งั้นลองทำแนวโดราเอม่อนบ้าง ไอ้แมวฟ้าไปได้ทุกยุคทุกสมัยเลย เหลือยุคโลกแตกละมั้งที่ยังไม่ได้ไป
งั้นลองทำแนวโดราเอม่อนบ้าง ไอ้แมวฟ้าไปได้ทุกยุคทุกสมัยเลย เหลือยุคโลกแตกละมั้งที่ยังไม่ได้ไป
จีนโบหรือสามมื้อ https://www.dek-d.com/board/writer/4067484/
>>842 เข้ ตัวแทนหมู่บ้านมาก5555
แต่เห็นยังแถหนักอยู่ว่าจีนโบก็คือจีนโบไงแต่ถ้าคนเขียนแนวย้อนเวลาก็มาหมวดนี้ไม่ผิดไรแค่เซตติ้งจีนโบเฉยๆ ไม่ว่ะสู กูเจอเรื่องที่ไม่ย้อนเวลาก็เกร่อ แบบเกิดเป็นคนยุคนั้นแล้วดันมีสกิลซูงี้ แล้วท็อปแต่ละเรื่องก็ปาไปจีนโบเกือบหมด ถ้าจะบอกมีย้อนเวลาเลยลงหมวดงี้ได้ แล้วแม่งจะมีเกมออนไลน์แยกจากแฟนตาซีทำไมวะในเมื่อมันก็แนวๆเดียวกันอะสัส
เออ สรุปหมวดนี้คือไรยังคงเป็นปริศนาต่อไปสินะ
ไอ้สัส บ้านบึ้มแล้วเหรอ https://imgur.com/a/oA9Vjln
เออถามหน่อย จะเขียนแนวสืบสวนไปลงหมวดแฟนตาซีได้ป่าววะ หมวดสืบสวนแม่งเงียบจัด
คนจะลงมั่วหมวดเพราะ
1.ระบบหมวดหมู่ไม่เอื้ออำนวยต่อนิยายสายผสม
2.คนไทยห่วงตัวเลขจนไม่สนใจว่าเขียนดีหรือห่วย
3.อยากดังเร็วๆ แต่หมวดหมู่แม่งบีบเกินไป
4.บางคนยังไม่รู้ว่าตัวเองเขียนแนวอะไรไป
เห็นพวกเว็ปอ่านนิยายแปลทั้งหลายในต่างประเทศเขาเลิกใช้วิธีจัดหมวดหมู่ แล้วหันไปใช้ระบบ Tags กันหลายปีละ ค้นหาสะดวกกว่าเยอะ แถมเรื่องนึงใส่ได้หลาย Tags อย่างสนใจแนวย้อนอดีต แต่ไม่อยากอ่านจีนๆ ก็ตั้ง tags ที่เราจะค้นหา และแบน tags ที่ไม่ต้องการทิ้งก็หาเจอได้สบายๆ ละ แถมไม่ได้ใช้ระบบแบบใครอัพก่อนขึ้นก่อนอย่างเดียว แต่ใช้ระบบ Rating มาช่วยอีก ทำให้พวกเรื่องที่ไม่ได้อัพถี่ก็ยังมีคนเห็น
แต่เท่าที่เห็นเด็กดวกยังใช้ระบบเก่าคือแยกหมวดๆ แถมยังเป็นแบบใครอัพตอนใหม่ก็จะพุ่งขึ้นไปอยู่หน้าแรกอีก กลายเป็นว่าเป็นการแข่งกันใครอัพถูกจังหวะ ใครอัพถี่กว่า ก็ครองหมวดนั้นๆ ไปเลย พวกที่ไม่ได้เขียนถี่ๆ ก็ไม่ได้เกิดกันไป
จะว่าไปกูว่ากูจะกลับไปเขียนขายบ้างละ แต่ต้องมาขอถามหน่อย ตั้งใจว่าจะเปลี่ยนไปใช้แบบซอยตอนเพื่ออัพถี่ขึ้นบ้าง (อย่างน้อยก็วันละ 1-2 ตอน) ทำให้ตอนนึงกูยาวแค่ 800-1500 คำเอง แบบนี้กูควรติดเหรียญซักเท่าไรดีวะ กลัวแพงไปคนซื้อบ่นไม่คุ้มกัน
ขอ How to ทำยังไงให้นิยายไม่น่าอ่านหน่อยเพื่อนโม่ง แบบ List เป็นข้อๆ เลยไรงี้จะได้เอาไปทำแบบตรงข้าม
มีโม่งคนไหนเคยลองอัพติดเหรียญอ่านล่วงหน้าบ้างไหม แล้วพอแจ้งเตือนมันจะขึ้นเฉพาะตอนที่อัพเลยหรือตอนที่ถึงเวลาอ่านฟรีอย่างเดียว หรือว่าทั้งสอง
กูมีคำถามนะ เขียนนิยายลงเว็บเด็กดี ไปในแนวดราม่าปนตลกคลายเครียด ย้อนยุคแบบสิบยี่สิบปี ไม่พีเรียดเกินเหตุ แนววัยรุ่นมัธยมไลฟ์สไตล์สมัยก่อน คนในเว็บจะอ่านกันไหมวะ? แล้วนิยายเว็บนี้ใส่ลูกเล่นอะไรบ้างที่ว้าวจัดๆเลย ...แต่ถ้ากูงบน้อย ทำแค่ว่าจ้างวานคนวาดปกนิยาย+ทำให้ทุกอย่างเหมือนอ่านบนกระดาษธรรมดาๆมันก็ดึงดูดคนอ่านได้เหมือนกันใช่ไหม?
กูทำงานแล้ว มีเงินเดือนปกติ จ้างคนมาวาดปกนิยายได้แน่นอน แต่เบื่อชีวิตจนไม่อยากเรียนต่อ ไม่อยากลงทุน อยากมาประชดชีวิตโดยการเขียนนิยายบ้าๆบอๆสักเรื่องจนจบเรื่อง ไม่รู้หล่ะว่าเขียนบนเว็บไหนดี แต่เว็บที่กูผ่านตาบ่อย ใช้งานประจำคือเด็กดี แต่ไม่เคยอ่านนิยายเว็บนี้ กูควรเริ่มต้นตั้งค่าอะไรยังไงบนเว็บให้สะดวกแก่การเขียน+รับรายได้บ้างวะ?
>>852 ลูกเล่นว้าวๆที่เว็บอื่นไม่มีก็แต่งธีมอะ5555 แบบมึงใส่รูปพื้นหลังได้แต่งสีตัวอักษรได้งี้ คล้ายๆแต่งธีมมือถืออะ เออ แล้วก็ระบบการขายแบบแพ็กเกจกับตั้งเวลา เป็นหนึ่งในกลยุทธ์การขายที่มึงต้องหาทางหลอกล่อเองละกันว่ามันดีกว่าขายแบบติดเหรียญรายตอนไง
ส่วนแนวที่มึงจะเขียนนี่ก็เกร่อสัส คนอ่านมีอยู่ละแค่คนเขียนเยอะกว่า เขียนไปมีคนอ่านแน่ๆแต่จะแมสยากหน่อยถ้าไม่แนวตามกระแสทีาตอนนี้วนๆกับจีนโบและระบบ
ลองกลับเข้าไปดูนิยายตัวเองในเด็กดวกก็แปลกใจว่าทิ้งร้างไป 5 ปีแล้วงั้นเหรอเนี่ย รู้สึกว่ามันเร็วมากเลยแฮะ แถม UI อัพใหม่จนจำไม่ได้
แต่พอลองไล่กลับไปอ่านคอมเม้นท์เก่าๆ แล้วรู้ซึ้งเลยว่าเขียนนิยายเดี๋ยวนี้ไม่ควรสนใจเรื่องคอมเม้นท์จริงๆ หลายคนเลยแค่คอมเม้นท์เอามันหรือไม่ก็โคตร Toxic แค่ไล่อ่านแล้วก็รู้สึกเหนื่อยใจ มีน้อยจริงๆ ที่อ่านแล้วรู้สึกชื่นใจเนี่ย
อีกอย่างที่พบเห็นคือ เดี๋ยวนี้คนอ่านน้อยลงเยอะเลยแฮะ สมัยกูเขียนนี่เรื่องดีๆ 50 ตอนยอยวิวก็เกินแสนได้ง่ายๆ ละ ขนาดกูเขียนเขี่ยๆ ยังได้ตั้ง 50k เฉลี่ยตอนนึงไม่ต่ำกว่า 300-500 คน แต่ปัจจุบันนี่เท่าที่เห็นเฉลี่ยกันตอนนึงคนอ่านยังไม่ถึง 100 เลยด้วยซ้ำ ชักกังวลกับตัวเองละสิว่ากลับมาเขียนนี่จะไหวมั้ยหนอ
>>857 คำถามกูนะ .... เห็นบางบทความเกี่ยวกับการเขียนนิยาย บางคนคือแม่งทำไมสร้างรายได้ขึ้นมาได้เกือบแสนเลยวะ? หรือเป็นแคมเปญจ้อจี้ป่ะ? คือบางคนเล่าสตอรี่ตัวเองก็ดูไม่ค่อยมีเงิน เรียนราม มาจาก ตจว ด้วยซ้ำ แต่มาเขียนนิยายก็เลยมีรายได้แบบพรึ่บพรั่บ ซึ่งกูก็สงสัยนะว่าคนอ่านนิยายเว็บเด็กดีเยอะได้ขนาดนี้เลย? เป็นไปได้เหรอ?
>>859 กลยุทธ์ล่อซื้อน่ะ มาแนวๆเดียวกับพวกวัยรุ่นสร้างตัวไลฟ์โค้ชทั้งหลาย เริ่มจาก0เริ่มจากติดลบมันล่อเม่าดี เด็กดอกมันก็มาเวย์ธุรกิจแล้วปะเลยต้องขยันชวนเชื่อหน่อยเพื่อค่าคอมอันงดงาม แต่แม่งคิดคอนเท้นกากมสกวนๆแค่อุ้ยนข.หน้าใหม่โลว์โปรไฟล์ งานแรกในชีวิตขายดีมาก ๆ จนแม่งถ้ากูไม่สิงเว็บนี้มานานจะนึกว่าเว็บหลอกขายไรปะวะ คุณภาพคนทำคอนเท้นแม่งต่ำลงทุกวัน สมัยก่อนยังทำดีกว่านี้อีกที่ไปสัมภาษณ์นข.ติดท็อปหรือเข้าสนพ.มาอะ ดูมีความพยามหน่อยทั้งคนเขียนทั้งคนทำคอนเท้น แต่ตอนนี้มักง่ายมาก ทำคอนเท้นคลิกเบทเฮ้ยดูนี่ๆ นข.หน้าใหม่เริ่มมาจสกคนติดลบแล้วเขียนได้ขายดีจนมีเงินหลักแสนค่อเดือนแหนะ เหอๆ เอาจริงนะมึง คนพวกนี้มีจริงทำได้จริง แต่ 10% อะจากทั้งเว็บ แต่เด็กดอกมันเอามาเป็นจุดขายซะอย่างกะง่ายนัก 90% ของเว็บคือทำแบบนี้ได้หมดเลยงี้ เหอๆ
>>860 ไม่ถึง 10 % มั้งโม่ง กูว่าน้อยกว่านั้นอีก นิยายตั้งหลายแสนเรื่อง จะปังแบบนี้ได้นับตั้งแต่ 3 ปีก่อนมา กูให้เยอะๆ เลย เดือนละ 2 คน เอา 12*3 ก็คือ 36 คนแล้วมึงคิดสัดส่วนดู นับกากๆ เฉพาะนิยายที่ยัง active อยู่ราว 350k เรื่อง
350,000 : 36
100,000 : 1
หรือ 0.0001% จากจำนวนนิยายทั้งหมด
แล้วมาขายฝันว่ามึงอาจเป็น 1 ในแสนคนที่ว่า สร้างแรงบันดาลใจจอมปลอมให้เกิดปริมาณเยอะๆ ไว้ก่อนเอาไว้เพิ่มค่า Mean ในสถิติลุ้นว่าอาจมีเรื่องปังๆ โดนๆ โผล่มาหลอกแดกเงินคนอ่านได้เรื่อยๆ นั่นแหล่ะ
เงินเดือนละ 100,000 บาท มีปัญญาซื้อ Macbook Pro 16“ หรือ Mac Studio M1 Max ได้เลยนะ
เอาจริงๆ แค่หลักหมื่นอัพกูว่าก็ไม่ธรรมดาแล้ว
>>859 เอาจริงๆนะ มันไม่ได้จ้อจี้ เรื่องแรกได้เงิน 4 - 5 แสนเลยก็มีเยอะและโผล่มาเรื่อยๆ ถ้ากากๆฟลุคๆก็ หลักแสน หลักหลายหมื่นชิวๆก็มี
แค่เขียนแนวที่มันเป็นกระแส และอ่านมาเยอะๆจนมีทักษะการเขียนระดับนึง
อย่างตอนนี้แนวแฟนตาซีก็นิยายระบบ เขียนกากขนาดไหนก็มีฐานแฟนตามอ่าน มีคนตามอ่านสักพักคนเริ่มติดเหรียญ อย่างน้อยๆได้เห็นเงินหมื่นแน่นอน ถ้าเขียนดี เลี้ยงคนอ่านไม่ให้ตกได้ ก็มีหลักแสน
อีกแนวที่น่าจะปังแล้วได้เงินหลักหลายแสนไม่ยากคือแนวจีนย้อนเวลาไปแก้แค้น ไปปลูกผัก แต่แนวนี้จะยากขึ้นมากว่าแนวแฟนตาซีระบบหน่อย คือต้องมีความรู้เรื่องศัพท์จีนๆระดับนึง แต่ถ้าติดตลาดขึ้นมา รายได้หลักแสนอยู่ไม่ไกล
ที่จริงกูก็อยากจะยกตัวอย่างให้เห็นว่ามันมีเรื่องไหนบ้าง แต่ไม่อยากยกมา ไม่อยากละเมิดเจ้าของผลงานมากไป
พวกมึงคิดยังไงกับนิยายแปลบ้างวะ ระหว่างช่วยให้นักเขียนเร่งผลิตผลงานคุณภาพมาแข่ง หรือทำลายให้นักเขียนคนไทยหมดไป
>>865 นิยายแปลมันก็ดีของมันนั่นแหละ ยังไงก็ทำลายนักเขียนไทยไม่ได้ อาจจะเกิดการเปรียบเทียบกันระหว่างท็อปนิยายเรากับท็อปนิยายต่างประเทศอยู่นิดหน่อย แต่ก็เป็นแค่ปัญหาเล็กๆ ไอ้ที่น่าเป็นห่วงคือ ควรจะสร้างที่ให้มันสักทีเถอะ กุอยากอ่านเรื่องที่คนไทยเขียนบ้างเพราะอย่างน้อยมันก็โตมาคล้ายๆ กัน กลิ่นของนิยายต่างประเทศมันยังไงก็ไม่ไทยอ่ะ เบื่อ
ได้หลักหมื่น สมควรเรียกว่าอาจารย์มั้ย แบบคนญี่ปุ่นเรียกนักเขียนว่าเซ็นเซ
เออถามหน่อย ถ้าจะเขียนแนวเอาชีวิตรอดจากสถานที่ปิดตายโดนบังคับให้หาฆาตกร เหมือนบอร์ดเกมแวร์วูฟ ฆ่าจริงตายจริง แบบนี้ควรอยู่หมวดแฟนตาซี สืบสวน ระทึกขวัญ หรืออะไรดีวะ?
>>879 มันไปได้ทั้ง 2 หมวดแบบที่ >>876 บอกอะ แต่ขึ้นอยู่กับว่ามึงรับความเสี่ยงแบบไหนได้มากกว่าระหว่าง
แฟนตาซี : คนอ่านเยอะ แต่นิยายก็เยอะกว่าหลายเท่า ตรงหน้า Recent update มึงอัพแล้วอาจร่วงไปหน้า 2 หน้า 3 ได้ภายใน 5 นาที ถ้าเป็นเวลา prime time
สืบสวน/ระทึกขวัญ : คนแม่งร้าง นิยายมีไม่มาก อัพแล้วค้างอยู่หน้าแรกได้ 2-3 วัน แลกกับการที่มีคนอ่านนิยายน้อยกว่าแฟนตาซีอย่างมาก
อยากอยู่แบบโดนถมในหนังสือลดราคาหมื่นเล่ม หรือวางเด่นอยู่บนชั้นหนังสือด้านในสุดของร้านล่ะโม่ง
POV3 อธิบายความคิดในหัวยังไง
https://www.dek-d.com/board/writer/4068021/
https://www.dek-d.com/board/writer/4068098/ ใครไปด่าพี่นารูตะกี้วะ แต่ยังไงพี่ก็ไม่แคร์ ใช้โฆษณาซะเลยพร้อมแปะรูปใหม่ที่เทรซมาเหมือนเดิม
ในเด็กดวกเคยมีคนเขียนนิยายแบบแนวคนสู้ชีวิต สร้างเนื้อสร้างตัวจนรวย หรือออกแนวพาโบล เอสโคบา , เล่าปี่ เริ่มตั้งก๊กตัวเอง เจรจาการเมือง เศรษฐกิจ เจอจุดเปลี่ยนจนถีบตัวเองมาไกลกว่าที่เคยเป็น หรือแนวคล้ายๆ lookism ในเว็บตูนไหมวะ? ถ้ามีนิยายแนวนี้ จะเข้าเค้าหมวดไหน? ยัดลงดราม่าได้ไหม? แล้วมีคนสนใจอ่านเยอะไหมถ้าเขียนเรื่องราวให้กระชับและง่ายต่อการอ่าน? ปัญหากูคือกลัวทำเนื้อเรื่องเครียด ซับซ้อนจนคนอ่านแม่งทิ้งเนื้อหาไปเลย
ขอถามหน่อยมีใครเคยลงใน Raw ไหม ทำไมเหมือนนักอ่านในนั้นเป็นมิตรกว่า หรือว่ากูแค่บังเอิญโชคดีที่ไม่เจอ toxic ในนั้น
>>886 แต่นักอ่านสายนกฟ้าพรึ่บเลยนะ แบบไม่ถูกใจไรในนิยายมึงจับแขวนทันและทัวร์ลงทันที ถึงมึงไม่เล่นนกฟ้าแต่มันจะแห่มาตบมึงในนิยายเอง สายโว้กอย่างเยอะ ถ้ามึงรอดไม่เจอมีสองอย่างคือแต้มบุญสูงกับนิยายไม่ดัง แต่อันหลังนี่นิยายในเหลือบยอดวิวไม่กี่พันเจอจับแขวนจนปลิวไปแล้วก็มีแค่ไม่ติดtw ให้ครบ โดนรุมด่าสาดซะถ้ากุเป็นคนเขียนได้แจกครุฑเพลินเลยอะ ไล่ไปตัยกันเยอะแยะเลย
>>888 ได้อย่างเสียอย่างอะ เดี๋ยวนี้คนอ่านแห่ไปรอร.เยอะขึ้นเด็กดอยมันก็มีแต่พวกเด็กๆกำลังซื้อไม่เท่า รอร.มันดีตรงนิยายมึงถึงไม่เคยติดท็อปแต่แมสง่ายถ้ามีคนหยิบไปรีวิวในตต.หรือนกฟ้า หารายได้ดีเพราะมีโดเนทด้วยต่อให้มึงเปิดฟรีก็รับตังจากโดเนทได้ ส่วนเด็กดอยถ้านิยายมึงไม่ติดท็อปไม่ได้เกิดสักที รับตังได้แค่ติดเหรียญ เออ ว่าแต่มันปรับเรื่องติดเหรียญล่วงหน้ายังวะที่ต้องให้คนซื้อซ้ำถ้าติดเหรียญอีก
>>889 สับสนกันเหรอวะซื้อตอนกับอ่านล่วงหน้า บริการมันคนละอย่างอยู่แล้ว
ถ้าจะโทษก็ต้องไปโทษนักเขียนที่ใช้ฟังชั่นนี้เก็บเงินซ้ำซ้อน หรือถ้าจะออกบริการเพิ่มก็คือเงินที่จ่ายอ่านล่วงหน้า เอามาเป็นส่วนลดซื้อรายตอนได้ แต่เดี๋ยวก็มีปัญหาอีกคอยดู ถ้าใหเแฟร์กูว่านักเขียนที่เก็บอ่านล่วงหน้า อยากขายอีกรอบควรแก้เรื่องให้สมบูรณ์แล้วออก ebook ขายแบ่งเป็นเล่มไป
>>892 ไม่นะมึง คือรอร.ก็มีระบบเดียวกันแต่ไม่ต้องซื้อซ้ำไง ซื้อล่วงหน้าตั้งเวลาเหมือนกัน แต่กดจ่ายละจบต่อให้คนเขียนมาติดเหรียญขายแพงกว่าก็ไม่ต้องซื้อซ้ำ แต่ดด.มันต้องซื้อซ้ำอะ จนนักอ่านด่านักเขียนฟรีไปเลย5555 ทั้งที่แม่งเว็บมันทำมางี้ เอาจริงเหมือนเป็นระบบเช่าซื้อมากกว่า แบบคาเคาอะเช่าไว้ปีนึงก็ต้องซื้อใหม่ ถ้าบอกว่าเป็นระบบเช่าคนอ่านคงเข้าใจ อต่ดันบอกว่าซื้อล่วงหน้าทั้งคนเขียนคนอ่านก็นึกว่าซื้อละไม่ต้องจ่ายซ้ำ มารู้ทีหลังว่าต้องซื้อซ้ำคือเงิบเลยดิ
ว่าแต่ปรับยังวะ กูซื้อแต่แบบแพ็กกับรายตอน เจอครั้งเดียวละเข็ดเลยกู เห็นติดล่วงหน้าทีไรกูอดใจรอดีกว่า
>>893 กูงงจริง ๆ นะ คำว่า "อ่านล่วงหน้า" มันไม่ชัดเจนอีกเหรอ ทีมงานก็อธิบายโคตรละเอียด ทำไมเข้าใจว่าเป็นการซื้อตอนกัน
แล้วอ่านล่วงหน้ามันต้องเก็บถูกว่าซื้อตอน
ของ RAW กลายเป็นมึงซื้อบริการอ่านล่วงหน้า เท่ากับ ใช้บริการอ่านล่วงหน้าแถมซื้อตอนไปด้วย ในราคาถูก
คนมาซื้อตอนที่หลังต้องซื้อแพงกว่า
ตรรกนี้เมิงมองว่าถูก?
กูคิดว่าถ้าคนเขียนมันคิดจะขายตอนแต่แรกแล้วมันก็ไม่ควรตั้งขายล่วงหน้า เพราะมันแปลว่าเมิงจะขายซ้ำซ้อน
มาเขียนประเด็นซ้ำๆ เผื่อมีโม่งมาอ่านผ่านๆ แล้วไม่เข้าใจ
ซื้อล่วงหน้า คือได้อ่านก่อนคนไม่จ่าย (ซื้อเวลา) ซึ่งถ้ามึงรอได้ก็ไม่ต้องจ่าย รออ่านฟรีไป ใครทนกิเลสไม่ไหวก็ค่อยไปจ่ายอ่าน
ซื้อตอน เข้าอ่านได้เฉพาะคนจ่าย (ซื้อชิ้นงาน) อันนี้แล้วแต่บุญละ ถ้านักเขียนอยากปล่อยฟรีก็ได้อ่านฟรี ถ้าไม่ก็อดอ่านไป 555
เห็นด้วยในฐานะคนซื้อ กุก็ไม่อยากจ่ายหลายหน แต่ในฐานะคนขายมันก็ขายคนละแบบ อันนึงขายเวลา อันนึงชิ้นงาน ถ้าคิดว่าไม่แฟร์ก็รอไปซื้อตอนเป็น e-book หรือ รายตอน ไปก็น่าจะโอเคป่ะ?
มีใครลงกิจกรรมของเด็กดวกปะ กูอยากร่วมแต่ไม่ค่อยเข้าใจเงื่อนไขเท่าไหร่ จึงวิงวอนโม่งช่วยแถลงไขที
บริการมึนชิบหายชะมัด ไม่ใช้บริการดด.แมร่งแล้ว ขาดความโปร่งใส
รีดจะเข้าตลาดหลักทรัพพวกมึงว่าจะเกิดปรากฏการณ์กลับบ้านเก่าเด็กดวกไหมวะ
>>899 ไม่มีทาง รอร.ลูกเล่นมันเยอะกว่าขายงานง่ายกว่าแมสง่ายกว่า
>>900 อาจจะกลัวนายทุนเข้าแล้วจะเจอปรับระบบไง เช่นลดส่วนแบ่ง จาก70/30 ลดเหลือ50/50 งี้ หรืออะไรที่เคยได้ฟรีๆก็ต้องเสียตัง เช่นขึ้นแบนเนอร์ ซึ่งอย่าเพิ่งกาวกันไปเลย รอดูก่อนนายทุนใช่จะขูดรีดอย่างที่อุปทานหมู่กันบ่อย ๆ เว้นแต่จะเจอเจ้าสัวกับนายทุนจีน อันนี้มึงเตรียมเลย555 มันจะขูดยันกระดูกมึงอะ
>>902 กูขอตอบ ในมุมคนอ่านรี้ดก็ไม่ใช่อันดับหนึ่งจริงๆนั่นแหละ แบบดด.มันยังมีแนวอื่นได้เกิดมั่ง รอร.นี่แม่งแทบจะมีแค่แนวเดียวครองเว็บทุกหมวดแล้ว5555 อย่างแฟนตาซีขวัญใจโม่งนี่แนวระบบเกร่อ แต่เปิดไปหมวดอื่นยังพอเจอแนวอื่นที่ไม่ใช่ระบบมั่ง มีความหลากหลายกว่าแม้หมวดนึงจะพล็อตซ้ำๆแต่แนวเรื่องมันเยอะดีเปลี่ยนอารมณ์อ่านได้เรื่อยๆ ส่วนรอร.มีแต่วาย(ไม่โอเมก้าก็ผช.ท้องได้)กับpwp(ที่แม่งพยายามเคลมว่าเป็นแค่โรแมนซ์แซ่บๆแต่ncเยอะไปหน่อย) แบบไปหมวดไหนก็เจอ สยองขวัญก็วาย แฟนตาซีก็วาย รักจะเลเวลไหนต้องมีpwp แล้วเว็บแม่งก็เน้นอวยหมวดรักจนขาดควาทหลากหลายกว่า ซอยแนวรักซะละเอียดส่วนแนวอื่นซอยส่งๆ เอาดูติดท็อปดิ ถ้าไม่แยกตามหมวดกูจะนึกว่าทั้งเว็บมีแต่แนวเดียวกันอะ เออระบบจัดการนิยายแปลก็แย่กว่าดด.ด้วย ไม่มีแยกให้แต่รวมกันเลย งมหางานคนไทยยากชิบหายถ้าไม่ใช่หมวดรัก ท็อปแฟนตาซีนี่นิยายแปลแทบจะกลบนิยายคนไทยแล้ว ปัญหาที่ดด.เคยเจอก่อนจะปรับแยกให้อะ
แต่ในมุมนข.รอร.มันยืนหนึ่งกว่าว่ะ ระบบขายมันหลากหลายกลยุทธ์ดีทั้งติดเหรียญทั้งโดเนท แบนเนอร์ แล้วคนอ่านส่วนใหญ่มาจากนกฟ้าคนเขียนก็ตั้งตัวกันในนั้นไปด้วย เลยพลอยขายนิยายให้แมสง่ายกว่า ส่วนดด.นี่ถ้าเว็บไม่หยิบมาขายบนเพจก็ไม่รู้จักเลยจ้า
ไม่มีใครเป็นอันดับหนึ่ง แต่ทุกคนมีอันดับหนึ่งในดวงใจอยู่แล้ว
Pwp คือ
ไหนๆ เด็กดีก็มี nc แล้ว อยากให้มีระบบโดเนทด้วยจัง
สอบเสร็จยัง
ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ศึกษาตลาด ก็เลยอยากถามโม่งหน่อย
ระหว่างเขียนให้ตัวเอกเป็นผู้ชาย แล้วเนื้อเรื่องแบบดมกาวกันไปข้างนึงเลย กับให้ตัวเอกเป็นผู้หญิง แล้วเนื้อเรื่องออกแนวแมรี่ซูไปเลย
อันแบบไหนมันจะตอบสนองความนิยมในตลาดได้มากกว่ากันหว่า โครงเรื่องเอยอะไรเอยพร้อมเขียนละ ขาดแต่เลือกเพศตัวละคร + ตั้งชื่อเรื่อง
คือถ้าเป็นผู้ชายมันจะออกแนวเก่งอยู่แล้วจึงให้เน้นไปทางตลกเบาสมองแทน แต่ถ้าเขียนให้ตัวเอกเป็นหญิงแล้วเก่งรอบด้านมันจะกลายเป็นแมรี่ซูน่ะ
แมรี่ซูไม่เกี่ยวกับความเก่งความเทพ แต่เป็นเรื่องของความเพ้อฝันเชิงอุดมคติของนักเขียนโดยไม่สนตรรกะ หรือภาษาบ้านๆคือ การ SIMP ตัวละคร
>>912 มีคนเห็นก็ดี เรื่องก็อบผมไม่อยากตีให้มันใหญ่เกินไป ในโม่งก็ยิ่งไม่ชอบผม นิยายผมก็มีการกระทำผิดเอารูปมาใช้ ผมก็ไม่ได้คลีนร้อยเปอร์เซ็นต์ ปัญหาเรื่องนี้มันเรื่องใหญ่มากถ้าวงการนักเขียนจะหยิบมาพูดกันจริงๆจังๆ ก็อบปี้ ทุกคนมีนิยามความหมายว่ายังไง? ถ้าหมายถึงการก็อบทุกตัวอักษรน่ะ ยังไงมันก็จับไม่ได้ไล่ไม่ทันไง เพราะถ้าคนมันฉลาดหน่อย อยู่เป็นหน่อย มันไม่มีทางก็อบแบบทุกตัวอักษร ไอ้คนที่จะทำแบบนี้มันคือพวกเด็กๆสิ้นคิด ถ้าโตมาหน่อยก็จะก็อบแล้วเอาไปดัดแปลง แต่ง เปลี่ยนจนจับยาก
ทีนี้ประเด็นเนื้อหานิยายผมมันเป็นเรื่องยาว 250 ตอน อีกเรื่องก็เป็นเรื่องยาว 500 ตอน ตีเป็นหนังสือรวมกัน 20 เล่มหนาๆกองเป็นตั้ง ต้องใช้เวลาเป็นอาทิตย์กว่าจะอ่านได้หมด ดังนั้นถ้าจะไปกวาดตาอ่านว่าก็อบตรงไหน เหมือนตรงไหนโดยใช้เวลาแค่ 10 -20 นาทีมันจะจับไม่ได้เลยเพราะเขาไม่ได้ก็อบทุกตัวอักษร แต่เป็นการก็อบไอเดียไปทั้งดุ้น แล้วแปลง เปลี่ยน เขียนสไตล์ตัวเอง
ไอเดียทั้งดุ้นที่ว่าคือโครงเรื่อง สตอลี่ไลน์
เช่นนิยายผมเป็นแนวระบบแต้มบุญ ถึงแม้จะชื่อว่าระบบ แต่ผมไม่ได้ดำเนินเรื่องด้วยระบบ ระบบในเรื่องของผมเป็นใบ้ พูดไม่ได้ เป็นแค่ร้านค้าโง่ๆ ดังนั้นผมเลยต้องเสก AI BOB ขึ้นมาดำเนินเรื่อง ทว่าอีกเรื่องเปิดเรื่องด้วยระบบดาดๆตามกระแส ชื่อระบบเงินคืน 100 เปอร์เซ็นต์ จะเป็นแนวระบบมอบให้ มอบนั่น มอบนี่ การดำเนินเรื่องมันจะคนละแบบ สตอรี่ไลน์ก็จะคนละแบบ
ถ้าอ่านมาตั้งแต่ต้นจะเห้นว่าวิธีการเขียนของนักเขียนเรื่องระบบเงินคืน 1-150 ตอนแรกจะเป็นอีกแบบ ทว่าหลัง 200 ตอนเป็นต้นไปหลังจากที่เขาเสก AI ชื่อบ็อบเหมือนเรื่องของผมเข้ามาในเรื่องเขา ทีนี้สตอรี่ไลน์เขาเปลี่ยนมาทับเรื่องผม ตัวเอกจากโง่ๆไม่มีอุดมการณ์ตบเกรียนไปเรื่อย กลายมาเป็นแนววิทยาศาสตร์ใช้ AI สร้างโน่นนี่เหมือนผม สิ่งประดิษฐ์อะไรต่างๆที่เรื่องผมมีและสร้างขึ้น เรื่องเขามีมาเหมือนกันหมดทุกอย่าง มียันลูกแฝด แม้แต่สำนวนการเขียนก็ยังมีคนตั้งข้อสังเกตุว่าเขาเปลี่ยนไปจากช่วงแรกจนมาคล้ายผม
เขาออกมาแถลง ลองไปอ่านที่เขาแถลงดีๆ แล้วตีความหมาย โครตตลก "ผมไม่เคยอ่านเรื่องนั้นเลย ไม่เคยจิ้มเข้าไปอ่าน ย้ำว่าไม่เคยอ่าน แล้วก็แก้ตัวว่าไอเดียที่มีคล้ายกันทุกอย่างในเรื่องคิดมาเอง โดยเคยเห็นผ่านตาจากนิยายแปลจีน บลาๆๆ ความหมายคือ เขาไม่ได้ก็อบเรื่องที่เป็นประเด็น แต่ไปก็อบแรงบันดาลใจมาจากเรื่องอื่น???? มันตลก" มาก
ผมไม่รู้จะอธิบายยังไง มันรู้สึกแย่ แย่หนักที่มีนักอ่านอวยและสนับสนุนนักเขียนที่มักง่าย บางคนถึงกลับพูดว่า ไม่ชอบก็ไม่ต้องอ่าน ก็รออ่านฟรีไปดิ คือผมงง ถ้าก็อบคนอื่นมามันต้องโดนลงโทษ โดนตำหนิปะ นี่ลอยหน้าลอยตาออกมาโกหกเหมือนว่าคนอื่นโง่ซะงั้น ทีมงานก็เหมือนจะช่วยนะ ช่วยโดยการแบนไม่ให้นอนเม็มไปถล่มเขาเยอะ ผมงงว่าทีมงานจะอุ้มอะไรขนาดนั้น
พูดลำบาก
>>918 เสริมให้อีกนิด ชื่อเรื่องมันระบบเงินคืน ถ้าไปอ่านจะรู้เลยว่ามันไปก็อบเขามา เพราะระบบเงินคืนที่เขาคิดขึ้นมันมีพลอตโฮลเยอะ เยอะจนกลบไม่มิด นิยายมี 500 ตอน ระบบเงินคืนชื่อเรื่องมันหายไปตั้งแต่ 100 ตอนแรก ไม่กล่าวถึงเงินคืนอีกเลย สุดท้ายเขียนวันละ 3 ตอนโดยการไปบิดเอาไอเดียจากนิยายจีน เรื่องนั้นที เรื่องนี้ทีมันแปะ เขียนไถๆตบเกรียนไป พอเริ่มถูกเรื่องผมแซงขึ้นมา พี่แกก็เลยก็อบไอเดียสตอรี่ไลน์ผมไปเขียนไถต่อแตกตังจากตอนที่ 200 ซึ่งแกเริ่มตัน ไถต่อจนมา 500 ตอนอะ
แจ้งทีมงานไปก็เท่านั้นขอหลักฐาน จะไปเอาหลักฐานมาจากไหน? ก็มันไม่ได้ก็อบทุกตัวอักษร แต่คนที่อ่านทั้งสองเรื่องตั้งแต่แรกดูออกทุกคน บอกได้แค่นี้
ที่หนักคือออกมาแก้ตัวหน้าด้านๆ ทุกอย่างที่เหมือนผมเขียนหลังผมตลอด อ้างว่าคิดเอง แล้วทำไมไอเดียที่เหมือนกันไม่เคยผุดมาก่อนเลย เข้าโหมดเครื่องบิน ไม่ตอบนักอ่าน ไม่มีปฎิสัมพันธ์ใดๆ มันเป็นอาการของนักเขียนที่ไม่รักนิยายตัวเอง เพราะนิยายไม่ได้สร้างขึ้นจากไอเดียตัวเอง แต่ไปก็อบเขามา เขียนได้เงินไปครึ่งล้าน ค่าจ้างวาดปก 2000 3000 ยังไม่เจียดมาวาด ดูก็รู้ว่าแม้แต่ตัวนักเขียนยังไม่อินกับเรื่อง ไม่รักนิยาย ไม่รักตัวละ เห็นแก่ได้
ทีมงานถามหาหลักฐานที่ชัดเจน ผมจะไปหาหลักฐานมาจากไหน? ก็อีกฝ่ายมันไม่ได้ก็อบทุกตัวอักษร ผมอาจจะหาหลักฐานได้แหละ แต่มันต้องเสียเวลาเอาเรื่องของอีกฝ่ายมาตีแผ่ วิเคราะห์ ทำรายงาน มันเสียเวลาหนักมาๆ แถมไม่รู้ว่าทีมงานจะตัดสินยังไง มันน่าอึดอัดตรงรู้ว่าถูกก็อบแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะมันไม่ได้ผิดกฎชัดเจน
นักเขียนเรื่องระบบเงินคืนเนี่ย เงียบเป็นใบ้มาตั้งนาน ไม่ตอบ ไม่หือ ไม่เคลียร์ ไม่ชี้แจง เพราะคนโกหกถ้าออกมาชี้แจงก็จะอย่างที่เห็น ยิ่งแก้ตัวยิ่งเผยพิรุธ ปล่อยไก่ บอกว่าไม่เคยมาส่อง ไม่เคยอ่านเรื่องผม แต่สำนวนเปลี่ยนกลางคัน แม้แต่สำนวนการเขียนยังเปลี่ยนมาคล้ายผมนิดๆ วิสัยนักเขียนที่ติด top ร้อยทั้งร้อยจะส่องลิสต์ TOP หมวดในหมวดเดียวกันทุกวัน วันละหลายรอบ ส่องคู่แข่ง ยิ่งมีเรื่องไหนมาแรงแซงตัวเองขึ้นมาหรือกำลังจี้ตัวเอง เขายิ่งต้องส่อง ส่องเก็บข้อมูล ส่องว่าทำไมอีกเรื่องมีคนอ่านเยอะ เผื่อจะเอาแนวทางมาปรับใช้ นักเขียนมันต้องส่อง ยิ่งเขียนทุกวัน ยิ่งเขียนรายตอนต้องส่องคู่แข่ง ส่อง top หมวดนั้นหมวดนี้ ผมฟันธงให้เลยในฐานะที่เขียนนิยายมาหลายเรื่อง หลายปี ดังนั้นคำอธิบายแรกของเราที่บอกว่าไม่เคยมาส่องเรื่องผม ไม่เคยอ่าน แค่บังเอิญคล้าย มันไม่จริงหรอก ก็ถ้าแค่เรื่องแรกที่ออกมาอธิบายยังโกหก เรื่องอื่นๆจะเชื่อได้ไหมล่ะ?
ก็อบด้านขนาดไหน ขนาด AI ที่ก็อบมามันยังเอาชื่อบ็อบเหมือนกันเลยคิดเอา ชื่อลูกสาวตัวเองเชื่อจันทร์เจ้า ก็ไปก็อบชื่อมาจากนางเอกแนวระบบอีกเรื่องที่ติด top นิสัยนักเขียนเรื่องเงินคืนเนี่ยเขามักง่ายแต่แรก เห็นได้ยากคำผิดไม่ยอมแก้ นักอ่านเตือนแล้วเตือนอีกก็ไม่แก้ ชื่อตัวละครสลับกับอีกเรื่องก็ไม่แก้ พฤติกรรมหลายอย่างมันชวนให้คิดวิเคราะห์ได้อยู่แล้วว่าเป็นยอดนักก็อบ พล็อตเรื่องมันก็ก็อบมาจากนิยายจีนนั่นแหละ ถามดีกว่าว่าระบบเงินคืนเนี่ย มีตรงไหนคิดเองบ้าง ไอเดียน่ะ ไปบิดเอามาทั้งนั้น แค่จะรู้หรือไม่รู้ เขาทำจนติดเป็นนิสัยแต่แรก พอขายได้มีนักอ่านอวยมันยิ่งได้ใจ ได้ใจมากคิดว่าทำแล้วไม่ป็นอะไร จิตสำนึกมันก็ยิ่งลด ยิ่งล้ำเส้น สุดท้ายก็อบแม่งคนข้างบ้าน คนไทยด้วยกันนี่แหละ ง่ายดี เขียนไถขายได้เงินหลักแสน
ไม่รู้จะพูดยังไง เอาเป็นว่าคนโดนแล้วทำอะไรไม่ได้พูดเยอะก็ไม่ได้ กลายเป็นผู้ร้าย โดนหาว่าไปใส่ร้าย เชี่ยขนาดสตอรี่ไลน์ยังเปลี่ยนกลางเรื่องมาเหมือนผม สำนวนก็เปลี่ยนมาคล้ายผม เรื่องนี้ถ้าเคยเขียนนิยายจะรู้เลย ว่าสำนวนมันจะไม่นิ่ง สำนวนมันจะเปลี่ยนถ้าระหว่างเขียนเราไปอ่านผลงานของนักเขียนคนอื่นเยอะไป แล้วแบบนี้มันจะมาอ้างได้หรอวะว่าไม่เคยอ่านเรื่องผม ... สุดท้ายก็อย่างว่า ด้านไม่ยอมรับซะอย่าง จะทำไม? แถโง่ๆยังมีคนเชื่อเฉย
>>920 ขำๆนะผมด่าคนอื่นเรื่องคำผิด แต่พิมพ์เนี่ยก็คำผิดเยอะ แก้ไม่ได้ด้วย ขออภัยร้อนไปหน่อย ได้ระบายก็ดีขึ้น สุดท้ายที่ออกมาเปิดหน้าชกมันเนี่ย ไม่ได้หวังสูงอะไรหรอก แค่อยากจะให้มันรู้ว่าถ้ามึงก็อบของคนไทย มันไม่จบง่าย และมันจะได้มีประวัติไว้ว่าเคยถูกกล่าวหาว่าก็อบ ครั้งหน้าถ้ามันไปทำอีก แล้วถูกกล่าวหาอีก มันจะมาไถว่าบังเอิญไม่ได้แล้ว คนอื่นจะได้ไม่โดนเหมือนผม
เป็นเราจะให้ชื่อมันอยู่ในหมายละ เสียสุขภาพจิต
แต่ถ้าทางคุณจบตรงนี้ก็คือจบ เราก็ไม่ว่าคุณนะ แนะนำว่าอย่าเอาคำพูดของทางนั้นมาทำให้ใจตัวเองบางลง มั่นเข้าไว้ถ้าเราไม่ได้ทำผิด ทุกเหตุการณ์มีเหตุผลของมัน
https://www.dek-d.com/board/view/4069315
ตั้งกระทู้แล้ว หวังว่าจะไม่ถูกลบ
>>926 กูรู้นานแล้ว แต่จะให้กูทำไงได้วะ? คนก็หมั่นกูเยอะ ขืนกูโวยวายกระแสตีกลับกูก็ยิ่งแย่ แม่ง
กูโครตอึดอัดอะ ขืนกูออกมาแล้วกระแสไปเข้าข้างคนผิดกูไม่แย่หรอ มันไม่ใช่นิยายเรื่องสั้นที่กวาดตาอ่านแล้วมึงจะรู้เว้ยว่ามันก็อบ มันเป็นเรื่องยาวที่มึงต้องเสียเวลาอ่านเปรียบเทียบ และคนดูต้องมีสติปัญญาระดับนึง เข้าใจการเขียนระดับนึง ดูเผินๆไม่รู้เลย ไม่เชื่อมึงไปอ่านความเห็นในเรื่องมันดิ นักอ่านยังอวยมันอยู่เลย
ก็รู้ตั้งนานแล้ว กูสงสัยตั้งแต่ AI ชื่อบ็อบมันโผล่มาแล้ว ตอนแรกก็ว่าจะทำเฉยๆ แต่พอนานไป แม่งเอาจากเรื่องกูไปทุกอย่างเลย กูเลยรู้สึกแบบไอ้เชี่ย ไม่ไหวละ ก็ถึงเริ่มบ่นในหน้านิยายกู เรื่องมันถึงเริ่มมาแดงเนี่ย มึงไม่เป็นกูคงเข้าใจยาก
>>926 ฟ้องศาลแม่งก็ลำบาก เสียค่าทนายแถมต้องมาพิสูจน์ว่ามันก็อบยังไง พิสูจน์ยากมาก ขนาดเว็บยังบอกหลักฐานไม่พอเลย มันทำอะไรไม่ได้จริงๆ
ที่เจ็บกว่านั้นคืออะไรรู้ไหม ความด้านของนักเขียนคือมันมั่นหน้ามาก พอเรื่องแดงทีมงานคงติดต่อไปสอบถาม มันก็อธิบายให้ทีมงานฟังตามเหตุผลแถๆของมัน และมันคงคิดว่าทีมงานรับฟัง รอดตัวแล้ว เลยออกมาพิมพ์คำชี้แจงแบบกากๆอย่างมั่นหน้า ถึงได้เป็นประเด็นไง คนโกหก ยิ่งโกหกเรื่องมันก็ยิ่งโป๊ะ คิดว่าอธิบายทีมงานได้แล้วจะรอดตัว ดูถูกสติปัญญานักอ่าน คงคิดว่าเขียนอะไรไปคนก็เชื่อ ง่าย ทีมงานมีแอบช่วยด้วย แบนห้ามให้นอนเม็มมาเม้นในหน้านิยายมัน กลัวถูกถล่มมั้ง กูเลยต้องเปิดหน้าชกแม่งไง อย่างนั้นให้มันมีประวัติไว้ จะได้ไม่เสือกไปทำอีก
>>925 กระทู้ใน DEK D ถ้ามันถูกลบคือผมแจ้งลบเองนะครับ ไม่ต้องไปว่าทีมงาน สาเหตุคือผมรู้สึกว่าตัวเองดูแย่ ไปกล่าวหาคนอื่น ถึงตัวเองจะมีเหตุผลที่ทำให้เชื่อได้ว่าถูกก็อบ แต่การไปกล่าวหาเฟรมคนอื่นมันก็ดูไม่ดี ยิ่งดึงมาเป็นประเด็นสาธารณะแบบนีั้ด้วยแล้วยิ่งไม่ควร ประกอบกับที่ตัวผมขี้เกียจไปต่อความยาวสาวความยืดหาหลักฐาน เพราะหลักฐานมันอ่อนจนไม่พอ อีกฝ่ายไม่ได้ก็อบทุกตัวอักษร อย่างมากก็ก็อบไอเดียไปเขียน เปลี่ยน ดำเนินเรื่องในแนวทางของตน ซึ่งมาคิดดูแล้ว บางทีมันอาจจะอยู่ในขอบเขตที่กระทำได้มั้ง?
เอาจริงๆมันก็แยกยากนะเรื่องการก็อบไอเดีย ทำได้ขนาดไหน เส้นแบ่งขนาดไหน จริงๆเราหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาถกกันก็ดีนะ
ขออภัยทุกท่านที่เอาดราม่า และความร้อนของตัวเองมาให้เสพอย่างไร้สติ เอาเป็นว่าหลังมันเกิดประเด็นขึ้น นักเขียนต้นเรื่องคงได้รับผลกระทบและได้คิดทบทวนระดับนึงแล้ว
ผมเองก็ได้บทเรียนเยอะเหมือนกัน
เอาน่า มึงไม่ใช่คนแรกที่เจอเรื่องบ้าๆ แรงบันดาลใจกับลอกเลียนแบบยังเป็นปัญหาโลกแตกทุกวงการจนทุกวันนี้ นิยายต่างโลกไม่เห็นจะฟ้องเลย แต่ลอกไอเดียใช่ว่าทุกเรื่องจะสำเร็จ เขียนดีหรือแย่ การตลาดดีหรือแย่ สุดท้ายอยู่ที่ดวง ดีนะที่ไม่มีเรื่องของสิทธิบัตร อันนี้เหี้ยกว่าลิขสิทธิ์ เพราะแม่งผูกขาดทางความคิดสัสๆ ขืนนักเขียนท่านใดจดสิทธิบัตรเรื่อง "กิลด์นักผจญภัย" คนอื่นที่เขียนแนวกิลด์นักผจญภัยไม่ว่าอยู่สัญชาติไหน ไม่อยากขึ้นศาลก็ต้องจ่ายเงินให้ผู้จดสิทธิบัตรคนนั้น อย่าให้มีการผูกขาดทางความคิดเลย
ปกติกูเฉยๆ กับตุ๋นกบ แต่รอบนี้กูอยู่ข้างไอ้ตุ๋นว่ะ เพราะเรื่องแบบนี้กูเองเคยโดนมาเหมือนกัน จากที่อ่านมาดูเหมือนมึงจะเข้าใจดีอยู่แล้วว่ามันจัดการยาก ตอนกูโดนกูเองก็ไม่อยากเสียเวลาเลยแก้ด้วยการแต่งนิยายแบบหลอกด่าคนลอกผ่านตัวนิยาย เอาชื่อนามปากกามาดัดแปลง เอาชื่อเรื่องมาบิดหน่อยๆ แล้วแต่งแบบกวนตีนในนิยายเรื่องที่กำลังถูกลอก คนลอกที่อ้างว่าไม่เคยมาอ่านเรื่องกูเหมือนกับที่มึงกำลังโดนอยู่แม่งดิ้นเป็นหมาโดนน้ำร้อนเลย พวกนักอ่านก็ถามว่าถ้ามึงไม่เคยแวะมาอ่านจริงๆ ทำไมถึงรู้ได้ว่าตัวเองกำลังถูกหลอกด่า มันอ้างว่ามีแฟนคลับมาเจอแล้วเอาไปบอกมัน กูบอกต่อว่าแล้วมั่นใจได้ไงว่าเนื้อเรื่องกับชื่อเรื่องนั้นเป็นนิยายของมึงเพราะไม่มีอะไรตรงกันซักอย่าง พี่แกใบ้แดกแล้วหายหัวไปซะงั้น
ถึงจะแก้เรื่องที่ว่ามันมาทำตัวเหลือบไรเอาไอเดียเราไปหาผลประโยชน์ใส่ตัวไม่ได้ แต่กูมั่นใจว่าเวลามันมาดูเพื่อเอาไปลอก ก็ต้องมีหัวร้อนไม่มากก็น้อย เหมือนคนแอบขายตัวพอเห็นคำว่ากระหรี่แล้วมีอาการชะงักตอนอ่าน
มึงก็ไม่ต้องไปคิดมาก ของแท้มันย่อมดีกว่าของปลอมอยู่แล้ว อยู่ไปนานๆ เดี๋ยวมันก็แต่งเองไม่ได้ ทำได้แค่ไปหาที่นั่นที่นี่เอามาลอก จนตอนสุดท้ายคนจับได้บ่อยแล้วเลิกอ่านของมันไปเอง งานเขียนเป็นทักษะอย่างหนึ่งถ้าไม่ฝึกฝนเรื่อยๆ ก็จะค่อยๆ แย่ลง คราวนี้ก็ถือว่าทำบุญทำทานไป
เจอเคสนี้ก็รู้สึกผิดแฮะ สมัยกูยังเป็นเด็กเกรียนในเว็ปประมูลก็เคยทำพฤติกรรมแบบนี้ orz
พอก็อบจนถึงตอนล่าสุดที่เหลือก็เขียนเองมั่วนิ่มจนกลายเป้นอีกเรื่องไปเลย
ky กลุ่มอมรินทร์ เข้าซื้อหุ้น 51% ของ Dek-D คิดเป็นมูลค่าดีล 204 ล้านบาท
https://www.blognone.com/node/130902
เหยด ... งั้นก็กลายเป็นเจ้าของเลยดิวะเพราะถือหุ้นใหญ่
อมริน เป็นเจ้าของเด็กดีแล้ว จะมีผลไรกับพวกเรานักแต่งนิยายบ้างไหม หรือไม่มีไรเลย
แต่ขณะเดียวกัน โพสข่าวเดียวกันดันไม่มีคนเม้น หรือว่าคนสิงเว็บเด็กดีจะหลับหูหลับตาละหว่า
https://www.dek-d.com/board/writer/4069773/
พวกเอ็งรู้จักแค่ 2-3 แอพเองเหรอวะ
https://www.dek-d.com/board/writer/4069964/
เดี่ยวนี้พวกมึงสิงที่ไหนกันหยอ
visual novel นี่ยังใช้ได้ปะวะ กูว่าจะลองทำเป็นตอนพิเศษให้คนลองเล่นดู กะใช้โฆษณาอ้อมๆ+เขียนแบบเกมไงมีหลายรูท แต่เดี๋ยวนี้มันไม่บูมเหมือนเมื่อก่อนจะมีคนเล่นไหมอะ กลัวแป้ก
โม่งคิดอย่างไร กับพวกองุ่นเปรี้ยวในบอร์ด
อัลไลของมันวะ https://www.dek-d.com/board/writer/4070996/
นโยบาย 1 วิวต่อ 1 ไอดีคือการซุกใต้พรม?
https://www.dek-d.com/board/writer/4071158/
เออยังไม่จบอีกเหรอวะ กูจำได้ว่าในยุคสมัยนึงเมื่อจะดังมากเลยนิ นึกว่าแต่งจบไปเป็นชาติแล้วซะอีก อีปากกาแดงดำแม่งยังเขี่ยจนจบได้เลย แต่กูก็ไม่เคยอ่านหรอกนะ
กูเริ่มเบื่อนิยายจีนย้อนเวลาไปยุค 1980 ที่ติดท็อปหลายเรื่อง กูถามหน่อยเพื่อนโม่ง จีนยุคนั้นมีอะไรดีวะ ทำไมคนไทยถึงอยากย้อนไป ไม่ใช่ว่าช่วงเวลานั้นเป็นยุคมืดของจีนเหรอวะ หรือกูเข้าใจผิด ใครพอมีความรู้เรื่องนี้บ้าง
https://www.dek-d.com/board/writer/4071467/
เยกันแค่ฉากเดียวไม่นับเป็น NC... เหรอวะ? (เม้น 4)
พูดถึง nc เห็นในรี้ดเค้ามีดราม่าลดเรื่องพวกนี้อยู่ อนาคตจะเหมือนกับในเด็กดีไหมวะ
อยากรู้ว่านิยายของหมอนี้มีดียังไง https://www.dek-d.com/board/writer/4071689/
มีใครอยากเสนอชื่อมู้ใหม่ไหมฮาฟฟฟ ท่านผู้เจริญทั้งหลาย (มู้นี้มันไม่ตายห่าได้ยังไงวะ?)
นิทานเด็กดีบทที่ 40 (DDN XL) มันจบแล้วอนาคิน เด็กใหม่สักแตเขียนไมคิดจะอ่าน พวกหน้าเกาก็เขียนนิยายเลียงชีพในเซฟโซน ดรามามัน ๆ ก็ไม่มี เจ้าของยังขายทิ้ง
นิทานเด็กดีบทที่ 40 (DDN XL) รู้มั้ยเกิดอะไรขึ้นกับวงการนิยายเด็กดีสมัยนี้ ชาวเด็กดีคือคนเขียน ไม่ใช่คนอ่าน โม่งต่างหากคือคนอ่าน แต่มีคนเขียนมั้ย อีกเรื่องนึง
กระทู้ใหม่ตั้งยัง?
เห็นเงียบมาชวนคุยซะหน่อย คือพูดถึงยุคนี้ไอ้ที่มีคำบอกว่านิยายติด TOP ตกต่ำลง ผมก็เป็นคนนึงที่ออกมาแก้ต่างให้บ้าง บอกว่าไม่ใช่บ้าง ก็จริงที่มันมีส่วนน้อยที่พยายามจะเปลี่ยนแปลง พยายามเขียนที่เป็นนักเขียนจริงๆ เขียนตามแนวทางของตัวเอง ทว่าสุดท้ายแล้วมันก็มาถึง
เมื่อสามห้าหกปีก่อนโน่นผมเริ่มอ่านนิยายจีน หมายถึงจีนกำลังภายในยุคใหม่น่ะ ไม่ใช่พวกมังกรหยกอะไรนั่นนะ พวกนั้นอ่านตั้งแต่ชาติปางก่อนแล้ว
อ่านไปอ่านมาเราจะพบว่านิยายจีนยุคใหม่จะมีพลอตมาตราฐาน แบบเหมือนเป็นโครงเรื่องสำเร็จที่คนหยิบมาใช้จนเกลื่อน
ยกตัวอย่างก็แบบแนวเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ เริ่มเรื่องด้วยการที่ชาติที่แล้วเป็นมหาเทพเซียนขั้นสุด เก่งสุดในสามโลก ตายด้วยเหตุผลบางอย่าง หรือพยายามไปถึงจุดสูงสุดแล้วพลาด สุดท้ายตาย ย้อนกลับไปในร่างของตัวเองตอนยังเป็นไอ้ขี้แพ้ขยะถูกรังแกสมัยเรียน จากนั้นก็ใช้ความรู้วิชาที่ได้มาแสดงความเทพ จุดเริ่มเรื่องมาตราฐาน ถ้าแค่พลอตหลวมๆมันเหมือนกันยังพอทำเนา มันแปลกก็ตรงการดำเนินเรื่องยังเหมือนกัน มังงะที่ผมอ่านผ่านตาจีนมาจนเอียนเนี่ย การดำเนินเรื่องเหมือนกันเลยแบบเป็นสิบเรื่องนะ
แบบเริ่มต้นในร่างตัวเองตอนเป็นเด็กนักเขียนโดนบลูลี่ เริ่มมาด้วยการฝึกวรยุทธ สำเร็จยุทธขั้นแรกในเมืองเล็กๆในเวลาอันสั้น ออกไปแสดงความกร่างโชวความเทพกับแฟนเก่าหรือพวกจิกโก๋ แสดงความเทพในเมือเล็กๆสักพักบังเอิญไปเจอตาแก่ในสวนสาธารณะหรือโรงพยาบาล แสดงความเทพในการบอกโรคลับๆที่ตาแก่เป็น ตาแก่ตาโตรู้ว่าพระเอกไม่ธรรมดา ตาแก่มีหลานสาวโง่ๆคนนึงที่พามาและจ้องจับผิดตัวเอก หลานสาวไม่เชื่อพระเอก จ้องจับผิด ท้าพระเอกแบบโง่ๆ พระเอกพิสูจน์แสดงความเทพรักษาตาแก่ สรุปคือตาแก่กลายเป็นมหาเศรษฐีผู้ทรงอิทธิพลในเมือง ตัวเอกได้คนหนุน เริ่มเรื่องมาแบบนี้และก็วนลูปเพิ่มสเกลพลังย้ายเมืองไปเรื่อยๆ
นิยายจีนพลอตมาตราฐานวนลูบแบบนี้ถูกนำไปดัดแปลงใช้กับทุกแนว แนวระบบ แนวกำลังภายใน แนวเทพเซียน นี่เป็นแค่แพทเทิลนึงที่ก็อบกันมาของแนวแฟนตาซีนะ แนวปลูกผักคงคล้ายเหมือนกันแค่ผมไม่เคยไปอ่าน
ซึ่งตอนแรกเมื่อ 6 -7 ปีก่อนมันเป็นแค่นิยายจีน ผมยังกลัวเลยว่าเฮ้ยก็อบพลอตกันหน้าด้านๆงี้เลยหรอวะ ไม่เป็นอะไรหรอ?? สุดท้ายมาช่วงปีนี้มันลามมาที่ไทยแล้ว นักเขียนเริ่มมักง่ายขึ้นเยอะ หลายคนแยกไม่ออกแล้วว่าแรงบันดาลใจกับการก็อบมันคืออะไร บางคนก็อบโครงเรื่อง ก็อบการดำเนินเรื่อง ก็อบเหตุการณ์มาทั้งดุ้นไม่ได้คิดเองเลย แค่เอามาเขียนเปลี่ยนชื่อเป้นคนไทย สลับเหตุการณ์ วนลูบตบเกรียนไปซ้ำๆ 300 400 500 ตอน
ช่วงแรกผมก็สงสัยว่าเฮ้ย อะไรแบบนี้ที่ดูถูกนักอ่านมันขายได้หรอวะ พอมาดูสภาพตลาดปัจจุบันที่นักเขียนมักง่ายขึ้นทุกวัน ก็อบพลอตกันเป็นว่าเล่น เรื่องแดงขึ้นมาแล้วนักอ่านก็ยังอวย ถ้าไม่ก็อบทุกตัวอักษรไม่ถือว่าผิด คือมันน่าอึดอัดใจมากๆเลยว่ะ ลองไปไล่ดูนิยายติด top แต่ละเรื่องแล้ว ถ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญอ่านนิยายจีนมาอย่างกว้างขวางจะเห็นเลยว่าพลอตและการดำเนินเรื่อง มันแทบจะเลียนแบบลอกกันมาเลย
คือบางที่คำว่าแรงบันดาลใจ กับก็อบปี้มันก็แบบแยกยากเนาะ ต้องขนาดไหนคือก็อบ?
ขออภัยเพราะบางทีผมเป็นนักเขียนที่พยายามจะเขียนงานโดยไม่ลอกพล็อตคนอื่น หรือเอาแรงบันดาลใจมาแบบน่าเกลียดมันท้อนิดก็เลยมาชวนคุย วงการนิยายไทยมันตกต่ำลงจริงๆ แบบหันไปดูแนวแฟนตาซีแล้วระบบ ระบบ ระบบ เต็มไปหมดเลย ผมก็เขียนแนวระบบนะ เรื่องที่เป็นแนวระบบแม่งติดตลาดง่ายมากแค่ใช้ชื่อเรื่องว่าระบบ พอมาแต่งแนวอื่นแนวดาร์คแฟนตาซีเนี่ย ติดตลาดยากกว่ามากเลย ความต่างมันเยอะแบบเยอะจริงๆกับกระแส
บางทีนิยายที่ขึ้นนิยายแนะนำของ DEK D น่ะ ถ้าอ่านดูดีๆจะเห็นเลยว่าไปก็อบพล็อตมาแค่มันจับแบบคาหนังคาเขายาก
ไม่พอใจที่เขาจัดให้การก็อปพล็อตเป็นสิ่งที่ไม่ผิดใช่ไหม? หยิบพล็อตสนุก ๆ จากเรื่องต่าง ๆ เอามายำใส่เรื่องสะดวกไปไหม?
อยากให้ลองหลับตานึกถึงโลกที่ก๊อปพล็อตมีความผิดเหมือนหยิบเอามิกกี้เมาส์มาเป็นตัวละครของตัวเอง
นักเขียนใหม่จะไม่มีเวทีให้เล่นเลย เรื่องไหนดังก็เตรียมโดนฟ้องแบ่งรายได้เพราะพล็อตนั้นเคยถูกใช้มาก่อน นักเขียนใหม่เกิดยาก ความคิดสร้างสรรค์ถูกจำกัด ข้อหลังนี่ล่ะทำให้การก็อปพล็อตไม่ได้ถูกปกป้อง
ความคิดสร้างสรรค์ = ไม่ใช่
การตลาด = ไม่ใช่
ลอกการบ้าน = ใช่
>>977 การก็อบพล็อตมันควรจะมีขอบเขตครับ ไม่ใช่ลอกมาเหมือนเป๊ะเหมือนกระทั่งการดำเนินเรื่อง อย่างนั้นถ้าก็อบเกือบทุกอย่างได้กระทั่งเหตุการณ์การดำเนินเรื่อง แบบนั้นต้องขนาดไหนถึงจะเข้าข่ายการก็อบที่ผิด??
แบบลอกทุกตัวอักษรแบบนั้นเลย?
พลอตมันคล้ายและเหมือนกันได้ แต่ผมคิดว่ามันไม่ควรจะคล้ายจนแบบเหมือนได้เกือบทุกอย่างกระทั่งเหตุการ การดำเนินเรื่อง เปิดเรื่อง อะไรทำนองนั้น มันเกินไป และมันทำให้วงการนิยายต่ำลง เกิดความักง่าย อย่างนี้นักเขียนไม่ต้องใช้ความคิดสร้างสรรค์อะไรเลยสิ ก็อบลูกเดียวเลย ไม่ต้องคิดเลย ถ้าเป็นแบบนั้นมันน่าเศร้านะ ที่ต้องทนเห็นอาชีพนักเขียนต่ำลงเรื่อยๆ โดยที่ทำอะไรไม่ได้เนี่ย
>>977 ผมมาขยายความอีกนิด เท่าที่ผมอ่านมังงะเกาหลีมา มันแทบไม่มีเรื่องไหนเลยที่ก็อบพล็อตแบบเป็นแพทเทิลเดียวกันอย่างน่าเกลียด แบบเหมือนกระทั่งการดำเนินเรื่อง
ทว่ากับจีน มังงะจีน นิยายจีน เราจะเห็นการก็อบพล็อคแบบหน้าด้าน แบบลอกกันมาเลยนั้นเยอะ แบบต้องเอ๊ะเลย
แล้วปัญหาคือที่ไทยกำลังได้รับอิทธิพลจากจีนและเดินตามแนวทางจีน ผมออกจะแบบ... คุณภาพมังงะจีนช่วงหลังๆเนี่ยผมไม่อ่านเลย แพทเทิลเดียวกัน กลับกันมังงะเกาหลีมันกับสนุกเกือบทุกเรื่อง แม้กระทั่งแนวมังงะกำลังภายในก็ทำได้เหนือกว่าจีน เหมือนงานคนละคุณภาพ
พูดไปก็คงพูดลำบาก แต่มันก็น่าเศร้าที่วงการนิยายแฟนตาซีเราเดินตามแบบจีนซะงั้น
>>979 ถามจิ้ง ยกตัวอย่างก๊อปมาเหมือนกันตั้งแต่ต้นจนจบ คนฉลาดที่ไหนเขาทำกัน มันสุ่มเสี่ยงโดยฟ้องแบ่งรายได้ สมัยนี้เขาก๊อปแบบเอามายำกันเอามาต่อยอด ไอเดียนี้ดีก็หยิบมา จับมายำ ๆ เวลาคิดอะไรไม่ออก นี่ไงขอบเขตที่อยากได้ใช่ไหม
กูว่าเมิงเอาหูไปนาเอาตาไปไร่แล้วก้มหน้าก้มตาเขียนไปเถอะ ถ้ามันก๊อปเรื่องเมิงจริงก็รวบรวมหลักฐานเอาไปฟ้องแบ่งรายได้ แต่ใครมันจะโง่เขียนให้มึงฟ้องได้
เห็นพวกมึงคุยกันแล้วกูก็อยากคุยด้วยนะ แต่ประเด็นนี้คุยกันไปเยอะแล้วตั้งแต่สมัยยังเล่นมู้นินทาอยู่ กูเลยไม่อยากพิมพ์อีกเป็นรอบที่ล้านแต่ก็ช่างแม่ง จริงอยู่ว่าเรื่องพล็อตคล้ายหรือโดนยืมมาแต่งมันมีเยอะจนน่าเบื่อ แล้วยังไงต่อ ก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีเพราะมันยังคงมีคนที่ชอบและอ่านเรื่องพวกนี้อยู่เรื่อยๆ ไง มันคือความฮิตเมื่อแนวนั้นกำลังมาแรงหรืออยู่ในกระแส ไม่ต่างอะไรกับยุค รรวม. หรือ อล. เลย
ความแตกต่างของตอนนี้กับยุคก่อนคือความสามารถในการเข้าถึงอินเตอร์เน็ตของทุกคน ทีนี้พวกอยากอ่านมีเยอะ อยากเขียนก็มีเยอะเหมือนกัน พอเจออะไรที่มีอยู่เยอะๆ ในเน็ตก็คิดกันไปเองว่านี่แหล่ะดี ทำตามนี้เลยดีกว่า ต่างจากสมัยก่อนที่ต่อให้เป็นออนไลน์หรือโรงเรียนเวทมนตร์ก็จะมีการเดินเรื่องที่หลากหลายกว่า บางเรื่องเริ่มที่มหาสงคราม บางเรื่องเริ่มที่ตัวเอกโนเนมไปเจอของเทพ บางเรื่องตกกระไดพลอยโจนไปยุ่งกับเรื่องที่ไม่ควรยุ่งจนกลายเป็นจุดสนใจ
สรุปได้ว่าสิ่งที่เป็นตัวแปรคือความมักง่าย เพราะนักเขียนรุ่นกูมันจะมีอีโก้บางอย่างที่อยากสร้างผลงานที่จะไม่ถูกครหาว่าไปลอกพล็อตคนอื่นมา ทีนี้พอตัวเองแต่งแนวไหนก็จะไปหาอ่านแนวนั้นเยอะๆ ที่ว่าเยอะนี่คือเยอะจริงๆ อ่านจนรู้ว่าใครแต่งแบบไหนชอบเดินเรื่องยังไงตัวละครที่ใช้มีอะไรบ้าง อ่านกันหลักร้อยเรื่อย มันจะได้ไอเดียมาต่อยอดจากฉากเจ๋งๆ ของคนอื่น ในเวลาเดียวกันก็ต้องตอบให้ได้ว่ายืมมาใช้ยังไงจะไม่ให้ถูกจับได้หรือเหมือนจนน่าเกลียด
แต่ยุคนี้มันหาอ่านผิวเผิน เน้นไปที่ Top หมวด อ่านอันที่อยู่ในกระแสหรือเรื่องที่ถูกนำเสนอขึ้นหน้าเพจเฟซบุ๊กว่าแต่งแบบนี้สิแล้วจะมีคนอ่านเยอะ ขายดีได้เงินเป็นกอบเป็นกำ ไม่ได้อ่านหาไอเดียแต่อ่านเพื่อหาของมาลอก ดัดนิดเปลี่ยนหน่อยเอาแค่ไม่ให้เหมือนเป๊ะ คุณภาพไม่ต้องเน้นอัพได้บ่อย มีตอนลงรายวัน คิดไม่ออกแต่งไม่ทันทำไงดี ก็ต้อง ลอก! ลอก! ลอก! สิ พล็อตคล้ายแล้วไงใครๆ ก็ทำแบบนี้เหมือนกัน ถ้าจะจับกูก็ต้องไปไล่จับแม่งทั้งวงการนะ ด้วยชุดความคิดแบบนี้แหล่ะเลยทำให้นิยายเว็บปัจจุบันมันออกมาอย่างที่เห็น บางคนทำมานานแล้วพอมีฝีมืออยู่บ้างก็ได้ดีไป แต่พวกมือใหม่มีแต่จะทำให้ทุกอย่างมันแย่ลง
แต่กูคงต้องเห็นด้วยกับข้างบนว่า เออก็มันมีคนอ่านอะก็เลยมีคนแต่งแนวนี้ออกมาเรื่อยๆ เหมือนนิยายจีนแปลที่มาโผล่โฆษณา เปิดเรื่องว่าตัวเอกโดนดูถูกสารพัดทว่าพี่แกเป็นขั้นเทพปลอมตัวมา หรือจริงๆ แล้วผมเป็นประธานบริษัท ไม่ก็ได้รับมรดกชนิดใช้ไป 100 ชาติก็ยังไม่หมด ตอนที่ 2 ก็หลุดพ้นจากการถูกกดขี่แล้วไล่ทำตัวเทพซ่าส์ เอาเงินฟาดหัว ต่อด้วยไปรักษาคนแก่จนได้แบ็คมาหนุนหลังเพิ่มอำนาจใดๆ กี่สิบเรื่องก็มาทำนองนี้หมดเลย เพราะอะไร? ก็เพราะมันยังมีคนยอมจ่ายเงินตอนละบาทเพื่ออ่านอยู่ดี ถึงจะซ้ำซากก็ยังอ่าน
อะไรวะอยู่ดีๆ มู้ก็ Active คุยกันเยอะซะงั้น คุยกันต่ออีกหน่อยก็ดีนะ กูจะได้ตั้งมู้ใหม่ ช่วยกันถมหน่อยอีก 17 rep
>>975 ไอ้แนวนี้มันขายได้ เข้าใจง่าย เร้าใจ สนุกเร็ว คนที่ไม่เคยอ่านถ้าได้มาอ่านก็จะติด พออ่านถึงตอนล่าสุดหาแนวเดียวกัน เริ่มเห็นมันซ้ำไปมาก็เริ่มเบื่อ อีกอย่างนึงมันมาจากนิยายเว็บเหมือนกันด้วย สักวันจะมีคนเรียนพวกนิเทศเอาไปทำวิทยานิพนธ์หรือบทความไหมว่ะเนี่ย ดูมันน่าสนใจอยู๋
>>960 ไม่ได้อ่านของไทยนะ แต่ถ้าไปอีกโลก ย้อนอดีต ฯลฯ แนวนี้ของพวกจีนแท้ก็มีอย่างที่ดังๆก็ i really am a superstar. แต่อันนั้นใช้ไปโลกคู่ขนาน หรืออย่างim in hollywood อย่าว่าแต่จีนเลยฝรั่งก็มี ญี่ปุ่นก็มี เอาจริงกูอ่ะอยากเห็นคนไทยเขียนมากกว่าขอแนวการเมืองนะ เอาแบบย้อนเวลากลับไป2475 หรือ 2489 (แต่คนเขียนอาจจะได้พิซซ่าเดลิเวอรี่) ใช้วรรณกรรมไทยอย่างเรื่องขุนแผนในเว็บตูนนี่ก็ดีอยู๋ อยากได้แบบนี้อีกเหมือนกัน อาจซ้ำแต่มันก็ยังน่าสนใจ
พูดเรื่องนี้มาทุกกระทู้ ไม่เบื่อกันบ้างหรือครับ
ทุกวันนี้บอร์ดเด็กดีก็ไม่น่าสนใจอยู่แล้ว ยกเว้นดราม่า
ขนาดดราม่ามันส์ๆ แบบสมัยก่อนยังไม่มีเลย กลายเป็นพื้นที่บ่นของคนไม่แมสกับพื้นที่อวดของสายแมส
ถมโหน่ย
มีนิยายปลูกผักแนะนำกันไหมค้าบบบบ
โม่งขอความเห็นหน่อย ทุกคนคิดว่าเรื่องนี้โกงยอดวิว เหมือนไอ้เรื่อง H.A.CK ปะ
อยู่ๆเด้งมาติด top ยอดคอมเมนท์ไม่มีสักคน
ตอนเยอะน่ะใช่นะ แต่อยากจะบอกว่าถ้านักอ่าน 1 คน อ่าน 68 ตอนพร้อมกันใน 1 วันก็ได้ยอดวิวแค่ 1 นะ มีกลิ่นนิดๆ เพื่อนโม่งว่าไง
https://writer.dek-d.com/dekdee/writer/viewlongc.php?id=2352403&chapter=19
กูไม่รู้ กูแค่มาถม
มู้ยังไม่เต็มอีกเหรอ โม่งนักเขียนไปไหนกันหมดละ
กูไม่อยากช่วยเจิมเดี๋ยวมันครบ 1,000 เร็ว
จะขึ้นบทใหม่แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยย
เดี๋ยวเลิกงานละจะมาเปิดมู้ใหม่ให้
มาๆวิ่งๆ
ปิดละน้า
Topic has reached maximum number of posts.
Please start a new topic.
Be Civil — "Be curious, not judgemental"
All contents are responsibility of its posters.