Last posted
Total of 1000 posts
กูถามจริงเหอะ บทที่ 7 จะอยู่เยี่ยงไรว่ะ
ใครก็ได้ สับทีเถอะวะ กูอยากอ่านอะไรประเทืองปัญญาหน่อย ที่อื่นแม่งอ้อมค้อม อ่านแล้วเฟคเหี้ยๆ
สรุปว่าแนวทางของห้องนี้ จะเป็นสับ/วิจารณ์กัน แล้วเอาไปแปะในหน้านิยายของนักเขียน เพื่อให้เป็นประโยชน์ต่อนักเขียนด้วยใช่ป่ะ? (แต่ต้องมีปรับสำนวนเพราะโม่งเถื่อนเกิน) ถ้าเป็นแนวทางนี้กูว่าก็ดีนะ ห้องนี้จะได้ไม่เงียบ(และไม่ถูกหาว่าเอาแต่นินทา) นักเขียนได้พัฒนางาน(ถ้ารับฟัง)
แล้วถ้าจะสับ/วิจารณ์/คอมเม้น นี่จำเป็นต้องอ่านจนจบป่ะ คือสำหรับกู ถ้าเรื่องไหนมันไม่ไหวจริงๆ กูก็ทำใจอ่านหลายสิบตอนไม่ลงว่ะ
>>863 ถ้าอ่านตั้งแต่ต้นจนจบจะได้สับพล็อต สับตัวละคร สับองค์รวมได้ แบบนั้นจะมีประโยชน์กับการรีไรต์ ถ้าสับตอนน้อย ๆ ก็จะลงลึกเป็นตอน ๆ กับเรื่องภาษา พอเป็นแนวทางให้นักเขียนได้พิจารณาตนเอง ซึ่งกูขอมโนว่านักเขียนอ่านบทวิจารณ์ ขอตำหนิแล้วก็คงพอจะเชื่อมโยงไปหาข้อผิดพลาดของตนเองในตอนอื่น ๆ ได้ อยู่ที่ใครก็แก้ไม่แก้เท่านั้น
แต่เอาจริง ๆ ถ้าไม่ซีอะไร แค่ห้าตอนขึ้นก็พอ เพราะบางเรื่องกูก็ทนอ่านเป็นสิบไม่ไหวเหมือนกัน ห้าตอนคือมาตรฐานกูนะ
กูถือว่าห้าตอนก็เหมือนอ่านหนังสือไปแล้วเกือบห้าสิบหน้า ถึงแม้จริง ๆ ห้าตอนนั้นอาจยาวไม่ถึงห้าหน้า หรือเกินกว่าห้าสิบหน้าไปก็ตาม แต่มันต้องดึงแนวเรื่อง หรือมีจุดอะไรสักอย่างให้กูสามารถจับทาง รู้สึกอยากอ่านต่อ และวิเคราะห์ออกมาได้
พวกมึงอย่าลืมถ้านักเขียนเค้าไม่ได้ขอ วิจารณ์อะไรไปอาจหมาแล้วจะโดนด่ากลับด้วย ถึงโม่งจะคิดดีหวังดีแต่มึงก็เลือกคนหน่อยขอเตือน เด๋วจะเหนื่อยฟรึ นินทาในโม่งฮาๆสบายๆ แต่ในหน้านิยายคนอื่นไม่ใช่ว่ะ มันเป็นพื้นที่เค้า
มู้มันร้างเพราะไม่มีใครสับนิยาย มึงเขียนมาว่า
"ถ้าอยากให้มู้ไม่ร้างก็พยายามอย่าเล่นมุกตลกที่มันไม่ตลกนะ กูเห็นกูยังยี้เลย นี่ถ้าไม่อยากมาเตือนด้วยความหวังดีกูคงปิดหนีไปแล้วนะเนี่ย"
มึงไม่โทษใคร แต่มึงโยนสาเหตุความร้างของมู้ให้มุกฝืด แถมมึงยัง ประชดปล่อยตัวอย่างมุกฝืดอีก
"ไม่เคยโทษมึงนะ อันที่จริงก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่ว่าใครเป็นใครหรอก แค่เห็นพวกพยายามเล่นมุกแบบไม่คำ เอ้ย ไม่กำ เอ้ย ไม่ขำ เอ้ย ถูกแล้ว แล้วมันน่ารำคาญอะ รู้สึกเหมือนหาสาระอะไรไม่ได้แล้ว ทำได้แค่นี้เหรอ? ประมาณนั้น"
ข้อโต้แย้งของกูคือ
1-มู้มันร้างเพราะไม่มีใครสับนิยาย อันนี้ถูกไหม?
2-สาเหตุของสาระและความไม่มีสาระ มันไม่ได้มาจากมุกอย่างเดียว อันนี้ถูกไหม?
คือมึงบอกว่ามึงรำคาญ มึงเลยอ้างมู้ร้าง มึงเอาประโยชน์ส่วนรวมมาอ้างประโยชน์ส่วนตัว และกล่าวหาชี้โทษความผิดกูเสียอีก มันถูกหรอเพื่อนโม่ง?
ข้อไหนกูผิด รบกวนชี้แจ้งด้วย
ลงชื่อ เซฮุน ลืมเปลี่ยนไอพีเและมุกฝืด
อิดอกกกกก ในโม่งก็ห้ามเล่นมุก มุกไม่ขำก็ไม่ได้ด้วย โถ...แม่ม้าโพนี่...นี่มึงคิดว่าที่นี่คือ โพนี่แลนด์เรอะไง ชิบหาย
ถ้ามู้มันร้างมึงก็สับนิยายมาสิอิดอก มึงฟาดง่วงฟาดงาหาอ้อยแดกเหรอคะ
อ้อ กูแถมให้อีกอย่าง ที่มู้มันร้างเพราะพวกมึงคิดไปเองว่ามาจากการที่ไม่มีคนเข้ามาสับนิยาย กูเข้าโม่งทุกวันกูก็เห็นมู้นี้มีคน reply ทุกวัน ลองเทียบกับมู้อื่นสิวะบางอันตั้งแล้วก็เงียบเป็นป่าช้าเลย ดังนั้นสาเหตุน่าจะไม่ได้มาจากไม่มีคนสับนิยายหรือเล่นมุกฝืดแต่อย่างใด โอเคนะพวกมึงไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว จุบุจุบุ
มีใครเคยอ่านนิยายของเม้น 5 บ้าง ดีมั้ยวะ
https://www.dek-d.com/board/view/3720514/
https://writer.dek-d.com/vitn/story/view.php?id=1569658
ความเทพของเรื่องนี้คือ แม้กระทั่งชื่อเรื่องยังเขียนผิด ไอ้สัส คนอ่านเดือนนี้ 22,993 วิว 172 คอมเมนต์ มีคอมเมนต์ด่าเรื่องเขียนผิดบ้างประปราย และมียอดเฟบ 593 คน
เทพ เทพ เทพ เทพ เทพ กูนี่นับถือแม่งจริงๆ
>>877 คือตอนนี้กำลังคิดว่าจะเปิดเรื่องใหม่แบบเน้นเย็ดอะ อารมณ์ประมาณชีคเถื่อนทะเลทราย นางทาสบำเรอสวาทอะไรทำนองนี้ แต่มีเรื่องของการผจญภัยเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย และให้ตัวเอกมันซูๆ นิดหน่อย ไอ้เขียนแบบนี้กูก็พอทำใจเขียนได้นะ แต่ถ้าจะถึงขั้นต้องลดระดับการใช้ภาษาของตัวเองมาเหมือนเด็กหัดเขียนแบบนี้ กูทำไม่ได้อะ
เสริมนะ กูรู้มาว่านิยายเล่มละ 99 บาทตาม7 เขียน 100 หน้าเอสี่ส่งจะได้เงิน 10,000 บาทเป็นค่าลิขสิทธิ์นะ
>>871 เออนั่นสิ ว่าแต่ แล้วมึงจะจริงจังกับพวกกูทำไม?
ดูมึงตั้งใจอ่านพยายามเถียง ช่วยแถนะ
คือมันมาหาเรื่องกู กูก็ป้องกันตัวเอง หรือกูควรขอโทษมันแล้วสัญญาว่าไม่ทำอีกแล้ว?
กูเรียงเป็นข้อๆไปแล้วครับน้อง ประเด็นน่ะ
ถ้ามึงจะเอาประเด็นจริงจังอีก กูก็จะเล่นกับมึงนะ
เริ่มนะ...ตอนแรกมีมันคนเดียวที่จริงจัง พอมีกูก็เป็นสองถูกไหม? มึงมาอีกคนก็เป็นสามครบนะ
คราวนี้ภายใต้ความจริงจังเนี่ย ใครกล่าวหาใคร มันเริ่มมาจากอะไร สาเหตุคืออะไร มุกกูตามที่มันกล่าวหาหรือเปล่า? หรือกูจริงจังกับมัน กูเลยกลายเป็นผิด มันไม่ผิดแล้วใช่ไหม?
คือมึงจะหาเรื่องกูให้ได้น่ะนะ ขนาดขุดเอาข้อจริงจังมาเล่นเนี่ย อายุเท่าไหร่วะเนี่ย? แถยังกับเด็กติดเกม
ลงชื่อ เซฮุน กูไม่ได้จริงจัง แต่กูจริงใจ ตึ่งโป๊ะๆ
เอาอีกละ เริ่มทะเลาะกันอีกละแล้วก็เป็นเซฮุนกับโม่งอีกละ...
>>883 เดี๋ยวๆ เซฮุนเอง
เซฮุนไม่ได้เริ่ม เซฮุนแค่ปล่อยมุกแล้วมันไม่ตลก คราวนี้ก็
(1)มีคนมากล่าวหาว่า การปล่อยมุกเป็นสาเหตุของมู้ร้าง ทั้งๆที่มันไม่ใช่
(2)แล้วก็มีคนมาเสริมเรื่อง 'จริงจัง'
ตอนนี้ก็(3)มีคุณที่บอกว่าเซฮุนอีกแล้วที่ทะเลาะกัน
ลงชื่อ เซฮุน นั่นมุกหรือเปลือกหอย
เซฮุน อายุป่านนี้มีเมียแล้วยัง
พยายามลากมาเรื่องสับนิยายแล้วนะ หยุดทะเลาะกันเหอะ ใครว่างเอานิยายที่ยังไม่เคยโดนสับมาดีกว่า จะได้ลองทำดูตามที่คุยๆกันไปข้างบน
>>874 กูสงสัยมากว่าเรื่องนี้แม่งมีคนอ่านจริงหรือ ปรากฎว่ามีคนอ่านจริง มีคอมเมนต์จริง หลายๆ คอมเมนต์ก็ทำให้กูปวดตับมาก นี่กูไล่อ่านได้ 15 บทละ เรื่องก็งงฉิบหาย แต่สรุปได้ว่า พระเอกถูกจับมาทดลองโดยการเอาไปปล่อยในที่แห่งหนึ่งซึ่งเหมือนเกมออนไลน์ และพระเอกก็โชว์เทพ จบ
ส่วนคอมเมนต์ที่น่าปวดใจก็เช่น "สนุกอะ ถึงมีคำผิดก็ไม่เห็นเป็นไร อ่านแล้วรู้เรื่องก็พอ อิอิ"
ส่วนที่อ่านแล้วแทบร้องไห้คืออันนี้ "เรื่องภาษา อ่านแล้วตลกดี แบบนี้แหละดีแล้วไม่ต้องเปลี่ยนนะ ส่วนตัวแล้วชอบความแปลกใหม่ ทั้งๆที่ก็ชอบอ่านนิยายแฟนตาซี แต่เจอเนื้อเรื่องซ้ำซ้ำเดิมเดิมๆการเขียนภาษาก็เดิมเดิมๆ ไม่ได้มีจินตนาการอะไรกันเลย พอเจอตัวประหลาดเอ้ยไม่ใช่ ความแปลกใหม่เลยรู้สึกดีนะ"
การเขียนภาษาไทยให้ถูกต้องคือภาษาเดิมๆ ไม่มีจินตนาการไหมล่ะ พ่อมึงสิไอ้สัส ไอ้เหี้ย การเขียนภาษาส้นตีน แม้กระทั่งชื่อเรื่องยังสะกดผิดแบบนี้คือความแปลกใหม่เหรอ ไอ้เวรเอ๊ย กูไม่รู้จะด่ายังไงดี ไอ้เหี้ย หัวร้อน กูโมโห
>>887 เอิ่ม ความแปลกใหม่มันอยู่ที่พลอตเว้ย เขียนผิดก็คือผิด มันจะไปแปลกใหม่ได้ไง งั้นสมมติกูใช้คำว่าเฆียรแทนเขียนไรงี้ นี่แปลกใหม่โคตรๆ ยิ่งกว่าเขียนผิดเลยสินะ เหอะๆ
"แต่เจอเนื้อเรื่องซ้ำซ้ำเดิมเดิมๆการเขียนภาษาก็เดิมเดิมๆ" ตัวคนเม้นทืยังเขียนอะไรประหลาดๆ อ่านแล้ววกวนชวนงงเลย เฮ้อ
เลื่องพาสา อ่ารแร้วตะหลกดี บั่บนี้แล่ะดีแหล้วมั่ยต้องเปรี่ยรน้ะ ส่วลตัวแร้วฉ่อบฆวำแปรกไหม่ ถั๊งฯที่ก้อฉ่อบอ่าลณิ้ญายแฟนตาซี แต่เจอเณื้อเลื่องส๊ำส๊ำเดิมเดิมฯกานเขียรพาสาก้อเดิมเดิมฯ มั่ยด้ายมีจิณตะนากานอ่ะไลกัลเรย พอเจอตัวปะล่าดเอ้ยมั่ยชั่ย ฆวำแปรกไหม่เรยลู้สึกดีน้ะ
ลองเอาคอมเม้นท์มันมาแปลง เอ้า แปลกใหม่พอมั้ย 555
นี่คือสาระแล้วสินะ
>>895 หวัดดีเซฮุนเอง
เอาเลยเล่นเลย? ดิ้น? ตลกดี? มึงมาจากรายการอะไรครับ?
ระดับเซฮุนไม่ดิ้นไม่แถครับ ผิดก็ขอโทษ ไปปรับปรุงตัวครับ โตแล้วครับ โกนไข่เองได้แล้ว
เขาสับนิยายกันแล้วครับ ถ้าใช้เหตุผลไม่เป็นก็เงียบปากไปเถอะครับ ผมไม่อยากรังแกโม่งอ่อนแอกว่า
ลงชื่อ เซฮุน จริงจังก็มีคนตลก แล้วจะปล่อยมุกฝืดทำไมให้เหนื่อย
อะ อันนี้เรื่องที่กูกดมาดองไว้ เหมือนจะยังไม่มีสับกันในนี้นะ
ลำนำราชินีเอล์ฟ : https://writer.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=1552466 อันนี้มีเพลงออโต้
เรื่องเล่า๐ใน๐เงาสะท้อน : https://writer.dek-d.com/peecee/writer/view.php?id=806375
เสียงเห่าหอนของหมาป่า : https://my.dek-d.com/mamamoosap321/writer/view.php?id=1553827
The Wolf : เสียงเห่าหอนของหมาป่า
https://my.dek-d.com/mamamoosap321/writer/view.php?id=1553827
ชื่อเรื่อง : ดึงดูดใจพอสำหรับกู เพราะกูชอบหมาป่า
คำแนะนำเรื่อง : ใช้ได้ เขียนกระจับแต่ชวนให้คลิกเข้ามาอ่าน พอมาดูคู่กับชื่อเรื่องแล้ว ก็ทำให้เดาๆ ว่านางเอกน่าจะเป็นมนุษย์หมาป่าไม่ก็ใกล้เคียง
บทนำ :
ย่อหน้าแรก : ปัญหาเรื่องเว้นวรรค : เช่นตั้งแต่คำว่า “เด็กหญิงลืมตาขึ้นมา...” จนถึง “…ตลอดทางว่า” จริงๆ ตรงนี้แยกเป็นสองประโยคได้ ควรเว้นวรรคตรงคำว่า “ความทรงจำล่าสุด...” แล้วก็อาจจะไปเว้นวรรคอีกทีตรงคำว่า “ที่พร่ำบ่น...” ด้วยก็ได้ ตอนใกล้ๆ จบย่อหน้า เว้นวรรคตรง “สามารถนอนหลับ...” ได้อีกเหมือนกัน /// ตรงนี้มีคำซ้ำด้วย คือคำว่า ‘สามารถ’ ควรใช้คำอื่นแทน /// ตรงประโยค “ทั้งเจ็บปวดเหมือนร่างกายกำลังฉีกกระชาก” น่าจะเป็น “ถูกฉีกกระชาก” มากกว่า
ย่อหน้าที่สอง : คำผิด : ประโยคสุดท้าย เขียน “จ้างวาน” เป็น “จ้างวาล”
ย่อหน้าที่ห้า : การเว้นวรรคหลังไม้ยมก : หลัง ‘ๆ’ ควรเว้นวรรค(บางสำนักพิมพ์ให้เว้น บางสำนักพิมพ์ก็ไม่ต้องเว้น แต่ฝึกเว้นไว้น่าจะดีกว่า แต่ก็ไม่บังคับหรอก ไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพียงแต่มันจะช่วยเป็นเว้นวรรคเอาไว้พักสายตาได้ด้วย) /// มีคำผิดตรงกลางๆ ย่อหน้า เขียน “เชือก” เป็น “เชือด”
ย่อหน้าที่สิบ : เว้นวรรค : ระหว่าง “เธอค่อนข้างชินกับสภาพอากาศ” กับ “ส่วนหนึ่งเพราะ...” สามารถเว้นวรรคได้ ตรง “…และอีกส่วนคือ” ก็เช่นกัน
แซมเปิ้ลแค่นี้พอ ปัญหาหลักๆ ที่หนักๆ คือ เว้นวรรค ประโยคส่วนใหญ่ติดกันเป็นพรืดเลย ด้านสำนวนภาษาถือว่าโอเคเลย คำผิดนับว่าน้อย คำซ้ำไม่ค่อยมี แต่ที่ไม่ชอบคือเปิดเรื่องด้วยการบรรยายมากไปหน่อย คนที่ไม่ชอบการเปิดเรื่องด้วยการอธิบายโลกอาจจะไม่ค่อยชอบ (เช่นกูคนนึง) แต่ก็เขียนได้ดีนะ
บทที่หนึ่ง :
จู่ๆ ก็ข้ามช็อทมาเป็นอนาคตตอนอายุสิบสี่แล้วซะงั้น เล่นเอามึนไปแป๊บนึงเลย บทนี้ปูดราม่าภายในครอบครัวของนางเอก และคนอ่านก็ได้เห็นนางเอกออกล่าครั้งแรก ไม่ค่อยตื่นเต้นนักเพราะทำสำเร็จอย่างง่ายดาย เข้าใจว่าคนเขียนต้องการแนะนำตัวละคร กับปูให้เห็นความสัมพันธ์ของคนในครอบครัวมากกว่า …ซึ่งตัวละครก็เยอะแยะยุ่บยั่บจริงๆ จนกูจำแทบไม่ได้ การโถมตัวละครเข้ามาในฉากครั้งเดียวหลายๆ ตัว ถ้าบริหารบทได้ไม่ดีพอนี่ แทนที่คนอ่านจะเกิดความประทับใจกับตัวละคร ก็อาจจะกลายเป็นพยายามมองข้ามเพราะจำไม่ได้เหมือนกัน ต้องระวังให้มากๆ
บทนี้ประโยคยาวเฟื้อยเยอะมาก คนเขียนน่าจะเขียนเพลินจนลืมเว้นวรรคอ่ะแหละ เพราะบางทีก็เว้นได้เหมาะสม แต่บางทีก็ยาวจากเชียงใหม่ถึงนราธิวาสเลย
บทที่สอง :
เปิดบทมาด้วยการเล่าเรื่องของตัวละครอีกตัว นี่ก็ทำให้สับสนอีกแล้ว เพราะบทก่อนๆ ตัวละครก็เยอะ แต่นี่ก็ตัวละครใหม่อีกแล้ว กูยิ่งจำไม่ได้ไปใหญ่เลย อีกอย่างการสลับไปมาบ่อยๆ มันทำให้ขาดความผูกพันกับตัวละครด้วยอ่ะ เหมือนรอบตัวมีแค่คนรู้จัก ไม่มีเพื่อนเลย ยังไม่ทันรู้เรื่องนางเอกดี ก็ต้องมารู้เรื่องคนอื่นไปซะงั้น โฟกัสยากมาก
แล้วก็บทนี้มีการตัดกลับไปมาระหว่างอดีตกับปัจจุบัน ตอนที่บรรยายถึงสามีนั้นกูถึงกับต้องอ่านซ้ำสามรอบ งงว่านี่กำลังเล่าเรื่องในอดีตหรือปัจจุบันกันแน่ คิดว่าน่าจะเป็นเพราะขาดคำที่บ่งบอกเวลา เช่น “เธอยังจำได้ดีถึงตอนที่...” / “เมื่อนึกย้อนไปแล้ว...” อะไรเทือกนี้ คนเขียนไม่ได้ใส่เข้าไปอ่ะ
และบทนี้ก็มีข้อผิดพลาดสุดๆ ข้อนึง คือจู่ๆ ตัวละครตัวนึงก็เปลี่ยนชื่อไปเฉยเลย...เดิมชื่อเรโอนาร์ดอยู่ดีๆ แต่มาบางย่อหน้ากลับชื่อว่าปีเตอร์ อันนี้น่าจะเป็นเพราะตอนแรกชื่อปีเตอร์แล้วเปลี่ยนเป็นเรโอนาร์ดทีหลัง แต่คนเขียนแก้ไม่หมดอ่ะแหละ บางบรรทัดเป็นโอนาร์ดเฉยๆ ก็มี
ต่อเรปหน้า
ต่อจาก >>904
บทที่สาม :
เปลี่ยนตัวเล่าเรื่องเป็นผ่านสายตาแม่เลี้ยงของนางเอก เอาเถอะ เรื่องนี้ใช้มุมมองพระเจ้าเล่าล่ะนะ เรื่องสลับไปสลับมาทำให้ผูกพันกับตัวละครน้อย คงปกติแหละ
ตอนนี้ก็เปิดตัวตัวละครใหม่อีกเยอะแยะอีกแล้ว
บทที่สี่ :
เปลี่ยนตัวเล่าเรื่องอีกรอบ นางเอกกลับมามีบท
มีบรรทัดนึงแหม่งๆ มาก คือตรง
l เจ้าชายหนุ่มคิด ก่อนแนะนำตัว “ข้าชื่อไรรีย์ เด็กคนนี้ชื่อเอ็ดมอร์น เจ้าล่ะ” l
คือคำพูดประโยคนั้นมันเป็นของนางเอก...แต่ตัวบุคคลที่อยู่หน้าประโยคดันเป็นผู้ชายที่เข้าฉากด้วย แบบนี้มันเลยทำให้เข้าใจว่าเจ้าชายเป็นคนพูด ซึ่งมันไม่ใช่ไง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขียนแบบนี้ น่าจะเบลอ
เหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะมีสิทธิเป็นพระเอกไม่ก็พระรองแหง
———————————————
เนื้อเรื่อง : ดูมีความขัดแย้งให้ตามไขปริศนาเยอะ ไม่รู้จะมีกี่ภาค ปมมันดูยิ่งใหญ่อยู่
ข้อเสีย : การเว้นวรรค(หนักสุด),คำผิด, ตัวละครเยอะภายในไม่กี่บท
ข้อดี : ถ้าชอบบทบรรยายก็อ่านได้เรื่อยๆ
รวมๆ : หนักไปทางบทบรรยาย สำนวนดีใช้ได้ บรรยายเห็นภาพ แต่บางทีก็บรรยายมากไป และยัดตัวละครใส่มาในแต่ละบทมากเกินไป อ่านจบแล้วรู้สึกเหมือนจำอะไรไม่ได้เลย ยังไม่มีตัวละครไหนโดดเด่นแม้แต่นางเอก เพราะสลับบทไปมาตลอด
โดยสรุปคือ ถือว่าพอใช้ได้สำหรับกู
ปล. กูสับหรือวิจารณ์ไม่เป็น คิดซะว่านี่เป็นคอมเม้นเฉยๆ ละกัน
มีคำแนะนำสำหรับนิยายแฟนตาซีที่ไม่ใช่แนวตลาดบ้างไหม เขียนมายี่สิบกว่าตอน ยอดคนดูเริ่มนิ่ง ไม่มีพวกหน้าใหม่เข้ามาfav แล้ว
ถ้าอัพตอนใหม่แบบหลอกๆ (เน้นข้างในเป็นอะไรมั่วๆ) ให้มันเด้งนิยายอัพเดตไปที่หน้าแรก แล้วรีบลบตอนนั้นทิ้งทันที นิยายมันจะหายไปจากหน้าแรกอัพเดตปะวะ
เคยมีทีมสับคนนึงพูดว่า เบื่อที่มีคนมาทะเลาะกันในมู้ เบื่อโทรล เบื่อพวกล่อตีน เลิกโทษกันไปมาแล้วหาเรื่องมาสับเหอะ จะได้เป็นไปตามทิศทางที่สมควรของมู้ซะที
กูเริ่มสงสัยว่ะ ว่าการสับนี่ทำให้นักเขียนพัฒนาได้จริงเหรอวะ บางคนเห็นโดนสับซ้ำแล้วซ้ำเล่า งานก็กากแล้วกากเล่าเหมือนเดิม บางคนมันฟังเหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ไม่เข้าใจจริงจัง ไม่เข้าใจการมองจุดบอด ชัดเจนสุดก็ตรงภาษา อะไรคือยืดเยื้อ อะไรคือน้ำท่วมทุ่ง ตกลงการสับมันช่วยทำให้พวกนี้แตกฉานได้มั้ยวะ หรือจริงๆ แล้วต้องอาศัยกาลเวลา ให้มันขัดเกลาตัวเอง
อีกอย่าง บางคนที่สับคนอื่นเยอะแยะ พอไปดูงานมันก็ขากถุยไม่แพ้กัน คืออะไรวะ
>>922 กูว่าต้องดูด้วยว่าคนสับสับตรงจุดมั้ย อธิบายเข้าใจมั้ย และคนเขียนเปิดใจพอมั้ย อีกอย่างบางคนสับครั้งเดียวมันแก้ได้ไม่หมดก็มี คนสับอาจจะต้องมีติดตามผลและคอยไกด์เรื่อยๆ(เหมือนบก.แต่ทำฟรี) ซึ่งคนที่ว่างขนาดนั้นหายากมาก... ส่วนเรื่องคนสับกากซะเอง อืม...กูว่าการหาข้อเสียคนอื่นมันง่ายกว่าหาของตัวเองอ่ะ และคนสับก็ไม่จำเป็นต้องเขียนดีกว่าคนโดนสับด้วย งานเขียนชิ้นนึง ถ้าให้คนสองคนมาดูอาจจะเห็นข้อเสียคนละข้อคนละมุมก็ได้อ่ะ ...โทษทีกูพูดวกไปวนมา ถ้าไม่เข้าใจก็ขอโทษที orz
>>922 การที่ผู้เขียนได้รับคำวิจารณ์(สมมติให้คำวิจารณ์นั้นปราศจากอคติ และผู้วิจารณ์มีความสามารถทางการเขียนจริง) จะช่วยให้เขารู้ถึงข้อดีและข้อเสียของตนเอง หน้าที่ของผู้เขียนคือการที่จำนำคำวิจารณ์นั้นมาปรับแก้ด้วยความสามารถของตัวเอง เช่น ถูกตำหนิว่าการใช้ภาษาไม่ดี คลังศัพท์ไม่หลากหลาย ผู้เขียนก็ต้องไปหานิยายที่มีชั้นเชิงในการเขียนมาอ่าน และหมั่นเพิ่มพูนคลังศัพท์ ถ้าสักแต่ ค่ะๆ ครับๆ จะจดจำไว้แก้ไข น้อมรับคำวิจารณ์ แต่มึงไม่หาทางพัฒนาตัวเองเลย งานมันก็กากอยู่แบบนั้นล่ะ นักวิจารณ์ไม่ใช่ บก. นะ ที่จะได้ต้องมาคอยนั่งจ้ำจี้จ้ำไช ตรงนั้นตัดออกสิ ตรงนี้คำซ้ำ เปลี่ยนเป็นคำนี้ดีกว่า บลาๆ
ส่วนคำถามข้อที่สอง ที่ว่าทำไมนักวิจารณ์บางคนถึงเขียนงานกาก ถ้าจะตอบเอาใจพวกมึงก็คงต้องบอกว่า ไอ้พวกนั้นมันกากไงล่ะ แถมกากแล้วยังไม่เจียม กระแดะมาสับนิยายคนอื่นเขาอีก แต่ถ้ามองแบบกลางๆ ก็ต้องบอกว่า นักวิจารณ์แต่ละคนก็มีความถนัดไม่เหมือนกัน เช่น บางคนเชี่ยวชาญเรื่องการใช้ภาษา นิยายของเขาก็จะใช้ภาษาดี แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเนื้อเรื่องจะน่าสนใจ ทำให้คนอ่านรู้สึกว่านี่มึงกำลังเขียนเหี้ยอะไรเนี่ย หรือบางคนอาจถนัดการจับกลุ่มตลาด คือสามารถวางพล็อตและเขียนเรื่องที่ทำให้คนรู้สึกสนุกตามไปด้วยได้ ซึ่งนักวิจารณ์พวกนี้อาจไม่ได้เชี่ยวชาญด้านการใช้ภาษาเท่าใดนัก คนนอกมองก็อาจหยามว่ากากได้เช่นกัน
ก็นะ ตามนี้ล่ะ
คิดอีกแง่นะ คือบางทีการที่ต้องมาตามแก้คอยพัฒนานิยายตัวเองมันก็เหนื่อยไปว่ะ ไหนจะงานส่วนตัวที่ต้องทำเพราะซื้อข้าวแดก ไหนจะธุระอะไรต่างๆอีก บางทีคนพวกนี้เขาก็อยากแค่เขียนนิยายขาดๆเกินๆเพื่อผ่อนคลายอย่างเดียวก็ได้ ขอแค่มีคนมาเม้นมาชมมันก็ถือว่าคลายเครียดดีนะ
ยกเว้นว่ามึงกะจะสร้างรายได้ ทำเป็นงานหลัก เพราะไม่งั้นกุยังมองไม่เห็นอะไรที่คนเขียนต้องรีบพัฒนาว่ะ นี่กุมองมุมของคนที่ทำงานต้องเลี้ยงดูลูกเมีย พ่อแม่นะ อาจจะไม่ถูกใจพวกมึงก็โทดด้วย
>>935 เพื่อติดท็อป พอท็อปคนก็จะเข้ามาอ่านมากขึ้น มีคนคอมเมนต์มากขึ้น รู้สึกฟินขึ้น ตั้งใจเขียนมากขึ้น เขียนจบไวขึ้น เข้าตาแมวมองง่ายขึ้น ได้ตีพิมพ์ง่ายขึ้น มีโอกาสเป็นหนังสือรางวัล ได้รับการแปลเป็นภาษาต่างประเทศ รวยขึ้น ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม หนังสือถูกจัดอันดับโดยไทมส์ว่าเป็น 1 ใน 100 เรื่องที่ควรอ่านก่อนตาย นาซ่าส่งหนังสือของเราออกไปยังนอกโลก มนุษย์ต่างดาวเก็บได้และชื่นชอบ ได้รับการตีพิมพ์ไปทั่วจักรวาล ได้รับเกียรติเอาชื่อไปตั้งเป็นชื่อกาแล็คซี่ เกิดการแลกเปลี่ยนวัฒนธรรมทำให้มนุษย์เจริญขึ้น ก้าวสู่ความเป็นอมตะ
ดังนั้น การย้ายหมวดมีส่วนช่วยดำรงเผ่าพันธุ์ของมนุษยชาติ
อย่าคิดว่ากูเพ้อเจ้อนะ ทุกคนที่ย้ายหมวดเขาก็คิดแบบนี้กันทั้งนั้นล่ะ คิดว่าย้ายเล่นๆ ย้ายเอาฮากันรึไง
กูขอออกตัวก่อนนะว่า กูไม่มีความเห็น กูจะสับนิยาย
ลงชื่อ เซฮุน
https://writer.dek-d.com/wildlord/story/view.php?id=1557474 กุจัดมาให้แล้ว น่าจะดีอยู่ เชิญสับ
>>941 อ่านแบบตั้งใจไปสามตอน แล้วลวกๆไปจนถึงตอนที่ 5
หมายเหตุ**คือกูพยายามจะอ่านไปให้ถึง first plot point นะ
สับนิยาย Chosen of The Ragnarok โดย เซฮุน
ลิ้งค์นี้ https://writer.dek-d.com/wildlord/story/view.php?id=1557474
นักอ่านบางคนอาจจะไม่ชอบวิธีการเล่าแบบนี้ แต่กูมองว่านักเขียนคนนี้บรรยายดี บรรยายเก่ง เล่าเป็นเห็นภาพ ก็จงเก็บความดีนั้นไว้นะ
แนะนำคนเขียน ถ้าจะให้ดีขึ้นเอาเสียงเอฟเฟกต์ออกไปให้หมด สำนวนโวหารมึงงดงามดังกุลสตรีแล้วแต่มา ตึง! เปรี้ยง! นี่มันไม่งามว่ะ
แล้วประโยคความซ้อนยาวเหยียดพยายามอย่าเขียนแบบนั้น ยกตัวอย่าง (ตอนเธียน่าโผล่ ตอน 2) บรรยายว่า "ชายผู้มีผมสีขาวทั้งหัวและร่างอันกำยำที่เต็มไปด้วยบาดแผลได้หัวเราะร่าด้วยท่าทีอันเป็นมิตรภายในห้องรับรองซึ่งติดกับโถงที่ใช่ขึ้นลงรถม้า" อ่านแล้วเหนื่อยมาก กูเห็นหลายจุด แต่อันนี้สุดๆละ สุดเขตชายแดนป้อมปราการมาก (สถานที่ในเรื่อง)
ตอนที่สาม info-dump เรื่องแร็กฯ สามสี่ย่อหน้า คนเขียนคงกะปูไปก่อนสู้แหละ แต่ไม่รู้คนอ่านคนอื่นจะอึนไหม กูเกือบจำได้ไม่หมด เหนื่อยใจ
ตอนที่สี่กับตอนที่ห้าคือ first plot point จะว่าสนุกก็สนุก "กูให้ผ่านละกันอะ" แต่ตัวละครไม่มีสเน่ห์เลยว่ะ เหมือนการบรรยายเน้นความเป็นมา ไม่มีความรู้สึกตัวละครเท่าไหร่
พล็อตดูซับซ้อนนะ มีนอกรีตจ้างรีดศาสนาห่าเหว บรรยากาศได้ น่าสนใจไหม? ลองอ่านเอาเองสักห้าตอน
ลงชื่อ เซฮุน กูไม่ใช่สาเหตุของมู้ร้าง
>>927 ด้วยความสงสัยว่ามีแบบนี้ด้วยเหรอ พอกูลองไปคุ้ยดู มีจริงว่ะ เลยเอาที่ติดท็อปเมื่อวานมาให้ดู เอาที่ไม่ถึงสิบตอนนะ
รักแฟนตาซี
ท็อปสาม 9 ตอน https://writer.dek-d.com/goodprincess/story/view.php?id=1573911
ท็อป 13 9 ตอน แฟนคลับ 509 https://writer.dek-d.com/syncava/story/view.php?id=1571689
ท็อป 18 5ตอน แฟนคลับ 316 https://writer.dek-d.com/JenJiranan/story/view.php?id=1573972
แฟนตาซี มีติดท็อปแค่เรื่องนี้ 73 ตอน https://writer.dek-d.com/nahero40/story/view.php?id=1557980
ที่ไม่ติดท็อปกับมีตอนไม่ถึงสิบก็มีเรื่องที่กูตามอ่านเรื่องนึง และที่เห็นมันเด้งขึ้นมาล่าสุด 10 หน้าแรก กับค้นหาด้วยคีย์เวิร์คนางร้าย
7 ตอน แฟนคลับ 72 https://writer.dek-d.com/maru-sama/story/view.php?id=1523638
12 ตอน แฟนคลับ 244 https://writer.dek-d.com/Loveanime14/story/view.php?id=1532561
อันนี้เกิดในนิยาย
2 ตอน แฟนคลับ 9 https://writer.dek-d.com/stella-/story/view.php?id=1545630
14 ตอน แฟนคลับ 324 https://writer.dek-d.com/sixchomphoo/story/view.php?id=1542930
หมวดไซไฟ คนอ่านแค่วันละ 20 คนก็ติด top 10 แล้วครับ
>>955 งั้นพอดีเลย กูกำลังจะสับเรื่องนี้ มีอะไรจะสั่งเสียไหม?
Night Walker บุรุษรัตติกาล
ยิดีด้วยๆ ฉีเตี้ยน เว็ปนิยายจีนต้นทางที่พวกเด็กดวกชอบเอามาแปล (แต่จริงๆ แปลจากภาษาอังกฤษ) ลงมาเล่นตลาดอินเตอร์แบบ Webtoon แล้ว แถมมี "ภาษาไทย" ด้วย ทีนี้นิยายแปลก็น่าจะหายไปจากเด็กดวกแล้ว เพราะเจ้าของเขาลงมาทำเอง น่ายินดีจริงๆ
เซฮุนสับนิยาย Night Walker บุรุษรัตติกาล
https://writer.dek-d.com/parn1112/story/view.php?id=1572369
เปิดเรื่อง ก็ได้งานเลย "เมื่อตะวันลับเหลี่ยมขอบฟ้า"
สอง ล ลิงฟังดูดีนะ แต่เหลี่ยมขอบฟ้าไม่มีนะมึง อีกอย่างที่คุ้นตามันต้อง ตะวันลับเหลี่ยมภูผา หรือคนแต่งสับสนกับเรื่อง รอยรักหักเหลี่ยมตะวันวะ?
บทนำโดยรวม เสื้อผ้าหน้าผม อาวุธพระเอก บรรยายให้ดูเท่จะลอบเข้าตึก แล้วหักมุมแบบเมะญี่ปุ่น เข้าผิดตึก! แต่ก็ไม่ได้ปังอะไรมาก เปิดบทสั้นๆ บอกโทนเรื่องว่าจะไม่ซีเรียสละ ก็คงจะใช้ตัวละครเป็นจุดขาย ไม่ใช่พล็อต
ตอนสอง บทที่ 1 โย แอล คูเปอร์ นั่นไงเดาไม่ผิด ชื่อตอนก็เป็นชื่อตัวละคร (>>957 นี่คือมึงสินะ)
เปิดตอนมาน่าสนใจ ใช้เหตุการณ์ปมอดีตอันโหดร้าย เก็บไปฝันจำจนวันนี้ของตัวละคร แล้วก็ปูไปสู่ปมปัจจุบัน รวมๆพล็อตกูว่าจืดชืดว่ะ แต่บรรยายรู้เรื่อง ให้ผ่านละกัน
ตอนที่สาม บทที่ 2 วางแผน
คนเขียนขออนุญาตรวมตอน กูว่ายาวแน่ ก็ยาวจริงๆ แต่ไม่เป็นไร
เค มีนักสืบ มีตำรวจ มีคดี มีพระเอกที่เป็นโขมย มีกลิ่นโคนัน มีกลิ่นแคทอายส์ มีกลิ่นลูแปง หอมหรือเหม็นอย่าถาม กูแค่ได้กลิ่น
ท้ายตอนคนเขียนแจ้งว่า ใครมีไอเดียชื่อตอนแนะนำได้ และตอนต่อไป 30%40% ขอไม่อ่าน
สรุป โดยรวม ก็เขียนได้แหละ เล่ารู้เรื่อง แต่ว่าจุดขายของเรื่องคือตัวเอกแบบนี้ คนเขียนต้องคิดหนักๆ ว่าทำไมคนอ่านต้องอยากรู้เรื่องราวและติดตามชีวิตของไอ้หมอนี่ด้วย ปมล้างแค้นหรอ? พระเอกโชว์เทพหรอ? แก้ไขปัญหาหรอ? มันจืดชืดพอสมควรนะ
สงสัยด้วยว่าจะเขียนจบไหม?
ลงชื่อ เซฮุน กูไม่ใช่ต้นเหตุของมู้ร้างไอ้สัด
สับอีกๆ เดี๋ยวกูไล่เอาเรื่องที่แปะไว้แล้วไม่ได้สับมาลงให้
>>964 กูเอง กูมาแล้ว เหนื่อยโคตร
รวมรายชื่อนิยายแปะไว้แล้วไม่ได้สับประจำปี 2559-2560
https://writer.dek-d.com/NepMoD/story/view.php?id=1535962
https://writer.dek-d.com/kradaikaew/story/view.php?id=1520316
https://writer.dek-d.com/Hestia/story/view.php?id=121556
https://writer.dek-d.com/kung-chun/story/view.php?id=1149251
https://writer.dek-d.com/magiciancosmic/story/view.php?id=1553152
https://writer.dek-d.com/tfyumeiholysmy/story/view.php?id=144469
https://writer.dek-d.com/Zeitokung/story/view.php?id=1518446
https://writer.dek-d.com/dragool/story/view.php?id=1543107
https://writer.dek-d.com/soramumei/story/view.php?id=1552115
https://writer.dek-d.com/hellokotori/story/view.php?id=1547491
https://writer.dek-d.com/ilga0079/story/view.php?id=1547125
https://writer.dek-d.com/atithp/story/view.php?id=1535749
https://writer.dek-d.com/kunnate18/story/view.php?id=1540287
https://writer.dek-d.com/Malisza/story/view.php?id=1498891
https://my.dek-d.com/cherry-ann/writer/view.php?id=1540694
https://my.dek-d.com/domemanager13233/writer/view.php?id=1547598
https://writer.dek-d.com/kittikan111/story/view.php?id=1430201
https://writer.dek-d.com/audra/story/view.php?id=1541315
https://writer.dek-d.com/fuyuno-hirage/story/view.php?id=1474399
https://www.dek-d.com/board/view/3711427/
https://my.dek-d.com/misterheart/writer/view.php?id=958701
https://writer.dek-d.com/kahathanan/story/view.php?id=1529577
https://writer.dek-d.com/Fungq/story/view.php?id=1547378
https://writer.dek-d.com/vvviiinnn2/story/view.php?id=1545559
https://writer.dek-d.com/kingtozing/story/view.php?id=1548832
https://writer.dek-d.com/sakur/story/view.php?id=1539350
https://writer.dek-d.com/peedee2111/story/view.php?id=1545285
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1429036
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1442437
https://my.dek-d.com/pleumfortune/writer/view.php?id=1287834
https://my.dek-d.com/domemanager13233/writer/view.php?id=1547598
https://writer.dek-d.com/Nakatokung/story/view.php?id=65732
https://writer.dek-d.com/kittikan111/story/view.php?id=1512736
https://writer.dek-d.com/jeepsuper/story/view.php?id=1552281
https://writer.dek-d.com/kradaikaew/story/view.php?id=1520316
https://writer.dek-d.com/Hestia/story/view.php?id=121556
https://writer.dek-d.com/kung-chun/story/view.php?id=1149251
https://writer.dek-d.com/rize1230/story/view.php?id=1497469
https://writer.dek-d.com/magiciancosmic/story/view.php?id=1553152
https://writer.dek-d.com/tfyumeiholysmy/story/view.php?id=144469
https://www.dek-d.com/board/view/3708416/ <<< ในกระทู้
https://www.dek-d.com/board/view/3713908/ <<< ในกระทู้
จองตามนี้นะ
The Curse เมื่อคำสาปสูญสลาย
https://writer.dek-d.com/rize1230/story/viewlongc.php?id=1497469&chapter=1
Loligend ตำนานสาวน้อยจอมเผด็จการ
https://writer.dek-d.com/jeepsuper/story/view.php?id=1552281
สาปรักห้วงวารี
https://writer.dek-d.com/kradaikaew/story/view.php?id=1520316
Guildmystic มนตราพันธนาการ
https://writer.dek-d.com/kung-chun/story/view.php?id=1149251
ลงชื่อ เซฮุน กูไม่ใช่สาเหตุของมู้ร้างไอ้สัด
หานิยายติดท๊อปมาสับบ้างดีไหม?
พวกมึงเป็นแบบกูรึป่าว ไม่ค่อยเชื่อถือนิยายติดท๊อปหมวดต่างๆ เลยไม่ได้อ่านซักที
สับนิยายครั้งแรก...
เรื่องSnowwhite Is My Sin
https://writer.dek-d.com/Hestia/story/view.php?id=121556
โครงเรื่องดูแฟนตาซีลึกลับ น่าค้นหา จะจริงไหม เดี๋ยวพวกมึงรู้
เรื่องนี้เกี่ยวกับคำสาป สโนว์ไวท์ ราชีนีแดง
บทย่อ หน้าเพจ กูไม่ได้อ่าน กูตาลาย แต่บทนำของเรื่องทำมาให้กูและพวกมึงต้องปวดสมองเลยทีเดียว
ประโยคแรกที่กูได้อ่าน หยิบยกมาจากคัมภีร์ไบเบิล จะเกี่ยวกับเนื้อหาไหมกูไม่กูรู้
การบรรยายละเอียดยิบ ทั้งเสื้อผ้าหน้าผม ร่างสูงบาง มือผอมเรียว ตาตกคม แมร่งทุกอย่างกูอ่านจนเอียน
ดูเหมือนคนเขียนอยากให้เห็นภาพตาม แต่มันเยอะเกินจนทนไม่ไหวจริงๆ
การสลับฉากทำมาให้สับสนมาก จนงงว่าอันไหนเรื่องจริงอันไหนความฝัน และที่สำคัญ ใครฝันว่ะ!!!
มันไม่บอกเลยว่าตัวละครชายเริ่มแรกเป็นใคร นี่กูอ่านหลายรอบเลยนะ หรือกูโง่เกินก็เลยไม่เข้าใจ
ในเรื่องนี้จะมีองค์สีแดง ที่มีไว้สืบสวนอะไรซักอย่างเกี่ยวกับโลกแห่งความฝัน
และสาวน้อย เรริน อาราฟรอนเทียร์ [เป็นพวกมึงจะอ่านยังไง]
อาราฟ-รอนเทียร์ หรือ อารา-ฟรอรเทียร์
ครั้งแรกกูอ่านอาราฟนะ แต่ช่างมัน ว่าต่อ
นางเรรินเนี่ย ไปยืนหัวโด่อยู่ในสุสาน ของเมืองคลาร์กเชน ที่เป็นเมืองร้างจากเรื่องในอดีต
ทันใดนั้นก็มีหนุ่มหล่อโฮก ปานเทพบุตรโผล่มาทักทายจนนางเรรินต้องหน้าแดง
[มึงไม่คิดบ้างเหรอว่ามันอาจจะเป็นผีก็ได้] สร้างความประทับใจให้กูมาก เจอชายงามในป่าช้า GOOD!
เขาชื่อแลนสลอต จากนั้นก็พูดเหี้ยอะไรก็ไม่รู้ เล่นมุกให้กูไม่ขำ พร้อมถูกแซวว่ากระโปรงเปิดแต่จริงๆก็ไม่
เลยโดนตบ จากนั้นเพื่อนร่วมทีมสืบสวนของอีตาแลนหอยหลอด ก็เจอโลงศพหรูๆ ข้างในมีร่างที่ไม่เน่าเปื่อย
บรรยายละเอียดทุกสัดส่วนจนกูจินตนาการไม่ออก
ทิ้งท้ายด้วยประโยคสีแดงเข้มๆว่า "ราชีนีแดงรุ่นที่สอง กำลังจะตื่นขึ้นมาแล้ว"
นี่บทนำนะโว๊ย อ่านก็ยาก สรรพนามยั่วเยียะไปหมด โดยรวมคำผิดน้อย
น่าติดตามตรงที่มึงจะมีแต่คำว่า อะไรวะ อะไรวะ นี่มันอะไรวะ อยู่ในหัว...
คะแนนความประทับใจเริ่มแรกต่อเรื่องนี้ กูให้ 6/10
ปล. ยังไม่จบนะ เรื่องนี้ทำกูเคืองจริงๆที่อ่านแล้วแทบไม่เข้าใจ เดี๋ยวกูมาเขียนต่อใหม่ รอติดตามได้เลย
ยังงี้ก็ได้เรอะ https://www.dek-d.com/board/view/3721933/
มีคนคิดถึงพวกมึง https://www.dek-d.com/board/view/3722328/
อรุณสวัสดิ์ กูเซฮุนเอง มาพร้อมงานสับ
The Curse เมื่อคำสาปสูญสลาย
https://writer.dek-d.com/rize1230/story/viewlongc.php?id=1497469&chapter=1
โดยรวม นิยายมีสิบตอน แต่ละตอนสั้นเป็นหมอยมด ถ้าไม่นับแทรกข้อมูลและบทนำ เนื้อหานิยายก็มีแค่6-7 ตอนได้ กูก็อ่านหมดเมื่อกี้ในห้องน้ำ
นิยายบรรยายบุรุษที่หนึ่ง มุมมองของนางเอก ไอรีน เคิร์ส
การเล่าของอีหนูไอรีนนี่เวิ่นพอสมควร ตัวอย่างเช่น ฉากเปิดโรงเรียนของแม่ง ประโยคแรกเลยนะ
"ภายใต้ชุดกระโปรงลายลูกไม้นั้นฉันเดินเข้าไปในห้องเรียนเพียงคนเดียวถึงแม้ว่าฉันจะมีพี่สาวเรียนอยู่สถาบันแห่งนี้ด้วยก็ตามทีเถอะแต่เขาอยู่คลาส 3ซึ่งต่างจากฉันที่อยู่คลาส 1 เป็นแค่เด็กนักเรียนธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น"
ยาวยืดยาดไม่พอ แม่งเริ่มจากใต้กระโปรงบอกว่ากูมาคนเดียว (อ้าวอีห่าราก! ใครใส่กระโปรงตัวเดียวกันสองคนมาโรงเรียนวะ!?) ประโยคเดียวไล่จนถึงพี่สาวไปยันระดับการศึกษาได้ด้วย (รบกวนแยกทุกอย่างออกจากกันหน่อย!)
ประโยคต่อไปย่อหน้าเดิม 'เจน' ถึงส่งฉันมาเรียนที่นี่ เพราะฉันร่ายเวทย์แรง อยากให้คุมได้ ไม่พอ! ในย่อหน้าเดียวกันเสือกยัดอันนี้มาส่งๆ "วิชาฟิสิกส์ใช้ในการคำนวณอัตราการเร่งของการร่ายเวทย์" อีไอรีนบอกเกลียดเข้าไส้มาก จบย่อหน้าด้วย "มันเป็นวิชาที่คนทั้งโลกเกลียดด้วยเลยมั้ง"
เค นางเอกเวิ่น คอนเฟิร์มจากแค่ย่อหน้าแรก
อ่ะต่อไป ลีลาการเล่าของคนเขียน ฉากแรกในห้องเรียน บทสนทนากับเพื่อนใหม่ (เค dialogue) คือชีลืมเอาหนังสือฟิสิกส์มา ชีชื่อ เจส ก็แนะนำตัวแล้วถามว่า แล้วชื่อเธอล่ะ? นางเอกก็ตอบ
"ฉันชื่อไอรีน เอ่อ...ค...เคิร์สจ้ะ"
นางเอกเริ่มพลังพลุ่งพล่าน ตาเปลี่ยนสี สักพักจู่ๆ เพล้ง! เสียงเอฟเฟกต์กระจกแตก
คืออธิบายว่าเพราะพูดนามสกุล (ดูพล็อตแม่งดิ) ไม่พอ อาจารย์ในห้องโวย ใครใช้เวทย์? อีไอรีนก็หนูเองค่ะ (อ่ะจานต่อ) เธอชื่ออะไร? ไอรีน เคิร์สค่ะ (แต่รอบนี้ไม่เป็นไรว่ะ ห่าอะไรเนี่ย?)
แล้วก็เสียงซุบซิบของคนในห้อง น่ากลัวเนอะเธออย่าไปยุ่งกับมันเลย...(เท่านั้นไม่พอโว้ย)
จู่เสียงแม่แว่วมาในหัว เชิญชวนเข้าสายมืด 4-5 บรรทัด (กูนี่ฮามาก แม่งรีบได้ใจกู) อาจารย์บอกไปห้องพยาบาลไหมสัด? อีนี่ก็ดันขึ้นกับเสียงแม่ในหัว กูไม่เป็นเหมือนแม่หรอก โครม! พลังน้ำแข็งจัดทุกโต๊ะแข็ง อีไอรีนจะลมจับ เลือนลางอีเจสมาประคองกับผู้ชายคนหนึ่ง ประมาณว่าก่อนหมดสติ เห็นผู้ชาย ยังอุตส่าห์ละเมอในใจถาม เขาเป็นใครกันนะ? แล้วจบตอน (มึงบรรยายไปเลยว่าหล่อก็ได้ ดีออกกก ถ้ามึงจะ cliffhanger ไปตอนสอง)
ตอนสอง อยู่ในห้องพยาบาล บ่นเรื่องเวทย์กะนังเจส เวทย์วายุทำกระจกแตก น้ำแข็งบลาๆ ถ้าเวทย์ปฐพีมีหวังตึกถล่มแน่ (จ้ะๆ ตามสบาย) สักพักบลาๆอัพเดท นักเรียนถูกจานปล่อยกลับ อ่ออออ อีไอรีนสนใจที่ไหน นึกได้ปุ๊ป ถามผู้ชายล่ะๆ ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร (แม่งรีบจริงๆ) เจสก็บอกแม่งยังรอข้างนอกอยู่เลย อีไอรีนรีบขอร้องเลย เจสพาฉันออกไปหน่อย อยากเห็นใบหน้าเขาจริงๆ (กูส่ายหัว) อีเจสตอบ ได้ แต่ไม่แน่ใจว่ายังอยู่หรือเปล่านะ (อะอีนี่ เมื่อกี้มึงบอกอยู่ข้างนอก!) อยู่ๆทันใด ก็มีเสียง เจน! ดังในหัว (เหี้ยมาไง) อ่า! พวกมึงลืมยัง เจนคนที่บอกให้มาเรียนที่นี่ หลังจากใต้กระโปรงลูกไม้เดินเข้าห้องจากตอนที่หนึ่ง (กูก็ความจำดีไปนะบางทีกับเรื่องไร้สาระเนี่ยชื่อ เจส เจน ดูสับสนแต่ทำอะไรกูไม่ได้จริงๆ)
ไม่มีห่าอะไรสาระ เสียงเจนเชียร์ให้เดินไปดูผู้ชาย ส่วนเพื่อนเจส เปิดประตูเสียงเอฟเฟกต์ดังเป็นนักร้องนำวงคาราบาวกับ ด เด็ก อีกสามตัว แต่ไม่เจอ! (มึงจะสร้าง scene หาพ่อง!?) อีไอรีนผิดหวังไหม? ไม่รู้ไม่ได้บรรยาย ถามชื่อผู้ชายเลย เจสก็ตอบ อีธาน อีธาน ก็อดวู้ดส์
แล้วก่อนจบตอนก็ตัดไปเช้าวันต่อมา มาเรียนอีก (เห็นไหมกูบอกว่ารีบ cause and effect ไม่มีเหี้ยไรเลย) รอบนี้เจอเพื่อนเจส มีเจนโทรเข้า (อ่าว!? มึงไม่ใช้เสียงในหัวแล้วหรอ?) นั่นแหละ แล้วมาที่ ห้องเรียนวิชาควบคุมเวทย์...จบตอน
หลังจากนี้กูอ่านลวกๆละ นั่นแหละ มีปมแม่ หลังๆมีพี่สาวมาอีก มีปมผู้ชาย มีปมคำสาป มีความรัก "เธอเป็นมนุษย์! ฉันเป็นคำสาป!" (กูงี้น้ำตา ลาลาแลนด์)
สรุป เนื้อหาน้อย ตัดจบไปแล้ว ก็บายยยยยยนะ
ให้เดานี่คือนิยายด้นสด คนแต่งเป็นวัยรุ่น (ถ้าเป็นป้าเขียนกูขอด่าเถอะ เขียนห่าอะไรของมึง) นิยายดูไม่มีการวางแผนก่อนลงมือเขียน draft แรก เพราะทุกอย่างแกว่งไปมาชิบหาย
สุดท้าย ฝีมือคนเขียนไม่ได้สิ้นหวังขนาดนั้น ยังพัฒนาได้อีก แต่กูคงไม่มีอะไรจะแนะนำหรอกนะ ชีวิตมึงเอง
ลงชื่อ เซฮุน กูไม่ใช่สาเหตุของมู้ร้างอีสัดนรก
สองเรื่องที่พวกมึงสับมาก็เป็นแนวที่กูชอบนะ กูอยากอ่านที่คนเขียนออกมาดีๆได้จัง
พรุ้งนี้ทันป่ะ
กว่ามึงจะเปิดบทที่7
มีใครรออ่านประกวดเรื่องสั้นด.ด.เหมือนกูมั้ย
งั้นกูก็โบราณรองจากคันดะคุงอ่ะดิ แต่กูจืดจางมาก
ตัวบุคคลมู้นินทานะคะซิส
แวะมาถม
นอกเรื่องนิด กรุกลับมาอัพเรื่องในเด็กดีที่กรุดองไว้ตั้งแต่ปี 56 ยังมีคนตามอ่านอยู่ด้วยแฮะ เป็นปลื้ม
ยินดีด้วยมึง
ตั้งมู้ใหม่ยัง?
ขอเลขสวยก่อนปิดมู่
เบื่อเหี้ยๆ
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.