“ยินดีต้อนรับจ้า”
ฉันเดินออกไปรับยูกิโนะคุงที่หน้าบ้าน มาโอะจังเองก็มาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน ก็เลยเดินเข้าไปพร้อมๆกันทั้งสามคน ระหว่างทางก็คุยเรื่องขนมที่จะทำกันในวันนี้อย่างครึกครื้น
ฉันพาเด็กๆไปกล่าวทักทายท่านแม่กับท่านพ่อที่กำลังจิบชาอยู่ในห้องรับแขก ท่านแม่นี่ดูปลื้มหนักหนาที่มีเด็กน่ารักๆมาเที่ยวบ้าน ทำท่าจะไม่ยอมปล่อยตัวเหล่าเทวดาน้อยๆของชั้นเปอติต์ให้ไปเข้าครัวกับฉันแต่จะพาไปชอปปิ้งแทนจนฉันต้องรีบตัดบท อื๋อ อะไรคะท่านพ่อ ทำหน้าแบบนั้นนี่หมายความว่ายังไงน่ะ
มาโอะจังอยากทำนามะช็อคโกแลต แต่ก็กลัวว่าจะละลายก่อนที่จะได้ให้ยูริคุง จะอบเค้กเต็มรูปแบบให้เหมือนท่านคาซึมิทำให้รุ่นพี่โทโมเอะก็ยากเกินความสามารถฉันในตอนนี้ ก็เลยตกลงทำเป็นพวกช็อคโกแลตทรัฟเฟิลหรืออะไรทำนองนั้นดีกว่า ใช้พิมพ์น่ารักๆแถมยังได้ตกแต่งตามใจชอบอีก
ในครัวมีวัตถุดิบที่คุณเมดเตรียมไว้พร้อมหมดแล้ว มีทั้งดาร์กช็อคโกแลตและไวท์ช็อคโกแลตให้เลือกหลากหลาย ฉันเริ่มหยิบช็อคโกแลตมาหั่นให้เป็นชิ้นเล็กๆแล้วเอาไปใส่ในชามแก้ว เตรียมนำไปอังกับน้ำร้อนเพื่อให้ช็อคโกแลตละลาย อังน้ำร้อนนี่สำคัญมากเลยล่ะ
มาโอะจังเองก็ทำแบบเดียวกับฉัน ดูท่าจะได้รับการสอนจากคุณแม่มาก่อนหน้านี้แล้ว ฉันก็เลยไปดูยูกิโนะคุงแทน ทำให้ดูเป็นตัวอย่าง
“คุณพี่เรย์กะดูคล่องจังเลยนะฮะ” ยูกิโนะคุงเอ่ยชมแบบนั้น ฉันเลยรู้สึกจมูกยืดขึ้นมานิดๆ
“พี่มีงานอดิเรกทำอาหารอยู่แล้วน่ะจ๊ะ”
ที่จริงผ่านการเคี่ยวกรำอย่างหนักจากท่านอาจารย์คันตะต่างหากล่ะคะ
พอเล่าปัญหาให้วาคาบะจังฟังทางโทรศัพท์ ก็เลยได้นัดหมายกันไปที่บ้าน หารือเรื่องเมนูที่จะทำ แล้วก็เข้าหลักสูตรทำขนมวาเลนไทน์กับคันตะคุงอย่างเร่งด่วน แต่ถึงอย่างไรคันตะคุงก็ไม่อ่อนข้อให้ฉันแม้แต่นิด คำสอนอันเข้มงวดของท่านอาจารย์ยังมีให้ได้ยินเป็นระยะๆ เช่นว่า
“หั่นช็อคโกแลตให้เป็นชิ้นเล็กๆก่อนค่อยเอาไปอังน้ำร้อนนะ ดูอุณหภูมิด้วยล่ะ”
หรือ
“นี่ โคโรเน่ ห้ามเอาหม้อวัตถุดิบไปโดนไฟตรงๆนะ เดี๋ยวก็ไหม้หรอก อย่าขี้เกียจสิ”
และ
“เนยยังจับเป็นก้อนๆอยู่เลยนะ อย่าทำชุ่ยๆสิโคโรเน่ คนให้มันเข้าๆกันด้วย”
ก็อะไรประมาณนั้นน่ะค่ะ
กว่าจะผ่านมาตรฐานของคันตะคุงก็เล่นเอาเหงื่อตกไปทั้งคนเรียนและคนสอน แต่ก็ได้ผลลัพธ์ออกมาเป็นที่น่าพอใจอยู่นะ ช็อคโกแลตที่ทำวันนั้นก็อร่อยดีด้วย
พอละลายช็อคโกแลต ใส่เนยและน้ำตาล คนจนเข้ากันดีก็ได้เวลาเทใส่พิมพ์ มาโอะจังเตรียมพิมพ์ที่อยากใช้มาไว้ด้วย แน่นอนว่าต้องเป็นรูปหัวใจตามความนิยม ส่วนฉันกับยูกิโนะคุงเทใส่พิมพ์เล็กๆน่ารักๆ มีหลากหลายรูปแบบ ทั้งดวงดาว ดอกไม้ หัวใจ คุณหมีและคุณกระต่าย
อื้อๆ น่ารักมากๆเลยล่ะ
ระหว่างที่รอให้ช็อคโกแลตเซ็ตตัวในพิมพ์ ฉันเลยเอาพวกผลไม้กับช็อคโกแลตที่เหลือๆจากการทำเมื่อครู่นี้มาลองชุบทำเป็นฟองดูว์ไว้ทานเล่นฆ่าเวลา นี่ก็สูตรจากวาคาบะจังอีกเหมือนกัน
“ห้ามใส่เหล้าลงไปนะโคโรเน่”
เสียงของท่านอาจารย์คันตะยังตามมาหลอกหลอน อุก แค่เผลอชายตาไปมองพวกเหล้าหวานที่วางอยู่บนชั้นเองนะ
แต่มีเด็กๆทานด้วยให้ใส่เหล้าลงไปก็ไม่ได้สินะ งั้นเอาไว้ใส่ให้ทานุกิทานก็แล้วกัน รสชาติของผู้ใหญ่ก็ต้องให้ผู้ใหญ่ทาน
“หวา อร่อยจัง”
มาโอะจังกับยูกิโนะคุงดูจะเป็นปลื้มกับช็อคโกแลตฟองดูว์ที่ทานอยู่ ฉันเองก็ชอบเหมือนกัน ส้มกับช็อคโกแลตนี่หวานๆอมเปรี้ยวเข้ากันดีกับความขมของช็อคโกแลตที่ทานอยู่จังเลย
ยูกิโนะคุงเองก็ดูจะถูกใจกับมาร์ชเมลโล่ชุบช็อคโกแลตด้วย งั้นเอาไอศกรีมในตู้เย็นมาชุบด้วยดีกว่านะ
พอช็อคโกแลตเซ็ตตัวดีแล้วก็ได้เวลาแกะออกมาตกแต่ง มาโอะจังบีบครีมตกแต่งเขียนเป็นคำว่าให้ยูริคุงด้วยท่าทีมุ่งมั่นแฝงความรู้สึกอย่างเต็มที่ ส่วนฉันกับยูกิโนะคุงก็วาดอะไรตกแต่งเล่นตามเรื่องตามราวไปเรื่อย แต่ยูกิโนะคุงวาดรูปเก่งจัง หรือความเก่งมันจะถ่ายทอดกันตามสายเลือดนะ
ทั้งทำทั้งชิมไปจนรู้สึกอิ่มๆ ช็อคโกแลตที่ทำออกมาได้ก็มีหลากหลายแบบ ทั้งน่ารักแถมอร่อยด้วย สนุกจังเลย รู้ตัวอีกทีก็เกือบๆจะห้าโมงเย็นแล้ว เวลาผ่านไปไวขนาดนี้เลยเหรอ
ฉันกับเด็กๆช่วยกันจัดวางลงกล่อง พอมองแบบนี้แล้วก็ออกมาดูดีไม่แพ้ที่ทำขายในท้องตลาดเลยนะนี่ ไม่เสียแรงที่ไปหาซื้อแพคเกจน่ารักๆมาเตรียมไว้ก่อนหน้านี้ เท่านี้ก็เอาให้คนอื่นๆได้ไม่อายใครแล้ว
ยูกิโนะคุงห่อช็อคโกแลตก้อนเล็กๆพวกนั้นใส่ถุงแก้วใสๆแล้วผูกปากด้วยริบบิ้นหลากสีสัน แพคเกจดูน่ารักน่าชังสมกับเป็นเทวดาน้อย เห็นบอกว่าจะเอาให้คนที่บ้าน
พวกเราแบ่งช็อคโกแลตที่เหลือเอากลับไปทาน ก็ทำออกมาตั้งเยอะนี่นะ น่าจะทานได้หลายวันเลยล่ะ
