>>121 ที่มึงพูดมาก็ไม่ผิดเลย ในส่วนพล็อตคือกากๆ ดาษๆ มาก แต่ปัจจัยที่ทำให้มันติดได้กูว่ามาจากความถี่ในการลงกับความต่อเนื่องในการรักษาฐานผู้อ่าน สองดาวจุดมันแต่งนิยายมาเรื่อยๆ พอแต่งเรื่องใหม่ มันจะมีติ่งกลุ่ม fanboy fangirl ที่ชอบมันแบบงมหี(หรืองมหัว)ไม่ขึ้นตามมาช่วยอ่าน นักเขียนกลุ่มนี้แหละสำคัญ เพราะมันช่วยทำให้การออกตัวช่วงแรกทำได้ดี พอมีตัวเลขว่ามีคนอ่านพอสมควร คนนอกก็อยากลองเข้ามาอ่านบ้าง มันเลยฟังดูน่าเจ็บใจ ทั้งๆ ที่ฝีมือมันไม่ค่อยมีอะไร แต่มันขายของได้ถูกที่ ถูกคน และเน้นขายได้เยอะๆ บ่อยๆ ลงได้ทุกวัน ขนาดเรื่องที่สำนวนเหี้ย เนื้อเรื่องกากกว่านี้ยังเกาะกลุ่มขึ้นมาได้ ดังนั้นแล้วสำหรับคนที่ฝีมือพอใช้ และสะสมแฟนคลับมานาน ทำไมมันถึงจะขึ้นท็อปไม่ได้ โมเดลนี้มันไม่ต่างอะไรกับวิธีการของไอ้ราชานกฮูก แต่รายนั้นอาจลงไม่บ่อยเท่า ความยาวต่อตอนมากกว่า แล้วไปเน้นจัดหน้านิยายให้อ่านง่าย บทบรรยายไม่ยาว เว้นบรรทัดบ่อย จงใจเปลี่ยนตัวเองเป็น Lightnovelist โดยใช้ Yaoi bait มาเป็นจุดขายล่อสาวฟุให้มาอ่าน แกนกลางที่เหมือนกันคือความต่อเนื่องนั่นแหล่ะ พวกนักอ่านมันชอบแบบนี้ ลงทุกวันกูก็อ่านทุกวัน หรือสายดองก็พอใจเพราะรู้ว่านักเขียนมันเอาของมาลงไว้เรื่อยๆ เดี๋ยวไว้วันเสาร์ค่อยเจอกัน
ยิงปืนไม่แม่น แต่เน้นสาดกระสุน ยังไงมันก็ต้องโดดสักนัก คุณภาพยังไงไม่รู้แต่กูเน้นปริมาณกับความต่อเนื่อง ขนาดเขียนไม่จบสักเรื่องเพราะหมดมุกกลางทาง ก็ยังมีคนตามอ่านแบบนี้เลยอะ
>>122 อันนี้มันแล้วแต่คน ส่วนตัวกูใส่ไว้สั้นๆ นะ ขี้เกียจมามีปัญหากับนักอ่านหีบาง โดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็บ่นว่าแสบหีแล้ว ถ้ามันอ่านแล้วไม่ชอบก็จะได้ต่างคนต่างไปตั้งแต่อ่านปกเลย ดีกว่าให้มันมาบ่นว่าทำไมกูไม่เตือนแต่แรก ทำมันเสียเวลาอ่านมาตั้งนาน
>>123 โคตรจะจริง +ล้านคะแนน กูเลยบอกในสับไงว่าถึงมันจะเก่งขึ้นจากตอนแรก แต่ไม่ได้ปังปุริเย่อะไรขนาดนั้น ถ้าเพื่อนบ้านไม่กาก ก็คงได้อานิสงส์จากกระแสของพล็อต กับความถี่ในการอัปเดตเข้ามาช่วย ต้องยอมรับอย่างนึงว่ามันวางแผนมาดี ดูทิศทางลมเป็น เรียนรู้จากนิยายตัวอย่างที่เคยอ่านมาได้ครบ มัน steal ข้อดีจากเรื่องต้นแบบมาปรับใช้ในนิยายตัวเองสำเร็จ
สุดท้ายเลยทำให้เกิดภาวะเหมือนย่านขายอาหารที่หลายๆ ร้านขายแต่เมนูจืดๆ กากๆ พอมันทำให้อาหารตัวเองอุ่นขึ้น มีรสชาติขึ้นมาได้เล็กน้อย และมีขายเรื่อยๆ ลูกค้าเลยแม่งไปต่อแถวแต่ร้านมัน ทั้งๆ ที่คุณภาพดีกว่าร้านอื่นในตรอกเดียวกันแค่นิดเดียว
>>125 >>127 เป็นเรื่องเศร้าแต่มึงต้องทำใจ เพราะนักเขียนเก่งๆ ที่เน้นคุณภาพ สำนวน และแบบแผนเดิม เขาย้ายไปขายนิยายทำมือ ขายนิยายในเว็บอื่น หรือเน้นปล่อย E-book ขายแทนกันหมดแล้ว
ถ้าใจมึงยังอยากอยู่ในเว็บนี้ต่อก็ต้องเข้าใจสภาพของนักอ่าน กูเองก็ทรมานไม่ต่างกันในช่วงแรกของการปรับตัว กูแบบว่ารับไม่ได้เลยในช่วงแรก คนที่เน้นขายของคุณภาพสูงแล้วจู่ๆ โดนตลาดบีบให้ต้องเปลี่ยนมาขายสินค้า mass product มันทำใจไม่ค่อยได้เลย แต่ก็ต้องยอมรับว่าพอเริ่มจับทางได้ ด้วยฝีมือที่สะสมมา มันทำให้นิยายเราเด่นแซงหน้าเจ้าเดิมๆ ที่มีอยู่ในหมวดเดียวกัน ถ้ามึงเคยอยู่ในโซนที่ตัวเองถูกห้อมล้อมไปด้วยยอดฝีมือ เป็นหางมังกร ตอนย้ายมาอยู่โซนหัวหมาแรกๆ มึงก็จะทำใจลำบากนั่นแหล่ะ แล้วพอนานๆ ไปมึงจะค้นพบเองว่าแม่ง... กูเก่งกว่าพวกนี้อยู่หลายช่วงตัวเลยนี่หว่า จริงอยู่ว่าอาจดูตกต่ำลงเพราะต้องมาแต่งนิยายที่คุณภาพสั่วๆ พล็อตกลวงๆ แต่มึงจะรู้ว่าต้องทำยังไงนิยายมึงถึงจะขายดีกว่าของพวกแม่ง
มันไม่ได้เกี่ยวกับว่าใครเก่ง ใครกาก ใครสูงส่ง ใครต่ำต้อย ศักดิ์ศรีอีโก้หรือมักง่ายเน้นสบาย แต่กลายเป็นการแข่งขันว่าใครจะจับนักอ่านได้มากกว่า เมื่อมึงเข้าใจแล้วว่านักอ่านส่วนใหญ่มันขอแค่ให้นิยายอ่านสนุก และมีให้อ่านทุกวัน ไม่ได้เน้นความถูกต้องความน่าสนใจ
มึงต้องเค้นความสามารถขอตัวเองออกมาเป็นจุดเด่น เพราะตอนนี้ทุกคนมันเน้นขาย fast food เลิกคิดถึงอาหารสุขภาพไปได้เลย แต่เปลี่ยนมาคิดว่าในเมื่อจะขายอาหารขยะเหมือนกัน อาหารขยะแบบไหนที่จะขายดีกว่าเจ้าอื่น เพราะ "คนเก่งบ้านนอก ยังไม่เท่าคนกระจอกในเมือง" เอาประสบการณ์ตอนเป็นหางมังกรมาทำให้มึงโดดเด่นในเขตหัวหมานี่ซะ โลกมันเปลี่ยนมึงก็ต้องปรับ ยกเว้นมึงจะยืนยันว่าชอบในสิ่งที่เป็นอยู่โดยไม่สนว่ายอดวิวจะเป็นยังไง ถ้าแบบนั้นก็ขอให้มึงโชคดี