วันนี้แปลกๆ มานั่งคิดย้อนเวลาไปว่าชีวิตเรามาอยู่ตรงจุดนี้ได้ยังไง ก็เลยมานั่งเขียนลงโน้ตเอาไว้ เขียนไปเขียนมา ขอเอามาแปะเลยละกันเพราะคิดว่าน่าจะมีประโยชน์สำหรับเพื่อนๆเช่นกัน
.
.
.
ผมเชื่ออย่างยิ่งว่าชีวิตเราทุกคน(และผม)ได้ดีเพราะมีคนสนับสนุนเสมอ
.
ตั้งแต่ช่วงเติบโตจนก่อนถึงวัยทำงาน พ่อแม่และพี่ชายพี่สาวผมทุกคนมอบทรัพยากรให้ผมศึกษาและลองเล่นในเรื่องต่างๆมาโดยตลอด ไม่ว่าจะเป็นเครื่องเกม คอมพิวเตอร์ อุปกรณ์อิเล็คทรอนิคส์ต่างๆ เรียกว่าอยากได้อะไรมาลอง 90% ผมจะได้โดยที่ตัวเองไม่ต้องเสียเงินเองเลย ผมถือว่าเป็นช่วงเวลาที่สำคัญมากๆเพราะมันทำให้ผมพร้อมในด้านทักษะกว่าคนอื่นในช่วงอายุที่ใกล้ๆกัน
.
พอเข้ามหาลัย ตอนเรียนรามฯ ผมก็ได้เพื่อนในซุ้มรามฯช่วยสนับสนุนโดยการพาไปให้รู้จักกับ “พี่ป้อม” เจ้าของร้านสติ๊กเกอร์ที่ใหญ่ที่สุดในซีคอนสแควร์สมัยนั้น ร้านใหญ่ มีคอมให้เล่นหลายเครื่อง มีกล้อง Digital Camera ของ Sony อย่าง Mavica ให้เล่น สมัยโน้นต้องบอกเลยว่าเท่ห์มากๆ
.
หลังจากได้รู้จักกับพี่ป้อม แกก็สนับสนุนผมด้วยการจ้างให้ทำงานที่ร้าน ไม่ว่าจะถ่ายรูป รีทัชภาพลูกค้าก่อนพิมพ์ออกมา เรียกว่าซองเงินเดือนซองแรกผมได้มาจากที่นี่ล่ะ ยังคงจำความรู้สึกแรกได้เลย โคตรดีใจที่เราสามารถทำงานแลกเงินได้แล้ว แถมพี่ป้อมยังได้หางานเขียนโปรแกรมบริหารสมาชิกโบสถ์คริสต์มาให้อีกงาน รวมไปถึงจ้างไปติดตั้งระบบร้านเน็ทให้หลายๆร้าน คือได้เล่นอะไรเยอะมากๆ
.
หลังจากนั้นก็มี “พี่ไก่” สนับสนุนผมต่อ เราเจอกันทาง Pantip และพี่ไก่ก็ได้มอบโอกาสให้ผมแบบยิ่งใหญ่มากโดยนัดผม นศ.รามฯกระจอกๆคนนึงให้ไปทานข้าวด้วยกันกับพี่ธานี (เจ้าของบริษัท PE&E) และทำการแนะนำผมให้กับพี่ธานีจนพี่ธานีว่างจ้างให้ผมไปทำงานด้วยเงินเดือนที่ดีมากๆสำหรับนศ.ที่ยังเรียนอยู่อย่างผม (เรียนแบบไม่เรียน 5555)
.
พอทำงาน PE&E ไปสักพัก ผมก็ได้ไปเรียนเขียนโปรแกรมที่ CTT แล้วก็ได้รับการสนับสนุนจาก “พี่โช” โชคชัย จันทร์เชย และ “คุณมิ้งก์” ต่อ โดยให้ไปลองฝึกเป็นเทรนเนอร์สอนเขียนโปรแกรมดู แถมยังได้รับการชวนให้ไปเปิดบริษัท Software House ด้วยกันต่ออีกทอด ต้องบอกเลยว่าช่วงนี้เป็นช่วงที่เปลี่ยนชีวิตผมไปมากที่สุดอีกช่วง ได้เรียนรู้อะไรเยอะมากๆในการทำธุรกิจ
.
ในระหว่างที่ทำ Software House ผมก็ยังคงได้รับการสนับสนุนจากผู้ใหญ่ทางฝั่งลูกค้าเสมอ ไม่ว่าจะเป็น ผอ.จากภาครัฐต่างๆ นายตำรวจนายทหารต่างๆ หรือแม้แต่ผู้บริหารระดับสูงในบริษัทเอกชนใหญ่ๆ ผมยังคงจำชื่อคนที่สนับสนุนผมได้อย่างดีจนวันนี้ ไม่ว่าจะเป็น “พี่เมฆ” “ดร.อธิป” “เอ” จากทรูที่เวลามีงานมีปัญหาก็ไม่เคยทิ้งกัน ฯลฯ
.
พอจบเส้นทาง Software House ผมก็ยังไม่วายได้รับการสนับสนุนต่อจากเมนทอร์ทางด้าน IM ของผมอย่าง “Patric Chan”...
.
อยากจะขอขอบคุณทุกคนอย่างสุดซึ้ง ผมคงไม่มีวันนี้ถ้าไม่มีทุกคนคอยสนับสนุน ผมจะทำชีวิตต่อไปให้ดีที่สุดไม่ให้ผิดหวังที่ได้รับการสนับสนุน และผมก็จะสนับสนุนหลายๆชีวิตให้ดีขึ้นด้วยเช่นกันครับ
.
ด้วยรักและเคารพเสมอ
ก๊วง
.
ปล. ความเชื่อเดียวที่ผมคิดว่าอาจจะเป็นกุญแจสำคัญที่ทำให้มีคนสนับสนุนผมอย่างต่อเนื่องคือ: “ความจริงใจ” ที่ผมมีให้เค้า
.
ถ้าวันนี้เราน้อยใจว่าไม่มีคนสนับสนุน ลองมอบความจริงใจให้กับคนที่เราติดต่อด้วยดูครับ ผมเชื่อว่าคนเราสัมผัสเรื่องพวกนี้ได้ :)