Last posted
Total of 1000 posts
อ้อ พวกลอกไอเดียก็ถือว่าผิดนะมึง แต่ก็นั่นแหละค่ะซิส เรื่องการลอกไอเดียแม่งตรวจสอบยาก ส่วนใหญ่ก็ต้องยกประโยชน์ให้จำเลยหรือใช้ Social Sanction
วงการนี้ก็แคบอะนะ ของแบบนี้เค้าปากต่อปาก เรื่องเหม็นๆ ของคนอื่นนี่มันจะแพร่ไปไวมาก และนักอ่านสมัยนี้ข่าวไว ดราม่าแต่ละทีข่าวจะกระจายไวมาก
แหม่ กูล่ะอยากให้การต่อต้านการลอกนี่อยู่ในช่วงสมัยนิยายเด็กไทยเขียนเพิ่งบูมจัง หลายเรื่องโคตรเหมือนนิยายดังๆ แต่ก็รอดมาได้เพราะคำว่าแรงบันดาลใจ ถึงตอนหลังจะไม่เหมือนแล้วก็เถอะ แต่ถ้าเป็นสมัยนี้ แค่เล่มแรกคงจอด ไม่ต้องรออ่านเล่มหลังว่าจะเปลี่ยนไปมากแค่ไหนหรอก...
ไม่ต้องไปพูดถึงเมื่อก่อนหรอก ทุกวันนี้ก็ยังมีพวกลอกแล้วได้ดี นิยายบางเรื่องโดนด่าทั้งในโม่ง ในเด็กดี ในพันทิป แต่สำนักพิมพ์เสือกตีพิมพ์ขายพร้อม Box กูเห็นแล้วก็ได้แต่บึนปาก ไม่รู้สำนักพิมพ์ไม่รู้หรือแกล้งปิดหูปิดตา
พวกที่มาพล่ามๆกันในนี้มีแต่พวกกากๆ ชีวิตจริงเคยได้ตีพิมพ์กับเขาสักเรื่องรึยัง
>>731 มันเป็นเหตุผลทางเคมีและจิตวิทยา ถ้าพูดภาษาคนธรรมดาที่ไม่ได้เรียนด้านนี้ ในขณะที่คนเราช่วยตัวเอง ร่างกายมึงจะมีความสุข จิตใจจะจดจ่อกับความคิดและจินตนาการ พอเสพติดขึ้นมา สมองของมึงก็จะต้องการสารที่หลั่งออกมาในชั่วขณะนี้อยู่เรื่อยๆ ส่งผลให้เกิดพฤติกรรมหมกมุ่น เวลาคิดหรือประกอบกิจกรรมอะไรก็ตาม รูปแบบการใช้สมองและอารมณ์รูปแบบที่ร่างกายคุ้นชิน ก็จะทำให้มึงเป็นคนสมาธิสั้น
>>735 ทำเหี้ยอะไรซ้ำๆ ก็เสพย์ติด
Addiction ต่างหากทำให้สมาธิสั้น เล่นมือถือ กินข้าว ดูดบุหรี่ เล่นกีฬา ดูทีวี ติดโซเชียล
ถ้ามึงอธิบายว่า addiction เป็นเหตุผลหลัก ไม่ใช่ masterbation ที่เป็นกิจกรรมเหตุ กูจะไม่เถียงเลย
นี่ใน >>727 มึง imply ว่า ชักว่าวบ่อยๆจะทำให้สมาธิสั้น ซึ่งไม่เกี่ยว ทำเหี้ยอะไรบ่อยๆจนติดมันก็มี effect เดียวกัน
>>740 ประเด็นคือเรื่อง สมาธิสั้น ว่าด้วย ชักว่าว กับ การเสพย์ติด (addiction)
"ชักว่าวไม่ได้ทำให้สมาธิสั้น แต่อาการเสพย์ติดต่างหาก"
ป้าบอกว่า เขียนอะไรควายๆในเน็ต มันจะอยู่บนนั้นตลอดไป
ถ้ามึงจะเปลี่ยนประเด็นกูจะเล่นด้วย ใครอ่านเขาก็รู้ เพราะโม่งไม่ได้โง่ มึงเป็นโม่งหรือเปล่า?
พวกมึงไปหาที่คุยที่อื่นเหอะ นอกเรื่องแล้วแม่งรกบอร์ดชิบหาย
มึงเอ๊ย พอเถ๊อะ ไม่ต้องเถียงกันหรอก เสียเวลา ใครอยากคิดอะไรก็เอาที่คนนั้นสบายใจ ไม่จำเป็นต้องมาแซะกัน มันเริ่มมาจากตาที่มีคนมาบ่นกูแท้ๆ กูยังไม่ติดใจอะไรเลย พวกมึงจะลากยาวทำไม อิผี
ตาแรกกูว่าจะนั่งอ่านนิยายจีนที่กูสัญญาไว้ แต่กูยังไม่ว่าง มานั่งเมาธ์แบบรีบๆ ก็กลัวจะมีคนอ่านไม่รู้เรื่อง(กูไม่ได้ประชดนะ) ยังไงค่ำๆ กูอารมณ์ดีๆ จะมาใหม่ละกัน
บอร์ดเขาก็มีไว้พูดคุยกันอะเนอะ ถ้ามึงไม่เห็นด้วยกับอะไรมึงก็สามารถแย้งได้ด้วยเหตุผลตามประสามึงแหละ แต่ยังไงพวกมึงก็อย่าลืมกันนะคะซิส นี่มันมู้นิยายเด็กดี ถ้าไม่รู้จะคุยอะไรก็เอานิยายที่มึงอ่านมารีวิวให้ฟังก็ได้ จะอวยนิยายตัวเองก็ได้ เดี๋ยวถ้ากูสนใจก็จะตามไปอ่านแล้วมาเมาธ์มอยในมุมของกู ถ้ามึงคนไหนอ่านที่กูเมาธ์มอยแล้วไม่เห็นด้วยมึงก็เขียนในมุมของมึงมา กูเองก็จะได้เปิดโลกไปด้วย กูว่า รีวิว สับ อวย วิจารณ์ กันหลายๆ มุม สนุกดี
พอละพิมพ์ยาวกูเหนื่อย ทำงานต่อค่ะอิเหี้ย ยังไม่มีนิยายอ่านก็แยกย้ายค่ะ แยกย้าย
มีเรื่องที่โม่งแปะมาแล้วยังไม่มีคนบอกว่าจะสับนะ กูก๊อบมาให้ละกัน เผื่อพวกมึงคนไหนจะสนใจ
นี่ของโม่ง >>670 หิ้วมาค่ะซิส
https://writer.dek-d.com/blackblood007/story/view.php?id=1506438
https://writer.dek-d.com/samonuy/story/view.php?id=1538097
https://writer.dek-d.com/avalanche2512/story/view.php?id=1530894
https://writer.dek-d.com/nutasd2008/story/view.php?id=1537526
https://writer.dek-d.com/pavarit44/story/view.php?id=1527546
https://writer.dek-d.com/ttuutyi/story/view.php?id=1526001
https://writer.dek-d.com/fortuneza/story/view.php?id=1472646
https://writer.dek-d.com/thauayut123/story/view.php?id=1527871
ไอ้พวกหื่นนนนนนนนน ไปเถียงมู้อื่นเลย พวกกูจะมาดูลีลาการสับนิยาย ไม่ได้มาดูสับหนังโป๊
อ้างว่าเคยตีพิมพ์มาแล้วเยอะ แต่ตามร้านหนังสือหานิยายคนไทยเขียนดีๆ แทบไม่ได้ แต่ยังกล้าเอางานชาวบ้านมาด่า ไอ้พวกนี้มันก็สักแต่วิจารณ์ชาวบ้านล่ะ
โม่งไปเหยียบเท้าใครมาหรือเปล่าเนี่ย ป่วนมาสองสามวันล่ะ
>>747 มึงรู้ได้ยังไงว่าในนี้ไม่มีนักเขียนมือรางวัล ไม่มีพวกที่มึงมองว่าเขียนดี แล้วอินิยามคำว่าดีอะมึง ดีของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกันเว้ย ศิลปะมันไม่มีดีเลวถูกผิด มีแต่ถูกใจหรือไม่ถูกใจ ยกเว้นอิพวกงานก๊อบ อิพวกนี้กูไม่นับเป็นศิลปะ
Two men look out the same prison bars, one sees mud and the other stars. นะมึงนะ เอาที่มึงสบายใจ
กูพอละ ขี้เกียจเถียงกับเด็กน้อย พวกมึงก็พอเถอะ อย่าให้อาหารโทรล
แทงใจดำล่ะสิ ฮิฮิ
อืม ปล่อยเขาไปเถอะ ก็ไม่สมควรให้ราคาจริงๆ นั่นแหละ ปล่อยให้มันเหี่ยวไปเองดีกว่า
คนละคนกับเซฮุนนะครับ นี่เซฮุนเอง
ชักว่าวไม่ได้ทำให้สมาธิสั้นอีสัดซิส
กูถามหน่อยดิ ทำไมอานาธีเซียฯ แม่งถึงไม่ฮิตวะ กูชอบสำนวนกับแนวการเขียนคนนี้ว่ะ แถมหลังจากนั้นคนเขียนหายลับเลย กูนี่รออ่านนานมาก
>>757 เขาก็ตีพิมพ์ซ้ำหลายครั้งนะมึง พอดีกูไม่ใช่แฟนนิยายคนนี้อะค่ะ ไม่เคยอ่านเรื่องนี้ด้วย เลยไม่รู้ว่าเหตุผลของเขาคืออะไร แต่ถ้าพูดถึงนักเขียนทั่วๆ ไป การหายไปแบบนี้มันก็มีหลายสาเหตุ ตัวอย่างก็ เล่มล่าสุดขายไม่ค่อยดีเลยเปลี่ยนนามปากกาบ้าง เปลี่ยนแนวการเขียนเลยเปลี่ยนนามปากกาบ้าง ไปทำอย่างอื่นไม่ว่างเขียนนิยายบ้างอะไรบ้าง มึงลองเอาไปถามห้อง Literature ดูตะ อาจจะมีคนรู้
ตอนนี้คนสับเหลือกี่คนว่าง คนสับอื่นๆเปิดเทอมกันหมดเหรอ
กูโม่งฮิ ยังอยู่ มีนิยายที่อยากสับอยู่เรื่องหนึ่ง เดี๋ยวว่างแล้วจะมาสับให้
>>757 กูขอกอดมึงที กูเป็นคนหนึ่งที่ชอบอานาธีเซีย T_T ชอบการเขียนแบบนี้มาก ชอบสำนวนด้วย แต่ไม่ชอบตรงการตั้งชื่อตัวละครนี่แหละ ตระกูลเดียวกันแม่มชื่อคล้ายๆ หมด(โซราเวส เซราวัส เซเรส ฯลฯ) คนเขียนไม่ได้หายนะเว้ย มึงอ่านเรื่องใหม่เขายัง(อาจจะไม่ใหม่มาก) เรื่อง ลอนดิเน่ เลอ ว็องต์ อ่ะ กูซื้อมาแล้วแต่ยังไม่ได้อ่าน อานาธีเซียนี่ไม่ดังแต่ขายได้เรื่อยๆ อยู่แหละ รีพริ้นท์หลายรอบละ
กุสงสัยว่าไอ้อานาธีเซียนี่มันคืออะไร เลยไปเปิดgoogเอา สิ่งที่กุเจอแม่งเหี้ยจริงๆ ฝากรีพอร์ตที(ลิ้ง2)
กูยังเห็นของเมจิคก็โดน
ในเฟซขึ้นข้อความมาหลายวันแล้ว
......................................................
เรียนแจ้ง -เรื่อง ebook หนังสือทีออกรอบ ตุลาคม 2559
จากการทีมีนักอ่านสอบถามถึงebookนั้น สนพ.ขอแจ้งว่าช่วงนี้ยังไม่ได้ออกวางขายครับ เนื่องจากช่วงนี้มีมิจฉาชีพ ทำการละเมิดลิขสิทธิงานเขียน
สนพ.เมจิคจึงต้องชะลอการออกebook ชั่วคราว จนกว่าเหตุการณ์จะกลับมาเป็นปกติ จึงจะเริ่มส่งจำหน่าย
จึงเรียนมาเพื่อทราบ
สนพ.เมจิค
ขนาดเรื่องทำมือก็โดน สายแฟนตาซีนี่คงเหลือเเต่พวกใจรักจริงๆล่ะ
ยึดเป็นรายได้หลักคงยากหน่อย เรื่องของสนพ.โดนกันหมด ทำมือดังๆ ก็โดน
คนเขียนที่พอเขียนอ่านได้หน่อย ต่อไปอยู่ไม่ได้ก็ขี้เกรียจเขียน
แต่ยังว่ามีรุ่นใหม่แทนที่เข้ามาตลอด แต่คงยากมากขึ้นที่จะผ่านสนพ.จะลงทุนติดต่อขอตีพิมพ์
ผทเปนโทรนล์ครัพ ฝากพวกพี่ๆช้วยด้่่ผมทัึีัยครับ
ฝากนิยายรอสับ มีคนโม้ว่าสำหรับพวกเบื่อต่างโลก
https://www.dek-d.com/board/view/3700153/
https://writer.dek-d.com/blackbank/writer/view.php?id=1478974
มีใครพอจะแนะนำนิยายแนวแฟนตาซีที่เปิดเรื่องได้โดนๆบ้างไหมฮะ
เรื่อง : Falconia de Lorenis ลำนำผู้กล้าหญิงผมทอง
link : https://writer.dek-d.com/blackbank/writer/view.php?id=1478974
จำนวน : 4 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ
คือที่บอกว่าอ่านแล้วฮาเนี่ยไม่ใช่เพราะมันยิงมุกหรืออะไรนะ แต่เป็นเพราะกูไล่ๆอ่านไปแล้วเจอตอนนึงที่อีแม่ของพระเอกมันพูดว่า "หากข้าห่วงสวัสดิการของตนเองแลครอบครัวมากกว่าประชาชน..." โคตรพีค สวัสดิภาพไหมมึง สวัสดิการมึงคือไรอะ ประกันสังคมเหรอ หรือเบี้ยขยัน ถถถถ
เนื้อเรื่องก็มีอยู่ว่า อาณาจักรไอรีนที่เป็นอาณาจักรของมนุษย์โดนออร์ค (คนเขียนสะกดว่า "ออค") บุกถล่ม ไอรีน่า(คนที่ห่วงประชาชนมากกว่าสวัสดิการของตัวเอง) ซึ่งเป็นควีนหรือห่าไรสักอย่างทำนองนี้เลยพาคนหนี แต่โดนออร์คติดตามมา เลยบอกให้ลูกชายกับหลานสาวหนีไป ตัวเองนำทหารมาตั้งรับเอาไว้ สู้ชนะก็จริงแต่พวกออร์คแม่งเหนือชั้น คือแบ่งกำลังไปจัดการกับขบวนที่หนีไปด้วย ทำให้ลูกชาย(ชื่ออะไรสักอย่างจำไม่ได้) กับหลานสาวผมทอง(ชื่อฌาน) ต้องหนีหัวซุกหัวซุน สุดท้ายอีกณานก็ตกหน้าผาไป ตกหน้าผาแล้วก็ลอยตามน้ำไปเจอผู้ชายที่ชื่อแอริธ(อาศัยอยู่กับน้องสาว)เก็บได้ เอามารักษาที่บ้าน (แต่ณานมีสกิลพิเศษที่ฟื้นฟูอาการบาดเจ็บได้ไวอยู่แล้ว) จู่ๆ ก็มีกลุ่มเนโครแมนเซอร์กับโจรมาโจมตีบ้านของแอริธ จบแค่นี้
ต่อไปเป็นการให้คะแนน
คำผิด: กูยังฮาไอ้สวัสดิการไม่หาย คำผิดอื่นๆก็พบประปราย คงไม่ต้องพูดอะไรมากอะนะ เอาไป 6/10 ละกัน
การบรรยาย: มีความพยายามในการบรรยาย แต่ยังใช้คำฟุ่มเฟือยอยู่มาก ถ้าจะให้ยกตัวอย่างก็เช่น "...ไร้ซึ่งปราการของผู้ใดหรือทัพไหนที่อยู่ใกล้พอจะมาช่วยพวกเธอได้นั้นหามีอยู่ไม่" คือไอ้หามีอยู่ไม่ใส่มาทำไมวะ? แม่งก็บอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่า "ไร้ซึ่ง" คนที่อยู่ใกล้พอจะมาช่วยได้เลย นี่ยังไม่รวมถึงการเล่าเรื่องที่แม่งโคตรจะยัดข้อมูลเข้ามาใส่หัวกูแบบตู้มๆ แค่ย่อหน้าแรกก็พล่ามมาเต็มแล้วว่าอาณาจักรโน้นอาณาจักรนี้เป็นยังไง อะไรสำคัญยังไง ใครจะยึดอะไรใคร ต่อมาก็เป็นการบรรยายหน้าตาของตัวละครแบบจัดเต็มอีก คือกูจำไม่ได้อะสัส อะไรที่มันไม่สำคัญก็ค่อยๆปล่อยมาเป็นช่วงๆได้ไหมคะ เอาไป 6/10
ตัวละคร: ตัวละครก็ดูชัดดี อีแม่ก็แคร์ประชาชนมากกว่าสวัสดิการของตัวเอง ทหารก็ดูจงรักภักดีดี ลูกชายก็ดูง่อยๆ แต่ก็มีความฉลาดอยู่บ้าง ณานผมทองก็ยังเป็นเด็ก มีเก่งบ้างพลาดบ้างก็พอโอเค แต่แอบขัดใจไอ้แอริธที่ทำตัวบ้าๆบอๆอยู่ในป่า คือก็เข้าใจแหละว่านิยายไทยที่คนเขียนได้รับอิทธิพลจากการ์ตูนญี่ปุ่นมันก็ชอบมีไอ้ตัวละครชายหนุ่มสุดเก่งที่ทำตัวเหมือนเด็ก บ้าๆบอๆ เข้ามาในเรื่อง แต่กูไม่ชอบไง เคนะ ถถถ เอาไป 7.5/10 ค่า
เนื้อเรื่อง: กูอ่านแล้วไม่ได้รู้สึกว่ามีอะไรแปลกใหม่นะ มนุษย์โดนทำร้ายจากออร์ค อ่านๆไปเหมือน warcraft ผสมๆกับ lotr มีการต่อสู้ บาดเจ็บ พลัดพราก บลาๆ ไม่ค่อยได้ลุ้นอะไรมากเท่าไหร่อะ เนื้อเรื่องก็พอจะเดาได้ ถ้าไม่หักมุมอะไรแรงๆล่ะก็นะ เอาไป 6/10 พอ
สรุปคะแนน 25.5/40 ก็พอผ่านอยู่นะตะเอง สู้ๆละกัน
เห่นโหลว โม่งฮิเอง พอดีเห็นสติมางอแงในบอร์ดเรื่องไม่ผ่านพิจารณาสนพ. สะกิจใจประเด็นเรื่องที่สนพ.บอกว่า "เทคนิควิธีเขียน ผู้เขียนอาจจำต้องขัดเกลาในส่วนของการเรียงร้อยเหตุการณ์ให้เรียบลื่นขึ้น" เลยอยากลองอ่านดูว่างานของสติมาเป็นไง บวกกับเบื่อๆ สับนิยายแฟนตาซีแล้ว ขอนิยายรักหน่อยแล้วกัน
อ่านไหวแค่ไหนพอแค่นั้นเหมือนเดิมจ้า
เพราะเธอคืออีกครึ่งของหัวใจ Give me your heart
https://my.dek-d.com/xin-er/writer/view.php?id=1523713
เนื้อเรื่อง
เพชรฤกษ์เจอกับข้าวขวัญตอนถ่ายรายการท่องเที่ยวที่ข้าวขวัญเป็นโปรดิวเซอร์ ไม่ชอบหน้ากันเพชรอ่านคำขวัญจังหวัดไม่ถูกแล้วข้าวอยากให้อ่านใหม่ เพชรก็มโนหน่อยๆว่าฉันหล่อ หร่อนเลยจ้องฉันใช่มั้ยชะนี...ซอรี่ คือพระเอกอินเนอร์สาวมาก แต่พอดีมีคนมาขวางซะก่อน เพชรเลยงานอื่นต่อ ส่วนข้าวลาออกไปเป็นอาจารย์สอนสื่อสารมวลชน นางอยากให้นักสื่อสารมวลออกเสียงอักขระชัดเจน...แม่งมีความคลั่งภาษาไทยที่แท้จริง
สอนไปได้สองปี นศ.ดูดวงในแอพนางเลยดูด้วย ดวงบอกว่าจะเจอเนื้อคู่ ตัดไปที่พระเอกก็ดูดวงว่าจะมีคู่แท้ โอลด์แฟชั่นมั่กๆข่ะ แล้วก็ชะนีน้อยถ่านไฟเก่าอยากคุอีกรอบมาอ้อย แล้วเตโช ผัวยัยนั่นก็ชาร์จพระเอก กลายเป็นข่าวใหญ่โต แล้วก็โดนเจ้าของบ.ผู้จัดการดาราเรียกไปเคลียร์ แล้วก็ข้ามไปเรื่องละครเรื่องใหม่ที่ช่องสนใจเตโช แต่พระเอกอยากได้บท เป็นเรื่องเกี่ยวกับนักข่าวเศรษฐกิจทำข่าวเจาะ เตโชมีแววกว่า พระเอกก็ไปแคสงานบ้าง ปรากฏว่าอ่านข่าวได้ห่วย เลยต้องจ้างนางเอกมาเป็นติวเตอร์ นางเอกไปเจอเพื่อนพระเอกก็ขอเซลฟี่...ใส่มาไมวะ งงใจ
นางเอกเข้าไปเจอพระเอกวันแรก ก็คุยกับผจก.เรื่องอดีตที่ไม่ถูกกันตอนนั้น คิดว่าพระเอกคงลืม จะเข้าไปรอแต่เปิดประตูผิดไปเจอพระเอกกำลังอาบน้ำ แล้วก็แนะนำตัวกันไป นางเอกฝันถึงซิกแพ็คพระเอก พอมาสอน ยามไม่ให้เข้าเพราะไม่ได้รับอนุญาต พระเอกก็แกล้งปล่อยให้รอ เอาคืนเมื่อสามปีก่อนที่นางเอกให้อัดเทปซ้ำ พระเอกฝันถึงนมนางเอก.....เฮ้อออออออออออ
นางเอกมาสอนอีกแล้ว คราวนี้เข้าบ้านได้ละ เข้าไปก็รื่นเริงกับสวนสไตล์อลิสอินวันเดอร์แลนด์ พระเอกไม่ออกมาสักที เลยเดินบุ่มบ่ามเข้าไป อีบ้า บ้านคนอื่นมั้ยน่ะ ไปเจอคนสวนถามหาพระเอก แต่จริงๆไม่ใช่คนสวนเป็นพ่อพระเอก พ่อก็โทรหาพี่ว่าสาวที่มาทำงานเป็นใคร นางเอกก็คิดว่าต้องสอนพระเอกเรื่องความตรงต่อเวลาเพราะว่าเป็นนักข่าวนะ ต้องตรงต่อเวลา
พอแล้ว อ่านมา 10 ตอนแล้ว เนื้อเรื่องไม่คืบ มีแค่นี้แหละ เหนื่อยจิต
ขอให้คะแนนข้างล่าง เพราะส่วนให้คะแนนพิมพ์ยาวเหี้ยๆ
การบรรยาย :
อ่านแล้วค่อนข้างหนักใจ การใช้ภาษามันมีความอิหลักอิเหลื่ออยู่ จะแจ่มใสก็ไม่แจ่มใส จะข้ามขั้นไปนิยายรักผู้ใหญ่ก็ไม่ได้ อย่างย่อหน้าแรก บางช่วงใช้ภาษาเหมือนการรายงานข่าว แข็งทื่อเชียว แถมยังให้น้ำหนักผิดจุด จากที่ควรจะเปิดตัวพระเอกดันขึ้นต้นด้วยรายการท่องเที่ยว เลยไม่รู้ว่าจะเน้นน้ำหนักไปที่อะไรดี จริงๆ น่าจะแยกสองย่อหน้าไปเลย
ตัวอย่างจากในเรื่อง
""คัท" สิ้นเสียงสั่งทุกชีวิติในห้องสตูดิโอโทรทัศน์แห่งนี้ก็ดูจะผ่อนคลายลง เสียงจ้อกแจ้กจอแจกลับมาอีกครั้ง หลังจากทุกคนเงียบเสียงลงเพื่อถ่ายทำช่วงเปิดและปิดรายการ 'ท่องเที่ยวหัวใจไทย' รายการสารคดีท่องเที่ยวแบบวิถีไทย ที่ออกอากาศในช่วงบ่ายวันเสาร์มาเกือบครบปีแล้ว และพิธีกรของรายการเพิ่งจะได้รับรางวัล 'พิธีกรผู้ใช้ภาษาไทยดีเด่น' ไปเมื่อวันภาษาไทยแห่งชาติที่ผ่านมา โดยเทปวันนี้ มีแขกรับเชิญสุดฮอต อย่าง 'เพชร เพชรฤกษ์ พิชญไพสิฐพงษ์' พระเอกหนุ่มที่กำลังมาแรง ดีกรีนักเรียนนอก และทายาทตระกูลดัง ซึ่งเป็นดารารับเชิญร่วมทริปท่องเที่ยวที่ถ่ายทำเสร็จสิ้นไปแล้วก่อนหน้านี้ มาร่วมเปิดและปิดรายการด้วย โดยพระเอกหนุ่มจะต้องพูดถึงคำขวัญของจังหวัดต่อไปที่รายการจะออกอากาศในเทปหน้า และการถ่ายทำเพิ่งจะสิ้นสุดลงไป"
อ่านแล้วเหนื่อย อยากจะแก้ให้นะ...เฮ้อ กูไม่ชอบการบรรยายของสติมาเท่าไรว่ะ รำคาญ พอเขียนไปเขียนมา อยากจะชมโฉมแม่ก็ชม เสือกร่ายยาวอีก ชอบร่ายอะไรก็ไม่รู้ที่มันไม่ได้เกี่ยวกับการดำเนินเรื่อง เช่น สายลมแสงแดด ถุย เฟอร์นิเจอร์ในบ้าน กิจวัตรของนางเอก ต้นไม้บ้านพระเอก คือมันเยอะมาก ผิดบริบทผิดจุดมาก เป็นนิยายเวิ่นๆ เรื่องหนึ่ง
ปัญหาที่สำคัญคือลำดับเนื้อเรื่องมันไม่สมูธ มีความพยายามให้เนื้อเรื่องต่อกัน แต่ทำได้ไม่ดี ทำให้เรื่องดูโดดๆ สาเหตุเป็นเพราะเรื่องที่ต่อกันมันคนละโทน คนละอารมณ์ คนละเรื่องกันเลย แล้วเอามาเชื่อมด้วยจุดง่ายๆ ตัวละครนึกอยากจะพูดก็พูด นึกอยากจะทำก็ทำ ว่าไงดี อย่างฉากดูดวงกับฉากต่อยพระเอกเพราะหึงเมีย และฉากเคลียร์เรื่องชกต่อยต่อด้วยฉากบทใหม่หน้าสนใจ ดีกรีของเนื้อเรื่องมันกระชาก ไม่มีการไต่เพิ่มลดระดับ มันเลยไม่ไหลลื่น กระตุกเลยล่ะ รู้สึกเห็นด้วยกับที่สนพ.ติงมาว่าต้องขัดเกลาภาษาในการร้อยเรียงเหตุการณ์
เนื้อเรื่อง :
ดำเนินเรื่องไม่ค่อยดีอย่างที่พล่ามไปด้านบน จริตเรื่องเกาหลีมากกกกกกกก นางเอกอายุเยอะ พระเอกอายุน้อย นางเอกเปิ่น โก๊ะ มีความจริงจังยึดถืออะไรบางอย่าง พระเอกเอาแต่ใจลูกคนเล็ก คนมีปม นางเอกเหมือนจะอวบ ไม่สวย อาจุมม่า่ แต่จริงๆนมใหญ่และสวยแต่ไม่อ้อนแอ้น พระเอกหล่อวัวตายควายล้ม ก่อนหน้าแรกเจอต้องเกลียดกันก่อน เสร็จแล้วต้องมีเหตุการณ์ให้ใกล้ชิดกัน ตอนแรกก็กัดกัน แกล้งกันไปแกล้งกันมา เดาว่าอีกหน่อยก็สปาร์ก เกิดเป็นความใกล้ชิด เห็นจุดดีซึ่งกันและกัน แล้วก็มีเรื่องให้ผิดใจ นั่นล่ะ ประมาณนั้นแหละ cliché แบบเกาหลีนั่นล่ะ ฉากเจอพระเอกอาบน้ำเสร็จนี่โซโคเรี่ยนมากกกกก
แต่อ่านมา 10 ตอน ยังไม่เจอเสน่ห์ของเนื้อเรื่อง ตัวละครก็ไม่ค่อยมีเสน่ห์ขนาดนั้น เปิดผ่านๆไปถึงตอน 13 ก็วนอยู่กับเรื่องการอ่านออกเสียง มันน่าเบื่อแล้วล่ะ ยัดเยียดเกินไป นี่ห้องหมอภาษาสอนออกเสียงเหรอ? แถมส่วนตัวรู้สึกประดักประเดิดกับความพยายามสื่อสารมวลชนในเรื่อง อย่างงานนางเอกมันค่อนข้างสวิง ไต่ตำแหน่งแปลกๆ เป็นมาตั้งแต่นักข่าว นักจัดรายการวิทยุ พิธีกร โปรดิวเซอร์ทีวี เหมือนคนจับจดทำอะไรไม่หยั่งยืน แต่กูไม่เชี่ยวเรื่องโปรดักชั่นทีวีเลยขอไม่ฟันแล้วกันว่ามันผิดหรือถูก แค่กูรู้สึกขัดเฉยๆ อาจจะถูกก็ได้ เขาอาจจะรีเสิร์ชมาแล้ว หรือไม่ก็เป็นอาจารย์สอนจริงๆ อย่างเรื่องการสอนอ่านอักขระของพวกเรียนสื่อสารมวลชน-วิทยุโทรทัศน์นี่มีอยู่จริง กูเลยไม่ชัวร์อะไรทั้งสิ้น แต่ถ้าเป็นอาจารย์สื่อสารมวลชนจริงๆ อยากให้ลองไปซิทอินวิชาเขียนของพวกวารสารมั่งนะคะสติมา จะได้เขียนเก่งๆค่ะ อุปส์
คำผิด : คำผิดมีประปราย อย่าง อิริยาบท หรือการเขียนทับศัพท์ที่ไม่ตรงหลักภาษา เช่น โปรเจคท์ มันตลกตรงที่นางเอกคลั่งภาษาไทยต้องถูกเป๊ะๆ แต่คนเขียนเหมือนจะผิดเสียเองนี่แหละ สติมาเว้นวรรคประหลาดมาก อ่านแล้วมันสะดุดกึกๆ เหมือนคนเว้นวรรคไม่ค่อยเป็น
ex. ข้าวขวัญ โปรดิวเซอร์รายการ เงยหน้าขึ้นมองภระมรี ผู้จัดการสาวของ เพชรฤกษ์ ดาราหนุ่มสุดฮอตที่มาเป็นพิธีกรรับเชิญก่อนตอบด้วยสีหน้าหนักใจนิดๆ ว่า
ใครรู้จักฝากไปบอกด้วยว่าหลักง่ายๆ คือเว้นตามช่วงหายใจ ถ้าไม่ชัวร์ก็อ่านออกเสียงซะ แล้วเสือกจัดหน้าแบบเต็มแนวอีก เว้นวรรคเลยใหญ่มั่งเล็กมั่ง แต่ละตอนก็สั้นบ้างยาวมั่ง
จุดที่เกลียด : ชื่อตัวละคร มีความพยายามชื่อยาก ยากแบบทำไมมึงต้องยากเบอร์นี้ เพชรฤกษ์ โอเคได้อยู่ ภระมรี โมไนย อีกนิดชื่อก็แจ่มใสแล้ว
คะแนน : อ่านแล้วเหนื่อย
เพิ่งเห็นว่ากูสะกดผิดเต็มเลย คำง่ายๆยังผิด ขอโทษว่ะ ตอนพิมพ์ไม่ได้ทวนเช็คคำ
ky พี่ถุยอยากปรึกษาเรื่องตัวละคร
https://www.dek-d.com/board/view/3700387/
>>782 นางเอกอายุ 30 เองในเรื่อง เหตุการณ์ย้อนไป 2 ปีก่อน แปลว่าอายุ 28 วันนี้กูเจอเพื่อนที่ทำโปรดักชั่นทีวีเลยลองถามดู นางบอกว่าเป็นไปแทบไม่ได้ คือถ้าทำต้องเป็นพิธีกรคู่โปรดิวเซอร์ พิธีก่อนคู่ดีเจ หรือไม่ก็ข่าวคู่โปรดิวเซอร์ แต่ปนกันมั่วแบบนี้คงไม่มีใครจ้าง และถ้าจะไต่เป็นโปรดิวเซอร์ต้องอายุ 30+ ด้วยซ้ำ
อ่อ ในเรื่องที่สอนอักขระ เวลาเรียนจริงๆเขาไม่ได้เรียนกันทั้งเทอม เรียนแค่คาบแรกๆ เพราะที่เหลือเน้นกระบวนการทำงาน+การผลิตรายการมากกว่า คนเขียนไปเอาชีทสอนของนิเทศ ฬ มาด้วย เอามาเขียนจริงจังในนิยายมาก ตลก
>>786 เรื่องเรียนนิเทศมั้ยนี่ไม่ชัวร์ บทเรียนที่นางใช้สอนในเรื่องทั้งสอนพระเอก สอนลูกศิษย์ เพื่อนกูบอกว่ามันเป็นชีทที่อาจารย์ทุกคนในคลาส แต่ส่วนตัวกูคิดว่านางไม่ได้เรียน เพราะนางเน้นประเด็นแต่เรื่องการออกเสียง (สัทศาสตร์) มากๆ ยกมาขยี้ซ้ำจนตกใจ อย่างสักตอนที่ 11-12 นี่ประหนึ่งว่ายกชีทเรียนมาทั้งชีท เรื่องโปรดักชั่นไม่ได้แม่นอะไรขนาดนั้น มันทะแม่งๆแบบถ้าคนในสายงานมาอ่านจะรู้สึกว่าแอบโป๊ะแตก แต่ไม่รู้ว่าไปหาชีทอาจารย์มรรยาทมาจากไหน คงรีเสิร์ชมาล่ะมั้ง
อยากให้สติมาลองไปอ่านนิยายกิ่งฉัตรดู กระบวนการทำงานสายนิเทศของกิ่งฉัตรแน่นมาก ทั้งโฆษณา วารสาร ข่าว ละคร รายการทีวี คงเพราะเขาจบวารสารมา มีเพื่อนฝูงพอหาข้อมูลกันได้ อย่างของสติมามันไม่ใช่อ่ะ มันแปลกๆ
เพื่อนโม่ง พวกนักเขียนอาชีพนี่เขาเน้นเขียนงานที่ขายได้ มากกว่างานที่เขาอยากเขียนป่ะวะ? คือวันนี้กูเปรยๆกับผู้ใหญ่ในบ้านมา เขาพูดเป็นเชิงว่าให้วางความฝันไว้ก่อน เขียนอะไรที่มันขายได้เพื่อสร้างเนื้อสร้างตัวก่อนดีกว่า พวกมึงคิดยังไงกันอ่ะ? หรือว่าวิธีการแบบนี้มันคือทางลัดที่ไม่ค่อยมั่นคง อะไรที่มันเป็นตลาดสักพักเดี๋ยวมันก็หายไป? กูสับสนงงงวยมาก กูชอบเขียนนิยายนะ อยากทำเป็นงานหลักด้วย มันมีปัจจัยอะไรที่กูควรคำนึงถึงมั่งวะ หรือกูต้องกลับไปถามตัวเองก่อนว่ากูเขียนนิยายเพื่ออะไร?
>>790 โลกของผู้ใหญ่ไม่เหมือนโลกของเด็กหรอก เด็กสนใจความฝัน เหมือนโตขึ้นอยากเป็นอะไรพอจะนึกออกใช่มั้ยล่ะ แต่ผู้ใหญ่สนใจผลประโยชน์มากกว่า เป็นนักเขียนแล้วจะได้ตอบแทนอะไรจากการเขียนสักเรื่อง ความฝันเป็นก้าวแรกของผลประโยชน์ก็จริง แต่ความเพ้อฝันที่ไม่เข้าใจงาน ผลประโยชน์ก็ไม่ได้เกิด เป็นได้แค่ฝันกลางวันเท่านั้น นั้นทำไมว่าเป็นผู้ใหญ่ถึงไม่ค่อยมีความฝันกันไง
ตลาดมันไม่ได้อยู่ถาวร แฟนตาซีเดี๋ยวนี้ต้องเกิดใหม่ต่างโลกหรือจีนโบราณ แต่เชื่อเหอะ จะอีหรอบเหมือนเกมออนไลน์กับโรงเรียนเวท หัวขโมยบารามอสก็ได้แรงบันดาลใจจากแฮร์รี่ พอตเตอร์ ซึ่งตอนนั้นเด็กดีคู่แข่งน้อยมากๆ ขนาดเกมออนไลน์พล็อตปี 59 แม่งไม่ได้ต่างจากปี 52 ดูการสับนิยายน่าจะรู้แล้ว กระแสถัดจากเกิดใหม่ต่างโลกกับจีนโบราณไม่มีใครนึกออก ตราบใดนักเขียนไทยส่วนใหญ่มัวแต่เลียไข่กับตลาดนิยายต่างชาติ
>>790 มึงจะทำงานสร้างสรรค์ตามใจตัวเองได้เต็มที่ก็ต่อเมื่อปากท้องมึงอิ่ม มึงมีเงินพอเลี้ยงดูตัวเองหรือรวมถึงครอบครัวอะค่ะซิส สมัยก่อนกูก็ไม่ข้าใจพวกเขียนนิยายเรทนะ กูมองว่าเขามักง่าย ไปเขียนอย่างอื่นดีๆ ก็ได้ แต่พอกูอายุเท่าทุกวันนี้ กูต้องแบกรับภาระหลายอย่าง ทำให้กูเข้าใจว่า บางทีชีวิตคนเรามันก็เลือกไม่ได้นักหรอก ต่อให้บอกว่า เขียนอย่างอื่นก็ขายได้ แต่ครอบครัวก็ต้องกินต้องใช้อะนะ คนเราเวลาไม่มีเงินมันก็ไม่มีจริงๆ ว่ะ
ถ้ามึงไปถามนักเขียนตัวจริง พวกที่ไม่ใช่พูดเอาสวยหรูเข้าว่า มึงก็จะได้คำตอบแบบเดียวกัน ว่า ตอนเริ่มแรกเขียนนยายอย่างเดียวไม่พอแดก ต้องมีงานอื่นรองรับ พอมึงมีงานอื่นรองรับ ไม่มีปัญหาค่าใช้จ่าย จุนี้ละมึง ที่จะทำให้มึงสามารถจ่ายเวลาเขียนงานแบบที่มึงอยากเขียนได้ มึงสร้างสรรค์ได้เต็มที่เลย โดยไม่ต้องรอดูตลาด ไม่ต้องแคร์ว่าจะขายได้ไหม เพราะมึงไม่ได้ทำมาหกินกับการเขียนงานขายเป็นหลัก
>>790 คำตอบอยู่ในคำถามเพื่อนโม่งแล้ว
-กูชอบเขียนนิยายนะ อยากทำเป็นงานหลักด้วย
อยากทำเป็นงานเป็นอาชีพก็แสดงว่าต้องการเงินไปเลี้ยงดูตัวเอง แล้วเพื่อนโม่งจะไม่เขียนทำตามความต้องการของคนอ่านส่วนใหญ่ที่จ่ายเงินซื้อได้อย่างไร
เขียนอะไรที่ขายไม่ออก แล้วจะเขียนทำไม?
- มันมีปัจจัยอะไรที่กูควรคำนึงถึงมั่งวะ
ต้องสร้างกลุ่มแฟนคลับที่ชอบผลงานเพื่อนโม่งขึ้นมา ถ้าสามารถชักจูงให้เขาชอบในผลงานได้แล้ว ปกติแฟนคลับพวกนี้จะช่วยอุดหนุนติดตาม
เคยอ่านในเฟซของนักเขียนดังๆ ก็บอกว่า
ถ้าท้องไม่อิ่ม อย่าหวังจะสร้างผลงานที่ดีๆ ออกมาได้
ถ้าอยากขายฝัน ก็ระบายมันออกมาโดยไม่ต้องคำนึงกฏเกณฑ์อะไร
สรุป ถ้ายังไม่ทำงาน มีคนเลี้ยงดู หรือมีหน้าที่การงานมีเงินที่หามาได้เอง ก็เขียนในแนวที่ตัวเองชอบไปเถอะไม่มีใครเดือดร้อน
แต่กลับมาอยู่ในโลกความจริงเมื่อไร ต้องดูแลตัวเองค่ากินค่าอยู่ เพื่อนโม่งคงจะไม่มาถามอะไรแบบนี้หรอก สถาพรอบตัวมันจะกดดันให้ทำทุกอย่างเพื่อมีชีวิตรอดไปเอง
ปล.กูทำงานแล้ว เป็นนักเขียนยามว่างจากงานแต่ก็มีผลงานตีพิมพ์บ้าง
เมื่อก่อนตอนเด็กๆ โครตแอนตี้นักเขียนที่เห็นเงินก่อนอะไร
แต่พอโตจนรู้อะไรๆ กูกลับนับถือในนักเขียนพวกนี้ว่ามีความอดทนจนสร้างผลงานออกมาได้
ไม่ว่าจะแนวไหนทั้งนั้น สะท้อนสังคม nc วาย รักตบตี แฟนตาซีเกรียน เพราะเข้าใจดีว่าผลงานกว่าจะจบออกมาได้แต่ละเรื่องต้องพยายามคิดพยายามเขียนแค่ไหน
ถ้ามึงจะเขียนนิยายเป็นงานหนักได้โดยไม่สนเนื้อหาการตลาดคงต้องภาษาอังกฤษหว่ะ ได้ตอนละหลายดอลอยู่
ช่วงนี้มีนิยายเรื่องไหนเด็ดมั่งเพื่อนโม่ง?
เพิ่งออกตอนเดียว ชิมลางไปก่อน
https://www.dek-d.com/board/view/3700489/
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1540562
ถ้าอยากทำงานหาเงินจริง ๆ ไปทำงานอย่างอื่นดีกว่า จะมาเป็นนักเขียนเพื่อหาเงินนี่ ถ้าไม่ดังจริง ๆ ยังไงก็ได้น้อยกว่าคนทำงานบริษัท
>>798 ไปดูpatreon
ใช้เวลาน้อยกว่า ได้เงินเกือบเท่ากัน แต่ต้องแต่งนิยายให้มันสนุกกับจะให้แปลเป็นล่าม ส่วนล่ามกุคงออกความเห็นอะไรมากไม่ได้เพราะไม่ได้ใกล้ชิดกับคนพวกนี้อ่ะนะ
แต่เพื่อนกุบางคนเขียนblogนิยายได้วันละหลายสิบดอล-หลายร้อนดอล ปัจจัยขึ้นอยู่กับAds+เรทประเทศที่เข้ามาดู(ประมาณ1,000วิว/10usd)+CPM(2-3usd/click) ได้เกือบๆวันละ100นะ ถ้าเขียนได้ดีพอและได้มากกว่าแต่จะไม่มั่นคกับรายได้แทน
100x30/dayก็เยอะอยู่เพราะได้มาโดยไม่หักอะไร (คิดเรท30เพราะหักผ่านpaypal)
>>803 ลงบล็อกที่ไหนก็ได้ สำคัญที่ว่ามึงจะโปรโมทยังไงให้คนเข้ามาบล็อกมึงยังไง
เพื่อนกุเริ่มจากให้เพื่อนคนอื่นๆในมหาลัยอ่าน แล้วก็ลงในpatreon ก็เยอะอยู่หว่ะ กุไม่ได้ลงลึก แต่กว่าจะได้ขนาดนี้ก็เป็นปีนะมึง ไม่ใช่เดือนสองเดือนได้เลย
สมัยใหม่นี้กุแนะนำwordpressนะ ลงad-onง่าย เริ่มต้นฟรี
จำชื่อนิยายเรื่องหนึ่งไม่ได้ เพิ่งจะมีเวลาว่าง อยากอ่านต่อใครรู้บอกหน่อย
นิยายจีน พระเอกเป็นศิษย์นอก โดดผา ตื่นมาอีกโลก พ่อเป็นช่างตีเหล็ก?
เฟบแนวๆนี้ไว้เยอะเกินเรื่องไหนเป็นเรื่องไหนก็ไม่รู้
พระเอกจะโรคจิตสมชื่อป่าว อยากรู้
https://writer.dek-d.com/jeff20732/story/view.php?id=1536370
>>799 อ่ะกูใจดีสับให้นิดหน่อย คำผิดประปรายว่ะ เปิดเรื่องมายังกับมึงต้องการระบายเลยอิห่าน เหมือนมึงเพิ่งผ่านการรับน้อง เจออะไรบ้าง เป็นไงบ้าง เล่าเรื่อยเปื่อยชิบหาย เหมือนเขียนไดอะรี่ว่ะ สรุปคือกูไม่ชอบการเขียนแบบนี้
>>810 อยากรู้มึงก็อ่านดิ มาถามความเห็นทำมะเขือไร มึงจะมาแปะให้วิจารณ์ก็บอกมาสิ ไม่เอาม้านะตัวเธอ
ใจเย็นๆ กันหน่อยจ้ะ อ่ะมากองสต็อกใหม่ไว้ให้ละกัน จากหมวด แฟนตาซี
http://writer.dek-d.com/surasee-14/writer/view.php?id=1481936 :เกี่ยวกับเผด็จการโดนทรยศตายห่าไปต่างโลก บรรยายดีใช้ได้อยู่
http://writer.dek-d.com/Sunyata/writer/view.php?id=1541791:เรื่องสั้นว่างๆ
http://writer.dek-d.com/Hokahachi/writer/view.php?id=1434685:Genderbend เห็นเพื่อนกูอ่านอยู่ เล่าประมาณว่าตายห่าแล้วเกิดเป็นยมฑูต
สัส ลิงค์พัง rip
http://writer.dek-d.com/dl0o0lb/writer/view.php?id=1513566:
http://writer.dek-d.com/Sunyata/writer/view.php?id=1541791
http://writer.dek-d.com/Hokahachi/writer/view.php?id=1434685
อย่าทะเลาะกันเองเลยมึง เอาเวลามาสับนิยายดีกว่า เรื่องม้านู่นนี่ในมู้นี่อย่ามาทายกันเลย แตกคอกันเองป่าวๆ คนแปะแบบบริสุทธิ์แต่โดนสงสัยก็มี คนมาอวยก็มี ม้าก็มี คอสก็มี เป็นเรื่องธรรมดา อมิตตาพุทธ
ระยะนี้คนแปลก เยอะ สงสัยเพราะดราม่าสนพ.อะนะ เลยมีหน้าใหม่หัดเล่นโม่งเยอะ พวกมึงก็ใจดีหน่อย อย่ารับน้องกันแรงนัก บทวิจารณ์กับประเด็นพูดคุยเกี่ยวกับนยายบนเว็บมันจะได้หลากหลาย
พวกมึงเข้าเว็บเด็กดีได้ป่าว ทำไมกูเข้าไม่ได้วะ
อ้าวกูก็เข้าไม่ได้
คนใช้เน็ต TOT จะเข้าไม่ได้ครับ เน็ตผม TOT Fiber เข้าไม่ได้
TOT เป็นอีโมติคอนอย่างนึง แปลว่าปิดตาอยากโหร้องไห พบบ่อยมากในนิยายแจ่มใส
โม่งลองสับเรื่องนี้กัน
https://writer.dek-d.com/Novel9998/story/view.php?id=1496628
เป็นนิยายที่น่าจะฮาเร็ม(คนเขียนว่างั้น) สำหรับกูมันก็พอใช้ได้กลาง ๆ ไม่หวือหวาหรือว่าดิ่งลงเหว อ่านเล่น ๆ ฆ่าเวลาเพลิน ๆ
>>826 รู้สึกแปลกๆ ที่ตรงคำแนะนำเรื่องมีคำว่า "เธอ" เยอะมาก >> จากอุบัติเหตุซึ่งแทบจะเอาชีวิตของเธอทำให้เธอได้รับสัมผัสพิเศษอย่างหนึ่งที่เปลี่ยนชีวิตเธอไปตลอดกาล
- ใช้คำว่า "เด็กสาว" กับเด็ก 6 ขวบ รู้สึกไม่เหมาะเท่าไร น่าจะเป็น "เด็กหญิง" มากกว่า
- ย่อหน้าไม่สม่ำเสมอ เดี๋ยวชิดซ้าย เดี๋ยวย่อแบบกดTab
- ตอนที่บรรยายศาลเจ้าไฮเดน ใช้คำว่า "กำลัง" เยอะมาก บางประโยคตัดคำนี้ออกไปก็ได้
- "..." เยอะไปไหน
- การใช้คำว่า "ชายคนนั้น" ในการบรรยายพ่อตัวเอก ทำให้รู้สึกห่างเหินเหมือนคนไม่รู้จักเลย แถมต่อมาก็ใช้สรรพนาม "เธอคนนั้น" , "เด็กสาวคนนั้น" กับตัวเอกอีก มันแปลกๆ อ่ะ
- ช่วงตัวเอกออกจากรพ. บรรยายงงมาก สรุปแล้วออกมาตอนอายุเท่าไร ตัดฉากเร็วไปจนตามไม่ทัน
- เรื่องนี้มีปัญหาเรื่องสรรพนามจริงๆ ยิ่งเวลาตัวละครเข้าฉากพร้อมกันหลายๆ คนยิ่งบรรยายสับสนว่าใครเป็นใคร
- แต่แปลกที่เนื้อเรื่องน่าติดตามดี หม่นๆ ดราม่าๆ เดาทางไม่ค่อยถูก(หรือเพราะกูงงกับบทบรรยาย)
อ่านไปแค่บท Introduction From Me To You นะ อ่านต่อไม่ไหว กูแก่แล้ว
วันนี้อารมณ์เปลี่ยว เลยอยากมาคอมเม้นนิยายที่โม่งแปะไว้หน่อย กูไม่สับ ไม่วิจารณ์นะ คอมเม้นตามที่รู้สึก อ่านไม่จบด้วย ไหวแค่ไหนอ่านแค่นั้น
เอานิยายมาจากที่ >>815 แปะไว้
1. จอมเผด็จการพิชิตต่างโลก (Dictator conquer the world) :
- เปิดมาประโยคแรกกูก็กุมขมับแล้ว >> "อำนาจ" คำๆนี้เพียงคำเดียว เพียงสิ่งเดียวที่ต่างทำให้ผู้คนต่างแกร่งแย่งชิงกัน << //คำๆนี้ ถ้าจะเขียนให้ถูกควรเป็น คำคำนี้ มากกว่า(กูไม่ชัวร์นะ ไม่ได้เปิดตำราไปด้วยเม้นไปด้วย) // จะต่างอะไรมากมาย ต่างแค่คำเดียวก็พอแล้ว // แก่งแย่ง เขียนแบบนี้ ไม่ก็เขียนแค่ว่าผู้คนต่างแย่งชิงกันเฉยๆ ก็ได้
- แค่พารากราฟแรกก็เห็นคำซ้ำเต็มไปหมด อารมณ์กูสะดุดกึกมาก
- กูไม่ชอบการเปิดเรื่องแบบที่บรรยายทื่อๆ ว่าตัวละครเป็นใคร มีประวัติความเป็นมายังไง ที่เลวร้ายที่สุดคือนิสัยยังไง ของพวกนี้มันควรค่อยๆ แทรกเข้ามาในเนื้อเรื่องมากกว่า
- บรรยายเนิบนาบชวนง่วง อารัมภบทมากไป ขาดความน่าตื่นตาตื่นใจ กูว่าอันดับแรกควรจะทำให้ผู้อ่านรู้สึกผูกพันกับตัวละครมากกว่านี้ก่อน ถึงค่อยสาธยายประวัติบลาๆๆ ไม่งั้นกูว่ากูหาเหตุผลให้ตัวเองไม่ได้อ่ะ ว่าทำไมกูต้องมาจำประวัติของใครสักคนที่กูไม่มีความรู้สึกอยากรู้จักด้วย
- เปิดตัวตัวละครเยอะมาก ทั้งสาธยายเกี่ยวกับดีออน พ่อและแม่ของดีออน นี่ยังมาน้องชายกับมาเรียอีก กูไม่รู้จะเอาเซลล์สมองส่วนไหนจำแล้ว เยอะไป
- ตอนถูกยิงที่อกนี่ ถ้าเอาตามความสมจริงแล้ว กูว่าไม่น่าจะมีแรงพอที่จะชักปืนขึ้นมาหันกลับไปยิงตอบโต้เปล่า เลือดน่าจะท่วมปอดจนพูดไม่ออกมากกว่า (ไม่ชัวร์ รอผู้รู้มาแก้)
- กูไม่ไหวว่ะ ไม่ดึงดูดพอให้อ่านต่อ อ่านแค่บทเดียวพอนะ
2. สุดขอบความคิด
- แต่งหน้านิยายไม่น่าดึงดูดเลย ไม่มีแม้แต่รูปดิสนิยาย คำแนะนำย่อๆ ก็เขียนห้วนไป ไม่รู้สึกอยากคลิกเข้าไปอ่านถ้าโม่งไม่เอามาแปะ
- ฟอนต์เล็ก เห็นใจสายตากูหน่อยเห๊อะ T v T ถึงมันจะมีปุ่มให้ขยายตัวอักษรเอง แต่ฟอนต์ดั้งเดิมมันก็ดูเล็กไปอยู่ดี (เครื่องกูด๋อย กดขยายขยายตัวอักษรเองไม่ได้อีก)
- ด้านเนื้อหา...กู...บอกไม่ถูก มันต้องอาศัยการตีความมาก สมองน้อยๆ ที่เหนื่อยมาทั้งวันของกูไม่พร้อม กูขอโทษ กูอ่านแล้วกูมึนๆ งงๆ แต่ก็ชอบนะ ถ้าได้กลับมาอ่านตอนสติดีๆ อาจจะชอบมากกว่านี้
- อ่านได้ตอนเดียวอีกแล้ว ไม่รอด...
3. The Undead โลลิแสบ สายพันธุ์อมตะ
- อ่านจบบทแรกแล้วรู้สึกว่ามันเป็นนิยายคอมิดี้ ซึ่งกูไม่ถนัด...
- ไม่มีย่อหน้า ทุกอย่างชิดซ้าย ซึ่งกูว่าควรมีย่อหน้า...
- เขียนได้ดีกว่าสองเรื่องข้างบน คำผิดไม่ค่อยมี บรรยายใช้ได้ มุกก็พอทำให้ยิ้มๆ ได้ โดยรวมอ่านง่ายดี น่าจะถูกจริตคนส่วนใหญ่ ดูใส่ใจในการตรวจทานก่อนโพสต์นิยาย
- รู้ตัวอีกทีก็อ่านถึงบทสี่ละ เพลินๆ แต่กูปวดตาอ่านไม่ไหวแล้ว ขอพอแค่นี้ก่อนนะ
หรือกูจะเป็นสมาธิสั้น ถึงอ่านนานๆ ไม่ได้วะ...
ไม่รู้จะเกริ่นว่าอะไรดี ข้ามๆไปละกัน
กำ มือลั่น คือกูสงสัยว่าหมวดวิทแม่งอัพเดทอยู่กี่เรื่องวะ เรื่องเดือน ต.ค. ถึงโผล่มาหน้าแรกได้(กูเปิดในแอพ) หรือมันบั๊ค?
ขอถามเรื่องการเขียนหน่อย ตอนนี้กูวางโครงเรื่องคร่าวๆ แล้วเขียนไป 1/4 ละ แต่พอเขียนไป event ที่ต้องเกิดกับเวลาไม่สัมพันธ์กันวะ คือมันต้องเจอ A หลังจากพระเอกเสียพลังเพราะช่วย B แล้ว แต่ A จำพระเอกได้จากพลังที่เคยเห็นตอนเด็ก
ตอนแรกกูแค่คิดจะลดความ OP ของพระเอก แต่ถ้าแบบนั้นมันก็จะไม่สัมพันธ์กับ A แต่ถ้าให้ A ออกมาก่อน B ใกล้ตาย เนื้อเรื่องก็จะแกว่ง เพราะ C ที่มาพร้อม A ต้องตัดใจจากพระเอกเพราะพระเอกแต่งงานกับ D แล้ว
คิดมาตั้งนานเสือกพลาดตรงนี้ เซ็งเลย เขียนใกล้จะถึง Event ที่ พระเอกจะช่วย B แล้วด้วย จุดนี้จะเป็นจุดเปลี่ยนนิสัยพระเอกจากหน้ามือเป็นหลังดาวพฤหัสด้วย ไม่มีไม่ได้
โรงเรียนต่างโลกสเตตัสห่วย
https://writer.dek-d.com/nonasser_gamer/story/view.php?id=1496074
>>839 มึงต้องการปกปิดพลังพระเอกกับ A หรือเปล่า?
ถ้าแบบนั้นก็ สร้างให้มีตัวละครที่มีพลังเหมือนพระเอกไปเลยขึ้นมาอีกตัว
ทำให้ A คิดว่าเป็นคนนั้นแทนที่จะเป็นพระเอก จากความทรงจำตอนเด็ก เพราะไหนๆพระเอกก็เสียพลังไปแล้วหลังจากช่วย B และต่อไป พระเอกก็จะเปลี่ยนนิสัยห่าเหว ค่อยฆ่าตัวแพะแทนพระเอกทิ้งก็ได้ มึงไม่ต้อง nerf พระเอก ให้มัน Op ต่อไป
แต่ถ้า A กับ C ต้องตัดใจเพราะ D เป็นเมียพระเอก แต่กำลังจะไปช่วย B แล้วไม่อยากลำดับผิดก็ต้องดูที่ลำดับเหตุการณ์ว่าอะไรแทรกได้ เพิ่มดีกว่าลดในความคิดของกูนะ
แต่เอาจริงๆ กูไม่รู้เรื่องกะพล็อตมึงเลยจริงๆ
>>844 ทั้งโลกมีแค่พระเอกที่มีพลังนี้นะสิ มันประมาณ OP Buff ที่เอนกประสงค์ แต่ใช้มากๆ ก็ปวดหัวสลบ พระเอกใช้มันเป็นหลักฐานของฮีโร่หลอกลวงพระราชา แต่พระเอกไม่ได้กะจะกู้โลก พูดให้ตรงคือแย่งชิงโลกแทนจอมมารมากกว่า
>>845 ถึงตอนล่าสุด A เป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้เรื่องพลังของพระเอก และพระเอกใช้พลังไม่ได้ผลด้วย ฉากพบกันใหม่ที่กูคิดประมาณชาร์กับอามุโร่นะ พยามฆ่ากันแล้วรู้ตัวจริงกัน ถ้าว่าตามโครงเรื่อง คนนี้คือพระเอก 2 ที่เป็นพระเอกจริงๆ
กูไม่อยากเปิดพล็อตมาก แต่เอาคร่าวๆ นะ
พระเอก - พระเอก 1
A - พระเอก 2 เพื่อนเก่า (มั้ง) พระเอก 1 เคยเจอพระเอกครั้งเดียวตอนเด็ก และตั้งใจจะฆ่ากันด้วย
B - น้องชายพระเอก 1
C - น้องสาวพระเอก 2 เคยเจอพระเอกครั้งเดียวตอนเด็ก และตั้งใจจะฆ่ากันด้วย หลงรักพระเอกตั้งแต่ตอนนั้น
D - เพื่อนสมัยเด็กและเมียพระเอก 1
เรื่องหาที่แทรกน่าจะได้มั้ง มันมีประเด็นให้แทรกได้อยู่ แต่ถ้าแบบนั้น A จะเจอกับพระเอกเร็วไป D ยังไม่เป็นเมียพระเอก ด้วยนิสัย C จะลักพาตัวพระเอกไปข่มขืนก็ไม่แปลก ดังนั้นคงต้องเขียนแก้แยก C ออกไปก่อน แล้วให้พระเอกร่วมมือกับ A ช้ากว่าพล็อตหลัก แต่เส้นเรื่องหลักน่าจะยังไม่เปลี่ยน
ขอบคุณมาก แบบนี้น่าจะได้
คิด Event แล้วเดินเรื่องนี่ลำบากตรงเขียนยังไงให้เกิดโดยธรรมชาตินี่ละ บาง Event ที่อยากให้เกิดก็ขัดกันอีก ความสัมพันธ์ของ 5 คนนี้เป็น main plot หลักของ 1/3 แรกของเรื่องด้วย ถ้าทำตรงนี้ไม่ดีมันจะไม่เนียนว่าทำไมพระเอกถึงต้องร่วมมือกับ A
ยังดีที่กูกะเขียนไปเยอะๆ แล้วลง ถ้าลงไปเขียนไปต้องย้อนแก้ตอนบานแน่
>>846 พระเอกมีจิตหลายดวงเพราะบัฟเพิ่มได้ เอาไว้ใช้คิดอะไรเยอะๆ ก็นั่งถกกันในสมองตัวเองนี่ละ แต่มันออกมาภายนอกได้แค่รูปแบบจิตสังหารที่ทรงพลังมาก เป็นรูปแบบเดียวที่พระเอกพอใช้สู้ได้ ถ้าใช้พลังกาย D ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กและเมียยังแข็งแรงกว่าอีก
https://writer.dek-d.com/celine/story/viewlongc.php?id=1518037&chapter=1
แนวแฟนตาซี ยุคกลาง
ไม่มีสเตตัสหรือลำดับขั้นพลังออกมาให้ดูเกะกะหรือใช้พล๊อตไลท์โนเวลมาปรับตามสมัยนิยม บทบรรยายยาวเป็นพรืดแต่การจัดเรียงหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่
มีคนขอวานสับนิยายแต่กูสับไม่เป็น แนวยูริ
https://www.dek-d.com/board/view/3701848/
แนว : แฟนตาซี สไตล์ เกิดใหม่ในอีกโลก / ยูริ
การดำเนินเรื่อง : เอื่อยๆ เฉื่อยๆ เน้นบทพูดคุย การสนทนา บรรยาย
ฉากต่อสู้ยังไม่ปรากฏเป็นรูปเป็นร่างดีนัก (ฮ่าา)
เป็นเรื่องที่ยูริในยุคแฟนตาซี เป็นรักใสๆไร้มลพิษ(?)
: ประเด็นหลักที่มาตั้งกระทู้นี้ :
ผมหยุดเขียนเรื่องนี้มา 1 เดือนเต็ม
และกำลังจะเริ่มเขียนใหม่ แต่รู้สึกเหมือนพลังในการเขียนลดลง
เลยอยากอ่านคอมเม้น,คำติชม,คำวิจารณ์เพื่อเป็นการเติมเชื้อเพลิง และปรับปรุงแก้ไขพัฒนาตัวเองครับ
รบกวนนักอ่านทุกท่านที่ชื่นชอบแนวแฟนตาซี,ยูริ มาอ่านและคอมเม้นติชม
หรือเขียนคำวิจารณ์ให้นิยายเรื่องนี้ของผมด้วยนะครับ
นิยาย https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1462315
ไม่มีใครสับนิยายใหม่ของคนเขียนเนียๆ บ้างเหรอวะ? กูอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ แบบบอกไม่ถูก
มู้เงียบจังเบย
เปิดประเด็นดิวะ เออจะว่าไปเมื่อวานเจอนิยายน่าสนใจแต่แม่งไฟดับก่อนอดเอามาสับเลย ฝนตกหนักฉิบ
กูเข้ามาทุกวันแต่ไม่มีประเด็นเลย มา กูเปิดเอง
- ขอเทคนิคเขียนบรรยายเวลาตัวละครเพศเดียวกัน วัยเดียวกัน เข้าฉากเดียวกัน สำหรับมุมมองบุคคลที่ 3 หน่อย เช่น สมมติ นายA นายB นายC ชายล้วน ต้องเข้าฉากมาคุยกันเพื่อดิสกัสอะไรบางอย่าง มีวิธีการใช้คำว่า "เขา" ยังไงไม่ให้งงว่า "เขา" ที่ว่านี้หมายถึงตัวละครตัวไหน? หรือต้องใช้วิธีเขียนเป็นชื่อตัวละครหมด?
- มีใครรู้บ้างว่า นิยายเล่มขนาดปกติความยาว 300 หน้า ถ้าเป็นไฟล์ Word Cordia New 14 จะประมาณกี่หน้า?
- ใครรู้จักโรงพิมพ์ที่รับพิมพ์นิยายทำมือบ้าง? (กูอยู่ต่างจังหวัดนะ) หรือช่วยให้คีย์เวิร์ดกูไปเสิร์จต่อเองที
ขอบคุณหลายๆ เพื่อนโม่ง
กูเพิ่งรู้ว่า อาริตา เอานิยายมาลงเด็กดีว่ะ ถ้าไม่เห็นเจ้าตัวดราม่าในเฟซว่ามีนักเขียนคนอื่นอิจฉารังแกง๊องแง๊ง กูจะไม่รู้เลย ลงไว้ตั้งหลายเรื่อง สับไหมมึง สับไหม
บัลลังก์กุหลาบ https://my.dek-d.com/aritaa/writer/view.php?id=1486421
เอ้า อีกเรื่อง เจ้าบ่าวก้นครัว ที่นักเขียนงอแงว่าโดนรังแก โดนคนอิจฉาริษยา ฮี้ฮ้า https://my.dek-d.com/aritaa/writer/view.php?id=1501771
- มีใครรู้บ้างว่า นิยายเล่มขนาดปกติความยาว 300 หน้า ถ้าเป็นไฟล์ Word Cordia New 14 จะประมาณกี่หน้า?
ตอบ มึงคูณ 1.7 -2.0 เข้าไป ขึ้นอยู่กับการจัดหน้าของมึง
- ใครรู้จักโรงพิมพ์ที่รับพิมพ์นิยายทำมือบ้าง? (กูอยู่ต่างจังหวัดนะ) หรือช่วยให้คีย์เวิร์ดกูไปเสิร์จต่อเองที
ตอบ มีหลายที่ บริการส่งตจว. ที่นิยมก็ฟาสบุ๊ค นักเขียนอินดี้ที่กูตามๆ อยู่ ส่วนใหญ่พิมพ์ฟาสบุ๊ค
จริง ๆ เค้าเป็นแบบนั้นอยู่แล้วรึเปล่าครับ แต่ไม่ได้ออนไลน์คนก็เลยไม่ได้รับรู้ด้วยแค่นั้นเอง
>>869 ด้วยความขี้เผือกเนาะ กูไปขุดเผือกขุดมันในเฟซบุ๊คเค้า เจอแต่ข้อความแบบนี้วนไปวนมาเต็มไปหมดเลยว่ะ แล้วก็มีแคปภาพอันดับกับยอดเข้าชมในเด็กดีมาอวดเป็นระยะ
วัดจากการแคปภาพมายืนยันจากในหลายๆ โพสต์ ถ้ามีคนด่าจริงก็น่าจะเอามาแปะ นี่ไม่เจออะไรสักอย่าง มีแต่จ้อความที่เขาบอกว่าคนโน้นคนนี้อิจฉาทำร้ายเขา
ทำร้ายอะไรวะ ไม่เห็นมี เห็นแต่มีคนสงสาร กระทั่งอตินพี่เว็บเด็กดียังไปตามคอมเมนต์อวยมั่ง ให้กำลังใจอาริตามั่ง ไปทั้งในเฟซและหน้านิยายเลยนะเว้ย อ้อ กูขุดเจอว่าเด็กดีเคยเอานิยายเค้าขึ้นเป็นนิยายแนะนำด้วย อันนี้อตินเอาข่าวไปบอกในเฟซนักเขียนเองเลย บอกประมาณว่า จัดมาแล้วนะตามสัญญา
นี่รึเปล่า ที่เค้าว่ากันว่า อยากอ่านนิยายใคร ก็ไม่ควรตามไปเสือกเรื่องส่วนตัวด้วยการแอดเฟซ มิฉะนั้นอาจจะหงายเงิบเอาได้
เอ๊ะ กูมาบ่นแบบนี้ นี่กูกลายเป็นคนที่ทำร้ายเค้ารึยังวะ
>>862 มึงต้องปูพื้นฐานของแต่ละตัวละครออกมาก่อน ถ้าทำได้ดี มันจะมี voice เป็นของตัวเอง แบบที่มึงเขียนแค่คำพูดเพียวๆ โดยไม่ต้องมี "เขา" ก็รู้ว่าใครเป็นใครได้
โดยอาจมี movement หรือลักษณะนิสัยต่างๆ ของตัวละครที่เป็นเอกลักษณ์มาช่วย เช่น นาย A เป็นคนขี้สงสัย นาย B เป็นคนใจเย็น ส่วนนาย C เป็นพวกหัวร้อนง่าย
"เจ้าคิดเช่นนั้นหรือ" เขาหรี่ตาลงอย่างที่มักทำเวลาสงสัย "แน่ใจได้อย่างไร"
ชายหนุ่มถลึงตามองอีกฝ่าย "ก็ต้องแน่สิ" เขาร้อง "ข้าเห็นมันกับตา"
"เจ้าละเมอหรือไร ไม่มีใครเคยเห็นมังกรมากว่าพันปีแล้ว"
เมื่อเห็นว่าซีกำลังจะเอ่ยปากตอบโต้ เพื่อนสนิทของเขาก็จำต้องออกปากสนับสนุนอย่างเสียไม่ได้ "เจ้าอย่าเพิ่งด่วนสรุปไปเลย" ชายหนุ่มพูดกับเอ "ให้เขาได้ลองเล่าดูก่อนเถิด"
เด็กดีสมัยนี้ชักติ๊งต๊องโลกอยู่ยากขึ้นทุกวัน
กูว่า เด็กดีเป็นตลาดนิยายที่ใหญ่ คนแม่งหลากหลายขึ้นเรื่อยๆ
อยากเทพต้องเล่นเว็บเด็กดี และอ่าคอนเทนนี้ https://www.dek-d.com/writer/41930/ ถุย..
กุไม่เคยอ่านนิยายของอาริตานะ แต่พอเห็นโม่งบอกว่าเป็นคนแต่งสามีตีตราก็ไม่ค่อยแปลกใจเท่าไร เรื่องบัลลังก์กุหลาบที่ลงเด็กดีนี่คือละครไทยเซ็ตติ้งแฟนตาซีชัด ๆ เผลอ ๆ จะเป็นแนวจักร ๆ วงศ์ ๆ ด้วยเห็นมีคนใช้คลานเข่าหาเจ้าหญิง หลายจุดในเรื่องไม่สมเหตุสมผล เช่น
เจ้าหญิงยูเจนีเป็นคนไม่ดีเพราะคนแต่งพยายามย้ำเรื่องอารมณ์ร้ายและเย็นชา (กุว่าสองนิสัยนี้ไปด้วยกันไม่ได้) แต่การย้ำของผู้แต่งไม่ใช่การเล่าว่านางไปจิกหัวคนใช้มาตบล้างน้ำนะ ผู้แต่งเอาพูดซ้ำ ๆ ว่าชั่วร้าย ๆๆๆๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่นางไปบอกพ่อว่า "หากรักลูกและเห็นแก่พระมารดาที่ออกไปถือบวชแล้ว ได้โปรดอย่ายกย่องสตรีคนไหนมาเท่าพระมารดาของลูกเลยนะเพคะ"
เป็นความชั่วร้ายที่มุ้งมิ้งมากเลยเพคะ กุอ่านแล้วเอ็นดูและสงสารนางฉิบหาย แม่หนีบวช พ่อมีเมียใหม่
ว่าแต่ที่นั่นมีวัดหรอวะ จะบอกว่าบวชชีคริสต์ก็แปร่ง ๆ พวกควีนที่อุปถัมป์ศาสนามีเยอะแยะไม่เห็นไปบวชเลย ถ้าบวชแบบอุทิศตนตัดขาดโลกภายนอกจริง ๆ จะบวชชีมืดซึ่งจากที่กุไปค้นมาคร่าว ๆ คนจะบวชต้องไม่เคยแต่งงานและครองพรหมจรรย์ นี่นางมีลูกมีผัวแล้วนะ /อันนี้ไม่แน่ใจ ถ้าข้อมูลกุผิดแย้งได้เลยเพื่อนโม่ง
คนเขียนเสริมว่า แม่เลี้ยงอยู่กับยูเจนีไม่ได้ แม่เลี้ยงอยู่กระท่อม แต่ไม่ใช่เพราะยูเจนีไล่ไปนะ นางเลือกเอง อ้าว แล้วสรุปยูเจนีมันเลวยังไงวะะ
หลังจากแม่เลี้ยงยูเจนีคลอดลูก พ่อก็เห่อลูกสาวคนใหม่มากจนคิดจะให้ลูกสาวคนใหม่คือโรส(ดูจากการพรรณนาความงามยามแรกเกิดของนาง แม่งนางเอกชัวร์)ขึ้นเป็นราชินี
เอ๊ะ แต่ว่านะมึง พ่อของยูเจนีเป็นเจ้าชายป่ะวะ แม่งไม่น่ามีสิทธิ์แต่งตั้งรัชทายาท ถึงมีลูกขึ้นก็ไม่ได้เป็นราชินีแต่เป็นเจ้าหญิงเหมือนเดิมรึเปล่า
ยูเจนีคิดว่าจะนกรัชทายาทก็ร้อนใจมาก แสดงพฤติกรรมนางร้ายละครไทย กรี๊ด ๆๆๆๆๆ ฉันเกลียดมันๆๆๆๆๆๆ กับคนใช้ตัวเอง บ่นว่าทำไมกุให้ยาพิษมึงกับแม่ไปแล้วมึงไม่ตายยย (ด้วยความเคารพ ถ้ามึงให้ไปครั้งแรกแล้วเขาไม่แท้ว มึงก็เปลี่ยนยาสิเพคะ)
อันนี้กุอ่านตอนแรกนะ เดี๋ยวว่างจะมารีวิวจัดเต็มทีหลัง
กูไม่โอเคตั้งแต่เขาเอานิยายที่พิมพ์ขายไปแล้วมาลงให้อ่านจนจบแล้วว่ะ กูเนี่ย คนที่ซื้อนิยายเค้า นิยายเรื่องที่กูซื้อมาคือเรื่องโฉมงามกับโจรสลัด ตอนนั้นกูติดนิยายเกี่ยวกับโจรสลัด เจอกี่เรื่องกูซื้อหมด แล้วมึงดู ผ่านไปไม่เท่าไหร่ เอามาลงให้อ่านฟรี อิดอก เสียดายเงินมาก
เรื่องไม่ถูกใจ ไม่ได้อรรถรสแบบที่กูต้องการ กูยังไม่เสียดายเงินเท่ามาเจอว่า
เขาเอามาแปะเว็บให้อ่านฟรีๆ
เนี่ย https://my.dek-d.com/aritaa/writer/view.php?id=1498823
กูโกรธมาก อิดอก อยากได้เงินคืน โมโห
เหมือนอย่างคุณยายคุณย่าบางคนไงคะ ยิ่งอายุมากยิ่งน้อยใจเก่ง งอนเก่ง ใครว่าไม่ได้เลย 555
รีวิวบังลังก์กุหลาบของอาริตา
วิจารณ์ภาษาคร่าว ๆ ก่อน เห็นว่าเป็นนักเขียนวัยเก๋า การใช้ภาษาโอเค บางจุดอ่านไม่รู้เรื่อง แต่เหตุที่ทำให้ติดขัดจริง ๆ คือคือการแบ่งย่อหน้า คนเขียนชอบตัดย่อหน้าไปขึ้นไป ทำให้อารมณ์ขาด แถมยังเลือกตัดตรงเจ้าพวกสันธานเช่นแต่ ทว่า และ อ่านแล้วสะดุดกึกตลอด หงุดหงิด
ยกตัวอย่างเช่น
“เจ้าชายเองก็เห็นแก่ราชินีในอดีต จึงยอมรับคำของพระธิดาตลอดมา
แต่ตอนนี้เจ้าหญิงองค์ใหม่ถือกำเนิด พระองก์อยากยกย่องพระมารดาให้เป็นพระราชินี
และเจ้าหญิงองค์ใหม่....ควรจะได้เป็นเจ้าหญิงรัชทายาทลำดับถัดไปมิใช่หรือ”
ที่ยกย่อหน้านี้มาเพราะมันสรุปนิยายเรื่องนี้หมดเลย บอกปมกุมาโต้ง ๆ กุเลยอ่านแล้วไม่รู้สึกตื่นเต้นหรือลุ้น ไม่มีการเกริ่นให้กุรู้จักและผูกพันกับตัวละคร
อ่อ แล้วทำไมชอบใช้ไข่ปลาจังวะ กุนึกว่ามีแต่พวกเด็ก ๆ กับคอมเม้นแปลก ๆ ในพันทิปที่ชอบเว้นวรรคด้วยชุด มีspacebarก็เคาะซะลูก รกหูรกตา
เรื่องนี้เริ่มจากเจ้าชายฟิลิปนั่งเห่อลูกสาวแรกคลอดอยู่ริมหน้าต่าง นั่งร้อง โรสสส โรสของพ่อออ แล้วคนเขียนก็ตัดไปบรรยายความอุดมสมบูรณืของอาณาจักร เพชรนิลจิณดาที่จะจะจัดทำเป็นมงกุฎให้เจ้าหญิงก่อนจะตัดภาพมาอีกทีที่เจ้าหญิงองค์โตนามยูเจนี เจ้าหญิงผู้เลื่องชื่อเรื่องความร้ายกาจและจูนิเบียว (กุคาดว่า)เนื่องมาจากแม่หนีออกบวช
ยูเจนีเลวร้ายมาก ๆๆๆๆๆ ร้ายกาจขนาดเคยทูลเด็จพ่อว่า "หากรักลูกและเห็นแก่พระมารดาที่ออกไปถือบวชแล้ว ได้โปรดอย่ายกย่องสตรีคนไหนมาเท่าพระมารดาของลูกเลยนะเพคะ" (คำพูดของเด็กน้อยใจพ่อแม่มันร้ายกาจตรงไหนกุคงต้องไปถามคนเขียนอีกที)
อนิจจา พ่อยูเจนีไปได้กับเจ้าหญิงปลายแถวต่างเมืองนามเบียทริซ เบียทริซหวาดกลัวยูเจนีที่ร้ายกาจมาก ๆ เลยทูลขอกระท่อมบนเขา แต่คนเขียนก็กลับบอกในประโยคถัด ๆ มาว่า เบียทริซไม่ชอบตำหนักหรือวัง ชอบบ้านแบบชาวบ้านนี่แหละ (แล้วสรุปมันเกี่ยวอะไรกับยูเจนีวะ)
จบเรื่องแม่เลี้ยงก็กลับมาย้ำว่ายูเจนีโหดร้ายเพียงใด เป็นที่เลื่องลือจนคนทูลบอกเจ้าชายฟิลิป เขาก็ทำเมินพฤติกรรมแย่ ๆ ที่ผู้แต่งไม่เคยบอกคนอ่านและพยายามเลี่ยงหน้ายูเจนีแทน (Father of the Yearจริง ๆ เลยมึงนี่)
ตัดมาที่แม่ยูเจนีที่พยายามมาหาบ่อย ๆ แต่ก็โดนเมินเพราะยูเจนีโทษว่าทั้งหมดนี่เป็นความผิดของแม่ กล้าเมินแม่ตัวเองได้ ช่างชั่วร้ายจริง ๆ (อันนี้คนแต่งไม่ได้บอกว่าชั่วนะ แต่กุคิดว่าที่นางใส่เรื่องแม่มาเพราะต้องการนัยแบบนั้น)
ทีนี้ก็ตัดมาที่----
โอ้ยมึงคะ มึงเลิกตัดไปตัดมาสักที มึงจะเล่าชีวประวัติยูเจนี มึงก็เล่ามาตั้งแต่เกิดจนโตเลยสิคะ ดีเสียอีก กุจะได้เกิดความผูกพันต่อนางด้วย หรือกุไม่ควรผูกพันเพราะนางเป็นชะนีนางร้าย แต่ขึ้นบทหนึ่งมามึงพล่ามชีวิตอันดราม่าของนางมาจนกุอยากจะเข้าไปกอดนางร้องไห้แล้วเนี่ย คนห่าไร อยู่เฉย ๆ แม่ก็ทิ้งไปบวช คนก็ไปลือว่าชั่วร้ายจนพ่อเมิน แถมเสี่ยงจะหลุดตำแหน่งรัชทายาทอีกต่างหาก
เคร กุบ่นจบแล้ว มาตัดภาพกันต่อ
ตัดมาที่พ่อนั่งเห่อลูกคนใหม่อีกครั้ง ลูกคนนี้ชื่อโรซาลินด์ สั้น ๆ คือโรส แม้ตั้งแต่เริ่มเรื่องมาจะไม่มีใครได้รับการบรรยายลักษณะท่าทางเลยก็ตาม น้องโรสสุดสวยของเราได้ไปเต็ม ๆ สองย่อหน้าหรือแปดบรรทัดเลยค่าาา
พ่อตอนนี้ก็ลืมไปแล้วว่าเคยมีลูกคนโตชื่อยูเจนี ฝันแต่จะให้โรสเป็นราชินีแทน
ตามที่กุบอกไปข้างบน พ่อ เจ้าชายฟิลิป เป็นเจ้าชาย เป็นผู้ประมุขหลักแห่งดินแดนสโกวาเทีย อย่างแรกคือถ้าครองดินแดนควรเรียกราชา แต่ถ้ายืนกรานจะเอาเจ้าชาย ถ้าลูกสาวขึ้นมันก็ควรเป็นเจ้าหญิงเหมือนเดิม
อย่างสอง ด้วยตำแหน่งเจ้าชาย ไม่น่าจะจัดการเรื่องตำแหน่งรัชทายาทได้นะ
อย่างสาม อันนี้ไม่แน่ใจ แต่ถึงจะดันเมียใหม่ขึ้นก็ไม่จำเป็นว่ายูเจนีที่เป็นลูกราชินีคนแรกจะโดนเด้งจากตำแหน่งป่ะ
โอเคแม่งกลับมาที่ยูเจนีอีกแล้ว ฝ่ายยูเจนีได้ข่าวว่าน้องคลอดก็กรี๊ดดดดดดด ฉันเกลียดมันนนน ทำไมมันตายยยยยย กรี๊ดดดดดด ตรงนี้ดีใจกับน้องยูเจนีด้วยนะคะได้รับการบรรยายปากกับแววตาแล้ว ส่วนการระบุสีผม พรรณาความน่ารักน่าชังที่น้องโรสได้นั่น น้องยูเจนีต้องรอพ่อกลับมารักก่อนนะคะ
คนใช้/พี่เลี้ยงของนางชื่อเคทบอกว่าต้องเตรียมของไปให้น้อง เคทรู้ตัวว่าหลุดเอ่ยอะไรไม่ถูกใจนายออกไปเลยคลานจะไปกอดขาแต่ยูเจนียกขาหลบ ก่อนจะตัดสินใจไปเยี่ยมน้อง ยูเจนีเดินผ่านท้องพระโรงมองบัลลังก์กุหลาบแล้วพูดกับตัวเองให้ทุกคนในบริเวณนั้นได้ยิน
“นั่นที่ของข้า...ของข้าผู้เดียว...บัลลังก์ของข้า...ราชินียูเจนี!”
กุแปลกใจที่ไม่มีใครพยายามจับนางข้อหากบฏ
ตอนท้ายมีเกริ่นเรื่องคนที่น่าจะเป็นพระเอกอคิลลิส คนตระกูลดราโก้ที่พ่อยูเจนีเรียกให้ไปเยี่ยมโรส นางอายุเท่ายูเจนีด้วย สรุปยูเจนีนางเอกหรือนางร้ายวะ กุงง
จบบทหนึ่งจ้า
>>890 ขอแทรกนิดนึง นักเขียนวัยเก่าวัยเก๋าบางคนไม่มีความสามารถในการแบ่งย่อหน้าและใช้เครื่องหมาย รวมไปถึงไม่สามารถตัดคำเยิ่นเย้อด้วยตัวเอง แต่มีความสามารถเฉพาะการเขียนและการเล่าเรื่อง เมื่อนักเขียนเหล่านี้มาเขียนนิยายเผยแพร่โดยไม่มีบรรณาธิการช่วยขัดเกลา ผลมันก็ออกมาเป็นอย่างที่เห็น แม้แต่นักเขียนที่ดังกว่านี้ บางคนก็เป็นแบบเดียวกัน เขียนเองพิมพ์เองขายเองแล้วคนอ่านแปลกใจว่าทำไมไม่ดีเท่าแต่ก่อน บรรณาธิการคือบุคคลสำคัญที่อยู่เบื้องหลัง ฉะนี้แล
>>893 เพิ่มนิดนึงนะคะ รู้สึกว่าเขียนสั้นไป อาจจะทำให้คนเข้าใจผิดว่าเป็นไปได้ยังไงที่นักเขียนเก่าเก๋าไม่มีความสามารถในการแบ่งย่อหน้าและใช้เครื่องหมาย คืออย่างนี้ นักเขียนดังทุกคนจะมีงานเขียนลงนิตยสารประจำเดือนละหลายเล่ม นักเขียนก็เขียนของตนไปตามถนัด แต่เมื่อไปอยู่ในมือกองบรรณาธิการ นิตยสารแต่ละเล่มจะมีการแบ่งคอลัมน์ต่างกัน เช่น บางเล่มจะมีสามคอลัมน์ (แถว) ในหนึ่งหน้า บางเล่มมีสองคอลัมน์ เมื่อนำเรื่องมาจัดอาร์ตเวิร์ค บรรณาธิการจะต้องช่วยดูแลให้ถ้อยคำมันลงล็อก บางครั้งต้องจัดย่อหน้าใหม่ ตัดคำนิดหน่อย เพิ่มคำนิดหน่อย เพิ่มจุดไข่ปลา ลดจุดไข่ปลา ทำตัวหนา ตัวเอียง เพิ่มเครื่องหมายให้ดูน่าสนใจ เช่น เครื่องหมายคำถาม เครื่องหมายตกใจ ฯลฯ สิ่งเหล่านี้นักเขียนหลายคนจะไม่ทำเอง เพราะต้องรีบเขียนรีบส่ง และถึงทำไป บางครั้งก็จะโดนบรรณาธิการตัดออกอยู่ดี ตามแต่นโยบายการใช้ภาษาของสำนักพิมพ์ และการจัดหน้าให้มันลงล็อคสวยงามพอดี ตรงนี้จึงเป็นเหตุให้นักเขียนเป็นจำนวนมากขาดความสามารถหรือละเลยการแบ่งย่อหน้าให้มันดูน่าสนใจ เพราะเขามองว่าเป็นเรื่องของบรรณาธิการ แต่กระนั้นก็มีนักเขียนที่ไม่ยอมให้บรรณาธิการแตะต้องหรือแก้ไข บางทีโกรธกันเลยก็มี แต่พอเอาไปพิมพ์เองก็จะเห็นว่ามันเกิดข้อเสียอย่างไร
ทั้งหมดที่ว่ามานี้ หมายถึงนักเขียนที่มีมาตรฐาน และบรรณาธิการที่มีมาตรฐานนะคะ ไม่รวมไปถึงผู้ที่ขาดมาตรฐานจ้า
ต่อบทสองและสามครัช
บทสอง
เมื่อมึงคิดว่าบทแรกยังย้ำความชั่วช้าของยูเจนีไม่มากพอ....
ตอนนี้ยูเจนีอยู่บนรถม้ากับเคทระหว่างทางไปกระท่อมเบียทริซ ทั้งสองสนทนากันเรื่องบัลลังก์
ยูเจนีคิดว่าการมีอำนาจคือความสุข นางต้องการรวมแผ่นดินทั้งหมดเข้าด้วยกัน ในขณะที่เคทปรามว่าความสุขของผู้หญิงคือการอยู่บ้านกับผัว เลี้ยงลูกทำกับข้าว
ทำไมกุอ่านแล้วชอบยูเจนีจังวะ แบบ นางเป็นเด็กมีปัญหา แม่ออกบวช พ่อมีเมียใหม่ นางมองแบบนั้นอาจจะคิดก็ได้ว่าชีวิตคู่คงไม่ใช่ความสุขของนางแล้วตัดสินใจไปฝักใฝ่ด้านการเมืองการปกครอง ต้องการทำให้บ้านเมืองกลับมายิ่งใหญ่อีกครั้ง จะไม่อ่อนแอเหมือนรุ่นพ่อรุ่นปู่
แต่คนเขียนพยายามเสริมให้นางเป็นคนชั่วด้วยการบอกว่ายูเจนีอยากจะเก็บแอ่งน้ำไว้ให้ประเทศตัวเองเท่านั้น และการจะยึดแหล่งน้ำนั่นมาก็ต้องเกิดสงคราม เคทพยายามปรามแต่ยูเจนีก็ขู่ว่าจะประหารถ้าพูดขัด
ถึงกุจะชอบยูเจนีแต่กุก็เกลียดจุดนี้ของนาง มันเป็นความย้อนแย้งในตัวเองของคนเขียนที่แต่งให้ยูเจนีมีหัวก้าวหน้าแต่กลับไปยอมฟังใคร คนที่คิดจะฟังความเห็นคนอื่นมันไม่เรียกหัวก้าวหน้าหรือฉลาดหรอกนะว้อย
ตัดมาที่ดีมิทรี ลุงของอคิลลิส ผู้นำบ้านดราโก้มาถึงกระท่อม พบทหารข้างหน้าก็คุยกันว่านังยูเจนีที่จะมามันร้ายกาจนัก ชั่ว ๆๆๆๆๆ นี่เอายาพิษให้แม่เลี้ยงกิน (แล้วมึงไม่คิดจะแจ้งฝ่าบาทหรือจับนางไปลงโทษหน่อยหรอวะ)
บทสองจบแค่นี้ มีไว้พรรณาความเลวของยูเจนีจริง ๆ
บทสาม
ยูเจนีมาถึงกระท่อม
ระหว่างนั้นก็บรรยายว่ายูเจนีแสร้งยิ้มแย้มอ่อนหวานแม้ในใจจะเคืองมาก แถมหลอกตัวเองมาตลอดว่าแม่ไม่ได้ไปบวชแต่ตายไปแล้ว
พ่อเห็นลูกสาวที่มีข่าวว่าเกลียดชังเมียใหม่มากมาถึงก็ยิ้มแย้ม ว้ายลูกรัก ดีจังที่ลูกเป็นห่วงน้องกับเมียใหม่ของพ่อนะ อ้าว อยากอุ้มน้องหรอ อุ้มเลยลูก อุ้มมมม
อีพ่อที่โง๊โง่ กุไม่แปลกใจที่ยูเจนีบ่นอยากจะมีอำนาจและปกครองอาณาจักรให้ได้ดีกว่าพ่อตัวเอง
เบียทริซเสนอว่า “น้าจะสอนอุ้มให้”
ยูเจนีก็คิดว่า น้าหรือ อีบ้า
พ่อเสนอให้ลูกที่เกลียดแม่เลี้ยงมากเรียกแม่
เบียทริซจึงเหน็บอีก “ยูเจนีเข้มแข็งคงไม่ต้องการแม่ใหม่กระมัง”
พอยูเจนีส่งเด็กคืน เบีนทริซก็เจ็บท้องแล้วกระอักเลือก สลบไป เด็กก็เกือบตกลงพื้นแต่ดีมิทรีพุ่งมารับไว้ทัน
พ่ออึ้ง
กุก็อึ้ง
ปรากฏว่ายูเจนีแอบสวมแหวนคล้ายสนับมือไว้ พอจะส่งเด็กคืนก็เนียนต่อย(?)ท้องแม่เลี้ยง ผู้แต่งไม่ได้ระบุว่าคลอดมากี่วัน แต่ลองอ่านดูจากที่พ่อเพ้อเห่อลูกทั้งวันนี่น่าจะผ่านไปอย่างน้อย ๆ หนึ่งวันแล้ว เอาเป็นว่านางเพิ่งคลอดพอโดยกระแทกอย่างแรง(?)ก็ตกเลือดและช็อคหมดสติไป
ณ จุด ๆ นี้กุเดินไปถามพ่อที่เป็นหมอว่ามันเป็นไปได้หรอ พ่อก็บอกว่าไม่มีนะ
อย่างที่สองคือมันจะกระแทกได้ไงในเมื่อมันส่งเด็กทารกให้แม่เลี้ยงโดยที่พ่อมันมองอยู่ตลอด หรือมันมีวิชาลับแค่สัมผัสหิน หินก็ร้าวกันวะ
อย่างที่สาม สมมติตกเลือดจริงจะต้องโดนต่อยบริเวณท้องน้อยที่มดลูกอยู่ ซึ่งเวลาเราส่งเด็กคืนแม่เราคงไม่ส่งต่ำขนาดอยู่ตรงท้องน้อยเขามั้ง
อย่างที่สี่ ถ้ากระแทกโดนมดลูก มันจะไปกระอักเลือดได้ไงวะ ถ้ากระอักเลือดคือมีแผลในกระเพาะ กระเพราะอยู่คนละตำแหน่งกับมดลูกนะเว้ย
ส่วนอีพ่อนี่ก็กากชิบหายวายวอด แม่งยืนเอ๋อแดก เมียล้มพั่บไปก็พึมพำว่า หมอ เราไม่มีหมอ เมียมึงเพิ่งคลอดนะ ไม่คิดจะมีหมอประจำตำหนักไว้หรอวะะะ
//เพิ่มเติมตรงเรื่องต่อย ที่บอกว่าต่อยท้องน้อยนี่คือคนใช้ยูเจนีคาดคะเน ความจริงไม่รู้คืออะไร แต่ถ้าโดนต่อยกระเพาะทีเดียวโดยเด็กผู้หญิงก็ไม่น่าช็อคขนาดนั้น
ต่อบทสี่นิด ๆ เพราะมันไม่มีอะไรมาก ดีมิทรีพูดจาเหยียดยูเจนีเยอะมากกก ล้อว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กอมมือแถมแซะเรื่องนางไม่มีแม่จึงโตมาเลว กุอ่านแล้วอยากเข้าไปตบแม่ง อย่ามาหยามยูเจนีกุนะสัส เจ้าชายฟิลิปผู้เป็นพ่อในที่สุดก็รู้ตัวแล้วว่ากุต้องทำห่าอะไรสักอย่างกับลูกอันแสนชั่วร้ายของกุแล้วเลยไปบอกยูเจนีว่าจะยกบัลลังก์ให้แน่ ๆ แต่ว่าถ้าเมื่อยูเจนีอายุ20แล้วยังไม่มีผัวและลูก บัลลังก์จะตกเป็นของน้องโรสทันที
ตอนอ่านกุถอนใจแรงมาก พ่อห่าไรบังคับให้ลูกไปแรดหาผัวแล้วเงื่อนไขนี้ก็ไม่ได้ประกันเลยว่ายูเจนีจะไม่ชิงฆ่าโรสเพื่อตัดประเด็นนี้ไป แล้วจะเป็นควีนมันเกี่ยวอะไรกับการมีลูกมีผัว เชื่อว่าตัวพ่อเองก็เป็นเจ้าชายเฉย ๆ ไม่ได้แต่งงานก่อนครองราชย์หรอก สรุปเรื่องนี้ผู้หญิงจะมีคุณค่าได้ต้องมีลูกมีผัวเท่านั้นใช่ไหม กุไม่ใช่สายเฟมินิสต์นะแต่แต่งแบบนี้มันดูถูกผู้หญิงเกินไป
จบเรื่องนี้แค่นี้ค่ะ
>>896 ความสุขของผู้หญิงคือการมีคู่......//เหม่อ ก็สมเป็นนักเขียนรุ่นเก่าดีนะ
แล้วยูเจนีกำลังภายในตอนท้ายนี้มัน......//เหม่อไปสู่ท้องฟ้านภาอากาศ....
เอาจริงคาร์ยูเจนีถ้าไม่ใช้เพราะคนเขียนต้องการให้เป็นตัวร้ายเลยใส่ความงี่เง่าเข้าไปกูออกจะชอบนะ เขียนดีๆนี้กลายเป็นนางพญาสเปกกูเลยนะ......เสียดาย
กลับไปอ่านป้าปุ้ย อ.วินิตาดีกว่ากู อ่านอาริตาแล้วปวดกะโหลก
กุคนสับเอง ไปหาข้อมูลเพิ่มเติม ถ้าเจ้าชายปกครองจะเรียก ราชรัฐ/principality ประเทศที่เป็นราชรัฐตอนนี้คือโมนาโก ลักเซมเบิร์กกับลิกเตนสไตน์ แต่ในเรื่องไม่ได้ระบุไว้ว่าสโกวาเทียมีสถานะอะไร กุเลยคิดไปว่าเป็นอาณาจักรแบบที่นิยายแฟนตาซีส่วนใหญ่ชอบใช้
กูเข้าใจปัญหาของนิยายเรื่องนี้ที่มันทำให้คนงงละ ปัญหาคือ คนเขียนไม่ได้ปูเซตติ้งให้คนอ่านเชื่อว่ะ ต่อให้บอกว่าอาณาจักรสมมติ โลกแฟนตาซี แต่ในความแฟนตาซี เซตติ้งมันต้องมีความสมจริงในตัวของมันเอง มีเหตุผลมารองรับในตัวของมันเอง ไม่ใช่นึกจะเขียนก็เขียนลงไปแล้วคิดว่าให้คนอ่านไปตรัสรู้เอาเอง
พล็อตแบบสลับร่าง มึงเปลี่ยนมือถือกันใช้ มึงช่วยดูเวลาปีด้วยนะไอ้ฉิบหาย โม่งขอบ่น
>>908 หื้ม ยังไงนะ?
>>909 เก่าไหม ก็เก่านะ แต่อาจจะเพราะเก่าเกินไปก็ได้มั้ง
พวกมึงก็ต้องเข้าใจ สมัยก่อนคนเขียนนิยายน้อยกว่าทุกวันนี้มาก แล้วรสนิยมของคนรุ่นก่อนโน้นก็ไม่เหมือนทุกวันนี้ ที่สำคัญนะ นักอ่านทุกวันนี้ความต้องการสูงมากนะมึง กูบอกเลย ความต้องการสูงแถมมีความรู้ รู้เยอะ ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ อยากค้นหาอะไรก็แค่ปลายนิ้วเข้ากูเกิล พวกทู่ซี้เขียนนิยายโดนจวกไม่รู้กี่รายต่อกี่ราย
กูว่า ความสำเร็จในอดีต กับการที่นิยายได้ทำละครประสบความสำเร็จอะ มันมีหลายๆ องค์ประกอบ มันไม่ได้บ่งบอกว่าใครจะอยู่ยงคงกระพัน
เรื่องส่วนตัวเขากูม่ค่อยอยากคอมเมนต์ แต่ถ้ากูเป็นเขานะมึง กูจะอยู่สวยๆ ของกูบนหิ้ง คงไม่เอาตัวเองลงมายุ่งกับโลกออนไลน์แบบนี้หรอก แต่ก็นั่นละนะ เขาอาจจะอยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง หรืออยากลงเว็บเพื่อกระตุ้นยอดขายก็ได้ กลัวคนลืม อะไรงี้ ก็ได้แต่เดาว่ะ เราไม่ใช่เค้า ไม่มีทางเข้าใจ
อันนี้กูไม่ได้เฉพาะเจาะจงนะ แต่กูว่านักเขียนบางคนแม่มหลงประเด็น เขียนนิยาย สร้างดราม่าใส่นิยาย ก็ไม่จำเป็นต้องมาทำตัวดราม่าในชีวิตจริงว่ะ
ยุคโซเชี่ยลมีเดียมันไว ใครไม่รู้เท่าทันตัวเอง กูบอกได้คำเดียว เสื่อม
รีวิวเรื่อง Cosmos ULTIMATE Academy (https://writer.dek-d.com/zinq_soice/story/view.php?id=1384013)
เรื่องนี้เคยมีโม่งคนนึงเสนอมาสักพักใหญ่แล้ว ก็เล็ง ๆ ไว้อยู่เพราะแค่อ่านชื่อก็รู้ว่าได้แรงบันดาลใจมาจาก danganronpa
ขอติภาษานิดนึง เอาจริง ๆ คนแต่งภาษาดีกว่านิยายทั่วไปนะ รวบรัดไม่เยิ่นเย่อถูกใจกุ ติดอย่างเดียว คนแต่งสะเพร่า สะกดผิดเยอะ พิมพ์นะคะ-นะค่ะ อยาก-อย่าง ที่พีคที่สุดที่กุเคยเจอคือ ปั่นด้าย-ปั้นได้ น่าจะเช็คสักรอบสองรอบก่อนลงเว็บ
เริ่มกันที่บทนำ เป็นการเสนอข่าวเรื่องโรงเรียนเปิดใหม่ นักข่าวสองคนพูดตอบกันไปมาอวดสรรพคุณอาจารย์ทั้งสิบสี่คนซึ่งต่างเป็นขั้นเทพในการงานของตน (เหมือนเหล่าultimateในdanganronpaนั่นแล)
ข้อมูลข้อโม้เยอะมากกก กุจะสรุปให้ทั้งสิบสี่คนสั้น ๆ
คนแรก "ชัชวาล ศิริทรัพย์มหาปัญญา" เปิดบริษัทได้สองปีก็ขึ้นเป็นคนที่รวยที่สุดในโลกเพราะคิดค้นพลังงานสะอาดที่ไม่มีใครลอกเลียนแบบได้แถมไม่มีวันหมดอีกต่างหาก จึงขายผูกขาดตลอดและเงินไหลมาเทมา
คนสอง "อนาสตาเซีย เซอเกร แฟรงค์เคนสไตน์" แพทย์ที่เก่งที่สุดในโลก คิดค้นยารักษามะเร็งและเอดส์ ผ่าตัดหายทุกเคส
คนสาม "โมริยะ เท็นจิ" สุดยอดวิศวกร สร้างเรือเกาะที่ใหญ่ที่สุดในโลกแถมมีระบบป้องกันภัยที่แน่นหนาที่สุด
คนสี่ "ลีโอเน่ เดอ ลูกาา์" สุดยอดดีไซน์เนอร์
คนห้า "แมรี่ โจนท์" สุดยอดนักแสดง เล่นหนังฮลลีวู้ดตั้งแต่ 5 ขวบ เป็นนางเอกตอนอายุ 10 ขวบ ผันตัวไปเป็นผู้กำกับ หนังที่กำกับกวาดรางวัลได้ 7 รายการ
คนหก "หลิง อิน" สุดยอดนักกีฬา แข่งไรได้แชมป์เหรียญทองหมด ไม่ว่าจะบาส บอล เทนนิส วิ่ง กระโดดสูง ยิมนาสติก
คนเจ็ด "อัปสร อุปราชศาสตร์" สุดยอดนักภาษาศาสตร์ สามารถพูดได้ทุกภาษาที่มีบนโลกรวมไปถึงภาษาชนเผ่าโบราณด้วย สอบทดสอบภาษาได้เต็มทั้ง52ประเทศ
คนแปด "โอลิเวอร์ บราวน์" สุดยอดนักล่าสมบัติ ค้นพบแอตแลนติสและศิลาจารึกทางเข้า พบนครทองคำ เมืองโบราณ เอาง่าย ๆ มีไรเก่า ๆ แม่งเจอหมด
คนเก้า "ซาเมนทาร์ ฟรอสเตอร์" สุดยอดนักดนตรี เล่นเครื่องดนตรีได้ทุกชนิด ร้องเพลงได้เลิศเลอ
คนสิบ "อิลิเซีย เดอ บอนเน็ต" สุดยอดพ่อครัว
คนสิบเอ็ด "คิม แทมิน" สุดยอดแฮกเกอร์
คนสิบสอง "ไมเคิล แมคคาทรีย์" สุดยอดทหารรับจ้าง
คนสิบสาม "ทาคาฮาจิ เซย์จิ" สุดยอดทนายความ ฉายาอะนูบิสแห่งวงการทนาย ชนะทุกคดี แต่อานูบิสมันเป็นสัญลักษณ์แห่งความตายไม่ใช่หรอวะ หรือจะนัยถึงเรื่องความเที่ยงตรงเพราะอานูบิสเป็นผู้ชั่งความดีความชั่วของมนุษย์ ถึงแบบนั้น ทนายมันก็ไม่ได้ตัดสินว่าใครถูกใครผิดและไม่จำเป็นต้องเที่ยงตรงด้วย
คนสิบสี่ "โอเลีย แอนโทรนิโอ วิกตอเรีย" สุดยอดนักขับขี่ ขับได้หมดมอเตอร์ไซต์ยันเครื่องบิน
โรงเรียนนี้มีสิบสี่ห้องตามจำนวนครู ระบุว่าหนึ่งห้องรับนักเรียน15คน รับสมัครเด็กทั่วโลก ค่าเทอมฟรี
จบบทนำ
ใช่ บทนำแม่งมีแค่นี้แหละ
//คนที่สั้น ๆ นี่ไม่ใช่กุขี้เกียจนะแต่อ่านที่มันโม้แล้วจับใจความได้แค่นี้
เดะมาต่อตอนที่หนึ่ง
>>899 ต่ำกว่าเจ้าชายก็มี อย่างแกรนด์ดยุคแห่งลักเซมเบิร์ก ส่วนเจ้าชายก็โมนาโกไง ออกจะดังอยู่นะ
เรื่องราชินีนี่ออกจะมั่วๆ หน่อย แต่คิดว่าคงจะเอาแบบอย่างมาจากอังกฤษนั่นล่ะ คือมึงเข้าใจใช่มะว่าอังกฤษนี่หญิงหรือชายจะเป็นกษัตริย์ก็ได้ ถ้าชายเป็นกษัตริย์พอแต่งเมียๆก็เป็นราชินี แต่ถ้าผู้หญิงเป็นประมุข(แบบควีนอลิซาเบธที่สอง) ผัวนางจะไม่ได้เป็นคิงนะ แต่จะมีพระอิสริยยศเป็นเจ้าชายแทน
คือเริ่มเรื่องมาแม่อียูเจนีนอะไรนี่เป็นควีน ผัวนางเป็นเจ้าชายก็พอรับได้อยู่หรอก แต่ถ้านางสละราชสมบัติ ลูกสาวนางคือยูเจนีน ก็ควรได้เป็นควีนคนต่อไปทันทีสิ ไม่ใช่อำนาจปกครองไปตกอยู่กับผัว ถ้าไม่ใช่คำสั่งเสียก่อนสละราชบัลลังก์อ่านะ
นี่มู้จักรๆวงศ์ๆมากๆ สุลต่านไหมคะซิส?
ต่อค่ะ รีวิว COSMOS ULTIMATE Academy
บท 1
ชัชวาลนัดเพื่อนหรือก็คือเหล่าอาจารย์ทั้งสิบสามคนมาหา ต่างหากคนต่างโม้ใส่กัน ถ้าไม่โม้ก็เป็นบทบรรยายหน้าตาตัวละครที่มาติด ๆ กันเกินไป กุอ่านเลยคิดว่าตัวละครหน้าเหมือนกันหมด
ชัชวาลเสนอว่า “มึง มาตั้งโรงเรียนมัธยมกัน”
จบบทหนึ่ง....
นี่คือข้อเสียของการมีตัวละครเยอะแล้วมึงไม่รู้จักแบ่งบทจึงยัดแม่งมาในซีนเดียว ผลคืองงและมึน ในกรณีของดันกันรอนปา มันสามารถมีตัวละครเยอะ ๆ ได้เพราะมันมีภาพ เสียงให้คนดู/คนเล่นเกมได้เห็นและจำ อีกทั้งตัวละครแต่ละตัวมีนิสัยที่เป็นเอกลักษณ์ ในขณะที่เรื่องนี้ตัวละครทุกตัวเหมือนกันหมดคือขี้โม้ขี้คุย หน้าก็บรรยายอยู่ไม่กี่แบบ
ถ้าต้องการมีตัวละครเยอะ ๆ ในเรื่อง มึงต้องเลือกมาอย่างน้อยสามสี่มาเป็นตัวมุมมองหลักแล้วสลับกันไป (อารมณ์ประมาณเกมออฟโทรน) เพื่อที่หนึ่ง คนอ่านจะไม่งงตัวละคร สอง คนอ่านสามารถผูกพันกับตัวละครและเนื้อเรื่องได้มากขึ้น
นี่กุอ่านแล้วเหมือนไปงานเลี้ยงรุ่นแล้วมีแต่เพื่อนที่กุไม่รู้จัก ต่างคนต่างแหกปากอวดความสำเร็จของตัวเอง สุดท้ายที่กุทำได้ก็แค่รีบ ๆ ยัดห่าและเดินออกงาน
//ที่ไม่พอ ขอขึ้นบทสองอีกrepนึงเลยนะคะ
บท 2
ชัชวาลชวนเพื่อนมาเปิดโรงเรียน ทุกคนก็ค้าน กรี๊ด ม่ายยย ช้านเก่งมาก ช้านไม่ลดตัวมาสอนนน ชัชวาลจึงปรามว่า จยย กุติดต่อองค์กรระดับโลกทุกองค์กรไว้แล้ว (แล้วเกี่ยวอะไรกับการสอนวะ)
อินบอกว่า เห้ย กุถูกแบนห้ามเล่นกีฬา (เก่งเกินจนโดนห้ามเล่นหรอวะ)
ชัชวาลตอบว่า ไม่เป็นไรนะเพื่อน กุติดต่อสมาคมกีฬาไว้แล้ว มึงสามารถสอนในรรกุได้ และระหว่างที่มึงสอนเด็กมึงจะลงแข่งไม่ได้แต่เมื่อเด็กจบแล้วลงแข็งได้ มึงห้ามยุ่งกีบเด็กคนนั้นอีกเด็ดขาด (แล้วให้สอนไปเพื่ออะไร คนสอนก็ไม่ได้ชื่อ คนเรียนก็ลองลงสนามจริงตอนเรียนไม่ได้แล้วมันจะไปเก่งได้ยังไง)
เทนจิที่เป็นวิศวะก็บอกว่า มึง กุเก่งคอมไม่เท่าคิมหรอก แถมคิมมันติดคุกอยู่ด้วย
ชัชวาลก็ตอบอีกว่า ไม่เป็นไรมึง กุเอาคิมออกจากคุกได้แล้ว (ตัดภาพไปที่คิม บรรยายหน้าตา ความสามารถและสมญานามไปสองย่อหน้า/สิบบรรทัด)
อีชัชสาธยายแผนการสร้างโรงเรียน มีเงื่อนไขที่กุจะสรุปให้ฟังดังนี้
-ทั้งสิบสี่คนต้องมาเป็นผู้สอนและจำต้องลาออกจากงานหรือยุบบริษัทที่ตัวเองปั้นมาเองกับมือ
-สามารถนำลูกน้องจากบริษัทเดิมติดตัวมาด้วยได้ ไม่จำกัดจำนวน เงินเดือนของลูกน้องจะเป็นสองเท่าของเงินเดือนเดิม
-เงินเดือนของพวกครูคือเดือนละสิบล้านดอลลาร์สหรัฐ สวัสดิการฟรีทุกอย่าง ของกิน บ้าน สิ่งอำนวยความสะดวก
-อาจารย์สามารถจัดการตารางสอนได้เอง จะสอนวันไหนก็ได้ จะสอบ จะทำห่าอะไรก็ได้ ขอเพียงเด็กจบออกมามีความสามารถ
-โรงเรียนไม่เก็บค่าเทอมใด ๆ ทั้งสิ้น นอกจากนี้ยังมีนโยบายส่งต่อนักเรียนไปเรียนมหาวิทยาลัยและให้ทุนการศึกษายันเรียนจบ โดยทุนการศึกษานั้นรวมทั้งค่าเทอมและเบี้ยเลี้ยง
-หากนักเรียนไม่ประสบความสำเร็จในระดับมหาวิทยาลัย ทางโรงเรียนจะคืนเงินค่าเทอมมหาลัยทั้งหมด ด้วยถือว่าตนไร้ความสามารถในการสั่งสอนเด็ก
-การเรียนการสอนมีหลักสูตรกินเวลาเพียงหนึ่งปี คือมึงต้องยัดประสบการณ์ทุกอย่างที่มึงสั่งสมมาตั้งแต่เล็กให้เด็กซึมซับไปได้ในเวลาหนึ่งปี ในจุดนี้ผู้แต่งเสริมว่าเพื่อตัดปัญหารุ่นพี่รุ่นน้อง
-พี่ชัชวาลคนเก่งของเราไปตกลงองค์กรทุกประเทศ(อีกแล้ว)ว่าเมื่อเด็กกลายเป็นนักเรียนแล้วจะมีสภาพเหมือนบุคคลบรรลุนิติภาวะ หากทำผิดกฎหมายแต่เป็นไปเพื่อการฝึกฝนและได้รับอนุญาตก็ไม่ถือเป็นความผิด ไม่ถูกดำเนินการทางกฎหมาย
…..
ปัญหาของกุกับเงื่อนไขหลายแหล่นี้คือ
1 พี่ชัชนี่เป็นใครกันคะ ทำไมมึงมีอำนาจบังคับได้ทุกองค์กรได้ เอาคนออกจากคุกก็ยังได้ อีกนิดนึงนี่กุนึกว่ามึงเป็นพระเจ้าแล้วนะ
2 อีเพื่อนเนี่ยมันเป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่แห่งวงการต่าง ๆ เป็นที่ต้องการตัวมาก กุว่ารายได้แต่ละเดือนน่าจะเกินสิบล้านเหรียญทุกคนนะ พวกมึงไม่คิดจะแย้งพี่ชัชหน่อยวะว่าเห้ย พวกกุขาดทุนนะสัส ไรงี้
เอาจริง ๆ พวกเพื่อนก็ขัดขึ้นมาบ้างนะ ตอนแรกขัดขึ้นมาถามพี่ชัชว่า มึงไปเอาเงินมาจากไหนเยอะแยะวะชัชวาล
ชัชวาลตอบว่า
“ปัจจุบันนี้ ฉันได้เงินตกเฉลี่ย วินาทีละ หนึ่งร้อยล้านเหรียญ เพราะฉะนั้น ในหนึ่งเดือน ฉันสามารถทำเงินได้ถึง 259ล้านล้านเหรียญเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นมันไม่ใช่ปัญหาเลย กับการเสียเงินเดือนละพันสองพันล้านเหรียญต่อเดือน”
//กุไปค้นมา บิล เกตต์มีnet worthปัจจุบันอยู่ที่ 81.7พันล้าน
อีเพื่อนก็แย้งอีกอย่างคือ ทำไปเพื่ออะไรวะ
ชัชวาลถามกลับว่า พวกมึงที่อยู่จุดบนสุดของวงการเนี่ยไม่เบื่อบ้างหรอ กุอะ ต้องการสร้างเด็กที่แข็งแกร่งทัดเทียมเรามาล้มกุ มันจะได้มี “ความตื่นเต้ล” ในชีวิต
เพื่อน ๆ ได้ยินดังนั้นก็ลืมไปหมดเลยว่าเมื่อพวกมันลาออกจากบริษัทมาเป็นครู มันก็ได้ทำการล้มการงานอันสดใส บริษัทที่มันปั้นมากับมือไปด้วยตัวเองแล้ว ไม่รู้ว่าเทวดาหรือขี้เลื้อยในสมองดลใจ อีเพื่อนทั้งสิบสามตัวก็ตอบตกลงทันที
จบบทสองค่ะ
แล้วพลอตมันจะเริ่มฆ่ากันแบบในเกมป่ะวะ 555
ต่อ ๆ ตอบ >>917 นะ ตอนนี้มีสิบสองบท กุอ่านครบแล้ว โรงเรียนยังไม่เปิดเลยนาจา แต่คิดว่าถึงเปิดแล้วก็ไม่น่าจะมีฆ่ากันนะแค่เอามาสอนให้เก่งเฉย ๆ กุเลยใช้คำว่าได้แรงบันดาลใจจากเกมไม่ได้ลอกมา
หลังจากนี้ไม่มีอะไรเท่าไร น่าเบื่อ กุนึกว่าจะตัดภาพไปที่ตัวเอกเป็นนักเรียนมาสอบเข้า จากนั้นกุจะได้เสพฉากเด็กนักเรียนใช้สมองฟาดฟันกัน แต่แม่งเอ๋ย ทั้งเรื่องมีแค่อีสิบสี่ตัวนี้โม้ทับกันไปทับกันมา
ก่อนหน้าวันสอบสิบชม อีพวกเพื่อนเพิ่งมาบอกพี่ชัชว่า เออ กุว่ากุต้องใช้สนามสอบและระบบถ่ายทอดสดทั่วโลก สร้างให้หน่อยนะ อีชัชก็ไม่คิดจะด่าเพื่อน บอกแต่ว่าได้เลยครับ ๆ แล้วสร้างทันภายในสิบชมเฉยเลย พอถึงวันสอบต่างคนต่างประกาศเงื่อนไขการสอบเข้าของแต่ละคน อย่างสุดยอดทหารรับจ้างก็ให้ผู้สมัครสอบบุกไปค่ายทหาร ถ้าตายทางโรงเรียนจะไม่รับผิดชอบเนื่องจากชัชวาลได้ทำการตกลงกับองค์กรต่างไว้(อีกแล้ว) ตอนนี้มันควรจะมีฉากบู๊ใช่ม่ะ ทำไมมันถึงมีแต่บรรยายทีมทหารอันทรงพลังของอีสุดยอดทหารรับจ้างกับบรรยายความโหดของสนามสอบวะ ไม่มีอะไรให้กุลุ้นเพราะไม่มีตัวเอกที่กุผูกพันไปลงสนาม การสอบคนอื่น ๆ ก็เช่นกัน
ที่ไม่น่าตื่นเต้นอีกอย่างคือเรื่องนี้ไม่มีปมเพราะเล่นบอกมาหมดเลยว่าชัชวาลมันทำทุกอย่างไปเพื่ออะไร โรงเรียนมีจุดมุ่งหมายอย่างไร ตัวเด่นของเรื่องก็ไม่มีสักตัว ปมอย่างเดียวของเรื่องคงเป็นทำไมชัชวาลถึงมีอำนาจขนาดนี้กันวะมากกว่าล่ะมั้ง
สรุปแล้วเรื่องนี้การเล่าเรื่องติดลบเกินไป มันเลยดูเว่อร์ไปหมด แถมน่าเบื่อเหมือนครูมาอ่านบทความให้ฟังมากกว่าอ่านนิยาย ไม่สามารถทำให้คนผูกพันกับตัวละครได้แม้แต่ตัวเดียว สิ่งที่กุสัมผัสได้จากการอ่านมีเพียงความรำคาญและภาพชะนีตีปีกพั่บ ๆ โม้ใส่กัน
จบเรื่องนี้แค่นี้ค่ะ
สะ สิบสองบท รร.ยังไม่เปิดเลยเรอะ...
ประมาณว่าเด็กอยากเขียนเรื่องเวอร์วังอลังการตัวละครเวอร์ๆแต่มือไม่ถึงสินะ เลยได้แต่บรรยายความเวอร์รอบๆแต่ไม่มีการกระทำมารองรับสินะ
เรื่องนี้น่าจะมีปัญหาเพราะในตอนแรกคนเขียนยังไม่รู้ว่าจะเล่าอะไรหรือเปล่า เหมือนมีแต่กลุ่มไอเดีย แต่ยังไม่ตกผลึกดี อารมณ์ว่าคิดอะไรได้ก็เขียนออกมาเลย เรื่องมันเลยกลายเป็นเล่าไปเรื่อยๆ
>>915 กูลองเข้าไปอ่าน
เจอ "หือฮา" กับ "นะค่ะ" กูก็วางไมค์แล้วว่ะ คือมันบ่งบอกได้เลยว่าคนเขียน มีประสบการณ์การอ่านน้อย เผลอๆการศึกษายังบกพร่อง
กูคงเคารพไอเดียเด็กไม่ได้ว่ะถ้าอีแม่เย็ดยังพิมพ์คำง่ายๆผิด
ปกติกูค่อนข้างเปิดใจนะ แต่คำสามัญน่ะอีสัด เห็นแล้วก็ไม่เอาดีกว่า
กว่าจะเปิดเรียนวันแรก แม่งจบเรื่องไปแล้วมั้ง
กว่าจะสอบ ลูกกูบวชแล้ว
กว่าจะจบ1ปี กูเผาศาลา5นะ
กูไม่เล่นต่อละ ให้พวกมิงโดนคอมโบเบรคเกอร์
อ้าว กูมาไม่ทัน มึงเบรคไปแล้ว แล้วกูจะเล่นอะไร
มึงมันคนใจรั้ย
กูเอามาจากห้องเด็กดี แวมโฆษณานิยายว่ะ https://www.dek-d.com/board/view/3703957/
นิยายเซกส์สตอรี่คนเอากัน ไดอาล็อกจูนิเบียว ที่คนเขยนโฆษณาว่า "อีโรติก"
เหมือนเดิมนะคะซิส นิยายแวม คือนิยายที่กูอ่านแล้วขำ และกูยังคงแนะนำเหมือนเดิม ว่ามันควรไปเอาดีทางคอมเมดี้
ถ้าไม่บินสิแปลก ขาตั้งมู้โฆษณานิยายขายเซกส์ สำนวนเสียบสอดอื้ออ๊าาาาบนเว็บ เรต PG 13
>>944 มุก ใช้ ก ไม่ใช่เหรอวะ
ราชบัณฑิตใช้มุก ก.ไก่
พจนานุกรมของมติชนใช้ มุข ข.ไข่
คือแนะนำว่าอ้างราชบัณฑิตก็ดี แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจะถูกต้อง/ถูกใจคนตลอด อย่างไอศกรีม หรือเซาธ์ซูดาน (เรียกซูดานใต้ไม่ได้ เพราะไม่มีซูดานเหนือ) พวกนี้ก็ผลงานราชบัณฑิต
ยึดตามราชบัณฑิตไป แต่ก็เตรียมตัวเจอการทับศัพท์ของมันอีกในอนาคตด้วย ยึดได้แต่ไม่ใช่ตามมันทุกอย่าง แย้งได้มึงก็แย้ง พวกมันอยากจะเปลี่ยนหลายๆอย่างนะ แต่ก็กลัวกระแสคนด่าด้วย ไอ้ มุข กับ มุก นี่ไม่เท่าไหร่
กูรู้นะ พวกที่ใช้มุข ข.ไข่ อะ มันใช้ ข. ไข่ เพราะอยากเก็บ ก.ไก่ไว้ใช้กับคำว่ารัก 55555+
ปกติกูเขียนตามราชบัณฑิตนะ ไปถามใครเค้าก็ต้องยึดตามนี้แหละมึง
ทำไมจู่ๆ ก็สาระเหี้ยๆ ล่ะคะ
ยึดราชบัณฑิตเหมือนกัน ถึงบางคำจะไม่ถูกใจ แต่ถ้าไม่ใช้มาตรฐานเดียวกันในเรื่องภาษา มันก็จะกลายเป็นต่างคนต่างใช้ ถ้าเห็นว่าไม่ใช่จริง ๆ ก็ช่วยกันเขียนช่วยกันบ่นชี้แจงไป แต่เวลาใช้ก็ควรใช้ตามราชบัณฑิต เพราะทุกประเทศต้องมีมาตรฐานภาษาแบบเดียวกัน บางอย่างมันอาจจะเปลี่ยนแปลงไปจนตลก แต่ก็ต้องยอมรับว่าภาษามันเปลี่ยนอยู่ตลอดอยู่แล้ว ในเมื่อราชบัณฑิตคือมาตรฐานของไทยตอนนี้ ก็ต้องยอมรับมันไป แล้วหมั่นเขียนชี้แจงในสิ่งที่เราเห็นว่าไม่ใช่ เพื่อให้ราชบัณฑิตเอากระแสไปพิจารณา
ใช้มุกหรือมุขก็ใช้ไปเถอะ ไม่ว่าใช้อะไรก็โดนด่าอยู่ดี เอาแค่ไม่เพี้ยนเกินไปอย่าง มุค มุฅ คนก็ไม่ค่อยจะอะไรกันเท่าไหร่หรอก
คนเขียนรายนี้เป็นโลลิค่อน
https://writer.dek-d.com/benskynep/story/view.php?id=1542822
ไม่ใช่ความผิดของใคร...แค่วันนั้นเรายังเด็กเกินกว่าจะเข้าใจ...ความรัก
มู้อย่างอืด มะไหร่จะได้ขึ้น บทที่ 5 วะ
ใครจะเปิดบทที่ 5 ว่ะ กูเปิดไม่เป็น
รอปีใหม่ก็ไม่สาย นิยายช่วงนี้ไม่มีอะไรน่าสับแล้ว นิยายแปลสับได้แค่สำนวนการแปล
ไลต์โนเวล คืออะไรช่วยอธิบายทีค่า
ถ้ากูจะลองส่งแฟนฟิคเกมมาให้สับได้มั้ยวะเพื่อนโม่ง กูเขียนนอร์มอลนะ
ฮัลโหลชาวโม่ง ถ้าอยากส่งนิยายเกมออนไลน์มาสับจะมีใครสับไหม อยากใช้บริการที่นี่ดู
>>975 ขอบใจมากที่มีเมตตา
https://writer.dek-d.com/BleachBlacken/story/view.php?id=1392536
สับได้เต็มที่ไม่ต้องเกรงใจ ถ้าเป็นไปได้ขอละเอียดๆนะ
ของกูก็มีนะ แต่กลัวโม่งแตกว่ะ จะบอกว่าไปเจอมา หรือของพี่ของน้องของแฟนก็ใจไม่ด้านพอแม่ง
จะว่าไป กุเจอแม่งยุคนนึง ขยันเปิดเรื่องใหม่ชิบหายเสือกไม่จบซะเรื่อง แต่คนก็อ่านกันเยอะนะ คนประเภทนี้กุควรเข้าไปอ่านดูไปปะวะ
มีด้วยหรอจะเล่นโม่งแล้วเปิดเผยตัวตน?
เรื่อง : Selection Online
link : https://writer.dek-d.com/BleachBlacken/story/view.php?id=1392536
จำนวน : 5 ตอน
สถานะ : ยังไม่จบ
ในฐานะคอมเมนต์เตเตอร์ ต้องบอกไว้ก่อนว่าที่จะเขียนต่อไปนี้ไม่ได้หมายความว่าอะไรถูก อะไรผิด เป็นเพียงความคิดเห็นที่จะบอกว่าชอบ หรือไม่ชอบอะไรเท่านั้น
อันดับแรกคือกูว่าชื่อเรื่องมึงโคตรเห่ย ถึงจะพยายามโยงเข้ากับผู้ถูกเลือก เกมเลือกผู้เล่น หรืออะไรก็ตามเถอะ แต่การตั้งชื่อแบบนี้มันห่วย ตั้งแต่มีหมวดออนไลน์ออกมา คิดว่าไม่น่าจะจำเป็นที่จะต้องใส่คำว่า "online" ต่อท้ายนิยายออนไลน์แล้วอะนะ
เนื้อเรื่องก็ยังไม่มีอะไรมาก เริ่มต้นขึ้นในกรุงเทพมหานคร (กรุงเทพฯ ไม่ใช่จังหวัด) พระเอกของเราชื่อแมวเหมียวเป็นเซียนเกม เอาไอเทมเกมระดับ S กับ SS มาปล่อยขายในราคา 1 แสนบาท ซึ่งปกติควรได้เยอะกว่านี้ แต่เพราะเกมดังกล่าวแม่งจะปิดตัวจากการที่มีเกมเสมือนจริงนอนหลับฝันทำนองนั้นเข้ามาตีตลาด เลยขายได้ราคาเท่านั้น ซึ่งก็เป็นปริศนาเล็กน้อยว่าทำไมถึงมีคนอยากจะซื้อไอเทมในเกมที่จะปิดอยู่รอมร่อ คงเป็นปมของเรื่องอะนะ
แมวเหมียวมีเพื่อนชื่อเวเฟอร์ สองคนนี้ก็รอเวลาเกมเปิดแล้วก็เข้าเกมไปด้วยกัน ก็ไปเกิดในห้องมืดบลาๆ แต่งตัวบลาๆ แล้วก็ออกมาเจอกัน ทั้งคู่เดินไปในเมือง เจอ npc หูแมวชวนคุย หูแมวบอกว่าที่นี่ไม่ใช่เกมที่พวกมึงคิดจะมาเล่น เป็นเพียงจุดเตรียมตัวส่งพวกมึงเข้าไปในเกมเท่านั้น (ประมาณว่าถ้าเกมจริงๆเป็นชุมพร ที่นี่ก็คือสายใต้ใหม่) ถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มก็ไห้ไปที่อาคารกลางเมือง พวกพระเอกก็เลยไป พบว่าทุกอย่างมันแปลกๆ มีตัวอักษรภาษาต่างดาวเต็มไปหมด หาบันไดขึ้นไปชั้น 2 ก็ไม่ได้ พวกเขาคิดกันว่าฉิบหายแล้ว เลยกลับมาหาหูแมว หูแมวก็พล่ามๆว่าไอ้พระเอก(แมวเหมียว) นี่เป็นผู้ถูกเลือกนะบลาๆ แล้วก็แจกเควสให้ไปล่ากระต่ายนอกเมือง
ต่อไปเป็นการให้คะแนน
คำผิด: มีน้อย แต่ก็มีบ้าง อันที่จริงจะไม่หักคะแนนเรื่อง มุก-มุข อยู่และ แต่พอดีเสือกเห็นบทนึงเขียน มุข อีกบทเขียน มุก ก็เลยคิดว่ามึงนี่มันโลเลจริงๆ เอาไป 8.5/10 ละกัน
การบรรยาย: บรรยายได้ดีพอสมควร แต่มีจุดขัดใจเยอะอยู่ โดยเฉพาะในบทแรกๆ คืองี้ กูโคตรมีอคติมากๆ กับนิยายที่ไม่ได้เล่าเรื่องแบบไดอารี่ แต่เสือกชอบใส่วัน เดือน ปี บวกเวลาออกมาโต้งๆ แบบ 12 เมษายน ค.ศ.2037 15.00 น. คือมึงจะบอกมาทำไมวะ ไอ้เรื่องวันที่เนี่ยก็แทรกในเรื่องไปดิว่าก่อนวันสงกรานต์ ตอนนี้เป็นปีไหนมันจำเป็นด้วยเหรอ? (ถ้าไม่ได้สำคัญถึงขนาดว่าเหตุการณ์นี้มันต้องเกิดขึ้นในปีนี้ๆ เท่านั้น มึงไม่ต้องบอกยังได้เลย) ส่วนเวลานี่ก็ง้ายง่าย "เสียงนาฬิกาตีสามครั้งในยามบ่าย..." อะไรก็ว่าไป มึงคาดหัววันเวลามาแบบนี้ กูก็นึกว่าบรรทัดต่อไปจะเป็น "ไดอารี่ที่รัก วันนี้อะนะ..." เลย แต่รวมๆแล้วก็โอเคนั่นล่ะ เขียนได้ดีกว่ามาตรฐานของเด็กดี เอาไป 6.5/10
ตัวละคร: ก็ไม่เลว อย่างน้อยก็ทำให้กูจำชื่อได้ แต่อย่างที่รู้ๆกันว่ากูไม่ชอบตัวละครสายอนิเมะที่มาโผล่ในเรื่องเลย เพราะงั้นกูให้น้องหูแมวของมึงติดลบแน่นอน บทพยายามปูให้ตัวละครเล่นมุก parody พวกนิยายต่างโลก/นิยายเกม อย่างเช่นเวเฟอร์ที่ชอบพูดเรื่องจะสร้างฮาเร็ม บลาๆ รวมๆก็โอเคอะนะ ตอนมันยังน้อยด้วยเลยบอกอะไรไม่ได้มาก 7/10 ละกัน
เนื้อเรื่อง: จริงๆเซ็ตธีมของเกมมาได้น่าสนใจ แต่แม่งพังเพราะชื่อเรื่องมึงนี่ล่ะ เดาเอาว่ามันต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเกมเก่าแฝงอยู่ด้วย ไม่งั้นคงไม่มีใครยอมซื้อไอเทมในเกมนั้นเป็นแสนแน่ ระบบภาษาในเกมก็ดูแปลกดี ผู้เล่นคงต้องเรียนภาษาก่อนอะไรประมาณนั้นสินะ เอาตรงๆก็เหมือนกับในหัวข้อเมื่อกี้ คือตอนมันยังน้อยมากจนเกินกว่าที่จะวิจารณ์อะไรได้อะ เอาไป 7/10 คะแนนมิตรภาพละกัน
สรุป 29/40 รู้สึกว่าคะแนนแม่งเฟ้อเกินไปหน่อยนะ ช่างเถอะ ตัวงานก็น่าสนใจดี พยายามเข้าก็แล้วกัน
รีวิว Selection Online
ติหน้าหลักนิยายก่อนเลยนะ
อย่างที่เรฟบนบอก ชื่อเรื่องไม่ดึงดูด มันกลืนกับนิยายออนไลน์เรื่องอื่น ๆ ของเด็กดีไป ถ้ามึงยืนยันจะเอาชื่อนี้กุก็ไม่ว่าอะไรหรอกถ้ามึงเขียนเรื่องย่อได้น่าสนุกกว่านี้ เรื่องย่อมึงนี่ก็โคตรจะกลืนหายไปในดงนิยายออนไลน์เลย วิธีชูให้มันเด่น มึงต้องถามตัวเองว่านิยายมึงต่างจากชาวบ้านยังไง ทำไมพวกกุถึงควรเข้าไปอ่าน ลองไปส่องนิยายคนอื่นหรือไม่ก็ดูปกหลังหนังสือก็ได้ว่าเขาเขียนยังไงแล้วทำไมมึงถึงซื้อเรื่องนี้มาอ่าน
ต่อจากนี้เป็นความชอบส่วนตัวกุนะ กุไม่ชอบเวลาเปิดนิยายมาแล้วคนเขียนใช้บริเวณข้อมูลเบื้องต้นชี้แจงนู้นนี่ ชี้แจ้งว่าอัพวันไหนสั้น ๆ ยังโอเคนะ แต่ที่มาแจงว่าเรื่องนี้พระเอกค่อย ๆ เก่งขึ้นครับอะไรแบบนี้ กุว่ามันก็ควรจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว จะบอกกุมาทำไม เขียนให้กุเห็นจะดีกว่า (แต่อีกนัยนึง มึงอาจจะต้องการไล่พวกเด็กที่ชอบพระเอกซู ๆ ล่ะมั้ง)
เนื้อเรื่องข้างบนพูดไปแล้ว กุจะติเฉพาะตรงที่ไม่ค่อยสมเหตุสมผลนะ
-คนชื่อแมวเหมียวกับเวเฟอร์ พ่อแม่มันเกลียดลูกตัวเองขนาดไหนกัน
-ทำไมพวกตัวเอกไม่รู้ข้อมูลพื้นฐานเกี่ยวกับเกมเลย ถ้าเกมมันดัง โฆษณาปาว ๆ แถมได้รับความนิยมสูงขนาดบริษัทเกมอื่น ๆ จะยุบตัวลง มันก็ควรจะให้ข้อมูลเบื้องต้นมาให้คนได้hypeกันหน่อยรึเปล่า เช่น เกมนี้เกี่ยวกับอะไร เนื้อเรื่องของเกมโดยสังเขป ยิ่งเป็นเทคโนโลยีใหม่แบบเกมเสมือนจริงก็ควรจะลวงคนด้วยวิธีการเล่นเกม การควบคุมตัวละครในเกม
เออ แล้วกุก็ไม่คิดว่าเกม ๆ เดียวออกมาจะสะเทือนไปทั้งวงการจนบริษัทเริ่มยุบตัวนะ
-ส่วนตัวกุคิดว่าเรื่องซื้อขายในบทนำเนี่ยไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ คิดว่าต้องการจะนัยเรื่องพระเอกติดเกม แต่ที่กุอ่านมามันเหมือนมีประเด็นอื่นพ่วงมาเช่น พระเอกแอบจน (ต้องซื้อขายของในเกมด้วยเงินจริง ของในบ้านค่อนข้างเก่า) แต่หลังจากจบบทนำก็ไม่ยกประเด็นพวกนี้ขึ้นมาพูดอีกเลย ธนาที่มาซื้อของพระเอกเป็นใคร เราจะได้เจอเขาอีกไหม ตอนแรกกุอ่านแล้วนึกว่าธนาเป็นตัวเอกอีกคน
-แล้วพอเข่้ามาในเกมออนไลน์ที่อย่างน้อยก็พอทราบว่าเป็นแฟนตาซี เพราะงั้นก็คงไม่ตกใจเมื่อเจอซิเลีย สาวหูแมวมั้ง เหมือนกุเล่นเกมจีบหนุ่มก็ไม่ตกใจที่สุดหล่อในเกมอยากได้กุเป็นเมียอะ (และเหมือนที่กุได้บอกไป แม่งไม่มีรูปnpcในโฆษณาเลยหรอวะ ยิ่งนางเป็นคนตีดาบด้วยนะว้อย)
การบรรยาย (ออกตัวก่อนว่ากุชอบบรรยายกระชับ ๆ เนื้อแน่น ๆ น้ำมีหน่อยก็ได้แต่อย่าเยอะ ถ้าเหมือนกุจับผิดเกินไป กุก็ขอโทษล่วงหน้าเลยละกัน)
ข
กุว่าไม่แย่นะ แต่มันยังสวยได้อีก
ก่อนอื่นคือย่อหน้า มึงเคาะย่อหน้าถี่ไปนะ หนึ่งย่อหน้าควรมีหนึ่งหัวข้อ ฉะนั้นตรงอธิบายเรื่องระบบอะไรแบบนี้ไว้ย่อหน้าเดียวกันน่ะดีแล้ว พอเคาะแล้วเวลาอ่านมันสะดุด
ส่วนการบรรยาย มึงบรรยายซ้ำเยอะอยู่
-ย่อหน้าแรกของเรื่องที่บอกว่า “เรือนผมสีดำปกติแบบฉบับคนไทย ใบหน้าอยู่ในระดับมาตรฐาน .... กล่าวสั้นๆก็คือ คนธรรมดาที่หาดูได้ตามท้องถนน” ตรงนี้มึงนัยว่าแล้วว่าแมวเหมียวมันธรรมดามาก ๆ มึงก็ไม่จำเป็นต้องสรุปอีกทีว่ามันธรรมดาม๊ากมากก็ได้
-ตอนธนาถามว่าพระเอกคือแมวเหมียวใช่ไหม แล้วพระเอกแนะนำตัว ““ใช่ครับ ผมชื่อแมวเหมียว” หนุ่มผู้ถูกเรียกนามแมวเหมียวตอบรับ...” ในเมื่อธนาเรียกนางว่าแมวเหมียว แล้วพระเอกก็บอกเองว่าชื่อแมวเหมียว มึงก็เรียกแมวเหมียวไปเลย แต่ถ้ากลัวคำซ้ำมากไปก็ลองใช้ คนถูกเรียก คนถูกขานชื่อ หรือ เขา สั้น ๆ ไปเลย
-บ้านพระเอกที่บอกว่าข้าวของมีสภาพเก่า เป็นลักษณะบ่งบอกว่าของมีอายุหลายปี คือของเก่ามันก็หลายปีอยู่แล้วมึง เว้นแต่ว่ามันมีอะไรพิเศษ มึงถึงพูด เช่น เพิ่งซื้อมาไม่นานฝุ่นก็จับหมด ไรงี้
-ตอนหลัง ๆ กุไม่ค่อยเห็นอะไรซ้ำเยอะนะ แต่พอมาไล่ดูอีกที ตั้งแต่เข้าเกมมา มึงไม่ค่อยบรรยายอะไรเท่าไรป่ะ โดยมากเป็นอธิบายว่าพระเอกได้พูดแบบนู้นแบบนี้กับซิเลีย คล้าย ๆ กรณีเรื่องโรงเรียนลอกดันกันรอนปาที่กุสับไปมันไม่ทำให้กุผูกพันกับตัวเอก ยิ่งเรื่องของมึงดูไม่ค่อยมีปมให้ลุ้นแล้ว กุยิ่งอ่านเอื่อย ๆ เออ พระเอกไปนู้นนะ นี่นะ
-ตอนนี้กุรู้แค่ว่าเวเฟอร์ชงมุก แมวเหมียวตบมุก คาแรกเตอร์นอกจากนั้นไม่มี ใส่แอคชั่นลงไปในเรื่องหน่อย ให้มีมอนโผล่มาจากลากซิเลียไปแดกก็ได้ ให้อีสองหน่อนี้เดือดร้อนแล้วแสดงคาแรกเตอร์ออกมา กุจะได้รู้ว่ามันเป็นคน ไม่ใช่กระดานเดินไปเดินมาในเกมส์
สู้สู้เน้อ
โอ้ ขอบพระคุณสองเมนต์บนมากครับ (ไม่นึกว่าจะมีคนเมนต์รีวิวตั้งสองคน)
>>984 ไปส่องๆด้านบนมา ได้คะแนนระดับนี้ถือเป็นเกียรติแห่งชีวิตจริงๆครับ 555+ (อ้าว เฟ้อหรอกเหรอ)
>>985 ปัญหาหลายๆข้อที่ท่านว่ามาเอาจริงๆก็พอรู้อยู่แล้วครับ แต่มันติดๆในหัวเรียบเรียงไม่ได้สักที พอมีคนพูดให้ฟังตรงๆนี่กระจ่างเลย เรื่องไม่ค่อยบรรยายเอย ตัวละครจืดๆเอย คำโปรยโคตะระจืดยิ่งกว่าน้ำข้าวเอย ได้เมนต์นี้ช่วยไว้เยอะจริงๆ (หลายประเด็นที่ดูไม่สมเหตุสมผลจะมีทยอยพูดถึงเรื่อยๆน่ะครับ หรือไม่ก็อาจจะรีไรท์บทนำ)
ปล.แนะนำได้แม่นจัง แอคชั่นจะมีในตอนต่อไปพอดี
ห้องนี้เป็นห้องที่คนมาแหกโม่งตัวเองบ่อยที่สุดแล้วมั้ง จงใจมั่ง สติพังจนพลาดมั่งอะไรมั่ง
มันไม่แปลกหรอกที่คนในห้องนี้จะยอมแหกโม่ง มึงลองคิดดูๆ สิ ที่ไหนจะวิจารณ์นิยายมึงได้ตรงไปตรงมาขนาดนี้ ที่อื่นส่วนใหญ่คนวิจารณ์มันจะมีตัวตนอยู่ในโซเชียลประมาณหนึ่งอยู่แล้ว ถ้ามันพลาดมันก็พังไม่มากก็น้อย ส่วนใหญ่ที่วิจารณ์ก็เลยพยายามรักษาน้ำใจคนเขียนไว้เท่าที่จะทำได้ แต่ที่นี่คนวิจารณ์ไม่เปิดเผยตัวตน ถึงมันพลาดก็แค่โดนด่าแต่ก็ไม่มีใครรู้ตัวจริงมันอยู่ดี ยกเว้นโม่งเรื่องสั้นที่จิตใจอ่อนไหวกว่าเพื่อน โดนนิดโดนหน่อยทำเป็นสำออย พูดแล้วกูยังขำ แต่มันเป็นคนอย่างงั้นกูก็ไม่รู้จะว่าไง เอาเถอะยังไงที่นี่ก็ยังมีคนแวะเวียนมาสับนิยายอยู่เรื่อยนั่นแหละ ถึงไม่เปิดเผยตัวแต่ความจริงใจน่าจะมากกว่าที่อื่นเยอะ เอาเป็นว่ากูชอบที่นี่แล้วกัน
หวัดดีโม่งเรื่องสั้น กูโม่งเซฮุนเอง
อย่าไปใส่ใจเรื่องเก่าเลย ถ้าพูดถึงเรื่องนั้นตัวเกรียนมันป่วนไม่จบหรอก สองตัวนั้นมันอาจจะมีปัญหาส่วนตัวกันอยู่แล้ว เดี๋ยวพวกมึงก็ได้อ่านแต่เรื่องของพวกมัน นิยงนิยายไม่ต้องสับกันพอดี ไม่จำเป็นต้องให้ราคาเชื่อกู
ใครว่างสับเรื่องนี้ให้กูหน่อย อยากรู้ว่าน่าอ่านไหม
https://writer.dek-d.com/subasa1258/story/view.php?id=1506611
ฮิเอง มีไรให้สับมะ ไม่ได้สับนาน เหงา ฮิฮิ
เปิดมู้ใหม่ให้เซฮุนด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
999
คนสุดท้ายแฟนสวย
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.