“จะว่าไปแล้ว เมื่อวานที่ไปทำช็อคโกแลตที่บ้านคุณคิโชวอิน ยูกิโนะไปคุยอวดพ่อกับแม่ใหญ่เลยล่ะเรื่องทำช็อคโกแลตเป็นครั้งแรก แล้วตอนเช้าก็เอาแจกคนนั้นคนนี้ไปทั่วเลย”
“แหม…”
ฉันนึกภาพที่ยูกิโนะคุงเดินมามอบช็อคโกแลตให้ก็รู้สึกน่ารักจนอยากลงไปนอนดิ้นซะเดี๋ยวนั้น ถ้าวันวาเลนไทน์เทวดาน้อยก็เหมือนคิวปิดที่แจกจ่ายความรักให้คนอื่นๆ เหมาะดีอยู่น้า~~
“คุณคิโชวอินก็ทำช็อคโกแลตทำมือมาตั้งแต่ประถมแล้วสินะ”
“เอ๊ะ เอ่อ ค่ะ...ทำให้แค่คนในครอบครัวน่ะค่ะ” รู้ได้ยังไงกันยะ
“อื้อ ไอระเล่าให้ฟังน่ะ เรื่องที่เคยทำช็อคโกแลตกับคุณคิโชวอินสมัยประถม”
เอ๋ ท่านไอระน่ะเหรอ….อืม ตอนนั้นฉันคงไม่ได้ทำอะไรขายหน้าให้ท่านไอระเก็บไปเล่าให้เอ็นโจฟังใช่มะ ไม่มีหรอกมั้ง
“ทำฟองดูว์ให้ยูกิโนะทานด้วย คุณคิโชวอินนี่ทำอาหารเก่งน่าดูเลยนะ”
“ก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมายหรอกค่ะ ยังต้องฝึกอีกเยอะ”
ฉันยังโดนคันตะคุงดุเอาทุกครั้งที่เข้าครัว แถมยังหั่นๆปอกๆอะไรไม่คล่องด้วย เป็นตายยังไงก็จะให้เอ็นโจรู้ถึงความเงอะงะแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด
รถมาถึงโรงพยาบาลพอดีทำให้พอจะเปลี่ยนเรื่องสนทนาไปได้ เอ็นโจเดินนำหน้าฉันไปยังชั้นผู้ป่วยที่ยูกิโนะคุงอยู่ พอเข้าไปในห้องก็เห็นยูกิโนะคุงกำลังนั่งขีดๆเขียนๆเหมือนทำการบ้าน มีขนมและของว่างทานเล่นรายล้อมให้เพียบ
“ยูกิโนะ ดูสิใครมา”
“ว้าว คุณพี่เรย์กะ” ยูกิโนะคุงแย้มรอยยิ้มกว้าง ทิ้งดินสอแล้วลุกจากเก้าอี้ตรงมาที่ฉัน “มาหาผมจริงๆด้วยสินะฮะ”
“พี่ก็ต้องมาแน่นอนอยู่แล้วล่ะจ๊ะ” ฉันลูบๆหัวยูกิโนะคุง อื้อ ผมนิ่มจังเลย~
ยูกิโนะคุงหัวเราะแล้วจับมือฉันเดินเข้าไปข้างใน
“คุณพี่เรย์กะนั่งตรงนี้นะฮะ” เทวดาน้อยตบปุๆลงบนเก้าอี้ตัวที่ว่าง ฉันเลยทำตามนั้น ส่วนเอ็นโจก็นั่งลงบนเก้าอี้อีกตัวที่อยู่ข้างๆน้องชาย
“ตรวจสุขภาพเป็นยังไงบ้างจ๊ะ”
“คุณหมอเพิ่งจะมาเจาะเลือดเอาผลไปเทสต์ที่แลปอยู่ฮะ” ยูกิโนะคุงชูแขนที่มีสำลีแปะอยู่บนหลังมือให้ดู “ระหว่างนี้ก็นั่งรอไปซักพักก่อนจะเริ่มตรวจใหม่อีกหน”
“เจ็บมากมั้ยจ๊ะ”
“ก็เจ็บนะฮะ คุณหมอเอาเข็มเจาะเข้ามาแล้วดูดเลือดไปหลายซีซีเลยล่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอกฮะ~”
ฉันฟังแล้วจะเป็นลม แต่เห็นยูกิโนะคุงยังหัวเราะได้ก็โอเคแล้วมั้งนะ
“ถ้าเสียเลือดแล้วต้องทานของหวานเข้าไปชดเชยนะ นี่ช็อคโกแลตวาเลนไทน์จากพี่จ๊ะ” ฉันล้วงลงไปในถุง หยิบเอากล่องช็อคโกแลตขึ้นมาแล้วส่งให้
นี่เป็นครั้งที่สองที่ให้ช็อคโกแลตทำมือกับคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัว ...แต่ก่อนหน้านั้นก็เคยให้ท่านอิมาริมาแล้ว แถมอันนี้ยังเป็นช็อคโกแลตที่ทำด้วยกันกับยูกิโนะคุงอีก รสชาติน่าจะพอผ่านล่ะมั้ง
“หวา ขอบคุณฮะ” ยูกิโนะคุงหัวเราะเขินๆ เก็บช็อคโกแลตกล่องนั้นลงกระเป๋า
“นี่ทำการบ้านอยู่เหรอจ๊ะ”
“ฮะ ทำฆ่าเวลาระหว่างรอคุณหมอน่ะ” ยูกิโนะคุงพยักหน้าหงึกหงัก “แต่อันนี้ยากนิดหน่อยเลยกะว่าจะเก็บไว้ถามท่านพี่ล่ะฮะ”
“ไหนดูซิ”
เอ็นโจว่าอย่างนั้นแล้วมองโจทย์ข้อที่น้องชายติดขัด จากนั้นก็อธิบายคำตอบพร้อมกับทำให้ดูแบบเข้าใจได้ง่าย ยูกิโนะคุงพยักหน้าแล้วไล่คำถามที่ค้างไว้ในแบบฝึกหัดไปทีละข้อ
ฮึ่ย ฉันก็อยากสอนการบ้านให้ยูกิโนะคุงเหมือนกันนะ อยากจะเป็นพี่สาวเท่ๆแสนเก่งกาจในสายตาของเทวดาน้อย แต่นั่งอยู่ต่อหน้าลำดับท็อปทรีของซุยรันแล้ว การสงบปากคำในเรื่องนี้เห็นทีจะเป็นการดีที่สุดแล้วอะนะ
ฉันที่ไม่มีบทบาทในตอนนี้ได้แต่นั่งมองยูกิโนะคุงขยับดินสอไปแบบเงียบๆ แต่เอ็นโจก็พูดขึ้นมา
“คุณคิโชวอินมีการบ้านที่ไม่เข้าใจตรงไหนรึเปล่า”
เอ๋!!
“คุณพี่เรย์กะ ทำการบ้านด้วยกันมั้ยฮะ ถ้ามีตรงไหนไม่เข้าใจก็ให้ท่านพี่สอนก็ได้นะฮะ ท่านพี่สอนเก่งมากเลยล่ะ”
ฉันก็รู้ถึงความเก่งกาจของเอ็นโจในการสอนการบ้านมาหลายหนแล้วอะนะ ได้ฟังคำอธิบายจากเอ็นโจก็รู้สึกแก้โจทย์ได้ง่ายๆลื่นปรื๊ดเลยล่ะ
พอหันไปมองหน้าเอ็นโจเป็นเชิงว่าจะดีเหรอ หมอนั่นก็พยักหน้ายิ้มๆแบบอนุญาต
“มาสิ”
งั้นไม่เกรงใจล่ะนะค้า~
พอเราเข้าสู่โหมดการเรียนแบบจริงจัง คุณพี่เลี้ยงของยูกิโนะคุงก็เลยช่วยเก็บข้าวของที่ไม่จำเป็นออกไปวางไว้ที่โต๊ะตัวอื่น รินน้ำชาให้ แล้วก็ออกไปรอด้านนอกเพื่อให้พวกเรามีสมาธิ
เอ็นโจรับโจทย์ของฉันไปดูแล้วขยับมานั่งข้างๆ เริ่มอธิบายทั้งวิธีทำและการยกตัวอย่างอ้างอิงจากหนังสือให้เข้าใจได้ง่ายๆ ระหว่างรอฉันเขียนคำตอบก็หันไปสอนการบ้านให้น้องชายต่อ
สุดยอด สมกับเป็นลำดับท็อป เท่านี้การบ้านเลขที่มีสมการแสนยุ่งยากติดขัดก็แก้ได้โดยง่ายไม่ต้องปวดเศียรเวียนเกล้าแล้ว~