Last posted
Total of 1000 posts
โปรโมตหมีหรอ http://www.dek-d.com/writer/42156/
ตามคิวแล้วต้องอ่านนางมารน้อยข้ามภพ แต่เห็นคำโปรยสายลับข้ามภพแล้วมันกระตุ้นให้ไปอ่านมากกว่า เพราะดูท่าแล้วจะโดนกูด่าแต่นวล ด่าอะไร ไปดูกัน
สายลับข้ามภพ
ประเภท : จีนโบราณข้ามภพมาโชว์เทพ
วาร์ป : http://writer.dek-d.com/fahlolipops/story/view.php?id=1475553
ฟ้า เซล่า อัจฉริยะสาวพูดได้ 7 ภาษา เป็นแพทย์นิติเวชประจำ CSI NY(?) และเป็นสายลับของ FBI(?) โดนเพื่อนร่วมทีมหักหลัง เลยตายแล้วยมทูต (?) ก็เลยให้พรว่าให้จำความหลังได้ ให้สวย
อีห่านนนน คนเขียนมึงดูซีรีย์มากเกินไปช่ะ? นี่กูคาใจจนต้องกูเกิ้ลหาข้อมูล ยังหาไม่เจอเลยข่าว่ามีหน่วยงานนี้จริงๆ เจอแต่ว่าถ้าสืบจากศพเป็น Forensic Science Laboratory Services ซึ่งเป็นหน่วยงานภายใต้การดูแลของ FBI ข่า แล้ว FBI น้องสาวมึงสิเป็นสายลับ สายลับมัน CIA ว้อย ต้องเป็น FBI Agent เจ้าหน้าที่FBI ดิวะ ทำงานด้านอาชญากรรมแบบตำรวจ ตำแหน่งงานอีฟ้าก็ซ้ำซ้อนไปมั้ยละแหม่ หาข้อมูลหน่อยดิ
เนื้อเรื่อง : แค่บทนำก็ทำให้กูถอนหายใจไม่รู้จะกี่รอบ อีฟ้าแม่งเทพทรูตั้งแต่ยังไม่ข้ามมิติ แล้วเบื่อชิบหายอีแบบมาเกิดใหม่แต่ให้พร ให้จำความหลังได้งี้ ให้มีความสามารถพิเศษเทพทรูงี้ คือทำได้อ่อ มันเป็นเหตุผลที่อ่อนยวบมากเลยนะ นึกจะให้ก็ให้ แบบนี้ก็ได้เหรอ ถามจริง เรื่องก่อนก็แบบนี้ มึงลอกกันมาช่ะ? แล้วมึงก็เล่าอะไรไปเรื่อย พ่อแม่รักกันดีบลาๆ พี่จะเล่นกับน้องบลาๆ แล้วจู่ๆอีเทพต้นเรื่องก็มาเล่าประวัติศาสตร์
เซ็งที่สุดคือการออกตัวแรงมากว่าชาติก่อนเก่ง อัจฉริยะ แต่ทำไมพอมาเขียนแม่งง้องแง้งๆเป็นนางเอกการ์ตูนตาหวานเลยวะ ความฉลาดและความเป็นผู้ใหญ่มันไม่มีเลยเหรอ คือมันบอกได้นะว่าคนเขียนเป็นเด็กประสบการณ์ยังน้อย เลยเขียนตัวละครให้ดูสุขุม เป็นผู้ใหญ่ไม่ได้
การเขียน : อีห่า....มาประเภทเดียวกับอีเรื่องข้างบนเลย แต่โอเค มึงเขียนได้ดีกว่าหน่อย คำผิดน้อย แต่มึงตัดย่อหน้าไม่เป็น คำพูด ความคิด บรรยายยาวมาเป็นพรืด บางย่อหน้าคุยกันสองคนถามตอบ มึงก็ไม่ขึ้นย่อหน้าใหม่ แล้วเขียนบรรยายต้นย่อหน้าอย่าง ท้ายย่อหน้าโผล่ไปอีกเรื่องเฉย มึงเก่งมากที่ออกทะเลได้ภายใน 1 ย่อหน้า พอเขียนแบบนี้แม่งทำให้เรื่องไม่ประติประต่อ ไม่ต่อเนื่อง ไม่สมูธเลย Ex. https://imgur.com/a/yD97c
แล้วกูงงว่าฮูหยินใหญ่ ฮูหยินรองมึงจะตัวหนาทำไม ตัวหนาตรงชื่อกูก็พอเข้าใจนะ แต่ตัวหนาตรงชื่อนางเอกท้ายบท 1 บท 2 นี่กูไม่เข้าใจว่ะ มุกก็ไม่ขำ อย่างเทพชื่อผู้เฒ่ากุ้ง นางเอกคิดว่าแล้วมันต้องไปตามหาดราก้อนบอลมั้ย เอริ่ม เกี่ยวไรอ่ะ? จะเล่นมุกผู้เฒ่าเต่าเหรอ??
คะแนน : กลอกตามองบน โอเคค่ะซิส ดีกว่าอีเรื่องลำนำข้างบนหน่อย แต่ถามว่าคุณค่าที่คุณคู่ควรมั้ย ก็ไม่อ่ะค่ะ
อีผี คล้ายๆกันแบบนี้ 2 เรื่องละนะ ถ้าอ่านนางมารน้อยข้ามภพแล้วยังเป็นแบบนี้ จะพอแล้วนะคะ แค่นี้แต้มบุนที่สะสมมาเท่าไหร่ก็คงไม่พอค่ะ
สาทุบุนโยเร
ปล.เห็นเปลี่ยนชาร์ตแนะนำแล้ว มีเพื่อนโม่งคนไหนอย่างให้รีวิวเรื่องไหนก็บอกนะคะ แต่ไม่ต้องเอานิยายตัวเองมาดันค่ะอีผิ๊ //เสียงสูง
ขอรีเควสเรื่องป่วนพิภพอลเวงจ้า เห็นโม่งบ่นๆกันด้านบนแต่ไม่อยากเปลืองตัวเข้าไปอ่านเอง มีผู้กล้าแล้วก็ต้องขอร้องหน่อยน้าาา
มาตามคำเรียกร้องละ ช้าหน่อยเพราะเพิ่งว่าง เรื่องนี้กูเคยอ่านแล้วแต่ไม่ได้รีวิว รีวิวนี้เลยค่อนไปทางด่าระบาย เดี๋ยวจะหาว่าลำเอียง
อลหม่านป่วนพิภพอลเวง
ขอติงหน่อย ชื่อเรื่องมึงภาษาซ้ำซ้อนและฟุ่มเฟือยนะ ทั้งอลหม่าน ทั้งป่วน ทั้งอลเวง อลเวงมันก็แปลว่าปั่นป่วนอยู่แล้ว แปลชื่อเรื่องของมึงออกมาเป็น ป่วนพิภพที่ปั่นป่วนอยู่แล้วอย่างวุ่นวาย... แต่เอาเหอะ มันชื่อเรื่องนี่นะ จะยัดๆคำจนไม่มีความหมายก็ได้ ไม่มีใครว่ามึงอยู่แล้วข่า
วาร์ป : http://writer.dek-d.com/garnet-t/story/view.php?id=1432394
(ถ้าไม่อยากอ่านแต่ละตอนมีสรุปด้านล่าง)
ตอนที่ 1-5
ดินแดนแม่มดเป็นดินแดนกว้างใหญ่ที่อยู่กันเป็นเกาะๆลอยฟ้า พ่อมดแม่มดมีลูกยากประชากรเลยน้อย นางเอกนาทีย่าแม่งเป็นพวกโลลิไม่โตเลยไม่มีผัว แม่งไปจิ๊กเวทมนต์โบราณมาสาปให้ตัวเองสวย---อีผี มึงง่ายจังเนอะ นึกอยากจะสวยแม่งก็ปรุงยาให้ตัวเองสวย สำหรับกูมันนอนเซ้นส์มาก เป็นเส้นเรื่องที่ไม่มีความจำเป็นเลย ใส่มาแค่ให้จู่ๆนางเอกก็สวย แล้วเวทมนต์ก็ตีกลับให้นางเอกข้ามมิติ แล้วการที่นาทีย่าแบบอู้วอ้าว่าตัวเองสวยอึ๋ม น่าหลงใหลปานนี้ มันแอบไร้รสนิยมเบาๆ มีแบบต้องเปลี่ยนชุดให้สวยเอ็กซ์แตก....คือไ
ข้ามมิติมาแล้วทะเลาะกับไม้กวาดไปเกือบครึ่งตอน รำคาญเสียงเอฟเฟกต์มาก เฟี้ยวฟ้าว ฟึ่บ โป๊กๆๆๆ โป๊กอยู่นั่นล่ะ มึงเป็นเลดี้กาก้าร้องเพลงโป๊กเกอร์เฟซเหรอคะ แล้วแม่งก็โผล่มาตรงวังหลวง นาทีย่าไม่เข้าใจภาษาจีนโบราณ วิ่งไล่กันนิดนึงก็ร่ายเวทย์พรางตัว ฝั่งรัชทายาทก็ตามหาตัวไป เสร็จแล้วก็จะซ่อมไม้กวาด ร่ายเวทย์แปลงโฉมให้สวย....เพื่ออะไรวะ ไม่เข้าใจ แล้วก็ตัดไปตอนเช้า เจอรัชทายาทอีกรอบ แต่หนีไปได้ เพิ่งเก็ทว่าตัวเองไม่ได้อยู่โลกเดิม
นางเอกหิวเลยไปขโมยของกินในครัวโดยใช้เวทย์พรางตัว นางกำนัลก็กลัวนึกว่าเป็นผีมาหลอก อีนางเอกมึงไม่มีสามัญสำนึกอะไรเลย ไม่รู้สึกผิดที่ขโมย ไม่ได้รู้สึกผิดที่ทำให้พวกนั้นกลัวจนเป็นลม แค่มองแล้วแบบเออ ไม่เป็นไรมากนี่ แล้วก็ไป ยังมีน้ำหน้ามาบอกอาหารอร่อยอยากกินอีก
ประโยคคุยกันกับไม้กวาดก็อะไรไม่รู้ หาสาระไม่ค่อยจะได้ ใจความหลักแบบสามบรรทัด ที่เหลือง้องแง้ง สรุปคือให้ปรุงยาที่ทำให้เข้าใจภาษา แล้วอีนางเอกก็อยากอาบน้ำเลยเข้าไปอาบน้ำ แล้วรัชทายาทก็มาอาบน้ำพอดี แล้วก็พุ่งมาจับนมมัน คลุมเสื้อให้แล้วตามด้วยด้วยฉากล้มทับ ใจหวั่นไหว แม่งเงี่ยนชัดๆ....อะไรวะเนี่ย ตกลงรัชทายาทมองเห็นมึงมั้ย ถ้าไม่เห็นคลุมเสื้อได้ไง จากนั้นอีนาทีย่าที่สติปัญญาพอๆกับเด็กหกขวบก็ไปงอแงใส่ไม้กวาดว่าโดนลวนลาม ไม้กวาดเลยให้รัชทายาทรับผิดชอบ wtf!
รัชทายาทให้ตามหาตัวนังแม่มด แต่ไม่รู้จะหาไงเพราะไม่เคยเห็นหน้า แต่จำรูปร่างได้ พอคิดถึงขึ้นมาก็เงี่ยน อยากจะไปหาสนม แต่เกิดมาไม่เคยเยใคร....กูปวดกบาล
อีนาทีย่าบุกเข้ามาในห้องนอนแล้วขึ้นคร่อมออนท็อปเพื่อทำพิธี เพราะท่านี้สะดวกดี มีบรรยายด้วยว่าสะโพกโดนหน้าท้อง กระโปรงสั้นถลกขึ้นจนถึงกางเกงใน wtf! wtf! แล้วก็ถอนเวทย์อำพรางออก ทำพิธี อีองค์ชายก็เคลิ้มว่าสวย แล้วก็ตั้งขึ้นมาจนท่อนล่างปวด โอ้โหนี่กูอ่านอะไรอยู่เนี่ย กูถามตัวเองไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ สรุปไม่ได้เย็ด แค่จูบเพราะนังแม่มดมันหนีไปก่อน
นังแม่มดหาส่วนผสมทำยาแปลงภาษา ไปจิ๊กของในครัว แอบไปล้างมือเพราะเหม็นคาวปลาในถังน้ำที่นางกำนัลหอบมา สันดาน! แม่งแอบเข้าไปในตำหนักครอบครองเป็นเจ้าของแถมแต่งห้องตามใจตัวเองอีก สันดาน!! ตัดไปที่รัชทายาทคุยเล่นกับองครักษ์ ไม่มีสาระอะไร จบ แต่จุดที่พีคคือองครักษ์ชื่อซือฟู............ กูพูดไม่ออกข่ะ
ตัวอักษรเกิน ต่อเม้นล่าง
ตอนที่ 6-11
นาทีย่าพูดภาษาได้ละ มาคุยกับรัชทายาท แล้วรัชทายาทกับองครักษ์ก็นัดมีตกัน นางเอกล่องหน แต่รู้สึกดีที่ได้ใกล้พระเอก ว้อท เสร็จแล้วก็ฉากหวาน(?) จับนมกันอีกแล้ว แต่ไม่ได้เย็ดกัน ไท่จื่อออกไปซ้อมดาบกับองครักษ์ มีไม้กวาดตามไปกรี๊ดกร๊าด แล้วไม้กวาดก็เหมือนไปสืบข่าว ได้ยินข่าวลือเหมือนไท่จื่อชอบผู้ชาย ตามด้วยเรื่องผีที่นาทีย่าไปทำเอาไว้ มีการไปแกล้งหลอกผีนางกำนัลอีก มันไม่โอป่ะแก
จู่ๆ...ก็ดราม่าเรื่องที่หลงเยี่ย (ไท่จื่อ) มีสนมเยอะ เจ็บตรงตำแหน่งพันธะสัญญาขึ้นมาอีก ทรมานมั่กๆ ไม้กวาดเลยไปพารัชทายาทมาเพื่อให้บรรเทา ก็จูบกัน ไม่ได้เย อีนาทีย่าไล่พระเอกออกไปแล้วนอนร้องไห้ดราม่าเรื่องเดิม......เห้อ
นาทีย่าออกไปชมเมือง เสกเงินมาซื้อพุดทราเชื่อม โดนขโมยเงิน แต่เอากลับมาแล้วใช้โจรไปซื้อขนมก่อนจะยกเงินให้โจรหมด จากนั้นก็พยายามหาวิธีกลับดินแดนเวทมนต์ หยงเยี่ยไปคุยกับไม้กวาดได้ความว่าทำพันธะสัญญาแล้วต้องมีผัวเดียวเมียเดียว แล้วก็ไปเคลียร์กับนาทีย่า เล้าโลมกันก่อนแล้วก็คืนดีกัน
รัชทายาทติดนาทีย่ามากไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน จะปลดสนมสักคน องครักษ์หาว่านังแม่มดยุยงเลยบุกไปหานาทีย่าที่ตำหนัก....ดีเนอะ วังหลังมึงนี่ตัวผู้เข้าออกสบายใจเฉิบดี อยากเดินไปไหนก็ไป จากนั้นก็ทะเลาะกัน อีนางเอกใช้เวทมนต์ทำลายตำหนักในวังหลัง มีน้ำหน้ามาบอกว่าไม่มีใครบาดเจ็บ ไท่จื่อคิดแบบว่านี่สร้างปัญหาไม่น้อยนะ แต่ไม่โกรธหรอก.....wtf! แล้วองครักษ์ก็เรียกไปท้องพระโรงเพราะฮ่องเต้ให้ไปเข้าเฝ้า....วังมึงไม่มีขันที กงกงไรงี้เหรออีผี ไปถึงกัดองค์ชายสองเรื่องมีลูกเยอะ
ฮ่องเต้เรียกมาเพราะทางใต้มีปัญหาเรื่องแห้งแล้งเลยจะให้องค์ชายไปแก้ปัญหา ถ้าแก้ไม่ได้ไม่ต้องกลับเมืองหลวง แถมแม่งให้ขุนนางลงมติด้วยว่าจะส่งองค์ชายคนไหนไป องค์รัชทายาทก็มีสิทธ์โดนโหวตไปด้วย เหี้ย ทรีไทม์ข่า สรุปหยงเยี่ยโดนโหวต สามวันให้เก็บของซะ พกสนมคนไหนไปด้วยก็ได้ แต่ไม่ได้เอานาทีย่าไป ไหนมึงบอกเจ็ดวันถ้าไม่ได้เล้าโลมกันมึงจะทรมานไง มาตอนนี้จะแยกกัน ลืมอ่อ สุดท้ายอีนาทีย่าแอบตามไป ไท่จื่อโดนโจรป่าทำลาย แม่งก็ไปช่วย แล้วไปถึงก็นอนด้วยกัน จะเย แต่ไม่ได้เยอีกแล้ว
มีสรุปที่เม้นถัดไป
สรุป
เนื้อเรื่อง : เบาโหวง ไม่มีอะไรเลย ไม่สมเหตุสมผล รู้เลยว่าไม่ได้หาข้อมูลอะไรทั้งสิ้น เขียนเอาฟินลูกเดียว อยากจะยัดอะไรใส่เข้ามาในเรื่องก็ใส่ บางจุดขัดแย้งกันเองอย่างแม่มดพ่อมดมีลูกยาก แต่ไม้กวาดดันคิดว่าอีกไม่นานนาทีย่าคงมีลูกให้เลี้ยง ถ้าได้เยกับไท่จื่อ ตกลงยังไง
แล้วมันจีนโบราณยังไงกูก็ยังไม่เข้าใจ จริงๆแล้วกูอาจจะไม่เข้าใจอะไรเลยก็ได้ จริงๆกูอาจจะเป็นคนโง่ที่อ่านภาษาไทยไม่แข็งแรงเลยไม่เข้าใจความสนุกของเรื่องนี้ หรืออาจต้องวางสติ วางตรรกะ วางสามัญสำนักหวังฟินน้ำแตกอย่างเดียวถึงจะสนุกได้
ภาษา : โอ๊ย สงสารบก.กับรีไรเตอร์ที่ต้องมาเกลาให้มันเหี้ยๆ บรรยายไม่ได้ดี น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรงมาก แถมเขียนไม่เคลียร์เอาซะเลย แม่งเขียนประโยคความซ้อนซ้อนทับกันไปซ้อนทับกันมา ตั้งแต่ย่อหน้าแรกของเรื่องเลย
"ดินแดนอันกว้างใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยความเขียวชะอุ่มของต้นไม้ใหญ่ที่มีรูปร่างแปลกประหลาดเหมือนกับมีชีวิต แผ่นดินน้อยใหญ่ล่องลอยอยู่บนฟ้าเชื่อมต่อๆกันราวกับหมู่เกาะ"
กูขอบอกในฐานะของคนที่เคยเป็นรีไรเตอร์งานสารคดีและบทความก๊อกๆแก๊กๆอยู่พักหนึ่ง การเขียนภาษาให้สวยมึงต้องระวังมากๆเรื่องความเยิ่นเย้อ การใช้ประโยคความซ้อน เพราะถ้ามึงฝีมือไม่ถึงในการพร่ำพรรณนา มึงจะหลุดทันที บางทีมึงซ้อนประโยคโดยใช้สันธานเพื่อขยายประโยคมากเกินไป สุดท้ายแล้วจะทำให้คนอ่านลืมไปเลยว่าใจความสำคัญของประโยคคืออะไรกันแน่ ลองอ่านทวนดีๆ ถ้าไม่เวิร์คก็เขียนแบบเบสิค ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ทำไม ไปก่อน อะไรที่อ่านง่ายมันดึงดูดให้คนอ่านได้มากกว่าแบบที่อ่านยาก คือกูก็ไม่ได้อยากโชว์ภูมิอะไร แต่ปัญหานี้เป็นปัญหาที่กูเห็นประจำในนิยายเด็กดี เห็นจนเอียน
คำผิด : ผิดเต็มไปหมด โดยเฉพาะ ใ- ไ- เกิดมาไม่เคยท่องผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ฯเหรอ? ex. ร้องให้ หมั่นใส้ แล้วก็คำทั่วไป พุดซา มั้ยล่ะมึง ใช้เครื่องหมายอัญประกาศก็ผิด ทำไมไม่เคาะเว้นวรรคหลังอัญประกาศปิด
จุดที่เกลียด : เกลียดการที่นางเอกใช้เวทย์มนต์ทำให้ทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายไปหมด แล้วยัดเหตุผลง่ายๆว่าแลกกับพลังเวทย์ แถมอธิบายแค่ต้องสะสมฝึกฝนบ่อยๆ แต่แม่งเล่นเสกนั่นเสกนี่ เสกแม้กระทั่งเงิน ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่ามันไม่โอเค ไม่ชอบอะไรที่ได้มาง่ายๆ ไม่ชอบการที่ไม่พยายาม ไม่ชอบที่นางเอกสวยเพราะเวทมนต์แล้วพระเอกก็รัก คือมันหลงรูปมากๆ รูปที่ไม่ใช่รูปที่แท้จริงด้วย กูสะอิดสะเอียน
คะแนน : เสียดายเวลาเหี้ยๆ นิยายแบบนี้ได้ขึ้นทั้งท็อปหมวด เว็บมาสเตอร์แนะนำ สมาชิกแนะนำ และได้ตีพิมพ์ โลกนี้มันสิ้นหวังแล้วค่ะซิส ใจหนึ่งก็อยากอ่านต่อว่าไปได้ไกลแค่ไหน แต่แค่นี้ก็กระอักแล้ว
โอ๊ยยย ยาวมาก พิมพ์ในมือถือด้วย อ่านจบ 11 ตอนแล้วแม่งคลื่นไส้พิกล รู้สึกเหมือนเป็นหน่วยกล้าตายที่แท้จริง มอบเหรียญกล้าหาญให้กูด้วยข่ะ อยากให้จัดเรื่องไหนต่อ บอกมาเลยค่ะซิส
ขอบคุณมาก ทำเอากูชักอยากลองเลย แต่กลัวจะไปเพิ่มยอดวิวให้ 555 ว่าแต่กูงงๆ ไอ้แม่มดนี่คือไร ประมาณตัวละครจากแฟนตาซีหลุดไปจีนโบราณเหรอ กูว่ามันตะหงิดๆชอบกลว่ะ
องค์รักษ์ชื่อซือฟุ? นี่คือเป็นแฟนคลับเรื่องศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้วสินะ จะว่าไปไอ้พล็อตเรื่องพวกนี้มันก็คล้ายๆ นิยายจีนแปลอยู่หลายจุดนะ กูจำไม่ได้ละว่าชื่อเรื่องอะไร แต่เคยอ่านสปอยย่อๆ ว่า นางเอกเป็นคนสวยใสซื่อเลยมีแต่คนเกลียดคนอิจฉา โดนหลอกและหักหลังจนตาย พอก่อนตายได้รู้ความจริงว่าไม่มีใครจริงใจกับตัวเองเลยขอพรยมทูตให้ส่งวิญญาณย้อนอดีตเพื่อแก้แค้นพวกตัวร้ายที่หลอกใช้ตัวเอง
ว้าว พวกมึงเก่งชิบหาย กูอ่านตอนแรกไม่ถึงครึ่งก็ปิดแล้วเหอะ ถึงประมาณนางเสกเสื้อผ้าเอ็กซ์ๆให้ตัวเองด้วยซ้ำ 555
ปล. ไหนๆก็ว่างเลยลองอ่านเล่นอีกรอบดู จะใช้สรรพนามแทนตัวว่านางไปถึงเมื่อไหร่วะ เยอะกว่าชื่ออีก... มีสรรพนามอยู่สองอันแค่นั้นน่ะ นางกับนาทีย่า มึงเปลี่ยนมั่งเหอะ ประโยคนึงก็นางๆๆอยู่นั่นแหละ
>>878 ดูแล้วไม่น่าใช่ลอกๆมาจากศิษย์ข้า เขียนเอาฟินอ่ะมึง ดูไม่ได้คิดอะไรเลยมากกว่า ส่วนพล็อตย้อนเวลาเพื่อกลับมาแก้แค้นมันยูนิเวอร์แซลของนิยายจีนโบราณมากมึง มีตั้งแต่แฟนตาซีมากจับกลุ่มผู้ชาย ก็อย่าง Tales of Demons and Gods ที่พระเอกตายแล้วย้อนกลับมาโชว์เทพตอนเด็ก แบบประเภทนิยายรักกลับมาเพื่อแก้แค้นก็มี ผลาญ ที่แปลลงเด็กดีก็มีองค์หญิงเว่ยหยาง Mei Gongqing มารยามารล้านเล่มเกวียน ถ้ามีงไม่มีชื่อเรื่องมากูไม่มีทางรู้เลยว่าเรื่องไหน Orz
จะว่าไปก็เริ่มจะขวางพล็อตที่ขอพรจากยมทูต รู้สึกมันขัดในสามัญสำนึก มันขอกันได้ด้วยอ่อ
แค่ดูชื่อสนพ.กูก็ว่าคงไม่เหลือแล้วล่ะ สนพ.นิยายวายจะเปิดหมวดใหม่เป็นแฟนตาซีเลยไล่หานิยายมาร่วมสำนัก แต่ล่าสุดนี่ล้มปกนิยายแฟนตาซีเรื่องแรกไปเพราะมีปัญหากับนักวาด งานภาพก็ดีนะมึง ไม่ได้ห่วยอะไร คงราคาเกินงบสนพ.หรือไม่ตรงอิมเมจที่บก.คิดไว้
พี่ๆน้องๆโม่งลืมภาคต่อได้ไงว้าเพิ่งเปิดใหม่เลยนาจา "อลหม่านป่วนใต้พิภพอลเวง" เพิ่มคำว่า"ใต้"ตั้งหนึ่งตัวแสรด
กุก็อยากลองเขียนลงเด็กดีนะ แต่พอเห็นพวกมึงติกันแล้ว กูว่ากุฝึกเขียนต่อไปดีกว่าฝีมือกูยังไม่ถึง แถมของกูแย่กว่าที่พวกมึงติคนอื่นอีก(เศร้าเลยกู)
มีคนพูดถึงก็แปลว่านิยายอยู่ในความสนใจ คิดอะไรมากมาย คำวิจารณ์ฟังได้นะ แต่ก็ต้องเลือกกรองให้เป็นด้วย อะไรที่เป็นประโยชน์กับตัวเองก็เก็บไว้ เอามาพัฒนาตัวเอง แต่อะไรที่มันเป็นส่วนเกินด่าเอามันส์บางทีก็ไม่ต้องเก็บมาคิดมากก็ได้ เว้นเสียแต่ว่าเขาจะติงกันหลายคน ถ้าโดนติงเยอะๆ หรือมีคนพูดอะไรมาแล้วกระทั่งตัวเองยังรู้สึกก็แปลว่ามันน่าจะมีปัญหาอะไรสักอย่าง ก็แก้ๆ ไป(ถ้าอยากแก้)
ทำตัวมาโซเข้าไว้ รักจะเขียนแปะเว็บ เวลาโดนด่าก็ปัดมาสคาร่าแล้วเขียนแปะเว็บต่อไปนะจ๊ะ
โย่ว กูโมโม่(จั)งเอง วันนี้จะมาสับนิยายแฟนตาซีเปิดใหม่ของรสิตา เอาเรื่องโรงเรียนมหาเวทคาร์เทียร์ก่อนละกันเพราะกูเคยอ่านแล้ว
มีความแมรี่และแกรี่สูงมาก ไก้กลิ่นแรงบันดาลใจจางๆ จากเซวีน่า บารามอส โรงเรียนเสนาธิการ แฮรี่ และถนนขาว เช่น มีสี่หอพักสี่ธาตุตามนิสัย สองนางเอกสวมแหวนปลอมตัวเป็นชายเข้าโรงเรียน แต่เพราะหน้าตาดีเว่อร์เลยถูกสาวๆ หมายปองต้องวิ่งหนีรอบโรงเรียนอยู่บ่อยๆ ทำอะไรก็เก่งเทพดีเลิศประเสริฐล้ำไปทุกเรื่อง เพราะเป็นเจ้าหญิงแห่งแดนเทพที่ปวงชนต่างรักใคร่ เป็นบุคคลในคำทายาที่จะเปลี่ยนโชคชะตา บลาๆ สรุปคือซูและทรูมาก แต่ในด้านสำนวนการเขียนก็ลื่นไหลใช้ได้ เห็นภาพสมจริงข้อมูลแน่นแต่ก็มีจุดแหว่งๆ อยู่บ้าง มีคำผิดอยู่เล็กน้อย การบรรยายในบางจุดก็เวิ่นเว้อเกินไป สรุปคะแนน 6/10
หลังจากอ่านไป 11 บท กูได้เวลาสับเรื่องโรงเรียนมหาเวทเยโรเมลเทียร์ละ
เนื่องจากคนเขียนเป็นแฟนคลับโรงเรียนมหาเวทคาร์เทียร์ จึงไม่แปลกอะไรที่จะได้กลิ่นแรงบันดาลใจจากเรื่องนั้นไปด้วย แต่ความแมรี่เทพทรูไม่ค่อยจะมี ดำเนินเนื้อได้ก้าวกระโดดจนกูตามไม่ทัน ฉากบรรรยาสีตาสีผมทำกูมึน เพราะนอกจากจะแฟนตาซีสีลูกกวาดแล้ว ยังยัดมารวดเดียว 4-5 ตัว จนกูนึกภาพไม่ค่อยออกว่ะ สำนวนการเขียนบรรยายมันขาดๆ เกินๆ เวิ่นเว้อเกินไป เช่น "ริมฝีปากบางของร่างหนาในชุดฉลองพระองค์สีดำตัดทองเอ่ยร่ายเวทเพื่อรับมือกับเหล่าศัตรูในชุดดำตรงหน้าที่กำลังโห่ร้องปลุกระดมคน" เป็นการบรรยายที่ทำให้มุมกล้องในมโนภาพกูจับภาพไม่ถูกเลย แล้วไอ้เสียงเอฟเฟ็กต์ ฉวัวะ! นี่มึงขุดมาจากพจนานุกรมฉบับไหนวะ มีแต่ ฉัวะ! โว้ย นี่รีไรท์เองหรือผ่านบก.แล้ว? แล้วไอ้การเน้นหนาชื่อในบทสนทนานี่มันอะไรกัน? เน้นหนานี่ถ้าในบทสนทนาหมายถึงตะโกนเลยนะเว้ย แม่งล่อเน้นหนามาสามชื่อคือมึงตะโกนสามรอบเหรอ? ตัวอย่าง(หมายเหตุ เนื่องจากกูพิมพ์ในมือถือเลยทำตัวหนาไม่ได้ ซึ่งในคอมก็ไม่น่าจะได้ เลยใช้ _ บอกแทนว่าเป็นตัวหนา)
"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ_สายลมสังหาร!_ บอกข้ามาเดี๋ยวนี้ว่า_มัจจุราชเงา_กับ_Divinity Speller_ อยู่ไหนกัน!"
นอกจากจะใช้การเน้นหนาผิดที่แล้ว ยังมีการเขียนชื่อ Eng แทรกด้วยนะเออ ทำไมมึงไม่ทับศัพท์เป็นดิวินิตี้ สเปลเลอร์ หรือบอกความหมายตรงๆ ไปเลยวะ
และยังมีคำผิดอีกเล็กน้อยที่กูเห็นแล้วรู้สึกรำคาญพอๆ กับ นะค่ะ คือคำว่า ผลิกแผลง พันธุ์นี้
"ทักษะการผลิกแผลงอาวุธ" ที่ถูกคือพลิกแพลงโว้ย! ผลิกไม่มีในพจนานุกรม ส่วนแผลงมีความหมายเช่นเดียวกับพลิกแพลง คือดัดแปลง ปรับเปลี่ยน ซึ่งจากรูปประโยคคำที่ถูกต้องคือ พลิกแพลง นะจ๊ะ
"ทำไมคนชั้นสูงอย่างท่านจึงมาอยู่ปราการผู้พิทักษ์พันธุ์นี้กันนะ" คำว่าพันธุ์นี้ ใช้กับคนหนึ่งคน แต่ปราการผู้พิทักษ์ที่พูดถึงคือชื่อหอพัก ซึ่งคงจะหมายถึงสมาชิกในหอ เพราะฉะนั้นคำที่ถูกคือ พรรค์นี้=พวกนี้=สมาชิกในหอพัก
เรื่องการเดินเรื่องก็ชวนมึนได้พอกัน ตัวละครเพิ่งเจอกันสองสามบท กูยังจำได้ไม่ครบว่าตัวละครนี้เป็นใคร ชื่ออะไร หรือจำชื่อได้ก็ยังลืมว่าเป็นหญิงหรือชาย อาชีพอะไร แม่งเล่นข้ามเวลาไปบทเดียวครึ่งเทอม(น่าจะ 3-4 เดือน) วางแผนจับคู่เพื่อนที่แอบชอบกันแบบไม่รู้ตัวให้ลงล็อกกันให้ได้ คือพวกมึงเริ่มปิ๊งกันได้ไง แล้วสนิทกันเมื่อไหร่ ไม่มีเกริ่นนำอะไรเลย เหมือนนึกจะใส่ก็แทรกมาเลย แล้วการบรรยายแบบพระเจ้าแต่ให้ความรู้สึกเหมือนมุมมองบุคคลที่หนึ่งนี่คืออะไร? ทำไมมึงต้องใช้ร่างบางร่างหนาเน้นย้ำซ้ำซ้อนกับชื่อตัวละคร หรือเพราะเนื้อหาก่อนรีไรท์มันเยอะเกินไปเลยถูกสั้งตัดแก้จนเป็นแบบนี้? เข้าใจละว่าทำไมคนอ่านถึงบ่นหน้าเก่าถอดแฟนคลับกันให้พรึ่บ คือกูไม่เคยอ่านเวอร์ชั่นแรกก่อนรีไรท์นะเลยไม่รู้ว่าเป็นไง แต่อ่านเวอร์ชั่นปัจจุบันก็รู้สึกได้ถึงการเน้นย้ำซ้ำซ้อนในส่วนที่ไม่จำเป็น การเดินเรื่องที่ขาดๆ เกินๆ ไม่ค่อยปะติดปะต่อกัน ซึ่งมันไม่น่าจะเกี่ยวกับความดาร์กที่ลดลงหรอก
สรุปคะแนน 5.5/10 ถ้าเรียงรูปประโยคให้เป็นธรรมชาติมากกว่านี้และลดการบรรยายที่ฟุ่มเฟือยไม่จำเป็น กูจะให้ 7 คะแนน
คนเขียนเยโรเมลเทียร์เห็นอวยนิยายตัวเองกับคนเขียนโรงเรียนเวทคาร์เทียว่าเป็นนิยาย ไลท์VSดาร์กด้วยว่ะ สรุปมันใช่ป่าววะ
คาร์เทียร์ เท่าที่เคยอ่านจะใสๆ (?) มีเรื่องรักๆ ของเจ้าหญิงแฝด และฉากมุ้งมิ้งของพวกเธอกับคู่หมั้น แต่เยโรเมลเทียร์นี่.. น่าจะดาร์กล่ะมั้ง อ่านไปได้แค่ตอนเดียวเลยยังจับแนวไม่ได้
>>904 เรื่องเยโรเมลเทียร์กูอ่านถึงตอน 11 ยังสรุปไม่ได้ว่าดาร์กจริงเปล่า คือถึงจะเปิดตัวด้วยฉากสู้กัน ฆ่าล้างกลุ่ม และพระเอกคือนักฆ่า แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงความดาร์กอะไร ส่วนคาร์เทียร์กูอ่านถึงตอนสองนางเอกถูกจับและพวกเพื่อนวางแผนไปช่วยก็เลิกตามละ มันก็ไลต์นะ ช่วงสงครามมีความดาร์กนิดหน่อยแต่โดยรวมมันก็ไลต์
มึงอย่าเชื่อมากเวลาเจอนิยายแฟนตาซีในเด็กดีที่จั่วหัวว่าดาร์กแฟนตาซีหรือดิสโทเปีย เพราะ 90% ที่กูเจอคือดาร์กเก้และดิสเทียม พยายามให้นิยายดูดาร์กและดิสด้วยการใส่ฉากฆ่าฟันเยอะๆ พูดเรื่องความชั่วร้ายของมนุษย์ที่เห็นแก่ได้ละโมบโลภมาก สงครามแย่งชิง บลาๆ แต่ดึงอารมณ์ให้รู้สึกร่วมด้วยไม่มากพอ หลงประเด็นด้วย คิดว่านิยายดาร์กและดิสจะต้องมืดมนเพราะการฆ่าฟันอย่างเดียวเรอะ? ถึงไม่ต้องฆ่าฟันกันมันก็มืดมนได้โว้ย ลองไปอ่านผู้พิพากษาดูสิ นั่นล่ะตัวอย่างของนิยายดาร์กแฝงดิสโทเปียที่ไร้ซึ่งการฆ่าฟันแต่โลกมึงหม่นได้ละกัน
>>907 ดาร์กเทียมนี่นึกถึงของพูนิก้าเลยว่ะ
เรื่องคำพิพากษากูอ่านไม่ถึงครึ่งเล่ม แนวเรื่องมันหม่น โลกสวยแบบกูรับไม่ได้
แล้วมึงเห็นปกของเรื่องเยโรเมลเทียร์ยัง กูด่าฟ้อนไปเยอะมากแต่สุดท้ายลบทิ้ง เห็นว่ามีปัญหากับนักวาดว่ะ จะรอดมั้ยเนี่ย เห็นบอกจะขายพร้อมกับอีกเรื่องในเดือนตุลาด้วย สงสารคุณภาพนิยายชิบหาย
ปัญหากับนักวาดเยอะแยะมึง เดาไม่ถูก มีตั้งแต่ค่าจ้างไม่ลงตัว ไปโพสงานที่ยังไม่เสร็จโดยไม่ถามก่อน ไม่ให้เครดิต ดัดแปลงภาพเอง กับฟ้อนไม่สวยพองานเสียคนอื่นเลยด่านักวาดแล้วนักวาดนอยด์ก็มี ฯลฯ
จะว่าไปเรื่องเยโรเมลเทียร์นี่มีตรรกะวิบัติเยอะอยู่นะ พระเอกเป็นนักฆ่าเชือดคนทิ้งไปหมื่นกว่า พอแม่รู้เลยโมโหถีบลูกตัวเองเข้าโรงเรียน...นึกถึงนิยายเกมออนไลน์ของเทพกระบี่หมื่นล้านเลยว่ะ พระเอกโกงเกมเอาแรร์ไอเทมไปขายหลายสิบล้าน แต่ยังมีจิตสำนึกที่ดี(?)ไม่เอาไปหมด พอแม่รู้ก็ชมว่าดีแล้วลูกเอ๋ยที่ไม่โลภมากเอาของคนอื่นมาเยอะและคืนให้ด้วย สลัดผัก! สมัยนี้นิยายเด็กดีมีความเหี้ยขึ้นทุกเรื่องนะกูว่า ถึงจะใส่เหตุผลภายหลังว่าพระเอกเข้ามาเพราะผอ.จ้างให้จับตัวผู้บุกรุก แต่ยังคงความวิบัติแฝงไว้หลายเรื่องชนิดที่คู่มือเกมดูดีขึ้นมาเลย เอาเถอะ แต่ก็จะพยายามมองโลกเป็นสีรุ้งว่าคงเพราะพระเอกเป็นนักฆ่า และนี่มันก็แค่นิยาย จะเอาอะไรม๊ากกก (เสียงสูง)
เดี๋ยวนี้ยังมีคนเขียนแบบนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย เขียนๆไปก็มีวงเล็บความเห็นคนเขียนเฉย นึกว่าไม่ทำกันแล้วนะเนี่ย
>>917 +1 สะดุดที่เดียวกัน ถถถถ
>>918 ไม่ก็เจอกันโดยบังเอิญ / เดินชนกันล้มทับแล้วจูบ นางเอกก็จะโวยวายว่ารับผิดชอบจูบแรกของชั้นซะ ไม่ก็พล็อตแกล้งเป็นแฟนปลอมๆ/ไปทำรถพระเอกสีถลอก รถแพงมากเลยต้องชดใช้ด้วยการเป็นแฟน
รวมกับอีโมติคอนแล้วทำเอากูเบื่อมาก เหมือนนิยายแจ่มเวอร์ปกติ เมื่อก่อนตอนเด็กๆกูติดมากตอนหล้งเดาได้หมดเบื่อมากเลิกอ่านไปเลย
เออลืมไปนางเอกไม่หน้าตาบ้านๆก็สวยเวอร์ พระเอกต้องหล่อรวยทุกเรื่อง
มิติใหม่ของนิยายข้ามมิติ กูชักอยากรู้แล้วว่ามันจะไปได้ไกลขนาดไหน
อันนี้เป็นไงบ้างวะ กูเพิ่งไปหานิยายอ่านเมื่อวาน
ลองให้พวกมึงสับหน่อย
my.dek-d.com/popee/writer/view.php?id=1262660
สำหรับกูนะ เรื่องแม่งแปลกๆ อ่ะ กูอ่านไปเกือบครึ่งเรื่อง ถือว่าอ่านได้เรื่อยๆ ว่ะ แต่กุงงกะนามสกุลตัวเอกชิบหาย คนเขียนแม่งดูความคิดโลกสวยเกินจนบางทีกูก็รำคาญนะ
แต่กูชอบตรงที่คนเขียนแม่งไม่ตามกระแสว่ะ มึงว่าไงกันบ้างวะ
เขียนตั้งแต่ปี 57 ก็คงจะตามกระแสตอนนี้ล่ะมึง แหม่
เจ้าหลงเยี่ย ที่ถูกคือจ้าวหลงเยี่ยปะวะ ในเมื่อหลงเยี่ยคือชื่อ เจ้าก็คงจะเป็นแซ่นำหน้า งั้นที่ถูกก็คือจ้าว แต่ถ้าเป็นตำแหน่ง กูก็งงว่ะว่ารัชทายาทเค้าเรียกกันงี้เหรอวะ
>>940 เปิดแกนวาร์ป http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/view.php?id=1501909
ตอนละ 5 หน้า ฟ้อนต์ 18 ไหนจะวรรคอีก กูว่าน่าจะตอนละไม่ถึง 2000 ตัวอักษร ดีไม่ดี 1500 ด้วยซ้ำ คิดตามมาตรฐานก็ 3 หน้า A4 เองมั้ง
>>941 เอิ่ม แค่เจอชื่อเรื่องกับคำโปรยกูก็สะดุดละ ชื่ออังกฤษนี่แปลไทยแบบกากๆ "ให้ท่าตาหวาน" ชื่อไทยยั่วยวน? ชื่อจีนกูอ่านไม่ออกแฮะ แต่การตั้งชื่อเรื่องสามภาษานี่มันถูกหลักปะวะ เกิดมาเพิ่งเคยเห็น แถมไม่มีความสัมผัสคล้องจองหรือบอกธีมเรื่องอะไรเลย ใครยั่วยวน? แล้วให้ท่าตาหวานนี่ใครทำ?
เอาล่ะ เนื่องจากตอนมีน้อยเนื้อหาก็น้อย กูเลยอ่านจบละ
ตอนแรกสำนวนจืดๆ เรียบๆ ตัดฉากได้มึนนิดหน่อย อธิบายอะไรไม่ค่อยจะเคลียร์ เหมือนคนเขียนมันเร่งให้นางเอกทะลุมิติมาแล้วเดินเรื่องไปจู๋จี๋กับพระเอก เลยไม่ค่อยเกริ่นอะไรมากนัก ซึ่งหลังกูอ่านจนถึงตอนล่าสุดก็พอปะติดปะต่อได้ว่า นางเอกเป็นอมตะ ไม่วันตาย ร่างกายไม่สามารถมีบาดแผลได้ มีพิษในตัวเก้าสิบชนิดเลยต้านพิษได้ทุกประเภท(?) สมองดีมีไอคิวสูงเลยถูกจับทดลองสมองเพื่อไขความลับร่างกายนางเอกและตามหาพ่อแม่ที่หายไป ตอนนี้กำลังป่วยหนัก ซึ่งทุกคนพยายามช่วยชีวิตไม่ให้นางตายเพราะถ้าตายแล้วขุมพลังที่โหดร้ายน่ากลัวที่สุดจะปะทุและล้างโลกได้ แต่เดี๋ยวนะมึง? อมตะนี่เจ็บป่วยได้ด้วยเหรอวะ แล้วแค่พิษเก้าสิบชนิดมันจะต้านพิษได้ทุกอย่างบนโลกเรอะ แต่ที่โอเวอร์กว่านั้นคือวิญญาณทะลุมิติมาสิงร่างเด็กหกขวบ เดี๋ยวนะ? งั้นก็แปลว่ามึงตายแล้วใช่ปะ หรือแค่เจ้าหญิงนิทรา แต่เป็นอมตะไม่ใช่เรอะ วิญญาณหลุดได้ด้วยเหรอวะ เออ...เอาเถอะ มันก็นิยายแฟนตาซีล่ะเนอะ มโนให้เหนือความเป็นจริงเลยไม่สามารถอธิบายด้วยตรรกะและเหตุผลได้ อืมม ไปๆ มาๆ กูก็ชักจะมึนละ
บทต่อๆ ไป สำนวนการบรรยายพัฒนาดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ! งดงามประดุจนักเขียนชั้นครู คำผิดแทบไม่มี บรรยายได้ลื่นไหลยิ่งนัก แต่ช้าก่อนสหาย! ใยสำนวนการเขียนแต่ละบทแต่ละท่อนจึงดูไม่สัมพันธ์กันแปลกๆ ซ้ำบางช่วงยังรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยอ่านเจอจากนิยายแปล บางช่วงแลดูแข็งทื่อและสั้นหวนขัดกับช่วงก่อนหน้านี้ที่อ่อนละมุนยิ่ง นี่คือการ "ลอกสำนวน" ใช่หรือไม่สหายโม่ง หากมีฝีมือการพรรณนาได้ดีงามเช่นนี้แล้วใยจึงตัดฉากย้อนความได้ชวนสับสนยิ่ง มันไม่ดูเป็นธรรมชาติเอาเสียเลย ไหนจะการตั้งชื่อเรื่องอีกเล่า? ในเมื่อมีบทบรรยายที่งดงามประดุจเสียงสายน้ำไหลเคล้าเสียงนกน้อยในพงไพร แล้วใยจึงมีชื่อเรื่องที่ให้ความรู้สึกดั่งเจอแนวหินโสโครกในโอเอซิสกลางทะเลทราย และบทสนทนาบางตอนที่คล้ายบทท่องละครเปาบุ้นจิ้น ช่างน่าสงสัยยิ่ง!
บทนี้ช่วงความคิดบางท่อนมันคล้ายๆ เรื่องศิษย์ข้า เจ้าตายอีกแล้ว
http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/viewlongc.php?id=1501909&chapter=4
ปล.มึงจะใช้คำซ้ำซ้อนฟุ่มเฟือยทำไมวะ โกรธเกรี้ยวฉุนเฉียว?
เออ แล้วการบรรยายในเนื้อเรื่องมันก็ไม่สัมพันธ์กับคำโปรยและเรื่องย่อเลยว่ะ กูว่าเรื่องย่อนั่นน่าจะเป็นสำนวนที่แท้จริงของคนเขียนนะ เพราะมีหลายช่วงที่มีส่วนตรงกับเรื่องย่อมากที่สุด
ky กุสงสัยว่าทำไมอาชีพยอดนิยมของนิยายแฟนตาซีในเด็กดีถึงเป็นอาชีพนักฆ่าวะ เปิดหาเรื่องอะไรใหม่ๆอ่านในหน้าอัพเดท ต้องเจอนักฆ่าสักเรื่องนึง
ในบรรดาอินักฆ่าทั้งหลายเล่านี้ มีเรื่องไหนที่จบโดยทุกจับประหารบ้างมั้ยวะ ถถถถถ
ส่วนบทนี้ ตอนพูดถึงฤดูหนาวและหิมะ กูนึกถึงเรื่องนางสนมเวอร์ชั่นแรกที่ยังไม่ผ่านการแปลงให้เข้ากับสไตล์ของแจ่มใส ไม่รู้ว่าคนแปลลบยังนะ
http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/viewlongc.php?id=1501909&chapter=1
>>947 เพราะมันดูเท่ดีไง ทำตัวลึกลับ เจออันตราย ฆ่าได้โดยไม่ต้องสนศีลธรรมและกฎหมาย บู๊เก่งท่าไม่เยอะ แค่ลอบปามีดซัดเข็มก็พอ ไม่ต้องมานึกอธิบายท่าใช้อาวุธให้ปวดกบาล อย่างนักดาบเวลาสู้ มันก็มีช่วงที่มึงต้องอธิบายว่าเหวี่ยงดาบยังไง กระโดดเสียบยังไง ไหนจะมีชื่อท่าให้แฟนตาซีอีก แต่นักฆ่ามึงคิดแค่อยู่ที่สูงหรือมุมมืด พอเหยื่อมาก็เสียบท้องไปเลย หรือถ้าสู้ก็บรรยายง่ายๆ ว่าเดินหลบคล่องแคล่วงเคลื่อนตัวว่องไว ไม่ก็วิ่งชั่วพริบตาเอาเชือกรัดคอซะ หรือจะเดินเท่ๆ ปามีดใส่ซึ่งๆ หน้าก็ได้ ชื่อท่าไม่ต้องมี แต่ก็มีเรื่องหนึ่งนะที่ถูกจับเตรียมประหาร แต่ก็มีคนใหญ่คนโตเอางานยากโคตรๆ มาให้ทำแลกกับการพ้นโทษและลบประวัติทั้งหมด ซึ่งสรุปแล้วมันก็รอดและเป็นนักฆ่าต่อไปว่ะ
Ky พอเห็นปกแฟนตาซีรสิตาแล้วกูสงสัยเลยว่ะ ว่าถอดเสื้อทำไม แล้วทำไมต้องเชิ้ตขาววะ
คราแรกข้านอนเอื่อยเฉื่อยอยู่ในทุ่งหญ่าเขียวขจีท่ามกลางแสงอาทิตย์อันอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิกับบรรดาญาติพี่น้องนับสิบ ข้าเหลือบเห็นดอกไม้สีสันสดใสอยู่ไม่ไกลนักจึงค่อยเคลื่อนร่างที่เฉื่อยแฉะของตัวเองเพื่อไปเก็บดอกไม้ให้ท่านแม่และหลานสาวที่รักของข้า...แต่นั่นทำให้ชะตาชีวิตในทุ่งหญ้าอันแสนสงบสุขต้องจบลง
ชายผู้หนึ่งพบข้าโดยบังเอิญ สีหน้าของเขาคล้ายจะตกใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะร้องตะโกนออกมาว่า "บอสสไลม์อยู่ตรงนี้!"
ผู้คนมากมายพร้อมอาวุธพุ่งตรงเข้ามา ข้าพยายามกระโดดหนีสลับกับโจมตีกลับเป็นระยะ แต่ก็ไม่สามารถต้านทานได้ คมหอกคมดาบที่กระทบกับผิวเนื้อสร้างความเจ็บปวดให้ข้าเหลือเกิน ท่านแม่...ข้าทรมาน หากตายในดาบเดียวได้คงจะดีกว่านี้
เมื่อลมหายใจหมดลง ร่างกายของข้าก็กลายเป็นแสงสว่างเจิดจ้า เมื่อข้าลืมตาขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ทิวทัศน์เบื้องหน้ากลับไม่ใช่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่เช่นเดิม หากแต่เป็นเพดานไม้แคบๆที่หนึ่ง
ข้าขยับร่างกายขึ้นนั่ง นึกแปลกใจว่าเหตุใดตนเองถึงเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าเดิม แถมยังมีแขนเหมือนมนุษย์...เดี๋ยวสิ ร่างกายสีชมพูโปร่งแสงของข้าหายไปไหนกัน?
"คุณหนูรองฟื้นแล้ว" เสียงใครคนหนึ่งร้องดังขึ้นด้วยความดีใจ ข้าไม่ได้สนใจนางแม้แต่น้อย เนื่องจากจมดิ่งอยู่กับห้วงความคิดของตัวเอง
หลังจากถูกกลุ่มผู้เล่นตีจนตาย ข้า...บอสสไลม์แห่งทุ่งหญ้านอกกำแพงเมืองเริ่มต้น ได้กลายเป็นมนุษย์ไปแล้ว
>>953 ไม่เอาๆ แค่เขียนเล่นเฉยๆ
>>946 ท่อนนี้ใช่มั้ย อ่านแล้วแม่งคล้ายๆจริงๆ
https://imgur.com/a/ZqShD
อีเหี้ย แบบนี้ก็ได้หรอวะ เด็กดีเปิดกว้างให้น้องๆนู๋ๆศึกษากรรมวิธีร่วมเพศ ซู๊ดซี๊สเขี่ยเม็ดเลียน้ำขาว
http://writer.dek-d.com/Double-U/story/viewlongc.php?id=1485967&chapter=1
ลืมถาม แล้วตอนอื่นล่ะวะ หรือมีเรตเฉพาะตอนนั้นตอนเดียว
แนะนำนิยายแนวท่านเรย์กะให้หน่อยดิ
เรย์กะนี่หรือเปล่า
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
>>972 อารมณ์แบบตัวเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวละครเกมจีบสาวแล้วเกิดเป็นตัวร้ายนี่เอาจริงๆเหมือนจะฮอตมากช่วงนี้ ที่กูนึกออกก็มี duke's daughter อะ นางเอกเข้าไปสิงในร่างตัวร้ายตอนที่กำลังโดนไล่ออกจากโรงเรียนพอดี เพราะตามเกมนางไปรังแกยูริ(นางเอกในเกม) อีเจ้าชายรัชทายาทอันดับ 2 ที่หลงอียูริหน้ามืดเลยไล่เราออกมา มันเป็นแนวพีเรียดยุโรปนิดๆอะ จริงๆตามเนื้อเรื่องเกมนางต้องโดนพ่อส่งไปบวช แต่ก็เกลี้ยกล่อมจนพ่อที่เป็นดยุคส่งให้ไปดูแลที่ดิน ทำนองนี้ เรื่องหลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องรักๆนะ เรื่องบัญชี บริหาร เศรษฐศาสตร์ล้วนๆ 55555555 แต่ช่วงหลังๆเริ่มๆมีแง้มปมออกมาแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของยูริ กับ เจ้าชายรัชทายาทอันดับ 1 ที่กูว่าน่าจะได้คู่กับนางเอกน่ะ สนุกๆ
อ้อ อีกเรื่องนึง แต่คนแปลบอกไม่แปลต่อแล้ว ถึงแค่กลางเรื่อง An Otome Game’s Burikko Villainess Turned into a Magic Otaku อันนี้นางเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวร้ายในโลกเวทมนต์น่ะ มีเจ้าชาย อัศวิน กับ โรงเรียนเวทมนต์ คือเรื่องอื่นๆนางเอกจะพยามไม่เดินตามรอยเนื้อเรื่องเกิมใช่มะ แต่เรื่องนี้นางแม่งไม่แคร์อะไรเท่าไหร่เลย กูชอบเวทมนต์ โอตาคุมากทีเดียว อันนี้ก็น่ารัก
ถ้าแนวไปดกิดดป็นตัวร้ายในเกมส์ แนะนำ dungeon defend สนุกมาก พระเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวร้ายระดับกระจอกมากๆ ในเกมส์ที่เคยเล่น พระเอกเลยใช้ความรู้ที่มีอยู่กับนิสัยเหี้ยๆ (ชม) เอาตัวรอด เรื่องนี้พระเอกไม่โง่เลย ฉลาดมาก อีกทั้งไม่ทึ่มเรื่องความรัก จบเล่มแรกก็ได้นางเอกแล้ว
เห็นจากบอร์ด ลองไปอ่านดูแล้วก็งั้นๆ รั่วๆ แต่คำนิยมทำไมเว่อวังอลังการ
>>975 กูลองอ่านแล้ว ถือว่ามีของ แต่ลีลาเยอะจัดเรื่องแม่งเลยไม่คืบ พี่แกเอาแต่โชว์ตัวเอกกับความคิดของคนเขียนเรียกว่ายัดอัตตาตัวเองมาเต็มๆ ถ้าว่างๆก็อ่านได้ แต่กูขอผ่าน รู้สึกเสียเวลาอ่านไงก็ไม่รู้ มึงไม่ต้องสนใจคำนิยมไรนั่นหรอก อวยจนไข่ถลอกก็ไม่ทำให้เรื่องดีขึ้น หวังดีมันต้องบอกข้อเสียดิวะ
เอ้ากูเอามาฝาก คำวิจารณ์ของRAY
เห็นความพยายามในการโฆษณาแล้วชอบ 55555 เลยไปอ่านให้มาค่ะ 5555
ว่าแต่ เห็นพูดว่ากระทู้นี้นี่เอง นี่หมายถึงอะไรหรอคะ งงๆ
-แนวเฮฮาจริง บรรยายเหมาะกับแนวเฮฮา ส่วนตัวไม่ใช่คนชอบแนวคอเมดี้ ชอบอ่านแนวจริงจังๆหน่อย เลยถนัดทางจริงจังมากกว่า
แต่พออ่านเรื่องนี้ได้เพลินๆนะ ส่วนบู๊ๆก็บรรยายได้ดี คนอ่านรู้สึกสนุกสนานตามได้เลย เราชอบตรงฉากบู๊ทำได้ดี เป็นส่วนเด่นๆของเรื่องเลยล่ะ คนเขีบนคงจะถนัดฉากบู๊และฉากฮาๆมาก่อนอยู่แล้ว
-จากเนิ้อหาแต่ละตอน ดูแล้วคนเขียนตั้งใจให้เป็นแนว slice of life เนื้อหาจะจบเป็นตอนๆไป ข้อดีคือเหมาะกับคนอ่านที่ชอบอ่านเพลินไปในแต่ละตอน ไม่ต้องเครียดอะไรมาก ข้อเสียคือเพราะมันเป็นแนวเรื่อยๆ ไม่เหมาะกับคนอ่านบางประเภทที่ต้องการปม และต้งการจุดส่งต่อให้เขารู้สึกว่าต้องอ่านต่อๆๆๆๆ
-ชอบที่เนื้อหามีการแทรกดีเทลได้ดี ซึ่งแน่นอนว่าดีเทลหรือข้อคิดนี่ คนเขียนส่วนใหญ่มักแทรกกันอยู่ละ แค่จะแทรกแบบยัดเยียดมั้ยเท่านั้น
ซึ่งเราว่าพอได้นะ ไม่รู้สึกว่ายัดเยียดมากไป แต่แค่ว่ายัดข้อคิดมาทื่อๆไปเลย ไม่มีลูกเล่น ยัดใส่ปากตัวละครมาเฉยๆเลย ก็เลยจะแลดูจงใจไปหน่อย แต่ก็เข้าใจตามสไตล์เรื่อง ที่ไม่ได้จะให้คนอ่านคิดเยอะ ลงลึกอะไรมากมายอยู่แล้ว
ดีเทลมีการศึกษาข้อมูลมาดี เราชอบนะที่เห็นว่าศึกษามาก่อนแต่ง แล้วท่าทางคนเขียนคงสนุกด้วยในการแทรกสิ่งต่างๆที่ไปศึกษามา นายขนมต้ม หรือ คณิตพิทาโกรัสอะไรทำนองนี้ ^^
สรุปว่าถ้าใครชอบแนวเบา สบาย เฮฮาเรื่อยๆ มีสาระแทรกบ้างประปรายอีกต่างหาก ก็น่าจะชอบเรื่องนี้นะ ^^
กูก็คิดว่ามันเขียนโอ แต่ทนไม่ได้กับความเยอะของแม่ง เยอะเกิ๊นไร้ความพอดีจนกูเสียดายเวลาอ่าน
แถมมันตอบกลับกวนทีนไงก็ไม่รู้ แฝงด้วยความเยอะตามนิยายที่มันเขียน
อาจจะได้แรงบันดาลใจจากเฟทไดอารี่ก็ได้นะมึง พูดถึงนิยายที่ชอบยัดข้อคิดคำคมและอวยตัวเอง ชื่อดอกปอปแม่งโผล่มาเป็นคนแรกในหัวกู
เยอะแยะนะ พวกที่ชอบยัดคำคมใส่ปากตัวละครน่ะ เหมือนผกก.สั่งมาก็ท่องๆไป
กูคิดว่าคนที่มึงกำลังพูดถึง คนที่มึงก็รู้ว่าใคร
มันคือ 975 และ 977
กูรู้เพราะกูดื่มกาแฟแก้วเดียวกับมัน
ว่าแต่...มันคือใครวะ?
พวกยัดคำคมเยอะเพราะไม่มีเทคนิคไง ถ้าเป็นตัวละครที่มีบุคลิกนั้นตั้งแต่ต้น ชอบพูดคำคม ชอบสอน ก็พอจะรับได้ ประมาณว่าตัวละครนั้นชอบอ่านหนังสือธรรมะ อะไรก็ว่าไป แต่ถ้าเที่ยวยัดใส่ปากทุกตัวละคร งี้ไม่ใช่แระ เบื่อเลย ยิ่งตัวละครพระเอกนางเอกที่พูดคำสวย ๆ พร่ำเพรื่อ ฟังแล้วเอียนมากจ้า
ไอ้พวกชอบชักใบให้เรือเสียนี่มันมีอยู่ทุกที่จริง ๆ
มีอะไรกันวะ มาไม่ทัน
เพื่อนโม่ง มีนิยายจีนเรื่องไหนแนะนำบ้าง เอาที่สนุกๆ ที่คนเขียนหรือคนแปลขยันๆ โพสต์บ่อยๆ
ช่วยเพิ่มให้เต็ม รอให้คนอื่นมาสับนิยายให้ฟังอีก ฮาดี อ่านคนสับ หนุกกว่าอ่านนิยาย 5555
กุเบื่อระบบเว็บเด็กดีจัง หานิยายใหม่ๆยาก หมวดหมู่ไม่เป็นระเบียบ แท็กก็มั่วซั่ว แทบไม่ช่วยอะไร
จะหานิยายใหม่ๆอ่านทีลำบาก เพราะหลักๆเน้นแต่เรื่องที่ติดท๊อป กะอัพล่าสุด เรื่องดีๆที่น่าสนใจที่ไม่มีใครค้นพบก็จมหายไปในมหาสมุทร
>>997 +1 กูโคตรอยากให้มีการค้นหานิยายเปิดใหม่ เอาแค่ภายในเดือนเดียวก็ได้ หน้าอัพเดทแม่งมีแต่นิยายขาประจำที่ไม่สนุกเด้งตลอด บางเรื่องแม่งก็อัพหลอก นิยายใหม่ร่วงไปหน้าหลังก็ไม่มีคนอ่าน ไม่มียอดวิวเขาก็นึกว่าไม่รอดเลิกเขียน คือถ้าค้นหานิยายที่เปิดใหม่ในหนึ่งเดือนได้ก็พอดูว่าเป็นไงนะ อัพกี่ครั้งอัพต่อเนื่องไม่หายไปรึป่าว เอาคำวิจารณ์ไปปรับใช้ไหม งานหนึ่งเดือนกูว่าน่าจะพอบอกได้นะถึงความตั้งใจของนักเขียน
อะ กุตั้งใหม่ตั้งแต่เมื่อวานละ https://fanboi.ch/webnovel/2907/recent/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.