KY สมมติว่ามึงเปนสต๊าฟ ละต้องทำงานล่วงเวลายันตีสองตีสามบ่อยๆ แถมยังต้องตื่นเช้ามาประกาศเว้น สต๊าฟคนอื่นมีแต่ไม่ค่อยช่วย มึงทวงงานละเขาไม่ตอบ หายแบบไม่แจ้ง ไม่อ่านข้อความ แอบเข้าไปเช็คงาน ปรากฎเท่าเดิมจนมึงต้องทำแทนละก็นอนดึกไปอีกวันเพื่อให้มันทันประกาศ ตอนนี้มึงรู้สึกสภาพร่างกาย(และจิตใจ)ไม่ไหว ตื่นมาตาวิ๊ง มองเห็นจุดแสงขาวๆวิ๊งๆ รู้สึกหนาว มือเท้าเย็นทั้งๆ ที่มึงนอนห่มผ้านวมในฤดูร้อน มึงว่ากูควรถอนตัวไหม ตอนนี้รู้สึกแบบแน่นหน้าอกนิดหน่อยอ่ะ แต่กุว่ากุไม่น่าเป็นโควิด กุแค่พักผ่อนไม่พอ
ไม่ต้องแหกโม่งกุนะ กุรู้สึกเหมือนแหกโม่งอยู่ตลอดเวลาที่พิมพ์ แต่ไม่รู้จะบ่นไหนหรือปรึกษาใครดี บอกเพื่อนเพื่อนก็คงบอกให้กุทนต่อ เพราะถ้ากุออกมูมีสิทธิ์ล่ม แต่มุมมองกุ กุว่าไม่หรอกสต๊าฟมีตั้งหลายคน ทุกคนแค่ชินที่มีกูทำนู้นทำนี่ให้มากกว่าเลยไม่กระตือรือร้นกัน กูคิดว่าเขามีความสามารถนะ มากกว่ากุอีกอ่ะ ถ้าสถานการณ์มันบังคับกุว่าเขาทำกันได้ ทำดีกว่ากุด้วย
ปล.ถ้ากุเคยซาเวจตอบเดมใครกุขอโทษนะมึง กุเครียดและเหนื่อยสะสมมาก ปกติไม่ได้มีแต่งานมูน่ะ กูวาดปกนิยายด้วย ทำคอมมิชด้วย ละอยู่ปี4 อีก มันหลายๆอย่าง เอาเป็นว่ากุโซซอรี้นะมึง
ปล2.กุเป็นแค่สต๊าฟที่สมัครเข้ามาช่วยงานตอนกุเห็นเขาหาคน กุไม่ใช่แม่งานนะ