>>122 ประเด็นนี้ยาว เดี๋ยวกูกลับบ้านก่อนแล้วจะมาเม้าด้วย พิมพ์ในมือถือมันไม่สะใจ
>>120 ตอนเรย์กะชมคนสวยๆนี่คือชมแบบใสๆบริ้งๆจากใจจริงเลยนะ เหมือนตอนชมไอระกับยูริเอะที่โผล่มาครั้งแรกๆน่ะ เราแฮปปี้ที่ได้อยู่กับคนสวยๆ กับซากุระก็ชมแบบชื่นชมแบบจริงใจว่าเธอช่างดูสมเป็นกุลสตรีอะไรเช่นนี้ แต่พอเป็นยุยโกะคือนางเหม่อและดูใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปเลย ไม่อยู่ในฟีลชื่นชมแบบสามคนข้างบนน่ะ แถมเป็นคนบอกเองว่ารู้สึกเซ็งๆซังกะตายอีกต่างหาก เวลายุยโกะโผล่มาทีไร โทนหม่นหมองเข้าปกคลุมเจ้าแม่ทันทีเลยนะ ปกตินางชอบปิดตอนด้วยการบ่นไร้สาระหรือฮาๆทิ้งท้าย แต่พอยุยโกะมาปุ๊บนางปิดตอนห้วนสั้นและไร้อารมณ์สุดๆ
อีกอย่างเวลาเจอหน้ายุยโกะนางก็ชอบเอาตัวเองไปเทียบแล้วมารู้สึกด้อยกว่า ทั้งที่นางไม่เคยเปรียบเทียบตัวเองกับใครมาก่อนเลย ขนาดงานหิ่งห้อยที่ไมฮามะกับเรย์กะใส่ชุดสีเดียวกัน เรย์กะนางโนสนโนแคร์ แล้วไงอะ ไม่เห็นอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ แต่พอเป็นยุยโกะที่ใส่ชุดขาวเหมือนกันนางดันมานอยด์ว่ายุยโกะใส่สีขาวแล้วสวยกว่า ทั้งที่นางแทบไม่ได้เจอยุยโกะ ไม่มีอะไรต้องมาคุยหรือเกี่ยวข้องเลย จะไปกังวลทำไมก็ไม่รู้ ซากุระที่ให้บรรยากาศคล้ายๆกัน นางยังไม่ล่กเท่านี้มาก่อน
ส่วนเรื่องวาคาบะ เรย์กะกับคาบุนี่กูว่าคนเขียนชอบแกล้งกั๊กโมเมนต์ว่ะ เรย์กะเป็นนางเอกที่เดินเรื่อง พอมีตัวละครชายที่เป็นตัวหลักมาเกี่ยวพัน แล้วมีโมเมนต์ที่เดินไปในทางที่ดี เคมีเข้ากัน คนอ่านย่อมเชียร์นางเอกหลักมากกว่าตัวประกอบผลุบๆโผล่ๆแบบวาคาบะอยู่แล้ว แต่ก็ดันแกล้งคนอ่านด้วยการให้คาบุปักใจรักมั่นกับวาคาบะ โมเมนต์กับเรย์กะต่อให้ดีแค่ไหน คนเขียนก็จะเขียนให้คาบุคิดถึงแต่วาคาบะมาก่อนอยู่ดี แบบตอนชมดาวในงานทานาบาตะ ขนาดอยู่กับเรย์กะด้วยบรรยากาศโรแมนติคเป็นใจสุดๆ ยังเพ้อหาวาคาบะได้ ดูดาวไปก็คิดถึงแต่วาคาบะแทบไม่ได้สนใจเรย์กะที่เดินข้างๆกันเลย จะเชียร์คู่เรย์กะก็ตะขิดตะขวงใจเรื่องมันคลั่งรักวาคาบะขนาดนั้น จะให้หันมามองนี่คงต้องอกหักรอบสองแต่ตอนนี้มันยังไม่อกหัก แต่จะเชียร์คู่คาบุวาคาบะก็ไม่เขียนโมเมนต์แบบตรงๆชัดเจน มีแต่คำบอกเล่าจากปากเท่านั้นว่าไปโน่นมานี่หรือทำโน่นนี่ มันไม่ฟินเหมือนพบเจอเหตุการณ์เอง แค่ฟังเขามาเม้ามอยเฉยๆ ไม่ได้รู้ความรู้สึกหรือความในใจของตัวละคร แกล้งยื้อกันไปมาระหว่างคนเขียนกับคนอ่านนี่ล่ะ