"หยุดเถอะ ชีต้าเห็นแก่ข้าและพี่เด๊งที่ฟูมฟักแกมาตั้งแต่แกเข้ามาเรียนที่นี่บ้างหยุดบ้าคลั่งซะที"
พอส ตะโกนขึ้นมาอย่างเหลืออด
ชีต้าที่กำลังล๊อกคอหน่วยปราบจราจลคนหนึ่งอยู่ถึงกับชะงักและปล่อยตัวลงก่อนจะเดินเข้ามาหา พอส
"บอกข้าหน่อยสิว่าไอ้พวกนั้นมันฝันเห็นอะไร เห็นดินแดนที่แห้งแล้งมืดมิด ถูกยึดครองด้วยจอมมาร มีแต่ซากศพและไฟโลกันต์ลุกโชนไปทุกที่ใช่หรือป่าว"
"อะ เอ็งสัมผัสความฝันร้ายที่ไอ้พวกนั้นโดนได้งั้นเรอะ"พอส ตาลุกวาวพูดเสียงดังขึ้นมา
"งั้นเอ็งยิ่งต้องไปกีบพวกเราชีต้าทุกคนรอแกอยู่ไปเราจะได้ประชุมกันเพื่อหาทางสู้กับมัน"
ฮรจ พูดขึ้น
ชีต้านิ่งอยู่สักครู่ก่อนพยักหน้ารับทำเอาทุกคนถอนหายใจอย่างโล่งอก
"รีบไปกันเถอะ"พอส สั่งการและก่อนที่ทุกคนจะเดินออกไป
"แกจะไม่หันมาทักทายเพื่อนเก่าหน่อยเหรอชีต้า ข้าก็จะไปด้วยนะ"
เสียงที่คุ้นเคยดังก้องขึ้นมาในหัว ชีต้าจึงหันไปดูด้านข้างจึงพบกับใครคนหนึ่งที่ยืนกอดลูกบอลไว้หลังกำแพงเหล็กตาถี่แม้จะยืนอยู่ในกลุ่มนรญหลายคนแต่ชีต้าก็จำหน้าหวานและผิวสีแทนนั้นได้ดี
"ไกวาน!"