ที่สนามฟุตบอล
แม้ข้างสนามจะเต็มไปด้วยกองหิมะแต่ในสนามมีนรญกลุ่มหนึ่งกำลังเล่นฟุตบอลกันอย่างสนุกสนานไม่สนใจหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมาหนาตา
ขณะนี้ลูกบอลอยู่ที่สาวร่างอวบใบหน้ารูปใข่ผิวสีแทนคนหนึ่งกำลังคลคงบอลและเลี้ยงลูกบอลโยกหลบเทิร์นร่างกายไปมาอย่างชำนาญจนนรญฝ่ายตรงข้ามไม่สามารถแย่งบอลได้
"เข้ามาแย่งให้ได้สิวะ55"
แต่แล้ว ทั้งหมดก็ต้องหยุดเล่นเมื่อเห็นพอส และ นรญในชุดปราบจลาจลโล่กระบองเต็มยศเป็น100คนพากันวิ่งผ่านกำแพงลูกกรงเหล็กที่ตั้งขนานกับสนามฟุตบอลไปอย่างรีบเร่ง
"พากันวิ่งไปทางหอสวดมนต์มันมีอะไรกันน่ะพี่ไกวาน"นรญคนหนึ่งถามขึ้น
"นี่พวกแกไม่รู้จริงเหรอว่าหอสวดมนต์มีใครถูกขังอยู่ตอนนี้"สาวผิวแทนหันไปตอบนรญที่ถาม
"อะๆๆ!ฮะ!มันเป็นไปได้ยังไงกัน!"
"นี่มะมะหมายความว่า.."
"เจ้าคนคลั่งคนนั้นมันจะออกมาแล้วเรอะ!"
"ไม่น่าเชื่อ!"
เสียงร้องระงมมาจากนรญที่เล่นฟุตบอลกันอยู่เมื่อได้รับคำตอบจากไกวาน
"เราไปดูกันดีกว่า"ไกวานใช้เท้าดีดลูกฟุตบอลขึ้นมาแล้วใช้มืออุ้มไว้กับตัวก่อนจะพาลูกทีมวิ่งตามไป
ที่หน้าหอสวดมนต์
ถึงแม้มันจะเป็นหอคอยสีขาวแต่กำแพงอิฐหนาสีเขียวล้อมด้านบนด้วยรั้วไฟฟ้าจึงทำให้สภาพมันเหมือนเรือนจำมากกว่าจะเป็นหอสวดมนต์ตามชื่อ
ออดดดด!!พอส กดออดที่หน้าประตูเหล็กทางเข้า ทันใดก็มีเสียงคนเดินอยู่ด้านหลังประตูมาหยุดที่ตาแมวแล้วก็มีเสียงลอดออกมาจากลำโพงโทรโข่งที่ติดไว้ด้านหน้า
"แม้พรุ่งนี้เป็นอย่างรายยยย..."
พอส ได้ยินแล้วก็พูดกระซิบกรอกผ่านไมค์ขนาดเล็กที่อยู่บนประตูใกล้กับตาแมวไปว่า
"อนาเขิ่ดพริ้วหวายยเลือนรางงง.."