มา กูอ่านจบละ ก็พอใช้ได้นะมึง แต่ทีจุดน่ารำคาญอยู่
สัส! มึงจะยกการอุปมาอุปไมยใส่ปรัชญามาทำไมหลายย่อหน้า คือเข้าใจนะว่าแต่งแนวพาโรดี้เชิงปรัชญา แต่มันจำเป็นด้วยหรือที่มึงต้องพร่ำเพ้อว่ามนุษย์มันอย่างงั้นอย่างงี้ เล่นเกมเหมือนเสพยาจนเสียสุขภาพเสียเงินเจ้าโรงบาลแล้วมาตั้งสเตตัสว่าไม่มีตังไปอิตาลี แค่บทแรกกูเจอว่าด้วยเรื่องวิสัยมนุษย์ในสังคมโลกแทบจะกดปิดละ ดีที่ยังมีเนื้อหาน่าสนใจอยู่เลยอ่านต่อได้เรื้อยๆ ชอบมุกเรื่องถาม AI ความคิดเห็นต่อหนังสือแฮรี่ ไส้เดือนตาบอด คือมันไม่ถึงกับฮาลั่นแต่กูชอบว่ะ ถ้าตัดไอ้ส่วนปรัชญาพร่ำเพ้อจากย่อหน้าเกือบสิบบรรทัดให้เหลือแค่สองสามบรรทัดหรือบทละรอบก็พอ นี่บทหนึ่งมึงก็ยัดมาทุกสองย่อหน้า ประม่ณ 60% ของเนื้อหา น่ารำคาญ