"ข้าบอกว่าไม่มีก็ไม่มีไง!?"
หญิงสาวชาววัลเล็มกู่ร้องใส่แขกปริศนาที่ไม่ได้รับเชิญ แสงจันทร์ยามราตรีคืนนี้ไม่สวยงามเหมือนทุกคืน เมื่อกลุ่มคนปริศนาได้บุกรุกเข้ามาขู่ทำร้ายชาวบ้านเมืองวัลเล็ม
"อยู่ไหน! ข้าถามว่ามันอยู่ไหน ไอ้เปาบิ๊กบึ้มนั่น!"
"ก็บอกว่าไม่มีก็ไม่มีไงเล่า"
"อย่ามาปดใส่ข้า!"
"หา ตด? หยาบคายจริง" หญิงสาวป้องปาก
"ปด!! เจ้าเองก็กินใช่ไหม ไอ้เปาบิ๊กบึ่มนั่น หน้าอกเจ้าถึงใหญ่ขนาดนี้!"
"หยาบคายยยย ของพวกนี้เป็นธรรมชาติย่ะ!? ไม่เชื่อข้าจะเอารูปถ่ายให้เจ้าดู!?"
สิ้นเสียงของหญิงสาวชาววัลเล็มก็เดินเข้าบ้าน ทิ้งเพื่อนสาวอีกคนที่ดื่มหนักไปหน่อยให้นอนสลบไสลไม่ได้สติอยู่ที่หน้าบ้าน
จากนั้นซักพักหญิงสาวก็เอาอัลบั้มออกมาให้ดู และเปิดให้เห็นถึงทรวดทรงของตัวเองตั้งแต่ยังเด็ก จนให้อีกฝ่ายต้องกลืนน้ำลาย
อื้อหือ.... บิ๊กบึ้มตั้งแต่เด็กจริงๆ
เมื่อพูดแล้วอีกฝ่ายก็แตะหน้าอกของตัวเองอย่างน้อยใจก่อนที่จะปล่อยอาวุธในมือแล้วร้องไห้ในความโหดร้ายของโชคชะตา
"...ทำไม ทำไมข้าไม่ใหญ่เหมือนเจ้าบ้าง...."
ผู้บุกรุกอีกคนที่มาด้วยกันยืนยิ่งไม่พูดอะไร ได้แต่เพียงแอบซับน้ำตาของตนเองด้วยความสงสาร
เมื่อนั้นหญิงสาวชาววัลเล็มก็มองด้วยสายตาอ่อนโยนและเข้ามาปลอบบุคคลที่ทรุดสะอื้นอยู่
"ไม่เป็นไรนะ ของเจ้าก็ไม่ได้เล็กอะไรขนาดนั้นหรอกน่า"
"แต่ แต่ไม่ว่าผู้ชายคนไหนที่ข้าชอบก็บอกว่าชอบผู้หญิงอกใหญ่ๆทั้งนั้น..."
"หน้าอกใหญ่มันใช่ว่าจะดีหรอกนะ หนักก็หนัก แต่ต่อไปก็หน่อยยาน ข้าเองก็กังวลอยู่ว่าจะหย่อนไปขนาดไหน ของคุณยายข้าเองก็จะมาถึงสะดือแล้วข้ากลัวเหลือเกิน"
"เจ้าไม่ต้องพูดหรอก! ถึงจะหย่อนยานขนาดไหน ผุ้ชายก็คงชอบคนหน้าตาน่ารักๆ อย่างเจ้าอยู่ดีนั่นแหละ!?"
"เจ้าเองก็น่ารักนะ! ดูสิ ตาก็กลม ผมก็สวย หน้าอก *หนุบ* ก็ทรวดทรงพอดี สวยงามออก!"
"งั้นเหรอ.."
"จริงสิ! ใช่ไหมพี่ชายตรงนั้น!?" หญิงสาววัลเล็มหันไปถามอีกคนที่มาด้วยกัน เขาได้แต่พยักหน้าอย่างเขินอาย
"อะไรนะ ไม่ได้ยินเลย"
"...ข้า... ข้าว่าเจ้าสวยมากๆ" หญิงสาวอีกคนหยุดสะอื้นก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นมามองชายหนุ่ม และก็ได้ระลึกถึงอะไรบางอย่าง ที่ผ่านมา... เขาจะอยู่ข้างๆเธอเสมอ ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ไม่เคยหนีหาย ยอมฟังทุกคำร้องขอ ทำตามทุกความต้องการ เพราะที่ผ่านมาฝ่ายชายไม่ค่อยพูดอะไรมาก ทำให้เธอไม่แน่ใจ
"สวยที่สุดเท่าที่เคยพบมาในชีวิต" ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเขินอายพร้อมหลบสายตา
และในตอนนี้เธอได้มั่นใจแล้ว
หญิงสาวเข้าไปโผกอดชายหนุ่ม มีเพียงความเงียบและแสงจันทร์เท่านั้นที่เฝ้ามองทั้งคู่ ฝ่ายชายค่อยๆยกมือของตนมาอ้อมกอดอีกฝ่ายกลับ เมื่อหญิงสาวชาววัลเล็มเห็นเช่นนั้นจึงค่อยๆยกร่างเพื่อนสาวของตนที่ยังคงเมาสลบอยู่ขึ้นมา ก่อนที่จะเอ่ยอย่างแผ่วเบา
"ตรงทางทิศเหนือริมถนนใหญ่มีห้องพักชั่วคราวอยู่ พวกเจ้าใช้ที่นั่นไปก่อนได้นะ ข้าแนะนำ มีออปชั่นให้เลือกด้วย"
"ข่าวลือเรื่องเบรดบอลของวัลเล็มงั้นหรือ... เหมือนซาลาเปาของพวกเราหรือเปล่านะ"
องค์จักรพรรดิ์ของซาเกนเหม่อมองท้องฟ้าเพราะไม่มีอะไรทำ ก่อนที่จะครุ่นคิด จริงๆซาลาเปาเป็นอาหารยอดนิยมของซาเกนและเป็นที่ส่งออกมาช้านาน ด้วยไส้ที่หลากหลายและเนื้อแป้งที่เนียนนุ่ม รสที่นิยมที่สุดก็คือรสหมูสับมาโบเต้าเจี้ยว ที่เป็นเนื้อหมูสับละเอียดปรุงรสกับเต้าเจี้ยว ก่อนจะใส่เครื่องไปผัดแบบมาโบและอัดก้อนแน่นให้เนื้อชุ่มฉ่ำโดยยังสามารถคงน้ำซุปไว้ข้างในได้ เมื่อกัดแล้วแป้งเนียนนุ่มก็ผสานกับน้ำซุป.... อืม หิวว่ะ ช่างมันก่อน ที่เขากังวลอยู่ตอนนี้ก็คือ ที่ผ่านมาซาลาเปาเป็นที่นิยมมาตลอด เบรดบอลของวัลเล็มนั้นมีความนิยมเพียงกลางๆ เท่านั้น แต่เมื่อมีข่าวลือเรื่องเบรดบอลขยายหน้าอกได้ในงานเทศกาลวัลเล็มก็ทำให้ความต้องการของเบรดบอลเยอะมากขึ้น แม้ยอดจะเรียกว่าจิ๊บจ๊อยเมื่อเทียบกับซาลาเปา แต่ว่าเขาก็จะประมาทไม่ได้ เพราะเบรดบอลของวัลเล็มเองก็มีจุดเด่นที่แตกต่างกันเพียงแต่คนคิดว่ามันเหมือนกับซาลาเปาเลยเลือกซาลาเปามากกว่า...
"เราอาจจะโดนแย่างส่วนแบ่งทางการตลาดได้"
องค์จักรพรรดิ์คิด เมื่อเช่นนั้นเขาก็ได้แต่รำพึงรำพัน
ท้องฟ้าวันนี้ไม่งามเอาเสียเลย แต่นั่นก็ทำให้เขาคิดอะไรขึ้นมาได้
"หรือว่าเราควรจะเพิ่มหูมังกรน้ำแดงเป็นอีกหนึ่งเมนูดี...."
วันนี้องค์จักรพรรดิ์ก็ยังคงใช้ความคิดของตนกับท้องฟ้าต่อไป
กูเคยเขียนแล้ว รื้อเองนะ จุ๊บๆ
ที่เหลือค่อยว่ากันนะ กูเหนื่อยละ บัย