*ฟิคจากในไลน์จ้า ขอบคุณโม่งฟิคทุกคนมากๆ*
กุโพสต์ลงโม่งไม่ได้ มันขึ้นว่าข้อความกุเปน spam..😭 กุขออนุญาตเขียนต่อจากฟิควาเลนไทน์ >>34 สั้นๆ เป็นของขวัญตอบแทนวันไวท์เดย์ ฮ่าาาา
-----------
เมื่อคืนเกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมา เช้านี้เลยกังวลใจว่าถ้าเจอเอ็นโจจะเผลอทำสีหน้าประหลาดออกไปหรือเปล่า ระหว่างนั่งรถไปโรงเรียนก็อดว้าวุ่นใจกับเรื่องนี้ไม่ได้ นอกจากนี้... คนที่คิดเพ้อเจ้อคงจะมีแค่ฉันคนเดียว...
เพราะครุ่นคิดเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานจนนอนดึกกว่าปกติ วันนี้เลยตื่นสายกว่าปกติ แหม การนอนนั้นสำคัญนะคะ ยังไงก็ต้องนอนให้เต็มอิ่มค่ะ กว่าจะถึงโรงเรียน ทางเดินซุยรันก็เนืองแน่นไปด้วยผู้คนที่ทยอยมาถึง
ฉันนั่งประจำที่เตรียมพร้อมสำหรับบทเรียน แต่ไม่นึกว่าเอ็นโจจะเป็นคนแรกที่เข้ามาทักทาย เอ๋ อะไรกันนะ
"คุณคิโชวอิน" ยิ้มด้วย อะไรกันคะ นี่มันน่ากลัวสุดๆ ไปเลยไม่ใช่หรือไง!?
"คะ?"
"ช็อคโกแลตเมื่อวานอร่อยมากเลย" พอเอ่ยประโยคนี้ขึ้นมา ตาคนเจ้าเล่ห์ก็ยกมือลูบท้ายทอยเหมือนคนอับจนหนทาง หา? สรุปจำใจเอ่ยตามมารยาทสินะคะ
"ชิ้นที่ขมๆ ทำเอาหยุดคิดถึงรสชาติไม่ได้เลยครับ ถ้าจะรบกวนให้คุณคิโชวอินทำมาให้บ่อยๆ ก็เกรงใจ คุณคิโชวอินพอจะแนะนำยี่ห้อช็อคโกแลตที่รสชาติแบบนั้นได้หรือเปล่านะ?"
อ๋า.. สมองฉันว่างเปล่าไปชั่วขณะ รู้สึกเลือดลมสูบฉีด ปาติซิเยร์ชื่อดังที่คนชื่นชอบฝีมือทำขนมเวลาได้รับคำชมจะรู้สึกเหมือนฉันหรือเปล่านะ
"อ๋อ แน่นอนค่ะ" ขณะที่หัวสมองหมุนติ้วคิดชื่อแบรนด์ บทสนทนาก็ต้องหยุดชะงักเพราะถึงเวลาเรียน ก็เลยบอกเอ็นโจว่าเดี๋ยวตอนเที่ยงจะแนะนำให้ที่ห้องสโมสร ไว้ค่อยคุยกันอีกที เอ็นโจก็ส่งยิ้มเจิดจ้ามาให้ แหมๆ รู้แล้วค่ะว่าชอบขนม ดีใจอะไรขนาดนั้นคะ
คุณครูพูดเรื่องอะไรไปบ้างฉันไม่แน่ใจว่าตัวเองรับรู้ เสียงลอยเข้าหูขวาทะลุหูซ้าย ก็แหม ถ้าฉันจะเป็นปาติซิเยร์ ความรู้ชั้นมัธยมคงไม่สำคัญเท่าไหร่มั้งคะ ฮุฮุ
อา~ ถ้าคุยกับท่านแม่ว่าอยากเป็นปาติซิเยร์จะได้ไปเรียนทำขนมที่ฝรั่งเศสมั้ยนะ อุหวา แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้วค่ะ
"คุณคิโชวอิน ทางนี้ครับ" ตัวยังไม่พ้นประตูดี ก็ได้ยินเสียงเรียก ไม่ต้องมองก็รู้ว่าใคร ใจจดจ่อกับขนมอะไรขนาดนั้นคะท่านเอ็นโจ
"ขออภัยที่ให้รอนะคะ"
"ไม่เลยครับ"
"เอ๋ ฉันนั่งตรงนี้จะดีหรือคะ" ด้วยความไม่อยากตกเป็นเป้าสายตาคนทั้งสโมสร ฉันจึงรีบมานั่งจนลืมสังเกตว่าเอ็นโจยังนั่งอยู่ที่เดิม และตรงนี้เป็นที่ประจำของคาบุรากิ
"ไม่เป็นไรครับ มาซายะหาที่นั่งเองได้นะคุณคิโชวอิน" ปลายเสียงของเอ็นโจเจือความขบขัน ชิ ไม่อยู่ในสถานะที่ต้องหวาดระแวงว่าตระกูลจะล่มสลายเพราะหมอนั่นก็อย่ามาขำความกลัวของคนอื่นได้มั้ยคะ!
"แล้วเรื่องที่เราคุยกันค้างไว้ คุณคิโชวอินมีคำแนะนำยังไงครับ?"
"สำหรับเรื่องนั้น.."
"นี่ คุยอะไรกันน่ะ?" ถูกขัดจังหวะอีกแล้ว! วันนี้ฉันจะได้แนะนำช็อคโกแลตอร่อยๆให้เอ็นโจมั้ย
คาบุรากิเดินเข้ามาหา ในมือถือถุงช็อคโกแลตถุงเล็กๆ คาดว่าจะแบ่งมาจากที่วาคาบะจังให้เมื่อวาน ตาคนขี้อวดเอ๊ย
"ฉันให้คุณคิโชวอินแนะนำช็อคโกแลตอร่อยๆให้น่ะ" คาบุรากิจัดแจงหาที่นั่งให้ตัวเองเสร็จสรรพ เนื่องจากฝั่งเอ็นโจไม่มีที่ว่าง คาบุรากิเลยนั่งข้างๆฉัน อุหวา นึกว่าจะโวยวายแล้วไล่ฉันไปนั่งที่อื่นซะอีก
"หา นายทานของหวานเหรอ งั้นทานนี่สิ เป็นช็อคโกลาที่อร่อยที่สุดในชีวิตฉันเลยนะ" เอ คิดไปเองหรือเปล่านะว่าประโยคหลังคาบุรากิพูดเสียงดังขึ้น
"ขอบคุณแต่ไม่ละ ฉันชอบช็อคโกแลตที่คุณคิโชวอินทำ" เอ็นโจปฏิเสธเสียงเรียบ "ผมชอบจริงๆนะ" อ๋า..
"รู้แล้วค่ะว่าชอบ" ไม่ต้องย้ำบ่อยขนาดนั้นก็ได้ค่ะ ทางนี้เริ่มกดดันแล้วนะคะว่าลิสต์ที่อยู่ในใจจะอร่อยสู้ชิ้นเมื่อวานได้ไหม (ถึงแม้ขนมที่มืออาชีพทำย่อมอร่อยกว่ามือสมัครเล่นอย่างฉันก็เถอะ...)