Last posted
Total of 1000 posts
พวกมึงอาจไม่ชินกับบุรุษที่ 1 ก็ได้ ถ้าไม่ให้พระเอกพล่ามแล้วมันจะเล่าเรื่องไงวะ บุรุษที่1 นะโว๊ย
กูแค่แวะมาบอกว่ากูอ่านรู้เรื่องน่ะ ไม่ได้ชอบอะไรมากแต่ก็ไม่เลว บางทีนอกเหนือจากงานเขียน มู้ดของผู้อ่านก็สำคัญ มันอาจหวังว่าคงได้เจอแบบนี้ๆ พอไม่ใช่อย่างที่หวังก็เลยไม่อ่านต่อก็ได้
ถามนิด ถ้าเปรียบการเขียนนิยาย1ตอนจะได้กี่หน้า
*กระดาษa4วะ พอดีคอมพัง
กูเข้าใจที่มึงอยากจะพัฒนางาน แต่กูว่ามึงจะมาไล่ถามทีละคนว่าเขาไม่ชอบนิยายมึงยังไงแม่งไม่เวิร์คว่ะ ชอบ-ไม่ชอบ สนุก-ไม่สนุก คนเรามันไม่เหมือนกันป่ะวะ มึงจะให้ทุกคนอ่านนิยายมึงแล้วสนุกไม่ได้หรอก คนที่เขาถูกใจเขาก็อ่านต่อ คนที่เขาไม่ชอบเขาก็ไป
นิยายมึงไม่ใช่สไตล์ที่กูชอบ กูรำคาญพระเอก แล้วถ้าต้องมานั่งสาธยายก็คงจะเริ่มรำคาญมึงด้วยแล้วเนี่ย ปล่อยๆกูไปเหอะ ให้กูฝืนอ่านกูคงด่ามึงอย่างเดียว ไม่มีไรให้มึงไปพัฒนาหรอกแจ้
ปล.นิยายมึงคำผิดเยอะนะ คำง่ายๆ อย่าง สาป กฎ ก็ผิด เช็คหน่อยเถอะ
แวะมาถามโรเซเนียแป้บ เป็นไงมั่งละ
นิยายมันมันมีจุดที่อยู่ดีๆ ก็โผล่มาแบบไม่มีที่มาที่ไปมากเกินไป ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่พระเอกหรอก มันอยู่ที่วิธีการเล่าเรื่องต่างหาก
ยกตัวอย่าง ประโยคแรกในตอนแรกเลย
เริ่มต้นด้วยคำตอบของพระเอก - คำถามคืออะไร ทำไมถึงต้องตอบด้วยคำตอบนี้ คนอ่านต้องเดาเอา อันนี้พอได้ เพิ่งเริ่มอ่าน
ตามด้วยคำถามของเวลาที่พระเอกทำงาน - ตรงนี้บอกให้รู้ว่าพระเอกอยู่ในโลกนี้มา 4 ปีแล้ว เข้าใจ
เจ้าหญิงพูดด้วยน้ำเสียงยิ้มเยาะแล้วพระเอกคิดว่าเจ้าหญิงคงรู้ว่าไม่มีใครอยากได้ทำแหน่งที่ประเอกรับอยู่ตอนนี้ - ยังไงวะ ตกลงว่ายิ้มเยาะหรือประชดประชัน เลือกใช้คำผิดรึเปล่า
จนจบส่วนแรก ไม่มีการบอกให้รู้เลยว่าบทสนทนานี้เกิดขึ้นที่ไหน ยังไง ทำไมพระเอกต้องไฟฟังเจ้าหญิงพูดตอนเจ้าหญิงกินข้าว มันก็พอเดาได้แหละว่าพระเอกต้องมาทำหน้าที่แทนหัวหน้าครัวคนเดิมที่โดนเจ้าหญิงสั่งตัดหัว แล้วพระเอกแม่งปากดีสัด หัวหน้าครัวคนเดิมเพิ่งโดนสั่งตัดหัว ยังเสือกกล้ายกเรื่องนั้นขึ้นมาพูดโต้วาทะอีก ตรงนี้ดูไม่สมเหตุผล เว้นแต่พระเอกมันจะบ้าไม่กลัวตาย แต่พอกลับมาที่ครัว (แล้วตอนแรกกินกันที่ไหนวะ) พระเอกแม่งมีลูบคอหวาดเสียว ควย กลัวตายแล้วเสือกปากดีอีก มันขัดกันเองรึเปล่าวะ
อยู่ดีๆ ตัวละครกระโดดมา อยู่ดีๆ เหตุการณ์โผล่มา คือมันกระโดดเกินไป ไม่รู้สึกถึงความต่อเนื่อง มีส่วนที่ต้องเดาเอาเองเยอะเกินไป คนอ่านอ่านแล้วงงไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่ไหนยังไง แล้วพวกอารมณ์ของตัวละครนี่หาไม่ได้เลย คือจะเขียนนิยายแบบเน้นบทพูดมากกว่าบทบรรยายมันต้องเหนือ ไม่ใช่จืดชืดแบบนี้
เอาจริงๆ ถ้ายังไม่เชี่ยว ยังขาดประสบการณ์ก็เขียนแบบง่ายๆ คือ ต้น กลาง ปลาย ไปก่อน อย่าเพิ่งใส่ลูกเล่นมาก
อีกอย่างคือวิธีการใช้คำอย่าง "เขาว่า ผมยื่นมือรับ" "ผมสรุป เพื่อนผมหน้าเสีย" แล้วก็วิธีการเอาประโยคสั้นๆ มาวางต่อกัน อ่านแล้วเหมือนฟังคนพูดแล้วหยุดเป็นช่วงๆ มันสะดุด กว่าจะอ่านจบตอนแรกเล่นเอาเหนื่อย ไม่ไหวนะ ถ้าจะให้พูดก็เหมือนพวก
>>723 คือกูเองนะ กูเขียนนิยายบรรยายด้วยบุรุษที่ 1 เหมือนกัน มันมีอะไรมากกว่าการพล่ามเรื่องดินฟ้าอากาศว่ะ อย่างน้อยมึงก็ใส่แนวคิดให้ตัวเอกได้ถนัดกว่ามาก เอาตรงนี้มาใช้สิวะ หรืออยากพล่ามเรื่องตัวเองมากๆมึงควรไปตอนอื่น ตอนแรกๆคือเกริ่นทีเด็ดมึงมาให้คนอ่านเขาอยากอ่านต่อเด่ะว้าาา แต่ขอชมว่ามึงสำนวนดีกว่าเดนติดท๊อปบางเรื่อง
ปล. ตัวเอกเย็นชาแต่บรรยายบุรุษที่ 1 คงร้องไห้น่าดูถ้ามึงเขียนให้มันพล่ามน่ะ เข้าใจที่กุจะสื่อมั้ย
มึง เซียนจอมเวทย์นี่มันสนุกเหรอวะ นิยายใหม่ปุปๆปับๆขึ้นอันดับหนึ่งแล้ว หรือว่าปั้มวิว
http://writer.dek-d.com/lumomo/story/view.php?id=1122601
.//เหมยเนียงคิดในใจด้วยความเจ็บช้ำ
ไอ้สัสสสส นี่มันนิยายหรือคอมมูเนี่ยยย ทำไมต้องใส่ .// ด้วยวะ กูขำจนกรามสั่น
หรือว่ากูควรจะหยุดอ่านนิยายจีนๆที่คนไทยเขียนได้แล้ววะ แต่ละเรื่องสะเทือนใจกูมาก อ่านแค่จิ่นเสวี่ยนหวางเรื่องเดียวพอ
ขอรบกวนหน่อยสิเพื่อนโม่ง คือกูแต่งนิยายลงเด็กดีเพื่อทำงานโปรเจค จริงๆเขียนในกระดาษเอากะได้
แต่กูขี้เกียจเขียน อีกอย่างถ้ามีคนคอมเม้นจะดีมาก ถ้าเป็นไปได้ช่วยคอมเม้นในด้านลบให้เยอะทีสิจะรบกวนไปป่าว
คือกูอยากรู้ข้อเสียของเนื้อเรื่องตัวเองเยอะๆจะได้ปรับแก้ทัน คือมันเป็นแนว Dark fantasy อยากให้สะท้อนถึงกิเลสและความชั่วร้ายของมนุษย์
กะจะแต่งแค่ 25 ตอนจบพอน่ะ พอทำเป็นเล่มไปส่งจารย์ได้
ไม่รู้กูคิดไปเองหรือเปล่า แต่พอมีคนมาฝากวิจารณ์นิยายตัวเองแล้วกูรู้ว่ากระทู้มันคุยไม่สนุกเหมือนเมื่อก่อนที่มีโม่งอารี โม่โม่งจัง โม่งฮิคอยสับนิยายเหมือนแต่ก่อนอะ
ขอบใจมากเพื่อนโม่ง ช่วงนี้ตาเบลอๆเลยพิมพ์ผิดๆถูกน่ะ ว่าแต่ถ้าจะเขียนธีมตัวละครแบบให้ดูไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึกของมนุษย์จะเป็นแบบไหนดีวะ
พอมีนิยายเรื่องไหนมีตัวละครแนวๆนี้มั้ย อยากลองอ่านเป็นแนวทางคือกูกะจะให้พระเอกที่เป็นอันเดทเป็นคนเดินเรื่องคือเป็นตัวละครที่ไม่มีกิเลสคนเดียว
กูว่าตั้งมู้วิจารณ์แยกเลยมะ? หรือว่าไม่จำเป็นวะ
ไม่จำเป็นต้องแยกหรอก แค่หาเรื่องมาสับก็พอ ดูท็อปแฟนตาซีกับออนไลน์แล้วไม่ตรงจริตกูซักเรื่อง แค่กดยังไม่อยากกดเข้าไปอ่าน จะจับก็อปก็ขี้เกียจ หาเรื่องดีๆ อ่านยากมาก
เนตรภัคตราคนดีของโม่งโชว์ปกนิยายแล้วนาจา มีสนพ.กล้าพิมพ์จริงว่ะกองบก.รีไรต์หัวบานป่าวว้า นิยายสนพ.ค่ายนี้เป็นไงบ้างวะไม่เคยซื้อ สนพ.ปองรัก
วาร์ปที
โทดทีโม่งกูลืมเอง
http://www.dek-d.com/board/view/3664216/
747>> กุเข้ามารอพวกเมิงแนะนำนิยายให้อ่านอยู่เหมือนเดิมว่ะ ที่คุยไม่สนุกเพราะจบดราม่าโรเซเนียหรือเปล่าวะ
พวกมึงงงงง กูไปสอดส่องหน้านิยายโรเซเนียมาเจ้าตัวลบไปแล้ว และที่สำคัญขนาดมีเม้นโพสลิงค์พันทิปเหล่านักอ่านเรื่องนั้นก็หาได้แคร์ แม่งไม่สนใจเม้นนั้น แล้วอ่านตอนใหม่เฉย แฟนเพจของคนเขียนก็ไม่ได้เขียนอะไร เหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่มีกระทู่พันทิปกับเด็กดีแล้วแท้ๆ แม่มไม่มีอะไรเลย nothing at all
>>762 มันจะทำเมินก็ช่างหัวมัน เอาจริงพันทิปมันไม่ช่วยไรหรอก มันช่วยได้ในกรณีที่คนทำผิดมีสามัญสำนึกพอจะออกมาชี้แจงถ้าโดนสังคมเปิดโปงน่ะ กูรอมันตีพิมพ์อยู่ ถ้ามีเหมือนตรงไหน ใช้กฎหมายเล่นก็สิ้นเรื่อง แค่เรื่องลิขสิทธิ์ก็โดนบานและ ถ้ากฏสังคมใช้ไม่ได้ผล ก็รอกฎหมายแล้วกัน
ป.ล. กูเกลียดคนไม่มีสามัญสำนึก เลยขึ้นนิดนึง
เออ กรมทรัพย์สินทางปัญญาช่วยได้ป่ะ หรือว่ายังไง อันนี้ขอความรู้
ถ้าแจ้งไป ยังไงเขาก็เอาเรื่องว่ะ บ.ญี่ปุ่นด้วย
อีเหี้ยยยยยยยย หงส์เคียงมังกรที่เอาฮองเฮาไปเต้นระบำในงานเลี้ยงจะตีพิมพ์กับปริ๊นเซสเครือสถาพร โอ๊ยยยยย กูปวดใจ มาตรฐานมึงมันนังไงเนี่ย
ช่วงนี้มันอะไรกันเนี่ย ทั้งโรเซเนีย ทั้งอีเนตร นี่ยังหงส์อีก สิ้นหวังแล้ว...
นิยาย ดร.ปxx ว่าไม่สนุก(กาก)แล้ว นิยายพวกนี้แม่งบางเรื่องยังอุตสาห์กาก(โคตรกาก) กว่าได้อีก กูไม่รู้จะพูดไงละวะ อย่างน้อยก็ดีกว่าหนังสือดูดวงโง่ๆที่หมอดูโมเมมาแต่งเอง เออ เอง คนอ่านก็อ่านเอง เออเอง ล่ะมั้งนั่น
เห็นปริ๊นเซสตีพิมพ์นิยายจีนคนไทยเขียนในเด็กดีตั้งเยอะ ถาพ่องไม่มีปัญญาซื้อลิขสิทธิ์นิยายจีนมาแปลอ่อ
ไม่รู้ทำไมแต่จู่ๆกูก็คิดว่ะว่าถ้ากูเขียนตามกระแสตั้งแต่แรกก็ดี สมัยกูรร.เวทกำลังดังไงแต่กูไม่อยากซ้ำเลยพยายามเขียนแนวอื่น แต่สุดท้ายก็ไม่รอดตามประสาเด็กนั่นแหละ ลบไปหมด (จำได้ว่มีเรื่องนึงแนวไปต่างโลกด้วย 555) พอโตขึ้นกูชักเสียใจว่ะว่าถ้าตอนนั้นตามกระแสก็คงดี อย่างน้อยจะได้มีแฟนคลับหรือฟลุ๊คได้ตีพิมพ์มั่ง มาตอนนี้กูแม่งเขียนอะไรไม่ออกแล้วว่ะ ยิ่งเบียวๆยิ่งไม่ไหว...
>>777 ก็แต่งตามกระแสแต่เอาเนื้อเรื่องสมจริงสิ นิยายแนวเดียวกันถ้ามันจะเด่นขึ้นมาได้ถ้าไม่เบียวสุดขีดก็ต้องสมจริงสุดๆ ลองอ่านเรื่องพยัคฆราชซ่อนเล็บกับเจาะเวลาดู นิยายจีนแนวย้อนอดีตมีเยอะแยะมากมาย แต่เรื่องนี้เด่นขึ้นมาเพราะการใช้สมอง ความสมจริง และการเล่นประเด็นทางประวัติศาสตร์ที่โดดเด่น ลองดูก็ไม่เสียหายอะไร
กูเองก็ลองแต่งแนวต่างโลกที่ไม่มีพลังพิเศษอยู่ กะจะแต่งให้จบแล้วค่อยลงทีเดียวเพื่อจะได้เกลาพล็อตและลงต่อเนื่องได้ อย่างเร็วก็สิ้นปีน่าจะลงได้
เรื่องโรเซเนียกูลองไปปรึกษากับแอดมินเพจคลังเดียโบลลิก ปรากฎว่ามีคนไปปรึกษากับแอดมินเยะแยะเลยว่ะ(พวกมึงใช่ไหมโม่ง) มีไปแจ้งสนพ.ตรงๆ แล้วแต่ก็เงียบ ส่วนกูพลีชีพส่งข้อความแปะลิ้งค์ให้กรมทรัพย์สินทางปัญญา แต่ผ่านมาสามวันแล้วบอสยังไม่ได้อ่านข้อความกูเลย เศร้าใจ ;__; หรือต้องพึ่งพวกคนดังอย่างจ่า คุณช่า ไอ้เจี๊ยบวะ รึคงต้องปล่อยเฉยทำใจรอดูตอนออกเล่มมาว่าจะมีใครพูดอะไร
เท่าที่กูรู้มานะ เรื่องลิขสิทธิ์นี่ ถ้าไม่ใช่ก็อบมา 100% เป๊ะๆ มันก็เอาผิดทางกฎหมายยากว่ะ
มันต้องก็อบแบบทั้งดุ้นชัดเจนจริงๆ เจ้าของลิขสิทธิ์ถึงจะลงมือ ไม่งั้นไม่คุ้มค่าทนาย เพราะสู้ไปถึงศาลแล้วอาจหลุดได้
ถ้าจะเอาผิดก็ต้องใช้มาตรการทางสังคมนี่แหละถึงจะได้ผล
>>777 เรื่องงานเขียนกูว่ามันสำคัญว่ามึงอยากเขียนจากใจจริงรึเปล่ามากกว่าว่ะ ถ้าขนาดมึงเองยังไม่อยากเขียนแนวนั้น มันจะออกมาสนุกได้จริงเหรอวะ
หรือต่อให้ได้ ไฟในการเขียนมันจะติดไปได้นานแค่ไหนกัน แป๊บเดียวมันก็ต้องมอด เหมือนการทำงานที่มึงไม่อยากทำน่ะ
ดังนั้นเขียนในสิ่งที่ตัวเองมีต้นทุนและใจรัก อย่างน้อยงานมันก็มีแรงขับเคลื่อนของตัวเอง ดีกว่าเขียนตามกระแสได้แรงช่วยภายนอกแต่ดันไปตันเอากลางทาง กลายเป็นงานห่วยๆ นามปากกาจะเสียเปล่าๆ
ไอ้เหี้ย กูว่าคนเขียนหน้าด้านแล้ว สนพ.แม่งจะไม่รับผิดชอบอะไรหน่อยเลยเหรอวะ แฟนคลับแม่งก็ชาบูอย่างเดียว กูล่ะเพลีย
ลองไปอ่านโรเซเนียที่โม่งคุยกันมาหน่อยนึง แต่ว่าไม่เคยอ่านเรื่องที่เป็นต้นแบบ เลยไม่รู้ว่าลอกมามากแค่ไหนยังไง แต่สำนวนคนเขียนนั้นใช้ได้นะ เขาลอกมาทั้งประโยคทั้งดุ้นเลยเหรอ ถ้าไม่ได้ลอกทั้งดุ้ง แต่แปลมาหรือดัดแปลงเอา ก็แปลว่าเป็นคนที่จะเขียนงานได้ เสียดายว่าไปลอกมา ความผิดหลักคือสนพที่จะซื้อไปพิมพ์ เพราะถ้าเรื่องมันลอกมา ไม่ว่าจะส่วนนึงหรือทั้งหมด มันก็พิมพ์ไม่ได้แล้ว ไม่ว่าจะไปไล่ให้เปลี่ยนแปลงทีละบรรทัดยังไงก็ลบความผิดแรกไม่ได้ ถ้าจะสนับสนุนนักเขียนก็ต้องบอกให้เขียนเรื่องใหม่ขึ้นมาด้วยตัวเอง
ก็เห็นเว็บนี้ในกระทู้พันทิป บอกว่าสามารถย้อนดูประวัติหน้าเว็บได้ โม่งไหนใช่เป็นลองใส่ลิ้งค์ตอนโรเซเนียที่ถูกลบหรือรีไรท์ดิ มันจะใช้ได้ปะ ถ้าได้เดี๋ยวกูชี้เป้าให้ว่าบทไหนที่ก็อปสำนวนลวิต
อีเหี้ยวันนี้ว่างเลยไล่หานิยายอ่าน เจอไอ้เรื่องเปิดตำนานจักรพรรดิแห่งดวงดาวไรเนี่ยอัพหลอกทั้งวัน ขยันฉิบหาย กูเห็นเปอร์เซนต์แม่งเท่าเดิมเป็นอาทิตย์
โม่งงง เตียมขุดโรเซเนียกันเถอะ เพราะในที่สุดบอสก็ได้อ่านข้อความกูแล้วว่ะ แต่ตอบกลับเป็นอีโม 👍 นี่หมายความว่าไงวะ? แล้วกูจะตอบกลับยังไงดี
มันทำอะไรไม่ได้หรอกมึง ตัวมึงไม่ใช่เจ้าทุกข์อะ เอางี้สิ มีใครพอที่จะเก่งภาษาญี่ปุ่นบ้างไหม ลองแต่งจดหมายส่งไปหาฝ่ายที่โดนลอกดูให้เขาตัดสินใจเองว่าจะจัดการรึเปล่า
หรือจะเอาให้เรียบง่ายกว่านั้นก็เขียนจดหมายปิดผนึกไปถึงลวิตร์ แต่ดูท่าจะลำบากหน่อย มีหลักฐานพอไหมว่าลอกดราก้อนมา
เราลองมาลิสต์กันดูหน่อยไหมว่ามันไปเอาพล็อตใครมาบ้าง เรื่องนั้นใครเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ หรืออย่างเมะนั่นมีลิขสิทธิ์ในไทยไหม
แต่ก็ยากกกกอีกล่ะ เพราะมันไม่ได้ลอกมาทั้งดุ้น ฝ่ายลิขสิทธิ์อาจมองว่าไม่คุ้มที่จะเสี่ยงฟ้อง เราอาจดำเนินการกดดันทางสังคมได้อย่างที่ทำอยู่ แต่อาจต้องคิดแผนให้เข้มข้นกว่านี้
การฟ้องเรื่องละเมิดลิขสิทธิ์มันไม่มีทางคุ้ม ถ้ามองถึงสิ่งที่จะได้หลังชนะคดี จะคุ้มได้ก็ต้องเป็นนิยายดังทะลุฟ้าที่ขายกันเป็นแสน ๆ ล้าน ๆ เล่ม มีตัวเงินมาเกี่ยวข้องมาก แต่ถ้าเป็นนิยายทั่วไปในเมืองไทย ตัวเงินไม่ต้องพูดถึงเลย มันน้อยแสนน้อย สิ่งที่จะได้จากการฟ้องก็คือความสะใจหรือสบายใจ ได้ทำสิ่งที่ถูกต้อง ได้ทำให้ไอ้คนลอกมันเสียชื่อ อับอาย สนพที่พิมพ์งานลอกก็ต้องอายไปด้วย เท่านั้นเองละโม่ง เพราะอย่างนี้ นักเขียนเจ้าของเรื่องจึงมักพอใจแล้วถ้ามีการประจานผู้ลอก สนพยอมรับว่าผิด ยอมเก็บหนังสือ ก็เลยไม่ค่อยเกิดเรื่องฟ้องร้องกัน เพราะมันเสียเวลาแล้วไม่ค่อยได้อะไรอย่างที่บอก ตอนนี้คิดว่าสนพคงจัดการให้คนเขียนโรเซเนียแก้ส่วนที่เมื้อนเหมือนออกไปก่อนเพื่อให้ฟ้องไม่ได้ ต้องรอดูเวลางานออกมาแล้วเท่านั้น ตอนนี้พูดยาก ที่โม่งทำกันอยู่ก็แค่ทำให้คนเขียนอาย (ถ้ารู้จักอายน่ะนะ) เท่านั้นเอง
เรื่องโรเซเนีย ถ้าเอาฟ้อง กรุว่าฟ้องได้ แต่ต้องไปบงกช เพราะมันกฎหมายที่พิมพ์ในเล่มว่า ห้ามผู้ใดลอกเลียนแบบ พิมพ์ซ้ำหรือดัดแปลง มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดี ซึ่งใครมีหนังสือการ์ตูนเรื่องไหนก็ได้ เปิดอ่านหาหน้าท้ายๆ เอา ทุกสนพ.การ์ตูนแม่งมีเขียนหมดแหละ ว่าห้ามอะไรบ้าง
แต่ย้อนความหน่อย ตอนแรกกรุเห็นคนเขียนขึ้นเรื่องว่า "แรงบันดาลใจช่วงแรก หลังๆ ไม่เหมือนนะ" กรุเดาได้ล่ะว่าแม่งอาจจะลอกมา แล้วนึกว่าต้องเป็นเรื่อง Cheeky Angel แหง (เพราะเป็นการ์ตูนเรื่องเดียวที่กรุรู้ว่าตัวเอกเปลี่ยนชายเป็นหญิง) ซึ่งพอไล่อ่านแม่ง... ทำไมไม่เดาหวยไม่ถูกงี้ว่ะ แต่พีคกว่าคือแม่งเอาตัวละครจากเรื่องอื่นมาอีก (กรุรู้จักนะ แต่ไม่รู้รายละเอียด)
Cheeky angel
DiaboLov
Dragon delivery
ไรอีก
แต่กรุอยากรู้ว่าเรื่องดรากอนเดลิเวอร์รีามันก็อปยังไง เห็นว่าสำนวนเหรอ แค่นั้น?
เออนั่นดิ ใครเคยแคปไว้มั่งวะ แล้วใครเคยอ่านจริงๆบ้าง ลองแฉดิวะ
ไม่ได้เข้าโม่งตั้งนาน เงียบกันจังฮู้ มีอะไรน่าเผือกบ้างช่วงนี้
แล้วสรุปมันพอมีใครมีภาพเทียบกันมั้ย
กริบจังวะ
พวกเมิงเจอนิยายดี ๆ ก็มาแบ่งปันกันสิวะ
Novel Update อยู่ มีกระทู้นึงน่าสนใจ มีคนขอแปลนิยายตุรกีลงเว็ป แต่มีคนบอกว่าเว็ปนี้สำหรับนิยายเอเชียตะวันรออกเท่านั้น
กูลองคิดดู ถ้านิยายในเด็กดีมีคนแปลเป็นภาษาอังกฤษ คิดว่าเรื่องไหนควรแปลมั่ง
>>804 คหสุดท้าย 12 เลยมึง ส่วนโรเซเนียที่คล้ายก็น่าจะเป็นบท ว่าด้วยการรักษามังกร
กูอยากตั้งมู้ในเด็กดวกให้มีคนอ่านเยอะๆมั่งว่ะ กูเห็นไอ้ nd111 มันตั้งทีไรขึ้นท็อปแม่มทุกทีขึ้นจนกูจำชื่อมันได้แล้ว ล่าสุดแม่มขึ้นอับดับหนึ่งเลย มันทำยังไงวะใครรู้บอกกูที
เรื่องโรเซเนียกูว่าเราควรซุ่มเก็บหลักฐานข้อมูลไปเรื่อยๆ อย่าเพิ่งแหกเพิ่มดีกว่า รอหลังตุลาหนังสือออกเป็นเล่มแล้วค่อยแหก ปั่นกระแสให้ดังๆ จนสถาพรเจ๊งไปแถบหนึ่งจะดีกว่า หรือถ้าสถาพรยังรากฐานแข็งแรงพอแต่นักเขียนคงต้องมุดหัวหายไปสักพัก แบบนี้ดีกว่าว่ะ จะได้มีหลักฐานเป็นประวัติศาสตร์วงการนิยายไทยว่าสนพ.ชื่อดังสนับสนุนมิกซ์แฟนฟิค รู้ว่าเหมือนก็แค่ให้ปรับแก้ ทั้งที่บอกเองแท้ๆ ว่า "ไม่รับต้นฉบับนิยายที่มีการคัดลอกหรือดัดแปลง"
เพิ่มเติม การรับต้นฉบับนิยายสถาพร
พวกตัวละครใสซื่อนี่ต้องมีบุคลิกยังไงวะ กูเห็นหลายเรื่องละที่บอกว่านางเอกใสซื่ออย่างงั้นอย่างงี้ แต่กูอ่านแล้วรู้สึกว่ามันใสแต่ไม่ซื่อว่ะ ยิ่งบางเรื่องมีกำกับว่า "บิทช์ใสซื่อ" "ใสซื่อฉลาด" คือผู้หญิงที่นอนกับผู้ชายไปทั่วเพราะคิดว่าตัวเองไม่มีค่าพอที่จะได้รับความรักจะถูกเรียกว่าบิทช์ก็ใช่ แต่มันใสซื่อยังไงวะ? แค่ไม่มีมารยาเหลี่ยมจัดเท่านั้นเรอะ ส่วนใสซื่อฉลาดก็คือ นางเอกดูคนเป็นจากการพูดคุยแค่ครั้งแรกก็รู้ว่านิสัยเป็นไงมีความคิดแบบไหน เจอพวกอีโก้สูงก็ตอกกลับเจ็บๆ จนหน้าเสีย แบบนี้ใสซื่อตรงไหนวะ? พอดูองค์ประกอบอื่นก็แมรี่ซูโคตรๆ ดวงดี ทำอะไรใครก็รักใครก็ชาบู ศัตรูแทบไม่มี หรือมีก็คืนดีได้เพราะนางเอกพ่นคำคมหรูๆ ที่กระแทกใจดำ ไอคิวสูงระดับอัฉริยะ แถมนางเอกใสซื่อประเภทนี้ส่วนมากกูเจอในนิยายฮาเร็มชาย พระเอกหน้านิ่ง พระรองดิบเถื่อน ตัวเอกเจ้าเล่ห์บลาๆ เจอความใสซื่อของนางเอกรวบเข้าฮาเร็มหมด อืม...แนวคิดนางเอกเจ้าฮาเร็มต้องเป็นคนใสซื่อมาจากไหนวะ แล้วมีความเข้าใจกับความใสซื่อมากแค่ไหน กูว่าตัวละครใสซื่อเขียนยากพอๆ กับอัจฉริยะเลยนะ
เห็นกระทู้ตามหานักเขียนในบอร์กเด็กดีกันไหมวะ มันสนุกขนาดนั้นเลยเหรอ เหมือนเห็นโม่งเคยมาพูดถึงอยู่
>>819 ถ้ามึงลองไปดูเฟสบุ๊คหัวหน้าบอกอมึงอาจรู้ว่าทำไมเรื่องแค่นี้เขาไม่สนใจ กูเพิ่งเคยเจอเพราะคนรู้จักเปิดวาร์ปให้ ในเฟสมีแต่คำหยาบสารพัด ร่องควย น้ำเดิน เย็ดกัน โอย กูเห็นแล้วเหวอเลยมึง เพื่อนในเฟสก็นักเขียนเด็กๆเป็นร้อย กูนี่แบบอึ้ง ว่าสนพ เรื่องภาพพจน์อะไรแบบนี้ไม่ตักเตือนเลยหรอ ทั้งๆที่แปะชัดว่าเป็นบอกอของที่ไหน
กูขอkyนิด เดี๋ยวนี้ในเด็กดีกูเจอนิยายประเภทนางเอกเป็นหรือเป็นอดีตโสเภณีบ่อยมาก เป็นแนวที่หลับนอนกับผช.เพื่อสืบข่าวอะไรทำนองนั้น ไม่ได้อยู่ในหมวดนิยายรักจ๋าๆนะ อยู่ในพวกพวกหมวดแฟนตาซี/รักแฟนตาซีอะไรงี้ แถมดูๆสำนวนนี่แม่งน่าจะซักมัธยมเอง.........
ไม่ใช่ว่าแอนตี้อาชีพนี้หรือนิยายที่เรื่องมาแบบนี้นะ แต่ทัศนคติและความเข้าใจโลกของคนเขียนแม่งน่าเป็นห่วงมาก
บก.ด นี่ใครวะ ใช่บก.แครปพิมพ์คำปะ
แนะนำนิยายหน่อยดิ เอายาวๆ ตอนเยอะๆ
ไว้อ่านแก้ว่าง แนวห่าไรกูได้หมด
ไปเจอกระทู้ตามหานักเขียนเรื่องโรงเรียนมหาเวทคาร์เทียร์ จะว่าไปเรื่องนี้ก็นับว่าเป็นมิกซ์แฟนฟิคได้นะ แต่ไม่แรงเท่าโรเซเนีย เพราะมีแค่เรื่องบารามอส เซวีน่า โรงเรียนเสนาธิการ เห็นทำอีบุ๊คขายไปละ
ตั้งแต่โม่งไปตั้งกระทู้โรเซเนียในพันทิปกับเด็กดวก สถาหยุดโปรโมตซะงั้น เลือกมาเองแท้ๆ ทำไมไม่ขยันดันเหมือนตุ๊ดช่วงแรกๆเลย กูก็อุตส่าห์รอดูว่าจะมีดราม่าไหม
>>836 เข้าไปดูเพจคนตั้งกระทู้เห็นบอกว่าได้ตีพิมพ์กับรสิตา เดี๋ยวนะ? สนพ.นี้ไม่ได้ขายวายเหมือนนาบูเรอะ กูเข้าเพจเจอแต่นิยายวายเต็มฟีดเลย
>>838 นั่นสิมึง คงอยู่ในช่วงพิจารณาว่าตัดส่วนไหนออกต่อถึงจะล้างกลิ่นแรงบันดาลใจให้ได้มากที่สุด แต่กูว่าคงต้องล้างออก 80% เลยล่ะว่ะ แม่งลอกตั้งแต่ต้นจนจะจบละ ได้ข่าวว่าก็อปสำนวนลวิตช์มาด้วยนี่
นอกเรื่องแปป กูไปเจอเว็บนิยายคนไทยมาว่ะ
http://www.eggnovel.com/
มึงว่าโอปะ กูกำลังคิดจะหาเว็บลงนิยายอื่นนอกจากเด็กดีเป็นการขยายกลุ่มผู้อ่าน จะไปธัญวลัยก็เจอพวกนิยาย 18+ เบียดซะ
กูเห็นเรื่องอีป่วนพิภพเหี้ยไรสักอย่างที่นางเอกเป็นแม่มดแล้วข้ามมิติมาจีนโบราณได้ตีพิมพ์กะอีสนพ.รสิตานี่แล้วปวดใจ ไม่ค่อยมั่นใจมาตรฐานนิยาย แม่งไม่ตรงจริตกูแรง ผีมาก ไม่มีความสมเหตุสมผล เนื้อเรื่องมั่วซั่ว คนเขียนเอาตัวเองเป็นนางเอก เบียวชิบหาย
มีใครเคยอ่านHeaven Of God Online มั๊ยวะ เพื่อนแนะนำมา กูเพิ่งอ่านไปได้20กว่าตอนพล็อตอ่านได้เรื่อยๆ แต่รู้สึกว่านางเอกแม่งแมรี่ ซูมาก
นิสัยแม่มดีจนเหมือนไม่ใช่คน ฆ่าสัตว์อสูรเก็บเลเวลยังมีสวดมนต์ให้อีก แบบนี้มึงไม่ต้องฆ่าก็ได้มั้ง!? รึว่ากูคิดไปเองคนเดียว
>>844 มึงคิดเหมือนกูเลย กดอ่านไปห้าตอนกุมมับทุกตอน นิยายแม่งมั่วฉิบหาหลักแก่นสารอะไรไม่ได้เลย เหมือนคิดมุขอะไรได้ก็ใส่ อยากฟินแบบไหนก็โยนเข้าเรื่อง เป็นนิยายที่ไร้รสนิยมมาก ติดท็อปได้กูงงสัสได้ตีพิมพ์อีก โคตรสิ้นหวัง กูไม่โทษนักเขียนนะที่เบียว แต่ดันมีสนพ.ตีพิมพ์นิยายเบียวขนาดนี้
>>846 กูว่าติดท็อปหมวดอดีตฯ หลายเรื่องแม่งใช้ได้เลยนะเว้ย มาเจอเรื่องนี้เข้าไปสะพรึงมากข่า งงมาว่าติดท็อปได้ไง เนื้อเรื่องเหลวถึงขั้นเลวเลยล่ะ
อีกเรื่องที่อ่านเมื่อวานแม่งเหมือนจะท่าดีทีเหลว เรื่องชะตารักลวงใจ กูว่ามันถือว่าใช้ได้ เซตติ้งก็ดีอยู่ แต่รำคาญนางเอกชิบหาย นางดูไม่ฉลาด ดูโง่ ๆ ไม่เก่งกาจสมกับเป็นเหลนมาเฟียเหมือนตอนแรกของเรื่องเลย จากที่เกือบจะชอบแม่งก็กลายเป็นไม่ถูกใจไปซะแล้ว
สนพ.รสิตาเห็นเรื่องไหนติดท๊อปก็รับมั่วซั่วเลยว่ะ กูเริ่มไม่แน่ใจมาตรฐานของที่นี่แล้ว
http://www.dek-d.com/writer/featured/
ใครเคยอ่านแล้วลองไล่ชื่อนิยายที่พอดูได้ให้หน่อยสิ เห็นแนะนำจากสมาชิกแล้วไม่ไหว
>>849
หวน นิยายจีนข้ามภพ พร่ำพรรณนาว่านางเอกเป็นนางร้ายบลาบลา แต่เรื่องไม่สมเหตุสมผลเลย นางเอกก็ดูก๊องแก๊ง รำคาญ
เอาเถิด ข้าไม่เสียใจเพราะข้าตายแล้ว
พออ่านได้ถ้าอยากผลาญเวลาเล่น แนวย้อนเวลากลับมาแก้ไขอดีต เรื่องหลวมๆ เรื่อยๆ เอื่อยๆ นายเอกซู
เพียงหนึ่งใจ
แซมเปิ้ลนิยายของแจ่ม ก็หนุกดี
>>845 ทั้งซูและเบียว พล็อตโหว่หลายจุด พระเอกน่ารำคาญสัสๆอ่านแล้วนึกถึงคาแร็คเตอร์เจ้าชายน้ำแข็ง+พระเอกละครไทย แถมพล็อตใหญ่ของเรื่องมันช่างยิ่งใหญ่อลังการดาวล้านดวงขัดกับโทนเรื่องช่วงแรกๆเสียเหลือเกิน
แต่โดยรวมแล้วกูว่าสนุก กูกดตามมาหลายปีก็ยังไม่ได้ไม่ชอบขนาดยกเลิกติดตามนะ เอาเป็นว่าดีกว่านิยายเกมออนไลน์หลายเรื่องที่ได้ตีพิมพ์อ่ะ
เห็นมีตีพิมพ์เองด้วย ไม่รู้ว่าจะรีไรท์ใหม่รึเปล่าเพราะเค้าก็เขียนมาหลายปีอ่ะกว่าจะจบ คงต้องเรียบเรียงใหม่ดีๆไม่งั้นจะไม่ปะติดปะต่อ
>>855 กูว่าอ่านได้เรื่อยๆแต่ไม่ถึงกับติดจนวางไม่ลง แต่ก็ดีกว่านิยายเกมส์ออนไลน์ที่ได้ตีพิมพ์บางเรื่องนั่นแหละ เห็นคนเขียนแต่งมาหลายปีแล้ว กูว่าตีพิมพ์เองขายไปแล้วแบบนี้คงไม่น่ารีไรท์หรอก ไม่งั้นคนอ่านที่ซื้อไปแม่งเฟล ประมาณว่าตีพิมพ์ขายเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อยมารีไรท์???
รสิตาเปิดรับต้นฉบับทุกแนวแล้วว่ะ แฟนตาซีเรื่องแรกออกมาละ โม่งไหนสนใจอยากส่งผลงานให้ด็ลองดู
http://www.dek-d.com/board/view/3670560
ความเห็นส่วนตัวกู เห็นผลงานเก่าๆ เป็นแนววายก็คงเน้นเอาแนวจิ้นวายหรือวายไว้ก่อนเพื่อดึงฐานลูกค้าเก่าที่เป็นนิยายรักมาช่วยอุดหนุน พอฐานมั่นคงก็คงเริ่มดันแนวนอมอลหรือยูริ แต่ถ้าวายหากินได้ดีกว่าก็คงเอาวายเป็นหลักตามเดิม แค่เปลี่ยนแนว
มา เห็นโม่งถาม กูจะรีวิวนิยายเว็บมาสเตอร์แนะนำให้ กูจะทดลองอ่าน 5 ตอน รีวิวตามใจกู ถูกจริตก็ดี ไม่ถูกก็ด่า แต่จะพยายามทำตัวใจดี
ลำนำวาริธร
วาร์ป : http://writer.dek-d.com/jamjan_0800/story/view.php?id=1486135
เนื้อเรื่อง : คนเขียนพยายามใส่ที่มาที่ไป แต่ก็ยังดูไม่สมเหตุสมผล อ่านแล้วไม่เชื่อในสิ่งที่คนเขียนเล่า อย่างจู่ๆ ก็เรียกลุงตอนต้นเรื่องว่าท่านยม ท่านยมนี่ยมบาลป่ะ แล้วรู้ได้ไง ตรรกะปกติคนมารับต้องเป็นยมทูตหรือเปล่า ท่านยมมึงนี่ไร้ความรับผิดชอบเหี้ยๆ คปต แล้วอธิบายไม่ค่อยเคลียร์ อย่างเงามังกรสวรรค์ที่เป็นรอยสักกลางหลังนางเอก ถามจริงว่าพ่อแม่นางเอกไม่ตกใจเหรอ ข้อมูลบางอย่างก็ไม่รู้จะใส่มาทำไม งงข่ะ
นางเอกไม่ได้ดูโต ดูมีวุฒิภาวะเหมือนวัยมหาลัยเลย ดูเด็กๆ ทำตัวง้องแง้ง ไม่เห็นจะฉลาดตรงไหน แหม่ เขียนแค่นางเอกต่อปากต่อคำพ่อค้าหน่อยทำเป็นบอกเด็กนี่ฉลาด ฉลาดพ่อง แม่งเป็นเทพทรูเพราะเงามังกรสวรรค์ล้วนๆ อ่านมา 5 ตอนก็ยังไม่รู้ว่าการที่นางเอกเคยเป็นนักศึกษาแพทย์มันช่วยส่งเสริมอะไร เป็นปมอะไร หรือนางเอกจะได้ใช้ประโยชน์อะไร อ่านต่อเป็น 8 ตอน ก็ยังไม่เจอเหมือนกัน ไม่อ่านต่อแล้วเสียดายเวลา
การเขียน : ไม่ดีเอาซะเลย พนันได้ว่าคนเขียนไม่เก่งภาษาไทย อย่าถามถึงความสละสลวย สำนวนภาษาไม่ค่อยฟีลจีนโบราณขนาดนั้น ขอเรียกเป็นจีนโบราณวันนาบี อยู่ดีๆ ก็มีวงเล็บเหมือนความเห็น เดี๋ยวก็ตัวเอียงแทรกความเห็นนางเอก บางจุดก็ไม่เอียง อารมณ์ว่าบรรยายอยู่ นางเอกคิด แล้วก็บรรยายต่อ รูปประโยคแปลกๆ เว้นวรรคก็แปลก บางจุดควรจะเว้นก็ไม่เว้น แถมไม่ค่อยตัดขึ้นย่อหน้า กูอ่านในมือถือแม่งยาวเป็นพรืดเต็มไปหมด เวลาขึ้นเหตุการณ์ ตัดเหตุการณ์ทำได้ไม่ดี เหมือนมันเป็นท่อนๆ ไม่มีลำดับเวลา บางตอนก็ยาว บางตอนก็สั้น สั้นแบบไม่น่าถึง 2 หน้า A4
คำผิด : ตรึม ผิดแม่งไปหมด เสมือนเกิดมาไม่เคยตรวจคำผิด ex. อายุไข อุ่นวาป จุ้นเจือ ใช้คำผิดความหมายด้วย ex. เจ้าจุติลงมาแล้ว
คะแนน : เสียดายเวลา ไม่ควรค่าแก่การเสียเวลาอ่าน ไม่ควรค่าแก่การขึ้นเว็บมาสเตอร์แนะนำด้วย บัยส์
โปรโมตหมีหรอ http://www.dek-d.com/writer/42156/
ตามคิวแล้วต้องอ่านนางมารน้อยข้ามภพ แต่เห็นคำโปรยสายลับข้ามภพแล้วมันกระตุ้นให้ไปอ่านมากกว่า เพราะดูท่าแล้วจะโดนกูด่าแต่นวล ด่าอะไร ไปดูกัน
สายลับข้ามภพ
ประเภท : จีนโบราณข้ามภพมาโชว์เทพ
วาร์ป : http://writer.dek-d.com/fahlolipops/story/view.php?id=1475553
ฟ้า เซล่า อัจฉริยะสาวพูดได้ 7 ภาษา เป็นแพทย์นิติเวชประจำ CSI NY(?) และเป็นสายลับของ FBI(?) โดนเพื่อนร่วมทีมหักหลัง เลยตายแล้วยมทูต (?) ก็เลยให้พรว่าให้จำความหลังได้ ให้สวย
อีห่านนนน คนเขียนมึงดูซีรีย์มากเกินไปช่ะ? นี่กูคาใจจนต้องกูเกิ้ลหาข้อมูล ยังหาไม่เจอเลยข่าว่ามีหน่วยงานนี้จริงๆ เจอแต่ว่าถ้าสืบจากศพเป็น Forensic Science Laboratory Services ซึ่งเป็นหน่วยงานภายใต้การดูแลของ FBI ข่า แล้ว FBI น้องสาวมึงสิเป็นสายลับ สายลับมัน CIA ว้อย ต้องเป็น FBI Agent เจ้าหน้าที่FBI ดิวะ ทำงานด้านอาชญากรรมแบบตำรวจ ตำแหน่งงานอีฟ้าก็ซ้ำซ้อนไปมั้ยละแหม่ หาข้อมูลหน่อยดิ
เนื้อเรื่อง : แค่บทนำก็ทำให้กูถอนหายใจไม่รู้จะกี่รอบ อีฟ้าแม่งเทพทรูตั้งแต่ยังไม่ข้ามมิติ แล้วเบื่อชิบหายอีแบบมาเกิดใหม่แต่ให้พร ให้จำความหลังได้งี้ ให้มีความสามารถพิเศษเทพทรูงี้ คือทำได้อ่อ มันเป็นเหตุผลที่อ่อนยวบมากเลยนะ นึกจะให้ก็ให้ แบบนี้ก็ได้เหรอ ถามจริง เรื่องก่อนก็แบบนี้ มึงลอกกันมาช่ะ? แล้วมึงก็เล่าอะไรไปเรื่อย พ่อแม่รักกันดีบลาๆ พี่จะเล่นกับน้องบลาๆ แล้วจู่ๆอีเทพต้นเรื่องก็มาเล่าประวัติศาสตร์
เซ็งที่สุดคือการออกตัวแรงมากว่าชาติก่อนเก่ง อัจฉริยะ แต่ทำไมพอมาเขียนแม่งง้องแง้งๆเป็นนางเอกการ์ตูนตาหวานเลยวะ ความฉลาดและความเป็นผู้ใหญ่มันไม่มีเลยเหรอ คือมันบอกได้นะว่าคนเขียนเป็นเด็กประสบการณ์ยังน้อย เลยเขียนตัวละครให้ดูสุขุม เป็นผู้ใหญ่ไม่ได้
การเขียน : อีห่า....มาประเภทเดียวกับอีเรื่องข้างบนเลย แต่โอเค มึงเขียนได้ดีกว่าหน่อย คำผิดน้อย แต่มึงตัดย่อหน้าไม่เป็น คำพูด ความคิด บรรยายยาวมาเป็นพรืด บางย่อหน้าคุยกันสองคนถามตอบ มึงก็ไม่ขึ้นย่อหน้าใหม่ แล้วเขียนบรรยายต้นย่อหน้าอย่าง ท้ายย่อหน้าโผล่ไปอีกเรื่องเฉย มึงเก่งมากที่ออกทะเลได้ภายใน 1 ย่อหน้า พอเขียนแบบนี้แม่งทำให้เรื่องไม่ประติประต่อ ไม่ต่อเนื่อง ไม่สมูธเลย Ex. https://imgur.com/a/yD97c
แล้วกูงงว่าฮูหยินใหญ่ ฮูหยินรองมึงจะตัวหนาทำไม ตัวหนาตรงชื่อกูก็พอเข้าใจนะ แต่ตัวหนาตรงชื่อนางเอกท้ายบท 1 บท 2 นี่กูไม่เข้าใจว่ะ มุกก็ไม่ขำ อย่างเทพชื่อผู้เฒ่ากุ้ง นางเอกคิดว่าแล้วมันต้องไปตามหาดราก้อนบอลมั้ย เอริ่ม เกี่ยวไรอ่ะ? จะเล่นมุกผู้เฒ่าเต่าเหรอ??
คะแนน : กลอกตามองบน โอเคค่ะซิส ดีกว่าอีเรื่องลำนำข้างบนหน่อย แต่ถามว่าคุณค่าที่คุณคู่ควรมั้ย ก็ไม่อ่ะค่ะ
อีผี คล้ายๆกันแบบนี้ 2 เรื่องละนะ ถ้าอ่านนางมารน้อยข้ามภพแล้วยังเป็นแบบนี้ จะพอแล้วนะคะ แค่นี้แต้มบุนที่สะสมมาเท่าไหร่ก็คงไม่พอค่ะ
สาทุบุนโยเร
ปล.เห็นเปลี่ยนชาร์ตแนะนำแล้ว มีเพื่อนโม่งคนไหนอย่างให้รีวิวเรื่องไหนก็บอกนะคะ แต่ไม่ต้องเอานิยายตัวเองมาดันค่ะอีผิ๊ //เสียงสูง
ขอรีเควสเรื่องป่วนพิภพอลเวงจ้า เห็นโม่งบ่นๆกันด้านบนแต่ไม่อยากเปลืองตัวเข้าไปอ่านเอง มีผู้กล้าแล้วก็ต้องขอร้องหน่อยน้าาา
มาตามคำเรียกร้องละ ช้าหน่อยเพราะเพิ่งว่าง เรื่องนี้กูเคยอ่านแล้วแต่ไม่ได้รีวิว รีวิวนี้เลยค่อนไปทางด่าระบาย เดี๋ยวจะหาว่าลำเอียง
อลหม่านป่วนพิภพอลเวง
ขอติงหน่อย ชื่อเรื่องมึงภาษาซ้ำซ้อนและฟุ่มเฟือยนะ ทั้งอลหม่าน ทั้งป่วน ทั้งอลเวง อลเวงมันก็แปลว่าปั่นป่วนอยู่แล้ว แปลชื่อเรื่องของมึงออกมาเป็น ป่วนพิภพที่ปั่นป่วนอยู่แล้วอย่างวุ่นวาย... แต่เอาเหอะ มันชื่อเรื่องนี่นะ จะยัดๆคำจนไม่มีความหมายก็ได้ ไม่มีใครว่ามึงอยู่แล้วข่า
วาร์ป : http://writer.dek-d.com/garnet-t/story/view.php?id=1432394
(ถ้าไม่อยากอ่านแต่ละตอนมีสรุปด้านล่าง)
ตอนที่ 1-5
ดินแดนแม่มดเป็นดินแดนกว้างใหญ่ที่อยู่กันเป็นเกาะๆลอยฟ้า พ่อมดแม่มดมีลูกยากประชากรเลยน้อย นางเอกนาทีย่าแม่งเป็นพวกโลลิไม่โตเลยไม่มีผัว แม่งไปจิ๊กเวทมนต์โบราณมาสาปให้ตัวเองสวย---อีผี มึงง่ายจังเนอะ นึกอยากจะสวยแม่งก็ปรุงยาให้ตัวเองสวย สำหรับกูมันนอนเซ้นส์มาก เป็นเส้นเรื่องที่ไม่มีความจำเป็นเลย ใส่มาแค่ให้จู่ๆนางเอกก็สวย แล้วเวทมนต์ก็ตีกลับให้นางเอกข้ามมิติ แล้วการที่นาทีย่าแบบอู้วอ้าว่าตัวเองสวยอึ๋ม น่าหลงใหลปานนี้ มันแอบไร้รสนิยมเบาๆ มีแบบต้องเปลี่ยนชุดให้สวยเอ็กซ์แตก....คือไ
ข้ามมิติมาแล้วทะเลาะกับไม้กวาดไปเกือบครึ่งตอน รำคาญเสียงเอฟเฟกต์มาก เฟี้ยวฟ้าว ฟึ่บ โป๊กๆๆๆ โป๊กอยู่นั่นล่ะ มึงเป็นเลดี้กาก้าร้องเพลงโป๊กเกอร์เฟซเหรอคะ แล้วแม่งก็โผล่มาตรงวังหลวง นาทีย่าไม่เข้าใจภาษาจีนโบราณ วิ่งไล่กันนิดนึงก็ร่ายเวทย์พรางตัว ฝั่งรัชทายาทก็ตามหาตัวไป เสร็จแล้วก็จะซ่อมไม้กวาด ร่ายเวทย์แปลงโฉมให้สวย....เพื่ออะไรวะ ไม่เข้าใจ แล้วก็ตัดไปตอนเช้า เจอรัชทายาทอีกรอบ แต่หนีไปได้ เพิ่งเก็ทว่าตัวเองไม่ได้อยู่โลกเดิม
นางเอกหิวเลยไปขโมยของกินในครัวโดยใช้เวทย์พรางตัว นางกำนัลก็กลัวนึกว่าเป็นผีมาหลอก อีนางเอกมึงไม่มีสามัญสำนึกอะไรเลย ไม่รู้สึกผิดที่ขโมย ไม่ได้รู้สึกผิดที่ทำให้พวกนั้นกลัวจนเป็นลม แค่มองแล้วแบบเออ ไม่เป็นไรมากนี่ แล้วก็ไป ยังมีน้ำหน้ามาบอกอาหารอร่อยอยากกินอีก
ประโยคคุยกันกับไม้กวาดก็อะไรไม่รู้ หาสาระไม่ค่อยจะได้ ใจความหลักแบบสามบรรทัด ที่เหลือง้องแง้ง สรุปคือให้ปรุงยาที่ทำให้เข้าใจภาษา แล้วอีนางเอกก็อยากอาบน้ำเลยเข้าไปอาบน้ำ แล้วรัชทายาทก็มาอาบน้ำพอดี แล้วก็พุ่งมาจับนมมัน คลุมเสื้อให้แล้วตามด้วยด้วยฉากล้มทับ ใจหวั่นไหว แม่งเงี่ยนชัดๆ....อะไรวะเนี่ย ตกลงรัชทายาทมองเห็นมึงมั้ย ถ้าไม่เห็นคลุมเสื้อได้ไง จากนั้นอีนาทีย่าที่สติปัญญาพอๆกับเด็กหกขวบก็ไปงอแงใส่ไม้กวาดว่าโดนลวนลาม ไม้กวาดเลยให้รัชทายาทรับผิดชอบ wtf!
รัชทายาทให้ตามหาตัวนังแม่มด แต่ไม่รู้จะหาไงเพราะไม่เคยเห็นหน้า แต่จำรูปร่างได้ พอคิดถึงขึ้นมาก็เงี่ยน อยากจะไปหาสนม แต่เกิดมาไม่เคยเยใคร....กูปวดกบาล
อีนาทีย่าบุกเข้ามาในห้องนอนแล้วขึ้นคร่อมออนท็อปเพื่อทำพิธี เพราะท่านี้สะดวกดี มีบรรยายด้วยว่าสะโพกโดนหน้าท้อง กระโปรงสั้นถลกขึ้นจนถึงกางเกงใน wtf! wtf! แล้วก็ถอนเวทย์อำพรางออก ทำพิธี อีองค์ชายก็เคลิ้มว่าสวย แล้วก็ตั้งขึ้นมาจนท่อนล่างปวด โอ้โหนี่กูอ่านอะไรอยู่เนี่ย กูถามตัวเองไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ สรุปไม่ได้เย็ด แค่จูบเพราะนังแม่มดมันหนีไปก่อน
นังแม่มดหาส่วนผสมทำยาแปลงภาษา ไปจิ๊กของในครัว แอบไปล้างมือเพราะเหม็นคาวปลาในถังน้ำที่นางกำนัลหอบมา สันดาน! แม่งแอบเข้าไปในตำหนักครอบครองเป็นเจ้าของแถมแต่งห้องตามใจตัวเองอีก สันดาน!! ตัดไปที่รัชทายาทคุยเล่นกับองครักษ์ ไม่มีสาระอะไร จบ แต่จุดที่พีคคือองครักษ์ชื่อซือฟู............ กูพูดไม่ออกข่ะ
ตัวอักษรเกิน ต่อเม้นล่าง
ตอนที่ 6-11
นาทีย่าพูดภาษาได้ละ มาคุยกับรัชทายาท แล้วรัชทายาทกับองครักษ์ก็นัดมีตกัน นางเอกล่องหน แต่รู้สึกดีที่ได้ใกล้พระเอก ว้อท เสร็จแล้วก็ฉากหวาน(?) จับนมกันอีกแล้ว แต่ไม่ได้เย็ดกัน ไท่จื่อออกไปซ้อมดาบกับองครักษ์ มีไม้กวาดตามไปกรี๊ดกร๊าด แล้วไม้กวาดก็เหมือนไปสืบข่าว ได้ยินข่าวลือเหมือนไท่จื่อชอบผู้ชาย ตามด้วยเรื่องผีที่นาทีย่าไปทำเอาไว้ มีการไปแกล้งหลอกผีนางกำนัลอีก มันไม่โอป่ะแก
จู่ๆ...ก็ดราม่าเรื่องที่หลงเยี่ย (ไท่จื่อ) มีสนมเยอะ เจ็บตรงตำแหน่งพันธะสัญญาขึ้นมาอีก ทรมานมั่กๆ ไม้กวาดเลยไปพารัชทายาทมาเพื่อให้บรรเทา ก็จูบกัน ไม่ได้เย อีนาทีย่าไล่พระเอกออกไปแล้วนอนร้องไห้ดราม่าเรื่องเดิม......เห้อ
นาทีย่าออกไปชมเมือง เสกเงินมาซื้อพุดทราเชื่อม โดนขโมยเงิน แต่เอากลับมาแล้วใช้โจรไปซื้อขนมก่อนจะยกเงินให้โจรหมด จากนั้นก็พยายามหาวิธีกลับดินแดนเวทมนต์ หยงเยี่ยไปคุยกับไม้กวาดได้ความว่าทำพันธะสัญญาแล้วต้องมีผัวเดียวเมียเดียว แล้วก็ไปเคลียร์กับนาทีย่า เล้าโลมกันก่อนแล้วก็คืนดีกัน
รัชทายาทติดนาทีย่ามากไปกินข้าวด้วยกันทุกวัน จะปลดสนมสักคน องครักษ์หาว่านังแม่มดยุยงเลยบุกไปหานาทีย่าที่ตำหนัก....ดีเนอะ วังหลังมึงนี่ตัวผู้เข้าออกสบายใจเฉิบดี อยากเดินไปไหนก็ไป จากนั้นก็ทะเลาะกัน อีนางเอกใช้เวทมนต์ทำลายตำหนักในวังหลัง มีน้ำหน้ามาบอกว่าไม่มีใครบาดเจ็บ ไท่จื่อคิดแบบว่านี่สร้างปัญหาไม่น้อยนะ แต่ไม่โกรธหรอก.....wtf! แล้วองครักษ์ก็เรียกไปท้องพระโรงเพราะฮ่องเต้ให้ไปเข้าเฝ้า....วังมึงไม่มีขันที กงกงไรงี้เหรออีผี ไปถึงกัดองค์ชายสองเรื่องมีลูกเยอะ
ฮ่องเต้เรียกมาเพราะทางใต้มีปัญหาเรื่องแห้งแล้งเลยจะให้องค์ชายไปแก้ปัญหา ถ้าแก้ไม่ได้ไม่ต้องกลับเมืองหลวง แถมแม่งให้ขุนนางลงมติด้วยว่าจะส่งองค์ชายคนไหนไป องค์รัชทายาทก็มีสิทธ์โดนโหวตไปด้วย เหี้ย ทรีไทม์ข่า สรุปหยงเยี่ยโดนโหวต สามวันให้เก็บของซะ พกสนมคนไหนไปด้วยก็ได้ แต่ไม่ได้เอานาทีย่าไป ไหนมึงบอกเจ็ดวันถ้าไม่ได้เล้าโลมกันมึงจะทรมานไง มาตอนนี้จะแยกกัน ลืมอ่อ สุดท้ายอีนาทีย่าแอบตามไป ไท่จื่อโดนโจรป่าทำลาย แม่งก็ไปช่วย แล้วไปถึงก็นอนด้วยกัน จะเย แต่ไม่ได้เยอีกแล้ว
มีสรุปที่เม้นถัดไป
สรุป
เนื้อเรื่อง : เบาโหวง ไม่มีอะไรเลย ไม่สมเหตุสมผล รู้เลยว่าไม่ได้หาข้อมูลอะไรทั้งสิ้น เขียนเอาฟินลูกเดียว อยากจะยัดอะไรใส่เข้ามาในเรื่องก็ใส่ บางจุดขัดแย้งกันเองอย่างแม่มดพ่อมดมีลูกยาก แต่ไม้กวาดดันคิดว่าอีกไม่นานนาทีย่าคงมีลูกให้เลี้ยง ถ้าได้เยกับไท่จื่อ ตกลงยังไง
แล้วมันจีนโบราณยังไงกูก็ยังไม่เข้าใจ จริงๆแล้วกูอาจจะไม่เข้าใจอะไรเลยก็ได้ จริงๆกูอาจจะเป็นคนโง่ที่อ่านภาษาไทยไม่แข็งแรงเลยไม่เข้าใจความสนุกของเรื่องนี้ หรืออาจต้องวางสติ วางตรรกะ วางสามัญสำนักหวังฟินน้ำแตกอย่างเดียวถึงจะสนุกได้
ภาษา : โอ๊ย สงสารบก.กับรีไรเตอร์ที่ต้องมาเกลาให้มันเหี้ยๆ บรรยายไม่ได้ดี น้ำท่วมทุ่งผักบุ้งโหรงเหรงมาก แถมเขียนไม่เคลียร์เอาซะเลย แม่งเขียนประโยคความซ้อนซ้อนทับกันไปซ้อนทับกันมา ตั้งแต่ย่อหน้าแรกของเรื่องเลย
"ดินแดนอันกว้างใหญ่ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยความเขียวชะอุ่มของต้นไม้ใหญ่ที่มีรูปร่างแปลกประหลาดเหมือนกับมีชีวิต แผ่นดินน้อยใหญ่ล่องลอยอยู่บนฟ้าเชื่อมต่อๆกันราวกับหมู่เกาะ"
กูขอบอกในฐานะของคนที่เคยเป็นรีไรเตอร์งานสารคดีและบทความก๊อกๆแก๊กๆอยู่พักหนึ่ง การเขียนภาษาให้สวยมึงต้องระวังมากๆเรื่องความเยิ่นเย้อ การใช้ประโยคความซ้อน เพราะถ้ามึงฝีมือไม่ถึงในการพร่ำพรรณนา มึงจะหลุดทันที บางทีมึงซ้อนประโยคโดยใช้สันธานเพื่อขยายประโยคมากเกินไป สุดท้ายแล้วจะทำให้คนอ่านลืมไปเลยว่าใจความสำคัญของประโยคคืออะไรกันแน่ ลองอ่านทวนดีๆ ถ้าไม่เวิร์คก็เขียนแบบเบสิค ใคร ทำอะไร ที่ไหน อย่างไร ทำไม ไปก่อน อะไรที่อ่านง่ายมันดึงดูดให้คนอ่านได้มากกว่าแบบที่อ่านยาก คือกูก็ไม่ได้อยากโชว์ภูมิอะไร แต่ปัญหานี้เป็นปัญหาที่กูเห็นประจำในนิยายเด็กดี เห็นจนเอียน
คำผิด : ผิดเต็มไปหมด โดยเฉพาะ ใ- ไ- เกิดมาไม่เคยท่องผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ฯเหรอ? ex. ร้องให้ หมั่นใส้ แล้วก็คำทั่วไป พุดซา มั้ยล่ะมึง ใช้เครื่องหมายอัญประกาศก็ผิด ทำไมไม่เคาะเว้นวรรคหลังอัญประกาศปิด
จุดที่เกลียด : เกลียดการที่นางเอกใช้เวทย์มนต์ทำให้ทุกอย่างเป็นเรื่องง่ายไปหมด แล้วยัดเหตุผลง่ายๆว่าแลกกับพลังเวทย์ แถมอธิบายแค่ต้องสะสมฝึกฝนบ่อยๆ แต่แม่งเล่นเสกนั่นเสกนี่ เสกแม้กระทั่งเงิน ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าว่ามันไม่โอเค ไม่ชอบอะไรที่ได้มาง่ายๆ ไม่ชอบการที่ไม่พยายาม ไม่ชอบที่นางเอกสวยเพราะเวทมนต์แล้วพระเอกก็รัก คือมันหลงรูปมากๆ รูปที่ไม่ใช่รูปที่แท้จริงด้วย กูสะอิดสะเอียน
คะแนน : เสียดายเวลาเหี้ยๆ นิยายแบบนี้ได้ขึ้นทั้งท็อปหมวด เว็บมาสเตอร์แนะนำ สมาชิกแนะนำ และได้ตีพิมพ์ โลกนี้มันสิ้นหวังแล้วค่ะซิส ใจหนึ่งก็อยากอ่านต่อว่าไปได้ไกลแค่ไหน แต่แค่นี้ก็กระอักแล้ว
โอ๊ยยย ยาวมาก พิมพ์ในมือถือด้วย อ่านจบ 11 ตอนแล้วแม่งคลื่นไส้พิกล รู้สึกเหมือนเป็นหน่วยกล้าตายที่แท้จริง มอบเหรียญกล้าหาญให้กูด้วยข่ะ อยากให้จัดเรื่องไหนต่อ บอกมาเลยค่ะซิส
ขอบคุณมาก ทำเอากูชักอยากลองเลย แต่กลัวจะไปเพิ่มยอดวิวให้ 555 ว่าแต่กูงงๆ ไอ้แม่มดนี่คือไร ประมาณตัวละครจากแฟนตาซีหลุดไปจีนโบราณเหรอ กูว่ามันตะหงิดๆชอบกลว่ะ
องค์รักษ์ชื่อซือฟุ? นี่คือเป็นแฟนคลับเรื่องศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้วสินะ จะว่าไปไอ้พล็อตเรื่องพวกนี้มันก็คล้ายๆ นิยายจีนแปลอยู่หลายจุดนะ กูจำไม่ได้ละว่าชื่อเรื่องอะไร แต่เคยอ่านสปอยย่อๆ ว่า นางเอกเป็นคนสวยใสซื่อเลยมีแต่คนเกลียดคนอิจฉา โดนหลอกและหักหลังจนตาย พอก่อนตายได้รู้ความจริงว่าไม่มีใครจริงใจกับตัวเองเลยขอพรยมทูตให้ส่งวิญญาณย้อนอดีตเพื่อแก้แค้นพวกตัวร้ายที่หลอกใช้ตัวเอง
ว้าว พวกมึงเก่งชิบหาย กูอ่านตอนแรกไม่ถึงครึ่งก็ปิดแล้วเหอะ ถึงประมาณนางเสกเสื้อผ้าเอ็กซ์ๆให้ตัวเองด้วยซ้ำ 555
ปล. ไหนๆก็ว่างเลยลองอ่านเล่นอีกรอบดู จะใช้สรรพนามแทนตัวว่านางไปถึงเมื่อไหร่วะ เยอะกว่าชื่ออีก... มีสรรพนามอยู่สองอันแค่นั้นน่ะ นางกับนาทีย่า มึงเปลี่ยนมั่งเหอะ ประโยคนึงก็นางๆๆอยู่นั่นแหละ
>>878 ดูแล้วไม่น่าใช่ลอกๆมาจากศิษย์ข้า เขียนเอาฟินอ่ะมึง ดูไม่ได้คิดอะไรเลยมากกว่า ส่วนพล็อตย้อนเวลาเพื่อกลับมาแก้แค้นมันยูนิเวอร์แซลของนิยายจีนโบราณมากมึง มีตั้งแต่แฟนตาซีมากจับกลุ่มผู้ชาย ก็อย่าง Tales of Demons and Gods ที่พระเอกตายแล้วย้อนกลับมาโชว์เทพตอนเด็ก แบบประเภทนิยายรักกลับมาเพื่อแก้แค้นก็มี ผลาญ ที่แปลลงเด็กดีก็มีองค์หญิงเว่ยหยาง Mei Gongqing มารยามารล้านเล่มเกวียน ถ้ามีงไม่มีชื่อเรื่องมากูไม่มีทางรู้เลยว่าเรื่องไหน Orz
จะว่าไปก็เริ่มจะขวางพล็อตที่ขอพรจากยมทูต รู้สึกมันขัดในสามัญสำนึก มันขอกันได้ด้วยอ่อ
แค่ดูชื่อสนพ.กูก็ว่าคงไม่เหลือแล้วล่ะ สนพ.นิยายวายจะเปิดหมวดใหม่เป็นแฟนตาซีเลยไล่หานิยายมาร่วมสำนัก แต่ล่าสุดนี่ล้มปกนิยายแฟนตาซีเรื่องแรกไปเพราะมีปัญหากับนักวาด งานภาพก็ดีนะมึง ไม่ได้ห่วยอะไร คงราคาเกินงบสนพ.หรือไม่ตรงอิมเมจที่บก.คิดไว้
พี่ๆน้องๆโม่งลืมภาคต่อได้ไงว้าเพิ่งเปิดใหม่เลยนาจา "อลหม่านป่วนใต้พิภพอลเวง" เพิ่มคำว่า"ใต้"ตั้งหนึ่งตัวแสรด
กุก็อยากลองเขียนลงเด็กดีนะ แต่พอเห็นพวกมึงติกันแล้ว กูว่ากุฝึกเขียนต่อไปดีกว่าฝีมือกูยังไม่ถึง แถมของกูแย่กว่าที่พวกมึงติคนอื่นอีก(เศร้าเลยกู)
มีคนพูดถึงก็แปลว่านิยายอยู่ในความสนใจ คิดอะไรมากมาย คำวิจารณ์ฟังได้นะ แต่ก็ต้องเลือกกรองให้เป็นด้วย อะไรที่เป็นประโยชน์กับตัวเองก็เก็บไว้ เอามาพัฒนาตัวเอง แต่อะไรที่มันเป็นส่วนเกินด่าเอามันส์บางทีก็ไม่ต้องเก็บมาคิดมากก็ได้ เว้นเสียแต่ว่าเขาจะติงกันหลายคน ถ้าโดนติงเยอะๆ หรือมีคนพูดอะไรมาแล้วกระทั่งตัวเองยังรู้สึกก็แปลว่ามันน่าจะมีปัญหาอะไรสักอย่าง ก็แก้ๆ ไป(ถ้าอยากแก้)
ทำตัวมาโซเข้าไว้ รักจะเขียนแปะเว็บ เวลาโดนด่าก็ปัดมาสคาร่าแล้วเขียนแปะเว็บต่อไปนะจ๊ะ
โย่ว กูโมโม่(จั)งเอง วันนี้จะมาสับนิยายแฟนตาซีเปิดใหม่ของรสิตา เอาเรื่องโรงเรียนมหาเวทคาร์เทียร์ก่อนละกันเพราะกูเคยอ่านแล้ว
มีความแมรี่และแกรี่สูงมาก ไก้กลิ่นแรงบันดาลใจจางๆ จากเซวีน่า บารามอส โรงเรียนเสนาธิการ แฮรี่ และถนนขาว เช่น มีสี่หอพักสี่ธาตุตามนิสัย สองนางเอกสวมแหวนปลอมตัวเป็นชายเข้าโรงเรียน แต่เพราะหน้าตาดีเว่อร์เลยถูกสาวๆ หมายปองต้องวิ่งหนีรอบโรงเรียนอยู่บ่อยๆ ทำอะไรก็เก่งเทพดีเลิศประเสริฐล้ำไปทุกเรื่อง เพราะเป็นเจ้าหญิงแห่งแดนเทพที่ปวงชนต่างรักใคร่ เป็นบุคคลในคำทายาที่จะเปลี่ยนโชคชะตา บลาๆ สรุปคือซูและทรูมาก แต่ในด้านสำนวนการเขียนก็ลื่นไหลใช้ได้ เห็นภาพสมจริงข้อมูลแน่นแต่ก็มีจุดแหว่งๆ อยู่บ้าง มีคำผิดอยู่เล็กน้อย การบรรยายในบางจุดก็เวิ่นเว้อเกินไป สรุปคะแนน 6/10
หลังจากอ่านไป 11 บท กูได้เวลาสับเรื่องโรงเรียนมหาเวทเยโรเมลเทียร์ละ
เนื่องจากคนเขียนเป็นแฟนคลับโรงเรียนมหาเวทคาร์เทียร์ จึงไม่แปลกอะไรที่จะได้กลิ่นแรงบันดาลใจจากเรื่องนั้นไปด้วย แต่ความแมรี่เทพทรูไม่ค่อยจะมี ดำเนินเนื้อได้ก้าวกระโดดจนกูตามไม่ทัน ฉากบรรรยาสีตาสีผมทำกูมึน เพราะนอกจากจะแฟนตาซีสีลูกกวาดแล้ว ยังยัดมารวดเดียว 4-5 ตัว จนกูนึกภาพไม่ค่อยออกว่ะ สำนวนการเขียนบรรยายมันขาดๆ เกินๆ เวิ่นเว้อเกินไป เช่น "ริมฝีปากบางของร่างหนาในชุดฉลองพระองค์สีดำตัดทองเอ่ยร่ายเวทเพื่อรับมือกับเหล่าศัตรูในชุดดำตรงหน้าที่กำลังโห่ร้องปลุกระดมคน" เป็นการบรรยายที่ทำให้มุมกล้องในมโนภาพกูจับภาพไม่ถูกเลย แล้วไอ้เสียงเอฟเฟ็กต์ ฉวัวะ! นี่มึงขุดมาจากพจนานุกรมฉบับไหนวะ มีแต่ ฉัวะ! โว้ย นี่รีไรท์เองหรือผ่านบก.แล้ว? แล้วไอ้การเน้นหนาชื่อในบทสนทนานี่มันอะไรกัน? เน้นหนานี่ถ้าในบทสนทนาหมายถึงตะโกนเลยนะเว้ย แม่งล่อเน้นหนามาสามชื่อคือมึงตะโกนสามรอบเหรอ? ตัวอย่าง(หมายเหตุ เนื่องจากกูพิมพ์ในมือถือเลยทำตัวหนาไม่ได้ ซึ่งในคอมก็ไม่น่าจะได้ เลยใช้ _ บอกแทนว่าเป็นตัวหนา)
"หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ_สายลมสังหาร!_ บอกข้ามาเดี๋ยวนี้ว่า_มัจจุราชเงา_กับ_Divinity Speller_ อยู่ไหนกัน!"
นอกจากจะใช้การเน้นหนาผิดที่แล้ว ยังมีการเขียนชื่อ Eng แทรกด้วยนะเออ ทำไมมึงไม่ทับศัพท์เป็นดิวินิตี้ สเปลเลอร์ หรือบอกความหมายตรงๆ ไปเลยวะ
และยังมีคำผิดอีกเล็กน้อยที่กูเห็นแล้วรู้สึกรำคาญพอๆ กับ นะค่ะ คือคำว่า ผลิกแผลง พันธุ์นี้
"ทักษะการผลิกแผลงอาวุธ" ที่ถูกคือพลิกแพลงโว้ย! ผลิกไม่มีในพจนานุกรม ส่วนแผลงมีความหมายเช่นเดียวกับพลิกแพลง คือดัดแปลง ปรับเปลี่ยน ซึ่งจากรูปประโยคคำที่ถูกต้องคือ พลิกแพลง นะจ๊ะ
"ทำไมคนชั้นสูงอย่างท่านจึงมาอยู่ปราการผู้พิทักษ์พันธุ์นี้กันนะ" คำว่าพันธุ์นี้ ใช้กับคนหนึ่งคน แต่ปราการผู้พิทักษ์ที่พูดถึงคือชื่อหอพัก ซึ่งคงจะหมายถึงสมาชิกในหอ เพราะฉะนั้นคำที่ถูกคือ พรรค์นี้=พวกนี้=สมาชิกในหอพัก
เรื่องการเดินเรื่องก็ชวนมึนได้พอกัน ตัวละครเพิ่งเจอกันสองสามบท กูยังจำได้ไม่ครบว่าตัวละครนี้เป็นใคร ชื่ออะไร หรือจำชื่อได้ก็ยังลืมว่าเป็นหญิงหรือชาย อาชีพอะไร แม่งเล่นข้ามเวลาไปบทเดียวครึ่งเทอม(น่าจะ 3-4 เดือน) วางแผนจับคู่เพื่อนที่แอบชอบกันแบบไม่รู้ตัวให้ลงล็อกกันให้ได้ คือพวกมึงเริ่มปิ๊งกันได้ไง แล้วสนิทกันเมื่อไหร่ ไม่มีเกริ่นนำอะไรเลย เหมือนนึกจะใส่ก็แทรกมาเลย แล้วการบรรยายแบบพระเจ้าแต่ให้ความรู้สึกเหมือนมุมมองบุคคลที่หนึ่งนี่คืออะไร? ทำไมมึงต้องใช้ร่างบางร่างหนาเน้นย้ำซ้ำซ้อนกับชื่อตัวละคร หรือเพราะเนื้อหาก่อนรีไรท์มันเยอะเกินไปเลยถูกสั้งตัดแก้จนเป็นแบบนี้? เข้าใจละว่าทำไมคนอ่านถึงบ่นหน้าเก่าถอดแฟนคลับกันให้พรึ่บ คือกูไม่เคยอ่านเวอร์ชั่นแรกก่อนรีไรท์นะเลยไม่รู้ว่าเป็นไง แต่อ่านเวอร์ชั่นปัจจุบันก็รู้สึกได้ถึงการเน้นย้ำซ้ำซ้อนในส่วนที่ไม่จำเป็น การเดินเรื่องที่ขาดๆ เกินๆ ไม่ค่อยปะติดปะต่อกัน ซึ่งมันไม่น่าจะเกี่ยวกับความดาร์กที่ลดลงหรอก
สรุปคะแนน 5.5/10 ถ้าเรียงรูปประโยคให้เป็นธรรมชาติมากกว่านี้และลดการบรรยายที่ฟุ่มเฟือยไม่จำเป็น กูจะให้ 7 คะแนน
คนเขียนเยโรเมลเทียร์เห็นอวยนิยายตัวเองกับคนเขียนโรงเรียนเวทคาร์เทียว่าเป็นนิยาย ไลท์VSดาร์กด้วยว่ะ สรุปมันใช่ป่าววะ
คาร์เทียร์ เท่าที่เคยอ่านจะใสๆ (?) มีเรื่องรักๆ ของเจ้าหญิงแฝด และฉากมุ้งมิ้งของพวกเธอกับคู่หมั้น แต่เยโรเมลเทียร์นี่.. น่าจะดาร์กล่ะมั้ง อ่านไปได้แค่ตอนเดียวเลยยังจับแนวไม่ได้
>>904 เรื่องเยโรเมลเทียร์กูอ่านถึงตอน 11 ยังสรุปไม่ได้ว่าดาร์กจริงเปล่า คือถึงจะเปิดตัวด้วยฉากสู้กัน ฆ่าล้างกลุ่ม และพระเอกคือนักฆ่า แต่ก็ไม่ได้รู้สึกถึงความดาร์กอะไร ส่วนคาร์เทียร์กูอ่านถึงตอนสองนางเอกถูกจับและพวกเพื่อนวางแผนไปช่วยก็เลิกตามละ มันก็ไลต์นะ ช่วงสงครามมีความดาร์กนิดหน่อยแต่โดยรวมมันก็ไลต์
มึงอย่าเชื่อมากเวลาเจอนิยายแฟนตาซีในเด็กดีที่จั่วหัวว่าดาร์กแฟนตาซีหรือดิสโทเปีย เพราะ 90% ที่กูเจอคือดาร์กเก้และดิสเทียม พยายามให้นิยายดูดาร์กและดิสด้วยการใส่ฉากฆ่าฟันเยอะๆ พูดเรื่องความชั่วร้ายของมนุษย์ที่เห็นแก่ได้ละโมบโลภมาก สงครามแย่งชิง บลาๆ แต่ดึงอารมณ์ให้รู้สึกร่วมด้วยไม่มากพอ หลงประเด็นด้วย คิดว่านิยายดาร์กและดิสจะต้องมืดมนเพราะการฆ่าฟันอย่างเดียวเรอะ? ถึงไม่ต้องฆ่าฟันกันมันก็มืดมนได้โว้ย ลองไปอ่านผู้พิพากษาดูสิ นั่นล่ะตัวอย่างของนิยายดาร์กแฝงดิสโทเปียที่ไร้ซึ่งการฆ่าฟันแต่โลกมึงหม่นได้ละกัน
>>907 ดาร์กเทียมนี่นึกถึงของพูนิก้าเลยว่ะ
เรื่องคำพิพากษากูอ่านไม่ถึงครึ่งเล่ม แนวเรื่องมันหม่น โลกสวยแบบกูรับไม่ได้
แล้วมึงเห็นปกของเรื่องเยโรเมลเทียร์ยัง กูด่าฟ้อนไปเยอะมากแต่สุดท้ายลบทิ้ง เห็นว่ามีปัญหากับนักวาดว่ะ จะรอดมั้ยเนี่ย เห็นบอกจะขายพร้อมกับอีกเรื่องในเดือนตุลาด้วย สงสารคุณภาพนิยายชิบหาย
ปัญหากับนักวาดเยอะแยะมึง เดาไม่ถูก มีตั้งแต่ค่าจ้างไม่ลงตัว ไปโพสงานที่ยังไม่เสร็จโดยไม่ถามก่อน ไม่ให้เครดิต ดัดแปลงภาพเอง กับฟ้อนไม่สวยพองานเสียคนอื่นเลยด่านักวาดแล้วนักวาดนอยด์ก็มี ฯลฯ
จะว่าไปเรื่องเยโรเมลเทียร์นี่มีตรรกะวิบัติเยอะอยู่นะ พระเอกเป็นนักฆ่าเชือดคนทิ้งไปหมื่นกว่า พอแม่รู้เลยโมโหถีบลูกตัวเองเข้าโรงเรียน...นึกถึงนิยายเกมออนไลน์ของเทพกระบี่หมื่นล้านเลยว่ะ พระเอกโกงเกมเอาแรร์ไอเทมไปขายหลายสิบล้าน แต่ยังมีจิตสำนึกที่ดี(?)ไม่เอาไปหมด พอแม่รู้ก็ชมว่าดีแล้วลูกเอ๋ยที่ไม่โลภมากเอาของคนอื่นมาเยอะและคืนให้ด้วย สลัดผัก! สมัยนี้นิยายเด็กดีมีความเหี้ยขึ้นทุกเรื่องนะกูว่า ถึงจะใส่เหตุผลภายหลังว่าพระเอกเข้ามาเพราะผอ.จ้างให้จับตัวผู้บุกรุก แต่ยังคงความวิบัติแฝงไว้หลายเรื่องชนิดที่คู่มือเกมดูดีขึ้นมาเลย เอาเถอะ แต่ก็จะพยายามมองโลกเป็นสีรุ้งว่าคงเพราะพระเอกเป็นนักฆ่า และนี่มันก็แค่นิยาย จะเอาอะไรม๊ากกก (เสียงสูง)
เดี๋ยวนี้ยังมีคนเขียนแบบนี้อยู่อีกเหรอเนี่ย เขียนๆไปก็มีวงเล็บความเห็นคนเขียนเฉย นึกว่าไม่ทำกันแล้วนะเนี่ย
>>917 +1 สะดุดที่เดียวกัน ถถถถ
>>918 ไม่ก็เจอกันโดยบังเอิญ / เดินชนกันล้มทับแล้วจูบ นางเอกก็จะโวยวายว่ารับผิดชอบจูบแรกของชั้นซะ ไม่ก็พล็อตแกล้งเป็นแฟนปลอมๆ/ไปทำรถพระเอกสีถลอก รถแพงมากเลยต้องชดใช้ด้วยการเป็นแฟน
รวมกับอีโมติคอนแล้วทำเอากูเบื่อมาก เหมือนนิยายแจ่มเวอร์ปกติ เมื่อก่อนตอนเด็กๆกูติดมากตอนหล้งเดาได้หมดเบื่อมากเลิกอ่านไปเลย
เออลืมไปนางเอกไม่หน้าตาบ้านๆก็สวยเวอร์ พระเอกต้องหล่อรวยทุกเรื่อง
มิติใหม่ของนิยายข้ามมิติ กูชักอยากรู้แล้วว่ามันจะไปได้ไกลขนาดไหน
อันนี้เป็นไงบ้างวะ กูเพิ่งไปหานิยายอ่านเมื่อวาน
ลองให้พวกมึงสับหน่อย
my.dek-d.com/popee/writer/view.php?id=1262660
สำหรับกูนะ เรื่องแม่งแปลกๆ อ่ะ กูอ่านไปเกือบครึ่งเรื่อง ถือว่าอ่านได้เรื่อยๆ ว่ะ แต่กุงงกะนามสกุลตัวเอกชิบหาย คนเขียนแม่งดูความคิดโลกสวยเกินจนบางทีกูก็รำคาญนะ
แต่กูชอบตรงที่คนเขียนแม่งไม่ตามกระแสว่ะ มึงว่าไงกันบ้างวะ
เขียนตั้งแต่ปี 57 ก็คงจะตามกระแสตอนนี้ล่ะมึง แหม่
เจ้าหลงเยี่ย ที่ถูกคือจ้าวหลงเยี่ยปะวะ ในเมื่อหลงเยี่ยคือชื่อ เจ้าก็คงจะเป็นแซ่นำหน้า งั้นที่ถูกก็คือจ้าว แต่ถ้าเป็นตำแหน่ง กูก็งงว่ะว่ารัชทายาทเค้าเรียกกันงี้เหรอวะ
>>940 เปิดแกนวาร์ป http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/view.php?id=1501909
ตอนละ 5 หน้า ฟ้อนต์ 18 ไหนจะวรรคอีก กูว่าน่าจะตอนละไม่ถึง 2000 ตัวอักษร ดีไม่ดี 1500 ด้วยซ้ำ คิดตามมาตรฐานก็ 3 หน้า A4 เองมั้ง
>>941 เอิ่ม แค่เจอชื่อเรื่องกับคำโปรยกูก็สะดุดละ ชื่ออังกฤษนี่แปลไทยแบบกากๆ "ให้ท่าตาหวาน" ชื่อไทยยั่วยวน? ชื่อจีนกูอ่านไม่ออกแฮะ แต่การตั้งชื่อเรื่องสามภาษานี่มันถูกหลักปะวะ เกิดมาเพิ่งเคยเห็น แถมไม่มีความสัมผัสคล้องจองหรือบอกธีมเรื่องอะไรเลย ใครยั่วยวน? แล้วให้ท่าตาหวานนี่ใครทำ?
เอาล่ะ เนื่องจากตอนมีน้อยเนื้อหาก็น้อย กูเลยอ่านจบละ
ตอนแรกสำนวนจืดๆ เรียบๆ ตัดฉากได้มึนนิดหน่อย อธิบายอะไรไม่ค่อยจะเคลียร์ เหมือนคนเขียนมันเร่งให้นางเอกทะลุมิติมาแล้วเดินเรื่องไปจู๋จี๋กับพระเอก เลยไม่ค่อยเกริ่นอะไรมากนัก ซึ่งหลังกูอ่านจนถึงตอนล่าสุดก็พอปะติดปะต่อได้ว่า นางเอกเป็นอมตะ ไม่วันตาย ร่างกายไม่สามารถมีบาดแผลได้ มีพิษในตัวเก้าสิบชนิดเลยต้านพิษได้ทุกประเภท(?) สมองดีมีไอคิวสูงเลยถูกจับทดลองสมองเพื่อไขความลับร่างกายนางเอกและตามหาพ่อแม่ที่หายไป ตอนนี้กำลังป่วยหนัก ซึ่งทุกคนพยายามช่วยชีวิตไม่ให้นางตายเพราะถ้าตายแล้วขุมพลังที่โหดร้ายน่ากลัวที่สุดจะปะทุและล้างโลกได้ แต่เดี๋ยวนะมึง? อมตะนี่เจ็บป่วยได้ด้วยเหรอวะ แล้วแค่พิษเก้าสิบชนิดมันจะต้านพิษได้ทุกอย่างบนโลกเรอะ แต่ที่โอเวอร์กว่านั้นคือวิญญาณทะลุมิติมาสิงร่างเด็กหกขวบ เดี๋ยวนะ? งั้นก็แปลว่ามึงตายแล้วใช่ปะ หรือแค่เจ้าหญิงนิทรา แต่เป็นอมตะไม่ใช่เรอะ วิญญาณหลุดได้ด้วยเหรอวะ เออ...เอาเถอะ มันก็นิยายแฟนตาซีล่ะเนอะ มโนให้เหนือความเป็นจริงเลยไม่สามารถอธิบายด้วยตรรกะและเหตุผลได้ อืมม ไปๆ มาๆ กูก็ชักจะมึนละ
บทต่อๆ ไป สำนวนการบรรยายพัฒนาดีขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ! งดงามประดุจนักเขียนชั้นครู คำผิดแทบไม่มี บรรยายได้ลื่นไหลยิ่งนัก แต่ช้าก่อนสหาย! ใยสำนวนการเขียนแต่ละบทแต่ละท่อนจึงดูไม่สัมพันธ์กันแปลกๆ ซ้ำบางช่วงยังรู้สึกคุ้นเคยเหมือนเคยอ่านเจอจากนิยายแปล บางช่วงแลดูแข็งทื่อและสั้นหวนขัดกับช่วงก่อนหน้านี้ที่อ่อนละมุนยิ่ง นี่คือการ "ลอกสำนวน" ใช่หรือไม่สหายโม่ง หากมีฝีมือการพรรณนาได้ดีงามเช่นนี้แล้วใยจึงตัดฉากย้อนความได้ชวนสับสนยิ่ง มันไม่ดูเป็นธรรมชาติเอาเสียเลย ไหนจะการตั้งชื่อเรื่องอีกเล่า? ในเมื่อมีบทบรรยายที่งดงามประดุจเสียงสายน้ำไหลเคล้าเสียงนกน้อยในพงไพร แล้วใยจึงมีชื่อเรื่องที่ให้ความรู้สึกดั่งเจอแนวหินโสโครกในโอเอซิสกลางทะเลทราย และบทสนทนาบางตอนที่คล้ายบทท่องละครเปาบุ้นจิ้น ช่างน่าสงสัยยิ่ง!
บทนี้ช่วงความคิดบางท่อนมันคล้ายๆ เรื่องศิษย์ข้า เจ้าตายอีกแล้ว
http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/viewlongc.php?id=1501909&chapter=4
ปล.มึงจะใช้คำซ้ำซ้อนฟุ่มเฟือยทำไมวะ โกรธเกรี้ยวฉุนเฉียว?
เออ แล้วการบรรยายในเนื้อเรื่องมันก็ไม่สัมพันธ์กับคำโปรยและเรื่องย่อเลยว่ะ กูว่าเรื่องย่อนั่นน่าจะเป็นสำนวนที่แท้จริงของคนเขียนนะ เพราะมีหลายช่วงที่มีส่วนตรงกับเรื่องย่อมากที่สุด
ky กุสงสัยว่าทำไมอาชีพยอดนิยมของนิยายแฟนตาซีในเด็กดีถึงเป็นอาชีพนักฆ่าวะ เปิดหาเรื่องอะไรใหม่ๆอ่านในหน้าอัพเดท ต้องเจอนักฆ่าสักเรื่องนึง
ในบรรดาอินักฆ่าทั้งหลายเล่านี้ มีเรื่องไหนที่จบโดยทุกจับประหารบ้างมั้ยวะ ถถถถถ
ส่วนบทนี้ ตอนพูดถึงฤดูหนาวและหิมะ กูนึกถึงเรื่องนางสนมเวอร์ชั่นแรกที่ยังไม่ผ่านการแปลงให้เข้ากับสไตล์ของแจ่มใส ไม่รู้ว่าคนแปลลบยังนะ
http://writer.dek-d.com/TPCSKY/story/viewlongc.php?id=1501909&chapter=1
>>947 เพราะมันดูเท่ดีไง ทำตัวลึกลับ เจออันตราย ฆ่าได้โดยไม่ต้องสนศีลธรรมและกฎหมาย บู๊เก่งท่าไม่เยอะ แค่ลอบปามีดซัดเข็มก็พอ ไม่ต้องมานึกอธิบายท่าใช้อาวุธให้ปวดกบาล อย่างนักดาบเวลาสู้ มันก็มีช่วงที่มึงต้องอธิบายว่าเหวี่ยงดาบยังไง กระโดดเสียบยังไง ไหนจะมีชื่อท่าให้แฟนตาซีอีก แต่นักฆ่ามึงคิดแค่อยู่ที่สูงหรือมุมมืด พอเหยื่อมาก็เสียบท้องไปเลย หรือถ้าสู้ก็บรรยายง่ายๆ ว่าเดินหลบคล่องแคล่วงเคลื่อนตัวว่องไว ไม่ก็วิ่งชั่วพริบตาเอาเชือกรัดคอซะ หรือจะเดินเท่ๆ ปามีดใส่ซึ่งๆ หน้าก็ได้ ชื่อท่าไม่ต้องมี แต่ก็มีเรื่องหนึ่งนะที่ถูกจับเตรียมประหาร แต่ก็มีคนใหญ่คนโตเอางานยากโคตรๆ มาให้ทำแลกกับการพ้นโทษและลบประวัติทั้งหมด ซึ่งสรุปแล้วมันก็รอดและเป็นนักฆ่าต่อไปว่ะ
Ky พอเห็นปกแฟนตาซีรสิตาแล้วกูสงสัยเลยว่ะ ว่าถอดเสื้อทำไม แล้วทำไมต้องเชิ้ตขาววะ
คราแรกข้านอนเอื่อยเฉื่อยอยู่ในทุ่งหญ่าเขียวขจีท่ามกลางแสงอาทิตย์อันอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิกับบรรดาญาติพี่น้องนับสิบ ข้าเหลือบเห็นดอกไม้สีสันสดใสอยู่ไม่ไกลนักจึงค่อยเคลื่อนร่างที่เฉื่อยแฉะของตัวเองเพื่อไปเก็บดอกไม้ให้ท่านแม่และหลานสาวที่รักของข้า...แต่นั่นทำให้ชะตาชีวิตในทุ่งหญ้าอันแสนสงบสุขต้องจบลง
ชายผู้หนึ่งพบข้าโดยบังเอิญ สีหน้าของเขาคล้ายจะตกใจอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่เขาจะร้องตะโกนออกมาว่า "บอสสไลม์อยู่ตรงนี้!"
ผู้คนมากมายพร้อมอาวุธพุ่งตรงเข้ามา ข้าพยายามกระโดดหนีสลับกับโจมตีกลับเป็นระยะ แต่ก็ไม่สามารถต้านทานได้ คมหอกคมดาบที่กระทบกับผิวเนื้อสร้างความเจ็บปวดให้ข้าเหลือเกิน ท่านแม่...ข้าทรมาน หากตายในดาบเดียวได้คงจะดีกว่านี้
เมื่อลมหายใจหมดลง ร่างกายของข้าก็กลายเป็นแสงสว่างเจิดจ้า เมื่อข้าลืมตาขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ทิวทัศน์เบื้องหน้ากลับไม่ใช่ทุ่งหญ้ากว้างใหญ่เช่นเดิม หากแต่เป็นเพดานไม้แคบๆที่หนึ่ง
ข้าขยับร่างกายขึ้นนั่ง นึกแปลกใจว่าเหตุใดตนเองถึงเคลื่อนไหวได้เร็วกว่าเดิม แถมยังมีแขนเหมือนมนุษย์...เดี๋ยวสิ ร่างกายสีชมพูโปร่งแสงของข้าหายไปไหนกัน?
"คุณหนูรองฟื้นแล้ว" เสียงใครคนหนึ่งร้องดังขึ้นด้วยความดีใจ ข้าไม่ได้สนใจนางแม้แต่น้อย เนื่องจากจมดิ่งอยู่กับห้วงความคิดของตัวเอง
หลังจากถูกกลุ่มผู้เล่นตีจนตาย ข้า...บอสสไลม์แห่งทุ่งหญ้านอกกำแพงเมืองเริ่มต้น ได้กลายเป็นมนุษย์ไปแล้ว
>>953 ไม่เอาๆ แค่เขียนเล่นเฉยๆ
>>946 ท่อนนี้ใช่มั้ย อ่านแล้วแม่งคล้ายๆจริงๆ
https://imgur.com/a/ZqShD
อีเหี้ย แบบนี้ก็ได้หรอวะ เด็กดีเปิดกว้างให้น้องๆนู๋ๆศึกษากรรมวิธีร่วมเพศ ซู๊ดซี๊สเขี่ยเม็ดเลียน้ำขาว
http://writer.dek-d.com/Double-U/story/viewlongc.php?id=1485967&chapter=1
ลืมถาม แล้วตอนอื่นล่ะวะ หรือมีเรตเฉพาะตอนนั้นตอนเดียว
แนะนำนิยายแนวท่านเรย์กะให้หน่อยดิ
เรย์กะนี่หรือเปล่า
นอบน้อมและหนักแน่น คือคติประจำใจในการใช้ชีวิตของฉันค่ะ!
>>972 อารมณ์แบบตัวเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวละครเกมจีบสาวแล้วเกิดเป็นตัวร้ายนี่เอาจริงๆเหมือนจะฮอตมากช่วงนี้ ที่กูนึกออกก็มี duke's daughter อะ นางเอกเข้าไปสิงในร่างตัวร้ายตอนที่กำลังโดนไล่ออกจากโรงเรียนพอดี เพราะตามเกมนางไปรังแกยูริ(นางเอกในเกม) อีเจ้าชายรัชทายาทอันดับ 2 ที่หลงอียูริหน้ามืดเลยไล่เราออกมา มันเป็นแนวพีเรียดยุโรปนิดๆอะ จริงๆตามเนื้อเรื่องเกมนางต้องโดนพ่อส่งไปบวช แต่ก็เกลี้ยกล่อมจนพ่อที่เป็นดยุคส่งให้ไปดูแลที่ดิน ทำนองนี้ เรื่องหลังจากนั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องรักๆนะ เรื่องบัญชี บริหาร เศรษฐศาสตร์ล้วนๆ 55555555 แต่ช่วงหลังๆเริ่มๆมีแง้มปมออกมาแล้ว ตัวตนที่แท้จริงของยูริ กับ เจ้าชายรัชทายาทอันดับ 1 ที่กูว่าน่าจะได้คู่กับนางเอกน่ะ สนุกๆ
อ้อ อีกเรื่องนึง แต่คนแปลบอกไม่แปลต่อแล้ว ถึงแค่กลางเรื่อง An Otome Game’s Burikko Villainess Turned into a Magic Otaku อันนี้นางเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวร้ายในโลกเวทมนต์น่ะ มีเจ้าชาย อัศวิน กับ โรงเรียนเวทมนต์ คือเรื่องอื่นๆนางเอกจะพยามไม่เดินตามรอยเนื้อเรื่องเกิมใช่มะ แต่เรื่องนี้นางแม่งไม่แคร์อะไรเท่าไหร่เลย กูชอบเวทมนต์ โอตาคุมากทีเดียว อันนี้ก็น่ารัก
ถ้าแนวไปดกิดดป็นตัวร้ายในเกมส์ แนะนำ dungeon defend สนุกมาก พระเอกไปเกิดใหม่เป็นตัวร้ายระดับกระจอกมากๆ ในเกมส์ที่เคยเล่น พระเอกเลยใช้ความรู้ที่มีอยู่กับนิสัยเหี้ยๆ (ชม) เอาตัวรอด เรื่องนี้พระเอกไม่โง่เลย ฉลาดมาก อีกทั้งไม่ทึ่มเรื่องความรัก จบเล่มแรกก็ได้นางเอกแล้ว
เห็นจากบอร์ด ลองไปอ่านดูแล้วก็งั้นๆ รั่วๆ แต่คำนิยมทำไมเว่อวังอลังการ
>>975 กูลองอ่านแล้ว ถือว่ามีของ แต่ลีลาเยอะจัดเรื่องแม่งเลยไม่คืบ พี่แกเอาแต่โชว์ตัวเอกกับความคิดของคนเขียนเรียกว่ายัดอัตตาตัวเองมาเต็มๆ ถ้าว่างๆก็อ่านได้ แต่กูขอผ่าน รู้สึกเสียเวลาอ่านไงก็ไม่รู้ มึงไม่ต้องสนใจคำนิยมไรนั่นหรอก อวยจนไข่ถลอกก็ไม่ทำให้เรื่องดีขึ้น หวังดีมันต้องบอกข้อเสียดิวะ
เอ้ากูเอามาฝาก คำวิจารณ์ของRAY
เห็นความพยายามในการโฆษณาแล้วชอบ 55555 เลยไปอ่านให้มาค่ะ 5555
ว่าแต่ เห็นพูดว่ากระทู้นี้นี่เอง นี่หมายถึงอะไรหรอคะ งงๆ
-แนวเฮฮาจริง บรรยายเหมาะกับแนวเฮฮา ส่วนตัวไม่ใช่คนชอบแนวคอเมดี้ ชอบอ่านแนวจริงจังๆหน่อย เลยถนัดทางจริงจังมากกว่า
แต่พออ่านเรื่องนี้ได้เพลินๆนะ ส่วนบู๊ๆก็บรรยายได้ดี คนอ่านรู้สึกสนุกสนานตามได้เลย เราชอบตรงฉากบู๊ทำได้ดี เป็นส่วนเด่นๆของเรื่องเลยล่ะ คนเขีบนคงจะถนัดฉากบู๊และฉากฮาๆมาก่อนอยู่แล้ว
-จากเนิ้อหาแต่ละตอน ดูแล้วคนเขียนตั้งใจให้เป็นแนว slice of life เนื้อหาจะจบเป็นตอนๆไป ข้อดีคือเหมาะกับคนอ่านที่ชอบอ่านเพลินไปในแต่ละตอน ไม่ต้องเครียดอะไรมาก ข้อเสียคือเพราะมันเป็นแนวเรื่อยๆ ไม่เหมาะกับคนอ่านบางประเภทที่ต้องการปม และต้งการจุดส่งต่อให้เขารู้สึกว่าต้องอ่านต่อๆๆๆๆ
-ชอบที่เนื้อหามีการแทรกดีเทลได้ดี ซึ่งแน่นอนว่าดีเทลหรือข้อคิดนี่ คนเขียนส่วนใหญ่มักแทรกกันอยู่ละ แค่จะแทรกแบบยัดเยียดมั้ยเท่านั้น
ซึ่งเราว่าพอได้นะ ไม่รู้สึกว่ายัดเยียดมากไป แต่แค่ว่ายัดข้อคิดมาทื่อๆไปเลย ไม่มีลูกเล่น ยัดใส่ปากตัวละครมาเฉยๆเลย ก็เลยจะแลดูจงใจไปหน่อย แต่ก็เข้าใจตามสไตล์เรื่อง ที่ไม่ได้จะให้คนอ่านคิดเยอะ ลงลึกอะไรมากมายอยู่แล้ว
ดีเทลมีการศึกษาข้อมูลมาดี เราชอบนะที่เห็นว่าศึกษามาก่อนแต่ง แล้วท่าทางคนเขียนคงสนุกด้วยในการแทรกสิ่งต่างๆที่ไปศึกษามา นายขนมต้ม หรือ คณิตพิทาโกรัสอะไรทำนองนี้ ^^
สรุปว่าถ้าใครชอบแนวเบา สบาย เฮฮาเรื่อยๆ มีสาระแทรกบ้างประปรายอีกต่างหาก ก็น่าจะชอบเรื่องนี้นะ ^^
กูก็คิดว่ามันเขียนโอ แต่ทนไม่ได้กับความเยอะของแม่ง เยอะเกิ๊นไร้ความพอดีจนกูเสียดายเวลาอ่าน
แถมมันตอบกลับกวนทีนไงก็ไม่รู้ แฝงด้วยความเยอะตามนิยายที่มันเขียน
อาจจะได้แรงบันดาลใจจากเฟทไดอารี่ก็ได้นะมึง พูดถึงนิยายที่ชอบยัดข้อคิดคำคมและอวยตัวเอง ชื่อดอกปอปแม่งโผล่มาเป็นคนแรกในหัวกู
เยอะแยะนะ พวกที่ชอบยัดคำคมใส่ปากตัวละครน่ะ เหมือนผกก.สั่งมาก็ท่องๆไป
กูคิดว่าคนที่มึงกำลังพูดถึง คนที่มึงก็รู้ว่าใคร
มันคือ 975 และ 977
กูรู้เพราะกูดื่มกาแฟแก้วเดียวกับมัน
ว่าแต่...มันคือใครวะ?
พวกยัดคำคมเยอะเพราะไม่มีเทคนิคไง ถ้าเป็นตัวละครที่มีบุคลิกนั้นตั้งแต่ต้น ชอบพูดคำคม ชอบสอน ก็พอจะรับได้ ประมาณว่าตัวละครนั้นชอบอ่านหนังสือธรรมะ อะไรก็ว่าไป แต่ถ้าเที่ยวยัดใส่ปากทุกตัวละคร งี้ไม่ใช่แระ เบื่อเลย ยิ่งตัวละครพระเอกนางเอกที่พูดคำสวย ๆ พร่ำเพรื่อ ฟังแล้วเอียนมากจ้า
ไอ้พวกชอบชักใบให้เรือเสียนี่มันมีอยู่ทุกที่จริง ๆ
มีอะไรกันวะ มาไม่ทัน
เพื่อนโม่ง มีนิยายจีนเรื่องไหนแนะนำบ้าง เอาที่สนุกๆ ที่คนเขียนหรือคนแปลขยันๆ โพสต์บ่อยๆ
ช่วยเพิ่มให้เต็ม รอให้คนอื่นมาสับนิยายให้ฟังอีก ฮาดี อ่านคนสับ หนุกกว่าอ่านนิยาย 5555
กุเบื่อระบบเว็บเด็กดีจัง หานิยายใหม่ๆยาก หมวดหมู่ไม่เป็นระเบียบ แท็กก็มั่วซั่ว แทบไม่ช่วยอะไร
จะหานิยายใหม่ๆอ่านทีลำบาก เพราะหลักๆเน้นแต่เรื่องที่ติดท๊อป กะอัพล่าสุด เรื่องดีๆที่น่าสนใจที่ไม่มีใครค้นพบก็จมหายไปในมหาสมุทร
>>997 +1 กูโคตรอยากให้มีการค้นหานิยายเปิดใหม่ เอาแค่ภายในเดือนเดียวก็ได้ หน้าอัพเดทแม่งมีแต่นิยายขาประจำที่ไม่สนุกเด้งตลอด บางเรื่องแม่งก็อัพหลอก นิยายใหม่ร่วงไปหน้าหลังก็ไม่มีคนอ่าน ไม่มียอดวิวเขาก็นึกว่าไม่รอดเลิกเขียน คือถ้าค้นหานิยายที่เปิดใหม่ในหนึ่งเดือนได้ก็พอดูว่าเป็นไงนะ อัพกี่ครั้งอัพต่อเนื่องไม่หายไปรึป่าว เอาคำวิจารณ์ไปปรับใช้ไหม งานหนึ่งเดือนกูว่าน่าจะพอบอกได้นะถึงความตั้งใจของนักเขียน
อะ กุตั้งใหม่ตั้งแต่เมื่อวานละ https://fanboi.ch/webnovel/2907/recent/
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.