หลังจากเคลียร์งานไปได้ส่วนหนึ่ง และไข้เริ่มทุเลา กูก็คิดว่าน่าจะกลับมารีวิวนิยายสักเรื่อง คิดไว้ว่าจะลองเปลี่ยนมาเขียนให้จริงจังขึ้น คือแต่เดิมที่คว้าๆเอาเรื่องไหนมาก็ได้ ก็เปลี่ยนเป็นเลือกนิยายที่เขียนจบแล้ว แต่มีจำนวนตอนไม่มาก และมียอดวิวยอดเม้นน้อยๆ แทน เพื่อที่จะได้สามารถพูดถึงเนื้อเรื่องและมิติของตัวละครได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์ยิ่งขึ้น
เมื่อคืนก็ลองไปเสิร์ชดูในหมวดนิยายออนไลน์ คือไอ้หมวดนี้มันน่าสนใจอย่างนึง เพราะว่าเป็นหมวดที่เขียนจบไม่ได้ง่ายๆ คือแม่งก็โชคดีได้ของผจญภัยสะสมฮาเร็มกันไปเป็นพันๆตอนนั่นล่ะ กูก็สงสัยว่า เอ แล้วไอ้นิยายออนไลน์ที่เขียนจบได้ด้วยจำนวนตอนน้อยๆ มันดำเนินเรื่องต่างไปจากนิยายออนไลน์ทั่วๆไปยังไงวะ เลยลองไปค้นหาดูก็พบนิยายเรื่องนึง ซึ่งกูอ่านไปแล้วถูกใจมาก แต่มาสะดุดลงตอนอ่านจบบทแรก เพราะจำได้เลาๆว่าเหมือนเคยเห็นผ่านตา ว่ามีใครสักคนในนี้วิจารณ์ไว้แล้วนี่หว่า ก็ลองไปค้นๆดูจนเจอ ที่นี่ >>>/webnovel/3066/374
ตอนแรกกูก็คิดว่าในเมื่อมีคนสับไปแล้ว กูก็ไม่อยากรีวิวซ้ำ แต่ยังไงกูก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเรื่องมันจะจบยังไงกันแน่ อะไรคือการที่พระเอกจูบกับ AI เลยอดใจไม่ไหวต้องลองไปอ่านดู พออ่านแล้วก็รู้สึกว่า เออ คุ้ม แค่ 6 ตอนแต่ก็ทำให้กูมีความหวังกับนิยายเด็กดีขึ้นมา (และความหวังก็วูบลงไปทันทีเมื่อกูเห็นว่าแม่งมียอดวิวแค่ 250 ครั้ง) เอาเป็นว่าจะลองรีวิวในมุมของกู จะเห็นด้วยไม่เห็นด้วยยังไงก็สุดแล้วแต่ความคิดละกัน
เรื่อง : วิกฤตเกมออนไลน์
link : https://writer.dek-d.com/AneungTassana/story/view.php?id=1494016
จำนวน : 6 ตอน
สถานะ : จบแล้ว
ข้างบนพล่ามมาเยอะมาก ตรงนี้ขอพูดอีกสักหน่อยว่ากูชอบนิยายเรื่องนี้นะ ชอบจนต้องเลื่อนลงไปดูว่าคนเขียนแม่งเป็นใครวะ ถึงได้คิดเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา คือถ้าแม่งไม่ได้ไปลอกชาวบ้านเขามาเนี่ยกูขอคารวะสักหนึ่งจอกเลยนะ เพราะชอบการใช้ภาษา และนับถือในความเข้าใจ(หรืออย่างน้อยก็พยายามเข้าใจ)เกี่ยวกับปรัชญาและวรรณกรรมตะวันตกของผู้เขียน
เรื่องก็เซ็ตธีมมาว่าเป็นโลกในอนาคต ที่มีเกมออนไลน์เสมือนจริงอยู่ ไอ้เกมเนี่ยก็เป็นเกมออนไลน์เสมือนจริงแบบที่เห็นกันเกลื่อนๆเว็บเด็กดีนั่นล่ะ คือนอนแล้วก็เข้าไปเล่นเกมในโลกจำลอง แต่คนเขียนก็พยายามโยกให้เรามองมุมกลับว่า ถ้าอย่างนั้นคนเราแม่งก็คง working กันทั้งคืนแบบไม่ได้นอนหลับจริงๆเลยสิ เพราะว่าตอนเช้าไปโรงเรียน-ทำงาน พอถึงบ้านก็เชื่อมต่อโลกออนไลน์ แล้วก็ตื่นเช้าไปทำงาน ความสัมพันธ์ระหว่างครอบครัวอยู่ที่ไหน? แล้วแบบนี้จะเรียกว่าการนอนหลับพักผ่อนได้จริงๆเหรอ? สุดท้ายก็กลายเป็นการเสพติดชีวิตในโลกจำลอง แล้วก็ไม่แยแสว่าโลกจริงจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง อันนี้ทำให้กูนึกถึงวีล็อกซ์ในเพนดรากอนนะ ตอนอ่านถึงช่วงนี้ก็คิดว่า เออ คนเขียนแม่งเคยอ่านมารึเปล่าวะ
การเล่าเรื่องนี่ดูจะก้ำกึ่งระหว่างการบรรยายแบบบุคคลที่ 2 กับบุคคลที่ 3 คืออ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่าเป็นมุมมองของพระเจ้านะ รู้สึกเหมือนเป็นคนเขียนที่กำลังเล่าเรื่องนี้ให้เราฟังมากกว่า แต่ตัวคนเขียนก็ไม่ได้ใส่ตัวเองลงไปในเรื่อง เพราะฉะนั้นนับว่าเป็นบุคคลที่ 3 จะเหมาะกว่า ตัวเอกของเราชื่อวอยด์ เป็น GM ภาคสนามของเกมนี้ โดยหน้าที่ของ GM ภาคสนาม คือการเดินทางไปแก้ไขบัคต่างๆที่เกิดขึ้นในเกม อันที่จริงจะแก้บัคด้วยการคีย์ข้อมูลจากนอกเกมก็ได้ แต่นั่นก็หมายความว่าจะต้องปิดพื้นที่ส่วนที่บัคก่อน ซึ่งบางครั้งบัคมันเป็นอะไรที่ไม่ได้หนักหนาสาหัสถึงขั้นต้องปิดเกม เช่น การที่มอนสเตอร์หลงไปเกิดอยู่ในที่ๆ ไม่ควรจะเกิด การแก้ปัญหาด้วยการส่งคนไปจัดการเป็นอะไรที่ง่าย และส่งผลกระทบน้อยกว่า (ให้นึกถึงเจ้าหน้าที่การไฟฟ้าที่ต้องซ่อมไฟทั้งๆที่กระแสไฟยังเเล่นอยู่ เพราะถ้าตัดไฟก่อนจะฉิบหายกันทั้งบาง)
วอยด์มีผู้ช่วยเป็น AI สาว 2 คน ที่ทำงานร่วมกับเขามา 5 ปีแล้ว คนเขียนก็พล่ามๆถึงเรื่อง AI ว่าจริงๆแล้วมันเหมือนมนุษย์แค่ไหน มีสติปัญญาคิดได้เองแค่ไหน จริงๆแล้วมันก็คือผีเราดีๆนี่เอง เป็นผีที่อยู่ในโลกออนไลน์ บลาๆ กูอาจอธิบายไม่เห็นภาพ เดี๋ยวกูคัดคำต่อคำมาให้อ่านละกัน
"...เดลมีความคิดเป็นของตัวเอง มีความรู้สึกเป็นของตัวเอง มีร่างกายเป็นของตัวเองด้วย... ถึงแม้จะแค่ในโลกแห่งนี้ก็เถอะ มนุษย์ผู้ชาญฉลาดประสบความสำเรจในการเป็นพระเจ้าในที่สุด สรรสร้างชีวิตจำลองขึ้นมาตามที่ตนต้องการได้ แต่ว่าเธอไม่ใช่มนุษย์ เป็นสิ่งไร้ชีวิตซึ่งมีความนึกคิดเช่นมนุษย์ เขาคิดว่าคำนิยายของเหล่า AI ทั้งหลายก็คืออีกหนึ่งคำนิยามของสิ่งที่มนุษย์คุ้นเคยดีตั้งแต่บรรพกาล
เธอคือผี
คือวิญญาณในโลกออนไลน์..."
