โย่ว! กูเพิ่งมีเวลาว่างแวะมาสับนิยาย วันนี้กูมาสับเรื่องประกวดเอนเทอที่โม่งเอามาแปะละกัน
สำนวนภาษาสมกับได้ที่หนึ่ง คือไม่ค่อยเวิ่นหรือสั้นเกินไป มีคำผิดตกหล่นเล็กน้อยซึ่งก็พอมองข้ามได้ การบรรยายไม่ยืดยาดน่าเบื่อแต่ก็ไม่ได้น่าลุ้นให้กูอยากอ่านต่อทุกบท และเกริ่นเนื้อเรื่องส่วนที่เป็นจุดเริ่มต้นได้ดี คือเล่าเรื่องปรัมปราได้สั้นๆ ง่ายๆ กระชับ โลกกำเนิดขึ้นเพราะน้ำตากาลเวลา ต่อมามีอสูรขี้อิจฉาที่ไล่ทำลายสิ่งที่กาลเวลาสร้าง กลุ่มคนมีพลังคือสิ่งสุดท้ายที่กาลเวลาสร้างขึ้น ย่อๆ แบบนี้ก็โอเคนะ ถ้ามาแบบ กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว,เมื่อหลายพันปีก่อน มีเทพกับปีศาจตนหนึ่ง บลาๆ มาเป็นเทพนิยายแบบนี้กูจะกลอกตามองบน กว่าจะรู้เรื่องกูลืมเหตุการณ์ปัจจุบันไปแล้ว
แต่การเดินเรื่องบางจุดมีปัญหานิดหน่อย คือคนเขียนมันไม่ได้อธิบายชัดเจนว่านางเอกย้อนมาอดีตได้ไง เป็นเพราะพวกกลุ่มคนมีพลังเป็นสิ่งที่กาลเวลาสร้างเลยมีการสร้างมิติโลกคู่ขนานขึ้นมา? หรือว่าย้อนมาอยู่ในยุคอดีตจริงๆ แต่ที่เห็นมีการพูดถึงเรื่องร้านค้าที่มีสินค้าแปลกๆ เหมือนเป็นเวทมนตร์ก็คงเป็นอย่างแรก ซึ่งตรงจุดนี้กูก็อยากรู้เหตุผลว่าทำไมต้องเป็นอดีต? ถ้าเป็นโลกคู่ขนานจริงทำไมไม่ใช้ช่วงเวลาเดียวกัน คงจะเป็นปมปริศนาบางอย่างที่จะคลายออกในภายหน้า ไม่ก็คนเขียนอยากเซตติ้งโลกแฟนตาซีในยุคอดีตขึ้นมาเองเลยใส่มาดื้อๆ หรืออาจมีเหตุผลอื่นที่กูเดาไม่ถูก แต่จุดนี้คนเขียนมันควรอธิบายในบทต่อๆ ไปด้วยว่ะ นี่ผ่านมาสามบทก็แนะนำที่ไปที่มากลุ่มพวกมีพลัง หนึ่งในนั้นเป็นพวกหยิ่งๆ ชอบสร้างเรื่องชวนโมโห บลาๆ คือมันเร็วไปนะ นางเอกเพิ่งมาไม่ถึงอาทิตย์เลย มึงอัดปมมาซะกูงง อธิบายแง้มๆ อะไรหน่อยก็ไม่ได้ ทำไมไม่ให้มีใครเล่าเรื่องโลกนี้ให้ฟังคร่าวๆ บอกแค่ว่าเป็นอดีตและที่ตั้งของกลุ่มก็จบ สั้นไปเว้ย! จะบอกเพิ่มส่าเป็นช่องว่างของกาลเวลาหรือมิติคู่ขนานอะไรก็ว่าไปดิ มาแค่นี้กูล่ะมึน และนางเอกทำไมมันปรับตัวเร็วจังวะ มึงถูกคนแปลกหน้าพาแหกคุก ทะลุมิติมาอยู่อดีต เจอเรื่องกลุ่มคนแปลกหน้าใช้พลังเหนือธรรมชาติได้ บลาๆ แต่นางตกใจนิดหน่อยไม่ถึงหนึ่งย่อหน้า ก็ใช้ชีวิตตามปกติเหมือนกับมึงเคยเจอเรื่องแบบนี้มาตั้งเกิด เฮ้ย? มึงไว้ใจคนง่ายไปเปล่าวะนั่น และเพิ่งเคยเห็นการใช้เวทมนตร์(?)ทำไมดูไม่ค่อยตื่นเต้นตกใจอะไรเลย แค่ตกใจนิดสงสัยหน่อยมึงก็ชิน ปรับตัวเร็วเกินไปแล้วว้อย! และนางเอกเพิ่งรู้จักกับกลุ่มคนมีพลังได้ไม่กี่วัน ทำไมถึงพูดจากับโคลเหมือนกับรู้จักกันเป็นปี แค่ถูกแกล้ง(?) 2-3 รอบก็สวนกลับซะอย่างกับว่าถูกแกล้งมาเป็นปี ? พูดจาอย่างกับว่ารู้จักนิสัยเขาดีทั้งที่มึงได้เจอหน้ากันไม่ถึงสิบครั้ง อืม...คงเพราะโมโหล่ะมั้ง
และไม่รู้กูคิดไปเองรึเปล่า ได้กลิ่นแรงบันดาลใจจากเรื่อง X-men มาจางๆ แต่มันก็ไม่ได้แรงจนต้องสะดุด พอมองข้ามได้ การบรรยายสภาพแวดล้อมก็โอเค ไม่มีคำขยายคำซ้อนอะไรยืดยาดให้ปวดสายตา แต่ก็ไม่ได้สั้นจนน่าเกลียด บทพูดก็ใช้ได้ สิ่งเดียวที่กูสะดุดคือนางเอกแม่งปรับตัวเร็วจังวะ
สรุปคะแนน กูให้ 8/10