Last posted
Total of 1000 posts
เอาไว้พูดคุยเรื่อง "นอบน้อมและหนักแน่น คือคือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!"
ชื่อกระทู้ต่อๆไป(ถ้ามี)
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 2 : จักรพรรดิคาบุรากิ]
ฮาเร็มของเจ้าแม่เรย์กะ [เรือลำที่ 3 : ขุนศึกหัวหน้าห้องสาวน้อย]
รักใคร อวยใคร ชอบใคร อยากให้ใครเข้าวิน เชิญได้ที่กระทู้นี้
กูขออยู่ห้องนี้ไปยาวๆ เรือลำที่1เอ็นโจซามะของกูววว โบกป้ายไฟๆ ท่านเรย์กะรีบลงจากคานแล้วหาพระเอกเป็นตัวเป็นตนสักที หรือถ้ายังไม่อยากลง
ก็ได้โปรดหันกลับมาดูพุงตัวเองก่อนเถอะนะ
มองชื่อห้อง แล้วไปอ่านเรื่อง นี่มันหลอกลวง!
กุเรือเอ็นโจค่ะ คนบ้าอะไรรัศมีท่านพี่เปล่งประกายมาก โมเม้น(แบบเหมือนจะกุ๊กกิ๊ก)ก็มากที่สุดในเรื่องแล้วมั้ง คนแต่ง อย่าเพิ่งล่มเรือกุววว
ทีแรกกูเรือคาบุรากิ แต่เห็นมันไปตื๊อยูริเอะแบบบ้าคลั่ง ก็เลยกระโดดขึ้นเรือเอ็นโจอย่างเต็มกำลัง
แน่นอนเรือเอ็นโจ คนอะไร้รู้ทุกการเคลื่อนไหวของเรย์กะซามะ หุหุหุ
กุเรือท่านพี่เว้ย คำ้คอร์สิ ท่านพี่คือสุดปลายยอดห่วงโซ่อาหารของเรื่องแล้ว บราค่อนซิสค่อนจงเจริญ
ชื่อกระทู้ต้องเป็นท่านพี่สิวะ
ว้าย เข้ามาเจอมู้นี้ ในที่สุดก็ตั้งกระทู้กองกำลังเจ้าแม่กาลี เอ้ย ท่านเรกะสักที ถ้าคนแปลขยันอัพต่อไปเรื่อยๆ มู้นี้คงมีเรื่องคุยกันตลอดล่ะนะ วันนี้กูก็จะรอออออ เฮ
แต่ชื่อกระทู้มึงหลอกลวงนะ มู้หน้าเอาเป็นคานของเจ้าแม่เรกะ เสาต้นที่หนึ่งใกล้รองรับน้ำหนักไม่ไหวแล้ว แทนเถอะ
ตอนใหม่ เดชชิโคตรน่ารักเลย ไม่กลัวเรย์กะด้วย อ่านแล้วก็ยิ่งทำให้มั่นใจว่าเรย์กะนี่สวยจริงๆ ที่ไม่มีคนจีบเพราะลุคชัดๆ หน้าตาก็ออกจะน่ารัก
ใกล้จะได้เวลาเข้าคอร์สอีกรอบแล้วสินะ
บวมจนคนรอบข้างรู้แล้ว
ป.ล.รีรีนะโคตรซึน
ข่าวลือเอ็นโจกับคาบุรากิมีความมโนชิบหาย นี่แหล่ะสาเหตุหลักไม่มีใครกล้าจีบเรย์กะ
เชี่ยกูดีใจ มีมู้เป็นของตัวเองแล้ววว
กูว่าแล้วไง อ้วนแต่ไม่มีคนกล้าบอกจริงๆด้วย55
ตอนล่าสุดอย่างฮา อ้วนแ้วแต่ไม่มีใครกล้าบอก แล้วเรย์กะนางเป็นอะไรกับสัตว์ อะไรคือโดนรุมจิก 55555 ส่วนฉากเข้าไปในร่มคันเดียวกัน มีคนเห็นจริงๆด้วยยยย
พวกข่าวกรองแม่งมโนใส่สีตีไข่มาก แต่ไม่เป็นไร กูชอบบบ มโนอีกมโนอีกโดยเฉพาะข่าวเกี่ยวกับเอ็นโจจงมโนให้เยอะๆ 5555 เดชชิแม่งสมุนจริงด้วย ปลื้มรุ่นพี่น่าดูเลยสินะ เรื่องนี้แม่งฮาเร็มจริงๆด้วย ฮาเร็มลูกสมุน ถุยยย ริรินะแม่งซึนน่ารัก แต่ท่านเรย์กะกำลังอยู่ในขีดอันตราย คนจะทักว่าท้องอีกเอาได้นะ หันมามองพุงตัวเองสักทีกูขอออ //จ้วงเรือเอ็นโจต่อไป
ไม่รู้เคยเห็นหรือยัง แต่กูแปะไว้ก่อนแล้วกัน
http://www.pixiv.net/search.php?s_mode=s_tag_full&word=謙虚、堅実をモットーに生きております!
กุฮาแฟนอาร์ตคาบุรากิกับเรย์กะ แม่งโครตคู่เพี้ยน
คาบุรากิอยู่กับเรย์กะก็กลายเป็นไอ้บ้าคนนึง เป็นคู่หูตบมุกกันไปวันๆ กูขำชิบหายตอนตบไหล่ป้าบๆเพราะนึกว่าอกหักเหมือนกัน ถ้าลงเอยกันก็ดีนะ แม่งคงมีอะไรตลกๆให้ดูหลายอย่างเลย 5555555555555555
โอ๊ยยยยยย พวกมึงกูดีใจมากที่มีมู้นี้
กูมาลงเรือเอ็นโจตั้งแต่รู้ว่าเค้ามีน้องชาย คือคนแปลเขาแปลไวมากนะเว้ย
แต่แบบ กูอยากรู้ตอนต่อมากก กูเลยไปอ่านดิบบบ
กูมาบอกแค่นี้แหละบายยย
ตอนล่าสุดกูแอบสงสารเรย์กะอยู่เบาๆว่ะ สวยนะ แต่ไม่มีใครกล้าจีบเลย แถมเป็นข่าวกับผู้ชายที่มีอิทธิพลที่สุดในโรงเรียนอีก หนุ่มๆที่คิดจีบคงแบบ จะเอาอะไรไปสู้สองคนนั้นได้ แต่กูก็อยากเห็นฉากหนุ่มๆพยายามเด็ดดอกฟ้าอยู่นะ 555555555 จะมีใครใจกล้ามั้ยวะ
>>28 กูเห็นละ
บางทีกูก็คิดนะ เอ็นโจอยู่ใกล้เรย์กะมาก เห็นแทบทะลุเข้าไปยันตับไตม้ามปอด ส่วนคาบุรากิช่างมันเถอะ แถมเรย์กะก็หน้าตาสวย มีเอกลักษณ์ น่ารักไม่เหมือนใครด้วย จะไม่หวั่นไหวบ้างเหรอ กูเคยใกล้ชิดกับสาวสวยนิสัยดี กูยังมีหวั่นไหวบ้างนะ ถ้าไม่ติดว่ากูมีผัวแล้ว กูยอมเป็นเบี้ยนเลยเอ้า ถถถถถ
พวกมึงหวังไกลเกินไปแล้ว ท่านเรย์กะไม่ลงจากคานง่ายๆหรอก หักธงแล้วหักอีก กูช้ำใจจนไม่รู้จะว่าไงละ นี่ถ้าเป็นสาวน้อยมังงะทั่วไปก็มีโมเม้นท์ยาวตั้งแต่ประถมแล้ว
มีใครไปงมต้นฉบับแล้วบ้างวะ อยากรู้ว่านายตัวสำรองจะมีบทกับเรย์กะอีกบ้างมั้ย แปลไทยตอนล่าสุดพูดถึงสภานักเรียนแล้วเพิ่งนึกถึง55 หรือว่าจะไปแย่งจีบวาคาบะแบบในเรื่องจริงแทน
คานมันหักยากก็เลี้ยงต้อยยูกิโนะคุงเลย เจ้าแม่จะได้เป็นอมตะ
>>38 บางทีกุก็คิดนะว่า ตอนแรกยูกิโนะเข้าหาเพราะมีเป้าหมายแอบแฝง(อาจจะสนใจเพราะพี่ชายพูด) แต่พอคุยๆไปถึงได้รู้ว่าเรย์กะเป็นแกะน้อย น่าแกล้ง น่าอ้อนเหลือเกิน ดูจากจดหมายกับคำพูดน้อง ดีไม่ดีเราอาจจะได้เห็นศึกแย่งเรย์กะระหว่างพี่ชายน้องชายก็ได้
...
..
.
กุหวังไปเอง กุเชื่อว่าเรื่องนี้หักหลังกูแน่นอน 555555555555555555555 ท่านเรย์กะกูหักธงเก่งเหลือเกิน ใครก็ได้สอยท่านหญิงของกูลงจากคานที!
แล้วท่านเรย์กะแกล้งปักลายทาุกิให้ท่านพ่อทุกคู่แบบนี้ เป็นกู กูไม่คิดว่าลูกแกล้งนะ กูคิด่าลูกรักมากเลยแหละ ถึงได้ปักรูปที่เป็นตัวแทนพ่อให้ของทุกชิ้น.... ทานุกิต้องเอาไม่เม้าท์มอยต่อแน่ๆ
เรย์กะบอกตัวเองว่าเป็นบราค่อน แต่นอกจากชอคโกแลตก็ไม่เคยทำอะไรให้ท่านพี่เลย ให้พ่อซะหมด ผ้าคลุมเอย ตุ๊กตาเอย คุกกี้เอย ปักถุงเท้าเอย เขาถึงได้มองว่าหล่อนเป็นฟาเธอร์ค่อนแทนไงล่ะ
>>42 คิดได้สอบแบบว่ะ แบบแรกคือซึนเหมือนริรินะ รักพ่อนั่นแหละแต่ทำซึน ส่วนอีกแง่คือเพราะของที่ทำออกมาทั้งคุกกี้ตุ๊กตาผ้าคลุมอะไรพวกนั้นมันน่าอนาถจนเกินไป เลยเอาของไม่ดีให้ทานุกิส่วนของดีๆให้ท่านพี่ ความ99มาตรฐานนี้ ถถถถถถถ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นกูว่าท่านเรย์กะก็รักทั้งทานุกิรักทั้งท่านพี่แหละ เหมาสองทั้งบราค่อนและฟาเธอร์ค่อน ท่านพี่ก็ตามใจทานุกิก็โคตรตามใจ ไม่รักได้ไง 5555
รักพ่อรักพี่พอกัน แต่ความหมั่นไส้มันไม่เท่ากัน
เลยเอาแต่ของเสียๆให้พ่อ5555 แต่เอาจริงๆกูว่าน่ารักมากเลยนะ
กูว่าผลงานนางออกมาไม่ดีพอที่จะให้ท่านพี่ใช้ว่ะ ไม่ใช่ว่าเลวร้ายอะไรนะ แต่มาตรฐานที่นางตั้งไว้สำหรับท่านพี่มันสูงลิบแล้วฝีมือนางไม่ถึงมาตรฐานนั้น ลงท้ายก็เสร็จทานุกิหมด แต่บางอันนางก็ตั้งใจทำให้ทานุกิโดยเฉพาะเลย เช่นถุงเท้าหรือตุ๊กตาถักเนี่ย เป็นลูกสาวกูกูรักตายเลย 55555555555
จริง ห่วยแค่ไหนกูก็รักอ่ะ กูว่าบ้านนี่น่าสงสารสุดก็ท่านแม่ บทอยู่ไหนกันคะ 555555 เรย์กะพูดถึงน้อยมากด้วย ส่วนมากพูดตอนนึกถึงทรงผม
อยากให้เรย์กะเปลี่ยนทรงผมบ้างอ่ะ จะมีวันนั้นไหม555
ผมม้วนก็โอเคหรอก แต่แอบหวังให้นางเปลี่ยนลุคบ้าง อาจจะตอนเข้ามหาลัยอะไรงี้
ถ้าท่านเรย์กะเปลี่ยนทรงผม นี้หนุ่มๆเข้าหาแน่นวลลล
เพราะไม่รู้ว่านั้นคือเรย์กะใช่ไหมมึง 55555555555
ky คาซึรางิคุง ตาไก่โง่ นี่มันเป็นใครวะ กูไม่ได้อ่านนาน จำไม่ได้....
งั้นกูขอถามอีกคน ดิเทคือใครวะมันโผล่มาตอนแรกตอนไหนกูงง
กู 51 นะ..... ทำไมกุจำไม่ได้เลยวะ ว่ามีตัวละครนี้อยู่ ว่างๆคงต้องย้อนอ่านใหม่ละ 5555
กูเพิ่งรู้ไม่นานนี้เองว่าแปลไทยเกินอิ้งมาไกลขนาดนี้ กูก็รอเมื่อไหร่อิ้งจะอัพสักที โถ หลังเขามานาน
ถ้าลง2วันตอนต่อไป ปีหน้าคงทันดิบแล้ว เหมือนเห็นว่าคนแปลเล่นโม่งด้วย เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ รู้ไหม เราตื่นเช้ามาเปิดอ่านเรย์กะซามะบนเตียงก่อนเช็คไลน์อีกนะ ฮา
คนอ่านดิบล่วงหน้า ตอนไหนมีโมเมนต์ฟินๆกับเอ็นโจบ้างวะ กูจะได้ไปดำน้ำอ่านดู กูต้องการความฟินอย่างแรงกล้า
ทันดิบก็ดีนะ โหยหวนไปพร้อมๆกัน หลังจากนี้จะไร้สปอยไปด้วยกัน 55555
มึงว่าคาราบุกิจะจีบวาคาบะติดไหม
กุไม่เข้าใจเอ็นโจเลย ตกลงมันรู้สึกยังไงกับเรย์กะวะ รู้เรื่องเขาแม่งทุกเรื่องเหมือนสนใจเขามากๆ แต่ก็ดันแต่เพื่อนตัวเอง หรือว่าจอมมารกลัวแกะตื่นกลัว เลยไม่รุกมาก ค่อยๆเดินเข้าไปเงียบๆแล้วจับยัดเข้ารังงี้หรอวะ
>>70 กูก็งงกับอีตานี่เหมือนกัน ทำเหมือนจะชอบแต่ก็ดันเพื่อนตัวเอง ทำเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่ก็ดักทางและรู้เกี่ยวกับเขาทุกอย่าง จะมาหยอกเล่นให้กระวนกระวาย เอ็นโจนี่ซาดิสม์รึเปล่าเนี่ย หรือจะชอบดูสีหน้าเป็นทุกข์เป็นร้อนของเรย์กะ ควบคุมให้เต้นไปบนฝ่ามือตามแต่จะต้องการ กูสับสนเหลือเกิน
มี URL ต้นเรื่องไหม กุเดาชื่อเรื่องไม่ออก...
>>70 กูแทงฝั่ง "ชอบ" หมดหน้าตัก ทุ่มหมดตัว จะเจ๊งก็เจ๊งเลย กูลงเรือลำนี้แล้วววววว
ที่พูดถึงมาซายะบ่อยๆน่าจะข้ออ้าง+หยั่งเชิงเรย์กะว่าชอบมาซายะรึเปล่า พี่แกจะได้รุกทีละหน่อยไม่ทำให้แกะตื่น ที่เห็นเรย์กะแหยงๆ ชอบหนีทุกครั้ง คงปลุกความอยากแกล้งในตัวขึ้นมาล่ะมั้ง ยิ่งหนีก็ยิ่งตามอะไรแบบเนี้ย แต่จะตามซึ่งๆหน้ามันก็เสียฟอร์ม เนียนๆเข้าไปอยู่ในชีวิตเขาซะเลยจะดีกว่า กูรอให้เรย์กะหันมามองเอ็นโจอยู่เนี่ย จะมีหวังมั้ย เขาเอาน้องชายมาล่อแล้วนะ ใจอ่อนซักที 55555555555555
พวกมึงมันชั่วร้ายยย ยิ่งกูอ่านจินตนาการของพวกมึงกูก็อยากให้มันเป็นจริงไปตามนั้น เอ็นโจเห็นลูกแกะ(หรือหมู)เต้นอยู่ในกำมือนายแล้วมีความสุขมากสินะ โคตรเหมือนท่านพี่ แต่ท่านพี่เป็นจอมมารซิสค่อน แล้วเอ็นโจคืออะไร จอมมารสตอล์กเกอร์???
ว่าแต่ในอนาคตท่านเรย์กะจะได้เป็นประธาน pivoine มั้ยวะ
>>77 แต่นายตัวสำรองมันไม่ชอบเรย์กะอยู่นี่ ถ้าได้เป็นจริงๆกูว่าเรย์กะคงปล่อยนิ่งๆ อาจจะมีคุมๆไม่ให้แสดงออกรุนแรงกันบ้าง แต่จะมาร่วมมือร่วมใจน่ะยากส์ เรย์กะก็ไม่ใช่พวกสวนกระแสน้ำซะด้วยสิ ยกเว้นองค์ลงจริงๆคงได้เห็นเจ้าแม่อาละวาด ไล่เอาพัดตบหน้าไม่ให้เหิมเกริมกันทั้งสองฝั่ง ถถถถถถถถ
ชอบตัวสำรองกับเรย์กะว่ะ ดูมีเคมีดี
เนี่ย กูก็ตื่นเช้ามาเช็คเรย์กะก่อนเหมือนกันว่ะ 55 แต่ไม่เคยไปเม้นที่บอร์ดเขาเลยอ่ะ รู้สึกผิดจัง
กุชอบตัวสำรองกับวาคาบะ
อยากให้คาราบุกิอกหักอีกรอบว่ะ
แม่งจี้ดี อกหักทีเพี้ยนหนัก แต่กุฮาหมอนี่ ถถถถถถถ
เห็นเซ็ตติ้งคร่าว ๆ ของเรกะแล้วนึกถึงเรื่องนี้เลย
http://ncode.syosetu.com/n1337cn/
ไปเป็นนางร้ายในเกมแทนหนังสือ
ใครเปิดมู้เนี่ย!
.
.
.
..
.
.
.
.
.
มึงไม่รู้หรอกว่ากุรอมานานมากกกกกก
กุอยากให้มีแรงกระตุ้นให้เอ็นโจจีบเรย์กะจริงจังซะที นายจะรอให้คาราบุกิมีลูกก่อนหรือไงวะ ถ้าจอมมารคิดจะจีบหรือมัดมือชกเรย์กะก็ไม่รอดหรอก
ถึงเรือเอ็นโจจะแล่นฉลุย แต่ก็ยังเรือผี ไม่มีอะไรยืนยันได้เลยนะว่าเอ็นโจชอบเรย์กะน่ะพวกมึงงงงง
นึกไม่ออกว่ะว่าจะจีบเรย์กะยังไง ชีหาหนทางหนี ไม่ยุ่งเกี่ยวด้วยขนาดนั้น เอาของกินวางล่อ?
>>92 อะไรมึง ยืนยันแล้ว กูนี่แหละยืนยันเอง! จีบเรย์กะนี่กูว่าเอนโจต้องเล่นใหญ่ว่ะ เรย์กะไม่ไว้ใจแล้ว เอนโจต้องสวมวิญญาณอกหักเหมือนคาบุรากิ
แบบใครก็ช่วยไม่ได้ มีเรย์กะเท่านั้น กูว่าทุกคนคงจับเรย์กะใส่พานถวาย หนียังไงก็ไม่พ้น พอนานๆไปนางก็ใจอ่อนเอง ...กุมโนเอง อย่าเชื่อกู
มรอีกทาง เอาน้องชายเข้าชน
เรย์กะปลื้มยูกิโนะจะตาย ไม่สนใจพี่ชายบ้างหรอ อนาคตแต่งงานไปอาจมีลูกน่ารักๆเหมือนยูกิโนะ
กุตลกเรย์กะ ตอนแรกก็เคยชอบเอ็นโจ พอเจอตัวจริงกับแหยงวิ่งหนีเเทบไม่ทัน นิสัยก็เหมือนโอนี่ซังที่เธอเป็นบราค่อน
>>92 มึงไม่เคยได้ยินคำว่าความมโนอยู่ที่ไหนชัยชนะอยู่ที่นั่นหรอวะ ถึงตอนนี้จะเป็นเรือผีอยู่แต่ในอนาคตอาจจะอัพเกรดเป็น
เรือออฟฟิเชียลก็ได้ใครจะรู้ ดังนั้นพวกเราต้องไม่ย่อท้อนะพวกมึงงงควรจะฝึกยกดัมเบลทุกวันเพื่อความแข็งแกร่ง
กูรู้สึกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่กูไม่กังวลเรื่องรักสี่เศร้าห้าเศร้าหกเศร้าเลยวะ กูกังวลมากกว่าว่าจะมีใครไปสอยนางลงจากคานได้มั้ย กูกลัวไม่มี่พระเอก55555
เพราะฉะนั้นจากที่อ่านๆมาคนที่มีประเด็นหยอดฉากจิ้นเยอะๆ แถมยังดูสอดส่องเผือกทุกเรื่องราวตามติดชีวิตเรย์กะมากสุดกูเห็นเอ็นโจ กูจึงตัดสินใจลง
เรือลำนี้ หวังว่าสวรรค์จะเข้าข้างกุวววว
>>95 เอนโจพลาดตรงที่ไปหลอกใช้งานเรย์กะนี่แหละ เรย์กะเลยมองแง่ร้ายมาตลอด ส่วนท่านพี่นี่เนียนตลอด แกล้งก้แกล้งเนียนๆ กลบเกลื่อนด้วยการโอ๋ เรย์กะเลยไม่เคยเห็นท่านพี่เวอร์ชั่นจอมมาร ทั้งๆที่ความจริง เอนโจกับท่านพี่นี่เหมือนกันอย่างกับญาติ ท่านพี่ บอกมาท่านพี่เป็นพี่น้องตระกูลเดียวกับเอนโจที่หยิบผิดที่โรงพยาบาลใช่ไหม คือนิสัยท่านพี่ไม่มีส่วนไหนเหมือนท่านพ่อท่านแม่เลย 555
ว่าแต่เรื่องเรย์กะนี่ไม่มีมังงะบ้างเหรอวะ กุอยากเห็นรอยยิ้มเอนโจแบบทุกชอต กุจะได้ตายตาหลับ แค่แฟนอาร์ทหรือภาพประกอบนิยาย มันไม่พอสำหรับกุ (เข้าโหมดโลภ)
ถ้ากูวาดรูปเก่งๆ กูจะวาดโดเรื่องนี้ เพื่อความฟินของตัวเอง
ทำไมเค้าไม่ตีพิมพ์อ่ะ? เคยได้ยินว่าคนเขียนอินดี้ ไม่รู้ว่าจริงรึเปล่า
เอ็นโจแสดงธาตุแท้ให้เห็นก็ดีนะ เพราะตอนจีบกันทีหลังจะรู้ไส้รู้พุงกัน สามีภรรยาต้องรู้จักกันให้ละเอียดสิว่ะ ถึงจะเป็นครอบครัวเดียวกันได้ แต่กรณีท่านพี่เก่งกว่าเพราะหลอกน้องได้อยู่หมัด
โอ๊ย รอกระทู้นี้มานานมาก ขอระบายยาวๆหน่อยเถอะหาคนคุยด้วยไม่ได้เลย แสดงตัวผู้ลงเรือเอ็นโจวอีกคน //โบกธงปลิวไสว
แต่มันติดอยู่ประเด็นเดียวนี่สิ
(ข้างสปอยเนื้อหาดิบรัวๆ)
.
.
.
.
.
.
ตรงที่เอ็นโจมี(ว่าที่?)คู่หมั้นแล้ว ทำเอาเขวเลย แถมจนป่านนี้(ตอนล่าสุด)ก็ยังทำตัวไม่แน่นอนว่าจะเอายังไงกับคุณ(ว่าที่)คู่หมั้นนี้ซักที คาใจว้อยยยฟฟฟฟ แต่หลังจากนี้(ของแปลไทย)เรือเอ็นโจเปรมมากจริงๆ หลังจากยูกิโนะคุงออกแล้วฉากปักธงมารัวมาก โดยเฉพาะฉากงานวันเกิดยูคิโนะคุงโคตรแจ่ม(ตอน188)
หลังๆคู่ทรีโอ้สามคนนี้สนิทขึ้นจากการที่คาบุรากิมาปรึกษาเรื่องความรักกับเรย์กะซามะแล้วโคตรน่ารักเลย ทำเอาคิดว่าจบแบบเป็นเพื่อนกันก็ได้นะ (แต่ก็สงสารเรย์กะซามะที่จะกลายเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคานทองต่อไปถถถ)
ประเด็นสำคัญของเรื่องนี้คือคนเขียนก็เอาแน่เอานอนไม่ได้ว่าจะมาอัพตอนไหนนี่แหละ ดีที่ช่วงนี้เริ่มลงถี่ขึ้นหน่อย ออกแต่ละทีนี่แทบจะกราบ ทั้งๆที่เรื่องนี้อันดับดี(ที่2)ในเว็บนาโร่แต่ยังไม่ได้ออกรวมเล่มซักทีน่าจะเพราะไม่รู้จะได้เขียนต่อเมื่อไหร่ล่ะมั้ง
ปล.ข้างบนมีถามว่าเรย์กะซามะจะได้เป็นประธานมั้ย? มีหรือที่เรย์กะซามะจะรับหน้าที่ยุ่งยากชวนปวดท้องแบบนั้นน่ะlol
ไม่ยอมรับดิ พิมพ์ผิด โทษๆ
ตอนล่าสุดในที่สุดความจริงก็เปิดเผย เรย์กะกูต้องเข้าคอร์สอเดทอย่างด่วน ส่วนท่านเรกะ นอนแล้วดีลีททิ้งแนะนำว่า นอนก่อน ถึงสักเที่ยงคืนแล้วค่อยตื่นมาก่อนนะคะ แล้วไปสอบเลย ไม่ต้องนอนแล้ว
*คอร์สไดเอท
ท่านเรย์กะตอนใหม่ก็ยังไม่รู้สึกตัวว่าอืดแล้ว.... ริรินะช่วยเป็นหน่วยกล้าตายที555555 แต่บทแจ้งเตือนไขมันแบบนี้กูว่าต้องให้ซากุระจังเป็นคนย้ำมากกว่า ไม่งั้นได้กลายเป็นแมวอ้วนสองตัวในสายตาแฟนอิชิโนะแหง
>>110 ใจมากเพื่อนโม่งสำหรับสปอย รักมึงงงง แต่เรื่องว่าที่คู่หมั้นจิ๊บจ๊อยแค่นี้มันทำให้เรือเอ็นโจวของพวกเราสั่นสะเทือนไม่ได้หร้อก แค่ว่าที่เอง ว่าที่เองนะเว้ย! (สะกดจิตตัวเอง) แต่ใกล้ถึงฉากปักธงรัๆแล้วสินะ อย่างน้อยถ้ามีฉากปักธงเยอะๆแบบนี้ก็มีสิทธิ์เยอะแล้วแหละ เทียบกับ ตลค ชายคนอื่นที่ออกมาแล้วหายวับหรือไม่ก็เป็นสมุนลูกน้อง ลูกศิษย์ด้านความรักอะไรแบบนี้ ส่วนคาบุรากิก็จีบวาคาบะอย่างบ้าๆบอๆประหนึ่งดูโอ้คู่เกรียนกับเรย์กะ......กูว่าดูลงเรือเอ็นโจถึงแพ้ก็ไม่เสียใจแล้วแหละ //จ้วงเรือต่อไป
อ่านแปลไทยล่าสุดแล้วปวดใจยิ่ง ท่านเรย์กะรู้ตัวสักที~
แมวดุ้นล่มทำไมล่มไวจังวะ... ยังไม่ทันค่ำก็ล่มแล้ว
คู่หมั้นอารายยยย ท่านเรกะอย่าแห้วนะ
>>110 ทำไมกูยิ่งคิดว่าเรือจะไม่ล่มว่ะ กูว่าการที่เอ็นโจมีว่าที่คู่หมั้นอยู่แล้ว มันเป็นอุปสรรคอย่างหนึ่งของพระเอกนางเอกอ่ะ ใครจะไปรู้ เอ็นโจอาจจะตัดสินใจบอกที่บ้าน ว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้วคือเรย์กะ ไฮคลาสขนาดนั้น ที่บ้านไม่ว่าหรอก บางทีคาบุรากิอาจจะมาช่วยเอ็นโจก็ได้ ถึงพี่แกจะบ๊องๆแต่แบ็คดีขนาดนั้น อาจมาช่วยไรเอ็นโจ เพราะกูว่ามันต้องมีฉากที่คายุรากิช่วยเอ็นโจบ้าง ไม่งั้นมันก็มีแต่ฉากที่เอ็นโจข่วยคาบุรากิอย่างเดียวอ่ะ นี้กูมโนหนักมากเลย 55555 แต่ถึงยังไงกูก็จะพายเรือเอ็นโจต่อไป
>>125 เห็นด้วยนะว่าคงเป็นปมที่เอาไว้ให้แก้กันตอนหลัง แต่คนเขียนออกช้ามากแถมเนื้อเรื่องยังเดินช้าจนรู้สึกระวนกระวายนี่แหละ อยากจะให้เคลียร์เรื่องยุยโกะซังไวๆแล้ว
คาบุรากิภาษีดีกว่าตรงที่ตอนนี้ว่างอยู่+เหมือนจะถูกจับคู่กลายๆจากพ่อแม่ทั้งสองฝั่ง+สนิทกันมากขึ้นในช่วงหลัง แต่จากตอนล่าสุดแล้วคิดว่ารูทคาบุรากิคงจบได้แค่เฟรนด์เอนดิ้งแล้วล่ะมั้ง...? แต่อะไรก็เกิดขึ้นได้เพราะฝั่งวาคาบะจังก็ดูไม่ค่อยมีอะไรคืบหน้าเหมือนกัน
เวลาที่เหลืออยู่จนกว่าจะเรียนจบจะว่ายาวก็ยาวจะว่าสั้นก็สั้น ยังเหลืออีเว้นท์อีกหลายอย่างที่ยังต้องเคลียร์ ที่ใกล้สุดก็ซัมเมอร์ปาร์ตี้ รอดูอยู่เหมือนกันว่าจะเกิดเหตุการณ์อะไรขึ้นบ้าง แห้งเหี่ยวมาหลายปีขออะไรดีๆในปีสุดท้ายบ้างเถอะ
พิมพ์ยาวอีกแล้วขอโทษที อัดอั้นมานาน
ปล.ซานต้าฮิโยโกะไม่มีแจกตอนใหม่ ขอเป็นของขวัญปีใหม่ก็ได้ อยากอ่านตอนต่อไปแล้วฟฟ
129มาล่ะ โอ้ย กูขำชิบหาย ทานุกิไม่รู้เรื่องอะไรด้วยก็โดนอีกล่ะ555
เจ้าแม่แม่งเล่นปักวูดูซัมม่อนปีศาจแล้วเหวยยย กูสงสารท่านพี่ถ้ามาเห็นว่ะถถถถถถ
โอ้ ช่วงเช้าก็มีคนเล่นโม่งเยอะเหมือนกันนะ
กุเห็นเนื้อเรื่องแล้ว มันอืดมากเลยนะ " คนแต่งนี่ก็ออกช้าจริงๆ ฮือ
กูว่าคนเขียนก็เขียนตามใจตัวเองดีนะ เคยเป็นวันๆ ของท่านเรย์กะก็งี้แหละอย่างไรก็อย่างงั้น นักอ่านเรียกร้องเลิฟคอเมดี้มากเหรอ ตูกลับไปเขียนท่านเรย์กะชวนชิม ลดความอ้วน ทำตุ๊กตา ด่ากับริรินะแม่งเลย บ้าๆ บอๆ กันไปเรื่อย จนนักอ่านลืมไปแล้วค่อยกลับมาเข้าเรื่อง วนลูปไปเรื่อยๆ
กูสงสารทานุกิมากโดนรับความกราดเกรี้ยวของลูกสาวตลอด ท่านเรย์กะพอเถอะท่านพี่จะขวัญเสียเอาได้นะ (แว่วได้ยินเสียงร่ำไห้ของทานุกิและเสียงปลอบของท่านพี่ลอยมา)
>>133 >>134 สนุกกับความอืดๆและดิ้นทุรนทุรายในความอืดๆสินะ กูก็เช่นกันสุดท้ายจะอืดแค่ไหนอะไรยังไงก็ขอแฮปปี้แต่งงานกับเอ็นโจขาเผือกทีเต๊อะ แค่นี้กูก็ตายตาหลับแล้ว หรือกูหวังมากไป..งั้นอย่างน้อยก็ขอมีฉากจับมือถือแขนมุ้งๆมิ้งๆเหมือนคู่รักทั่วไปที เอ๊ะ..หรือกูยังหวังมากไปอีก นี่กูจะร้องไห้แล้วนะ 55555
สำหรับกูเรื่องท่านเรย์กะนี่มันสนุกไปเรื่อยๆเพราะความอืดจริงๆ เรื่องอื่นส่วนใหญ่ถ้าไม่พุ่งตรงประเด็นฉับๆก็ออกนอกเส้นทางหายไปเลย ของเรย์กะก็มีแวะ...แวะลดน้ำหนัก แวะเรียนเสริม แวะหาของกิน ร้องไห้......
>>126 กูล่ะมโนเป็นมาซายะกับเรย์กะยังไงก็โดนจับแต่งงานกันตามพล็อตเดิม แต่สองคนนี้ร่วมมือร่วมใจกันขัดขืน หาทางไม่แต่งสุดกำลัง และมาซายะคงแหย่ยูสุเกะกลายๆด้วยว่าชอบเรย์กะมั้ย ไม่เอาจะเอาไปแล้วนะ กูอยากเห็นเอ็นโจหึง แผ่ออร่าจอมมารใส่ จะเลิกล้มงานแต่งด้วย กูมโนมากไปใช่มั้ย กูอยากเห็นวันนั้นจริงๆนะ ฮรือออออออออออออ
กูกำลังคิดว่าเอ็นโจหึงนี่จะเป็นยังไงวะ แม่งต้องเร้าใจมากแน่นวล
ถ้าเอ็นโจหึง คนซวยก็คาบุรากิอะ ฉากท่านพี่อัดท่านอิมาริมาฉายซ้ำแน่ 555555
ขนาดแค่ปฏิเสธไม่เล่นเปียโนให้เรย์กะยังแบบ "หืม มาซายะ?" ประโยคเดียวก็กลับลำยอมเล่นเลย
กูขำฉากนี้ชิบหาย เอ็นโจปล่อยออร่าจอมมารออกมานิดหน่อย คาบุรากิคงเหงื่อแตกอยู่ในใจ กลับลำเล่นให้ทันที
คนมีอิทธิพลจริงๆคือเอ็นโจสินะ จักรพรรดิแค่หุ่นเชิด
มาซายะกับเอ็นโจ นี่ความจริงอวตาร ท่านอิมาริกับท่านพี่ชัดๆ ไม่หือไม่อือ กลัว จักรพรรดิหรือจะสู้จอมมาร ฮ่าๆๆๆ
กุอยากเห็นเรย์กะอ้อนเอ็นโจแบบอ้อนท่านพี่กับท่านอิมาริบ้าง กุต้องได้เห็นฉากเอ็ดจยืนค้าง ก่อนยกมือมาปิดป่กแล้วแสยะยิ้ม(?)แน่ๆ โฮกกกกกกกกกกก
กูย้อนกลับไปอ่านตอนต้นๆ สมัยประถม มีฉากท่านเรย์กะแอบองคาบุรากิ (ด้วยความระแวง) จนเอ็นโจจับได้ เพราะงี้รึเปล่าวะเอ็นโจเลยเข้าใจผิดชงเอาๆ จนถึงทุกวันนี้
>>148 กูว่าตอนแรกอาจใช่ แต่พอต่อๆมาด้วยความฉลาดของเอ็นโจ และความขี้เผือกสตอล์กเกอร์ที่มีต่อเรย์กะรู้ทุกความเป็นไปแถมมีสายข่าวเยอะ กูว่ารู้แล้วแหละว่าเรย์กะขยาดทั้งตัวเองแล้วก็คาบุรากิ แต่กูไม่รู้จุดประสงค์เหมือนกันว่าชงทำไม แต่เหมือนแกล้งเรย์กะไงพิกล ทำนองรู้อยู่ว่ากลัวไม่กล้าเข้าใกล้คาบุรากิที่สุดก็เลยยิ่งแกล้งให้เข้าใกล้ซะงั้น 5555 ยังไงก็เถอะเอ็นโจซามะ ขอฉากปักธงรัวๆหน่อยเถ้อ
>>148 ไม่เข้าใจผิดหรอกมึง เรย์กะแสดงสีหน้าทุกอย่างว่ารังเกียจ เอ็นโจก็เดาได้ทุกที จนเรย์กะด่าว่าทำไมอ่านความคิดฉันได้ แต่ชงทำไมกูก็ไม่รู้เหมือนกัน อารมณ์ว่าเหมาะกันดี ถ้าคู่กันคงมีอะไรตลกๆดูทุกวันงี้มั้ง แต่สุดท้าย กว่าจะรู้ตัวก็เกือบสายไปว่าตัวเองก็ตกหลุมรัก อันหลังกูมโนเอง
แต่เอ็นโจวนี่ไม่น่าเป็นพวกหัวช้าเรื่องความรู้สึกเลยนะ
หรือจะเหมือนท่านพี่ที่เป็นซิสค่อนแต่ไม่รู้ตัวเองว่าเป็นซิสค่อน?
งั้นกูขอมโนว่าจริงๆ เอ็นโจชอบเรย์กะมานานล่ะ จุดที่ทำให้เริ่มชอบน่าจะมาจากตอนโดนเรย์กะตุ๊ยพุง ทำให้ต่อมมาโซที่ไม่เคยรู้ว่ามีมาก่อนกำเริบ แต่ตัวเองก็มีชนักติดหลังทำให้จีบออกนอกหน้าไม่ได้ เลยอยากให้เรย์กะเป็นแฟนกับคนที่ตัวเองมองว่าดีที่สุดคือคาบุรากิ อย่างน้อยจะได้มีอะไรเล่นแก้เซ็งใกล้มือไปเรื่อยๆ เป็นไงล่ะความมโนของกู !
เอาจริงกุอยากให้เรย์กะได้กับเอ็นโจนะ แต่กุก็สงสารเรย์กะ หมอนี่มันร้ายกาจ แต่งกันไปคงเป็นสามีที่ชอบหยอกภรรยา
ท่านพี่เป็นซิสค่อนที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นซิสค่อน
เอ็นโจเป็นสตอล์กเกอร์ที่ไม่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นสตอล์กเกอร์ แหม่ สมเป็นว่าที่น้องเขยที่ท่านพี่และเรย์กะสมควรภาคภูมิใจ
กูขอมโนว่า ไม่ใช่ไม่รู้สึกตัว แต่ที่คอยแหย่คอยชง เพื่อดูปฏิกิริยาว่าเรย์กะไม่สนใจและแขยงคาบุรากิจริงๆ + เป็นข้ออ้างที่จะได้มาเนียนคุยกะเรย์กะแค่นั้นแหละ!
เอ็นโจมันก็เหมือนท่านพี่แหละ ได้เห็นรีแอ็คชั่นตลกๆของท่านเรย์กะแล้วชอบใจ เลยชอบเข้าไปแหย่เล่น
>>157 กูก็มโนแบบนั้น คืออยากคุยกับเรย์กะก็ไม่รู้จะคุยอะไรเลยต้องยกมาซายะมาบังหน้า ถ้าเรย์กะไม่สนมาซายะจริงๆก็รุกจีบไปเรื่อยๆ แต่ตัวเองก็มีคู่หมั้นอยู่เลยจีบออกนอกหน้าไม่ได้ เรย์กะสวย+น่ารักขนาดนี้ แถมรู้จักตัวตนจริงๆ รู้นิสัยและอ่านความคิดออกได้ง่ายมาก อยู่ใกล้ๆแล้วก็สนุก เอ็นโจจะไม่หวั่นไหวเลยเหรอออออออออ โอ๊ย กูฟังเพลงหวั่นไหวของบอดี้สแลมแล้วอยากวาดโดสองคนนี้จัง
ไม่มีคนลงเรือคาบุรากิกับกูเลยเรอะ กูชอบเวลาสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วฮาดี
>>162 ช่วงแรกก็ลงอ่ะนะ แต่หลังๆกูรู้สึกมันบ้าอ่ะ เหมาะกับการเป็นเพื่อนตาย พากันลงเหวกับเรย์กะมากกว่า โมเม้นกรี้ดมันต่างกับเอ็นโจ เอ็นโจนี่โผล่มาทีระทวย(กูมโนเอง) แต่คาบุรากิช่วงหลังโผล่มาทีไร กูฮาตลอด 55555555555555555555555 แก ไอบ้า 555 ที่กูเชียร์น้อยกว่าเพราะถ้าเอ็นโจไม่พยายามให้(บังคับ)เรย์กะได้ทำงาน จนสุดท้ายเรย์กะปรี้ดแตกไปด่าเอา คาบุรากิก็คงมองเรย์กะเป็นคุณหนูทั่วไปตลอดการอ่ะ อาจมองไม่ดีด้วยซ้ำตอนที่เรย์กะเป็นเจ้าแม่กาลีโบกพัด อะไรคือสายตารังเกียจ คนที่มองเรย์กะจริงๆ ตั้งแต่แรกคือเอ็นโจ และเอ็นโจทำให้เรย์กะกับคาบุรากิเริ่มสนิทกัน กุเลยฟินเอ็นโจมากกว่าแบบนางมาก่อน นางรู้จักเรย์กะมากกว่าใคร มองทะลุสุดๆ 555 และเพราะลุ้นมากกว่าว่าเอ็นโจคิดอะไรอยู่ คือตัวความคิดนางไม่ออกเลย แต่คาบุรากิ กุรู้สึกว่า หัวนางมีแต่ ยูริเอะ ช๊อคโกลา จมูกหนู จมูกแกะ กับสารพัดเรื่องไร้สาระ พอๆกันเรย์กะเลยว่ะ 55555 ความจริงควรมีเรื่องแยก ชีวิตวันๆของคาบุรากิ กุรู้สึกว่านางสโลว์ไลฟ์พอๆกัยเรย์กะเลยว่ะถ้าไม่มีเอ็นโจมาดัน ความอยากเอาชนะก็มีพอๆกันกับเรย์กะนะเว้ย เช่นเรื่องสอบ แค่ท่านเรย์กะเทพไม่เท่าคาบุรากิ 5555
แต่กุเชียร์เอนโจก็จริง แต่ใครจะเข้าวินก็ได้ทั้งนั้นว่ะ กูยอม สอยเรย์กะลงมาเถอะะะ
เรือเอ็นโจโคตรเยอะ +กูด้วยอีกคน แต่จริงๆ กูแอบอยากให้เรย์กะมีโมเมนท์กับนายบ้าหมามั้งว่ะ ระยะนี้บทหายไปยาวเลย
>>161 กูจะพยายามนะมึง ฮรือๆๆ
>>162 ทีแรกกูก็ลงเว้ย กูหมายมั่นปั้นมือเลยว่านี่แหล่ะพระเอก วาคาบะต้องคู่กับเอ็นโจแน่เพราะเป็นนางรองกับพระรอง แต่ไปๆมาๆคาบุรากิแม่งบ้าบอชิบหาย ในหัวก็มีแต่ยูริเอะ ขนม ขี่ม้าส่งเมืองและเรื่องปัญญาอ่อนไร้สาระอย่าง >>163 บอก ส่วนเอ็นโจลึกลับกว่า ไม่เคยเผยไต๋ เดาทางไม่ออก เหมือนเฝ้ามองเรย์กะมาตลอด กูเคยมโนว่าเอ็นโจแอบชอบวาคาบะในมังงะโลกเดิมด้วยซ้ำ แต่คาบุรากิมาก่อน เลยต้องได้สิ่งดีกว่าไปเสมอ (แต่เอ็นโจเวอร์ชั่นเรย์กะเสือกเป็นจอมมารที่แค่ยิ้ม จักรพรรดิก็เกรงใจแล้ว ถถถถถถถถถถถถถถถถ) กูก็เลยย้ายขาขึ้นเรือเอ็นโจอย่างยินดี กูชอบเชียร์ตัวรองน่ะ ไม่คิดเลยว่าเอ็นโจจะป็อบขนาดนี้ในกระทู้ 55555555555555555555
พูดถึงเรือเล็กก็แอบอวยตัวสำรองรองหัวหน้าหมู่บ้านคานทองเหมือนกันนะ แบบค่อยๆเห็นความดีของเรย์กะซามะมากขึ้นเรื่อยๆ แต่อนิจจาบทน้อยชิบ ได้แต่เฝ้ามองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆจากบนเรือเอ็นโจ ส่วนตาบ้าหมาปล่อยให้บ้าหมาต่อไปเถอะ วันๆคิดถึงแต่หมา555555
กูกลับไม่ค่อยชอบนายสำรองแฮะ ดูเป็นพวกหัวแข็งน่ารำคาญ 555
ถ้าพวกตัวประกอบ กูว่าซาโตมิคุงก็ไม่เลวนะ ชอบตอนจับแต่งหนูแต่งแกะ ได้ฟีลมุ้งมิ้งดี
แต่เรือคานทองคำแม่งมั่นคงสุดจริงๆนั่นละ 555555
นายตัวสำรองต้องให้มันเลิกมองเรย์กะในแง่ร้ายซักทีก่อนน่ะ ถึงจะพอมีหวังสร้างเรือได้บ้าง แต่ท่าทางจะยากเพราะคนมันอคติแล้วอะนะ ทำยังไงก็ไม่ดีในสายตาหรอก นายนี่ก็ไม่ชอบพวกสมาคมโบตั๋นตั้งแต่ทีแรกอยู่แล้ว มาเจอเรย์กะเวอร์ชั่นเจ้าแม่กาลีอีก ถึงรุ่นพี่โทโมเอะกับหัวหน้าห้องจะบอกเรย์กะนิสัยดีแค่ไหนก็ไม่เชื่อหรอก
>>169 ใช่ไหม! กูก็ชอบซาโตมิคุง พอรู้ว่าเรย์กะไม่ได้น่ากลัวก็แกล้งเอาๆ น่ารักค่อดๆ
จะว่าไปซาโตมิคุงก็แอบคล้ายเอ็นโจเหมือนกัน แค่ไม่จอมมาร ไม่สตอล์ค เหมือนเอ็นโจเวอร์ชั่นเจือจางผสมน้ำแล้ว น่าเอ็นดูววว
//ว่าแล้วก็ปล่อยแพซาโตมิลำน้อยลงทะเล กูเองก็จะมองอย่างห่วงๆบนเรือเอ็นโจเช่นกัน หวังว่าจะไม่ไปชนกับภูเขาน้ำแข็งที่ชื่อว่าคาน
อ้อ ลืมไปว่าพูดถึงตัวสำรองในตอนหลังๆ(ดิบ)น่ะ จะพูดยังไงดีไม่ให้สปอยดี ควรจะเฟดตัวเองออกไปจากกระทู้นี้สินะ //ร้องห้าย
โทษทีไม่ได้ตั้งใจ... ข้างล่างสปอยนะ
.
.
.
.
.
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
.
.
ช่วงงานโรงเรียนที่เรย์กะซามะชวนตาบ้าหมาและหมู่คณะมาเยี่ยมชมซุยรัน แล้วคือเรย์กะซามะให้คูปองของPivoineไปเลยเที่ยวจัดเต็มกัน บวกกับท่าทางเหมือนเด็กเกเลยชวนให้คิดว่าเป็นพวกมาป่วนไง พอตาบ้าหมาแวะมาหาเรย์กะซามะ นายตัวสำรองก็รีบเข้ามาดึงตัวไปถามว่าโดนรังแกข่มขูอะไรอยู่รึเปล่า แต่ก็ตกลงเคลียร์กันได้ว่าเป็นคนรู้จักกัน คือถึงจะไม่ได้มองเรย์กะซามะในแง่ดีเท่าไหร่แต่ก็เป็นห่วงในฐานะนักเรียนคนหนึ่งนะ แถมยังน่าจะเปลี่ยนมุมมองว่าเออ ไม่ได้ทำตัวสูงส่งอะไร นี่คือจุดแรกที่เริ่มรู้สึกโอเคกับนายตัวสำรอง
ตอนที่โดนจับได้ว่าแอบมาทำความสะอาดโต๊ะให้วาคาบะจังที่โดนรังแกก็ไม่เข้าใจผิดแถมยังชวนมาช่วยกันจับตัวคนร้ายด้วยกัน ถือว่าเชื่อใจกันในระดับหนึ่งเลยแหละ แถมได้รู้ว่าเคยช่วยเหลืออะไรหลายๆอย่างไว้ด้วย ตอนนี้เรียกได้ว่าเข้าใจกันดีพอสมควรเลย
พอมองอีกมุมแล้วมันก็ดูโมเอ้ดีนะ หนุ่มประธานนักเรียนกับสาวชั้นสูงของPivoineที่เป็นขั้วตรงข้ามกัน อคติมาตลอดแต่ก็ปรับความเข้าใจกันได้ตอนหลัง ถ้าจะชงมันก็ชงได้แหละ แต่อย่างที่บอกไปคือบทออกน้อย แถมยังน่าจะกินแห้วตามเนื้อเรื่องเดิมจนเรย์กะซามะแอบเรียกในใจว่านายตัวสำรองนั่นแหละ เลยรู้สึกเห็นใจ+อยากพายเรือลำเล็กๆนี้ขึ้นมา
งั้นเอางี้ เรามาปล่อยเรือพวกตัวสำรองเล็กๆให้ล่องลอยไปเหมือนกระทงกันเถอะ ให้เผชิญชะตากรรมเอาเพราะเอาจริงบทแต่ละคนแม่งไม่แน่นอน น้านนนนานมาที แถมมาแต่ละทีก็โจ๊กส่วนใหญ่ซะงั้นแต่ถึงไม่โจ๊กก็ไม่มีบทฟินๆให้ยลเลย(ร้องไห้) พอล่มเมื่อไหร่พวกเราก็ค่อยลงน้ำไปเก็บเหรียญปลอบประโลมใจ ส่วนเรือเอ็นโจก็ลอยปกติเหลือแค่เชียร์ให้ชนคานให้ร่วงลงมาแค่นั้น สู้ๆ นะความหวังที่น่าจะวินที่สุดของหมู่เฮา
เอาจริงกูนึกว่าจะไม่มีใครเชียร์เอ็นโจซะแล้ว เพราะเว็บแมวไม่ค่อยเห็นคนเชียร์เลยเห็นแต่คาบุรากิมากกว่า กูเสียใจ พอมาเห็นโม่งคุยกันก็คิดว่ากูคงต้องเชียร์อย่างโดดเดี่ยว ที่ไหนได้แม่งมีเป็นฝูงเลย ที่ผ่านมาพวกมึงแอบไปหลบในเงามืดมาสินะ
>>179 กุมีปัญหากับแมดุ้น จะเม้นโหยหวนกับเอ็นโจ แต่มันเด้งตลอด กูอัดอั้นมาก กูเป็นพวกบ้าเม้นในเรื่องที่ตัวเองชอบ หาที่ระบายความในใจไม่ได้ ห้องนี่เหมือนที่ปลดปล่อยของกูววววว แถมเจอสหายเรือลำเดียวกันมากมาย กูเหมือนเจอท่ที่กูควรอยู่แล้ว นี่กูเข้ามาเช็คทุกวัน วันละสามเวลา เม้าเม้าเม้า
กุอิจคนอ่าน Raw กุเรียนญี่ปุ่นมาสองปี แล้วกูยังอ่านไม่ได้เลย กูเจอคันจิกูก็ตายแล้ว ฮ๋าๆๆ (แต่ทำยังพยายามอ่าน แปลออกแต่ประโยคง่ายๆ)
เรื่องนี้ เรืออะไรเข้าวินกูก็ไม่หวั่นไหว กลัวแค่จะไปชนภูเขาน้ำแข็งชื่อคานทองเท่านั้นเอง ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
>>182 สุดท้าย คาบุรากิก็ชนะใจวาคาบะจังได้ ที่เหลือจะเอาชนะใจมาดามคาบุรากิได้หรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับพลังความรักของพวกเธอละนะ ! แต่เท่านี้ฉันก็ไม่ต้องกลัวว่าบริษัทคิโชวอินจะล่มจมแล้ว~ เอาล่ะ สอบเข้ามหาวิทยาลัยซุยรันได้แล้ว คราวนี้ล่ะสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิจะพัดมาหาฉันบ้างเสียที ~ จบภาคม.ปลาย ต่อภาค'มหาลัยซุยรัน
ซุยรันมีมหาลัยด้วยเหรอ555
อภิสิทธิ์ของแก๊งโบตั๋นจะลากยาวไปถึงมหาลัยเลยสิอย่างนี้5555
>>183 ไม่เป็นมงคล! ไม่เป็นมงคล! ไม่เป็นมงคล! จะปีใหม่แล้วมึงต้องพูดไปในทางที่ดี อย่าให้เห็นแววค้างคานสูงสิวะ 555
>>187 ถ้าถึงขนาดนั้นกูว่าจนจบมหาลัยก็คงไม่รอดพ้นจากคานหรอก มึงไม่สงสารยูกิโนะคุงที่ต้องมาคู่กับคุณป้-----กูหมายถึง คนอายุเยอะกว่าแถมผมหลอดๆอีกหรอวะ ปล่อยเด็กมันไปเถอะ ให้หญิงม้วนอยู่บนคานต่อไป(แล้วไหงกูมาแช่งซะเอง)
อะแฮ่ม ไหนๆก็จะขึ้นปีใหม่แล้วขอพูดกับมโนๆอะไรที่เป็นมงคลส่งท้าย...ท่านเรย์กะขอให้มีคนสอยลงมาจากคานในเร็ววัน
ขอให้มีโมเมนท์ใจเต้นตึกตักdokidoki ขอให้ฤดูใบไม้ผลิมาถึงจริงๆสักที ขอให้ท่านพี่กับอิมาริรักกันรักกันตลอดไปโดยไม่
โดนจับถ่วงน้ำไปก่อน และท้ายสุด ขอให้เรือเอ็นโจจงถึงฝั่งฝัน ถ้าสอยไม่ได้จริงๆแนะนำให้ถีบลงมาเลยเถอะ จัดแบบฮาร์ดคอ
ท่านเรย์กะกับท่านพี่ไม่มีคู่ โครตสงสารอนาคตบ้านคิโชวอินเลย ตาทานุกิน่าจะผลิตเทวดาน้อยเป็นน้องของท่านเรย์กะสิ!!
ใครอ่านดิบมาบอกกูหน่อย สรุปท่านเรย์กะกับวาคาบะนี่ได้เป็นเพื่อนกันป่ะวะ แบบที่ไม่ใช่ท่านเรย์กะตามสตอล์กเกอร์ฝ่ายเดียวอ่ะ55555555555555
น้องชายท่านเรย์กะนี่ทำไมกูกลัวจะไม่ใช่เทวดา อาจจะเป็นเด็กเวรแทน...
จะปีใหม่แล้ว อีกไม่กี่นาที มาอธิษฐานให้ท่านเรย์กะสไลด์ลงจากคานกันเถอะ เก็บดราก้Oนบอลกี่ลูกถึงจะได้วะ
กูเพิ่งได้มาอ่าน แล้วกูลงแดงขนาดเริ่มอ่านตั้งแต่ตอนแรกจนตอนล่าสุดอีกรอบ ;_;
ตอนแรกก็กรี๊ดกร๊าดความน่ารักของยูกิโนะอยู่หรอก พอมารอบสองถึงสังเกตว่าตอนเรย์กะพูดถึงยูกิโนะ คาบุรากิกับเอ็นโจวมีพฤติกรรมแปลกๆ 55555 กูว่ายูกิโนะต้องเดาออกแน่ๆว่าเรย์กะเอ็นดูตัวเองแล้วคงชอบเรย์กะ เลยใช้ความน่ารักของตัวเองล่อลวงเรย์กะให้มาเป็นพี่สะใภ้ กูมโนไปไกลแล้ววววววววว ตอนนี้กูลงเรือเอ็นโจวแบบไม่หวั่นไหวเลย กูชอบยูกิโนะะะะ
ย้อนกลับไปอ่านตอนที่94แล้วกูรู้สึกได้เลยว่าเอ็นโจใช้ชื่อคาบุรากิเป็นการโยนหินถามทางชัด ๆ
>>197 พอจับได้ว่าเรย์กะไม่สนใจคาบุรากิเหมือนผญคนอื่นแถมยังออกอาการหวาดกลัวเลยสนใจขึ้นมาสินะ
>>198 กูว่าน้องไปเล่าให้พี่ฟังแน่ๆว่าของฝากอร่อยดี พูดแล้วกูก็หวีดอีกรอบ แงงง ไปตามหาตัวคาบุรากิเหนื่อยขนาดนั้น ยังมีกะจิตกะใจนึกถึงเรย์กะอุตส่าห์ซื้อของฝากมาฝากด้วย แถมตอนที่อยู่รร.จะไม่คุยกับเรย์กะเรื่องที่คาบุรากิหายตัวไปก็ได้ แต่จริงๆอยากคุยสินะ เลยเอาเพื่อนมาบังหน้า กูเลยฟินประโยค "ผมไม่ได้กินหรอก แต่คนที่ให้ไปเขาบอกว่าอร่อยดีนะ" มาก กูจะแดดิ้นแล้ววว เปิดโดเนทจ่ายค่าตัวเอ็นโจวแปป ถถถถถถ อีกฉากที่กูชอบมากคือตอนเรย์กะเอาของไปฝากให้ยูกิโนะแล้วเอ็นโจวแบ่งร่มมาบังฝนให้นี่กูแทบจะดิ้นตาย ถ้าเรือเอ็นโจวล่มก็ขอให้คลื่นทะเลพัดเค้ามาบ้านหนูด้วยเถอะค้าาาา *ตะโกนหน้าศาลเจ้า*
ป.ล. ไม่รู้คนแปลจะได้มาอ่านมั้ย แต่เม้นท์ในเว็บนั้นไม่เป็น อยากบอกว่าขอบคุณที่แปลมาให้อ่านมากๆค่ะ สนุกมาก ติดตามเสมอ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
มึงกูเพิ่งมาตามเรื่องนี้ กูว่ายังไงเรือเอ็นโจก็ต้องเข้าฝั่งว่ะ แต่ว่าอ่านบท 70 แล้วกูสงสัยมากเลยว่า "เขา" เป็นเอ็นโจรึเปล่า ไม่ว่าเป็นใครกูว่าคนนั้นแหละพระเอก
ปล กูขอถามคนอ่านล่วงหน้าสปอยล์กูที ม.6 แบ่งห้องเป็นยังไง กูล่ะอยากให้ตัวท๊อป ๆ มารวมห้องเดียวซักครั้งว่ะ
>>200 ถ้ามึงอ่านต่อไปเรื่อยมึงจะเก็ทว่าเขาคนนั้นแหละคือเอ็นโจ เพราะคนที่คอยสอดส่องคุณคิโชวอินอยู่เสมอและตลอดเวก็มีแต่เอ็นโจเจ้าพ่อแห่งการสตอล์กเกอร์นี่แหละ (กูพึ่งนึกได้ หรือเอ็นโจจะเริ่มสนใจเรย์กะที่โดนขี้นกอึใส่วะ5555555)
แต่เหมือนตอน 70 มันจะใบ้ๆเรื่องเขาอยู่นะ เพราะต่อจากตอนหัวหน้าห้องรำพึงรำพันถึง'เขา' บทต่อข้างล่างก็เป็นของเณรน้อยที่พูดถึงเอ็นโจขึ้นมาทันทีเลย 55555
กูมโนว่าสนใจตั้งแต่เรย์กะไปเต้นวอลซ์กับท่านพี่ในห้องโถงละ แต่ตอนนั้นไม่ได้รู้จักกัน พอถูกคาบุรากิใช้งานก็ถือโอกาสประเมินเรย์กะไปด้วยเลย มองว่าทีแรกเรย์กะอาจจะแอบชอบคาบุรากิแบบผู้หญิงทั่วไปอะไรแบบเนี้ย พอเรย์กะทำท่าแหยงๆพวกตัวเอง และไม่ได้เรียกร้องความสนใจด้วย ก็ยิ่งทึ่ง อาจจะคิดว่าโดนลูบคมหน่อยๆด้วยล่ะ ออกจะหล่อรวยเพอร์เฟคขนาดนี้ทำไมยัยนี่ไม่สนใจฉันเลยล่ะ และสัญชาตญาณผู้ล่าก็ถูกปลุกขึ้นมา ยิ่งหนีก็ยิ่งตาม อยากคุยแต่ก็ไม่รู้จะเอาอะไรมาคุย เลยต้องยกคาบุรากิคนดังขึ้นมาบังหน้า หาเรื่องที่จะคุยด้วย แถมมาโดนต่อยท้องอีก อาจจะเป็นมาโซก็ได้
>>199 ขะ ขอบใจนะ กูคนแปลเอง //ปรับภาษาให้เข้ากับโหมดโม่ง ขอบคุณมากๆ กูเขิน แต่ไม่ต้องขอบคุณกูก็ได้ เรามาร่วมกันส่งจิตอธิษฐานขอบคุณคนเขียนเถอะว่ะ เพราะชะตากรรมเรือเอ็นโจของผองเราอยู่ในมือเขาโดยแท้ 5555 ส่วนกูแค่แอบเอาของเขามาแปลเฉยๆ ละอายชิบหาย แต่ก็หน้าด้านทำต่อไป เพราะกูอยากมากรี๊ดๆ กับพวกมึง อ่านคนเดียวแม่งอัดอั้นชิบหายเลยโว้ยยยยยย ยังมีตอนเด็ดๆ และเด็ดๆ และเด็ดๆ ! รอคอยพวกมึงอยู่มากมาย อย่าเพิ่งรีบสปอยล์ตัวเองนะเว้ย เพราะมันสุดตีนจริงๆ รอกูก่อนนนน กูจะรีบแปลมาให้พวกมึงอ่านนนน แต่อย่ากดดันกูนะ กูเป็นพวกอ่อนไหวกับแรงกดดัน 555 กุไปล่ะ แล้วจะสวมโม่งมาปะปนกับพวกมึงใหม่ในวันพรุ่ง
เฮ้ยย คนแปลปรากฏตัวว่ะ
สู้ๆๆๆ กูตามอ่านตามพายเรืออยู่
เฮ้ย สู้ๆโว้ยมึง กูตามอ่านอยู่ กูขี้เกียจสมัครแมวดุ้นแถมเว็บแม่งรวนบ่อย กูเลยได้แต่มาพูดในนี้ กรี๊ดในนี้อย่างเดียวเลย
>>206 มึงองก็ลัทธิเอนโจสินะ กรี้ดดด กุขอบคุณมาก //คารวะสามจอก ที่ทำให้กุได้พบกับที่ของกุ เรื่องที่กูหลงงอกแงม
กูจะรอฉากสุดตีนที่มึงพูด นานแค่ไหนกูก็จะรอ ขอบคุณมึงมากที่แปล มึงโคตรขยันและตื่นเช้ามาก
ส่วนเรื่องดอยมา กุเข้าใจมึงนะ แต่ยังไงก็สู้ๆ กุภาวนาให้สักวันคนแต่งจะขายรวมเล่ม แล้วพี่ไทยซื้อมาแปลต่อ กุจะเอาไว้บูชา มันจะมีวันนั้นไหมวะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>211 >>212 กูก็คิดว่าแกล้ง ลองของ กับมีรุ่นน้องมาขอความช่วยเหลือ เลยอยากสร้างภาพเจ้าชายที่ดีช่วยแก้ปัญหา บวกได้แกล้งเรย์กะด้วย กำไรชัดๆ จะมาขากทุนก็ตอนโดนหมัดฮุคตุ๋ยท้องสุดแรงเกิดของท่านเรย์กะนั่นแหละ เราว่าเอ็นโจคงคิดได้จริงจังเลยว่า เรย์กะเป็นพวกแค้นแต่ไม่แสดงออก ห้ามเปิดโอกาสให้แสดงออกเด็ดขาด เพราะถ้าบังเอิญเปิดแล้ว ณ จุดนั้น ไม่มีใครเอาอยู่ทั้งนั้น เอ็นโจร่างจอมมารก็เอาไม่อยู่ คาบุรากิก็โดนด่าจนเถียงไม่ทัน กุขำ 555กุอยากเห็นเรย์กะปรอทแตกบ่อยๆ ตอนล่าสุดนี่ก็หลอน สาปแช่งกันเลยทีเดียว แถมกรีดร้องลั่นบ้าน ท่านพ่อคงไปหลบในมุมมืดนั่งกอดเข่าร้องไห้สวดภาวนาแล้วมั้ง 55555555555555555555555
ถ้าพระเอกเป็นเอ็นโจวจริงๆ กูก็อยากรู้นะว่าจะใช้วิธีไหนมาล่อลวงเรย์กะ 55555555 กูยังนึกภาพเรย์กะตอนมีความรักไม่ออกเลยเนี่ย
กูคาใจเรื่องที่ทำไมไม่ได้ย้อนสีผมแบบในการ์ตูน ก็เข้าใจแหละว่าหลายๆอย่างในความจริงมันไม่ได้ตรงตามการ์ตูนเลย
แต่เพราะเป็นเอ็นโจเลยข้องใจจัง 5555 อยากจะมโนว่าไม่ย้อมเพราะอยากสีผมเหมือนท่านพี่ที่เรย์กะบราค่อนจัง----
>>217 ไม่รู้ว่าทำไมในการ์ตูนถึงย้อม แต่คิดว่าเพราะเรย์กะเปลี่ยนไป มันมีผลกับคนรอบตัวนั่นแหละ สภาพแวดล้อมเปลี่ยน ความคิดก็เปลี่ยน ฮ่าๆๆๆ
>>219 กูไม่เชื่อว่ายูนิโกะจะเป็นเด็กน้อยน่ารักนอกจากหน้าตา เอาจริงๆกู่าเอ็นโจตอนเด็กก็น่ารักแต่เรย์กะอคติบังตา ยูกิโนะที่ไม่มีบทในเรื่องจริงเรย์กะเลยปล่อยตัวมากกว่า555 กูว่าเป็นลาสบอสยิ่งกว่าเอ็นโจอีก เอ็นโจหลุดความน่ารัก อบอุ่นในสายตาเรย์กะไปแล้ว(ไม่น่าเลยนาย พลาดซะแล้ว 555) แต่คุณน้องชายนี่ แอ๊บใส แถมมีพลังแห่งความโชตะ สยบทุกการเคลื่อนไหวของจักรพรรดินีค่ะ พลังเหนือจอมมารก็น้องชายจอมมารว่ะะ แอ้ๆๆ
>>220 ผมดำหล่อกระชากตับไตค่ะเมิง กุชอบผมดำนะ มันดูเซ็กซี่ โฮก
เรย์กะควรจับพี่ชายเขาทำสามี จะได้มีเด็กหน้าตาน่ารักๆแบบนี้เกิดขึ้นมาบนโลกอีกคน ถ้าเอ็นโจเลี้ยงลูก จะกลายเป็นจอมมารไปอีกคนด้วยอ๊ะป่าว
ขนาดคนแปลไม่ได้อัพปีใหม่ห้องนี้ก็คึกคักทุกวัน จะบอกว่าอบอุ่นบนเรือหรือพวกมึงมโนดีล่ะ
>>222 ท่านเรย์กะต้องเอาแต่สปอยลูกแน่นอน กูสัมผัสได้จากเสน่ห์ของท่านเรย์กะกับเด็กๆ
พูดแล้วก็นึกถึงตาไก่โง่ เห็นเทิดทูนเอ็นโจขนาดนั้น กูนึกภาพคอยฟ้องเอ็นโจหลังจากถูกเรย์กะแกล้งเลย โอ้ยๆ ภาพจอมมารอมยิ้มนิดๆลอยขึ้นมาในหัว กูต้องการโด5555555
>>224 ต่อนิด คึกคักเพราะมโนว่ะมึง มโนอย่างอัดอั้นมาร้อยกว่าตอนไม่มีที่ระบาย มาเจอนี่ เม้าท์ดิเม้าท์เจอสวรรค์ของชาวเราแล้ว แถมเรือเอนโจท่กูนึกว่ามีน้อยนิดในแมวดุ้น ดันมาเจอมากมหาศาลที่นี่ ประหนึ่งลอยทะเลด้วยขอนไม้ แล้วจู่ๆก็เจอสหายขอยไม้อีกมากมายรู้สึกตัวอีกทีก็กลายเป็นเรือรบติดอาวุธที่พร้อมประจันหน้ากับเรือคานทองอย่างองอาจ!
>>224 ตาไก่โง่นี่ตกลงเป็นติ่งจักรพรรดิหรือเอ็นโจกันแน่วะกูลืม แต่กูว่าพอลูกออกมาเห็นด้วยว่าท่านเรย์กะจะสปอยแหลกลาญ แต่ลูกน่าจะร้ายลึกประมาณว่าอยู่กับแม่แล้วเป็นเทวดาน้อยๆหรือนางฟ้าน้อยๆ แต่พอลับหลังก็ไปวางแผนร้ายกลั่นแหล้งท่านแม่กับท่านพ่อสองคน 5555
>>226 ฮึก กูเห็นด้วยกรีดร้องคนเดียวอย่างอัดอั้นมานาน กูเคยไปเม้นอวยเอ็นโจที่แมวดุ้นแต่ก็ยิ่งอัดอั้นกว่าเดิมเพราะไม่มีคนร่วมมโนด้วย ได้แต่เกาะขอนไม้ลอยคออย่างโดดเดี่ยว พอมาเจอที่นี่แล้วมันเหมือนได้ปลดปล่อย
กูย้อนกลับไปอ่านตอนที่100ละแบบ เอ็นโจนี่แกล้งเรย์กะได้แต่คนอื่นห้ามแกล้ง พอมีคนมาแกล้งแล้วออกหน้าแทนตลอดเลย 5555555 น่ารักจังวะะะ
ตอนโปรดของกู (ซึ่งมีแต่เอ็นโจเพราะกุรักเขา)
ตอน 59 เอ็นโจแผ่ออร่าจอมมารใส่ริรินะ
ตอน 64 เอ็นโจเรียกคืนหนี้กับเรย์กะซามะ
ตอน 68 เอ็นโจโดนตุ๋ยท้อง
ตอน 92 เอ็นโจขำกั่กๆ ตอนที่เรย์กะโดนแซวเรื่องอดอาหาร
ตอน 94 เอ็นโจแซวเรย์กะซามะเรื่องสั่นระฆังกับท่านพี่ กุมโนไปไกลแล้วว่าที่อีตาเอ็นโจตีเนียนมาคุยด้วยเพราะอยากจะสั่นระฆังกับเรย์กะซามะ แงงง
ตอน 101 เอ็นโจเล่าเรื่องคาบุรากิออกเดินทางให้เรย์กะซามะฟัง ตอนที่เอ็นโจยกนิ้วชี้แตะริมฝีปากแล้วบอกว่าความลับนะนี่ก๊าวใจกุมากกก
ตอน 116 ที่เอ็นโจแนะนำของฝากให้วาคาบะจัง แล้วพูดยิ้มๆ บอกว่าคนที่ให้ไปเขาบอกว่าอร่อยดีโคตรกิ๊บกิ้ว อ้าก ไม่รู้ยูกิโนะเล่าให้ฟังหรือเจ้าตัวไปคาดคั้นเอากับน้องชาย อีตาจอมมารน่าตีคนนี้นี่!!
ตอน 120 เอ็นโจกับเรย์กะซามะเดินไปห้องเรียนด้วยกัน ตอนที่เอ็นโจบอกว่าเรย์กะสนิทกับพี่ชายเลยชอบคนอายุมากกว่าสินะแล้วยิ้มยะเยือกเดินเข้าห้องไปนี่กุเริ่มตบมุกไม่ถูกเลย กุว่าจอมมารต้องรู้แหงๆ ว่าเรย์กะซามะไปทัวร์กินกับอิชิโนะคุระซัง เลยออกอาการหึงแบบนี้ อุกี๊ดด กี๊ดดดด
ตอน 124 เอ็นโจกางร่มออกบังให้เรย์กะซามะ โดกิโดกิดีต่อใจกุมากก ฟวกาดสฟสฟ
.
.
.
.
.
.
ด้านล่างสครีมตอนดิบนิดนุง
.
.
.
.
.
.
ดิบกุจำตอนไม่ได้อ่ะ ชอบตอนวันเกิดยูกิโนะคุง มีความพ่อแม่ลูกมาก เหวยย ตอนไปงานชมซากุระ เอ็นโจแกล้งเล่าเรื่องผีให้เรย์กะซามะฟังด้วย แง้ เห็นเขากลัวก็ไปแกล้งเขา อีตานี่!!! แล้วก็ๆๆตอนไปทัศนศึกษาที่ปารีส ที่เรย์กะซามะกำลังเลือกซื้อของฝากกลับบ้านให้ท่านพี่กับท่านพี่อิมาริแล้วอีตาเอ็นโจก็เข้ามาทักว่าซื้อของไปฝากพี่ชายเหรอ เรย์กะซามะก็บอกว่าไม่ใช่ค่ะ เป็นผู้ชายคนอื่น แล้วเอ็นโจก็ยิ้มจอมมารใส่ทันทีเลย ฮือๆๆๆๆๆ โคตรดี /วิ่งไปกรีดร้องในป่า
>>236 อ๊ากกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อิมาริแม่งน่าสงสาร นอกจากมีแววจะถูกท่านพี่จับถ่วงน้ำถ้าเข้าใกล้น้องสาวแล้ว ยังมีแววว่าจะถูกจอมมารรเอ็นโจเล่นของใส่อีก ถถถถถถถ
ฮือ เอ็นโจพระเอกของกู กูรักเค้าาา ท่านเรย์กะโประกระโดดลงจากคานเถอะ เอ็นโจรอรับอยู่!!!
>>236 ท่านอิมาริ!!!!!!!!!!!!! เรย์กะโยนเรื่องให้อีกแล้ว ท่านพี่คนเดียวก็โทรมแล้วยังมาเจอจอมมารอีก 5555555555555555
นี่จะมีฉากเอนโจไปสืบจากเพื่อนๆที่เรียนพิเศษไหมว่าท่านเรย์กะชอบพี่อิมาริ ระเบิดแตกแน่ๆ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ท่านพี่ ปกป้องท่านอิมาริจากจอมมารด้วย ท่านอิมาริท่านพี่แกล้งได้คนเดียวนะคะ!!
>>239 พอมึงพูดถึงตอนนี้แล้วกูนึกได้ว่าจริงๆเอ็นโจคอยมองเรย์กะมาตลอดเลยนี่หว่า ขนาดตอนนั้นโดนสาวๆรุมล้อมแต่พอเรย์กะปลีกตัวออกมา ก็รู้แล้วตามมา โอ้ยยย น่ารักวะะะะะะ
กูมัดตัวเองกับเรือเอ็นโจแน่นมาก ในมือกูมีดาบเตรียมพร้อมฟันเรือคานเรียบร้อยแล้ว มาาาากูพร้อมรบบบบบ
>>240 เยอะสุดเลยค่ะมึง หลบรัศมีคนอื่นมิด แต่ท่านมชจอมมารชอบมาเนียนอ่านรอบแรกจะไม่รู้สึกอะไร(แต่ตอนหลังกูลงเรือกูรู้สึกตลอดตั้งแต่อ่านแต่ละตอนครั้งแรก ฮ่าๆๆ) ถ้ามึงอ่านแบบเพ่งเอ็นโจอย่างจริงจังมึงจะพบว่า เอ็นโจนี่โผล่แวบไปแวบมาตลอด ช่วยเรย์กะตลอด และรู้ทุกอย่างประหนึ่งเงาตามตัว บางฉากที่เอ็นโจไม่โผล่ แต่เอ็นโจดันรู้ เทพมาก 5555 กูเรือขึ้นเรือแบบไม่ลังเล กูกลัวแต่เรือคานเท่านั้น
>>236 ตอนงานวันเกิดยูคิโนะคุงนี่ตอนโปรดที่สุดเลย
ข้างล่างมีสปอย
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนที่เอ็นโจชมว่าเรย์กะซามะชุดขาวน่ารักเหมือนกระต่ายเลย กูนี่แบบ โฮรกกกกกกกกกกกกก โฮรกกกกกกกกกกกกกกกก ลงไปดิ้นพราดๆกับพื้น ทั้งตอนแม่งโคตรมุ้งมิ้งออร่าเลิฟๆลอยกรุ่นมาก ตอนวาเลนไทน์ที่เอ็นโจขอให้เรย์กะซามะทำชอกโกแลตให้ยูคิโนะคุงนี่กูมโนว่าเอ็นโจต้องอยากได้เองแน่ๆ อ้างว่าให้น้องก็บอกกันมาตรงๆ มีการแอบเนียนถามด้วยนะว่าจะให้ชอกโกแลตใครบ้าง แม่งงง //กรีดร้อง แล้วเอ็นโจนี่หลายรอบแล้วนะที่แอบเนียนทักเรย์กะซามะแล้วชมนู่นชมนี่ตลอดเวลา จีบเค้าก็บอกม๊าาาา //เอาหัวโขกกำแพง
>>240 ในบรรดาหนุ่มๆ ทั้งหลาย เอ็นโจนี่แหละที่มีโมเม้นกับเรย์กะซามะเยอะสุดแล้ว ฮือ ความหวังของหมู่เฮา สอยคานร่วงไปซะะ
แต่จริงๆ ก็ไม่มีวี่แววสัญญาณรักจากเรย์กะซามะเลยอ่ะนะ 555555555 อีตาเอ็นโจก็เอาแน่เอานอนไม่ได้ว่าคิดยังไงกับเรย์กะ ก้างที่ชื่อว่าคู่หมั้นก็ชิ้นใหญ่เหลือเกิน กูล่ะเสียวคานทุ่มหัวตอนจบชิบหาย 5555555
>>238 มึงพูดแบบนั้นแล้วภาพมโนกูก็มาเลยยยยย อ๊ากกกกกกกกกกก ว๊ากกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกก /สูดกาว
"อื๋อ? อุเมวากะ? ใครน่ะ?"
เอ็นโจเอ่ยถามขึ้นขณะดูข้อความในโทรศัพท์ของฉัน--- ไม่ใช่อย่างนั้นน้า นายบ้าหมาเป็นแค่เพื่อนที่รู้จักกันตอนเรียนพิเศษเท่านั้นแหละ
พอบอกไปแบบนั้นเอ็นโจก็พูดว่า "หืม" พร้อมกับเผยยิ้มยะเยือก แกว๊ก รู้สึกเหมือนเผลอสร้างปัญหาให้อุเมวากะยังไงชอบกล ฉันดึงตัวเอ็นโจเอาไว้แล้วกำชับไม่ให้อีกฝ่ายทำอะไรงี่เง่า ไม่งั้นฉันจะโกรธจริงๆ นะ
เอ็นโจได้ยินดังนั้นก็หัวเราะเบาๆ
วันถัดมา เอ็นโจตรงดิ่งมาหาฉันที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะเรียนด้วยรอยยิ้มดำมืด ส่งคำถามที่ร้ายแรงพอๆ กับหมัดฮุคมาทางฉันที่ยังไม่ทันตั้งตัวทันที
"เรย์กะซัง ผู้ชายสุขุมทั้งอายุมากกว่าที่เรย์กะซังชอบอยู่นี่เป็นใครกันเหรอ หืม?"
อ๊ากกกก /บิดตัวเป็นน็อต กูกาวหนักมากจ้า!!
>>245 เอ็นโจเจอเรย์กะชุดไปรเวททีไรก็เนียนชมเขาตลอด ชุดเข้ากับคิโชวอินซังดีนะ กิโมโนเข้ากันสวยดีจังเลยนะ ฮื้ออวหวหสดวฟสก อ้ากกกกก วาเลนไทน์แม่งๆๆๆๆ เอ็นโจแม่งโคตรอ่อยอ่ะ ตีเนียนหาเรย์กะตลอด เอามาซายะมาอ้างบ้างล่ะ เอาน้องมาอ้างบ้างล่ะ จะจีบก็จีบไปเลยสิฟะตาบ้า!!!
พวกมึงคุยกันจนกูต้องไปนั่งอ่านใหม่อีกรอบเลย
กาวปลิวว่อนเลย พวกมึงนอกจากมโนแล้วยังเล่นกาวอีกด้วยเรอะ 5555
>>245 โฮรกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ฮืออโฮรรรวววว
น่ารักโว้ยยยย กูเริ่มกลับไปอ่านย้อนตอนเก่าๆละ เอ็นโจแม่งเนียนชิบหายเนียนตลอด อ่อยทุกที่ทุกเวลา ยิ้มเจิดจ้าแต่รังสีจอมมารแผ่ตลอด
กูชอบแปลไทยที่ใช้คำว่า 'อื๋อ' ว่ะ กูอ่านแล้วก๊าวใจ เวลาเอ็นโจซามะพูดคำนี้แล้วน่ารักโคตรๆเลยค่าาา
>>236 ทำให้กูนึกถึงอีกโมเมนต์นึงที่เรย์กะคุยกับไอระอยู่ แล้วเอ็นโจก็เข้ามา บ่นนิดหน่อยเรื่องที่สาวๆรุมล้อมจนเหนื่อยใจ แล้วหันมองเรย์กะ พูดว่าให้ช่วยคุมเหล่าสาวๆหน่อยสิ ถ้าเป็นคุณคิโชอินต้องเชื่อฟังกันชัวร์ๆ กูคิดว่าฉากนี้เอ็นโจต้องทำเสียง+หน้าตาอ้อนพอสมควรแน่ๆเลยว่ะ ถถถถถถถถถถ แต่เรย์กะดันมีภูมิคุ้มกันสูงเกินไป เลยไม่ได้ผล
เอ๊ะ หรือให้ไปประกาศความเป็นเจ้าของ สาวๆนั่นนี่อะไรช่วยหลบไปให้ไกลเลย
พวกมึงคุยกันน่าสนุกจนกูหมุนตัวกลับไปอ่านซ้ำเลย เอ๊อะ ตอนแรกที่อ่านก็อ่านผ่านๆ ไม่ได้คิดอะไรมาก พอได้อ่านซ้ำก็รู้สึกว่าเอ็นโจทำตัวมีซัมติงจริงๆ แฮะ เวลาเรย์กะมีปัญหาอะไรก็ออกตัวช่วยคนแรกๆ เลยด้วย //หวีดร้อง
กุนี่ติดเสพกาวตามพวกมึงแล้วเนี่ย นิยายแม่งอ่านจากมุมมองเรย์กะที่ซื่อ ขี้ระเเวง เลยไม่สัมผัสถึงการอ่อยของเอ็นโจ กุว่าความจริงเอ็นโจต้องแสดงท่าทางอ่อยเรย์กะบ่อยชัวร์ แต่เจ้าแม่กางบาเรียป้องกันตัวเองจากจอมมาร
มีแต่คนไปย้อนอ่านซ้ำ อยากย้อนอ่านบ้าง แต่ตอนนี้กูเข้าเว็บไม่ได้ว่ะ ที่แมวดุ้นล่มบ่อยเพราะพวกมึงใช่มั้ยยย
>>255 ถึงอย่าพูดเรื่องที่ทำให้ท่านอิมาริโดนท่านพี่ลากไปทำโทษในห้องเพิ่มสิวะ คดียิ่งเยอะอยู่ 5555
>>254 ยินดีต้อนรับสู่เรือเอ็นโจค่ะมึง เราจะสูดดมกาวไปด้วยกัน พายเรืออย่างแข่งขัน คานทองชนต้องไม่ตาย!
>>253 หวีดด้วย ตอนแรกกูอ่านก็ไม่ได้คิดอะไร แต่พอกูว่างกูอ่านซ้ำ โคตรซัมติ้ง อ่อยแล้วอ่อยอีก จนกุกรี้ดมาก แต่ไม่มีใครเม้ากับกูเลย ขอบคุณห้องนี้ กูมีที่ปลดปล่อย รักทุกคน //สูดกาว
>>250 ท่านเรย์กะนี่ทาสรับใช้ในคราบราชินีชัดๆ ฮ่าๆๆ ดูงานแต่ละอย่างที่นางต้องทำสิ สงสาร 555
>>259 แหะๆ กูกาวของกูเอาเองว่าสองคนคบกันแล้ว แค่กแค่กแค่ก แล้วอีตาเอ็นโจแอบดอดไปสืบว่าอุเมวากะคือใคร ระหว่างสืบก็ดันได้ข่าวใหม่จากแก๊งเพื่อนนายบ้าหมาว่าเรย์กะซามะน่ะแอบชอบผู้ชายที่อายุมากกว่าตัวเองคนนึงอยู่ไรงี้ 55555555 /เขิล /กูเสพกาวมาเยอะ
กูล่ะอยากเห็นเรย์กะซามะอ้อนคนอื่นนอกจากท่านพี่บ้าง อ้อนเอ็นโจยิ่งดี อยากเห็นปฎิกิริยาแต่ละคนมากจริงๆ นะ 55555555 แต่มันคงเป็นไปได้ยากมาก... กูรู้สึกว่าให้อิมาริคบกับท่านพี่น่าจะเป็นไปได้มากกว่าอีก แค่กๆ
กุกลับไปอ่านตอน 32 ใหม่ละ ท่านเรย์กะกูตอนเด็กโคตรอาภัพ โดนใช้งานเยี่ยงทาสแถมไม่มีใครเห็นหรือช่วยเล้ย (ละเอ็นโจไว้)
แอบคิดนะว่าดีแล้ว ี่ยิ่งโตออร่าจักรพรรดินี(ที่ทุกคนคิดไปเอง) ออกมาเยอะเลยคุมคนได้ ไม่งั้นคงเป็นขี้ข้าตลอดไป ฮ่าๆๆๆ
แมวดุ้นก็ล่ม สติพวกมึงก็ล่มตามไปแล้วเพื่อนโม่ง เดินเข้ามาในมู้นี่มันดงกาวชัดๆ คุณตำรวจรีบเข้ามาที
อยากนำเสนอทฤษฎีอีกอันมาขัดถุงกาวพวกมึง เอ็นโจนี่ชอบเข้ามาทักเรย์กะก่อนตลอดเลยนะ แต่กูสงสัยว่าทำไมช่วงตอนพิเศษสาวๆถึงไม่ค่อยจิ้นท่านเรย์กะคู่กับเอ็นโจ มีจักรพรรดิ(ที่เตลิดไปไกลแล้ว) ขุนพล(ที่มาปรึกษาเรื่องความรักกับผู้ใหญ่บ้านคานทอง) แถมยังจับคู่กับทหารเลว(แม่งกลายเป็นสาวกผมหลอด)อีก เอ็นโจที่ทั้งหน้าตาดี ทุกคน(คิด)ว่านิสัยอ่อนโยน ทำไมไม่มีข่าวอะไรกับเรย์กะเลยวะ หลายรอบก็เดินมาด้วยกัน ทักในงานอะไรอีก กูคาใจมากๆ ถ้าไม่นับที่หัวหน้าห้องยืนมองแล้วเห็น"เขาเองก็คอยมองเหมือนกันนะ"นี่แทบจะไม่มีใครจับคู่นี้เลยว่ะ เพิ่งมาเห็นตอนใกล้ๆนี้คือมีคนเห็นเข้าร่มไปด้วยกัน(?)เอง
ไม่ใช่อะไร กูอยากเห็นโมเม้นเสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าเจ้าชายกับจักรพรรดิกำลังแย่งดอลลี่เกิร์ลบ้าง55555 กาวฉิบหาย เพ้อเจ้อและเสพกาวอย่างหนักแน่น คือคติประจำใจในการอ่านท่านเรย์กะของฉันค่ะ.... Orz
>>262 กูจำได้ว่ามีโนโนเสะซังที่เชียร์องค์ชาย ส่วนมิฮารุเชียร์จักรพรรดิป่ะวะ หรือมิฮารุหันหัวเรือมาเชียร์ขุนพลแล้ว 5555555555
กูว่าคนเชียร์เอ็นโจกับท่านเรย์กะน่าจะเยอะอยู่นะ ไม่งั้นไก่โง่โทริโอะคงไม่มาโวยวายหวงก้างขนาดนั้นหรอก เรื่องนี้ต้องมีมูล! แค่ยังไม่ปรากฎเท่านั้นเอง!
อีกคนนึงที่กูอยากอ่านไซด์สตอรี่ก็คือซาโตมิคุง หลังๆ หายไปเลย กุซิก
>>264 กูคิดว่าเอ็นโจก็ทำตัวสุภาพกับทุกคน ยิ้มและพูดคุยให้ไม่ได้ทำตัวหวานแหววอะไร และก็ไม่มีใครมาฟังบทสนทนาอย่างถามเรื่องชอบผู้ชายแบบไหน เขาก็คงคิดว่าคุยกับเรย์กะด้วยเรื่องทั่วๆไปเหมือนคนอื่นแหล่ะมั้ง แต่กับคาบุรากิ ฮีไม่ได้แสดงความสนิทสนมกับผู้หญิงคนไหนมากมาย พอไปเขกหัวเรย์กะ คนเลยจิ้นให้คู่กันเพราะนึกว่าสนิทกันมากมั้ง กูเดาเอาน่ะ ถถถถถถถถถถ
>>262 มันมีอยู่นะมึง อย่างสาวน้อยคนที่หัวหน้าห้องชอบชื่ออะไรสักอย่างกับเพื่อน คนที่หัวหน้าห้องสาวน้อยชอบจะชอบจับคู่ขุนพล(หัวหน้าห้อง)กับท่านเรย์กะ ส่วนคุณเพื่อนก็จะจับคู่เจ้าชาย(เอ็นโจซามะของกู)กับเรย์กะ
จะว่าไปพอไปย้อนอ่านเก็บรายละเอียดซ้ำอีกรอบนี่พบโมเม้นท์ของเอ็นโจที่เราเผลอมองข้ามไปมากมายเลยนะ มีความแฝงความอ่อยของเอ็นโจอยู่มากมาย กูว่าตั้งแต่ตอน 70 เกี่ยวกับเขาคนนั้นสอดส่องเรย์กะอยู่ กูว่าตอนนั้นเอ็นโจคงสนใจเรย์กะมาสักพัก เพราะเอ็นโจบอกเณรน้อยว่าคุณคิโชวอินเป็นคนสนุกสนานตอนถูกถาม แต่พอมาหลังๆที่เริ่มออกหน้าออกตาช่วยเหลือ เห็นเขาตรงไหนก็เนียนทัก มีเริ่มอ่อยเอาของฝากไปให้(แม่งเหมือนใช้มาซายะเป็นข้ออ้าง ถถถถ) หลังๆมาเริ่มหนักข้อขึ้น มีสตอล์กเกอร์สอดส่อง มีตัวช่วยเป็นสายให้อีกทั้งน้องชายและผู้ชายที่เรียนห้องเดียวกับเอ็นโจ(เป็นสายที่โรงเรียนพิเศษ) จากทั้งหมดทั้งมวลกูขอมโนว่าแรกๆเริ่มสนใจ ต่อๆมาก็เริ่มชอบ ทำไมกูยิ่งคิดยิ่งฟินวะ โฮรรรกกฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ //เอาหน้ามุดกาว// กูมีความสุขที่ได้มโน อย่าพึ่งลากกูออกได้โปรด 5555
>>267 กูมโนว่าสนใจตั้งแต่เห็นตอนเต้นรำกับท่านพี่แล้ว แล้วพอมาทำงานด้วยกัน ใกล้ชิดกัน เห็นนิสัยจริงๆก็ชอบไม่รู้ตัว มารู้สึกตัวตอนที่คอยจะมองหา คอยเข้าไปพูดคุย ไม่มีเรื่องคุยก็ยกมาซายะมาอ้างตลอด เพื่อจะได้คุยกับเขา+หยั่งเชิงไปในตัวว่าชอบมาซายะเหมือนคนอื่นป่ะ จะได้มีความหวังเพิ่มขึ้น เนียนจีบไปเรื่อยๆ อยากรู้เธอมีใครในใจรึยัง พอจะมีหวังบ้างมั้ย ถ้าเป็นนิยายเรื่องอื่นป่านนี้จีบติด ตกอยู่ในอุ้งมือจอมมารไปตั้งนานแล้ว
เรย์กะซามะสโลว์ไลฟ์เกิ๊น 555555 แต่กูก็นึกภาพไม่ค่อยออกเท่าไหร่เลยว่ะว่าเรย์กะซามะกับเอ็นโจจะพัฒนาคสพ.กันยังไง มีแต่อีตาเอ็นโจนี่แหละที่คอยเข้าหาคอยอ่อยใส่ตลอด ส่วนเรย์กะซามะก็แหยงเขาท่าเดียว ไม่มีทีท่าจะต้องตาต้องใจเอ็นโจเล้ยยย สู้เขานะ ท่านจอมมาร
โหยยย! มึง เอ็นโจโคตรขี้อ่อยอ่ะ แต่มาแบบเนียนๆ ท่านเรย์กะก็ซื่อ คิดว่าหาเรื่อง+อคติคงไม่คิดว่านี้อ่อย กูแอบคิดเหมือนโม่งบนๆว่า ที่คนอื่นไม่จิ้นเอ็นโจกับเรย์กะกันเพราะจักรพรรดิมันต้องคู่กับจักรพรรดินีถึงจะถูกอะไรแบบนี้ แต่ถ้าคู่กับขุนพลมันก็โรแมนต์ไปอีกแบบ ส่วนองค์ชายคงมองว่าก็ดีแต่จักรพรรดิเหมาะกว่าอ่ะ
พวกมึงทำให้กูหน้ามืดวาดจนได้ ฮ่าๆๆๆ
เส้นลวกมาก วาดเบี้ยวด้วย กุวาดด้วยความไวแสงเลย โฮกกกก
ไว้ถ้ากูทำโปรเจคเสร็จ กูจะวาดแบบตั้งใจ (สักวันมันจะมาถึง TT_TT)
กุแปะลิงค์นะ ชึบบบ
http://i1028.photobucket.com/albums/y349/letsdance12/reika_zpspaeq7hjm.jpg
http://i1028.photobucket.com/albums/y349/letsdance12/reika2_zpsfzim7zli.jpg
เชี่ย สาปแช่งแล้วมีเผาไฟด้วยว่ะถถถถถ
ปล.ไปๆมาๆในโรงเรียนเรือทหารเลวจะใหญ่เกินหน้าเกินตาไปแล้วนะ
พวกมึงงงง ตอนใหม่อัพแล้วว่ะ
กูขำตอนนี้ชิบหาย ถถถถถถถถถถถถถ สาปเสร็จเอาเผาไฟครบสูตรการสาปแช่ง อิชิโนะคุระจามไม่หยุดแล้วมั้งตอนนี้
ท่านแม่โคตรแสบ
>>272 โฮกกกก ใจมากเพื่อนโม่ง ท่านเรย์กะแม่งน่าย้ากกกก เอ็นโจก็หล่อ กิ่งทองใบหยกจับแต่งกันไปเลย!
ทานุกิก็ยังเป็นทานุกิวันยังค่ำ ได้แต่ร่ำร้องโหยหวนถึงลูกสาวที่ตรงดิ่งไปหาท่านแม่ 555 จะว่าไปท่านพ่อคาบุรากิกับมาดามคาบุรากินี่แบบว่า.....เจ้าเล่ห์ผิดกับพ่อแม่ตะกูลคิโชวอินเลยนะ ทำไมวะบัตเตอร์ฟลายเอ็ฟเฟ็คเรอะ มีลูกต๊องพ่อแม่ก็ต๊องตามดีที่ท่านพี่ไม่เป็นไปด้วย(แต่ก็ซิสค่อนนี่นะ) ไม่ยุติธรรมเลย มาซายะแม่งบ้าบอบ๊องตื้นเป็นเพื่อนเรย์กะไปแล้วพ่อแม่ก็ควรทำตามลูกสิ 5555
ชักอยากเห็นท่านพ่อคาบุรากิไล่อวดลูกชายบ้าง ดูเหมือนจะสนใจฟาเธอร์ค่อนเป็นพิเศษ เห็นท่านเรย์กะทีไรเรียกไปคุยแต่เรื่องนี้ทุกที ถถถถถถตระกูลฝั่งเอ็นโจก็แอบอยากเห็นพ่อกับแม่บ้างนะ หรือเห็นอีกทีตอนงานแต่งลูกชายเลยน้า (กาวอร่อยมาก)
>>272 กูขำหน้าคาบุรากิ5555 โอ้ย กูจะรอภาพต่อไปนะ
>>281 ท่านเรย์กะเคยเห็นแม่เอ็นโจแล้วนี่ มางานเรียนจบตอนเด็กอยู่ แต่เห็นไกลๆไม่ได้เข้าไปทัก หักธงอย่างน่าเสียดาย
สรุปแล้วคนในบ้านที่น่าสงสารที่สุดคือทานุกินี่เอง กูเป็นคนใช้ในบ้านคิโชวอินต้องบันเทิงแน่ๆ ท่านประธานตระกูลใหญ่กำลังร้องโหยหวนเพราะลูกสาวไม่สนใจ555
พ่อกับแม่คาบุรากิดูจะเอ็นดูท่านเรย์กะมากๆ กูเห็น*****สปอยล์*****บนๆว่าๆ เอ็นโจมีคู่หมั้น เพราะงี้หรือเปล่าบ้านเอ็นโจถึงไม่ค่อยกระตือรือร้นหาคู่ให้ลูกชาย
โม่งที่ไปอ่านดิบมา สปอยล์ให้กูฟังหน่อยว่าตอนล่าสุดนี่จบมัธยมยัง เนื้อเรื่องคืบหน้าไปไกลแค่ไหน ท่านเรย์กะเริ่มหวั่นไหวกับเอ็นโจ(ของกูววววว)หรือยัง
>>272 มึ้งงงงงงง น่ารักค่อดดดดดด กุตายแล้วว ฉากเข้าร่มให้อารมณ์โชโจมาก ....เอ๊ะ เรื่องนี้มันก็โชโจอยู่แล้วนี่หว่า ฮะ.. ฮะ
แปลไทยตอนใหม่กูขำริรินะที่โผล่มาตะโกนใส่ว่าเรย์กะอ้วน 555555555555 ด้วยพลัง(?)ของริรินะสงสัยทุกคนในโรงเรียนคงรู้กันหมดแล้วว่าเรย์กะซามะอ้วนอืดขึ้น นึกภาพตอนที่ท่านเรย์กะพยายามอดอาหารแล้วเอ็นโจเดินเข้ามายิ้มๆ บอกเรย์กะซามะว่าพยายามเข้านะออกเลย โฮกกกกกกก
ตอนล่าสุดกุขำยาวมาก ตั้งแต่ต้นตอนยันจบเรื่อง บ้านเรย์กะเป็นคณะตลกใช่มะ ฮ่าๆๆๆ ส่วนริรินะ ในี่สุดเธอก็กล้าไปบอก แต่บอกตอนที่เรย์กะรู้ตัวแล้ว ฮ่าๆๆๆ ฮามากที่เพื่อนๆพุ่งมาลากออกไปโอ้ยยย
ส่วนบทหารเลว ว้ายคิดถึงยัง วันนี้มาขอปรึกษาอะไรเอ่ย
ส่วนนายตัวสำรอง ตอนนี้ดีขึ้นทันตา แต่คงงงมากว่าทำไมเรย์กะไม่โกรธเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
>>281 กุว่าตอนท่านพ่อทำงานก็อารมณ์เนี้ยบ เฉียบขาดแหละ แต่บ้าลูกสาว เห่อลูก อยู่ต่อหน้าลูกก็เลยมุ้งมิ้งตลอด เพราะลูกสาวมุ้งมิ้ง แต่โดนกระทบจิตใจตลอด ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โดนลูกไม่ไว้ใจ โดนว่าเป็นคนไม่ดี เลยลดความเฉยบขาดมาอ้อนลูก หวังว่าจะให้ลูกเข้าใจ แต่...พลาดละทานุกิ
ตอนล่าสุดฮาโคตร 55555
นายสำรองตอนนี้ทำดี อ่านแล้วแอบอยากให้ตกหลุมเข้าฮาเร็มเรย์กะจัง หรือใครก็ได้เป็นผู้กล้าสักคนหน่อย
กูอยากเห็นฉากอัศวินกับจอมมารสู้รบกันเพื่อแย่งชิงจักรพรรดินีในเรื่องบ้าง (แน่นอนว่าหวยล็อคให้จอมมารชนะ555) (ยากสัส)
ท่านแม่ร้ายกาจมากยอมให้ลูกสาวอ้วนเพื่อจะได้มีคนไปเข้าคอร์สเป็นเพื่อน5555555555555555555555555
กองอวยเอ็นโจคงเปรมกว่านี้ถ้าไม่มีก้าง... รีบเคลียร์ประเด็นนี้ซักทีเถอะฮิโยโกะซามะะะะ อย่าทำให้ตายใจด้วยการอัพตอนใหม่รัวๆแล้วหายไปนานแบบนี้สิคะะะะ
ยูกิโนะคุงนี่ติดพี่ชายไหมวะ ไม่รู้โตขึ้นจะกลายเป็นจอมมารหรือกลายเป็นคนบวมๆ เด๋อๆ แบบคาบุรากิ
ดุ้นล่มอีกแล้วววว กูวกำลังอ่านเพลินๆ
>>313 สหายโม่งเพ้อเจ้อกันมากๆ แต่ส่วนตัวกูว่ามันดีย์ กูนึกภาพสาวน้อยน่ารักหน้าตาเหมือนตุ๊กตาแต่นิสัยแอบคล้ายเอ็นโจ ยิ้มอ่อนโยนกับคุณอาหล่อเท่มีมาดจักรพรรดิแต่ดันบ้าบอ มโนไปไกลจะกลายเป็นแฟนฟิคแล้ว ช่วยด้วย5555555
>>314 ถึงท่านพี่เป็นทานุกิ กูเชื่อว่าต่อให้หัวล้านลงพุงใส่แว่นนิสัยเสีย เรย์กะก็จะอวยต่อไป แต่กูนึกภาพท่านพี่อ้วนไม่ออกเลย จะบอกว่ากินขนมฝีมือน้องสาวมากไปก็ไม่ได้อีก
คุณตำรวจคะ คนเมากาวในนี้เต็มไปหมดเลยค่ะ ช่วยด้วยยยยย
มึงกาวขนาดให้จักรพรรดิky ต้อยลูกสาวเขา มึงถามจอมมารยังว่ายอมยกให้ไหม
ไหนๆก็กาวยันรุ่นลูกแล้ว มีลูกกี่คนดี แล้วลูกจะเดินตามเส้นทางเรย์กะไหม กุแอบอยากเห็นลูกชาย เป็นแบบเรย์กะ แต่ถูกเรียกว่าจักรพรรดิ น่าเอ็นดู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>322 กูนึกภาพคาบุรากิกำลังเล่นเอ็มวีอกหักท่ามกลางพายุหิมะและเกลียวคลื่นที่สาดซัด มีเอ็นโจถือร่มยิ้มยะเยือกที่หนาวยิ่งกว่าพายุหิมะยืนคุมอยู่ข้างหลัง 555555555
คาบุรากินายสมควรดีใจที่มีเพื่อนประเสริฐขนาดนี้นะ แต่อย่างน้อยเอ็นโจก็อ้างนายทำให้สามารถซื้อขนมไปฝากเรย์กะได้ ยังไงก็ต้องขอบคุณ สมเป็นตัวซัพพอร์ต(?)เพื่อนที่ดีจริงๆ ถถถถ
อยู่กันสองต่อสองที่ทะเลท่ามกลางพายุฝน นี่มันพล็อตพระนางนํ้าเน่าชัดๆ กุนี่เสียวตูดเลยยยยยยย
>>324 ซักสามคนกำลังดี ลูกชาย ลูกสาว ลูกชายคนเล็ก คนโตมุ้งมิ้งแบบแม่ แต่มีออร่าจักรพรรดิแผ่ออกมารอบตัว คนกลางเป็นเจ้าหญิงของบ้านแบบแม่ นิสัยมืดดำกลบเกลื่อนด้วยความอ่อนโยนแบบพ่อ คนเล็กอาจจะเหมือนยูกิโนะ น่ารัก ฉลาด ชอบอ้อนแม่ หวงแม่ คอยหาทางกีดกันพ่อและพี่ๆ โอ๊ยย สูดดมกาวรัวๆ
พวกมึงงงง ตอนใหม่นี่แบบบ กูฟินนนนนนนนน >////////<
เค้ามีไปเล่าให้กันฟังด้วยว่ะะะะ โอยยยยยยยย งานนี้เด็กๆทำดีมากลูกกกกก ทั้งมาโอะจัง ยูริคุง ยูกิโนะของพรี่วววว สงสัยจะได้เด็กๆเป็นตัวเชื่อมสัมพันธ์55555
โอยยยย มีมาล่งมาเล่าให้กันฟังด้วยคนบ้าาาา นี่กะใช้น้องชายเป็นสะพานเชื่อมสัมพันธ์สินะๆ ทั้งตอนมันก็ไม่มีอะไรแท้ๆแต่ทำไมกูถึงรู้สึกฟรุ้งฟริ้งโลกสีชมพูวะ แค่มีฉากเขาคุยกันนิดๆหน่อยๆกูก็บ้าแล้ว ฮอลลลลลล
ท่านเรย์กะแม่งดูท่าจะแค้นฝังหุ่นว่ะ 555 ว่าแต่ท่านพี่มีบทแล้วกูเป็นปลื้ม เพียงแต่ว่าที่บ่นพึมพำๆนั่นมันหมายความว่าไง 5555
กลิ่นกาวนี่ลอยเต็มไปหมด
ตอนใหม่น่ารักว่ะ555 กูอยากให้ท่านเรย์กะพายูกิโนะคุงมาด้วย ข่าวลือจะได้เพิ่มขึ้น 😂
คนแปลคึกมากค่ะ มารัวเลย สารภาพมาว่าเมากาวในนี้ใช่ไหม ถึงได้คึก 55555555555555555555
เพิ่งอ่านจบ ท่านเพ่ ระดับความสตอร์กเกอร์นี้ ท่านพี่กับเอนโจนี่เหมือนร่างแยกกันจริงๆด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ยขำ
ตอนนี้น่ารักบอกไม่ถูก และตอกย้ำเข้าไปอีกว่า คาบุรากิแม่งบ้า 555
ท่านพี่คงได้ยินจากท่านแม่ท่านพ่อบ่นเรื่องเสียงกรีดร้องกับคำสาปมาแน่ๆ ถถถถ
เวลาอยู่ในสโมสรปกติเอ็นโจกับเรย์กะจะนั่งแยกกันทางใครทางมันชะ (แถมเรย์กะก็แหยงๆ คาบุรากิกับเอ็นโจด้วย คงนั่งห่างกันมาก) แต่ตอนล่าสุดที่บรรยายว่าเอ็นโจเล่าเรื่องยูกิโนะคุงให้ท่านเรย์กะฟังทำกูเลือดลมพลุ่งพล่านมาก (มโน)ภาพเอ็นโจเดินมาหาท่านเรย์กะแล้วนั่งลงข้างๆ ก่อนจะพล่ามเรื่องยูกิโนะคุงให้ฟังลอยมาเลย โฮกฮาก
เป็นเอ็นโจนี่ก็ลำบากเนอะ ต้องสรรหาข้ออ้างมาคุยกับสาวตลอดเวลา เลิกเอาน้องกับคาบุรากิมาเป็นข้ออ้างบังหน้าได้แล้วน่าาาา
ที่ยูกิโนะเพิ่งโผล่นี่เป็นไปได้ไหมว่าคนแต่งเริ่มล๊อคพระเอกเป็นเอ็นโจแล้ว(หลังจากที่เขียนมายาวนานร้อยตอน) แต่หาทางให้เรย์กะกับเอ็นโจเข้าหากันแบบเลิฟๆ ออร่าชมพูไม่ได้เพราะเรย์กะก็ระแวง เอ็นโจก็หยอก เลยสร้างตัวละครใหม่ตัวนี้มาให้เล่นพ่อแม่ลูกกันฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ //อ๊ะ หมอเรียกไปรับยาละ บาย
แสดงออกว่าจีบตรงๆเดี๋ยวไก่ก็ตื่นวิ่งหนีพอดี ต้องอ้อมๆเอาแบบนี้แหละทำถูกแล้ว แต่บางทีก็อ้อมไปจนคนโดนจีบไม่เข้าใจ+แม่ยกขัดใจนะเฮ้ยย
แมวดุ้นเปลี่ยนระบบคอมเม้นท์เป็นเฟสบุ๊คละ เสียดายเม้นท์เก่าๆจัง ยิ่งเม้นท์ไม่ได้ใหญ่ เดี๋ยวคนในเฟสรู้หมดว่ากูเมากาวขนาดไหน ถถถถ มากาวกันในโม่งนี่ล่ะวะ
กระทู้หน้าเปลี่ยนเป็นกาวบ้านคิโชวอินเลยนะ ไม่ต้องปงต้องเป็นเรือมันแล้ว พวกมึงแม่งขี่เรือที่ทำจากกาวชัดๆ
>>354 ระดับเอ็นโจนี่จะไม่มีเรื่องมาคุยจริงเหรอวะ กูว่าเพราะตัวเรย์กะเองก็ชอบหนีเหมือนกันแหละ ส่วนตัวกูนะ เรย์กะดูจะคุยกับเอ็นโจได้เยอะกว่าคาบุรากิ รายหลังนี่คุยกันทีไรตีกันทุกที ถ้าเอ็นโจเดินมาคุยกับเรย์กะบ่อยๆ คาบุรากิต้องมาด้วยแหง แล้วเรย์กะก็จะเผ่นตามสเต็ป ...
พรุ่งนี้จะมีตอนใหม่ไหมคะ ส่งสายตาให้โม่งแปล5555 (กูล้อเล่น แต่ถ้าได้ก็ดี555555)
ถ้าไม่ใช่ระดับเอ็นโจนี่มันจะมีผู้ชายคนไหนผ่านด่านท่านพี่จอมมารซิสค่อนได้เหรอวะ
ท่านพี่ไม่ได้แอนตี้พรรคมารหรอกเหรอวะ สมัยเรย์กะปลื้มโทโมเอะยังแอนตี้หน่อยๆ เลยว่าโทโมเอะดูอันตรายเกินไป 5555555
เอ็นโจคงต้องเข้าทางท่านแม่ของเรย์กะแล้วล่ะ ถ้าเข้าหาทางทานุกิกับท่านพี่ไม่น่าจะผ่านด่านไปได้ ไม่งั้นก็ขอให้คาบุรากิช่วยไรงี้ 5555555555
พวกมึงกลับมาก่อนน!! ปัจจุบันยังไม่ทันถึงไหน พวกมึงจะให้วอร์กันแล้ว ใจเย็นๆๆ 555555 กูเข้ามาได้อารมณ์อ่านฟิคมาก หอมกาวมากกกก
กูเชียนน้องไก่ หลอกง่ายน่าเอ๊นดู แต่โตมาน่าจะแซ่บบบ
กูเข้ามาทีไรก็บันเทิงชิบหาย 555555555 พวกมึงแม่ง... ใจเย็นไอสัส คึกมาก กาวมาก ถ้าเรือล่มมาละเจ็บแย่เลย ขอให้พวกมึงวางถุงกาวลงก่อนนะ
นี่แม่งไม่น่าแค่กาวแล้ว มันเผากัญชาทั้งไร่แล้วค่ะ คุณตำรวจจจจจ
พวกกูมาถึงขั้นนี้แล้วไม่กลัวล่มเว้ยยย กลัวแค่ไม่มีโอกาสได้ล่มมากกว่าเพราะสู้คานไม่ไหว 5555 ขนาดนี้แล้วก็ต้องเชียร์ให้สุดใจ
อุเมวากะนี่แม่งหลงหมาจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว ถถถถถถถถถ
คนแปลแม่งก็กาวตามพวกมึงนะ ดูสิ ปกติจะละวันเว้นวัน กูยอมเลย 555555555 ดีแล้วละมึง กูชอบ / กูฮาเบียทริชเป็นดอพเพลแกงเกอร์ของเรย์กะซามะชิบหาย 5555555
>>374 เออ กูเข้ามาในนี้ทีไร เจอกลิ่นกาวผสมกัญชาของพวกมึงไป ถึงขั้นงงงวย คุมสติไม่อยู่ ต้องลุกขึ้นมาแปลรัวๆ เหมือนคนขับสิบล้อเสพยาบ้า ไม่ก็ท่านเรย์กะเจอบุฟเฟ่ต์ 5555555555 แต่เอาไว้แค่นี้ก่อนนะ ท่านเรย์กะแม่งก็กลับสู่สภาพสโลว์ไลฟ์บ้าๆ บอๆ แล้ว กูจะกลับไปสู่สภาพปกติมั่ง เดี๋ยวงานการไม่เดินหัวหายตายห่าพอดี ไปล่ะ ซู้ดดดดดดดดดด
นายบ้าหมานี่แอบชอบเรย์กะอยู่ป่ะวะ เซนส์กูมันบอกลึกๆว่าใช่
สรุปเรย์กะยอมรับแล้วเหรอวะว่าตเบียทันเป็นร่างแยกตัวเอก ก๊ากกกกกก
เรย์กะนัดเดทกะนายบ้าหมาละหรอ5555555
ชักอยากเห็นร่างจำแลงของท่านเรย์กะวิ่งลดน้ำหนักคู่กันซะแล้วสิ กูนึกภาพคาบุรากินั่งวิเคราะห์ผมหลอดเบียทันอย่างจริงจังออกเลย
ห้องนี้นี่มันดีดกันคนละห้าหกหลุมจริงๆ มาทีไรโดนมอมกลับไปทุกที ขอให้พวกมึงโดนจับบบ
(มีเรื่องจะสารภาพ เวลาเห็นคอมเม้นโม่งแปลในแมวดุ้นทีไรแล้วชอบนึกภาพเป็นคนขรึมนิดๆทุกที ทำไมพอมาในโม่งห้องนี้แล้วถึงดูกาวๆล่ะ555555 เชี่ย โดนยัดให้ไปกี่หลุมมม)
โอ๊ย กูหวังจริงจัง ใครก็ได้เสนอเรื่องนี้ไปสนพทีถถถถ
เรื่องนี้ เขาจะเขียนเป็นพันตอนแบบนิยายจีนบางเรื่องที่แต่งลงเน็ตป่ะวะ เขาเอาจากไหนมาเขียนเยอะแยะเนี่ย กูเขียนไปสิบกว่าตอนก็ขี้เกียจตายห่าละ
>>388 จีนขยันจริงมึง กุนี่อึ้ง ยาวมากกก แต่ความจริงไทยก็ใช่ย่อยนะ พวกแนวเกมออนไลน์ก็หลายตอนมาก
ส่วนท่านเรย์กะ ถ้าเขียนพันตอน กูจากเวลาการอัพของคนแต่ง กูคงบอกลูกหลานให้เผาส่งต่อให้กูอ่านด้วย
คานทองช่างแข็งแกร่ง
ส่วนท่านเรย์กะตอนล่าสุดกุอ่านอีกรอบ
....
.....
นี่มันนัดเดทไม่ใช่เรอะ สวนสาธารณะซะด้วย!!
ดิบตอนใหม่มาแล้ว กรี๊ดกร๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
รูทเฟรนด์เอนดิ้งมิซึซากิเก็ทแล้วนะเรย์กะซามะ!!!! นึกภาพสองคนยืนคุยกันยิ้มให้กันแล้ว อา~ สงบสุขดีจัง~~ คำพูดของมิซึซากิที่อยากให้สภานักเรียนกับPivoineสนิทสนมกันได้นี่... ถ้านายเป็นตัวเก็งพระเอกนี่โคตรปักธงเลยนะ!!!! แต่เป็นได้แค่ตัวสำรองนี่นะ!!!! //ร้องไห้ อย่างว่า ถ้าอยากเข้ารูทนี้คงต้องให้เรย์กะซามะเป็นประธานPivoineแล้วปะฉะดะกันซึ่งๆหน้า กลายเป็นโชโจมังงะเรื่องใหม่ได้เลยนะนั่น
อา ตอนใหม่ช่างเต็มไปด้วยพลังมิตรภาพจริงๆ ด้วย พักนี้ดิบตอนใหม่มารัวๆ เลย คนเขียนอาจจะเตรียมต้นฉบับส่งสำนักพิมพ์เตรียมขายลิขสิทธิ์ก็ได้ ซู้ดดดดดดดดดด ฮ่าห์~
แท็กโรแมนติกนี่คนอื่นๆในเรื่องป่ะ คนรอบตัวมีคนรักหรือหนุ่มๆเคียงข้างหมดแล้ว มีหลากหลายแนวให้เลือกทั้งเพื่อนสมัยเด็กซื่อบื้อ เพื่อนสมัยมหาลัย เพื่อนร่วมชั้น สาวแกร่งกับหนุ่มหวาน แต่ตัวเอกชีวิตโดดเดี่ยวเกาะคานทองนะ น้ำตาไหล
ใครบอกเรื่องเรย์กะเป็นแนวไม่มีอะไร เรื่อยๆ ไร้ปม กูขอค้าน ตอนนี้วิแคะด้วยกาวมาถึงสี่ร้อยข้อความแล้ว บ่งบอกความลึกซึ้งของเนื้อหาที่ทำให้ผู้คนต่างมอมเมาได้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
แม่งพูดแล้วเศร้า เรย์กะควรไปเรียนรู้จากบากะรีน่าบ้าง รายนั้นเก็บทุกตัวละครเข้าฮาเร็มหมด
>>406 ให้ได้เข้าวินสักคนแม่งยังยากเลย เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าคนเราเกิดเป็นคนไม่ควรโลภมากนะมึง(ก็ไม่ใช่ไรหรอก เพราะมันไม่มีให้โลภ) 5555
อุปสรรคเรื่องนี้ไม่ใช่อะไรนอกจากคานทองฝังเพชร ขอจอมมารจงฝ่าฟันไปให้ได้นะ พวกเราเหล่าแม่ยกจะช่วยส่งพลังไปอีกแรง รับไปซะ! พลังแห่งกาวและกัญชา 100เอเคอร์!! //จุดไฟเผา
ไม่ใช่หักมุมนะ ตอนสามร้อย เรย์กะฮาเร็มปรากฎ!!! //หมอเรียกกูละ ไปรับยาแปป
พวกมึงพูดแล้วกูจะร้องไห้ นางเอกนิยายรั้วโรงเรียนทั่วไปนี่คนอ่านต้องเชียร์แล้วว่าคนไหนพระเอกพระรอง จะฮาเร็มหรือเปล่า แต่ท่านเรย์กะนี่ไม่ต้องหวังเลยเรอะ ฮึก
ถ้าไม่มีพระเอกจริงๆ อย่างน้อยก็ต้องเหลือทหารเลวให้ล่ะวะ ฮ่าฮ่าฮ่า....
อย่างน้อยก็มีท่านพี่อยู่นะะะะ
ㅤ ถึงแม้ว่าความรักของทั้งคู่จะมีอุปสรรคเยอะแยะด้วยฐานะที่ต่างกัน แต่ท้ายที่สุด-- งานแต่งของคาบุรากิกับวาคาบะจังก็จัดขึ้นอย่างราบรื่น ยินดีด้วยน้าวาคาบะจัง~ ส่วนฉันก็ยังคงโสดสนิทอยู่เหมือนเดิมล่ะนะ ! อุแง้ อยากลาออกจากตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านคานทองแล้วอ่า...
ㅤ วาคาบะจังขอร้องให้ฉันช่วยเป็นเพื่อนเจ้าสาวให้ด้วย ! แน่นอนว่าฉันตอบตกลงด้วยความยินดี วางใจได้เลย เห็นอย่างนี้ ฉันก็รับงานเป็นเพื่อนเจ้าสาวมาแล้วถึงสามงานเชียวน้า จะทำให้ดีที่สุดเลยล่ะวาคาบะจัง !
ㅤ ดูเหมือนว่าทางฝ่ายชายจะได้เอ็นโจมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวล่ะ มันก็แหงอยู่แล้วนี่นะ คงไม่มีคนอื่นหาญกล้ามาอาสารับตำแหน่งนี้หรอก อีกฝ่ายเป็นถึงคาบุรากิเชียวนา
ㅤ ได้ข่าวจากวาคาบะจังว่าเอ็นโจถูกคาบุรากิจับเข้าคอร์สเพื่อนเจ้าบ่าวด้วย ...มันมีด้วยเรอะไอ้คอร์สพิลึกพิลั่นแบบนั้น เป็นเพื่อนซี้คาบุรากิก็ลำบากหน่อยนะ
ㅤ ในวันงาน ---ด้วยความพยายามของทุกคน สุดท้ายงานแต่งก็ผ่านไปได้ด้วยดี ฉันทำหน้าที่ของเพื่อนเจ้าสาว ส่งวาคาบะจังให้ปีศาจ... คาบุรากิรับช่วงต่อ วาคาบะจังดูมีความสุขมาก คาบุรากิก็ด้วย อา เหนื่อยหน่อยนะทุกคน
ㅤ ได้ยินมาจากเซริกะจังว่า คิคุโนะจังเจอกับแฟนของเธอเป็นครั้งแรกก็ตอนไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนนี่ละ ! ไหนๆ ก็ไหนๆ ฉันจึงถือโอกาสสอดส่องหนุ่มๆ ในงานแต่งของวาคาบะจังไปด้วยซะเลย--- แต่นอกจากเพื่อนๆ สมัยม.ปลายแล้ว ก็ไม่มีใครเข้ามาทักฉันในงานเลย ทำไมล่ะ!? ทำไมถึงไม่มีใครเข้ามาทักทายเลยล่ะ ! แค่ทักทายตามมารยาทก็ได้ ! ฉันไม่น่ากลัวหรอกน้า~ ผมโรโคโค่เป็นแค่พร็อบเองค่า---
ㅤ วันนี้สัญญาณความรักของราชินีโรโคโค่ม้วนผมเกลียวก็ยังคงไร้ซึ่งวี่แววเหมือนเช่นวันวาน.....
ㅤ ฉันหารู้ไม่ว่า--- ที่ไม่มีหนุ่มๆ มาทักเลยน่ะ เป็นเพราะเอ็นโจยืนยิ้มยะเยือกอยู่ด้านหลังต่างหาก
ㅤ
คู่แต่งงานสามคู่ที่พูดถึงไปกูมโนเป็นคู่โทโมเอะเซมไปกับคาสึมิเซมไป คู่อาคิสะวะกับซากุระ แล้วก็นายบ้าหมาอาสึกะกับเบียทริชของมัน ถุ้ย ไม่ใช่ละ 55555555555555 //ยกถังกัญชาขึ้นดื่ม //กูควรไสหัวไปนอน
>>415 กูสงสารมากตั้งแต่อ่านบรรทัดแรก และสะเทือนใจที่บอกว่ามางานแต่งเพื่อนคนที่สาม
แต่ เอ็นโจยิ้มยะเยือกข้างหลัง เรย์กะลูกแม่ กรี้ดดดดด คานถูกทำลาย ถูกโค่นแล้ว เรือเอ็นโจเดินหน้าเต็มกำ...... มึงดมกาวกี่ไหตอบ!!!!
เผากัญชาล้านเอเคอร์ใช่ไหม กุฟินมากกกกกก ตายยย กุตายแลี้ยววววว ช่วยกุด้วย หัวใจกุมันก่อนแอ เห็นรอยยิ้มจอมมารของเอ็นโจแล้ว โฮกฮาก แอร้โอร้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ไม่ใช่หมาบ้ากับเบียทัน อาจเป็นท่านพี่กับพี่อิมาริก็ได้นะมึง //โดนท่านอิมาริไล่เตะ
>>419 อะไรนะท่านอิมาริมีแฟน??? ท่านพี่ อิชั้นเป็นทหารเลวขออาสาเอาแฟนท่านอิมาริไปถ่วงน้ำเองค่ะ อิชั้นจะโรยกุหลาบทางรักให้ท่านพี่เอง!!!
ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เอาจริงๆ ท่านพี่เองก็เสี่ยงคานพอๆกับเรย์กะเลยนะ บ้างาน ซิสค่อน แถมใส่หน้ากากตลอดเวลาไม่เคยเผยธาตุแท้ให้ใครเห็น เรย์กะยังไม่เคยเห็นเลย มีท่านอิมาริคนเดียวที่เห็น ทำไมแอบน่าสงสาร 5555
ส่วนเอ็นโจนี่คนรู้ธาตุแท้น่าจะมีน้องชาย คาบุรากิ และ เรย์กะซามะะะ
ปรากฎริรินะเป็นคนสละคานคนแรกกับเดชชิ
จะมีวันที่จอมมารซิสค่อนกับจอมมารเอ็นโจปะทะกันมั้ยยยยย อยากดูมวยคู่นี้ๆๆๆๆๆๆๆๆ
พึ่งเห็นว่ามีกระทู้นี้แล้วแบบ เหี้ยพวกมึงกาวแรงไปไหน 5555
ในที่สุดหัวหน้าห้องกับมิฮารุจังก็ได้ลงเอยกัน หลังจากเรียนจบจากซุยรันก็ไม่ได้พบกันเลย ตอนที่การ์ดเชิญงานแต่งงานส่งมาตกใจสุดๆเลยล่ะค่ะ
"ทุกอย่างก็เป็นเพราะท่านอาจารย์นั่นล่ะครับ" หัวหน้าห้องในชุดเจ้าบ่าวควงมากับมิฮารุจังในชุดเจ้าสาวสีขาวสวยจนน่าอิจฉา พอได้ยินแบบนั้นก็ทำเอาน้ำตาแทบไหลเลยล่ะค่ะ
นี่คงเป็นความรู้สึกเดียวกับคุณพ่อได้ส่งลูกสาวออกเรือนซินะคะ ตื้นตันสุดๆเลยค่ะ! ยินดีด้วยนะหัวหน้าห้อง! มิฮารุจัง!
"เดี๋ยวตอนโยนช่อดอกไม้ ท่านเรย์กะรับให้ได้เลยนะคะ! "
เชื่อมือฉันได้เลยค่ะ~
แต่สุดท้ายเพราะอยู่ไม่ตรงองศาที่มิฮารุจังโยนมาก็เลยอดล่ะค่ะ ว้า~ เสียดายจัง~ ดูเหมือนว่าคนที่รับได้จะเป็นเซริกะ ฉันก็เลยเข้าไปแสดงความยินดีสักหน่อย แต่ท่าทางเซริกะจะไม่ค่อยสบายเลยดูหน้าซีดเซียวเชียวล่ะ เอ๋ เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ?
"ฉ ฉันน่ะมีกำหนดการไว้แล้ว ดังนั้นท ท่านเรย์กะรับไว้เถอะนะคะ!"
เอ๋ จะดีเหรอคะ? แต่เซริกะจังก็คะยั้นคะยอยื่นให้ ขอบคุณนะเซริกะจัง~ ว่าแต่กำหนดการอะไรกันน่ะ เซริกะจังมีแฟนแล้วงั้นเหรอ? มีตั้งแต่เมื่อไหร่กันน่ั? ทำไมฉันไม่เคยได้ยินเลยล่ะคะ? ไม่ใช่ว่าเราโสดเหมือนกันหรอกเหรอคะ?
แต่เซริกะจังก็ขอตัวไปห้องน้ำเสียก่อนจะได้สอบสวน คนอื่นๆก็เข้าไปพูดคุยกับคู่บ่าวสาวแล้ว ฉันเลยไปโซนบุฟเฟต์ ชิมขนมแทน
อ๊ะ อร่อยจัง~ ชิ้นนั้นก็ดี~ ไว้คงต้องถามดูแล้วล่ะว่าเป็นเชฟจากที่ไหนไว้สั่งที่บ้านดูบ้าง เพราะคนอื่นไม่เสร็จสักทีก็เลยชิมเพลินจนเกือบหมดถาดเลยล่ะค่ะ
อ๊ะ แย่ล่ะ คงไม่มีใครเห็นหรอกใช่มั้ย?
หันรีหันขวางไปก็ไปเจอะกับคาบุรากิที่ทำหน้าแหยใส่กับวาคาบะจังที่พยายามสะกิดเรียกคาบุการิ ถัดไปเป็นเอ็นโจที่หันหลังให้ก้มหัวตัวสั่นอยู่ข้างหลัง
กรี๊ดดดด ไม่นะะะะ
-----------
กูมากาวตาม >>415 ถถถถถถ
>>415 กูด่ามึงตั้งแต่บรรทัดบนๆแล้ว ถ้าไม่มีบรรทัดสุดท้ายปิดนี่มึงต้องโดนรุมยัดยา กูบอกไว้เลย555555
>>421 ไหนๆก็มีแค่อิมาริเห็นโฉมหน้าจริงแค่คนเดียวเลย ท่านพี่ก็แต่งกันไปเลยค่ะ! #เดี๋ยวนะ
>>425 ท่านเรย์ก่าาาาา ฮืออ อ้วนกระทั่งในงานเลี้ยงหัวหน้าห้องน้ำตาจะไหล สรุปแล้วหัวหน้าห้องชื่ออะไรนะ
พวกมึงมันเลว ต่อฟิคกันทำไม คุณตำรวจคะ แถวนี้เสพของผิดกฎหมายค่ะ
โอ๊ยยยย มึงกาวได้ฉุนชิบหาย อย่างกับแปลมา มึงมากาวกันต่อเลยกุรอเสพกาว แม่งเรื่องจริงไม่มีความโชโจให้กุฟินเลย ต้องมาพึ่งกาวหวังจากพวกมึงเลยนะเนี่ย
เชี่ย โผล่มาดูตอนเช้าแล้วกูตกใจ นี่แม่งปาร์ตี้พี้กาว & กัญชาชัดๆ ทำให้กูรู้สึกว่าคนแต่งนี่มีเทคนิคขั้นเทพมาก แทนที่จะหยอดฉากหวานๆ มาเอาใจแฟนๆ กลับทำให้ชีวิตตัวเอกแห้งแล้งเหมือนทะเลทราย จนคนอ่านขาดแคลนความชุ่มชื่นหัวใจเหมือนชนเผ่าเร่ร่อนไร้อูฐ ต้องบีบเค้นความหวานจากตะบองเพชร วันๆ มโนเพ้อหาโอเอซิสกันเอาเอง พอมีฝนตกลงมาแปะสองแปะก็พากันดีใจโห่ร้องเหมือนคนบ้า ฮือ..... แต่ยังไงเรื่องนี้ใน Narou ก็แท็กโหมด Love นะมึง ผองเราต้องมีความหวัง ซู้ดดดดดดดดดด
โอ๊ยยยยยยยยย พวกมึงนี่แม่ง //กูแดกกาวอย่างบ้าคลั่ง
มา กูด้วย
รู้ตัวอีกที งานแต่งงานของเพื่อนผ่านไปสามงานแล้ว และกำลังจะมีงานที่สี่ตามมา-- เซริกะจังที่กำลังจะเป็นเจ้าสาวมีสีหน้าอิ่มเอิบตอนพบปะกับพวกฉัน แหวนหมั้นที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายช่างส่องประกายเสียจนรู้สึกถึงรังสีแห่งความสุขเลยค่า-- ยินดีด้วยนะคะเซริกะจัง~
ถึงแม้ฉันจะได้รับช่อดอกไม้ต่อมาจากเซริกะจังอีกทอดก็เถอะ แต่ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะมีผู้ชายคนไหนเข้ามาจีบฉันเลยอ้ะ~ จีบได้นะคะ ถึงจะเป็นราชินีโรโคโค่แต่ก็ไม่มีพิษมีภัยอะไร ไม่น่ากลัวหรอกน้า~ ไม่สั่งขังคุกบาสติลล์ด้วยนะ~
พอเปรยๆเรื่องนี้ให้ท่านพี่ฟัง ท่านพี่ก็ยิ้มอ่อนโยนให้ฉันแล้วบอกว่าของแบบนี้ไม่จำเป็นต้องรีบร้อน นั่นสินะคะ เฮะเฮะ~ ท่านพี่ว่ายังไงฉันก็ว่าตามค่ะ
พวกเรากรี๊ดกร๊าด คุยเรื่องสมัยเรียนกันอย่างสนุกสนาน อันที่จริงฉันก็ทึ่งเหมือนกันนะที่เซริกะจังผู้เป็นแฟนอันเหนียวแน่นของจักรพรรดิคนนั้นจะชายตาแลผู้ชายคนอื่นนอกจากนี้ด้วย แต่เอาเถอะ ถ้าเพื่อนมีความสุขก็ต้องยินดีใช่ม้า~
วันงานของเซริกะจังมาถึง เธอหน้าแดงซ่านที่จักรพรรดิและองค์ชายปรากฎกายขึ้นมาด้วยกัน-- ก้มหัวขอบคุณแล้วขอบคุณอีกจนดูคล้ายตุ๊กตาดารุมะล้มลุก จะไหวรึเปล่าจ๊ะเนี่ย เซริกะจัง พยายามเข้านะ~
อาหารในงานเป็นแบบบุฟเฟ่ต์ค็อกเทล ฉันหยิบนั่นนิดนี่หน่อย ชิมคำน้อยๆให้พอรู้รสชาติ แต่อร่อยจังเลย~ อร่อยจังเลยค่ะ~ สมแล้วที่เป็นภัตตาคารในโรงแรมห้าดาว อยากจะกินอีกหลายๆชิ้นจังค่ะ จะมีใครมองฉันอยู่แล้วคิดว่าฉันเป็นยัยตะกละรึเปล่าคะ แต่อีกแค่คำเดียวคงไม่เป็นอะไรหรอกเน้อ~
แต่กินมากไปก็ไม่ดี จะให้พุงยื่นออกมาทั้งที่ใส่ชุดราตรีราคาแพงอยู่นี่ก็ไม่ได้ ฉันเลยเดินไปเรื่อยจนถึงมุมเครื่องดื่มเป็นการย่อยอาหารไปในตัว--- นอกจากน้ำพันซ์ แชมเปญและค็อกเทลในโหลแก้วใส ก็ยังมีบาร์เทนเดอร์ยืนผสมเครื่องดื่มตามแต่ใครจะสั่งอยู่ด้วย
ฉันลองกวาดตามองดูเมนู ส่วนใหญ่เป็นเครื่องดื่มผสมแอลกอฮอลล์เกือบทั้งนั้น หวา~ หวา~ นี่สินะโลกของผู้ใหญ่ ฉันเองก็ผ่านพิธีบรรลุนิติภาวะมานานพอสมควร เป็นโอกาสดีที่จะได้ลิ้มรสชาติ-- ว่าแล้วฉันก็สั่งไปหนึ่งอย่างที่อยู่ในหมวดสำหรับเลดี้ ดูท่าจะพอกินได้สำหรับมือใหม่หัดดื่ม
คอกเทลสีชมพูสวยมาลงตรงหน้า ฉันยกแก้วขึ้นจิบ อ๊ะ อร่อยกว่าที่คิดแฮะ~ รสชาติเปรี้ยวอมหวานมีรสขมเล็กน้อยจากเหล้าลิเควียร์ที่ดีกรีไม่แรง หอมหวานกลิ่นกุหลาบเหมือนราชินีโรโคโค่ ---เป็นเครื่องดื่มที่เข้ากับฉันสุดๆเลย ฉันจดชื่อไว้ในใจว่ายอดเยี่ยม ต้องสั่งอีกแน่นอน~
ฉันยืนจิบค็อกเทลเงียบๆ มองคู่บ่าวสาวที่กำลังมีความสุขก็พลอยมีความสุขไปด้วย แต่ก็อดคิดในใจไม่ได้ว่าฉันจะมีวันนี้กับเขาบ้างไหมนะ พระเจ้าคะ ส่งใครมาให้ฉันหน่อยสิ อยากลาออกจากหมู่บ้านคานทองแล้วอ่า~
"เรย์กะจัง~ " ฉันสะดุ้งหน่อยๆเมื่อมีมือมาแตะที่บ่า พอหันไปก็พบท่านอิมาริยืนยิ้มกว้างทักทายมา ฉันโค้งคำนับเป็นการทักทาย
"สวัสดีค่ะ ท่านอิมาริ"
"วันนี้ทาคาเทรุไม่มาด้วยรึ"
"ท่านพี่งานยุ่งน่ะค่ะ"
"ดีแล้วล่ะ ถ้าเจ้าทาคาเทรุมา มีหวังฉันเข้าใกล้เรย์กะจังไม่ได้แน่นอน" ท่านอิมาริหัวเราะพลางมองฉัน "ท่านพี่ของเรย์กะจังน่ะหวงน้องสาวเกินไปแล้ว แต่เรย์กะจังออกจะน่ารักขนาดนี้นี่นา เป็นฉัน ฉันก็หวงนะ"
"แหม ขอบคุณที่ชมค่ะ" ฉันป้องปากหัวเราะ
อุกรี๊ดดดดดด
ผู้ชายปากหวานในชุดสูทพอดีตัวนี่ช่างหล่อเหลาอันตรายเหลือเกินค่า~ ทำแบบนี้หัวใจของสาวน้อยหวั่นไหวนะคะ~ ~
เจ้าบ่าวเจ้าสาวทักทายแขกเหรื่อในงาน และมาถึงฉันกับท่านอิมาริ ดูท่าเจ้าบ่าวกับท่านอิมาริจะรู้จักกันมานานพอสมควรถึงได้ดูสนิทสนมกันมาก-- ในระหว่างที่ผู้ชายกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น เซริกะจังแอบมากระซิบกระซาบกับฉันว่านี่คือแฟนของฉันรึเปล่า ตามประสาผู้หญิงที่ชอบเรื่องรักๆใคร่ๆ --แต่ฉันก็ปฎิเสธไป ฉันไม่ได้คิดอะไร และท่านอิมาริก็เห็นฉันเป็นน้องสาวนี่นา
"คราวนี้ต้องรับช่อดอกไม้ให้ได้เลยนะคะ" เซริกะจังบอกยิ้มๆ "ฉันตั้งใจมอบให้ท่านเรย์กะจริงๆค่ะ"
"แหม ในเมื่อพูดขนาดนี้แล้ว ต้องรับให้ได้เลยค่ะ" ฉันหัวเราะโฮะๆๆๆ
แต่พอถึงพิธีรับช่อดอกไม้เจ้าสาว คนที่ได้ไปเป็นผู้หญิงที่ไม่คุ้นหน้าเลย คงเป็นเพื่อนสักคนของเจ้าบ่าว---- ฉันมองตามแบบเสียดายเล็กน้อย แต่ก็ไม่เป็นไรหรอกน่า แค่ช่อดอกไม้เอง-----
เซริกะจังมีท่าทีหดหู่เล็กน้อย อ๊ะ ไม่ได้ๆนะ เจ้าสาวห้ามหดหู่ในพิธีแต่งงานของตัวเอง เธอก้มหัวขอโทษขอโพยใหญ่
"ไม่ใช่ความผิดของเซริกะจังซักหน่อยนี่คะ" ฉันรีบโบกมือไปมา
ทั้งพูดคุยทั้งปลอบอยู่ครู่หนึ่ง เซริกะจังก็มีท่าทีชื่นมื่นขึ้นทำเอาฉันโล่งใจไม่น้อย อย่าโทษว่าเป็นความผิดของตัวเองแบบนั้นซี่---มันไม่ดีหรอกนะ
ท่านอิมาริถูกผองเพื่อนลากไปหาเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง คราวแรกก็ไม่ยอมไป แต่ฉันโบกมือว่าไม่เป็นไร ฉันอยู่คนเดียวได้ ให้ไปสนุกกับเพื่อนเถอะ ท่านอิมาริมีท่าทีเป็นกังวลเล็กน้อย
"งั้นเดี๋ยวงานเลิกให้ฉันไปส่งนะ เรย์กะจัง"
"ขอบคุณค่ะ แต่มีรถบ้านคิโชวอินมารับอยู่แล้วน่ะค่ะ ไม่รบกวนท่านอิมาริจะดีกว่า"
"รบกวนอะไรกัน ถ้าเป็นเรย์กะจังน่ะไม่รบกวนสักนิด"
"อิมาริ" เพื่อนในกลุ่มท่านอิมาริเรียกชื่อ ฉันรุนหลังท่านอิมาริเบาๆแล้วส่งยิ้มให้
"เอ้า เขาเรียกแล้วค่ะ ไปเถอะ"
ส่งท่านอิมาริไปหาเพื่อนได้ ฉันก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาเล็กน้อย กำลังคิดว่าจะเดินไปสั่งค็อกเทลอีกแก้วดี หรือจะไปกินบุฟเฟ่ต์ต่อดี สายตาฉันก็ไปปะทะกับเอ็นโจที่ยืนอยู่ไม่ห่างไปเท่าไหร่นัก
ใบหน้าที่มักจะประดับด้วยรอยยิ้มนั่น พอไม่ยิ้มแล้วน่ากลัวชอบกลแฮะ มีเรื่องเครียดอะไรงั้นเหรอ---
นี่มันไม่ได้แค่ดมกาว เผากัญชาแล้วค่ะ นี่มันค้ายาผลิตยาให้เสพกันแล้วค่ะ คุณตำรวจจจจ
เอาตอนต่อไปม๊าาาาา
ฟิคนี้ยังแสดงให้เห็นด้วยว่าพลังคานมันแรงขนาดไหน เขาแต่งกันไปสี่คู่แล้วท่านเรย์กะยัง...
ถ้าท่านเรย์กะเรียนจบเพื่อนแต่งงานก็น่าจะยี่สิบต้นๆ ท่านพี่กับท่านอิมาริก็สามสิบ ยังไม่แต่งงานแต่งการกันอีกเหรอวะ ถถถถถถถถถถ ทานุกิคงเริ่มกังวลเพราะไร้แววทายาทสืบต่อกิจการ แต่ยูกิโนะคุงก็น่าจะขึ้นม.ต้น พี่สาวครับ ผมเป็นหนุ่มแล้วนะครับ~ แย่งพี่จีบไปเลยดิ่เว้ยยยยยยย
เข้ามาถึงกับผงะ ไม่ได้มีแค่กลิ่นกาวแล้ว พวกมึงมันทั้งค้าทั้งเสพ น่ากลัวสัด55555
ต่อ
"สวัสดี คุณคิโชวอิน"
เอ็นโจเป็นฝ่ายทักฉันก่อน ฉันเลยก้มหัวลงแล้วทักทายตอบ "สวัสดีค่ะ ท่านเอ็นโจ"
"ไง คิโชวอิน" คาบุรากิตบไหล่ฉันป้าบๆ เจ้าหมอนี่...ฉันเจ็บนะยะ คิดว่าไหล่ฉันเป็นอะไรน่ะหา!! ตบมาได้ไม่ออมแรงเลยนะยะ
"สวัสดีค่ะ ท่านคาบุรากิ" ไม่เห็นวี่แววของวาคาบะจังฉันก็เลิกคิ้ว "วาคาบะจังไม่มาเหรอคะ"
"วาคาบะมีธุระกับทางบ้านน่ะ เลยมาไม่ได้" คาบุรากิตอบด้วยเสียงเรียบๆ แต่แววตาดูเซื่องซึมหน่อยๆ โถ คงจะเหงาสินะคะ ท่าทางแบบตอนที่ออกห่างจากท่านยูริเอะสมัยประถมเปี๊ยบ ไม่เปลี่ยนเลยซักนิด
"ฉันเองก็ไม่คิดเลยค่ะว่าท่านคาบุรากิกับท่านเอ็นโจจะมางานของเซริกะจัง"
"ฝ่ายเจ้าบ่าวเป็นคู่ค้าทางธุรกิจของพวกเรา ก็เลยต้องมาน่ะ" เอ็นโจตอบด้วยรอยยิ้มแบบเดิม "คุณคิโชวอินใส่ชุดนี้เหมาะมากเลย"
"แหม ขอบคุณค่ะ" เอ๊ะ ที่เห็นไม่ยิ้มเมื่อครู่นี้ก็ภาพลวงตาหรอกหรือคะ ---คิดไปเองสินะคะ----
"เมื่อกี้ฉันเห็นเธอไปยืนรอช่อดอกไม้" คาบุรากิทะลุกลางปล้องขึ้นมา "งานนี้ก็ไม่ได้อีกแล้วใช่มั้ย สี่งานแล้วนะคิโชวอิน"
เหมือนมีลูกธนูมาปักหัวฉัน คำว่าผ่านไปสี่งานแล้วก็ยังไม่ได้ช่างทำให้หัวใจฉันเจ็บปวด อีตานี่รู้จักคำว่ามารยาทบ้างมั้ยน่ะ หา!!! ชอบฉีกหน้าฉันอยู่เรื่อย ดีนะที่ตรงนี้มีแค่เอ็นโจคนเดียว ถ้าคนอื่นได้ยินไม่คิดว่าฉันเป็นพวกอยากแต่งงานจนตัวสั่นไปแล้วงั้นเหรอยะ
"โยนดอกไม้ก็เป็นแค่กิจกรรมสนุกๆให้เพื่อนเจ้าสาวเท่านั้นเองค่ะ ใครได้ไปก็นับว่ายินดีด้วย"
"ฉันก็นึกว่าเธออยากแต่งงานเสียอีก" คาบุรากิไม่ได้สนใจเลยว่าฉันรู้สึกยังไง แต่หันไปรับแก้วแชมเปญจากบริกรที่เดินทั่วงาน "ผู้ชายคนนั้นแฟนเธอรึ"
"เปล่าค่ะ ท่านอิมาริเป็นเพื่อนของท่านพี่" ฉันรีบปฎิเสธ "ท่านอิมาริไม่คิดอะไรกับฉันหรอกนะคะ อีกอย่างท่านอิมาริก็มีผู้หญิงสวยๆอยู่รอบตัวตั้งเยอะ จะมาสนใจอะไรกับฉันที่เป็นน้องสาวเพื่อนล่ะคะ"
"แล้วคุณคิโชวอินคิดว่าเขาเป็นยังไงบ้างล่ะ" เอ็นโจมองยิ้มๆ
"ก็เป็นคนที่อ่อนโยนและใจดีกับฉันมากค่ะ เป็นผู้ชายที่วิเศษยอดเยี่ยมมาก" แต่ก็อยู่ในฐานะของพี่ชายอะน้า~ ประโยคหลังฉันไม่ได้พูดออกไปเพราะคิดว่าไม่จำเป็นเท่าไหร่นัก
เอ็นโจยังคงยิ้มอยู่ แต่ทำไมฉันรู้สึกเย็นยะเยือกขึ้นมากับรอยยิ้มนั่นก็ไม่รู้ อากาศชักจะหนาวขึ้นมาแล้วสิ ในห้องนี้เปิดแอร์แรงเกินไปรึเปล่าคะ
คาบุรากิถูกคุณลุงในชุดสูททั้งหลายพาไปคุยเรื่องธุรกิจอะไรสักอย่างที่ฉันไม่เข้าใจ รู้สึกบรรยากาศตรงนี้ชักจะอึดอัดมากขึ้นจนอยากจะเผ่นหนี คิดว่าจะขอปลีกตัวอย่างไรดีไม่ให้เสียมารยาทเกินไป เอ็นโจก็เอ่ยขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่ทำให้ฉันตัวแข็งค้าง
"ผู้ชายอายุมากกว่าที่คุณคิโชวอินแอบชอบอยู่คือคนนี้งั้นสินะ"
เอ๊ะ เอ๋!!!!!
"ท่านเอ็นโจคะ คือว่า..."
"เขามาโน่นแล้วน่ะ งั้นผมขอตัวก่อนก็แล้วกัน"
ขณะที่ฉันยืนอึ้งอยู่ เอ็นโจก็ถือแก้วแชมเปญเดินจากไปด้วยความนุ่มนวล เปลี่ยนไปคุยกับคุณลุงคุณป้าอีกกลุ่มหนึ่งในวงสนทนา ทิ้งให้ฉันมองตามตาปริบๆด้วยความไม่เข้าใจอยู่ตรงนั้น
ทั้งที่คิดว่าดีแล้วแท้ๆที่ฉันไม่ต้องเป็นฝ่ายหนีเอง แต่ทำไมถึงรู้สึกว่ากำลังถูกงอนอยู่ล่ะ!!
(ขอโทษ ความสามารถกูมีแค่นี้ Orz)
>>447 อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อ้ากกกกกกกกกก มึงงงงง ฮือออออออ ตายแล้ววว ตายแล้วค่าาาาา 5555555555 เรย์กะซังบื้อแบบนี้ไงถึงได้เกาะคานอย่างเหนียวแน่น เอ็นโจก็นะ รู้ว่าสาวเจ้าเขาบื้อๆ บ๊องๆ แท้ๆ ถ้าไม่รุกก็คงแห้วงี้ล่ะ โธ่ อะไรนะ นี่ฟิคเหรอ ซู้ดด
/โม่งๆ เสพกาวกันเถื่อนชิบหาย แต่ดีกูชอบบ ผลิตกันเยอะๆ เลยจ้ะที่รัก
ฟิคมึงนี่ท่านอิมาริจะโดนเอ็นโจแอบแทงหลังเหมือนตอนโดนท่านพี่ลากเข้าห้องปะวะเนี่ย
คุณตำหนวดดดดดดดด ช่วยด้วยเจ้าค่าาาาาาา ที่นี่เผากัญชากันขโมงโฉงเฉงเลยค่าาาาาา
เอ็นโจรุกเข้าไปจีบตรงๆ มัวแต่ตามสตอร์กเกอร์อยู่นั่นแหล่ะ ทำไมไม่ฉุดไปเล---
โอ๊ยยยยย โดนรมควันกัญชา เอามาอีกกูชอบ เอามาอีก
อ๊ากกกกกกกกกก กุยิ่มบานเป็นกระด้งเลย ใครก็ได้มาต่อที้เถอะะะะะะะ
โอย พวกมึงเขียนอะไรดีต่อใจกูทุกวันเลย %#5&^$% ว่าแล้วก็อยากเปิด project start up เรี่ยไรเงินโม่งไปขอซื้อลิขสิทธ์จากคนเขียนโดยตรงอย่างก้าวร้าวว่ะ ฮือออออ
>>449 อย่างเอ็นโจน่ะต้องยืมมือฆ่าคน ตอนนี้เก็บความไม่พอใจลงไปก่อน งานเลี้ยงงานหน้าพอเจอท่านพี่ทาคาเทรุก็เดินเข้าไปเนียนๆ ทัก คุยเรื่องสัพเพเหระสักพักก่อนจะวกไปถามยิ้มๆ ว่าคุณน้องสาวมีแฟนแล้วเหรอครับ เห็นในงานเลี้ยงงานแต่งยืนคุยกันสนิทสนมกันมากเลย ยินดีด้วยนะครับ อะไรแบบนี้ พอท่านพี่ได้ยินก็จะพิโรธ รีบรุดไปขอไฟล์กล้องวงจรปิดในงานเลี้ยงมาตรวจดู พอเห็นว่าเป็นอิมาริก็---- RIP นะคะท่านพี่อิมาริ
ไฟลามเข้าไร่กัญชาแล้ววว ใครก็ได้เรียกนักดับเพลิงที
กูเอามั่ง!!
.
.
.
.
หลังจากงานแต่งงานของเซริกะจังฉันก็รู้สึกแปลกๆค่ะ
รู้สึกเหมือนมีคนมองมาตลอดเวลา ขนลุกสุดๆ หรือนี่เหมือนกับที่คนเขาเคยพูดถึงกัน วิญญาณตามติด?
อุแง้ น่ากลัวจัง! น่ากลัวจัง!
หรือที่ผ่านมาไม่มีแฟนเสียทีเพราะวิญญาณตัวนี้กัน ต้องเป็นคำสาปวิญญาณคานทองแน่ๆ!
ด้วยความกังวลแบบสุดๆ จึงโทรไปหาท่านพี่ ท่านพี่ดูเหมือนจะแปลกใจที่ฉันโทรมา พอเล่าเรื่องให้ฟังท่านพี่กลับเงียบไปแวบนึงก่อนพึมพำออกมา
"ตัวมาร..."
"ท่านพี่ว่าอะไรนะคะ"
"เปล่าหรอกเรย์กะ อย่าคิดมาก ไม่มีอะไรทั้งนั้นเดี๋ยวพี่จัดการให้"
เอ๋ เอ๋ เอ๋ เมื่อกี้ได้ยินชัดนะว่าตัวมาร แถมบอกจะจัดการให้ หรือว่าร่างฉันมีปีศาจมารคานทองคำสิงสู่จริงๆ!!
คุยกับท่านพี่อีกสองสามประโยคบอกไปว่าถูกเข้าใจผิดว่าท่านพี่อิมาริเป็นแฟนด้วย ได้ยินท่านพี่แค่นหัวเราะดังหึ เหมือนจะหูฝาด หลังจากนั้นฉันก็วางโทรศัพท์อย่างห่อเหี่ยวใจ รู้สึกร่างกายหนักอึ้งเหมือนมีบางอย่างตามเกาะ น่ากลัว นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว
กำลังจะเดินไปห้องนอน ทานุกิก็โผล่มา แถมทำท่าทางเป็นห่วง
"สีหน้าไม่ดีเลยเป็นอะไรไหม เรย์กะจังมีอะไรก็บอกพ่อเถอะนะ!! พ่อยินดีรับใช้"
หรือวิญญาณนี้จะเป็นวิญญาณแค้นที่ท่านพ่อเคยไปก่อกรรมไว้!!
ฉันพูดคำว่าสวรรค์ใส่หน้า ทานุกิก็ช๊อคตาตั้งน้ำลายฟูมปาก ฉันเดินผ่านไป แว่วได้ยินเสียงโหยหวน หรือว่าทานุกิเองก็โดนวิญญาณร้ายเกาะติดเหมือนกัน!
น่ากลัวเหลือเกิน บ้านหลังนี้ถูกสาปซะแล้ว!!!
ฉันวิ่งวุ่นทั่วบ้าน หาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีอะไรที่พอใช้ได้ก็เอามาทั้งหมด แต่ตกดึกนอนคนเดียว มันช่างน่าขนลุก สุดท้ายก็นอนไม่หลับต้องมาเปิดเว็บไซต์หาของกันผีจนสว่าง
เช้านี้หน้าตาของฉันจริงกลายเป็นเจ้าหญิงแพนด้าผมลอน ท่านแม่เห็นครั้งแรกถึงกับอุทานตกใจ
"ทำไมตาถึงเป็นแบบนี้! แล้วอย่างนี้จะไปกับแม่ได้ยังไง"
"เอ๊ะ?"
"วันนี้มาดามคาบุรากิมีโปรเจคใหม่ยังไงล่ะ นัดกันไว้ตั้งแต่เดือนที่แล้วนะคะ อย่าบอกนะว่าลืมไปแล้วนะคะ"
"ไม่ลืมหรอกค่ะ"
ลืมสนิทเลยต่างหาก
สุดท้ายก็โดนท่านแม่บำรุงหน้าครั้งใหญ่ พร้อมปะรองพื้นอย่างดีกลบตาหมีแพนด้า
พอจะออกจากบ้านกลับพบท่านพี่ยืนรออยู่พร้อมบอกว่าจะไปส่ง
อ่ะเระ!!! ท่านพี่ที่ยุ่งขนาดนั้นกลับจะไปส่ง หรือเพราะเรื่องที่โทรไปเมื่อวาน ท่านพี่เลยจะมาปกป้องฉัน ขอบคุณมากค่ะท่านพี่ ฉันมองท่านพี่อย่าซาบซึ้งสุดๆ พอถามว่ารบกวนรึเปล่า งานน่าจะยุ่งท่านพี่ก็ยิ้มอบอุ่นแล้วตอบว่า ฝากให้เลขากับพี่อิมาริจัดการ เห แล้วท่านอิมาริไม่มีงานของบริษัทตัวเองเหรอ พอถามไปท่านพี่ก็ยิ้มมากยิ่งขึ้นไม่ตอบอะไร รู้สึกถึงบรรยากาศยะเยือกนิดๆ แต่เหมือนจะคิดไปเอง ท่านพี่ไว้ใจพี่อิมาริมากถึงขั้นฝากงานได้ สนิทกันจังน้า--
แต่งานที่ไปมีแต่สาวๆ ท่านพี่เป็นชายหนุ่มคนเดียวคงเด่นน่าดู
พอไปถึงงาน คนก็มากันเยอะแล้วระหว่างมองไปรอบๆจู่ๆก็หนาวสันหลังอย่างไม่ทราบสาเหตุ
ความรู้สึกเหมือนตอนวิญญาณตามติดไม่มีผิด เลยเกาะแขนท่านพี่แน่น กลั้นหายใจหนึ่งสองสามสี หนูไม่เกี่ยว ไม่เคยทำร้ายใคร หนูบริสุทธิ์
แต่ตรงนั้นเหมือนจะมีสาวๆรวมตัวกันเกิดอะไรขึ้นน่ะ อยากรู้จัง มีอะไรดีๆงั้นเหรอ แต่ดูท่าทางจะเข้าไปยากมาก เลยมองอยู่ห่างๆ แต่อยากไปดูจังเลยว่ามีอะไร
อยากเข้าไปดูจังเลยน้า
"ไปเถอะเรย์กะ" จู่ๆท่านพี่ก็ดึงออกมาจากตรงนั้น ฉันก็เลยคิดได้แล้วว่าถึงเวลาต้องไปทักมาดามคาบุรากิ เอ วาคาบะจังจะอยู่ด้วยไหมนะ คิดถึงจัง งานครั้งก่อนก็ไม่ได้เจอ ส่วนปีศาจร้ายคาบุรากิคงหนีตั้งแต่ได้ยินชื่อโปรเจคของแม่ตัวเองแล้วล่ะ
แต่ตอนที่จะเดินไปนั้น จู่ๆก็ได้ยินเสียงพวกผู้หญิงดังขึ้นอีกรอบ จนต้องหันไปมอง
เป็นกลุ่มเดิมที่คนมารวมกัน แต่ตอนนี้คลื่นหญิงสาวกลับค่อยๆแหวกออก เป็นชายหนุ่มคนนึงที่เดินตรงมาพร้อมรอยยิ้มบนหน้าที่เป็นเอกลักษณ์
ฉันตกใจสุดๆ นี่นายมางานแบบนี้ด้วยเรอะ มาทำไมกันน่ะ หรือจะมาส่งคุณแม่เหมือนท่านพี่
...
เอ็นโจเดินเข้ามา
พร้อมรอบยิ้มที่ฉันรู้สึกไม่น่าไว้ใจขึ้นทุกที
อา ช่วยอย่าเดินมาทางนี้เถอะ ดูสีหน้าสาวๆข้างหลังคุณหน่อยสิคะ สาวๆเองก็เหมือนกัน ฉันกับตานี่ไม่ได้เป็นอะไรกันสักนิด คนรู้จักกันห่างๆเท่านั้นค่ะ ห่างไกลยิ่งกว่าเฟรนโซน
แต่ทำไมรู้สึกเย็นวาบอีกแล้ว! จะว่าไปก็รู้สึกเย็นวาบตั้งแต่ที่คุยกับเอ็นโจครั้งสุดท้ายในวันงาน แล้วทำไมต้องมาหยุดตรงหน้าด้วย ไหนจะรอยยิ้มเจิดจ้ากว่าทุกทีอีก เล่นเอาตาพร่าเลย
"สวัสดีครับ คุณคิโชอิน"
เหมือนจะได้ยินเสียงหึจากท่านพี่ ทำไมกันล่ะ
///ฉับ!!!
พอละ กุกาวมากพอละ ไม่มีต่อนะเออ ก๊าก
อันตรายจริงๆกระทู้นี้ ทำกูอยากแต่งฟิคด้วยเลย แต่กูเขียนไม่เป็นอะ
เดี๋ยวกุมาต่อดีกว่า จู่ๆก็นึกได้ อย่างเพลิน โฮก
เป็นห้องต่อฟิคกันไปแล้ว พวกมึงนี่มันพวกขี้มโน
สายวาดอยู่ไหน มาผลิตสู้เดี๋ยวนี้นะ
สายวาดอาจกลัวโม่งแหก ถถถ
>>462 ฉากกุ๊งกิ๊งเหมือนโชโจมังงะ แต่ที่สุดๆคือกูอยากได้รอยยิ้มแบบหล่อโฮกๆของเอ็นโจที่กำลังแอบมองสอดส่องท่านเรย์กะอยู่ที่ไกลๆ เป็นรอยยิ้มที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยนเหมือนมองผู้หญิงที่ตัวเองหลงรัก ฟีลประมาณนี้อ่ะมึง ไม่จำเป็นต้องตามนี้ก็ได้แต่ขอรอยยิ้มเอ็นโจสักรูป กูจะเอาไปปริ้นใส่กรอบชาบูๆ
>>458 เขาปะทะกัรแล้วข่ะขุ่นแม่ ฉากพี่ชายปะทะน้องเขย ถึงจะเป็นสิ่งที่หมูเฮามโนแต่ก็ฟินโคตรๆเลยค่าาา อ๊ากกก
ถ้ากูรีเควสฉากท่านเรย์กะใจเต้นโดขิๆกับรอยยิ้มเอ็นโจนี่จะมากไปไหม??? ดูห่างไกลความจริงมาก...
>>458 ทำไมถึงคิดว่าโดนจับตามองห๊ะ เอ็นโจเอาเนวิเกเตอร์ติดตามตัวเร้อ ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
โอ๊ย กูอยากให้สิ่งที่พวกมึงมโนเป็นจริงมาก กูแดกกาวจะหมดโรงงานกลางไร่กัญชาอยู่แล้ว ชื่อกระทู้หน้าไม่ต้องเรือแล้ว เอาเป็นโรงงานกาวกลางไร่กัญชาของเหล่าโม่งไปเลยดีกว่า 5555555555555555555
ต่อ
.
.
.
"สวัสดีค่ะ ท่านเอ็นโจ" ฉันทักกลับตามมารยาท เอ็นโจยิ้มนิดๆแล้วเอียงคอพูด หืม เบาๆ ก่อนมองไปยังท่านพี่แล้วทักทายด้วย ท่านพี่ก็รับคำทักทายก่อนจะบอกว่ามีธุระแล้วลากฉันไปทันที
"นี่มันฉากบุกของเจ้าชาย!"
"รักย่อมมีอุปสรรค!"
ฉันได้ยินเสียงคนพูดราวๆนี้จากอีกด้าน เอ นั่นศิษย์เก่าซุยรันนี่นา รุ่นเดียวกับฉันด้วย ถึงไม่ได้สนิทกัน แต่ฉันจำได้นะ ไปกับกลุ่มอะไรตรงนั้นน่ะ แล้วพูดถึงเจ้าชายกับความรัก? คุยเรื่องนิยายรักแฟนตาซีอยู่เหรอ อยากร่วงวงบ้างจัง แต่ท่านพี่กำลังจูงมือฉันเดินไปอยู่ เพราะงั้นเลยต้องเดินตามไป
มือท่านพี่นี่อบอุ่นเสมอเลยน้า ไม่ถึงกับนุ่มแบบลูกคุณหนู แต่ก็ไม่หยาบกร้านขนาดคนทำงานหนัก รู้สึกลงตัวเหลือเกิน อยากจะจับไปอีกนานๆเลยค่ะ
คิดไปพลางจู่ๆก็เสียวสันหลังวาบอีกแล้ว เลยต้องมองซ้ายมองขวาไม่พบอะไร จากที่โดนท่านพี่จูงนำ กลายมาเป็นเดินข้างกัน แล้วกอดหมับอย่างขวัญหาย ท่านพี่มองมาอย่างแปลกใจ แต่ก็แค่แวบเดียว ก่อนอมยิ้มแล้วกระชับมือฉันให้แน่นขึ้น อา ท่านพี่.... ท่านพี่ดีที่หนึ่งในโลกแล้วค่ะ
ได้ยินเสียงคนร้องวี้ดว้าย อิจฉาฉันล่ะสิ ฉันที่มีท่านพี่ที่ดีที่สุดในโลก โฮะๆๆๆๆๆๆ
เดินมาเจอมาดามคาบุรากิก็เริ่มทักทาย เห็นท่านแม่กำลังนั่งคุยเหมือนสนิทสนม ข้างๆมาดามคาบุรากิก็เห็นวาคาบะยังนั่งเกร็งๆอยู่ ฉันดีใจที่ในที่สุดก็ได้เจอเพื่อนเลยทักไปอย่างตื่นเต้น
"ว่าแต่คุณเรย์กะดูเหนื่อยๆนะ เป็นอะไรไหม" วาคาบะจังถาม
"นอนไม่พอน่ะค่ะ..มีเรื่องนิดหน่อย"
"งั้นไปดื่มชากับกินขนมสักนิดไหมคะเผื่อจะดีขึ้น"
ฉันตอบรับ วาคาบะจังเหมือนรอเวลานี้มานาน รีบบอกขอตัวไปคุยกับฉัน แล้วคว้ามือฉันเดินฉับๆออกมา
"โชคดีจริงๆที่เรย์กะจังมา นึกว่าจะแย่ซะแล้ว" พอมีกันแค่สองคนวาคาบะจังถอนหายใจ
"เอ๋ เกิดอะไรขึ้นเหรอคะ"
"ฉันต้องเข้าคอร์สเพื่อเป็นนายหญิงของคาบุรากิที่ดีในอนาคตค่ะ"
"เห แบบนี้เหนื่อยแย่เลย"
"ใช่ค่ะ... โปรเจคนี้ก็เป็นหนึ่งในคอร์สของฉันเหมือนกัน ทำยังไงก็ไม่ชินเสียที"
ลำบากแย่เลย วาคาบะจังที่ใช้ชีวิตอย่างยากแค้นมาตลอดจนจบมัธยม เพิ่งมาเข้าสังคมชั้นสูงแบบนี้ย่อมกดดันเป็นธรรมดา ขนาดฉันที่เคยจน แต่กลายเป็นชนชั้นสูงตั้งแต่เกิดยังปรับตัวไม่ค่อยได้เลยค่ะ
"พยายามเข้านะคะ ฉันเชื่อว่า วาคาบะจังทำได้แน่ๆ"
"ขอบคุณนะ มาซายะเองก็คอยให้กำลังใจ เลยยังมีแรงฮึดค่ะ ยิ่งเรย์กะจังพูดให้กำลังใจยิ่งท้อแท้ไม่ได้"
อุ่ก เหมือนสัมผัสได้ถึงออร่าหวานแหวว น่าอิจฉา น่าอิจฉาเกินไปแล้ว แต่เจ้าบ้าขี่ม้าส่งเมืองมีมุมปลอบโยนคนเป็นด้วยเรอะ หน้าร้อนนี้ต้องหิมะตกอย่างแน่นอน นึกภาพไม่ออกเลยค่ะ
ระหว่างกินวาคาบะจังก็ชวนคุยปรับทุกข์กันไปเรื่อยๆ แต่จู่ๆก็เงียบไป ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก ยังคงดื่มชาอย่างง่วงๆ รู้สึกอยากกินคุ๊กกี้ช๊อคโกแลตขึ้นมาแต่มันอยู่ใกล้วาคาบะจังเลยขอให้ช่วยส่งมาให้หน่อย วาคาบะจังไม่ตอบกลับ แต่มีคุ๊กกี้ส่งมาให้ ฉันขอบคุณเบาๆ ก่อนรับมากินโดยไม่ได้มอง อา.. สมองฉันเริ่มเบลอๆซะแล้วสิ เหมือนจะวูบๆด้วย
จู่ๆก็มีเสียงวีดว้ายรอบทิศอีกครั้ง ฉันผงกหัวขึ้นหันไปมอง เห็นวาคาบะจังยืนปิดปากหน้าแดง พูดคุยกับเพื่อนเก่าจากโรงเรียนซุยรันอย่างตื่นเต้น และหันมาทางฉัน
เอ๊ะ ทำไมวาคาบะยังไปอยู่ตรงนั้นล่ะ
แล้วเมื่อกี้ใครส่งคุ๊กกี้มาให้
เย็นยะเยือก นี่มันจะน่ากลัวเกินไปแล้ว ฉันกลัวจนผมชี้ ไม่กล้าหันไปข้างหลังเลยสักนิด
วิญญาณแน่ๆ มันโผล่มาแล้ว!!
"คุณคิโชวอิน..."
"อุงิ้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
โครม!!
ว้าย!!!!!!!
จู่ๆวิญญาณข้างหลังก็เรียกฉัน ฉันตกใจจนตกเก้าอี้ คนรอบข้างก็พลอยตกใจตามกระโดดออกจากรัศมี
อุ่ก เจ็บ มันต้องเจ็บมากแน่ๆ ฮะเร่ะ!? ทำไมไม่เจ็บเลยสักนิด หรือว่าฉันตายไปแล้ว
ไม่นะชาติที่แล้วก็โสด ชาตินี้ก็ยังคงเป็นหัวหน้าหมู่บ้านคาน ฉันจะยังไม่ยอมตายจนกว่าจะหาแฟนได้หรอก!
คิดเสร็จก็ตัดสินใจลืมตา กลับเห็นเอ็นโจในระยะประชิด กำลังประคองฉันอยู่ เหมือนเขาจะมารับฉันก่อนที่จะลงไปแนบชิดกับพื้น
"..."
"..."
ฉันตกใจมากไปหน่อยเลยอึ้งเงียบอยู่ตรงนั้น เผลอใจเต้นไปนิดกับความหล่อระยะประชิด ได้แต่ท่องว่าคนตรงหน้าคือจอมมาร จอมมารที่น่ากลัว! ส่วนเอ็นโจก็ไม่มีทีท่าว่าจะปล่อยสักที เหมือนฉันจะเห็นพวกวาคาบะจังปิดปากกรี้ดกันอยู่มุมมึง แล้วเอามือตีไหล่กับเพื่อนๆ อีกด้านเห็นท่านพี่กำลังเดินมา แต่ถูกมาดามคาบุรากิกับท่านแม่ดึงไว้
"เอ่อ...รบกวนปล่อยด้วยค่ะ ฉันไม่เป็นไรแล้ว" อยู่ท่านี้นานไปชักเมื่อย ตาเอ็นโจก็ไม่ปล่อยเสียที เลยต้องเริ่มพูดก่อน รู้สึกแย่นิดหน่อย นี่ต้องติดหนี้หมอนี่อีกแล้วสินะ ฝันร้ายกำลังจะมาอีกแล้วสินะ อยากร้องไห้จังเลยค่ะ
"ได้สิ คราวหลังระวังด้วยนะ บาดเจ็บไปจะแย่เอา"
"ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ คราวหน้าจะระวังนะคะ" ว่าแล้วก็ขยับห่างออกมาสองสามก้าว พ้นระยะอันตราย น่ากลัวกว่าจักรพรรดิก็จอมมารเอ็นโจนี่แหละ เอ็นโจยังคงส่งยิ้มมาให้เหมือนไม่มีอะไรเกิด เดินเข้ามาหาฉันตามจำนวนก้าวที่ฉันเดินหนี น่ากลัวจังค่ะ!! หน้ายิ้มๆนั้นต้องมีอะไรซ่อนอยู่แน่ๆ แล้วจะตามมาทำไมคะ ฉันถอยหนีเพิ่มอีกสองก้าว เขาก็ตามมาอีกสองก้าว จนฉันต้องถอยหนีเรื่อยๆ เหมือนพวกเรากำลังเล่นไล่จับกันเลยค่ะ ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปให้ท่านพี่ ท่านพี่กลับโดนท่านแม่และมาดามคาบุรากิลากไปอีกทาง แล้วนั่นคาบุรากิก็ร่วมวงลากไปด้วย นายมาด้วยเรอะ!! เอ๋--! กลับมาก่อนค่ะ คุณแม่ พี่ชาย ช่วยหนูด้วยค่า
พอฉันหันกลับมาก็เห็นเอ็นโจหันไปทางนั้นพร้อมยิ้มที่มุมปากเหมือนปีศาจร้าย พอเห็นฉันมองอยู่ก็หันกลับมาด้วยรอยยิ้มปกติ เอ๊ะ หรือว่าเมื่อกี้ตาฝาดไป
"คุณคิโชวอินเพิ่งล้มไป อย่าเดินมากสิ เดี๋ยวก็ล้มอีกหรอก"
"ไม่เป็นไรค่ะ ขาฉันแข็งแรงดี เมื่อกี้ตกใจนิดหน่อย"
"เห... ตกใจอะไรเหรอครับ" พูดจบก็ยิ้มพร้อมเปล่งออร่าจนแสบตา เหมือนได้ยินเสียงสาวๆรอบๆกรีดร้องอีกแล้ว อ๊ะ วาคาบะจังล่ะ วาคาบะจังอยู่ไหนแล้ว ช่วยด้วย มาช่วยลากเพื่อนสามีของเธอไปที ขอร้องล่ะ
"เปล่าค่ะ เมื่อกี้ขอบคุณจริงๆนะคะ ขอตัวก่.." รีบชิ่งดีที่สุดเลยค่า
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก คุณคิโชวอินติดหนี้ผมอีกครั้งนึงแล้วนะ"
มารร้าย!!! มารร้ายจงหายไป กัดไม่ปล่อยจริงๆด้วย คิดจะหนีดันหนีไม่ทันตลอดเลย
"ไม่พอใจเหรอครับ" อุหวา เผลอแสดงออกทางสีหน้าอีกแล้ว
"เปล่าค่ะ ถ้ามีอะไรให้ค่อยก็เรียกได้เสมอนะคะ!" อุแง้ เผลอหลุดปากตอบรับอย่างรวดเร็วตามความเคยชิน พูดจบเอ็นโจก็ยิ้มเจิดจ้าให้อีกครั้งทันที
"งั้นรบกวนคุณคิโชวอินดื่มชากับผมได้ไหมครับ" หืม! เดี๋ยวนี้เลยเหรอ? ขอหลบไปทำใจก่อนสักครู่ได้ไหม พอทำท่าจะปฏิเสธ ก็โดนรอยยิ้มจอมมารซัดกลับจนไปต่อไม่ถูก เลยได้แต่อ้อมแอ้มตอบรับไป เหมือนจะได้ยินเสียงกรี้ดจากพวกเพื่อนๆซุยรันอีกแล้ว เหมือนจะเริ่มจิ้มโทรศัพท์มือถือกันอย่างเมาส์มันส์ด้วย ฉันก็อยากร่วมวงตรงนั้นนะ ไม่อยากอยู่ตรงนี้เลย วาคาบะยังไม่เห็นสายตาขอความช่วยเหลือของฉันเหรอ ช่วยฉันด้วยค่า
สุดท้ายก็จำยอมไปนั่งกินเป็นเพื่อน กว่าโปรเจคของมาดามคาบุรากิจะเริ่มก็อีกราวๆ หนึ่งชั่วโมงเลยนั่งกินไปก่อน นั่งเงียบกันไปสักพักท่านเอ็นโจก็พูดถึงยูกิโนะคุง เล่นเอาหัวใจที่ห่อเหี่ยวมีแรงขึ้นมาเลยค่ะ เห็นว่าเดี๋ยวนี้สุขภาพดีขึ้น ล่าสุดก็เจอกันตอนงานแต่งงานของคาบุรากิกับวาคาบะจัง เด็กน้อยน่ารักเข้ามัธยมแล้วก็เริ่มกลายเป็นหนุ่มผู้หล่อเหลา พอชมไปด้วยท่าทางประทับใจเพ้อฝัน เอ็นโจกลับชะงักค้างแล้วเปลีย่นหัวข้อคุยทันที เอ๋ๆๆๆ ฉันยังอยากคุยเรื่องยูกิโนะคุงต่อนะคะ!
"วันนี้คุณคิโชวอินดูเหมือนไม่ค่อยสบาย มีอะไรก็ปรึกษาผมได้นะ"
"เอ่อ ก็ไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษหรอกนะคะ" เรื่องอะไรจะไปปรึกษาเรื่องวิญญาณตามติด พูดกับนายมีหวังหลุดไปถึงหูคาบุรากิแล้วถูกล้อจนวันตายแน่ๆ
รู้สึกตัวอีกทีก็กินคุ๊กกี้หมดเสียแล้ว สัมผัสได้ถึงไขมันที่กำลังไหลไปทั่วร่าง กับพุงที่ยื่นออกมา เลยคิดว่าพอเท่านี้ดีกว่าใกล้ถึงเวลางานแล้วด้วย เลยลุกขึ้นขอตัวไปห้องน้ำ
"ไว้เจอกันในงานนะ" เอ็นโจตอบรับยิ้มๆ
ไปถึงห้องน้ำ ก็เจอกับเพื่อนร่วมชั้นซุยรันคนนึง เธอก้มคำนับฉัน และมองฉันอย่างตื่นเต้นและดูกลัวไปพร้อมกัน ฉันทักทายเธอกลับไปอย่างสุภาพ จนเธอแข็งค้างไป
เห ยังมีคนกลัวฉันอีกเหรอคะเนี่ย ฉันเป็นมิตรจริงๆนะ ทักทายได้ ไม่กัดหรอกนะคะ
ฉันหยิบผ้ามาจุ่มน้ำแล้วซับหน้าให้สดชื่น แต่ความง่วงมันก็ไม่หายไปสักที ยืนตาปรืออยู่หน้ากระจกห้องน้ำ เด็กซุยรันคนนั้นก็ยังไม่ออกไปไหน พอดูเวลาก็เห็นว่าเหลืออีกสิบนาทีกว่าจะเริ่มงาน งีบสักหน่อยดีกว่า แต่ภาพลักษณ์ของฉันมางีบหลับในงานคงไม่ดี เลยเข้าไปนั่งที่โถส้วมปิดประตูให้แน่นหนาตั้งเวลาปลุกแล้วหลับตาไปทั้งอย่างนั้น
.
.
.
.
.
.
เริ่มสะลึมสะลือตื่นตอนได้ยินเสียงคนโหวกเหวกเสียงดังข้างนอกแต่ฉันก็ยังไม่ลืมตาเพราะง่วงสุดๆ เงียบไปพักใหญ๋ ก่อนได้ยินเสียงดังปัง!!
ประตูถูกเตะจนกลอนหลุดออกมา !
"เรย์กะ!!" เสียงท่านพี่กับเอ็นโจดังขึ้นพร้อมกัน
ฉันตกใจมองตาค้าง ความง่วงปลิวหายไปหมด ข้างหน้าเห็นเป็นท่านพี่กับเอ็นโจที่เหงื่อไหลโซมกาย ท่านพี่กับเอ็นโจรีบวิ่งเข้ามาประคองฉัน ข้างนอกมีท่านแม่ มาดามคาบุรากิ วาคาบะจัง คาบุรากิ และเด็กซุยรันคนนั้น
พอถูกประคองฉันถึงค้นพบว่าตัวเองหลับจนไหลมานอนกองบนพื้น! นี่ฉันหลับสนิทถึงขนาดไหนเนี่ย แล้วงานเลี้ยงล่ะ!
"งานเลี้ยงล่ะคะท่านพี่.." ฉันพูดด้วยเสียงติดแหบ คงเพราะเพิ่งตื่น
"ยกเลิกแล้ว จู่ๆน้องก็หายไป ทำเอาทุกคนตกใจหมด" ท่านพี่พูดอย่างนั้น สีหน้าดูเคร่งเครียดมาก ส่วนเอ็นโจที่มักยิ้มเสมอตอนนี้ก็ไม่มีรอบยิ้มเหลืออย่เลย เขาเอื้อมมือมาแตะที่หัวฉันเบาๆถามเสียงนุ่มนวลว่าหัวกระแทกรึเปล่า
อุ...บอกไม่ได้เด็ดขาดว่าเผลอหลับไม่ใช่เป็นลม
หยิบโทรศัพท์ออกมาถึงได้รู้ว่าแบตหมด เลยไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก
วุ่นวายกันพักใหญ่ ทุกคนก็บอกว่าคราวหลังถ้าไม่ไหวก็อย่าฝืน ฉันจึงได้แต่ขอโทษซ้ำไปซ้ำมา ทำวาคาบะจังร้องไห้ด้วย แย่จังน้า เลยต้องเอ่ยปลอบไปว่าไม่เป็นไร แล้วนายคาบุรากิมองเขม่นทำไมยะ ส่วนท่านเอ็นโจหลังจากถามคำถามว่าหัวกระแทกไหมก็ไม่พูดอะไรอีก แต่เดินตามติดฉันตลอดจนกระทั่งรถของตระกูลคิโชวอินมารับ ตอนขึ้นรถฉันกำลังจะบอกลา เขากลับยกมือขึ้นมาลูบหัวเบาๆ แล้วบอกว่า อย่าทำให้เป็นห่วงอีก
เหมือนได้ยินเสียงหัวใจเต้นเป็นจังหวะโดกิโดกิไปชั่วครู่ นิ่งค้างไปแปปนึง จึงตอบรับว่า "จะระวังค่ะ" ท่านพี่ที่ยืนอยู่ข้างๆก็มองเอ็นโจเงียบๆ ก่อนผยุงฉันขึ้นรถ
อา ในที่สุดก็ได้กลับ เรื่องราววันนี้จะต้องถูกปิดผนึกเป็นความลับตลอดกาล จะให้ใครรู้ไม่ได้ว่า คิโชวอิน เรย์กะ นอนหลับในห้องน้ำจนต้องมีพังประตูเข้ามาช่วย!!
วันนี้ฉันหลับสบายบนเตียงใหญ่ที่อบอุ่น ท่านพี่ ท่านพ่อ และท่านแม่แวะมาหาฉันด้วย สุดท้ายก็หลับไป
เหมือนฉันจะลืมอะไรไปบางอย่าง?
ในความฝันฉันมองเห็นคานทองอันยิ่งใหญ่มีรอยร้าว!
หรือวิญญาณคานทองของฉันจะถูกทำลายแล้ว ขอบคุณค่ะพระเจ้า
//// จบปิ้งงงง
ดูเผากัญชาไปหลายไร่ละ หมดพลังเลย ใครก็ได้มากาวต่อจากกูที
>>473 กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ข้าตายตาหลับแล--------ไม่สิ! กูจะยังตายไม่ได้! กูจะต้องรอให้ฉากโดกิโดกิแบบนี้เกิดขึ้นจริงก่อน! โฮยยยยย คานจงร้าวไปซะ จะว่าไปทำไมกูรู้สึกเหมือนเราติดเกาะวะ บนเกาะที่เต็มไปด้วยทุ่งกัญชาที่ลุกไหม้ รอบๆเป็นทะเลกาวอันกว้างใหญ่แทบมองไม่เห็นเส้นขอบฟ้าาา
>>473 กรี๊ดดดดดดดดดด กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ยยยยยย ตายย ตายๆๆๆๆๆๆๆๆ จะหัวใจวายตายแล้ววววว ดีงามพระรามแปดมาก กรี๊ดดดดด โอ้ยไม่รู้จะพิมพ์อะไรแล้วว มันดีมากกก ดีมากกกกก เพื่อนๆ ซุยรันที่จิ้มมือถือกันนี่คืออัพเดตสถานการณ์จักรพรรดินีxองค์ชายแบบเรียลไทม์กันอยู่สินะะะ 55555555 เอ็นโจเอ๊ยย ถ้าสุดท้ายเรย์กะไม่เอาก็มาเป็นผัวกูเถอะ!!!!
>>479 มึงปากหยาบมาก พูดได้ไงว่าคานร้าวเพราะน้ำหนัก หยาบคายยยยยยย 5555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
ขอบคุณสำหรับสารบัญมากมึง
>>473 (กูต่อ)
วันต่อมา เพราะถูกท่านพี่สั่งให้พักผ่อนที่บ้าน ก็เลยไม่ได้ไปทำงานหนึ่งวัน ถึงแม้จริงๆแล้วฉันจะไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย แต่ก็เชื่อฟังท่านพี่อย่างน้องสาวที่ว่านอนสอนง่ายน่ะค่ะ ไม่ได้ขี้เกียจทำงานหรอกน้า~
ตกช่วงบ่าย ระหว่างที่กำลังพักจิบน้ำชาพร้อมขนมเค้กจากภัตตาคารโรงแรมห้าดาวที่จัดงานแต่งของเซริกะจัง ก็มีแขกมาเยี่ยมที่บ้าน
"อะไรกัน ท่านพี่ทาคะไม่ได้หยุดด้วยหรอกเหรอคะ ได้ยินว่าเมื่อวานหยุดทำงาน เลยนึกว่าวันนี้จะหยุดอยู่บ้านด้วยซะอีก มาเสียเที่ยวจังเลยค่ะ!"
ริรินะมาพร้อมกับมินามิคุงบ่นเสียงดังออกมา
"นี่คุณเรย์กะ! เขาลือกันให้แซ่ดไปทั้ง SNS เครือข่ายซุยรันเลยนะคะ ว่าคุณเรย์กะน่ะเป็นลมหัวฟาดพื้นในห้องน้ำโรงแรมท่านคาบุรากิน่ะ! น่าขายหน้าจริงๆเลยค่ะ!"
เอ๋ ข่าวไปเร็วขนาดนั้นเลยเหรอคะ แล้วหัวฉันก็ไม่ได้ฟาดพื้นสักหน่อยนะ
"ก็เพราะวันๆเอาแต่กินขนมของหวานแบบนี้ยังไงล่ะ เพลาๆซะบ้างเถอะค่ะ อายุปูนนี้แล้วเดี๋ยวก็เป็นเบาหวา----"
แล้วริรินะก็ถูกมินามิคุงเอามือปิดปากไปซะก่อนจะพูดจบ อายุปูนนี้แล้วอะไรกันยะ เดี๋ยวปั๊ด...
หลังจากนั้นมินามิคุงก็พูดคุยด้วยแทนพร้อมกับมอบของเยี่ยมไข้ให้ บอกว่าพอริรินะรู้ข่าวก็รีบโทรจิกให้มินามิคุงมาเป็นคนขับรถให้ตั้งแต่เช้าตรู่ เพื่อไปซื้อของเยี่ยมไข้มาให้ คุยกันได้สักพักหนึ่งทั้งคู่ก็ขอตัวลากลับบ้านไปซะก่อน
---------
ตัดจบ กูแค่อยากให้ริรินะโผล่มาด่าเรย์กะเฉยๆ ไม่มีโมเม้นท์ไรทั้งนั้น 55555555555555
กรี๊ดดดดดดดดด ให้ตายเถอะ!!!!! กุรอภาพอยู่ ไม่ต้องรีบน้าาาาาาาาาาาา
โม่งคนแปลคงอ่านไปขำไปแน่ๆ เดี๋ยวโม่งคนแปลติดกาวผสมกัญชาจากพวกมึง
กูอยากต่อว่ะ ถถถถถถถถถ
หนึ่งสัปดาห์หลังจากที่ฉันไปหลับในห้องน้ำจนเป็นเรื่องเอะอะใหญ่โตของบ้านคิโชวอินและสร้างความตกใจให้แก่ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ด้วยแล้ว ฉันก็แทบจะเอาหน้าซุกดินหนีความอับอายนั่นจนไม่กล้าสู้หน้าใครไปพักใหญ่ แต่จะบอกใครก็ไม่ได้ด้วยว่าฉันแค่หลับไปเฉยๆค่า ไม่ได้เป็นลมอะไรทั้งนั้น ก็ได้แต่ทำตัวเนียนๆไป ไม่กล้าเปิดโปงเรื่องนี้กับใคร แม้แต่ท่านพี่ก็เถอะ
คุณหมอประจำตระกูลถูกตามตัวมาอย่างเร่งรีบ ท่านพ่อ ท่านพี่ ท่านแม่โกลาหนกันเสียยกใหญ่ ท่านพ่อมาคร่ำครวญข้างเตียงของฉัน เรียกเรย์ก่า เรย์ก่า แหม มันหนวกหูนะคะท่านพ่อ รบกวนคนป่วยแบบนี้ใช้ไม่ได้เลยนะคะ-----
ท่านพี่เจียดเวลาพักผ่อนของตัวเองทำอาหารให้ฉัน ถึงเป็นแค่ข้าวต้มบ๊วยดองเหมือนที่เคยทำให้สมัยก่อน แต่แค่นี้ก็อร่อยแล้วค่า รสชาติเค็มอ่อนๆช่วยกระตุ้นความอยากอาหาร เผลอแผลบเดียวข้าวต้มพวกนั้นก็เกลี้ยงชาม
ท่านพี่นี่เก่งไปเสียทุกอย่างเลยนะคะ ขอโทษที่เป็นน้องสาวที่ไม่เอาไหนเลยสักนิด
ได้พักผ่อนนอนหลับเต็มอิ่ม ร่างกายก็กลับมาเหมือนเดิม แต่ทุกคนก็คอยกำชับฉันให้นั่งๆนอนๆอยู่เฉยๆไม่ต้องทำอะไร ฉันไม่ใช่คนป่วยหนักนะคะ ฉันสบายดีแล้วค่า----
ในขณะที่กำลังเบื่อๆอยู่นั้น ก็มีเมล์จากท่านไอระมาถึง ชวนไปเที่ยวหลังจากที่ไม่ได้พบกันมาตั้งนาน ฉันตาลุกวาวกับคำชวนนั้น ตอบตกลงอย่างไม่ลังเล เลือกเสื้อผ้าฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี จะได้พบกับท่านอัศวินโบตั๋นที่นานๆจะมีโอกาสที ใครจะกล้าปฎิเสธกันเล่า
ฉันนัดเจอกับท่านไอระที่คาเฟ่น่ารักๆที่เคยมาประจำกับพวกซากุระจังและอาโออิจัง แต่หลังจากซากุระจังแต่งงานไปแล้วก็ไม่ค่อยเจอกันเลยอ้ะ ซากุระจังมีสามีและบ้านที่ต้องดูแล เหงาจัง ว่าไปก็อยากเจอจังเลยน้า~
ท่านพี่เป็นคนไปส่งฉันถึงที่ ช่างแสนดีเหลือเกินค่ะ ขนาดงานยุ่งยังมีแก่ใจเป็นห่วงน้องสาว แถมยังเดินเข้าไปส่งถึงด้านในอีก
ท่านไอระมาถึงก่อนแล้ว ฉันสังเกตว่าสายตาของสาวๆในร้านมองมาที่ท่านไอระเป็นจุดเดียว---- แต่ดูเหมือนท่านไอระจะไม่สนใจ กวาดสายตามองเมนูด้วยรอยยิ้มน้อยๆที่ดูเท่บาดใจชวนให้หลงใหล---
อุกี้~ ไม่ได้พบกันตั้งนาน เท่ขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะแน่ะค่า~~ ฉันได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจแล้วค้อมหัวทักทายอย่างคนมีมารยาท
"สวัสดีค่ะท่านไอระ"
"สวัสดีจ้า เรย์กะจัง" ท่านไอระตอบกลับมาเช่นกัน แล้วหันไปโค้งให้ท่านพี่อีกครั้ง "สวัสดีค่ะท่านคิโชวอิน ไม่ได้พบกันนานเลยนะคะ"
"ครับ คุณมินาสึกิ" ท่านพี่ค้อมศีรษะตอบน้อยๆ "วันนี้ต้องขอฝากเรย์กะด้วยนะครับ"
ท่านพี่อยู่พูดคุยกับพวกเราอยู่อีกครู่หนึ่งก็ขอตัวไปทำงานก่อน พอลับหลังท่านพี่และสั่งขนมกับเครื่องดื่มเสร็จ พวกเราก็เปิดฉากเม้ามอยกันทันที
"ได้ยินจากมาซายะว่าเรย์กะจังเป็นลมในห้องน้ำใช่มั้ย ยูริเอะเองก็เป็นห่วงมากเลยนะ" ท่านไอระมีสีหน้าเป็นห่วง "ตอนนี้เป็นยังไงบ้างจ้ะ"
"ฉันแข็งแรงดีค่ะ แค่พักผ่อนไม่เพียงพอก็เลยวูบไปเท่านั้นเอง" ฉันส่งรอยยิ้มที่คิดว่าสดชื่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ไปให้เป็นการยืนยันว่าฉันไม่ได้เจ็บไม่ได้ป่วยอะไรสักนิด "ขอโทษที่ทำให้เป็นกังวลนะคะ"
"ทางนี้ต่างหากที่ต้องขอโทษที่ไม่ได้ไปเยี่ยมเลยน่ะ ทั้งที่ไปรบกวนเรย์กะจังไว้หลายเรื่องแท้ๆ"
ท่านไอระทำหน้าสำนึกผิด อุหวา~ฉันทำให้ท่านอัศวินไม่สบายใจหรือนี่ ไม่ได้การละ
"แค่ความรู้สึกก็เพียงพอแล้วค่ะ" ฉันเอื้อมมือไปจับมือท่านไอระ บีบเบาๆเล็กน้อย "แค่ท่านไอระเป็นห่วง ฉันก็ซาบซึ้งแล้วค่ะ ต้องขอบพระคุณมากเลยนะคะ"
เราถูกขัดจังหวะเล็กน้อยด้วยเค้กวานิลาและลาเต้ที่มีฟองนมทำเป็นรูปแกะของฉัน~ ส่วนของท่านไอระเป็นทีรามิสุและน้ำโซดาสีฟ้าสดใส ฉันละเลียดฟองนมเข้าปาก อร่อยจังเลย~
"ยังชอบแกะอยู่เหรอจ๊ะ" ท่านไอระอมยิ้ม "คิดถึงสมัยเรียนเลยเนอะ เรย์กะจังเป็นพ่อบ้านแกะน้อยๆ"
"มันไม่ดีจริงๆสินะคะ"
"เปล่าจ้า มันน่ารักมากเลย" ฝ่ายนั้นรีบโบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน "ชูสุเกะเห็นยังมองตาค้างเลยล่ะ"
ฉันกระพริบตาถี่ๆกับข้อมูลที่ได้รับ เอ็นโจมองฉันตาค้าง---คงไม่ใช่เหตุผลเดียวกับตอนที่ฉันใส่ชุดหนูลงวิ่งแฟนซีหรอกใช่มะ แต่ชุดนั้นทุกคนก็ตะลึงไปเหมือนกันหมดเลยไม่ใช่เหรอ ทั้งท่านคาซึมิหรือริรินะด้วย ใครจะไปคิดล่ะว่า pivoine ผู้สง่างามอย่างฉันจะไปทำอะไรตลกๆแบบนั้นด้วย
น่าอายชะมัด-----
ท่านไอระยังคงเม้ามอยต่อไป "ได้ยินจากมาซายะด้วยว่าตอนที่เรย์กะจังหายไปน่ะ ไม่เคยเห็นชูสุเกะร้อนรนขนาดนั้นมาก่อนเลย ทุกคนก็ออกตามหากันทั่ว กลัวเรย์กะจังจะไปหมดสติอยู่ที่ไหน โล่งอกไปทีที่ทันเวลา"
ฉันฟังแล้วได้แต่สำนึกผิดอย่างใหญ่หลวงที่ทำความเดือดร้อนให้กับทุกคน คาบุรากิกับเอ็นโจที่เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการตามหาฉัน ไม่รู้จะตอบแทนยังไงดีแล้ว
แต่เอ๊ะ!! ท่านไอระบอกว่าเอ็นโจร้อนรนงั้นเหรอ!!! ทำไมล่ะ
พวกเราคุยกันจนเกือบเย็น พอถึงเวลาที่นัดกับท่านพี่ไว้ ท่านพี่ก็มารออยู่หน้าร้านแล้ว ท่านไอระโบกมืออำลาฉันก่อนจะแยกไปขึ้นรถจากบ้านตัวเองที่จอดรออยู่เช่นกัน วันนี้สนุกจังเลยค่ะ~ ได้เดทกับท่านอัศวินด้วย ดีใจที่สุดเลยค่า~~
คำพูดของท่านไอระก็ยังวนเวียนอยู่ในหัวของฉัน เอ็นโจเนี่ยนะร้อนรนเพราะฉันหายไป ว่าไปแล้วตอนที่พังประตูห้องน้ำเข้ามา ฉันเห็นเสื้อสูทชั้นดีที่ท่านพี่กับเอ็นโจใส่อยู่ชุ่มโชกไปด้วยเหงื่อ คงจะออกแรงกันมากสินะ แต่เรื่องนี้จะให้ใครทำก็ได้แท้ๆ ไม่เห็นต้องลำบากเลย
พอลองถามท่านพี่ ก็ได้รับคำตอบที่อ่อนโยนมาก "ก็เพราะเป็นห่วงน่ะสิ พี่กลัวว่าเราจะเป็นอะไรไปอยู่ในนั้น จะรอเครื่องมือก็ไม่ทันการด้วย" ท่านพี่ลูบหัวฉันด้วยล่ะค่า~ท่านพี่ช่างดีอะไรอย่างนี้ รักท่านพี่ที่สุดเลยค่ะ~~~
แต่คำตอบจากท่านพี่ก็ยิ่งทำให้ฉันว้าวุ่น เพราะเป็นห่วงงั้นหรือ
เอ็นโจเนี่ยนะเป็นห่วงฉัน ไม่จริงหรอกน่า แค่ทำตามมารยาทเท่านั้นเอง
>>492 ขอบคุณที่กาวต่อจากกูโฮก ภาคของมึงกลิ่นโชโจ มาเต็มมาก หัวใจกูเต้นเป๋นจังหวะโดกิโดกิเลยค่ะมึง
กุแวบมายามดึก เพิ่งปั่นเสร็จหลังอ่านนิยายจบ อย่างเผา แอ้ๆๆๆ ลายเส้นกูเมื่อวาดในคอมมันไม่เคยเหมือนเดิม ;-; วาดมือก็ไร้เครื่องสแกน
ว่าแล้วก็แปะ
http://i1028.photobucket.com/albums/y349/letsdance12/reika_zpsghw1adci.jpg
รักท่านพี่ แอ้!!!!!!!!!
ความโชโจที่ปลิวว่อนมู้นี่มันอะไรกัน กูตายเลิ้ววววว พวกมึงบ้ามาก คึกกันมาจากไหนวะะะะะะะะ 55555555555555 ดีงามมากโม่งๆ ทั้งหลาย
มู้วิ่งโคตรไว ตอนแรกที่มู้ตั้งใหม่ๆ กูแอบคิดด้วยซ้ำว่ามันจะร้าง ไปๆ มาๆ แม่งดีดชิบหาย กาวกันทุกวัน 5555555555555
ตื่นมาเข้าห้องน้ำ เจอฟิคพวกมึงไป ตาสว่างเลยสัส ถถถถถถถถถถถถ
ก๊อกๆ นี่กูโม่งแปลเองนะ //เปิดประตูมาเจอสภาพผู้คนนอนกองระเกะระกะตาลอย... พวกมึงแม่งนอนกันโคตรดึก กูมาลงตอนใหม่ไว้ให้ล่ะนะตามคอนเซปต์ลงรับอรุณ นี่กูเจอพลังกาวของพวกมึงไปเครื่องติดจนกูแปลล่วงหน้าไปสิบตอนแล้ว 555555555555 แต่ลงวันเว้นวันเท่าเดิมนะเว้ย เว้นช่องว่างให้ได้มโนบ้าง ช่องว่างนี่แม่งพลังการสร้างสรรค์ชัดๆ //เหลือบมองข้างบน
แต่กูสัญญาว่าภายในสิบตอนหน้ามีตอนที่ดีต่อใจของผองเราแน่นอน มันจะกลายเป็นพลังงานหล่อเลี้ยงเรือเอ็นโจของเราจนกลายเป็นยานอวกาศเดินหน้าไปสู่ต่างมิติ ! เอ๊ะ หรือไปกันแล้ววะ 555555
กูต้องขอบคุณพวกมึงสินะ ที่ทำให้คนแปลดีดขนาดนี้ อ๊าาาาา ซู้ดดดดดดดดดดดดดดด
>>492 อา...บรรยากาศแบบโชโจใจเต้นโดกิโดกิที่กูไม่ได้สัมผัสมานานจากเรื่องนี้(เอ๊ะ หรือมันไม่เคยมีอยู่แล้ววะ) ขอบพระใจเพื่อนโม่งทุกผู้ทุกคนที่ผลิตทั้งฟิคทั้งรูปให้หมูเฮาได้เสพกัน ขอบพระใจโม่งแปลที่คึกคักจากความเมาแปลรัวๆให้พวกเราได้อ่านแถมมาล่อลวงอีก เอิ้กๆ กูมีฟามสุขเจงๆ ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเดดดดเดดด /ตาลอย
ไม่ได้เข้ามาดูวันเดียวไปไกลถึงขั้นแต่งฟิกเลย ถถถถถถถ
ฟินน กูร่วมเมากาวด้วยคน
ตอนใหม่นี่ไมฮามะจะโดนเรย์กะตอกหน้าอะไรอีกนะ รอชม555555555
กระทู้เมากัญชาชัดๆ
ขอบคุณโม่งแปลที่อัพอย่างสม่ำเสมอ แม้จะว่ารู้ว่าเรื่องช่วงนี้ไม่น่าจะมีอะไร แต่ก็อดลุ้นไม่ได้ว่าตอนหน้าจะมีความโดขิๆโผล่มาเซอร์ไพรส์ 555555
เมากาวเมากัญชาค้ายาอะไรกันคะ เรียกว่าเป็นวงน้ำชายามบ่ายในห้องสโม Pivoine ซิคะ 55555
น้ำชารึน้ำท่อมว่ะlol
กุต่อความกาวแบบ
.
.
.
เรื่องเล่าของศิษย์เก่าซุยรันไร้นามคนหนึ่ง
วันนี้ฉันได้รับคำเชิญงานเลี้ยงโปรเจคใหม่ของมาดามคาบุรากิ เป็นโปรเจคเกี่ยวกับผลิตภันฑ์ความงาม ฉันได้ตอบตบลงคำเชิญนั้น จึงได้มาในงานวันนี้ หันไปทางไหนก็มีผู้หญิงเต็มไปหมด งานแบบนี้จะมีผู้ชายได้ยังไงล่ะเนอะ ถ้ามีก็คงตามภรรยากันมาล่ะมั้ง
พอเข้างานมาฉันก็มองไปรอบๆ อ๊ะ นั่นพวกเพื่อนเก่าจากซุยรัน พอเห็นก็เดินเข้าไปทักทายแล้วจับกลุ่มคุยกันเรื่องความเป็นอยู่ที่ผ่านมา
จู่ๆก็ได้ยินเสียงกรี้ดของผู้หญิง หันไปก็ได้พบกับเจ้าชาย! นั่นมันท่านเจ้าชายเอ็นโจ หนุ่มโสดรูปงามมาทำอะไรในที่แบบนี้กัน ขณะที่แอบมองกับเพื่อนๆท่านเอ็นโจก็เดินไปทักทายมาดามคาบุรากิกับท่านวาคาบะ แล้วแยกตัวไปนั่งมุมหนึ่ง สายตามองไปที่ประตูตลอดเหมือนกำลังรอใครมา เอ๋ๆๆ หรือว่า เจ้าชายจะมากับคนรัก? ระหว่างที่ท่านเอ็นโจนั่งอยู่สาวๆก็เดินมาป้วยเปี้ยน รู้สึกตัวอีกทีก็มีคนอยู่ตรงนั้นเต็มไปหมด พวกเราเหล่าซุยรันก็อยากจะเข้าไปเดินวนๆเหมือนกัน ก็นั่นน่ะเจ้าชายที่อ่อนโยนในตำนานของซุยรันเชียวนะ
คิดแล้วก็ใจหาย คู่จักรพรรดิกับจักรพรรดิที่พวกเราเชียร์ล่มไม่เป็นท่า ตอนที่ท่านคาบุรากิประกาศคบกับท่านวาคาบะที่เป็นสามัญชน ถึงไม่พอใจในตอนแรก แต่พอรู้ว่าท่านวาคาบะเป็นเพื่อนคนสำคัญของท่านเรย์กะมันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ
หัวหน้าห้องที่คิดว่าเป็นม้ามืดก็ดันหนีไปแต่งงานสายฟ้าแลบ แถมทหารเลวพอเจอกันล่าสุดตอนนี้ก็ได้ก้าวข้ามไปอีกโลกนึงพร้อมวิกผมลอนสีทองสลวยเล่นเอากองเชียร์วิ่งกลับแทบไม่ทัน
ตอนนี้คนดังของรุ่นเราก็เหลือแค่ท่านเอ็นโจกับท่านเรย์กะ ถ้าสองคนนี้ได้คู่กันคงจะวิเศษไปเลย พวกเราไม่อยากให้เจ้าชายไปแต่งกับใครที่ไหนไม่รู้นี่นา
ตอนนั้นเองที่ประตูทางเข้าก็ปรากฏร่างคนสามคน เป็นคนตระกูลคิโชวอิน นั่นท่านเรย์กะนี่นา! ท่านพี่ชายสุดเท่กับคุณแม่ก็มาด้วย
พร้อมกันนั้นก็ได้เห็นท่านเอ็นโจยิ้มออกมาอย่างนุ่มนวลเรียกเสียงกรี้ดจากสาวๆไปทางท่านเรย์กะ นี่มัน!! หรือว่า...
ฉันถูกเพื่อนข้างๆสะกิด พวกเรามองตากันเหมือนสื่อสารถึงกันได้โดยไม่ต้องใช้คำพูด ต่างคนต่างหน้าแดงปิดปากกรี๊ดไร้เสียง
ท่านเรย์กะมองไปทางท่านเอ็นโจ ท่าทางภายนอกดูสงบ แต่สีหน้าแววตากลับเหมือนอยากจะเข้าไปหา แต่ไม่กล้า ท่านเอ็นโจก็มองกลับไปเงียบๆแต่ดูลึกซึ้งเต็มไปด้วยคาวมรู้สึกอย่างมาก สุดท้ายท่านเรย์กะก็โดนพี่ชายจูงมือเดินออกไป
ในตอนนั้นเองท่านเอ็นโจที่นั่งอยู่ก็ยืนขึ้น คลื่นฝูงชนต่างแหวกทางให้เขา ดูสูงสง่าราวกับเจ้าชายหลุดออกมาจากนิยาย ตรงไปหาท่านเรย์กะ! นี่มันจะน่าตื่นเต้นเกินไปแล้วนะคะ!
ทั้งสองทักทายกัน แต่จู่ๆท่านพี่ชายก็ตัดบทแล้วพาท่านเรย์กะออกไปอีกครั้ง
"ท่านเจ้าชายบุกแล้ว!"
"แต่มีอุปสรรคความรักคือครอบครัวฝ่ายหญิงไม่ยอมรับ"
"รักย่อนมีอุปสรรค!"
พวกเราต่างพากันพูดคุยเรื่องนี้ด้วยความตื่นเต้น ท่านเรย์กะไปทักทายมาดามคาบุรกิและเดินออกไปโซนน้ำชาพร้อมท่านวาคาบะ อา.. ภาพสตรีที่งดงามราวกับภาพวาด หนึ่งเจ้าหญิง หนึ่งจักรพรรดินี เป็นภาพที่งดงามลงตัวจริงๆ
ท่านเรย์กะนั่งคุยกับท่านวาคาบะพักนึงก็เหม่อมองไปทางอื่นเหมือนจมอยู่กับความคิดที่ไกลแสนไกลให้อารมณ์เศร้าอย่างบอกไม่ถูกจนมองเรารู้สึกหดหู่ไปด้วย ตอนนั้นเองท่านเอ็นโจก็เดินเข้าไปส่งสัญญาณกับท่านวาคาบะ ท่านวาคาบะตอบรับแล้วค่อยๆย่องออกมาแล้วท่านเอ็นโจก็เข้าไปนั่งแทน
กรี้ด!
สาวๆซุยรันต่างหลุดเสียงออกมา ท่านวาคาบะเองก็ตรงมาทางพวกเรา รวมกลุ่มพูดคุยเรื่องท่านเอ็นโจกับท่านเรย์กะอย่างออกรส อ๊ะนั่นท่านเอ็นโจส่งคุ๊กกี้ให้ท่านเรย์กะแล้ว คู่นี้มันจะดีต่อใจเกินไปแล้วนะคะ!
รู้สึกได้เลยว่าเลือดลมที่หน้ากำลังหมุนเวียน เหมือนจะเป็นลมเลยค่ะ แสบๆที่จมูกหรือว่าเลือดกำเดาจะไหล ไม่หรอกมั้ง ตอนนั้นเองท่านเรย์ก็ฉันมามองพวกเราแล้วหน้าก็ซีดจนเหมือนกระดาษขาว เอ๋ ท่านเรย์กะไม่สบายรึเปล่าคะ?
แล้ววจู่ๆท่านเรย์กะก็คว่ำลงไป เล่นเอาทุกคนแตกตื่นหมด โชคดีจริงๆที่ท่านเอ็นโจมารับทัน แต่ท่าแบบนั้นมันเป็นท่าเจ้าชายกำลังประคองคนรักอย่างทะนุถนอมชัดๆ ท่านวาคาบะเองก็เหมือนจะตื่นเต้นจนยืนไม่อยู่ถึงกับกรี้ดในลำคอแล้วพิงคนข้างๆ ส่วนฉันกับเพื่อนอีกสองสามคนรีบหยิบมือถือขึ้นมาพร้อมรัวข้อความใส่กลุุ่มซุยรันทันที
'เจ้าชายกับจักรพรรดินี!'
'เกิดเรื่องใหญ่แล้ว!'
'ฟินสุดๆไปเลย'
'อย่างกับความฝันแน่ะ!'
'เรื่องราวเหมือนหลุดมาจากนิยายเลย'
ตอนนั้นเองกลุ่มซุยรันที่มักจะเงียบสงบเต็มไปด้วยมารยาทก็มีคนตอบกลับมาอย่างรวดเร็วจนแชทเด้งเหมือนจะระเบิดภูเขาไฟ!
เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่เคยพบมาก่อน!
พวกฉันแบบถ่ายรูปส่งให้เพื่อนๆในกลุ่มซุยรันดู
ผลตอบรับได้เป็นอิโมค่อนกรีดร้อง ดีใจอย่างล้นหลาม
หลังจากนั้นพวกเราก็คอบสอดส่องท่านเรย์กะกับท่านเอ็นโจ ทั้งสองคนดูคุยกันอย่างสนุกสนานและมีความสุข ท่านเรย์กะทำท่าเมือนเคลิ้มฝันด้วย ท่านเอ็นโจก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มอบอุ่น บรรยากาศของทั้งคู่ทำให้หัวใจของพวกเราเหมือนมีน้ำชุ่มฉ่ำหล่อเลี้ยงเลย
อีกราวๆสิบห้านาทีงานเลี้ยงใกล้จะเลิกแล้ว ฉันรู้สึกปวดท้องนิดหน่อยเลยขอตัวไปเข้าห้องน้ำ พอทำธุระเสร็จออกมาก็เจอท่านเรย์กะที่เดินเข้ามาพอดี เล่นเอาตกใจไปหมด ลนลานโค้งคำนับให้ตามความเคยชินสมัยเรียน ท่านเรย์กะก็ตอบรับกลับอย่างสุภาพ ออร่าสูงศักดิ์กระแทกตาจนรู้สึกพร่าเลือนไปชั่วครู่เลยล่ะค่ะ
โอกาสได้ใกล้ชิดกับจักรพรรดินีไม่ใช่เรื่องง่ายเลยถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทหรือเพื่อนห้องเดียวกัน ฉันเลยยืนต่ออีกหน่อย แกล้งเอาเครื่องสำอางออกมาแต่งหน้าฆ่าเวลา ระหว่างนั้นก็เห้นท่านเรย์กะดูเหม่อๆดวงตาเลื่อนลอย หน้าซีดเซียว เอ...ไม่สบายรึเปล่านะ ไหวรึเปล่าคะท่านเรย์กะ...
แล้วท่านเรย์กะก็เข้าไปในห้องน้ำ เลยคิดว่าถึงเวลาออกไปได้แล้ว ถ้าอยู่รอจนท่านเรย์กะออกมาคงมีพิรุธแน่ๆ เหมือนโรคจิตสตอร์กเกอร์เลย ฉันไม่อยากถูกมองว่าเป็นแบบนั้นนะ!
พอออกมาจากห้องน้ำก็ไปรวมตัวกับกลุ่มเพื่อนๆ มีโอกาสโอ้อวดว่าได้ยืนใกล้ชิดกับจักรพรรดินีให้ทุกคนอิจฉามีความสุขสุดๆไปเลยค่ะ โฮะๆ
สุดท้ายงานเลี้ยงก็เริ่มขึ้น ผ่านไปสักพักนึง ก็เห็นท่านเอ็นโจ เดินวนไปรอบๆ ดูสง่างามเหมือนเดิมแต่กลับมองซ้ายมองขวาเหมือนหาอะไรอยู่
ท่านพี่ของท่านเรย์กะเองก็ถูกจับให้ยืนอยู่ข้างแม่ตัวเองแต่สายตาก็มองไปรอบๆเหมือนหาอะไรอยู่เหมือนกัน
อ๊ะ จะโทษว่าฉันมองแต่ผู้ชายไม่ได้นะ ก็สองหนุ่มโสดท่ามกลางสาวๆน่ะ มันเด่นจะตาย
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมง ก็รู้สึกว่าบรรยากาศงานมันแปลกไป เหล่าบอดี้การ์ดเริ่มเข้ามาในงาน ท่านเอ็นโจเดินไปพูดคุยอะไรบางอย่างกับท่านมาดามคาบุรากิดวยสีหน้าเคร่งเครียด พี่ชายของท่านเรย์กะเองก็สีน้าดูไม่ดี ท่านคาบุรากิกับท่านวาคาบะก็เข้าไปสมทบด้วย เอ๋ นี่มันเกิดอะไรขึ้น
จะว่าไปท่านเรย์กะหายไปไหน
จู่ๆมาดามคาบุรากิก็ประกาศขอยุติงานเลี้ยงและขออภัยกับทุกคน เล่นเอาคนในงานงงยิ่งกว่าเดิมว่าเกิดอะไรขึ้น
หลังจากนั้นท่านวาคาบะเดินมาทางพวกเราแล้วถามว่า เห็นท่านเรย์กะครั้งสุดท้ายที่ไหนบ้าง
พอได้ยินแบบนั้นฉันก็ใจหายวาบ นึกถึงหน้าท่านเรย์กะที่ซีดเซียวก่อนเข้าไปในห้องน้ำ จึงรีบตอบไปว่า เห็นครั้งสุดท้ายตอนท่านเรย์กะเข้าไปในห้องน้ำหญิงห้องที่สอง ท่านวาคาบะทำหน้าดีใจแล้วก้มหัวขอบคุณฉัน จนฉันต้องก้มตอบอย่างตกใจ จากนั้นท่านวาคาบะก็ดึงฉันไปหาพวกท่านเอ็นโจที่กำลังคุยกันอย่างเคร่งเครียด
"ทุกคนคะ ลองไปดูที่ห้องน้ำหญิงเถอะค่ะ ท่านเรย์กะอาจจะติดอยู่ในนั้น"
พอคำ เป็นท่านเอ็นโจกับท่านพี่ชายที่เร็วที่สุด วิ่งเร็วมากจนมองตามแทบไม่ทัน รู้สึกตัวอีกทีก็หายไปแล้ว คนที่เหลือจึงรีบวิ่งตาม
พอไปถึงห้องน้ำ ก็เห็นสองคนนั้นพยายามเรียกท่านเรย์กะหน้าห้องน้ำห้องที่สอง แต่ไร้เสียงตอบกลับ สุดท้ายจึงเตะประตูจนปลิว ภาพนั้นเท่มาก จนอ้าปากค้าง เสียดายที่ถ่ายเก็บไว้ไม่ทัน
สุดท้ายก็เจอท่านเรย์กะ สลบอยู่บนพื้นห้องน้ำ ทำเอาตกใจกลัวไปเลยว่าจะเป็นอะไรมากไหม แต่พอท่านเอ็นโจรีบเข้าไปประคองขึ้นมาอย่างนุ่มนวลท่านเรย์กะก็ลืมตาขึ้น มองสีหน้าเคร่งเครียดปนหวาดกลัวของท่านเอ็นโจ ไม่เคยเห็นท่านเอ็นโจทำหน้าแบบนั้นมาก่อนเลย
หลังจากนั้นทุกคนก็แยกย้ายกันไป ฉันไม่ได้เดินตามต่อ พวกเขาคงอยากใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เลยพิมพ์อัพเดทสถานการณ์ในกลุ่มซุยรันแทน คราวนี้เครือคร่ายซุยรันก็ตอบแชทมาเหมือนน้ำหลากอีกครั้ง
ตอนนั้นท่านริรินะก็ส่งข้อความมาอย่างรวดเร็วว่า "ตอนนี้ท่านเรย์กะเป็นยังไงบ้าง ตอนนี้อยู่ที่ไหนแล้ว"
และมีคนส่งข้อความมาว่า เจ้าสาวคนต่อไปคงเป็นท่านเรย์กะสินะ
เห็นด้วยเลยล่ะ แบบนี้คงต้องไปเตรียมชุดร่วมงานซะแล้ว จะว่าไปจักรพรรดินีกับเจ้าชาย ธีมงานจะเป็นแบบไหนกันน้า
จะไปทางยุโรป หรือญี่ปุ่นดีล่ะ แอบอยากเห็นท่านเรย์กะในชดเจ้าสาวญี่ปุ่นจังเลย คงแปลกตาน่าดู แต่แบบไหนก็งดงามเหมาะสมกับทั้งคู่แน่ๆ
จะว่าไปเหมือนได้ยินท่านเอ็นโจเรียกท่านเรย์กะว่าเรย์กะเฉยๆด้วย
มันจะฟินเกินไปแล้วน้าาาา
จบ
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โฮกกกกกกกกกก ฟินตัวแตกค่ะสหาย ลาก่อยยยยยยยยยยย ขอบคุณสำหรับกาวโดคิโดคิ
วงนํ้าชากลางสวนท่อมชัดๆ กาวนี้อร่อยมาก มึงกาวยันเข้าหอ มีลูกเป็นเรื่องเป็นราวเลย กุรออ่านแม่งโดคิโดคิที่ใจ
พวกมึงเรียกวงกัญชาเป็นวงน้ำชาไม่ด้ายยยย
กูน้ำตาจิไหลขณะในนี้สาวนิรนามจินตนาการถึงงานแต่งทั้งสองคน ความจริงท่านเรย์กะยังลดน้ำหนักอยู่เลย จริงๆเรื่องนี้ไม่ใช่โชโจแต่เป็นนิยายแก๊กสินะ
จะกัญชา น้ำชา มันก็ชาๆเหมือนกันและเป็นพืชสมุนไพรเหมือนกันนั่นแหละค่ะ!! //สะบัดบ๊อบ
>>513-515 โอ๊ยยย กรี๊ดดด ฟินจังเลยค่าาาาาา ยิ้มนุ่มนวลนั่นมีให้ท่านเรย์กะคนเดียวซินะ กรี๊ดดดด ตอนพูดถึงทหารเลวขำชิบหาย 55555 ดีต่อใจเหลือเกิน แต่กูต้องตั้งสติว่านี่แค่ฟิค เรื่องจริงยังยาวไกลหลายปีแสง 555555
>>521 อ่านตอนนี้แล้วแม่งคิดถึงตัวกูเองตอนไปวิ่งรอบสวนลุมครั้งแรก....กูเข้าใจเรย์กะอย่างลึกซึ้งเลย 555555
กูค่อนข้างเข้าใจเรย์กะซามะมากๆๆๆเลยนะ วิ่งมันเหนื่อยนะว้อย กูก็หายใจไม่ทันเหมือนกัน เหมือนปอดจะฉีก แต่ไม่ถึงกับรู้สึกถึงเลือด ถถถถถถ แบบว่ากูวิ่งเสร็จกูนอนหงายเลย แต่เรย์กะซามะดูน่าสงสารกว่ากูเยอะ
จะว่าไปมีประเด็นนึงที่สงสัยมานานแล้ว โชโจมังงะที่อยู่ในเรื่องนี้ชื่อว่า"Kimi wa Boku no Dolce" แต่ในเรื่องคาบุรากิมันใช้คำเรียกแทนตัวเองว่าOreตลอด ในขณะที่เอ็นโจใช้คำเรียกแทนตัวเองว่าBoku(ท่านพี่เองก็เช่นกัน) ส่วนคำที่ใช้เรียกเรย์กะซามะ คาบุรากิใช้"Omae" เอ็นโจใช้"Kimi"
หรือว่านี่จะเป็นสัญญาณลับๆจากคนเขียน!? จะบอกว่าเรย์กะซามะเป็นของหวานของเอ็นโจใช่มั้ยคะ!!? พระนางเรื่องนี้คือเอ็นโจกับเรย์กะซามะใช่มั้ยคะ!!!???? //ซู้ดดดดด สูดกาวหนักมาก
มีใครจะกาวฟิคต่อไหมมึงงง รอดมกาวเสมอนะเว้ย ซู๊ตกาวววววว
กูขอเสนอชื่อห้องหน้าไว้เลยว่า งานเลี้ยงน้ำ(กัญ)ชากลางดงกาว
ฮิโยโกะซามะแจกตอนใหม่แล้วพวกมึง!!
เพิ่งอ่านจบเลย!!! ตอนนีั้มันอะไรกัน!!!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เรย์กะซามะกับเอ็นโจคุยเปิดใจกันสองต่อสองในสโมสร(ถึงจะเป็นเรื่องคาบุรากิก็เถอะ) คุย!!กัน!!สอง!!ต่อ!!สอง!! ครั้งแรกเลยที่ได้เห็นความคิดของเอ็นโจเยอะขนาดนี้ แม่งงงงก๊าวววววววววว ว่าแต่ที่แอบหนีออกจากบ้านมานี่...เรื่องยุยโกะซังแน่ๆ ฮิโยโกะซามะ!!! ออกตอนใหม่ไวๆทีค่ะ!!!!!
อ่าาาาาาาาาาาาาาาาห์ นี้มันอะไรกัน!! ช่างกระชุ่มกระชวยหลือเกิน วี้ดดดดดดดดด เอ็นโจซามะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
>>539 ก๊าวใจชิบหายฮือออออออ ก๊าวตั้งกะเห็นเงาเอ็นโจแล้ว อ้ากกกกก กูตัวจะแตกมากตอนที่นั่งจิบชาด้วยกัน อ้ากกกกกก มึงงงงงงงง กูจะตายยยยยยยย เขานั่งคุยกันสองต่อสองงงงงง โอ้ยยยยยยยยย ดีต่อใจเหลือเกินนนนนนน
กูแอบขำตอนที่บรรยากาศมันเดดแอร์ เรย์กะซามะไม่รู้จะชวนคุยอะไร สุดท้ายก็เลยต้องมานินทาอีคาบุรากิลับหลัง 555555
>>539 สองต่อสอง!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ใครก็ได้เอาไปแพร่กระจายข่าวให้ทั่วซุยรันแล้วใส่สีตีไข่เดี๋ยวนี้! เรือแม่งแล่นฉิว มีความฟินขั้นสุด มีความพัฒนาความสัมพันธ์ งี้ต้องมาล้อมวงกันดม(กาว)ยาดม และยกน้ำ(กัญ)ชาซดแล้วว่ะ ซู้ดดดดดดดดดดดด
คาบุรากิ! นายแม่งโคตรเป็นเพื่อนที่ดี! เพื่อนที่แสนประเสริฐหาสิ่งใดเปรียบ! นายทำให้พระ-นางเขาได้คุยกัน ได้เปิดใจกัน ได้สนิทสนมกันมากขึ้น ขอให้เพื่อนโม่งซุยรันทุกคนจงกล่าว จงทำดี จงทำดี จงทำดี ให้แก่คาบุรากิ 3 ครั้งปฏิบัติ!
>>541 เอ็นโจเป็นคนยกเรื่องคาบุรากิมาพูดด้วยนะ หาเรื่องคุยกับสาวไม่ได้ก็เอาเรื่องคาบุรากิมาพูดอีกแล้ว นายนี่น้า~~~~~~
จะว่าไปก็อยากเห็นนะว่าปฏิกิริยาคนอื่นตอนเห็นตุ๊กตาเรย์กะซามะใส่ชุดเจ้าสาวนะ ต้องเป็นข่าวลือแน่ๆเลย จักรพรรดินีจะแต่งงานกับใครนะ? ใช่คนๆนั้นรึเปล่า ซู้ดดด~~~~~
จงทำดี จงทำดี จงทำดี!!!!!!!!!
ขอสดุดีจักรพรรดิมาไว้ ณ ที่แห่งนี้ ที่ทำให้องค์ชายกับจักรพรรดินีอยู่ด้วยกันสองต่อสองแล้วคุยกันหวานแหวว(ในมโนกู) ความดีครั้งนี้โปรดดลบันดาลให้จักรพรรดิไปครองคู่กับคุณวาคาบะตามที่ปรารถนาด้วยเถิด
โอ๊ยยยยย กรี๊ดดดดๆๆๆ กูอยากอ่านญี่ปุ่นออกบ้างจังเลย แงงงงง
ไปดำน้ำมาแล้ว หวีดมาก โอ๊ยยยยย ดีต่อใจเหลือเกินค่ะะะะะะ
ว่าแต่ ทั้งจิบน้ำชาด้วยกัน ไหนจะชุดแต่งงาน ทำไมมันคล้ายกับฟิคกาวข้างบนเลยวะะะะะ นี่พวกมึงไปเข้าฝันหรือเป็นวิญญาณไปเป่าหูฮิโยโกะซามะมาใช่มั้ยยยยย 555555
จงทำดี จงทำดี จงทำดี!!!!! กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แม่งเอ้ยยยยยยยยย ตอนล่าสุดกูฟินรัวๆ ขอเผาผลาญพลังกาวที่สถิตอยู่กับกูหน่อย โข่ว โข่ว โข่ว//เสียงดมกาวของกู
มีบัตรเชิญจากมาดามคาบุรากิมาถึง ชวนฉันไปรับประทานมื้อค่ำด้วยกัน ท่านแม่ดูไม่ค่อยกระตือรือร้นอยากให้ฉันไปบ้านนั้นเหมือนตอนที่คาบุรากิยังไม่แต่งงานอีกแล้ว แต่มาดามคาบุรากิคือคนใหญ่คนโตที่จะปฎิเสธไม่ได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไปอยู่ดี
ฉันหอบหิ้วขนมจากร้านเก่าแก่ที่รู้มาว่าเป็นร้านโปรดของมาดามคาบุรากิและช่อดอกกุหลาบสีขาวเป็นของฝาก อันที่จริงฉันก็ได้รับเชิญมาหลายครั้งแล้ว ไปงานดื่มน้ำชาบ้างล่ะ งานเลี้ยงมื้อค่ำบ้างล่ะ จึงไม่มีความตื่นเต้นหรือกังวลอะไรเท่าไหร่นัก แต่ครั้งนี้มันค่อนข้างจะต่างออกไปเมื่อฉันไปทำตัวขายขี้หน้าที่โรงแรมของมาดามคาบุรากิเป็นต้นเหตุให้งานถูกยกเลิก นึกขึ้นได้ทีไรก็หน้าร้อนวูบ น่าอับอาย น่าอับอายเหลือเกินค่ะ
วาคาบะจังกับมาดามคาบุรากิมาต้อนรับฉันที่ห้องรับแขก ฉันกล่าวขอโทษขอโพยอีกครั้งกับเรื่องที่เกิดขึ้น ซึ่งทั้งสองก็ไม่ได้ถือสา กลับไถ่ถามสุขภาพฉันด้วยความเป็นห่วงเป็นใย พร้อมทั้งกำชับให้พักผ่อนรักษาตัวเยอะๆ ฉันยิ่งรู้สึกผิดมากเป็นเท่าทวี อุแง้ ขอโทษด้วยค่า
มาดามคาบุรากิขอตัวไปรับโทรศัพท์ ทิ้งฉันไว้กับวาคาบะจังสองคน เราจิบน้ำชาและทานขนมกันเบาๆรองท้องก่อนจะถึงมื้อค่ำ
"เมื่อกี้คุณมาซายะโทรมาบอกว่า เสร็จงานจากบริษัทเดี๋ยวก็จะตรงกลับบ้านเลยล่ะ" วาคาบะจังบอกด้วยเสียงร่าเริง "ฉันก็เตรียมของโปรดของคุณมาซายะไว้เยอะแยะ มีของโปรดคุณเรย์กะด้วยนะคะ"
"อุ ขอบคุณค่ะ ต้องรบกวนแล้ว"
"อะไรกันๆ ไม่รบกวนเลยซักนิดค่ะ" วาคาบะจังรีบโบกไม้โบกมือ "อยากให้คุณเรย์กะทานเยอะๆค่ะ จะได้ร่างกายแข็งแรง"
ฉันแอบคิดในใจ ทานเยอะๆน่ะ ร่างกายไม่ได้แข็งแรงหรอกนะคะ พุงต่างหากที่แข็งแรง คงทน ขยายใหญ่ โชคดีที่วันนี้ไม่ได้ใส่ชุดที่รัดรูปร่างอะไรขนาดนั้น น่าจะปิดบังอำพรางพุงได้อยู่
วาคาบะจังเล่านั่นเล่านี่เจื้อยแจ้วถึงคอร์สที่ตัวเองต้องเรียนเพื่อเป็นนายหญิงของบ้านคาบุรากิ ฉันก็ให้คำแนะนำเกี่ยวกับการปฎิบัติตัวไว้บ้าง อาจจะช่วยอะไรได้ไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลยล่ะนะ ที่มาดามคาบุรากิเชิญฉันมาวันนี้ก็คงอยากให้ช่วยทดสอบการวางตัวบนโต๊ะอาหารของวาคาบะจังล่ะมั้ง
พอได้เวลามื้อค่ำ คุณสาวใช้ก็เรียนเชิญพวกฉันสู่ห้องอาหารอย่างนอบน้อม มาดามคาบุรากินั่งรออยู่แล้วที่หัวโต๊ะอาหาร ดูเหมือนว่าคุณพ่อของคาบุรากิจะงานยุ่งมากจนไม่สามารถมาร่วมมื้อค่ำได้จนฉันรู้สึกเสียดายขึ้นมาเล็กน้อย อยากพบคุณลุงสุดเท่ที่เหมาะกับเพลงจักรพรรดิของบีโธเฟ่นคนนั้น แต่ให้มานั่งรับประทานอาหารร่วมกันในระยะประชิดเช่นนี้ ฉันคงจะเขินจนมือไม้สั่น ไม่เป็นอันทำอะไรแน่ๆ
"หนุ่มๆนี่ช้าจริงๆ" มาดามคาบุรากิบ่นขึ้น ท่าทางระอามากกว่าจะโกรธจริงจัง
ไม่ทันขาดคำ คาบุรากิก็ก้าวเข้ามาในห้องรัปประทานอาหาร มือปลดเนคไท พาดเสื้อสูทไว้กับแขน ภาพนั้นดูเท่และหล่อเหลา ถ้าฉันไม่รู้จักว่าคาบุรากิก็คือเจ้าบ้าคนหนึ่งก็คงจะตกหลุมรักไปตั้งนานแล้ว น่าเสียดายที่เป็นแค่เจ้าเด็กบ้าคนหนึ่งในสายตาฉันนั่นล่ะค่ะ
วาคาบะจังไปต้อนรับสามีตัวเองตามหน้าที่ของภรรยาที่ดี พอคาบุรากิเห็นฉันก็ขมวดคิ้วใส่น้อยๆ "คิโชวอิน เธอหายดีแล้วเหรอ ถึงออกมาข้างนอกได้"
นี่ ทุกคนอย่าทำเหมือนฉันเป็นคนป่วยร้ายแรงใกล้ตายกันจะได้มั้ยคะ ฉันสบายดีค่ะ ดีมากเลยด้วย
"ขอบพระคุณที่ท่านคาบุรากิเป็นห่วงค่ะ"
"คนเป็นห่วงไม่ใช่ฉันซักหน่อย" คาบุรากิพยักเพยิดหน้าไปข้างหลัง เอ็นโจก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วย ทำเอาฉันอึ้งไปนิดหน่อยที่ไม่คาดว่าจะได้พบ ฉันยังไม่ได้เตรียมใจที่จะเจอเอ็นโจเลยนะ แล้วนายมาที่นี่ได้ยังไงกันยะ
ไม่สิ เอ็นโจก็เข้านอกออกในบ้านคาบุรากิอยู่เป็นประจำอยู่แล้ว ฉันต่างหากที่เป็นคนนอกที่ถูกเชิญมาเป็นครั้งคราว
เอ็นโจส่งยิ้มอย่างอ่อนโยนมาให้เหมือนเคย แต่ฉันรู้สึกมันมีอะไรต่างออกไปมาก แต่ไม่รู้ว่าอะไรที่ต่าง
ฉันได้แต่ก้มหัวลงไม่กล้าสบตากับเอ็นโจ รู้สึกหน้าร้อนวูบวาบกว่าที่เคยเป็น เมื่อก่อน ถึงจะนั่งข้างๆกันก็ไม่เป็นจะเป็นอะไรแท้ๆ "ต้องขอบพระคุณท่านเอ็นโจที่ช่วยฉันไว้ในวันนั้นนะคะ ไม่รู้จะตอบแทนยังไงเลยค่ะ"
"คุณคิโชวอินไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วล่ะ" เอ็นโจบอกฉัน เอื้อมมือมาแตะหัวฉันบริเวณที่คิดว่ามีการกระทบกระแทก
เหมือนความร้อนจะไปอัดรวมกันอยู่บริเวณที่ถูกแตะ ฉันรู้สึกว่าจวนเจียนจะเป็นลมของจริง แล้วมาดามคาบุรากิก็เป็นระฆังช่วยชีวิตไว้ เรียกให้ทุกคนมานั่งรับประทานอาหาร
ฉันข้างๆวาคาบะจังอันเป็นที่นั่งตรงข้ามกับเอ็นโจ เลยช่วยไม่ได้ที่จะได้สบตากันอยู่บ่อยๆ เอ็นโจยังคงยิ้มอยู่อย่างเดิม แต่ฉันไม่กล้าจ้องมากนัก รู้สึกมือไม้เกะกะไปหมด อ๊ะ ไม่ได้นะ จะทำตัวเสียมารยาทต่อหน้ามาดามคาบุรากิไม่ได้นะ สงบใจไว้ตัวฉัน
"เอ่อ คนอื่นๆยังไม่มากันหรือคะ" ฉันลองถามมาดามคาบุรากิ มีคนเยอะๆอาจจะช่วยกลบเกลื่อนอาการแปลกๆของฉันไปได้บ้าง
"ก็มีกันแค่นี้ล่ะจ๊ะ" มาดามคาบุรากิตอบอย่างอ่อนหวาน "อยากให้เป็นการทานอาหารมื้อเล็กๆที่อบอุ่นก็เลยเชิญมาแค่เพื่อนสนิทของลูกชายเท่านั้นเอง คุณเรย์กะไม่ต้องเกรงใจนะจ๊ะ คิดซะว่าอยู่บ้านตัวเองก็ได้"
อุหวา
ฉันได้แต่คร่ำครวญอยู่ในใจ นึกอยากให้ตัวเองทำตัวสบายๆกว่านี้ แต่มีสายตาของเอ็นโจที่มองมาก็ยิ่งเกร็งหนัก ไม่ได้ดูเลยว่าวาคาบะจังรับประทานอาหารตามแบบชนชั้นสูงได้ถูกต้องหรือไม่ อีกทั้งคาบุรากิก็ยึดครองการพูดคุยกับวาคาบะจังไปคนเดียวแล้ว ฉันเหมือนถูกปล่อยเกาะให้อยู่กับเอ็นโจสองต่อสอง นี่ฉันมาติดกับอะไรสักอย่างรึเปล่าคะ
ยังดีที่มาดามคาบุรากิหันมาพูดคุยกับสองหนุ่ม จึงพอจะทำให้เอ็นโจละสายตาไปจากฉันได้บ้าง เธอซักถามเกี่ยวกับงานที่พวกเขากำลังทำอยู่ และให้คำแนะนำอันชาญฉลาดเกี่ยวกับธุรกิจพวกนั้น พอจบเรื่องธุรกิจ มาดามก็หันมาคุยเรื่องความสวยความงามกับพวกฉันและชักชวนให้ไปสปาแบบครบวงจรของโรงแรมคาบุรากิ แล้วฉันจะตอบอะไรได้นอกจากตกลง จะปฎิเสธก็เสียมารยาทเกินไปแล้ว
จบมื้อค่ำเป็นการรับประทานของหวานในห้องนั่งเล่นส่วนตัวของบ้านคาบุรากิ นอกจากสมาชิกในครอบครัวแล้ว คนที่จะเข้ามาได้คือแขกพิเศษจริงๆเท่านั้น ช่างหรูหราสง่างามยิ่งกว่าห้องรับแขกที่ฉันนั่งอยู่เมื่อครู่นี้เสียอีก ฉันนึกว่าอยู่ในเล้าจ์ของโรงแรมที่ไหนซักแห่ง มีเคาน์เตอร์บาร์เล็กๆที่มีพ่อบ้านคอยผสมเครื่องดื่มให้ หรูหราสะดวกสบายเหลือเกิน
มาดามคาบุรากิขอตัวไปรับโทรศัพท์ ให้หนุ่มๆสาวๆนั่งคุยกันไปก่อน พ่อบ้านถามฉันว่าจะรับอะไรดี ฉันจึงสั่งค็อกเทลที่เคยกินจากงานแต่งของเซริกะจังไป ที่จริงก็อยากจะลิ้มลองเครื่องดื่มอื่นๆนะ แต่ฉันกลัวว่าฉันจะเมาเข้าให้นี่สิ ไม่ดีแน่ๆ
คาบุรากิกับเอ็นโจดื่มไวน์ขาวที่เป็นของชั้นเลิศ คุยสัพเพเหระที่ไม่เกี่ยวกับธุรกิจ เห็นแบบนี้ก็อดคิดไม่ได้ว่าทั้งคู่ดูเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเสียนี่กระไร ฉันน่ะไม่เปลี่ยนอะไรจากเมื่อก่อนเลยสักนิด เป็นยัยโรโคโค่ยังไงก็เป็นอยู่อย่างนั้น
ดูเหมือนเอ็นโจจะรู้ว่าฉันมองอยู่ก็หันมายิ้มให้ ฉันรีบหลบตาสายตาไปทางอื่น เสคุยกับวาคาบะจังที่เริ่มจะแก้มแดงๆ
เอ๊ะ วาคาบะจัง เมาแล้วเหรอจ๊ะ
พวกมึงว่าตอนล่าสุดท่านเรย์กะจะหวั่นไหวบ้างรึยังวะ กูคิดว่าเอ็นโจชอบเรย์กะไปเต็มตัวแล้ว รุกท่านเรย์กะแบบโครตนุ่มนวลเลย
โอย ไปอ่านตอนใหม่มาล่ะ กูถึงกับต้องไปเช็คชื่อเรื่องรัวๆ ไม่ให้แน่ใจว่าอ่านผิดเรื่องหรืออ่านฟิคอยู่ ถถถถถถถถถถ แม่งโคตรได้อารมณ์ เอ็นโจปรากฎตัวแบบพระเอกโชโจมาก ๆ ทำท่าอ่อยท่านเรย์กะให้ช่วยเยียวยาแผลใจเต็มที่ แต่ท่านเรย์กะของหมู่เฮาแม่งป๊อดอ่าาาาาาาาาา ฮือออออออออออ แต่บรรยากาศแม่งโคตรดีงาม ถึงยังไม่ได้ปักธงเต็มๆ ก็ต้องรู้สึกดีบ้างล่ะวะ คุยกันแบบหัวร่อต่อกระซิกไม่ต้องมีมาดเก็กขนาดนี้ อาจจะเป็นครั้งแรกของเอ็นโจเลยก็ได้ ฮือ....
สุดท้ายถึงคาบุรากิ
จงทำดี จงทำดี จงทำดี ! //ชูนิ้วโป้งให้
ปล. กูแพ้พลังกาวว่ะ ไม่ไหว มาหย่อนตอนใหม่ให้อีกตอนนะ ท่านฮิโยโกะ ปั่นขนาดนี้เตรียมทำเป็นเล่มใช่มั้ย ขาย LC ให้เราเถอะน้าาาาาาาาาาาา
>>552 โฮกกกก ความโชโจความหน้าแดงความเขินระรัวที่กูไม่เคยพบเคยเห็นในเรื่องนี้ ตอนนี้กูได้สัมผัสแล้วกับฟิคของพวกมึง ความรู้สึกมันเป็นอย่างนี้เองสินะ ดีต่อใจโคตรๆ ละมุนมากมึงงง
โอ้ยย เห็นพวกมึงพูดกันแล้วกูอยากอ่านดิบออกจัง มันต้องละมุนมากแน่ๆ เอ็นโจนี่เริ่มเดินหน้าอ่อยเหยื่อแล้วสินะ ก๊าวววววใจ //อัดกาวเข้าปอดรัวๆๆๆ
กูกลับไปอ่านใหม่
ตอนท่านพี่พูดถึงการทำงานของท่านพ่อ กังวลว่าอนาคตอาจต้องปะทะกันเพราะความเห็นไม่ตรงกัน
เรย์กะทำให้เปลี่ยนไปแล้วสินะ ท่านพ่อกลายเป็นแค่ทานุกิเชื่องๆ ที่ท่านพี่เห็นใจแล้วสินะ
พออ่านดิบตอนล่าสุดซ้ำอีกรอบแล้วแบบ... ทำไมมันดีต่อใจแบบนี้ย์ ภาพตอนที่เจอกันในซาลอนนี่ต้องงามมากแน่ๆ เอ็นโจที่ผมโดนแสงอาทิตย์ย้อมจนเปล่งประกายเป็นสีน้ำผึ้ง... นี่มันเอ็นโจในคิมิดอลไม่ใช่เรอะ!!! เจ้าชายผมทองที่เรย์กะซามะชอบไม่ใช่เรอะ!!! แล้วเอ็นโจที่ดูเหนื่อยล้าอ่อนแรงอย่างบอกไม่ถูกพอได้คุยกับเรย์กะซามะก็หัวเราะซะขนาดนั้น เหมือนได้รับการเยียวยาสินะ ฮือ... จะในฐานะอะไรก็ไม่รู้แหละ แต่เอ็นโจน่าจะชอบและไว้ใจเรย์กะซามะมากจนถึงขั้นยอมเปิดเผยความคิดตัวเองได้ขนาดนี้ อ่านแล้วมีความสุขจริง
กูอ่านดิบล่าสุดแล้วแบบ เพลง up ของ sing street ลอยขึ้นมาในหัวเลย เพลงเพราะมาก แนะนำให้พวกมึงฟัง เพลงเบาๆนุ่มๆ เข้าบรรยากาศตอนนี้เลย
>>565 ไม่ได้ย้อม ยังดำเหมือนเดิม แค่เป็นฉากที่แสงอาทิตย์สาดส่องลงมาต้องเรือนผมจนเปล่งประกายสีทอง ระยิบระยับราวกับฉากเปิดตัวพระเอกในการ์ตูนโชโจ ฟฟฟฟฟฟ
ว่าแต่ตอนต่อจากนี้ จะมีใคร"บังเอิญ"รู้เรื่องในชมรมเย็บปัก แล้ววันงานโรงเรียนก็"บังเอิญ"ใส่ชุดสูทสีขาวมามั้ยคะะะ ฟฟฟฟฟฟฟฟ
พวกมึงใจเย็น...แฮ่ก กูรู้ว่าตืน...ค่อก เต้น แต่เราต้องตั้งสติ เอื้อ... ให้มั่น เข้าใจไหม! อั่ก!!
กูกำลังคิดเลยพวกมึงว่าพวกเราจะได้เห็น ท่านพ่อแบบเท่ๆบ้างไหม แบบมองมุมมองพี่ชาย ท่านพ่อสวมวิญญาณสูงศักดิ์ เจรจาธุรกิจ หรือรู้ว่าเรย์กะกำลังเป็นอันตรายเลยจัดการปัญหา (แต่ต่อหน้าลูกสาวจะแสดงท่าทางอีกแบบ) นี่กูมโนมากไปไหม 5555
>570 ทำไมกูรู้สึกว่าฉากเอ็นโจวคว้าเรย์กะมาจูบยังมีโอกาสเป็นไปได้มากกว่าเลยวะ
ต่อจาก >>551-552
------------
"วันนี้ขอบคุณที่มามากเลยนะคะคุณเรย์กะ"
วาคาบะจังเริ่มพูด น้ำเสียงเหมือนคนเมาจริงๆนั่นล่ะ เอ๋ เพิ่งดื่มไปนิดเดียวเองนะ! คออ่อนเกินไปแล้ว!
"ไม่เป็นไรเลยค่ะ อันที่จริงฉันต้องเป็นฝ่ายขอบคุณที่เชิญมาร่วมทานอาหารด้วยมากกว่านะคะ"
"แหะๆ ... ฉันน่ะนะ อิจฉาคุณเรย์กะมากเลยนะคะ"
"เอ๋?"
"ก็คุณเรย์กะน่ะ ทั้งสวยทั้งสง่างามสมกับเป็นจักรพรรดินีอย่างที่คนอื่นเรียกกันจริงๆน่ะค่ะ ดีจังเลยน้าา ฉันน่ะต้องเข้าคอร์สเพื่อเป็นนายหญิงที่เพียบพร้อมในอนาคต แต่ทำยังไงก็ยังมีข้อผิดพลาดให้คุณแม่ต้องหงุดหงิดและตำหนิบ่อยๆเลยล่ะค่ะ"
หืม? ปัญหาแบบแม่ยายกับลูกสะใภ้อะไรพวกนี้ซินะคะ ลำบากหน่อยนะ วาคาบะจัง
"ฉันเชื่อว่าวาคาบะจัง ทำได้อยู่แล้วล่ะค่ะ มาดามคาบุรากิอาจจะเข้มงวดไปบ้าง แต่ก็เพื่อกระตุ้นให้เรามีพยายามมากขึ้นนะคะ! หรือถ้ามีปัญหาทำตรงไหนไม่ได้ ก็ปรึกษาฉันได้เลยนะคะ!"
"ขอบคุณนะคะ คุณเรย์กะเนี่ยใจดีจริงๆเลยค่ะ ... งั้นให้คุณเรย์กะร่วมคอร์สเป็นเพื่อนฉันดีมั้ยคะ!"
ม ไม่ดีกว่าค่ะ
"ล้อเล่นน่ะค่า~"
วาคาบะจังหัวเราะแหะๆ ท่าทางเมาได้ที่ ส่วนคุณพ่อบ้านเสิร์ฟก็ค็อกเทลแก้วใหม่ให้อย่างต่อเนื่อง เอ่อ นี่สนใจคนดื่มหน่อยซิคะ เมาแล้วเนี่ย ทางด้านคาบุรากิกับเอ็นโจก็ยังคงพูดคุยกันอยู่ สีหน้าเริ่มจริงจังท่าทางจะกำลังคุยเรื่องธุรกิจกัน จนฉันไม่กล้าเข้าไปขัด อ่า แต่วาคาบะจังเมาในบ้านตัวเองก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง
"นี่ คุณเรย์กะ ยังไม่มีคนที่สนใจบ้างเลยเหรอคะ?"
"เอ๋!?" อยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องขึ้นมาซะงั้นอะ
"ฉันอยากจะเห็นคุณเรย์กะในชุดเจ้าสาวบ้างจังเลยค่ะ~ ไม่นับรวมเรื่องที่สมัยเรียนน่ะนะ~"
"แหม เรื่องนั้น...น่าเสียดายจังเลยที่ไม่มีเลยค่ะ แถมที่ทำงานเอง ท่านพี่ก็จัดตำแหน่งให้อยู่ฝ่ายที่มีแต่ผู้หญิง เลยไม่ค่อยได้พบปะใครเท่าไหร่นักน่ะซิคะ"
อย่าถามกันตรงๆแบบนี้ซิคะ ก็ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากมีสักหน่อยน้า อุแง้ ตำแหน่งรองหัวหน้าหมู่บ้านคานทองเนี่ยอยากจะเกษียณแล้วน้า
"หืมมม ก็ไม่เห็นต้องคนไกลเลยนี่คะ ฉันเชื่อว่าคนใกล้ตัวคุณเรย์กะต้องมีสักคนล่ะน้า~"
คนใกล้ตัวงั้นเหรอคะ? ฉันพยายามหลับตานึกว่ายังมีชายโสดที่ยังติดต่อกันอยู่ที่ไหนอีกบ้าง
ท่านพี่? ไม่ ไม่ได้นะคะ ถึงฉันจะเป็นที่รู้กันว่าเป็นบราค่อนมานาน แต่ก็ไม่ได้ระดับรุนแรงถึงขั้นนั้นหรอกนะคะ
ท่านอิมาริ? ถึงท่านอิมาริจะสมบูรณ์แบบแค่ไหน แต่ฉันขออยู่ในตำแหน่งน้องสาวแบบนี้ต่อไปดีกว่าค่ะ
อุเมวากะ? เมื่อต้นเดือนเพิ่งจะส่งเมลล์พร้อมกับภาพฟาร์มสุนัขลูกหลานของเบียตันมาอวดนี่เอง แต่ว่าปล่อยตาบ้าหมาให้อยู่กับหมาสุดที่รักต่อไปน่าจะดีกว่านะคะ
อิวามุโระคุง? ตอนนี้เฉิดฉายเป็นนางแบบสาวสวยขึ้นปกนิตยสารหลายปกไปแล้วล่ะค่ะ
แล้วก็...แล้วก็...ไล่นับนิ้วไปเรื่อยๆจนนึกถึงใครไม่ออกอีกแล้ว เห วาคาบะจัง ฉันว่าคนใกล้ตัวเนี่ยน่าหมดหวังยิ่งกว่าเดิมเสียอีกนะคะเนี่ย
ฉันถอนใจออกเบาๆ พอลืมตาขึ้นตากลับพบกับเอ็นโจยืนอยู่ข้างหน้าส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
อุหวาา มาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน!
ฉันรู้สึกหน้าร้อนวูบขึ้นมา หัวใจเต้นรัวๆเลยค่ะ หรือว่าจะเพราะว่าดื่มมากเกินไปแล้วนะ? พอหันไปข้างๆ ก็พบว่าวาคาบะจังหลับไปซะแล้ว โดยมีคาบุรากิกำลังอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว ส่วนคุณพ่อบ้านก็ออกจากเคาท์เตอร์บาร์มารับเสื้อสูทและกระเป๋าของคาบุรากิ
"ขอโทษที ลืมห้ามวาคาบะน่ะ ดื่มทีไรก็เป็นอย่างนี้ตลอด ฉันขอพาไปที่ห้องก่อน พวกนายตามสบายนะ"
เก้าอี้ของวาคาบะที่ว่างลง เป็นเอ็นโจที่มานั่งแทน ในห้องนั่งเล่นเหลือเพียงแค่ฉันกับเอ็นใจเท่านั้น เสียงเพลงแจ็ซดังคลอประกอบเบาๆบรรรยากาศดูจะผ่อนคลาย แต่ฉันกลับรู้สึกเกร็งไปหมดทั้งตัว อุหวาา สถานการณ์นี้มันอะไรกันคะ อยากจะกลับบ้านแล้วอะ แต่จะไปโดยไม่บอกลามาดามคาบุรากิก่อนก็คงจะไม่ดี มาดามรีบๆกลับมาสักทีซิคะะ
"คุณคิโชวอิน"
"ค คะ!?"
"เป็นอะไรรึเปล่าน่ะ ท่าทางแปลกๆไปนะ"
เอ็นโจท้าวแขนกับเคาท์เตอร์บาร์ เอียงหน้ามาถาม
"เปล่านี่คะ ... สงสัยจะดื่มมากนิดหน่อยมั้งคะ"
"หื้ม..."
เอ็นโจส่งเสียงตอบรับในลำคอ สีหน้ายิ้มแย้มเหมือนปกติทุกที แต่ฉันกลับรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้เลยค่ะ ไม่สามารถมองหน้านั้นได้เลยค่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วยยย
"จริงๆเพิ่งหายป่วยก็ไม่น่าดื่มเลยนะครับ เดี๋ยวก็ล้มอีกหรอก"
"ไม่ได้เป็นอะไรมากนักหรอกค่ะ"
"วันนั้นพอรู้ว่าคุณคิโชวอินหายตัวไป ตกใจแทบแย่แน่ะ... ในงานก็วุ่นวายใหญ่เชียวล่ะ"
อุ ขอโทษค่ะ
สักพักหนึ่ง เอ็นโจก็อุทานขึ้นมาเบาๆว่า จริงสิ
"วันนั้นไปช่วยออกมา ก็นับว่าคุณคิโชวอินติดหนี้ผมอีกครั้งนึงได้แล้วซิ"
ปิศาจ! มีปิศาจโผล่มาตรงนี้ค่ะ! นี่คิดจะเก็บหนี้กับทุกดอกเลยใช่มั้ยคะ ปิศาจชัดๆเลยค่ะ! แต่ว่าคราวนี้ฉันไม่ยอมหรอกนะคะ
"เอ๋~ แต่ฉันคิดว่าวันนั้นฉันเห็นท่านพี่เข้ามาเป็นคนแรกนะคะ ถ้าจะติดก็น่าจะติดหนี้ท่านพี่มากกว่านะคะ~"
"เห... อย่างงั้นเหรอครับ..."
เอ็นโจหัวเราะในลำคอ
ดูเหมือนปิศาจจะยอมถอยทัพกลับไป นี่ฉันเป็นฝ่ายชนะซินะคะ? ใช่มั้ยคะ? อา แต่เหมือนแอร์จะแรงขึ้นมารึเปล่านะ รู้สึกหนาวจังค่ะ
ไม่นานนัก มาดามคาบุรากิก็กลับมา พอพบว่าวาคาบะจังและลูกชายกลับเข้าห้องไปแล้ว ก็มีท่าทีไม่พอใจนัก เหมือนจะบ่นถึงวาคาบะจังเบาๆด้วย สู้ๆนะวาคาบะจัง
จากนั้นฉันจึงขอตัวกลับบ้าน เอ็นโจเองก็เหมือนกัน
พวกเราทั้งคู่เดินออกมาจากคฤหาสน์คาบุรากิ โดยมีคุณพ่อบ้านเดินตามมาส่งห่างๆที่ข้างหลัง ทันใดนั้นเอ็นโจก็อุทานเสียงเบาก่อนจะหันมาถาม
"คุณคิโชวอิน คงมีรถมารับกลับซินะครับ"
"ใช่ค่ะ"
"..."
"เอ่อ แล้วท่านเอ็นโจล่ะคะ?"
"วันนี้ต้องมาที่บ้านมาซายะ ก็เลยติดรถมาซายะมาที่นี่น่ะครับ ไม่ได้เอารถมา ไม่ได้บอกที่บ้านว่าให้มารับไว้ซะด้วยซิ"
"เอ๋ แล้วจะกลับยังไงน่ะคะ?"
"นั่นซินะ~"
เอ็นโจตอบกลับพลางยิ้มกว้างเปร่งออร่าจนแสบตา อะ อะไรกันน่ะ ฉันให้ยืมโทรศัพท์โทรไปบอกที่บ้านให้มารับดีมั้ยคะ? หรือกลับเข้าไปขอมาดามพักสักคืนหรือยืมรถสักคันก็ได้มั้งคะ? หรือว่าที่พูดแบบนั้นเพราะคิดจะขอติดรถบ้านฉันกลับน่ะคะ?
ถ้าแบบนั้นล่ะก็ก้มหัวขอร้องฉันซิ! คิดว่าจะให้นั่งง่ายๆเหรอคะ!? พูดซิว่า 'ท่านเรย์กะผู้ยิ่งใหญ่ได้โปรดให้ความกรุณาพาผมกลับบ้านทีเถอะครับ'! ขอร้องฉันซะเถอะย่ะ!
"เอ่อ ถ้าอย่างงั้นให้รถฉันไปส่งดีมั้ยคะ?"
ก็ได้แต่คิดเท่านั้นล่ะค่ะ แง้
"คุณคิโชวอินมีน้ำใจขนาดนี้ ผมจะกล้าปฏิเสธได้ยังไงกันล่ะครับ"
เอ็นโจตอบรับอย่างยิ้มแย้ม
ฝากไว้ก่อนเถอะ!!
โชคดีที่รถบ้านคิโชวอินเป็นรถหรูที่มีที่นั่งกว้างสบาย แม้จะนั่งข้างกัน แต่ก็ไม่ได้ใกล้กันมากนัก ไม่งั้นฉันต้องถูกความอึดอัดกดดันบางอย่างจุกอกตายแน่ๆเลยล่ะค่ะ บนรถเราไม่ได้พูดคุยอะไรมากนัก ไม่นานรถก็พามาถึงคฤหาสน์เอ็นโจ
"ขอบคุณนะครับที่มาส่ง"
"ไม่เป็นไรค่ะ ... อ๊ะ แบบนี้ท่านเอ็นโจก็ติดหนี้ฉันครั้งนึงแล้วซินะคะเนี่ย~"
ว้าย อยากจะเป็นฝ่ายพูดอะไรแบบนี้มานานแล้วค่ะ! หลังจากโดนโขกสับอยู่ฝ่ายเดียวมานาน ในขณะที่สมองกำลังโลดแล่นว่าจะแก้แค้นให้ชดใช้หนี้อย่างไรดี
"นั่นซินะครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตอบแทนเป็นอาหารค่ำสักมื้อแล้วกัน เรื่องเวลาไว้ผมนัดหมายอีกทีนะครับ"
เอ็นโจหัวเราะเบาๆ แล้วลงจากรถไปทันที
เอ๋! เดี๋ยวก่อนซิ ฉันยังไม่ได้ตอบรับอะไรเลยนะ! บ้าเอ้ย ฉันมันพลาดเองที่คิดว่าวันนี้ตัวเองได้รับชัยชนะไปแล้วครั้งหนึ่ง กับคนเจ้าเล่ห์แบบนี้ ฉันมันอ่อนหัดไปเองค่ะ
ก่อนนอนคืนนั้น ฉันก็พบว่าเมลล์จากยูกิโนะคุงส่งมา ดูเหมือนว่าจะรู้ว่าวันนี้รถของฉันไปส่งพี่ชายเลยทักมาไถ่ถาม ฉันจึงเล่าเรื่องต่างๆให้ยูกิโนะคุงฟังรวมถึงเรื่องที่ว่ามีนัดไปทานอาหารด้วยกัน
"เอ๋~ ผมก็ไม่ได้เจอคุณพี่เรย์กะมานานแล้วนะ~ คิดถึงจังเลยครับ"
พอคิดถึงภาพเทวดาตัวน้อยในอดีตพูดด้วยประโยคแบบนี้ ก็ทำเอาเลือดลมสูบฉีดเหลือเกินค่ะ อา งั้นเรามาทานอาหารด้วยกันเลยดีมั้ยคะ มีน้องชายมาด้วยตาเอ็นโจคงไม่ว่าอะไรอยู่แล้วล่ะ แถมฉันก็ไม่อยากอยู่ในสถานการณ์ที่น่าอึดอัดแล้วนั้นแล้วด้วยซิคะ~
-------------
กูพยายามจะแต่งให้หวานแหววแต่ทำไม่ได้ว่ะ 5555
และกูชอบการขัดแข้งขัดขา ความรักต้องมีอุปสรรคนะคะคนดี ดังนั้นเลยขอมอบตำแหน่งกขค.ให้กับยูกิโนะคุงไปเลยค่าาา
>>578 ฉากหลับตานับหนุ่มโสดแล้วลืมตามาเจอเอ็นโจ กูกรี้ดจนตัวอักษรกรี้ดตามออกมาจากปาก
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด มึงงงงง โง้ยยยยยย กุจะตายเลี้ยววววว กุเลิฟสำนวนมึงมาก กุตายเลี้ยวววววว
ท่านเรย์ก่าาาาา นี่ไงคนใกล้ตัว ลืมตาเจอลยค่ะ ไม่ได้อยู่ในมโนภาพ เห้นไหม โฮกกก อร้ากกก
สูดกาวอย่างก้าวร้าว!
แล้วอะไรคือเนียนอ่อย ขอขึ้นรถชัดๆ บอกไปตรงๆเซ่ ดูเรย์กะคิดไกลมาก พอคิดว่าจะขอขึ้นรถ ขำความคิดมาก ฮ่าๆๆๆ เป็นความคิดที่จะอยู่ในใจตลอดกาล ฮ่าๆๆๆ ไม่มีวันได้ออกมาแน่นวล
โอ้ยยยย หัวใจกูสั่นระรัวจังหวะโดกิโดกิเลยค่ะ กงกาวไม่สงไม่สูบมันเล้ว
แดกแม่ม
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด หัวใจกูสั่นระรัวด้วยความโดขิ โดขินี้ มึงเขียนมาอีกเยอะๆนะ กูชอบ ถถถถถถถถถถ
กูขำท่านเรย์กะชิบหาย หลงระเริงว่าเอาคืนและเป็นต่อได้แค่ไม่กี่วิ แล้วโดนจอมมารฉวยจังหวะลากเข้ากรงขัง ปิดประตูไม่ให้ปฎิเสธไปเรียบร้อย ปีศาจอยู่ตรงนี้ เจ้าค่าเอ้ยยยยยยยยยยยยยย แกะน้อยจะต่อกรกับจอมมารมันเป็นไปได้ที่ไหนกันเล่า
แกะก็ยังเป็นแกะอยู่วันยันคํ่ามีหรือจะชนะจอมมารได้ กุรอยูกิโนะคุงเลย ก่อกวนให้เอ็นโจหึงหนักๆเลย ซู๊ตตตตตต
ห้องหน้าต้องติดป้ายไว้ด้วยนะว่าจงเสพกาวอย่างมีสติ แยกแยะให้ถูก นี่จะเอาไปรวมกับออริแล้วเนี่ย โฮกกกกกก ฟิน ฟินนนนนนนนน
>>579 เฮ้ๆๆ นายรู้ใช่มั้ยว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้น่ะ เลยจงใจไม่เอารถมาตั้งแต่ที่ได้ยินว่ามาดามคาบุรากิเชิญเรย์กะมากินข้าวด้วยแล้ว ถถถถถถถถถถถถถถถถ แถมยังจัดการเสร็จสรรพ คนอะไรอ่อยได้อ่อยดี จับจุดได้อยู่หมัดอีกต่างหาก เรย์กะกลายเป็นแกะน้อยบนฝ่ามือไปเลย
ถ้าท่านพี่รู้ว่าไปกินข้าวกับเอ็นโจ ท่านพี่จะตามมารึเปล่าวะ ยูกิโนะคุง มาลากท่านพี่ออกไปห่างๆด้วยนะ
กลับไปอ่านดิบตอนล่าสุดแล้วกูยิ่งอยากลองทำ mad ประกอบเพลงนี้จังว่ะ แต่กูวาดรูปไม่สวยเท่าไหร่ เอ็นโจกับเรย์กะคุยกันสองต่อสอง แล้วเอ็นโจหัวเราะ ท่าทางผ่อนคลายไม่มีมาด ทำให้กูนึกถึงท่อนนี้ในเพลงจนกูอยากทำเลย ใครมีประสบการณ์ทำ mad วาดรูปประกอบเพลงบ้างมะ กูไม่เคยทำเลย ยากป่ะวะ
เนี่ย ท่อนนี้ที่กูจิ้นอยู่ในหัว
It’s such a beautiful feeling (ช่างเป็นความรู้สึกที่สวยงามจริงๆ)
Going up (ล่องลอยไป)
She lights me up (เธอจุดประกายให้ผม)
She breaks me up (เธอทำให้ผมหัวเราะได้)
She lets me up (เธอทำให้ผมล่องลอย)
https://www.youtube.com/watch?v=MlTsYqUKWoY
คำเตือน แฟนฟิค กรุณากาวอย่างมีสติ(บอกตัวเอง)
ตอนพิเศษ
ภาค คิโชวอิน ทาคาเทรุ
.
.
วันนี้น้องสาวโทรมาหาผมระหว่างทำงาน แอบแปลกใจนิดหน่อย ปกติกลับบ้านไปน้องสาวจะติดผมแจ แต่พอเวลางานเธอจะเกรงใจผมมากกว่าปกติ
เธอพูดเรื่อง "วิญญาณตามติด" อะไรบางอย่าง พอลองคิดภาพตามก็เห็นภาพน้องสาวสวมชุดสีขาวกำลังโหนราวในตู้เสื้อผ้าตอนกลางคืน เล่นเอาขนลุกไปวูบนึง เหมือนภาพติดตาในวันวานมันยังไม่หายไปสินะ
เสียวสันหลังวาบเหรอ หรือว่ามีใครสะกดรอยตามน้องสาว? เซนส์แปลกๆของน้องสาวยิ่งไม่ค่อยปกติแต่แม่นเสียด้วย
พอคิดว่าจะมีคนทำให้น้องสาวกลัวก็เผลอหลุดคำว่า ตัวมาร ออกไปเบาๆ แต่เหมือนน้องสาวจะฟังไม่ชัดเลยเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อน
คุยกันอีกสองสามประโยคน้องก็ทิ้งท้ายด้วยเรื่องถูกเข้าใจผิดว่าเป็นแฟนกับอิมาริ เหมือนหูจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ในมือร้าว อา คงต้องเปลี่ยนเครื่องสินะ
แน่นอนว่าผมไม่ได้เป็นคนซื้อหรอกนะ
.
.
.
"คนแปลกๆที่มองเรย์กะจังในงานครั้งก่อนเหรอ" อิมาริในชุดสูทหรูที่ปกปิดสภาพปางตายข้างในพูดทวนคำถามของผม ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ร้านโทรศัพท์มือถือชั้นนำแห่งหนึ่งผมเป็นพวกชอบเลือกของด้วยตัวเองเพราะจะได้ถูกใจมากที่สุด และตอนนี้ผมก็กำลังมองโทรศัพท์ที่อยากได้อยู่ไปพลางๆ ระหว่างรอคำตอบ
"ไม่มีอะไรใครมองเป็นพิเศษหรอกนะ เอ๊ะ จะว่าไปแต่เหมือนจะมีคนนึงที่เดินตามตลอดเ..."
"ใคร" ผมถามต่อทันที หมอนั่นสะดุ้งนิดหน่อย ทำหน้าแหยๆ บอกว่าอย่าทำหน้าดำทะมึนแบบนั้นสิ พอส่งสายตาข่มขู่ไปให้อีกครั้ง เลยยอมตอบอ้อมแอ้มกลับมา
เอ็นโจ ชูสุเกะ
เหมือนจะเป็นเพื่อนสนิทของคาบุรากิ มาซายะ ผมเคยเจอกันแต่ไม่ได้พูดคุยกันสักเท่าไหร่ แต่เหมือนจะสนิทกับน้องสาวพอสมควร แม้น้องสาวจะทำท่าเหมือนอยากหนีตลอดเวลาก็เถอะ
คิดว่าเรื่องนี้ต้องสืบดูต่อสักหน่อยก็ชี้ไปที่โทรศัพท์ที่อยากได้ อิมาริก็ตอบครับๆยื่นบัตรจ่ายเงินให้พนักงานแล้วหยิบโทรศัพท์คุกเข่ามอบให้ผมอย่างนอบน้อม
ไหนๆก็ไม่ได้พากับน้องสาวไปเที่ยวนานแล้วตั้งแต่น้องเรียนจบ เลยถือโอกาสลางานสักวัน ให้เลขาไปสืบตารางเวลาของท่านแม่และน้องสาว เลยรู้ว่าจะไปงานเลี้ยงโปรเจคสำหรับผู้หญิงของคาบุรากิกรุ๊ปพอดี ถือว่าไปช่วยส่งที่งานและดูแลเลยก็แล้วกัน ถ้าโชคดีเจอประธานใหญ่คาบุรากิมากับภรรยาอาจจะได้คุยเรื่องงานไปด้วย
รายชื่อคนส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง พอกวาดสายตาไปก็ต้องสะดุดกับชื่อผู้ชาย
ลำดับที่105 คิโชวอิน เรย์กะ
ลำดับที่106 เอ็นโจ ชูสุเกะ
มองลำดับรายชื่อแล้วครุ่นคิด รายชื่อเรียงตามเวลาลงสมัครเข้าร่วม นี่มันบังเอิญเกินไปรึเปล่า แล้วผู้ชายที่ไม่ได้มีญาติมาด้วยมาทำอะไรในงานของผู้หญิงกัน
ที่ผ่านมาน้องจะรักจะชอบใคร ผมก็ไม่คิดจะไปก้าวก่ายมาก แค่มองอยู่ห่างๆเท่านั้น อาจเพราะเห็นแววไร้ความหวังมาตั้งแต่ไกลก็ได้ผมเลยแค่มองดู
แต่ครั้งนี้มันต่างกัน...
เอ็นโจ ชูสุเกะ แม้จะไม่ได้พูดคุยกันบ่อย แต่จากการที่เจอกันไม่กี่ครั้งก็ทำให้รู้ว่าผมกับเขาเป็นคนประเภทเดียวกัน
เป็นพวกใส่หน้ากากอ่อนโยนเข้าหา ผมไม่ไว้ใจเขา
ผมมีภาษีทีกว่าตรงที่เป็นพี่ชาย น้องสาวเชื่อใจและเชื่องกับผมมาก เธอเลยติดผมแจ แต่กับเขา เหมือนเรย์กะจะได้รู้ธาตุแท้ไปแล้วเลยมีอาการเหมือนลูกแกะจะโดนหมาป่าขย้ำเลยเนียนหนีตลอดทุกครั้งที่เจอ บางครั้งมาหลบหลังผมแล้วขู่ฟ่อๆเสียด้วย แต่หลังจากเรียนจบเหมือนอาการเหล่านั้นจะลดลง เหมือนน้องสาวจะพูดคนเดียวในสวนหลังบ้านด้วยว่า ทำดีสวรรค์ย่อมคุ้มครอง ฤดูใบไม่ผลิของคิโชวอิน เรย์กะจะได้เฉิดฉายในมหาลัยแล้วค่ะ!
สมองกระเทือนรึเปล่าน้องสาว เรื่องพูดคนเดียวลดลงบ้างก็ได้ มันน่ากลัวนะ
พอนึกภาพน้องสาวจอมเอ๋อถูกคนอื่นแกล้งจนตัวสั่น น้ำตาคลอ ก็หงุดหงิดแปลกๆ
น้องผมผมแกล้งได้คนเดียวเท่านั้น!
ยกโทรศัพท์โทรหาอิมาริ บอกว่า พรุ่งนี้ฝากมาดูงานด้วย เจ้าตัวปฏิเสธเสียงแข็ง บอกพรุ่งนี้มีนัดกับสาวๆ เลยส่งเสียงหึตามต่อด้วยคลื่นความเงียบไปให้ จนหมอนั่นร้องบอกว่ายอมแล้ว จึงตอบว่าดีแล้ววางสาย
.
.
.
.
วันนี้ผมพาน้องสาวกับท่านแม่มาถึงงาน ระหว่างอยู่บนรถน้องสาวกลับเป็นตาย ขอบตาดำซะจนเครื่องสำอางปิดไม่มิด ไหวหรือเปล่าน่ะยัยน้องสาว
พอเข้ามาให้ห้องโถงท่านแม่ก็ล่วงหน้าไปทักทายมาดามคาบุรากิก่อน ตรงข้างทางเข้ามีกลุ่มคนรวมตัวกันที่จุดหนึ่ง มองจากระดับสายตาของผม ผมมองเห็นเอ็นโจ ชูสุเกะอยู่กลางกลุ่มคนพวกนั้นและกำลังลังมองมาทางพวกเรา ผมจึงดึงน้องสาวที่ทำท่าทางอยากรู้อยากเห็นให้ตามมา ตอนนั้นเองคลื่นฝูงชนก็แหวกออก เป็นเอ็นโจที่เดินมาหาแล้วทักทายพวกเรา
แม้ว่าอยากจะจูงเรย์กะเดินหนี แต่ทำแบบนั้นก็เป็นการเสียมารยาทเกินไป ยังไงตระกูลเอ็นโจก็เป็นหนึ่งในคู่ค้าที่สำคัญ รับมือกับคนที่มีอำนาจพอๆกันมันยุ่งยากแบบนี้เสมอ จึงหยุดทักทายกลับ ระหว่างนั้นก็เอาตัวบังน้องสาวไปด้วย แต่เจ้านั่นก็ขยับเบี่ยงตัวตาม ยิ้มนุ่มนวลให้ผมเหมือนกำลังท้าทายแต่แววตาก็ทอแววประกายจริงจังไปพร้อมกัน
แต่ใครจะสน
ผมจึงจูงมือน้องสาวจากไปทันที
ท่านแม่กับน้องสาวทักทายนายหญิงตระกูลคาบุรากิทั้งสองแล้วก็ถึงตาของผม เรย์กะกับนายหญิงคนใหม่ของคาบุรากิขอแยกตัวไปจิบชากัน ผมไม่ได้ห้ามอะไร เด็กผู้หญิงสองคนคุยกัน ผมเป็นผู้ชายเข้าไปร่วมด้วยคงไม่เหมาะ เลยมองอยู่ห่างๆเท่านั้น ตอนนั้นเองผมก็เห็นเพื่อนของน้องสาวย่องออกมา แล้วเจ้าเอ็นโจนั่นเดินเข้าไปแทน เฮ้ ยัยน้องสาว เธอจะเหม่อเกินไปหรือเปล่า
พอจะเดินไปหากลับกลายเป็นว่าโดนท่านแม่ดึงตัวไว้ พอบอกว่ามีธุระต้องไปทำช่วยปล่อยได้ไหม ก็ทำท่าไม่พอใจ งอนใส่ ส่วนแขนอีกข้างก็โดนมาดามคาบุรากิจับไว้แน่นลากออกไปเหมือนกัน
เหมือนผมจะเสียท่าซะแล้ว ก็คิดอยู่แล้วว่ามันไม่ได้บังเอิญ แต่แม้กระทั่งท่านแม่ก็ร่วมมือด้วยงั้นเหรอ ประมาทไปจริงๆ
ตอนที่กำลังคิดหาทางหลุดออกมาให้ได้ ก็ได้ยินเสียงเก้ากี้ล้มโครมใหญ่ หันไปมองก็เป็นน้องสาวที่ล้มอยู่ในอ้อมกอดของ เอ็นโจ ชูสุเกะ โดยที่น้องสาวตัวสั่นระรืกหน้าซีดเซียว
กล้า-ดี-ยัง-ไง
รู้สึกเหมือนหน้ามืดชั่วขณะ เดินตรงไปข้างหน้าโดยลากท่านแม่กับมาดามคาบุรากิไปด้วยโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ต้องหยุดอีกครั้งเมื่อคาบุรากิ มาซายะที่โผล่มาจากไหนไม่รู้มาจับผมไว้ด้วยอีกคน
"แรงเยอะชิบ" หมอนั่นพูดว่าอย่างนั้น แต่แววตาเหมือนเจอของถูกใจ และกระหายอยากที่จะสู้เพื่อคว้าชัยชนะ เลยเริ่มลากผมอย่างจริงจังกว่าเดิม
เฮ้ๆ พ่อหนุ่มเลือดร้อน ช่วยไปเลือดร้อนไกลๆได้ไหม
สุดท้ายด้วยแรงของสามคนย่อมเอาชนะหนึ่งผมเลยถูกลากออกไปอีกห้องอย่างทุลักทุเล ระหว่างทางเพื่อเป็นการแก้แค้นเลยแกล้งเหยียบเท้ากระแทกท้องคุณชายคาบุรากิไปพลางๆ จนเจ้าตัวกัดฟันกรอดๆ ผมยังคงยิ้มอย่างสุภาพไปขณะโดนลากไป เหมือนจะได้ยินเสียงพึมพำด้วยว่า "เหมือนกันเกินไปแล้ว มีคนแบบนี้สองคนบนโลกมันฝันร้ายชัดๆ"
ท่านแม่ขอโทษขอโพยผมใหญ่ระหว่างลากไป บอกว่าจะชดเชยให้คราวหลัง ผมที่โกรธๆอยู่ถึงจะไม่พอใจ แต่ท่านแม่ขอร้องก็เลยต้องยอมไปก่อน กว่าจะถูกปล่อยตัวก็เกือบเริ่มงานแล้ว
กวาดสายตาไปรอบๆ เจอเอ็นโจ ชูสุเกะที่มุมหนึ่ง หาตัวง่ายมากเพราะตรงนั้นมีผู้หญิงกระจุกอยู่ ตัวผมเองก็เริ่มมีหญิงสาวมาทักทายเช่นกัน จึงตอบกลับตามมารยาทเหมือนเดิม มองรอบๆอีกครึ่งก็ยังไม่เจอน้องสาว หายไปไหนกัน?
สามสิบนาทีต่อมา งานเลี้ยงเริ่มไปแล้วครู่หนึ่ง เอ็นโจเริ่มเดินไปทั่วงานเหมือนจะหาเรย์กะเหมือนกัน ผมที่อยู่ที่นั่งข้างบริเวณเจ้าภาพ เลยอยู่ที่สูงทำให้เห็นคนทั้งหมด แต่ก็ยังหาเรย์กะไม่เจอ หายไปไหนกัน มองไปทางเอ็นโจ เหมือนจะเดินออกไปที่สวนด้านนอกแล้ว
อีกสามสิบนาทีต่อมา ยังไม่เห็นน้องสาว ผมหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่มาโทรหา แต่กลับติดต่อไม่ได้เลยเริ่มร้อนใจเพราะปกติน้องสายไม่เคยไม่รับสายผม
พอเห็นเหตุการณ์เริ่มไม่ดีแล้ว เลยปรึกษากับท่านแม่และมาดามคาบุรากิ คุณชายคาบุรากิที่ฟังอยู่ด้วยจึงสั่งเรียกบอดี้การ์ดให้ลองค้นหา ผมเองก็ออกตามหาด้วย สุดท้ายก็ได้รับรายงานว่าไม่พบ
มาดามคาบุรากิจึงออกคำสั่งจบงานเลี้ยง พร้อมทั้งขอโทษขอโพยแขกทุกท่าน แล้วเรียกบอดี้การ์ดให้ออกตามหาอย่างเต็มที่อีกครั้ง ท่านแม่ของผมก็ขอบคุณและขอโทษมาดามคาบุรากิไปพร้อมๆกัน
ผมตามหาน้องสาวไปทั่วจนมาปะกับนายเอ็นโจนั่น สภาพหน้ากากรอยยิ้มแทบไม่เหลือแล้วมีแต่ความเคร่งเครียดที่เริ่มปรากฎชัด และผมเองก็ไม่ต่างกัน
ตอนนั้นเองที่ นายหญิงคนใหม่ของคาบุรากิลากศิษย์เก่าซุยรันมาพร้อมบอกำแหน่งที่เจอเรย์กะครั้งสุดท้าย ผมกับเอ็นโจวิ่งไปทันที ตอนนี้ไม่ว่าอะไรก็หยุดพวกผมไม่ได้อีกแล้ว
ในใจก็สวดภาวนาอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน หวังว่าน้องสาวอ่อนต่อโลกจะไม่เป็นอะไร
พอไปถึงห้องน้ำตามที่ถูกบอกมา ปรากฎว่าล๊อคอยู่จริงๆ ตะโฏนเรียกแล้วก็ไม่มีใครตอบกลับ จึงตัดสินใจพังประตู ดูเหมือนคนข้างผมก็คิดเหมือนกันจึงลงมือทันที และในที่สุดประตูก็ถูกเปิดออก
เป็นน้องสาวที่นอนอยู่บนพื้น หัวใจของผมเหมือนจะหยุดเต้นกำลังจะวิ่งไปประคองน้องสาวไว้ แต่ครั้งนี้ผมกลับช้าไป เพราะคนข้างๆไปถึงก่อนผมในเสี้ยววินาที
ตอนนี้น้องปลอดภัยแล้ว ผมมองน้องสาวที่ท่าทางอ่อนแรงกับเจ้าเด็กเอ็นโจที่กำลังลูบหัวน้องสาวของผมเบาๆ แววตาของหมอนั่นเต็มไปด้วยความกลัวไม่ต่างจากผม
ผมได้แต่มองภาพนั้นเงียบๆ
จากนั้นเอ็นโจ ชูสุเกะก็เหมือนเป็นใบ้ แต่เดินตามน้องสาวผมไม่ห่าง ผมเองตอนนี้ก็ไม่มีอารมณ์กีดกัน ผมห่วงน้องมากกว่าว่าจะล้มไปอีกไหม น้องสาวก็ขอโทษทุกคน พร้อมบอกว่าตัวเองไม่เป็นไรจริงๆ ด้วยห้าเหมือนจะร้องไห้ ไม่เป็นไรจริงๆแน่เหรอ เหมือนจะเห็นน้ำตาไหลมาหยดนึงด้วยนะ
พอจะกลับบ้านคิโชวบิน เอ็นโจ ชูสุเกะก็ตามมาส่ง เห็นแก่ที่ช่วยน้องผมไว้เลยยอมสักครั้งผมมองหมอนั่นลูบหัวน้องสาวผม นับในใจหนึ่งถึงสิบ หนึ่ง-สิบ หมดเวลา พยุงน้องสาวขึ้นรถทันที
.
.
เริ่มเรย์กะสลบในห้องน้ำเป็นเรื่องใหญ่มาก กลับถึงบ้านก็เห็นท่านพ่อมายืนรออยู่ด้วย ตะโกนโหวกเหวกว่าเรย์ก่าาา เรย์ก่าาา คนดีของพ่อไม่เป็นไรแล้วนะลูก ด้านหลังก็เป็นคณะแพทย์ครบทีมยืนเรียงกันในชุดสีขาว เรย์กะมองภาพนั้นตัวสั่นงึกๆทำท่าวิงเวียนแล้วเอนล้มไปอีกครั้ง เล่นเอาวุ่นวายกันใหญ่
สุดท้ายก็ต้องตรวจอย่างใกล้ชิดเลยไม่ได้ออกไปเที่ยวไหน ผมเองก็ต้องไปทำงาน แต่ก็พยายามกลับมาเยี่ยมน้องให้บ่อยที่สุด ริรินะเองก็ส่งข้อความมาว่าเรย์กะชอบอะไรจะเอาไปเยี่ยม คงห่วงพี่สาวเหมือนกันสินะ ส่วนเอ็นโจ ชูสุเกะเองก็ดูเหมือนจะพยายามหาข้ออ้างมาเยี่ยม แต่แน่นอนว่าผมขัดขวางทุกวิถีทางโดยฝากให้อิมาริจัดการให้
"สายตาของหมอนั่นน่ากลัวมาก มองฉันเหมือนจะฆ่าให้ตาย! เฮ้ นายฟังอยู่หรือเปล่า ทาคาเครุ!"
"อืม"
"เย็นชาเกินไปแล้ว รู้ไหม ฉันไปคุยธุรกิจกับหมอนั่น เหมือนต้องไปทำสัญญากับปีศาจเลยนะ"
"อืม"
"นี่นายพูดอย่างอื่นไม่ได้เรอะ อย่างเช่นชมว่าฉันเก่งม..."
"วางสายนะ"
"เดี๋ย---"
อ่านเอกสารงานต่อ พลางดื่มกาแฟที่เลขาเสิร์ฟมาให้ ยังคงกลมกล่อมเหมือนเดิม
ผ่านไปอีกไม่กี่วัน น้องสาวยืนยันหนักแน่นว่าหายดีแล้วทุกคนเลยยอมให้ออกไปข้างนอก พอน้องสาวออกจากบ้านได้ตัวแปรต่างๆก็เริ่มควบคุมยากขึ้นผมเองก็มีงานใหญ่ต้องทำเลยไม่มีเวลาดูชีวิตประจำวันน้องสาวอีก ส่วนอิมาริเองก็ต้องกลับไปทำงานของตัวเองเหมือนกัน เจอกันครั้งล่าสุดทำหน้างอนเหมือนปลาปั๊กเป้าไม่อายอายุหน้าตัวเอง เลยชมไปว่าทำได้ดี เจ้าตัวถึงทำหน้ายิ้มภูมิใจแล้วกลับไปอย่างอารมณ์ดี
แต่ถึงไม่ว่างยังไง แต่ข่าวที่ว่าเอ็นโจ ชูสุเกะจะเลี้ยงอาหารตอบแทนน้องสาวก็มาถึงหู เลยส่งสัญญาณให้เลขาของตัวเองกลับบ้านของผมไปบอกใบ้เรย์กะ
และแล้วตนเย็นน้องสาวก็โทรมา
"มีอะไรเหรอเรย์กะ"
"ท่านพี่คะ อาทิตย์นี้ว่างไหมคะ"
"ก็ว่างนะ ทำไมเหรอ" ไม่่ว่างผมก็จะทำให้มันว่างเอง
"คือว่า... คือ..."
"หืม มีอะไรหรือให้พี่ช่วยหรือเปล่าเรย์กะ"
"ท่านพี่!" เสียงของน้องสาวดูปลาบปลิ้มมาก "ท่านพี่รู้ใจน้องเสมอเลยค่ะ น้องทราบซึ่งใจมาก"
พี่รู้จักน้องกว่าที่น้องคิดนะน้องสาว
"วันอาทิตย์นี้ ท่านเอ็นโจเชิญหนูไปทานอาหาร หนูคิดว่าหนูยังไม่หายดี เลยอยากให้ท่านพี่..."
"ได้สิ เดี๋ยวพี่จะตามไปดูแลเรย์กะเอง พี่เองก็ไม่ได้ไปกินอาหารข้างนอกกับเรย์กะนานแล้ว"
"ขอบคุณค่ะท่านพี่ รักท่านพี่ที่สุดเลย!"
"จ้าๆ" น้องสาวที่ลหอกง่ายนี่น่ารักเสมอ
คุยกันต่ออีกสักพักก็วางสาย ผมล๊อคอินเข้าแชทกับริรินะ รู้สึกได้ถึงรอยยิ้มอ่อนโยนบนหน้าค่อยๆกลายเป็นแสยะบางเบา
'วันอาทิตย์ ร้าน---- เวลา---- ฝากช่วยกระจายข่าวให็ศิษย์เก่าซุยรันด้วย ห้ามลงกลุ่มหลักเด็ดขาด สื่อสารกันทางข้อความลับ อย่าให้อีกฝ่ายรู้ตัว'
'รับทราบค่ะ ท่านพี่ทาคาเครุ'
แถม
เดชชิ
"คุณริรินะ ทำแบบนี้จะดีเหรอ ท่านเอ็นโจรู้เข้าไม่แย่เหรอ"
"ไปเยี่ยมครั้งที่แล้วดันทำหน้าเหม็นบูดใส่ฉัน เพราะงั้นขอเข้าข้างท่านพี่ทาคาเครุ! ความจริงไม่ทำหน้าเหม็นบูด ท่านพี่ทาคาเครุก็ดีกว่าอยู่แล้วล่ะนะ แล้วท่านเอ็นโจไม่เหมาะกับคนอ้วนอืดหรอก นอนไปหลายวันเอาแต่กินเจอกันก็เริ่มกลมกลิ้งได้อีกแล้ว!"
//จบ
หมดโควต้าความกาวของกู ใครจะต่อเชิญ 5555555555555555555
คนแต่งคนก่อนให้ยูกิโนะคุงมา กุว่ามันไม่เร้าใจพอเลยลากท่านพี่ กับโม่งซุยรัน ไปเป็นออฟชั่นเสริม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
โม่งซุยรันที่จะไปเป็นกขค.นี่อยู่ในมู้นี้กี่คน555555555555555555
ฮืออ ขอบคุณพวกมึงที่ต่อชีวิตมอบฟิคกาวๆให้คนกาวๆอย่างกูวววว กูชอบตอนเอ็นฌจท้าวแคนเอียงคอสุดๆ ออร่าแม่งทะลุจอ ก๊าวใจยิ่งนัก กูจะเอา เจา เจา เจา เจา อ๊ากกกกกก
เอาล่ะสิ ใครแต่งฟิคต่อมึงจะสามารถให้จอมมารเอ็นโจผ่านอุปสรรค(?)ความรักนี้ไปได้เช่นไร กูรอติดตามอยู่น้าา
กูว่าโม่งซุยรันไม่มีใครไปเป็นกขค.หรอก มีแต่จะหยิบมือถือมาถ่ายรูปปานสตอล์กเกอร์ละสิไม่ว่า
ตื่นมาพบกับเค้าลางแห่งสงคราม 5555 โอ๊ย กูสงสารท่านอิมาริ คาบุรากิแม่งก็ไอ้บ้าจริงๆ กูสงสารวาคาบะ 555555
กูว่าไอ้ที่ท่านพี่วิเคราะห์ว่าเป็นตัวมาร แม่งจริงๆเป็นโม่งซุยรันเดอะสตอกเกอร์ ตามติดชีวิตท่านเรย์กะนี่แหละ ไม่น่าใช่เอ็นโจแล้ว 55555
เอ็นโจจะมีสายข่าวในโม่งซุยรันด้วยมั้ย แต่กูว่าระดับเอ็นโจมันต้องจองร้านอาหารทั้งร้านเลยเซ่!
กูว่าเอ็นโจต้องไหวตัวทันจองร้านทั้งร้านไว้แบบที่โม่งว่าว่ะถึงจะสมกับเป็นจอมมาร(?) ปล่อยคนอื่นเกาะขอบร้านไป 5555555 มียูกิโนะคุงคนเดียวเอ็นโจก็หืดขึ้นคอแล้ว 555555555555
ดีไม่ดีกูว่าตัวก่อกวนเยอะขนาดนี้แถมยังมีท่านพี่อีก ยูกิโนะแม่งน่าจะอยู่ฝั่งพี่ตัวเองช่วยต่อกรกับจอมมารรุ่นใหญ่มากกว่า 55555
กูแต่งให้โม่งซุยรันมาทำลายบรรยากาศสองต่อสอง ต่อสาม ต่อสี่เฉยๆ เอาให้มันครึกครื้น 55555555555555555
พอมึงบอกว่าเอ็นโจจองทั้งร้าน กูขำ ท่านพี่จะทำไงต่อ ใครก็ได้แต่งต่อจากกูที กูแต่งต่อไม่ได้ละ ติดธุระ 555
จุดอ่อนของท่านพี่คืออะไรวะ เอ็นโจน่าจะหาให้พบแล้วขยี้ได้
ทำเอาภาพผุดขึ้นมาในหัวเลย เรย์กะเอาแต่คุยกับยูกิโนะคุงเพราะไม่ได้เจอกันนาน ท่านพี่เลยไม่พอใจ ก่อนที่ยูกิโนะคุงจะเลิกคิ้วใส่เป็นสัญญาณท้าทาย บรรยากาศคุกรุ่นสายฟ้าแล่นเปรี๊ยะ /จอมมารเอ็นโจคนพี่ถูกกันออกจากวง(....)
แปลไทยล่าสุดกูมีความเห็นใจยัยไมฮามะจริงๆ เหมือนเห็นสไลม์โปริ่งไปหาเรื่องบอสใหญ่บาโฟเม็ทเลยโดนเขาตบกลิ้งแบบรำคาญๆบวกเอ็นดูนิดหน่อย ถถถถถถถถ ไม่เข็ดเลยนะหล่อน ท่านเรย์กะมาดควีนมากกกก ใส่ยัยไมฮามะจนรับมือแทบไม่ไหว กูขรรม
ถ้าถึงตอนเย็นยังไม่มีใครมาต่อ เดี๋ยวกูมาพาท่านเรย์กะแอนด์เดอะแก๊งค์ไปส่งถึงหน้าร้านอาหารเองค่ะ กำลังจะแต่งละ แต่มีงานด่วนเข้ามาพอดี 55555
ว่าแต่คิดว่าเอ็นโจควรจะพาท่านเรย์กะไปดินเนอร์ที่ร้านอาหารแนวไหนดีคะ~
แฟมิเรสสิ!! ร้านอาหารครอบครัว พ่อแม่ลูกสามคนชื่นมื่น---
ร้านอาหารสามัญชนที่ท่านเรย์กะชอบไงล่ะ! ถถถ
>>616 ถถถถถถถ กูล่ะจิ้นไปไกล ถ้าท่านพี่ไปกะเป็นก้างขวางคอเต็มที่ แต่เอ็นโจมาเหนือกว่าด้วยการพาผู้หลักผู้ใหญ่มาด้วย อย่างพ่อแม่ตัวเอง ให้มาดูหน้าว่าที่ลูกสะใภ้อีกหน ได้ฟีลงานดูตัวชิบหาย แล้วที่นั่งต้องจะโดนบีบให้นั่งข้างๆเอ็นโจหรือนั่งตรงข้ามด้วยเท่านั้น ท่านพี่อาจมีทำแก้วสาเกร้าว
ต่อจาก >>590-593
-----------
ตอนที่คุณเลขาของท่านพี่มาพูดคุย ก็เป็นหนึ่งวันหลังจากที่เอ็นโจนัดหมายทานอาหารที่ภัตตาคารอาหารญี่ปุ่นเก่าแก่ชื่อดังแห่งหนึ่งแล้ว
"พักนี้ท่านทาคาเทรุทำงานหนักมากจนแทบไม่ยอมพักเลยล่ะครับ ช่วงกลางวันก็ทานอาหารเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น บางทีมัวแต่ยุ่งกับงานเอกสารเสียจนไม่ยอมแตะอาหารเลยก็มี"
จะว่าไปพักนี้ช่วงเช้าตอนที่นั่งรถไปทำงานด้วยกัน ท่านพี่ก็มักจะงีบหลับบ่อยๆ เลยไม่ค่อยได้พูดคุยกันนัก ส่วนช่วงเวลาอื่นนอกเหนือจากนั้นก็แทบจะไม่ได้พบกันเลย คงจะงานยุ่งมากจริงๆ นั่นมันไม่ดีต่อสุขภาพเลยนะคะ
"ผมคิดว่าถ้าคุณหนูเรย์กะช่วยพูดหรือพาท่านทาคาเทรุไปพักผ่อนหรือทานอาหารข้างนอกได้บ้างก็น่าจะดีนะครับ"
นั่นซิคะ ท่านพี่น่ะเป็นคนประเภทมีความตั้งใจสูงมาก ใครจะมาพูดอะไรก็คงจะไม่ยอมง่ายๆนักหรอกค่ะ แต่สำหรับฉันเป็นข้อยกเว้นล่ะนะ~
ว่าแล้วก็นึกถึงเรื่องที่จะต้องไปทานอาหารกับเอ็นโจในวันอาทิตย์นี้ นับว่าเป็นช่วงเหมาะเจาะพอดีล่ะนะ ชวนท่านพี่ไปด้วยน่าจะดี
ถึงแม้ว่าการที่เอ็นโจเป็นฝ่ายเลี้ยงอาหาร แล้วฉันพาคนอื่นไปให้ช่วยเลี้ยงนี่จะดูเสียมารยาทไปสักหน่อย แต่ว่าสำหรับฉันน่ะ ท่านพี่เป็นที่หนึ่งอยู่แล้วล่ะค่ะ ให้ท่านพี่ได้ทานอาหารเยอะๆเพื่อสุขภาพที่ดี แถมยังเป็นยันต์คุ้มกันปิศาจให้ฉันได้อีกด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ยอดเยี่ยมไปเลย
หลังจากจัดการติดต่อชวนท่านพี่ก็ประสบความสำเร็จงดงามเกินคาด ท่านพี่ยอมตกลงแทบจะทันที แหม ก็ฉันเป็นคนชวนซะอย่างนี่คะ~
วันถัดมา ก็มีเมลล์แปลกๆของเซริกะจัง คิคุโนะจัง และเพื่อนๆซุยรันอีกหลายคนส่งมา ข้อความประมาณว่า 'ฉันอยู่ข้างท่านเรย์กะนะคะ จะไม่ยอมให้ใครขัดขวางรังแกท่านเรย์กะหรอกค่ะ!'
ขอบคุณนะคะทุกคนที่เป็นเพื่อนที่ดีของฉันมาตลอดเลย
ว่าแต่ มีเรื่องอะไรกันงั้นเหรอคะ?
พอถามกลับไป ก็ได้รับคำตอบเพียงแค่ว่า 'ให้พวกฉันเป็นคนจัดการเองเถอะค่ะ!' แล้วทุกคนก็เงียบหายไปทั้งหมด
เอ~ สรุปแล้วมันเรื่องอะไรกันอะคะ รู้สึกเหมือนถูกกีดกันออกมาจากวงเพื่อนฝูงเลยล่ะค่ะ แง้
วันอื่นๆที่เหลือ ฉันก็ยังคงตั้งใจในการทำงานเป็นอย่างดีตามปกติ คอยเช็คเอกสารต่างๆจำนวนมากในแต่ละวันอย่างรอบคอบ เพื่อให้มั่นใจว่าไม่ได้มีการทุจริตอะไรในบริษัท ถ้ามีรางวัลพนักงานดีเด่นล่ะก็ ฉันคิดว่าก็น่าจะได้มันเป็นคนแรกแล้วล่ะน้า
วันอาทิตย์มาถึงเร็วเกินความคาดหมาย ฉันนัดแนะกับยูกิโนะคุงที่ร้านกาแฟเล็กๆแห่งหนึ่งช่วงห้าโมงเย็น ก่อนที่พวกเราจะได้นั่งรถไปที่ภัตตาคารพร้อมๆกัน ดูเหมือนว่าเอ็นโจจะไม่รู้แฮะว่ายูกิโนะคุงจะไปด้วย
"คุณพี่เรย์กะ ไม่ได้พบกันตั้งนานเลยนะครับ"
ยูกิโนะคุงยิ้มกว้างแผ่รัศมีความสดใสออกมา ว้ายยย จากเทวดาตัวน้อยๆ ตอนนี้เป็นหนุ่มน้อยวัยมัธยมต้นแสนสดใส ส่วนสูงนั้นแทบจะสูงกว่าฉันซะแล้ว หน้าตาอ่อนโยนบวกกับสีผมสีอำพันนั้น ราวกับเอ็นโจในการ์ตูน Kimi Dolce ไม่มีผิดเลยล่ะค่ะ
ปล่อยให้ท่านพี่กับยูกิโนะคุงแนะนำตัวกันสักพัก แล้วเราก็ขึ้นรถบ้านคิโชวอิน ฉันกับยูกิโนะคุงพูดคุยสัพเพเหระเพราะไม่ได้เจอกันมานาน มีบ้างที่ท่านพี่เข้ามาแทรกพูดคุยด้วย ยิ่งคุยก็ยิ่งรู้สึกดีเหลือเกินที่ยูกิโนะคุงไม่ได้กลายเป็นจอมมารตามพี่ชายไป ยังคงเป็นเทวดาตัวน้อยๆที่น่ารักเสมอ อา เยียวยาหัวใจดีจังเลยค่า
ไม่นานนักรถบ้านคิโชวอินก็พาเข้าใกล้ภัตตาคาร ภายในรถก็หมดเรื่องคุยกันแล้ว เลยเสมองออกไปที่ข้างนอก ดูท่าทางแถวนี้จะมีรถยนต์แออัดหนาแน่นมากทีเดียว ไม่รู้ว่ามีงานอะไรรึเปล่านะ? เหมือนจะได้ยินเสียงแค่นหัวเราะดัง หึ มาจากท่านพี่ ทำไมล่ะคะ?
รถค่อยๆแล่นไปอย่างช้าๆ ผ่านรถยนต์หรูไปหลายคันทีเดียว มีบางคันที่มองเข้าไปข้างในอย่างเสียมารยาทก็พบว่าเป็นคนที่หน้าตาคุ้นๆอยู่หลายคน เอ เด็กซุยรันรึเปล่านะ? โลกกลมจังเลยแฮะ หรือว่ามีงานรวมรุ่นนักเรียนซุยรันแถวนี้กันนะ
ฉันรู้สึกได้ถึงสายตาจ้องมองมาหลากหลายทางจนขนลุกวาบ อะ อะไรกันน่ะ วิญญาณร้ายยังไม่ได้ไปงั้นเหรอคะ แง้ แถมคราวนี้มีปริมาณมหาศาลเสียด้วยซิ หรือว่าแถวนี้จะมีประตูไปปรโลกกันคะ พลังถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ ไม่นะ อย่าพาตัวฉันไปเลยนะคะะะ
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ ท่านพี่เรย์กะ"
"ไม่เป็นไรจ้ะ"
ราวกับรัศมีแห่งความดีแผ่ออกมากวาดล้างวิญญาณที่ชั่วร้าย จนฉันรู้สึกดีขึ้นมา สมกับเป็นเทวดาตัวน้อยจริงๆน้า ยูกิโนะคุง
ไม่นานนักรถก็หยุดลงกลางทาง ท่านพี่ชะโงกมองไปข้างหน้ารถท่าทางแปลกใจ "มีอะไรกันน่ะ?"
ที่ถนนข้างหน้ามีชายในชุดสูทสีดำสวมแว่นกันแดดยืนเรียงแถวหน้ากระดาน ปิดถนนไว้ ชายหนึ่งในนั้นรุดหน้ามาที่รถบ้านคิโชวอินและพูดคุยกับคุณลุงคนขับรถ
"อ๊ะ ท่านคิโชวอินซินะครับ ขออภัยที่เสียมารยาทด้วยครับ เดี๋ยวพวกผมจะเปิดทางให้ทันทีเลยครับ"
แล้วกำแพงคนในชุดสูทก็เปิดออกกว้างพอให้รถบ้านคิโชวอินผ่านไปได้ เอ มีปิดถนนกันด้วย นี่มันเรื่องอะไรกันน่ะคะ? พอลองสังเกตไปที่เหล่าชายชุดดำนั้นก็พบว่ามีเข็มตราประจำตระกูลประดับอยู่ที่ปกเสื้อสูท
เอ๋ นั้นตราประจำตระกูลสามีของเซริกะจังนี่นา? อ๊ะ ส่วนของคนนั้นเป็นตระกูลของคิคุโนะจังล่ะ? เกิดอะไรขึ้นกันนะ? มีแต่เรื่องที่ไม่เข้าใจทั้งนั้นเลยล่ะค่ะ คราวนี้เหมือนจะได้ยินเสียงสบถดัง ชิ มาจากท่านพี่ แต่คิดว่าน่าจะหูแว่วไปเองล่ะมั้ง ทางด้านยูกิโนะคุงก็ยังคงยิ้มแย้มสดใส หันมาบอกว่า "น่าสนุกจังนะครับ คุณพี่เรย์กะ" เอ หมายถึงเรื่องอะไรเหรอจ้ะ?
พอผ่านกำแพงคนเข้ามาได้ ก็พบว่าภายในโล่งสนิทไร้รถยนต์สักคัน ภัตตาคารเป็นเรือนคฤหาสน์ไม้ทรงญี่ปุ่นโบราณขนาดใหญ่ได้กลิ่นอายของความสงบและน่าเกรงขาม พวกเราลงจากรถและเข้าไปข้างในร้าน ก็มีพนักงานในชุดยูคาตะออกมาให้การต้อนรับ และพาพวกเราเข้าไปยังห้องที่ได้จองไว้
ในร้านนอกจากพวกเราและพนักงานแล้วก็ไม่เห็นลูกค้าคนอื่นเลย สงสัยว่าวันนี้จะเปิดห้องส่วนตัวกันหมดเลยล่ะมั้งคะ พนักงานพาพวกเรามาถึงห้องส่วนตัวและเปิดประตูออก ภายในห้องเป็นห้องญี่ปุ่นที่พอจะรองรับแขกได้สัก 10 คน มีหน้าต่างบานโตมองออกไปมีต้นซากุระที่กำลังผลิบานสะพรั่ง อา บรรยากาศดีจังเลยน้า
ที่โต๊ะแบบญี่ปุ่น มีเอ็นโจที่กำลังค้างอยู่ในท่าจิบชาแล้วหันมองยิ้มให้พอดี ก่อนที่จะหันไปมองยูกิโนะคุง สีหน้าแปลกใจ "ยูกิโนะ?"
"ผมอยากจะเซอร์ไพรส์ท่านพี่น่ะครับ~"
"..."
เอ็นโจลุกขึ้นก่อนจะตรงมาทักทายฉันและท่านพี่
"สวัสดีครับ คุณคิโชวอินและคุณคิโชวอินคนพี่"
"สวัสดีค่ะ"
"สวัสดีครับ คุณเอ็นโจ"
ท่านพี่และเอ็นโจจับมือทักทายกัน สีหน้ายิ้มแย้ม แต่คิดไปเองรึเปล่านะว่าเหมือนเห็นพลังงานสีดำมืดแผ่ออกมาจากทั้งคู่ ไม่นะ ท่านพี่โดนวิญญาณร้ายตามติดไปด้วยอีกคนแล้ว นี่มันคำสาป คำสาปแน่ๆเลยล่ะค่ะ
ระหว่างนั้นยูกิโนะคุงก็สะกิดเรียกฉันเบาๆ มากระซิบพร้อมกับรอยยิ้มร่าเริง "ก็อตซิลลาปะทะลีโอมอทร่าล่ะ น่าสนุกจังเลยนะครับ~"
เอ่อ ขอโทษนะ แต่พี่ไม่เข้าใจอ่ะจ้ะ หนังก็อตซิลลาภาคใหม่กำลังจะเข้าฉายอย่างงั้นเหรอจ้ะ?
----------------
กูพาท่านเรย์กะมาถึงร้านได้แล้วค่าาา กีดกันเสี้ยนหนามบนคานทองไปให้ด้วยค่ะ โม่งซุยรันเกาะกำแพงสังเกตการณ์เอาเองแล้วกันนะจ้ะ
//เกาะลูกกรงหน้าต่างอย่างหนาแน่น
กูจะรอดูหนังก็อตซิล่านะคะะะะ ว่าแต่ยูกิโนะคุงไม่คิดจะลงไปเล่นด้วยเป็นมวยสามมุมบ้างเหรอลูกก แม่สูดกาวรอชมอยู่วววว
ทำไมกูสัมผัสได้ถึงรักสามเศร้าระหว่างยูกิโนะ ท่านพี่ ม่านอิมาริ //เบลอกูไป กูกาวมาก
อยู่ๆกูก็นึกถึงเรย์กะในเวอร์ชั่นคิมิดอลที่คอยตามตื๊อจักรพรรดิ จนโดนเอ็นโจโกรธเอาบ่อยๆ ถ้าเป็นเอ็นโจเวอร์ชันนี้อาจมีฉากตบจูบเกิดขึ้นก็ได้นะ
ยูกิโนะกับเรย์กะมุ้งมิ้งใส่กัน แต่เอ็นโจกับท่านพี่จ้องตากันจนมีประกายสายฟ้าฟาดพายุคลั่งปั่นป่วนในมิติที่สิบสามแน่นอน
ใครก็ได้มาแต่งต่ออออออออ กุอยากอ่านสงครามม
กูแต่งต่อไม่ออกว่ะ ฮรือออออ ขอโทษที่กูไร้ความสามารถ Orz
(รีไรท์จากช่วงท้ายของ >>621)
พอพวกเราลงมาจากรถ ก็ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดลั่นมาจากข้างนอกไกลๆ พอหันไปมองก็พบว่าเป็นกลุ่มสาวๆที่ในมือมีกล้องส่องทางไกลอยู่
"กรี๊ดดด ท่านคิโชวอินคะะะ"
อะไรกันน่ะ!? กลุ่มแฟนคลับของท่านพี่งั้นเหรอ? หน็อยแน่ะ ไม่รู้หรอกนะว่ารู้เรื่องที่พวกเรามาที่นี่ได้ยังไง แต่อย่ามายุ่มย่ามกับท่านพี่ของฉันนะคะ!
คิดแล้วจัดการควงแขนท่านพี่โชว์ ท่านพี่หัวเราะพร้อมกับลูบหัวฉันเบาๆ แล้วฉันก็เชิดหน้าเดินตามหลังพนักงานต้อนรับในชุดยูกาตะ พร้อมๆกับยูกิโนะคุง โดยยังคงมีเสียงกรีดร้องดังมาจากข้างนอก
พนักงานพาพวกเรามาถึงห้องส่วนตัวที่จองไว้และเปิดประตูออก ภายในห้องเป็นห้องญี่ปุ่นที่พอจะรองรับแขกได้สัก 10 คน มีหน้าต่างบานโตมองออกไปมีต้นซากุระที่กำลังผลิบานสะพรั่ง อา บรรยากาศดีจังเลยน้า
ที่โต๊ะแบบญี่ปุ่น เอ็นโจที่กำลังค้างอยู่ในท่าจิบชา พอเห็นฉันก็เรียก "คุณคิโชวอิน" ออกมาเบาๆ พร้อมรอยยิ้มกว้างเปล่งออร่าออกมาจนรับรู้ถึงความร้อนบนใบหน้าตัวเองที่อุณหภูมิสูงขึ้นอย่างรวดเร็วจนแทบจะระเบิดออกมา รู้สึกจวนเจียนจะเป็นลมแล้วค่ะ
จนเมื่อท่านพี่มาจับมือกระชับแน่น ส่วนยูกิโนะคุงก็เข้ามากอดแขนอีกข้างหนึ่ง ฉันถึงได้สติกลับมา
อา เกือบไปแล้วล่ะค่ะ เหมือนเกือบจะตกลงไปในหลุมพรางบางอย่างเสียแล้ว
เอ็นโจลุกขึ้นมาทักทาย พอเห็นยูกิโนะคุงที่เกาะแขนฉันแน่นก็ดูมีท่าทางแปลกใจ
"ยูกิโนะ?"
"เซอร์ไพรส์~~~"
"..."
เอ็นโจจ้องยูกิโนะสักพักหนึ่ง เหมือนทั้งคู่กำลังพูดคุยกันด้วยสายตา อา นี่ซิคะ สายสัมพันธ์ของพี่น้องที้ไม่ต้องใช้คำพูดก็เข้าใจกันได้ด้วยใจ~
จนท้ายที่สุดยูกิโนะคุงก็หัวเราะออกมาเบาๆ กอดแขนฉันแน่นขึ้นกว่าเดิม แล้วหันมายิ้มกว้างให้ฉันเหมือนเพิ่งได้รับชัยชนะมา ส่วนมืออีกข้างที่ท่านพี่จับก็เหมือนจะพยายามดึงรั้งฉันไปอีกทาง
หวา เดี๋ยวน้องทรงตัวไม่ดีจะล้มเอานะคะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะคะท่านพี่ สายสัมพันธ์พี่น้องของเราน่ะแน่นแฟ้นเสมอไม่เปลี่ยนแปลงนะคะ!
เอ็นโจที่สื่อสารกับน้องชายแล้วดูท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนจะหันมายิ้มทักทายพวกเรา
"สวัสดีครับ คุณคิโชวอิน และคุณคิโชวอินคนพี่ ไม่ทราบเลยนะครับว่าจะมาด้วย"
"สวัสดีค่ะ ท่านเอ็นโจ ขอโทษด้วยค่ะที่ไม่ได้แจ้งให้ทราบล่วงหน้า"
"สวัสดีครับ คุณเอ็นโจ ขอรบกวนหน่อยนะครับ"
ท่านพี่และเอ็นโจจับมือทักทายกัน สีหน้ายิ้มแย้ม แต่คิดไปเองรึเปล่านะว่าเหมือนเห็นพลังงานสีดำมืดแผ่ออกมาจากทั้งคู่ ไม่นะ ท่านพี่โดนวิญญาณร้ายตามติดไปด้วยอีกคนแล้ว นี่มันคำสาป คำสาปแน่ๆเลยล่ะค่ะ
ระหว่างนั้นยูกิโนะคุงก็สะกิดเรียกฉันเบาๆ เอาคางมาเกยบนไหล่ฉัน แล้วกระซิบพร้อมกับรอยยิ้มร่าเริง "ก็อตซิลลาปะทะลีโอมอทร่าล่ะ น่าสนุกจังเลยนะครับ~"
เอ่อ ขอโทษนะ แต่พี่ไม่เข้าใจอ่ะจ้ะ หนังก็อตซิลลาภาคใหม่กำลังจะเข้าฉายอย่างงั้นเหรอจ้ะ?
ท่านพี่กับเอ็นโจที่ยังจับมือสมานฉันท์กันแน่น หันขวับมาทางเราทั้งคู่ ได้ยินยูกิโนะคุงหัวเราะคิกคักเบาๆที่ข้างหู ไม่รู้ว่าทำหน้ายังไงอยู่น้า
อา ทั้งที่พยากรณ์อากาศบอกว่าวันนี้อากาศปลอดโปร่งตลอดวัน แต่ราวกับได้ยินเสียงฟ้าร้องครืนๆดังขึ้นมา อากาศในห้องทานอาหารนี้ก็ร้อนๆหนาวๆจัง พายุจะเข้ารึเปล่านะ?
—--------
มาอ่านอีกที กูไม่พอใจช่วงท้ายเท่าไหร่ รู้สึกไม่เป็นมหากาพย์มากพอ เลยมารีไรท์สักนิด ถถถถ
พิมพ์ในมือถือ คำผิดเยอะขออภัยฮ่ะ
>>633 กูต่อให้นิดนึงละกัน
คนที่คลี่คลายสถานการณ์ที่ดูอึมครึมนี้คือยูกิโนะคุงที่พาฉันไปนั่งที่ ฉันถูกจับให้นั่งตรงข้ามกับเอ็นโจอีกแล้ว ส่วนตัวยูกิโนะคุงเองก็นั่งที่ที่ควรจะเป็นของท่านพี่ไปเสียอย่างนั้น พอท่านพี่มอง ยูกิโนะคุงก็พูดด้วยเสียงกล้าๆกลัวๆว่า
"ไม่ได้เจอท่านพี่เรย์กะมานานแล้ว ก็อยากนั่งข้างๆนี่ฮะ อยากคุยด้วยหลายๆเรื่องเลย" ยูกิโนะคุงทำหน้าสลดลงเล็กน้อยเมื่อมองฉัน "ไม่ได้งั้นหรือฮะ"
อุ เจอสีหน้ากับแววตาเทวดาน้อยอย่างนั้น ใครจะไปต้านทานไหวคะ พอตอบตกลง เทวดาน้อยก็ยิ้มแฉ่ง อา รอยยิ้มนั้นช่างน่ารักเหลือเกินค่ะ
ไม่มีทางเลือก ท่านพี่จึงต้องนั่งข้างเอ็นโจไปโดยปริยาย
ท่านพี่มีสีหน้าไม่ดีเลยค่ะ กำลังถูกคำสาปจากปีศาจร้ายรังควานอยู่งั้นหรือคะ น่าสงสารเหลือเกินค่ะ แต่จะให้เสนอตัวไปนั่งข้างเอ็นโจแทนที่ท่านพี่ฉันก็ไม่ไหวเช่นกันนะคะ นั่งข้างกันในรถยังพอทนเพราะรถนั้นกว้างขวาง แต่นั่งกระทบไหล่ด้วยกันนี่ ฉันต้องถูกความรู้สึกบางอย่างจุกแน่นจนทานอะไรไม่ลงแน่นอนค่ะ
แต่อย่างไรก็ตาม เอ็นโจไม่ได้มองท่านพี่สักแอะ แต่ยิ้มให้ฉันอย่างนุ่มนวล "คุณคิโชวอิน จะสั่งอะไรก็สั่งได้เลยนะ ไม่ต้องเกรงใจ...แล้วก็คุณคิโชวอินคนพี่ด้วยนะครับ"
"ใช่ฮะ มื้อนี้ท่านพี่เป็นเจ้ามือ ท่านพี่เรย์กะถล่มได้เต็มที่เลยนะฮะ" ยูกิโนะคุงหัวเราะให้ฉัน อา เทวดาน้อยๆผู้นี้ ช่วยลำแสงศักดิ์สิทธิ์สลายมารเยียวยาฉันและท่านพี่จากคำสาปนี้ด้วยเถิดค่ะ "ร้านนี้บ้านของผมมากันประจำนั่นล่ะ แนะนำเมนูปลาไท่ย่างเกลือนะฮะ อร่อยมากเลย"
"ที่เราออกมานี่น่ะ คุณแม่รู้รึเปล่า" เอ็นโจส่ายหน้าน้อยๆเมื่อมองน้องชาย
"รู้สิฮะ พอบอกว่าจะมาทานอาหารค่ำกับท่านพี่เรย์กะด้วย คุณแม่ก็อนุญาตทันทีเลยล่ะ" ยูกิโนะคุงเอนหลังพิงกับเบาะนั่ง "อ๊ะ แต่ว่ากลับได้ไม่เกินสี่ทุ่มนะฮะ เพราะพรุ่งนี้ผมต้องไปโรงเรียน แต่ถ้าท่านพี่ชูสุเกะอยากไปที่ไหนต่อก็ไม่เป็นไร ผมกลับกับท่านพี่เรย์กะก็ได้ ท่านพี่เรย์กะให้ผมกลับด้วยนะฮะ"
"ได้สิจ๊ะ" ฉันยิ้มให้อย่างอ่อนหวาน ถ้ายูกิโนะคุงอยากไปไหนล่ะก็ ฉันจะพาไปทุกที่เลยค่ะ
พออาหารมาถึง ฉันถึงกับต้องถอนหายใจอย่างเสียดายที่เราต้องทานอาหารพวกนี้ลงไป สิ่งสวยงามขนาดนี้มันน่าจะเก็บเอาไว้ดูสิคะ แต่พอได้ทานแล้วก็ อร่อย อร่อยจังเลยค่ะ รากบัวที่ดองมาอย่างกลมกล่อมกับน้ำซุปเต้าเจี้ยว เต้าหู้ก็อ่อนนุ่มลื่นคอเหมือนพุดดิ้งเข้ากับพอนซึที่หวานอมเปรี้ยวกำลังดี ข้าวห่อใบไผ่กับปลาไท่ที่ยูกิโนะคุงแนะนำมาก็อร่อยเหลือเกิน บ้านคิโชวอินจะทำอาหารรสชาติอย่างนี้ได้รึเปล่าคะ ให้กินทุกวันเลยยังได้นะคะ ชักติดใจเสียแล้วสิ วันหลังมาทานกับซากุระจังดีกว่า ซากุระจังต้องชอบที่นี่แน่ๆ อยากให้อาโออิจังได้ทานด้วยจังเลย
"ท่านพี่เรย์กะยังทำงานฝีมืออยู่รึเปล่าฮะ" ยูกิโนะคุงถามขึ้นในระหว่างที่กำลังรออาหารชุดถัดไปลำเลียงเข้ามา
"ก็ถักนิตติ้งอยู่บ้างน่ะจ๊ะ ไม่ได้สวยอะไรหรอก คงเอาให้ดูไม่ได้หรอกนะ มันน่าอายมากเลย"
"ถักผ้าพันคอเหรอฮะ" ยูกิโนะคุงเอียงคอมอง
"เปล่าจ๊ะ ถักไปเรื่อยๆนั่นล่ะ แต่เป็นผ้าพันคอก็ดีเหมือนกันเนอะ" นึกถึงผลงานเก่าๆคราวก่อนที่กลายเป็นผ้าคลุมขาให้ทานุกิ ฉันก็แทบไม่ได้ถักนิตติ้งอีกเลย
"ผมทำนีดเดิ้ลเฟลท์อยู่น่ะฮะ ตอนนี้ก็ทำสุนัขได้แล้วล่ะ" ยูกิโนะคุงหยิบมือถือที่มีรูปถ่ายผลงานตัวเองมาอวด ผลงานนีดเดิ้ลเฟลท์รูปร่างของสุนัขพันธุ์คอร์กี้ขนาดเท่าฝ่ามือปรากฎอยู่ในนั้น หวา ฝีมือดียิ่งกว่าฉันเสียอีก
"ยอดเยี่ยมมากเลยค่ะ ยูกิโนะคุง"
"เรามาแลกผลงานกันดีมั้ยฮะ ผมอยากได้ผ้าพันคอถักฝีมือท่านพี่เรย์กะจัง"
"อะ เอ๋ ของน่าอายแบบนั้น เอามาแลกผลงานที่ยอดเยี่ยมของยูกิโนะคุงไม่ได้หรอกนะจ๊ะ"
"ยูกิโนะ จะรบกวนคุณคิโชวอินไปถึงไหนกัน" เอ็นโจเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้ม "ถ้าจะเอาผ้าพันคอถักเดี๋ยวจะบอกคุณแม่ให้ก็แล้วกันนะ"
ยูกิโนะคุงหน้าม่อยลงไปนิดหน่อย อ๊ะ เทวดาน้อยของฉันถูกอีตาเอ็นโจทำให้เศร้าหรือนี่ ไม่ได้การละ
"ยูกิโนะคุงจ๊ะ...คือว่า"
"เรย์กะ พักนี้รู้สึกว่าสุขภาพข้อมือจะไม่ดีไม่ใช่หรือ" ท่านพี่มองฉันด้วยรอยยิ้มอบอุ่น "บอกแล้วว่าอย่าทำงานหักโหม พี่น่ะเห็นเราขีดๆเขียนๆตรวจเอกสารไม่หยุดเลยนะ กลับมาบ้านก็เที่ยวหาแผ่นประคบใหญ่เลยนี่นา"
"ท่านพี่...รู้ด้วยหรือคะ" ฉันเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกตื้นตันเหลือเกินที่ท่านพี่เอาใจใส่ฉันขนาดนี้
"เอ๋ ท่านพี่เรย์กะเจ็บข้อมืออยู่เหรอฮะ" ยูกิโนะคุงทำตาโตอย่างตกใจ แล้วก็ก้มหน้าลง "ขอโทษนะฮะที่พูดจาเอาแต่ใจเมื่อครู่นี้"
ยูกิโนะคุง----
หน้าตาตอนเศร้าสลดก็น่ารัก ฉันอยากจะจับเทวดาน้อยมาฟัดๆแล้วบอกว่าถ้าเป็นยูกิโนะคุงจะถักให้หลายๆผืนเลยก็ได้นะคะ แต่ก็ติดอยู่ที่สายตาของพี่ชายยูกิโนะคุงที่มองอยู่ตลอด
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ ก็ไม่ได้ปวดอะไรขนาดนั้นหรอกนะ"
"ไม่ได้นะฮะ ท่านพี่เรย์กะนั่งเฉยๆดีกว่า เดี๋ยวผมป้อนให้เองนะ"
"ยูกิโนะ" เอ็นโจพูดเสียงที่โทนต่ำลงกว่าปกติ ใบหน้ายังมีรอยยิ้มตอนวางตะเกียบลงบนชามข้าวของตัวเอง ท่านพี่เองก็วางจอกสาเกตัวเองลงเหมือนกัน อ๊ะ จะให้ฉันรินสาเกให้สินะคะ แต่ว่าฉันรินไม่ถนัดเลยเพราะนั่งห่างจากท่านพี่ไปหน่อย
"จะรินทาเกให้ท่านพี่สินะฮะ ท่านพี่เรย์กะคงทำไม่ถนัด เดี๋ยวผมทำให้เองนะ" ว่าแล้วยูกิโนะคุงก็รินสาเกใส่จอกของท่านพี่ด้วยท่วงท่าน่ารักเหมือนระวังไม่ให้หกเลอะเทอะ รินเสร็จก็ยิ้มให้ท่านพี่ของฉันด้วยรอยยิ้มสดใสไร้เดียงสา "นี่ฮะ สาเก"
"ขอบใจมาก" ท่านพี่รับสาเกจอกนั้นไปดื่ม โล่งอกไปที ทีแรกเห็นท่านพี่เกร็งๆใส่ยูกิโนะคุงก็คิดว่าจะไม่ชอบ แต่ตอนนี้ท่านพี่คงแพ้ความน่ารักของเทวดาน้อยเหมือนกันสินะคะ
ยูกิโนะคุงก็คุยหนุงหนิงกับฉันต่อ พูดถึงปิดเทอมฤดูร้อนที่กำลังจะมาถึง แถมยังชวนฉันไปเที่ยวด้วยกันกับพวกมาโอะจังและยูริคุง ฉันรับคำไปเพราะรู้สึกสนุกและจะได้ไปเที่ยวกับพวกเด็กๆเหมือนเมื่อก่อน แต่เมื่อสบสายตากับเอ็นโจก็ทำให้ฉันเย็นวาบไปทั้งตัว ต้องแสร้งทำเป็นยกน้ำชาขึ้นมาจิบเพื่อหนีจากสายตานั้น
บรรยากาศชักหนาวขึ้นมาแล้วสิ ทั้งที่ตอนนี้เป็นฤดูร้อนแท้ๆ แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกหนาวขนาดนี้ล่ะคะ
ขอบคุณโม่งแปลลล ไทยล่าสุดกูติดใจสาระความรู้ข้างล่างมาก ทามาคัตซึระกับเฮียวบุเคียวเหมือนท่านเรย์กะกับเอ็นโจ เอ็นโจที่คอยเฝ้ามองและได้เห็นธาตุแท้อัน(น่าอนาถ)น่ารักของเรย์กะทำให้ตกหลุมรักจนถอนตัวไม่ขึ้น! ขอตัวไปสูดกาวแป๊ป ซู้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
แต่ตอนจบของทามะคัตสึระ ได้ผัวคราวพ่อที่เป็นพ่อม่ายลูกสามแถมไม่ตรงรสนิยมนะมึง
อ่านแปลไทยล่าสุด ถ้ากูไม่หลงเข้ามาในดงกาวพวกมึง กูคงมีกำลังใจพายเรือคาบุรากิต่อไป 5555 แต่เหมือนโดนอำนาจมืดกระชากหัวให้มารีบพายอีกลำ
แหมม งานชมหิ่งห้อยทิ้งท้ายไว้อย่างนั้น เอ็นใจใช่มั้ยเอ็นโจสินะ ฮิฮิ
//เก็นจินี้จ้าวฮาเร็มในตำนานนิยายญี่ปุ่นเลยนะมึง น้าสาว แม่ม้าย เลี้ยงต้อย บลาๆ เสร็จเขาหมดล่ะ
>>640 อีเก็นจิมันไปรับลูกสาวเพื่อนมันมาเป็นลูกบุญธรรมตัวเอง ให้คนอื่นเข้าใจว่าทามะคัตสึระเป็นลูกแท้ๆที่ตัวเองแอบไปไข่ไว้ ทีนี้พออยู่ในฐานะพ่อ ก็เข้าหาได้โดยไม่มีม่านกั้น ทั้งกอดทั้งหอม จิตใจสาวน้อยที่ไม่เคยต้องมือชายก็หวั่นไหวสิ วันนึงเก็นจิมันก็แอบสารภาพกลายๆว่าอยากได้ทามะเป็นเมียเพราะหน้าเหมือนยูงาโอะ แต่ทามะไม่อยากหักหลังมุราซากิ เก็นจิเลยเสนอให้ไปเป็นสนมของจักรพรรดิบ้าง คอยชงให้เพื่อนชายรูปงามของตัวเองบ้าง ทามะก็ไม่เอาเพราะหลงรักเก็นจิไปเต็มเปา สุดท้ายเสียท่าให้ไดอุนโซที่มีเมียแล้ว แต่หลงรักทามะเลยเข้ามาปล้ำแม่ง ทามะก็จำใจต้องอยู่ด้วย จนสุดท้ายใจอ่อนเพราะลูกติดของสามี ได้เลื่อนขึ้นมาเป็นเมียเอกเพราะเมียเก่าหย่ากันไปละ เรื่องพาทามะเข้าบ้านนี่ล่ะ
สรุป จบกับอิวามุโระคุงนะจ๊ะ ถถถถถถถถถถถถ//โอ๊ย อย่าถีบกู
กูอ่านตอนล่าสุดแล้วอยากนอกใจเอนโจไปขึ้นเรือคาบุรากิจังเลยถ้าไม่ติดว่าสุดท้ายเจ้าตัวก็ไปลงเอยกับวาคาบะนะ โอ๊ย ท่านเรย์กะคะอย่าทำตัวหักธงสิไม่งั้นจะได้เป็นหัวหน้าคานทองไปตลอดชีวิตนะคะ!
กูโดกิตอนคาบุรากิบอกว่ามางานนี้ลดนน.ไม่ได้หรอก ไปออกกำลังกายซะ แอร๊ย
รอคอยตอนหิ่งห้อยอย่างใจจดใจจ่ออออ
>>642 มึงนี่ใจง่าย พายสองลำเลยสิวะ555 อนาคตคานล่มยังอยุ่ห่างไกล~
คาบุรากิตอนบอกลดไม่ได้หรอก ไปออกกำลังกายซะนี่ทำกูทั้งร้องไห้ทั้งโดกิไปพร้อมกัน เควายขนาดนั้นก็ยังรู้ว่าเรย์กะเริ่มอ้วนอีกนะ แต่แม่งเดจาวูกับตัวเองเหลือเกิน บ่นอ้วนแต่ไม่ออกกำลังกาย5555
>>643 กูก็พอรู้ตอนจบของทามะนะ แต่ประโยคสุดท้ายนี่...5555555 จบแบบนี้จริงต้องมีคนร้องงงง เหนือเมฆมาก
โอ๊ยยยกูเกลียดเรื่องเก็นจิมาก อิเหนาบ้านเราดีๆนี่เอง เลยไม่อินไม่ชอบตอนเค้าเม้ากันเท่าไร
แต่คาบุรากิตอนนี้ดีต่อใจจริงๆ การที่กล้าแนะนำเรย์กะแบบนี้แปลว่าไว้ใจเรย์กะพอสมควรเลยนะ ถึงกล้าบอกว่าโปรแกรมแม่ตัวเองไม่ได้ผล
ท่ายเอ็นโจรีบโผล่มาซักทีคิดถึงงงงง เสี่ยเอ้อ!เอากาวมาอีก!
กูว่าเรย์กะน่ะเป็นเพื่อนสนิทผู้หญิงของคาบุรากิและเอ็นโจเลย คาบุรากิแซว+พูดเล่นด้วยตลอด ส่วนเอ็นโจก็เปิดเผยโฉมหน้าจริงๆให้เห็น เพียงแต่เรย์กะซึน ไม่ยอมรับว่าตัวเองสนิทด้วยก็เท่านั้นเอง
อ้าว ฮิโยโกะซามะอัพตอนใหม่ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไม่มีคนพูดถึงเพราะไม่มีเอ็นโจสินะถถถถถ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ตอนนี้ไปเที่ยวบ้านวาคาบะจัง สาวๆคุยกันน่ารักจังเลยน้า แล้วคันตะคุงนี่ชวนอมยิ้ม...แถมทำไมยังโดกิแปลกๆถถถถถ บรรยากาศนี่เหมือนเป็นลูกบ้านนี้ไปแล้ว สนิทกันจริงๆ
แต่เรื่องรักๆนี่ ค่าความชอบของวาคาบาจังดูจะเอนเอียงไปทางอาริมะยังไงก็ไม่รู้แฮะ จะไหวมั้ยเนี่ยคาบุรากิ...
ตลกอย่างนึง คือเรื่องนี้ความจริงผู้หญิงต้องจีบเพิ่มค่าความรักใช่มะ ทำไมมันสลับเป็นฝ่ายชายจีบเอาๆ วางแผนกันหัวหมุนแทนเล่า 55555555555555555555
คาบุรากิถ้าแห้วนี่โคตรน่าสงสาร 55555555555
น่าๆ คาบุรากิก็ยังมียัยไมฮามะมาดามอกไง ดูๆไป นางก็น่ารักน่าเอ็นดูแบบแปลกๆ เหมือนเห็นโปริ่งพยายามตบบอส mvp แต่โดนเขาหายใจรดใส่ก็ตายละ
Ky กูอยากได้คำแปลของแฟนอาร์ตนี้จัง นี่มันรวมทึกตัวละครในเรื่องเลยนะเนี่ย ส่วนใหญ่พอจะเดาได้ง่าย(โดยเฉพาะท่านพี่กับท่านอิมาริ ถถถถ) แต่พวกตัวประกอบเล็กๆกูเดาไม่ออกอะ
คาบุรากิควรแห้วแดรก แล้วเป็นตัวโจ๊กของเรื่องต่อไป 5555555555
หรือไม่แน่เกิดคาบุรากิมันแห้วจากวาคาบะ อาจจะเบนเข็มมาที่เรย์กะ แล้วครึ่งหลังของเรื่องก็จะกลายเป็นศึกรักหักเหลี่ยมโหดของสองเพื่อนซี้--- แค่กๆๆๆ
>>672 กูกลัวว่าพอแห้วแล้วแทนที่จะจีบเรย์กะ กลับกลายไปเป็นพึ่งเห็นความสำคัญของเพื่อนสนิทที่ดูแลเทคแคร์ห่วงใยไม่หายไปไหน บ้าจริง นี่ฉันมองข้ามคนใกล้ชิดที่แสนดีที่สุดไปได้ยังไงกัน เอ็นโจ ฉันรักนาย! Happy end ส่วนท่านเรย์กะก็ครองตำแหน่งหัวหน้าหมู่บ้านคานทองต่อไป เป็นอันจบบริบูรณ์
นางเอกของเรื่องจะเป็นใครกันหนอ คาบุรากิ หรือ เรย์กะ พวกเรามาไกลกันมาก 555
คาบุรากิเคะแน่นอน เพราะต้องให้ เอ็นโจ กด! ขี่! และข่มเหง! 55555555 //ดมกาวแล้วปลุกความวาย ซู๊ดดดด ท่านพี่ได้กับท่านอิมาริ ส่วนวาคายะได้กับนายพระรอง เรื่องจบ แฮปปี้เอนดิ้ง
// เอ๋ อะไรนะคะเรย์กะเหรอ ใครกัน? รู้จักแต่หัวหน้าหมู่บ้านคานทองอ่ะค่ะ 55555555
กูว่าคาบุรากิคงเป็นแค่เมียทาสว่ะ ดูจากการข่มขู่เอ้ยเรียกชื่อตอนสั่งให้เล่นเปียโน ถถถถถถถถถถถถถถ
กินน้ำใต้ศอกเมียหลวงไปก่อนละกันนะจักรพรรดิ เอ๊ะ หรือเรย์กะมาทีหลังวะ
ท่านพี่ก็ทำร้ายร่างกายบังคับข่มขู่อิมาริเหมือนกัน แต่ทำไมท่านพี่ดูเคะกว่าเอ็นโจล่ะ
ท่านพี่ต้องเคะราชินีคุมเกมเท่านั้นค่ะ! ส่วนอิมาริเป็นแค่เมะทาสคอยปรนเปรอท่านพี่เท่านั้น
เอ็นโจกูว่าออร่าเคะมีอยู่นะ เพียงแต่นึกภาพไม่ออกเลยว่าคาบุรากิจะเมะใส่เอ็นโจได้ยังไง (หือไม่ขึ้นหรอกมันอ่ะ) ดังนั้นถีบมันไปเป็นเคะซะ แล้วทั่นเรย์กะก็จะคอยสังเกตการณ์อยู่บนคาน ณ คานทองนิเวศน์ ถถถถถ
จริงๆ 3P เรย์กะ มาซายะ ชูสุเกะก็ดีชิบหายเลยนะมึง กูล่ะชอบตอนเรย์กะใส่วิกผมสั้นไปแดกโอโคโนมิยากิในร้านสามัญชนกับสองหน่อนี่จริงๆ โครตน่ารัก
>>686 กูดำน้ำอ่านนานแล้วจำไม่ค่อยได้นะ แต่ขี้เกียจไปเปิดเช็คน่ะ ผิดตรงไหนช่วยแก้ให้กูด้วยละกัน ถถถถถถ
.
.
.
.
.
คาบุรากิอยากลองอะไรสามัญๆเพื่อจะเข้าใจวาคาบะ เรย์กะเลยพาไป แต่ก่อนแดกต้องปลอมตัวหน่อย กลัวคนจับได้ว่าเข้าร้านสามัญชนเลยไปยืมวิกจากโมริยามะมาใส่ คาบุรากิแม่งขำวิกเรย์กะชิบหาย แต่เอ็นโจชมว่าน่ารักนะมึงงงงงงงงง
ไม่เป็นไร กูเหยียบสองเรือกันพลาด ทั้งเรือเอ็นโจ เรือคาบุรากิ ใครจะเข้าวินกูก็ไม่หวั่น ขอให้ได้เข้าก็พอ ถถถถถถถถถถถถถถถ
คานมันเป็นชื่อภูเขาน้ำแข็งกับหินโสโครกเว้ย กูได้แต่ภาวนาไม่ให้เรือไปเกยตื้นกับของพวกนั้นก็พอ 55555555555
ว่าแต่พวกมึงไม่ต่อฟิคกันแล้วเรอะ กำลังสนุกเลย
ได้สมาชิกหมู่บ้านมาอีกราย ดูท่าจะดีใจเหลือเกินนะ 555555
ใครว่าเรื่องนี้มันไม่โรแมนติกหวานแหวววะ พวกมึงอ่านแปลไทยล่าสุดสิเว้ย! นี่มันตอนโรแมนติกกุ๊งกิ๊งระหว่างอุเมวากะกับเบียทันสุดรักชัดๆ! ถถถถถถถ
ตอนล่าสุดตลกกกกกกกกกก ฮ่าๆๆๆๆ นายบ้าหมาเป็นเอามากกกก ฮ่าๆๆๆ
ส่วนฟิค ถ้าต่อไม่ไหว แต่งภาคใหม่ได้เลยนะพวกมึง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฟิคนี่เดี๋ยวกูต่อก็ได้ ขอเวลาหน่อย แต่อย่าตั้งความหวังมากนะว้อย 55555555555555555555
ในเรื่องนี่เหลือเอ็นโจคนเดียวแล้วล่ะที่ยังไม่เคยไปไหนมาไหนกับเรย์กะแบบสองต่อสอง ขนาดยูกิโนะกับคาบุรากิยังเคยเลย แหม่ กูล่ะอยากให้เอ็นโจพาเรย์กะไปแดกเสี่ยวหลงเปาที่ไต้หวันแบบอิชิโนะคุระจัง
จะได้ไปไหนมาไหนกับเรย์กะเนี้ย เห็นทีว่าต้องชวนไปหาไรกินเท่านั้นแหละ อย่างอื่นนางไม่สน 5555
คุณคิโชวอิน ไปจกส้มตำที่ไทยกันมั้ยครับ //โทษๆ
กระเพาะไฮโซของท่านเรย์กะไม่น่าทนส้มตำเมืองไทยได้ว่ะ5555
>>719 กลับบ้านนี่กลิ่นปากไม่ใช่เรื่องตลกแน่นอน แม่ท่านเรย์กะคงเป็นลมไปเลย ผมหลอด with ปลาร้าส้มตำ
ตอนแรกกูเชียร์ทั้งเรือคาบุรากิทั้งเรือเอ็นโจ แต่โม่งไหนแม่งมายุเอ็นโจ*คาบุรากิวะ กูเป๋นะ หนุ่ม(ภายนอก)เท่เย็นชามาดจักรพรรดิที่โดนเจ้าชายผู้อ่อนโยนข่มเหงนี่มันดีย์ แต่กูก็รู้สึกผิดกับท่านเรย์กะเหลือเกิน โผล่มารับผิดชอบเดี๋ยวนี้เลย อย่าล้อเล่นกับหัวใจสาวน้อย5555555
ปรากฏว่าสุดท้ายได้กับอิวามุระจริงๆ .......
พวกมึงควรอวยให้ทั้งหมดเข้าฮาเร็มเรย์กะเส่ะ ไม่ใช่ให้มากินกันเองแบบเน้55555555555555555555
ตั้งแก๊งยากูซ่า มาเฟีย ยังง่ายกว่าตั้งฮาเร็มอีก
>>635 -636 ต่อแจ้
อาหารชุดใหม่ถูกลำเลียงมาถึง คราวนี้เป็นเมนคอร์สที่ทางร้านภาคภูมิใจอย่างยิ่ง วัตถุดิบตามฤดูกาลถูกจัดเรียงมาปราณีตในจานกระเบื้องเคลือบดินเผาสีฟ้าอมเขียวที่อาจจะขนลุกกับมูลค่าของมัน ฉันหลงใหลได้ปลื้มกับสุนทรียศาสตร์ทางอาหารเหล่านั้นและหยิบพวกมันขึ้นมาทานอย่างระมัดระวัง อร่อยจังเลยค่ะ รสชาติปลาโออันเป็นสัญลักษณ์ของฤดูร้อนที่แผ่กระจายไปทั่วปากของฉันนี่ช่างสุดยอดจนแทบจะหลั่งน้ำตาเลยทีเดียว
แต่ฉันก็ไม่ได้ทานเพลินจนลืมท่านพี่หรอกนะคะ พอเห็นท่านพี่มีสีหน้าย่ำแย่จากการได้รับคำสาปอันมืดดำ ดูท่าลำแสงศักดิ์สิทธิ์จากเทวดาน้อยจะไม่ค่อยได้ผลเนื่องจากคำสาปรุนแรงเกินไป ฉันจึงสั่งเหล้าดอกท้อให้ท่านพี่หนึ่งขวด ท้อมีพลังขับไล่ความชั่วร้าย คงจะพอช่วยท่านพี่ได้บ้างนะคะ
พอได้จิบเหล้าดอกท้อ ท่านพี่ก็ดูมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้น ค่อยยังชั่วหน่อย เหล้านี่ได้ผลสินะคะ ฉันเองก็ควรจะกินด้วยสินะคะ
"ขอน้องลองชิมรสชาติบ้างได้รึเปล่าคะ ท่านพี่" ฉันส่งสายตาออดอ้อนไปให้ ท่านพี่ที่กำลังถือจอกเหล้าอยู่ก็ชะงักค้างไปครู่หนึ่ง
"มันจะแรงไปสำหรับเรย์กะนะ" ท่านพี่ยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยน "ถ้าจะดื่มก็เอาตัวอื่นที่เหมาะสำหรับผู้หญิงจะดีกว่า"
ท่านพี่ขา เป็นห่วงว่าน้องจะเมาสินะคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้องต้องการเพียงแค่จิบเดียว พอที่จะคุ้มครองให้รอดพ้นจากความชั่วร้ายไม่กี่ชั่วโมงนี้ได้ แต่เมื่อท่านพี่ไม่อนุญาตฉันก็ได้แต่พยักหน้าเป็นเชิงว่าเข้าใจแล้ว และก้มหน้ารับประทานอาหารต่อไป
เอ็นโจปรบมือเรียกพนักงานมากระซิบกระซาบอะไรอยู่ครู่หนึ่งที่ฉันไม่ได้ยิน พนักงานหายไปครู่หนึ่งก็กลับมาพร้อมกับขวดสีขาวใบเล็กๆ รินใส่จอกกระเบื้องเคลือบสีขาวเข้าชุดแล้ววางลงตรงหน้าฉัน พอเห็นฉันเลิกคิ้วเอ็นโจก็ยิ้ม
"เหล้าหวานหมักจากดอกท้อน่ะ พอจะแทนกันได้รึเปล่า" เอ็นโจอธิบายด้วยเสียงนุ่มนวล "ปกติเขาทำไว้สำหรับเทศกาลเด็กผู้หญิง ถ้าครอบครัวไหนมีเด็กผู้หญิงมาด้วยก็จะเอามาแจก ผมไม่เคยกินหรอกนะ แต่ก็คิดว่าคุณคิโชวอินน่าจะดื่มได้ไม่มีปัญหา"
"ขะ ขอบพระคุณท่านเอ็นโจมากค่ะ" ฉันรีบโค้งคำนับ มือสั่นเล็กน้อยจากการถือจอก เหล้าหวานไร้สีพอจิบเข้าไปก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกท้อ รสหวานของน้ำตาลและรสขมนิดๆจากข้าวหมัก ทำไว้แจกเด็กผู้หญิงก็คงจะให้ขมมากไม่ได้หรอกนะ นี่ก็ช่างเลิศเลออีกแล้ว สมเป็นร้านชั้นหนึ่งที่มีแต่ของอร่อยจริงๆ
เมื่อเห็นฉันดื่มหมดจอก เอ็นโจก็หยิบขวดเหล้าหวานขึ้นมารินใส่จอกให้แบบไม่ถามความเห็นฉันสักคำ แล้วฉันจะทำอะไรได้มากไปกว่าขอบคุณและดื่มลงไปล่ะคะ
ยูกิโนะคุงที่นั่งข้างฉันหัวเราะคิกคัก "คุณพี่เรย์กะโชคดีมากเลย ปกติท่านพี่ไม่เคยรินเครื่องดื่มให้ใครเลยนะฮะ หายากนะเนี่ย ไปเล่าให้ท่านแม่ฟังดีกว่า"
นั่นสิ ตอนอยู่ในสโมสร ฉันก็ไม่เคยเห็นเอ็นโจบริการใครแม้แต่ครั้งเดียว แม้แต่คาบุรากิก็เถอะ หรือว่าเพราะติดหนี้บุญคุณฉันอยู่เลยต้องเอาอกเอาใจกันนะคะ แหม ไม่ดีใจเลยสักนิดค่ะ ระแวงด้วยซ้ำนะคะ
"ยูกิโนะ อย่าทำให้คุณคิโชวอินลำบากใจนักเลยน่า" เอ็นโจปรามด้วยเสียงที่ไม่ได้จริงจังอะไรนัก ยูกิโนะคุงเลยก้มหน้าทานเนื้อตุ๋นกับผักและเต้าหู้ของตัวเองต่อไป แต่หน้ายังมีรอยยิ้มอยู่
พูดไปฉันก็อยากจะบริการท่านพี่เช่นกันนะคะ แต่ยูกิโนะคุงเป็นเด็กดีจริงๆ คอยรินเหล้าดอกท้อขวดนั้นให้ท่านพี่แทนฉันอยู่เป็นระยะ ช่างวิเศษอะไรเช่นนี้ ท่านพี่จะได้มีภูมิคุ้มกันจากลำแสงศักดิ์สิทธิ์ของเทวดาขับไล่ความชั่วร้ายไปในตัว แต่เหมือนจะเห็นท่านพี่คิ้วกระตุกด้วยล่ะ เหล้าแรงไปจริงๆสินะคะ
"เรย์กะ ดื่มมากไปแล้วล่ะ พอดีแค่นี้กว่านะ" ท่านพี่เอ่ยอย่างอ่อนโยน นั่นสินะคะ ถึงจะเป็นเหล้าหวานสำหรับเด็กผู้หญิง แต่ดื่มหมดขวดนี้ฉันอาจจะเมาก็เป็นได้ ถึงจะมีรถของบ้านคิโชวอินมารับก็เถอะ แต่พอเมาแล้วฉันอาจจะเผลอแสดงกริยาแปลกๆที่เสียมารยาทต่อหน้าเอ็นโจ นั่นไม่ดีแน่ ท่านพี่ช่างรอบคอบอะไรเช่นนี้ ฉันจึงปฎิเสธและขอบคุณเอ็นโจที่ตั้งท่าจะรินเหล้าให้เมื่อหมดจอก หันไปดื่มน้ำชาแทน เห็นเอ็นโจชะงักไปนิดหน่อยแต่ก็ช่วยไม่ได้นี่นา
ฉันหันไปคุยกับยูกิโนะคุงแทน ตอนนี้ยูกิโนะคุงเล่าเรื่องในโรงเรียนให้ฟัง แล้วก็เรื่องของมาโอะจังกับยูริคุงที่ตอนนี้ก็ยังหวานแหววกันดี ที่ปาร์ตี้ซัมเมอร์ของ pivoine ที่เพิ่งผ่านไปก็ยังสั่นระฆังด้วยกัน หวาว ระฆังนั่นนำความสุขมาให้จริงๆสินะคะ พอฉันเล่าให้ฟังบ้างว่าเคยสั่นระฆังมาด้วยกันกับท่านพี่ ยูกิโนะคุงไม่ได้มีท่าทีแปลกใจอะไรเท่าไหร่
"ท่านพี่เคยเล่าให้ฟังแล้วล่ะฮะว่าคุณพี่เรย์กะไปสั่นระฆังในตอนนั้น แล้วก็เต้นวอลซ์ด้วยล่ะ"
"อะ เอ๋"
"ผมอยากฟังเรื่องที่คุณพี่เรย์กะไปนัดบอดที่เล่าค้างไว้มากกว่าล่ะฮะ" ยูกิโนะคุงเท้าคางมองฉัน "สนุกรึเปล่าเอ่ย"
"เรย์กะ นัดบอดนี่ เรื่องมันเป็นมายังไงกัน หืม" ท่านพี่แม้จะยิ้มอยู่แต่ฉันรู้สึกหนาวๆร้อนๆยังไงชอบกล เหลือบมองไปทางเอ็นโจที่ยกจอกสาเกจิบค้างไว้อยู่ก็รู้สึกเสียวสันหลังจนไม่กล้าหันไปมองอีก อะ อะไรกัน แค่นัดบอดไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายซักหน่อยนะยะ
"คะ คือว่า คุณโมริยามะเขามาชวนตอนที่เรียนอยู่ปีสองเพราะว่าขาดคน น้องเห็นว่าน่าจะเป็นประสบการณ์ที่ดีก็เลยลองไปดู คุณโมริยามะเป็นเพื่อนที่โรงเรียนพิเศษของน้องเองค่ะ ไม่ใช่คนไม่ดีอะไรหรอกนะคะ"
"แล้วนัดบอดนี่เขาทำอะไรกันบ้างล่ะ คุณคิโชวอิน" เอ็นโจมองฉันพร้อมกับรอยยิ้มสว่างไสวที่ฉันเห็นว่ามันมืดดำเป็นที่สุด
"เอ่อ ก็เจอกันในร้านคาราโอเกะ ก็คุยๆกัน แล้วก็เอ่อ....ร้องเพลงค่ะ แต่ฉันไม่ได้ร้องกับพวกเขาหรอกนะคะ แค่นั่งดูพวกคุณโมริยามะสนุกกันเฉยๆ แล้วก็อยู่แค่ชั่วโมงเดียวก็กลับแล้วล่ะค่ะ"
"อือฮึ" เอ็นโจพยักหน้าน้อยๆที่ดูไม่ออกว่ารู้สึกอะไรยังไง
"แล้วมีหนุ่มๆติดต่อมาบ้างรึเปล่าฮะ" รู้สึกเหมือนยูกิโนะคุงกำลังสนุกที่ได้ซักถามฉัน แต่ยูกิโนะคุงจ๊ะ พี่ชายของยูกิโนะคุงกำลังปล่อยออร่ามนต์ดำใส่พี่อยู่นะจ๊ะ
"กะ ก็มีบ้างจ๊ะ แต่พี่ก็ไม่ได้ติดต่อกลับหรอกนะ" ฉันแกล้งหลับตาตอนยกแก้วชาร้อนขึ้นจิบ
อันที่จริงไม่มีใครติดต่อฉันมาเลยซักคนค่ะ แต่จะให้สารภาพออกไปก็จะดูน่าอนาถเกินไปหน่อย แถมมีท่านพี่ที่คอยบอกเรื่องเวลาที่โกหกคนเราจะมองไปทางขวา เอ็นโจก็น่าจะรู้เรื่องนี้อยู่นะ ก็เป็นจอมเจ้าเล่ห์นี่นา ต้องรู้วิธีจับโกหกคนอยู่แล้วล่ะ ฉันจะให้ความแตกตรงนี้ไม่ได้เด็ดขาดค่ะ มันน่าอายจะตายไป
"ว้า น่าเสียดายจังเลยนะฮะ" ยูกิโนะคุงหัวเราะน้อยๆ "ไม่มีใครตรงสเป็คคุณพี่เรย์กะซักคนเลยงั้นเหรอฮะ"
"ก็ประมาณนั้นล่ะจ๊ะ ทุกคนยังดูเด็กๆกันอยู่เลย" ฉันยิ้มให้ยูกิโนะคุงอย่างอ่อนโยน "พี่ชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่ ใจดีแล้วก็เยือกเย็นน่ะจ๊ะ" แบบท่านพี่ยังไงล่ะคะ ฉันพูดประโยคหลังอยู่ในใจ
ยูกิโนะคุงเลิกคิ้วขึ้นเหมือนตะลึงอะไรสักอย่าง แล้วก็เปลี่ยนเป็นยิ้มกว้างที่ทำให้ฉันใจคอไม่ค่อยดีเท่าไหร่
"นั่นมันท่านพี่ชูสุเกะไม่ใช่เหรอฮะ"
ฉันเกือบสำลักน้ำชาที่ได้ยินคำพูดนั้นจากปากยูกิโนะคุง เหลือบมองไปทางเอ็นโจก็เห็นเอ็นโจทำหน้าแปลกๆ เหมือนพยายามจะห้ามตัวเองไม่ให้ยิ้มกว้าง แต่พอสบตากับฉัน เอ็นโจก็ยิ้มออกมาได้ในที่สุด
หลังจากนั้น ฉันรู้สึกเหมือนจะมองหน้าเอ็นโจไม่ได้เลยล่ะค่ะ
ฉันแกล้งทำเป็นขอตัวไปเข้าห้องน้ำ แต่ที่จริงแล้วฉันไปหาที่สงบใจต่างหาก ไม่ไหวแล้วค่ะ แค่มองรอยยิ้มนั่นก็รู้สึกเหมือนถูกล่อให้เข้าไปติดกับดักที่ดูอันตรายอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ นั่นอาจจะเป็นกล่องต้องห้ามของแพนโดร่าที่ล่อลวงให้มนุษย์เปิดแล้วความชั่วร้ายก็จะออกมาสู่ผืนพิภพ อันตรายเหลือเกินค่ะ หลงคิดว่าเหล้าหวานทำจากดอกท้อจะช่วยคุ้มครองฉันได้ เกือบประมาทไปแล้วสิ
พอกลับมาถึงห้องก็ได้เวลาเสิร์ฟของหวานพอดี เป็นวุ้นโยคังหลากสีสันมีถั่วแดงบดเนื้อนุ่มเนียนเป็นเครื่องเคียง หากเป็นอารมณ์ที่ปกติฉันก็อาจจะเอ็นจอยไปกับขนมหวานเลิศรสพวกนี้ แต่เมื่อมีสายตาที่จ้องเอาๆเช่นนี้ ฉันก็แทบไม่รู้รสชาติเลยค่ะ
พอสามทุ่มเราก็ได้เวลาแยกย้ายเนื่องจากยูกิโนะคุงต้องไปโรงเรียนในวันพรุ่งนี้ ฉันก้มศีรษะขอบคุณเอ็นโจที่อุตส่าห์พามาเลี้ยง ยูกิโนะคุงอำลาฉันอย่างร่าเริงและขอให้มาเที่ยวเล่นที่บ้านบ้าง บอกว่ามาดามเอ็นโจเองก็คิดถึงฉันเหมือนกัน ฉันเคยพบปะมาดามเอ็นโจเป็นบางครั้งคราวในงานสังคม ซึ่งฝ่ายนั้นก็ชวนฉันไปเที่ยวที่บ้านอยู่เป็นเนืองนิจแบบเดียวกับมาดามคาบุรากิเลยค่ะ จะเอายังไงดีนะ
ท่านพี่นั่งเงียบมาตั้งแต่ขึ้นรถแล้ว ฉันเองก็ได้แต่มองอย่างกล้าๆกลัวๆ จนท่านพี่หันมาในที่สุด
"โกรธน้องอยู่เหรอคะ"
"ถ้าพี่โกรธ เรย์กะจะว่ายังไงล่ะ"
"ขะ ขอโทษค่ะท่านพี่" ฉันก้มหน้าอย่างสำนึกผิด "น้องผิดเองที่ไม่ได้บอกท่านพี่ ไม่อยากให้เรื่องนี้รบกวนน่ะค่ะ"
"เรย์กะ ที่แบบนั้นน่ะมันอันตรายนะรู้มั้ย เราไม่มีทางรู้เลยว่าผู้ชายพวกนั้นมีจุดประสงค์อะไร ถ้าบอกพี่อาจจะช่วยอะไรได้บ้าง"
อุแง้ ขอโทษค่ะ
ฉันไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น เรื่องนี้ฉันก็เป็นฝ่ายผิดเองนั่นล่ะ
"พี่เป็นห่วงเรานะรู้มั้ย" ท่านพี่วางมือลงบนศีรษะฉัน ลูบหัวเบาๆอย่างอ่อนโยน
"ไม่โกรธเหรอคะ" ฉันช้อนตามองอย่างอ้อนๆ พอเห็นท่านพี่ส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้ม ฉันเองก็ถลาเข้าไปซุกกับอ้อมกอดนั้น รู้สึกอบอุ่นและอ่อนโยนมากเลยล่ะค่ะ ท่านพี่ดีที่สุดจริงๆด้วย
ท่านพี่ปล่อยให้ฉันอ้อนและลูบหัวฉันไปพลาง จนเกือบๆจะถึงบ้าน อยู่ๆฉันก็นึกขึ้นมาได้
"ท่านพี่จะบอกเรื่องนี้กับท่านพ่อและท่านแม่รึเปล่าคะ" ฉันรู้สึกเป็นกังวลขึ้นมา การนัดบอดอาจจะเป็นเรื่องปกติของสาวๆสมัยนี้ แต่หากรู้ไปถึงหูของท่านแม่ มีหวังเจอเพลิงพิโรธเป็นแน่แท้เลยล่ะค่ะ ท่านแม่ยิ่งระมัดระวังเรื่องผู้คนที่ฉันคบหาด้วยอยู่เป็นเนืองนิจ ไม่มีวันซะล่ะที่ท่านแม่จะปล่อยให้ฉันไปคบหากับผู้ชายที่ไม่คู่ควรกับตระกูลคิโชวอิน
"ไม่หรอก แต่ถ้ามีอะไรต้องรีบมาบอกพี่ก่อนนะ"
"สัญญาเลยค่ะ" ฉันยื่นนิ้วก้อยไปให้ท่านพี่ ท่านพี่เองก็ยื่นนิ้วก้อยมาเกี่ยวเช่นกัน เราสองคนหัวเราะให้กันอย่างเบิกบาน ขจัดความรู้สึกแปลกๆที่ฉันรู้สึกมาตั้งแต่นั่งทานอาหารที่ร้านนั้นออกไปจนเกือบหมด เหล้าดอกท้อนั่นคุ้มครองท่านพี่จริงๆด้วยสินะคะ ถึงได้ส่งผ่านความสุขมาให้ฉันอย่างนี้
ก่อนลงจากรถ ท่านพี่ก็ถามฉัน "คิดยังไงถึงไปนัดบอดล่ะ พี่ไม่เคยได้ยินเราพูดถึงหรือสนใจเรื่องนี้มาก่อนเลย"
"อ๋อ ฟังจากท่านอิมาริมาน่ะค่ะ เห็นว่าน่าสนุกดีก็เลยลองดูซักหน่อย แต่รู้สึกว่าจะไม่เข้ากับน้องยังไงก็ไม่รู้ค่ะ ก็เลยไม่ได้ไปอีก"
"งั้นเหรอ"
พอเราเดินเข้าไปข้างใน ท่านแม่ก็กระวีกระวาดมาต้อนรับ ซักถามฉันเสียยกใหญ่เกี่ยวกับมื้อค่ำที่เพิ่งผ่านพ้น พอฉันตอบว่าไม่มีอะไรเป็นพิเศษ ท่านแม่ก็ดูห่อเหี่ยวไปนิดหน่อย แต่ฉันไม่ได้สนใจเรื่องนั้น เดินขึ้นห้องไปส่งเมล์รายงานซากุระจังเกี่ยวกับเรื่องวันนี้ รอสักพักก็ไม่มีอะไรตอบกลับมาจึงเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวเข้านอน
พอเปิดมือถืออีกครั้ง เห็นซากุระจังพิมพ์ตอบกลับมายาวเหยียดมาก แต่ฉันรู้สึกง่วงแล้วจึงวางมือถือลงบนโต๊ะข้างเตียง มุดตัวเข้าไปในผ้าห่มแล้วหลับตาลง
เอาไว้อ่านพรุ่งนี้ก็แล้วกัน
อิมาริซวยตลอด ถถถ ถ้าตอนยูกิโนะ พูดท่านพี่ชูสุเกะ แล้วเอ็นโจตอบปฏิเสธ "ผมได้ยินมาว่า คุณคิโชวอินชอบ คนที่อายุเยอะกว่าอย่าง อิมาริซังไม่ใช่เหรอครับ" ซวยหนักกว่าเดิมแต่ ถถถถถถ
RIP ท่านอิมาริค่ะ -/|\-
กุต่อฟิคตอนสั้นๆ
อิมาริ
.
.
.
หลังจากโดนเจ้าทาคาเครุทารุณกรรม แถมใช้งานจนไม่มีเวลาพักหายใจ ในที่สุดก็ถึงเวลาเลิกงาน! แม้จะเลิกช้าไปนิดเพราะงานที่เยอะมหาศาลที่ไม่รู้ทาคาเครุทำไหวได้ยังไง แต่เขาได้เป็นอิสระเสียที
เดินออกจากบริษัทในขณะที่ใจลัลล้า หลายวันมานี้รู้สึกดวงซวยไม่หยุด แต่มันก็ผ่านมาได้แล้วไปสนุกสุดเหวี่ยงต่อดีกว่า
วันนี้มีนัดบอดตามคำชวนของเพื่อนฝูง ผมบอกพวกนั้นไปว่าวันนี้ต้องไปสายเพราะมีงานที่โดนยัดเยียดกระทันหัน ตอนนี้ผมจึงโทรไปบอกเจ้าพวกนั้นว่า เลิกงานแล้วและกำลังไป โดนพวกนั้นโวยใหญ่ว่า ทำงานช้า เลยวางโทรศัพท์หนี
วางสายไปได้แปปเดียว ดันโทรมาอีกรอบ เลยไม่รับซะเลย แต่ดันโทรซ้ำมาจนน่ารำคาญเลยรับจนได้
"รอนิดนึงไม่ได้รึไงห๊ะ! "
"..." แปลกใจนิดหน่อยที่ไม่มีเสียงตอบกลับ แต่คนยิ่งเหนื่อยๆขอบ่นหน่อยเถอะ
"ฉันผิดที่ไปงานนัดบอดสายก็จริง แต่มันช่วยไม่ได้นี่! "
"..."
"ก็ฉันน่ะโดนปีศาจร้ายจิกหัวใช้งานเชียวนะ!"
"...งั้นเหรอ"
"...." ทำไมเสียงมันคุ้นๆจังนะ ขนบนตัวลุกขึ้นมาพร้อมกันเลยล่ะ
WTF!!!
จบ
ตอนหน้าได้ร่วมงานศพอิมาริแน่นอน ไม่งั้นอิมาริก็ต้องหนีไปต่างประเทศอะ อาจจะพอรอดพ้นเงื้อมมือจอมมารซิสค่อนได้ ถถถถถถถถถถถถถถถถ
ขอบคุณท่านอิมาริที่อยู่กับพวกเรามาตลอดตั้งแต่ต้นเรื่อง เราจะไม่ลืมคุณเลย ถถถถถ
โถ พวกมึงนี่ฆาตกร กระทำกับชีวิตน้อยๆของอิมาริซะได้ อิมาริก็ช่างเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของท่านพี่จริมๆ
ทำไมวันนี้กระทู้เงียบเหงาจังวะ ขอความโดขิๆหน่อย
ตอนใหม่ไม่อัพ ไม่มีกระจิตกระใจ /ชูสองแขนส่งพลังให้คนแปล
เดี๋ยวตอนชมหิ่งห้อยก็กลับมาคึกกันเหมือนเดิมเองแหล่ะมั้ง ถถถถถถถถถถถ
ว่าไปพวกมึงจิ้นหน้าเรย์กะกันยังไงบ้างวะ ทีแรกกูนึกว่านางจะดูหน้าจิกๆเชิดๆแบบนางร้ายจนคนไม่กล้าเข้าใกล้ซะอีก แต่เห็นมินามิคุงบอกหน้าเหมือนตุ๊กตาเลย กูเลยแบบ...เรย์กะนี่หน้าตาน่ารักเหรอวะ
>>745 กูนึกภาพว่าน่ารักเหมือนตุ๊กตาว่ะ เอาตรงๆ ทุกคนอ่ะสวยได้หมด แต่ถ้าจะร้าย แม้แต่นางเอกที่ใสบริสุทธิ์แต่ข้างในดำมืด หน้าก็กลายเป็นตัวร้ายได้อ่ะมึงถ้าเรารู้ตัวตนเขา ท่านเรย์กะในสายตาคนอื่นน่ารักแค่ไหนก็ดูร้าย แต่พวกเราที่รู้ธาตุแท้ มองยังไงก็แบ๊ว 5555555555555
>>748 กูนึกภาพเรย์กะว่าสวยแบบตัวร้ายควีนๆอะ หน้าจิก เหวี่ยงๆ เชิดๆ ดูสง่า หยิ่งผยอง แต่พอบอกว่าน่ารักแบบตุ๊กตาก็ผิดจากอิมเมจในใจไปหน่อย คือหน้าตาน่ารักก็น่าจะมีผู้ชายอยากเข้าหาเยอะนะ ไม่ใช่ถอยหนีไปไกลลิบโลกแบบนั้น 55555555555555 หรือต้องหนีเพราะเอ็นโจแผ่รังสีห้ามเข้าใกล้วะ //มโนไปไกลชิบหายเลยกู ถถถถถถถถถถถ
ก็แบบน่ารักอ่ะ แต่ด้วยออร่านางมันทำให้ดูเป็นตุ๊กตาเชิดหยิ่ง ทีนี้จะเรียกว่าน่ารักก็เรียกได้ไม่เต็มปาก
อย่างพวกตุ๊กตายุโรป ถามว่าน่ารักไหมสวยไหม มันก็สวยน่ารักแหละ แต่หน้ามันนิ่งจนน่ากลัวอะไรแบบนี้
แปลไทยตอนใหม่ ตัวละครใหม่ปรากฏจะเป็นหนึ่งในผู้ชิงทำลายคานหรือเปล่าน้า~
ท่านเรย์กะ รู้สึกว่าไอ้คำว่ารักแรกนี่จะเยอะจังเลยนะ 5555 กูไม่หลงกลหร้อกกก ขนาดดิบยังไม่มีอะไรคืบหน้า คานท่านเรย์กะไม่ได้ง่อยๆนะ ฮือออ TT
ถ้าเรื่องนี้เรือคานวินนะ กูจะเสพแต่กาวของมู้นี้อย่างเดียวไม่สนความจริงแล้วว้อย
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.