Fanboi Channel

>>233 ก็ไม่เชิง แต่ยอมรับว่านักอ่านสมัยนี้ใช้สมองน้อยกว่าปกติ จะเขียนแนวต่างโลกระดับเดียวกับ The Chronicles of Narnia หรือ The Neverending Story ก็ไม่ได้ คนอยากเสพแต่ความสนุกแบบผิวเผิน ไม่สนว่ามันให้ข้อคิดอะไรบ้าง เหมือนเห็นเพชรแค่สวย ไม่เข้าใจคุณค่าของเพชร

>>233 แนวเทพซ่าส่วนใหญ่จะเป็นเด็กวัยรุ่นวัยเบียว กับพวกที่ชอบอะไรแบบสะใจๆ หรือไม่ต้องใช้สมองมาก มึงลองหาแนวเทพซ่าสักเรื่องแล้วลองไล่อ่านคอมเม้นต์ดู แล้วจะรู้ว่าเป็นยังไง ถ้าตัวเอกกากปุ๊บ รุมด่ายังกะมึงไปฆ่าใครมา บอกตามตรงนะว่าเขียนนิยายแนวไหนก็จะได้นักอ่านแบบนั้นอะ ถ้านิยายมีตรรกะ มีเหตุผลก็จะได้นักอ่านอีกกลุ่มหนึ่งที่มีเหตุมีผล แนวเทพซ่าก็จะได้อีกกลุ่มหนึ่งที่เป็นวัยเบียววัยมันส์ แนวสโลไลฟ์ก็จะได้อีกกลุ่มหนึ่งค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่วัยทำงาน

>>233 ปัจจัยมีทั้งกลุ่มอายุ สภาพแวดล้อม และอะไรอีกหลายๆ อย่าง
บางคนอ่านก็เป็นเด็กน้อยที่โดนเลี้ยงมาแบบโลกหมุนรอบตัว บางก็เป็นคนวัยทำงานเจออะไรเหนื่อยๆ มาอยากจะหาอะไรเบาสมอง พวกหลวมชิสเทสที่ชอบแนวนั้นทั้งที่โตแล้วก็มี แต่ปริมาณจริงๆ คงไม่มาก(มั้ง)

กูเองก็ไม่ได้สำรวจตลาดมาหลายปีละ ไม่รู้แนวที่คนอ่านชอบมันเปลี่ยนไปขนาดไหน

เทพซ่าสาย int มีไหมโม่ง อารมณ์คล้ายๆบักแสงในเดทโนต บักลู่โค้ดกีอัส ไรงี้ วางแผน ควบคุมทุกคน กำจัดศัตรูแบบเนียนๆ พวกนี่เทพซ่าไหม

>>237 น่าจะโดนคนอ่านถล่ม ไม่ก็โดนืบก. ตัดจบไปแล้วล่ะ
ก่อนหน้านี้มีเรื่องที่ใช้คอนเซ็ปนี้อยู่รู้สึกชื่อเรื่อง Cheat slayer นะ แต่ออกมาได้ตอนเดียวโดนยิงทิ้ง เพราะดันไป parody ตัวละครเรื่องอื่นๆ มาให้เป็นตัวร้ายในเรื่องตัวเอง เลยจบที่โดนสาปส่งและยิงทิ้ง

ทำไมวันนี้สาระมาเต็มจังวะโม่ง ไม่ได้เจอตั้งนาน

>>237 จะสร้างเทพซ่างั้นได้คือต้องลดความเบียวเพิ่ทความฉลาด แม่งยากสัสๆ555 เหมือนที่เขาว่าตัวละครไม่มีทางฉลาดกว่าคนแต่งอะ ถ้ามึงจะยัดพระเอกอัจฉริยะไอคิว 200 แต่มึงไอคิว 180 นี่ก็เกินความสามารถไป แต่มีตัวช่วยได้คือมึงต้องรีเสิร์ชหนักๆให้ข้อมูลแม่น แล้วแต่งพลิกแพลงสถานการณ์ให้พระเอกส่งเรื่อง ไม่ใช่เรื่องส่งพระเอกแบบเนิฟสมองตลค.รอบข้างเพื่อยกให้พระเอกดูอัจฉริยะขึ้นมาทันตาเห็น แบบพวกต่างโลกไปผลิตมายองเนสอะ ให้ตลค.โลกนั้นกลายเป็นคนโง่เพราะโลกนั้นไม่เคยมีใครผลิตมายองเนส พระเอกเป็นคนคิดได้คือโคตรฉลาดเหี้ยๆ

เคยเจอนิยายบอกพระเอกมีไอคิวเกิน 300 แต่ปริศนาเสือกแพ้นักอ่านป.4 ในชีวิตจริง แสดงว่านักเขียนโง่เกิ๊น

>>241 ฝีมือไม่ถึง + ไม่หาข้อมูลมากกว่า นักเขียนแบบนี้มีเยอะในไทย กูเห็นมีนักเขียนบางคนไปให้ความรู้นักเขียนใหม่ประมาณว่าข้อมูลไม่สำคัญ เน้นกระแสและเนื้อเรื่อสนุกก็พอ อยากใส่อะไรก็ใส่ไป รับรองติดท๊อปชัวร์ด้วย

ต้องทำรายได้เท่าไหร่วะ เว็บมาสเตอร์ถึงจะขึ้นหน้าแนะนำให้ กูเห็นบางเรื่องแนะนำแล้วแนะนำอีกอยู่นั่นแหละ

>>242 ำ

>>243 กูว่ายอดวิวหรือคอมเม้นนี่แหละ แต่ถ้าเขียนเป็น NC น่าจะหมดสิทธิ์

กูปรึกษากระทู้นี้ได้ป่ะวะ กูอยากเขียนแนวกึ่งๆฮาเร็ม มีโมเมนต์กับทุกตัวละครแต่จะไม่ล็อคคู่ เป็นแนว slice of life ที่เขียนเรื่อยๆไม่เน้นรักมาก ทีนี้คนที่ตัวเอกจะมีโมเมนต์ด้วยจะมีทั้งชายและหญิง ซึ่งกูคิดว่าจะเขียนแบบปล่อยให้ไหลไป เคมีตัวไหนดีก็ให้จบกับตัวนั้น หรือจะจบแบบฮาเร็มก็ได้ แต่เพื่อนกูบอกว่ามันดูไม่มีเป้าหมายโฟกัสครึ่งๆกลางๆไปหมด ถ้าจบ nl คนเชียร์ยูริ เชียร์วายจะด่ากูเอา ถ้าจบยูริหรือวายคนเชียร์ชญก็จะด่ากูเหมือนกัน

ใจกูอยากให้มันเป็นนิยายที่อ่านได้เรื่อยๆทุกเพศทุกวัย ไม่ได้อยากให้มันเป็นนิยายเฉพาะทางอะไรแบบนั้น สมมติกูปักแท็กวาย คนก็จะโฟกัสแค่ความรักระหว่างตัวเอกกับผู้ชายแล้วรอดูว่ามันจะรักกันตอนไหน คนอ่านชญไม่อ่านวายก็จะข้ามนิยายกูไปเพราะเห็นแท็กคำว่าวายหรือยูริ หรือกูไม่ควรแท็กอะไรเลย ไม่บอกอะไรทั้งนั้นว่าจะไปชช ชญ ญญ ให้อ่านไปเรื่อยๆพอ เพราะยังไงก็ไม่เน้นรักอยู่แล้ว

>>246 มึงก็จบแบบปลายเปิดไปดิ ประมาณว่าตัวละครที่จะจิ้นมีความฝันที่อยากทำ แล้วตัวเอกก็พาไปทำความฝันทีละคนอะ แบบเรื่องมุมมองนักอ่านพระเจ้า ที่พระเอกไปทำกิจกรรมร่วมกับสมาชิกทีมทีละคน จบแบบนี้รับรองไม่โดนด่า

>>247 ไม่ได้กะจะให้ปลายเปิดขนาดนั้น คนที่จะให้จบด้วยกับตัวเอกน่ะเป็นไปได้ทั้งชายและหญิง แต่ตอนเขียนคือไม่ล็อคคู่ เคมีไหนเข้ากันดีกูก็ให้จบกับตัวนั้นน่ะ เผลอๆเลือกไม่ได้กูให้จบฮาเร็มด้วย แต่ไม่ได้อยากแท็กวายหรือยูริเพราะเหมือนจะเป็นการเจาะจงเกินไป

>>248 กุอ่านแล้วงงว่ามึงสับสนอะไร ในเมื่อมึงไม่เน้นเรื่องรักแล้วจะมาสนใจ #วาย ชช ชญ ญญ ทำไม? กลัวคนอ่านด่าเนี่ยนะ? มึงเอาเวลาคิดเรื่องพวกนี้ไปเขียนเนื้อเรื่องให้มันน่าสนใจเหอะ

มีเกมนึงชื่อ Omori เนื้อเรื่องแม่งดราม่าตับแตก แต่ตลอดทั้งเกมมีโมเม้นให้จิ้น ชช ชญ ญญ เต็มไปหมด กุเองก็จิ้นเพราะทุกตัวละครมันมีผลกระทบต่อกัน มันพลักดันตัวเอกให้ตัวเอกเติบโตจนถึงจุดนึงที่กูยอมอวยทุกอย่างที่เกิดขึ้น ขอให้แม่งรักกับใครก็ได้ จะจบกับใครก็ได้ แต่ขอให้มันมีความสุขสักทีเถอะ ตอนนั้นกูเองก็ไม่สนแล้วว่ามันจะจบกับชายหรือหญิง ทั้งที่กูไม่ชอบแนววายเลยแม้แต่นิดเดียว

15 วันเขียนมาได้ราว 100 หน้าแล้วแอบเกลียดตัวเองจังว่พ คือกูมีนิสัยชอบเขียนประโยคให้สมบูรณ์และไหลลื่น ซึ่งพอเขียนงั้นในนิยายแล้วก็รู้สึกว่าน้ำเยอะไป แต่พอลองตัดออกก็จะกลายเป็นว่ามันห้วนไปอีก

เป็นนิสัยเสียที่แก้ไม่ได้มาหลายปีล่ะ ไม่รู้จะทำไงดีว่ะ

>>250 ถ้านิยายมึงไม่ได้ขาย Speed run เทพซ่าที่ต้องเน้นไปเร็วอะไรขนาดนั้นมึงก็เขียนไปเถอะ กูอ่านนิยายกูก็ไม่ได้ต้องการเร็วอะไรขนาดนั้น

>>251 ทำไมเทพซ่าต้องเร็ว

>>252 หลักๆ คือกลุ่มคนอ่านใจร้อน เนื้อเรื่องมันเลยต้องเดินตลอด ไม่มีเวลามาลอยชาย
ในขณะที่นิยายทั่วไป จะมีช่วงบท filler ใส่เข้ามาเสริมให้เนื้อเรื่องสมบูรณ์ ซึ่งอาจจะไม่มีผลกระทบกับเนื้อเรื่องเลย แต่ใส่เข้ามาเพื่อให้รู้ว่ามันเป็นไงมายังไง

ถ้าเทียบก็คือแนวเทพซ่าจะต้อง ข้าเทพ > ตัวร้ายมาหาเรื่อง > ตบดิ้นกลับไป
แต่ถ้าใส่ Filler จะเป็นแบบนี้ ข้าเทพ > ประกาศตัวว่าข้าเทพ > คนเริ่มหมันไส้ > ตัวร้ายมาหาเรื่อง > คุยโม้ใส่คารมณ์กัน > โดนตบดิ้นกลับ > ย้อนอดีตตัวร้ายให้คนอ่านเห็นใจ

>>253 คุณภาพนักอ่านการดำเนินเรื่องนิยายซินะ

เออ แล้ว แนวไล่ออกจากปาร์ตี้ นี่ฮิตหรือมีกระแสบ้างไหมในเด็กดี

เคยได้ยินว่าแฟนฟิคแฟรี่เทลเมื่อก่อนชอบแนวไล่ลูซี่จากกิลมาก

>>255 มันดังมาพักนึงแล้วแต่เป็นแบบมังงะ เมะ ส่วนนิยายกูเคยเจอนะแต่มีน้อยมาก ไปหนักระบบหมดเพราะกระแส Solo leveling

>>253 format นี้กูโคตรเบื่อ แถมโคตรไร้สมอง มีอะไรที่มันฉีกแนวไปหน่อยบ้างไหม

แนวนิยายช่วงนี้ก็เริ่มเหมือนตันๆ กันละ พวกไล่ออกจากตี้ พวกแนวระบบ ครองตลาดมาหลายปีแต่ยังไม่มีแนวใหม่เข้ามาให้เห็นเลย

>>258 เดี๋ยวรอกุแต่งเรื่องเก่าจบ กุจะเปิดแนวใหม่ 5555 (อันที่จริงแนวนี้มีมานานแล้วล่ะ แต่กุคิดว่ามันน่าจะบูมเร็วๆ นี้)

โอ้ยยมีใครเป็นมั่งวะ นั่งเขียนนิยายที่บ้าน จ้องจออยู่ทั้งวันได้แค่ไม่กี่หน้า
กลับกันแอบเขียนในออฟฟิตตอนว่าง ไม่กี่ชั่วโมงแม่งได้เป็นตอนๆ

สงสัยกูต้องขนไปเขียนระหว่างทำงานบ่อยๆ แล้วล่ะ แม่ง

>>260 ที่บ้านมีอะไรให้ทำเยอะไง ดูหนัง ฟังเพลง มีอิสระในการทำหลายอย่าง เลยไม่มีสมาธิ แต่ที่ทำงานมันทำอะไรมากไม่ได้นอกจากงาน พอเบื่องานก็ต้องมานั่งปั่นนิยาย

>>260 แม่งเหมือนกูเลย อยู่ที่ๆ แต่งไม่ได้ ไม่สะดวกแล้วหัวโคตรลื่น มาเป็นฉากๆ ในหัวพร้อมเขียน พอกลับถึงบ้านเปิดคอมปุ๊บ ไอ่เหี้ยหน้าเวิร์ดเปล่า 3 ชั่วโมงเขียนไม่ออก จำที่นึกไว้ตอนกลางวันไม่ได้

คิดเหมือนกูมั้ย microsoft word กับ google docs ไม่เหมาะกับนักเขียนนิยายบางคน

>>263

กูที่เขียนบน notepad : อืม...

>>263 มึงถนัดอะไรก็ใช้อันนั้น จบ

ขอปรึกษาทีโม่ง นักแต่งมือใหม่ เคยอะไรสั้นๆมานิดหน่อย ชั่วโมงบินแทบไม่มี สายไลท์โนเวล

จะลองฝึกแต่งเรื่องดู ไม่เอาตัง คิดไว้ได้หลายพล็อต จะเอาอันดูง่ายสุดมาแต่ง แต่ไปๆมาๆ ลองเขียนพล็อตให้มันขยายขึ้น มันเริ่มซับซ้อน ขึ้นเรื่อยๆละ รู้สึกว่าอาจไม่ได้ฝึกเขียนซักทีถ้าเอาแต่ลงพล็อต กับ หาข้อมูล

เลยอยากถามว่าควรเปลี่ยนไปเขียนเรื่องที่ง่ายๆกว่านี้เลยรึเปล่า ไม่ซับซ้อนมาก setting ไม่ต้องแปลกใหม่มาก จะได้เขียนพล็อตกับทรีตเม้น ไม่นาน ไม่ต้องค้นคว้ามาก ได้ฝึกเขียนเร็วๆ

แบบนี้ดีไหม?

ลองเียนเรื่องสั้นแทนมั้ยล่ะ ตอนเดียวจบ

>>266 ถ้าเขียนแล้วพล็อตขยายไปเรื่อยๆ นั่นคือเรื่องปกติเลย

ส่วนใหญ่เกิดขึ้นกับแนวแฟนตาซี เพราะมันเหมือนสนามเด็กเล่นของเราที่อยากจะยัดอะไรมาใส่ตามที่ใจอยาก ที่จริงเขียนไปก็ไม่ผิดอะไร ยิ่งถ้าบอกเขียนไม่เอาตังก็หมายความว่าเขียนเอามัน ก็แทนที่จะมานั่งจำกัดความคิดตัวเองก็สู้ให้อิสระปลดปล่อยจินตนาการไปเลยดีกว่า

แต่ถ้าอยากเขียนเอาตังนี่คือจะใช้ความคิดแบบนี้ไม่ได้ละ เพราะมึงต้องเผื่อใจด้วยว่าเรื่องอาจจะไม่ได้รับความนิยม ต้องหาทางลงให้เร็วที่สุดเพื่อขึ้นเรื่องใหม่ ฉะนั้นพวกมืออาชีพจึงนิยมเขียนเรื่องที่ไม่ค่อยซับซ้อนก่อน เพื่อจัดสเกลเรื่องให้เล็กๆ แค่ให้จบภายในไม่กี่เล่ม ถ้าขายดีก็ค่อยขยายจักรวาลไปทีหลัง

เออ เราพอคิดหาทางออกให้พล็อตไม่ขยายได้ละแต่ไม่รู่เวิคไหม ฝากโม่งให้ความเห็นที

คือกะจะใข้วิธีกำหนดตอนจบไว้ก่อนเลยว่าเป็นยังไง หรือควรเป็นยังไง แล้วกำหนดเลยว่ากี่ตอนจบ อาจจะยืดหยุ่นได้เล็กน้อย ห้ามเขียนเกินกว่านั้น และ กำหนดเดดไลน์วันที่เริ่มและวันที่ลงตอนจบ เลย
อารมณ์เล่นบทเป็นนักเขียน เขียนลงนิตยสารแล้วมีโควตาจากบก. ชัดเจนไรงี้
คิดอยู่ว่าถ้ามีเดดไล กับกำหนดจำนวนตอน ที่เป็นรูปธรรมชัดเจน น่าจะทำให้คุมการฝึกเขียนได้ดีกว่า ไม่งั้นตูติดนิสัยperfectionist เอาแต่แก้พล๊อต แด้ทรีตเม้น หาข้อมูล ไม่ได้เขียนซะที

โม่งว่าแผนนี้เป็นไง

>>269 นั่นก็ปกติของการเขียน การเซ็ตตอนจบเอาไว้แล้วจะทำให้เขียนง่ายขึ้น เพราะนั่นหมายความว่าเรามีจุดหมายปลายทางแล้ว
แต่ปัญหาคือระหว่างทางนี่ล่ะจะคุมเรื่องอยู่มั้ย

ยกตัวอย่างเช่นเขียนแนวมาเฟีย เซ็ตตอนจบไว้แล้วว่า พระเอก-นางเอก จะไม่สมหวังและแยกจากกันเพราะเดินคนละทาง
แต่ระหว่างทางมึงอาจจะพาทั้งคู่หลุดไปต่างโลก หลุดไปยุคโบราณ หลุดไปนอกจักรวาล หรือสู้กับ ส.ส. นาโนแมทชีนก็ได้ อันนี้ไม่มีใครรู้และก็ไม่ใช่ว่ามันจะเกิดขึ้นไม่ได้ต่อให้มีจุดหมายปลายทางอยู่แล้ว

ถ้าให้แนะนำตรงๆ ถ้าอยากเขียนก็ควรพยายามลดความเป็น Perfectionist ลง ไอ้วิธีกำหนดกี่ตอนๆ จบน่ะทำได้ แต่มึงจะเครียดเพราะต้องคอยระวังไม่ให้ขาดหรือเกิน ยิ่งถ้าเป็นเรื่องที่มึงอยากเขียนแต่ดันเขียนลงไปไม่ได้เพราะกำหนดเอาไว้แล้วมันจะพาลทำให้มึงเกลียดการเขียนไป ส่วนใหญ่คนที่ทำแบบนั้นคือพวกรับจ้างเขียนตามใบสั่ง ไม่ได้อยากเขียนอะไรตามที่ตัวเองต้องการหรอก

>>269 ลองแบ่งพาร์ทๆ ก่อนไหม แบ่งไปจนจบอะ ประมาณว่าพาร์ทนี้ตัวเอกไปเจออะไร กี่ตอนจบ เช่นพาร์ทแลกแนะนำตัวละคร กี่ตอนก็ว่าไป เจอเหตุการณ์เล็ก A กี่ตอน พักผ่อนกี่ตอน เจอเหตุการณ์ล็ก B กี่ตอน เจอเหตุการณ์ใหญ่ A กี่ตอน แบบนี้น่าจะทำหนดโครงเรื่องกับตอนจบง่ายขึ้น ส่วนจำนวนตอนที่กำหนดอาจจะไม่เป๊ะ แต่อย่างน้อยมึงก็สามารถนำแต่ละพาร์ทมาเป็นกรณีศึกษาว่า ทำไมมันถึงไม่พอหรือเกิน เดินเรื่องเร็วไปหรือเปล่า มีแต่น้ำหรือเปล่า น่าจะช่วยคุมเรื่องได้ด้วย

ระบบอีบุ๊คก็มาว่ะ มีใครลองลงแล้วบ้างดีไหม

คิดพล็อตได้หลายพล็อต ระหว่างเขียนเรื่องที่อยากเขียนมากแต่ไม่ค่อยมีความรู้เรื่อวที่เขียน
กับ
เขียนเรื่องที่อยากเขียนน้อยกว่า แต่มีความรู้พื้นฐานเรื่องที่จะเขียนแล้ว

ถ้าไม่ใช่แนวตลาดทั้งคู่ โม่งว่าเขียนแบบไหนดี

>>273 ถ้าเป็นกูเลือกอันที่อยากเขียน แล้วค่อยๆ มานั่งศึกษาเอา
ทุกวันนี้กูเขียนแนวปลูกผักสร้างบ้าน กูนี่เอาแต่ดูคลิปในยูทูปศึกษาเอาเองตลอด

สำหรับกูถ้าเขียนไอ้เรื่องที่รู้อยู่แล้ว เขียนไปเขียนมากูจะเริ่มใส่ข้อมูลเยอะจนรู้สึก Nerds เลย

>>273 เขียนเรื่องที่อยากเขียนแต่เขียนส่วนที่ตัวเองรู้ให้มากกว่าส่วนที่ไม่รู้ 70-30 80-20

ใครมีปัญหาเวลาขึ้นตอนใหม่แบบกูมั่งหว่า
แบบว่าไม่รู้จะบรรยายเกริ่นเวลาขึ้นตอนใหม่ยังไงก่อน เลยกลายเป็นว่าเขียนต่อไม่ออกซะงั้น
แต่ถ้าหาบทเกริ่นได้แล้วที่้เหลือจะเขียนออกมาลื่นไหลเลย

>>276 กูก็มีนะ สุดท้ายก็ใช้คำเดิมๆ หลักจาก... เมื่อ... ก็คือบรรยายฉากต่อตอนที่แล้วเล็กน้อยอะ บางทีก็อยากได้ฉากเปิดบทใหม่จึ้งๆ แต่ว่ามันตันเพราะใช้ไปก่อนอื่นๆ หมดแล้ว

อยากแต่งแนว ผู้กล้า จอมมาร แฟนตาซี ทำสงครามกัน เน้นสงครามและการเมือง มากกว่าผจญภัย

แนวนี้แต่งยากไหมโม่ง ใช้เวลาหาข้อมูลนานไหมอะ? มีใครเคยแต่งมาก่อนไหม

>>278 เขียนยากไม่พอ หาคนอ่านยากด้วย

>>278 กูก็มองว่านิยายเขียนยากทุกแนวล่ะ นอกจากเมิงจะเป็นเด็กใหม่ เบียวถอดด้ามมาจากเวบอ่านการ์ตูนเถือ่น ไม่รู้ 4 รู้ 8 แบบนั้นล่ะก็นิยายแนวไหนก็เขียนง่ายหมด

>>278 จากคำถามที่มึงถามมาในหลายๆ คำถาม (ดูจากสำนวนการพิมพ์ก็น่าจะเป็นคนเดียวกัน) คือมึงเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองเลยอะ ซึ่งนับว่าเป็นข้อเสียร้ายแรงของนักเขียนเลยนะ ถ้าไม่มั่นใจ มึงจะโดนคนอ่านจูงได้ง่าย และเนื้อเรื่องมึงจะเละๆๆๆๆ สุดท้ายก็ตัน ไม่ไหว เท ทางที่ดีมึงแต่งไปเถอะ อย่างน้อยก็ได้แต่ง ถือว่าฝึกทักษะไป

https://www.dek-d.com/board/writer/4079615/
ไอ้กูก็งงว่ามันก็โปรโมทของมันเหมือนทุกที ทำไมมีเรื่องวุ่นวายได้ พอเปิดหน้านิยายเข้าไป อ้อ เปิดเรื่องใหม่ โถ่เอ้ย พอปิดไม่ให้เห็น IP นี่เอาใหญ่เล้ย

>>278 ส่วนมึงแต่งๆไปเหอะ ยากง่ายเชี่ยไรรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์ คนจะเขียนต่อให้แม่งไม่รู้อะไรเลยก็สรรหามาเขียนได้ มาถามหาความมั่นใจจากคนอื่นไปทำไม ถ้าสิ่งที่ทำไม่ได้มาจากความต้องการของตัวเองเดี๋ยวมึงก็ฝ่ออีก

ถ้าออกแบบตัวละครไว้หลายๆตัว แต่ชอบพอๆกันทุกตัว อยากให้เป็นตัวเอกมันทุกตัว เเต่เลือกเป็นตัวเอกได้ตัวเดียว โม่งทำไง มิกคาแร็คเตอร์รวมเป็นตัวเดียวกันได้ไหม แต่ลองๆดูแล้วไม่น่าเวิค

>>283 อยู่ที่การเล่าเรื่องล้วนๆ มึงจะให้เด่นร้อยตัวก็ยังได้ ถ้าคาแรกเตอร์ชัดเจน คนอ่านไม่สับสน มีเส้นเรื่องของใครของมัน

>>282 กูว่าน่าเห็นใจนะ นักเขียนในเว็บนี้มีเยอะแยะ แถมการโปรโมตก็ทำแต่เรื่องเดิมๆ นักเขียนมือใหม่ก็ต้องดิ้นรนเป็นธรรมดา ลองมันไม่ทำอะไรเลยสิ โดนฝังกลบอะกูว่า

>>284 ประเด็นคือ มันเป็นตัวละครสายเดียวกันหมดเลยอะ ถ้าเอามาลงหมดคือ มันจะแย่งคาแรกเตอร์กันหมดเลย แถมมีผลต่อพล็อตด้วย เลยเลือกได้แค่คนเดียว

>>286 คาแร็กเตอร์เหมือนกันหมด มันหลายตัวยังไงวะ ป้ารุจ คุณรุจ ยามรุจ จ่ารุจ งี้หรอ ตอนนี้อย่าว่าใครเป็นตัวเอกเลย มึงใส่ตัวละครพวกนี้มาก็โดนด่าละ คาแร็กเตอร์ไม่ชัดเจน เหมือนกันไปหมด ถ้าออกแบบไม่ได้ กูแนะนำให้มึงดูคนรอบตัวแล้วก๊อบคาแร็กเตอร์คนในชีวิตจริงมา ส่วนถ้าให้แนะนำตัวเอกว่าเอาแบบไหน ถ้าแต่งง่ายสุดก็เอาเอานิสัยตัวเองแหละ ยังไงคนเราก็ต้องทำให้ตัวเองดูดีอยู่แล้ว ไม่มีทางเขียนให้ดูแย่ คนไม่น่าจะด่ากัน

>>287 ไม่เชิงแบบนั้น เอาประมาณว่า อย่างเรื่อง โคนัน งี้ ตูจะหาพระเอก แต่ดีไซตัวละครที่เป็นนักสืบมาหลายตัว มีทั้ง คินอิจิ L นักสืบq คินไดอิจิ เชอล็อก ฯลฯ ซึ่งตูเลือกตวงละครพวกนี้มาเป็นตัวเอกที่จะรับบทนักสืบ ได้คนเดียวไรงี้ ใส่หมดจะแย่งบทการสืบกัน แต่ตูเลือกไม่ได้ว่าจะเอาใครมาแบบนี้เลือกพี่ก็เสียดายน้อง ว่างั้น ไม่รู้ทำไงดี

>>288 รวมร่างโลดดด ถ้าอยากให้มีหลายบทบาท มึงใช้เสื้อกั๊กหลาย ๆ ตัวเอา ประมาณจอมโจรคิดอะ เวลาปกติก็เป็นอีกคน เวลาสืบก็เป็นอีกคน หรือมีเรื่องให้ต้องใช้อีกตัวตนหนึ่งก็เปลี่ยนอีกคนไรงี้ ถือว่าเป็นอีกลูกเล่นหนึ่งในนิยายดูน่าสนใจ

>>288 ตัวเอกของเรื่องเมิงมองไม่เห็นแสดงว่าตัวเรื่องเมิงยังเละเทะปั้นเป็นก้อนไม่ได้อยู่เลย ไปทำเรื่องให้ชัดก่อนตัวเอกของเมิงก็จะชัดขึ้นมาเอง

ปกติโม่งเขียนพล็อตก่อนแล้วค่อยใส่ตัวเอกตามพล็อต หรือ
สร้างตัวเอกก่อนที่ชอบแล้วค่อยใส่พล็อต ให้เข้ากับตัวเอก?

>>291 แล้วแต่มึง (ไม่ได้ประชด)

>>291 แล้วแต่เมิง เมิงคิดว่าตัวละครเมิงเจ๋ง หรือเมิงคิดว่าพล็อตเมิงเจ๋ง ก็เอาอันนั้นนำแล้วอย่างอื่นก็ตามมาเอง

ระบบโดเนทมาแล้วว่ะ อย่างฮาเลยให้ไอเท็มเป็นส้มล้วน สปอนเซอร์ไร่ส้มน้ำส้มต้องเข้าแล้วไหม

>>291 ของกูเขียนพล็อตก่อน เพราะกูเน้นเนื้อเรื่องมากกว่าตัวเอก
แทบทั้งหมดตัวเอกกูเป็นพวก Beta male คือค่อยๆ ให้ไหลไปตามเรื่อง ตามกระแสโลกและเหตุการณ์ เจอปัญหาก็แก้แต่ไม่ทำตัวเป็นศูนย์กลางโลก

แต่ถ้ามึงเขียนแนว Alpha male มึงควรสร้างตัวเอกก่อน จะให้เทพซ่าอะไร มีความาสามารถระดับไหน เพราะแนวนี้พระเอกคือศูนย์กลางของทุกอย่างในเรื่อง ยัดไปเลยให้ทุกอย่างดำเนินรอบตัวพระเอกอะไรทำนองนี้

>>295 ใจมากโม่ง พึ่งรู้นี่แหละเรื่องเบต้า แอลฟ่า

โม่ง ถ้าเราคิดเขียนพล็อตที่คิดได้ไปถึงระดับหนึ่งแล้ว มีค้นคว้าด้วย แต่ยังไม่ได้ลงมือเขียนจริง
พอเวลาผ่านไป เกิดคิดเนื้อหากับการดำเนินเรื่องใหม่ได้ ซึ่งรู้สึกว่าดีกว่าที่อยู่ในพล็อตเดิม (อารมณ์รีไรท์ใหม่ก่อนเขียนจริง)

เราควรใช้พล็อตเดิมหรือเขียนพล็อตใหม่ดี

>>297 ถ้ายังมีแค่พล็อตมึงก็เลือกเขียนไปเถอะ
พล็อตมันก็แค่โครงเรื่องคร่าวๆ จะปรับแต่งยังไงก็แล้วแต่ แต่ยังไงก็ต้องเอาให้แน่นให้แน่ก่อนจะลงมือเขียน เพราะถ้าเขียนไปแล้วเปลี่ยนพล็อตนี่คือเรื่องพังแน่

>>298 เออ แล้วโม่งมีวิธีทำให้ไม่มานั่งแก้พล็อตเรื่อยๆไหม เขียนพล็อตไปจู่ๆก็นึกพล็อตที่ดีกว่าได้ตลอดแล้วก็แก้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้เขียนซะที

>>299 ไม่มีจ้า มีอีกทีคือรีไรท์เลยจ้า เพราะถ้าเขียนไม่จบก็ต้องแก้ไปเรื่อยๆ รอจบแล้วค่อยมาแก้รอบเดียวไปเลยดีกว่าจ้า ยังไงซะถ้าเริ่มเขียนแล้วมันไม่มีหรอกต้องมานั่งแก้ซ้ำไปซ้ำมา ที่ต้องแก้เพราะยังไม่เริ่มเขียนมากกว่า มันเลยไม่รู้ว่าเนื้อเรื่องจะไปทางไหนดี

>>299 ไม่มีจริงๆ นอกจาก Rewrite เลย
อย่างของกูนี่ตอนแรกวางแผนไว้ว่าเพื่อนพระเอกหักเหลี่ยมโหด โตมาด้วยกันแต่พอโตดัน ข่มขืนพี่สาวพระเอกงี้
พอเขียนไปซักพักรู้สึกว่าแม่งไม่เหมาะ + แรงไป เลยเปลี่ยนให้ฝ่ายเพื่อนพระเอกเป็นผู้หญิงแทนโลด ซึ่งมาแก้หลังเขียนจบไปแล้วเกือบ 2 เล่ม

>>301 คือพอเป็นผู้หญิงแล้วยังไปข่มขืนพี่สาวพระเอกอยู่ไหม

หน้าแตกเพราะเขียนผิด https://www.dek-d.com/board/writer/4079994/

ขอตัวอย่างนิยายNCแซบๆที่พวกมึงชอบกันหน่อยดิ กูอยากลองเขียนดูสั้นๆระบายความหงี่ แต่เผื่อเอามาขายด้วย

โม่งไม่รู้ว่าเราคิดไปเองคนเดียวรึเปล่าแต่ เห็นมีหลายๆเรื่องเลย ลงไม่กี่ตอน การเขียนไม่เท่าไหร่ พล็อตก็ไม่ได้น่าสนใจมาก แต่มีคนดูเยอะถ้าเทียบกับหลายเรื่องๆ สังเกตว่า พวกนี้มีรูปปกสวย ส่วนใหญ่เป็นรูปพวกตัวละครอนิเม สวยๆ น่ารักๆ นั่นแหละ ก็อปมา แล้วขายเฟติสตรงกับชื่อเรื่อง/เรื่องย่อพอดี

แสดงว่ารูปหน้าปกนี่มีผลมากเลยใช่ไหม

>>305 มาก

>>303 ลบกระทู้หนีไปละ

>>304 แนะนำห้อง Literature แถวนั้นมีสายตรงเยอะ

>>305 ของสวยๆ งามๆ ใครๆ ก็ชอบ ถึงไม่อ่านก็ต้องกดเข้าไปดูบ้าง

เออ โม่ง เราพึ่งคิดได้ ถ้าแค่ต้องการฝึกแต่งนิยาย สร้างแฟนคลับ ไม่ได้กะหาเงิน แต่งฟิคจะไม่ดีกว่าหรอ มีคนอ่านอยู่ละ ตัวละครกับsetting ก็ไม่คิดเอง สบาย หรือว่าไม่ดี?

>>310 มีเยอะแยะไป แต่งในด้อมที่คนสนใจกันเองอยู่แล้ว คู่จิ้นเรือผีอะไรก็ว่าไป บางคนเคยทำแฟนฟิคสักพักพอกระแสดีกลับลำเปลี่ยนชื่อเป็นเรื่องตัวเองก็มีให้เห็นอยู่เรื่อยๆ

>>310 ฟิกมันก็ดี ข้อเสียคือมึงเอามารีไรท์ขายไม่ได้ ตอนมีฝีมือแล้ว แล้วฐานแฟนคลับมึงจะน้อย เพราะฟิกมันมีแฟนคลับเฉพาะเกินไป

>>310 เมิงจะไม่ได้ฐานแฟนจากการเขียนแฟนฟิก คนที่เขียนแฟนฟิกแล้วคิดว่าเขียนอริแล้วจะมีคนมาตามอ่าน ร้อยทั้งร้อยคือผิดหวัง ติดยอดวิวติดคำอวยก็กลับไปเขียนแฟนฟิกเหมือนเดิม กูพิมพ์ว่าร้อยทั้งร้อย ไม่ได้เกินจริงแต่อย่างไร

ถ้าเป้าหมายมึงคือนิยายอริจินอล ไปหัดวางพล็อตเขียนโครงเรื่องมีประโยชน์กว่า

>>313 ok เห็นภาพเลย

เออ โม่งเก่งๆแถวนี้ มีแนวไหนที่อยากจะตะโกนบอกไรค์มือใหม่แบบกูไหมว่า
ถ้าชั่วโมงบินยังไม่มาก อย่าริเขียนเป็นเรื่องแรกไม่งั้นจะพังมากกว่าปัง

เราคิดออกเเนวนึง คือแนวสงครามกับสืบสวน ถ้าเขียนไม่เก่งพังแน่ๆ

>>315 แนว NC เขียนเยสกันแล้วคนอ่านไม่มีอารมณ์ร่วมนี่มีแต่พัง

ว่าไปแม่งเรื่องที่กูเขียนอยู่ตอนนี้ ตอนแรกตั้งใจจะเขียนเป็น LN บรรยายง่ายๆ ตอนนึงซัก 1500-2000 คำ เพราะเวลาเขียนน้อยเลยกะจะเอาแค่ขำๆ
แต่พอเขียนไปซักพักแม่งเริ่มจริงจังซะงั้น + ใส่สำนวนตัวเองเหมือนตอนเขียนนิยายปกติอีก ฮ่วย!
สุดท้ายตอนนี้ต้องมาพยายามจำกัดให้ไม่เกิน 3000 คำต่อตอน

>>317 เรื่องไรโม่ง ขอวาป

>>318 ยังเขียนอยู่ใน word อยู่เลย เพิ่งลากมาได้ 30 ตอน

>>319 เขียนไป30ตอนนี่ ใช้เวลานานไหม กี่วันโม่ง

>>318 ใครเขาขอวาร์ปนิยายกันในโม่ง เดี๋ยวก็โม่งแตกกันพอดี

>>320 เริ่มเขียนก็ช่วงต้น ก.พ. น่าจะราวๆ เดือนเศษๆ ได้
นี่กูแค่เขียนแก้ว่างระหว่างงานไม่ได้ตั้งใจเขียนจริงจัง แถมตัดความยาวออกจากที่เขียนเมื่อก่อนเยอะด้วย แต่สปีดการเขียนนั้นใกล้เคียงกับเท่าเดิม คือ 1-2 เดือนต่อเล่ม ซึ่งหมายความว่าช่วง 5-6 ปีที่กูหยุดเขียนไปนี่ฝีมือตกเยอะแหละ

ทำไมแนวไปต่างโลก กับทะลุมิติสมัยนี้ มันต้องมีระบบด้วยตลอด มันไปเฉยๆไม่ได้หรอ

แล้วแนวเกมออนไลน์mmorpgนี่ ที่มีหน้าต่างสเตตัส มีหน้าต่างเควส มันถือว่าเป็นระบบไหม

>>315 อย่าเปิดตัวนิยายเรื่องแรกด้วยการวางโครงเรื่องเป็นไตรภาค ทำให้มันสนุกจนคนอ่านกล้าเอาไปแนะนำคนอื่นให้ได้สักเรื่องก่อน ถ้าภาคแรกคนไม่อ่าน มีแต่เนื้อหากลวงๆ เพราะเนื้อหาสำคัญโดนกั๊กไว้ทำภาค 2-3 มันคือการฆ่านิยายตัวเอง

>>323 มึงเมาอะไรอ่ะ มันก็เป็นแนวเกมออนไลน์ดิตามที่มึงบอก

>>315 อย่าเขียนแนวที่เมิงไม่ถนัด อยากรู้ว่าถนัดแนวไหน ลองเล่าออกมาจากสมองโดยใช้ปากเปล่าแล้วอัดเสียงดู เสร็จแล้วเอามาเปิดฟังดู แล้วตัดสินใจเอาเองว่าเมิงเล่าออกมาเป็นยังไง

>>323 กูจะบอกว่ามันไม่สำคัญหรอกว่าเมิงจะมีหรือไม่มีระบบ ย้อนเวลาทะลุมิติเกิดใหม่หรือรัวซึมตามขอบหน้าต่าง
สนุก หรือ ไม่สนุก ต่างหากที่คนอ่านใช้ตัดสินเรื่องของเมิง

>>323 เพราะมันขายได้ ดังง่าย คนชอบอ่าน แล้วระบบเกมใครๆ เขาก็มีกันถ้าเล่นเกม ส่วนระบบที่ไปกับตัวเอกมันระบบส่วนตัว มีแค่ตัวเอก มึงเข้าใจคำว่า ‘หนึ่งเดียวในโลก’ ไหม นี่แหละมันถึงล้ำค่าจนคนอ่านชอบกัน เพราะคนอ่านมักชอบให้ตัวเอกได้ของดีๆ ถ้าตัวร้ายได้ไป รับรองโดนด่าเละ

ระบบมันเหมือนกับเป็นสิ่งคอยช่วยกลบจุดด้อยของคนเขียนด้วย อะไรที่กลัวคนอ่านไม่เข้าใจก็ให้ระบบเฉลยไปเลย แทนที่จะมาเขียนอ้อมๆ ให้ตัวละครมานั่งบรรยาย

เรื่องที่กูเขียนเองก็ไม่มีระบบ แต่มีตัวละครที่โดนกำหนดให้เป็นคล้ายๆ สปีดวากอน คอยบรรยายสิ่งต่างๆ คล้ายกับระบบอยู่เหมือนกัน โดยส่วนตัวกูมองว่ามันก็สะดวกดีกว่ามาบรรยายว่าตัวเอกกำลังเจอกับอะไรและมีที่มาที่ไปแบบไหน

เออ แล้วแนวระบบนี่ เหมาะกับนักเขียนใหม่ไหม โม่ง

>>330 เหมาะที่สุดในสามโลก

จะว่าไปแล้วหลังแนวts ชายเป็นหญิง แอบมีเยอะขึ้น โม่งคิดงั้นไหม

>>332 ของเก่าหลายปีแล้ว แต่มันดูเยอะขึ้นเพราะแนวนี้จู่ๆ ก็ได้ทำอนิเมะมากขึ้น มันเลยเหมือนว่าเพิ่งมาบูม ทั้งที่ตัวต้นฉบับเขียนมาหลายปีละ

>>332 อัอโทษทึนึกว่าพูดถึงแนวเกิดใหม่แล้วจากชายเป็นหญิง

ไอ้ตัวระบบในแนวระบบนี่ มันต้องมีมาแต่ตอนแรกเลยไหม ตัวเอกมาได้ระบบทีหลังได้ไหม รี้ดมันรู้เปล่าหว่าว่าเป็นแนวระบย ถ้าไม่โผล่มาตอนแรก

>>335 ภายใน 3 ตอนแรกควรมาได้แล้ว ระบบก็ควรมีบทบาทด้วย ไม่งั้นมันจะเหมือนยัดระบบในเรื่องเพื่อเรียกกระแส

>>335 ถ้ามึงจะชูเรื่องระบบเป็นหลักก็ควรมีตั้งแต่แรกๆ ของเรื่องอะ เพราะคนอ่านเขาคาดหวังจะอ่านเรื่องเกี่ยวกับระบบ

โม่งเขียนเล่มหนึ่ง นี่ควรมีประมาณกี่คำดีจะได้วางแผนได้ ถ้าเล่มนึงกะจะให้มีประมาณ300 หน้า ขนาดLN อะนะ

>>338 LN นี่ไม่รู้นะ แต่ถ้านิยายปกติประมาณ 70000-120000 คำ กำลังดีเลย น้อยไปก็บาง มากไปก็หนา ถ้าซอยตอนก็ประมาณ 2000-2500 คำ จะได้สามสิบถึงสี่สิบตอน ต่อเล่ม + ใส่ตอนพิเศษลงไปอีกนิดหน่อย

>>338 ถ้า LN เล่มนึงก็ตกราวๆ 120-150 หน้ากระดาษ A4 เพราะเวลาแปลงเป็นเล่มจริงๆ แล้ว LN จะใช้กระดาษ A6 ทำให้จำนวนหน้ามันเพิ่มขึ้นเยอะเป็นเท่าตัว ทำให้ความยาวเฉลี่ยตกที่ราวๆ 300 หน้ากระดาษพอดี

คำนวณ 1 หน้ากระดาษ A4 เขียนได้ราวๆ 300-500 คำ ก็คำนวณเข้าไป ตกที่ราวๆ 60000 คำนั่นล่ะ
แต่อันนี้คือกรณีต้องการทำแบบ LN เล่มเล็กนะ แต่ถ้าตั้งใจจะทำ LN เล่มใหญ่ ความหนาก็ต้องคูณ 1.5-2 เข้าไป ทำให้ความยาวก็เท่าๆ กับนิยายปกตินั่นล่ะ

ขอบใจโม่งทุกคนมาก กระจ่างดี

ถามหน่อยถ้าข้อมูลประมาณนี้ถือว่านิยายพอประสบความสำเร็จหรือมีอนาคตไหมโม่ง

มือใหม่ อ่านฟรี มือใหใเรื่องแรก ไม่nc ไม่ใช่แนวกระแส ไม่ใช่แนวจีน ระบบ ต่างโลก แต่ออกlnหน่อยๆ ลงตอนแรกช่วงพ.ย.65 มีประมาณ14-16ตอน คนดูรวมประมาณ6kกว่าๆ ค.คิดเห็นประมาณ 80กว่า คนติดตามประมาณ400

>>342 ถือว่ามีอนาคตนะ ควรลงตอนให้เยอะๆ คนจะเข้ามาอ่านกันเพิ่มขึ้นช่วง 30-50 ตอน เพราะ 14-16 ตอนถือว่าน้อยอยู่ เขากลัวค้างกัน แนะนำว่าให้ลงทุกวัน พยายามดันให้มันติดท๊อป 100 ให้ได้ มันจะเพิ่มโอกาสมองเห็นของคนอ่าน ส่วนจะประสบผลสำเร็จไหม รอลงสัก 30 หรือ 50 ตอนแล้วติดเหรียญดู ไม่ต้องติดแพงก็ได้ ถ้ามีคนยอมจ่ายแสดงว่านิยายมึงมีคุณค่าพอให้จ่ายเงินอ่าน ถือว่ามึงสามารถเขียนงานสร้างรายได้ได้แล้ว

เขียนมาถึงกลางเล่ม 2 ละ เพิ่งสังเกตว่ากูเขียนแบบ Tell เกือบหมดเลยแฮะ

คือมาจนถึงตอนนี้กูไม่เห็นความจำเป็นต้องบรรยายแบบ show เท่าไรเลยแฮะ นอกจากกินหน้ากระดาษแล้วยังเขียนยากกว่า ตอนใช้ show จริงๆ มีแค่ตอนที่ตัวเอกเห็นอะไรซักอย่างแล้วถึงกับตะลึงอย่างเดียว ส่วนที่เหลือนี่กูเขียน Tell เรียบ

ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่คงซีเรียสตายแล้ว ทำไมถึงเขียน Tell อย่างเดียว มาตอนนี้เหมือนเขียนเอาอ่านง่ายเข้าไว้ก่อนเลยแฮะ ...เพราะแก่ขึ้นงั้นเรอะ!?

>>344 ทำไมถึงคิดว่า Show ดีกว่า Tell เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ทักษะการเขียนกับพล็อตเรื่องมากกว่า ส่วนตัวเล่าแบบผสม แต่ Tell 80% Show แค่ 20% ก็ยังประสบผลสำเร็จนะ

>>345 มันมีช่วงนึงราวๆ 5-6 ปีหรือมากกว่านั้น ที่เด็กดวกกำลังบูมการใช้ show เป็นหลัก ใครไม่เขียนแล้วจะโดนแขวนกันถ้วนหน้า โม่งเองก็ได้รับอิทธิพลมาเช่นกันรุมสับเละ ทำให้ช่วงนั้นต้องเขียน show เป็นหลักเลย

>>345 มันก็แค่เรื่องความสอดคล้อง ถ้า tell ว่าพระเแกฉลาดมากแต่ละเรื่อง show โง่ไม่สมราคาคุยก็เท่านั้น แล้ว show มันเป็นเรื่องของการให้คนอ่านคิดด้วย ไม่ใช่จับยัด tell ทุกอย่างให้คนอ่านไม่ต้องคิด ถ้ามึงรู้จักสุริยะเทพก็น่าจะพอเข้าใจ

>>347 เรื่องบอกว่าพระเอกฉลาดแต่ Show โง่ ปัญหาอยู่ที่คนเขียนคุมตัวละครไม่ได้มากกว่า เหมือนไม่เข้าใจบุคลิกตัวละครตัวเองดี สร้างแบบกลวงๆ พอเจอเหตุการณ์หนึ่งก็ไม่ได้อ้างอิงจากนิสัยตัวละครเพื่อหาคำตอบของเหตุการณ์ เน้นแต่โชว์เทพ ที่กูสงสัยคือทำไมถึงคิดว่านิยายที่ดีต้อง Show มากกว่า Tell ทั้งที่มันไม่ใช่อะ อย่างที่ 346 บอกนั่นแหละ กูอยู่ในช่วงโม่งสับเรื่อง Tell ด้วย ตอนนั้นกูก็แต่งแบบ Show นะ แต่ว่าเรื่องล่าสุดแต่งแบบ Tell มากกว่า แล้วมันก็สร้างรายได้ครึ่งแสนภายในเวลาสามเดือนอะ มันเคยเกิดคำถามเหมือนด้านบนไง จะมาบอกว่านิยายที่ดีต้อง Show มากๆ เหมือนโม่งบอกเมื่อ 5-6 ปีก่อนมันไม่ใช่ละ (หรืออาจจะเพราะยุคสมัยเปลี่ยนวะ?)

>>348 นิยายที่ขายดีไม่ได้แปลว่าเรื่องดี มันแค่ถูกจริตคนอ่าน สำหรับกูอ่านได้หมดละ ไม่ติดอะไรนะถ้ามันเขียนดี นิยายจีนที่กูอ่านหลายเรื่องเวลาโม้เรื่องพระเอกเนี่ยกูข้ามๆ เลยนะ เพราะต่อให้มึงคิดตามยังไงก็ไม่สำคัญ เพราะสุดท้ายคนแต่งก็จะ tell ในสิ่งที่คนแต่งคิดเท่านั้น

ที่คนมักบอกว่า show ดีกว่ามักจะเพราะคุณค่าในเชิงวรรณะกรรม แล้วแบบ show คนอ่านต้องคิดตามด้วย ข้อเสียของ tell คือมันทำให้ขาดความวิเคราะห์ด้วยตัวเอง อ่านเรื่องที่ไม่ได้ tell ตรงๆ ไม่ออก ขนาดหนังที่มีภาพประกอบแล้วคนก็ยังค.ว.ย.ไม่ได้เยอะแยะ นิยายที่มีแต่ตัวหนังสือก็ยิ่งมีปัญหาใหญ่ คนเลยมีกมองว่า show ที่ให้คนอ่านตีความเองได้มีกึ๋นกว่า หลายครั้งมันใช้เป็นการ foreshadow ได้ด้วย อย่างภาษากายบางอย่างที่แสดงออกไปแต่ไม่ได้บอกว่ารู้สึกยังไงก็เป็นการไบ้ได้ว่าคนนี้รู้สึกยังไงโดยไม่ทำให้ spoil คนอ่านต้องจับให้ได้จริงๆ ถึงจะเชื่อมโยงกันได้

อันนี้กู spoil ไททันนะ

ในมังกะฉากที่ให้กุญแจเอเรนตอนเด็ก กริช่า(พ่อ)คุยกับเอเรนตอนโตตลอด ตอนแรกคนคิดว่ามุมกล้องเท่ๆ แต่พอเฉลยมันทำให้รู้ว่าคนแต่ง show มาตลอด และเริ่มเชื่อมโยงเรื่องต่างๆ ว่าเอเรนทำอะไรบ้าง ข้อนี้จะไม่สมบูรณ์แบบหรือเป็นไปได้เลยถ้าไม่ใช้การ show don't tell พูดอีกแง่นึงคือการ show don't tell คือการเบี่ยงเบนความสนใจ การชักจูงผู้อ่านให้เข้าใจในสิ่งที่รู้ "แค่นี้" ก็พอ ส่วนคนอ่านจะคิดได้หรือคนแต่ฝจะทำได้สมบูรณ์มั้ยป็อีกเรื่อง

ถ้าเขียนยาวไปก็เอาสั้นๆ พอ การ show ที่ดีมันยาก ใช้สมองมากกว่า คนเลยให้ค่ามากกว่าการ tell แค่นี้ละ แต่เรื่องการขาย กูคิดว่าไทยเหมาะกับ tell มากกว่า เพราะคนไทยไม่ชอบคิดตาม ข้อนี้มึงดูละครไทยกับประเทศอื่นก็ได้

ที่แน่ๆ ถ้าตัวละครฉลาดกว่าคนเขียน ยิ่ง tell ยิ่งโง่ลง เพราะสมองของคนเขียนแม่งโง่กว่าตัวละครในเรื่อง ย้อมไม่รู้ว่าทำไงให้ตัวละครนี้ฉลาดอย่างที่พูด

ภาคินัยไปดี RIP (ข่าวช็อควงการเลยนะ)

ไม่รู้จักเลย ภาคินัยดังขนาดนี้เลยเหรอ

ไอ้แนวตัวเอกเทพซ่าเนี่ย ระหว่าง

เป็น เทพซ่าในเงามืด คอยเทพอยู่เบื้องหลัง ควบคุมโลกเบื้องหลัง เบื้องหน้าดูเป็นพวกไม่ได้เรื่อง อารมณ์เป็นพวกนักฆ่า ผู้นำองค์กรลับ กับ

แนวเทพซ่าออกนอกหน้าประชาชี อารมณ์ ทำงานเป็นแม่ทัพ นักรบ รับใช้วัง มีชื่อเสียงเรียงนาม โด่งดัง ในสังคม ประชาชนรู้จัก มียศ มีตำแหน่ง ทางการ

เทพซ่าแบบไหนที่สังคมชอบมากกว่ากัน

>>353 อันแรกเบียว+กาว แบบกาวทมิฬ
อัน 2 เบียว+เอ็ดจี้ แบบ Solo leveling
มันมีกลุ่มลูกค้าอยู่แล้วทั้งสองแบบจึงตอบไม่ได้ว่าแบบไหนคนชอบกว่ากัน

>>352 ดังมากสมัยกูเด็ก (สมัยแจ่มใสครองโลก) เพราะหนังสือโซนสยองขวัญในร้านหนังสือทั้งแถบเป็นของเขา ห้องสมุดก็เจอเป็นสิบ ทำรักการอ่านต้องมีของเขาติดมาอย่างน้อยเล่มสองเล่ม ออกถี่ ออกบ่อย คุณภาพไม่แย่ เจ้าพ่อนิยายผีเลย ถึงกูจะได้ยินว่าหลังๆมุกมันจะวนๆก็เหอะ

ผู้หญิงนี่เขาชอบแนวแอดจี้รึเปล่า หรือมีแค่ผู้ชายที่ชอบ

ไอ้พวกแนวต่างโลกที่ความจริงตัวเอกไม่ต้องมาต่างโลกก็ได้ ต่างโลกแทบไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเนื้อเรื่องเลย

แล้วเขาจะยัดให้ตัวเอกมาจากต่างโลกเพื่อ?
ถ้าทำเพื่อแค่เกาะกระแส ปัจจุบันมันยังเวิคไหมแบบนี้ ยัดเยียดต่างโลกเนี่ย?

>>357 ไม่เท่าไหร่ ที่เวิร์คคือระบบ

>>352 สิบกว่าปีก่อนทั้งชั้นหมวดสยองขวัญมีแต่งานคนนี้เลย ถึงไม่เคยอ่านแต่เห็นบ่อยจนจำชื่อได้

>>352 ดังมาก ทรงพลังมากในสายสยองขวัญเลย เขายึดครองหมวดสยองขวัญไปหมด ลองเดินตามร้านหนังสือดู มีแต่ชื่อภาคินัยเต็มชั้น

เออ เรื่องระบบเวทมนตร์ในแนวแฟนตาซี นี่จำเป็นไหม เห็นมักจะบอกว่าจำเป็นต้องมี
แต่พึ่งอ่านLN มาสองเล่ม แนวแฟนตาซีเวทมนตร์จ๋า แต่ไม่มีตั้งระบบอะไรเลย แถมกำลังเป็นเมะด้วยนะ
ตกลงมันจำเป็นไหม

>>361 ถ้ามึงคิดว่านิยายตัวเองดี แน่น มีกลุ่มลูกค้าชัดเจน ไม่จำเป็นต้องมีก็ได้ คนอ่านจะเป็นคนเลือกเอง

แต่ถ้ามึงเขียนอยากจะมีคนมาคอยตามเลีย เฮ้ย ตามเชียร์ ก็ต้องเขียนตามกระแส ซึ่งแนวระบบคือหนึ่งในแนวนั้น

>>362 เออ เราอาจเขียนไม่เคลีย โทษที รับบที่ว่าคือระบบเวทมนตร์อะ แบบ เวทมนตร์มีกี่แบบ ร่ายยังไง แบ่งยังไง เรียนยังไง ไรงี้
ซึ่งนิยายที่เราอ่านมันไม่มีเลย ตัวละครอยากร่ายเวทย์ก็ร่ายเลย

>>363 มันควรจะมีทฤษฏีพลังบ้างนะ ไม่งั้นจะคุมสเกลพลังไม่อยู่

>>363 ควรต้องมีหลักการเวทมนตร์ การสร้างองค์ประกอบย่อย ๆ ของโลกแฟนตาซีให้มีความสมจริงจับต้องได้ ก็ส่งผลต่อภาพรวมของเรื่องให้ดูจับต้องได้ตามไปด้วย แต่ไม่จำเป็นต้องบอกคนอ่าน ไม่ต้องมาสาธยายระดับ ให้รู้สึกจูนิเบียว

ยิ่งไม่จำเป็นกับเรื่องที่เมิงจะเล่ายิ่งไม่ต้องพูด เพียงแค่เมิงแม่นในหลักการเวทมนตร์ของตัวเอง เมื่อถูกใช้บ่อย ๆ คนอ่านก็จะรู้สึกเอง

>>361 อยากถามมากว่ามึงไปอ่านเรื่องไหนมา แฟนตาซีเวทมนตร์จ๋าแต่ไม่มีระบบเนี่ย
เท่าที่กูอ่านๆมาก็แจงได้3-4แบบแล้วนะ

คือถ้าจ๋าชนิดจ๋าจริงๆ มึงจะเจอความเบียวระดับทฤษฎีเวทเทพทัตหรือระบบเวทมนตร์หลากที่มาแบบซุยเมย์ไปแล้ว แหล่งปลดปล่อยพลังเบียวนักเขียนชัดๆ

รึถ้ารองลงมา ก็จะเป็นแบบที่ระบบเวทอะมีแต่จะไม่ได้บอกมากในเรื่อง ตัวเอกรู้เท่าที่รู้ นักเขียนก็บอกเท่าที่บอก อาจจะบอกพื้นฐานไม่ลงรายละเอียด แต่มันมีรายละเอียดซ่อนๆไว้อยู่จริงแบบที่โม่งด้านบนว่า ตัวอย่างก็รีเซโร่

ขั้นสุดคือเหมือนมี/ไม่มีระบบในเวลาเดียวกัน คืออาจไม่เน้นละเอียด แต่เน้นหยอดเน้นแทรกในเรื่องเหมือนเป็นlore ใช้ฝีมือสูงพอสมควรเพื่อให้คนอ่านคล้อยตามโดยไม่รู้สึกว่ามันdeus exมากไป หลักๆคือเกริ่นนู่นนี่เอาไว้ชาติกว่าแล้วหยิบมาโชว์ทีหลัง/ไม่โชว์เลยแต่เอ่ยถึงบ่อย มีประวัติศาสตร์นู่นนี่เกี่ยวข้องก็ว่าไป ตัวอย่างง่ายสุดก็เฟตล่ะมั้ง

อันที่ใช้กันเยอะสุดคือวางระบบไว้หลวมๆแต่ชัดเจนแล้วดิ้นไปให้สุด ตัวอย่างก็ไอ้พวกที่บอกระดับเวท บอกธาตุ แล้วจะแต่งเสริมเติมเพิ่มยังไงก็ใส่ไปตามใจ

1.ขึ้นกับพลังเบียวและเวลาว่าง
2.ขึ้นกับความเอาใจใส่
3.ขึ้นกับฝีมือ+ความเอาใจใส่และความเบียวอีกเล็กน้อย
4.ขึ้นกับความมักง่าย มีน้อยก็มีสิทธิแปลงไปเป็นแบบ2/3ได้ถ้าตั้งใจพอ

ถ้าอิงตามเรื่องเก่าที่กูเคยเขียนกูนี่สร้างทฤษฏีระบบเวทมนต์ขึ้นมาเลย

ในเรื่องเก่าของกูเวทมนต์คือการหยิบยืมพลังมาจากตัวตนอีกโลกที่ในเรื่องเรียกว่ามาไค (แดนมาร) เป็นโลกที่อยู่อีกมิติหนึ่ง แล้วกูก็สร้างเรื่องขึ้นมาอีกว่าสิ่งมีในอีกโลกนั้นไม่มีกายเนื้อ แต่สามารถเรียกให้ปรากฎตัวหรือยืมใช้พลังได้โดยการแลกกับพลังเวทย์ของผู้ใช้ ซึ่งถ้าปริมาณพลังเวทย์จะใช้มากหรือน้อยก็จะขึ้นอยู่กับระดับพลังที่ยืมมา แต่ถ้าพลังเวทย์ไม่พอก็จะโดนดึงพลังชีวิตไปอะไรทำนองนี้ และหากใช้มากเกินลิมิตจะเกิดการกลายพันธุ์กลายเป็นสิ่งมีชีวิตรูปร่างบิดเบี้ยวอะไรทำนองนี้ ทำให้ผู้ที่ใช้เวทได้จะต้องถูกลงทะเบียนและส่งไปโรงเรียนเพื่อเรียนรู้ + ควบคุมโดยองค์กรศาสนาอีกทีนึง ซึ่งในเรื่องเวทย์ประเภทนี้คือเวทมนต์ที่คนทั่วไปใช้กัน

แต่กรณีเคสพระเอกกูพิเศษ เพราะกูกำหนดพระเอกมีพลังเวทย์น้อยเนื่องจากเพิ่งใช้เวทมนต์ได้ตอนโต กูเลยสร้างระบบเวทย์ขึ้นมาอีกอย่างโดนอ้างว่าเป็นเวทย์สายตะวันออกของพวกเซียน โดยแทนที่จะยืมพลังจากอีกโลก ก็เปลี่ยนใช้กระแสพลังของโลกที่กูโม้ว่ามันถูกเรียกว่าปราณมังกรแทน ซึ่งปราณมังกรสามารถหยิบมาใช้ได้เลย ไม่ต้องจ่ายพลังเวทย์ ไม่เกิดการกลายพันธุ์ โดยอ้างว่ามันคือพลังของโลกจึงสามารถใช้งานได้โดยไม่ผลกระทบ แต่ก็กำหนดข้อเสียไว้เช่นกันคือ ในแต่ละพื้นที่มีความเข้มข้นของปราณมังกรไม่เท่ากันงี้ ทำให้เวลาใช้เวทย์จึงต้องคำนึงถึงพลังที่มีด้วย อีกอย่างคือกูกำหนดให้มันเป็นศาสตร์ลับของกลุ่มคนเล็กๆ ที่เร้นกายอยู่ในพื้นที่ลึกลับ คนพวกนี้เลยถูกเข้าใจว่าเป็นเซียนอะไรทำนองนั้น

ก็ประมาณนี้ เรื่องที่กูว่ามานี่ก็ได้แรงบันดาลใจมาจากหลายๆ เรื่องแล้วเอามาสร้างเป็นของตัวเอง ที่กูเอามาแชร์เพราะเรื่องนี้กูเลิกเขียนไปราว 5-6 ปีละ คงไม่ได้เขียนต่อ จำได้ว่าตอนนั้นเขียนเพราะแนวเทพเซียนกำลังบูม กูเลยต้องมาปรับ Element อะไรให้ดูคล้ายๆ เซียนเข้าไปหน่อยด้วย

อนึ่ง แรงบันดาลใจของระบบเวทมนต์ชนิดแรก ถ้าจำไม่ผิดกูได้มาจากเกม Dragon Age Origin มั้ง

จำเนื้อเรื่องได้คร่าวๆ คือนักเวทย์ต้องเข้าญาณไปคุยกับปิศาจเพื่อทำให้มันเชื่อฟังเรา จะได้สามารถดึงยืมพลังเวทย์ของมันมาใช้งานได้ กลับกันถ้าดึงมามากไปก็จะโดนครอบงำ จึงต้องโดยส่งไปอยู่ที่วิทยาลัยเวทมนต์ที่มีสภาพคล้ายๆ คุก

ส่วนเคสพระเอก ถ้าจำไม่ผิดกูได้แรงบันดาลใจมาจากป้าร่ม Yakumo Yukari จาก Touhou นางใช้วิชาองเมียวและวิชาสายเขตแดน ตอนนั้นกูเลยต้องไปศึกษาเกี่ยวกับพวกวิชาซินแส วิชาฮวงจุ้ย และอีกหลายๆ อย่างเลยกว่าจะออกมาเป็นแบบนี้ได้

แต่ก็นั่นล่ะ น่าเสียดายที่สุดท้ายเขียนไม่จบ วางแผนไว้เป็นสิบๆ เล่ม แต่พอเขียนจบเล่ม 3 แม่งมรสุมชีวิตเข้าหลายอย่าง + รู้สึกเริ่มเป็นภาระเลยเลิกเขียนไปดื้อๆ เลย ถ้ากูยังเขียนอยู่ตั้งแต่ตอนนั้น ป่านนี้คงได้เป็นพันตอนละมั้ง

พวกมึงรู้ยัง โม่งจะต้องสมัครไอดีแล้วนะ

กูพอจะเข้าใจ >>361 >>363 ต้องการจะสื่อแล้วว่ะ คนไทยสมัยนี้ชอบสับสนระหว่าง ระบบเวทมนตร์ที่มีความเป็นเกม กับระบบเวทมนตร์ที่ไม่มีความเป็นเกม ไอ้เรื่องที่มันอ่านว่าไม่มีระบบเนี่ย มันก็คือระบบเวทมนตร์ที่ไม่มีความเป็นเกมเลย คิดว่า Game of Thrones เป็นแบบไหนล่ะ

ต้นกำเนิดของระบบเวทมนตร์ที่มีความเป็นเกม สันนิษฐานว่ามาจาก Sword Art Online เป็นอนิเมะซีซั่นแรกๆ กับเว็บตูนเกาหลี The Gamer มันเห็นภาพชัดเจนกว่าอ่านนิยายโดยไม่ต้องพูดมากความเลย (แหงล่ะ สื่อด้วยรูปภาพ ไม่ใช่ลายลักษณ์อักษร)

ถามหน่อย คือเรากำหนดธีมไม่ได้ ซักที รู้สึกขัดๆ
อยากเขียนแนวแฟนตาซีอารมณ์ นางเอกโลลิ จากฝ่ายฮีโร่ โดนให้เข้าด้านมืดแต่นางเอกเข้าแค่ร่างกายใจไม่เข้า แต่ได้พลังop เทพซ่าไปละ
ไม่แน่ใจว่าจะเขียนออกโทน ดาร์ก หรือ โทนกาวดี ถ้าตัวเอกเป็นผู้ชายหัวดำแบบsolo leveling เราคงเขียนให้เอ็ดจี้ไปละ แต่พออยากลองอะไรใหม่ๆให้เป็นตัวเอกหญิงโลลิ นี่ เราคิดไม่แน่ใจแหะ โทนควรเป็นไง ผสมได้ไหม?

ถ้าเป็นโม่งจะเลือกยังไง?

ผสมไม่ได้หรอก โทนกาวมันตลกจัด โทนมืดมันดราม่าจัดๆ

ถ้ามึงเอาโทนกาว เลิกสนใจพลัง op แล้วหาทางคิดมุกตลกดีๆหน่อย กาวแล้วไม่ตลก อ่านยังไงก็ไม่ขำ

แต่ถ้ามึงเลือกโทนดาร์กและยืนกรานว่าพลัง op เป็นจุดขายนิยาย เคสมึงคือนางเอกได้พลัง op หลังเข้าสู่ด้านมืด เสียร่างกาย แต่จิตใจไม่แตกสลายใช่มั้ย งั้นกูขอแนะนำเลยว่า ตั้งกฎให้พลัง op ทำลายตัวเองมากกว่าเกิดประโยชน์ หรือเป็นสิ่งที่น่ากลัวกว่าความตาย

>>373 ok ขอบใจมาก

ตอนแรกกะจะเขียนความยาวราวๆ ตอนละ 1000 คำเอาแบบง่ายๆ เบาสมอง แต่ไหงเขียนไปเขียนมาได้เฉลี่ยตอนละ 3000 เฉยเลยวะเนี่ย

1000 คำต่อตอน เรื่องย่อนี่หว่า

>>378 กูเคยเจอคนเขียนต่ำกว่าพันคำต่อตอน

อันนี้กูก็สงสัยมานานแล้วเหมือนกันว่านิยายเว็บตอนนึงมันควรยาวกี่คำถึงดูไม่น่าเกลียดและไม่ยาวจนยืดเกินไป

>>380 กูเขียนลองเขียนลอกจาก LN ญี่ปุ่น/จีนยุคนี้ แม่งก็ราวๆ 1000-2000 คำเองนะต่อตอน
แต่ถ้าเอายุคก่อนหน้านี้ก็น่าจะตกราวๆ 2000-3000 คำอะ สังเกตเอาว่ามันจะมีช่วงที่เขาจะเคาะเว้นบรรทัด 2 บรรทัด ทุกๆ 6-10 หน้า ซึ่งตีได้ว่านั่นคือช่วงตัดตอน 1 ตอน พอดี

อย่างกูเนี่ยเขียนพยายามให้ไม่เกิน 3000 คำแล้วลองกลับมาอ่านเองก็ยังอยู่ในเกณฑ์ไม่สั้นไปและไม่ยาวไปนะ ในขณะที่เมื่อก่อนนี่พยายามยัด 5000+ แล้วรู้สึกว่าโคตรเยอะเลย

โม่งอยากถามว่าในมุมนักอ่านสมัยนี้มันจะชอบตัวเอกเทพแบบไหนมากกว่ากัน

1. เปิดมาไม่เกินตอนสองตอนก็เทพเลย ไม่ต้องฝึกไร อารมณ์ตกหน้าผาแล้วจู่ๆก็ได้รับพลังจากเทพไรงี้ หลังจากนั้นก็เก่งและมีอำนาจมากขึ้นเรื่อยๆแบบก้าวกระโดด

2. ได้รับพลังเหมือนกันแต่ไม่เทพทันที ต้องฝึก ลองพลัง ผิดถูก ก่อนสองสามตอน หลังจากนั้นก็เก่งขึ้น เติบโตขึ้นเรื่อยๆอย่างรวดเร็วแต่ไม่ก้วกระโดดแบบข้อแรก

ส่วนตัวชอบแบบสอง มันไม่mary sue แต่เท่าที่รู้มาคนสมัยนี้ใจร้อน ไม่โชเทพเกินสองสามตอนดรอปละ

และจากที่เคยอ่านมาแนวฝึกฝนนี่มันต้องใช้เวลาหลายตอนอยู่ในการบิ้ว ซึ่งอาจไม่ถูกจริตคนอ่าน

แต่เราก็แต่งได้ทั้งสองแนวละ เลยอยากถามหน่อย อ่านฟรีแต่ไม่มีแฟนคลับมาก่อน มองในมุมคนอ่าน แต่งแบบไหนดี ไม่อยากแต่งแล้วร้างอะนะ

>>382 จากการที่กูไล่อ่านพวกติดท็อปเพราะอยากรู้ว่าเทรนด์เดี๋ยวนี้เบียวไปถึงไหนแล้ว มันจะเป็น1+2 คือเทพเร็วแต่มีฝึกนิดๆหน่อยๆพอเป็นพิธี บางเรื่องฝึกแบบไร้สาระไม่เป็นเหตุเป็นผลด้วยซ้ำ แค่เอาไว้อ้างฝึกแล้วเทพ(?) ถ้ามึงคิดบิ้วฉากฝึกหลายตอนคือเบื่อแน่นอน เต็มที่ต้องจบภายในหนึ่งพารากราฟ เพราะฝึกจบแค่สองสามบรรทัดยังมีมาแล้ว รูปแบบแนวนี้จะประมาณเจอกีกี้เก่งกว่า>>เราฝึกกลับไปตบ>>เจอกีกี้v.2>>เราฝึกกลับไปตบ>>เจอบอส>>เราฝึกกลับไปตบ สรุปฝึก=ฟาร์มเวลระยะสั้น

>>383 สรุปแล้วแนวเทพทันที น่าจะนิบมกว่าซินะในยุคนี้ แต่ต้องใส่ฉากซ้อมนิดๆให้ดูไม่น่าเกียจเกินว่างั้น

ตอนนี้เด็กดีลง nc ได้แล้ว ยอดเป็นไงบ้างวะ พอจะแข่งกับรีดอะไร้ได้ไหม

เกิดอะไรขึ้นกับเรื่องh.a.c.k ของ อีนิกม่า
ในอดีตมีดราม่าอะไร เราไม่ทัน โม่งเหลาให้ฟังที

>>386 เรื่องนี้แม่งนานมากแล้ว เอาแค่ที่กูพอจำได้มันถูกแยกเป็น 3 ประเด็นใหญ่ๆ

1.นักเขียนพลาดเดินเรื่องไม่เหมาะกับธีมวิทยศาสตร์และเทคโนโลยีจนทำให้นักอ่านกว่าครึ่งออกมาโวยวาย ไอ้ตอนที่เกิดเรื่องคือมีการเปิดตัวให้ตัวละครหนึ่ง แล้วอธิบายว่ามีความสามารถแฮ็คเพื่ออ่านใจคนอื่นได้ พวกคนอ่านก็ ห๊ะ! ทำไมอยู่ดีๆ ถึงมีความแฟนตาซีโผล่มาในเรื่องนี้ได้วะ ตอนแรกๆ ยังต้องหาทางอธิบายแทบตายกว่าจะโม้ว่าทำแลปท็อประเบิดใส่ตัวร้ายจนหนีมาได้แบบล้ำๆ แล้วไม่โดนจับผิดเรื่องพลอตโฮล

2.นักเขียนดองนิยาย สัญญาไม่เป็นสัญญา บอกจะมาต่อแล้วมันก็มา... แต่มาในปีถัดไป แถมพอมาก็ต่อได้ไม่เยอะแล้วหายหัวต่อ ทั้งๆ ที่หน้าเพจในเฟสมีการเคลื่อนไหวตลอด งานหนังสือแต่ละปีมีหนังสือเรื่องนี้ออกวางขาย แต่ความหนาของแต่ละเล่มแม่งน้อยลงเรื่อยๆ เล่มล่าสุดโดนล้อบอกนึกว่าการ์ตูนขายหัวเราะ

3.ประเด็นสดๆ ร้อนๆ ไม่นานมานี้คือความผิดปกติของท็อปนิยายในเด็กดวก เพราะนอกจากจะไม่ได้อัพมานาน จำนวนคนอ่านก็ไม่ได้เยอะแบบถล่มทลายอะไร แต่เรื่องนี้เสือกติดท็อปด้วยเหตุผลบางอย่างที่ไม่สามารถอธิบายได้ คนก็เลยพากันสงสัยว่าติดได้ไงวะ

โม่งคนไหนมีข้อมูลเสริมก็เพิ่มให้กูด้วย เพราะกูไม่ได้เข้ามาในนี้นานแล้วเหมือนกัน

>>386 ไปเจอดราม่าไหนอีกชี้เป้าดิ กูจะไปมุง

>>388 อ่านในมู้โม่งนี่แหละ อันเก่าๆเห็นมีคนพูดถึงh.a.ck. มีดราม่าอะไรในอดีต บังเอิญเราเคยเป็นแฟนคลับชอบอ่านเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ไม่ได้ตามตอนหลัง

>>387 ขอบใจมาก แล้วประเด็นเรื่องปั่นยอดวิวละ คุ้นๆว่าเคยเห็นมีคนโพส

>>389 อ้อ นึกว่ามีดราม่าใหม่อีก
>>390 ก็ในข้อ3 คือติดท็อปค้างนานผิดปกติทั้งที่คนเขียนไม่อัปแล้ว พอมีคนมาถามในบอร์ดว่าแม่งปั้มวิวป่าว wm ทำไรอยู่ ดูก็รู้ว่าผิดปกติ wmค่อยโผล่หัวมารับเรื่อง มีบอกว่าก็จับตาอยู่ สงสัยเหมือนว่าทำไม(แต่มึงเป็นคนดูแลเว็บนะปล่อยทิ้งเฉยๆงี้เป็นเดือนเลยดิ) สักพักมาแถลงว่าพบการใช้บอทจริงเลยแก้กลับละ เออแม่งต้องให้คนมาท้วงก่อนอะถึงจะยอมจัดการ ถ้าไม่มีคนตั้งมู้ถามคือจะปล่อยเบลอไปเรื่อยๆอะนะ

พูดถึงtraining arc ในนิยายยุคนี้

เราไปอ่านLN มาหลายเรื่อง เอาจริงๆทั้งต่างโลกไม่ต่างโลก ถ้าไม่ใช่แนวเปิดมาopเทพซ่า เลยเราเห็นมันก็มีฉากฝึกเป็นตอนๆทั้งนั้น หลายเรื่องก็ดังๆเป็นเมะ เช่น ไอ้เรื่องรูดี้ นักฆ่าเกิดใหม่ assasin pride ฯลฯ

แต่พอเป็นนิยายเด็กดี ไหงถึงไม่ชอบฉากฝึกยาวหน่อย ต้องสั้นไม่กี่บรรทัด ถึงขายดี ฝึกแบบขอไปที การพัฒนาตัวละครเลยไม่ค่อยมี เหมือนคนไทยใจร้อนอะนะ

>>392 ขี้เกียจรอกันไง อยากเห็นเทพซ่าไวๆ เลยต้องให้ได้สกิลโกงง่ายๆแบบมักง่ายไปเลย555

>>392 สื่อแบบเป็นภาพมันเสพง่ายกว่าด้วย ถึงจะเป็นบทฝึกแต่ถ้ามาเป็นอนิเมะเด็กๆ ก็ดูได้อะ ส่วนนิยายมันเป็นตัวอักษรเลยทำให้บางทีอยากข้ามเลยต้องทำสั้นๆ ไว้ก่อนเพราะพวกรอไม่ได้มันเยอะ

>>392 ไม่หรอกไอ้คนที่บ่นๆ กันนี่คือไม่ใช่คนอ่านอะ

คนอ่านจริงเจอฉากฝึกยังไงเขาก็อ่าน เพราะเนื้อเรื่องมันไม่ได้มีแค่การฝึกอย่างเดียว มันมีทั้งค้นพบอะไรใหม่ๆ วิชาใหม่ๆ การใช้พลังใหม่ๆ เข้ามาด้วย แต่ขึ้นชื่อว่าฝึกไง เลยยังเขียนออกแนวกั๊กๆ ไว้อยู่มันเลยดูเผินๆ เหมือนเรื่องไม่เดินทั้งที่มันก็เดินต่อตามปกติ

ส่วนคนบ่นอะ คือคนนอกหรือไม่ใช่ขาประจำเข้ามาคลิ๊กอ่าน แล้วเจอเหมือนกับตอนฝึกเลยบ่นว่าไม่ชอบ

>>395 เห็นด้วย ต่อให้นิยายเทพซ่าข้ามช่วงการฝึกยังไง ถ้าคนอ่านไม่ยอมฝึกฝนการอ่าน เขียนให้ตายได้รางวัลออสก้าหรือเน็ตฟลิกยังไงก็ไม่อ่าน สักแต่จะขอสปอยเรื่องท่าเดียว เดี่ยวเจอเวอร์ชั่นรีไรท์แล้วคนอ่านสายฉาบฉวยบ่นด่าว่า ทำไมคลิปสปอยไม่เหมือนหนังสือวะ ก็คลิปสปอยไม่ได้ตามรีไรท์ไง

เขียนตอนสั้นไป มีเรื่อง https://www.dek-d.com/board/writer/4083738/

>>397 ทำไมไม่ดองไว้หลายๆตอนแล้วค่อยอ่าน? เงื่อนไขไม่ได้ยากขนาดนั้น ลองเปลี่ยนตัวเองให้ง่ายขึ้นแล้วชีวิตจะดี

>>397 เฮ้ย เขาวิเคราะห์ได้ดีอยู่นะไม่ได้แค่บ่นเอามัน อย่างจึ้งเลยตรงที่บอกนักเขียนเป็นไงก็ได้นักอ่านยังงั้น555 พวกนิยายตอนสั้นนี่เม้นทวงเยอะกว่านิยายตอนยาวจริง ไม่แค่เพราะจำนวนตอนเยอะกว่าด้วยนะ เนื้อหาเท่าๆกันเลยกูเคยลองเอาจำนวนคำมาบวกเทียบกันสองเรื่อง เรื่องนึงตอนสั้น 20 ตอน อีกเรื่องลงตอนยาว 15 ตอน ได้ประมาณสองหมื่นกว่าคำทั้งคู่เลย แน่นอนว่าตอนสั้น 20 ตอนเม้นเยอะกว่าตอนยาว 15 ตอน แต่ส่วนใหญ่คือจะเป็นเม้นเร่งอะแบบไรท์รีบลง ไรท์เมื่อไหร่จะมา ส่วนตอนยาวคือเม้นแบบนี้ก็มีแต่น้อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นคุยในตอนเช่นพระเอกโชว์เทพแล้ว รอตอนต่อไปนะไรท์ ไม่ค่อยมีการเร่งอะ
คุ้นๆว่าเคยมีโม่งบ่นไรงี้ไว้ สมัยนี้นิยายเน้นซอยตอนลงสั้นๆ ก็เหมือนบดให้คนอ่านกลืนง่ายไม่ต้องเคี้ยวเหมือนพวกนิยายสมัยก่อนที่ตอนยาวๆ ผลคือนักอ่านจะอิ่มง่ายอิ่มไวแต่ไม่อิ่มนาน แป๊บๆแม่งก็ย่อยอะ กลายเป็นนิยายมันจะไม่น่าจดจำเท่านิยายตอนยาว ทุกอย่างแม่งต้องไวแป๊บๆไทม์สคริป

>>399 เดี๋ยวพิมพ์ผิดๆ ได้ประมาณสี่หมื่นคำสิ อันนี้กูดูตอนยาวคือเขาเริ่มที่ตอนละ 3-5,000 คำ ส่วนตอนสั้นคือ 1,500-3,000 คำ เฉลี่ยๆนะ เพราะบางตอนยาวก็ล่อซะหมื่นคำในตอนเดียว แม่งสามารถซอยได้สองตอนเลยนะนั่น555 ส่วนตอนสั้นคือบทสั้นก็แม่งแค่พันสองงี้แบบมึงอั้นไว้เพื่อ
ส่วนจำนวนหน้ากูไม่ค่อยเชื่อว่ะ เจอจัดแบบโกงหน้ากระดาษก็มีเว้นวรรคไว้ปลูกหญ้า เคาะย่อหน้าเผื่อนิ้วเบียดตอนไถจอเรอะ ตอนนึงมีสิบหน้าแต่ทั้งตอนมีจำนวนคำแค่สองพันกว่าๆก็เจอมาละ

อยากสับนิยายต่างโลกในเด็กดีที่เขียนไปได้ประมาณ 20 ตอน ใครมีแนะนำบ้าง

กูเฉลี่ยอยู่ราวๆ 3000 คำ แต่ช่วงหลังๆ ก็เริ่มเหลือซัก 1800-2500 ละแฮะ คือสปีดกูปั่นได้แค่นี้ Orz
แต่กูเคยคิดนะว่า 3000 คำนั้นสั้น แต่พอเนื้อหาหลายๆ ตอนเอามารวมเป็น 1 ตอนใหญ่แล้วแม่งยาวกว่าสมัยก่อนที่กูเขียนอีก

>>401 มึงสนใจเรื่องไหนก็เลือกเรื่องนั้นมาเลย

>>401 งั้นลองสับเรื่องพวกนี้ดูโม่ง เราอ่านๆไปบ้างอยู่ เรตติ้งกับภาษา การเขียนถือว่าใช้ได้ และไม่ถึงกับซ้ำซากมากนัก
อนึ่งเราไม่ได้เป็นหน้าม้าให้ใครนะ

tentacles empress

https://writer.dek-d.com/Sikaii13/writer/view.php?id=2222255

น้องสาวพระเจ้า

https://writer.dek-d.com/MelonpangS/writer/view.php?id=1806750

ความฝันคือนักผจญภัย

https://writer.dek-d.com/Donlnwza/writer/view.php?id=1991311

>>404 เปิดเรื่องแรกมาก็เตือนnc แถมเป็นแนวที่กูขยะแขยงสุดๆ

>>405 สับเลยโม่ง เราอยากเห็น

เอิ่ม จำเป็นต้องเพิ่มหมวดเหรอวะ https://www.dek-d.com/board/writer/4083903/

>>404 เด๋วสับๆ

>>404 เพิ่งกดเข้าไปดู มันมีเป็นร้อยตอนเลยนี่นา ขี้เกียจอ่านอะ มีแบบเพิ่งเขียน 20 ตอนไรงี้ไหม

>>409 ลองเรื่องนี่ดูซิโม่ง 24 ตอนน่าจะใกล้ๆ20ตอนอยู่ ลองอ่านดูบ้างอย่างน้อยก็ไม่ใช่พวกเอ็จจี้ เบียว คชั่งฮาเร็ม นางเอกเป็นตัวเอก

https://writer.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=2333726

>>410 อ่านได้แค่ 5 ตอน ทนอ่านต่อไม่ไหว จะอธิบายสิ่งที่กูเกลียดละกัน

1. ชื่อญี่ปุ่น ทำให้ดูเ บีย ว
2. การบรรยายห่วย ให้อารมณ์ไ ลท์โนเวล ทำให้เรื่องไปไวเกินไปเหมือนดูสปอยหนัง ขาดอารมณ์ร่วมมาก ๆ (ความไม่ชอบส่วนตัว)
3. ใช้ภาษาผิด ๆ ถูก ๆ เช่น "เชื่ออย่างจมปลัก" คือเชี่ยอะไร ต้อง "เชื่ออย่างสนิทใจ" สิ

เนื้อเรื่องคร่าว ๆ เท่าที่อ่านคือ นางเอกเป็นหุ่นยนต์ AI ที่ถูกสร้างขึ้นในโลกอนาคต (ที่ล่มสลายไปแล้วด้วยเหตุผลใดก็ไม่รู้ ฟีลหลังวันสิ้นโลก) พระเอกมันทนไม่ได้ที่นักวิทยาศาสตร์คนอื่นจะเอานางเอกไปใช้เป็นอาวุธ ก็เลยเปิดรูหนอนดูดทุกคนไป นางเอกได้ไปต่างโลก สู้กับโจรป่า ช่วยเหลือเจ้าหญิงเอาไว้ได้ เป็นเพื่อนกับเจ้าหญิง อะไรทำนองนั้น

ยิ่งอ่านยิ่งงงคนเม้นว่า มันเข้าใจจุดขายจองตัวเองจริงๆรึเปล่า
https://www.dek-d.com/board/writer/4084207/

>>412 10เม้นต์แรก ไม่ถึงครึ่งที่บอกจุดขายตัวเองได้ถูก

>>412 เน้นโฆษณากันจัง กูไม่ค่อยเข้าบอร์ดเท่าไหร่อะ ถ้าเข้าก็ไปอ่านคอมเมนต์พวกปิดตัวตน อันนั้นดูมีสาระสุดละ ที่เหลือส่วนใหญ่จะหลักการแฝงโฆษณา

นิยายบนเว็บ นักเขียนจะถูกกดดันจากนักอ่านถึงความเทพของพระเอก มึงลองไปเขียนฉากให้ตัวละครตายแบบหดหู่ดึงอารมณ์ หรือพระเอกกากแพ้สักครั้ง ฝึกยาวๆ อธิบายทฤษฎีของพลังในเรื่อง+หลักการของการได้พลัง + การฝึกสักที่มึงอุตส่าห์ใช้สมองคิดแทบตายสัก 3-4 ตอนดู มึงจะโดนนักอ่านหลายคนด่าทันทีว่า มีแต่น้ำ ขอเนื้อๆ ไม่คุ้มเงิน

กลับกันไอ้พวกนี่แม่งจะไปอวยนิยายระบบ นิยายที่ตัวเอกแม่งเป็นสวะ ดีแค่โชคดีได้ระบบช่วย เป็นหุ่นเชิดระบบ เก่งโดยไม่ต้องฝึก เป็นนักเรียนอยู่ดีๆ จับดาบปั๊บกลายเป็นเทพดาบทันที ทำนองนี้ ตบเกรียนวนลูบ อันนี้คือกูก็ไม่เข้าใจ สุดท้ายถ้ามึงอยากได้เงิน ได้ยอดอ่าน มันก็บีบให้มึงต้องลดเนื้อหาเรื่องการฝึก + กับอธิบายพลังตัวเองอย่างเยอะเกินไป

นิยายเว็บตอนนี้มันประมาณนั้น นักอ่านกลุ่มใหญ่มันไม่สนด้วยซ้ำว่ามันอ่านนิยายมึงแล้วต้องแปลไทยเป็นไทยเพราะสำนวนกาก เนื้อเรื่องพลอตไปซ้ำซากกับใครไหม บางคนมันเข้ามาอ่านเพราะมันต้องการอ่านฉากตัวเอกแสดงความเทพตบเกรียนเอาสะใจ มันไม่สนหรอกว่าตัวเอกจะเทพเพราะอะไร สมเหตุสมผลไหม บางเรื่องตัวเองมันรวย เก่งแบบตบระดับ TOP ได้ ดัง ออกทีวี บางเหตุการณ์ตบเกรียนแม่งมีคนถ่ายออกทีวี แต่มันก็ยังจะมีไอ้โง่มาให้พระเอกตบเรื่อยๆ อะไรทำนองนี้ มันเกิดนิยายแบบนี้ได้ เพราะมันเสือกขายได้

ที่นั้นอ่านกลุ่มใหญ่ส่วนนึงสนคือ มึงต้องมีให้มันอ่าน เน้นความเร็ว สำนวนกากหน่อยก็ได้ เน้นเรื่องเดิน ฉากตบเกรียนเยอะ ตัวเอกพัฒนาเก่งแบบเว่อร์ๆขึ้นไปเรื่อยๆ เอาแบบไม่ต้องพยายามเลยก็ได้ แค่ระบบให้โน่นให้นี่ อยากขับรถเก่งไม่ต้องฝึกขับรถ เสกให้ระบบมอบความสามารถขับรถระดับพระเจ้าให้ บางเรื่องมันให้ความสามารถระดับพระเจ้ากับพระเอกเยอะเกินไปจนนักเขียนมันลืม พอถึงจุดนึงที่มันจะสร้างสถานการณ์ให้พระเอก มันก็เนิพพระเอกให้สวะซะอย่างนั้น เพราะมันลืม

>>415 เสริมให้อีกนิด ข้อพิสูจน์ของเรื่องนี้ก็คือ นิยายแปลจีนบางเรื่องที่มันไปก็อบของจีน เอามาแปล GOOGLE เกลาคำแบบคนไม่รู้ภาษาจีนนิดหน่อย แล้วเอามาลงให้อ่านเลย มันติด top 1 ในDEK D ได้ แถมโกยเงินได้ไปเป็นแสน

ถ้าพวกมึงจำกันได้ พันปักษาไง ที่ไอ้ห่านี่มันแต่งนิยายแล้วไม่รุ่ง มันเลยไป COPY PASTE นิยายจีนมาแปล GOOGLE แล้วแปะลงเว็บอัพรัวๆจนติด top DEK D ทุกหมวดอยู่เป็นเดือน แอบติดเหรียญได้ประมาณ 1 -2 อาทิตย์ได้เงินไปเป็นแสน เรื่องมันถึงแดง ไปสืบประวัติดูแม่งทำกับหลายเรื่อง มันมาโป๊ะแตกเพราะเรื่องล่าสุดที่มันทำเสือกดัง คนเลยเห็นเยอะ โดนแจ้งเยอะ ทว่ามันก็พิสูจน์ความน่าอนาจ+ความน่าเศร้าให้พวกมึงให้เห็นว่านิยายเว็บ แปล GOOGLE ติด TOP 1 !

>>416 ทำไมไม่มีใครฟ้องขึ้นศาล ไม่งั้นพวกนี้ก็ไม่หยุดอะ จับได้ก็ปิดไปเปิดใหม่ ตลาดมันมีแคร์ไร
จะว่าไปแนวระบบนี่ถ้าอ่านเอาแนวจริงจัง ทุกวันนี้เหมือนมีแต่แนวขายพวกลูซเซอแหะ ไหงเป็นงี้

คนจะฟ้องได้มันต้องเป็นเจ้าทุกข์หรือผู้เสียหาย มันไปก็อบนิยายจีนมา ผู้เสียหายมันคือนักเขียนจีนหรือคนถือลิขสิทธิ์ เพราะแบบนั้นมันเลยไม่มีใครอยากจะบินมาจัดการฟ้องข้ามประเทศ แค่ฟ้องในประเทศก็ยุ่งยากอยู่แล้ว ฟ้องข้ามประเทศกฎหมายต่าง ทนายฟันหัวแบะ ไม่ค่อยคุ้ม

ดังนั้นเดี๋ยวนี้มันมี 2 อย่าง ประเภทมักง่าย COPY PASTE ลงรัวๆเลย กับ COPY พลอตมาดัดแปลง น่าเกลียดหน่อยก็เอามา 70-80 เปอร์เซ็นต์ ปรับนิดเปลี่ยนหน่อย ไอ้แบบหลังนี่จับยากสุด

นิยายจีนมีเป็นหมื่นเป็นแสนเรื่อง ถ้าจะจับมันก็ต้องมีใครเคยไปอ่านนิยายต้นฉบับมาถึงจะเอ๊ะ เอ๊ะแล้วก็ต้องไปท้วง ไปติง เผลอโดนแฟนคลับมันถล่มอีก มันหลายต่อ และต่อให้ถูกจับได้ก็แค่ลบหรือโดนแบน สุดท้ายมันเลยมีพวกหน้าด้านเกิดขึ้นโครตเยอะ

อีกทั้งช่วงหลังโลกมันเปิดกว้างขึ้น คนส่วนใหญ่ก็มีแนวคิดที่ว่าคล้ายกันนิด คล้ายกันหน่อยไม่เป็นไร ถ้าไม่เหมือนทุกตัวอักษรไม่ผิด พอคนเริ่มมีมายเซ็ตแบบนี้เยอะเข้า มันเลยเกิดประเด็นอย่างที่บอก ยิ่งจับยากขึ้นไปอีก บางทีเราไปจับ ไปบอก มันกลายเป็นเรา = ผู้ร้าย ใจร้าย ด้วยซ้ำ

ที่น่าโมโหสุดคือ ขนาดไอ้พักปักษามัน COPY ทุกตัวอักษรมาแปล GOOGLE ลง ชื่อตอนยังเหมืองกันอะ ช่วงแรกมีเคลมเปลี่ยนนิดๆหน่อยๆ ตั้งใจไม่บอกว่าเป็นนิยายแปลเพื่อเคลมผลงานเป็นของตัวเอง ปิดการแสดงความคิดเห็นเพื่อไม่ให้มีใครมาจับผิด ชัดขนาดนี้ตอนมันโดนแบนยังมีนักอ่านไปการบขอร้องมาเพื่อจะเสียเงินอ่านต่อ ขอเพจ ขอกลุ่มลับ ไอ้พวกนี้แม่งสวะสัส ก็แค่ไปหาต้อนฉบับมาแปล GOOGLE เองจบแล้ว เสือกไม่สำนึกไปสนับสนุนคนผิด

กุคงเขียนแบบอิงพล็อตสถานเดียวว่ะ กุแค่รู้สึกว่าเอะอะโยนๆไปให้ตัวเอกมันเทพแบบไม่มีแก่นสาร กุคงเทเรื่องทิ้งกลางทางแน่ๆ ต่อให้กุกะเขียนเอาฮาก็ตาม

กุยอมรับคนที่เขียนแนวระบบเทพตัวเอกเทพซ่าที่เขียนจนจบมากนะ เพราะส่วนใหญ่แม่งจะยัดให้เทพตามใจตัวเองหรือคนอ่านจนเรื่องตัน จะเนิฟพระเอกก็ไม่ได้ จะสร้างคู่แข่งเทพๆก็ไม่ได้ สุดท้ายเททิ้งแล้วไปเรื่องใหม่ ไม่ก็เข้าดาร์กไซด์ไปเป็นนัก google translate นิยายจีนไปเลย

อ่านแล้วเป็นเศร้า

ตอนนี้กูกำลังอิจฉาคนที่กำลังเขียนได้ไม่ว่าจะแนวไหนก็ตาม
กูจะเรียกว่าตันได้มั้ย ...คือพล็อตมีเนื้อหามี แต่คือไม่มีกระจิตกระใจจะเขียนนี่สิ เปิดหน้ากระดาษมาพิมพ์ไปได้นิดหน่อยแม่งรู้ตัวอีกทีเป็น Youtube ดูซะงั้น ไม่มีสมาธิเลยให้ตายสิ

>>421 เมื่อก่อนเราวิจารณ์พวกเขียนออกมาห่วยๆคือแย่ ตอนนี้คิดว่าเขียนออกมาได้ติดต่อกันซักยี่สิบตอนภายในเดือนสองเดือนได้ คือเก่งละ พล็อต ภาษาห่วย ค่อยไปแก้ พอเราเขียนเองไม่ออกตอนนี้ก็ไม่กล้าด่าพวกเขียนออกแต่ห่วย ซักเท่าไหร่555

ไม่มีอารมณ์แล้วพยายามเค้นนี่งานออกมาห่วยไม่พอยังกินเวลาเยอะกว่าปกติอีกแฮะ นั่งอ่านเองแล้วกุมขมับเลยทำไมห่วยได้ขนาดนี้

แต่แม่งจะมานั่งรออารมณ์ก็ไม่ได้คนอ่านรอกดดันอยู่อีก orz

>>415 แต่มึงต้องไม่ลืมว่าเขียนยังไงได้คนอ่านอย่างนั้น เขียนไร้สมองไร้เหตุผลก็ได้แฟนคลับไร้สมองไร้เหตุผล ถ้าสนแต่เงินไม่สนห่าเหวอย่างอื่นก็คงพอได้ แต่ว่านะ เขียนแบบนั้นกูว่ากินระยะยาวไม่ไหวแน่ พอคนอ่านเริ่มมีสมองคงไม่กลับมาอ่านนิยายที่คนนี้เขียน ในอนาคตถ้านักเขียนอยากสร้างผลงานดี ๆ เรื่องนี้ก็จะเป็นตราบาป

>>423 ของแบบนี้มันต้องใช้แรงกระตุ้น บางคนก็หาเพื่อนักเขียนที่แต่งหมวดเดียวกัน บางคนก็ไปเสพนิยายดีๆ จนมีแรงบันดาลใจ บางคนก็เอฟปก หรือถ้ามีเงินก็จ้างนักเขียนเงา

>>416 เรื่องนั้นใช่มะ กูเข้าไปอ่านคอมเมนต์แล้วแบบหมดไฟในการเขียนเลย แม่ง... ถามหากลุ่มลับกันเพียง อิหยังวะเลย

ยุคนิยายระบบครองเมือง

https://www.dek-d.com/writer/61608

>>427 แนวซ้ำซากมาก แต่อ่านแล้วดูนข.ก็มีฝีมือดีนะ

ค่อยๆ เค้นเขียนออกมาได้ชั่วโมงละ 1 หน้า (350-400 คำ) แล้วแม่งรู้สึกเหนื่อยจังแฮะ
แต่จะหยุดพักนานก็ไม่ได้ เดี๋ยวแม่งจะกลายเป็นพักยาวจนขี้เกียจกลับมาเขียนอีก orz

โม่ง เราอยากลองเขียนพระเอกแนวใหม่ๆดู คิดว่าพระเอก เป็นลุงอ้วนแบบโดntr นี่มันพอน่าสนใจให้คนอ่านไหม เราลองค้นหาในเว็บแล้วมีอยู่สามเรื่องเองมั้งในเว็บที่พรัเอกเป็นลุงอ้วน แต่ในรี้ดก็เจออีกเรื่องนึง แต่ไม่แน่ใจคนอ่านถ้าเห็นแล้วจะอ่านไหม แต่ไม่มีntr ไรนะ พระเอกแค่เป็นลุงอ้วน ล้อเลียนโดจินเฉยๆ

ถ้าโม่งเป็นรี้ด โม่งเห็นโม่งแล้วคิดว่าอยากลองอ่านไหม?

>>430 พล็อตคืออะไรล่ะ? ถ้ามาแบบระบบกุไม่อ่าน เบื่อละ

>>430 มึงต้องถามตัวเองแล้วล่ะว่าถ้าลุงอ้วนเป็นพระเอกแล้วทำไมถึงคิดว่าพวกกุจะอยากอ่าน
นอกจากล้อเลียนโดจินแล้วมึงพอมีพล็อตอะไรจะขายอีกบ้างอ่ะ

>>431 ไม่มีระบบ ไม่ต่างโลก แนวสืบสวน ผสม แอคชั่น องค์กรสู้กัน ฝั่งพระเอกแก๊งลุงอ้วน สู้กับองค์กรมืดฝั่งตรงข้ามที่คอยลอบสังหาร/ก่อการร้าย/ โจรกรรม ลุงอ้วนเล่นเป็นนักสืบสายบู๊คอยเปิดโปงแผนการร้าย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นตัวละครหญิง พอลุงอ้วนเปิดโปงและสู้ชนะ ก็จะจับntr มาย้ายฝั่งทีละคน แต่ไม่มีncแค่ล้อเลียนโดจินเฉยๆไรงี้

>>430 ถ้าพระเอกเป็นลุงอ้วนแต่เนื้อเรื่องมันแบบ Sakamoto Days กูก็อ่านนะ

ในสายตากู ประเด็นพระเอกตัวอ้วนนี่เป็นเหมือนการสร้างปมหรือข้อจำกัดอะไรซักอย่างให้ตัวละครมากกว่า ทีนี้ก็ขึ้นอยู่กับเราแล้วว่าจะสามารถเขียนให้ตัวเอกสามารถเผชิญกับเรื่องราวไปได้อย่างไรโดยที่มี Passive เป็นสกิลตัวอ้วนซึ่งถือว่าเป็น Debuff ในสายตาตัวละครอื่นน่ะ

ยกตัวอย่างเช่น พระเอกอาจจะอ้วนและเข้าเรียนวันแรกก็โดนบูลลี่ แต่ปูมหลังพระเอกคือฝึกยูโดระดับสายดำมาแล้วงี้ ใช้ทักษะและสกิลซัดคนที่มาบูลลี่เกลี้ยงงี้ มีลุคเท่ๆ โมเม้นท์พระเอกกับสาวอื่นแบบสุภาพบุรุษจนไป NTR แฟนของนายหัวทองงี้ ในสายตากูก็ยังถือว่าโอเคสามารถมองข้ามความอ้วนไปได้

แต่กลับกันถ้ามาแนวพระเอกตัวอ้วนไม่พอ โดนบุลลี่แล้วยังขี้แพ้ ขี้โวยวาย โทษโน้นโทษนี้ แล้ววันนึงดันได้พลังโกงมาแล้วเอาไปแก้แค้นนี้แล้วเย็บเมียนายหัวทองงี้ กูเห็นปุ๊บกูโยนทิ้ง + พิมพ์ด่าเรื่องนี้แน่นอน

ต้องลุงอ้วนขี้แพ้แต่เป็นคนดี ช่วยสาวไว้แล้วได้พลังขี้โกงมาตัวผอมรูปหล่อทีหลังจนมีjkjsjcมาหลง สาวเจ้าที่รู้จักลุงสมัยอ้วนยังบอกว่า อิฉันจำดวงตาคุณลุงได้ขร่ะ เป็นเหตุผลให้รู้ว่าไอ้ลุงรูปหล่อกล้ามแน่นคนนี้แหละคือคนเดียวกับลุงอ้วนเตี้ยพุงพลุ้ยคนนั้น
แต่ลุงก็ยังบื้อเพราะความขี้แพ้เกาะติดมานานพอๆกะไขมันในช่องท้อง มองไม่ออกว่าสาวๆที่แทบจะถวายกีให้พวกนี้ชอบตัวเอง

มึงติดใจสามเรื่องมาแน่ๆเลย ผู้กล้าฮีล กาวทมิฬ และ Isekai de Cheat Skill wo Te ni Shita Ore wa, Genjitsu Sekai wo mo Musou Suru: Level Up wa Jinsei wo Kaeta

>>430 มึงต้องคิดพล็อตก่อนหรือเปล่า คือตัวเอกมึงต่อให้ไม่หล่อ อัปลักษณ์ เป็นตาแก่วัยเจ็ดสิบ แต่ถ้าเนื้อเรื่องสนุก เขียนได้ดี คนก็ตามอ่านกัน เขาไม่ได้มานั่งสนใจว่าตัวเอกต้องหล่อเฟอร์เฟคหรอก แต่ที่คนเขียนแบบนั้นกันเพราะมันง่ายต่อการเขียน ง่ายต่อการดำเนินเรื่อง ก็เหมือนกับคำที่ว่าหน้าตาดีมีชัยไปกว่าครึ่งนั่นแหละ มึงไม่เขียนตัวเอกหล่อก็ได้ แต่ถ้ามันอยากให้มีเรื่องความรัก มึงต้องเขียนนิสัยใจคอ เขียนว่าทำไมผู้หญิงถึงตกหลุมรัก ผู้ชายหุ่นหมี หรือขี้เหร่แต่เมียสวยมีเยอะแยะในสังคม ทำไมเขาได้เมียสวยกันล่ะ ของแบบนี้มันไม่ได้มีดีที่แค่หน้าตา จะมากังวลอะไรกับตัวละคร โน่นไปกังวลเนื้อเรื่องกับสำนวนโน่น

โม่งเคยเจอปัญหาแบบเราเปล่า

เมื่อก่อนตอนเขียนนิยายเขียนแบบไม่คิดไรมาก กลับเขียนได้เร็วเขียนออก ทั้งๆที่อ่านนิยายมาก็ไม่ได้เยอะ ไม่ำด้หาข้อมูลไรก่อนเท่าไหร่ด้วย
พอวันนี้จะกลับมาเขียนนิยายใหม่ตอนโต ทั้งๆที่อ่านนิยายมาพอควร ทำการบ้านเขียนพล็อต เซตติ้ง ตัวละครมา สะสมคำศัพท์และประโยคในการเขียนมาพอสมควร พอจะเริ่มลงมือเขียนจริงๆหน้าคอม กลับ เขียนไม่ได้ ไม่รู้เขียนไรดี ทั้งๆก็มีพล็อตและตัวละครในมือ

โม่งแก้ปัญหานี้ยังไง
เราควรใช้วิธีแบบตอนเด็ก ช่างหัวมันเขียนพล็อตกับตัวละครคร่าวๆพอแล้วเขียนไปเลยดีไหม แล้วมาแก้ทีหลัง
ยังไงๆก็อ่านฟรี ไม่ได้ขาย

ช่วยแนะนำทีโม่ง ขอบใจ

>>438 ถ้ารู้ว่าสะดุดก็ควรเปลี่ยนวิธีการทำงานของตัวเอง ไอ้พวกวิธีการทำงานแบบมืออาชีพทำ มันไม่ใช่ว่าเหมาะกับทุกคน อย่างการเขียนพล็อตไว้ก่อนมันทำให้ความสนุกในการเขียนนิยายลดลง บางคนเริ่มจากเขียนนิยายเพราะอยากรู้ว่าเรื่องราวต่อไปจะเป็นอย่างไร ลองปรับจูนดูว่าควรวางพล็อตแน่นขนาดไหน ช่วงการพัฒนางานเขียนมันจะต้องพบเรื่องแบบนี้เป็นระยะ ๆ ต่อไปเมิงก็จะเจออีก เจอไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะถึงจุดที่ กูจะอยู่ตรงนี้ละ กูพอใจตรงนี้แล้ว ไม่เดินต่อไปอีกก็จะไม่ต้องเจอกำแพงอะไรให้ติดแหงก

>>438 กูมีพล็อต มีโครงเรื่องคร่าวๆ มีต้น มีจบ ไม่มีกลาง กูใช้วิธีให้ตัวละครนำทางเอง และกูก็ไม่รู้ว่ามันจะเจออะไรบ้าง อย่างเช่นตัวเอกเย็นชา เดินทางไปเมือง A เจอสาวงามถูกทำร้าย ก็มีตัวเลือกสองตัวเลือกให้ตัดสินใจ A ช่วย B ไม่ช่วย ด้วยนิสัยตัวเอกไม่น่าจะช่วยก็ไม่ช่วย พอไม่ช่วยแล้วผลเป็นยังไงต่อก็ว่าไป หรือช่วยก็ช่วยเพราะอะไร ช่วยแล้วเกิดอะไรขึ้นก็ว่ากันไป สมมติสาวงามเป็นลูกเจ้าเมือง ช่วยได้รับคำยกย่อง ยกลูกสาวให้ ไม่ช่วย เจ้าเมืองคิดแค้น เกิดการไล่ล่า มันก็จะมีเนื้อเรื่องต่อๆ ไปอีก อันนี้คือคิดแบบนอกกรอบอะ ตัวละครจะดูมีมิติมากขึ้น ไม่เดินเป็นเส้นตรง ติดสินใจถูกบ้าง ผิดบ้างก็ว่ากันไป แต่ไม่ว่ายังไงก็ต้องไปให้ถึงฉากจบ ไม่อย่างนั้นมึงเตรียมออกทะเลกู่ไม่กลับได้เลย

คิดไปเองรึเปล่าก็ไม่รู้ แต่ลงที่raw แล้วคนไม่ค่อยคอมเม้นเท่าเด็กดี เอาแต่กดอีโมจิ ไม่ค่อยพิมพ์เท่าไหร่

>>438 ขอแนะนำเขียนเรื่องสั้นเถอะ เขียนตอนเดียวจบจะรู้ผลว่าจบหรือไม่จบ ดองเท่ากับมึงไม่เคยเขียนมาก่อน เขียนจบคือมึงเขียนเสร็จแล้ว แม้ยอดวิวสะสมน้อยกว่าเรื่องยาว แต่ดีกว่าสร้างประวัติเสียแก่ตัวเองด้วยการลอยแพ

เพื่อนในเฟสกูที่เป็นนักเขียนมืออาชีพเขาแนะนำทุกครั้งเลยว่าเขียนให้จบก่อนค่อยลง
แต่ปัญหาคือกูตั้งใจจะเขียนเป็น Web novel ยาวๆ เป็นร้อยๆ ตอนเนี่ยสิ มันจะรอให้จบยังไงฟะ ถถถถถถ

>>443 แล้วถ้าเขียนจริงไม่เอาน้ำ พบว่าไม่ถึงร้อยตอนล่ะ

>>443 เขียนให้จบ Arc แล้วค่อยลงแทนก็ได้

>>445 +1 ความเห็นนี้ ลงทั้งเรื่องไม่ได้แบ่ง 3 ลงเป็นอาร์คก็ได้

ไอ้เหี้ย บอร์ดนักเขียนโดนสแปมตั้งแต่เกือบ 5 ทุ่มว่ะ

นิยายเน็ตนี่ ตอนแรกต้องมีเบตแบบ มังงะ หรืออนิเมบางเรื่องไหม แบบ เปิดมามีฉากเรป ฉากโหดทารุณ ฉากntr ฉากฆ่าทรยศ จะได้เรียกแขกเรียกเรตติ้ง

แล้วปกติฉากเรียกแขกในเด็กดีนี่ต้องใช้ฉากแบบไหน nc?

>>443 ลงไปสักสามสิบตอนแล้วติดเหรียญล่วงหน้า พอมึงได้เงิน มีงจะมีแรงกดดันว่ากูต้องแต่งให้จบ ไม่งั้นมีประวัติเสียแน่

>>448 ไปลองอ่านนิยายท๊อปดิ เขาเปิดฉากยังไง ติดท๊อปได้ แปลว่าฉากแรกต้องดึงดูดระดับหนึ่ง

>>448 ฉากที่มึงยกมา nc ทั้งนั้น ยกเว้นฉากหักหลังทรยศ

กูนี่นับว่าหัวโบราณมั้ยนะ เขียนฉากเยสกันแบบไม่ NC
ที่จริงคือกูไม่ได้อยากจะขาย NC อยู่แล้ว แต่พอดีจังหวะนั้น พระเอก+นางเอก มันมาถึงจุดแล้วไง มันต้องเยสกันแล้ว แต่พอนึกถึงโทนเรื่องแล้วกูก็ไม่อยากจะใส่ NC มา สุดท้ายก็เลยไม่ได้ใส่ซะงั้น

สุดท้ายตัดกันที่เล้าโลมกันนิดหน่อย ก่อนจะตัดภาพไปอีกทีคือฟ้าเหลืองอะไรทำนองนี้
เอาไว้ฉาก NC ค่อยติดเหรียญขายราคาพิเศษล่ะกัน ถถถถถ

>>452 แค่ข้ามฉากไปเลย แต่จะบอกใบ้ด้วย show, don’t tell มึงไม่บอกมึง แต่จะบอกใบ้ด้วยบรรยายให้คนอ่านคิดเอาเอง เช่น พระรองโดนพี่สาวดึงเน็คไทลากเข้าไปห้องนอนเธอเอง แล้วตัดฉากไปที่ห้องซ่อมบำรุงอาวุธสงคราม ผ่านไป 20 ตอน กลายเป็นว่า พี่สาวเพิ่งคลอดลูกวันชัยชนะสงครามว่ะ

>>453 ขอแก้คำผิด show, don’t tell มึงไม่บอกคนอ่าน แต่บอกใบ้

เรียบร้อยละ เขียนแค่ในระดับนั่งคร่อมจับนมกันนิดหน่อยแล้วตัดไปเช้าวันถัดไปพอ

นิยายระบบ DEK เริ่มเสื่อมแล้วว่ะ คนคงเริ่มเอือมแล้ว กลับมาเขียนเลยได้สังเกต เห็นนักเขียนหลายคนที่เขียนนิยายระบบออกมาขายปังๆหลายคน ลงเรื่องสองของตนที่เป็นระบบเหมือนกัน สุดท้ายไม่ปังเหมือนเรื่องแรกเลย

>>456 ถ้าเป็นงี้จริงก็ดี

>>456 ก็ดีเหมือนกัน ถ้าจะดูอะไรที่เป็นระบบเกมให้คนอ่านดูตัวเอกเล่นเกมละก็ ซื้อเกมมาเล่นเองหรือดู youtube บันเทิงกว่า

ควรมีหมวดนิยายแปลแยกเลยมั้ย https://www.dek-d.com/board/writer/4085262/

>>459 ควร กุไม่ชอบนิยายแปล แล้วหลายเรื่องแปลกับกุเกิลแล้วมาเกลาคำ ขยะกว่านิยายไทยเขียนกากๆ อีก

>>459 แยก ๆ ไปเหอะ แม่งยึดพื้นที่นิยายเรื่องอื่น แล้วจะได้กรองนิยายขี้ก็อปแปะวางได้ง่ายขึ้น

>>459 เมื่อก่อนกูชอบนิยายแปลนะ แต่ตอนนี้คือเชี่ยไรเนี่ย แย่กว่านิยายไทยอีก น้ำเน้น ๆ เนื้อน้อย ๆ ฮาเร็มจัดจ้าน ตัวเอกเป็นเชี่ยไรต้องฆ่าอย่างเดียว ฆ่าแต่ผู้ชายด้วยนะ ผู้หญิงต่อให้ระยำแค่ไหนก็ไม่ฆ่า แถมดีไม่ดีได้มาเป็นเมียเป็นภาระ อวยพระเอกจัด ๆ ตัวร้ายนี่แทบถอดสมองเวลาเจอพระเอก ไหนจะวนลูปอีก นิยายดี ๆ ดัง ๆ ก็มีแหละ แต่ไม่ชอบเอามาแปลกัน

>>462 เรื่องไรละนี่

>>463 แทบทุกเรื่อง มันคือคอนเซ็ปหลักของนิยายแปลจากจีนและเกาหลี

ไอ้เรื่องนิยายแปลนี่ยังไม่จบอีกหรอวะ
เมื่อก่อนแม่งก็มาเบียดจนคนเขียนก่อม็อบเรียกร้องไปทีแล้วทำให้นิยายแปลไม่สามารถขึ้นติด Top ได้อยู่ช่วงหนึ่ง มาตอนนี้ปัญหากลับมาอีกแล้วเรอะ

เรื่องมันก็ตั้ง 5-6 ปีแล้ว ถ้าเด็กดวกมันไม่ทำอะไรก็คือแม่งคงปล่อยแล้วล่ะ

>>465 ช่วงหลังมันมีหนักหว่านั้นคืออาศัยกฎช่องว่าง เอานิยายแปลมาลงเพจฟรีวัน 1 -2 ตอน พอคนติดแล้วก็ฝากลิ้งไปจ่ายเงินเข้ากลุ่มลับอ่านล่วงหน้า

บางคนแม่ปกป้องตัวเองด้วยการเอาข้อมูลรูปเดียวมาลงบอกขอนักเขียนแล้ว ถ้าอ่านดีๆบางภาพแม่งไปขอผิดคน มันไปขอจากฝรั่งที่แปลมาอีกที แถมขอแค่ว่าขอแปล ไม่ได้บอกว่าจะแปลแล้วเก็บเงิน

เอาแค่หมวดแฟนตาซี คนที่ทำแบบนี้ติด top 10 อยู่ 2 เรื่อง มึงลองคิดดูว่านิยายจีนมาหลัก 3000 ตอนอะ มันลงวันละ 2 ตอน มันจะติด top ค้างอันดับแบบนั้นอยู่กี่ปี

>>466 นั่นล่ะคือประเด็นเดียวกับที่เคยเป็นเรื่องเมื่อก่อน
จำได้ว่าสมัยนั้นนิยายจีนจำนวนหลักพันตอนโผล่มาลงวันละ 2-3 ตอนทุกวันกลายเป็นว่า 8 ใน 10 ติด Top แม่งเป็นนิยายแปลหมดเลย มีทั้งแบบแปลเถื่อนทั้งแบบถูกลิขสิทธิจากกวีบุ๊คด้วยนะ ซึ่งทำให้คนเขียนหลายคนสไตรส์งานไม่เขียนแม่มจนเด็กดวกต้องทำให้พวกนิยายแปลไม่สามารถติด Top ได้ เพราะแม่งแข่งกันไม่ไหวจริงๆ

แต่ที่กูประหลาดใจคือปัญหานี้กลับมาอีกแล้วเรอะ? แถมเด็กดวกไม่ทำอะไรด้วย? แถมทุกวันนี้ยังไม่ออกหมวดนิยายแปลอีก?

>>467 บางคนมันลักไก่โดยการไม่บอกว่าเป็นนิยายแปลที่ชื่อเรื่องหรือหน้าปก

อยากสับนิยายนะ แต่พอคิดไปคิดมาสับไปคนเขียนแม่งก็ไม่แก้ เอาเวลาไปแช่กับไฟนอล 14 ดีกว่า

>>469 มึงก็สับเอามันไปดิ

คำเตือน : เนื้อหาการสับนิยายต่อไปนี้อาจมีเนื้อหาไม่เหมาะสมแก่เด็ก สตรีมีครรภ์ คนชรา และนักเขียนผู้อ่อนไหวรับความเห็นจากคนอ่านไม่ได้ และการสับนิยายนี้จะนำเนื้อหาบางส่วนของนิยายทั้งหมดมาสับ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อ่อ แล้วกุชอบนอกเรื่องในวงเล็บบ่อยๆ อันนั้นคือความสงสัย + กวนตีน อาจขัดอารมณ์การอ่านอยู่พอสมควร แต่อดใส่ไม่ได้จริงๆ

เรื่อง : นักมิกซ์มอนสเตอร์สุดโกง
นามปากกา : Maxtimas
ลิงก์ : https://writer.dek-d.com/04082006cham/writer/view.php?id=2324579
คำโปรย : ในปี 2030 มีเกมออนไลน์แปลกใหม่ที่ชื่อว่าเกม Divine Realm มันดังไปทั่วโลก เขย่าฝันทุกคน มันมีระบบที่อนุญาตให้ผู้เล่นแลกเปลี่ยนเงินในเกมกลายเป็นเงินจริง ทำให้ดึงดูดความสนใจของคนมากมายเข้ามาเล่นเกมนี้
แท็ก : เกมออนไลน์ แฟนตาซี ผจญภัย เกม พระเอกเก่ง
หมวด : ฟรีสไตล์ > เกมออนไลน์
จำนวนตอน : 291 ตอน (แต่ตอนล่าสุดคือ 293 ที่ข้ามตอน 290 กับ 292 กุนับตามที่เว็บมันนับอะ)
สถานะเรื่อง : ยังไม่จบ อัพเดทล่าสุด 12 พ.ค.66

เห็นนิยายแปลในเว็บเด็กดีมันเกิดเถลิงอำนาจอาจหาญมาแย่งความนิยมจากนิยายระบบปลูกผักสุดที่ฟัคของกุ กุเลยขอเสียเวลาการปั้นจ็อบซัมมอนเนอร์ในไฟนอล 14 อันมีค่า มานั่งอ่านนิยายแปลที่ตัวเอกมีอาชีพเป็นซัมมอนเนอร์ที่ไม่รู้ว่าเป็นญาติโกโหติกาของจีเอ็มยังไงถึงได้พลังในการ "มิกส์มอนสเตอร์" แล้วมาสับให้พวกเมิงอ่าน และครั้งนี้เป็นการอ่านนิยายแปลแบบออนไลน์ครั้งแรกของกุ (เพราะกุอ่านนิยายแปลแบบรูปเล่มตลอดมาอย่าง แฮรี่บ้านหม้อ เพอร์ซี่ แจ็คสันกับนารายณ์บรรทมสินธุ์ที่หายไป) เอ็นจอยครับ

ตอนที่ 1 : ระบบพรสรรค์การมิกซ์มอนสเตอร์
ณ ปี 2030 ในโลกสมมติแห่งหนึ่ง สมาพันธ์อะไรซักอย่างมีการรวบรวมองค์ความรู้และเทคโนโลยีเพื่อพัฒนาสิ่งหนึ่งขึ้นมา สิ่งนั้นคือเกมออนไลน์ที่มีชื่อว่า "Divine Realm" เกมเชี่ยนี่มี AI อัจฉริยะอะไรซักอย่างที่ "แฮ็คหรือแทรกแซงไม่ได้" (กุเน้นตัวโตๆนะ) และตอนเปิดตัวมันทำรายได้สี่พันล้านดอลล่าร์ในหนึ่งเดือน ขายไปได้ครึ่งหนึ่งของประชากรโลกเลยทีเดียว (YESเป็ด Sony ได้แค่มอง Xbox ได้แค่ฝัน) หากแต่ว่าราคาเครื่องเกมนี้มันมีค่าตั้งหนึ่งแสนดอลล่าร์ ทำให้พระเอกอย่าง "ลอร์น" ไม่สามารถซื้อมันได้ (เอาล่ะคณิตคิดไว สี่พันล้านหารด้วยหนึ่งแสนได้เท่าไหร่ ใช่ สี่หมื่นเครื่อง ไม่เชื่อลองเคาะเครื่องคิดเลขได้ ไอ้ชิบหาย อีก 7 ปีคนทั้งโลกเหลือแปดหมื่นเหรอวะ) ลอร์นผู้มีฐานะยากจนข้นแค้นจากค่ารักษาของน้องสาวที่นอนเป็นผัก ซึ่งมีค่าเป็นล้านเลยอ๋อเพ่ จึงต้องตัดสินใจเข้าร่วมเล่นเกมนี้ ด้วยการเอาอุปกรณ์เครื่องเกมเชี่ยนี่มาจากไหนไม่รู้มาโมมาซ่อมให้ใช้งานได้ (ลอร์นก็ไม่รู้ ตอนนั้นมันวิ่งอยู่) ปรากฏว่าไอ้เครื่องเชี่ยนี่เล่นได้เฉย (ใช่ ไอ้หลอนมันเอาเครื่องแฮ็คมาเล่นเกมแท้ ไหนว่าเกมคุมโดยเอไออัจฉริยะ ใครก็แฮ็คไม่ได้ไงวะ) แถมได้ล็อคอินแบบ "พิเศษ" คือการได้ปั่นกงล้อกาชาว่าจะได้พลังอะไร แล้วลอร์นก็ได้พลังพิเศษในการ "มิกซ์มอนสเตอร์" เหมือนโช ทัคเกอร์จาก FMA ที่สามารถเอาอะไรก็ได้มายำรวมกัน แต่จะสำเร็จมั้ย มีแต่คนเขียนเท่านั้นที่รู้

ตัดแปป อักษรเกิน

กูไม่ได้รู้สึกไปเองแน่ๆ ว่ากูเขียน POV ตัวละครหญิงแล้วรู้สึกสนุกกว่าตัวละครชาย
โม่งเป็นกันบ้างมั้ย

>>471 ต่อทีคักๆ (สำเนียงอาแปะ)
>>472 ยินดีด้วย จากกูผู้แต่งเพศไหนก็เฉยๆ แถมเหนื่อยด้วย

ตอนที่ 2 : เข้าสู่โลกแห่ง “Divine Realm”
ลอร์นรู้สึกได้ว่าพลังที่เค้าได้มามันคือความผิดพลาด (มันผิดพลาดตั้งแต่เมิงเข้าเกมได้แล้วไอ้หลอน) แล้วลอร์นก็โดนวาร์ปไปเลือกอาชีพ แน่นอนว่ามีคลาสตั้งมากมายให้เลือกสรร แต่สวรรค์ลิขิตมาแล้วให้ลอร์นเล่นซัมมอนเนอร์ เค้าก็จะเล่นซัมมอนเนอร์ (มันจะได้เสกมอนมายำได้ ถึงใจมันจะอยากเล่นแทงค์ก็ตาม แต่กุ Trigger ตรงที่เมิงคิดว่าแทงค์เล่นง่ายนี่ล่ะ) และแน่นอน เมื่อถึงเวลาตั้งชื่อก็ต้องตั้งชื่อสุดเท่สุดเบียวสุดเอ็ดจี้ว่า "ไทแรนท์" (อ่าาา กุนึกถึงไอ้ตัวที่มันทำโดนัทใส่เวสเกอร์ใน RE1 เลยว่ะ ว่าแต่ตั้งชื่อไปทำไม ยังไงเมิงก็เรียกมันลอร์นอยู่ดีอะคนเขียน) พอตั้งค่าห่าเหวอะไรไม่รู้ของมันเสร็จสรรพ ก็โดนวาร์ปไปหมู่บ้านมือใหม่เพื่อเริ่มการผจญภัย เมื่อถึงเวลาอัพสเตตัส แน่นอนว่าคนนอกกรอบอย่างลอร์นย่อมไม่อัพตามเมต้าที่เกมให้มาแน่ๆ พี่แกอัพ STR และ AGI เข้มๆไปเลย (คือเมต้ามันอัพ INT นำ) รับเควสตบไก่ฟ้าพญาลอ แล้วไปนั่งเสกมอนมาช่วยสู้

ตอนที่ 3 : รวมสไลม์เข้ากับพิษ!
ตามกฎของเกมเชี่ยนี่ ถ้าเสกมอนทันทีสแตทมันจะน้อย เลยต้องมานั่งกางวงเวทย์เสกมอนอยู่ครึ่ง 20 นาที ได้สไลม์น่ารักดุ๊กดิ๊กสามตัว (เอ่ออ เสกสไลม์สามตัวล่อไป 20 นาที ถ้าสไลม์ตายที วันๆกุไม่ต้องนั่งเสกมอนอย่างเดียวเหรอวะ) และด้วยความอัจฉริยะระดับโช ทัคเกอร์ ลอร์นจึงยัดยาผสมกับสไลม์แต่ละตัว ได้เป็นสไลม์พิษ สไลม์ฮีล สไลม์มานา ราวกับว่าเค้ามีลูกบอลสามลูกเป็น Injoker จากเกมหมา DOTO 3 ลอร์นนี่มัน อั ด ช ะ ฬิ ญ ะ จริงๆ

ตอนที่ 4 : ออกเดินทาง!
ลอร์นและสไลม์ทาสทั้งสามได้ออกไปทำเควสตีไก่ฟ้าพญาลอ ในขณะเดียวกันก็มีไนท์หญิงได้เห็นความแปลกใหม่อย่างซัมมอนเนอร์เสกสไลม์สามสีมาเป็นเบ๊ได้ ก็เกิดสนใจแอบตามลอร์นไปกะว่าจะชวนเข้ากิลด์แต่ชวนไม่ทัน (อย่าไปชวนมันเลยเจ๊ เดี๋ยวเจ๊ได้ไปรวมร่างกับหมาเฝ้าบ้านกิลด์เจ๊) ลอร์นได้มาทำเควสตีไก่ฟ้าพญาลอ โดยการส่งสไลม์ทาสทั้งสามไปสู้กับไก่ฟ้าพญาลอ ไก่ฟ้าพญาลอมันก็ร้อง "คาว!คาว!" แล้วก็ตายดรอปของ (เมิงรู้แล้วสินะว่ากุเจออะไร) แล้วก็อธิบายว่าเกมเชี่ยนี่ฟาร์มมอนคนเดียวไม่เท่าเสกมอนมาช่วยฟาร์ม เพราะเสกมอนมาช่วยได้ EXP 175% (ว่าง่ายๆ ซัมมอนเนอร์แม่งอาชีพโกง เวลขึ้นไวกว่าชาวบ้าน ว่าแต่เวลมอนกับเวลคนเสกในเกมอื่นมันคิดแยกกันไม่ใช่เหรอวะ) ลอร์นก็ค้นของที่ดรอปจนเจอ "ปีกไก่ฟ้าพญาลอ"

ตอนที่ 5 : ทดลองเพิ่มปีกให้มอนสเตอร์
เมื่อลอร์นได้ปีกไก่ฟ้าพญาลอ ลอร์นก็ได้เกิดความคิดแบบ"หลอนๆ"ว่าจะเอาปีกไปทำอะไร ไปติดให้สไลม์ดีมั้ย สุดท้ายก็ไปตบไก่ฟ้าพญาลอตัวอื่นให้ปางตายเพื่อทำการทดลองติดปีกเพิ่ม (เลือดเต็มไม่ได้ ตามหลักสูตรโXเกมอน) ปรากฎว่าได้ไก่ฟ้าพญาลอสี่ปีก ตามจินตนาการของไอ้หลอนมันจะต้องเป็นไก่เทพราวกับเทวดาสี่ปีก (ต่อไปนี้จะเรียกว่าไอ้หลอนแล้วกัน ตั้งแต่กัญชาเสรีนี่มีแต่คนหลอนๆเพียบเลย) จากเดิมที่ไก่ฟ้าพญาลอนี่บินได้ พอติดไปสี่ปีกแม่งหนักเกินไปบินไม่ได้ ด้วยความเกลือแล้วพาล ไอ้หลอนจึงสั่งให้สไลม์ทาสทำการุญยฆาตเจ้าไก่ที่น่าสงสารด้วยความเดือดดาล (เออ กุก็อ่านแล้วงงเหมือนเมิงนี่ล่ะ) จากนั้นไอ้หลอนกับสไลม์ทาสทั้งสามก็ไล่ตบไก่ฟ้าพญาลอไปเรื่อยจนไปเจอกับจุ๊บเหม่งสีดำ ซึ่งสำหรับไอ้หลอนแล้ว จุ๊บเหม่งตัวนี้จะเป็นเหยื่อการทดลองสุดวิปลาสเป็นรายต่อไป

หลังจากอ่านไปได้ห้าตอนแล้ว กุคงต้องแยกเป็นสองกรณีสำหรับคนเขียนกับคนแปล(?)สินะ

- คนเขียน
กุก็ไม่รู้ว่าต้นฉบับ"จริงๆ"มันเป็นยังไงนะ แต่เท่าที่อ่าน ver.eng มา แม่งสูตรสำเร็จถนนขาวโอโม่ของมาสเตอร์ปอปชัดๆ เสียงเอฟเฟคตุ๊บตั๊บผัวะ เช็ค เล่าเชี่ยอะไรเวอร์ๆไม่แคร์ตรรกะโลก เช็ค พระเอกเด็กพิเศษศูนย์รวมจักรวาล เช็ค สเตตัสยาวเป็นหางว่าวเอาไปทำอะไรไม่ได้ เช็ค อ่านแล้วปวดจิตปวดใจชิบหาย ก็นิยายเกมออนไลน์อะนะ แค่จากใจคนที่โขลกเกม MMORPG มาสิบกว่าปี มันควรทำอะไรที่ดีกว่าให้คนอ่าน log เกมดิวะ ไหนจะตรรกะของไอ้หลอนที่หลอนสมชื่อไปอีก แต่นับถือใจที่เขียนไปได้ 900 กว่าตอนจริงๆนะ (ของต้นฉบับนะ แบบแปล Eng มันประมาณ 300 กว่าตอน)

- คนแปล (?)
เ มิ ง แ ป ล เ ชี่ ย อั ล ไ ล ว ะ เ นี่ ย KUY เหอะแปลแบบนี้ สี่พันล้านดอลล่าร์พ่อเมิงดิ แบบ eng มันแปลไว้ สี่พันล้านคน ไอ้ห่า ใครมาอ่านเข้าก็รู้สึกแปลกๆมั้ยวะว่า 2030 แม่งเกิดเชี่ยโลกาวินาศรึยังไง ทำไมหารค่าเครื่องแล้วได้สี่หมื่นเครื่อง รู้ล่ะว่าใช้อากู๋แปลให้ แต่ตอนเอามาลงอะ อ่านซักนิดนึงเหอะพ่อว่ามันแปลกๆมั้ย ไม่ใช่มันแปลเชี่ยอะไรมาก็ยัดลงไปทั้งดุ้น เรื่องแม่งก็หลอนจะตายห่าอยู่แล้วยังเสือกเจอปลิงพี้กัญชาไปอีก หลอนหนักกว่าเดิม Ridiculous มันแปลว่าไร้สาระกุก็รู้ แต่ในบริบทของเรื่องมันคืออีเจ๊ไนท์สาวมันขำโว้ยยย แล้วแปลจากอากู๋เชี่ยอะไรมีคำผิด แม่งเกินกว่าสติสัมปชัญญะของมนุษย์จะรับไหวอะ ไหนจะเว้นบรรทัดให้พ่อเมิงจอดเครื่องบินได้สองลำอีก แล้วที่ระยำที่สุดในฐานะนิยายแปลคือ "เมิงไปให้เครดิตต้นฉบับตรงไหน" กุกวาดตาดูในบทนำ คำโปรยส้มจีนอะไรก็ตาม กุไม่เห็น กุไปเห็นตอนที่เมิงตอบเม้นว่าเมิงไปเอาต้นเรื่องมาจากไหน แล้วเมิงไม่แนบลิงค์ให้ซะด้วยนะ คนแต่งคงน้ำตาไหล เจอพยาธิในปลิงที่เกาะควายแบบนี้อะ

"ลอร์นหรือไอ้หลอน ที่ไม่รู้ว่าไปโดนใบห้าแฉก กาวทาท่อ หรืออะไรมาก็ไม่รู้ จะสามารถเอาความสามารถที่ได้จากการแฮ็คเกมจนบัคมาเสกเงินไปช่วยน้องสาวที่นอนเป็นผักให้หายได้หรือไม่ ไอ้หลอนจะสรรค์สร้างความวินาศสันตะโรให้เกมยังไง มันก็เป็นหน้าที่ของคุณที่จะต้อง ไป อ่าน เอง"

แนบลิงค์แบบ Eng ให้ ไม่รู้ใช่ที่ไอ้พยาธินี่ดูดมารึเปล่านะ
https://www.webnovel.com/book/online-game-i-possess-a-monster-merging-simulator!_20552408006606305/monster-merging-simulator_55527195682063170

โช ทัคเกอร์ but กัญชาเสรี / 10

>>475 นับถือโม่งมาหที่ช้วยอ่านให้สับให้ แนวนี้อ่านแค่ที่สับยังโคตรคลิเช่เลย แต่พอโม่งสับดูสนุกขึ้นมาหน่อย โชว ทักเกอร์555 เห็นภาพเลยวะ

>>476 เห็นช่วงนี้มีเรื่องนิยายแปล ไปเจอเรื่องนี้กะอ่านชิวๆ เสือกมีแต่เรื่องชวน Trigger เลยเปิดเขียงสับแม่ง

>>475 นับถือมึงเลยแค่อ่านสับกูก็รู้สึกว่าไอคิวลดลงไปหน่อยนึงแล้ว

>>478 คือกุมั่นใจว่ากุอ่าน Eng แล้วรู้เรื่องกว่าที่ไอ้พยาธิในปลิงห่านี่แปลอะ แต่ก็ทำให้ได้รู้ว่าไอ้เรื่องถนนขาวโอโม่นี่อย่าได้แปลเป็น Eng เลย สงสารคนอ่าน

หลังลองสับนิยายแปลไปเรื่องนึง กุเข้าใจล่ะว่าทำไมในโม่งถึงหยิบประเด็นนิยายแปลมาถกกัน ก็เล่นเอาอากู๋มาแปลทั้งดุ้นขนาดนี้

>>475 ลองไปอ่าน eng ต้นฉบับดู กูไม่แปลกใจว่ะที่แม่งจะได้ 900 กว่าตอน ในเมื่อตอนนึงแม่งมีความยาวแปลไทยไม่ถึงพันคำ

แล้ว 900 กว่าตอน น้องสาวรักษาหายแล้วยัง ถ้ากูเป็นไอ้หลอน ขายเครื่องแฮกพร้อมต่อรองดีกว่า

จะว่าไป นิยายต้นฉบับมาจากประเทศไหนว่ะ พล็อตเหมือนนิยายไทยเปี๊ยบ

>>472 ปกติ ผู้หญิงมีเอนเนอร์จี้มากกว่าผู้ชาย เวลาทำตัวตลกๆก็น่ารัก เวลาทำตัวเจ้าเหล่ห์ก็ชวนน่าสนใจ ขนาดแต่งมาหลายเรื่อง กุก็พึ่งสังเกตว่าเวลากุเขียนตัวละครเอกชายมันจะเขียนได้ช้าและแย่กว่าตอนเชียนตัวเอกหญิงเป็นส่วนใหญ่

>>484 ไฟฟ้าพลังงานผู้หญิง?

>>483 จากดินแดนแฟนตาซีที่ชื่อว่า West Taiwan อยู่แล้วสิ

>>475 อ่านแล้วกุขรำ

เชี่ยกูเขียนจบเล่มแล้วเห็นว่าเนื้อหาเล่มนี้มันน้อยไปเลยตั้งใจเขียนตอนพิเศษท้ายเล่มเพิ่ม
เขียนไปเขียนมาตอนพิเศษท้ายเล่มแม่งจะล่อไป 20000 คำละ แม่งยาวกว่าตอนธรรมดาอีก
เอาเถอะ ถือว่าเป็นตอนพิเศษเลยให้ยาวหน่อยละกัน เดี๋ยวไปตัดแบ่งย่อยๆ เป็น 5 ตอนเอา

โม่ง ผมมาชี้เป้าความบันเทิงให้ ลองเข้าไปวิเคราะห์แยกแยะกันดู

https://www.dek-d.com/board/writer/4085577/1/0

>>489 กูอ่านไม่รู้เรื่องโว้ย มันลืมจัดย่อหน้าเหรอว่ะ

>>490 เปล่า ประเด็นคือเรื่องนี้อยู่ๆก็เด้งขึ้นมาติด top หมวดรวมแบบไม่มีปลี่ไม่มีขลุ่ย

เผื่อไม่รู้กูจะขายความให้ TOP หมวดรวมมันต้องใช้ยอดวิวต่อวัน อันดับ 2 นี่คือ 5000-10,000 วิวถึงจะเด้งขึ้นมาได้

ทีนี้อยู่ๆนิยายโนเนมที่ไหนก็ไม่อยู่มันจะมียอดวิวแบบเด้งขึ้นมาจาก noname ติด top 2 เลย เป็นไปไม่ได้

ที่น่าสังเกตไปกว่านั้นคือยอดวิวระดับ 10k ต่อวันมัน ทว่าลองดู ยอดติดตามแทบไม่ขึ้น มียอดติดตามแค่ 300 มันจะไปเอายอดวิว 10k มาจากไหน? แถมยอดคอมเม้นท์ก็แทบไม่มี มันจะเป็นไปได้หรอวะ นักอ่าน หมื่นคนไม่แสดงความเห็นเลย

แถมนิยายติดอันดับแล้วมาตั้งกระทู้เนียนขอบคุณโปรโมทชุดใหญ่จัดเต็มที่บอร์ดนักเขียน มันดูแปลกๆ

กูแค่ตั้งข้อสังเกตนะ จะจริงหรือไม่จริงลองพิจารณาเทียบกับเรื่องอื่นที่เขาไม่ได้ปั๊มดีๆ

นิยายถ้ามันจะติดอันดับสอง มันก็ควรไล่อะนดับความนิยมขึ้นมา จากอันดับ 200 100 50 20 top 5 แบบนี้ แต่อยู่ๆโดดขึ้นมา อันดับ 2 จากที่ไหนก็ไม่รู้

แถมนักอ่านพิมพ์ว่า อาจจะติดเฉพาะวันนี้แล้วก็ตก เหมือนไปจ้างปั๊มโปรโมทมาอะ

>>491 แก้นิด นักเขียนพิมพ์ดักเองเหมือนรู้ชะตาว่าอาจจะติดเฉพาะวันนี้

top 2 หมวดรวมมันไม่ใช่ว่าอยู่ๆจะฟลุคขึ้นมาติดได้นะ เป็นไปไม่ได้ มันใช้ยอดวิวเยอะมาก ในหมวดรวม กูสิงอยุ่หมวดแฟนตาซี อันดับ 1 หมวดแฟนตาซียังแทบจะไม่ติด top 10 ในหมวดรวมเลยมึง มันยากขนาดนั้น แล้วอยู่ๆนิยายโนเนมไม่มีฐานอะไรเลยจะขึ้นมาได้ไง ถ้าขึ้นมาได้มันก็ควรแบบไต่อันดับมาจาก 200 100 50 10 5 2 อะไรแบบนี้ตามลำดับ ไม่ใช่โผล่ปาบมาเลย

แถมนักเขียนมาเสนอตัวตั้งกระทู้โปรโมทในบอร์ดนักเขียน เพื่อขอบคุณคนอ่าน ถ้าจะขอบคุณคนอ่านก็ขอบคุณในหน้านิยายสิครับ นี่มาโปรโมทเหมือนหิวยอด นิยายปกติถ้ามันขึ้น top 2 หมวดรวมได้ด้วยตัวของมัน แสดงว่านิยายนั้นมีดีของมันอยู่แล้ว

คิดดูแล้วก็แปลกจริงๆ เรื่องนี้แม่งมีเงี่ยนงำ

ปัจจุบันนี่ แนวสงครามอวกาศ space opera แต่อาจมีกาวหน่อย

กับ แนวองค์กรลับ ไซไฟจักรกล แต่มีกาวๆนิดเช่นกัน

อันไหนน่านิยมกว่ากัน ในเมื่อไม่ใช่แนวกระแสทั้งคู่

>>494 ต้องถามว่าไอ้สองแนวนี้งัดกับแนวเมต้าได้รึเปล่า ถ้ารีเซิร์จมาดีๆ ได้แฟนเดนตายที่ไม่ทิ้งเมิงแน่ๆ

>>495 แต่ถ้าถามใจกุ space opera โม้ๆไปเลยคิดง่ายกว่า แนวองค์กรไซไฟล้ำเป็น Metal Gear ต้องรีเซิร์จกันหัวไหม้ยิ่งกว่าทำโปรเจคจบส่งอาจารย์อีก

>>496 เออที่พูดมาก็จริงแหะ ไม่รู้ทำไมแต่ เราเรารีเซิจมาหลายเดือนละไอ้แนวองค์กรลับไซไฟ เหมือนต้องรีเซิจเยอะกว่ามากหยั่งกับไปเรียนหนังสือใหม่ป.ตรี ทั้งสายวิทย์ การเมืองในปท. ระหว่างปท. ธุรกิจ ข้อมูลทางทหาร วิธีhack ภูมิศาสตร์ ยันการเงิน บริหารองค์กร แล้วตูไม่ได้จบสายวิทย์หรทอคณะสายวิทย์ หรือบริหารองค์กร ด้วยนิ ถึงจะได้เรื่องการเมืองกับกฎหมายก็เถอะ

แต่ พอมาลองรีเซิจข้อมูลแนวอวกาศ กลับง่ายกว่ามาก ไม่นับนะว่ามีหนัง เกม เป็นต้นแบบให้ใช้มากมาย บางอย่างโม้มโนเอาง่ายๆ

ไซไฟ เหมือนกัน แต่ทำไมแต่ละแนวมันยากกว่ากันละเนี่ย

>>497 มันแล้วแต่ว่าเมิงจะไปทางไหน จะโม้ Yes ม้าเป็นเจมส์บอนด์ จะโคตรสมจริงเป็นแจ็ค รีชเชอร์ หรือจะไปสายเซอร์เรียลชิบหายแบบ Metal Gear แต่สามเรื่องนี้มีจุดร่วมอย่างนึงคือต้องยืนพื้นบนสิ่งที่เคยเกิดขึ้นมาแล้ว เพื่อให้การเล่าผลกระทบที่ตามมามันสนุกและต่อยอดไปได้ ข้อมูลพวกนี้เลยจำเป็นว่าจะยำยังไงให้เรื่องไม่มั่ว หรือถ้าจะมั่วก็ยังมีอะไรมารองรับว่ามันเป็นไปได้จริง ไม่ใช่ว่าพกระเบิดลูกเกลี้ยง ขว้างไปแล้วระเบิดมาฟุ้งเป็นดอกเห็ด 7 กิโลเมตร อันนี้คือมั่ว

ในขณะที่แนวอวกาศ เมิงจะโม้ Yes ม้าเป็นลิเกอวกาศยังไงก็ได้ Star wars Dune แต่โม้ที่ว่าก็ต้องทำให้คนอ่านรู้สึกอินไปกับเซ็ตติ้งและตัวละครของเรื่องด้วย ไม่ใช่ว่าลุคแม่งเกิดมาเจ็ดก้าวเอาไลท์เซเบอร์ไปเดี่ยวกับดาร์ธซีเดียสได้แบบนิยายเทพซ่าปัจจุบัน

>>498 ขอบใจโม่งมาก

เออลืมไปอย่างนึง ถ้าเราไม่ถนัดข้อมูลเรื่องปืน อาวุธ ยุทธปกร ไรพวกนี้มาก เขียนแนวอวกาศจะดีกว่ารึเปล่า

>>499 ถ้าใจเมิงอยากเขียนแนวองค์กรสายลับแต่ไม่ถนัดเรื่องยุทธปกร ใช้วิธีเดียวกับตาหนวดโคจิม่าก็ได้ "ปรึกษาเบียวทหาร"

เรื่ององค์กรไซไฟ ตอบให้ได้ก่อนว่าเป็นองค์กรเกี่ยวกับอะไร องค์กรที่น่าจดจำจะต้องมีความชัดเจน อย่างบริษัทอัลเบลล่าคือองค์กรผลิตอาวุธชีวิตภาพโดยใช้บริษัทยาเป็นบังหน้า หรือองค์กร the Patroit (Metal Gear Solid) เป็นองค์กรลึกลับชักใยความเป็นไปของโลกอยู่เบื้องหลัง ด้วยเหตุนี้มันทำตัวลึกลับ

>>499 กูคิดออกล่ะ งั้นลองเปลี่ยน worldbuilding เป็นสไตล์ retro futuristic เช่น สามก๊กแย่งชิงดาวอังคาร ม้าเซ็กเธาว์ไม่ใช่ม้าจริง แต่เป็นยานพาหนะ หรือยุคที่มนุษย์ไปนอกโลกได้ แต่ไม่รู้วิธีผลิตสันดาปหรือเครื่องยนต์ แต่ใช้เทคโนโลยีพายเรืออวกาศ ซึ่งไม่มีทางทำได้ในชีวิตจริง เพราะนิยายไซไฟเกิดมาขี้โม้อยู่แล้ว

>>494 กูเขียนอยู่แนว Space Opera
คือยืมมาแค่ธีมเป็นแนวอวกาศ แต่ใส่อะไรแฟนตาซีเข้าไปเต็มที่ เพิ่มเติมคือใส่ข้อมูลอธิบายเข้าไปหน่อยก็เท่านั้น
เขียนก็สนุกดีนะ เพิ่งเขียนจบเล่ม 2 กำลังขึ้นเล่ม 3 ไว้จบเล่ม 3 แล้วจะเริ่มเอาลงเด็กดวกให้พวกมึงสับกันซะที

>>503 น่าสนใจ แล้ว แต่ละเล่มของโม่งนี่มีกี่คำ หรือกี่หน้า กี่ตอน พอบอกได้ไหม

อยากเขียนอะไรก็เขียน chatgpt ก็มี การหาข้อมูลหาข้อมูลแม่งง่ายมาก แต่ถ้าเขียนอะไรที่มึงไม่รู้จักหรือไม่ได้สนใจอยากหาข้อมูลตั้งแต่แรกก็ข้ามเถอะ ไปสร้างโลกแฟนตาซีที่มึงตั้งกฏขึ้นมาเองแบบ made in abyss เลยยังจะดีกว่า

>>504 กูไม่ใช่ 503 นะ แต่ของกูหนึ่งเล่มมีประมาณ 120000-150000 คำ แบ่งเป็นตอนก็ประมาณ 40-50 ตอน (ตอนละประมาณ 2700-3500 คำ)

>>504 ของกูเท่าที่จัดหน้าตอนนี้ตกประมาณ 80000-100000 คำได้ ไม่เน้นหนาเน้นซอยเยอะ แต่เล่มนึงก็ราวๆ 30 ตอนได้ พอมัดรวมก็ได้ 5-6 บท ความหนาราวๆ 300 หน้าเศษๆ กำลังดี

>>506 ถ้ามาตรฐานสมัยก่อนก็ประมาณนี้ แต่ถ้าเอาขนาดที่นิยมในปัจจุบันมาเทียบจะเล่มโคตรหนาเลย ซัก 500-600 หน้าได้มั้ง เว้นแต่จะเขียนอัดกันเป็นพรืดแบบนิยายไทยสมัยก่อนที่หน้านึงตก 500+ คำ

อย่าลืมว่าเวลาเขียนเราอาจจะเขียนในกระดาษ A4 แต่พอเอาไปแปลงเป็นขนาดหนังสือ จำนวนหน้ามันจะเพิ่มขึ้นมาอีกเกือบ 50% เลยต้องคำนึงถึงเรื่องนี้ด้วย

จะได้เห็นโม่งสับนิยายของโม่งเร็วๆนี้มั้ย

>>508 วันไหนกุอยากอ่านแนวอื่นเดี๋ยวกุไปสับให้ ตอนนี้ขอเป็นตำรวจแนวเกมออนไลน์ก่อน เห็นยอดวิวเยอะๆแล้วมันหมั่นไส้ เอ๊ย น่าสนใจ

https://www.dek-d.com/writer/32362 ขำ... ถึงขั้นต้องเอาบทความพี่น้อง 10 ปีที่แล้วมารีรัน

>>510 กูหมายถึงหน้าเพจนะ

เดี่ยวนะ จขกท.ถามเรื่องนิยายเด็กดีกันไม่ใช่เหรอ ไปโยงอะไรกับนิยายของนักเขียนระดับชั้นครู
https://www.dek-d.com/board/writer/4086079/1/4

>>510 คิดถึงพี่น้องนะ แกเป็นหนึ่งในไม่กี่คนของทีมงานที่ขยันทำคอนเท้นสาระมาเรื่อยๆแบบนี้ ฝ ตอนนี้ดูสิเหลือแต่ไรไม่รู้ ไอ้คนทำคอนเท้นบั่นทอนอย่างโดนก็อปนิยายต้องทำใจว่าเราดังยังิยู่ยืดมายันตอนนี้ได้เฉย

>>510 รัชนกนี่ไม่แบนนะ พวกแม่เลี้ยงใจร้ายนี่ก็ไม่แบน คือมีเหตุและผลสนับสนุนการกระทำอยู่ ตัวร้ายแบนๆ หาได้ทั่วไปตามนิยายฮาเร็มจีนหรือแนวต่างโลก เน้นตกสาว โชว์เทพ ถอดสมองอ่าน

>>512 คงร้อนตัวกันมั้ง เอาจริง ๆ แต่งไม่จบก็คือแต่งไม่จบ จะแก้ตัวหรือยกตัวอย่างกันทำไม จะบอกว่าเพราะนักเขียนดังยังเขียนไม่จบได้ ฉันก็มีสิทธิ์งี้เหรอ บอกตรง ๆ นะ กูไม่ค่อยชอบทัศนคตินักเขียนที่ไม่ค่อยแคร์คนอ่านเท่าไหร่ว่ะ เหมือนหาเหตุผลล้านแปดเพื่อให้ตัวเองดูดี ทั้งที่วอนนาบีอยากได้ยอดวิว ยอดรายได้ เหมือนอยากให้คนอื่นให้ใจ แต่แม่งไม่เคยให้ใจใคร

>>515 งั้นคนพวกนี้ไม่ได้ต้องการนักอ่านทั่วไป แต่อยากได้พวก SIMP

>>515 การแต่งนิยายบนเว็บ มันต้องเขียนไปแต่งไป ระบบมันออกมาแบบนั้น ถ้าต้องแต่งให้จบเรื่องก่อนแล้วค่อยลง นักเขียนจะกินอะไร นิยายบางเรื่อง 500 600 ตอน 700 ตอน

เกิดเป็นมนุษย์ มันมีค่าใช้จ่าย ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากิน ยิ่งอายุเยอะขึ้นภาระมันก็จะยิ่งเยอะขึ้น

ดังนั้นเขียนไป ลงตอนเก็บเงินไปของนิยายบนเว็บมันไม่ใช่เรื่องผิด ซึ่งในบางครั้งการเขียนนิยาย เรื่องยาวแฟนตาซีมันเป็นงานคลีเอทีพ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะบังคับให้นักเขียนสามารถกลั่นกรองข้อมูลออกมาจากสมอง แล้วเขียนอย่างต่อเนื่อง 1 ปีจบเรื่อง สุดท้ายมันก็ต้องมีพักหาข้อมูล คิดเนื้อเรื่องเสริม อะไรกันบ้าง

เอาอีกมุมมาให้คิด งานถ้าไม่ได้รับการซัพพอร์ตเลย มันก็ยากที่จะเขียนจบได้ นักอ่านบางคนก็เรื่องเยอะ อยากได้แบบนั้น อยากเอาแบบนี้ เก็บนิยายตอนละ 2 บาทบ่นแพง

>>517 เออ อย่าเข้าใจผิด กูก็ไม่ได้เห็นด้วยกับไอ้การเขียนไม่จบดองงานหรอกนะ

แต่ประเด็นคือ ไอ้นิยายที่โถ่ฉี่โซลาร์กับเคย์เซย์ยกมาอ้างส่วนใหญ่ไม่ใช่นิยายเว็บต่างหาก แถมไอ้ติดเหรียญที่จขกท.บอกมามักจะมาจากเด็กดีหรือ meb

กูค่อนข้างเฉยๆนะถ้านักเชียนจะแต่งไปติดไปละจู่ๆดองเฉย อาจตันไปต่อไม่ถูก มีธุระในชีวิตจริงยุ่งจนหัวหมุนงั้นงี้ แต่ไอ้พวกดองเพื่อไปปั่นเรื่องใหม่ แล้วก็ดองไปเปิดเรื่อฝใหม่เรื่อยๆ แบบอัปเดตงานตลอดแค่ไม่มทต่อเรื่องเดิมให้จบ อันนี้อะกูหมายหัวไว้เลย แม่งขยันงอกเรื่องแต่ขี้เกียจต่อให้จบเหรอวะ ตัดจบหน่อยก็ได้เหอะถ้ามึงจะชยันงอกงี้ กูเจอแบบเรื่องแรกเขียนไปได้สิบกว่าตอน พัก ไปเปิดเรื่องใหม่กำลังคึกเลยปั่นไปสิบกว่าตอนละพัก จากนั้นก็เปิดเรื่องที่สาม แล้วก็วนลูปแบบเฉลี่ยเปิดเรื่องเดือนละครั้ง อัปวันเว้นวัน แต่ไม่เขียนให้จบเป็นเรื่องๆไป กูงงมาก

คนอ่านไม่ได้เข้าใจหรอกว่านักเขียนจะเขียนแต่ละตอนออกมาให้ดีนี่ลำบากยังไง บางคนยังคิดว่านิยาย 10 หน้านี่ใช้เวลาเขียนไม่กี่นาทีเสร็จเลยทั้งที่ความจริงนั่นน่าจะเขียนกันเป็นวันๆ

อย่างอาทิตย์นี้กูเขียนไม่ออกเลย ทั้งอาทิตย์เขียนได้ตอนเดียวจากที่กำหนดต้องได้ซัก 3 ตอนอย่างต่ำ ขนาดพักมาหลายวันแล้วแต่อารมณ์เขียนไม่ได้มันก็เขียนไม่ออก

พวกงานดองหลักครึ่งปี-ทั้งปี ควรยกเลิกติดเหรียญนะ จะบอกว่าไม่ว่างทำทั้งปีนี่โม้ละ

โม่ง เราเจอนิยายที่ชอบมากแต่มันแต่งไม่จบ แถมติดเหรียญ โม่งว่าเราควรซื้อไหม คือมันไม่กี่ตอนเอง ไม่ถึงสิบตอน แต่มันก็ดองลืมละนะ

>>523 ตามใจมึง แต่กูจะไม่ซื้อพวกเสี่ยงดองสูง

ใครเก่งจีน ช่วยรีวิวหน่อย https://www.dek-d.com/board/writer/4086816/

>>525 อยากให้มันไปลงนิยายแทน เพราะเว็บบอร์ดชอบไหลลง

โม่งเคยสงสัยไหมว่า ทำไมแนวslow life ชิวๆ ตัวเอกop ผจญภัยสบายๆ
setting มันต้องเป็นrpg fantasy เซตติ้งอื่นๆ เช่น ไซไฟ โลกปัจจุบัน จะเล่นแนวนี้ไม่ได้

>>527 slowlife โลกปัจจุบันก็พวกรวยๆ ไง แต่ scifi ยังมีคนแต่งอยู่อีกเหรอ 555

ไม่ได้เข้านาน ตอนนี้คนย้ายไปเว็ปไหนกันวะเพื่อนโม่ง หรือยังอยู่เดกดวกกันอยู่ แบบไม่18+อะ

สโลว์ไลฟ์ไม่เกี่ยวกับแฟนตาซี แต่คนส่วนใหญ่มีภาพจำแบบนั้นไปแล้ว
เอาเข้าจริง สโลว์ไลฟ์อยู่นานๆไม่ได้ บางคนชอบท้าทายไปจนถึงกัดปากตีนถีบ

>>525 ตอนที่ 2 ว่ะ https://www.dek-d.com/board/writer/4086909/

เป็นกันบ้างมั้ย แบบว่าเขียนมาจนจะจบตอนแล้ว จู่ๆ ก็เขียนต่อไม่ออกซะงั้น orz
คืออีกแค่ประมาณหน้าเดียวเท่านั้นก็จะจบตอนละ แต่เหมือนเขียนไปเขียนมาไฟมอดแล้วหัวตันขึ้นมาซะเฉยๆ จะเขียนต่อก็เค้นไม่ออกจนสุดท้ายก็ต้องพักเนี่ย โอ้ยยย

สนใจโม่งรีวิวมั้ย https://www.dek-d.com/board/writer/4087052/
>>532 มึงต้องฝืนดิ ผิดพลาดยังไงค่อยรีไรท์ตอนจบจนกว่าจะถูกใจ

>>533 ไอ่สัส PK ยอดนักคลิ้กเบตนี่เอง

>>534 ไปดูเรื่ทั้งหมดมาของพี่แก โห แต่งหลายเรื่องมาก แต่แนวคล้ายๆกันแหะ แต่ทำไมแต่ละเรื่องนี่คนดูน้อยชิบ มีคนดูถึงพันไม่กี่เรื่องเองมั้ง

>>535 มีความตั้งใจ ขยัน แต่อาจไม่รุ่งเพราะแนวนิยาย มันไม่ใช่แนวนิยมของเว็บนี้อะ

>>533 เปิดอ่านแค่บทนำกุก็ขอลาละ

(บางส่วนในบทนำ)
"เขาลุกขึ้น ขึ้นลิฟต์ไปยังห้องพักฟื้นคนไข้ของแม่ เข้าไปในห้อง พบแม่ยังนอนอยู่ที่เตียงคนไข้ กำลังหลับอยู่ ปองภพเดินเข้าไปใกล้และจับขอบเตียงไว้ แม่กำลังหลับตา ไม่รู้ว่าเขามาหา"

ไม่รู้ว่าพี่พีเคเขียนไปกี่เรื่องแล้ว แต่จากประโยคข้างบนพี่เขาควรหาเวลาไปอ่านนิยายมากกว่ามานั่งเขียน บรรยายได้น่าเบื่อและยืดเยื้อยุ่งยากชิบหัย

ลองตัดไปเล่นๆ ดู

"เขาขึ้นลิฟต์ไปยังห้องพักฟื้นคนไข้ของแม่ เข้าไปในห้อง พบแม่นอนหลับอยู่ที่เตียงคนไข้ ปองภพเดินเข้าไปใกล้และจับขอบเตียงไว้"

เขียนแค่นี้ก็น่าจะเข้าใจแล้ว เอาเถอะกุก็ไม่เคยเขียนนิยายหรอก แค่อยากมาด่าเฉยๆ ว่าถ้าเขียนได้แค่นี้ ได้เด็กไปอ่านหลักร้อยก็บุญแล้ว

>>537 นึกว่าใช้ Ai เขียน สำนวนแข็งโป๊ก555 ครั้งนึงกูเข้าเฟสกลุ่มนักเขียน เจอเรื่องของพี่แกโดนเอาไปอ่านในยูทูปนะมึง น่าจะช่องพวกเรื่องสยอง ได้ตังค์ค่าเรื่องด้วยนะ จำได้ว่าพี่แกคุยใหญ่เลย เห็นพี่ภูมิใจกูก็ดีใจถถถ

>>538 คลิปไหนหว่า

>>533 จะว่าไป มีคนบ่นว่าตัวละครเยอะเกินไป เอ่อจริงแหละ นับเฉพาะนิยายที่ PK แปะมีตัวละครปรากฎหน้าหลัก 24 คน ไอ้สัส กูจำได้แค่ 2-3 คนเอง

กูว่า PK ได้แรงบันดาลใจจากอนิเมะ Mayoiga แน่ๆเลย โดยเฉพาะปริมาณตัวละครแบบ Game of Thrones แต่ฝีมือไม่ถึงเอง แนะนำพวกนักหลวม 30 คนขึ้นรถบัส (รวมคนอื่นก็จะเป็น 36 คน) เพราะทุกคนสำคัญหมด แต่ดูจนจบมีบทเด่นจริงๆไม่เกิน 10 คนเอง นอกจากจำชื่อไม่ถึงครึ่งแล้ว เกลี่ยบทก็ไม่ได้เรื่องอีก

>>538 เห็นด้วยไหมว่า pk น่าจะผันตัวไปเป็นคนเขียนบทให้ไอ้พวกช่องยูทูปเอาไปเล่าเรื่องมากกว่า เพราะฝีมือเขียนพี่แกไม่ค่อยไหว แถมแนวแบบนี้ก็ไม่รุ่งในนิยายเว็บ

ถ้าเขียนแต่บทอาจจะรุ่งกว่า แถมแนวสยองขวัญนี่ ยูทู้บละชอบ แถมพี่แกขยันไอเดียเยอะอาจจะได้ดีทางนั้นแทน

>>541 หมายถึงเขียนพล็อตเก่ง แต่เนื้อเรื่องเขียนไม่เก่งเหรอ

พวกเขียนตัวละครเยอะๆ แล้วกระจายบทได้นี่น่านับถือนะ
กูแค่ตัวหลัก 3-4 คนก็กระจายบทไม่ทันละ

สงสัยมาสักพักละ ทำไมตัวละครชื่อจีนเยอะจังเลยวะ กลายเป็นเมืองขึ้นไปแล้วเหรอ 555

>>544 ไทยเชื้อสายจีนเต็มประเทศตั้งนานละ มึงก็อย่าลืมเช็คต้นตระกูลตัวเอง 55555

พันชั่งไม่มีอะไรที่ชมได้สักเรื่องในด้านงานเขียน สภาพเขาเหมือนคนต่อยแผ่นไม้ทุกวันแล้วหวังว่าจะไปสอบสายดำได้สักวันหนึ่ง คนที่ขาด ค.ว.ย. ทำให้คนอื่นมีความสุขกับนิยายของตัวเองไม่ได้หรอก

>>546 ต่อยแผ่นไม้ทุกวัน

สำเร็จวิชา ❌️
นิ้วแตก ⭕️

ชื่อจีนนี่กูไม่ค่อยรู้ว่าอ่านยังไง ส่วนใหญ่กูก็อ่านออกเสียงตามพินอินเลย
แต่โดยส่วนตัวแล้วกูชอบชื่อแปลไทยจากพวกแนวกำลังภายในยุคก่อนๆ มากกว่าแฮะ อย่างพวกพวกมังกรหยกงี้ เซียวฮื้อยี้งี้
กลับกันพอมาเจอวิธีออกเสียงแบบจีนกลางปัจจุบันนี่ทำเอากูมึน และยิ่งมึนเมื่อลองอ่านแนวจีนที่คนไทยเขียน ชื่องี้มั่วไปหมดเลย

ถ้ากูจะเขียนนิยายจีนจะหาข้อมูลการตั้งชื่อจากเว็บอื่นแทน แล้วก็ต้องจำง่าย ไม่ใช่สักแต่ความเท่หรือท่องสูตรคูณรัวๆ
จะว่าไป การตั้งชื่อก็สำคัญไม่แพ้กัน ตั้งชื่อเรื่องเท่ๆแต่โคตรโหล่ กูไม่เอานะ คนเขียนจำได้ แต่คนอ่านจะแยกออกมั้ยล่ะ

ฮาาาาา พอกูเขียนเริ่มขึ้นเล่ม 3 ก็เริ่มไม่สนใจความยาวความสั้นของเนื้อเรื่องแล้วแฮะ
จากปกติจะตกเฉลี่ยตอนละ 2500-3000 คำ แต่พอขึ้นเล่ม 3 มากูเริ่มยัดเข้าไปตอนละ 3500-4000+ แล้วซะงั้น

คือปกติกูก็เขียนตอนนึกราวๆ 4000 คำนี่ล่ะ ไอ้ความยาวไม่เกิน 3000 นั้นคือตั้งใจจะเขียนให้มันอ่านง่ายๆ เน้นชิล แต่ไปๆ มาๆ เนื้อเรื่องเริ่มเข้มข้นจน 3000 รู้สึกไม่พอซะแล้วสิ สงสัยได้กลับไปเขียนความยาวเท่ากับสมัยก่อนนี่ล่ะ

ดีอย่างนะที่ตอนนี้กำลังรู้สึกสนุกกับการเขียน ส่วนหนึ่งก็เพราะกูยังไม่ได้อัพลงแล้วเห็นความ Toxic ของเหล่าคนอ่านนี่ล่ะ

>>550 โม่งควรดีใจที่เห็นคนอ่านเม้นtoxic ดีกว่าร้างเป็นป่าช้า

https://www.facebook.com/100063710544012/posts/pfbid0JjA2vtM2UCtSy3ASVp4iqLT7sMDE7DjNTfa9cAWhhgMvce8ahHnKQhYRL3TKZLCEl/?mibextid=NOb6eG

จะมีลัมโบกินี่มั้ย

>>552 องค์ประกอบครบ แมรี่ ทะลุมิติ ย้อนยุคจีน ระบบ นักฆ่า

>>553 ทำไมนิยาย หรือ กาตูน ชอบตีความว่า นักฆ่า= Badass มาตลอดตั้งแต่นานละ

>>554 เดาว่าน่าจะดูเจมส์บอนด์กันมากไป หนังชุดนี้โดนนักวิเคราะห์กับคนที่ทำงานแนวสายลับจริงๆ สับเละว่า ถ้าทำตัวแบบบอนด์ในหนังแล้วคงเจอเก็บภายใน 3-5 วันแน่นอน เพราะทำตัวเด่นโดยไม่จำเป็น ยุ่งกับสาวๆ เยอะ บู้แหลกระเบิดตูมตาม

จริงๆ มีโม่งในนี้เคยยกตัวอย่างพฤติกรรมหรือวิธีทำงานของพวกสายลับ/นักฆ่า มาพอสมควรแล้ว แต่ถ้าใครยังไม่เข้าใจแล้วพอมีเวลาว่างก็อยากให้ไปลองดูหนังอนิเมะสั้นเรื่อง Kite ของ Yasuomi Umetsu (แต่ระวังด้วยมีฉากเด้ากันอยู่เป็นพักๆ) ทั้งวิธีการทำภารกิจของนางเอก ไอ้หล่อที่คล้ายๆ จะเป็นพระเอก กับเด็กผู้หญิงตรงสนามบาสท้ายเรื่อง เนี่ยแหล่ะคือการเป็นนักฆ่าของแท้ จะเล่นใหญ่จนถึงขั้นใช้ระเบิดก็ต่อเมื่อจวนตัวเท่านั้น ก่อนฆ่า-หลังฆ่า ก็กลมกลืนไปกับฝูงชนได้แบบดูไม่ออกว่าเพิ่งจะฆ่าคนตายมา เหยื่อก็ตายแบบไม่รู้ตัวว่ากำลังจะโดนฆ่าด้วยซ้ำ

นักฆ่าคือตรงตัวเลย ต้องสังหารเป้าหมายที่เป็นบุคคล แต่สายลับเหมือนคนของหน่วยข่าวกรอง ปฏิบัติการแทรกซึม รวบรวมข่าวไปให้เบื้องบน จัดการเท่าที่จำเป็น การฆ่าไม่ใช่งานหลักด้วย สิ่งที่เหมือนกันทั้งคู่คือพยายามทำตัว ไ ม่ โ ด ด เ ด่ น มิฉะนั้น ยิ่งศัตรูรู้มาก เรายิ่งเสียเปรียบ ข่าวสารรวดเร็วกว่ากระสุนปืนในโลกที่มีวิทยุสื่อสารกับอินเตอร์เน็ต ถ้าเป็นยุคโบราณ ข่าวสารมีความเร็วเท่ากับฝีเท้าคน (ถ้าไม่ควบม้า) แต่กระจายตัวยังกะไวรัส ไม่ใช่เส้นตรงแบบคนขี่ม้า

ถ้าพูดเฉพาะปฏิบัติการเป็นทีม สายลับทำงานให้กับหน่วยข่าวกรองอยู่แล้ว หน่วยงานหรือหน่วยย่อยก็เถอะ แต่จะไม่จ้างนักฆ่าเด็ดขาด ส่วนใหญ่คนจ้างนักฆ่าจะเป็นแก๊งมาเฟียหรือบุคคลไม่กี่คน การสังหารคนไม่เคยเป็นงานขาวสะอาดอยู่แล้ว จะให้หน่วยข่าวกรองจ้างนักฆ่าก็จะเสี่ยงต่อข้อมูลรั่วไหล ลองคนแบบชูวิทย์เต็มประเทศสิ ไม่เพียงแต่คนฆ่าจะติดคดี ยังส่งผลต่อภาพลักษณ์ขององค์กรที่จ้างเขาด้วย

ปล. ดู Kite เสร็จแล้วอย่าลืมดู มezzo ฟorte ด้วยนะ อยู่จักรวาลเดียวกัน

>>548 ตัวพระเอกชื่อจีน ตัวประกอบแปลไทยไปเลยสินะ

โม่งมันมีวิธีเขียนแนวตัวเอกเป็นตัวร้ายหรือฝ่ายตัวร้ายทแล้วออกไล่ฆ่าคนบริสุทธิ์ ทำลายเมือง ปล้นสดม คุมมาเฟีย วางแผนร้าย พยายามล้างโลก ล้างมนุษยชาติ ทำเรื่องเลวๆประมาณนี้ โดยไม่ได้อ้างเรื่องแก้แค้นและไม่nc โดยไม่ให้รี้ดรู้สึกเกลียดหรือดูดาร์ก เอ้ดจี้เกิน ได้ไหม

อารมณ์ อ่านแล้วมีอะไรเบาๆ ขำๆ บ้าง แบบนี่ได้บ้างไหม
ถ้าให้ตัวเอกน่ารัก แค่นี้พอเปล่าว่า

>>558 เมิงจะฟุ้งฯอะไรก็ได้ กูได้แต่หวังว่ามันจะกระตุ้นให้เมิงลุกขึ้นมาลองผิดลองถูกกับสิ่งที่ตั้งคำถาม สิ่งที่คนอ่านต้องการมันเรียบง่าย เขาแค่คาดหวังสิ่งที่น่าสนใจจากนิยายเมิง
ไม่มีนักอ่านสนุกกับการเป็นคนรองรับอีโก้ของนักเขียนหรอกนะ ถ้าหัดเขียนเล่าเรื่องง่าย ๆ ให้น่าสนใจให้เป็นก่อนค่อยเล่นท่ายาก

>>558 เกมออนไลน์, ระบบคะแนนความเหี้ย, ลัทธิครองโลก อยากทำอะไรก็ทำ อย่าไปคิดเองเออเองว่าคนอ่านเขาจะสนใจมึง อย่าสำคัญตัวเองผิด มึงจะเบียวจะดาร์คเอ้ดจี้อิไตเหี้ยไรก็ไม่มีใครเขาสนมึงหรอก อ่านโม่งสับก็แค่ให้รู้ว่ามันมีประเด็น 1 2 3 แค่นั้น ไม่ต้องไปหลอนว่าคนอื่นเขาจะมองมึงยังไง คนอ่านเขาแค่อยากได้อะไรที่มันน่าสนใจ

>>558 เบียวสัส สรุปมึงอยากเบียวแต่ไม่เบียว ไอ้คนอ่อนแอ กล้าๆกลัวๆ

อยากน้ำแตกแต่ไม่ยอมชักว้าว รออะไรอยู่ JUST DO IT!

>>558 มึงเขียนเรื่องสั้นดีมั้ย เขียนเรื่องยาวแล้วรู้สึกตัวว่ามันไม่ถูกต้อง จะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลังว่าตัวเองเขียนอะไรลงไป

>>558 ไปถาม Chat-GPT นู้น มันอยู่เหนือความเข้าใจของพวกเด็กดีไปแล้ว

เปิดระบบอย่างเป็นทางการ DNABET999
มาพร้อมแคมเปญสุดยิ่งใหญ่!!
แจกหนัก ! รางวัลใหญ่ Honda City 20 คัน
และ รางวัลอื่นๆอีกมากถึง 5,000 รางวัล
รวมมูลค่าทั้งสิ้นกว่า 30,000,000 บาท
เพียงมียอดสะสมเดิมพัน 10,000 ขึ้นไป ก็มีสิทธิ์ลุ้น รางวัลใหญ่ง่ายๆ

เริ่มสะสมยอด 1 - 30 มิถุนายน 2566 นี้
DNABET999 "มั่นคง ปลอดภัย ทันสมัย "
อยู่เคียงข้างลูกค้า อย่างมั่นคง และ ยั่งยืนตลอดไป

-ขนมปัง

>>558 กูตอบจริงจัง มึงต้องลองเรียนหรือหาอ่านหนังสืออาชญาวิทยาดู
มันเป็นวิชาที่มุ่งเน้นหาคำตอบว่า ทำไมคนร้ายถึงทำอะไรแบบนั้นแบบนั้น มีสาเหตุอะไร แรงจูงใจอะไร อะไรคือสิ่งกระตุ้น

ยกตัวอย่างอีกคนคือนาย H เป็นลูกชายนายทหารที่เข้มงวด พ่อเองก็คาดคั้นอยากจะให้ตนเองเป็นแบบเขา แต่ตัวเขานั้นไม่เห็นด้วบกับระบบการทำงานของราชการและกองทัพ พร้อมอยากจะเป็นอิสระจากการปกครองอันแสนต่ำตมมาตลอด แต่แล้ววันหนึ่งผู้หญิงที่เขาชอบผันตัวไปอยู่ฝ่ายต่อต้านรัฐบาล เกิดการทะเลาะกันระหว่างหนุ่มสาว นาย H พลั้งมือฆ่าผู้หญิงคนนั้นตาย แล้วโทษว่าเป็นเพราะรัฐบาลที่บีบคั้นให้เธอต้องย้ายข้าง นาย H จึงย้ายไปอยู่ฝ่ายต่อต้านบ้าง ไต่เต้าขึ้นเป็นผู้นำคอยดำเนินการอย่างลับๆ ต่อสู้เพื่ออิสระภาพที่เขาเชื่อ แต่ดวงซวยดันติดสาว + มีเพื่อน (พระเอก) เป็นสายลับของรัฐบาลเข้ามาตีซี้ด้วย ทำให้สุดท้ายนาย H โดนจับได้แล้วประหารชีวิตด้วยฝีมือพ่อของตนเอง

การสร้างตัวร้ายมันก็เหมือนการสร้างตัวละครนั่นล่ะ มันต่างจากตัวเอกตรงที่ว่าเราไม่ได้โฟกัสเล่าว่าตัวร้ายทำไมถึงทำแบบโน้นแบบนี้ แต่จะใช้วิธีเล่าผ่านการกระทำ + ย้อนอดีตเอา ซึ่งถ้าทำออกมาดีมันจะน่าสนใจกว่าตัวเอกด้วยซ้ำ เพราะอย่างน้อยเราก้ไม่ได้เห็นช่วงน่ารำคาญแบบตัวเอก

>>558 ง่ายๆ ก็แบบสั่งให้ลูกน้องไปทำแล้วดันเข้าใจผิด เหมือนพระเอกใน Overlord เช่นถ้าอยากให้เกิดเหตุการณ์ฆ่าล้างเมือง พวกตัวเอกกำลังเดินทางไปยังเมือง B ระหว่างเดินทางก็ตัดสินใจพักในหมู่บ้านใกล้ๆ ตอนเดินผ่านก็เจอเศษขยะเต็มไปหมดก็บ่นลอยๆ ว่า "หมู่บ้านแม่งสกปรกจังวะ คนทิ้งขยะเรี่ยราดเต็มไปหมด ไอ้คนที่ทนอยู่ได้ก็ไม่ต่างจากขยะหรอก เฮ้ย ลูกน้อง A พรุ่งนี้ช่วยเคลียร์ขยะแถวห้องพักเราหน่อยก็แล้วกัน กุนอนละ บาย" ลูกน้องแม่งก็ตีความว่าคนในเมืองก็ขยะ เลยไปแขวนแม่งทั้งคนทั้งขยะ จับไปเผาตอนเช้า แล้วตัวเอกตื่นมาเที่ยงชมลูกน้องที่ทำงานดีเกบขยะจนไม่เหลือ แล้วก็บ่นเซงๆ ว่าคนหายไปไหนหมดหว่า หาซื้อของกินไม่ได้เลย จบ ขำๆ ขมๆ กันไป ตัวเอกไม่เบียวไม่เห่อหมอeไม่เอดจี้

>>558 วิธีง่ายสุดคือ เป็นสีเทาทุกคน พวกที่อ้างตัวเองเป็นคนดียึดมั่นแนวคิด ศี ล ธ ร ร ม อั น ดี ง า ม มักจะเป็นมือถือสากปากถือศีล ส่วนคนเลวก็ไม่ได้ดีไปกว่าพวกแรก

โอ้ พ่อคนหน้าบางไม่กล้าเขียนเบียว ระวังไว้เถอะมึง สุดท้ายเด็กๆ ไม่กดอ่าน วิวเหลือหลักร้อย

คนอ่านตัวจริงมันไม่คิดเหี้ยไรหรอก อ่านตอนนั่งขี้ รอหมดคาบ เบื่อๆ ไม่มีไรทำ

กูแนะนำนะ หลังจากหลายปีก่อนเคยขลุกกับพวกนักวิจารณ์ วิธีประสบความสำเร็จ ก็ห่างจากไอ้พวกเหี้ยนี่ก่อนเลย

โม่ง เห็นพิมพ์กันข้างบนบอกว่า เบียว ตกลงมันคืออะไรอะไร เหมือนกับ เอ้ดจี้ edgy ไหม แล้วดีหรือไม่ดี

กำลังสงสัยว่านิยายตัวเองที่เขียนอยู่ตอนนี้ในเข้าข่ายเบียวเปล่า

>>570 นิยามความเบียวก็คงราวๆ

ข้านั้นคือที่หนึ่ง คนอื่นอยู่ใต้ตีน ข้านั้นอายุแค่ 14 แต่มียศมีตำแหน่งมีอาชีพมีพลังพิเศษเหนือกว่าคนอื่น ทุกอย่างในโลกจะต้องหมุนรอบตัวข้าไปไหนก็มีแต่คงต้องยำเกรง ได้ยินแล้วขนลุกใช่มั้ย!? เลียตีนข้าสิแล้วข้าจะแบ่งขี้เล็บไปให้ต้มกิน

อะไรทำนองนี้ คือเขียนยังไงก็ได้ให้ตัวเอกมันดูล้ำกว่าตัวละครอื่นๆ แบบไม่สมเหตุสมผลอะ เพิ่มเติมคือต้องกร่างอวดดี
กลับกันถ้าแนว Edgy จะมีความคล้ายกันอยู่ แต่ลักษณะจะเป็นแบบขี้เก๊ก ลุคคูล มาดนิ่งสาวติดอะไรทำนองนั้น

>>570 https://www.brandthink.me/content/chuunibyou
แต่ถ้ามึงขี้เกียจอ่าน มาอ่านของกูก็ได้ ตัวละครจูนิเบียว (เบียว) คือคนธรรมดาที่มโนเอาเองว่าตนเป็นคนพิเศษกว่า มีพลังที่คนทั่วไปไม่มีทางมี แต่ตนมีอยู่จริง เช่น เนโฮฟาทูร่า

>>571 ใจโม่งมาก แล้วรี้ดชอบมันเปล่าอะ

เห็นนิยายติดท็อป มีตัวเอกแนวข้าเก่งสุดโลกหมุนรอบตัวเอง เยอะะมาก ทั้งไทยทั้งเทศ แต่เหมือนนักวิจารณ์จะไม่ชอบมัน

จะว่าไป พวกแนว isekai กับนิยายจีนเกรียนเทพบางเรื่องแม่งเบียวขายฝันนี่หว่า ดูอิริยาบภกับตัวพล็อตก็ได้ ลองเลียนแบบมาทำที่ชีวิตจริง คิดว่าคนรอบข้างจะชมยังไงว่ะ

>>573 มันคือตัวเอกที่กำลังได้รับความนิยมในยุคนี้ เนื่องมาจากนักอ่านรุ่นใหม่ๆ กำลังอยู่ในช่วงวัยนี้นั่นล่ะ

ถ้ากูพูดต่อก็เหมือนอคติอะนะ แต่เท่าที่สังเกตมาสาเหตุมาจากการที่อินเทอร์เน็ตมันเข้าถึงทุกคน แล้วพวกนอร์มี่ (คนธรรมดา) ที่เพิ่งใช้เน็ตเป็น หรือไม่ได้ท่องยุทธภพมาตั้งแต่เด็ก จะมีภูมิคุ้มกันเกี่ยวกับการเลือกเสพย์สื่อค่อนข้างต่ำ พอได้เจอกับงานมาตรฐานต่ำแบบนี้ก็หลงคิดว่านี่คืองานดีระดับเทพ โดยไม่สนว่าคุณภาพเชิงลึกมันเป็นยังไงกันแล้ว

และที่ขึ้นท็อปได้เพราะคนพวกนี้มันเยอะ รอบตัวกูก็มีแต่คนพวกนี้ อายุก็เลข 3 กันแล้ว แต่เพิ่งเคยอ่านการ์ตูนกันได้ไม่นานมันก็น่าจะราวๆ นี้ล่ะ

>>575 ok thx you

ถ้ามองในแง่ดี ถ้าเราเขียนตัวเอกให้เบียวหน่อย แต่ใส่สาระ ความลึก เนื้อหาดีๆบ้างไปได้ ก็จะล่อให้พวกนี้มาอ่านนิยายเราได้เยอะๆซินะ

หรือว่าจะไม่ได้ผล?

>>576 ไม่ได้ผล
ถ้าตัวเอกไปไม่สุด คนอ่านจะเริ่มบ่นเริ่มด่ากับพฤติกรรมตัวเอกที่ดูขัดใจและเทงานอย่างรวดเร็ว

ยกตัวอย่างเคสที่กูเคยเขียน พระเอกเกิดใหม่มีอดีตชาติเป็นถึงเทพ แต่ติดข้อจำกัดด้านร่างกายบวกกับสูญเสียพลังจึงสู้ได้ไม่เต็มที่ ผลที่ได้คือคนอ่านแนวเบียวๆ มาเม้นท์แบบโคตร Toxic ด่าพระเอกกากบ้าง ขี้โม้บ้า อดีตเป็นเทพอะไรกันถึงกากขนาดนี้บ้าง โดยแม่งข้ามขั้นไปเลยว่าตอนนั้นตัวเอกอายุแค่ 10 ขวบ

คือถ้ามึงกำหนดไว้แล้วว่าอยากให้ตัวเอกเบียว ทางที่ดีคือไปให้สุดไม่ต้องสนตรรกะและเหตุผลทั้งสิ้น

ยกตัวอย่างเทพอานอสงี้ เบียวพลังเหนือล้น ปากดีปากเสีย คุยโม้กับตัวร้ายว่าแกอาจจะฆ่าข้าได้แต่ทำให้ข้าตายไม่ได้ ก่อนจะตบเขาร่วงแล้วตกสาวเข้าฮาเร็ม

นี่คือตัวอย่างพฤติกรรมสุดโต่งของ alpha male อันน่าหมันไส้ที่ใช้ชีวิตแบบไม่สนกฎเกณฑ์ถูกจัดเป็นหนึ่งในตัวละครเบียวที่มีคนจดจำตัวหนึ่ง แต่รู้สึกหลังๆ แม่งเริ่มคล้ายตลกคาเฟ่เข้าไปทุกที

โยนหนังสือซีไรท์หรือพวกขึ้นหิ้งให้พวกเบียวอ่าน จาก 100 คน ไม่อ่าน 99 คน อ่าน 1 คน

>>579 หนังสือซีไรท์ไม่ต้องเด็กเบียวหรอก กูก็ไม่อ่าน
หลายปีมานี่รสนิยมการอ่านกูเองก็เปลี่ยนไปเยอะ จากที่เคยคิดจะอ่านพวกขึ้นหิ้งอย่างที่ว่า กูก็เปลี่ยนไปหาเรื่องที่กูอ่านแล้วรู้สึกสนุกแทน

แต่ทั้งหมดที่ว่ามากูก็เลือกพวกเรื่องที่มีความเป็นเหตุเป็นผล มี lore มีเบื้องหลังเบื้องลึกเอาไปคุยกับคนใน community ได้ ส่วนเรื่องไหนที่อ่านแลัวรู้สึกว่าเบียว ตระกะตัวละครเพี้ยนหรือว่าเอ็ดจี้เกินกูก็ดรอปบวกกับด่าเหมือนกัน แล้วที่กูว่ามาไม่ได้จำกัดแค่นิยายด้วย สื่อทั้งหมดทั้งนิยาย มังงะ ซีรีย์ หนังโรง เกม

อย่างเกมที่กูติดอยู่ตอนนี้ก็ Arknights อะ เกมมือถือแต่เนื้อเรื่องโคตร deep dark world build อย่างเทพ ที่กูจะสื่อก็คือเรื่องราวดีๆ มันไม่ได้โดนจำกัดอยู่แค่การได้เป็นซีไรท์รึเปล่าอย่างเดียวแล้วในปัจจุบัน

เออ กูสงสัยเรื่องหนังสือซีไรท์ แม่งใช้เกณฑ์ไหนว่ามันจะกลายเป็นซีไรท์กับไม่ใช้ซีไรท์

>>581 ถ้าอ่านแล้วไม่เข้าใจมักจะได้ซีไรท์

>>581 รัก ชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ยิ่งความคิดขวาจัด เขียนส้นตีนยังไงก็ได้รางวัล

>>583 วีรพร นิติประภา ดับเบิ้ลซีไรต์หญิงยังซ้ายไม่พอเหรอเมิงถึงคิดแบบนี้

>>583 มึงไม่อ่านข่าวเลย?

>>583 555ซ้ายตกขอบ เคยแต่ฟังเขาพ่น "นายไม่อ่านหนังสือ นายจะรู้อะไร"

เชี่ย... กูลองใช้ ChatGPT ช่วยเขียนบทตอนที่กูไอเดียตัน
ผลที่ได้คือแม่งออกมาดีกว่ากูเขียนอีก มุแง้ AI จะแย่งงานพวกเราแล้ว

>>587 เอาน่า คนอ่านเด็กดีมีความอดทนต่ำอยู่แล้ว ต้องหาเครื่องมือช่วยอ่ะแหละ

กูไปเจอนิยายที่เจ้าตัวอ้างว่าเขียนจบเมื่อ 10 ปีก่อน แต่เขียนไปได้แค่ 3-5 ตอนแล้วไม่ต่อ อะไรของเจ๊ว่ะ
https://writer.dek-d.com/CirCuzxYou/writer/view.php?id=2233070

สงสัยอย่าง พวกแนวขายความเก่งโกงของตัวเอก ถ้าเขียนให้ตัวเอกมันมีพลังเก่งโกงจริง แต่ลดความฉลาดลงหน่อยให้มันเซ่อๆซ่าๆบ้าง

เช่น เข้าเมืองใหม่ๆ โดนพวกโจรหลอกไปปล้น แต่ตัวเอกเก่งเกินเลยเผลอจัดการได้โดยไม่รู้ตัว แล้วก็เป็นแบบนี้หลายๆครั้ง เผลอหลงไปดงมอนโหดๆ แต่ก็ชนะไม่รู้ตัว

รี้ดที่เป็นกลุ่มเป้าหมายจะรับได้ไหม คือ รู้สึกถ้าตัวเอกเทพ ฉลาดเกิน มันเขียนเรื่องยากอยู่นะ มีแต่โชพาว ไม่มีให้ลุ้น ให้ตัวประกอบฉลาดแทนไป คล้ายๆ one punch man อะ

ลองถามโม่งดูเผื่อใครเคยเขียนหรือมีประสบการณ์

>>590 แรกสุดเลยคือตัวเอกจะโดนด่าว่าโง่ แล้วกลุ่มลูกค้าที่เป็นเด็กเบียวก็จะเทเรื่องนี้ทันที

กูบอกละไงถ้ามึงจะเขียนเบียวต้องเบียวให้สุดอย่ามีข้อแม้ อย่าให้มีจุดอ่อน

>>591 ตัวเอกที่เพอเฟค มันจะมีความสนุกอะไร สนุกอย่างมากแค่ไม่กี่ตอนตอนโช พาว ถ้าเก่งเทพแต่รั่วๆ ยังมีความน่าสนุกบ้าง

นิยายเน็ตทุกวันนี้เหมือนหยั่งกับว่า ถ้าไม่ใช่แนวรัก แนววาย nc ถ้ามาสายแฟนตาซีจะสไตยุ่น หรือจีน ตัวเอกดูเหมือนต้องเพอเฟคทุกคน แนวที่ขายได้เหมือนมันมีน้อยลงเรื่อยๆ

อยากจะเขียนแฟนตาซีแบบอื่นๆอยู่นะ แต่ปี2023นี้ไม่มีคนอ่านอะ เมื่อก่อนตัวเอกและแนวยังหลากหลายกว่านี้ ตอนนี้ที่ขายได้เหมือนแคบลงๆ ยังไงก็ไม่รู้

>>592 ก็ใช่ไงมันไม่สนุก มันดูโอ้วโหวแค่ตอนแรกๆ เท่านั้นล่ะ แต่ถ้าโจทย์มึงคืออยากจะสร้างตัวเอกเบียวๆ ก็ต้องไปให้สุดอะ

ส่วนแบบไซตามะ ...บอกตามตรงมันดังได้เพราะมุกตลกในเรื่อง ไม่ใช่เพราะความเก่งตัวเอก ก่อนมันจะจับจุดได้แล้วขายเรื่องราวของตัวประกอบเป็นหลักแทนที่จะโฟกัสพระเอกอย่างเดียว ถ้ามึงมั่นใจว่าเขียนแนวตัวเอกเก่ง + ยิงมุกตลกได้ก็ดีไป

เรื่องสั้นอาจจะทัน ยิ่งตอนเดียวกว่าจะเบื่อก็จบไปแล้ว แต่เรื่องสั้นมันต้องอัดแน่นเข้าเรื่องตั้งแต่แรก เพราะงั้นอาจจะเบื่อก่อนจะจบตอนที่หนึ่งก็เป็นได้

>>576 มึงอยากชักเว่า มึงเข้าเว็บโป๊ ในเว็บโป๊เสือกแปะสาระความรู้ มึงจะอ่านต่อไหมในเมื่อมึงเข้ามาเพราะความเงี่ยน

เห็นแล้วสมเพชว่ะ จะเขียนนิยายต้องมาระแวงว่าจะเทพไปไหม โชว์โง่ละคนอ่านหายไหม มันใช่เหรอมึง ถ้ามัวประสาทแดกกับอะไรแบบนี้นะกุบอกเลยมึงไปไม่รอดหรอก ต่อให้มึงรอดมึงก็จะอยู่แบบทรมาน บังคับตัวเองให้เขียนนิยายในแบบที่มึงเองก็เกลียด ชีวิตในฝันสัสๆ

จะเขียนนิยายยังตัดสินใจเองไม่ได้เลยจะเอาแบบไหน ชอบแบบไหนก็เขียนแบบนั้นดิ ไม่มีความมั่นใจก็ไม่ต้องเขียน

เขียนมาได้ถึงจุดๆ หนึ่งแล้วจู่ๆ ก็คิดพล็อตตอนต่อไปไม่ออกแฮะ จู่แม่งก็ void หายไปเลย ไม่รู้ว่าจะปะติดปะต่อเรื่องยังไงดี
สงสัยเพราะโครงเรื่องที่วางไว้ไม่แน่นแหงๆ แบบนี้กูต้องมานั่งแก้งานงั้นเหรอเนี่ยยยยยย

>>598 มีคิดฉากจบไว้ป่ะละ มึงก็หาทางไปให้ถึง เดี๋ยวพวกพล็อตเสริมหรือรายละเอียดอื่นๆ จะคิดออกตามมาเอง

>>599 มีแหละ ร่างพล็อตเอาไว้คร่าวๆ แล้วว่าจะเจออะไรยังไงบ้าง
แต่คือระหว่างทางนี่ว่างเปล่าเลย แถมยังเป็นช่วงชิลเรื่อยเปื่อยก่อนเกิดเรื่องด้วย ทำให้ไม่รู้จะโยงให้เข้าเนื้อหาหลักยังไงดี

>>600 มึงลองคิดวันเสาร์-วันอาทิตย์แทนเรื่อยเปื่อย ก่อนจะไปทำงานหรือเข้าเรียนวันจันทร์ มึงทำอะไรช่วงนั้น มีความเป็นไปได้นับไม่ถ้วน

คิดพล็อตออกแล้วล่ะ แต่ตอนนี้กูเริ่มกังวลเรื่องอื่นมากกว่าแฮะ

คือเรื่องที่กูเขียนเนี่ยแม่งเกือบจะเป็นกึ่งๆ แฟนฟิคไปละ เดิมทีกูก็เขียนเพราะได้แรงบันดาลใจมาจากเกมๆ หนึ่งที่กูเล่น ถึงระหว่างเขียนกูจะใส่นั่นโน้นนี่ที่เป็นของกูเองไปเยอะ แต่กูก็เอาสิ่งที่มันมีอยู่ในเกมมาดัดแปลงใส่เข้าไปเยอะเหมือนกัน จนเริ่มรู้สึกกังวลแล้วว่ะว่าจะโดนหาว่าลอกนั่นโน้นนี่มามั้ย

ก็ตั้งใจจะแก้ใหม่ตอน Rewrite ก่อนเริ่มลงอยู่นะ แต่อีกใจก็คิดว่าไอ้ที่เขียนไว้บางอย่างที่ดึงมามันก็ดีอยู่แล้วไม่ต้องแก้ ยกตัวอย่างก็เช่นเผ่าพันธุ์ของตัวละครบางตัว กูนี่ดึงรูปลักษณ์+คุณลักษณะมาจากเกมเลย แค่เขียนเปลี่ยนแก้ที่มาที่ไปให้ต่างออกไปเท่านั้น

โม่งรู้จักนข. นามปากกา omen ไหม เห็นเขาเขียนหลายเรื่องหลายตอนมาก ขายอีบุค ด้วย ตอนรวมๆกันก็หลายพันตอนแน่นอน โคตรขยัน แต่ชอบบรรยายเยอะมาก บางทีแทบไม่มีพูดกันเลย และหน้าปกอียุคพี่แกโคตรตลก

>>603 คุ้นๆ ยุคของไอ้เคย์เซย์รึเปล่า

>>603 คนนี้เหรอ https://novel.dek-d.com/omen/profile/writer/

>>605 ใช่ๆ

ทำไมแนวแฟนตาซียุคกลาง คนชอบเขียนกันจริง ไม่ใช่แค่นิยายเด็กดี นะ มังงะ ไลโนเวล ก็เห็นเยอะในช่วงหลัง โดยเฉพาะหลังจากแนวต่างโลกฮิต

มันเขียนง่ายกว่าsettingอื่นหรอ ทั้งๆที่ ถ้าเขียนจริงต้องมานั่งหาข้อมูลยุคกลางที่ถ้าลงลึกมันไม่ง่ายเลยนะ หรือ เข่ไม่หาข้อมูลแล้ว ตามเกม อนิเมที่เล่นเลย สมัยนี้
ถามจริง

>>607 คืองี้ ธีมที่ถูกหยิบใช้ส่วนมากเป็น Pseudo Medieval (ยุคกลางเก๊) หรือ Pseudo European (ยุโรปเก๊) เคสของมังงะกับไลท์โนเวลไม่ได้รับอิทธิพลของ TLOR แต่รับมาจากเกม Dragon Quest กับ Final Fantasy สมัยเกม 8 bit ต่างหาก สื่อเกม(และสื่อทีวี)มันเข้าถึงง่ายกว่านิยาย เห็นรูปจนมีภาพจำว่า ธีมแฟนตาซียุคกลางต้อง JRPG แต่ทั้งหมดนี้เป็นเคสของฝั่งเอเชีย แล้วคนไทยหาข้อมูลยุคกลางจากไหนง่ายกว่าล่ะ หนังสือประวัติศาสตร์ยุคกลาง หรือสื่อทีวีล่ะ

>>607 คิดเล่นๆ ว่ามึงจะเขียนนิยายสืบสวนไทย อะมึงบอกกุดิ๊ ตำรวจตำแหน่งไหนที่จะเข้ามาเอี่ยวกับคดีได้บ้าง ไหนจะทนาย ไหนจะระบบศาล เทียบกับยุคกลางแฟนตาซีที่มึงตั้งกฏกติกาได้ตามใจชอบ

https://www.dek-d.com/board/writer/4089098/
พัฒนาขึ้นจริมๆ ล่าสุดใช้รูปใครก็ไม่รู้เป็นตัวละคร ยกนิ้วให้เลย

>>610 ไม่ด่าเรื่องเอารูปดาราเซเลปมาใช้ก็แล้วกัน แต่แม่ป่วยเลยต้องไปเล่นเกมฆ่ากันอีกแล้วเหรอวะ พี่แกไม่คิดจะเขียนอย่างอื่นเลยจริงๆ เหรอ?

>>611 ถ้าแม่พ่อโม่งป่วยหนัก จะออกไปเล่นเกมฆ่ากันไหม?

>>612 ต่อให้พ่อแม่กุไม่ป่วยแต่ถ้าชนะแล้วได้เงินสัก 20-30 ล้านกุก็ไป แต่พล็อตพี่แกแม่งซ้ำเยอะมากเลย เปลี่ยนสักหน่อยก็ได้ แม่โดนจับตัว ลูกโดนจับไปเล่นก่อนแล้วถ้าอยากช่วยลูกก็ต้องไปเล่นเกม มีแม่งตั้งหลายพล็อตที่ใช้ได้ เสือกแม่ป่วยอีกแล้ว อนาถใจ

>>610 พล๊อต The Hunger Games นี่หว่า คนยังไม่เบื่ออีกเหรอ

>>613 รอบหน้าหมาป่วยแล้วหมาโดนจับตัวไปอีก

เพื่อนโม่ง แนวระบบนี่ ถ้าให้ตัวละครอื่น ที่ไม่ใช่ตัวเอกมีระบบบ้างได้ไหม เช่น ตัวร้าย พระรอง แล้วมีแบบ ระบบที่เป็นปรปักษ์กันมาปะทะกัน

และอีกคำถามนึง
แนวโลกแฟนตาซี ยุคกลางหรือยุคอื่นๆมีระบบได้ไหม เห็นมีแต่แนวโลกปัจจุบันที่มีระบบ

ขอบคุณสหายโม่งทุกคนที่ตอบ

>>616 คนอื่นจะมีระบบก็ได้แต่อย่ามีจะดีกว่า ระบบมันเหมือนไอเทมโกงๆ ที่ให้ตัวเอกเก่งเทพขึ้นมาเหนือคนอื่น ถ้าคนอื่นมีระบบแล้วมึงดันเขียนไม่ดีตัวเอกจะเสียความเทพซ่าที่มีอยู่น้อยนิดไปแล้วเรื่องมันจะน่าเบื่อ

โลกแฟนตาซี+ยุคกลางมันมีของน่าเล่นเยอะกว่าระบบอ่ะดิ พวกดาบหรือไอเทมในตำนาน ระบบมันเลยไม่ได้ทำหน้าที่ช่วยให้ตัวเอกเทพขึ้นเท่าไหร่ สู้ให้ตัวเอกมันไปเป็นลูกครึ่งปีศาจ หรือเทพข้ามคืน แล้วไปโชว์เทพน่าจะสนุกกว่ารอทำตามระบบอีก ทั้งหมดทั้งมวลก็ความเห็นส่วนตัวกุ จะเอาไปอ้างอิงอะไรก็คิดให้ดีละกัน

กุชอบอ่านเรื่องที่พระเอก ฉลาด อิงชีวิตจริง
ระบบกาชา ก็ชอบนะ แต่ไม่ขอฮาเร็ม ไม่ขอเรื่องความรัก
กุจะอ้วกก

>>618 ระบบกาชา นี่แนวยังไง ต่างกับระบบปกติยังไงอะ

ว่าแต่พวกมึงยังยึดติดกับระบบเกมกับสิ่งที่ไม่ใช่เกมอย่าง "นิยาย" อีกเหรอ Game of Thrones ก็ไม่ใช่นิยายระบบนะโว้ย ส่วน Final Fantasy XVI ที่ว่าได้แรงบันดาลใจจาก Game of Thrones จัดเต็มๆ ที่ให้ระบบก็เพื่อพวกเกมเมอร์เล่นได้ด้วยตัวเอง แต่ไม่ได้แปลว่าพวกพระเอกเก่งขึ้นหรอก ความเก่งของ Clive Rosfield ล้วนมาจากฝีมือของเกมเมอร์ ไม่ใช่ฝีมือของ Clive

ระบบแม่งเป็น keyword ดึงดูดคนอ่านในยุคนี้เฉย ๆ ในความเห็นกูคือคนเขียนแม่งขี้เกียจสร้างความแฟนตาซีที่มีกฎเกณฑ์และเป็นตัวของตัวเอง พอไอ้นิยายระบบดังมันก็เลยเกิดลัทธิเอาอย่าง คือแม่งเอาระบบอย่างหนึ่งไปใช้กับทุกอย่างแบบไม่เลือกจริง ๆ ทั้งสร้างโลกใหม่ ปลูกผัก slow life ยันวงการกีฬาอย่างเตะฟุตบอล กูเห็นแล้วหน่ายมาก

การเขียนนิยายลงเด็กดี ถ้าแนวที่แต่งมันเป็นแนวเมะ มังะอยู่แล้ว แล้วแต่งเป็นแบบไลท์โนเวล และใช้ชื่อตัวละครหลักเป็นยุ่น นามปากกาเป็นยุ่น สถานที่เอามาจากยุ่น

มีใช้วัฒนธรรมยุ่น มีtrope ของแนวเมะ มังงะ อยู่ เช่น กินข้าวบนดาดฟ้า เดินทางโดยรถไฟเป็นหลัก โมเอะ เที่ยวอากิฮาบะระ ยากูซ่า ฯลฯ แต่งเลียนแบบนิยายยุ่นไปเลยงี้

ถ้าขายแนวคุให้คุอยู่แล้ว ทำแบบนี้ถือว่าดีหรือไม่? จะเป็นการได้นักอ่านหรือไล่นักอ่านกันแน่?

>>621 เอาจริงใช่เลย ช่วงก่อนโน้นก็มี Keyword เรียกคนอ่านอยู่ อย่างสมัยก่อน โรงเรียน ออนไลน์ เกิดใหม่ ต่างโลก ฯลฯ
พอมายุคนี้ก็มาเป็น ระบบ เนื้อหาจะเป็นยังไงไม่สำคัญขอแค่มี Keyword ไว้ก่อนมันก็ช่วยกระตุ้นเรียกคนเข้ามาอ่านได้เหมือนกัน

อย่างช่วง 5-6 ปีก่อนกูก็ตั้งชื่อเรื่องมีคำว่า เกิดใหม่ ทั้งที่ทั้งเรื่องมีกล่าวถึงเกิดใหม่แค่ต้นเรื่อง แต่ไม่รู้คนอ่านมาจากไหนเป็นหมื่นๆ ดันกูขึ้น Top 20 ภายในคืนเดียวเลย พอหลังจากนั้นกูก็เปลี่ยนชื่อเรื่องให้เป็นเรื่องเป็นราวเพราะชื่อแรกกูตั้งแบบสั่วๆ ตาม Keyword ไป สุดท้ายจบที่คนอ่านเฉลี่ยตอนละ 200 คน เอง

>>622 เขียนได้ไม่ผิดหรอก แต่มันจะมีพวก ปสด. มาบ่นนั่นโน้นนี่เยอะหน่อย ให้อารมณ์เหมือนมึงเขียนแนวจีนเสินเจิ้นอะ

>>623 เอาชื่อเรื่องโม่งมาซิจะลองอ่านดู

>>622 มึงตั้งใจจะขายคุโม่ยแล้วจะใส่ใจนักอ่านทั่วไปทำไมวะ?

ระหว่างนิยายขายความเป็นญี่ปุ่นกับนิยายขายความเป็นจีน อย่างไหนดูโม่ยกว่ากัน ขอไม่ลำเอียงนะ

>>627 โม่ยของมึงคืออะไรล่ะ ถ้าแปลว่ากากสำหรับกุแม่งกากพอกันหมด นิยายที่เซตติ้งในต่างประเทศของไทยส่วนใหญ่มันก็จะแอบใส่ความเป็นไทยไปโดยไม่รู้ตัว ของก็อปยังไงก็เป็นของก็อปเพราะไม่ได้เติบโตและรู้จักวัฒนธรรมที่นั่นจริงๆ เลยต้องใช้การศึกษาผ่านงานคนอื่นมาอีกที ซึ่งมันก็เป็นวัฒนธรรมที่คนเขียนบิดเล็กๆ น้อยๆ ขึ้นมาเองอีก สรุปขยะพอกันหมด

โม่ย เป็นศัพท์วัยรุ่นมาจากคำว่า คิโม่ย แปลว่าขยะแขยง อารมณ์แบบอี๊ ยี๊ แหวะ

เราสังเกตว่าพฤติกรรมคนอ่านนิยายเน็ตสมัยนี้ เหมือนอ่านโดจิน เฮนไต นสโป้ คือเน้นอ่านเอาสนองนี้ดตัวเองมากกว่าว่านิยายมันน่าสนใจ มีไรใหม่ๆ จะนำเสนอ บ้าง เลยสนใจมากกว่าว่าจะมีอะไรในเรื่องให้ตัวเองสนองนี้ดโดยไม่สนสปอย
นขยุคนี้ที่ขายได้เลยต้องใส่ tag หรือtw เยอะๆ รวมถึงคำใบ้ต่างๆ แม้มันจะสปอย ก็ตาม และก็ไม่ต้องสนใจเรื่องความใหม่ ฉีกแนว เพราะคนอ่านมันไม่สนเป็นของหลัก มีก็ดี ไม่มีไม่ผิด

โม่งเห็นว่าไง

>>630 งั้น จะต้องมีการหลอกลวงผู้บริโภคด้วยการใส่ tag ดักควายหลงเข้าไป แต่ข้างในไม่เกี่ยว tag สักเรื่องเลย

ตัวละครร่างเดิม เป็น พวกไม่มีเพศหรือระบุเพศไม่ได้ เป็นhumanoid

ต่อมากลายเป็นผู้หญิง มนุษย์

ถือว่าเป็นแนวสลับเพศไหม?

>>632 ไม่น่าจะนับ เพราะไม่มีเพศแล้วจะสลัยเพศยังไง

>>632 แนะนำว่าอย่ามัวแต่ ปสด. ว่านิยายตัวเองเป็นแนวไหน มึงถามตัวเองดีๆ ว่าต้องการเสนออะไร และคนอ่านที่มึงต้องการคือกลุ่มไหน?

>>634 มันเกี่ยวกับtag อะโม่ง จะใส่ให้ถูก อีกอย่างแท็คช่วยให้คนหานิยายเราง่ายขึ้นนะ ถ้าใส่ถูก

>>632 ไม่มีเพศแล้วเป็นญ มันสลับตรงไหนวะ?

>>635 แล้วนิยายเมิงนำเสนอปมของการสลับเพศเหรอเมิงถึงจะใส่ Tag สลับเพศ เมิงเคยคิดถึงมุมคนกดค้นหา Tag บ้างไหม เขาหานิยายแนวสลับเพศอ่านเพราะอะไร พอเจอนิยายเมิง กดเข้าไปอ่านแล้วมันไม่มีปกเกี่ยวกับการสลับเพศ เขาไม่ด่าเมิงแทนเหรอ
กุเห็นด้วยว่าเมิงควรเลิก ปสด. กับเรื่องหยุมหยิม แล้วไปดูที่ตัวนิยายจริง ๆ ของเมิงเถอะว่า เล่าเรื่องดีพอหรือยัง นำเสนอสิ่งที่อยากนำเสนอได้ตรงตามที่ต้องการหรือยัง

>>635 มันเคยมีนิยายจำพวก ตัวละครจีนย้อนเวลาไปอยู่ในยุคจีนโบราณด้วยระบบ ถ้าจะตีความการติด tag ให้ครบตามที่นิยายมีมันจะเยอะเหี้ยๆ #จีนโบราณ #ย้อนเวลา #ระบบ #แฟนตาซี #รักหวานแหวว #ต่อสู้ #ไม่ฮาเร็ม #พระเอกเก่ง #นางเอกฉลาด #ตัวร้ายไม่โง่ #LGBTQ+ #บลาๆๆๆๆ

มึงจะติดได้สารพัดเลย ถ้านั่นคือการตลาดของมึงก็โอเค แต่มันมีวิธีติด Tag แบบอื่นด้วย เช่นว่ามึงต้องการขายเรื่องอะไรเป็นหลัก เอาสิ่งนั้นมาเป็น Tag เพื่อให้ตรงกับกลุ่มคนอ่านมากที่สุด

นิยายขายดีเพราะเนื้อเรื่องดี = no
นิยายขายดีเพราะตัวละครดี = no
นิยายขายดีเพราะหน้าปก = no
นิยายขายดีเพราะ tag = yes

อ้าวเด็กดวกหันมาใช้วิธีติด Tags แล้วหรอวะ
เอาจริงแม่งควรทำมานานมากละ แต่ถ้าจะควบคุมไม่ให้ Tag มั่ว มันควรใช้ Tags official ที่ทางเว้ปสร้างขึ้นมาเป็นหลักอะ

ทำไมพวกโม่งมันเรียบร้อยกันจังวะ ช่วงนี้ จำได้ว่าแต่ก่อนปากแซบมาก หรือพวกนั้นตายห่าไปแล้ว

>>641 ปากแซ่บเฉพาะรีวิวไง

>>642 ไม่ได้เข้ามาเป็นปี รู้สึกเหมือนมีใครโยนสมบัติผู้ดีให้อ่าน โม่งแม่งแทบจะนั่งพับเพียบคุยกันเลย จนกูรู้สึกว่ามาผิดเพจอะ

>>641 คนใหม่เพียบ กูชง(ประชด)เหี้ยอะไรไปไม่มีคนที่รู้ทันเหตุการณ์มารับมุกสักคน

พวกคนเก่าแยกย้ายไปแล้ว นานๆทีกลับมา เพราะรู้ๆว่า รีวิวกี่เรื่อง เด็กดวกไม่คิดจะพัฒนาตัวเองห่าอะไรเลย จะเปิดเผยด้วยไอดีเดี่ยวมีการล่าแม่มด จะปิดบังตัวตนก็ทำเป็นเมินเฉย ปัญหาที่ตัวคนเขียนต้องแก้มีอะไรบ้าง เสือกไม่ทำ แล้วยังมีหน้าโวยวายว่าทำไมนิยายตัวเองไม่รอดสักที แล้วมันเป็นแบบนี้กี่ปีแล้วตั้งแต่นิทานบทแรกสุด ทำไปเสียเวลาแดกกับคนที่ไม่คิดจะรับฟังแก้ปัญหา มีแต่พวกแก้ตัว

ไอ้นิยายที่ คริ้น cringe นี่มันคือยังไง

สำหรับโม่งแล้ว เรื่องแบบไหนที่โม่งคิดว่าคริ้น บ้าง

>>646 ไม่เชิงครินจ์ แต่รำคาญได้ปะ
incest แบบเขียนออกมาเหมือนเป็นเรื่องปกติ ถ้าจะมีตัวละครในเรื่องแสดงอาการรับไม่ได้ก็รับไม่ได้แต่น้อย จากนั้นก็ยอมรับ
rape non-con แบบเขียนออกมาเหมือนเป็นเรื่องปกติ ถ้าจะมีตัวละครในเรื่องแสดงอาการรับไม่ได้ก็รับไม่ได้แต่น้อย จากนั้นก็ยอมรับ
cinderella complex แบบเขียนออกมาเหมือนเป็นเรื่องปกติ กระหายให้ใครซักคนมาแก้ปัญหาให้โดยไม่คิดจะดิ้นรนเลย เกิดปัญหาปุ๊บมองหาเจ้าชายตลอดๆ

>>646 Cringe คือเห็นแล้วรู้สึกอับอายขายขี้หน้าแทน เมื่อรู้หรือพยานเห็นบุคคลอื่นทำตัวไม่เหมาะสมหรือสถานการณ์ไม่เข้าท่าเอาซะเลย
ถ้ามึงยังนึกไม่ออก ลองดูอันนี้แทน https://www.youtube.com/watch?v=sQpACqTcFLA

>>646 ก็เรื่องไอ้เงินบวก ที่ขยันเปิดเรื่องใหม่แต่แต่งนิยายไม่เคยจบสักเรื่อง กับการคอมเม้นของเจ๊ดอกขาว

>>647 แล้ว Damsel in Distress ล่ะ มันแปลว่าสาวน้อยเดือดร้อนทำอะไรไม่ถูกเลย ต้องรอคนอื่นช่วยเหลืออย่างเดียว

พันชั่ง โปรโมตนิยายใหม่ เรื่องที่โม่งชื่นชอบมากที่สุด จนไม่กล้าสับ

https://www.dek-d.com/board/writer/4090239/

>>651 เด๋วนะ ลงนิยายในรี๊ดโปรโมทในดด. เนี่ยนะ

OK

ถ้าเชื่อมั่นในจินตนาการของมนุษย์นักอ่านละก็ อย่าบอกข้อมูลแบบนี้ นิยายไม่ใช่หนังสือเรียนโว้ย
https://www.dek-d.com/board/writer/4090583/

>>653 อันนี้ตลกดี กูให้สามผ่าน555 คิดไม่ถึงว่ามันจะเบียวปานนี้

>>653
เกมบังคับฆ่า = no
เกมบังคับอ่าน = yes

ทำไมนิยาย แนวขายตัวเอกเป็นหลัก ยุคนี้ แนวได้พลังop เกิดใหม่ เกมออนไลน์ ตัวเอกถึงห้ามแพ้ ห้ามโชว์โง่ โชว์ว่าไม่รู้ โดนหลอก (ยกเว้นแนวแก้แค้นเอ็ดจี้ ซึ่งให้ได้แค่ครั้งแรกเท่านั้น)
ถ้าแพ้ได้ก็อนุญาต แค่แพ้ฮาเรมตัวเอง แพ้เเบบขำๆ เท่านั้น อย่างดีสุดก็สู้กันดับบอสใหญ่เสมอ แล้วห้ามเสมอบ่อยด้วย

ส่วนฮาเรม หรือเพื่อนตัวเอกก็ห้ามแพ้บ่อย แพ้ได้แค่ระดับบอส หรือฝั่งเดียวกันเองเท่านั้น
ถ้าตายต้องชุบได้ไม่นาน เช่น เกิดใหม่เป็นสไล

แม้จะเพิ่งมาต่างโลก เกมออนไลน์ครั้งแรก ไม่มีประสบการณ์ ห้ามโดนพ่อค้า playerคนอื่น หลอก รูท scam เด็ดขาด แต่ตัวเอกทำได้ถือว่าฉลาด แล้วห้ามคนอื่นทำตามด้วย ดังนั้นตัวเอกไม่ต้องพัฒนากลยุทธอะไรทั้งสิ้น

แล้วสังเกตนะ ทั้งนิยายเน็ต เล่ม มังงะ เว็บตูน ไทย เกา ยุ่น จีน เป็นกันหมด ตัวเอกแพ้= หมดความสนุก ทุกประเทศที้วตะวันตก ตะวันออก เห็นะร้อมกันหมด อันนี้ดูมาจากคอมเม้นและการให้คะแนนนะ

แต่แนวตัวเอกชนะทุกคน ฆ่าเรียบ ฉลาดหลอกทุกคนได้ คะแนนแม่งดีทุกอัน

คนอ่านสมัยนี้มันเป็นพวกsnowflake หรอ รับความกดดันไม่ได้แม้แต่ในเรื่องแต่ง แล้วการพัฒนาตัวละครจะมีได้ไง ถ้าไม่เคยแพ้

ไม่เชื่อก็ดูเรื่องดังๆยุคนี้ก็ได้ เช่น overlord สไลต่างโลก arifureta แนวจอมยุทธดังๆในเว็บ เกิดใหม่ต่างโลก เกมออนไลน์บนเว็บ เป็นเหมือนกันหมด

>>656 มึงนี่เอง ที่ไปตั้งกระทู้ในเด็กดวก

>>657 โม่งอย่าลืมมาตอบด้วยนะ

>>656 ที่มา https://www.dek-d.com/board/writer/4090698/

>>659 เชี่ยคนตอบเยอะจังวะ ถถถถถ

>>660 อันนี้คือเยอะเหรอโม่ง มึงไม่ทันกระทู้ 3,000 ความเห็นภายใน 5 วันสินะ

>>659 ว่ากันว่า เรื่องดีๆคนไม่ค่อยสนใจ แต่เรื่องเชี้ยมักจะต้องมีไทยมุง

>>661 มู้สมัยไหนนั่น สมัยนี้เห็นเดือดสุดแค่สัปดาห์เดียวร้อยเม้นต์นะ

แต่บางที การที่ตัวเอกมึงมันซูมากๆ op จัดๆ แล้วมาพลาดแบบควายๆ หรือมีเพื่อนควายๆ มันก็ไม่สนุกจริงๆ นะ และดูไม่ค่อยสมจริงด้วย ประมาณว่า ถ้าเพื่อนมึงจะไร้ประโยชน์ขนาดนี้ มึงจะคบกับมันทำมะเขืออะไร

>>664 ไม่มีประโยชน์ แต่ยังคบเป็นเพื่อน นี่แหละคือนิยามของเพื่อนแท้
มีปย. เลยคบด้วยนั่นมันเพื่อนร่วมงาน พาทเนอร์ทำธุรกิจ แล้ว

>>665 มันไม่ใช่เพื่อนปกติไง มันแบบเพื่อนร่วมปาร์ตี้ กึ่งๆฮาเร็ม

แบบว่าอีห่านี่สร้างแต่ปัญหา ตัวถ่วง พระเอกมึงช่วยจัดการหน่อยได้มั้ย

>>664 เอาไว้เย้ด

>>663 มันเคยมีมู้จับคนในบอร์ดมาจิ้นคู่กัน คอมเมนต์วิ่งแทบตลอดเวลา (มีภาค 2,3 ด้วย แต่น้อยลง) คนชอบก็อวยเรือ คน Cringe ก็ถึงขั้นต้องหยุดเข้าบอร์ดชั่วคราว

>>664 ปัญหาหลักคือ คนเขียนพยายามยัดเยียดตามใจตัวเอง ไม่ได้ตามใจคนอ่าน

>>668 นิยายตามใจคนอ่านแล้วเนื้อเรื่องไม่พังมีอยู่จริงหรอวะ กูอยากเห็น

>>669 นิยายตามใจคนอ่านอย่างเดียวก็พังเหมือนกันสิ เช่น คนอ่านอยากได้อะไร คนเขียนก็จัดตามสนองคนอ่านโดยไม่คิดไตร่ตรอง ถ้าอยากจะทำดีๆ ต้องคอยสมดุลสองสิ่งสิ แต่ถ้าเขียนตามใจตัวเองไม่สนใจคนอ่าน จะเรียกว่านิยายอินดี้ก็ได้ แต่อินดี้บางเรื่องแคร์คนอ่านบ้าง แค่ไม่ไหลตามคนอ่านซะทุกอย่าง

เอ่อ กูนึกออกล่ะ นิยายที่ชอบเปิดรับสมัครตัวละครจากชาวบ้านนี่แหละ เนื้อเรื่องที่คนเขียนจัดหาให้มักจะไม่สอดคล้องกับตัวละครที่คนอื่นเสนอมา ไปๆมาๆใช้ไม่ครบทุกตัว ใช้ไม่คุ้ม สุดท้ายเททิ้งหนีไปเขียนนิยายออริจินอลหรือแฟนฟิคแทน

>>668 พิมพ์แบบนี้แสดงว่าไม่เคยเขียนนิยายแล้วมีคนอ่านใช่ปะ? ลองไปเขียนแล้วมีคนอ่านสัก 500 - 1000 คนขึ้นไปดู

ตามใจคนอ่าน ตามใจคนไหน? ใคร? มันไม่มีทางตามใจคนอ่านได้ทุกเรื่อง เมื่อไหร่ที่นักเขียนเริ่มตามใจคนอ่านเพื่อเอาใจจนบิดไปจากพลอตเรื่องเดิมที่วางไว้ ความฉิบหายเริ่มเมื่อนั้น..ฟังเสียง วัดกระแสได้ แต่อย่าตามใจคนอ่านเด็ดขาด ร้อยพ่อพันธ์แม่ คนนั้นชอบแบบนี้ คนนี้ชอบแบบนั้น เขียนยังไงก็ไม่ถูกใจทุกคน ตามใจนักเขียน สร้างเอกลักษณ์ของตัวเองน่ะดีที่สุดแล้ว

นิยายเรื่องใหม่ของพันชั่งมาแล้ว และ ไม่ใช่แนวฆ่ากันแล้วด้วย ดีใจกันละไหมโม่ง

https://www.dek-d.com/board/writer/4091191/

>>673 รู้สึกเฉยๆ

>>673 คราวนี้ใครโดนลักพาตัว

เฮ้อ รู้สึกหมดไฟกับนิยายเด็กดีแล้วว่ะ บอร์ดที่นั้นแม่งน่าเบื่อชิบหาย

เข้าใจว่า การเขียนนิยายตามใจคนอ่าน ไม่เท่ากับการเขียน "ตามคอมเม้นของคนอ่าน" แบบนั้นก็แย่สิ พล็อตเรื่องที่วางไว้ก็พังหมด

ถ้าจะตามใจคนอ่าน ปกติแล้วน่าจะหมายถึงการวางพล็อตเรื่อง "สูตรสำเร็จ" ที่คนอ่านชอบ เช่น พระเอกต้องเก่ง นางเอกต้องยังซิง ตอนจบต้องแฮปปี้ อะไรแบบนี้

>>676 นักเขียนจริงๆ ที่ประสบความสำเร็จ เขาเล่นบอร์ดกันเหรอวะ มีแต่พวกขี้เกียจ หรือเขียนไปก็ไม่มีคนอ่าน ถึงมีเวลาไปทำเรื่องไร้สาระในบอร์ด

ถามหน่อย ถ้าเขียนแล้วคนอ่านไม่เยอะเลย เม้นก็ร้าง เงินไม่ได้ ควรตัดจบตัวเองในกี่ตอน หลังจากลงที่พิมพิ์ตุนไว้ให้หมด แล้วควรเขียนอีกกี่ตอนก่อนตัดจบดี ไหนๆ คนมันก็ไม่ค่อยอ่าน
จะได้ไปเขียนเรื่องใหม่

>>679 ตอนเดียวก็ตัดจบได้ ถ้าใจมึงอยากไปเปิดเรื่องใหม่แล้ว มึงบอกเองนะว่าไม่มีคนอ่าน ตัดจบไปเลยจะรีรออะไร

>>680 ตอนเดียวตัดจบกลางคันนี่ขียนไงดี มังงะตัดจบคุ้นๆว่ายังได้มาสองสามตอนก่อนจบเลย อยากให้จบละ แต่ก็ไม่อยากทิ้งปมบางปมไว้ด้วย แบบ คงไม่กลับมาเขียนละเลยขอจบแบบไม่ทิ้งปม ให้ไม่รู้สึกติดขัด

เทแม่งสิ บอกคนอื่นทำไม เสียเวลาชิบหาย หรือแค่อยากได้ยอดวิวก่อนว่ะ?

ky รู้สึกคันไม้คันมือจริง เวลาอ่านชื่อกระทู้อันนี้ https://www.dek-d.com/board/writer/4091848/

นิยายแฟนตาซีสนุกๆหายากจัง

>>684
นิยายแฟนตาซี = no
นิยายเบียว = yes
นิยายเบียวที่พยายามหลอกตัวเองว่าเป็นนิยายแฟนตาซี = yes

กูตั้งมู้ให้ทุกคนรีเซ็ตเวลากลับไป ทำไมบางคนอยากเล่นหวยว่ะ
https://www.dek-d.com/board/writer/4091971/

>>686 ถามจริง ต่อให้แม่งเล่นทุกงวด ยันรับจดหวย เล่นตั้งแต่บนดินยันใต้ดิน สมมติย้อนกลับมาปีที่14-15มันจำได้เหรอวะว่าเลขไหนรางวัลที่ 1? ละสมมติว่าย้อนไปเวลานั้น มึงยังไม่เกิด มึงยังไม่บรรลุนิติภาวะ(สมัยนี้ขึ้นรางวัลหวยต้อง21+) มึงจะทำยังไง?

>>687 บอกพ่อแม่มันสิ แต่ไม่ขอรับประกันว่าจะถูกต้อง เพราะนอกจากเรื่องดวงแล้ว ยังมีเรื่องของกลศาสตร์หรือโมเมนตัมของกงล้อหมายเลขอีก อารมณ์ทฤษฎีควอนตัมหรือรีโหลดเกมอีมู ออกทุกครั้งสุ่มตลอด

>>688 เรื่องกลศาสตร์ ถ้าไม่มีการเปลี่ยนคนหมุนกงล้อสักคนหรือไปเปลี่ยนหลักของคนที่หมุนนะ ย้อนไปทุกงวดคือไม่ได้มีอะไรไปเปลี่ยนคณะที่ออกรางวัลตรงนั้นนะ กูว่าไม่น่าห่วงเรื่องผลหวยหว่ะ แล้วต่อให้บอกพ่อแม่มันไป มันก็ต้องมีอีเวนต์ต่อแหละว่าไปซื้อได้ ขึ้นรางวัลได้ พ่อแม่จะให้จับเงินไหมหรือสุดท้ายเอาไปทำเหี้ยไรไร้สาระหมด ละย้อนไป15ปีก่อน กูว่าต่อให้ไปหาแผงหวยใหญ่สุดในย่านนั้นมาได้ก็ไม่รับประกันว่าได้เลขรางวัลที่1เป๊ะๆมาเกิน10ใบ แต่ก่อนอื่นเลยคือ จำได้จริงๆเหรอว่าเลขรางวัลทุกงวดที่ผ่านหูผ่านตามาในชีวิตจะจำได้จริงๆ กูว่าจำได้ก็มีแต่งวดที่แบบเลขมันตองจัดๆเท่านั้นอ่ะ ....อีกอย่าง ซื้อช่วง15ปีก่อน ไม่คุ้ม เพราะมูลค่ารางวัลไม่ใช่หกล้านแต่แค่สองล้านเอง ซื้อ5ใบได้แค่10ล้าน พวกถูกหวย ร้อยทั้งร้อยใช้เงินไม่เป็น ไม่รู้จักบริหารเงินกันซะมากนะ จะให้แบบรวยแล้วรวยอีก กูเชื่อว่ายาก

โม่งถามไรหน่อย เวลาคิดพล็อตได้เยอะ จนเลือกไม่ถูก แต่เวลาก็ไม่มีพอเขียนหมด จะลองเขียนเลือกแรก มีเกณฑ์ยังไงในการเลือกพล็อตไหนมาแต่งจริงไหม

เขียนพล็อตนิยายแนวแฟนตาซี,ไซไฟ ที่คิดได้มาหลายเรื่องมาก แต่เนื่องจากทำงานแล้วเลยไม่มีเวลามานั่งเขียนทุกเรื่อง

เราจะเขียนเป็นเรื่องแรก แต่ก็เลือกไม่ถูกซักทีว่าเขียนเรื่องไหน บางวันคิดไปมาพล็อตงอกใหม่มาอีก555 ลำบากอีกละ แต่เรารู้ดีว่าคิดได้มากเท่าไหร่ ไม่เขียนก็ไม่มีค่าไรทั้งสิ้น คิดได้เรื่องเดียวทั้งชาติแต่เขียนจนจบดีกว่าคิดพล็อตเด็ดๆได้เป็นล้าน แต่ไม่ได้เขียนจริง

นั่นแหละครับ เลยอยากถามกูรูหน่อยว่ามี เทคนิค หรือ เกณฑ์ หรือ วิธีต่างๆ อะไรไหมที่รู้หรือเคยใช้ว่า ควรหยิบเรื่องไหนมาเขียนเป็นเรื่องแรกดี สำหรับนักเขียนมือใหม่

ถ้าทำงานจริงคงมี บก. ให้คำแนะนำ แต่เขียนบนเน็ตไม่มีก็ลองมาถามไรต์เก๋าๆในนี้ที่คิดได้หลายพล็อตบ้างว่าเลือกกันยังไง

ขอบคุณล่วงหน้าครับ ใครตอบขอให้เรตติ้งดี ปังๆ ขายได้ดีนะครับ

>>690 ไม่มีแฮะ เรื่องแรกเป็นการลองผิดลองถูกของทุกคนแหล่ะ ถ้าจะให้เลือกอาจเลือกจากความชอบอะ อยากเขียนแนวไหนก็ลองอันนั้นก่อน

>>690 ไม่มี แต่ถ้าเขียนเรื่องแรกก็แนะนำให้เขียนอะไรง่ายๆ สั้นๆ ก่อน ลองดูว่าตัวเองเล่าเรื่องได้รู้เรื่องไหม สนุกป่าว พออ่านเองแล้วโอเคก็ลองปล่อยให้คนอื่นอ่านดู

สำคัญที่สุด เขียนให้จบ จะกากเดนยังไงก็ต้องเขียนให้จบ ไม่งั้นก็อย่าเสียเวลาฝันจะเป็นนักเขียนเลย

เขียนเรื่องสั้นเถอะ เพราะไอเดียเจ๋งจ๊าบบางอย่างแม่งแต่งเรื่องยาวไม่ได้

แล้วก็มู้ของ >>690 https://www.dek-d.com/board/writer/4092218/

>>693 เรื่องสั้นที่กูเข้าใจคือเป็นเรื่องแบบตามคอลัมน์นิตยสารหรือหนังสือขายหัวเราะยุคก่อนๆป่ะ? สมัยนั้นคือเปิดไปหน้าสักสองสามหน้ากลางๆเล่มนะ จะมีแต่ตัวหนังสือล้วนเลย แต่มันคือนิยายที่นักเขียนมือสมัครเล่นเอามาลงๆกันหรือเกร็ดเล็กๆน้อยๆในหนังสือทำนองนั้น ทีนี้พอมาถึงยุคที่นิยายลงแบบดิจิตอลได้เนี่ย เรื่องสั้นจะเป็นยังไงวะ? ตอนน้อยลง? หรือบางทีจบไปในตอนได้เลย?

>>695 มึงลองหาข้อมูลละกัน แบ่งเป็น 6 ตอน
https://www.youtube.com/watch?v=puXMgxHS7bk&list=PLdOpH2IsnusHJx9MRBm-Fk0vJXfybA49p

เขียนแนวไหนทำให้รวยเร็วบ้าง

>>697 วายpwp ncหนักๆ

เห็นเม้นบางคนแล้วเพลียใจ

ลืมแปะลิ้งค์ โทษๆ https://www.dek-d.com/board/writer/4092664/3/1

>>699 อธิบายหน่อยทำไมถึงเพลียวะ

>>700 จะอะไรซะอีกล่ะ เขียนกันดูดีชิบหาย สรุปให้ง่ายเลยน่ะ [ระบบ]แม่งก็แค่ว่าPlot Deviceอเนกประสงค์ที่มรึงสามารถทำได้ทุกๆอย่าง ไม่ว่าแม่งจะฝืนเนื้อเรื่องหรือว่ามรึงจะบังคับตัวละครไปทางไหนก็ได้ ไม่ว่ามันจะประหลาดแค่ไหนก็ตาม

[สมมุติถ้ามรึงเขียนนางเอกไม่ให้อยากยุ่งกับพระเอกแล้วพระเอกก็เสือกไม่สนเหมือนกัน]
- โดยปกติพวกมรึงก็คงต้องสร้างสถานการณ์ เรื่องราวหรืออะไรบางอย่าง ไม่ว่าจะเหตุผลทางธุรกิจหรือครอบครัวเป็นSub Plot หรืออาจจะเขียนเป็นเนื้อเรื่องขนาดใหญ่เพื่อให้สามารถพานางเอกและพระเอกสานสัมพันกันอย่างแนบเนียน ไม่ให้มันดูน่าเกลียดเกินไป กับมรึงแค่เขียนว่าระบบสั่งมาบังคับนางเอกให้เดินไปหาพระเอกแบบโง่ๆ เพราะระบบ(คนเขียน)บังคับสั่งมา แต่ความสัมพันธุ์และเนื้อเรื่องเดินเหมือนกับคืบหน้าเหมือนกัน

[พระเอกโนวิทสุดกากอยากล้างแค้นให้คนในครอบครัวแต่เสือกออกจากหมู่บ้านด้วยดาบโกโรโกโสโง่ๆ]
- โดยปกติพวกมรึงก็คงต้องให้พระเอกใช้ชีวิตสร้างตัว สร้างSub Plotขนาดเล็กในการให้เหตุผลถึงความสามารถพระเอกต่างๆว่าทำไมโนวิทกับดาบกากๆของแม่งถึงสร้างตัวได้ ศึกษาหาทางเรียนรู้เวทมนต์หรือหาทรัพยากรณ์มาช่วยตั้งรากฐานในชีวิต หรืออาจจะก็สร้างEventหรือStoryขนาดใหญ่สร้างสถานการณ์การพบปะผู้คนหนทางในการเรียนรู้สิ่งต่างๆและหาเพื่อนพ้อง ....กลับกันโนวิทกากกับดาบโง่ๆแม่งตีหาไรก็ช่างแล้วระบบ(คนเขียน)ก็อ้างตรรกะร้อยสี่ร้อยแปดเอาของห่าเหวที่มีประโยชน์เขียนเป็น10บรรทัดเปย์แม่งไปเลย จะให้EXPคูณล้าน หรือแจ็คพ็อตแตกให้เวทย์มนต์ล้างโลกกับแม่งให้จบๆไป

เนื้อเรื่องเดินไวย่อยง่าย คนเขียนก็ชอบ คนอ่านก็ชอบ ไม่ต้องสนตรรกะห่าเหวอะไร

>>702 กูว่าระบบมันโอเคต่อเมื่อไม่เอาไปใช้เป็นplot deviceอำนวยความสะดวกอย่างเดียวโง่ๆแบบโม่งว่าไว้อะ

แต่ถ้า เอาไปใช้สร้างปัญหา หรืออุปสรรคให้ตัวเอก หรือเพื่อบังคับให้ตัวเอกต้องทำอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบขัดกับนิสัยตัวเอง เช่นบังคับให้เป็นตัวร้ายสุดเบียว ทั้งๆที่ตัวเอกฝันอยากเป็นฮีโร่ อยากฝึกฝนได้พลังแบบพระเอกโชเน็น แต่โดนระบบบังคับ เลยต้องทำไปแล้วคนเข้าใจผิดว่าตัวเอกมันเบียวตัวร้ายจริงๆ อะไรงี้ ยิ่งทำตามยิ่งได้พลังมากขึ้นแต่ก็โดนสังคมมองว่าเป็นตัวร้ายมากขึ้นเช่นกัน เราว่าแบบนี้โอเค เพราะระบบไม่อำนวยความสะดวกแต่มันสร้างconflict อ่านแล้วสนุกได้ไม่แมรี่ซู เกิน มันทำให้เขียนแนวที่บังคับตัวเอกให้ต้องทำหรือแสดงออกที่แนวปกติทำไม่ได้ ส่วนตัวเราว่าตรงนี้สนุกดี
แต่ใช่เอาระบบว่าาอำนวยความสะดวกเฉยๆนี่ หายนะทางวรรณกรรมชัดๆ มันกลายเป็นเหมือนเล่นเกมละ แต่เกมเอาจริงยังสมเหตุสมผงกว่าเลย

สำหรับกูแอบใส่ตัวละครที่ทำหน้าที่คล้ายๆ ระบบมาเหมือนกัน

โดยหลักๆ กูให้บทเป็นตัวสนับสนุนพระเอกในฐานะ Google มีข้อมูลอะไรต่อมิอะไรครบ ยกตัวอย่างเช่นสูตรการผลิต พิมพ์เขียวแบบแปลน จุดอ่อนศัตรู ฯลฯ แต่ทั้งนี้กูก็จำกัดไม่ให้มัน OP เกิน โดยด้านตัวเอกที่มีทรัพยากรและเทคโนโลยีที่จำกัดในช่วงแรก จะได้ค่อยๆ ให้มัน Progress ไป ไม่ใช่ให้มาตูมเดียวของครบตั้งแต่ต้นเกมเลย

โดยส่วนตัวกูมองว่ามีระบบไม่ผิดหรอก อยากจะให้มีระบบเก็บเวล ระบบแสดงค่าพลัง ระบบฝึกฝนอะไรก็ไม่มีปัญหา

แต่ปัญหามันอยู่ที่คนเขียนจะออกแบบระบบมาให้มีผลกระทบกับเรื่องมากน้อยแค่ไหน อย่างเช่นไอ้เรื่องเกิดใหม่เป็นสไลม์พระเอกมันก็มีระบบอยู่ข้างๆ ใช้งานในฐานะตัวละครสนับสนุนให้พระเอกอันนี้มันก็ยังพอยอมรับได้อยู่ถึงจะโกงก็เถอะ แต่หลักๆ คือมันเป็นตัวช่วยให้ตัวเอกสามารถ progress เรื่องไปได้ง่ายขึ้นเท่านั้น

แต่พวกเรื่องที่ระบบแทบจะเป็น Dev mode ให้พระเอกได้อะไรโกงๆ มานี่คือแย่ บางเรื่องนี่คือทำหน้าที่เป็น Story teller สร้างอีเว้นท์ให้ตัวเอกเจอแล้วแจกของแจกเลเวลเลยก็มี อันนี้อาจจะยังพอรับได้แต่ก็ไม่ค่อยชอบนักเพราะมันอำนวยความสะดวกมากเกินไป แต่พวกเรื่องที่เอะอะอะไรก็อ้างให้ระบบจัดการจนกลายเป็น Dev tools แก้ปัญหาได้ทุกอย่างนี่ล่ะคือเหี้ยเลย อย่างที่ >>702 ยกตัวอย่างมาว่าระบบสั่งให้ผู้หญิงเดินเข้าไปหางี้ ถ้ามันผ่านเงื่อนไขอะไรมาซักอย่างก็จะเป็นแบบ Story teller ซึ่งโอเค แต่ถ้าจู่ๆ ระบบบอกให้เข้าไปหาแบบไม่มีเหตุมีผลเหมือนโดน Dev tools สั่งนี่ก็เหี้ยเกินเยียวยาละ

กูคนถามเอง ขอบใจพวกมึงมาก สรุปคือมันใช้แบบมักง่ายแล้วนิยายจะพังนั่นเองสินะ

>>685 นิยายเบียว สำหรับโม่งนิยามคือยังไง?
เห็นมาหลายเม้นละ เมื่อก่อนนึกว่าแนวทหารเท่านั้น แต่ตอนนี้แนวแฟนตาซีบางเรื่องก็เป็น
สรุปของโม่ง มันคืออะไร เบียวเนี่ย

>>706 ถ้าสำหรับกูก็เรื่องที่เขียนมาหมุ่นรอบตัวเอง พระเอกทำส้นตีนไรก็ไม่ผิดแล้วก็อ้างว่าตัวละครอื่นโลกสวย บอกว่าฉลาดเจ้าเล่ห์แต่เสือกทำตัวไร้ภูมิภาวะแต่ก็เสือกได้ดีเพราะคนเขียนใส่ความขี้แพ้เก็บกดตัวเองเข้าไป

สำหรับกุ(คนเดียวน่ะ คนอื่นกุไม่รู้อันนั้นเรื่องของมรึง) จะเขียนมาห่วยแตกหรือ A:ตอบ B:ตอบ ยังกุบนิยายแชดพระเจ้าเห่า ถ้าตั้งใจเขียนมาแล้วสนุกกุก็อ่านได้หมดกุไม่ติดหรอก ถ้ามรึงตั้งใจเขียน

>>706 เดี๋ยวนี้คำว่าเบียวเอามาใช้กันเกร่อไปหน่อย มันเลยออกจะผิดความหมายไปบ้าง

ถ้าเอาแบบที่ชอบๆ ใช้กัน กูว่ามันก็ทรงๆ เดียวกับพวกแมรี่ซู+edgy แหละ ประมาณว่าพระเอก/นางเอกเก่งเทพเกินคน ได้อะไรมาง่ายๆ ตบตีตัวร้ายไปวันๆ เอาชนะได้ทุกครั้ง แถมยังต้องทำตัวเกรียนๆ ด้วย

>>706 สาบานนะว่ามึงเป็นโม่งตัวใหม่ ไม่ใช่เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ คำถามนี้ราวๆแม่งต้องโผล่มาได้ทุกเดือน

เบียว ที่กูรู้มันคือพฤติกรรม "ทำเหมือนเป็นบางอย่าง ทั้งๆที่ไม่ใช่สิ่งนั้น"
อาจออกมาเป็นพฤติกรรมเลียนแบบหรือการแสดงออกด้วยความเข้าใจแบบผิวเผิน ให้ความรู้สึกไม่กลมกลืน
ดังนั้นอีกฝ่ายจะเบียวหรือไม่ เลยมักขึ้นอยู่กับมุมมองและความรู้ของคนตัดสิน ไม่ใช่แค่พฤติกรรม

เช่น นิยายจีนเสิ่นเจิ้น มองในอีกรูปมันก็คือนิยายเบียวจีน คล้ายๆกับนิยายเบียวญี่ปุ่น ที่พยายามเอาธีมประเทศนั้นมาใช้โดยมีข้อผิดพลาดมากมาย

เบียวตัวละคร ดูง่ายที่สุด เพราะส่วนใหญ่มักไม่สมเหตุสมผลหรือโอเวอร์เกินเหตุ เช่น ดาราดังแอบเป็นนักฆ่าขาใหญ่แบกปืนโตยิงคนแล้วหนีด้วยการขับรถสปอร์ตหรู จอมยุทธ์นร.ม.ปลายอันดับหนึ่งอดีตตัวทดลองพลังเวทล้างโลกแต่แดกมะเขือไม่ได้ สาว999IQทะลุมิติเป็นนางร้ายนิยายฉลาดขายแปะก๊วยจนได้เป็นเมียจักรพรรดิ

เบียวที่หมายถึงคริ้ง คือการจริงจังในเรื่องที่ไม่เห็นเป็นจริงจัง ประเภทนี้ขึ้นกับมุมมองความรู้สึกคนตัดสินเป็นส่วนมาก
เช่น การถกปรัชญา ถ้าเป็นคนที่ชอบ ก็จะรู้สึกอินในการถามตอบ ต่อให้เห็นบทสรุปมาไกลเป็นโยชน์นานแล้ว แต่ถ้ามุมต่างก็จะเห็นแต่ความคริ้งนั่นแหละ
นิยายสงคราม เขียนโดยคุทหาร ความรู้อัดแน่น เนื้อหาถูกต้อง แต่คนมันไม่เห็นเป็นจริงจัง ก็โดนยัดเป็นนิยายเบียวได้ง่ายๆ

สรุปแล้วก็ต้องดูฝีมือนข.อีกที ถ้าเจ๋งจริงเหตุผลข้อมูลมันจะชักนำให้นักอ่านรู้สึกอินจนไม่คิดว่าเบียวได้เอง เหมือนหนอนหนังสือไมน์กับต่างโลกยุคกลาง โลลิทาเนียกับเสกปืนที่ต่างโลกงี้

อยากรู้ว่าการินยังมีคนอ่านอยู่มั้ยอะ ไปถามห้องนิยายหลักแล้วแม่งเถียงกันแต่นิยายแจ่มใส

>>710 ต้องหาเว็บอื่นแทนนะโม่ง นิยายแจ่มใสไม่มีวันเข้าใจจิตวิญญาณแห่งดาร์กแฟนตาซีหรอก

>>710 เอ็งหมายถึงนิยายหรือฉบับการ์ตูน ถ้านิยายน่าจะจบจริงจังละส่วนการ์ตูนเห็นค้างมาตั้งแต่ช่วงโควิด
ส่วนตัวกูว่าเขาน่าจะแพซีรี่ย์นี้แล้วไปปั้นเรื่องอื่นแทนแล้วมั้ง คนวาดหลักก็ออกไปแล้วคนหนึ่งแถมในนิยายเล่มท้ายก็เขียนไว้เป็นเชิงว่าอยากจะมูฟออนจากเรื่องนี้กันแล้วด้วย

>>712 กำ พึ่งเห็นว่าเกือบจะสัปดาห์ละ คนถามยังอยู่ไหมวะ

>>712 กุยังอยู่ เห็นกระแสช่วงนี้มันเงียบๆเลยรู้ล่ะว่าตัวนิยายมันไม่ต่อแล้ว ขอบใจมาก

โม่ง มีคำถาม

มีเหตุต้องออกไปต่างจังหวัด แต่ไม่มีโน๊ตบุคและไอแพดเลย จะเขียนนิยายบนมือถือก็ไม่ไหว มันเล็กเกินไป หน้ากระดาษไม่ตรงกับหน้าคอมอีก สมุดจึงเป็นทางเลือกเหลืออยู่ กะว่าจะซื้อไปจดนิยายหรือเขียนพล็อตคร่าวๆที่ต่างจังหวัด

สมุดมี 4 แบบคือ แบบว่างเปล่า แบบตีเส้นเหมือนสมุดการบ้าน แบบกริดที่เป็นตารางเล็กๆ และแบบจุดไข่เปล่าที่เรียกว่า dot สมุดแบบไหนเหมาะใช้เขียนนิยายมากกว่า

https://www.dek-d.com/board/writer/4093823/

>>715 ไม่มีอะไรจะถามแล้วเหรอวะ

ถ้าสมุดแบบอื่นมันดี ตอนเรียนเขาจะให้ใช้แบบมีเส้นทำเกลือไรล่ะ

อยากอ่านจอมปราชญ์จอมราชันย์ต่อ ตามได้ที่ไหนมั่ง ตอนอ่านหนังสือยังไม่รู้จักเด็กดี

https://www.dek-d.com/board/writer/4094029/04/0 ประทับใจความขิงของอิป้าสัสๆ ตอบไม่ตรงคำถามแถมยกตนคุยข่ม จิตใจมันต้องกร้านโลกขนาดไหนวะ

คิดถึงโม่งเพลง

ในกลุ่มเฟสมีวิธีบล็อคพวกขายนิยายรัวๆ บ้างไหมวะ อยากอ่านว่าเขาคุยอะไรกัน ไม่ใช่ดูโพสขายนิยายกากๆ ขายเย รำคาญสัส

ไซไฟพ่อมึงดิ คิดเป็น %
https://www.dek-d.com/board/writer/4094297/

อันนี้น่าสนใจโม่งคิดว่าไง

ตัวเอกพลังop vs ตัวเอกกากแต่ดวงโคตรดี แบบไหนขายดีกว่ากัน
https://www.dek-d.com/board/writer/4094306/

>>722 กูขอตอบจากใจเลย ขายได้เท่ากัน

มู้โฆษณานิยายของพันชั่งติดtop10 โม่งในนี้ไปแอบเม้นมาใช่ไหม?

>>724 ทีมแรกคือเหยื่อ 12 คน ทีมหลังคือฆาตรกร 12 คน ห้ามเหยื่อรู้ตัวเด็ดขาด ฆ่าเสร็จต้องเขียนบนหลังของเหยื่อ
เกมจะง่ายเหี้ยๆเลย เพราะฆาตรกรมีเยอะเกินไป

>>725 ถ้ามันมีเงื่อนไขให้ฆาตกรกากบ้าง สมดุลของเกมอาจจะเพิ่มขึ้นหน่อย แต่ก็นะจำนวนฆาตกรเท่ากับเหยื่อ แม่งจะซ่อนทำไมวะ รวมตัวกันPvPก็ชนะทันทีแล้วปะวะ

>>724 ข้อดีคือทำให้กุได้เสพความมัน​ แม่งฮาดี

บอร์ดเด็กดีกับบอร์ดโม่งเงียบแปลกๆ มีสอบกันเปล่าว่ะ

มู้โฆษณานิยายของ​ พันชัง​ ขึ้นอันดับ​ 1​ แล้ว​ เอ้าตบมือ​ เขาจะได้วิวเยอะดั่งหวังหรือไม่

>>728 มันเงียบมาเป็นชาติละ คนไปเล่นติกตอก อ่านฟิค อ่านจอย เลิกสนบอร์ดโง่ๆ ที่มีแต่เรื่องไร้สาระ ถ้าเป็นสมัยก่อน มีเรื่องให้ด่าทุกวัน แป๊บ ๆ ได้มู้ใหม่ ตอนนี้อีกไม่กี่เดือนก็ครบปีแล้ว ยังไม่ได้ขึ้นมู้ใหม่เลย

กระทู้ของพันชั่ง ติดtop10 2 มู้แล้วพร้อมกัน อันนึงติดtop #1 ด้วย

ยุคทองของพันชั่งได้มาถึงแล้ว

ประสบความสําเร็จ​ในการสร้างตัวตนของตัวเอง​ ให้เป็นที่โจษจัน​

นิขายพันชั่งใหม่มาอีกละ มียมทูตด้วยคราวนี้ ไม่ใช่ว่าพี่แกพึ่งโปรโมตเรื่องใหม่ไปหมาดๆไม่ใช่หรอ?

ตอนเรื่องล่าสุดโดนยำตีนไป​ น้อยใจเลยเปิดเรื่องใหม่เลียแผลใจ

เขียนมากี่เรื่องแล้ว เขียนเสร็จสักเรื่องไม่ได้เหรอว่ะ

>>735 ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเคยจบแล้วนะ มีการเอามาประกาศในบอร์ดด้วย

>>720 บล็อคเพจกับแอคไปเลย

ว่าไปช่วงนี้มีนิยายสนุกๆบ้างมั้ยวะ ติดท็อปก็มีแต่พล็อตเดิมๆ ไม่จีนก็ย้อนเวลาก็แก้แค้น กูเบื่อ ที่เห็นแปลกใหม่อยู่ก็มีเรื่องเดียวแต่กูอ่านจบแล้ว

>>737 มีของดีก็เอามาแบ่งบ้างสิวะ

เปลี่ยนมุกกี่รอบแล้วว่ะ พล็อตมึง
https://www.dek-d.com/board/writer/4095223/

>>738 กูรีวิวคร่าวๆเอานะ ไม่ค่อยเข้าโม่งไม่รู้พวกมึงพูดถึงรึยัง อนึ่ง กูไม่รู้จักคนเขียน

ช่วยท่านแม่ครองโลกเซียน พล็อตแปลกดี กูไม่ค่อยเข้าหมวดแฟนตาซีแล้วเจอยุคปัจจุบันผสมจีนโบราณแบบนี้ มีพล็อตโดนเพื่อนเหลี่ยมตกงานตอนต้นๆแต่แทนที่จะทะลุมิติ แม่ที่หายไปทักมาทางโทรศัพท์แทน มีพล็อตโลกสองฝั่ง ตอนปลดฟรีทุกสองวัน เนื้อเรื่องวนๆอยู่ ไปช้า ตอนแรกเริ่มคุยกับแม่ เสร็จตอนห้า นางเอกทำให้กูเลิกคิ้วบ้างแต่รวมๆก็ใช้ได้ ไม่แมรี่ซู ภาษาใช้ได้ สลับไประหว่างสองโลกแล้วไม่รู้สึกผิดยุค (แต่สลับฉากบางทีกูตามไม่ค่อยทัน ค่อยรู้ตัวตอนเจอชื่อตัวละคร) อ่านลื่น ถึงมาตรฐานกูจะต่ำมากเพราะอ่านแต่นิยายจีนโบราณติดอันดับที่อ่านไม่รู้เรื่องมาก่อนหน้าก็เถอะ

อีกเรื่องกูพึ่งเจอเมื่อวาน
TRADE : แลกเปลี่ยนสินค้า ด้วยตลาดกลางจักรวาลมิติ ตกงานเหมือนกัน แต่ได้ระบบแทน ทำไมมีแต่พล็อตตกงานวะ อันนี้เขียนตัวละครดี ออกแนวคอมเมดี้มากกว่าจริงจัง แต่เขียนมิตรภาพออกมาดี เอาซะคนไม่มีเพื่อนอย่างกูอินได้ (ฮา) เขียนบรรยากาศมาดี พล็อตออกมาเตรียมพระเอกโกงได้ แต่เขียนออกมาให้กูรู้สึกเชียร์ตัวละคร (สิ่งสำคัญในนิยายที่ให้พระเอกโกง ทำไมเรื่องอื่นไม่ทำงี้บ้างวะ) การลงเงินอะไรตอนแรกๆไม่ค่อยสมเหตุสมผลเท่าไหร่ ไม่ค่อยมีตบหน้าคน พระเอกออกแนวใจบุญ ไม่ฮาเร็ม แล้วก็เขียนออกมาไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนหลงรัก (แต่เขียนว่าตัวเอกหน้าตาดีโครตๆ) สรุปก็ ตัวละครดี ภาษาดี มีมุขตูดๆนมๆ(ไก่)บ้าง มานานๆที คิดว่าคนเขียนน่าจะมีประสบการณ์เขียนมาพอสมควร ตอนฟรีปลดทุกสามวัน pacing ดีกว่าเรื่องบน นอกจากอวยพระเอกเกินจริงไปหน่อยกับมุขบางอันแป้กก็โอเค ดีกว่าเรื่องอื่นที่กูเจอช่วงนี้

>>740 โม่งสับนิยาย ไม่เห็นมานานแล้ว

>>740 สับแบบเบาบาง เนื้อเรื่องพอไปวัดไปวาได้สินะ

Ky นิยายใหม่มาแรงวัดจากอะไรถึงจะได้ เพื่อนโม่งมีใครพอทราบบ้าง

>>743 อัพถี่มั้ง

>>743 ตามรอยนิยายของคนดังหรือผู้ประสบความสำเร็จสูงๆ เช่น ถ้าตอนนี้นิยายผู้กล้าโล่ดังพลุแตก ต่อมา คนเขียนที่ทำแนวผู้กล้าโล่เหมือนกันก็จะดังกว่าคนอื่น แต่สัจธรรมข้อเดียวคือ ผู้ตามมักจะไม่เด่นไปกว่าผู้นำ เพราะเวลามึงสืบหาต้นต่อของความนิยมมักจะไปหานิยายของผู้นำ

เว้นเสียว่านิยายของผู้นำไม่เคยแปลไทยมาก่อน เช่นนิยายจีน ถ้าปรมาจารย์ลัทธิมารไม่ใช่ผู้นำเทรนด์จีนโบราณรายแรก เรื่องไหนล่ะคือผู้นำเทรนด์ที่แท้จริง จะบอกว่ามังกรหยก กิมย้ง โกวเล้งเป็นผู้นำเทรนด์รายแรก ทำไม dek-d ถึงมาดังเอาตอนปี 60 ล่ะ ห่างกันตั้ง 60-80 ปีที่แล้ว

กูขอลาบอร์ดนักเขียนชั่วคราว เพราะอีคุกกี้เป็นโรคหลงตัวเองแล้วว่ะ

https://www.dek-d.com/board/writer/4094946/

เอาไว้อ่าน

>>747 อ่านสนุกกว่านิยายในบอร์ด

>>746 คุกกี้ไหนอีกละ

คนอ่านเด็กดีเวลาไหนเยอะสุด

ยังมีคนอ่านเด็กดี อีกหรอ ตั้งแต่หัวขโมยบารามอส
แม่งมีแต่เรื่องผิดเพศ ดีนะ ที่กุไม่บ้าไปตามนิยาย

>>751 กูอ่านบารามอสไม่จบ มันมีอะไรผิดเพศบ้าง สปอยกูที

ผิดเพศ? หมายถึงความเท่าเทียมทางเพศเรื่องการตั้งครรภ์เหรอ (หมายถึง mpreg)

>>750 หลังเลิกเรียนเลิกงานก็ประมาณสี่โมงถึงสี่ทุ่ม แล้วก็ไอพวกโอทีโต้รุ่งจะเที่ยงคืนถึงตีสาม คนอ่านตอนเช้าน้อย

สมัยนี้เขายังขอฉากโคมไฟทางเมล์กันปะ

สงสัยมานานละ พวกนักเขียนที่มาลงแค่ตอนเดียว ไม่ยาวด้วย บางทีแค่บทนำ แล้วหายไปเลย ไม่มีต่อ ไม่เปิดเรื่องใหม่

พวกนี้มาเพื่ออะไร แล้วบางทีมีเม้นตอบด้วยนะบอกว่าจะเขียนให้จบ อืมมมม

>>756 กุโดนเทหลายเรื่อง แต่มันว่าไม่ได้วะ เขียนนิยายDek Dก็เหมือนการทำการกุศล ไม่เหมือนเว็ปนาโรยของญี่ปุ่นหรือเว็ปนิยายของจีนที่ถ้าดังหน่อยก็หาทางทำเงินได้ ขายให้ค่ายรับซื้อทั้งมังงะอนิเมะ มีตั้งแต่พวกดันเรื่องเดียวแต่แต่งไม่จบไม่สิ้น กับพวกแต่งสเปะสปะหลายเรื่องแต่วนอยู่แค่เรื่อง2-3เล่ม เขียนได้นิดหนึ่งเปิดเรื่องใหม่ เพื่อโกยเงินเยอะๆ

แค่ทำฟรีๆ กว่าจะขายได้ก็ต้องมั่นใจฐานแฟนคลับ ซึ้งส่วนมากมันเขียนให้อ่านฟรี(คือไม่มีใครเขียนจริงจังเป็นอาชีพหรอก)

>>756 เห่อ​ ขี้โม้​ เก่งแต่ปากพูดมือไม่ทำ

>>757 ถ้าจำไม่ผิด นิยายเน็ตไทยยุครุ่งเรือง ช่วงยุคบารามอส เซวีน่า last fantasy ไรงี้ ก็เขียนกัรเพื่อเอาไปขายสนพ.กันเยแะนะ เช่น สถาพร แจ่มใส

ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ใครจะได้ตีพิมพ์ แต่ไม่มีใครคอยกำกับคุณภาพงาน โดยเฉพาะบรรณาธิการ เขียนนิยายลงเว็บด้วยตัวเองอะไรก็ง่ายไปหมด คุณภาพและเรื่องทุกอย่างจึงตกเป็นหน้าที่ของนักเขียนทั้งสิ้น ทำด้วยลำแข้งไม่มึผู้ช่วยเลย เพราะแบบนี้ไง คนที่มักง่ายแม่งขี้เกียจกว่าพวกนักเขียนที่มีบรรณาธิการอยู่แล้ว ว่าง่ายๆ DEK D ไม่มีบรรณาธิการช่วยตรวจสอบนิยาย นี่ยังไม่รวมถึงนักวิจารณ์ทั่วไป ซึ่งรีวิวทีไรโดนเจ้าของผลงานสวนกลับด้วยอีโก้สูง

>>759 ก็ตามนั้นแหละ แต่ปัญหาคือนิยายแฟนตาซีไทยสมัยก่อน โดน สนพ. เอาเปรียบด้วย

ยุคที่กูเขียนนะ (ก่อนเซวีน่า) แม่งบังคับให้มีความหนา ความยาวตามที่กำหนดด้วย ยกตัวอย่างคือ 1 หน้าต้องมีความยาวไม่ต่ำกว่า 500 คำ ตัวอักษรขนาด 14 และทั้งเล่มตั้งมีความยาวไม่ต่ำกว่า 300 หน้า ฯลฯ ซึ่งผลเมื่อทำออกมาเป็นรูปเล่มแล้วความหนาแม่งแทบจะ x1.5 เลย เข้าใจได้ว่ายุคนั้นยังไม่มี Light Novel หรือนิยายเล่มบางๆ มาเป็นแบบฉบับเหมือนกับยุคต่อมา แต่จะให้เขียนนิยายความยาวเท่านิยายแปลเลยนี่ มันก็เป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้จะใส่เนื้ออะไรไร้สาระลงไปเพื่อเพิ่มความยาวหน้ากระดาษนั่นล่ะ แล้วก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงจำกัดเฉพาะแนวแฟนตาซี ทั้งที่แนวอื่นอย่างแนวรักแม่งกำหนดขั้นต่ำแค่ 80 หน้า ในขณะแนวแฟนตาซีล่อไป 200-300 หน้า

ไฟล์นิยายเก่ากูยังอยู่ เปิดอ่านทีกูแทบจะลมจับ ตัวอักษรติดกันเป็นพรืด ทำเอากูประหลาดใจเลยว่ายุคนั้นกูเขียนไปได้ยังไง

และปัญหา บก. เองก็เช่นกัน เมื่อก่อนกูรู้จัก บก. อยู่เลยได้รู้ว่า บก. ไทยทำหน้าที่แค่หานิยายเข้าตาแล้วเอาไปยื่นให้ สนพ. ติดต่อไปพิมพ์เท่านั้น ไม่ได้มีส่วนช่วยอะไรนักเขียนเลย มองดูก็เหมือนจะให้อิสระเต็มที่นะ แต่พอเป็นนักเขียนมีสังกัดแล้วก็ต้องเขียนให้ได้ตามที่กูบอกเอาไว้ข้างบน มันก็ทำให้งานออกมาดีไม่ได้หรอก

>>761 ข้อมูลละเอียดดี

สงสัยอย่างนึง ยุคที่ai แปลภาษาได้เทพขึ้น ถ้าใครมีเบสิคภาษาตปท.อยู่บ้าง รู้คำศัพท์หลักๆ รู้โครงสร้าง รวมไปถึงคำแสลง ภาษาปาก คำย่อต่างๆ แต่อาจไม่ถึงเขียนเป็นนิยายได้

จะมีใครลองเอานิยายตนไปแปลเองบ้าง แล้วทำหน้าที่คอยตรวจดู คอยแก้อีกที แล้วเอาไปลง นาโร ของยุ่นไรงี้ เผื่อโชคดี มีสนพ. สนใจซื้อลิขสิทธิ์ไปทำนิยายเล่มต่อ

คิดว่าอนาคตจะมีไหม

ปล. กูเคยโพสคุยกับคนทำเกมกับโพสรีวิวเกม ด้วย ใช้เอไอแปล และมีเบสิก ภาษายุ่นหน่อย ปรากฎว่าคุยกับเขาได้แฮะ

>>763 ถามว่าทำได้มั้ยก็ทำได้ เพราะภาษาทั่วไปนั่นแค่สื่อสารเข้าใจก็ถือว่าโอเคแล้ว
แต่ถ้าตีพิมพ์หรือทำเป็นทางการก็ต้องมีความถูกต้องในระดับหนึ่งซึ่ง AI ยังไม่ตอบโจทย์ทางนี้เท่าไร

ทู้ล่าสุดของพันชังแม่งทุเรศดีว่ะ

>>765 มู้ไหนว่ะ ลืมไปแล้ว

เห็นเม้นบางคนแล้วรู้สึกอนาจ เหมือนกำลังคุยกับพวกหัวอนุรักษ์นิยม ไม่ชอบสิ่งใหม่ๆ
https://www.dek-d.com/board/writer/4096490/

ปล.กูไม่ได้ตั้งมู้นี้ว่ะ

>>767 กุมองว่าถ้าจั่วหัวมาเรื่องการทรยศโครงเรื่องแม่งควรอยู่ในขอบเขตของการแก้แค้นไปเลย​ ถ้าแบบมาตบทีมเก่าแต่แรกจบบายบีไปเข้ากิลด์หาทีมใหม่เก็บฮาเร็มกุปิด

โม่งขอถามความเห็นหน่อยว่ะ

พอดีเรื่องที่กูเขียนอยู่กูจั่วหัวว่าเป็นแนวสร้างหมู่บ้าน บูรณาการดินแดนรกร้าง ปลูกผักใช้ชีวิตบ้านนอก
ทว่ากูดันเล่ารายละเอียดตอนสร้างนั่นโน้นนี่ไม่ละเอียด แต่ไปเน้นที่อีเว้นท์ที่เกิดขึ้นระหว่างก่อสร้างแทนแบบนี้ มันจะขัดใจคนอ่านบ้างมั้ยวะ

ยกตัวอย่างเช่นตัวเอกมีแผนจะสร้างบ้าน ตอนต่อมากูก็ Timeskip ไปช่วงเวลาลงเสาเข็มก่อปูนเลย ไม่ได้ลงรายละเอียดว่าต้องเตรียมวัตถุดิบยังไง ปรับพื้น ถมดินยังไง แต่เลือกที่จะจัดให้มีอีเว้นท์นั่นโน้นนี่เกิดขึ้น เป็นอุปสรรค์ในการสร้างบ้านอะไรทำนองนี้แทนไปเลยอะไรทำนองนี้

กลัวว่าจะมีพวกคอมเม้นท์มาบ่นนั่นโน้นนี่อีก กูเลยไม่รู้ว่าควรจะยังไงดีละแฮะ

>>769 มึงคิดว่าการแต่งวิธีสร้างบ้านโดยละเอียดนักอ่านจะสนุกเหรอ​ แต่งขั้นตอนผิวเผินเดินเนื้อเรื่องไปนั่นแหละ

>>769 เลิกกลัวคอมเม้นได้ละถ้ามึงจะเป็นนักเขียน หัดมีความมั่นใจในตัวเองหน่อย สร้างสรรค์ผลงานไปถ้าใครเม้นด่าก็เมิน เม้นวิจารณ์ก็ลองดูว่าปรับใช้ได้ไหม เม้นชมก็อย่าเหลิง

ในนิยายของมึงคิดว่าการอธิบายการสร้างบ้านทุกกระบวนการมันจะทำให้เรื่องของมึงน่าสนใจขึ้นไหม ถ้าไม่ก็ไม่ต้องทำ ยิ่งถ้ามึงโง่เรื่องการสร้างบ้านอีก แนะนำว่าอย่าฝืน ข้ามไปบ้างก็ได้

>>769 คำถามคือ อยากเจาะจงกลุ่มตลาดแบบไหนล่ะ ถ้าอยากให้เป็นเรื่องอ่านชิลๆ ถอดสมอง ก็ไม่จำเป็น ข้ามๆเถอะ คนอ่านมันไม่อยากอ่านขนาดนั้น ภาระงานคนเขียนก็น้อยลง ไม่ต้องทำการบ้านอะไรมาก แต่ถ้าอยากเอาใจคนอ่านสาย geek การใส่รายละเอียดพวกนี้ก็ทำให้เพลินได้ แต่กลับกันถ้าข้อมูลผิดพลาดก็ระวังโดนตีน แต่ของแบบนี้ก็แก้ไขปรับปรุงได้แหล่ะ ถ้าใจไม่เปราะบางต่อคำติเตียนหรือด่าซะก่อน ลองชั่งใจดูละกัน รวมไปถึง %จำนวนคนอ่านแต่ละประเภทไหนบ้างที่อยู่ในเว็บก็น่าจะช่วยให้พอตัดสินใจได้

มีนิยายแฟนตาซีอะไรสนุกๆบ้างมั้ย​ กูอ่านศาสลับหลอมวิญญานซ้ำหลายรอบแล้ว​ MSOงี้​ แฟนตาซีไทยดีๆมันไปไหนหมด​ เรเชบปม่งสนุกแต่คนแต่งดันมีประเด็นก้อบนั้นนี่​ อีดอันที่แต่งเรื่องหญิงดาวก็หายทิ้งเรื่องใหม่ตามหาลูกแก้วมังกรต่อไป​ เทพแสงคนอ่านหายไม่พอคนแต่งหายดองทุกเรื่องอีก​ จะร้องงง

>>773 หนีไปเขียนเป็นตัวร้ายปลูกผักกันหมดแล้ว

แนวปลูกผักมันมีอะไรน่าสนใจถึงคนขอบมากเป็นกระแสได้
หรือมันเด้าผักไปด้วย คนเลยชอบ

บ่นๆ หน่อย
ท้อใจจังแฮะ เขียนนิยายเดี๋ยวนี้คือยอดคนอ่านน้อยไม่พอ โดนเอาไปเปรียบเทียบกับนิยายจีนอีก
ถ้าเขียนแล้วได้ตังทันทีแบบนิยายจีนกูก็ขยันได้เท่ามันนะ แต่นี่กูเขียนแล้วไม่ซื้อกันคงจะขยันได้แหละ

>>776 ถ้างั้นเป็นไปได้มากว่านิยายมึงมีปัญหาไม่ตรงตามความต้องการของตลาด เว้นแต่ว่าเพิ่งลงนิยายไม่ถึงเดือนแล้ว fav น้อย นิยายที่คนตามน้อยก็เหมือนว่าวยังไม่ติดลมบน วิวต่อวันไม่กระดิก ส่วนพวกติดท๊อปแม่งก็วิ่งเอา ๆ มึงก็ใจเย็น ๆ หน่อย กลับไป research ดูว่าปัญหาซุกอยู่ไหน

>>776 เขียนแนวเหมือนๆกับนิยายจีนเปล่า ถ้าแนวคล้ายกัน จะโดนเปรียบเทียบเป็นเรื่องปกติ

ถ้าอยากจะเขียนนิยายแนวที่มีคนเล่นเยอะๆ แต่อยากเป็นที่จดจำในสายตาผู้อ่าน มึงต้องใช้สมองเยอะกว่านักเขียนทั่วไปสิ ที่คนอ่านชอบลืมนิยายง่ายเพราะคนเขียนมัวแต่เดินตามสูตรสำเร็จของผู้อื่นต่างหาก

นิยายเด็กดียุคนี้ ไม่ซิ เว็บอื่นๆก็ด้วย เหมือน ถ้าไม่ใช่แนวล้างแค้น ต้องเน้นขาย ความสบายๆ อีซี่ ง่ายๆ คลายเครียด เก่งๆโกงๆ ตั้งแต่ช่วงแรก เกือบหมดเลย ถึงขายได้ ถ้าจะใส่ดราม่า หรืออะไรที่เริ่มไม่ง่าย เครียดๆกดดันตัวเอก หน่อยท เหมือนต้องเขียนช่วงพาร์ทหลังๆ เท่านั้น หลังจากหลอกรี้ดให้ติดตามได้พอควรแล้วเท่านั้นท

หรือง่ายๆเลยคือ อยากเขียนดราม่า เครียดๆ เข้มข้นๆ แล้วมีคนอ่านต้องใช้วิธี ล่อด้วยน้ำตาลเคลือบยาพิษ เท่านั้น ไม่งั้นรี้ดยุคนี้ไม่อ่านเลย

โม่งเห็นว่าไง จริงไหม

นิยายพล้อตแน่นๆดีๆก็มีนะแต่ดันเป็นpwpทุกตอนอยู่ในrawพลอตแน่นตึ้บ แฟนตาซีสนุกๆต้องย้อนกลับไปหาเรื่องที่แม่งแต่มานานๆหลัก6-7ปีก่อนเอาไม่งั้นก้เจอแต่อิเซไกเข้นิยาย ย้อนเวลา ตัวร้าย เป็นแม่ตัวร้ายเป็นภรรยาท่างอ๋อง มีที่กูรออ่านแต่คนแต่งเลิกไปแล้วก็ สามชาติสามภพอภินิหารลูกแกล้วมังกร
กูตามอ่านมาตั้งแต่เรื่องแรกนางอิเซไกที่สนุกมากด้วย ว่าแล้วก็ขอแปะเลยละกัน http://writer.dek-d.com/lavender_blue/writer/view.php?id=1772222

อันนี้กูไม่เข้าใจแฮะว่ามันแค่มาปั่นหรือว่านั่นคือคอมเม้นท์ใจจริงคนอ่าน
ช่วงที่ผ่านมามีคอมเม้นท์นิรนามเข้ามาพูดประมาณ น่าเบื่อ ไม่สนุก นิยายขยะ ฯลฯ มาบ่อยมาก ระดับแทบจะเข้ามาคอมเม้นท์ทุกวัน แล้วที่เห็นคือไม่ใช่แค่กูคนเดียวที่โดน มีหลายคนเลยที่โดนโดยไม่มีจุดร่วมอะไรเลยซักนิด

ถึงจะพยายามมองในแง่ดีแล้วนะว่าแค่คอมเม้นท์เกรียนมาป่วน แต่เวลาเข้า dashboard แล้วเห็นมันโชว์อยู่นี่ก็ทำเอารู้สึกปวดใจเหมือนกัน

>>782 คิดซะว่ามาเพิ่มยอดวิวกับคอมเม้น คนอ่านยุคนี้เขาก็ไม่สนคอมเม้นนิรนามเม้นเน่าๆหรอก ใครเห็นก็รู้ว่าโทรล ทำกันเกลื่อนทุกเว็บ ถ้าไม่เยอะจนล้นเม้นก็ว่าไป

จริงหรือที่นักอ่านจดจำนิยายที่ใส่ความคิด ใส่ความแปลกใหม่เข้าไป มากกว่านิยายสูตรสำเร็จ

ในเมื่อนิยายติดท็อปเป็นนิยายสูตรสำเร็จที่ทำตามกันมา แทบไม่มีใครแตกแถว เอกลักษณ์เฉพาะตัวแทบเป็นศูนย์ ถ้ากูใส่ความคิดเข้าไปเยอะๆ นักอ่านจะจดจำนิยายจริงเหรอวะ

รบกวนช่วยไขข้อสงสัย

>>783 ปัญหาคือมันล้นไง แม่งมาคอมเม้นท์ทุกวันเลย
เอาเถอะ จะพยายามมองว่าเป็นการเพิ่มยอดตามที่บอกดู

กูเลือกอ่านนิยายจากชื่อเรื่องก่อนเลยถ้าตั้งมาเกร่อๆโง่ๆซ้ำซาก​ ปัดทิ้งได้เลยถึงจะติดท้อปก็ตามเช่นในเด้กดีกูไม่อ่านสักเรื่องชื่อโคตรโง่

>>786 ชื่อโง่ๆ สำหรับโม่งที่จะปัดทิ้งก่อนเลยคือยังไง มีตัวอย่างไหม กูจะได้ไม่ทำตาม

>>787 ชื่ออะไรก็ตามที่มึงรู้สึกว่า ทำไมชื่อเรื่องเอ็งแม่ง cringe จนไม่ขลังซะเลย

>>788 พวกชื่อยาวๆ แบบไลท์โนเวลยุคนี้ หรือพวกต่างโลกนี่ เข้าข่ายไหม

>>787 เกิดใหม่เป็น..... ทะลุมิติไปเป็น..... เข้าไปในนิยายบลาๆๆ​ ท่านอ๋องแม่ทัพ​ตัวประกอบ​ ทะลุไปยุค.... เนื้อเรื่องเหมือนกันถ้ากูเห็นแนวๆนี้ปัดทิ้งหมดมึงลองกดเข้าแอปเด็กดีดูนะแล้วจะเก็ทที่กูพิมเลย

โทษนะ กูโมโหจริงว่ะ นิยายอันดับหนึ่งของเว็บ แย่ในแบบที่กูทนอ่านไม่ได้เลย อ่านไปกำหมัดไป ต้องหยุดอ่านเป็นระยะเพื่อตะโกนด่า พึมพำสบถให้กับความห่วย

คนที่สกิลเขียนนิยายแทบเป็นศูนย์ สามารถมีคนอ่านหลักหมื่นต่อวันได้ไงวะ บ่งบอกถึงคุณภาพนักอ่าน

พวกมึงก็อย่าพยายามมากไปนะ ไม่งั้นไร้อนาคต ห้ามพัฒนาตัวเอง งานชิ้นก่อนหน้าเมื่อหลายปีก่อนคุณภาพเป็นไง ผ่านมาหลายปี ห้ามพัฒนา ต้องเท่าเดิม หรือแย่กว่าเดิม จะได้อยู่ระดับเดียวกับคนอ่าน เก่งเกินเดี๋ยวคนอ่านตามไม่ทัน

นี่แหละ หนทางสู่การเป็นนักเขียนนิยายชั้นยอดในเว็บเด็กดวก กูยอม

>>791 เรื่องไรวะ โม่ง อันดับหนึ่งจากทุกหมวดทุกเรื่อเลยหรอ?

>>791 ปลูกผักหลังบ้าน หรอ?

นิยายเด้กดีจะหาเรื่องดีๆคือต้องกดหมวด​ แฟนตาซี​ เกมออนไลน์​ กำลังภายใน​ มึงจะได้เรื่องที่พล้อตดีไม่แต่งโง่ๆ​ อันดับหนึ่งฝั่งเกมตอนนี้คือสมมงมาก​ MSOจริงๆมันก็ติดท้อป10มาตั้งแต่ภาคแรกมาเป็น10ปีแล้วอะนะ​ ฝั่งกำลังภายในคืออ่านตาแฉะกันไปข้างแต่คอมเม้นจะมีแต่ผช.อ่านซะมากกว่า

>>794 กูต้องไปหาเลยว่าอันดับหนึ่งเกมตอนนี้คืออะไร ดีใช่ไหมวะ กูจะได้อ่าน ตอนี้กูอ่านแต่เรื่องที่เคยตาม ๆ สมัยก่อนอย่าง MSO กับนิยายของ v.rondell ไม่ได้สุ่มหานิยายใหม่มานานมากแล้ว

>>791 แย่กว่าของปากกาแดงดำสมัยโน้นได้รึเปล่า อันนั้นก็เคยเป็นที่หนึ่งเว็บเหมือนกันนะ เป็นนานค้างฟ้าเลยด้วย 555

ถ้ากูเขียนเรื่อง 'เกิดใหม่เป็นฮามาสในโลกคู่ขนาน' ตอนนี้จะปังไหมวะโม่ง

>>797 เกรงว่าคนไทยไม่ขำว่ะ อย่าว่าแต่พวกโม่งเลย พวกเด็กด้วย

>>797 อย่าแค่พูดลอย​ ๆ​ ไหนเล่า​ พล็อตมาซิ

>>795 มอนสเตอร์โซลช่วงแรกๆของภาค1จะแปลกๆบ้งๆกับความคิดพระเอกหน่อย​ สำนวนไม่ดีอะไรมาก​ แต่ผ่านไปสัก100+ฝีมือคนเขียดีขึ้นเยอะถ้าทนอ่านความอีโก้สูงของพระเอกช่วงแรกได้หลังจากนั้นคือสนุกจนวางไม่ลง แต่ตลค.ญบางตัวน่ารำคาญมากคนบ่นตรึมดีตรงนักเขียนฟังฟีดแบคนี่แหละ​ แต่มึงอย่าติดภาพเกมเกินไปมันคือนิยายกำลังภายในอะ555555​ อีกเรื่องที่แนะนำก็ศาสตร์ลับหลอมวิญญาณ​ประทับใจมากเขียนดีตั้งแต่ต้นจนจบ​

พึ่งมาดูMSOอันดับลงไปอยู่2แล้วนี่หว่า​ คนแต่งลาหยุด2เดือนอันดับหล่นไม่แปลก

MSO กูตามอ่านไม่ไหว

>>802 สู้ๆมึงอ่านวันละตอนสองตอน5555555​ กูอ่านตั้งแต่อยู่ม.2​ ตอนนี้จะ25แล้วยังไม่จบที​

ทำไมแนวปลูกผักตอนนี้มันเยอะจัง มันฮิตมาจากไหน

>>804 มันมาพร้อมกับต่างโลก เพราะบางเรื่องแม่งพ่วงต่างโลกกับปลูกผักพร้อมกัน

นิยายแนวเกมส์ออนไลน์
อยากถามเพื่อนโม่งว่า ปกติ ชอบแบบไหนมากกว่ากัน พวกระบบหลอดเลือด ระหว่างมีบอกบรรยายรายละเอียด กับไม่มี
แบบ1 ตัวละครxxxโจมตีใส่บอส คอมโบabc ผล ทำดาเมจ xxx เลือดบอสลดลงไปเหลือ 70/100
แบบ2 ตัวละครxxxโจมตีใส่บอส คอมโบabc ผล ทำดาเมจ xxx บอสมีท่าทีเปลี่ยนไป

พอดีช่วงนี้ได้ดูเมะ แชงกรีล่าฟรอนเทีย//น้องแมงมุมรีรัน แล้วคุยกับเพื่อนว่าหลอดเลือดมันไม่ make sense กับเกมในชีวิตจริงเลยรู้สึกรำคาน
แต่อันนัันเป็นเมะ
ถ้าเป็นนิยาย ที่บอกรายละเอียดจะรู้สึกรำคานกันไหมอะ

>>806 ไม่สนเท่าไหร่ ใช้สองแบบไปเลยก็ได้ แค่บรรยายออกมาให้ไม่ขัดจนกลายเป็น log battle เกมได้ก็พอ

โม่งตัดสินใจใช้ซุปเปอร์ซูพรีมทวินแสลชโจมตีต่อเนื่อง พิ้วๆๆๆ กุดุสๆๆๆ เพียงไม่กี่วิหลังจากนั้นบอสก็มีท่าทีเปลี่ยนไป ย-แย่แล้ว HP บอสเหลือ 69 เปอร์เซ็น เผลอมันมือไปหน่อย สกิลป้องกันเรายังคูลดาวน์ไม่ทันเลย โฮกกปี้ปปปป บอสคำรามพร้อมกับแท่งเนื้อที่ชูชัน ปัปๆๆๆๆ โม่งดากขาด กลับจุดเกิด

ยุคนี้แนวเกมออนไลน์เรื่องใหม่ๆยังมีกระแสอีกหรอ นึกว่าไปทะลุมิติไปเกิดใหม่เป็นนางร้าย อ๋องน้อยพร้อมระบบปลูกผักในยุคโบราณหมดละ

>>808 ยังมีนะแต่เป็นกลุ่มเล็กๆ​ ตอนนี้ก็รูนคราฟอะของคุณท้องฟ้า​ แนวเกมถ้าไม่ใช่ฝั่งไทยกูตามแค่saoถึงมันจะเลอะเทอะไปแล้วก็ตามอีกอันก็แอคเซลเวิรลชาตินี้จะจบมั้ย???? แนวเกมตอนนี้ตามอ่านแค่2เรื่องแหละในไทย​
>>806 แนวเกมแนะนำลองไปดูLog Horizon เก่าหน่อยงานเผาบ้างเพราะต้องเอางบไปลงเรื่องอื่นแต่สนุกมาก​

>>809 Log ดูไหวแค่ภาคแรก ภาคต่อมันแปลกๆจนดูไม่สนุกเฉยเลย ขนาดเปิดตัวสาวคนนั้นของพี่แว่นยังไม่ไฮป์เลย

แนวแฟนตาซีกาวๆ นี่ยังขายดี มีฐานคนชอบอยู่เยอะไหม เราว่าจะฝึกเขียนแนวกาวๆ เห็นมีงานแปลดังๆอยู่ แต่แนวกาวไทยเราไม่ค่อยอ่านแหะ

>>811 ถ้าไม่ได้มีฐานแฟนมาก่อนกูว่ายากนะ​ จริงๆนิยายไทยตอนนี้ถ้าไม่ใช่fanficคือยอดอ่านยอดเม้นน้อยมาก​

>>812 จะว่าไปตอนนี้สงสัยเหมือนกันว่าทำไมยอดอ่านนิยายไทยช่วงปีกว่ามานี้มันลดลงไปเยอะ เรื่องที่โพสใหม่ๆช่วงนี้ถ้าไม่ใช่มีแฟนคลับมาก่อน เหมือนคนอ่านไม่เยอะเลยเทียบปีก่อน นักอ่านไทยหายไปไหนหมด ติดเกมมือถือ หรืออนิเม ฟรีในท่อหรอ แต่ฟิคยอมรับว่ายอดเยอะจัด หรือเป็นแค่เด็กดีหว่า

>>813 หลังๆในเด็กดีกุตามแต่นิยายจากนักเขียนที่เคยอ่านผลงานเขามาแล้วอะ พยายามเปิดใจกับแฟนตาซีสมัยนี้แล้วเข้าไม่ถึงกับนิยายแนวระบบ... เกิดใหม่ในจีนยุค 70 พวกนี้ว่ะ

>>806 ควรมีบอกบ้างแต่ไม่ได้ย้ำอะไรขนาดนั้น
พอพูดถึงเกมออนไลน์กุนึกถึงกลอรี่ตลอดเลย ใช้อ้างอิงให้มึงได้ไหม

>>814 จีนยุค 70 นี่มันการหฏิวัติวัฒนธรรมเหรอว่ะ

>>816 น่าจะใช่ ยุคเหมาเอ๋อ(กวย)ตุง

ยุคนี้ตอนนึงเขียนให้เสพง่าย ไม่ยาว จะดีกว่าใช่ไหม 1500-3000 คำประมาณนี้ โม่งคิดว่าไง

>>818 มาตรฐานนิยายลงเน็ตก็ประมาณนั้นล่ะ อย่างของกูถ้าเกินกว่านั้นก็จะต้องเริ่มตัดแบ่งละ

เคยได้ยินคนพูดกันว่า คนนิยมเขียนตอนละ 1500-3000 คำ เพราะเรื่องแสงสีฟ้าบนหน้าจอจนคนอ่านอ่านไม่ไหว

เอานิยายเก่าๆมาขุดอ่านดู สังเกตว่าช่วงปี61-64 นี่มีแนวพลังพิเศษ พลังติต ไรงี้เนอะเลยแหะ ช่วงนั้นเขาฮิตหรอ บังเอิญเราพึ่งกลับมาเล่นเด็กดีปีนี้

>>821 ถ้าเดินหนีออกจากหมวดแฟนตาซี ไอ้พลังพิเศษจะหายากขึ้น

มารู้จักไอ้พลังที่เรียกว่า ร ะ บ บ กันเถอะ
https://powerlisting.fandom.com/wiki/Video_Game_Physics

ถ้าแต่งแนวที่ไม่ใช่กระแสในตอนนี้ กะจะหาตลาดจากพวกที่เบื่อแนวกระแสตอนนี้ เน้นแต่งแนวที่เดาว่าน่าจะมีคนอยากอ่านแต่หาเรื่องดีๆใหม่ๆไม่ค่อยได้ จะได้ไม่มีคู่แข่งเยอะมาเปรียบเทียบงานเราในแนวเดียวกัน

แบบนี้คิดว่าเป็นกลยุทธ์ที่ดีไหม หรือ ความจริงแล้วแย่มากพังแน่นอน?

เคยอ่านมังแนวพระเอกเป็นฆาตกรต่อเนื่อง​ ฆ่าแก้แค้นน้องสาวที่โดนเรป พอตายมาต่างโลกที่มีโลกระบาดผู้ชายติดไวรัสซอมบี้หื่นไล่เรปผญ.​ จนตาย​

สรุปคือไอ้แนว​ ๆ​ Urban​ สลับบทชายหญิงแบบนี้ ยังพอมีอะไรมาดัดให้น่าสนใจได้อีกแฮะ

>>824 ถ้ามึงขี้เกียจบ่อย ความคิดสร้างสรรค์แย่ หรือเอาแต่ลอกนิยายดังกว่า มึงจะหาข้อดีแทบไม่ได้เลย ยิ่งคนไม่รู้ว่ามันคืออะไรก็ไม่มีใครช่วยป้อนข้อมูลให้มึง ยกเว้นออกไปค้นหาด้วยตัวเอง

>>826 เพิ่มเติม ปัญหานักเขียนไทย ไม่สิ ปัญหานักเขียนสมัยนี้คือ ขาดความรู้และขาด น วั ต ก ร ร ม เพราะคนส่วนใหญ่มองว่า กำไรและชื่อเสียงสำคัญกว่าไอเดีย

ง่วงทั้งบอร์ดเด็กดีกับบอร์ดโม่ง วงการนิยายไทยท่าจะซาลง

มีแต่แนวเดิมๆ เรื่องเดิมๆ เหมือนคุณพี่พันชั่งเดินเป็นวงกลมจะมีเรื่องอะไรใหม่ๆให้คุย
ถ้าอยากคุย/แลกเปลี่ยนอะไรก็เริ่มมาเถอะ

เรื่องใหม่ของพันชั่งมาแนวเดิมอีกละ
https://www.dek-d.com/board/writer/4100487/2/0

กล้าฆ่าคนเพื่อเงินร้อยล้านบาทไหม

กูโพสถามไปแล้วว่าต้องเสียภาษีไหม ในเด็กดี

ว่าแต่เงินรางวัลจากเกมไล่ฆ่ากันนี่ มันต้องเสียภาษาจริงๆเปล่าวะ หรือแบบหัก ณ ที่จ่ายเลย

>>830 กูว่าเฮีย 1000 ชั่งไม่คิดจะ move on แล้ว

อยากอ่านประวัติเฮียพันชั่งครับว่าทำกรรมอะไรไว้​บ้าง

เออ กูก็อยากรู้เหมือนกัน

กูไม่รู้มันต้องการอะไร https://www.dek-d.com/board/writer/4100561/

>>834 ไม่เจอดอกขาวซะนาน สไลด์ข้ามเหนื่อยจริง

>>832 ชอบตั้งกระทู้ดักควายให้คนสงสัยใคร่รู้ (คลิ้กเบต) พอเข้าไปก็พบว่าเป็นการโฆษณานิยายเรื่องใหม่ของเจ้าตัว ผ่านมาหลายปีก็ยังคงใช้มุกเดิมๆ ไม่เปลี่ยน ขนาดชาวบอร์ดรู้ทันหมดแล้วก็ยังทำแบบเดิม (เหมือนที่ชอบแต่งนิยายแนวเดิมๆ ) ดักควายเด็กใหม่ไร้ประสบการณ์ได้เรื่อยๆ

จุดแข็งคือแต่งนิยายจบ ส่วนจุดอ่อนก็มุกซ้ำจนกลายเป็นประเพณีของคนในบอร์ดต้องมาเดาว่าตัวละครไหนในเรื่องที่จะโดนลักพาตัวในรอบนี้ (เหลือหมากับแมวที่ยังไม่เคยโดน แต่ในอนาคตอาจโดน)

ท่าไม้ตายประจำตัวตอนตั้งกระทู้ : "คุณเชื่อเรื่อง-xxx-ไหม?" (รู้สึกว่าจะวนเวียนระหว่าง ผี กับ เอเลี่ยน บ่อยๆ)

>>832 เพราะแม่งโรคจิตเรียกร้องความสนใจ เมื่อก่อนมันตั้งกระทู้โปรโมตแล้วชอบมีนอนเมมโผล่มาด่าสาดเสียเทเสีย พอหลายครั้งเข้า คนเลยจับผิดได้ว่าแม่งถอดเมมมาด่าตัวเองเพื่อเรียกดราม่า ตอนนั้นโดนแฉเพราะยังมีเลขIPแม่งเลยต้องยอมรับสารภาพ แล้วตอนนี้มึงดูดิ แม่งก็ยังทำเหมือนเดิม ตั้งกระทู้แล้วจะมีคนมาด่า ปั่นไปปั่นมาให้ได้ยอดวิว คือถ้าเป็นคนปรกติ ใครจะอยู่ๆมาด่ามันเพื่อ? อย่างกูไม่ชอบแม่ง ก็เฉยๆไม่กดดูกระทู้แค่นั้นจบ ถ้าโม่งไม่พูดถึงมันกูก็ลบมันจากความทรงจำไปแล้ว เปลืืองสมอง

>>836 เดวนะ กูขอแก้ไขหน่อย รู้สึกว่ากูจะจำสลับกับไอ้ PK เพราะพันชั่งมันชอบแต่งฆาตกรรม-สอบสวน ส่วนเอเลี่ยนกับผีนี่ของ PK อย่างไรก็ตามคือชอบตั้งกระทู้โฆษณาแฝงกันทั้งคู่

กุไม่ได้คิดไปเองสินะว่าบางครั้งพันชั่งมันนอนเมมมาด่าตัวเอง​

มีใครในนี้เขียนแนวปลูกผักบ้าง เขียนแล้วเป็นไงบ้างยอดมันดีตามกระแสไหม

>>837 เฮ้ยมีงี้ด้วยหรอวะ พี่พันชั่งหิวแสงจัดๆ5555

เฮียแกบอกว่าไม่คาดหวังอะไรจากเด็กดวก​ แต่ลงโฆษณาถี่จังนะครับแหม่​ ห้าร้อวกระทู้รึยังเอ่ย​

ยุคนี้ตัวเอกเป็นแมรี่ซู นี่ไม่มีใครแคร์แล้วใช่ไหม? เห็นทะลุมิติ ย้อนเวลาแล้วมีระบบอะไรไม่รู้โคตรโกงติดไปด้วยคนเดียว ก็ขายได้ บอกว่าสนุกกัน โดยเฉพาะไอ้นิยายแปลจีน ตัวดี

>>843 ฝึกแล้วค่อยเก่งแบบโชเน็นมันมีคนอ่านน้อยลง ต้องโผล่มาแล้วเทพซ่าทันทีหรือมีฝึกสั้นๆ ช่วงแรกแค่ 1-2 ตอน (ขนาดไยบะฝึกช่วงแรกก็แทบแย่เหมือนกันตอนเป็นมังงะลงหัวจัมป์เกือบโดนตัดจบ) คนอ่านที่มักง่ายขี้เกียจรอมีเยอะก็ต้องจัดไปตามตลาด

จำได้ว่าข้างบนมีโม่งอธิบายไปแล้วเรื่องแนวระบบ ว่าเดี๋ยวนี้คนเรามันเข้าไม่ถึงคุณค่าของความพยายามกว่าจะฝ่าฟันมาถึงจุดที่เก่งแล้วได้ของตัวละคร แต่ดันชอบการได้รับผลตอบแทนทันที มีภารกิจมาให้ทำ ทำสำเร็จได้ของตอบแทนจนเก่งขึ้นแบบปุบปับ แนวระบบมันวางมาแบบนี้พอเสพมากๆ เข้าก็เคยชินกับความสะดวกด้วยพล็อตยัดเยียดให้เดินเรื่องตามภารกิจพาไป ไม่จำเป็นต้องมีจุดเปลี่ยนระหว่างทาง ไม่ต้องสนใจว่าเป้าหมายคืออะไร ไม่ต้องมีแรงจูงใจ ความจำเป็น หรือเหตุผลในการออกผจญภัย แต่ทำตามที่ระบบบอกให้ทำเหมือนหมาโดนสายจูงลากไปก็พอ

>>844 พูดก็พูดเหอะ ทำไมตรรกะแบบนี้มันมีในนิยายเน็ตซะเป็นหลัก ถ้าเป็นนิยายเล่ม เท่าที่อ่านมาคนอ่านเหมือนยังโอเคกับตัวเอกฝึกฝนหรือไม่เก่งทันทีได้บ้าง แถมไม่ค่อยชอบแนวระบบกันด้วย แต่พอเปนนิยายเน็ตนี่ ต้องแมรี่ซูทันที ทำไมกันนะ

>>845 มาลองคิดกันดูเล่นๆ ก่อนว่า กลุ่มคนที่อ่านนิยายเล่มกับคนที่อ่าน web novel แตกต่างกันยังไง

อย่างแรกเลยคือสื่อที่ใช้ คนกลุ่มที่ยังสามารถอ่านจากหน้ากระดาษในนิยายเล่มได้ต้องมีกำลังซื้อพอสมควร ถ้าไม่ใช่เด็กที่พอมีเงินก็ต้องเป็นพวกวัยรุ่นขึ้นไปถึงจะยังพอซื้อรูปเล่มมาอ่านได้ ส่วนอีกทางคืออ่านบนคอมหรืออ่านจากมือถือที่ถ้าไม่ได้ยากจนสุดๆ ก็คงพอหามาใช้ได้ในปัจจุบัน กลุ่มผู้ใช้ก็เลยถือว่ากว้างกว่า อ่านได้ตั้งแต่เด็กโปกยันคนแก่ ข้อนี้ทำให้กูคิดว่าคนที่ทนอ่านจากหน้ากระดาษได้ก็คงต้องมีความอดทนหรือใจเย็นในระดับหนึ่ง ไม่เหมือนกับเด็กเจนใหม่ที่โตมาพร้อมกับสมาร์ทโฟน ซึ่งทำให้เกิดภาวะสมาธิสั้นและความอดทนต่ำ มันนำไปสู่นิสัยเรื่องการรอไม่ได้และรักความสะดวกเกินพอดี

อย่างที่สองคือช่องว่างระหว่างวัยจากที่กูบอกไปในข้อแรก แม้จะมีเด็กที่อ่านนิยายเล่มอยู่แต่ก็มีจำนวนน้อยถึงน้อยมากๆ คนที่ยังอ่านเล่มอยู่ก็เลยเป็นคนมีอายุหน่อย อาจยังคงติดอยู่ในภาพจำของตัวเอกที่ต้องฝึกฝนให้เก่งขึ้นเป็นขั้นๆ ยังเชื่อในพลังมิตรภาพ การฮึดสู้ หรือแนวคิดเก่าๆ มันเลยตรงกันข้ามกับเด็กและวัยรุ่นในปัจจุบันที่ชอบอะไรรวดเร็วทันใจ ถ้าทำอะไรชักช้าเกินไป ไม่เทพซ่าส์เร็วๆ ก็พาให้หงุดหงิดเลิกอ่าน กูมองว่าพออยู่คนละวัยแล้วเลยมองโลกต่างกัน ระหว่างยุคที่คนไต่เต้าทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองมีบ้าน มีรถ มีการงานมั่นคงเอาไว้สร้างกิจการธุรกิจที่ใหญ่โตขึ้นรอเลี้ยงลูก กับเด็กที่โตขึ้นมาภายใต้การดูแลของพ่อแม่(ซึ่งดีบ้างไม่ดีบ้าง) เรียนจบมาทำงานแค่รอรับเงินเดือนไปเป็นรอบๆ เพราะโดนสังคมทุนนิยมบีบให้เป็นอย่างนั้น เควสต่างๆ ในนิยายระบบเลยเข้าใจง่าย เหมือนเงินเดือนที่ออกให้หลังทำงานครบเดือน หรือค่าจ้างที่ได้หลังส่งของจบไปเป็นรอบๆ

อย่างสุดท้ายคือความเครียดจากปัจจัยทางสังคม กูเนี่ยเขียนมาแล้วทุกแบบ แต่อันที่แมรี่แกรี่รู้สึกว่าขายดีกว่า มึงอาจสงสัยว่าแล้วมันเกี่ยวข้องกันยังไง คำตอบคือสิ่งที่โม่งคนอื่นและกูพูดกันไปหลายต่อหลายครั้งแล้วว่า การอ่านนิยายคือการพักผ่อน นิยายที่ตัวเอกเก่งเทพนั่นนี่มันประโลมจิตใจให้ฟินน้ำแตกได้มากกว่านิยายโชว์เน็นต่อสู้ฝ่าฟัน ด้วยความเหลื่อมล้ำในสังคมที่เราอาศัยอยู่ไม่ใช่แค่ในไทยแต่เป็นทั่วโลก เวลาคนเรามันเข้ามาอ่านนิยายก็อยากรู้สึกเหมือนเป็นตัวเอก เก่ง เจ๋ง มีคุณค่า เรืองอำนาจ กวยหอม กีหอม มีคนรุมล้อมคอยยกย่องสรรเสริญ อ่านแล้วมีความสุขได้หลบหนีจากความจริงอันโหดร้ายที่ตัวเองเป็นเพียงประชาชนชั้นกลาง-ชั้นล่าง ต้องคอยก้มหัวให้พวกคนรวยหรือคนที่ครองอำนาจบริหารและอำนาจมืด เป็นได้เพียงพนักงานทั่วไปทำงานแลกเงินเดือนวันต่อวัน เงินเก็บแทบจะไม่มีแล้วยังต้องจ่ายค่าน้ำไฟโน่นนี่แทบจะเอาตัวไม่รอด

>>846

มันเป็นสัจธรรมของโลกแหล่ะโม่ง ชายเงี่ยนก็หาอ่านเรื่องเสียว หญิงหน้าตาไม่ดีหรือแก่เกินแกงจนอาจต้องขึ้นคานก็หาอ่านนิยายเทพบุตรทาสซาตาน หรือมีคนหล่อรวยกวยเท่าแขนมาหลงชอบ วัยรุ่นจูนิเบียวหรือวัยทำงานโดนเอารัดเอาเปรียบอยู่ทุกวันก็หาอ่านนิยายเทพซ่าส์ที่ทำให้รู้สึกว่ากูเก่ง กูเจ๋ง กูแน่และเหนือกว่าใครๆ เพราะชีวิตจริงมันทำให้หดหู่ใจพอแล้ว การหนีมาอ่านอะไรที่ทำให้รู้สึกฟินได้เลยดีกว่าต้องมาเจอเรื่องยากๆ ปากกัดตีนถีบในนิยายซ้ำอีก มันจะไม่ใช่การพักผ่อนแต่ทำให้เครียดหนักกว่าเดิมเข้าไปอีก

เรื่องนิยายระบบ กูขอยืมคำพูดจากโม่งในนี้คนนึงมาพูดแล้วกันประมาณว่า "พูดแบบเหยียดๆ เลยนะ นักอ่านสมัยนี้แม่งโง่ คิดอะไรซับซ้อนไม่เป็น แปลง show ที่มึงเขียนให้ออกมาเป็นภาพในหัวไม่ได้ อธิบายเห็นภาพแค่ไหนหรือวางปมให้เอะใจได้ง่ายๆ เพียงใดมันก็ไม่รู้ ดูไม่ออก มองข้ามกันไปหมด ถ้ามึงไม่เขียน tell ไปโต้งๆ ก็ไม่เข้าใจที่อยากจะสื่อ เนื้อเรื่องของมึงจะซับซ้อนไม่ได้ มันต้องเป็นเส้นตรงและเข้าใจง่าย เล่นท่ายากไปมันก็ไม่อ่านกัน เรื่องความโง่นี่กูพูดจริงๆ ไม่เชื่อไปหาอ่านการวัดผลทางวิชาการ เอาแค่คณิตกับอังกฤษก็ได้ บางคนขนาดเขียนภาษาไทยยังเขียนไม่ถูกเลย" จากข้อความที่ลากยาวมาข้างต้น แปลว่านิยายที่เขียนให้มีปมหรือเนื้อเรื่องสนุกเร้าใจคาดเดายากมันเป็นแบบแผนที่แย่ลงของนิยายเว็บ สาเหตุหลักมาจากนักอ่านไม่ได้วิเคราะห์เก่งเหมือนสมัยก่อน ติดการเล่าแบบบอกตรงๆ หรือดูสื่อภาพพวก มังงะ-อนิเมะ จนเคยตัว

และด้วยการที่นิยายระบบมันเล่าเรื่องด้วยเงื่อนไขจากภารกิจที่ระบบมอบให้ นักอ่านเลยตามทันได้ง่ายไปเป็นรอบๆ ว่าเควสนี้ระบบให้ไปทำอะไร ทำสำเร็จแล้วได้ของรางวัลอะไร นักเขียนมีหน้าที่แค่แทรกความเป็นไประหว่างที่ยังไม่มีเควสโผล่มาเฉยๆ เหมือนทำเควส ก. ได้ยารักษาโรค แล้วเล่าแทรกว่ามีคนกำลังป่วยต้องการความช่วยเหลือ อยู่ดีๆ เควส ข. ก็เด้งขึ้นมาว่า ต้องเอายาจากเควส ก. ไปช่วยไอ้แก่ใกล้เดี้ยง ช่วยสำเร็จได้รางวัลให้เลือกว่าจะเอาเงินตอบแทนหรือเส้นสายของไอ้แก่ แล้วพอเลือกเส้นสายก็มีเควส ค. มาต่อว่าจะใช้เส้นสายนี้ทำอะไรดี เออ ง่ายดี ไม่ต้องย่อย ไม่ต้องมีปม ไม่ต้องหักมุม เงิน อำนาจ ความสามารถ อะไรก็เพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ตามจำนวนเควสที่ทำสำเร็จ เป็น plot device ที่มักง่ายเหี้ยๆ เลยในสายตากู ขับเคลื่อนเนื้อหาด้วยเควสและ hee ก็พอแล้วจ๊ะ

เอาแค่นี้ก่อนละกัน ยาวเกิน ไม่ได้เข้ามานาน จริงๆ กูมีโครงการจะสับนิยายเล่นๆ กับเขียนบทความเกี่ยวกับเทรนด์นิยาย/มังงะ/เมะ ที่กำลังมาในช่วงนี้เพราะเห็นโม่งคุยกันไปข้างบน โดยเฉพาะไอ้ที่โดนไล่ออกจากตี้กับแก้แค้นเนี่ย ทำไมมันถึงมีคนชอบ จุดอ่อนคืออะไร คลิเช่-โทรป ต่างๆ ที่ซ้ำจนโดนล้อเลียน ซึ่งมันก็หนีไม่พ้นเรื่องความเป็นนิยายประโลมโลกเพื่อสนองความต้องการของคนหลายๆ คนอีกเช่นกัน แต่จะสนองยังไง แล้วสนองคนที่เจอเรื่องแบบไหนมาในชีวิตจริง

ก็... โปรดติดตามชมตอนต่อไป (ว่างตอนไหนไม่รู้ ไม่ต้องรอ มู้มันร้าง ถ้าว่างเดี๋ยวมาเขียนเอง)

รอฟังๆ กูเพิ่งว่างวันนี้แหละ

ปกติ ผมไม่ค่อยอ่านตอนแรกครับ เพราะส่วนมากจะเกรินยาว แล้วผมจะกดสุ่มๆ สัก เลยห้า ตอนก็จะอ่านตอนนั้น ถ้าอ่านตอนนั้นแล้วเข้าใจ ผมจะอ่านต่อ แต่ถ้าไม่เข้าใจ ผมจะปิดและไม่อ่านต่อ (ถ้านิยายเรื่องนั้นไม่มีแท็กที่เกี่ยวข้อง ผมก็ไม่อ่านครับ

กูไม่เข้าใจนักอ่านรุ่นใหม่ ไม่อ่านช่วงแรกแล้วจะเข้าใจหรือสนุกกับตอนหลังได้ยังไง

>>849 สงสัยโดนเทข้อมูลใส่มาบ่อย กูเข้าใจนักเขียนนะว่าอยากให้เข้าใจเซตติ้งพื้นฐานของโลกในเรื่องตั้งแต่แรก แล้วส่วนใหญ่แอบแทรกเนียนๆ ไม่เก่งไง ใส่ดื้อๆ จนกลายเป็นแบบเรียนอ่านละง่วง

>>849 ถ้าอ่านมาเยอะๆ แนวเดียวธีมเดิม แล้วก็ตั้งใจจะอ่านแนวนั้นต่อ กุก็อ่านช่วงแรกข้ามๆ เอานะ มันเหมือนกันไปหมด

อย่างนิยายพวก โดนไล่ออกเพราะกาก ไม่นานเกินรอพระเอกก็รู้ว่าพลังมันเทพ หรือได้อะไรสักอย่างดีๆ ไปตบเกรียนพวกที่ไล่ออกจากตี้ แนวนี้กุแสกนแค่ช่วงเริ่มกลางจบถ้าคิดว่าโอเคน่าสนใจก็ค่อยๆ อ่านตามได้ แต่ถ้าตบเกรียนเสร็จแล้วเข้าลูปโดนตบ ได้พลัง ล้างแค้น ก็บาย หาเรื่องอื่นทำแบบเดิมวนจนกว่ากุจะไม่อยากอ่านละ

>>849 โดนเทข้อมูลใส่เยอะแหละกุว่า​ ถ้าเน้นภาษาสวยเนื้อเรื่องแทบไม่เดินแต่เห็นภาพแค่ไหนนักอ่านก็เท

>>851 แต่เป้าหมายหรือจุดหมายปลายทางของแนวไล่ตัวเอกออก โคตรจะไม่ชัดเจน ตบเกรียนเหล่าอดีตเพื่อนร่วมงานเสร็จ แล้วไงต่อเหรอ ก็เหมือนแนวล้างแค้นไง แก้แค้นเสร็จแล้วเดินเรื่องต่อไม่ได้ แก้ปมเรียบร้อยจนมุกตัน

>>853 มึงพูดถูก กูก็จะเขียนบอกในบทความชุดหน้าเหมือนกันว่า แนวนี้มันตันเร็ว ถ้าเลี้ยงช่วงการแก้แค้นได้ไม่ดี มันจะกลายเป็นนิยายแฟนตาซีตัวเอกเก่งเทพทั่วไปตามท้องตลาดในช่วงกลาง/ท้ายเรื่อง

แนวโดนไล่ออกจากตี้นี่ มันเริ่มฮิตในเด็กดวกแล้วหรอ

>>855 ตอนนี้ยัง แต่เริ่มถูกพูดถึงมากขึ้น ส่วนทางฝั่งมังงะ อนิเมะ อันนี้เริ่มเกร่อพอๆ กับเทพซ่าส์บ่มเพาะพลังของจีนละ

บางทีการอ่านหนังสือน้อยเกินไปอาจจะเป็นข้อดีของนิยายเด็กดี คือ ยังไม่เคยรับรู้หรือเข้าใจปัญหามาก่อน อ่านนิยายกากยังไงก็สนุก แต่พอโตขึ้นซึมซับมากขึ้น อ่านหนังสือมากขึ้น เราก็ยิ่งเห็นปัญหาของนิยายไทยมากขึ้น จนเริ่มตั้งคำถามตัวเองว่า พวกกูอ่านหนังสือเยอะเกินไปรึเปล่า หรือว่าเด็กดีเหมาะกับมือใหม่หัดอ่านนิยายรึเปล่า

เทียบง่ายๆคือ นิยายเด็กดีเทียบเท่าการศึกษาระดับประถม แต่ระดับความคิดของกูกับพวกโม่งส่วนมาก เกินระดับประถมไปแล้ว อ่านไปก็เบื่อ อยากจะหาอ่านเหมาะสมกับระดับความคิดของตนแทน

ทำไมคนจีนมันไม่เบื่อแนวเทพซ่าส์บ่มเพาะพลังซะที อ้อไอ้แนวปลูกผัก ระบบด้วยอีกอัน

>>858 ถ้าตอบแบบมักง่ายๆ เลยนะ เพราะมันขายได้ เขียนแล้วยังมีคนอ่าน-คนซื้อ ก็เลยผลิตจำนวนมากขายซ้ำแบบแปลงพล็อตนิดหน่อยกับเปลี่ยนชื่อตัวละครก็จบแล้ว

>>858 คนจีนมันหิวเงิน ไม่กล้าลงทุนเสี่ยงกับเรื่องของตัวเอง ถ้ากิมย้ง-โกวเล้งไม่เขียนนิยายจอมยุทธ คนจียรุ่นหลังๆก็ไม่กล้าเขียนนิยายจอมยุทธ พูดง่ายๆ รอหน่วยกล้าตายประสบความสำเร็จสักราย แล้วค่อยทำตามมัน

ทำไมนิยายผจญภัยโลกแฟนตาซีสมัยนี้มันจะออกไปผจญภัยเฉยๆไม่ได้ ต้องให้ตัวเอกหลุดจากต่างโลกหรือทะลุมิติมาก่อน ถึงจะผจญภัยได้แบบปกติ

>>861 ตอบโม่ง ก็เพราะว่าต้องสร้างสถานการณ์ที่ผิดปรดติให้ตัวละครดิ้นรนออกจากสถานการณ์นั้น และเป็นการสร้างปมให้เกิดแรงขับเคลื่อนเนื้อเรื่อง

ตอบแบบเด็กดี ไม่พอใจเมิงก็ไปเขียนเอง

>>861 เอาจากที่กูเคยคุยกับเจ้าของเรื่องในต่างประเทศมานะ

1.ตัวละครที่ไปต่างโลกกับตัวละครที่อยู่ในโลกแฟนตาซีอยู่แล้วมันปูพื้นการอธิบายเซตติ้งโลกไม่เหมือนกัน ถ้าใช้ตัวละครที่เกิดและใช้ชีวิตในโลกแฟนตาซีตั้งแต่แรกมึงต้องหาทางแทรกข้อมูลอธิบายว่าโลกนั้นเป็นยังไงระหว่างการเล่า ส่วนตัวละครที่อิเซไคทำได้ง่ายกว่าด้วยการอ้างอิงและพูดถึงภาพจำจากเกม JRPG ข้อมูลยุคกลางกลวงๆ ที่นิยมใช้กันอยู่ตอนนี้ หรือพูดได้ว่าตัวละครเอกมันรู้เกี่ยวกับโลกแนว Sword and Magic มาก่อนแล้วตั้งแต่อยู่โลกเก่า มันทำให้ไม่ต้องเทข้อมูลอะไรมากและไม่ต้องค่อยๆ สร้างโลกให้มีมนต์ขลังแบบแฟนตาซีดั้งเดิม

2.ระดับความสามารถในการ self-insert ไม่เท่ากัน ถ้าจะให้อธิบายก็คือเหมือนสมัยก่อนตอนเด็กมึงมีตราบาป เคยอ่านไวท์โร้ดแล้วจูนิเบียวคิดว่าสักวันหนึ่งพลังที่ซ่อนอยู่ในตัวมึงจะตื่นขึ้นแล้วกลายเป็นเทพซ่าส์ ตู้ม ฟ้าว บึ้มๆๆๆ กับหัวข้อนี้ก็เหมือนกัน ระหว่างมึงจินตนาการว่าตัวเองเป็นมนุษย์พื้นเมืองของโลกแฟนตาซี กับมึงเป็นหนุ่มธรรมดาทำงานหนักทุกวันเหนื่อยเหี้ยๆ แล้วโดนรถชนไปเกิดใหม่ต่างโลก หลุดพ้นจากงานที่ทำไปวันๆ สู่โลกแฟนตาซีที่มึงมีความรู้ความเข้าใจพร้อมจะใช้ความรู้จากโลกสมัยใหม่มาโกงในยุคกลางปลอม กูว่าอย่างหลังมันฟินน้ำแตกง่ายกว่าเยอะเวลาอ่าน แถมยังอินได้มากขึ้นด้วยถ้ามึงกำลังเกลียดชีวิตประจำวันของตัวเองอยู่ (อย่างที่พวกคนทำงานในญี่ปุ่นต้องเจอมาตลอด)

3.ความชอบส่วนตัวของนักเขียน ถ้าแต่งด้วยพล็อตอิเซไคมันทำได้ง่ายกว่า สามารถลดขั้นตอนและการเทข้อมูลไปได้เยอะ element ต่างๆ มีแนวทางให้ยืมมาใช้ (ลอก) ได้หลากหลาย ทั้งแบบไปเกิดใหม่แบบมีสกิลโกง แบบมีหน้าจอสเตตัสในเกมโผล่มา/อิเซไคมาเกิดในเกมที่เคยเล่น หรือแบบมีระบบคอยให้เควส ไม่ก็มีเสียงพระเจ้าหรือเอไอคอยช่วยอธิบายข้อมูลในต่างโลกให้ฟัง ในทางกลับกันถ้าเป็นเพียวแฟนตาซี มันมีให้เลือกไม่เยอะ ธรรมดาสุดก็คือชาวบ้านฝึกจนแข็งแกร่งเพื่อเข้ากองทหารหรือไปเป็นนักผจญภัย นอกนั้นก็คือเกิดมาพร้อมภาระหน้าที่จากสกิลหรืออาชีพที่ได้มาตอนเข้าพิธีรับสกิล หรือพล็อตยอดนิยมตัวเอกบ้านนอกถูกชะตาเลือกให้เป็นผู้กล้าต้องฝึกเพื่อไปปราบจอมมาร

สรุปคืออิเซไคมันง่ายกว่าไฮแฟนตาซีนั่นเอง

>>863 แน่นมาก

ขอบใจมากทุกคน

จะว่าไปแล้ว การทำให้นักอ่าน self insert ได้นี่สำคัญมากใช่ไหมในยุคนี้

แล้วแนวขายผู้ชาย แต่ตัวเอกที่ดำเนินเรื่องเป็น ญ นี่ รี้ดมันจะเซฟอินเสิท ได้อยู่ไหม

น่าแปลกดี ว่างช่วงปลายปีตลอดเลยแฮะกูเนี่ย

รอบนี้ที่มาเพราะแอบเห็นพวกมึงคุยกันเรื่องนิยายแนวแก้แค้น แล้วคนที่กูแอบปลื้มเขากำลังจะเขียนแนวนี้อยู่พอดี ได้ยินแบบนี้บางคนอาจตกใจที่คนแอบกระด้างปากหมาอย่างกูเกิดมีความรักในอายุโค้งสุดท้ายที่กำลังจะขึ้นคานเต็มที แต่บอกได้เลยว่ามีเรื่องที่น่าตกใจกว่ารออยู่ นั่นคือคนที่กูกำลังเนียนคุยและคอยแนะนำให้มันเป็นเจ้าของนิยายที่โดนสับไปแล้วในนี้ (กูเองก็ไม่นึกไม่ฝันเหมือนกันว่าจะเป็นไปได้) เริ่มต้นจากทักแชทเฟซไปถามว่าตอนใหม่จะมาเมื่อไหร่ สุดท้ายกลายเป็นกูที่ทำตัวเหมือนเด็กติ่งหูคอซองแอบชอบรุ่นพี่ไปซะได้ เจ้าตัวก็นิสัยดีแหล่ะ คุยแล้วถูกคอมีอะไรหลายๆ อย่างที่ชอบเหมือนกัน ถ้าไม่สมหวังก็ถือว่าได้เพื่อนที่ดีมาอีกคน โอเคจบช่วงคนอวด (ว่าที่) ผัวเพียงเท่านี้ ต่อไปเป็นช่วงสาระ

หัวข้อแรกที่กูจะมาคุยทั้งๆ ที่มันฝืนใจ คือเรื่องคุณภาพนิยายในเว็บเด็กดวก

อาจฟังดูเจ็บปวดแต่ต้องยอมรับความจริงว่าที่โม่งคุยๆ กันไปข้างบนมันเป็นเรื่องจริง คุณภาพนักอ่านมันแย่ มีแต่เด็กหน้าใหม่โผล่เข้ามาอ่านแล้วพอมันเริ่มโตก็ย้ายไปอ่านเว็บอื่นแทน เลยเกิดเหตุการณ์แบบที่โม่ง >>791 บอก อันนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเพราะมันเป็นปฏิกิริยาลูกโซ่ที่มีมานานแล้ว พอนักเขียนแต่งดีเกินไป ใส่ Show เยอะ พยายามจะภาษาสวย วางพล็อตรัดกุม เนื้อเรื่องซับซ้อน นักอ่าน (ที่มึงก็รู้ว่าอายุยังน้อย) ดันเข้าไม่ถึงแล้วย้ายไปอ่านนิยายคุณภาพทั่วไปหรือจนถึงขั้นกากแทนเพียงเพราะมันเข้าใจง่าย ไม่ต้องมาย่อยมาวิเคราะห์ให้เสียเวลา อ้าปากรอนักเขียนป้อนให้แบบไม่สนใจว่านั่นคือข้าวหรือขี้ พวกมึงเองก็เข้าใจใช่มั้ยเกี่ยวกับที่โม่ง >>857 อยากบอก ทีนี้นักเขียนต้องแก้ยังไง? สรุปคือต้องยอมลดคุณภาพของนิยายตัวเองลงหากมึงยังอยากอยู่ในเว็บนี้ต่อ ต้องเน้นไปที่ความสนุกก่อนสิ่งอื่นใด มึงไม่ต้องรีไรท์ก็ได้ พรูฟรีดเดอร์ก็ไม่ต้องมีเขียนผิดยังไงก็ทิ้งไว้ตามนั้น แต่ต้องเขียนให้จบแล้วมีลงให้เกรียนอ่านทุกวัน (ฟังดูทรมานดีมั้ย)

หรือมึงจะเอาแบบกูก็ได้ คือยอมผันตัวไปเขียนแนวที่มั่นใจว่าจะขายออกแน่ๆ แบบไม่จำกัดว่านักอ่านจะคุณภาพดีหรือแย่ สำหรับช่วงนี้ก็ยังคงเป็นแนววายทั้งหลายแหล่ รักตบจูบท้องกับพระเอกแล้วไม่ยอมบอก พาวเวอร์แฟนตาซีจะต่างโลกหรือไม่ก็ได้แต่ตัวเอกต้องแกรี่-แมรี่และฮาเร็ม จีนเทพซ่าส์บ่มเพาะพลังตบเกรียนวนลูป หรือแนวเคยเทพเกษียณตัวเองออกมาใช้ชีวิตสโลว์ไลฟ์ทำไรไถนาปลูกผักพัฒนาหมู่บ้าน ไม่ก็ยอดหญิงย้อนยุคจีนไปเกิดช่วงปีไหนก็ตามใจมึงแต่ต้องมีเลี้ยงลูกและทำการค้าจนร่ำรวย (ถ้าผัวเก่าเหี้ยด้วยจะได้ผลดีมาก) ซึ่งที่พูดถึงมาทั้งหมดจะใส่ระบบเข้าไปด้วยก็ได้ ความลำบากอย่างหนึ่งที่มึงต้องเตรียมตัวเตรียมใจไว้คือแต่ละแนวเนี่ย ไม่ใช่ว่าปุบปับจะเขียนได้ทันที ถ้าปกติมึงไม่ได้ชอบเขียนแนวเหล่านี้อยู่แล้ว ก็ต้องสูงสุดคืนสู่สามัญด้วยการกลายเป็นนักอ่านก่อน

มันเป็นการลงทุนที่ใช้เวลาค่อนข้างนานสำหรับคนที่ไม่ได้มีพื้นฐานหรือเคยแต่งแนวนั้นๆ มา เพราะมึงต้องยอมกลับไปใช้ตรรกะและความคิดแบบคนหัดอ่านนิยาย เจออะไรนิดๆ หน่อยๆ ก็ว้าว โอ้ว สุดยอด แนวนี้มันสนุกเพราะแบบนี้นี่เอง ถ้าใครหัวไวหน่อยอาจไม่ต้องอ่านเยอะก็สามารถจำและนำมาใช้ได้ ส่วนใครที่ปกติไม่ชอบหรือต้องฝืนใจอ่านก็คงต้องใช้เวลานานหน่อย สำหรับคนที่สงสัยว่าแล้วพวกแนววิทยาศาสตร์ แอคชั่น จารชน ลักลับ ระทึกขวัญ สืบสวนสอบสวนล่ะ ทำไมกูถึงไม่พูดถึงบ้าง คำตอบคือมันขายไม่ได้ในเด็กดวก (ยกเว้นจะพ่วงความเป็นนิยายระบบเข้าไปในเรื่อง) คนที่ชอบก็มีแต่มันไม่ได้เยอะจนพวกมึงจะคาดหวังอะไรได้ ดังนั้นก็ให้ตัดใจซะ

>>866

หัวข้อต่อไป จากกระทู้ที่มีเพื่อนโม่งมาแปะ ความซ้ำซากและเดาทางง่ายเกินไปของแนวไล่ออกจากตี้/แก้แค้น (จะพูดถึงเฉพาะตัวเอกชายนะ)

- ตัวเอกอยู่ในปาร์ตี้แทบจะไม่มีบทบาทสำคัญเลย -
สำหรับช่วงเปิดเรื่องก็ใช่ แต่มีส่วนถูกแค่ครึ่งเดียว ตัวเอกมันก็มีบทบาทในปาร์ตี้อยู่แต่แค่อาจไม่ได้โดดเด่นเท่าหัวตี้ที่ สิ่งที่ทำให้คนอ่านคิดไปเองว่าตัวเอกกระจอกในช่วงแรก เป็นเพราะความเห็นของหัวตี้ล้วนๆ จากที่กูเคยอ่านมาส่วนมากตัวเอกมีความสำคัญทางอ้อมต่อปาร์ตี้อยู่ 3 แบบใหญ่ๆ คือ 1.เป็นฝ่ายวางแผนและเตรียมการรบ (หาข้อมูลก่อนลุย ซื้อยา-เสบียง ทำงานบ้าน-งานเอกสาร) 2.เป็นบัพเฟอร์/ดีบัฟเฟอร์ (เพิ่มความสามารถทีม ลดความสามารถมอนสเตอร์) 3.เป็นบูสเตอร์ (อยู่ในตี้แล้วเพิ่ม exp ที่ได้รับ เพิ่มโอกาสได้ของหายาก หรือเพิ่มโบนัสแยกพิเศษจากที่ได้ตามปกติ) ซึ่งมักมาพร้อมการถูกหัวตี้เหยียดหยามว่ามึงมันมีประโยชน์แค่นี้ พอพวกกูเทพซ่าส์กันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องมีมึงในตี้อีกต่อไป ก็เลยเตะตัวเอกออกหรือถ้าพยายามฆ่าตัวเอกแนวนั้นก็จะกลายเป็นแนวแก้แค้นไปแทน

- หลังถูกเตะออกไป ตัวเอกเทพภายในไม่กี่ตอน แต่พวกที่ไล่เตะดันกากลง -
แน่นอนว่าทิศทางของเรื่องมันต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว เพราะส่วนมากการที่ปาร์ตี้เติบโตจนขึ้นมาถึง S rank ได้มักเป็นเพราะการช่วยเหลือจากตัวเอก
พอไม่มีเจ้าตัวอยู่ตี้ก็ง่อยลงแทบจะในทันที สำหรับเรื่องความเทพของตัวเอกเท่าที่เจอมาส่วนใหญ่คือหลุดพ้นจากการถูกจำกัดบทบาท หรือการถูกยัดเยียดความคิดแง่ลบให้จนรู้สึกว่าตนเองไม่มีคุณค่า ถ้าตัวเอกเป็นนักเวทก็มักถูกหัวตี้ห้ามไม่ให้ใช้เวทใหญ่โหดๆ กลัวจะเด่นเกินหน้าเกินตา ถ้าตัวเอกเป็นฮิลเลอร์ก็จะโดนไล่ออกเพราะเลเวลน้อย (จากการที่ไม่ค่อยได้เป็นคนฆ่ามอน) ถ้าตัวเอกเป็นบัฟเฟอร์หรือบูสเตอร์ก็มักโดนด่าว่าเป็นปลิงทำหน้าที่แค่มาอยู่ในสนามรบให้ผลของสกิลทำงาน อย่างมึงต้องแบกของเก็บขยะไปน่ะถูกแล้ว ทีนี้พอตัวเอกได้ออกจากตี้ก็มักจะเจอหนทางใหม่ๆ ที่ทำให้ตัวเองสามารถเก็บเลเวลเองได้ ไปเจอคนที่แนะนำว่าควรใช้ความสามารถของตัวเองยังไงถึงจะได้ประสิทธิภาพ หรือไปเจอไอเท็มโกงๆ ได้ลูกน้องเทพๆ มา ซึ่งมันก็คลิเช่จริงๆ นั่นแหล่ะ แต่มันช่วยไม่ได้ถ้าคิดจะเขียนเรื่องใน trope นี้แล้วก็จำใจต้องไปต่อ

- เหตุผลไล่ออกฟังดูดี แต่ลองตั้งใจอ่านดีๆ พบว่าเหตุผลปัญญาอ่อนทั้งนั้น -
ผิวเผินมันก็ประมาณนั้น แต่ลึกๆ แล้วมาจาก 3 สาเหตุใหญ่คือศักดิ์ศรี เงิน และหี บางเรื่องก็อยากไล่ตัวเอกออกเพราะอยากแย่งแฟน บางเรื่องในตี้สาวเยอะแล้วอยากเคลมไว้คนเดียว บางเรื่องก็ไม่อยากจ่ายเงินเกษียณอายุนักผจญภัยตอนตัวเอกขอลาออก ยิ่งเป็นสมาชิกตี้ Rank S ก็ยิ่งต้องจ่ายแพงตามไปด้วย มันก็เลยเกิดข้ออ้างว่าตัวเอกเลเวลน้อยบ้าง เป็นจุดด่างพร้อยของตี้ Rank S ที่ควรมีแต่นักรบฝีมือดีเท่านั้นบ้าง ซึ่งต่อให้พยายามทำงานส่วนอื่นแทนแค่ไหน คนในปาร์ตี้ก็มักจะไม่เห็นคุณค่าและมองว่าตัวเอกมีส่วนร่วมในการรบไม่มากเท่าที่ควร เอาที่งี่เง่าๆ หน่อยก็อิจฉาตัวเอกว่ามีคนชอบมากกว่าหัวตี้ทั้งๆ ที่เป็นแค่คลาสสาย support มีอยู่ไม่กี่เรื่องที่การไล่ออกมาจากเหตุผลอื่นเช่น ไล่ออกเพราะกลัวตัวเอกตายหลังความสามารถมาถึงทางตัน ไล่ออกเพราะหัวตี้โดนปีศาจสิงแล้วพยายามกำจัดตัวสนับสนุนเพื่อให้ตี้ล่ม ไล่ออกเพราะตัวเอกไม่ตอบรับคำสารภาพรัก (ดีจริง อีดอก)

>>867

- ส่วนใหญ่ทุกคนให้ความสำคัญกับหัวหน้าทีมมากเกินไป -
อันนี้ก็พอเข้าใจอยู่ เพราะหัวตี้เป็นคนรวบรวมสมาชิกเข้ามา แถมมักเป็นหัวหอกในทีมบุกด้วย บางทีก็เถียงได้ยากว่าที่หัวตี้พูดมามันก็ฟังดูเข้าท่า

- ถ้าหัวหน้าทีมเป็นคนหลงตัวเอง โอกาสเตะตัวเอกไม่ต่ำกว่า 99% -
100% ต่างหาก ก็พล็อตมันมาแบบนั้น หัวตี้ก็แม่งเป็นตัวร้ายแบนราบแบบถูกสร้างให้ต้องหลงตัวเอง โดนอำนาจและพลังครอบงำ หยิ่งผยองในศักดิ์ศรี หรือติดหีจนมองไม่เห็นความเป็นจริง หรือไม่ก็ทุกข้อรวมกัน

- ก่อนไล่ออกสำเร็จ คนที่เห็นใจตัวเอกจะไม่กล้าเถียงหัวหน้าทีม -
โบราณว่าน้ำเชี่ยวอย่าเอาเรือไปขวาง การทำแบบนี้ในพล็อตที่แค่ไล่ออกจากตี้ถือเป็นการตัดสินใจที่ดี แต่ถ้าเป็นพล็อตแบบพยายามฆ่า ต่อให้นิ่งเงียบก็เทียบได้กับการสมรู้ร่วมคิดเหมือนกัน

- หลังเตะตัวเอกไปแล้ว ลูกทีมคนไหนเลิกโง่ ลาออกเอง -
ถ้าตี้มันทำท่าจะล่มเป็นกู กูก็ออกเหมือนกัน

- ลูกทีมที่ลาออกส่วนใหญ่ จะไปหาทีมใหม่ของตัวเอกแทน -
ข้อนี้ไม่เสมอไปวะ ไอ้ที่จะตามไปจริงๆ คือหลงรักหรือไม่ก็หาทางกอบโกยผลประโยชน์จากตัวเอกต่อ

- ลูกทีมที่ทยอยลาออก ตัวเอกกลับลืมไปแล้วว่าคนนี้ทำก่อทำกรรมอะไรวันที่ถูกไล่ออก -
เออ ข้อนี้นักเขียนโดนด่ากันบ่อยมาก พวกหงายการ์ดใจดียอมให้อภัยแถมรับเข้าตี้เนี่ย สมัยก่อนโดนโขกสับไว้เยอะยังอภัยให้ได้เนอะ ถ้าเป็นแนวแก้แค้นนี่จะเป็นอีกเรื่องไปเลยเพราะต่อให้ตี้แตกหรือยังอยู่ด้วยกันก็ยังโดนตามคิดบัญชีย้อนหลังเรียงตัวอยู่ดี

- ทีมเก่าอยู่ rank สูงๆ ทีมใหม่มักจะอยู่ rank ที่โหล่ -
ก็เพิ่งตั้งตี้ใหม่อะจ๊ะ ยังไม่มีผลงานเป็นชิ้นเป็นอันเนอะ

- แต่ทีมใหม่ที่ตัวเอกได้เข้าร่วม มักจะทำคะแนนหรือทำเควสดีกว่าทีมเก่าซะงั้น -
ก็เพราะตอนนี้ตัวเอก OP แล้วไง อะไรๆ มันก็ง่ายไปหมดแหล่ะ

- ถ้าตัวเอกเป็นผู้ชาย มักจะได้ผู้หญิงน่าจีบทั้งนั้น -
ก็พล็อตแนวนี้มันขายออกนี่หว่า นึกตามแล้วฟินน้ำแตก ได้คนเดียวไม่พอขออีกเยอะๆ เลย

- เรื่องไหนมี rank ระบุ เรื่องนั้นมักจะมีกิลด์หรือสำนักเสมอ -
มันก็ใช่ ไอ้สมาคมนักผจญภัยเนี่ยเป็นองค์ประกอบหนึ่งของยุคกลางปลอมที่นิยมใช้กันอยู่ เดี๋ยวกูค่อยพูดถึงอีกทีข้างล่าง

- ระบบการจัดการของกิลด์นักผจญภัยแทบทุกเรื่อง ลอกมาจากระบบกรมจัดหางานยุคปัจจุบัน ยกเว้นเงินเดือน -
ทั้งถูกและผิดในเวลาเดียวกัน เพราะกรมจัดหางานไม่รับซื้อวัตถุดิบจากมอน หลายๆ อย่างอาจคล้ายแต่สมาคมนักผจญภัยมีขอบเขตในการทำงานโหดกว่าเยอะเลย

วันนี้เอาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวรอบหน้ามาคุยเรื่องกิลด์นักผจญภัยกันต่อแบบครบวงจรกันไปเลย หัวข้อถัดๆ ไปก็จุดอ่อน-จุดแข็ง ของแนวไล่ออก/แนวแก้แค้น และแนวนี้เหมาะกับใครทั้งนักเขียนและนักอ่าน

ก่อนจากกันก็ฝากคลิปฮาๆ ไว้ให้ดู เอาไว้ศึกษาก็ได้สำหรับคนที่อยากเขียนแนวอิเซไคแฟนตาซีผู้กล้าจอมมาร
เพราะพล็อตมันมีอยู่แค่นั้นจริงๆ คลิปยาวแค่ 22 วิ
https://www.youtube.com/watch?v=TBQTntud1as

นิยายนักหลวมโอบกอดพวกขี้แพ้ที่ไม่มีใครต้องการ ปลอบใจว่าพวกเมิงไม่มีกุตี้ต้องพัง
เป็นนักหลวมแท้ ๆ ไม่ต่างกับพวกนิยายฮาเร็มโอทาคุเลย กุแค่มีปัญหากับนิยายขายนักหลวมเท่านั้นอย่างเรื่อง "ได้สกิลใหม่ทุกครั้งหลังถูกขับไล่ ผ่านมา 100 โลก ก็ไม่มีใครสามารถเทียบฉันได้" ในแมวดุ้นกุก็ชอบมาก

แต่ก็ไม่ผิดถ้าใครจะอ่านนิยายเพื่อเยียวยาความหลวมของตัวเอง เหมือนตอนหงี่เมิงไม่ไปเตะบอลก็ต้องตกเป็ดสาวหนอน

>>869 อ่านแล้วงง ขอใหม่อีกที สรุปคือชอบหรือไม่ชอบ

>>868 ชื่อเรื่องไปตะโกนที่ต่างโลกแน่ๆ
>>869 คือไม่ชอบนิยายขายพวกขี้แพ้ แต่ชอบแนวออกจากตี้เฉพาะเรื่องนี้ถูกปะ

ระบบกรมจัดหางานยุคปัจจุบัน นีมันเป็นยังไงนะ ไม่เคยไปยุ่งด้วยเลย

>>872 ก็ตรงตามชื่อเลยโม่ง เป็นเหมือนสถานที่หางานสำหรับคนที่ว่างงานอยู่น่ะ อันที่จริงมันมีบริการอื่นๆ ด้วย เช่นให้ผู้ประกอบการมาแจ้งความต้องการว่าอยากได้ลูกจ้างแบบไหน ให้ข้อมูลลักษณะงานว่าต้องทำอะไรบ้างและทิ้งช่องทางติดต่อไว้ กับให้คนที่ว่างงานไปลงทะเบียนว่างงานเพื่อรับเงินชดเชยระหว่างกำลังหางานใหม่

ที่คุยกันว่ามันคล้ายกิลด์นักผจญภัย เพราะในกรมมันจะมีบอร์ดใหญ่ๆ ติดกระดาษข้อมูลงานอยู่ เอาไว้ให้คนว่างงานมาดูว่ามีงานไหนเหมาะกับตัวเองบ้าง ถ้าเลือกได้แล้วก็เอาไปคุยกับเจ้าหน้าที่เพื่อทำตามขั้นตอนต่อไป

>>869 เรื่องนี้กูชอบไอเดียอยู่นะ ก็ทำได้ดีในแบบของนิยายพาโรดี้ล้อเลียนแหล่ะ เหมือนพอเห็นคนแต่งแนวโดนไล่ออกมากๆ เข้า เกิดรำคาญเลยแต่งให้ตัวเอกได้สกิลโกงทุกครั้งที่โดนเตะออกตี้ในโลกมิติต่างๆ แล้วค่อยผูกเรื่องให้ตัวเอกย้อนมามิติแรกสุดเพื่อแก้ไขอดีตหลังวนครบ 100 โลก ถ้าเทียบเป็นแนวเกมออนไลน์ก็เหมือนได้จุติใหม่กลับมาเลเวล 1 แต่สเตตัสเทพซ่าส์ตั้งแต่เมืองเกิด เป็นแนว new game+ พระเอก OP แบบมีที่มาที่ไปให้คนอ่านลุ้นว่าตัวเอกมันจะเปลี่ยนแปลงอดีตได้มั้ย ส่วนองค์ประกอบเรื่องโดนไล่ออกตี้นี่ใส่มาแซวแบบใช้แล้วทิ้งเฉยๆ

ต่อจากคราวก่อนที่คุยกันไว้เกี่ยวกับกิลด์นักผจญภัย ตอนแรกกูว่าจะข้ามเรื่องนี้แต่พอมาคิดดูดีๆ มันอาจเป็นประโยชน์กับโม่งที่อยากได้ข้อมูลเชิงลึกเอาไว้ต่อยอดเวลาอยากแต่งแนวยุคกลางปลอม แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้นกูอยากพูดให้ฟังก่อนว่าความเป็นจริงในยุคกลางของแท้ มันไม่ได้สวยหรูอย่างที่เคยเห็นมาในนิยายหรืออนิเมะหรอกนะ

อย่างแรกเลยคือถ้ามึงโดนอิเซไคไปโลกยุคกลางแท้

>>874 เวร เผลอกดส่งเฉย เดี๋ยวเขียนจบแล้วมาลงต่อให้

ติดตามๆ

ต่อจากคราวก่อนที่คุยกันไว้เกี่ยวกับกิลด์นักผจญภัย ตอนแรกกูว่าจะข้ามเรื่องนี้แต่พอมาคิดดูดีๆ มันอาจเป็นประโยชน์กับโม่งที่อยากได้ข้อมูลเชิงลึกเอาไว้ต่อยอดเวลาอยากแต่งแนวยุคกลางปลอม แต่ก่อนจะไปถึงจุดนั้นกูอยากพูดให้ฟังก่อนว่าความเป็นจริงในยุคกลางของแท้ มันไม่ได้สวยหรูอย่างที่เคยเห็นมาในนิยายหรืออนิเมะหรอกนะ (กูว่ายุคโรมันยังดีเสียกว่า)

อย่างแรกเลยคือ ถ้ามึงโดนอิเซไคไปโลกยุคกลางแท้ (แบบไม่ผ่านการพูดคุยกับพระเจ้า/เทพธิดา และไม่ได้รับสกิลโกง) ด้วยเสื้อผ้าหน้าผมที่ผิดแปลกไปจากชาวบ้าน ถ้าเป็นผู้ชายมึงจะโดนจับไปตัดหัวด้วยข้อหาเป็นปีศาจที่พยายามเลียนแบบมนุษย์ อ้างว่ามึงพยายามเลียนแบบแล้วแต่ทำได้ไม่เนียน ลักษณะภายนอกอะไรก็ดูหลุดโลกไปหมด = ตายฟรี สำหรับผู้หญิงเองก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน โดยมีความต่างเพียงแค่หลังถูกจับตัวแล้วจะโดนเผาทั้งเป็น เพราะโดนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นแม่มด = ตายฟรีเหมือนกัน

อย่างต่อมาคือ ว่าด้วยเรื่องโรคภัยไข้เจ็บต่างๆ เนี่ย หมออะไรมันก็พอมีอยู่ แต่การรักษาด้วยเวทมนตร์มันไม่มี ความก้าวหน้าทางการแพทย์ก็ติดลบรักษากันตามความเชื่อ ถ้าพลาดไปติดโรคอะไรรุนแรงขึ้นมา มีแต่ตายสถานเดียว เรื่องพวกนี้มันเป็นผลมาจากการสุขาภิบาลที่ขาดความรู้ด้วย ถามจริงๆ นะ พวกมึงอยากไปอยู่ในยุคที่ชาวบ้านเอาถังใส่ขี้/เยี่ยว สาดจากหน้าต่างห้องนอนลงมาบนถนนยามเช้ากันจริงๆ เหรอวะ มันไม่ได้น่าอยู่อาศัยเหมือนกับที่ถูกเล่าในยุคกลางปลอมทั้งหลายหรอก พวกชนชั้นสูงนี้ก็ตัวดีเลยเพราะมักจะไม่อาบน้ำ ชอบคิดไปเองว่าตัวเองสะอาดเลยไม่ต้องอาบ ไม่อยากนึกสภาพเกี่ยวกับโรคผิวหนังและกลิ่นตัวเลย (ถึงพวกแม่งจะพยายามใส่น้ำหอมก็เถอะ) เรื่องการระบาดเนี่ยของโรคก็ด้วย พวกมึงลองดูคลิปนี้ >> ( https://www.youtube.com/watch?v=jG1VNSCsP5Q ) ก็จะเข้าใจได้เลยว่ามันง่ายขนาดไหน

อย่างที่สามคือ มีโอกาสตายสูงเพราะเป็นยุคที่แถวนี้แม่งเถื่อนไม่แน่จริงมึงอยู่ไม่ได้ มีทั้งการรบพุ่งชิงดินแดนและการปล้นฆ่าจากพวกไวกิ้งอยู่พักหนึ่งด้วย ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานะชนชั้นสูง ก็มีโอกาสถูกฆ่าเอาได้ง่ายๆ หากไปขัดแข้งขัดขาคนพวกนี้เข้า วันดีคืนดีโดนคนอื่นใส่ร้ายแบบมีโทษถึงตายก็มีโอกาสเกิดขึ้นเหมือนกัน ถนนหนทางอะไรก็ไม่ค่อยดีมีแต่รกแต่พง ไม่ต้องไปพูดถึงเรื่องเข้าป่าล่าสัตว์ เอาแค่เดินทางข้ามหมู่บ้านแล้วไม่โดนงูฉกตายให้ได้ก่อน กลางค่ำกลางคืนไม่มีไฟส่องสว่าง โจรจะย่องมาปล้นนี่อย่างง่าย

อย่างสุดท้ายคือ การใช้ชีวิตของคนทั่วไปค่อนข้างลำบาก โอกาสลืมตาอ้าปากหรือเจริญรุ่งเรืองขึ้นได้เองแทบเป็นไปไม่ได้ ทำได้แค่ก้มหน้าก้มตาทำการเกษตรส่งภาษีให้ขุนนางเจ้าของที่ดินตามกำหนดเรื่อยๆ (ปีไหนน้ำท่วม/ฝนแล้งก็ซวยอีก) ไม่มีสัตว์วิเศษหรือพวกอสูรเวทมนตร์มีแค่สัตว์ป่าธรรมดาให้ล่ามากิน/ขาย กิลด์นักผจญภัยนี่ก็ไม่มี ดังนั้นการไต่ Rank ไปจนถึงบนสุดแล้วลุ้นได้ทำงานให้พวกขุนนางใหญ่เพื่อรับยศเป็นรางวัลก็ไม่มีตามไปด้วย

ความโรแมนติคของยุคกลางเกี่ยวกับพวกชนชั้นนี่ก็อีกนะ เอาแบบต่ำสุดแบบยังไม่ได้เข้าสภาขุนนางแต่มันดูเท่ดีอย่างท่านเซอร์/อัศวินเนี่ย ไม่ใช่ว่าชาวบ้านธรรมดาอยู่ดีๆ จะเป็นได้ คือมันโอกาสน้อยเหี้ยๆ เพราะถึงเป็นชาวบ้านก็ต้องมีคุณสมบัติจำพวกต่อสู้เก่งในหลายแขนง เคยเป็นผู้นำและชนะในการรบป้องกันดินแดน ตัดสินใจเรื่องสำคัญอันมีผลต่อชีวิตของคนหมู่มาก หรือสร้างความดีความชอบใหญ่ๆ สักเรื่องก่อนถึงจะได้แต่งตั้งแบบพิเศษ ส่วนวิธีปกติคนจะเป็นอัศวินได้ต้องเป็นทายาทของอัศวินและเข้ารับการฝึกตั้งแต่เด็ก เรียนรู้ไปจนโตอายุ 21 ก็ยังเป็นได้แค่สไควร์คอยรับใช้พวกอัศวินคนอื่นจนกว่าอัศวินคนนั้นจะรับรองสถานะให้ไปเข้าพิธีรับตำแหน่งอัศวินหน้าใหม่ นึกตามแล้วยังคิดเลยว่าลำบากยุ่งยากเป็นบ้า ยิ่งพวกชนชั้นสูงกว่านั้นนี่ยิ่งร้ายขึ้นไปอีก หักเหลี่ยมเฉือนคม ผูกมิตรหลอกใช้ แต่งงานการเมือง หาทางขึ้นสู่อำนาจกันร้อยแปดพันเก้า

อย่างไรก็ตาม ถ้าอยากแต่งโดยใช้เซตติ้งยุคกลางปลอมโดยไม่อิงประวัติศาสตร์หีแตDใดๆ ไอ้ที่อ่านมาข้างบนก็ไม่ต้องเอามาใส่หัวให้เสียเวลา

โอเค ทีนี้ก็ได้เวลาพูดถึงกิลด์หรือสมาคมนักผจญภัยกันเสียที

ตามปกติแล้วในเซตติ้งยุคกลางปลอมแฟนตาซีเนี่ย มันจะมีขั้วอำนาจใหญ่ๆ คอยคานอำนาจกันเองอยู่ไม่กี่แบบ แต่อันที่พบได้บ่อยสุดคือแบบ [ ราชวงศ์และขุนนาง-ศาสนจักร-กิลด์นักผจญภัย-กลุ่มการค้า ] ซึ่งแต่ละส่วนก็มีบทบาทและผลประโยชน์ร่วมกันอยู่ ชนชั้นสูงมีหน้าที่คอยบริหารบ้านเมือง ป้องกันประเทศ กับคุ้มกันโบสถ์ โบสถ์ก็ควบคุมคนให้ราชวงศ์ผ่านทางความเชื่อ กิลด์นักผจญภัยคอยหาคนมาปราบสัตว์อสูรและหาวัตถุดิบ ถ้าเจอคนฝีมือดีมีความสามารถก็ส่งให้เมืองหลวงพิจารณา ส่วนกลุ่มการค้าก็เป็นสื่อกลางในการซื้อขายแลกเปลี่ยนเพื่อขับเคลื่อนเศรษฐกิจ

ลองมองดูดีๆ จะเห็นว่าถ้ามีกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเกิดล่ม กลุ่มที่เหลือก็งานเข้าตามไปด้วย แล้วการขัดแย้งกันเองของกลุ่มเหล่านี้ก็มีผลเสียมากกว่าผลดี เลยทำให้ต่างฝ่ายต่างต้องรักษาระดับความสัมพันธ์ให้พอเหมาะ ไม่งั้นจะเกิดเหตุการณ์อีรุงตุงนังขึ้นได้ง่ายๆ ตัวอย่างของความเกี่ยวโยงพื้นฐานของกลุ่มต่างๆ ก็จะมีดังนี้

ราชวงศ์ให้การคุ้มครอง, มอบเงินส่วนหนึ่งที่ได้จากภาษีมาสนับสนุนโบสถ์ และราชาก็นับถือศาสนานั้น ทางฝั่งโบสถ์ก็ทำให้ชาวบ้านเชื่อว่าราชวงศ์เป็นผู้ที่พระเจ้าเลือกให้มาปกครองแผ่นดิน ใช้เงินของราชวงศ์กับเงินบริจาคช่วยคนยากไร้, เด็กกำพร้า และผลิตฮิลเลอร์ป้อนเข้ากองทัพ/กิลด์นักผจญภัย

กิลด์นักผจญภัยจัดหางานให้คนไปปราบมอนสเตอร์ คอยทั้งคัดคนเก่งๆ ไว้ใช้เองและส่งไปเสริมทัพหลวง เมืองหลวงก็จัดสรรกำลังรบได้ง่าย ไม่ต้องเสี่ยงถอนทหารจากชายแดนกลับมาปราบปรามการรุกรานของพวกสัตว์ประหลาด วัตถุดิบที่ได้มาก็รับซื้อไว้แล้วเอาไปขายให้พวกชนชั้นสูงหรือกลุ่มการค้าต่อ

กลุ่มการค้าได้ของก็ตรวจสอบคุณภาพแล้วขายทำกำไร ซึ่งวัตถุดิบต่างๆ จะมี กลุ่มวิชาชีพการผลิต/ช่างฝีมือ รับซื้อเอาไปสร้างเป็น อาวุธ/ชุดเกราะ กลับไปขายให้ทางกองทัพกับนักผจญภัยอีกที ยิ่งยุทโธปกรณ์ดีขึ้นแค่ไหนพวกนักผจญภัยก็ยิ่งหาวัตถุดิบคุณภาพสูงขึ้นได้อีกแค่นั้น พอสามารถทำกำไรได้มากขึ้น อำนาจการต่อรองและความสามารถในการจ้างงานก็เพิ่มตาม ระบบการขนส่งกับถนน/เส้นทางการค้าก็พัฒนาด้วย

ช่วงเกิดภัยพิบัติจากการทะลักของสัตว์อสูรออกมานอกดันเจี้ยนหรือมีการคืนชีพของจอมมาร ทางเมืองหลวงกับโบสถ์สามารถจัดตั้งปาร์ตี้ผู้กล้าออกปราบปรามได้ทันทีทั้งจากคนในกองทัพและคนที่ทางกิลด์นักผจญภัยคัดมา มีกองกำลังขนาดใหญ่พร้อมรบจากกองทัพปกติและทหารรับจ้างของกิลด์นักผจญภัย พวกพ่อค้าก็ช่วยได้ด้วยการลดราคาไอเท็มจำเป็นต่างๆ เช่นเสบียงอาหาร ยาฟื้นฟู อาวุธ ชุดเกราะ ยุทธภัณฑ์อื่นๆ

อันนี้คือพูดถึงแค่เผ่ามนุษย์อย่างเดียวก่อน ถ้าพูดเกี่ยวกับเผ่าอื่นด้วยมันจะออกนอกหัวข้อหลักไปไกล จบเรื่องความสัมพันธ์ของกลุ่มต่างๆ แล้วทีนี้กูจะกลับมาคุยลงลึกกับข้อมูลของกิลด์นักผจญภัยกันต่อ

กิลด์นักผจญภัยเป็นองค์กรแบบไหน ? ... สัส ง่วงเหี้ยๆ นอนก่อนแล้วกัน ไว้จะมาต่อนะ

โม่งเรากำลังฝึกเขียนนิยายส่ง เลยอยากถามหน่อยว่า

เวลาเขียนสิ่งที่ตัวละครกำลังคิดอยู่ในหัวเนี่ยมันต้องเขียนยังไง

ใช้ ตัวเอียง หรือ
ใช้ [ ] หรือ
ใช้ "" แต่เขียนว่ากำลังคิด คิดออกมาไรงี้แทน

เราอ่านนิยายมาเคยเห้นหมดทุกแบบเลย แต่มาตราฐานนิยายไทยใช้แบบไหนกัน

>>879 สมัยนี้กูใช้ตัวเอียงแล้วเขียนต่อด้วยว่าใครเป็นคนคิด เพราะสมัยก่อนใช้ 'แบบนี้' แล้วโดนนักอ่านทักเลยใช้ตัวเอียงแทน

>>879 ใช้บรรยายเอา

>>879 ถ้าเล่าเป็น POV1 แม่งง่ายสัสๆ บรรยายจะทำหน้าที่แทนบอกความคิดและเจตนารมณ์ของตัวเอก แต่อ่านใจตัวละครอื่นไม่ได้ ภาษากายคือคำตอบ

ky พวกนักเขียนยุคกลางจอมปลอมแม่งไม่ได้อ่านประวัติศาสตร์แน่ๆ โดยเฉพาะเรื่องส้วม
https://goshujin.tk/index.php?topic=31862.msg791361#new

มีคนเปรียบเทียบว่ากิลด์นักผจญภัยคล้ายกับกรมจัดหางานซึ่งข้อนี้กูก็ไม่เถียง แต่รายละเอียดอื่นๆ ที่แตกต่างกันเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังเป็นข้อๆ

กิลด์นักผจญภัยเป็นองค์กรแบบไหน

ว่าด้วยเรื่องของกิลด์นักผจญภัย มันคือกรมจัดหางานที่มีบริการแบบครบวงจรมากๆ มักตั้งอยู่ภายในเมืองใหญ่ใกล้กับพื้นที่เสี่ยงจำพวกปากทางลงดันเจี้ยนเทียร์ 3 ขึ้นไป อันหมายถึงดันเจี้ยน (ทั้งแบบลงไปใต้ดินและแบบหอคอย) ที่มีจำนวนชั้นเยอะจนอาจเกิดการแตกตื่น/ทะลักออกมาของมอนสเตอร์จำนวนมาก (monster stampede) ได้จากหลายสาเหตุ หรือในเมืองติดกับป่าขนาดใหญ่ซึ่งมีมอนสเตอร์หลากหลายชนิดอาศัยอยู่ ยิ่งเข้าป่าไปลึกแค่ไหนโอกาสเจอมอนสเตอร์ที่แข็งแกร่งกว่าปกติก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

บางเมืองที่ไม่ตรงตามข้อกำหนดในย่อหน้าที่แล้วก็อาจมีกิลด์นักผจญภัยสาขาย่อยขนาดเล็กไปตั้งอยู่ได้เหมือนกัน เช่น เมืองในเขตทุรกันดารบ้านนอกสุดๆ แต่ดันมีดันเจี้ยนเทียร์ 1-2 ล้อมรอบหลายแห่ง หรือเมืองที่เป็นเมืองท่าต่างๆ โดยเฉพาะท่าเรือ เนื่องจากต้องใช้เป็นศูนย์กระจายงานสำหรับนักผจญภัยทางทะเล ไปล่ามอนสเตอร์ตามเกาะนอกแผ่นดินใหญ่ หรือทำภารกิจล่ามอนสเตอร์ที่เจอได้เฉพาะใต้ทะเลลึกเท่านั้น

ใครสามารถสมัครเข้ากิลด์นักผจญภัยได้บ้าง

สมัครได้ทุกเพศทุกวัย ชนชั้นวรรณะไหนก็ได้หมด ขอแค่ไม่ใช่เผ่าพันธุ์ต้องห้ามอย่างเผ่าปีศาจ เมื่อมีอายุถึงเกณฑ์หรือบาง setting คือผ่านพิธีกรรมเพื่อรับ gift/skill จากพระเจ้ามาเรียบร้อยแล้ว ใครอยากจะหาทางสร้างรายได้, ชื่อเสียง ก็สามารถมาสมัครเข้ากิลด์นักผจญภัยได้เลย

เจ้าหน้าที่ของกิลด์นักผจญภัย

กิลด์มาสเตอร์ (หัวหน้ากิลด์) - ทำงานประจำที่สาขาหลักหรือสำนักงานใหญ่ คอยตัดสินใจในเรื่องสำคัญทั้งหลาย มักเคยเป็นนักผจญภัยแรงค์ S หรือไม่ก็เคยเป็นทหารยศสูงในทัพหลวงมาก่อน ถ้าเป็นหัวกิลด์ของสาขาย่อย บางเรื่องก็ชอบเนียนมาทดสอบเด็กใหม่ด้วยตัวเอง (เพื่อให้ตัวเอกได้โชว์เทพ) บางเรื่องก็เป็นตัวร้ายเกรดบีคอยกลั่นแกล้งตัวเอก ทำตัวทุจริตยักยอกทรัพย์ของกิลด์เข้ากระเป๋าตัวเอง หัวหน้ากิลด์อาจเป็นได้ทั้งมิตรหรือศัตรูของตัวเอกแล้วแต่ว่าถูกวางบทมายังไง

พนักงานต้อนรับ - ส่วนมากเป็นสาวสวย มีหน้าที่คอยบริการสมาชิกกิลด์ในเรื่องต่างๆ ต้องเก่งรอบด้านจริงๆ ถึงจะอยู่ในตำแหน่งนี้ได้ เพราะนอกจากต้องรับมือกับนักผจญภัยที่อาจไม่ใช่คนนิสัยดีเสมอไปแล้ว พนักงานต้อนรับยังต้องเป็นคนตัดสินใจด้วยว่าจะอนุญาตให้สมาชิกทำเควสที่เลือกมาหรือไม่ บางคนเข้ามาได้ไม่นานยังอยู่แค่ Rank E แต่ดันทะลึ่งอยากรับเควสปราบปราม Rank C พนักงานต้อนรับก็ต้องปฏิเสธการจ่ายงาน ทำอย่างไรก็ได้ให้แน่ใจว่าสมาชิกของกิลด์จะไม่ต้องเสี่ยงอันตรายโดยไม่จำเป็น จัดสรรคนให้เหมาะกับระดับความยากของเควส ตรวจสอบวัตถุดิบที่สมาชิกหามาได้จากมอนสเตอร์แล้วส่งต่อไปให้ฝ่ายคลัง ทำเอกสารและวัตถุยืนยันตัวตนของนักผจญภัยหลังสมัครสำเร็จ ฯลฯ

หน่วยรักษาความปลอดภัย - ส่วนหนึ่งทำหน้าที่เฝ้ายามกับดูแลความเรียบร้อยใน bar/tavern ของกิลด์ ส่วนที่เหลือจะถูกแบ่งไปเป็นครูฝึกคอยดูแลโรงฝึก/อุปกรณ์ฝึก และฝึกวิธีการต่อสู้ให้กับนักผจญภัยหน้าใหม่ บางครั้งก็ต้องทำหน้าที่ทดสอบความสามารถของผู้มาสมัครเข้ากิลด์ด้วย ถ้าคนไหนหน่วยก้านดี มีฝีมือการใช้อาวุธประจำตัวที่โอเค และเอาชนะครูฝึกได้แบบขาดลอย ผู้สมัครรายนั้นจะได้รับการ promoted จาก Rank F ขึ้นเป็น E ทันที

พ่อครัว บริกร และผู้ดูแลห้องพัก - อันนี้คงไม่ต้องอธิบายอะไรมาก ก็คือทำงานตามตามแหน่งของตัวเองใน tavern ของกิลด์ ถ้าสาขาไหนหรูๆ หน่อยก็จะมีโรงอาบน้ำ คอกม้า กับส่วนบริการซักล้างเสื้อผ้าเพิ่มด้วย

ฝ่ายการค้าและคลัง - แยกเป็น 3 ส่วนใหญ่ๆ ส่วนแรกคือขายของต่างๆ ที่พวกนักผจญภัยหามาได้เพื่อหาเงินทุนเข้ากิลด์ ทั้งคนในแผนกการค้าและพนักงานต้อนรับส่วนใหญ่จะมีสกิลพวก "ตรวจสอบ" หรือ "ประเมิน" ติดตัวกันอยู่แล้ว การตั้งราคาตามคุณภาพสินค้ากับพวกพ่อค้าคนกลางจึงไม่ใช่เรื่องยาก การขายมักขายไปในราคาขายส่งถ้าไอเท็มมีจำนวนมาก สำหรับของหายากหรือเป็นที่ต้องการในตลาดจะถูกขายผ่านการประมูลในเมืองหลวง ส่วนที่ 2 คือพ่อค้าในร้านค้าสวัสดิการของกิลด์นักผจญภัย ทำหน้าที่ขายสินค้าผลิตเองให้บรรดาสมาชิก คุณภาพสินค้าอยู่ในระดับกลางจนถึงต่ำ ส่วนที่ 3 เป็นกลุ่มผู้ดูแลโกดังและคลังสินค้า จดบันทึกจำนวนไอเท็มต่างๆ รับเข้าและดูแลให้อยู่ในสภาพดี มีบริการชำแหละ/แปรรูปสินค้าให้กับสมาชิกที่มีเงินพอจ่ายและไม่ต้องการเสียเวลาทำเอง

เจ้าหน้าที่ข้อมูลและการข่าว - ก็ตามชื่อนั่นแหล่ะ แต่แผนกนี้พิเศษหน่อยตรงที่ทำงานทั้งเบื้องหน้าและเบื้องหลัง ปกติแล้วอาจมีแค่รับซื้อข้อมูลข่าวสารที่สมาชิกเอามาขาย ในบางครั้งเวลาที่สมาชิกกิลด์แสดงพิรุธ ทำตัวน่าสงสัย หรือถูกแจ้งว่ากำลังกระทำความผิดอะไรสักอย่างเข้ามาจากบุคคลที่สาม พนักงานของแผนกที่มีสกิลซ่อนตัว, สะกดรอย ก็จะออกตามสืบข้อเท็จจริงทันที

เวร... ยังเหลืออีกเยอะเลย แต่ง่วงแล้วว่ะ ไปนอนละ บาย

(เมอร์รี่คริสต์มาส โม่ง มาต่อกันเลย)

ลำดับขั้นของสมาชิกกิลด์นักผจญภัย

อันนี้แล้วแต่นักเขียนว่าจะเลือกใช้รูบแบบไหน เท่าที่เคยเจอมาก็จะมี แบ่งด้วยวัสดุสร้างป้ายชื่อเริ่มด้วยกระเบื้องไปสุดที่ทองคำขาว แบ่งด้วยสีกรอบป้ายชื่อเริ่มด้วยดำไปสุดที่ทอง แบ่งด้วย Rank บนป้ายที่นิยมใช้กันเริ่มจาก F ไปสุดที่ S บางเรื่องแปลกๆ หน่อยก็ใช้สัตว์เริ่มด้วยกวางไปสุดที่มังกร และอื่นๆ

Rank และการเลื่อน Rank ของนักผจญภัย

F : ทดสอบความสามารถในการต่อสู้ตอนสมัครเข้ากิลด์ไม่ผ่าน โดนครูฝึกตบเกรียนแตก ช่วงแรกจะถูกบังคับให้ต้องเข้าโรงฝึกเพื่อฝึกพื้นฐานการต่อสู้จนกว่าครูฝึกจะเห็นว่าพร้อมสู้จริงไหว ในระหว่างนั้นจะรับได้แค่เควสกากๆ อย่างเก็บสมุนไพร ส่งของ/ส่งจดหมาย หรือตามหาสัตว์เลี้ยง เมื่อฝึกไปได้ระยะหนึ่งถึงจะได้รับอนุญาตให้จับกลุ่มปาร์ตี้กับพวก Rank F ด้วยกันเพื่อสอบขึ้นเป็น Rank E
*** ในบางเรื่องต่อให้สอบต่อสู้ผ่านก็ยังต้องได้ F ไปก่อนอยู่ดีก็มี ***

E : ทำเควสปราบปรามมอนสเตอร์ระดับต่ำสำเร็จได้แบบไปเป็นปาร์ตี้ (หรือชนะครูฝึกตอนทดสอบสมรรถภาพได้อย่างขาดลอย)
D : ทำเควสปราบปรามมอนสเตอร์ระดับต่ำสำเร็จได้ด้วยตัวเอง
C : ทำเควสปราบปรามมอนสเตอร์ระดับกลางสำเร็จได้แบบไปเป็นปาร์ตี้
B : ทำเควสปราบปรามมอนสเตอร์ระดับกลางสำเร็จได้ด้วยตัวเอง
A : ทำเควสปราบปรามมอนสเตอร์ระดับสูงสำเร็จได้แบบไปเป็นปาร์ตี้
S : ทำเควสปราบปรามมอนสเตอร์ระดับสูงสำเร็จได้ด้วยตัวเอง (ได้รับสิทธิ์ในการสมัครเข้าร่วมกองกำลังบุกปราสาทจอมมาร หรือการประลองเพื่อเป็นหนึ่งในสมาชิกของปาร์ตี้ผู้กล้า)

ในการเลื่อนขั้นนักผจญภัยจะต้องสะสมแต้มความสำเร็จจากภารกิจให้เพียงพอก่อน จากนั้นจึงแจ้งรับเควสที่มีความยากสูงกว่า Rank ของตัวเองไป 1 ขั้น หากท้าทายแล้วทำภารกิจสำเร็จทางกิลด์นักผจญภัยจะเรียกตัวสมาชิกเข้าตรวจสอบด้านจริยธรรม หากไม่พบว่ามีการร้องเรียนหรือปัญหาอะไรก็จะทำการเลื่อน Rank ให้ในวันเดียวกัน การ promote แต่ละครั้งจะเว้นระยะจากกันอย่างน้อย 3 เดือน (ไม่สามารถเลื่อนขั้นรัวๆ ได้)

note : ในบาง setting อย่างเช่นเรื่อง Goblin slayer จะมีการ promote เลื่อนขั้นให้เมื่อสะสมแต้มความสำเร็จจากภารกิจถึงจุดที่กำหนดโดยไม่จำเป็นต้องไปสอบล่ามอนสเตอร์ระดับกลาง/สูง (ล่าแต่ก๊อบลินที่ให้แต้มน้อยสุดจน Rank ขึ้นไปถึง silver ได้นี่ถือว่าไม่ธรรมดา) อย่างไรก็ตามใน setting แบบนี้มอนสเตอร์ที่เก่งกว่าก็ย่อมให้แต้มมากกว่าจนทำให้เลื่อนขั้นได้เร็วขึ้นตามไปด้วย

ปาร์ตี้ของนักผจญภัย

ลงทะเบียนได้ที่กิลด์เมื่อมีสมาชิกปาร์ตี้ตั้งแต่ 2 คนขึ้นไป ไม่มีข้อจำกัดเรื่องเพศหรือความถนัดทางการรบ แต่เพื่อให้ปาร์ตี้มีประสิทธิภาพสูงสุด ทางกิลด์นักผจญภัยจะมีข้อมูลรูปแบบการจัดปาร์ตี้ให้อ่านในห้องสมุดของแผนกข้อมูลและการข่าว ตัวอย่างคำแนะนำในการสร้างปาร์ตี้ก็เช่น

สำหรับปาร์ตี้ขนาดเล็ก
มีแนวหน้า (vanguard) กับแนวหลัง (rearguard) อย่างละ 1 คน หรือจะใช้ Attacker 2 คนเป็นแนวหน้าช่วยกันสู้ก็ได้

สำหรับปาร์ตี้ขนาดกลาง
จะเพิ่มแนวกลาง (middle guard) ขึ้นมาอีก 1-2 คน เพื่อให้ครบ role ของปาร์ตี้มาตรฐาน (Tanker-Healer-Attacker) รูปแบบสมาชิก 4 คนที่นิยมใช้คือ ตัวชน 1 ตัวฮิล 1 ตัวโจมตีกายภาพ 1 ตัวโจมตีเวทมนตร์ 1 ช่วยลดความเสี่ยงเมื่อต้องเจอกับมอนสเตอร์ที่มีพลังป้องกันด้านใดด้านหนึ่งสูงมากๆ (ทนกายภาพหรือต้านทานเวท)

สำหรับปาร์ตี้ขนาดใหญ่สมาชิกตั้งแต่ 5 คนขึ้นไป
มักมีการเพิ่มผู้มีบทบาทเฉพาะด้านเข้ามา หรือกลุ่ม hybrid role ที่ช่วยลดจุดด้อยของปาร์ตี้ให้น้อยลง เช่น 1.ถ้าเดิมทีใช้แนวหน้าเป็นนักรบ (บู้ได้ Tank ได้ปานกลาง) อาจเสริมแนวหน้าที่เป็น Tanker แท้เข้ามาเพื่อลดภาระของ Healer 2.ถ้าแนวหน้ามีทั้ง Tanker และ Attacker ตีใกล้ อาจเพิ่มนักธนูเข้ามาเพื่อเสริมความสามารถในการสร้างความเสียหายจากระยะไกล 3.สมาชิกคนที่ 6 อาจเป็นได้ทั้งตัวโจมตีเวทมนตร์เพิ่มเติม, ตัวฮิล หรืออาชีพกลุ่ม utilities support class (buffer/debuffer/booster) อย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้

ทำไมในแต่ละเรื่องชอบมีสมาชิกในตี้ไม่เกิน 5-6 คน

อันนี้กูเดาเอาว่าถ้าจำนวนมากเกินไปแล้วตัวหารมันจะเยอะ ทำให้การแบ่งรางวัลจากเควสและวัตถุดิบไม่คุ้มค่า อีกอย่างหนึ่งคือปาร์ดี้ แบบ 3 roles 4 members (ชน 1 ฮิล 1 โจมปกติ 1 โจมเวท 1) มันสมดุลทั้งรุกและรับอยู่แล้ว ดังนั้น slot สุดท้ายจึงควรเป็นของอาชีพกลุ่ม support class ที่ไม่ใช่พระ ซึ่งตำแหน่งนี้แหล่ะมักเป็นของตัวละครเอกในแนวโดนไล่ออกจากตี้จนกลายเป็นความคลิเช่ไปซะงั้น

การเลื่อนขั้น Rank ของปาร์ตี้

จะเลื่อนตามการสะสมแต้มความสำเร็จที่ได้มาจาก (1) ระดับความยากของภารกิจ (2) ระดับความยากของดันเจี้ยนที่เคยพิชิต (3) Rank เฉลี่ยของสมาชิกปาร์ตี้ทั้งหมด

การถูกลดขั้น (demoted) และการถูกลงโทษเมื่อนักผจญภัยทำผิดกฏของกิลด์ ... ไว้ค่อยมาต่อ นอนละ

ยาวไปไม่อ่าน

คุเบียวอิเซไคบุกโม่งว่ะ

อ่านที่โม่งเขียนแล้ว เอาไปแต่งนิยายไปชิวๆเลยไม่ต้องหาข้อมูลเพิ่ม555

การถูกลดขั้น (demoted) และการถูกลงโทษเมื่อนักผจญภัยทำผิดกฏของกิลด์/กฏหมาย

เนื่องจากกิลด์นักผจญภัยเป็นองค์กรขนาดใหญ่ การรักษาความน่าเชื่อถือและชื่อเสียงจึงเป็นหนึ่งในเรื่องที่สำคัญมากๆ เพื่อป้องกันไม่ให้สมาชิกกิลด์สร้างความเสียหายต่อต้นสังกัด จึงต้องมีการตั้งกฏและบทลงโทษสำหรับผู้กระทำผิดไว้ โดยพื้นฐานแล้วสมาชิกของกิลด์นักผจญภัยล้วนอยู่ภายใต้กฏหมายทั่วไปของอาณาจักร และเมื่อใดที่สมาชิกก่ออาชญากรรมแน่นอนว่ากิลด์นักผจญภัยมีหน้าที่ต้องจับตัวสมาชิกผู้นั้นด้วย สำหรับรายละเอียดปลีกย่อยอื่นๆ นั้นมีดังต่อไปนี้

(1) ไม่จ่ายค่าธรรมเนียมสมาชิกรายเดือน = ถูกตัดสวัสดิการต่างๆ ไม่สามารถรับเควสในกิลด์ และถูกยึดใบอนุญาต, เอกสารยืนยันตัวตน, member tag ชั่วคราวจนกว่าจะนำเงินมาจ่าย (ไม่มาจ่ายนานเกิน 3 เดือน = ถูกไล่ออกจากกิลด์)

อันนี้เป็นเรื่องพื้นๆ เพราะสมาคมนักผจญภัยไม่ใช่องค์กรการกุศล หากต้องการใช้สิทธิพิเศษต่างๆ ก็ต้องจ่ายค่าสมาชิกด้วย ไอ้ค่าใช้จ่ายที่ว่านี้เป็นการบีบให้นักผจญภัยต้องออกไปทำภารกิจทางอ้อม ไม่งั้นก็จะไม่มีเงินมาต่ออายุความเป็นสมาชิก

(2) ทะเลาะวิวาทกันในกิลด์นักผจญภัย = ถูกปรับเงินและไปสงบสติอารมณ์ในคุกของกิลด์ทั้งคู่ 1 คืน

(3) ทำเควสใน Rank ของตัวเองไม่สำเร็จ = ถูกปรับเงินและถูกลดแต้มความสำเร็จจากภารกิจ

นักผจญภัยบางคนโชคดีฟลุ๊คสอบเลื่อนขั้นขึ้นมาได้ แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ กลับสู้เควสในขั้นใหม่ไม่ไหว บางคนพอสูสีแต่ใช้เวลานานเกินไปเควสก็ failed เหมือนกัน เพื่อให้แน่ใจว่านักผจญภัยเหล่านี้จะไม่ทำพลาดจนบาดเจ็บ ตาย หรือพิการ ถ้าทำภารกิจไม่สำเร็จติดต่อกันหลายครั้งก็จะถูกพนักงานต้อนรับสั่งลด Rank ในที่สุด

(4) ไม่สามารถเลื่อนขั้นขึ้นเป็น Rank E ได้ภายใน 1 ปี = ถูกไล่ออกจากกิล (ก็คือมึงกากเกินไปนั่นแหล่ะ)

(5) ส่งหลักฐานการปราบปรามมอนสเตอร์ด้วยของที่ซื้อมาจากท้องตลาด = ถูกลดขั้นหรือไล่ออกถ้าทำหลายครั้ง

อันนี้เป็นมาตรการป้องกันพวกหัวหมอแต่บ้านรวย ใช้เงินแก้ปัญหาด้วยการซื้อของเควสมาส่งเควส ปัญหาที่จะตามมาคือไอ้พวกลูกคุณหนูเหล่านี้มันไม่เคยลุยกับมอนสเตอร์จริงๆ ทำให้ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ ถ้าเลื่อนขั้นขึ้นไปแล้วเจอมอนสเตอร์โหดๆ อาจถูกฆ่าตายได้ในเควสแบบลุยเดี่ยว ทางกิลด์นักผจญภัยกับพนักงานต้อนรับก็จะถูกร้องเรียนเกี่ยวกับการตั้งระดับความยากของเควสไม่เหมาะสม ซึ่งปัญหานี้ถูกแก้ไขด้วยการแอบทำเครื่องหมายไว้บนไอเท็มโดยพวกกลุ่มการค้าหลังซื้อของไปจากกิลด์

(6) ส่งหลักฐานการปราบปรามมอนสเตอร์ด้วยของที่ไม่ตรงกับความต้องการในเควส = ถือว่าทำเควสไม่สำเร็จ

เป็นเพราะพวกมักง่ายมันมีอยู่เยอะ สมาชิกบางคนก็มีสกิลสร้างของเลียนแบบ ดังนั้นพนักงานต้อนรับที่มีสกิลประเมินเลยเป็นสิ่งจำเป็น ถ้าไม่สามารถวิเคราะห์ได้ว่าไอเท็มที่ส่งมาเป็นของจริงหรือของปลอมก็จะแย่เอามากๆ ส่วนใหญ่ในเควสจะมีระบุไว้อยู่แล้วว่าอวัยวะส่วนไหนของมอนสเตอร์เป้าหมายสามารถใช้เป็นหลักฐานได้บ้าง ยิ่งถ้าเป็นโลกที่มีเซตติ้งคล้ายเกมออนไลน์ พอมอนตายแล้วสลายร่างเหลือไว้แค่ผลึก, แกนกลาง, หินเวท อันนี้ก็จะยิ่งตรวจสอบง่าย สมาชิกบางคนเควสให้ส่งเขามอน 1 คู่ ดันส่งเล็บกับขน หรือเควสให้ส่งหูข้างซ้ายของก๊อบลินดันส่งผ้าเตี่ยวมาแทน สู้ไม่ไหวก็ไม่ยอมรับแล้วส่งของอื่นเข้ามาหวังจะจบเควสเลยต้องโดนบังคับล้มเหลว
*** ในนิยายบางเรื่องตัวเอกเก่งเกินไปสู้มอนสเตอร์ตัวไหนศพก็ไม่เหลือซาก ทำให้ส่งเควสไม่ได้จนโดนไล่ออกจากกิลด์ก็มี

(7) ใช้ยูนีคสกิลของตัวเองเอาเปรียบเพื่อนร่วมปาร์ตี้ = ลบแต้มความสำเร็จที่ได้มาจากการทำเควสจบแบบเป็นปาร์ตี้กับปาร์ตี้ปัจจุบันออกทั้งหมด บังคับเตะออกตี้ และแบนไม่ให้เข้าร่วมปาร์ตี้อื่นจนกว่าจะจ่ายเงินชดเชยให้สมาชิกปาร์ตี้เก่าครบตามที่กิลด์กำหนด

จะอธิบายยังไงดี... เอาเป็นตัวอย่างจากเรื่อง Goblin slayer ก็แล้วกัน เรื่องมันมีอยู่ว่ามีไอ้หนุ่มอาชีพสเก๊าท์ (Scout) คนนึงมาสอบสัมภาษณ์เพื่อเลื่อนขั้นนักผจญภัยกับทางกิลด์ ภายในห้องนั้นมีน้องพนักงานต้อนรับคอยถามคำถามต่างๆ โดยมีนายก๊อบสเลกับนักบวชสาวที่มีสกิลจับโกหกร่วมสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆ ตอนแรกมันไม่มีอะไรผิดปกตินอกจากการวางท่ากวนตีนของไอ้สเก๊าท์ แต่พอถึงช่วงหลังที่มีการพูดถึงเรื่องอุปกรณ์สวมใส่ของคนมาสอบ ว่าทำไมของพวกนี้มันเกรดดีกว่าของเพื่อนในปาร์ตี้ไปมากจนผิดปกติ บรรยากาศในห้องก็ตึงเครียดขึ้นมาทันที

น้องพนักงานต้อนรับมองหน้านักบวชสาวแล้วยิงคำถามต่อตรงๆ แบบไม่อ้อมค้อมว่า เวลาไปลุยกับปาร์ตี้กันในดันเจี้ยน ไอ้สเก๊าท์ใช้สกิลพรางตัวทำทีว่าจะย่องไปสำรวจจำนวนมอนสเตอร์ให้เพื่อน แล้วถ้าบังเอิญเจอหีบสมบัติก็จะถือโอกาสแอบหยิบของราคาแพงในนั้นมาเก็บไว้กับตัวใช่มั้ย คนโดนถามรีบปฏิเสธว่าไม่ได้ทำ พอได้ยินแบบนั้นน้องนักบวชที่ใช้สกิลอยู่ก็พูดว่า "คนๆ นี้โกหกค่ะ" ไอ้สเก๊าท์พอรู้ชะตากรรมตัวเองว่าจะไม่ได้เลื่อนขั้นแถมยังถูกลงโทษอีกก็โมโหเลือดขึ้นหน้า ในใจคิดจะพุ่งเข้าไปทำร้ายน้องพนักงานต้อนรับกับนักบวช แต่เหลือบไปเห็นพี่ก๊อบสเลนั่งกอดอกอยู่ใกล้ๆ เรื่องเลยจบตรงไอ้สเก๊าท์ไม่กล้าทำอะไรเพราะรู้ตัวว่ากูต้องโดนสวบก่อนแน่ๆ น้องพนักงานต้อนรับเลยแจ้งผลสอบว่าไม่ผ่าน พอสเก๊าท์ออกจากห้องไปแล้วก็ขอบคุณก๊อบสเลที่คอยมาช่วยคุ้มกันให้ (อาจไม่ถูกต้อง 100% แต่น่าจะประมาณนี้)

ที่สมาคมนักผจญภัยต้องเข้มงวดด้านจริยธรรมด้วย เป็นเพราะถ้าปล่อยให้นักผจญภัยนิสัยเหี้ยๆ ขึ้นไปถึง Rank สูงๆ คนพวกนี้มีโอกาสก่อเรื่องจนทำให้กิลด์นักผจญภัยต้องเสียชื่อเสียงได้ แล้วถ้าเกิดเรื่องใหญ่มากๆ ขึ้นมา โอกาสถูกทางการสั่งยุบกิลด์แล้วยึดทรัพย์ก็เป็นไปได้เหมือนกัน ในนิยายบางเรื่องที่ไม่ได้มีการร้องเรียนหรือกล่าวหาคนมาสอบด้วยข้อกล่าวหาเฉพาะ คำถามเดียวที่จะถูกถามระหว่างนักบวชจับโกหกนั่งฟังอยู่คือ "เคยได้ทำเรื่องผิดจริยธรรมร้ายแรงหรือผิดกฏหมายระหว่างอยู่ใน Rank นี้หรือไม่" แค่นั้นเอง

(8) แอบรับงานจากผู้จ้างโดยตรง = ถูกไล่ออกจากกิลด์ (กล้ารับงานเองมึงก็ออกไปเลย)

(9) ลวนลามพนักงานหญิง/นักผจญภัยหญิง = นอนคุกของกิลด์นานตามระดับความรุนแรงของการล่วงละเมิด ถ้าถึงขั้นข่มขืนก็โดนไล่ออกจากกิลด์ไปดำเนินคดีข้างนอกด้วย

(10) อาชญากรรมต่างๆ ทุกระดับความหนัก-เบา หากเกิดขึ้นระหว่างสมาชิกกิลด์นักผจญภัยด้วยกันเองให้ลงโทษตามกฏหมายปกติ แต่ถ้าสมาชิกกิลด์ไปก่อเรื่องกับประชาชนทั่วไปข้างนอก จะต้องรับโทษเพิ่ม 3 เท่า โทษฐานทำให้ต้นสังกัดต้องเสื่อมเสียชื่อเสียงและโดนไล่ออกจากกิลด์ด้วย

ป้ายประกาศ "เควสที่เปิดให้รับได้" และขั้นตอนการจ้างงานจากบุคคลภายนอก .... ต่อพรุ่งนี้

>>891 เสริมหัวข้อนี้อีกหน่อยเพราะเมื่อคืนลืมใส่

(9.5) สร้างความเสียหายต่อทรัพย์สินจนไม่สามารถชดใช้ได้ไหว หรือมีหนี้สินล้นพ้นตัวทั้งแบบที่เกิดขึ้นในกิลด์และนอกกิลด์ = ถูกไล่ออกจากกิลด์ และบังคับให้ต้องเป็นทาสเพื่อทำงานชดใช้โดยพ่อค้าทาสจากกลุ่มการค้า

กุไม่อ่านนะ​ขี้เกียจ แต่พิมยาวขนาดนี้ไปแต่งนิยายเถอะ

เคงั้นเดี๋ยวกูพอก่อนละกัน ดูๆ ไปแล้วก็ไม่น่าจะมีคนอ่านสักเท่าไหร่เพราะมู้มันตายมาปีกว่าๆ ละ

>>895 เดี๋ยว กูอ่านอยู่ มาต่อเถอะ

>>895 เมิงอยากเขียนก็เขียนเถอะ ถ้ามันไม่รบกวนใครโดยเฉพาะที่รกร้างแบบนี้ ก็เขียนไป

>>896 >>897 ออกไปแดกเบียร์มาวันนี้ไม่น่าไหวละ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยเขียนต่อละกัน

>>895 อย่าไปสนใจคนปากหมาอย่าง >>888 กับ >>894 จะดีกว่า คนแบบนี้มักจะเป็นคนไม่มีงานทำ

>>894 ก็แต่งทุกวันอยู่แล้ว แต่ช่วงนี้เพิ่งแต่งเรื่องใหม่จบเลยแวะมาให้ความรู้กับเพื่อนร่วมสายงานหน่อย

>>899 ไม่เอาไม่หัวร้อนง่าย เมื่อวานก็ถือว่าพักผ่อนไปเพราะเขียนติดกันมาหลายวันละ

ป้ายประกาศ "เควสที่เปิดให้รับได้" และขั้นตอนการจ้างงานจากบุคคลภายนอก

อย่างที่เคยคุยกันไปแล้วข้างบน ป้ายประกาศเป็นองค์ประกอบหนึ่งที่ทำให้กิลด์นักผจญภัยดูคล้ายกรมจัดหางาน ป้ายที่ว่านี้ส่วนใหญ่มักติดอยู่ไม่ไกลจากเคาเตอร์ของพนักงานต้อนรับ ในบาง setting หรือในเกมบางเกมเราสามารถถามเรื่องเควสได้จากตัวพนักงานต้อนรับโดยตรง ส่วนตรงป้ายประกาศจะถูกเปลี่ยนเป็นใบรับสมัครสมาชิกปาร์ตี้แบบรอบเดียวแล้วแยกย้ายแทน (เหมือนใน Hunting Hall ของเกม Monster Hunter) สำหรับการแจ้งความต้องการเพื่อติดใบจ้างงานบนป้ายประกาศแบบคร่าวๆ ก็มีดังนี้

ขั้นตอนแรกคือผู้ว่าจ้างต้องมาติดต่อกิลด์ผ่านทางพนักงานต้อนรับ บอกรายละเอียดการจ้างงานว่าเป็นเควสแบบไหน รางวัลของภารกิจมีอะไรบ้าง พนักงานต้อนรับจะคัดกรองความเหมาะสมก่อนเบื้องต้น โดยเฉพาะความน่าเชื่อถือของตัวผู้ว่าจ้าง สถานะทางสังคม กับความยาก-ง่ายเทียบกับรางวัลเมื่อทำเควสเสร็จสิ้น ถ้าเป็นเควสสำหรับพวก F Rank ที่เป็นงานแบบไม่มีความเสี่ยง พนักงานต้อนรับสามารถอนุมัติการรับงานได้เอง แต่หากเป็นงานสำหรับ E Rank ขึ้นไป เอกสารการว่าจ้างจะถูกส่งไปให้พนักงานระดับกลางและระดับสูงพิจารณาก่อน

รายละเอียดในใบจ้างงานจะมีหัวข้อต่างๆ รอให้ผู้ว่าจ้างเลือกเพื่อระบุลักษณะงาน ซึ่งแบ่งได้เป็น 4 ส่วนใหญ่ๆ

(1) ชื่อและที่อยู่ผู้จ้าง/อาชีพ/สถานะทางสังคม

สองอย่างแรกเข้าใจได้ไม่ยาก แต่สถานะทางสังคมนั้นพิเศษตรงที่มีผลต่อการพิจารณาความเร่งด่วนในการเรียกคนมาทำงาน ถ้าเป็นเควสจากชนชั้นสูงจะได้รับการติดใบจ้างงานแบบพิเศษไว้เพื่อให้สังเกตได้ง่าย รองลงมาคือเควสจากคนของหน่วยราชการ โบสถ์ และกลุ่มการค้า ถ้าเป็นสามัญชนจะเป็นแค่กระดาษทั่วไป ส่วนใหญแล้วนักผจญภัยย่อมเลือกดูเควสพิเศษก่อน ถ้าตัวเองไม่อยู่ในเงื่อนไขที่รับเควสเหล่านั้นได้ถึงค่อยมองหาเควสที่มีระดับความสำคัญรองลงมา สิ่งหนึ่งซึ่งทำให้เควสจากชนชั้นสูงและเควสตรงจากราชามีความสำคัญคือแต้มสะสมแบบพิเศษที่แยกต่างหากออกมาจากแต้มความสำเร็จปกติ

แต้มที่ว่านี้คือแต้มสำหรับยื่นคำร้องเพื่อแสดงความสามารถทางการรบในแบตเทิลอารีน่า อันถือเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญสำหรับนักผจญภัยสามัญชนทั้งหลาย เพราะตามปกติแล้วผู้ที่จะได้รับสิทธิ์ในงานพิธีดังกล่าวจะมีเพียงนักเรียนผลการเรียนระดับดีเลิศจากสถาบันวิจัยและพัฒนาเวทมนตร์
กับนักเรียนเตรียมทหารที่ได้รับการรับรองจากผู้อำนวยการโรงเรียนฝึกราชองครักษ์เท่านั้น สำหรับคนที่อยากหลุดพ้นจากความเป็นประชนชนธรรมดาผ่านการเป็นนักผจญภัย งานที่จัดขึ้นเพียงปีละครั้งนี้ถือเป็นโอกาสสำคัญ ถ้าโชว์ฝีมือได้ดีน่าประทับใจ จะมีการติดต่อเพื่อเรียกตัวเข้ารับใช้ในฐานะอัศวินจากชนชั้นสูงระดับต่างๆ เป็นใบเบิกทางขั้นแรกสู่ความเป็นชนชั้นสูงระดับอื่นได้ หรือต่อให้ไม่สามารถเลื่อนยศขึ้นไปก็ยังเหลือสิทธิ์การฝึกฝนเป็น Page (เพจ) - Squire (สไควร์) ส่งต่อให้รุ่นลูกไว้ขึ้นเป็นอัศวินได้ต่อ

(2) ประเภทของเควส

ส่วนใหญ่เป็นเควสปราบปรามมอนสเตอร์กับเควสคุ้มกัน

เควสปราบปรามระดับพื้นฐานมักเป็นการกำจัด/ขับไล่มอนสเตอร์ที่มาทำลายพืชผลทางการเกษตรหรือปศุสัตว์ เควสคลิเช่ยอดนิยมที่ถูกมองข้ามจนเกิดเหตุสลดขึ้นในหลายๆ เรื่องก็คือเควสปราบปรามก๊อบลินเพราะผลตอบแทนไม่ค่อยคุ้มค่า ถ้าเอายากกว่านั้นก็จะเป็นปราบออค/หมาป่า/หมี ยิ่งมอนสเตอร์เป้าหมายในเควสเก่งแค่ไหน ระดับความยากที่ระบุบบนใบจ้างงานก็ยิ่งสูงตามไปด้วย ปัจจัยอื่นๆ ที่ใช้พิจารณาก็คือจำนวนของมอนสเตอร์ ถ้ามีมากเกินไปอาจต้องมีการประกาศจัดตั้งกลุ่ม expedition จากหลายปาร์ตี้มารวมกันเป็นคณะปราบปราม เควสคุ้มกันหลักๆ มาจากกลุ่มการค้าที่ต้องการคนคุ้มกันคาราวานขนส่งสินค้าจากกองโจร กับขุนนางทั้งหลายยามต้องเดินทางไกล

นอกจาก 2 อย่างนี้แล้วก็เป็นเควสสืบค้น เควสเก็บวัตถุดิบ เควสส่งของ เควสหาข้อมูล (โดยเฉพาะที่ตั้งของดันเจี้ยนใหม่ๆ) เควสทำแผนที่ เควสกู้ภัย และเควสจับกุม (อาชญากรมีค่าหัว, ต้องการตัวโดยทางการ)

(3) รายละเอียดเควส

ข้อมูลเพิ่มเต็มแบบเจาะลึกหลังจากระบุประเภทในข้อ 2 ไปแล้ว ถ้าเป็นเควสปราบปรามก็ตัวอย่างเช่น
ชนิดของมอนสเตอร์เป้าหมาย - สายพันธุ์ธรรมดา/พิเศษ
ต้องการให้ - ขับไล่/กำจัด/จับ
จำนวนของมอนสเตอร์ - เดี่ยว/กลุ่ม/ฝูง
ความเร่งด่วนของงาน - ต้องการทันที/ภายในกี่วัน

(4) รางวัลตอบแทนจากภารกิจ

ส่วนใหญ่เป็นเงินและวัตถุดิบจากเควส ในส่วนของเงินค่าจ้าง ผู้ว่าจ้างต้องวางเงินไว้ล่วงหน้าทั้งหมดที่กิลด์เพื่อป้องกันปัญหาการไม่ยอมจ่ายเงินหลังเสร็จภารกิจ หากไม่มีเงินในส่วนนี้ก็จะไม่สามารถติดประกาศจ้างงานได้ เงินที่ต้องวางจะขึ้นอยู่กับชนิดและจำนวนของมอนสเตอร์ ถ้าต้องการวัตถุดิบจากเควสด้วยจะต้องจ่ายเงินเพิ่ม

ค่าใช้จ่ายส่วนอื่นๆ คือค่าธรรมเนียมการติดใบจ้างงานตามระยะเวลาที่ต้องการ ยิ่งนานก็ยิ่งแพง หากครบกำหนดแล้วไม่มีใครรับเควสทางกิลด์นักผจญภัยจะแจ้งข่าวไปยังผู้ว่าจ้างให้มารับเงินรางวัลคืน โดยลูกค้ามีทางเลือกอยู่ 3 ทางคือ เข้าคิวเพื่อจ้างงานต่อที่เดิม ย้ายไปจ้างกิลด์นักผจญภัยแห่งอื่นที่ไม่ใช่กิลด์เดิม และติดต่อจ้างงานกับ Clan นักผจญภัยอิสระ

ข้อควรระวังในการจ้างงาน

(1) ผู้ว่าจ้างจะต้องกรอกข้อมูลต่างๆ ตามความเป็นจริง เพราะข้อมูลทั้งหมดมีผลต่อการพิจารณา Rank ของเควส หากไม่ทราบสาเหตุหรือชนิดของมอนสเตอร์เป้าหมาย จะต้องเปิดเควสสืบค้นหรือใช้บริการจากฝ่ายข้อมูลและการข่าวก่อน กรณีผู้ว่าจ้างจงใจบิดเบือนข้อมูลเควสเพื่อลดค่าใช้จ่ายจนเกิดความเสียหายต่อชีวิตและทรัพย์สินของสมาชิกกิลด์ จะถูกลงโทษสถานหนักจากทั้งกิลด์นักผจญภัยและทางการ

(2) จะต้องมีเงินสำหรับค่าใช้จ่ายต่างๆ เพียงพอ

(3) ไม่จ้างงานกับหลายๆ กิลด์พร้อมกัน (กรณี setting ในเรื่องนั้นมีกิลด์อยู่หลายกิลด์)

(4) ไม่จ้างงานปราบรามหรือล่ามอนสเตอร์ข้ามเขตชายแดนโดนไม่จำเป็น เพราะอาจมีผลกระทบต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ/อาณาจักร

ลักษณะงานไม่พึ่งประสงค์ที่จะถูกปฏิเสธและอาจทำให้ผู้ว่าจ้างถูกจับกุมตัวทันที

(1) งานลอบสังหาร การจ้างวานฆ่า
(2) ลักพาตัว จี้ปล้น ขโมยสิ่งของ
(3) เร่งรัดหนี้สิน (ทวงหนี้)
(4) ลักลอบขนส่งสิ่งของผิดกฏหมาย
(5) จ้างทหารรับจ้างเพื่อก่อการกบฏ
(6) การปองร้ายราชวงศ์และขุนนางชั้นสูง

หัวข้อต่อไป

สวัสดิการและข้อได้เปรียบเมื่อเป็นสมาชิกของกิลด์นักผจญภัย ... ต่อพรุ่งนี้

สงสัยต้องจ้างคนทำหนังสือสารานุกรมกิลด์นักผจญภัยแล้วสิ

- สวัสดิการและข้อได้เปรียบเมื่อเป็นสมาชิกของกิลด์นักผจญภัย -

(1) บัตรยืนยันตัวตน, member tag ใช้แสดงเพื่อรับสิทธิพิเศษได้ เช่น ใช้แทนบัตรผ่านเข้าประตูเมืองเวลาไปเมืองอื่นที่มีกิลด์สาขาย่อยตั้งอยู่ โดยจะได้รับการยกเว้นไม่ต้องจ่ายค่าผ่านทาง (แต่ยังต้องแตะคริสตัลตรวจการฆาตกรรมเหมือนเดิม) ใช้แทนส่วนลดได้ประมาณ 10 % กับร้านค้าต่างๆ ที่เป็น partner กับกิลด์นักผจญภัย เช่นร้านขายอาวุธ/ชุดเกราะ ร้านเช่าม้า โรงแรม ร้านขายโพชั่น ฯลฯ

(2) สิทธิ์การเข้าถึงบริการต่างๆ ของตึกสำนักงานกิลด์ได้ในราคาสมาชิกถูกกว่าร้านทั่วไป ได้แก่ อาหาร/เครื่องดื่ม ที่ขายภายใน bar/tavern ของกิลด์ ห้องพักพร้อมอาหารเช้า (คุณภาพแบบพอนอนสบายได้แต่ต้องใช้ห้องน้ำรวม) ห้องสมุดสำหรับหาข้อมูลก่อนทำเควส ร้านขายข้อมูลสถานที่ล่ามอนสเตอร์-แผนที่ดันเจี้ยนกับข้อควรระวังในชั้นต่างๆ ลานออกกำลังกายและสนามฝึกการต่อสู้แบบมีหุ่นฟาง,เป้าซ้อมยิงธนู (มีอาวุธทำจากไม้ให้ยืม) สมาชิกใหม่ที่ยังไม่ค่อยมีทุนจะมีร้านค้าสวัสดิการขายของให้ในราคาถูก เช่น อุปกรณ์ป้องกันทำจากไม้ อาวุธจากโลหะเกรดต่ำ กระบอกใส่และลูกธนู ยาฟื้นฟูและสมานแผลระดับกลาง (แต่รสชาติค่อนข้างแย่) บริการซ่อมแซมอาวุธ-ชุดเกราะ บริการลับคมมีด/ดาบ/ขวาน ใครที่ยังจ่ายค่าห้องไม่ไหวก็มีคอกม้าให้นอน

(3) ไม่ต้องเสียเวลาหาผู้ซื้อวัตถุดิบและแรร์ไอเท็มต่างๆ เพราะสามารถขายให้กับกิลด์ได้ทันที สำหรับวัตถุดิบค่าตอบแทนจะอยู่ที่ราวๆ ครึ่งหนึ่งของราคากลางในท้องตลาด (แล้วกิลด์ก็จะขายต่อให้กับพ่อค้าคนกลางในราคา 60-70%) ถ้าเป็นไอเท็มชนิดพิเศษหรือหายาก ทางกิลด์นักผจญภัยจะนำของไปเปิดประมูลที่เมืองหลวงให้แล้วค่อยกลับมาส่งเงินในอัตราส่วน 80:20 หลังหักค่าใช้จ่าย

(4) มีงานให้ทำสม่ำเสมอตามจำนวนเควสที่ติดอยู่บนป้ายประกาศ ยิ่งถ้าเป็นกิลด์นักผจญภัยที่มีความน่าเชื่อถือ อัตราการล้มเหลวของเควสน้อย และมีสมาชิกกิลด์ Rank สูงๆ อยู่ในกิลด์ ก็จะยิ่งมีจำนวนเควสและผู้ว่าจ้างเพิ่มตามชื่อเสียง

(5) ไม่มีความเสี่ยงในการถูกโกงเงินรางวัลจากเควสเพราะผู้ว่าจ้างจะต้องวางเงินไว้ที่กิลด์ก่อน

(6) มีโอกาสเลื่อนขึ้นเป็นอัศวินหรือตำแหน่งที่สูงกว่านั้นได้ในงานพิธีแสดงความสามารถ (ที่จะมีทั้งราชวงศ์และขุนนางระดับสูงมารับชม)

(7) เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันระหว่างทำเควส สมาชิกปาร์ตี้ที่กลับมาส่งข่าวสามารถขอความช่วยเหลือผ่านเควสกู้ภัยได้โดยไม่มีค่าใช้จ่าย

(8) เป็นที่รักของประชาชนในฐานะผู้ป้องกันเมืองจากมอนสเตอร์

- ข้อเสียในการเป็นสมาชิกของกิลด์นักผจญภัย -

(1) เมื่อทำภารกิจสำเร็จ เงินรางวัลจากเควสจะถูกหักเข้ากิลด์ 20% ก่อนจ่าย
(2) ได้รับเงินค่าตอบแทนจากวัตถุดิบเพียงครึ่งเดียว (แลกกับความสะดวกเรื่องแหล่งขายสินค้า)
(3) ไม่สามารถรับงานเองได้
(4) ต้องพบกับความเสี่ยงระหว่างทำงานตามชื่ออาชีพ
(5) มีเวลาให้ครอบครัวน้อยเพราะอาจต้องเดินทางบ่อย
(6) มีโอกาสกลายเป็นตัวละครเอกเพราะถูกไล่ออกจากตี้/พยายามฆ่า (555+)

เพิ่งจะ 3 ทุ่มเองกูอาจต่ออีกข้อ ถ้าหลังเที่ยงคืนไม่ลงแปลว่านอนแล้วนะ

การตั้งแคลน (Clan) ของนักผจญภัยที่แยกตัวออกมาจากกิลด์

แคลนกับกิลด์นักผจญภัยมันเหมือนหรือแตกต่างกันยังไง ?

เอาจริงๆ มันก็คล้ายกันอยู่หลายส่วนเลย โดยเฉพาะเรื่องความเป็นองค์กรเอกชนแต่ยังต้องอยู่ภายใต้การควบคุมของราชการ พนักงานในแคลนจะมีน้อยกว่ากิลด์เพราะบางตำแหน่งมันไม่จำเป็นอีกต่อไป เช่น แคลนไม่จำเป็นต้องมีฝ่ายรักษาความปลอดภัยและโรงฝึก เพราะสมาชิกแคลนแต่ละคนมักมีฝีมือพอตัวและไม่ใช่นักผจญภัยหน้าใหม่ (หรือถ้ามีเด็กใหม่ก็จะให้สมาชิกแคลนสอนกันเองโดยตรง) ไม่มีร้านค้าสวัสดิการเพราะอุปกรณ์การรบต่างๆ ของสมาชิกแคลนล้วนเป็นของที่ดีกว่าของในท้องตลาด

ระบบการจ้างงานก็คล้ายกันคือจ้างที่พนักงานต้อนรับ เขียนชื่อ ที่อยู่ สถานะ รายละเอียดเควส แล้ววางเงินค่าจ้างไว้ ที่ต่างกันคือในเอกสารจะมีให้ระบุด้วยว่าเควสมีความต้องการพิเศษอะไรหรือไม่ เพราะเควสที่หลุดมาถึงสำนักงานของแคลนได้ทั้งๆ ที่ค่าจ้างที่นี่แพงกว่า ย่อมแปลว่ากิลด์นักผจญภัยทำเควสนี้ไม่สำเร็จ เช่น อยากให้จับเสือไฟสายพันธุ์พิเศษมาแบบเป็นๆ หรืออยากให้เก็บสมุนไพรแต่สมุนไพรที่ว่าดันขึ้นอยู่ในป่าที่มีสัตว์อสูรระดับสูงเฝ้าอยู่

เควสต่างๆ ในสำนักงานแคลนจะไม่มี Rank เขียนบอก สมาชิกแคลนสามารถรับงานได้เองอย่างอิสระ ทั้งแบบหยิบเอามาจากป้ายประกาศและแบบผู้ว่าจ้างติดต่อคุยกับปาร์ตี้นั้นตรงๆ นอกสำนักงานแคลน อย่างไรก็ตามสมาชิกแคลนต้องแบกรับความเสี่ยงกันเอาเอง ถ้าหากรับงานนั้นแล้วพบว่างานยากเกินไปจนพลาดมีคนตาย ก็ไม่สามารถเรียกร้องอะไรกับทางหัวหน้าแคลนหรือพนักงานต้อนรับได้

ใบจ้างงานบนป้ายประกาศของแคลนจะไม่มีวันหมดอายุ ถ้าปาร์ตี้แรกทำเควสไม่สำเร็จใบจ้างงานเดิมจะถูกนำกลับไปติดที่เก่า สิ่งนี้เป็นเหมือนการรับประกันทางอ้อมว่างานจะต้องเสร็จอย่างแน่นอน หากมองตามความสามารถของสมาชิกแคลนโดยรวม

การขายวัตถุดิบของแคลนมักขายไปที่ผู้ซื้อปลายทางโดยไม่ผ่านพ่อค้าคนกลาง เช่นขายแร่เหล็กให้กิลด์ช่างตีอาวุธ, ขายเกล็ดและหนังมอนสเตอร์ให้กิลด์ผู้ผลิตชุดเกราะ ทำให้ส่วนแบ่งของสมาชิกเพิ่มขึ้นและทางแคลนก็ยังเก็บเงินทุนเข้าส่วนกลางได้ตามปกติ สำหรับค่าจ้างจะมีการหักออกเพียง 10% ส่วนการประมูลไอเท็มหายากจะเป็นแบบเดียวกับกิลด์นักผจญภัย

ข้อหนึ่งที่แตกต่างกันมากๆ ระหว่างกิลด์กับแคลน คือแคลนจะจ่ายเงินให้กับสมาชิกแคลนในรูปแบบคล้ายกับเงินเดือนตาม Rank โดยมีเงื่อนไขว่าสมาชิกแคลนจะต้องทำเงินให้กับแคลนได้ไม่น้อยกว่า 2 เท่าของจำนวนเงินเดือน เช่นถ้า Rank C มีเงินเดือน 50 ทอง ภายในเดือนนั้นจะทำกี่เควสก็ได้แต่อย่างน้อยจะต้องทำกำไรเข้าแคลน 100 ทอง หากทำไม่ได้ก็จะถูกลด Rank ลงตอนปลายเดือน เป็นระบบเพื่อให้สมาชิกแคลนมีรายได้ที่แน่นอน และต้องพิสูจน์ด้วยฝีมือของตัวเองอยู่เสมอว่าเก่งพอจะให้ทางแคลนจ่ายเงินให้

แคลนเปรียบเสมือนการมารวมตัวกันของนักผจญภัยฝีมือดีที่รู้สึกว่าผลตอบแทนจากกิลด์นักผจญภัยนั้นน้อยเกินไป บางคนก็มาเข้าแคลนเพราะเคยถูกกิลด์นักผจญภัยไล่ออก หรืออาจย้ายมาเพราะมีความแค้นส่วนตัวกับหัวหน้ากิลด์/พนักงานกิลด์/สมาชิกกิลด์เดิม จำนวนคนในแคลนจะมีน้อยกว่ากิลด์นักผจญภัยอย่างมากจากการจงใจเน้นคุณภาพของบุคลากรมากกว่าปริมาณ รวมไปถึงระดับความยากของเควสแต่ละเควสที่ทำให้สมาชิกแคลนบางส่วนต้องถอนตัวออกไปเอง

ในเควส Rank S ของกิลด์นักผจญภัย บางครั้งทางฝั่งขุนนางผู้ว่าจ้างอาจถูกแนะนำให้จ้างคนจากทางแคลนมาร่วมในการปราบปรามด้วย แม้จะเป็นการสิ้นเปลืองเพราะต้องจ่ายเงิน 2 ทาง แต่เพื่อให้งานปราบสัตว์อสูร์เวทมนตร์ระดับมังกรขึ้นไปสำเร็จได้ง่ายขึ้น การใช้คนที่เก่งจริงๆ มาช่วยก็ถือเป็นทางเลือกที่ดี นอกจากการทำเควสปราบปรามที่ใช้คนจำนวนมากแล้ว แหล่งเงินทุนสำคัญของแคลนอีกทางหนึ่งก็คือการพิชิตดันเจี้ยน

ด้วยความที่สมาชิกแคลนทุกคนรับงานได้อย่างอิสระ หากมีสมาชิกกลุ่มไหนเจอดันเจี้ยนที่ยังไม่เคยได้รับการสำรวจมาก่อน พวกเขาสามารถลงไปต่อสู้และทำแผนที่เองได้โดยไม่ต้องแจ้งกับทางแคลน ถ้าลุยไปจนถึงจุดที่คิดว่าไปต่อกันเองไม่ไหว สมาชิกแคลนมีหน้าที่ต้องกลับไปแบ่งปันข้อมูลกับสมาชิกแคลนกลุ่มอื่น เพื่อให้ทุกคนมีพื้นที่การล่าใหม่ๆ หรือให้หัวหน้าแคลนลงไปลุยจนกว่าจะเจอบอส ด้วยฝีมือระดับหัวหน้าแคลนอาจทำให้ปราบบอสแล้วนำดันเจี้ยนคอร์กลับขึ้นมาขายได้สำเร็จ

อย่างไรก็ตามอัตราส่วนแคลนที่อยู่รอดจริงๆ มีน้อยมาก (ต้องยุบไปหลังก่อตั้งมากถึง 95%) ส่วนใหญ่เป็นเพราะไม่สามารถสู้ความแข็งแกร่งทางด้านเส้นสายและพันธมิตรของกิลด์นักผจญภัยได้ แม้จะรู้โครงสร้างและวิธีการบริหารแบบกิลด์นักผจญภัย แต่ถ้าไม่มีแหล่งปล่อยขายวัตถุดิบ ถูกกดราคาสินค้า หรือไม่มีลูกค้ามาจ้างงาน อนาคตของแคลนนั้นก็ริบหรี่เต็มที่ ด้วยเหตุนี้เองสมาชิกแคลนบางส่วนถึงขั้นยอมกลับไปสมัครกิลด์นักผจญภัยอีกครั้ง แม้จะต้องถูกเหยียดหยามในระยะแรกก็ตาม

แคลน 5 % ที่เหลือมักเป็นแคลนที่มีเพียง 1-3 ปาร์ตี้ ซึ่งกลุ่มคนเหล่านี้เก่งและมีชื่อเสียงจนผู้ว่าจ้างติดต่องานเข้ามาให้ทำอยู่เรื่อยๆ ถือเป็นแคลนส่วนน้อยที่บริหารงานแบบจำกัดได้สำเร็จ มีแหล่งปล่อยขายวัตถุดิบ พิชิตดันเจี้ยนความยากสูงกันได้เองอย่างต่อเนื่อง และข้อสังเกตอย่างหนึ่งของแคลนเหล่านี้คือเป็นกลุ่มรักความอิสระ ไม่สนใจเรื่องการขึ้นเป็นชนชั้นสูงเพราะไม่อยากถูกผูกมัดไว้กับทางอาณาจักร ถ้าใครคุ้นเคยกับเซตติ้งยุคกลาง ย่อมเข้าใจดีว่าการได้รับแต่งตั้ง มีศักดินา หมายถึงการต้องคอยรับใช้หรือบริหารในฐานะเจ้าครองที่ดิน ซึ่งอาจฟังดูไม่สะดวกนักสำหรับคนที่ชอบการผจญภัยอย่างอิสระ

โอเค นอนก่อน หัวข้อต่อไปคือ คนแบบไหนที่จะสมัครเข้ากิลด์นักผจญภัย "เส้นทางของขุนนางตกอับกับสามัญชนผู้มีความฝัน" ซึ่งน่าจะเป็นอันสุดท้ายแล้วของหัวข้อยุคกลางปลอมกับกิลด์นักผจญภัย

โห... กว่าจะได้เขียนเกี่ยวกับแนว ออกตี้/แก้แค้น ที่ตั้งใจไว้จริงๆ แม่งแวะเยี่ยวนอกเรื่องไปหลายวันเลยนะเนี่ย

ขอถามมึงหน่อย ตกลงกิลด์นักผจญภัยเป็นองค์กรแบบไหน เอกชนหรือรัฐวิสาหกิจ หรือว่างานราชการ?

>>906 ถือเป็นเอกชน เพราะบริหารจัดการกันเองในกลุ่มนักผจญภัยซึ่งเป็นประชาชนทั่วไป

ที่กูเคยบอกว่าอยู่ภายใต้การควบคุมของทางราชการหมายถึง ยังต้องถูกตรวจสอบข้อมูลอยู่เป็นพักๆ จากภาครัฐว่าองค์กรจะไม่เปลี่ยนไปเป็นกองกำลังแบ่งแยกดินแดนจากจำนวนสมาชิกที่มีมากเกินไป หรือมีการรวบรวมนักผจญภัย Rank สูงไว้ในกิลด์เดียวกันจำนวนมากผิดปกติ (ซึ่งอาจนำไปสู่การโค่นล้มอำนาจ)

มันไม่ใช่หน่วยงานราชการเพราะไม่ได้ถูกบริหารโดยตรงทั้งหมดจากภาครัฐ ไม่ใช่รัฐวิสาหกิจด้วยเพราะไม่ได้มีคนจากทางการมาเป็นส่วนหนึ่งในผู้บริหาร/เจ้าของ และกิลด์นักผจญภัยไม่ได้ทำกิจการเฉพาะด้านเพื่อสาธารณะ แต่เป็นเหมือนบริษัทรับจ้างสารพัดของทางเอกชนเสียมากกว่า (บริษัทรับงานจากผู้ว่าจ้าง -> เป็นสื่อกลางให้พนักงานออกไปทำงานที่เหมาะสม -> หักค่าธรรมเนียมเข้าบริษัท -> จ่ายเงินจากลูกค้าให้พนักงาน)

น่าจะอารมณ์เดียวกับ เอกชนที่ถูกจ้างมาโดยราชการอีกที ยุคนี้ก็อารมณ์ประมูลงานเอา

ว่าแล้วก็นึกถึงพวกส้วมตามสถานีขนส่ง แทนที่จะหาคนมาดูแลความสะอาด
ก็เปิดให้เอกชนมาจัดการกันเอง เก็บค่าบริการกันเอง ซึ่งถ้าทำไม่ดี เก็บเงินแพงไป ภาครัฐก็มีสิทธิตรวจสอบหรือไม่ต่อสัญญาได้ในอนาคต

คนแบบไหนที่จะสมัครเข้ากิลด์นักผจญภัย ? "เส้นทางของขุนนางตกอับกับสามัญชนผู้มีความฝัน"

เช่นเดียวกันกับนิยาย มังงะ ไลท์โนเวล อีกหลายแสนเรื่องที่ใช้ setting แบบยุคกลางปลอม นิยายที่เราจะแต่งเองก็อาจหนีไม่พ้นทั้งเรื่องของการปกครองแบบฟิวดัลและความเป็นแฟนตาซีเวทมนตร์ หัวข้อนี้กูจะมาพูดถึง traits ต่างๆ ของตัวเอกในนิยายแฟนตาซียุคกลางปลอม ซึ่งจะพูดถึงแค่ต้นเรื่องจนถึงตอนไปสมัครเข้ากิลด์นักผจญภัยเท่านั้น เพราะถ้ากูพูดแบบละเอียดไปจนถึงช่วงท้าย มันจะกลายเป็น preset ของพล็อตเรื่องที่เอาไปเขียนนิยายอย่างมักง่ายได้ทันที (ซึ่งกูไม่แนะนำให้ทำ เพราะจะติดนิสัยจนคิดเรื่องเองไม่เป็น) ถ้าจะมองว่าหัวข้อนี้เป็น career path ของตัวละครก็ได้ สำหรับคนที่อ่านแนวนี้มาเยอะอาจฟังดูไม่น่าตื่นเต้นแล้ว (ก็มันมีอยู่ไม่กี่แบบนี่เนอะ)

- Commoner path -

เปิดฉากด้วยสายเกิดเป็นสามัญชนก่อน สายนี้คือมักจะไม่มีพลังเวทถือเป็น negative trait ที่คลิเช่สุดติ่งตามตำรา ก็เลยมักจะหาทางลืมตาอ้าปากผ่านการเป็นนักผจญภัยสายต่อสู้กายภาพ บางคนอยากเข้ากิลด์เพราะพ่อแม่เคยเป็นนักผจญภัยมาก่อน เห็นว่าเท่ดีก็เลยอยากเป็นบ้าง (ซึ่งจะได้เปรียบตรงที่พ่อแม่มักฝึกฝนการต่อสู้ให้ตั้งแต่เด็ก) บางคนต้องอยากเข้ากิลด์ไปหางานทำหนีความยากจนของครอบครัว บางคนก็ฝันอยากเลื่อนยศขึ้นเป็นขุนนาง

จุดเปลี่ยนข้อถัดมาคือสิ่งที่ได้รับในนิยายที่ใช้ setting แบบมีการมอบ อาชีพ/ยูนีคสกิล/พร ให้ตัวละครตอนเข้าสู่วัยรุ่น ถ้าสุ่มได้อันที่เจ๋งๆ ก็ไม่ต้องไปเป็นนักผจญภัยแต่ตรงไปฝึกที่เมืองหลวงแทน แต่ถ้ามาแนวได้อาชีพธรรมดาใช้ในการรบไม่ได้หรือสกิลไร้สาระ สุดท้ายก็ไปจบที่กิลด์นักผจญภัยเหมือนกัน

ถ้าเป็นสามัญชนแล้วมีพลังเวท ครอบครัวมักจะพยายามผลักดันให้ลูกได้ไปเรียนในสถาบันเวทมนตร์ หรือถ้าข่าวรู้ถึงหูขุนนางท้องถิ่นแถวบ้านก็อาจได้รับทุนไปเรียนโดยแลกกับการเข้าไปทำงานให้หลังเรียนจบ คลิเช่เหมือนเดิมเพิ่มเติมคือโดน bully ในโรงเรียนว่าถึงจะมีพลังเวทแต่มึงมันก็แค่สามัญชน ถ้าตัวเอกทนการกลั่นแกล้งต่างๆ จนถึงตอนเรียนจบได้ก็ดีไป แต่ถ้าทนไม่ไหวจนไปมีเรื่องกับลูกขุนนาง หรือโดนแกล้งจนไปสอบก่อนจบการศึกษาไม่ทันแล้วเรียนไม่จบ สมาคมนักผจญภัยก็ขอยินดีต้อนรับ

- Nobleman path -

ตัวละครแบบเกิดเป็นชนชั้นสูงลูกขุนนางนั่นนี่ นอกจากพลังเวทที่สืบทอดกันมาตามสายเลือด ยังมีอณูเวทมนตร์จากบาเรียป้องกันภัยที่คลุมอยู่รอบบ้านกับของที่แผ่รัศมีเวทออกมาอย่างไอเท็มวิเศษต่างๆ ในห้องเก็บสมบัติตระกูลอีก การอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ตั้งแต่ในท้องแม่ทำให้ตัวเอกสายขุนนางมักเกิดมาพร้อมพลังเวทโดยอัตโนมัติ ในทางกลับกันถ้าเกิดในตระกูลผู้ดีแล้วดันไม่มีพลังเวท จุดจบก็หนีไม่พ้นการโดนเอาไปทิ้งในป่าตั้งแต่แบเบาะ ไม่ก็พาแม่ซวยโดนเนรเทศไปอยู่บ้านนอกด้วยกัน

บางตัวละครเป็นลูกคนรอง ลูกอนุภรรยา ลูกเมียน้อย ถึงมีพลังเวทก็อาจโดนสกัดดาวรุ่งโดยเมียหลวง พี่ชายคนโต โดนใส่ร้ายต่างๆ จนมีอันต้องออกจากตระกูลไปก่อนเวลาอันควร (แล้วค่อยไปปลดปล่อยพลังเทพซ่าส์ทีหลัง) ตัวละครกลุ่มนี้กับตัวละครแบบมีพลังเวทอยู่บ้างแต่ไม่มากเท่าพี่คนโต บางครั้งอาจอยู่รอดไปจนถึงพิธีรับอาชีพ/สกิล ถ้านักเขียนใจร้อนหน่อยก็จะกำหนดให้ตัวเอกได้อาชีพ/สกิล ที่มันดีๆ ไปเลย ถ้าเป็นพวกอยากเล่าด้วยมุกอื่นๆ ก็อาจกำหนดให้ตัวเอกชนชั้นสูงได้สกิลกากที่ใช้ในการรบไม่ได้ หรือสุ่มโดนสกิลไร้ค่า บังคับให้ตัวเอกต้องถูกตัดออกจากกองมรดก โดนไล่ออกจากตระกูล ตัดขาดความเป็นพ่อ-ลูก, ความเป็นญาติ

สุดท้ายพอไม่มีที่ไปเลยต้องไปหาโอกาสใหม่ๆ ในกิลด์นักผจญภัย หลังจากนั้นก็คล้ายกันทุกเรื่อง คือมีเหตุให้ได้รับความเทพซาส์ 007 ได้พลังโหดๆ OP จนไม่มีใครสู้ได้ ทางบ้านพอรู้ข่าวว่าคนที่ไล่ออกไปจู่ๆ ดันเทพขึ้นมาก็มาตามง้อ แต่เพื่อความสะใจของนักอ่านเลยต้องให้ตัวเอกปฏิเสธอย่างเย็นชาไปด้วยความเอจจี้ จะกลับบ้านทำไมในเมื่อมีสาวๆ รอให้กูพาเข้าฮาเร็มอีกเพียบ คู่หมั้นคนเดียวมันจะไปพออะไร หาสาวเยพร้อมกันทีละหลายๆ คนดีกว่า

โอเคถึงตรงแล้วถือว่าจบหัวข้อกิลด์นักผจญภัยกับยุคกลางปลอมลงเพียงเท่านี้ ถ้ามีอะไรอยากจะพูดแถม คงเป็นเรื่องของ trope ก่อนจะไปถึงจุดที่ตัวเอกปลดล็อคความเทพซ่าส์ ใน setting แบบไม่ใช่แนวต่างโลก สมัยก่อนอาจคิดว่าฝั่งนิยายจีนเป็นแบบนึง แล้วนิยายญี่ปุ่นก็อีกอย่าง พอมาคิดดูดีๆ แล้วมันก็ใช้ trope เดียวกันคือ "ตัวเอกต้องตกต่ำ/โดนดูถูกก่อน แล้วค่อยกลับมาอย่างยิ่งใหญ่" ซึ่งมันเกี่ยวข้องกับเรื่องที่กูกำลังจะพูดถึงในหัวข้อต่อไป "แนวโดนไล่ออกจากปาร์ตี้กับแนวแก้แค้น" ทิศทางและวิธีเล่าอาจแตกต่างกันแต่หลายๆ อย่างแม่งก็เดิมๆ (แถมยังกลายพันธุ์เป็นแนวเทพซ่าส์ไปซะดื้อๆ กลางเรื่องได้ด้วย)

## ถูกไล่ออกจากปาร์ตี้ / ล้างแค้น ##

เอาจริงๆ ใจกูไม่อยากเรียก 2 อย่างนี้ว่าแนวเลยนะ เพราะการถูกไล่ออกจากปาร์ตี้มันเป็นได้แค่ "วิธีการเปิดเรื่อง" แบบหนึ่งของแนวเทพซ่าส์ ส่วนแนว ล้างแค้น/แก้แค้น ก็มีน้อยเรื่องเหลือเกินที่จะคงความเป็น "แนวแก้แค้น" ได้ตลอดจนถึงช่วงท้ายเรื่อง ถามว่าน้อยขนาดไหน... ถ้าจำนวนนิยายแฟนตาซีทั้งหมดเปรียบได้กับจำนวนเส้นxมอยของคนทั้งประเทศ จำนวนนิยายแนวแก้แค้นก็คงประมาณxมอยของคน 1 จังหวัด ส่วนเรื่องที่แก้แค้นแบบจริงๆ จังๆ จนถึงตอนท้ายเรื่องได้โดยไม่ออกทะเลหรือกลายพันธุ์เป็นแนวอื่นแม่งเหลือเท่าxมอยของคน 1 คน (ที่ค่อนข้างดก) บางทีทั้ง 2 หัวข้อนี้มันก็มาอยู่ในเรื่องเดียวกันได้ ถ้าการไล่ออกจากตี้มันเล่นใหญ่จนถึงขั้นวางแผนฆ่าตัวเอก

ก่อนจะคุยกันเกี่ยวกับ จุดแข็ง/จุดอ่อน ของทั้ง 2 อย่างนี้ กูอยากพูดถึงเรื่องของ Escapism ก่อน

Escapism ไม่ใช่เรื่องใหม่ มันถูกพูดถึงในโม่งมาหลายพันรอบแล้วเพราะเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับนิยายอย่างช่วยไม่ได้ ล่าสุดก็ตอนที่โดนโม่งแซะไปข้างบนว่า ถ้าเป็นพวกขี้แพ้แล้วอยากเยียวยาใจตัวเองจากความขี้แพ้เลยหาอ่านนิยายเพื่อให้รู้สึกฟินมันก็ไม่ผิด ขนาดตัวกูเองยังเคยพูดเลยว่า นักอ่านชอบอ่านอะไรที่ทำให้ตัวเองได้ผ่อนคลาย หลีกหนีจากปัญหาต่างๆ ในชีวิตจริงได้ (แม้จะแค่ชั่วคราว) ถึงจะเจ็บใจแต่ยอดขายของนิยายพวกนี้มันสูงจริงๆ ต่อให้นักอ่านส่วนใหญ่ไม่ใช่พวก loser เป็นคนธรรมดาที่ชีวิตดีๆ เขาก็ยังอยากอ่านเรื่องที่ตัวเอกโดดเด่นเหมือนกัน เพราะมันสนุกกว่าการตามอ่านเรื่องของพวกกระจอกหรือเป็นได้แค่เบี้ยล่างของคนอื่นในสังคม

หัวข้อ Escapism เป็นการสะท้อนให้เห็นว่า พอชีวิตจริงมันเหี้ยแค่ไหน สังคมที่เจอมามันแย่เพียงใด พอเป็นนิยายหรือสื่ออื่นๆ แล้วมนุษย์เราย่อมถวิลหาสิ่งที่สามารถปลอบประโลมจิตใจจากเรื่องพวกนั้นได้ ถึงขั้นสมัยก่อนในการอภิปรายของโม่งยังมีการแซวกันเป็นข้อๆ ว่า

(1) ทำไมต้องไปต่างโลก : เพราะโลกที่กูอาศัยอยู่มันเหี้ย ขี้เกียจทำงานแล้ววะ โดนย้ายไปต่างโลกกลายเป็นฮีโร่ มีพลังโกงๆ ดีกว่า

(2) ทำไมต้องฮาเร็ม : เพราะเป็นคนธรรมดา หน้าตาทั่วไป บ้านไม่รวย *วยก็เล็ก คารมไม่ดี หลีสาวไม่เก่ง ไม่มีอะไรเด่นพอให้คนเหลียวแล

(3) ทำไมต้องเทพบุตรพิศวาส : ใช้ชีวิตอยู่ในกรอบมานาน ทำงานหนักลืมดูแลตัวเอง รู้ตัวอีกทีก็ใกล้จะขึ้นคาน หาผัวไม่ทัน เพราะแม่ห้ามมีแฟนแต่ตอนนี้เสือกอยากอุ้มหลาน

(4) ทำไมต้องย้อนไปอดีต : ชีวิตเต็มไปด้วยการตัดสินใจที่ผิดพลาด รู้งี้ไม่น่าทำงั้น มีความรู้สึกเสียใจภายหลังมาเยอะ อยากแก้ไขชีวิตตัวเอง

(5) ทำไมต้องเทพซ่าส์ : อยากเป็นคนสำคัญ อยากขึ้นเป็นใหญ่ อยากพ้นจากความเป็นเบี้ยล่าง อยากได้พลังที่มากพอจะเปลี่ยนแปลงโลกได้

และอื่นๆ อีกมากมายที่ช่วยให้ฟินน้ำแตกได้ง่าย โดยเฉพาะกับคนที่ชีวิตจริงมีปัญหาอะไรพวกนี้ แถมยังเป็นพวก low self-esteem อีก
** ว่าแล้วก็นึกขึ้นได้ว่ามีช่วงนึงคุยกันเข้มข้นมากเกี่ยวกับไลท์โนเวล ใครสนใจก็ตามอ่านได้ที่นี่ >>>/webnovel/10275/336-352 **

ดังนั้นจุดแข็งหรือจุดขายของแนวโดนไล่ออกตี้/ล้างแค้น เลยเกี่ยวข้องกับ Escapism ที่เหมาะกับคนที่รู้สึกว่าตัวเองไม่มีคุณค่า ถูกปฏิบัติอย่างไม่เป็นธรรม ถูกกลั่นแกล้งใส่ร้าย รู้สึกสิ้นหวังในระบบยุติธรรม อยากจัดการคนที่มาเอาเปรียบแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ยิ่งในโลกของเราที่เต็มไปด้วยอภิสิทธิ์ชน คนรวย คนมีอำนาจ ที่อยู่เหนือกฏหมายแล้ว ทั้ง 2 แนวนี้ก็ยิ่งเข้าถึงและอินได้ง่าย

เหมือนกับตัวเอกแนวโดนไล่ออกจากปาร์ตี้ ที่โดนสมาชิกคนอื่นเหยียดหยามสารพัด โดนโขกสับใช้งานเพียงเพราะมีส่วนร่วมในการสู้มอนสเตอร์น้อยกว่าเพื่อน วันดีคืนดีก็โดนเตะออกจากปาร์ตี้ด้วยเหตุผลบ้าๆ หรือข้ออ้างอย่าง "มึงมันหมดประโยชน์แล้ว เอาคนที่เก่งกว่ามาเข้าตี้แทนจะดีกว่า"

กับแนวแก้แค้นที่ตัวเอกถูกหลอกใช้ ถูกใส่ร้าย ถูกหักหลังจากคนที่ไว้ใจ บางเรื่องก็ตายไปทั้งๆ ที่ยังมีความอาฆาต บางเรื่องถูกส่งไปยังดันเจี้ยนมหาโหด ต้องหนีตายอย่างหวาดกลัวและสิ้นหวัง บางเรื่องอยู่ไปก็เหมือนตายทั้งเป็นเพราะถูกป้ายสีจนหมดอนาคต

สิ่งที่ทำให้ทั้ง 2 แนวนี้มัน work คือการเล่นกับความรู้สึกด้านลบของคนอ่าน การหากินกับสันดานดิบของมนุษย์ที่ลึกลงไปล้วนก้าวร้าวและแสวงหาความรุนแรง เพิ่มความ satisfying หรือ "ความสะใจ" เข้ามาในเนื้อเรื่อง จากที่ปกติมีแค่ความ comforting, relaxing

เคยสังเกตเห็นกันใช่มั้ยว่าทำไมคนถึงสนใจฝั่งปาร์ตี้เก่ามากกว่าปาร์ตี้ใหม่ของตัวเอก และทำไมคนถึงสนใจวิธีการแก้แค้นของตัวเอกมากกว่าเรื่องดีๆ ที่เกิดขึ้นภายหลัง คำตอบคือเพราะคนเรามันชอบความรุนแรงไง เหมือนรู้อยู่แล้วว่ายังไงตัวเอกมันก็ต้อง OP เทพซ่าส์ขึ้นเรื่อยๆ เลยไปโฟกัสกับความฉิบหายของพวกคนที่ไล่ตัวเอกออกมากับโฟกัสว่าอีกแนวจะแก้แค้นยังไงให้สาสมแทน กลายเป็นความบันเทิงรูปแบบใหม่ ได้ฟินจากทั้งเรื่องดีที่เกิดขึ้นกับตัวเอกและเรื่องร้ายที่เกิดขึ้นกับตัวโกง

แนวนึงมีบ่อเกิดมาจากความน้อยเนื้อต่ำใจ ไม่มีใครเห็นคุณค่า เลยอยากให้รู้ว่าถ้าขาดตัวเองไปแล้วจะเกิดอะไรขึ้น กับอีกแนวก็คือต้องเจอกับความอยุติธรรม เจอเรื่องเหี้ยๆ แต่ไม่สามารถเรียกร้องอะไรได้ เลยอยากเป็นศาลเตี้ย อยากได้พลังเอามาใช้แก้แค้น โดยสรุปแล้วก็มีอยู่แค่นี้ล่ะ

สำหรับจุดอ่อนกูขอยืมคำตอบส่วนหนึ่งจาก >>853 มาอ้างอิงว่า เนื้อเรื่องของทั้ง 2 แนวนี้มันตันเร็ว แนวออกตี้ถ้าตบคนในตี้ครบแล้วจะทำอะไรต่อ ? แนวแก้แค้นถ้าแก้ครบแล้วจะจบเลยมั้ย ? แล้วไอ้ช่วงต้นเรื่องกับกลางเรื่องนี่ก็ด้วย มันเขียนตามกันมาเยอะจนโดนคนอ่านเดาทางออกกันหมดแล้ว ว่าแนวแรกคือ โดนไล่ > ตี้พัง > เทพซ่าส์ > ตบเพื่อน กับแนวหลังคือ โดนฆ่า > รอดตาย/ตายแล้วฟื้น > เทพซ่าส์ > แก้แค้น ถ้าเลี้ยงเนื้อหาไม่ดีก็จะจบเร็วเกินไปหรือถ้าพยายามใส่ filler เข้ามายืดเรื่องก็จะโดนคนอ่านด่าเอาได้ แต่เรื่องนี้กูมีทางออกให้นะเพราะเคยอ่านเจอวิธีอย่างการขยายสเกลเรื่อง เช่น ตบตี้เก่าแล้วพบว่าพวกนี้โดนราชวงศ์สั่งมาอีกทีก็เลยตามไปล่อพระราชาต่อ แนวล้างแค้นก็เหมือนกันอาจตามไปเก็บคนที่อยู่เบื้องหลังพวกนักฆ่าอีกที

เดี๋ยวคืนนี้เอาแค่นี้ก่อน ช่วงต่อไปจะเป็นตัวอย่างแนวแก้แค้นกับแนวไล่ออกจากตี้ที่กูคิดว่าโอเค โดยเฉพาะวิธีเปิดเรื่องกับ setting ที่ใช้

กูแนะนำโม่งรวบรวมแล้วทำเป็นไฟล์ Docx เอาไว้ด้วย เพราะเป็นข้อมูลอ้างอิงให้คนอื่นได้ดีเลย
สำหรับกูรู้เรื่องพวกนี้อยู่แล้วยังนั่งอ่านเอาเพลินๆ ได้ จึงอยากจะแนะนำให้ทำเป็น Sheet docx เก็บเอาไว้เลย

>>912 เห็นด้วย ถ้าเปิดมู้ใฟม่อย่าลืมใส่ในสารบัญโพสแรกด้วยละ

ชักเริ่มเห็นด้วยกับโม่งข้างบนแล้วล่ะ โม่งที่นี่คือแหล่งคนที่มีระดับการอ่านสูงกว่าเด็กดีซะแล้วว่ะ