>>59 สิ่งแรกที่จะตัดสินให้กูอยากอ่านนิยายตอนแรกได้ คือคำโปรยนี่แหละ ส่วนของมึงนี่ยาวและเวิ่นเว้อเกินกว่าจะเป็นการแนะนำเรื่องมึงควรยัดมันใส่บทนำซะมากกว่าและเกลาเพิ่มอีกหน่อยเพราะยังสั้นเกินกว่าจะเป็นบทนำ
คำโปรยหรือคำแนะนำเนื้อเรื่อง ควรเป็นอะไรที่สั้น กระชับ จับใจความ ความยาวไม่ควรเกินครึ่งหน้ากระดาษเอสี่ เหมือนโฆษณาอะ มึงจะขายสินค้าภายในห้านาที มึงไม่จำเป็นต้องอธิบายตั้งแต่ประวัติก่อตั้งบริษัทยังแหล่งที่มาวัตถุดิบก็ได้ มึงขายแค่จุดเด่นก็พอ อย่างโฆษณาในตำนานจนเครียดกินเหล้า แม่งก็มีแค่ตาลุงคนนึงนั่งลูปการกระทำไปพร้อมคำบรรยายสั้นๆไม่กี่คำ แต่ทำไมถึงกลายเป็นที่จดจำจนดังไปทั่วโลกล่ะ เพราะมันดึงใจความมาได้ชัดมาก ๆ และอธิบายด้วยภาพชัดเจนพอแล้ว แต่ถ้าเป็นนิยายมึงก็ปรับเปลี่ยนหน่อยอะ กูยกตัวอย่างนะ
1.หลังจากไปเทพซ่าที่ต่างโลกมานับสิบปี ในที่สุดผมก็กอบกู้โลกสำเร็จและได้กลับมายังโลกเดิม เพิ่มเติมคือพลังผู้กล้าสุดโกงกะโชว์เมพให้เต็มที่ แต่โชคไม่ดีดันมีคนใช้สูตรโกงแบบผมอีกขโยงเลยน่ะสิ "สัสเอ้ย งี้บทกูก็ไม่เด่นสิวะ"
2.ผมคือผู้กล้าที่เพิ่งกลับมาจากต่างโลกหลังถูกอัญเชิญไปเมื่อสิบปีก่อน พรที่ผมขอจากเทพธิดาก่อนกลับมาคือพลังผู้กล้าที่สามารถใช้ในโลกเดิมได้ ทั้งที่คิดว่าจะได้ใช้พลังสุดโกงโชว์เก๋าเต็มที่ แต่ดันมีเพื่อนร่วมชั้นทั้งห้องพร้อมครูที่ได้พลังสุดโกงมาไม่แพ้กันซะงั้น
"เอาละนักเรียนทั้งหลาย ยินดีต้อนรับสู่หลักสูตรพิเศษเพื่อคนเมพโดยเฉพาะ"
3.(ชื่อตัวเอก) หลังจากถูกอัญเชิญไปเป็นผู้กล้าที่ต่างโลก ก็ได้กลับมายังโลกเดิมพร้อมพรที่เทพธิดามอบให้คือ 'พลังผู้กล้า' ชีวิตของ (ชื่อตัวเอก) ที่ถือครองพรสุดโกงนั้นมีแววว่าจะได้โชว์เทพแน่ ๆ จนกระทั่งได้พบกับเหล่าเพื่อนร่วมห้องที่พกความเมพมาพอกัน หรือนั่นก็คือ(ชื่อตัวเอก)ไม่ได้เป็นคนเดียวในโลกนี้ที่มีสกิลโกง
"เชี่ยเอ้ย นี่มันศึกระหว่างคนมีของนี่หว่า"
กูนึกออกแค่นี้แหละ5555 ส่วนเรืืองความพาโรดี้+ความกาวที่มึงยัดมา บางจุดคือดูฝืนเกินจนไม่อินอะ อยากให้มึงลองหาอ่านแนวพาโรดี้อื่นๆเพิ่มเติมเป็นแนวทางว่าจะแซวไงให้ไม่แป้ก ซึ่งเป็นแก่นหลักของการพาโรดี้ เช่นนิยายเรื่อน ศิษย์ข้าเจ้าตายอีกแล้ว,กินทามะ(เมะ) หรืออื่น ๆ ที่แนวพาโรดี้ดัง ๆ อะ