>>863 ถ้าอ่านตั้งแต่ต้นจนจบจะได้สับพล็อต สับตัวละคร สับองค์รวมได้ แบบนั้นจะมีประโยชน์กับการรีไรต์ ถ้าสับตอนน้อย ๆ ก็จะลงลึกเป็นตอน ๆ กับเรื่องภาษา พอเป็นแนวทางให้นักเขียนได้พิจารณาตนเอง ซึ่งกูขอมโนว่านักเขียนอ่านบทวิจารณ์ ขอตำหนิแล้วก็คงพอจะเชื่อมโยงไปหาข้อผิดพลาดของตนเองในตอนอื่น ๆ ได้ อยู่ที่ใครก็แก้ไม่แก้เท่านั้น
แต่เอาจริง ๆ ถ้าไม่ซีอะไร แค่ห้าตอนขึ้นก็พอ เพราะบางเรื่องกูก็ทนอ่านเป็นสิบไม่ไหวเหมือนกัน ห้าตอนคือมาตรฐานกูนะ
กูถือว่าห้าตอนก็เหมือนอ่านหนังสือไปแล้วเกือบห้าสิบหน้า ถึงแม้จริง ๆ ห้าตอนนั้นอาจยาวไม่ถึงห้าหน้า หรือเกินกว่าห้าสิบหน้าไปก็ตาม แต่มันต้องดึงแนวเรื่อง หรือมีจุดอะไรสักอย่างให้กูสามารถจับทาง รู้สึกอยากอ่านต่อ และวิเคราะห์ออกมาได้