ทั้งหมดที่มึงตั้งใจพิมพ์มากูอ่านทั้งหมดและเข้าใจที่มึงหวังดีนะว่าอยากใฟ้โม่งเลิกฉอดแล้วไปทำงานทำการหรือทำสิ่งที่ดีกว่าเลิกฉอดกัน(ขำ) แต่ติดอยู่ที่อย่างเดียวคือแล้วทำไมกูถึงจะไม่สามารถเอามาตราฐานในใจกูไปตัดสินงานคนอื่นได้ล่ะ? ความหลากหลายของงานมันก็ความหลากหลายของงาน ขายได้เพราะลูกค้าเขาเลือกเองก็ใช่ แต่ทำไมกูถึงจะไม่มีสิทธิในการเอาความคิดหรือมาตราฐานของตัวเองเป็นตัวตัดสินงานของศิลปินวะ? มีศิลปะก็ต้องมีการวิจารณ์มั้ย หรือมึงจะเถียงว่สมันไม่มี ถุย แล้วการวิจารณ์ด้วยใจนี่มันผิดตรงไหน มันไม่ใช่แค่อคติหรือมาตราฐานในใจมั้ยล่ะ ก็คือไอที่เขาฉอดเรื่องสกิลกันในนี้ก็คือพูดความจริงทั้งนั้น งานเหี้ยก็ว่าเหี้ย งานดีก็ว่าดี การวิจารณ์นี่มันผิดตรงไหน นึกถึงบรรยากาศในประเทศสารขัณฑ์ที่ห้ามเสล่ออกความเห็นห้ามวิจารณ์อะไรอย่างงี้เลยว่ะ
แล้วก็นี่อยากถามมึงหน่อยว่ารู้จักart fundamentalsมั้ยเนี่ย? ตรงจุดนี้ที่มึงพิมพ์ทำให้กูนึกถึงปัญหาหลายคนที่ทำให้นักวาดไม่พัฒนาไปไหนซักที จมจ่อมอยู่กับจุดเหี้ยๆในงานวาดไม่พัฒนาไปไหนเพราะมึงไม่สนหีแตดแล้วโบกทับจุดบกพร่องที่มึงควรจะพัฒนาด้วยคำว่า อนาโตมี่เบี้ยว เงาเพี้ยน สีเน่า งานเหี้ย แก้ปัญหาปิดหูปิดตาจากคำวิจาณ์คำแนะนำด้วยคำว่า "ก็นี่มันสไตล์กู"
อิดอกกกก กูจะวิจารณ์จากใจจากหัวจากอะไรก็เรื่องของกู มึงห้ามคนวิจารณ์ไม่ได้หรอก ตั้งสติคิดใหม่ ความหลากหลายของงานไม่ได้มีไว้อ้างห้ามไม่ให้คนวิจารณ์ อิดอก