เมื่อเช้า มีเรื่องให้หงุดหงิดเล็กๆ เรื่องนึง (เลยเข้าโหมดดาร์คไปชั่วคราว) ..... ตรงที่มีปัญหาอะไรบางอย่างเกิดขึ้น และคนที่ควรมีหน้าที่แก้ปัญหาพูดอย่างเดียวว่า
"มันก็ต้องใช้เวลาค่ะ" .... ซ้ำไปซ้ำมาโดยไม่พูดอย่างอื่นเลย พอผมบอกปัจจัยอย่างอื่นที่อาจจะสำคัญกับปัญหา และทำให้เขาเข้าใจปัญหามากขึ้น ก็ไม่สนใจ พูดมาอย่างเดียว "มันก็ต้องใช้เวลาค่ะ"
แหม่ ..... ผมนี่แทบจะหลุดว่า
"You don't tell a computer scientist who is a mathematician that solving a problem takes time. Time complexity for solving any problem depends on 'how' you solve it.
Don't tell me you need time. Tell me your understanding of the problem and tell me your "solution" ("algorithm" - how would you solve it).
Time isn't a solution. Time is needed for executing a solution."
แหม่ .... จริงๆ เล้ย
ส่วนหนึ่งคือพื้นฐานของบ้านเราน่ะแหละครับ เชื่อไหมว่าเราสนใจแต่เรื่อง "การแก้ปัญหา" จนเราไม่สามารถแก้ปัญหาอะไรได้เลย เพราะเราสนใจเรื่องนี้มากเกินไปจนเรียนแต่ "เครื่องมือ" หรือ "สูตรสำเร็จของการแก้ปัญหา" ... มันก็จะแก้ปัญหาได้เฉพาะปัญหาที่เคยแก้ไปแล้วทั้งนั้น ....
แม้แต่เรื่องที่ต้องการความเข้าใจมากๆ อย่างคณิตศาสตร์และ Computer Science เรายังเรียนมาเป็นการใช้เครื่องมือแบบจ๋าๆ ได้เลย (สูตร คือ เครื่องมือ, Library คือเครื่องมือ, Programming Languages คือเครื่องมือ ฯลฯ)
เวลาเจอปัญหา เราก็จะไม่ทำความเข้าใจอะไรมัน เราจะพยายามแก้มันทันทีด้วย "เครื่องมือ" ที่เรารู้จัก .... ไม่ก็บอกว่า "มันต้องใช้เวลา" .... เพราะเราทำความเข้าใจปัญหาไม่เป็นเลย .....
When all you know is a hammer, everything suddenly looks like a nail.
หลายครั้งเรื่องการใช้เวลา นี่เราไม่ได้ใช้เพื่อแก้ปัญหาครับ เราใช้ทนกับปัญหาจนกระทั่งชินกับมัน
หลายคนบอกว่าต้องใช้เวลา แล้วหวังว่าวันหนึ่งปัญหามันจะหายไป ...... หรือปัญหามันจะแก้ตัวมันเอง .....
แต่ส่วนมาก วิธีการแก้ปัญหาของบ้านเรา คือ "บังคับให้คนอยู่กับปัญหาจนชินไปเอง" ..... นั่นคือ Hammer ของเราครับ ... ตอกให้คนจมลงไปอยู่กับปัญหา