>>533 เปิดอ่านแค่บทนำกุก็ขอลาละ
(บางส่วนในบทนำ)
"เขาลุกขึ้น ขึ้นลิฟต์ไปยังห้องพักฟื้นคนไข้ของแม่ เข้าไปในห้อง พบแม่ยังนอนอยู่ที่เตียงคนไข้ กำลังหลับอยู่ ปองภพเดินเข้าไปใกล้และจับขอบเตียงไว้ แม่กำลังหลับตา ไม่รู้ว่าเขามาหา"
ไม่รู้ว่าพี่พีเคเขียนไปกี่เรื่องแล้ว แต่จากประโยคข้างบนพี่เขาควรหาเวลาไปอ่านนิยายมากกว่ามานั่งเขียน บรรยายได้น่าเบื่อและยืดเยื้อยุ่งยากชิบหัย
ลองตัดไปเล่นๆ ดู
"เขาขึ้นลิฟต์ไปยังห้องพักฟื้นคนไข้ของแม่ เข้าไปในห้อง พบแม่นอนหลับอยู่ที่เตียงคนไข้ ปองภพเดินเข้าไปใกล้และจับขอบเตียงไว้"
เขียนแค่นี้ก็น่าจะเข้าใจแล้ว เอาเถอะกุก็ไม่เคยเขียนนิยายหรอก แค่อยากมาด่าเฉยๆ ว่าถ้าเขียนได้แค่นี้ ได้เด็กไปอ่านหลักร้อยก็บุญแล้ว