>>118
สวัสดี เราขอมาเล่นห้องนี้ด้วยคนนะ
เราสุ่มเลือกเรื่องนี้ https://writer.dek-d.com/rize1230/story/view.php?id=1497469
เราวิจารณ์หรือสับไม่เก่งนะ ถือซะว่าเป็นการบ่นก็แล้วกัน
เปิดเรื่องมาว่าได้รับข้อความว่าได้เข้าเรียน แล้วก็บอกว่าสัมผัสได้ถึงสายตาที่จ้องมาในขณะที่ตัวนางเอกนั่งใต้ต้นโอ๊ก เจ้าของสายตานั่นจ้อง แล้วนางเอกก็สลบ
ย่อหน้าถัดมาคือ นั่นมันเป็นแค่ความฝัน หือ อะไร เล่นง่ายงี้เลย บรรยายเอื่อยเฉื่อยมาก บอกแค่ว่า ใคร ทำอะไร ที่ไหน ไม่มีอารมณ์ร่วม ไม่มีอะไรเล้ย เหมือนตัวละครเป็นหุ่นยนต์ ไม่มีความรู้สึกอะไรกับสักอย่าง
ทิ้งท้ายตอนที่หนึ่งไว้ประมาณว่า 'วันนี้อาจมีอะไรรอฉันอยู่ก็ได้'
ถ้าเทียบจากความรู้สึกเรา บทแรกก็ไม่ผ่านแล้ว ไม่น่าสนใจอะไรเลย
บทที่สอง นางเอกไปรร. เจอเพื่อนใหม่ ตระกูลนางเอกเป็นตระกูลที่ถูกสาป ชื่อตระกูล เคิร์ส คืออันนี้เราอยากแย้ง ทำไมต้องใช้นามสกุลเป็นตัวบอกอะไรแบบนี้ด้วย ตระกูลนี้คงไม่ได้ถูกสาปตั้งแต่เริ่มตั้งชื่อตระกูลมั้ยล่ะ ถ้านามสกุล แบล็ก คนในตระกูลก็ต้องชั่วช้า มืดดำ งี้เหรอ
พอนางเอกพูดนามสกุลไป ก็มีบรรยายว่า 'นัยน์ตาฉันเริ่มเปลี่ยนสี' บ่งบอกอารมณ์ที่แปรปรวน เพราะนางเอกรู้ว่าคนรอบข้างชิงชังนามสกุลตัวเอง อันนี้เราสงสัย คนเราจะรับรู้ได้เหรอว่าดวงตากำลังเปลี่ยนสี แบบคันยิบๆ ที่ลูกตางี้? บรรยายบุรุษที่ 1 มั้ยล่ะ จะรู้ได้ไง ถ้าบอกว่า 'ฉันคิดว่านัยน์ตาฉันคงกำลังเปลี่ยนสี' อะไรแบบนี้ก็ว่าไปอย่าง
นางเอกทำกระจกห้องเรียนแตกเพราะความแปรปรวนของอารมณ์(ประจำเดือนมารึไง้ แปรปรวนไรเบอร์นี้) อาจารย์ถามว่าใครทำ พอนางเอกบอกชื่อ คนอื่นๆ ในห้องก็นินทาทันที
เราว่าไม่สมเหตุสมผล ใครเขาจะนินทาออกนอกหน้าเสียงดังให้ได้ยินขนาดนั้น แถมเปิดเทอมวันแรกกับเพื่อนใหม่ด้วย อย่างมากก็แค่มองตาส่งซิก ไม่ก็กระซิบกันให้เบาสุด
แล้วหูนางเอกก็แว่วเสียงแม่ ชักชวนให้เข้าสู่ด้านดาร์กไซด์ คัมมอนเบบี้ ทั้งที่แม่ตายไปแล้วอะนะ นางเอกอาละวาดกลางห้อง บอกว่า 'ฉันจะไม่เป็นเหมือนแม่หรอก!'
ก่อนจะระเบิดพลังจนโต๊ะนร.กลายเป็นน้ำแข็ง แล้วสลบ ก่อนสลับก็เห็นเพื่อนใหม่กับผู้ชายคนหนึ่งวิ่งมาประคอง
บทสามนางเอกฟื้นที่ห้องพยาบาล แล้วเชื่อมั้ย ผลจากกระจกแตกตอนที่แล้วทำเพื่อนร่วมห้องบาดเจ็บด้วย หืม? ไม่มีการบรรยายถึงเสียงร้องตกใจ ครวญคราง เลือด หรืออะไรในตอนที่แล้วเลยนะ งงเวอร์
แล้วนางเอกก็รู้ชื่อผช.ที่มาช่วย(น่าจะพระเอก) แค่นั้นล่ะ
ขี้เกียจอ่านละ
ดำเนินเรื่องเร็ว แต่บทบรรยาย...เราขอโทษ โคตรน่าเบื่อ มันเฉื่อยมันช้า บอกแค่การกระทำของตัวละคร เหมือนไม่อยากเสียเวลาพรรณนาอะไรต่อเลยแม้แต่นิดเดียว ทั้งสถานที่ สีหน้า อารมณ์ ตัวละครดูไม่มีมิติ ไม่มีอารมณ์ คนอ่านเลยไม่มีอารมณ์ร่วมไปด้วย