นิยายมันต้องมีความสมเหตสมผลที่ตั้งอยู่บนความไม่สมเหตุสมผลของมัน
เหมือนขยะวรรณกรรมของ Dr. ท่านหนึ่งที่อธิบายไม่ได้ว่าทั้งๆที่ในเรื่องมีพลังจิตในเรื่องวอร์ปไปวอร์ปมาได้
แล้วมึงจะบินหรือเหาะด้วยเวทมนตร์ทำไมในเมื่อไปถึงช้ากว่า ประมาณว่ามันแค่นึกอยากจะใส่พลังจิต+พลังเวทเข้ามาในเรื่องเดียวกันแค่นั้นเอง
หลายๆสถานการณ์ในเรื่องแม่งน่าขัดใจมากว่าทำไมบางทีใช้พลังจิต ทำไมไม่ใช้เวทมนตร์ก็มี...หลังๆมีไสยศาสตร์อีกไอ้หอก
พูดให้กระชับคือความสมเหตุสมผลของนิยายขึ้นอยู่กับ "ที่มาที่ไป" ที่ผู้แต่งจะกล่าวอ้างให้ความไม่สมเหตุสมผลดูสมเหตุสมผลขึ้นมานั่นแหละ
เพราะจินตนาการก็คือจินตนาการ...แต่จะทำยังไงให้จินตนาการของคนแต่งถ่ายทอดไปให้คนอ่านได้เหมือนกับที่คิดไว้