>>558 กูตอบจริงจัง มึงต้องลองเรียนหรือหาอ่านหนังสืออาชญาวิทยาดู
มันเป็นวิชาที่มุ่งเน้นหาคำตอบว่า ทำไมคนร้ายถึงทำอะไรแบบนั้นแบบนั้น มีสาเหตุอะไร แรงจูงใจอะไร อะไรคือสิ่งกระตุ้น
ยกตัวอย่างอีกคนคือนาย H เป็นลูกชายนายทหารที่เข้มงวด พ่อเองก็คาดคั้นอยากจะให้ตนเองเป็นแบบเขา แต่ตัวเขานั้นไม่เห็นด้วบกับระบบการทำงานของราชการและกองทัพ พร้อมอยากจะเป็นอิสระจากการปกครองอันแสนต่ำตมมาตลอด แต่แล้ววันหนึ่งผู้หญิงที่เขาชอบผันตัวไปอยู่ฝ่ายต่อต้านรัฐบาล เกิดการทะเลาะกันระหว่างหนุ่มสาว นาย H พลั้งมือฆ่าผู้หญิงคนนั้นตาย แล้วโทษว่าเป็นเพราะรัฐบาลที่บีบคั้นให้เธอต้องย้ายข้าง นาย H จึงย้ายไปอยู่ฝ่ายต่อต้านบ้าง ไต่เต้าขึ้นเป็นผู้นำคอยดำเนินการอย่างลับๆ ต่อสู้เพื่ออิสระภาพที่เขาเชื่อ แต่ดวงซวยดันติดสาว + มีเพื่อน (พระเอก) เป็นสายลับของรัฐบาลเข้ามาตีซี้ด้วย ทำให้สุดท้ายนาย H โดนจับได้แล้วประหารชีวิตด้วยฝีมือพ่อของตนเอง
การสร้างตัวร้ายมันก็เหมือนการสร้างตัวละครนั่นล่ะ มันต่างจากตัวเอกตรงที่ว่าเราไม่ได้โฟกัสเล่าว่าตัวร้ายทำไมถึงทำแบบโน้นแบบนี้ แต่จะใช้วิธีเล่าผ่านการกระทำ + ย้อนอดีตเอา ซึ่งถ้าทำออกมาดีมันจะน่าสนใจกว่าตัวเอกด้วยซ้ำ เพราะอย่างน้อยเราก้ไม่ได้เห็นช่วงน่ารำคาญแบบตัวเอก