น ;_;

>>940 โม่งแปลมึงอย่าพึ่งไป ไม่มีมึง ชีวิตกุทุกๆ2วันต้องเปิดโทรศัพท์มาอ่านนิยายแปลมึงของกุจะสูญหายไปนะเว้ยยย

>>940 555 วอนคนแปลอย่าโกรธาเห็นใจชาวบ้านตาดำ แต่เอาตรงกูเป็นมึงกูก็เซ็งแม่งอ่านเฉยๆไม่ได้ไงวะ ทำไมมือชอบลั่น
>>955 มึงก็ไม่หลับไม่นอนนะ อยู่รอปิดท้ายกระทู้กับกูไหม

เออเห็นด้วยกับ >>956 แต่ก่อนกูไม่ค่อยรู้ว่าอัพวันไหน ทุกวันนี้เปิดคอมอ่านท่านเรย์กะทุก 2 วันยอมใจให้ความสม่ำสมอของผู้แปล

>>954 ดูมึงข้องใจมาก กูสปอยล์​เท่าที่ดำมา
.
.
.
.
.
.
คาบุรากิแอบชอบวาคาบะ ให้เรย์กะเป็นที่ปรึกษา​หัวใจ ให้คำแนะนำ​นั่นนี่ มีไปแมค ไปซูเปอร์​มาร์เก็ต​กันสองคนเพื่อศึกษาวิถีสามัญ​ชน ส่วนวาคาบะแม่งเอ๋อ ไม่รับรู้​อะไรกะคาบุรากิ มีแนวโน้ม​ไปหานายตัวสำรอง​มากกว่า

สรุปทุกอย่างยังไม่แน่นอน

>>954 กุก็ไม่แน่ใจในรายละเอียดเท่าไหร่ว่า2คนนี้จะรักกันได้ยังไง กุไปเจอคนที่เขาอ่านยุ่นออกมาเล่าๆให้ฟังอีกทีในทวิต
ถึงเรือจะล่มแต่วันๆของท่านเรย์กะก็งี้แหละก็ยังอยู่นะมึง ขนาดดิบล่าสุด เท่าที่กุฟังมาท่านเรย์กะแม่งก็ยังไม่เจอฤดูใบไม้ผลิของตัวเองซักที คานแน่นหนามากๆ

เออสรุปก็รอลุ้นต่อไป ขอบใจเพื่อนโม่งทั้งสองมาก มากกว่านี้กูจะดูเป็นโม่งเวิ่นเว้อละยังไม่อยากโดนแหกตอนนี้

>>954 เอาน่า ลองเปิดใจดู วาคาบะนางก็น่ารักแบบซื่อๆเซ่อๆดี ใครทำอะไรก็ไม่ค่อยโกรธ นางก็อยู่ของนางไป

>>962 ก็จริงมึง อีกหลายตอนก็ลุ้นกันต่อไปขอเจ้าเเม่เรย์กะสถิตย์แด่กู วันๆของฉันก็เป็นอย่างงี้ล่ะก็ฮาอยู่ วิ่งไปซบอกท่านพี่ที ท่านอิมาริทีก็พอดามใจ

>>940 โม่งแปลใจเย็นๆ นะ อย่าเพิ่งไปโดดผา กูเข้าใจเลยว่าการโดนสปอยโดยไม่ทันตั้งตัวมันเจ็บแค่ไหน มึงอย่าท้อจนเสียสุขภาพนะ 555 ลองหาอะไรกินแก้เซ็งแบบท่านเรย์กะดูสิ(....)

กูชอบวาคาบะมากเลยนะ นางแข็งแกร่งมาก ตลกฉากหาของป่าที่สุดละ ไอ้เราก็นึกว่าแอบเข้าป่ามาร้องไห้ตัดพ้อชีวิตอะไรทำนองนี้ ปรากฎว่ามาหาของกินซะงั้น 55555555555555555
มู้หน้าชื่ออะไรกัน กูโหวต >> ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 2 : จักรพรรดิคาบุรากิ] ได้มั้ยอ่ะ 555 เพื่อความเท่าเทียม หรือจะเปลี่ยนแพทเทิร์นไปเลย? เพราะเอาจริงๆ เรย์กะมีฮาเร็มซะที่ไหน 55555555

กูมีความต้องการกาวมาก อ่านหิ่งห้อยแล้วแม่งก๊าวจายย มีใครจะส่งบ้องกาวตะลุยอวกาศมั้ย หรือพวกมึงจะไปเริ่มเอาฤกษ์เอาชัยมู้ใหม่เลย 5555
กูไปอ่านเม้นท์นางในแมวแล้วหมดรมณ์ ส่งกาวให้โม่งแปลแม่งรัวๆ มึงจะได้สดชื่นนะเพื่อนนะไปล่องเรือเอ็นโจซามะเล่นชิวๆ กินหิ่งห้อยอร่อยๆดีกว่า

>>965 อย่างน้อยก็ขอใส่เอ็นโจไปด้วยทุกมู้เถอะ เพื่อให้เกียรติ(?)แก่กาวฟิคและfanartที่แม่งเกลื่อนกลาดในนี้นะมึง 5555 ไม่ไรมากเพราะกูลำเอียง กูติ่งเอ็นโจนั่นคือเหตุผล //วิ่งหลบทีน

>>965 กูพิมพ์ฟิคมโนเอ็นโจอยู่ว่ะ พยายามจะให้จบในตอนหิ่งห้อยให้ได้ 55555555 แต่เขียนยากชิบหายเลยเอ็นโจ วันนี้คงเสร็จไม่ทันแน่ๆ

ในความคิดกุนะ กุว่าการที่คนแต่งพยายามค่อยๆหยอดตัวตนของเอ็นโจลงไปในแต่ละตอนแล้วก็การสร้างปมเรื่อง...ของเอ็นโจมันต้องมีเหตุผลว่ะ
ถ้ามันไม่มีอะไรในกอไผ่จริงๆ ถ้ากุเป็นคนแต่งกุแต่งให้นานๆทีเอ็นโจมายืนหล่อไม่ก็มายืนขำเรย์กะเฉยๆก็ได้ ไม่จำเป็นต้องสร้างปมให้เมื่อยตุ้มเลย
เออแต่ยังไงกุอาจคิดเข้าข้างตัวเองไปหน่อยก็ได้ บางทีหลังๆคนแต่งอาจโทรล ดิเทโผล่มาสีไวโอลินคว้าใจท่านเรย์กะไปแทนไรงี้555
เฮ้อ ว่าแต่นี่กุคาดหวังอะไรจากเรื่องที่ตัวเอกแดกขนมลดน้ำหนักเป็นว่าเล่น ลุ้นโมเมนท์ทีเหมือนลุ้นหวยเนี่ย T T

>>968 พอท่านเรย์กะขึ้นม.ปลายมา จำนวนบทที่เอ็นโจโผล่มาในแต่ละตอนแม่งพุ่งพรวดเลยนะเว้ย ท่านเรย์กะก็ชอบนินทาเอ็นโจในใจบ่อยๆ ก็ต้องสังเกตแหละถึงจะมีเรื่องมานินทา แงTT

>>933 ใช่เม้นท์ของ Ri**** Ak**** มั้ย ถ้าใช่กูไม่ตกใจเท่าไหร่เพราะรู้จากในโม่งแล้ว(เลยนึกว่านั่นไม่ใช่สปอยล์) แต่กูมาใจเสียตรงนางบอกว่าเรือเอ็นโจดรอป นึกว่าเนื้อเรื่องช่วงหลังๆมันจะพังเรือเอ็นโจ กูเลยมาวอแวในโม่ง กูทำมึงนึกถึงเรื่องแย่ๆอีกหรือเปล่า แง กูขอโทษนะ ;__;

>>967 กูรอตะลุยอวกาศ​กะมึงนะะะะ

แอดมินเพจแมวดุ้นมาเม้นท์ละ
---------------------------
Nekopost.Net
@Reika sama คนไหนสปอยเหรอครับ แล้วคุณริวโฮจะเอาไงดี /meรอคำตอบลงอาญาสิทธิ์ //Arizen
Like · Reply · Mark as spam · 34 min
-------------------------------

เรื่องเอ็นโจ *ข้างล่างมีสปอยเยอะมาก มโนแจ่ม และยาว*
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
คนเขียนปูปมเอ็นโจไว้นาน+น่าจะสเกลใหญ่นะ ตัวละครที่เกี่ยวพันเรื่องนี้มีทั้งตัวเอ็นโจ ยูคิโนะคุงที่ออกมาไม่นานแต่บทเยอะ+เชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างเรย์กะซามะกับเอ็นโจมาก คาซึรางิที่ปูไว้ตั้งแต่ตอนประถมว่าไม่ชอบหน้าเรย์กะ เพราะตัวเองรู้จักและสนิทกับว่าที่คู่หมั้นของเอ็นโจ และตัวยุยโกะซังว่าที่คู่หมั้นที่มีอีเว้นท์ออกงาน+ไปกินข้าวกับเอ็นโจบ่อยๆ
ความสัมพันธ์ของ4คนนี้ค่อนข้างคลุมเครือ เอ็นโจกับยุยโกะถูกจับคู่กันตั้งแต่เด็กๆเพราะเป็นญาติกัน คาซึรางิเชียร์ยุยโกะออกนอกหน้าจนพาลเกลียดเรย์กะซามะ ยูคิโนะคุงที่ดูจะไม่ชอบหน้ายุยโกะซังและชอบเรย์กะซามะมาก เอ็นโจไม่รู้ว่าคิดยังไง แต่ตอนอยู่ด้วยกันกับยุยโกะซังมีรอยยิ้มแบบอ่านอารมณ์ไม่ออก ตัวยุยโกะซังก็ดูลึกลับอ่านอารมณ์ไม่ออกเหมือนกัน
ถ้ามโนก็ออกมาเป็นว่า เอ็นโจรู้จักยุยโกะมาตั้งแต่เด็กก็จริง แต่ตัวเองกลับสนใจในเรย์กะซามะที่เป็นคนตรงไปตรงมาผิดกับยุยโกะ(ตรงนี้เอ็นโจบอกเหตุผลที่ว่าเป็นเพื่อนสนิทกับคาบุรากิเพราะถึงภายนอกจะดูไร้อารมณ์แต่ที่จริงแล้วเป็นคนตรงไปตรงมา ไม่มีวันหักหลังตัวเอง แถมยังสนุกที่ได้เห็นด้านน่าประหลาดใจด้วย ซึ่งตรงนี้คล้ายกับเรย์กะซามะมาก)
พอมองไปมองมากลายเป็นชอบไป คาซึรางิที่สังเกตเห็นเลยตามรังควานเรย์กะซามะ ส่วนยูคิโนะคุงที่ท่าทางไม่ชอบยุยโกะซังเลยพยายามอวยเรย์กะซามะแทน คิดว่าน่าจะเข้าหาเพราะมีจุดประสงค์มากกว่า เพราะตอนเรย์กะซามะชมว่าน่ารักใส่ซื่อบริสุทธิ์ก็โดนคาบุรากิทำหน้าแหม่งๆใส่
ส่วนประเด็นที่ว่าจะเคลียร์ปมยังไงดี... อันนี้ยาก เอ็นโจต้องปฏิเสธให้เด็ดขาดไป ซึ่งตรงนี้อาจจะโยงไปกับปัญหาที่บ้านที่ทำให้เอ็นโจต้องหนีออกมาพักที่ซาลอนก็ได้ แต่ถ้าไม่มีจุดหักเหแรงๆก็คงคารังคาซังอยู่แบบนี้ต่อไป นี่ก็รอลุ้นอยู่ว่าซัมเมอร์ปาร์ตี้ของปีนี้จะมีเหตุการณ์อะไรใหญ่ๆมั้ย ในมังงะคิมิดอลมีอีเว้นท์ของวาคาบะจัง(ซึ่งไม่รู้ว่าทำอีท่าไหนถึงไปงานเลี้ยงของPivoineได้?) ในนี้ก็ขอใหญ่มีอีเว้นท์ของเรย์กะซามะบ้างนะคะ
สรุปคือ ขอตอนใหม่ทีค่าฮิโยโกะซาม้าาาาาา

แต่เอาจริงๆชอบเนื้อเรื่องแนวชีวิตประจำวันฮาๆของเรย์กะซามะนะ จะจบกับใครตอนนี้ไม่ซีเรียสเท่าไหร่แล้ว ขอให้นางมีความสุขและไม่ขึ้นคานก็พอ(แต่ก็อวยเอ็นโจมากกว่า) คาบุรากิมีจุดที่อาจหักเหได้จุดหนึ่ง เอ็นโจมีปมที่ยังแก้ไม่ได้ปมหนึ่ง ยังสรุปอะไรไม่ได้จริงๆ ต้องตามอ่านต่อไป

ยังมีนารุคุง รักแรกในอดีตชาติ​นะ อยากรู้​ว่าทำไมใส่ตัวละคร​นี้มา ผลุบๆโผล่​ๆแต่ไม่เคยมีบทไร อาจจะมีปมอะไรในอนาคตเพิ่ม​ก็ได้?

สรุปต่อ ท่านเรย์กะ~ภาคมหาลัยซุยรัน~ 555555

ลุ้นว่าวันนี้​ดิบจะออกตอนใหม่มั้ย เพราะปีใหม่มานี้ฮิโยโกะ​ซา​มะ​อัพแต่วันเลขคี่...

>>972 ถ้าเอ็นโจฮีชอบเรย์กะจริงๆ ก็ต้องกล้าพูดปฎิเสธทางบ้านได้แล้วว่ะ ไม่งั้นมันก็จะคาราคาซังแบบนี้ไม่จบไม่สิ้น แต่มีเหตุผลอะไรให้พูดไม่ได้รึเปล่า แล้วคุณยุยโกะอะไรนี่ดูรักใคร่เอ็นโจมะ หรือหมั้นกันตามหน้าที่ ถ้าแต่งๆกันไปเดี๋ยวก็รักกันเองแบบคติคลุมถุงชน
ว๊ากกกกกก กูอยากรู้จะแย่อยู่แล้ว

สรุปที่คาสึรางิไม่ชอบเรย์กะเพราะเป็นคนรู้จักกับผญคนนั้น? ค่อนข้างเป็นเหตุผลที่พาลและงี่เง่านะนั่น เรียกริรินะมาตบเกรียนดีไหม
แต่กูว่าอย่างเอ็นโจ ถ้าไม่อยากหมั้นก็คงไม่หมั้นหรอกโดยเฉพาะเมื่อมีคนที่ชอบอยู่แล้ว อาจมีสาเหตุอื่นอีก เพราะเอ็นโจนี่เอาจริงๆน่าจะหัวแข็งกว่าคาบุรากิอีก รายนั้นยังไล่ไมฮามะแบบเด็ดขาดไม่ได้ซักที แล้วถึงขนาดหนีออกมา เอ็นโจน่าจะเริ่มต่อต้านจริงๆแล้วล่ะ

ถ้าฮีเลือกเรย์กะจริงๆ ทางบ้านก็คงไม่บ่นอะไรหรอกมั้ง เรย์กะก็รวย ไฮโซออกขนาดนั้น

ตอนจบอาจจะ​เป็น เอ็นโจไม่สามารถ​ปฏิเสธ​การหมั้นได้ ต้องเข้าพิธี คาบุรากิขอให้เรย์กะช่วย ขู่ไม่งั้นตระกูล​คิโชวอินล่มจมแน่
ในวันหมั้น เรย์กะซาะก็บุกไปคัดค้านกลางวงแล้ว​พาเอ็นโจหนีออกมาจากพิธี แฮปปี้เอนดิ้ง​ //แค่กๆๆ

โม่งแปลใจเย็นๆ อย่าเพิ่งโดดผาาาาา ถ้าทำจริงนี่จะโดดลงตามไปแล้วนะ แงงงง ทุกวันนี้ก็ลงแดง อ่านเช้ากลางวันเย็น ดีใจมากที่เรื่องนี้แปลเร็ว หัวใจอัยบอบช้ำได้เยียวยา ตอนล่าสุดทำเอาแรงพายพุ่งพรุดสูง พยายามไปงมดิบมา แต่ไม่รู้คันจิ แปลไม่ออกตั้งแต่คำแรก ผู้แปลเป็นเหมือนแสงสว่างท่ามกลางความมืดมากๆ นึกไม่ออกเลยว่าจะมีชีวิตอยู่ยังไงต่อไป ถ้าไม่ได้อ่านทุกสองวัน เป็นกำลังใจให้น้าาาา อย่าไปเลยน้าาาา เราต้องร่วมแรงถล่มคานกันต่อปายยย

>>975 สปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
พูดยากชอบกลเพราะบทนางก็ไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ ทำตัวสนิทสนมเป็นเจ้าเข้าเจ้าของกันพอสมควร แต่ก็มีฉากที่คุยกับผู้ชายคนอื่นในปาร์ตี้บ่อยๆ

ว่าแต่ที่มานั่งคุยในนี้ได้ใช่มั้ย คืออ่านไปถึงตอนล่าสุดแล้วมันก็มีหลายๆอย่างอัดอั้นตันใจอยากจะระบายออกมาบ้าง;w; ขอบคุณโม่งแปลนะที่แปลไทยออกมาให้คนอ่านกันมากขึ้น ไม่งั้นคงไม่มีที่ให้ได้คุยกันได้ระบายกันแบบนี้ สู้ต่อไปนะะะ

>>980 แต๊งกิ้วสำหรับสปอย
คนอื่นๆดูมีปัญหาหนักๆกันทั้งนั้น แต่ทำไมท่านเรย์กะกูชิลจังวะ ปัญหาหนักๆไม่ค่อยเจอเลย ปัญหาหนักสุดที่เจอมาน่าจะเป็นเรื่องลดความอ้วนแล้วล่ะ
แต่กูยังสังหรณ์ว่าเรย์กะกับมาซายะอาจจะถูกจับเข้าพิธีหมั้นตามเดิมในคิมิดอล เพราะผู้ใหญ่ก็เล็งเห็นว่าสองคนนี้สนิทกันมากอาจจะกิ๊กกันอยู่ก็เลยทำให้สมความปรารถนา(ที่เข้าใจผิด) อาจจะเห็นเอ็นโจระเบิดลงก็ได้นะ กูอยากเห็นเอ็นโจร้อนรุ่มจัง อะฮิๆๆๆๆๆๆ

คิดเหมือนกันเลย พอหมั้นกับใคร คนที่รักจริงจะโผล่ธาตุแท้ออกมา รีบมาขัดขวาง ไม่ก็ทำอะไรสักอย่าง หรือปล่อยให้หมั้นไปดีนะ ท่านเรย์กะของหมู่เฮาจะได้ลงจากคานซะที เอาใครก็ได้ที่ไม่ใช่คาน

กระทู้​จะเต็มแล้วนะ สรุปกระทู้​ใหม่ใช้ชื่อ​ไรดี

โม่งแปลสู้ ๆ อย่าเพิ่งตามคาราบุกิน้าาาา ซับพอร์ตโม่งแปล

กูว่าฮาเร็มเหมือนเดิมนั่นล่ะ เอาจักรพรรดิขึ้นบ้าง 55555555

โม่งแปลสู้ๆนะเว้ย ยังมีหมู่เฮาตาดำๆลอยคอเชียร์อยู่ ถ้าไม่มีมึง กูไม่สามารถดำน้ำได้จริงๆว่ะ ฮือ

>>986 เอาจักรพรรดิขึ้นนี้ โม่งในนี้ส่วนใหญ่เรือเอ็นโจนะมึง 55555
กูเชียร์ชื่อ วงน้ำชาเหล่าโม่งซุยรัน รู้สึกเห็นภาพพวกเรามาเม้ามอยกันดี

เอาไงดี นี่กูเตรียม​จะตั้งแล้วนะ 555

ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ : วงน้ำชา​ยาม​บ่าย​ของโม่งซุยรัน [ซาลอนที่ 2]?

มีคู่หมั้นแล้วยังไงถ้าใจมันพบรักในซาลอน [เรือลำที่2:ก็ขององค์ชายเอ็นโจ]

>>989 มึงนี่! 55555 สงสารเรือลำอื่นบ้าง

ตั้งแล้ว คุยนี่จบค่อยไปนะ
https://fanboi.ch/webnovel/3364/

>>989 ไอ้สัส ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ //กูสำลักกาแฟเบย

พูดถึงคู่หมั้นเนี่ย กูก็นึกขึ้นมาได้ว่าความรักที่ผ่านๆมาของเรย์กะนี่มักจะหลงรักคนมีเจ้าของทั้งนั้นเลยนี่หว่า เป็นไปได้มั้ยว่าเรย์กะจะหลงรักเอ็นโจในภายหลัง แต่ทำยังไงกูก็ยังนึกไม่ออกว่ะ หรือต้องไปต่อภาคมหาลัยจริงๆวะ แต่ท่านเรย์กะอยากให้มีคนสารภาพรักตอนจบการศึกษาแบบตอนรุ่นพี่โทโมเอะนี่หว่า จะพอเป็นไปได้มั้ยเนี่ย คนเขียนจะใจร้ายกับนางไปถึงไหนวะ

>>991 แต่ที่นางรักนี่ก็ไม่รู้​มาก่อนเลยนะว่าเขามีเจ้าของ ตอนล่าสุด​นี่จะเทอมสุดท้ายแล้ว(รึเปล่า?) ยากจังหว่ะ ถ้าให้จบเรื่อง​แค่ที่ม.ปลายเนี่ย เรย์กะยังไม่โดขิๆอะไรเล้ยยยยย

//มาช่วยปิดมู้
ทำไมกูสัมผัสได้ว่ามีแววต่อภาคมหาลัยสูง.... ฮืออ
จบม.ปลาย สงสัยท่านเรย์กะจะได้แค่ดอกไม้จากท่านพี่แหงๆ เศร้า
ไม่มีวี่แววว่าท่านเรย์กะจะโดขิโดขิกับใครเลย กับเอ็นโจก็กลัว คาบุรากิก็แหยง หรือจะพลิกล็อคมาหารองหมู่บ้านคานทองวะ 555555 บ้าจริง
อ๊ะใช่ มีอยู่คนนึงที่ท่านเรย์กะโดกิโดกิใส่นี่นา... ยูกิโนะคุงยังไงล่ะ... orz

>>993 แต่กินเด็กเป็นอมตะนะมึง

>>993 แต่เด็กจะเล่นด้สยมั้ยนั่นอีกเรื่องนะมึง ดูแววแล้วแม่งอวยพี่ชายมากกว่า ทำไมเอ็นโจไม่บราค่อนเหมือนซิสค่อนท่านพี่บ้างวะ กูอยากเห็น5555

>>995 ถ้าเกิดเอ็นโจเป็นบราค่อน เดี๋ยวก็ไปซ้ำคอนเซ็ปต์ของท่านพี่หรอก.. มีซิสค่อนคนนึงตั้ง 1 ea

>>995 กูว่าเนื่องจากนิสัยจริงๆของยูกิโนะอาจจะทำให้บราค่อนไม่ลง...........
และกูว่าหายากนะที่พี่ชายจะมาเห่อน้องชายตัวเองอะ

พี่ชายเห่อน้องเยอะแยะออกมึงในนิยายวา--แค่กๆๆ
กูพึ่งไปส่องฟิคทั้งหมดที่พวกมึงแต่งมา พอเอามารวมเป็นสารบัญแล้วแม่งเยอะสัดๆ หมดกาวไปกี่ล้านกระปุกวะ ชอบๆ 5555

ถ้าเกิดที่พวกมึงกาวเป็นจริงซักนิด ป่านนี้ท่านเรย์กะคงไม่ต้องโหนคานเล่นเป็นโหนบาร์งี้แน่ๆว่ะ สกิลหลบธงนางยิ่งเทพๆอยู่

ปิดมู้สรุปเอ็นโจของกุเอง /หนี