Last posted
Total of 1000 posts
สับนิยายครั้งแรก...
เรื่องSnowwhite Is My Sin
https://writer.dek-d.com/Hestia/story/view.php?id=121556
โครงเรื่องดูแฟนตาซีลึกลับ น่าค้นหา จะจริงไหม เดี๋ยวพวกมึงรู้
เรื่องนี้เกี่ยวกับคำสาป สโนว์ไวท์ ราชีนีแดง
บทย่อ หน้าเพจ กูไม่ได้อ่าน กูตาลาย แต่บทนำของเรื่องทำมาให้กูและพวกมึงต้องปวดสมองเลยทีเดียว
ประโยคแรกที่กูได้อ่าน หยิบยกมาจากคัมภีร์ไบเบิล จะเกี่ยวกับเนื้อหาไหมกูไม่กูรู้
การบรรยายละเอียดยิบ ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม ร่างสูงบาง มือผอมเรียว ตาตกคม แมร่งทุกอย่างกูอ่านจนเอียน
ดูเหมือนคนเขียนอยากให้เห็นภาพตาม แต่มันเยอะเกินจนทนไม่ไหวจริงๆ
การสลับฉากทำมาให้สับสนมาก จนงงว่าอันไหนเรื่องจริงอันไหนความฝัน และที่สำคัญ ใครฝันว่ะ!!!
มันไม่บอกเลยว่าตัวละครชายเริ่มแรกเป็นใคร นี่กูอ่านหลายรอบเลยนะ หรือกูโง่เกินก็เลยไม่เข้าใจ
ในเรื่องนี้จะมีองค์สีแดง ที่มีไว้สืบสวนอะไรซักอย่างเกี่ยวกับโลกแห่งความฝัน
และสาวน้อย เรริน อาราฟรอนเทียร์ [เป็นพวกมึงจะอ่านยังไง]
อาราฟ-รอนเทียร์ หรือ อารา-ฟรอรเทียร์
ครั้งแรกกูอ่านอาราฟนะ แต่ช่างมัน ว่าต่อ
นางเรรินเนี่ย ไปยืนหัวโด่อยู่ในสุสาน ของเมืองคลาร์กเชน ที่เป็นเมืองร้างจากเรื่องในอดีต
ทันใดนั้นก็มีหนุ่มหล่อโฮก ปานเทพบุตรโผล่มาทักทายจนนางเรรินต้องหน้าแดง
[มึงไม่คิดบ้างเหรอว่ามันอาจจะเป็นผีก็ได้] สร้างความประทับใจให้กูมาก เจอชายงามในป่าช้า GOOD!
เขาชื่อแลนสลอต จากนั้นก็พูดเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ เล่นมุกให้กูไม่ขำ พร้อมถูกแซวว่ากระโปรงเปิดแต่จริงๆก็ไม่
เลยโดนตบ จากนั้นเพื่อนร่วมทีมสืบสวนของอีตาแลนหอยหลอด ก็เจอโลงศพหรูๆ ข้างในมีร่างที่ไม่เน่าเปื่อย
บรรยายละเอียดทุกสัดส่วนจนกูจินตนาการไม่ออก
ทิ้งท้ายด้วยประโยคสีแดงเข้มๆว่า "ราชีนีแดงรุ่นที่สอง กำลังจะตื่นขึ้นมาแล้ว"
นี่บทนำนะโว๊ย อ่านก็ยาก สรรพนามยั่วเยียะไปหมด โดยรวมคำผิดน้อย
น่าติดตามตรงที่มึงจะมีแต่คำว่า อะไรวะ อะไรวะ นี่มันอะไรวะ อยู่ในหัว...
คะแนนความประทับใจเริ่มแรกต่อเรื่องนี้ กูให้ 6/10
ปล. ยังไม่จบนะ เรื่องนี้ทำกูเคืองจริงๆที่อ่านแล้วแทบไม่เข้าใจ เดี๋ยวกูมาเขียนต่อใหม่ รอติดตามได้เลย
ยังงี้ก็ได้เรอะ https://www.dek-d.com/board/view/3721933/
มีคนคิดถึงพวกมึง https://www.dek-d.com/board/view/3722328/
อรุณสวัสดิ์ กูเซฮุนเอง มาพร้อมงานสับ
The Curse เมื่อคำสาปสูญสลาย
https://writer.dek-d.com/rize1230/story/viewlongc.php?id=1497469&chapter=1
โดยรวม นิยายมีสิบตอน แต่ละตอนสั้นเป็นหมอยมด ถ้าไม่นับแทรกข้อมูลและบทนำ เนื้อหานิยายก็มีแค่6-7 ตอนได้ กูก็อ่านหมดเมื่อกี้ในห้องน้ำ
นิยายบรรยายบุรุษที่หนึ่ง มุมมองของนางเอก ไอรีน เคิร์ส
การเล่าของอีหนูไอรีนนี่เวิ่นพอสมควร ตัวอย่างเช่น ฉากเปิดโรงเรียนของแม่ง ประโยคแรกเลยนะ
"ภายใต้ชุดกระโปรงลายลูกไม้นั้นฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนเพียงคนเดียวถึงแม้ว่าฉันจะมีพี่สาวเรียนอยู่สถาบันแห่งนี้ด้วยก็ตามทีเถอะแต่เขาอยู่คลาส 3ซึ่งต่างจากฉันที่อยู่คลาส 1 เป็นแค่เด็กนักเรียนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น"
ยาวยืดยาดไม่พอ แม่งเริ่มจากใต้กระโปรงบอกว่ากูมาคนเดียว (อ้าวอีห่าราก! ใครใส่กระโปรงตัวเดียวกันสองคนมาโรงเรียนวะ!?) ประโยคเดียวไล่จนถึงพี่สาวไปยันระดับการศึกษาได้ด้วย (รบกวนแยกทุกอย่างออกจากกันหน่อย!)
ประโยคต่อไปย่อหน้าเดิม 'เจน' ถึงส่งฉันมาเรียนที่นี่ เพราะฉันร่ายเวทย์แรง อยากให้คุมได้ ไม่พอ! ในย่อหน้าเดียวกันเสือกยัดอันนี้มาส่งๆ "วิชาฟิสิกส์ใช้ในการคำนวณอัตราการเร่งของการร่ายเวทย์" อีไอรีนบอกเกลียดเข้าไส้มาก จบย่อหน้าด้วย "มันเป็นวิชาที่คนทั้งโลกเกลียดด้วยเลยมั้ง"
เค นางเอกเวิ่น คอนเฟิร์มจากแค่ย่อหน้าแรก
อ่ะต่อไป ลีลาการเล่าของคนเขียน ฉากแรกในห้องเรียน บทสนทนากับเพื่อนใหม่ (เค dialogue) คือชีลืมเอาหนังสือฟิสิกส์มา ชีชื่อ เจส ก็แนะนำตัวแล้วถามว่า แล้วชื่อเธอล่ะ? นางเอกก็ตอบ
"ฉันชื่อไอรีน เอ่อ...ค...เคิร์สจ้ะ"
นางเอกเริ่มพลังพลุ่งพล่าน ตาเปลี่ยนสี สักพักจู่ๆ เพล้ง! เสียงเอฟเฟกต์กระจกแตก
คืออธิบายว่าเพราะพูดนามสกุล (ดูพล็อตแม่งดิ) ไม่พอ อาจารย์ในห้องโวย ใครใช้เวทย์? อีไอรีนก็หนูเองค่ะ (อ่ะจานต่อ) เธอชื่ออะไร? ไอรีน เคิร์สค่ะ (แต่รอบนี้ไม่เป็นไรว่ะ ห่าอะไรเนี่ย?)
แล้วก็เสียงซุบซิบของคนในห้อง น่ากลัวเนอะเธออย่าไปยุ่งกับมันเลย...(เท่านั้นไม่พอโว้ย)
จู่เสียงแม่แว่วมาในหัว เชิญชวนเข้าสายมืด 4-5 บรรทัด (กูนี่ฮามาก แม่งรีบได้ใจกู) อาจารย์บอกไปห้องพยาบาลไหมสัด? อีนี่ก็ดันขึ้นกับเสียงแม่ในหัว กูไม่เป็นเหมือนแม่หรอก โครม! พลังน้ำแข็งจัดทุกโต๊ะแข็ง อีไอรีนจะลมจับ เลือนลางอีเจสมาประคองกับผู้ชายคนหนึ่ง ประมาณว่าก่อนหมดสติ เห็นผู้ชาย ยังอุตส่าห์ละเมอในใจถาม เขาเป็นใครกันนะ? แล้วจบตอน (มึงบรรยายไปเลยว่าหล่อก็ได้ ดีออกกก ถ้ามึงจะ cliffhanger ไปตอนสอง)
ตอนสอง อยู่ในห้องพยาบาล บ่นเรื่องเวทย์กะนังเจส เวทย์วายุทำกระจกแตก น้ำแข็งบลาๆ ถ้าเวทย์ปฐพีมีหวังตึกถล่มแน่ (จ้ะๆ ตามสบาย) สักพักบลาๆอัพเดท นักเรียนถูกจานปล่อยกลับ อ่ออออ อีไอรีนสนใจที่ไหน นึกได้ปุ๊ป ถามผู้ชายล่ะๆ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร (แม่งรีบจริงๆ) เจสก็บอกแม่งยังรอข้างนอกอยู่เลย อีไอรีนรีบขอร้องเลย เจสพาฉันออกไปหน่อย อยากเห็นใบหน้าเขาจริงๆ (กูส่ายหัว) อีเจสตอบ ได้ แต่ไม่แน่ใจว่ายังอยู่หรือเปล่านะ (อะอีนี่ เมื่อกี้มึงบอกอยู่ข้างนอก!) อยู่ๆทันใด ก็มีเสียง เจน! ดังในหัว (เหี้ยมาไง) อ่า! พวกมึงลืมยัง เจนคนที่บอกให้มาเรียนที่นี่ หลังจากใต้กระโปรงลูกไม้เดินเข้าห้องจากตอนที่หนึ่ง (กูก็ความจำดีไปนะบางทีกับเรื่องไร้สาระเนี่ยชื่อ เจส เจน ดูสับสนแต่ทำอะไรกูไม่ได้จริงๆ)
ไม่มีห่าอะไรสาระ เสียงเจนเชียร์ให้เดินไปดูผู้ชาย ส่วนเพื่อนเจส เปิดประตูเสียงเอฟเฟกต์ดังเป็นนักร้องนำวงคาราบาวกับ ด เด็ก อีกสามตัว แต่ไม่เจอ! (มึงจะสร้าง scene หาพ่อง!?) อีไอรีนผิดหวังไหม? ไม่รู้ไม่ได้บรรยาย ถามชื่อผู้ชายเลย เจสก็ตอบ อีธาน อีธาน ก็อดวู้ดส์
แล้วก่อนจบตอนก็ตัดไปเช้าวันต่อมา มาเรียนอีก (เห็นไหมกูบอกว่ารีบ cause and effect ไม่มีเหี้ยไรเลย) รอบนี้เจอเพื่อนเจส มีเจนโทรเข้า (อ่าว!? มึงไม่ใช้เสียงในหัวแล้วหรอ?) นั่นแหละ แล้วมาที่ ห้องเรียนวิชาควบคุมเวทย์...จบตอน
หลังจากนี้กูอ่านลวกๆละ นั่นแหละ มีปมแม่ หลังๆมีพี่สาวมาอีก มีปมผู้ชาย มีปมคำสาป มีความรัก "เธอเป็นมนุษย์! ฉันเป็นคำสาป!" (กูงี้น้ำตา ลาลาแลนด์)
สรุป เนื้อหาน้อย ตัดจบไปแล้ว ก็บายยยยยยนะ
ให้เดานี่คือนิยายด้นสด คนแต่งเป็นวัยรุ่น (ถ้าเป็นป้าเขียนกูขอด่าเถอะ เขียนห่าอะไรของมึง) นิยายดูไม่มีการวางแผนก่อนลงมือเขียน draft แรก เพราะทุกอย่างแกว่งไปมาชิบหาย
สุดท้าย ฝีมือคนเขียนไม่ได้สิ้นหวังขนาดนั้น ยังพัฒนาได้อีก แต่กูคงไม่มีอะไรจะแนะนำหรอกนะ ชีวิตมึงเอง
ลงชื่อ เซฮุน กูไม่ใช่สาเหตุของมู้ร้างอีสัดนรก
สองเรื่องที่พวกมึงสับมาก็เป็นแนวที่กูชอบนะ กูอยากอ่านที่คนเขียนออกมาดีๆได้จัง
พรุ้งนี้ทันป่ะ
กว่ามึงจะเปิดบทที่7
มีใครรออ่านประกวดเรื่องสั้นด.ด.เหมือนกูมั้ย
งั้นกูก็โบราณรองจากคันดะคุงอ่ะดิ แต่กูจืดจางมาก
ตัวบุคคลมู้นินทานะคะซิส
แวะมาถม
นอกเรื่องนิด กรุกลับมาอัพเรื่องในเด็กดีที่กรุดองไว้ตั้งแต่ปี 56 ยังมีคนตามอ่านอยู่ด้วยแฮะ เป็นปลื้ม
ยินดีด้วยมึง
ตั้งมู้ใหม่ยัง?
ขอเลขสวยก่อนปิดมู่
เบื่อเหี้ยๆ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.