Last posted
Total of 1000 posts
ปัญหากับนักวาดเยอะแยะมึง เดาไม่ถูก มีตั้งแต่ค่าจ้างไม่ลงตัว ไปโพสงานที่ยังไม่เสร็จโดยไม่ถามก่อน ไม่ให้เครดิต ดัดแปลงภาพเอง กับฟ้อนไม่สวยพองานเสียคนอื่นเลยด่านักวาดแล้วนักวาดนอยด์ก็มี ฯลฯ
จะว่าไปเรื่องเยโรเมลเทียร์นี่มีตรรกะวิบัติเยอะอยู่นะ พระเอกเป็นนักฆ่าเชือดคนทิ้งไปหมื่นกว่า พอแม่รู้เลยโมโหถีบลูกตัวเองเข้าโรงเรียน...นึกถึงนิยายเกมออนไลน์ของเทพกระบี่หมื่นล้านเลยว่ะ พระเอกโกงเกมเอาแรร์ไอเทมไปขายหลายสิบล้าน แต่ยังมีจิตสำนึกที่ดี(?)ไม่เอาไปหมด พอแม่รู้ก็ชมว่าดีแล้วลูกเอ๋ยที่ไม่โลภมากเอาของคนอื่นมาเยอะและคืนให้ด้วย สลัดผัก! สมัยนี้นิยายเด็กดีมีความเหี้ยขึ้นทุกเรื่องนะกูว่า ถึงจะใส่เหตุผลภายหลังว่าพระเอกเข้ามาเพราะผอ.จ้างให้จับตัวผู้บุกรุก แต่ยังคงความวิบัติแฝงไว้หลายเรื่องชนิดที่คู่มือเกมดูดีขึ้นมาเลย เอาเถอะ แต่ก็จะพยายามมองโลกเป็นสีรุ้งว่าคงเพราะพระเอกเป็นนักฆ่า และนี่มันก็แค่นิยาย จะเอาอะไรม๊ากกก (เสียงสูง)
เดี๋ยวนี้ยังมีคนเขียนแบบนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย เขียนๆไปก็มีวงเล็บความเห็นคนเขียนเฉย นึกว่าไม่ทำกันแล้วนะเนี่ย
>>917 +1 สะดุดที่เดียวกัน ถถถถ
>>918 ไม่ก็เจอกันโดยบังเอิญ / เดินชนกันล้มทับแล้วจูบ นางเอกก็จะโวยวายว่ารับผิดชอบจูบแรกของชั้นซะ ไม่ก็พล็อตแกล้งเป็นแฟนปลอมๆ/ไปทำรถพระเอกสีถลอก รถแพงมากเลยต้องชดใช้ด้วยการเป็นแฟน
รวมกับอีโมติคอนแล้วทำเอากูเบื่อมาก เหมือนนิยายแจ่มเวอร์ปกติ เมื่อก่อนตอนเด็กๆกูติดมากตอนหล้งเดาได้หมดเบื่อมากเลิกอ่านไปเลย
เออลืมไปนางเอกไม่หน้าตาบ้านๆก็สวยเวอร์ พระเอกต้องหล่อรวยทุกเรื่อง
มิติใหม่ของนิยายข้ามมิติ กูชักอยากรู้แล้วว่ามันจะไปได้ไกลขนาดไหน
อันนี้เป็นไงบ้างวะ กูเพิ่งไปหานิยายอ่านเมื่อวาน
ลองให้พวกมึงสับหน่อย
my.dek-d.com/popee/writer/view.php?id=1262660
สำหรับกูนะ เรื่องแม่งแปลกๆ อ่ะ กูอ่านไปเกือบครึ่งเรื่อง ถือว่าอ่านได้เรื่อยๆ ว่ะ แต่กุงงกะนามสกุลตัวเอกชิบหาย คนเขียนแม่งดูความคิดโลกสวยเกินจนบางทีกูก็รำคาญนะ
แต่กูชอบตรงที่คนเขียนแม่งไม่ตามกระแสว่ะ มึงว่าไงกันบ้างวะ
เขียนตั้งแต่ปี 57 ก็คงจะตามกระแสตอนนี้ล่ะมึง แหม่
เจ้าหลงเยี่ย ที่ถูกคือจ้าวหลงเยี่ยปะวะ ในเมื่อหลงเยี่ยคือชื่อ เจ้าก็คงจะเป็นแซ่นำหน้า งั้นที่ถูกก็คือจ้าว แต่ถ้าเป็นตำแหน่ง กูก็งงว่ะว่ารัชทายาทเค้าเรียกกันงี้เหรอวะ
>>940 เปิดแกนวาร์ป http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/view.php?id=1501909
ตอนละ 5 หน้า ฟ้อนต์ 18 ไหนจะวรรคอีก กูว่าน่าจะตอนละไม่ถึง 2000 ตัวอักษร ดีไม่ดี 1500 ด้วยซ้ำ คิดตามมาตรฐานก็ 3 หน้า A4 เองมั้ง
>>941 เอิ่ม แค่เจอชื่อเรื่องกับคำโปรยกูก็สะดุดละ ชื่ออังกฤษนี่แปลไทยแบบกากๆ "ให้ท่าตาหวาน" ชื่อไทยยั่วยวน? ชื่อจีนกูอ่านไม่ออกแฮะ แต่การตั้งชื่อเรื่องสามภาษานี่มันถูกหลักปะวะ เกิดมาเพิ่งเคยเห็น แถมไม่มีความสัมผัสคล้องจองหรือบอกธีมเรื่องอะไรเลย ใครยั่วยวน? แล้วให้ท่าตาหวานนี่ใครทำ?
เอาล่ะ เนื่องจากตอนมีน้อยเนื้อหาก็น้อย กูเลยอ่านจบละ
ตอนแรกสำนวนจืดๆ เรียบๆ ตัดฉากได้มึนนิดหน่อย อธิบายอะไรไม่ค่อยจะเคลียร์ เหมือนคนเขียนมันเร่งให้นางเอกทะลุมิติมาแล้วเดินเรื่องไปจู๋จี๋กับพระเอก เลยไม่ค่อยเกริ่นอะไรมากนัก ซึ่งหลังกูอ่านจนถึงตอนล่าสุดก็พอปะติดปะต่อได้ว่า นางเอกเป็นอมตะ ไม่วันตาย ร่างกายไม่สามารถมีบาดแผลได้ มีพิษในตัวเก้าสิบชนิดเลยต้านพิษได้ทุกประเภท(?) สมองดีมีไอคิวสูงเลยถูกจับทดลองสมองเพื่อไขความลับร่างกายนางเอกและตามหาพ่อแม่ที่หายไป ตอนนี้กำลังป่วยหนัก ซึ่งทุกคนพยายามช่วยชีวิตไม่ให้นางตายเพราะถ้าตายแล้วขุมพลังที่โหดร้ายน่ากลัวที่สุดจะปะทุและล้างโลกได้ แต่เดี๋ยวนะมึง? อมตะนี่เจ็บป่วยได้ด้วยเหรอวะ แล้วแค่พิษเก้าสิบชนิดมันจะต้านพิษได้ทุกอย่างบนโลกเรอะ แต่ที่โอเวอร์กว่านั้นคือวิญญาณทะลุมิติมาสิงร่างเด็กหกขวบ เดี๋ยวนะ? งั้นก็แปลว่ามึงตายแล้วใช่ปะ หรือแค่เจ้าหญิงนิทรา แต่เป็นอมตะไม่ใช่เรอะ วิญญาณหลุดได้ด้วยเหรอวะ เออ...เอาเถอะ มันก็นิยายแฟนตาซีล่ะเนอะ มโนให้เหนือความเป็นจริงเลยไม่สามารถอธิบายด้วยตรรกะและเหตุผลได้ อืมม ไปๆ มาๆ กูก็ชักจะมึนละ
บทต่อๆ ไป สำนวนการบรรยายพัฒนาดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ! งดงามประดุจนักเขียนชั้นครู คำผิดแทบไม่มี บรรยายได้ลื่นไหลยิ่งนัก แต่ช้าก่อนสหาย! ใยสำนวนการเขียนแต่ละบทแต่ละท่อนจึงดูไม่สัมพันธ์กันแปลกๆ ซ้ำบางช่วงยังรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยอ่านเจอจากนิยายแปล บางช่วงแลดูแข็งทื่อและสั้นหวนขัดกับช่วงก่อนหน้านี้ที่อ่อนละมุนยิ่ง นี่คือการ "ลอกสำนวน" ใช่หรือไม่สหายโม่ง หากมีฝีมือการพรรณนาได้ดีงามเช่นนี้แล้วใยจึงตัดฉากย้อนความได้ชวนสับสนยิ่ง มันไม่ดูเป็นธรรมชาติเอาเสียเลย ไหนจะการตั้งชื่อเรื่องอีกเล่า? ในเมื่อมีบทบรรยายที่งดงามประดุจเสียงสายน้ำไหลเคล้าเสียงนกน้อยในพงไพร แล้วใยจึงมีชื่อเรื่องที่ให้ความรู้สึกดั่งเจอแนวหินโสโครกในโอเอซิสกลางทะเลทราย และบทสนทนาบางตอนที่คล้ายบทท่องละครเปาบุ้นจิ้น ช่างน่าสงสัยยิ่ง!
บทนี้ช่วงความคิดบางท่อนมันคล้ายๆ เรื่องศิษย์ข้า เจ้าตายอีกแล้ว
http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/viewlongc.php?id=1501909&chapter=4
ปล.มึงจะใช้คำซ้ำซ้อนฟุ่มเฟือยทำไมวะ โกรธเกรี้ยวฉุนเฉียว?
เออ แล้วการบรรยายในเนื้อเรื่องมันก็ไม่สัมพันธ์กับคำโปรยและเรื่องย่อเลยว่ะ กูว่าเรื่องย่อนั่นน่าจะเป็นสำนวนที่แท้จริงของคนเขียนนะ เพราะมีหลายช่วงที่มีส่วนตรงกับเรื่องย่อมากที่สุด
ky กุสงสัยว่าทำไมอาชีพยอดนิยมของนิยายแฟนตาซีในเด็กดีถึงเป็นอาชีพนักฆ่าวะ เปิดหาเรื่องอะไรใหม่ๆอ่านในหน้าอัพเดท ต้องเจอนักฆ่าสักเรื่องนึง
ในบรรดาอินักฆ่าทั้งหลายเล่านี้ มีเรื่องไหนที่จบโดยทุกจับประหารบ้างมั้ยวะ ถถถถถ
ส่วนบทนี้ ตอนพูดถึงฤดูหนาวและหิมะ กูนึกถึงเรื่องนางสนมเวอร์ชั่นแรกที่ยังไม่ผ่านการแปลงให้เข้ากับสไตล์ของแจ่มใส ไม่รู้ว่าคนแปลลบยังนะ
http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/viewlongc.php?id=1501909&chapter=1
>>947 เพราะมันดูเท่ดีไง ทำตัวลึกลับ เจออันตราย ฆ่าได้โดยไม่ต้องสนศีลธรรมและกฎหมาย บู๊เก่งท่าไม่เยอะ แค่ลอบปามีดซัดเข็มก็พอ ไม่ต้องมานึกอธิบายท่าใช้อาวุธให้ปวดกบาล อย่างนักดาบเวลาสู้ มันก็มีช่วงที่มึงต้องอธิบายว่าเหวี่ยงดาบยังไง กระโดดเสียบยังไง ไหนจะมีชื่อท่าให้แฟนตาซีอีก แต่นักฆ่ามึงคิดแค่อยู่ที่สูงหรือมุมมืด พอเหยื่อมาก็เสียบท้องไปเลย หรือถ้าสู้ก็บรรยายง่ายๆ ว่าเดินหลบคล่องแคล่วงเคลื่อนตัวว่องไว ไม่ก็วิ่งชั่วพริบตาเอาเชือกรัดคอซะ หรือจะเดินเท่ๆ ปามีดใส่ซึ่งๆ หน้าก็ได้ ชื่อท่าไม่ต้องมี แต่ก็มีเรื่องหนึ่งนะที่ถูกจับเตรียมประหาร แต่ก็มีคนใหญ่คนโตเอางานยากโคตรๆ มาให้ทำแลกกับการพ้นโทษและลบประวัติทั้งหมด ซึ่งสรุปแล้วมันก็รอดและเป็นนักฆ่าต่อไปว่ะ
Ky พอเห็นปกแฟนตาซีรสิตาแล้วกูสงสัยเลยว่ะ ว่าถอดเสื้อทำไม แล้วทำไมต้องเชิ้ตขาววะ
คราแรกข้านอนเอื่อยเฉื่อยอยู่ในทุ่งหญ่าเขียวขจีท่ามกลางแสงอาทิตย์อันอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิกับบรรดาญาติพี่น้องนับสิบ ข้าเหลือบเห็นดอกไม้สีสันสดใสอยู่ไม่ไกลนักจึงค่อยเคลื่อนร่างที่เฉื่อยแฉะของตัวเองเพื่อไปเก็บดอกไม้ให้ท่านแม่และหลานสาวที่รักของข้า...แต่นั่นทำให้ชะตาชีวิตในทุ่งหญ้าอันแสนสงบสุขต้องจบลง
ชายผู้หนึ่งพบข้าโดยบังเอิญ สีหน้าของเขาคล้ายจะตกใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะร้องตะโกนออกมาว่า "บอสสไลม์อยู่ตรงนี้!"
ผู้คนมากมายพร้อมอาวุธพุ่งตรงเข้ามา ข้าพยายามกระโดดหนีสลับกับโจมตีกลับเป็นระยะ แต่ก็ไม่สามารถต้านทานได้ คมหอกคมดาบที่กระทบกับผิวเนื้อสร้างความเจ็บปวดให้ข้าเหลือเกิน ท่านแม่...ข้าทรมาน หากตายในดาบเดียวได้คงจะดีกว่านี้
เมื่อลมหายใจหมดลง ร่างกายของข้าก็กลายเป็นแสงสว่างเจิดจ้า เมื่อข้าลืมตาขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ทิวทัศน์เบื้องหน้ากลับไม่ใช่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่เช่นเดิม หากแต่เป็นเพดานไม้แคบๆที่หนึ่ง
ข้าขยับร่างกายขึ้นนั่ง นึกแปลกใจว่าเหตุใดตนเองถึงเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าเดิม แถมยังมีแขนเหมือนมนุษย์...เดี๋ยวสิ ร่างกายสีชมพูโปร่งแสงของข้าหายไปไหนกัน?
"คุณหนูรองฟื้นแล้ว" เสียงใครคนหนึ่งร้องดังขึ้นด้วยความดีใจ ข้าไม่ได้สนใจนางแม้แต่น้อย เนื่องจากจมดิ่งอยู่กับห้วงความคิดของตัวเอง
หลังจากถูกกลุ่มผู้เล่นตีจนตาย ข้า...บอสสไลม์แห่งทุ่งหญ้านอกกำแพงเมืองเริ่มต้น ได้กลายเป็นมนุษย์ไปแล้ว
>>953 ไม่เอาๆ แค่เขียนเล่นเฉยๆ
>>946 ท่อนนี้ใช่มั้ย อ่านแล้วแม่งคล้ายๆจริงๆ
https://imgur.com/a/ZqShD
อีเหี้ย แบบนี้ก็ได้หรอวะ เด็กดีเปิดกว้างให้น้องๆนู๋ๆศึกษากรรมวิธีร่วมเพศ ซู๊ดซี๊สเขี่ยเม็ดเลียน้ำขาว
http://writer.dek-d.com/Double-U/story/viewlongc.php?id=1485967&chapter=1
ลืมถาม แล้วตอนอื่นล่ะวะ หรือมีเรตเฉพาะตอนนั้นตอนเดียว
แนะนำนิยายแนวท่านเรย์กะให้หน่อยดิ
เรย์กะนี่หรือเปล่า
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
>>972 อารมณ์แบบตัวเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวละครเกมจีบสาวแล้วเกิดเป็นตัวร้ายนี่เอาจริงๆเหมือนจะฮอตมากช่วงนี้ ที่กูนึกออกก็มี duke's daughter อะ นางเอกเข้าไปสิงในร่างตัวร้ายตอนที่กำลังโดนไล่ออกจากโรงเรียนพอดี เพราะตามเกมนางไปรังแกยูริ(นางเอกในเกม) อีเจ้าชายรัชทายาทอันดับ 2 ที่หลงอียูริหน้ามืดเลยไล่เราออกมา มันเป็นแนวพีเรียดยุโรปนิดๆอะ จริงๆตามเนื้อเรื่องเกมนางต้องโดนพ่อส่งไปบวช แต่ก็เกลี้ยกล่อมจนพ่อที่เป็นดยุคส่งให้ไปดูแลที่ดิน ทำนองนี้ เรื่องหลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องรักๆนะ เรื่องบัญชี บริหาร เศรษฐศาสตร์ล้วนๆ 55555555 แต่ช่วงหลังๆเริ่มๆมีแง้มปมออกมาแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของยูริ กับ เจ้าชายรัชทายาทอันดับ 1 ที่กูว่าน่าจะได้คู่กับนางเอกน่ะ สนุกๆ
อ้อ อีกเรื่องนึง แต่คนแปลบอกไม่แปลต่อแล้ว ถึงแค่กลางเรื่อง An Otome Game’s Burikko Villainess Turned into a Magic Otaku อันนี้นางเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวร้ายในโลกเวทมนต์น่ะ มีเจ้าชาย อัศวิน กับ โรงเรียนเวทมนต์ คือเรื่องอื่นๆนางเอกจะพยามไม่เดินตามรอยเนื้อเรื่องเกิมใช่มะ แต่เรื่องนี้นางแม่งไม่แคร์อะไรเท่าไหร่เลย กูชอบเวทมนต์ โอตาคุมากทีเดียว อันนี้ก็น่ารัก
ถ้าแนวไปดกิดดป็นตัวร้ายในเกมส์ แนะนำ dungeon defend สนุกมาก พระเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวร้ายระดับกระจอกมากๆ ในเกมส์ที่เคยเล่น พระเอกเลยใช้ความรู้ที่มีอยู่กับนิสัยเหี้ยๆ (ชม) เอาตัวรอด เรื่องนี้พระเอกไม่โง่เลย ฉลาดมาก อีกทั้งไม่ทึ่มเรื่องความรัก จบเล่มแรกก็ได้นางเอกแล้ว
เห็นจากบอร์ด ลองไปอ่านดูแล้วก็งั้นๆ รั่วๆ แต่คำนิยมทำไมเว่อวังอลังการ
>>975 กูลองอ่านแล้ว ถือว่ามีของ แต่ลีลาเยอะจัดเรื่องแม่งเลยไม่คืบ พี่แกเอาแต่โชว์ตัวเอกกับความคิดของคนเขียนเรียกว่ายัดอัตตาตัวเองมาเต็มๆ ถ้าว่างๆก็อ่านได้ แต่กูขอผ่าน รู้สึกเสียเวลาอ่านไงก็ไม่รู้ มึงไม่ต้องสนใจคำนิยมไรนั่นหรอก อวยจนไข่ถลอกก็ไม่ทำให้เรื่องดีขึ้น หวังดีมันต้องบอกข้อเสียดิวะ
เอ้ากูเอามาฝาก คำวิจารณ์ของRAY
เห็นความพยายามในการโฆษณาแล้วชอบ 55555 เลยไปอ่านให้มาค่ะ 5555
ว่าแต่ เห็นพูดว่ากระทู้นี้นี่เอง นี่หมายถึงอะไรหรอคะ งงๆ
-แนวเฮฮาจริง บรรยายเหมาะกับแนวเฮฮา ส่วนตัวไม่ใช่คนชอบแนวคอเมดี้ ชอบอ่านแนวจริงจังๆหน่อย เลยถนัดทางจริงจังมากกว่า
แต่พออ่านเรื่องนี้ได้เพลินๆนะ ส่วนบู๊ๆก็บรรยายได้ดี คนอ่านรู้สึกสนุกสนานตามได้เลย เราชอบตรงฉากบู๊ทำได้ดี เป็นส่วนเด่นๆของเรื่องเลยล่ะ คนเขีบนคงจะถนัดฉากบู๊และฉากฮาๆมาก่อนอยู่แล้ว
-จากเนิ้อหาแต่ละตอน ดูแล้วคนเขียนตั้งใจให้เป็นแนว slice of life เนื้อหาจะจบเป็นตอนๆไป ข้อดีคือเหมาะกับคนอ่านที่ชอบอ่านเพลินไปในแต่ละตอน ไม่ต้องเครียดอะไรมาก ข้อเสียคือเพราะมันเป็นแนวเรื่อยๆ ไม่เหมาะกับคนอ่านบางประเภทที่ต้องการปม และต้งการจุดส่งต่อให้เขารู้สึกว่าต้องอ่านต่อๆๆๆๆ
-ชอบที่เนื้อหามีการแทรกดีเทลได้ดี ซึ่งแน่นอนว่าดีเทลหรือข้อคิดนี่ คนเขียนส่วนใหญ่มักแทรกกันอยู่ละ แค่จะแทรกแบบยัดเยียดมั้ยเท่านั้น
ซึ่งเราว่าพอได้นะ ไม่รู้สึกว่ายัดเยียดมากไป แต่แค่ว่ายัดข้อคิดมาทื่อๆไปเลย ไม่มีลูกเล่น ยัดใส่ปากตัวละครมาเฉยๆเลย ก็เลยจะแลดูจงใจไปหน่อย แต่ก็เข้าใจตามสไตล์เรื่อง ที่ไม่ได้จะให้คนอ่านคิดเยอะ ลงลึกอะไรมากมายอยู่แล้ว
ดีเทลมีการศึกษาข้อมูลมาดี เราชอบนะที่เห็นว่าศึกษามาก่อนแต่ง แล้วท่าทางคนเขียนคงสนุกด้วยในการแทรกสิ่งต่างๆที่ไปศึกษามา นายขนมต้ม หรือ คณิตพิทาโกรัสอะไรทำนองนี้ ^^
สรุปว่าถ้าใครชอบแนวเบา สบาย เฮฮาเรื่อยๆ มีสาระแทรกบ้างประปรายอีกต่างหาก ก็น่าจะชอบเรื่องนี้นะ ^^
กูก็คิดว่ามันเขียนโอ แต่ทนไม่ได้กับความเยอะของแม่ง เยอะเกิ๊นไร้ความพอดีจนกูเสียดายเวลาอ่าน
แถมมันตอบกลับกวนทีนไงก็ไม่รู้ แฝงด้วยความเยอะตามนิยายที่มันเขียน
อาจจะได้แรงบันดาลใจจากเฟทไดอารี่ก็ได้นะมึง พูดถึงนิยายที่ชอบยัดข้อคิดคำคมและอวยตัวเอง ชื่อดอกปอปแม่งโผล่มาเป็นคนแรกในหัวกู
เยอะแยะนะ พวกที่ชอบยัดคำคมใส่ปากตัวละครน่ะ เหมือนผกก.สั่งมาก็ท่องๆไป
กูคิดว่าคนที่มึงกำลังพูดถึง คนที่มึงก็รู้ว่าใคร
มันคือ 975 และ 977
กูรู้เพราะกูดื่มกาแฟแก้วเดียวกับมัน
ว่าแต่...มันคือใครวะ?
พวกยัดคำคมเยอะเพราะไม่มีเทคนิคไง ถ้าเป็นตัวละครที่มีบุคลิกนั้นตั้งแต่ต้น ชอบพูดคำคม ชอบสอน ก็พอจะรับได้ ประมาณว่าตัวละครนั้นชอบอ่านหนังสือธรรมะ อะไรก็ว่าไป แต่ถ้าเที่ยวยัดใส่ปากทุกตัวละคร งี้ไม่ใช่แระ เบื่อเลย ยิ่งตัวละครพระเอกนางเอกที่พูดคำสวย ๆ พร่ำเพรื่อ ฟังแล้วเอียนมากจ้า
ไอ้พวกชอบชักใบให้เรือเสียนี่มันมีอยู่ทุกที่จริง ๆ
มีอะไรกันวะ มาไม่ทัน
เพื่อนโม่ง มีนิยายจีนเรื่องไหนแนะนำบ้าง เอาที่สนุกๆ ที่คนเขียนหรือคนแปลขยันๆ โพสต์บ่อยๆ
ช่วยเพิ่มให้เต็ม รอให้คนอื่นมาสับนิยายให้ฟังอีก ฮาดี อ่านคนสับ หนุกกว่าอ่านนิยาย 5555
กุเบื่อระบบเว็บเด็กดีจัง หานิยายใหม่ๆยาก หมวดหมู่ไม่เป็นระเบียบ แท็กก็มั่วซั่ว แทบไม่ช่วยอะไร
จะหานิยายใหม่ๆอ่านทีลำบาก เพราะหลักๆเน้นแต่เรื่องที่ติดท๊อป กะอัพล่าสุด เรื่องดีๆที่น่าสนใจที่ไม่มีใครค้นพบก็จมหายไปในมหาสมุทร
>>997 +1 กูโคตรอยากให้มีการค้นหานิยายเปิดใหม่ เอาแค่ภายในเดือนเดียวก็ได้ หน้าอัพเดทแม่งมีแต่นิยายขาประจำที่ไม่สนุกเด้งตลอด บางเรื่องแม่งก็อัพหลอก นิยายใหม่ร่วงไปหน้าหลังก็ไม่มีคนอ่าน ไม่มียอดวิวเขาก็นึกว่าไม่รอดเลิกเขียน คือถ้าค้นหานิยายที่เปิดใหม่ในหนึ่งเดือนได้ก็พอดูว่าเป็นไงนะ อัพกี่ครั้งอัพต่อเนื่องไม่หายไปรึป่าว เอาคำวิจารณ์ไปปรับใช้ไหม งานหนึ่งเดือนกูว่าน่าจะพอบอกได้นะถึงความตั้งใจของนักเขียน
อะ กุตั้งใหม่ตั้งแต่เมื่อวานละ https://fanboi.ch/webnovel/2907/recent/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.