Fanboi Channel

มึงว่ามา กูก็อยากนินทาเหมือนกัน

มะ กูเปิดประเด็นให้ กูเคยอ่านเรื่องของ hideko sunshine พล็อตกากน้ำเน่า จนกูนึกว่าอ่านนิยายเชยๆเมื่อสามสิบปีที่แล้ว แบบ ครอบครัวนางเอกทำให้พระเอกแค้น พระเอกเลยต้องลากมาเย็ดๆๆ กักขัง ใช้วาจาดูถูกผู้หญิง แต่สุดท้ายก็รักกัน แจ่มใสเลยออกเรื่องใหม่ให้นาง ปกแดงๆคล้ายๆนิยายโรแมนซ์ เย็ดกันได้เปิดเผยไม่ต้องมาแอบๆกั๊กๆแบบหน้าปกการ์ตูน

ในบรรดานักเขียนแจ่มใส กูเกลียดอีสแตมเบอรี่ อีฮิเดโกะ อีหัวตีบตัน พวกมันผลิตนิยายออกมาได้เป็นขยะวรรณกรรมมาก เรื่องราวก็ไม่มี ชื่อตัวละครก็โอเว่อร์ พ่อแม่มันไม่รักสินะ ถึงได้ตั้งชื่อให้ลูกโดนล้อ อย่างลัลลาบาย ฮันนี่พาย แอปเปิ้ลพัฟ โลลิป็อบ

อีฮิเดโกะนี่ นางเอกโดนพระเอกทำรุนแรงตลอด กูเคยเจอเล่มที่เขาเขียนว่าพระเอกลากนางเอกครูดไปกับพื้นเพราะหึงที่ไปคุยกับพระรอง คนอ่านก็ฟินจังคร่าาาาา แอร๊ยย ผู้ชายเหี้ยๆไม่ถนอมผู้หญิงนี่พวกมึงอยากได้ทำพันธุ์กันเหรอวะ สัส

ทำไมชื่อตัวละครมันตลกจังวะ ๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ มีแปลกกว่านี้อีกไหมกูอยากรู้

>>538 ถ้าจำไม่ผิด ดูเคยอ่านเจอว่ามันมีชื่อ ไดโนเสาร์ ชื่อทรราช สตาลิน ไรพวกนี้

>>537 ของฮิเดโกะกูเคยหลวมตัวไปอ่านทีนึง เห็นเพื่อนกูอวยว่าบรรยายดี เรื่องซึ้ง แต่เปิดเรื่องมาเจอแบดบอยพูดสองแง่สามง่ามใส่นางเอก
กูเกิดอาการเพลียสุดๆ ไม่อ่านอีกเลย

กูแอบไปอ่านของเด็กที่ลงนักเขียนหน้าใส กูอ่านไปได้แต่เพลียว่า เปิดเรื่องมาตอนแรก จะให้พระเอกลากนางเอกเข้ามาจูบเลยเรอะ
ไม่ใช่แค่เรื่องเดียวนะที่กูเจอ จนกูสงสัยว่าใครมันสร้างวัฒนธรรมนี้วะ

>>540 การ์ตูนผู้หญิงเล่มเดียวจบ เปิดมาจูบ ปิดที่เอากัน

เยอะไปมึง ลองเข้าเว็บเด็กติ่ง เดี๋ยวมึงก็เห็นเองล่ะ กูยกตัวอย่างให้ละกัน
-นีเวีย
-ไนท์แมร์
-โดเซน
-วีไอพี
-สเปนเซอร์
-บิ๊กเบน
-ไอเฟล
-ซีเดย์
-ยิปซั่ม
-เลิฟยู

ที่เด็ดคือ นางเอกชื่อไอโฟน อายุยี่สิบ สงสัยพ่อแม่จะนั่งไทม์แมชชีนมาดูอนาคตแล้วเอากลับไปตั้งชื่อลูกมั้ง ถถถถ

เห็นพวกมึงพูดเรื่องชื่อแปลกๆ นี่ทำให้กูนึกถึงดราม่าเด็กคนนึงส่งข้อความไปหานักเขียนคนนึง
บอกว่านักเขียนคนนั้นลอกชื่อตัวละครของเขาไปใช้

มึงเปลี่ยนเรื่องบ้างได้ไหม กูเงียบมานานละเนี่ยมู้เนี้ย เหงานะเว่ย

มึงอยากคุยเรื่องเหี้ยอะไรก็เริ่มสิวะ จะรอให้คนอื่นเขาเปิดประเด็นอย่างเดียวเลยรึไง ใครจะไปตรัสรู้ใจมึงว่ามึงอยากคุยอะไร

มีใครเคยอ่านนิยายของ ภาคินัย มั่งมั้ยวะ เมาท์นักเขียนคนนี้ให้กูฟังหน่อย
กูบอกตรงๆ กูอ่านงานเค้าแล้วกูเฉยๆมาก แต่คนอวยเยอะมากว่าดีงั้นดีงี้ หักมุมสุดยอด
กูรู้สึกว่าแม่งก็ไม่ได้หักมุมสุดยอดอะไรขนาดนั้นว่ะ หรือกูยังไม่ได้อ่านงานชิ้นเด็ดของเค้าวะ
กูเคยอ่านแค่เซตเจ็ดวันจองเวร กะเรื่องthe shoeรองเท้าผีไรนี่แหละ

>>545 ใจเย็นนะเพื่อนโม่ง เรื่องแค่นี้ไม่ถึงชีวิต
อนาคตยังเปิดกว้างสำหรับเราเสมอ

>>544 โอ๋นะ เหงาๆมึงก็โหลดหนังสืออ่านดูนะ http://www.planetebook.com/

จะว่าไปอาทิตย์ก่อนกูอ่านนิทานของออสการ์ไวลด์จนจบเล่มแล้วถึงกับแทบร้องเหี้ย ทำไมมันทำร้ายจิตใจกูขนาดนี้ บนปกแม่งเขียนว่า Children's Classics แต่ถ้ากูเป็นเด็กที่อ่านคงน้ำตาแห้งเหมือนเวลาดูแบมบี้หรือลิตเติ้ลฟุตอะไรงี้..
แต่จะว่าไปตอนเด็กๆกูก็อ่านโต๊ะโตะจัง อืม.. หนังสือพวกนี้แม่ง.. ไม่ก็แอนเดอร์สันที่มันมีเรื่องสักอย่างเกี่ยวกับแม่เดินกอดหนาม ร้องไห้ให้ตาหลุดใส่ทะเลสาบเพราะจะข้ามไปเอาลูกคืน โอ้ย จิตใจกูจะสลาย TT

บางทีกูก็สงสับว่านิทานเด็กมันทำมาให้เด็กอ่านจริงเหรอ แต่ละเรื่องแม่งโหดหลบในชะมัด

>>549 นิทานเด็กหรือfairy talesนี่มันไม่ได้แต่งให้เด็กอ่านนะ คนไทยเรียกมันว่านิทานเด็กเพราะดิสนีย์มันทำให้ซอฟสำหรับเด็ก แต่ต้นฉบับหรือจารีตของเรื่องแนวนี้แม่งกูโระสัดๆตั้งแต่แรกแล้ว
อีกอย่างคือเด็กสมัยนี้กับสมัยนั้นมันต่างกันเยอะ เด็กสมัยก่อนมันเห็นความโหดร้ายของโลกไวแบบสัดๆ อย่างโอลิเวอร์ ทวิสที่เหมือนจะใสๆแต่ก็แฝงประเด็นด้านมืดพอควร จริงๆถ้ามึงมองให้ใสมันก็ใสได้ แต่ถ้ามึงมองให้มืดนี่ก็มืดชิบหายเลย

>>547 กูขอโทษละกัน กูหงุดหงิดอยู่น่ะ

พวกนิทานกริมม์มันก็มีแต่เรื่องกุโระไม่ใช่เหรอวะ หมาป่าแดกยายแล้วนายพรานมาผ่าท้องหมาช่วยยายออกมา เจ้าหญิงนิทราโดนข่มขืนตอนยังหลับอยู่ ลูกก็ไหลออกมาเอง ซินเดอเรล่าตอนจบเอารองเท้าเผาไฟให้แม่เลี้ยงกับพี่สาวใส่ สโนวไวท์โดนคนแคระเย็ดเพื่อแลกที่พักในป่า

>>550 เมื่อปีที่แล้วมั้งกูเรียนปริทรรศน์วรรณกรรม จำชื่อไทยไม่ได้แล้ว Introduction to Literature หรืออะไรสักอย่าง แล้วคลาสนี้มันจะแบ่งวรรณกรรมออกเป็นgenre มีวรรณกรรมกับความพิการบ้าง วรรณกรรมกับความพิการบ้าง วรรณกรรมยุคล่าอาณานิคมบ้าง แต่ไอ้ที่เนื้อหาโหดสุดน่าจะเป็นวรรณกรรมเด็กนี่แหละ
มันจะมีประเด็นเช่น วรรณกรรมเด็กที่มีขึ้นเพื่อshapeเด็กให้ได้อย่างที่ผู้ใหญ่ต้องการ หรือวรรณกรรมสมัยใหม่ก็จะมีพวกที่สอนเด็กไวมากๆอย่างพวกของเยอรมัน มีเล่มนึงกูจำชื่อไม่ได้ ที่เด็กอยู่กับแม่ แล้วแม่ก็จะพาไปเยี่ยมพ่อบ้าง ทีนี้เด็กมันก็จะเล่าว่ามันมีพ่อสองคน ก็คือพ่อกับสามีใหม่พ่อ แล้วก็เล่าแนวๆว่าพ่อกับพ่ออีกคนรักกันดีราวๆนี้

อันที่จริงหนังสือเด็กของเยอรมันนี่แม่งตัวดีเลย อีกเล่มก็ Emil wird sieben อันนี้กูอ่านตอนม.4มั้ง คล้ายๆกันตรงที่มีหย่า แต่อันนี้เนื้อหาหลักๆคือเด็กกำลังปรับตัวให้เข้ากับแฟนใหม่พ่อแฟนใหม่แม่ ประมาณนี้
หรือเนื้อหาหนักๆอย่าง Als die Steine noch Vögel waren นี่ก็ใช่ เด็กตัวเอกเป็นพวกชายขอบนิดๆ คล้ายๆว่าจะมีอาการทางจิตแต่หนังสือไม่ได้เขียนบอกเอาไว้ แล้วแม่งจะชอบพูดพล่ามเรื่องความตาย การที่ก้อนหินกลายเป็นนก นกกลายเป็นก้อนหิน เป็นmetaphorเรื่องความตายอะไรแนวๆนี้บ่อยมาก ตอนแรกกูอ่านตอนปีหนึ่งก็นึกว่ามันเป็นหนังสือผู้ใหญ่ แต่ในเว็บมันเขียนไว้ว่าเป็น Das Kinder- und Jugendbuch คือมันเป็นหนังสือเด็ก กูก็ได้แต่ อืม...

ในหนังสือ วรรณกรรมเด็กของไทยเท่าที่กูอ่านมานี่แทบไม่เห็นเรื่องการหย่าร้าง หรือประเด็นหนักๆเรื่องความตาย หรือตัวเอกเด็กที่มีอาการทางจิตหรือความพิการอย่างอื่นเลย ส่วนมากจะเป็นเรื่องเด็กทำความดีอะไรแบบนี้ ยังกับว่าเน้นเรื่องการปลูกฝังมากกว่าว่ะ หรือสมัยนี้มันมีแล้ววะ?

ปล. ลืมไป ตอนกูอ่านโต๊ะโตะจังตอนเด็กๆ มันมีเมนชั่นถึงหนังสือกระท่อมน้อยของลุงทอมในเรื่อง กูเด็กๆก็นึกว่ามันเป็นหนังสือเด็กอ่านไง จนมาตอนนี้ห่าเพิ่งรู้ตัว.. ; ;

>>552 เท่าที่กูดูๆมันก็ไม่มีอะไรแบบ หย่า ตายอะไรแบบนั้นเลย โคตรจะนิทานเด็กดี โลกสวย
ขนาดนิทานกริมแบบพิมพ์ใหม่กูเคยไปอ่านที่ร้านนิดๆยังเห็นมันตัดบทโหดๆ และตัดบางเรื่องซะเหี้ยนเลย นิทานกริมฉบับเก่า(ที่โคตรเก่าดูตามสภาพหนังสือที่กูมี)โคตรโหด มีเรื่องหนึ่งนกเป็นเพื่อนกับสุนัขพ่อค้าเผลอไปฆ่าสุนัขตาย นกแม่งก็แก้แค้นได้ซาดิสมาก (ฮา) เปิดจุกเอาไวน์พ่อค้าหกหมด พ่อค้าขาดทุนป่นปี้ นกเจือกบอกยังไม่พอ ไปจิกตาม้าขนของของพ่อค้า ทำเอาม้าตาย นกก็ยังไม่พอ ตามไปบ้านพ่อค้าล่อให้ภรรยาพ่อค้าเอาขวานจามพ่อค้าถึงจะพอ

>>552 มึงต้องเทียบfairy talesกับนิทานพื้นบ้านถึงจะถูก อย่างนาง12นี่ กูอ่านตอนเด็กแม่งกูอ่านแแล้วรักแม่นะ เพราะแม่ในนาง12แม่งช่วยลูก แต่พอลองมาอ่านกระทู้ข้างล่างแล้วกูเฟลเลยวะ เชี่ย ทำใมตอนนั้นกูคิดไม่ถึงวะ แม่งกุโระกว่าสายมืดของหอยนางรมอีก
มึงอ่านนี่ได้ กูอ่านแล้วบางทีกูก็สงสัยนะว่าแม่งเอาอะไรให้เด็กอ่าน แต่คิดอีกที ตอนกูอ่านตอนเด็กๆแม่งก็ยังไม่รู้สึกตัวนะ หรือว่ากูโง่เกินกว่าจะรู้ตัววะ
http://pantip.com/topic/30890635
http://pantip.com/topic/30903797

>>554 นิทายกริมแบบพิมพ์ใหม่นี่ใช่ของ สนพ.ฟรีฟอร์มป่ะ

นิทานสิ กูพิมพ์ผิด - -

>>554 นิทานกริมฉบับเก่าของมึงเป็นยังไงวะ ยังมีขายอยู่มั้ย กูอยากอ่านฉบับดั้งเดิมมากแต่หาไม่ได้ เคยอ่านเรื่องนิทานกริมหฤโหดป่ะที่หน้าปกเป็นสีน้ำเงินลายเป็นสีดำเนื้อเรื่องเกี่ยวกับแฮนเซลและเกรเทลทั้งเล่มเลยเหมือนเค้าบอกว่ามันเป็นนิทานต้นฉบับแต่กูอ่านแล้วเหมือนเค้าเอามาแต่งใหม่โดยให้ตัวเอกเป็นแฮนเซลกะเกรเทลแต่เนื้อเรื่องเอามาจากนิทานเรื่องอื่น กูคิดถูกป่ะหรือว่านั่นคือดั้งเดิมของแฮนเซลและเกรเทลวะ

>>552 มึงเรียนคณะเดียวกับกูรึเปล่าเนี่ย

>>555 นิทานพื้นบ้านนี่ตอนเด็กๆกูเคยอ่านปลาบู่ทองแล้วเฮิร์ทมากกับซีนที่แม่งโดนหลอกกลับไปบ้านแล้วแม่กับพี่ต้มน้ำร้อนวางไว้ใต้ไม้กระดาน.. หลังจากนั้นใช่มันเกิดใหม่เป็นนกแก้วแล้วบินไปหาผัวปะวะ.. สังข์ทองนี่ก็นับเป็นนิทานพื้นบ้านหรือเปล่าวะ ตอนที่แม่ยักษ์ขาดใจตายคือกูโคตรสงสาร แบบระทมห่าๆ ; ;

>>558 นิทานกริมหฤโหดนั่นเห็นอยู่แว้บๆ รู้สึกจะเป็นของคนเขียนแต่งเองนะ ไม่ใช่ของกริมม์ ถ้าเป็นกริมม์น่าจะเป็นตัวนี้มากกว่า http://germanstories.vcu.edu/grimm/haenseleng.html

>>559 ใช่คณะที่หมีหมาแก่ๆตัวยักษ์ๆตาสองสีตายปีที่แล้ว ส่วนอาทิตย์ที่แล้วบอลชายแพ้ไป2-0หรือเปล่ามึง..

>>558 หาซื้อไม่ได้แล้ววะ น่าจะเกินสามสิบสี่สิบปีได้ หนังสือที่กูมีแบ่งเป็นสองเล่ม แบบปกแข็ง เป็นรูปผู้หญิงกำลังกินน้ำจากบ่อน้ำ สำนวนเก่าพอสมควร แถมกระดาษเหลือง+ขาดเป็นแผ่นๆพอสมควร มันดีอย่างตรงหลายๆเรื่องที่อารมซ้ำๆแล้วโดนตัดมันก็ยังมีอยู่ในเล่มนั้นอะ แบบเรื่องพี่น้องที่หนีแม่เลี้ยง ตอนถ้ากินน้ำในบ่อจะถูกสาปเป็นสัตว์ หรือเรื่องที่พระเอกเป็นเม่น เรื่องเจ้าสาวหัวผักกาด หรือเรื่องที่สาวใช้หลอกแดกกินอาหารเจ้านาย ฉบับใหม่ๆกูไม่เห็นมีเลยวะ

>>560 เรื่องหมาน่ะใช่ แต่เรื่องบอลกูไม่รู้ เพราะกูจบมาแล้วค่ะน้อง
วิชานี้กูได้ C+ ปวดร้าวฝังใจมาก

>>562 วิชานี้กูก็C+ค่ะพี่.. พวกซีฟๆหลังอีสซีฟพอปรับตัวได้ก็Bตลอด แต่อินโทรลิทนี่โดนหลอกให้ตายใจตอนเรียน คือมั่นใจว่าต้องรอดไม่โดนC+ พอเกรดออกคือ อ้าว ห่า.... /เลี้ยงแมวในเรคต่อไป

>>563 จับมือ แต่กูก็รักอินโทรลิทนะ เปิดโลกจริงๆ

>>564 /จับมือ อันที่จริงก็ชอบหลายๆวิชา (แน่นอน ยกเว้นแมนจ๊อก) ไทยซีฟก็เปิดตาใช้ได้ เรียนไปเรียนมาก็กลายเป็นมนุษย์skepticalเองแบบไม่รู้ตัว5555

ดูนิทานพื้นบ้านไทยที่เอาเรื่องเหี้ยๆโหดๆ มาทำให้สวยด้วยวรรณศิลปแล้ว ก็รู้สึกเหมือนละคร นิยายไทยดีแหะ ชอบเอาเรื่องเหี้ยๆมาทำให้สวยเนี้ย
นี้สิน่าการปลูกฝังค่านิยม

วรรณคดีไทยแม่งโหดสัส อย่างพระสังข์เกิดมาก็ทำให้แม่โดนเนรเทศออกจากเมือง มีแม่บุญธรรมเป็นยักษ์ก็หนีจากเขา ให้เขาตายต่อหน้าต่อตา ไปอยู่กับรจนาก็อินดี้ไม่ยอมถอดรูปเงาะ ให้เมียต้องมาตกระกำลำบาก พอไปหาปลาแข่งกับหกเขยก็เฉือนหู เฉือนจมูกเขา

นางสิบสอง แม่ๆสิบเอ็ดคนแดกลูกตัวเองยังชีพในถ้ำ เหลือน้องสุดท้องที่มีตาแค่ข้างเดียวคลอดลูกออกมาได้

ปลาบู่ทอง พ่อฆ่าแม่แล้วแม่ไปเกิดเป็นปลาบู่ แม่เลี้ยงรู้เข้าเลยจับแดก ต่อมานางเอกได้เข้าวังเป็นเมียพระราชากลับมาเยี่ยมบ้าน เจอแม่เลี้ยงกับพี่สาวหลอกให้ไปตกกับดักเป็นหม้อน้ำเดือดๆ ตอนจบพระราชารู้ความจริงเลยสั่งให้กรีดหัวแม่เลี้ยงกับพี่สาวแล้วเอาปลาร้าทา สุดท้ายแม่เลี้ยงแผลติดเชื้อ ตายห่าในที่สุด

ลิลิตพระลอ....3P สวิงกิ้ง

>>565 รักอินโทรดรามสุด

>>567 มึงลืมศรีธนญชัยอีกเรื่องนะ

>>546 เคยอ่านแค่หุ่นขี้ผึ้งว่ะ มันพยายามหักมุมเกินไปจนน่าเบื่อ อ่านแล้วจะคิดว่า มึงจะหักเหี้ยอะไรนักหนา สู้พวกหนังสือผีที่รวมเรื่องผีๆหรือเรื่องลึกลับไม่ได้ ภาพประกอบแม่งจะหลอนๆ แถมยังอ่านไปขนลุกไปอีก

กูแนะให้ไปหาอ่านงานของครูเหม เวชกร อันนั้นไม่ใช่ผีตุ้งแช่ ไม่ได้มาหลอกแบบเละๆ อารมณ์เหมือนมึงขึ้นรถเมล์กลางดึกแล้วนั่งไปนั่งมามึงรู้สึกว่ามันผิดปกติ สุดท้ายมึงก็รู้ว่าคนขับรถเมล์กับผู้โดยสารอื่นๆเป็นผีหมด แล้วมึงจะสะดุ้งเอง

เอาอะไรมากวะเพื่อนโม่ง ขุนช้างขุนแผนก็เรื่องผัวๆ เมียๆ (ฉากผ่าท้องทำกูแทบอ้วก) รามเกียรติ์ ดั่งเดิมของอินเดีย แต่ห็เรื่องรักๆ ใคร่ๆ พ่อจะจับลูกทำเมียเพราะไม่รู้ พระอภัยมณีก็ความรักแนวพิสดาร อิเหนาก็แนวกลืนน้ำลายตัวเอง กูล่ะเซ็งกับวรรณวดีกับวรรณกรรมไทยจริงๆ ห่า..

>>570 มึงลองอ่านมหาภารตะ 100/100มึงต้องเห็นความเหี้ยของฝ่ายพระเอก เหมือนที่ชาวประมูลเมื่อกาลก่อนแขะสำนักพยัคมังกรนั่นละ
ตัวร้ายรุม=ไอ้คนชั่ว หมาหมู่
พวกพระเอกรุม=เราทำเพื่อคุณธรรม ตัวร้ายมันเลว
ตัวร้ายโขมยวิชา=ไอ้หน้าด้านไร้ยางอาย คิดเองไม่เป็น
พระเอกฝึกวิชาตัวร้าย=เมื่อวิชานี้อยู่ในมือเราแปลว่าเรามีวาศนาต่อกัน เราจะใช้มันกำจัดคนชั่ว
ฯลฯ ที่เหลือไปตามอ่านเอง
http://bbs.pramool.com/webboard/view.php3?katoo=K27495

ทุติยโยติ แม่งบอกเลยที่มึงชนะมันโกงล้วนๆ เลย ไอ้ยุติธียะ มันก็ยอมรับด้วยฟะว่ากูโกง แถมตอนโดนเผาตอนจบ บอกว่ามันโกงๆ ไม่มีศักดิ์ศรี ห่า

>>565 พวกมึงเรียนคณะอะไรอ่ะ อักษรหรอ ฟังดูน่าเรียนจังมันเป็นยังไง

>>571 กอดมึงเพื่อนโม่งตอนกูอ้านตอนแรกกูก็คิดงั้น

เด็กอักษรรุ่นน้องเพียบเลย สมัยพี่ (ขอเปลี่ยนสรรพนามกะทันหัน) อินโทรลิทมีเรียนกะอาจารย์นกการเวกด้วย เอาบทกวีของท่านอังคารมาให้อ่านแล้วตีความ แม่มตีความไปคนละทางกันเลย เข้าบ่ถึง ซาบซึ้งใจ....

>>570 รามายณะของอินเดียมันดัดแปลงมาจากปวศ.ที่พวกอารยันรบกับพวกดราวิเดียนนี่มึง พระเอกคือพระรามกษัตริย์อารยันเลยต้องเขียนให้เป็นเทพลงมาเกิด ส่วนตัวร้ายคือดราวิเดียนต้องเขียนให้เป็นยักษ์มารที่มันน่าเกลียดๆ ทั้งที่อารยันไปรุกรานขับไล่เจ้าของเดิมที่อยู่มาก่อนแท้ๆ จะสื่อว่ากูคือพระเอก กูคือความดีนะเว่ย

เรื่องที่เหี้ยที่สุดคือน้องชายของทศกัณฑ์ที่ไปเข้าพวกกับฝ่ายศัตรู แล้วสุดท้ายพระรามก็ชนะแล้วตั้งอีน้องให้เป็นกษัตริย์ปกครอง แต่ปกครองแบบประเทศราชน่ะ ครองบัลลังก์บนความตายของพี่ชายและคนทั้งชาติที่ปกป้องประเทศ คนดีมั้ยล่ะมึง

>>571 ไม่ไหวว่ะแบบนี้
>>576 ทำไมย่อหน้าท้ายเรื่องมันคุ้นๆ วะ เหมือนประเทศสารขัณฑ์แถวนี้ 555

เออแฮะ.. นี่มันโพสต์รวมเด็กอักษรเหรอวะเนี่ย กูเพิ่งเอะใจ 555

เรียนจบมาแล้วทำงานอะไรหรอ อักษรเนี่ย
ได้ใช้ความรู้ที่เรียนเยอะมั้ย

เด็กอักษรมันเรียนไรกันบ้างวะ จากใจโม่งที่ไม่ไเรียนอักษร

>>546 นิยายภาคินัยกู๔เป็นแฟนคลับเลยนะ แต่หลังๆ มารู้สึกเหมือนคุณภาพดร็อปลงยังไงชอบกล อ่านแล้วไม่กลัวว่ะ

>>578 กูเรียนเอกญี่ปุ่นง่ะ จบมาเป็นล่ามกับนักแปล เลยได้ใช้ความรู้ที่เรียนมาเป๊ะๆ

แล้วบรรนารักษ์ บรรนาธิการศึกษา มันเรียนอะไรกันวะ เรียนบรรนาธิการจบแล้วไปเป็น บก ได้เลยปะ

กูว่าคนคุ้นๆกูอยู่แถวนี้แหงๆ กูควรสงบเสงี่ยม

>>583 กูด้วย
เผลอ ๆ ทุกคนในกระทู้นี้รู้จักกัน

ไม่สิ กูลืมไป ทุกคนคือร่างแยกของกันและกันต่างหาก

>>578 นี่ยังเรียนอยู่ เอกเยอ ไม่รู้เหมือนกันจบไปจะไปทำอะไรกิน /อ้าว
คือตอนนี้เรียนภาษาที่สามสองตัวเป็นเอก-โทอยู่ ก็ไม่ได้เก่งนะ สงสัยโคตรว่าจะไปทำอะไรกินกันแน่ เพราะตอนนี้รับงานแปลอยู่ก็แปลอังกฤษไทย ไม่ได้ใช้ไอ้สองภาษานี้เล้ย..
แต่อักษรจบไปก็ทำกันหลายอย่างนะเท่าที่เห็น เป็นโอแอล เอชอาร์ ล่าม ครู ต่อนิติก็ยังได้ เป็นไม่ได้อยู่แค่สามอย่างมั้ง หมอ วิศวะ กับนักวิทยาศาสตร์5555
ส่วนเรื่องเรียนอะไรนี่.. เออว่ะ กูเรียนอะไร orz มันมีหลายอย่างปนๆกัน อธิบายว่าไงดีวะ หลักๆก็คือเรียนเพื่อให้เห็นโลกกว้างขึ้น&เพื่อให้เข้าใจมนุษย์ ประมาณนี้ปะ? พื้นฐานอักษรคือจะมีสองส่วนนี้ หลังจากนั้นจะแยกเข้าเอกโทอะไรก็แล้วแต่ว่าจะโฟกัสเรื่องอะไรต่อ เช่นเข้าเอกอิ้งต่อก็จะโฟกัสการใช้ภาษาหรือการอ่านวรรณกรรมก็ได้ หรือเข้าเอกละครก็ได้ทำละคร คุมไฟคุมเสียงเรียนแอคติ้งอะไรก็ว่าไป ส่วนกูก็คงโฟกัสที่วรรณกรรมว่ะ ทั้งเอกทั้งโทเลย /จบมาตกงานแน่ห่า

>>582 กูว่าได้นะ5555 ที่เห็นเรียนกันก็มีเรื่องเกี่ยวกับสื่อสิ่งพิมพ์บ้าง การใช้ภาษาบ้าง
ว่าแต่นี่ไม่ใช่มู้เอ็นท์สินะ กูขอโทษที่ยาว.. ยาวกว่านี้อีกนิดก็สอบมิดเทอมละ orz

ปล. โม่งกูตอนนี้คือพลาสติกมากค่ะ โชคดีวันนี้ไม่ได้ไปนินทาใครในมู้อื่น คนรู้จักเห็นกูแล้วช่วยทำเป็นไม่รู้จักทีนะ ; ;

>>582 แต่หลักสูตรบรรณาธิการศึกษา ถ้าสอนโดยมกุฎ อรดี ไม่แนะนำนะ ดูหลักสูตรปวกเปียกเหี้ยๆ

เออใช่ ข้อดีอย่างนึงของการเรียนอักษร แบบที่โยงเข้ากับกระทู้นี้นะ คือบางทีมึงจะได้รู้เรื่องวงในของวงการหนังสือและวงการวิชาการ จากรุ่นใหญ่โดยตรงเลย

สาวอักษรเด่วนี้ไม่น่ารักเลย ไปส่องสาวบัญชีติดสตั๊นบ่อยกว่าเยอะ

>>589 มึงอยู่วิศวะใช่มั้ย กูเห็นมีแต่วิศวะที่พูดแบบนี้

>>589 มึงอยู่วิศวะสินะ.. ว่าแต่พูดแบบนี้ยังไม่เจออำนาจของบาลัคสินะ

>>589 หนุ่มวิศวะตัวจริงต้องส่องสาวคณะวิทย์สิวะ...

พูดแล้วกูก็แอบเคืองเบาๆ วิศวะนี่นอกจากชอบแย่งโรงอาหารแล้วยังมาว่าพวกกูไม่สวยอีก ถึงกูจะไม่สวยจริงๆก็เถอะ.............

เฮ้ย อย่ามาหยามสาวอักษรนะเว้ย สาวอักษรยังแจ่มอยู่!

จริงเหรอวะ สมัยกูเรียนอักษร ได้ชื่อว่าเป็นยุคมืด เพราะสาวแม่งไม่แจ่ม 555

ก้าวข้ามความงามภายนอกให้ได้สิวะ!

โม่งด้านบนๆมาจากไหน สามย่าน ท่าพระจันทร์

กูอิจฉาเพื่อนโม่งที่มหาลัยมีคณะอื่นนอกจาก วิดวะ สถาปัต วิทยา สาวสวยมากมั้ยเพื่อน

จริงๆแล้วกูมั่นใจในความสวยของตัวเองมากนะ
[ฉาก: ลานรกร้าง ฟ้าร้องและฟ้าแลบ ดีคือเลว ทรามคืองาม อวลไอหมอกและอากาศเลวทราม]

ความสวยงามเป็นอัตวิสัยหรือภววิสัยล่ะ? ถ้าอัตวิสัยมึงก็มั่นใจไปเถิด
(ฉาก: คอยโกโดต์ /ไม่เกี่ยวห่าไรเลย แต่กูคิดถึงสมัยเรียน)

กูเรียนสายวิทย์นะ คณะกูแจ่มๆมันก็มี แต่มันไม่ใช่แบบที่กูชอบไง แบบที่กูชอบดันอยู่อักษร

กูเรียนถาปัด ไม่ค่อยไปเสือกเรื่องคณะอื่นหรอก งานภายในคณะก็ยุ่งจะตายห่า

แต่สาวๆวิทยาแจ่มนะมึง ชุดนักศึกษากระโปรงพลีท ชอบมานั่งกินข้าวโรงอาหารวิศวะ กูก็ชอบเพราะกับข้าวเยอะดี ถูกด้วย

>>600 แม่งเรียนปีเดียวกะกูป่ะวะเนี่ย สมัยกูเรียน คอยโกโดต์นี่มีเป็นละครเวทีด้วย ดูไม่รู้เรื่องสัดๆ

... /เดินร้องไห้ไปซบบังโคว
อันที่จริงตอนนี้ก็ยังสอนคอยโกโดต์กับแมคเบธอยู่นะ แต่ถ้าของคณะแสดงเองนี่มีเปิดให้ดูแค่แมคเบธ รู้สึกคอยโกโดต์จะเปิดของที่อื่นแสดง

>>603 คอยโกโดต์ก็สอนกันมาทุกปีทุกรุ่นแหละ

เด็กอักษรที่น่ารักๆน่ะจีบง่ายชิบหายเลย
การเดินเข้าไปจีบก็เหมือนมอบโอเอซิสให้กับผู้กระหายนั่นแหละ

ที่กล่าวมาทั้งหมดข้าพเจ้าได้พิสูจน์มาแล้วเป็นเวลา 3 ปี ผลการทดลองไม่เคยเปลี่ยนแปลง

>>606 พูดเป็นเล่น เพราะมึงหน้าตาดีด้วยป่าววะ

พวกมึงอ่านสี่แผ่นดินกันรึเปล่าวะ งานหนังสือใกล้เข้ามาแล้ว กูควรซื้อเก็บมั้ย

>>569 กูจะหางานครูเหม อ่านได้จากที่ไหนบ้าง เพื่อนโม่งแนะนำที คือกูได้ยินคนแนะนำคนพูดชื่อกันมานานละ แต่กูหาอ่านไม่ได้ รึกูพลาดไป จริงๆแม่งมีวางขายทั่วไปแต่กูไม่เห็นเอง T.T
>>580 แนะนำกูทีว่าภาคินัยเรื่องไหนเด็ด บอกตรงๆกูยังอยากให้โอกาสงานของภาคินัยนะ กูเห็นว่าอย่างน้อยเค้ามีงานออกมาเรื่อยๆ แล้วอย่างน้อยก็ไม่ใช่งานกากวรรณกรรมอะไร แค่ที่กูอ่านๆไปมันรู้สึกว่ายังไม่เด็ดเท่านั้นแหละ

>>608 ถ้านับแค่ในด้านรายละเอียดวิถีชีวิตและเหตุบ้านการเมือง กูว่ามันเป็นหยังสือที่ดีมากๆเรื่องหนึ่ง ภาษาก็อ่านง่าย สอดแทรกแนวคิดหลายๆอย่างของคนในสมัยนั้นได้ลงตัว
ส่วนจะสนุกรึปล่าวขึ้นอยู่กับคนวะ เพื่อนกูอ่านแล้วไม่ชอบแม่พลอยเลยบอกว่าไม่สนุก กูอ่านแล้วชอบแบบอ่านได้เรื่อยๆ ชอบตอนหลังๆพอควร เพราะอ่านแล้วสงสารแม่พลอย

>>610 แต๊งกิ้วมึง

หนังสือครูเหมหายากแล้วว่ะ แต่มึงไปดู เปนชู้กับผี หรือซีรีย์เรื่อง ผี วิญญาณและความผูกพันเอา นั่นงานครูเหมเลยล่ะ

>>611 ขอบคุณมากเพื่อน TwT เสียดายว่ะ ว่าแล้วว่าต้องของแรร์

ส่วนสี่แผ่นดิน กูเห็นด้วยอย่างเพื่อนโม่ง >>610 บอกนะ รายละเอียดเรื่องวิถีชีวิตคนสมัยนั้น ทั้งในวังนอกวัง เหตุบ้านเหตุเมืองเนี่ย ถือว่าเป็นหนังสือที่เล่าได้ดี เล่าสอดแทรกผ่านชีวิตแม่พลอยมานั่นละ กูชอบที่มันบอกออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วกูชอบอีกอย่างคือชีวิตของตัวละครในเรื่องนี้มันคือชีวิตจริงๆว่ะ มันไม่ได้แฮปปี้ไปตลอด แต่มันก็ไม่ได้ชีวิตบัดซบไปตลอดเช่นกัน มันทำให้อ่านแล้วรู้สึกเชื่อรู้สึกอินได้มากขึ้น
แต่ถ้าไม่นับเรื่องเหตุบ้านเหตุเมือง ชีวิตรั้ววัง คือถ้ามองแต่เนื้อหาชีวิตแม่พลอยและคนรอบตัวแม่พลอย มันแล้วแต่คนชอบจริงๆว่ะ กูอ่านแล้วอย่างที่บอกว่าชอบที่ชีวิตมันคือชีวิตจริงๆ แต่เพื่อนกูบอกอ่านแล้วมันจะหลับ มันบอกมันเบื่อ กูก็ เอิ่ม โอเค บายยย
สงสารแม่พลอยเหมือนกัน สงสารช้อยด้วย ท้ายสุดไม่เหลือใครเลย เอ๊ะ นี่กูสปอยรึเปล่า กูขอโทษนะ = w = "

>>608 สี่แผ่นดินนี่กูชอบมาก เป็นหนังสืออมตะนิรันดร์กาล อ่านเมื่อไหร่ก็ไม่เชย ไม่ต้องกลัวหลับ หลังๆ อ่านแล้วสงสารแม่พลอย ลูกก็ดี ผัวก็ดี ยัง...
ถ้ายังไงลองเสิร์ชหาฉบับ pdf ลองอ่านดูก่อนก็ได้ แต่แนะนำให้ซื้อเก็บว่ะ

ใครเป็นเหมือนกูบ้างวะที่อ่านหนังสือชีวิตคนสมัยก่อนไม่อินแถมหงุดหงิด เพราะชอบเอาความคิดสมัยนนี้ไปเป็นตัวตัดสิน คือบางเรื่องก้ดีนะเว้ยแต่พออ่านกูจะต้องวางลงเพราะกูหงุดหงิดแล้วคิดนู้นนี้แบบค่านิยมหลายๆอย่างของสมัยนี้

>>614 สมัยก่อนมึงจะเอาค่านิยมสมัยนี้ไปตัดสินได้ไง เวลาอ่านก็ทำใจปล่อยวางไปเหอะ อย่างมึงอ่านหนังสือยุคหินที่ผู้ชายจะเอาผู้หญิงต้องไปตีหัวแล้วลากเข้าถ้ำ มึงไม่ร้องกรี๊ดๆว่าป่าเถื่อนชิบหายเลยเหรอวะ ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องปกติสมัยยุคหิน ไม่ได้เกิดในสมัยนี้ซักหน่อย

>>615 คือกูก็รู้ว่ากูไม่ควรเอาไปตัดดสินนะ แต่กูก็หงุดหงิดอยู่ดีวะ คือกูก็อ่านโดยพยายามคิดว่าเป็นเรื่องสมัยนั้น ค่านิยมอะไรก็ตามแต่ แต่กูก็อดจะหงุดหงิดไม่ได้อยู่ดีกูจะทำไงดีวะ

>>616 กูก็รู้สึกเหมือนมึง กูเลยเลี่ยงไปเลยว่ะ

ค่านิยมโบราณบางอัน ถ้าไม่เหี้ยเกินไปกูก็รับได้นะ อย่างมาลัยสามชายที่นางเอกแต่งงานกับผู้ชายตั้งสามครั้ง ก็ยังว่านางเอกดี ไม่มีเสื่อมเสียเลย ทั้งๆที่เมื่อก่อนถ้าผู้หญิงแต่งงานหลายๆรอบ คนจะได้ว่าดอกทองไปนั่น อีกอันก็ราตรีประดับดาวที่นางเอกเป็นผู้หญิงบ้านนอกตามสามีมาอยู่กรุงเทพแล้วผัวไปมีเมียใหม่ นางก็ฟูมฟายตามประสาผู้หญิงที่ต้องให้ผัวเลี้ยง เป็นช้างเท้าหลัง หัวอ่อนเชื่อฟังสามี แต่นางก็คิดได้แล้วหันไปค้าขายเลี้ยงตัวเอง ทำไมกูต้องงอมืองอเท้าเพื่อให้มึงเอาเงินมาให้ด้วย เลิกกับผัวแล้วเลี้ยงลูกจะดีกว่า มีคนจะหาผู้ชายมาแต่งงานกับนางก็โดนปฏิเสธ (ค่านิยมสมัยนั้น ผู้หญิงยังไงก็ต้องมีผู้ชายดูแล) แนะนำให้อ่านละกัน ถ้ามึงทนเรื่องพวกนี้ไหว

>>618 ราตรีประดับดาวสนุกมากมึง กูอ่านรวดเดียวจบเลย วางไม่ลง แต่เอาจริงๆพล๊อตเรื่องก็แบบตัวร้ายละครไทยอ่ะแต่เค้าเขียนสนุกไงกูเลยลืมเรื่องของมารยาสาไถไปได้บ้างแถมมันมีเรื่องเกี่ยวกับสถาณการณ์บ้านเมืองสังคม ค่านิยม ความเป็นอยู่ในสมัยนั้นด้วย ไม่ได้โฟกัสแต่พระนางอย่างเดียว แต่อ่านแล้วกูเกลียดอีพระเอกที่สุดเกลียดกว่านางร้ายอีก นางร้ายมันค่อนข้างมีปมและหลายๆอย่างในชีวิตมันที่ทำให้กูรู้สึกเห็นใจ แต่อีพระเอกแม่งผู้ชายตอแหล ก่อนจะได้แม่เกดแม่งพะเน้าพะนอ สัญญาจะรักคนเดียวควยถอก สุดท้ายแม่งก็ได้คนอื่นอีห่าลาก แถมที่เจ็บใจสุดๆก็ตอนที่มันมาเจอแม่เกดอีกครั้ง เมียอุตสาห์ลำบากลำบนมาตามหามันถึงพระนครแม่งเจอหน้ากันความรู้สึกรัก ความรู้สึกผิดซักนิดไม่มีเอาแต่หลงเนื้อทองไม่ได้เห็นใจเมียเลยปล่อยให้เมียโดนกระทำอยู่ได้ ควย อีผู้ชายจังไร พอสุดท้ายอยู่กะเนื้อทองไม่มีความสุขก็หันมาซบแม่เกด อีดอก แล้วทีตอนมึงทำร้ายเค้าล่ะไม่คิดนะอีเหี้ย จังไรแมน ง่ายดีนะอีสัสตัวเองเป็นคนเริ่มเรื่องเองแท้ๆ

นักวิจารณ์แก่ๆดังๆที่ชอบด่านักเขียนนิยายไทยเค้าชื่ออะไรวะ ใครพอนึกออกบ้าง

>>619 กรี๊ดดดดดดด กูเจอคนอ่านนิยายไทยเหมือนกูแล้ว แพล่มมาตั้งหกร้อยกว่าความเห็น ไม่เอ่ยถึงนิยายไทยจากฝึมือนักเขียนรุ่นเก๋ากันมั่งเลย กูอยากเม้าท์เรื่องนิยายไทยมากๆ แต่กลัวพวกมึงอ่านแต่หนังสือเมืองนอกกัน

เรื่องนี้พระเอกเหี้ยที่สุดว่ะ กูไม่อยากให้มันจบแบบนี้เลย ไอ้สัส คนอย่างพระเอกควรจะเป็นหมาหัวเน่าลูกไม่รัก เมียไม่เหลียวแล ตอนเขาอยู่ด้วยเสือกทิ้งเขา ด่าทอขับไล่เขา แม่งงงงงงงง

มึงอ่านจุดดับในดวงตะวัน,ทางเทวดา-เทววาวาด, เจ้าบ้านเจ้าเรือน รึเปล่า กูคันปากอยากพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก

กูไม่ใช่ >>619 นะ แต่กูก็อ่านเจ้าบ้านเจ้าเรือนกะทางเทวดา อ่านไปิอ่านมาได้ข้อสรุปว่ากูไม่ค่อยอินกะผลงานที่ใช้นามปากกาแก้วเก้าเท่าไหร่ว่ะ ไหนมึงเม้าท์มาเลย

>>621 มึงก็พูด มาซิฟะ

>>623 มึงใจเย็น อย่าเพิ่งโกรธกู เดี๋ยวกูกลับบ้านก่อนแล้วจะพิมพ์นะ

นิยายไทย พวกสี่แผ่นดิน ข้างหลังภาพ กุอ่านแล้วไม่เคยชอบเลย
มันเหมือนตัวละครไม่ได้แสดงออกมาจากความรู้สึกจริงๆ เหมือนพยายามบรรยายความรู้สึกที่คนเขียนไม่ได้รู้สึกจริง
ไม่หมือนวรรณกรรมยุโรป กุอ่านแล้วโคตรเข้าใจความรู้สึกของตัวละคร ถึงแม้มันจะแสดงพฤติกรรมแปลกๆแต่ก็สามารถเข้าใจสาเหตุของการกระทำนั้นๆได้

>>625 ไอ้พยายามบรรยายความรู้สึกตัวละครนี่มันยังไงวะ กูงงอยู่
ว่าแต่มึงช่วยแนะนำนิยายยุโรปเทพๆทีดิ อยากลองอ่านอยู่ นิยายจีนก็ดีเหมือนกัน

นิยายจีนที่กูชอบคือดาวตก ผีเสื้อ กระบี่ สนุกดี

>>621 ตามจริงแล้วกูไม่ค่อยได้อ่านนิยายไทยหรอกกูไม่รู้ว่าจะอ่านเรื่องอะไรดีแต่เรื่องนี้เพื่อนกูแนะนำมากูเลยไปยืมห้องสมุดอ่าน แต่แม่งอิสัส สนุกเหี้ยๆ จนต้องซื้อมาเก็บอ่านรวดเดียวเลยแบบอ่านข้ามวันเลยอ่ะ ง่วงชิบหายแต่นอนไม่ได้ยิ่งช่วงท้ายๆเรื่องยิ่งมันส์เอาซะกูนอนไม่หลับเลยถ้าไม่อ่านให้จบ อ่านจบกูมาพูดภาษาแบบในเรื่องไปช่วงนึงเลย กูคิดอย่างมึง อยากให้อีพระเอกแม่งไม่มีใครเหลียวแล คือตอนนั้นแม่งชั่วจริงๆ ทิ้งเมียทิ้งลูก เมียแม่งนั่งเลี้ยงลูกให้มันที่ต่างจังหวัด ลำบากลำบนรอมันมารับไปอยู่ด้วยนานตั้งหลายปีในขณะที่มันไปนอนกับผู้หญิงคนอื่น พาผู้หญิงคนอื่นออกงานในฐานะเมีย ยังกับลืมไปแล้วว่าเคยมีแม่เกด เป็นผู้ชายที่ห่วยแตกสิ้นดีถึงหนังสือจะบรรยายว่ามันเป็นคนมีความรับผิดชอบ เป็นคนดีก็เถอะแต่กูไม่คิดงั้นเลยกับสิ่งที่มันทำ แถมปล่อยให้เนื้อทองมารังแกแม่เกดอีก พอตอนหลังนึกอยากจะกลับก็กลับมาเพราะอยู่กะอีกฝ่ายแล้วไม่มีความสุขทิ้งเนื้อทองดื้อๆ เห็นแก่ตัวไปมั้ยวะ แต่กูก็เข้าใจนะที่แม่เกดกลับมาดีกับมัน ทั้งหมดทั้งมวลนั้นเพราะรักแท้ๆ

>>622 แก้วเก้ากูแนะเรื่องเจ้าบ้านเจ้าเรือน พระเอกเป็นผี ตอนหนุ่มๆ ยังเป็นคนอยู่ ทำตัวเหี้ยๆหลายเมียเหมือนกัน แต่ตอนเป็นผีนิสัยดีมาก เพราะกรรมมันสนองพระเอกตอนกลางเรื่อง

อีกเรื่องคือเรือนมยุราที่แหม่มคัทลียาเคยเล่น อันนั้นกูว่าหนังสนุกกว่า แหม่มสวยหยาดเยิ้มมากกกก

จุดดับในดวงตะวันของ ว.วินิจฉัยกุล กูชอบที่มันเรียลว่ะ คือ ผู้ชายทำตัวเหี้ยๆแล้วผู้หญิงไม่รู้ หลงไปกับความหล่อ แต่พอแต่งงานกันไปแล้วความเหี้ยก็ปรากฎชัด มันก็ตามมาด้วยการแยกทาง เรื่องนี้กูว่าบรรยายดีนะ มันเป็นการบรรยายจากสองฝั่ง พระเอกมองตัวเองว่าดี ทำถูกแล้ว ทำไมคนถึงไม่เข้าใจฉัน ฉันมีความคิด มีเหตุผลนะ แต่มุมมองคนละฝั่งของพระเอกมันไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย

ถ้าเป็นนามปากกา ว.วินิจฉัยกุลหรือแก้วเก้า กูหยิบไม่ลังเลเลยว่ะ

ทางไร้ดอกไม้ เกี่ยวกับนักเขียนนิยาย นางเอกอยากเป็นนักเขียนนิยายรักมาก แต่เสือกได้เขียนแต่นิยายสยองขวัญทั้งๆที่เจ้าตัวกลัวผีชิบหาย

เทวาพาคู่ฝัน อันนี้นิยายรักหวานๆ มุ้งมิ้งๆ นางเอกออกทอมๆหน่อย พระเอกก็คุณชายที่สนใจการเกษตร

เงาระบายสี มาจากเรื่อง คุณน้ำอบในพันทิป คุณหญิงวินิตาท่านเล่นพันทิปอยู่ดีๆก็โดนคุณน้ำอบด่า เลยเอาเรื่องคุณเธอมาเขียนซะเลย

แม่พลอยหุง นางเอกเรียนไม่สูง มาจากบ้านนอกคอกนา โดนคนกรุงเทพเอาเปรียบสารพัด แต่นางก็สู้คน และได้สามีดีเป็นหมอจบจากเมืองนอก

ลมพัดผ่านดาว นางเอกมีแฟนเป็นฟรีแลนซ์ หลักลอย ไม่คิดถึงอนาคต ไม่คิดเรื่องเก็บเงินเก็บทอง แล้วรุ่นพี่ที่นางเอกนับถือก็กลับเข้ามาในชีวิต เรื่องนี้มีสองรูทว่านางเอกจะเลือกใคร แต่ให้ข้อคิดเป็นชีวิตคู่ไม่ได้มีแค่ความรัก ต้องมีการปรับตัวเข้าหา มีความเข้าอกเข้าใจ แถมต้องมาคิดอีกว่า กูเลือกไอ้นี่จะดีแล้วเหรอวะ

เพลงสายลม หน้าต่างสายลม ตอนต่อจากลมพัดผ่านดาว เป็นรูทที่นางเอกเลือก ถ้าเลือกรุ่นพี่ก็จบอีกแบบ ถ้าเลือกคุณแฟน ก็จบอีกแบบ

คร่าวๆแค่นี้ก่อน แต่งานเขากูอ่านหมดแล้ว

>>629 ทำไมที่มึงแนะนำถึงมีแต่นิยายรักละวะะะะ
นิยายรักแบบไหนกูแม่งไม่อินเลย

>>629 เจ้าบ้านเจ้าเรือนกูอ่านแล้ว คือมันก็หนุกอ่ะ แต่สำหรับกูมันหนุกอั้นๆ หนุกไม่สุด คือ (จากนี้ไปเป็นสปอยล์ พวกมึงหลบๆ เอาหน่อย) ไม่เข้าใจว่าทำไมตอนจบต้องให้นางเอกกลับไปคู่กับวิญญาณท่านเจ้าบ้านด้วยวะ ก็ต่างคนต่างอยู่ต่างตายไปไม่ได้เหรอ ตอนเป็นคนก็ใช่จะได้คู่กัน ไม่ค่อยอินว่ะ

คือเทียบกันแล้วถ้าเป็นผลงานที่ใช้นามปากกา ว.วินิจฉัยกุล กูจะอินกว่ามากๆ แบบมาลัยสามชาย มาลัยลายคราม ไรงี้ หยิบมาอ่านหลายรอบก็ไม่เบื่อ ในขณะที่ผลงานแฟนตาซีที่ใช้นามปากกาแก้วเก้ากูจะไม่อินง่ะ แบบว่าก็สนุกดี แต่จบแล้วก็แล้วกัน ไม่ค่อยอินกับเรื่อง ทั้งเจ้านาง ทั้งทางเทวดาที่ใครๆ บอกว่าสนุกนักหนาก็ไม่อิน กูเลยตั้งใจจะเก็บผลงานในนามปากกา ว.วินิจฉัยกุล ให้หมดก่อน แก้วเก้าไว้เช่าอ่านเอา ไรงี้

>>630 เป็นนิยายรักที่ พระเอกนางเอกหย่ากัน พระเอกตายห่ามานานแล้ว พระเอกนอกใจเมีย นางเอกแต่งงานกับเกย์เพื่อรักษาหน้าตาทางสังคม พระเอกเหลวไหล ไม่มีห้วคิดถึงอนาคตที่จะอยู่ร่วมกัน

ถ้ามึงไม่ชอบนิยายรัก กูแนะบ้านของวันพรุ่งนี้ ดราม่าครอบครัว แม่นางเอกยัดให้นางเอกเรียนทุกอย่าง เอาลูกตัวเองไปเปรียบเทียบลูกคนอื่นแล้วก็ด่าว่าทำไมโง่อย่างนี้ พอนางเอกเริ่มโตเป็นสาว มีผู้ชายเข้ามาจีบและเกือบโดนข่มขืน แม่หาว่าดอกทอง ร่าน อ่อยเขาล่ะท่า นางเอกเป็นโรคซึมเศร้าก็ไม่มีใครสังเกต จนกระทั่งฆ่าตัวตายแต่ไม่สำเร็จ

อีกเรื่องคือข้ามศรีทันดร น้องนางเอกติดยา พระเอกพยายามหาทางช่วย แต่พระเอกก็เคยติดยาเหมือนกัน

จุดสะเทือนใจในเรื่อง ......พ่อนางเอกกราบตีนลูกชายเพื่อขอให้เลิกยา ถ้าลูกไม่เลิกพ่อจะไปซื้อมาให้

เชิญมึงไปทัศนา

>>632 โอเค กูขอบคุณมึงมาก //กราบ OJZ
ไว้เดี๋ยวกูจะหามาอ่าน

>>629 คุณน้ำอบ โถถถถ บอกอายุมากเลยเจ๊
/คาราวะเสด็จป้าโม่งพะยะคะ

กูอ่านนิยายรักหรือนิยายที่มีส่วนประกอยเป็นเรื่องรักๆซะส่วนมากแล้วกูไม่อินเลย คือกูไม่เคยชอบไม่เคยรักใครเลย จนพออ่านไรพวกนี้แล้วกูไม่เข้าใจตัวละครจนพาลให้เรื่องไม่สนุกหมดเลยวะ

>>634 มันส์นะมึง มหากาพย์คุณน้ำอบ กูตามเสือกจนไม่เป็นอันทำอะไรเลย

>>635 นิยายรักของว.วินิจฉัยกุลแกไม่ค่อยมีรักๆใคร่ๆเป็นองค์ประกอบว่ะ อย่างราตรีประดับดาวนางเอกรักพระเอกก็จริง แต่มันเป็นรักปนขมขื่น แถมมีเรื่องปวศ.ยุคปฏิวัติการปกครองแทรกมาด้วย มาลัยลายครามก็เป็นเรื่องผู้หญิงแปดคนเรียนด้วยกันแล้วก็แยกจากกันไปคนละทาง กลับมาเจอกันอีก แต่ละคนก็เปลี่ยนแปลงกันไปหมดแล้ว เอาเป็นว่านางเอกของแกไม่ค่อยเพ้อเจ้อก็ละกัน

>>636 โอเคกูจะลองไปหาอ่านดูละกัน

เชี่ยกูทันอ่านมหากาพย์คนอ ไม่นึกเลยว่ามันจะได้รับการดัดแปลงเป็นนวนิยาย ถถถถถถ เดี๋ยวกูไปหาอ่านมั่ง

คุณน้ำอบคือไรอ่ะ เล่าที

>>639 เป็นผู้หญิงวัยกลางคนที่มโนว่าตัวเองเป็นท่านราชนิกูลเกิดในรั้ววัง แต่งงานกับนายพล ใกล้ชิดกับเชื้อพระวงศ์หลายพระองค์ ใช้คำราชาศัพท์ถูกๆผิดๆจนเขาสงสัย ในพันทิปก็มีเชื้อพระวงศ์หลายคนเล่นอยู่ อย่างท่านมุ้ยเป็นต้น ก็โดนพวกโปรเจ้า พวกทำงานในวังจริงๆขุดคุ้ย ทีนี้มีอยู่วันนึงนางไปกินอะไรผิดมาก็ไม่รู้ ไปด่าคุณหญิงวินิตานึกว่าเขาเขียนด่าตัวเอง คุณหญิงแกเลยไปแจ้งความก็ขึ้นโรงขึ้นศาลข้อหาหมิ่นประมาทกันไป คุณหญิงแกเซ็งเลยเอาเรื่องนี้มาเขียนซะเลย ชื่อเงาระบายสี คุณน้ำอบแกก็หลั่นล้าในโลกของแกต่อไป

อันนี้เป็นย่อหน้าหนึ่งจากเรื่องเงาระบายสี ดัดแปลงมาจากข้อความคุณน้ำอบเขานิดๆหน่อยๆ แต่โดยรวมยังเหมือนเดิม

"ใครต่อใครถึงบอกว่าหน้าตาเรามีส่วนผสมที่แปลกตา จะเป็นยุโรปก็ไม่ใช่ เอเชียก็ไม่เชิง จะไม่ให้คนทึ่งได้อย่างไร ในเมื่อเรามีเลือดผสมตะวันตกอยู่ถึงครึ่งหนึ่ง ลูกน้อยของพี่ฟ้ากับเราจะออกมาหน้าตาอย่างไรนะ ถ้าเป็นลูกสาวก็คงจะได้ผมสีน้ำผึ้งเป็นมันเลื่อมสลวยจากเรา"

นอกจากว.วินิจฉัยกุล พวกมึงตามงานนักเขียนไทยคนไหนอีกมั้ย กูอยากแนะนำกิ่งฉัตรว่ะ สนุกดี

กูโดนด่ามาว่างานกูเป็นขยะว่ะ (ไม่เกี่ยวกะเม้นบนๆ นะ กูโดนครูด่ามา) เพราะงั้นกูเลยคิดว่ากูควรจะศึกษางานของบรมครูคนไหนบ้างดีวะ ขอแนะนำเรื่องหน่อย ;__;)/ #ล่าสุดกูเพิ่งอ่านงานของ ว.วินิจฉัยกุล เรื่องเงาระบายสีมา แค่เริ่มนะ เพราะกูเพิ่งเริ่มตัดสินใจจะหัดอ่านวันนี้ ปกติกูอ่านงานของป่าพนมเทียนว่ะ ส่วนมากอ่านพวกเรื่องรักๆ ของป๋าเขา เรื่องที่ชอบคือศิวาราตรี (ส่วนเพชรพระอุมากูอ่านไปสามรอบแล้ว)

>>642 มึงเขียนอะไร เขาถึงด่ามึงมาแบบนั้นล่ะ
แต่ตอนกูเรียน กูก็โดนด่าว่างานขยะบ่อยๆ กูเรียนออกแบบน่ะ

>>643 เขียนว่าพระเอกแต่งชุดดำ ถือดาบคู่ ชอบฟาร์มป่าคนเดียววะ

ฟาร์มป่าคืออะไรวะ

ซอร์ดอาร์ทออนไลน์หรือไงมึง

>>643 เขียนแนวอะไรดีวะ.. แนวรักมั้ง แต่ไม่ค่อยเคลื่อนไปไหนมาไหนเท่าไหร่เพราะเป็นแนว BL... กูไม่เก่งเรื่องบรรยายสถานที่ว่ะ ไม่รู้จะทำยังไงให้ดูสมูทกลมกลืนกันดี // แล้วอาจารย์ก็ด่าว่ากูโลกแคบ...อืม... ถ้าเอางานเธอไปให้นักวิจารณ์ดูนะ เขาคงจะสาวไส้เธอมาจนหมดแน่... //ประมาณนี้...

ไหน เอามาให้กูอ่านหน่อย อยากรู้โลกแคบของมึงนี่มันยังไง

สนพ สามัญชน มีอะไรให้นินทาไหมวะ
กูอยากรู้จักสนพ ให้มากขึ้นว่ะ

>>649 เห้ยมันมีไรให้นินทาหรอวะ กุตาม fb เขาอยู่ ก็ไม่เห็นมีอะไร
มีตัวบ.ก. ที่สีสันหน่อย แบบจุดยืนทางการเมืองและอื่นๆ ชัดเจนไรงี้

>>649 มีแต่งานอินดี้นอกกระแส บางเรื่องแม่งก็น่าซื้อดี แต่หาซื้อยากมาก ถ้าไม่ไปตามงานหนังสือนี้คือมึงต้องรู้ร้านจริงๆนั่นละถึงจะซื้อได้

กูอยากนินทาป้าทมยันตีว่ะ

>>652 มึงนินทาเลยดิกูรอฟัง

ยายแกหน้าตาดูไม่น่าจะเคยมีแฟนเลยนะ
ในนิยายนี่มโนเอาล้วนๆป่าววะ

>>654 มีผัว แต่หย่าไปแล้วเพราะเล่นชู้กับนายทหาร มึงลองเซิร์ซหาข่าว "ทมยันตีมีชู้" คดีนั้นแกแพ้ด้วยเพราะมีหลักฐานมัดตัวเป็นรูปถ่าย จากนั้นแกก็มาเขียนหนังสือด่าผู้ชายซะ

นอกจากเรื่องนี้ ป้าแกเกี่ยวข้องกับคดี 6 ตุลาด้วย หลังจากเหตุการณ์นี้ก็ได้ตำแหน่งผอ. ขสมก. ทั้งๆที่เป็นนักเขียนนิยาย ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับการบริหารองค์กรเลยสักนิด

ประวัติป้าทมแกแซ่บกว่านิยายบางเล่มของแกอีกนะ
แต่แม้นิยายป้าแกจะฝันเพ้อแค่ไหนกูก็ชอบหลายเรื่องว่ะ ติดใจสไตล์การใช้ภาษา

กูชอบคู่กรรมว่ะ แม้มันจะเพ้อฝันไปหน่อยก็เหอะ แต่กูอ่านตอนม.1 ร้องไห้น้ำตาไหลแหมะๆ เลือดขัตติยาก็เศร้า อันนี้กูชอบตรงที่พระเอกแม่งรักนางเอกมากขนาดตายแทนได้ ทำทุกๆอย่างเพื่อนางเอกได้ อีกเรื่องที่กูชอบนี่คือทางรัก สายสัมพันธ์ อ่านสบายๆแนวท่องเที่ยวเยอรมัน

หลังๆแกไปออกนิยายแนวเทพ เขาไกรลาส กูอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องว่ะ นิยายแกหลายเรื่องแม่งเหมือนลอยๆในอากาศ นึกอยากมีก็มี ต้องเรื่องเก่าๆนี่ถึงจะสนุกหน่อย อย่างมาลาเค ดั่งดวงหฤทัย ดาวเรือง ธุวตารา ไอ้นี่แม่ง...ส่อกลิ่นวายชิบหาย นางเอกปลอมตัวเป็นเด็กผู้ชายไปสืบเรื่องกองทัพอียิปต์ ได้ไปอยู่ข้างกายฟาโรห์แล้วก็ต้องหนีออกมา ฟาโรห์แม่งสั่งให้หานางเอกทั่วภูเขา คร่ำครวญเสียใจขนาดที่นางเอกจากไป แต่ตอนนั้น ฟาโรห์ยังเข้าใจว่านางเอกเป็นเด็กผู้ชายอยู่ว่ะ

ร่มฉัตร......นิยายโปรเจ้าอย่างจริงแท้ ได้ฟีลคล้ายๆสี่แผ่นดิน

ถ้านินทาป้าทมยันตี เอาที่กุเคยได้ยินมานะ
ป้าแกอวยเจ้า ค่อนข้างสุดโต่ง พอเป็นช่วง6ตุลาแกเลยอยู่ฝั่งมองนักศึกษาเป็นศัตรู เชียร์ให้ฆ่านักศึกษาอะไรทำนองนั้น
แต่กุก็แค่ฟังเค้าเม้ามานะ เชื่อได้รึเปล่าก็ไม่รู้

>>658 เรื่องจริงมึง ป้าแกออกอากาศทำนองว่าพวกนักศึกษาเป็นคอมมิวนิสต์ สมัยนั้นกลัวคอมมิวนิสต์กันจะตายห่า บอกอีกว่าธรรมศาสตร์แม่งซุกอาวุธสงครามไว้เพียบ แล้วเหตุการณ์ก็เป็นไปตามหนังสือเรียนนั่นล่ะ

ปล. ป้าแกจบจากธรรมศาสตร์ว่ะ ลักลั่นย้อนแย้งมั้ยล่ะมึง

>>658 ในคู่กรรม 2 นางเอกเป็นนักศึกษาแกนนำต่อต้านรัฐบาลในสมัยนั้น เจ๊แกจะเขียนทำนองว่านักศึกษาไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ ตอนจบนางเอกเป็นบ้าเพราะเห็นเพื่อนนักศึกษาธรรมศาสตร์ตายต่อหน้าต่อตา คนอื่นๆก็หนีเข้าป่ากันไปหมด อ่านแล้วไม่ค่อยได้สาระอะไรนอกจากว่าอย่าต่อต้านอำนาจ ก็ทำนองนี้

กูไม่ค่อยชอบคู่กรรม2 เหมือนกินบุญคู่กรรม1เลยว่ะ

ข้ามศรีทันดรนี่กูอ่านไม่จบ อยากให้เอามาทำละครอีกนะ มันดีมากอะ
ปล.กูอ่านไม่จบ เพราะคนในครอบครัวกูก็ติดยา กูสะเทือนใจเกินไป แต่ดูละครจบนะเบื่อละครรักๆแล้ว

ละครดีมากเลยมึง คนเขียนบทกระจายบทดีเป็นบ้า ไม่เน้นรักๆใคร่ๆเท่าไหร่ เน้นความสัมพันธ์ครอบครัวมากกว่า

แต่ตอนอ่านหนังสือกูเครียดชิบหาย แต่ก็สนุก พอๆกับตอนอ่านเถ้ากุหลาบของทมยันตี แต่อันนั้นนางเอกเหมือนคนวิกลจริตเลย นางเครียดตลอดเวลา สั่งให้ตัวเองต้องแก้แค้นๆ ห้ามไว้ใจใคร ห้ามสนิทสนมกับใครทั้งนั้น อ่านแล้วอึดอัดแทนว่ะ มึงจะเครียดเหี้ยอะไรขนาดนั้น

อีกเรื่องก็น้ำพุ อ่านตอนเรียนมัธยม ดูแล้วสะเทือนใจว่าทำไมตอนจบเลิกยาได้แล้วดันมาพี้ยาอีกรอบ

มันเลิกกันยากนะมึง คนในครอบครัวกูพยายามแล้วแต่ก็กลับไปอีก
เค้าใจอ่อนด้วยว่ะ

น้ำพุก็อ่านได้เพลินๆ ดี แต่พอคิดว่าเหมือนเอาครอบครัวตัวเองมาอวดแล้วทะแม่งๆ หรือเพราะกูไม่ค่อยชอบหนังสือคุณสุวรรณีเท่าไหร่ก็ไม่รู้ นางเอกเปรี้ยวเกิน ไม่ค่อยต้องรสนิยม

กูได้อ่านแค่เรื่องเดียวคือน้ำพุ แต่พอรู้ว่าแกตายเพราะอะไร กูเศร้าชิบหายเลย

แกตายเพราะรับเด็กวัยรุ่นสองคนจากข้างถนนไปส่ง เลยโดนแทงตายเพราะไอ้ระยำสองตัวนี่จะชิงทรัพย์ไปซื้อยา

เออ อันนี้ระยำจริง ชีวิตคนเมืองไทยแม่มถูกเนอะ

ชอบอยู่กับก๋งกับโบตั๋นกลีบสุดท้ายหวะ

>>668 จับมือมึง กูชอบมากสองเรื่องนี้

มีอีกเรื่องคือลอดลายมังกร เป็นเรื่องคนจีนโล้สำเภาเข้ามาในประเทศไทย ความสนุกกูให้สิบกระโหลกเลยมึง

วันนี้กูหยิบทไวไลท์มาอ่าน มันแปลเหี้ยหรือเนื้อเรื่องมันเหี้ยวะ กูอ่านแล้วรำคาญอีนางเอกชิบหายเลย พระเอกเป็นแวมไพร์ไปส่องนางเอกตอนนอน มีกลิตเตอร์ปิ๊งๆกลางแดดด้วย แต่กูหลวมตัวซื้อมาแล้วเพราะหน้าปกสวย กูควรอ่านต่อไปดีมั้ยวะ เสียดายเงิน

ไม่ควร ขนาดกูยืมอ่าน อ่านจบด้วยนะ ยังรู้สึกเสียดายเวลาเลยว่ะ
(แล้วตอนกูอ่านเล่ม1 จบ ยังไม่รำคาญเท่ามึงเลยนะ ออกแนวเฉยๆ)

อ่านต่อไปสิ มึงจะได้เข้าถึงประโยคว่า Still better than Twilight.

ถามมาได้ไงวะเนี่ยคำถามนี้
ที่พระเอกไปส่องนางเอกตอนนอน มีกลิตเตอร์ปิ๊งๆกลางแดดเป็นเพราะคนแปลเหี้ยน่ะมึง ไม่ใช่เพราะเนื้อเรื่องหรอก
พอใจรึยัง?

>>673 แหม่มึง กูถามเพราะเผื่อว่าเล่มหลังๆแม่งจะดีขึ้นกว่านี้ มันจะได้ไม่รู้สึกว่ากูพลาดไปหรือนี่ มึงจะประชดทำเหี้ยอะไร

>>675 ขอโทษละกัน
มึงมาด่าเนื้อเรื่องแล้วถามว่ามันเหี้ยเพราะเนื้อเรื่องหรือคนแปล กูไปไม่ถูก

นักเขียนคนไหนจะล้ำลึกไปกว่าท่าน ว.วชิระเมถี วะ
แฮรี่พอตเตอ ลอดออฟเดอะริง ทไวไลท ไวท์โร้ด กุอ่านมาหมดยังไม่ได้ขี้ตีนของ ว

>>676 มึงล้อเล่นใช่ไหมเนี่ย? ...

>>674 ขอโทษละกัน
จะถามเรื่องเล่มหลัง ๆ ก็ถามไปสิวะ ด่าเนื้อเรื่องแต่มาถามว่าเป็นที่คนแปลหรือเป็นที่เนื้อเรื่อง กูเห็นแล้วกูไม่รู้จะตอบยังไงน่ะ

>>678 กูก็ขอโทษด้วย กูพิมพ์ไม่รู้เรื่องเองล่ะ มึงไม่โกรธกูนะ

ไม่โกรธกันนะ นักอ่านเป็นเผ่าพันธ์ที่กำลังจะสูญพัน์ เราต้องรักกัน

>>680 แต่กูเห็นงานหนังสือทีไร คนเยอะชิบหายเลยนะมึง

เออ งานหนังสือคนโคตรเยอะ แต่ทำไมคนไทยอ่านปีละไม่เกิน7บรรทัดวะ หรือมันเป็นปรากฏการณ์เหมือนของลดราคา

>>682 อันนั้นมันข่าวมั่วไม่ใช้เหรอวะ

>>682 ข่าวสมัยไหนน่ะนั่น

งานหนังสือคนเยอะมาก แต่ทำไมในชีวิตจริงกูหาคนคุยเรื่องหนังสือด้วยไม่ค่อยได้วะ...

คือมึงต้องเข้าใจอย่างนึงว่าพวที่ไปงานหนังสือเนี่ย เห็นมันซื้อไปเยอะๆแบบนั้น งานรอบหน้ามาอีกที ของเก่ายังไม่ได้แตะสักเล่มก็มี

นักอ่านไวท์โร้ดหรือนิยายเด็กดีนี่สูญพันธุ์ไปได้ก็ดีนะ

คนไทยอ่านหนังสือเยอะขึ้น แต่คิด วิเคราะห์ แยกแยะไม่ได้ก็เยอะ เขียนอะไรมาแห่กันเชื่อตามซะหมด

มึงคิดว่ามี่เห็นมาเยอะๆนั่นกี่เปอร์ของประเทศล่ะ ไม่นับว่าต้องอ่านแนวเดียวกันถึงจะคุยรู้เรื่องอีกนะ55

นิ้วกลมชอบอ่านหนังสืออะไร ใครรู้บ้าง

>>690 อ่านหนังสือของมันเอง แล้วก็ฟินของมันเอง

มีใครชี้เป้า จุดดับแห่งนิรันดร์ (End of Eternity) ของไอแซคอาซิมอฟ ฉบับที่ provision พิมพ์ได้มั่งวะ กูหาอยู่นานแล้ว ไม่ได้สักที
หรือใครมีอยากปล่อยต่อก็ได้นะ อยากอ่านแปลไทย

>>689 กูหาคนรอบข้างอ่านโทลคีน อูโก ดอสโตเยฟสกี้ หรืออาซิมอฟได้น้อยมากเลยว่ะ เศร้าแพพ

>>692 กูเคยมี แม่กูบริจาคให้เด็กที่ไหนไม่รู้ไปแล้วตอนกูไปอยู่หอเรียนมหาลัย กูเสียใจมาก

>>692 ตอนกูไปงานหนังสือ เข้าไปบูธโปรวิชั่นไปหาสถาบันสถาปนาของอาซิมอฟ ปรากฎว่าหนังสือนิยายไซไฟหมดเกลี้ยงเลย
และเมื่อมาเช็คในเว็บอีกที เลิกพิมพ์ทั้งเซ็ตละ กูโคตรเสียดายเลยสัส

จุดดับนิรันดร์สนุกนะ อ่านคำโปรยหลังปกอาจจะนึกว่านิยายรักเลี่ยนๆ แต่อ่านจริงสนุกมาก มีการปล่อยข้อมูลสำคัญในเรื่องเป็นจังหวะจะโคน พระเอกเป็นตัวเล่าเรื่อง เนื้อหาออกการเมืองนิดๆ ตามสไตล์อาซิมอฟ แต่ฉบับไทยแอบเคืองนิดนึง ตรงหน้าแรกดันแปล space ว่าอวกาศ ทั้งๆที่มันน่าจะแปลว่าช่องว่าง กับการใช้ศัพท์แบบวัยรุ่นยุคนึง เช่น นิสัยชาเย็น นอกนั้นไม่มีจุดให้ติ กูให้ผ่าน

>>693 กูพยายามหาอ่านพวกนั้นอยู่แต่แมร่งหาแปลไทยไม่ค่อยเจอ ซื้อprelude to foundationมาก็ยังไม่ได้อ่านเลยว่ะ ถ้าไม่พีคจริงๆอ่านฉบับอังกฤษไม่เคยจบซะที

Foundation กูมีครบนะ พูดแล้วอยากย้อนเวลากลับไปเหมานิยายไซไฟ สมัยเด็ก ขนาดร้านบ้านๆยังมีขาย
ฉบับอังกฤษนี่ซื้อมาดองเหมือนกันว่ะ มี The Legend of Sigurd and Gudrún ของปู่โทลคีนดองอยู่ เค็มได้ที่ละ555

>>697 คล้ายๆกันว่ะ เหมือนเกิดผิดยุค ไซไฟแม่งเลยจุดพีคไปนานละ นึกแล้วก็เสียดาย ห้องสมุดโรงเรียนกูตอนม.ปลายเว้ย มีชุดแปลสถาบันสถาปนาครบชุด กูก็ไม่ได้หยิบมาอ่าน พอจบออกมาเป็นศิยษ์เก่าเท่านั้นลาะ แม่งเจอเผา55

กูอยากให้มีคนเอามาพิมพ์ใหม่ว่ะ กูหาเก็บไม่ได้แล้ว สถาบันสถาปนา พี่น้องครามาซอฟ มาดามโบวารี่ Sense and Sensibility เสือกมีแต่ทไวไลท์ 50 shade of grey กูผิดหวัง

มีใครเคยอ่านกิม หงวน อะไรซักอย่างมั้ย ที่ตลกๆ อ่ะ ชื่อเรื่องอะไรนะ ยังมีอยู่มั้ยสมัยนี้

>>700 พล นิกร กิมหงวน คิดว่าน่าจะมีขายบางร้านนะ

พวกมึงอ่านเอ็ดการ์ โป กันรึเปล่า กูอ่านแมวดำแล้ว อยากอ่านอีกาแต่โง่อิ๊ง เล่าย่อๆให้ฟังได้มั้ย

>>702 กูซื้อเล่มแปลไทยมาอ่ะ ที่เป็นแมวดำ เรื่องที่เพ่ื่อนตัวเองเป็นโรคลึกลับโคตรสนุก

>>702 อีกาแม่งก็ย่ออยู่แล้วนะมึง ย่อจนกูไม่รู้จะย่อยังไงดี5555 หลักๆก็คือผู้ชายคนนึงเมียตาย แล้วมีอีกาบินเข้าห้องมากลางดึก แล้วแม่งก็เพ้อเจ้อถามอีกาว่าเมียเป็นยังไงบ้าง แต่อีกาก็ตอบแค่ nevermore ราวๆนั้น ซิมป์สันก็มีเอามาทำล้อในเอพนึง ในยูทูปก็มี แต่ควอลิตี้จะเหี้ยๆหน่อย http://www.youtube.com/watch?v=WK-Iq-nsh90
โปกูชอบเรดเดธว่ะ แต่ที่หลอนพอๆกับแมวดำก็น่าจะเป็นBerenice หรือ the fall of the house of usher นี่ก็ใช้ได้เหมือนกัน
อันที่จริง Pit and pendulum นี่ก็อ่านง่ายนะถ้าเป็นเรื่องของโป

>>703 เรื่อง การถล่มของบ้านเอิร์ชเชอร์รึเปล่า

งานโปนี่แปลดีไหมวะ กุเคยอ่านบางเรื่องคิดว่าคงแปลยาก

ก็ดีนะมึง กูไม่เคยอ่านอิ๊ง แต่อ่านไม่สะดุดละกัน

นักเขียนแบบโปมีแนะนำอีกมั้ย

>>707 แบบเฮอเร่อนิดๆหรือเปล่า ลองอ่านฟอล์คเนอร์ดูรึยัง http://xroads.virginia.edu/~DRBR/wf_rose.html

กูดู Village of the Damned มันเหมือนเรื่องกาเหว่าที่บางเพลงที่กูเคยอ่านเลยว่ะ คือ...กูประทับใจกาเหว่าที่บางเพลงมากๆ มาดูหนังแล้วกูเสียความรู้สึกจุงเบย

>>709 Village of the Damn มาก่อนดิวะ

งานคึกฤทธิ์หยิบงานนอกมาเยอะจะตาย

>>709 มึงประชดใช่ไหม
ถ้ามึงไม่รู้จริง ๆ
กาเหว่าที่บางเพลงเริ่มเขียนในปี 1987
The Midwich Cuckoos ออกวางจำหน่ายปี 1957

กูอยากถามหน่อยมีนักเขียนไทยเก่าๆคนไหนบ้าง ที่ตอนนี้มึงพึ่งมารู้ว่ามันลอก(หรือแรงบันดาลใจ?)มาจากต่างประเทศบ้าง

ต๊อกเด้อร์ป๊อด รับพลังบันดาลใจมาจาก harry potter , final fantasy and street fighter

>>714 เขากำลังคุยเรื่องนักเขียนกัน มึงยกชื่อสิ่งปฏิกูลขึ้นมาทำไมวะ

งานป้าวลัยไง(นามปากกาอื่นเยอะจนขี้เกียจพิมพ์) หยิบโรแม้งฝรั่งมาเพียบ บางอันเอามาทั้งดุ้น เปลี่ยนแค่ชื่อคนกับสถานที่
แต่ก็ไม่เห็นมีใครว่าอะไรแกนะ ชุดเทพกานต์ นี่ลอกมายกชุด =__=

>>716 ลอกไรมาวะ ไอ้ที่ไม่ว่านี้เพราะจับไม่ได้หรือหลับหูหลับตาอวยวะนี้

>>717 จับได้กันเยอะแยะไปอย่างชุดเทพกานต์เนี่ยก็ เอามาจากงานของ Georgette Heyer ผัวเชลยก็เรื่องShanna โดยเฉพาะหม่อมเจ้าสุริยกานต์
เปลี่ยนแค่ชื่อคนกับชื่อสถานที่จริงๆ (ตูอ่านเรื่องนี้ด้วย)OTL ถ้าไม่เชื่อลองเอาชื่อแกไปลองหาดูก็ได้ ห้อยท้ายคำว่าลอก เลียนแบบ หรือก็อป รับรองมีขึ้นให้ได้มุงกันอย่างแน่นอนครัช

>>712 กูหมายถึงกูเสียความรู้สึกกับคึกฤทธิ์อะ กูว่าเขาเก่งนะตอนอ่านสี่แผ่นดิน มาเจองานอื่นๆอย่างไผ่แดง หลายชีวิต กาเหว่าที่บางเพลง รู้สึกเสื่อมศรัทธาชอบกล

สี่แผ่นดิน เอา element หลายอย่างมาจากวิมารลอยนะ อ่านแล้วมันรู้สึกแบบนั้นว่ะ

>>720 สรุปงานท่านก็ลอกมาเกือบหมดเลยรึ

ลอกสิ ไม่บันดาลใจด้วย

ลอกมานานแล้ว สมัยนั้นคนยังจับไม่ได้ อินเตอร์เน็ตยังไม่เข้ามาในประเทศไทยเลย คนไทยที่ได้เสพสื่อต่างชาติมีน้อย
คนที่รู้ก็มีน้อย แล้วก็ไม่มีที่ให้เอาไปแฉ
ปัจจุบันคนรู้เยอะ มีที่ให้แฉเยอะ แต่พวกนี้เขากลายเป็นคนดังไปแล้ว ถึงออกมาด่าก็มีแฟนคลับที่ชื่นชมในผลงานที่ลอกมาออกมาปกป้อง
ก็เหมือนวงดนตรีที่ดังมาตั้งแต่สมัยก่อนนั่นล่ะว่ะ ถ้าตอนนี้มีคนออกมาด่าก้อง สหรัฐเรื่องลอกเพลง โดนแฟนคลับล่าแม่มดแน่

กูนึกถึง x-japan กับวง two มีคนคิดว่า x แม่งก็อปวงไทยด้วยนะมึง ถถถถถถถถ

กูนึกถึง x-japan กับวง two มีคนคิดว่า x แม่งก็อปวงไทยด้วยนะมึง ถถถถถถถถ

เล่นเอากูนึกถึงเรื่องการเดินทางของคิโนะตอนหนึ่งเลย ที่คิโนะไปเจอนักเขียนที่เอานิยายของเมืองอื่นมาเขียนให้เมืองที่ไม่รู้จักนิยายเรื่องนั้นแล้วโมเมว่าตัวเองเป็นคนเขียนเลยวะ

แล้วเรื่องลอกงานของ วิภาส ศรีทอง นี่ใครรู้มั่ง
เห็นว่าก่อนได้ซีไรท์จากคนแคระโดนกล่าวหาว่าก๊อปงานไรซักเรื่องเนี่ยแหละ ใครรู้เล่าให้กูฟังหน่อย
กูอ่านคนแคระ แม่งเป็นหนังสือที่อ่านแล้วอัดอั้นอึดอัดชิบหาย นี่กูชมนะเนี่ย
แต่พอรู้ว่าเค้าเคยมีคดีก๊อปงานคนอื่นมาก่อนก็เสียความรู้สึกเล็กๆว่ะ แต่กูไม่รู้เท็จจริงแค่ไหน ใครรู้เล่าให้ฟังที

ขุดเจอดราม่าเก่าเรื่องงานก็อป ฆ่าตัวตายออกอากาศจริงๆว่ะ

http://drama-addict.com/2011/04/03/นักเขียนรุ่นใหญ่ลอกพล๊/

กูยังไม่เคยอ่านสี่แผ่นดินเลย แต่มายุคนี้กูไม่อยากอ่านละ เพลียจิต

อ่านไว้เป็นความรุ้ก็ได้ว่าคนสมัยก่อนเขามี habit ยังไง
อย่างเข้าส้วมไปนั่งขี้ไปคุยกันไปพี่ไทยเราก็ทำแบบโรมัน
นั่งเรือแดกขนมจีนสมัยนี้หาทำไม่ได้แล้วด้วยมั้ง

ถ้าให้ชอบสุดชอบพลนิกรกิมหงวน
อวกาศมีสีชมพูเพราะแสงดวงอาทิตย์นะครัช 5555

กูเจอบล็อคนึงอวยกาเหว่าที่บางเพลงแบบออกนอกหน้ามากเลยมึง มันรู้ว่าเรื่องนี้ก็อปนะ แต่บอกว่าของเราไม่เหมือนเขาตรงที่เรามีศาสนาพุทธช่วยกล่อมเกลาจิตใจของเราให้เป็นคนดีและตอนจบก็แตกต่างด้วย..........กูฟังแล้วสะอิดสะเอียนจัง

เออ ไม่ใช่แค่นิยายนะ แต่เวลาเกิดคดีเสื่อมทรามอะไรที่ตปท.แล้วมีคนชอบมาบอกว่า เพราะเขาไม่มีศาสนาพุทธเป็นที่พึ่งทางจิตใจเหมือนเรานี่กูอยากโดดเหยียบหน้านิดหน่อย ไอ้ความเสื่อมโทรมในประเทศนี่มึงไม่ดูเลยนะห่า

คนไทยเราเป็นคนดี ถึงไม่เจริญทางด้านวัตถุ แต่เจริญทางด้านจิตใจนะเว้ย ในประเทศเราก็อุดมสมบูรณ์ด้วย ในน้ำมีปลา ในนามีข้าว ไม่เหมือนพวกฝรั่ง บลา บลา บลา

>>734 เหอๆ กูว่าตอนนี้ประเทศที่จะพูดแบบนี้ได้มีแต่ภูฎานป่ะวะ เมืองไทยนี่ตอนนี้ในน้ำมีแต่น้ำเน่า ในนาก็มีแต่ยาฆ่าแมลงล่ะ

>>727 เฮียแกเคยเรียนหมอด้วยว่ะ เรียนอยู่สิบปีแต่ลาออกปีสุดท้าย เท่จุงง

เรียนสิบปี... ค้างเหรอวะ เป็นกูคงรู้ตัวตั้งแต่ปี4ละ

สิบปี.....
http://www.happyreading.in.th/article/detail.php?id=1638
ไอ้นี่ไงที่โดนหาว่าก๊อป แต่กูไม่เคยอ่านนะ สรุปมันอะไรยังไงกูก็ไม่รู้

กูอ่านงานซีไรต์เรื่องนึงทำเอากูสงสัยว่ามันควรได้รางวัลได้ยังไงวะ
เรื่องความสุขของกะทิอะ ไม่เห็นเด็กเชี่ยนี่ลำบากอะไร บ้านก็รวย ตากับยายก็เอาใจใส่ เพื่อนบ้านดี ถึงจะไม่มีพ่อแม่ก็เหอะ

>>739
กรูก็อ่านตอนมันดังแล้ว
ความคาดหวังมันเลยสูงมั้ง
พออ่านแล้วก็รู้สึกเฉยๆเหมือนกัน

อยากรู้ว่าซีไรท์นี่เฉลี่ยขายกันได้ประมาณกี่เล่มวะ
แล้วเล่มนึงคนเขียนได้ประมาณเท่าไหร่
อย่างหมอป๊อปอยากส่งประกวดก็ส่งได้เลยปะ
กุสงสัยว่าถ้าคนส่งเยอะๆ กรรมการมันจะมานั่งอ่านทุกเล่มหรอวะ

>>739 กูขอกอดเมึงเพื่อนโม่ง มึงคิดเหมือนกูเลย

กูเห็นพันทิปแม่งอวยจนเลี่ยน เจอกระทู้นึงที่บอกว่าเป็นหนังสือชนชั้นกลางที่มองสังคมชนบทแบบดัดจริต แบบเศรษฐีปลูกบ้านใช้เฟอร์นิเจอร์ไม้ หยาบๆ ก่อดิบๆ สัมผัสธรรมชาติ แล้วก็มาบอกกูพอเพียงแล้วนะ แต่บ้านมึงเนื้อที่ร้อยไร่ ค่าก่อสร้างร้อยล้านบาท เป็นความพอเพียงอย่างเศรษฐีจริงๆ ไอ้จขกท.นั่นโดนด่ายับเลย แถมมีคนบอกมึงเป็นเสื้อแดงใช่มั้ย ที่บอกเป็นชนชั้นสูงชั้นกลางอะไรนั่น กูล่ะขำชิบหาย ไม่ชอบความดัดจริตในวรรณกรรมนี่กลายเป็นเสื้อนั่นเสื้อนี่เชียวเหรอวะ

ยังไงซะ กูก็ว่าความสุขของกะทิเป็นหนังสือดัดจริตจริงๆ เจ้าชายน้อยกูก็ว่าเนือยๆ แต่แฝงสัญลักษณ์เยอะแยะให้คิด เนื้อหาก็ดี แต่อีกะทินี่ก็แค่เด็กโดนสปอยแล้วมันโตมาแบบไม่วีนไม่เหวี่ยงก็เท่านั้นล่ะว้า

ความสุขของกะทินี้เท่าทึ่กูจำได้ก็นึกว่าเล่นประเด็นตามหาพ่อบราๆ แต่คือกูเหมือนตามอ่านชีวิตเด็กโดนสปอยอะ คือมึงแม่งมีทุกอย่างในชีวิตแล้ว แล้วยังจะอะไรอีกวะ ตาห็รักยายก็รัก บ้านรวย อยากทำอะไรก็ให้ทำ แล้วมึงจะอะไรมากมายวะ

ก็เป็นนิยายดัดจริตที่เขียนโดยคนกรุงเทพที่มองว่าตัวเองเข้าใจคนชนบทนักหนา ให้คนไม่ค่อยอ่านหนังสืออ่านแล้วฟินได้สาระและปรัชญา กูมองเหมือนหนังสือนิ้วกลางนั่นล่ะ ที่มีคำคมกลวงๆโง่ๆมาใส่

ความสุขของกะทิ มาในช่วงคนกำลังเห่อกระแสพอเพียง กำลังดัดจริตได้โล่เลย

ไม่ชอบเลยความสุขของกะทิ ตกลงคุณภาพชีวิตมึงไม่ดี บอกว่าพอเพียงหรือไง

กูอยากรู้ว่าซีไรต์เขาเอาอะไรตัดสินวะ แต่คำพิพากษาของชาติ กอบจิต สมควรได้จริงๆ

วิจารณญาณของกรรมการล้วนๆ มั้ง เห็นมีดราม่าตามมาทุกปี แต่ก็เป็นดราม่าเล็กๆ ในหมู่คนเขียนหนังสืออ่ะนะ

แต่ปีที่อีกะทิได้ กูรู้สึกว่าเส้นล้วนๆว่ะ

ความสุขของกะปิกูอ่านแล้วก็ซึ้งดีนะ ในมุมมองของเด็กที่อยากรู้จักและต้องการความรักของพ่อแม่
และเห็นด้วยที่ว่าเรื่องนี้มีอารมณ์ดัดจริตแบบชนชั้นกลาง

วงการมันเล็ก ไม่ค่อยเป็นที่สนใจ ดราม่าก็เลยแคบๆ หนังสือได้ซีไรท์ก็ไม่ได้ขายดีขึ้นสักเท่าไหร่

แต่กูชอบเจ้าหงิญ คำพิพากษา ลับแลแก่งคอยนะเว้ย พูดแล้วเศร้าที่งานซีไรต์ก็เข้าไม่ถึงคนส่วนใหญ่จริงๆนั่นล่ะ มันอ่านยากเกินไปหรือไงวะ

>>753 ความสุขของกะทิไง เข้าถึงคนทั่วไป

>>749 ลองส่งดะไวท์โร้ดไปให้กรรมการอ่านดูดิ๊

>>755 ระวังมันได้ซีไรต์กลับมาจริงๆนะโว้ย ถถถถถถถถ

เคยได้ยินว่าเจขาไม่รับนะ ไวท์โร้ด แต่ไมรอนเหมือนจะเคยติดชื่อรอบคัดเลือก อันนี้กูไม่แน่ใจอาจจะจำผิดจำสลับ รอโม่งท่านอื่นมาคอนเฟิม

เราหลงลืมอะไรบางอย่าง เป็นซีไรท์ที่อ่านง่ายและดีพมาก

>>757 พูดถึงไมรอน กุอยากอ่านอีก เคยอ่านที่ห้องสมุดตอนนี้อยากซื้อเก็บกุควรจะไปหาที่ไหนดี

>>759 กูเห็นแวบๆอยู่ร้านหนังสือนะ นึกว่ามันพิมพ์ใหม่มาไม่ใช้เรอะ

>>760 กุเจอละปกใหม่แม่งงงกุนึกว่าคนละเรื่อง มิน่ากุหาไม่เจอ (จำแต่ปกนั้นมาตลอด เอ่อกุก็โง่ที่ไม่หาจากชื่อนักเขียน เพิ่งนึกได้)

>>761 กูกะจะตามนักเขียนคนนี้อยู่สนุกใช้มั้ยมึง รีวิวให้กูหน่อย

>>760 หมายถึงเรื่องนี้หรอกุอ่านนานแล้วเพิ่งมาอยากรื้อฟื้นนี่แหละ ล่าสุดที่กุอ่านของคนนี้คือเรื่องblood redemptionอะ
สำหรับกุ เค้าเป็นคนไทยที่ทำให้กุกลับมาอ่านแฟนตาซีของไทยเลย ชอบวิธีที่เค้าเขียนนะ ค่อนข้างใส่ใจตัวละครทำให้กุอินกะตัวละครได้ดีมาก

>>763 blood redemptionเรื่องนี้แหละทที่ทำให้กูอยากลองตามเขาดู ตอนนี้กูหาผู้เสกทรายมาได้แล้วอ่านไปสักพักกูอยากตบตัวเองที่ตอนนั้นอ่านเรื่องย่อปกหลังแล้วนึกว่าเป็นแฟนตาซีกากๆลอกธีมนารุโตะ แต่กูอยากรู้ว่าเรื่องเก่าๆเขาเป็นไงอะมึง กูจะลองตามๆให้หมด

กูชอบ story teller มาก ตอนนั้นกูม.4 แต่มัน EPIC มากสำหรับกูที่ได้อ่านนิยายแฟนตาซีมา โทลคีนกูยังไม่ได้แตะ แต่กูอ่านหัวขโมยแห่งป่าละเมาะมาแล้ว Stroy Teller แม่งเจ๋งสัสๆ แนะนำให้มึงซื้อ

>>764 เก่าสุดที่กุพอจะนึกออกอยู่ก็ฯพณฯแห่งการเวลา ตอนนี้มีพิมพ์ใหม่ละ(ปกการ์ตูน ปกเก่ายังกะคนละเรื่อง) ที่กุได้อ่านเพราะเป็นไซไฟ
งานเค้าก็เน้นตลค. การตัดสินใจ ความดีความชั่วของตัวละคร ตัวละครมีเหตุผลของตัวเองสูง แน่นอนว่าเค้าเขียนจนจากกูเกลียดตัวร้ายมาเป็นเห็นใจได้อะ
อย่างฯพณฯ เป็นเรื่องของ เมือง เมืองหนึ่งที่มีคนคุมเหมือนเทพเจ้า คอยควบคุมทุกอย่าง ใครไม่ทำก็ตัดฟิวตาย แล้วก็จะมีอีกพวกที่มันต่อต้าน หาวิธีไม่ให้โดนตัดฟิว ส่วนตัวเอกจะเป็นพวกก้ำกิ่ง ตอนแรกก็ปกติดีแต่มีเหตุให้กลายเป็นอีกพวก จะว่าไปเรื่องนี้คล้าย blood redemption นะลองหามาอ่านดู

มีใครเคยอ่านเรื่องนาคราชาบ้าง เทียบกับบารามอสแล้วเรื่องไหนสนุกกว่ากันวะ

คนละแนวอ่ะมึง นาคราชาจะเป็นผู้ใหญ่ๆหน่อย บารามอสจะเด็กๆแฟนตาซีจูนิเบียว (ป.ล. กูติ่งบารามอส)

นาคราชากูว่าก็จูนิเบียวเหมือนกันนะ แต่โทนเรื่องมันเกิดกับผู้ใหญ่ มันเลยดูหนักแน่นกว่าบารามอสหน่อย

เรื่องนี้กูขัดใจว่ามึงควรขยายความเรื่องนาคราชา แต่ก็เสือกไม่ขยาย ตอนจบก็จบงงๆรวบรัด เอาเป็นว่ากูไม่ชอบเรื่องนี้ละกัน

เคยอ่านนาคราชาตอนเด็กๆแล้วงงๆไม่ค่อยเข้าใจ เลยคิดว่านิยายผู้ใหญ่แม่งอ่านยากจังวะ
พอโตขึ้นแล้วถึงรู้ว่าแรบบิทแม่งสำนวนเขียนมึนๆเองนี้หว่า

งานของพัณณิดาที่กูชอบที่สุดคือไมรอน กูว่าแม่งอีปิคมาก ทำการบ้านมาดีด้วย อ่านจบแล้วอิ่มไปเป็นเดือน

นิยายแรบบิทนี่คือนิยายเขียนเล่นหมดเลยใช่ไหมมึง เลยมีจบบ้างไม่จบบ้าง แถมไม่มีต่องานหม่งงานใหม่อะไรดัวย

>>772 กูรู้แค่ว่าป่าละเมาะแม่งเขียนเล่นและเสือกดัง(กูก็ชอบละ เรื่องแรกที่กูอ่านด้วย) แต่หลังจากนาคราชาก็หายไปเลยคงเขียนเล่นหมดละ

บารามอสเป็นเรื่องสุดท้ายที่เขียนจบด้วยป่าววะ? เพราะกูจำได้ว่าตอนกูส่องซันทรี เรื่องอื่นแบบนาคราชา เพชรประดับใจ อะไรพวกนี้เขียนจบหมดแล้ว //กูใสๆ จำไม่ค่อยได้

>>770 ตอนเด็กกูก็คิดว่าอ่านยาก.. จริงๆมันเป็นที่สำนวนสินะเพื่อนโม่ง

เรื่องหลังๆอย่างนาคราชาหรือเพชรประดับใจไม่ค่อยดังเท่าป่าละเมาะด้วยมั้ง เลยหายไปเลย ทั้งที่ป่าละเมาะติดอันดับหนังสือแฟนตาซีแท้ๆ

ป่าละเมาะทุกวันนี้ก็ยังขายได้นะ เรียกว่าเขียนเรื่องเดียวขายได้ทั้งชาติ

ป่าละเมาะมันอ่านง่ายกว่าเยอะอะ ได้ทุกเพศทุกวัยทุกสถานการณ์ คลายเครียดดีด้วยถ้าไม่ต้องไปมองเรื่องบรรยายโวหารกับ plothole อะนะ แต่อย่างนาคราชานี่แค่ปูเรื่องมาก็เฉพาะกลุ่มมากแล้วว่ะ ถ้าไม่พยายามอ่านสักหน่อยจนพ้นช่วงแรกๆให้เราเริ่มจำตัวละครจำอะไรได้ ก็จะเหนื่อยเกินอ่านต่อจริงๆ กูซื้อมาแล้วอ่านให้จบไม่ไหว สมาธิหมดก่อน สำนวนแกยิ่งอ่านยากๆอยู่

พวกที่มึงว่ามาก็ไม่ต่างอะไรกับป๊อปหรอก

>>778 มึงจะบอกว่าคุณค่าของ บารามอส = ไวท์โร้ด?

>>778 มึงจะเทียบก็เทียบผิด ขยะเผาได้มึงเอามาเทียบกันหนังสือคลายเครียดมึงบ้ารึเปล่า

>>778 ว้ายๆ เกรียนสวะล่อเป้า

เพื่อนโม่งคิดไงกับนิยายแฟนตาซีไทยเรื่องนี้บ้าง
http://writer.dek-d.com/twinntwinn/story/view.php?id=1127910

แนว:Fate+SAO+Minecraft+สามก๊ก

อ่อๆ โทดๆ ลืมไปว่าเด็กๆคุยกัน

>>782 สำนวนก็ไม่ผ่านแล้วว่ะ ทำไมต้องเคาะเว้นวรรคในที่แปลกๆวะ เว้นวรรคเยอะชิบ อ่านสะดุดมาก แค่สามย่อหน้ากูก็วางแล้ว เรื่องพลอตอะไรกูไม่พูดถึงแล้วกัน ถ้าสำนวนได้แค่นี้พลอตเป็นยังไงกูก็ไม่มอง

>>782 นับแค่พล็อตเฉยๆก็ไม่เลวนะ จับจุดเด่นแต่ละเรื่องมาเขียนได้ดี คล้ายๆหนังฝรั่งเรื่องหนึ่งที่จัดฉากชีวิตคนๆหนึ่งทุกอย่าง ซึ่งตัวเอกก็พบว่าชีวิตเป็นแค่รายการโชว์รายการหนึ่ง

แต่กูอ่านแล้วไม่ชอบเลยวะ พระเอกแม่งแกรี่อีกละ คนอื่นจำไม่ได้แต่พระเอกเสือกจำได้เพราะ"ดวงดี" แถมได้ของพิเศษกว่าคนทั่วไปตลอด กูเบื่อพล็อตนี้วะ แถมเดินเรื่องแปลกๆ กูว่าถ้ามันเดินเรื่องแบบgame of throneที่เสนอมุมมองของแต่ละคนจะดีกว่านี้มาก ไม่ต้องให้มีพระเอก มีแต่ตัวดำเนินเรื่องที่ผลัดกันไป และไม่ให้พระเอกดวงดีตั้งแต่ต้น กูว่ามันจะน่าสนใจกว่านี้

>>785 ถ้าไม่ให้พระเอกเทพกว่าชาวบ้าน เดี๋ยวแม่งขายเด็กเห่อหมอยไม่ออก

นิยายเด็กหมอยเพิ่งขึ้นแล้วหัดแต่ง กูเกลียดการเว้นวรรคของมันจัง

>>782
ถ้ามีรูปเล่มให้ซื้ออ่านก็คงไม่ซื้อ
แต่เพราะอ่านฟรีก็อ่านเพลินๆได้

เอาจริงๆเรื่องนี้กรูว่าสำนวนรวมถึงการบรรยายก็ดาษดื่นนะ
แต่มันคงแปลกใหม่สำหรับคนที่ไม่เคยอ่านแนวสร้างโลก เริ่มบุกเบิกอารยธรรมไรงี้มากกว่า

กรูเป็นคนโคตรชอบนิยายที่มี"ตัวละครเยอะ"
แต่มันต้องตัวละครเยอะแบบมีค่านะ

อย่างไอ้เรื่องห่านี่มันเน้นตัวละครเยอะแบบไร้ค่าอะ
ประมาณว่าถ้าไม่ใช่ตัวละคร Main จริงๆมีบทมาอีกทีก็ลืมแล้วว่าไอ้หอกนี่เป็นใคร
ความผูกพันธ์ ความโหยหา แรงอวยที่จะทำให้เกิดแรง Spark ระหว่างคนดูกับตัวละครไม่มี

ตัวละครบางตัวบางสถานการณ์ไม่ต้องมีชื่อให้มันยังได้
มันก็ยังจะเสือกตั้งชื่อให้มาส่งๆ พอพยายามผูกเรื่องแม่งคนอ่านลืม

กูเห็นฟุถกกันเรื่องความสมจริง มึงว่าแบบไหนถึงจะดูสมจริงในนิยายวะ

>>789 สำหรับกูคือเรื่องมันมีเหตุผลนะ ไม่ใช้แบบตบ ข่มขืนแล้วหญิงยังเสือกรัก พึ่งทำสงครามมาหมาดๆแล้วจับมือคืนดีแบบไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ถ้ามันลากเหตุผลนู้นนี้ที่พอทำให้กูรู้สึกว่าโอเคถ้าเหตุผลมันเป็นแบบนี้ละก็กูก็จะรักนะให้อภัยนะ แต่ก็แล้วแต่เหตุผลที่เขียนมาอะนะว่ามันพอจะให้ถึงขั้นไหนถ้าขั้นมันเยอะไปกูก็ว่ามันไม่สมจริง

>>789 คำที่ถูกคือ ความสมเหตุสมผล ประมาณตามที่ >>790 บอก
ถ้าใช้คำว่าสมจริง มันจะเกิดคำถามว่าแนวแฟนตาซีหรือไซไฟสมจริงหรือเปล่า

>>791

นิยายมันต้องมีความสมเหตสมผลที่ตั้งอยู่บนความไม่สมเหตุสมผลของมัน
เหมือนขยะวรรณกรรมของ Dr. ท่านหนึ่งที่อธิบายไม่ได้ว่าทั้งๆที่ในเรื่องมีพลังจิตในเรื่องวอร์ปไปวอร์ปมาได้
แล้วมึงจะบินหรือเหาะด้วยเวทมนตร์ทำไมในเมื่อไปถึงช้ากว่า ประมาณว่ามันแค่นึกอยากจะใส่พลังจิต+พลังเวทเข้ามาในเรื่องเดียวกันแค่นั้นเอง
หลายๆสถานการณ์ในเรื่องแม่งน่าขัดใจมากว่าทำไมบางทีใช้พลังจิต ทำไมไม่ใช้เวทมนตร์ก็มี...หลังๆมีไสยศาสตร์อีกไอ้หอก

พูดให้กระชับคือความสมเหตุสมผลของนิยายขึ้นอยู่กับ "ที่มาที่ไป" ที่ผู้แต่งจะกล่าวอ้างให้ความไม่สมเหตุสมผลดูสมเหตุสมผลขึ้นมานั่นแหละ
เพราะจินตนาการก็คือจินตนาการ...แต่จะทำยังไงให้จินตนาการของคนแต่งถ่ายทอดไปให้คนอ่านได้เหมือนกับที่คิดไว้

>>792 จินตนาการสำคัญกว่าความสมเหตุสมผลครับ
ท่านดอกเต้อกล่าวไว้

มวลมหาติ่งสำคัญที่สุด
มึงจะเขียนเหี้ยอะไรก็ได้ ความสมเหตุสมผลเหี้ยไรไม่ต้องมี ขอแค่เขียนให้โดนใจติ่งหมู่มาก ติ่งจะกางเขนปกป้องมึงเอง
ก้อมันเรื่องแต่งอ่ะจะเอาอัลไลนักหนา พี่เขาแต่งสนุกจะตาย แต่งมาให้อ่านก็บุญแล้ว ทำได้อย่างเขารึเปล่า ฯลฯ คนเขียนรักป่วยมิได้กล่าวไว้ กูนี่แหละกล่าวเอง

x กางเขน
o กางแขน

>>795 มันคืออะไรวะ ดาวินซี่โค้ด???

X อ่ะ
O อะ

มา กูช่วย
X ก้อ
O ก็

>>796 นมันคือแก้คำถูกผิดค่ะ

O มัน
X นมัน

กูว่าเท่ดีนะ "ติ่งกางเขนคอยปกป้อง" เย็ดเข้อย่างกับพาลาดิน

X อัลไล
O อะไร

X dr.pop
O เท่ง เถิดเทิง

กูอยากทำคอมโบเบรกเกอร์จัง
เปลี่ยนเรื่องเถอะมึง

>>804 เค กูช่วยมึงเอง

ช่วงนี้กูเริ่มแตกไลน์การอ่านวะ หันไปอ่านนิยายต่างประเทศอย่างจีนเกาหลีญี่ปุ่นมากขึ้น กูรู้สึกว่าแต่ละชาติแม่งมีเอกลักษณ์โคตรๆเลยวะ

อย่างจีนนี่ชอบเล่นความหมายของคำหรือตัวอักษร เล่นมุกซีเรียสหน้าตายเยอะ ไต้หวันเน้นแฟนตาซี ฮ่องกงเน้นกำลังภายใน แผ่นดินใหญ่เน้นประวัติศาสตร์ หลังๆนี่มีพวกผีสางขุดสุสานมาเยอะเลย จะว่าสนุกก็สนุกนะ แต่หลังจากกูอ่านรหัสลับหลังคาโลกที่มีความสมจริงและใช้การอธิบายแบบsci-fiมาอธิบายเรื่องราวต่างๆ กูกลับไปอ่านแนวแฟนตาซีผีสางอย่างบันทึกจอมโจรไม่สนุกเลยวะ เพราะมันทำให้กูรู้สึกไม่สมจริงสุดๆเลย

ญี่ปุ่นก็พวกLNที่กูคงไม่ต้องอธิบายมาก แต่กูรู้สึกว่านิยายญี่ปุ่นมันออกแนว"เพ้อฝัน"ยังไงไม่รู้วะ หมายถึงคำบรรยายนะ บางทีกูก็ไม่เข้าใจความหมายแฝง รู้สึกว่ารสนิยมที่คนญี่ปุ่นเห็นว่าดีคือเขียนให้"เหนือโลก"วะ เหมือนกับคนฝรั่งเศสถือว่าความเข้าใจยากและวรรณศิลป์คือความสูงส่ง

ส่วนเกาหลีนี่กูอ่านพวกกำลังภายในมา กูว่าพระเอกแม่งแกรี่ชิบหายเลย นิยายเด็กดีบางเรื่องยังดูดีกว่าเลย แถมกูเกลียดคนแต่งจอมโจรจอมราชันย์มาก แม่งจบปาหมอนสัสๆอะ คือมึงคิดตอนจบไม่ออกหรือดมกาวมากไปป่าววะ แม่งแถหน้าด้านๆให้พระเอกชนะได้เฉยเลยวะ โดยเฉพาะจอมกระบี่เทพสังหารที่ยกย่องว่าเป็น"หนังสือที่ควรอ่านก่อนตาย" ถ้านับแค่ตอนจบนี่แม่งระดับเดียวกับdr.popเลยวะ ซึ่งกูไม่คิดว่าจะมีเรื่องใดที่กูเกลียดระดับนี้มาก่อน แต่อย่างหนึ่งที่กูยอมรับคือบทบู๊แม่งมันส์จริงๆ แต่ที่กูขำคือแม่งเกินคำว่ากำลังภายในไปเยอะมาก เจไดมาสู้แม่งก็แพ้ แถมยังมีแต่มุขคุณธรรมโลกสวยจนกูแทบอ้วก

พวกมึงอ่าน Exodus กันป่าววะ แบบ...ไบเบิ้ลที่ต้องตีความ หรือวิวรณ์อะ กูชอบอ่านนะเพราะเหมือนอ่านประวัติศาสตร์แล้วมาอ่านที่เขาวิเคราะห์กัน สนุกดีมึง

>>805 ถ้ามึงอ่านนิยายญี่ปุ่นแบบที่ไม่ใช่ LN เยอะๆ มึงจะรู้สึกว่ามันคนละอารมณ์กันเลยนะ

>>803 ไม่มีใครขำมุกกูเลยอ่ะ คิดตั้งนานนะ

>>808 ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กูช่วย กูใจบุญ

หลังๆ มากูติดนิยายจีนแบบที่ออกแนวชิคลิทกำลังภายในเยอะแบบสามเล่มห้าเล่มจบขึ้นเยอะเหมือนกันนะ กูว่านิยายจีนนี่สุดยอดแห่ง plot-twist สัดๆ เป็นเพราะชาติมันถูกกล่อมเกลาด้วยมหากาพย์โคตรยาวอย่างไซอิ๋วหรือสามก๊กมาตลอดหรือเปล่าหว่า กูไม่เคยอ่านนิยายไทยที่เล่นพล็อตหักมุมเยอะจัดๆ แบบนี้มาก่อนนะ ส่วนมากเล่นอารมณ์ความซาบซึ้งตัวละครอ่ะ ก็ว่ากันไปคนละอย่าง

>>810 นึกถึงตอนกูอ่านกระบี่ผีเสื้อดาวตก หักแล้วหักอีกจนกุเหนื่อย ลุ้นชิบหายว่าตัวไหนมันจะทรยศ

มึงลองคิดถึงวงการนิยายไทย มึงคิดไงกับตรรกะของ คห.15 http://www.dek-d.com/board/view/3375778/ มู้นี้วะ

เหมือนแม่งเถียงเหี้ยไรวกๆวนๆ น้ำท่วมทุ่งแถมยังดูถูกคนอื่นไปทั่ว ยกตัวว่าเป็นบก.ย้ำชิบหาย กูว่าวงการหนังสือควรกรองคนมาเป็นบก.ว่ะ ไม่งั้นคงผลิตสื่อรูปแบบเดิมๆ สื่อขยะๆ เปลี่ยนได้แล้วเหี้ย วงการหนังสือไทย

>>812 กูขรรมกับตรรกะบก.ในกระทู้นั้นจัง ถ้ามาเห็นบอร์ดโม่งคงจะตาแตก
กูว่าคำสรรพนามมันขึ้นกับอารมณ์ของตัวละครกับเนื้อเรื่องมากกว่า แจ่มใสมันจะตัดคำหยาบก็ไม่แปลกเพราะมันขายเด็กน้อย
แต่มาตรฐานนั้นไม่ได้หมายความว่าจะใช้ได้กับทุกสนพ. และหนังสือทุกแนว

>>813 โลกแคบสัดๆแต่ยังบอกคนอื่นโลกแคบอีกนะสัด

ทำไมใช้คำว่า กู-มึง ในหนังสือไม่ได้ครับ ขนาดพระยังใช้คำนี้ได้เลย ตำรวจก็ยังยอมรับ
https://fbcdn-sphotos-e-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xfp1/v/t1.0-9/1390751_852948038051889_7362309076979711280_n.jpg?oh=2198ca3c6e440b2e461cd281cb808011&oe=54A089E6&__gda__=1419724413_a210b06f815e04553e1c749601790006

>>815 นอกจากแม่งจะไม่ให้ใช้กูมึงในงานเขียน เเม่งยังไล่คนอื่นไปพูดกูมึงใส่คนไม่รู้จักอีกนะครัช ไอ้เหี้ยเอ้ย ตรรกะหัวควยจริงๆ

เอาเหี้ยไรกับบอร์ดที่ยกย่องคนอย่างไอ้เหี้ยซ่องน้ำ

>>815 กูชอบเมนต์ 20 สรุปได้ครอบคลุมที่สุด
--------
ผมมองในประเด็นที่ว่า เขียนให้ใครอ่าน

เขียนให้วัยรุ่นอ่าน ประมาณนิยายแจ่มใส ก็ไม่ควรใช้ เพราะขืนใช้กูมิงไป ทางสนพ.ก็จะสั่งเปลี่ยนอยู่ดี

เขียนให้วัยรุ่นอ่านเช่นกัน แต่ใต้ดินหน่อย ประมาณว่าพิมพ์เอง จะใช้กูมิงก็ใช้ไป

เขียนให้ผู้ใหญ่อ่าน อันนี้ใช้ได้เลย ไม่มีปัญหา แต่ต้องเลือกสนพ.ที่ยอมตีพิมพ์คำพวกนี้ได้ (ซึ่งส่วนใหญ่ก็มักปล่อยให้ได้นะ)

พูดง่ายๆ คือมองไปให้ไกล ว่าถ้างานเราไม่ได้หยุดอยู่นี้ แต่สมมติไปได้ไกลกว่านี้ เราจะใช้คำว่าอะไรให้เหมาะสมกับที่ๆ เราจะอยู่ในอนาคต
------

แต่โดยส่วนตัวกูมองว่า ใช้ไปเถอะ พวกที่เลี่ยงไม่ใช้นี่อีเดียตชิบหาย

>>812 จะเอาไรกับเด็กดีล่ะ หลายตัวในมู้ก็อยู่มานานทำเป็นเซียนนักเขียน แต่ก็เห็นนั่งหงอยไม่มีสนพไหนสนพวกแม่ง

>>819 likeมึงว่าเพื่อนโม่ง อีซ่องน้ำนี่ตัวดีเลย นิยายของแม่งที่อวยนักอวยหนาว่าซับซ้อนและสมเหตุสมผล แม่งตกไปอยู่หน้าใหนก็ไม่รู้
แต่กูอยากรู้เรื่องที่มันไปด่าสนพ.วะ มันด่าว่าไงบ้างวะกูอยากรู้

>>820 อีซ่องน้ำนี่ส่วนตัวกูว่าแม่งชอบเม้นเหี้ยไรมีแต่น้ำ เวิ่นๆเว้อๆ ถ้าเล่นบอร์ดอื่นนอกจากบอร์ดที่มีติ่งเด็กน้อยมาอวยไปวันๆ ไม่มีใครสนมันหรอก เหี้ย ขี้เวิ่น

ใครคือซ่องน้ำวะ มีนิยายเขาให้ลองอ่านมะ

>>822 http://my.dek-d.com/zoname/writer/ เนี่ยมึงเลือกเลย

ซ่องน้ำ 5555555555555

มีใครตามดราม่าอดีตนักเขียนหน้าใสบ้างวะ

>>825 เรื่องไรวะมึงกูอยากเผือก

อะไรวะ กูอยากรู้

เท่าที่กูรู้คือ อดีตนักเขียนหน้าใสรางวัลที่สามของปีห้าไปทวีตว่า ปีนี้คนผู้เข้าแข่งขันที่ได้รหัสหมายเลข05 จะได้คะแนนโหวตสูงสุดเหมือนปีก่อน ๆ มั้ย
(เป็นที่รู้กันดีสำหรับคนที่ติดตามโครงการว่าอาถรรพ์นักเขียนรหัส05 จะมีคะแนนโหวตรวมสูงสุด) แล้วมันไปกระทบกับนักเขียนรหัส05 ปีที่แล้ว(ซึ่งไม่ได้มีคะแนนโหวตสูงสุดในการแข่งขัน) ไปๆมาๆเริ่มแซะกัน แฟนคลับนักเขียนแต่ละคนก็เข้ามาร่วมปรุงใส่สีใส่ไข่ แล้วเรื่องก็ลาม ที่พอรู้ล่าสุดคือทั้งสองฝ่ายไปแจ้งความกันเรียบร้อย ถ่ายรูปใบลงบันทึกประจำวันมาแปะที่ทวิต

>>811 โกวเล้งแม่งชอบหักไปหักมาอย่างงี้แหละ
ลองอ่านจับอึดนึ้งดิ ภาคสองแม่งอย่างเหี้ย จบแค่ภาคหนึ่งพอละ

>>828 หาแจ้งความข้อหาอะไร ดูหมิ่น ใส่ไร้ายทำให้เสียชื่อเสียงอะไรงี้เรอะ เพราะเรื่องนี้อ่ะนะ

มึงมีเรื่องถึงขั้นแจ้งความกันด้วยสาเหตุกะโหลกกะลาแค่นี้เองเหรอ...

>>828 มีวาร์ปมั้ย

>>830 เห็นว่าแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาท (เอาเข้าจริงเรื่องมันจะไม่ลาม ถ้าแฟนคลับนักเขียนกับนักเขียนคู่กรณีไม่พากันออกตัวแรง)
>>832 ไปหาๆ ดูในทวิตประมาณช่วงก่อนวันที่10 Sep
ทวิตนักเขียน https://twitter.com/Praewaa127
อันนี้ของอีกคนที่เป็นคู่กรณี https://twitter.com/DemZaa

>>833 ไปนั่งอ่านแล้ว ฝ่ายเด็มซ่าอะไรเนี่ย มโนร้อนตัวคิดไปเองป่ะวะ แล้วเรื่องแค่นี้ถึงกับไปฟ้องบ้าบอจริงๆ

เป็นแค่เครื่องผลิตขยะเผาได้แท้ๆ

กูตามไปอ่าน รู้สึกถึงความเหี้ยของตัวละครในนิยายเด็มซ่าอะไรนี่มาก ขยะชิบหาย

ซ่องน้ำ...นี่ใช่เซเลปเล็บขบที่เล่นพันธิปเป็นชีวิตจิตใจปะ

>>837 คนนั้นนั่นละ

เอาจริงๆกูอยากเห็นซ่องน้ำกับวิงออร่าไฟว้กันนะ แม่งก็เป็นกระทู้น้ำท่วมที่สุดในประวัติศาสตร์แน่ๆ แบบแค่3เรปต้องกดspacebar8ครั้งถึงจะอ่านจบ คิดแล้วเหนื่อยวะ

>>836 แม่งเวิ่นสปอยเป็นว่าเล่นเลยคนเนี้ย

สำนวนซ่องน้ำนี่อย่างกาก

กูขำกับอีซ่องน้ำ มีกระทู้นึงมันบอกแนะวิธีให้เป็นเซเลป ใส่รูปอวาตาให้เด่นๆเขียนให้มีสำนวนเอกลักษณ์ห่าเหวไรมัน เม้นบ่อยๆให้คนติดตา
แต่เสือกบอกตัวมันไม่อยากเด่น แต่ทนเห็นคนใช้ตรรกะเพี้ยนๆไม่ได้ มันเลยจะเล่นงานแต่คนประเภทนั้น
ควยเถอะ อีสัด ตัวมึงแม่งโคตรอยากเด่นเต้นกลางฟลอย์ชิบหาย

>>841 แม่งกลืนน้ำลายตัวเองหลายคนเเล้วเพื่อนโม่ง พวกเซเลบหนังหีในบอร์ดนักเขียนเด็กดีน่ะ

ในพันทิปกูเฉยๆกับซ่องน้ำนะ ยกเว้นแม่งจะสแปมโพสรัวๆทั้งๆที่เอาไว้ในโพสเดียวก็ได้ เป็นประเภทที่ถ้าเล่นไลน์ถามคำตอบ10พารากราฟ โคตรน่ารำคาญเลย

ถึงว่าช่วงหลังๆเนื้อหามู้นี้แม่งกากลง
พวกมู้แม่บ้านเมะเริ่มอพยพกันมานี่เอง

นินทา >>>/netwatch/

งั้นกูเปิดประเด็นใหม่
เรื่องRiva Estellaเพื่อนโม่งว่ามันจะเป็นไงมั่งวะ จะล่มเหมือเรื่องรวมนักเขียนอื่นๆของสถาพรปะ พอดีกูแค่อยากตามของลวิตร์ แต่ไม่รู้เรื่องอื่นเป็นไงมั่ง กูยังไม่มีเวลาอ่านเท่าไรเลย

>>846 เหมือนกุเลย แถมคนอื่นก็งั้นๆอะเฉยๆ

>>846 เหมือนกัน

เพื่อนโม่งทั้งหลายล้วนเป็นน้ำส้มแก้วเดียวกัน

กูเป็นน้ำมะนาว

>>850 งั้นก็เป็นน้ำผลไม่รวมแก้วเดียวกัน

>>812 กูขอขุดประเด็นอีแว๊นี่หน่อยเหอะ แม่งอยากดังฉิบหายชอบโพสรูปตัวเองในกระทู้ มีแต่รูปคอสกากๆ ให้เด็กติ่งเลียขา หน้าตาดีได้ไม่เท่าหรี่เด็กคอสในบอร์ดKarmaด้วยซ้ำ อาศัยว่าเป็นบก.พูดเหี้ยไรน้ำท่วมทุ่งก็ได้ มีติ่งนักอยากเขียนพร้อมเลียแข้งให้ตลอด พอๆ กับอีซ่องน้ำไปอยู่ที่อื่นเหมือนเป็นตัวโจ๊กแม่งไม่มีคนมาตามไหลตามอวยเหมือนเด็กดวย ต้องกลับมาตายรัง เวลากูหาข่าวแทนที่จะได้อ่านกระทู้มีสาระ แม่งมีแต่ตรรกะควายๆ ป่วยๆ

>>846 เหมือนกัน ที่อ่านมาเฉยมาก

>>852 มึงช่วยเอาที่นี้เป็นที่คุยเกี่ยวกับหนังสือจริงๆเหอะ หรือไม่ก็ประเด็นคนเขียนแบบยังเกี่ยวกับหนังสือที่เขาเขียนอยู่ ถ้านินทารายบุคคลเอาไปที่>>>/netwatch/ เถอะวะ

>>853 ได้ เผื่อมีโม่งอื่นอยากคุยให้ไปเปิดมู้ใหม่ ถ้าไม่มีก็ปล่อยให้ตกไป กูโพสเพราะเห็นว่าเนื้อหามันยังอยู่ใน แม่บ้านโม่งสายหนังสือ วงการนิยายไทยมีเหี้ยไรให้นินทามั้ย น่าจะมีเหี้ยไรที่พอเป็นประเด็นในนี้ได้อยู่ เน็ตวอชตอนนี้แม่งยังไม่มีโม่งหนังสือที่เล่นบอร์ดแน่ๆ มีแต่โม่งเมะ

กลับมาเรื่อง Riva Estella กูไปลองอ่านเรื่องแรกดูแล้ว อ่านไปได้ค่อนเรื่องยังเฉยๆ แกมไม่หนุก เลยกะจะซื้อแต่เล่มสุดท้าย เก็บเรื่องของลวิตร์เรื่องเดียวพอ

>>855 กูถามหน่อยละกัน เรื่องมันมีเชื่อมกันปะวะ

>>856 กูอ่านจากโพสต์คุณลวิตร์ เหมือนเรื่องจะเชื่อมเฉพาะกับเรื่องก่อนหน้านะ แต่ถึงไม่ได้อ่านมาก็รู้เรื่องไรงี้

>>854 ซัมม่อนมึงไปนินทาอิแว๊ต่อ ไหนมึงเล่ามาให้หมดดิ มีเหี้ยไรอีก https://fanboi.ch/netwatch/877/l5/

นี่มู้วรรณกรรมยุโรป ใครคุยเรื่องวรรณกรรมไทยไปที่อื่นซะ
ชัดเจนนะ

>>859 มึงแหกตาอ่านหัวข้อกระทู้ใหม่นะ

>>859 มึงเล่นมุกเดิมทำไมวะ ครีเอทมุกใหม่หน่อยสิมึง

งานหนังสือจะมาถึงแล้ว ชี้ลายแทงสถาบันสถาปนาให้กูหน่อยได้มัย้ หาซื้อมานานละ

มันจะพิมพ์ใหม่ตั้งนานแล้วนิหว่า ยังไม่ออกอีกหรอ

มีโม่งๆไหนรู้มั้ยว่าพวกนิยายหรือวรรณกรรมเก่าๆมันหาซื้อได้จากบูธไหนในงานหนังสืออะ อย่างพวกเกอเธ่ เฮสเส ไรงี้

>>864 ส่วนใหญ่ต้องไปเสี่ยงดวงที่โซนร้านหนังสือเก่าวะ กูเห็นคนเจอในนั้นเยอะเหมือนกัน ถ้ามันแรร์จริงๆก็จะเอามาขายแพงกว่าเดิมด้วย

>>862 น่าจะต้องไปหาที่อื่นที่ไม่ใช่บูธสนพ.โปรวิชัน เพราะประกาศเลิกพิมพ์แล้ว
http://www.provision.co.th/index.php?page=shop.browse&limitstart=0&category_id=15&option=com_virtuemart&Itemid=31

>>864 เอาเก่าระดับไหนล่ะเพื่อนโม่ง เก่าแบบมือสองหรือเก่าที่เอามาพิมพ์ใหม่ ถ้าเกอเธ่อจะมีบูธของภาษาเยอรมันมาบูธนึง อยู่ในฮอลใหญ่ๆ เข้าไปเจอเลย บางปีก็มีพวกเฟาส์มาขาย บางปีก็ไม่มีเลย แต่เป็นภาษาเยอรมันนะ
แต่ถ้าเน้นมือสอง ก็ตรงโซนที่มันมีสองชั้น ชั้นบน จะมีร้านหนังสือมือสองอยู่เยอะ เลือกๆร้านที่มันมีหนังสือภาษาอังกฤษแล้วไปค้นดู ถ้าโชคดีก็เจอ ต้องพึ่งดวงว่ะ แต่จนถึงตอนนี้กูยังไม่เคยค้นเจอเกอเธ่อกับเฮสเซ่อที่เป็นมือสองภาษาอังกฤษในร้านพวกนี้นะ ที่ดาสะก็ไม่มี แต่ถ้ามีคนรู้จักเรียนภาษาพวกนี้อยู่ก็คงพอจะขอซีร็อกซ์ฉบับเยอรมันมาอ่านได้

>>864 กูเจอบนเน็ตละ แต่เป็นแบบแปลไทยนะ http://justpaste.it/h2zd ในนี้กูรวมๆเกอเธ่อกับเฮสเซ่อไว้ แต่ในเว็บก็มีอีกหลายอย่างอะแหละ พวกตอลสตอยอะไรงี้ ลองค้นๆดูนะมึง

>>864 ดวงกมลมีไหมหนอ

เวลางานหนังสือมาถึงที พวกมึงใช้เงินกันไปเท่าไหร่วะ กูเฉลี่ยแล้วรอบละ 8000 ว่ะ ตกใจตัวเองชิบหายเลย

2-4000 ขึ้นกับว่าช่วงนั้นแกลบมั้ย ยังเรียนอยู่ ได้เท่านี้แหละวะ

ทำงานเมื่อไหร่คงได้เสียหลักหมื่น

400-2000 ราวๆนี้ว่ะ ปกติซื้อหนังสือเก่าแถมพักหลังๆเรื่องมากเรื่องซื้อหนังสือ แต่บางทีก็ซื้อหนังสือที่ไม่รู้ว่าซื้อมาทำไมเหมือนกัน

ขอบคุณที่ตอบนะกูเจอรื่องที่กูอยากได้ละ เอ้อ จะมือหนึ่งมือสองกูก็ได้หมด แค่อยากอ่าน่น่ะ

ทุกปีกุตั้งไว้ที่2000+- ตามแต่ความแกลบแดก รอบนี้ชนกะงานอเวนิวเงินเทไปซื้อโดจนหมดงบแล้วเนี้ย;v;

กู 5000 ปีนี้ท่าทางจะแค่พันเดียว

กุเริ่มซื้อน้อยลงเรื่อยๆว่ะ ราคามันแพงแบบไม่สมเหตุสมผลมากขึ้นทุกที
สำนักพิมพเดี๋ยวนี้มันก็ออกหนังสือตอนมีงานเป็นส่วนใหญ่ ค่าขนส่ง ค่าฝากขายก็ไม่เสีย
แต่ราคาเสือกขึ้นเอาขึ้นเอา ลดราคาจากปกก็เหลือ 10-15% คุณภาพการแปลก็ห่วยวันห่วยคืน
ฝึกอ่านภาษาต้นฉบับแต่เนิ่นๆดีกว่า

>>876 เห็นด้วยเรื่องราคา แล้วกุเริ่มซื้อน้อยเพราะไม่มีที่เก็บ แล้วก็ปกติกุสายพวกไลท์โนเวลแต่พอบลีสปิดหลังจากนั้นกุไม่ค่อยซื้อแบบถล่มทลายอะ (แถมเดี๋ยวนี้แปล กากแล้วก็เอามาแต่เรื่องอัลไลไม่รู้)
ช่วงนี้ภาษาจีนกุอยู่ในขั้นโอเค แต่ลองอ่านนิยายไต้หวันแล้วรู้สึกแปลได้นะแต่การเกลาสำนวนตัวกุยังไม่ค่อยเก่ง คือรู้ความหมายแต่ฟินไม่สุดอะ
กุว่าเอนเทอร์ยังแปลได้โอเคนะ
อิงกุแทบจะเลิกอ่านของแปลไทยละ

เวลาโม่งไปซื้อหนังสือที่งานหนังสือนี่เลือกซื้อกันยังไง
จดรายการที่อยากซื้อแล้วซื้อทีเดียวหรือว่าดูๆไปถูกใจเล่มไหนก็ซื้อ
แล้วตอนดูหนังสือที่ซื้อดูจากอะไรถึงจะตัดสินใจซื้อกัน

ปกติเราจะจดเล่มที่อยากซื้อแล้วซื้อเลย ดูจากรีวิวกับเรื่องย่อนิดหน่อย
ผิดหวังบ้างเป็นบางทีหลังอ่านจบ

เรื่องที่จดรายการไปซื้อมีแค่เรื่องที่มีแล้วไปเพื่อซื้อเล่มต่อกับเรื่องที่เพื่อนที่มีรสนิยมในการอ่านแบบเดียวกันแนะนำมา
นอกจากนั้นเดินดูในงาน ถูกใจอะไรก็ซื้อ

จดรายการไว้ก่อน ส่วนมากพวกเล่มต่อ + ที่เพื่อนแนะนำ นอกจากนั้นไปในงานอะไรน่าซื้อก็สอย แต่ส่วนมากจะได้พวกหนังสือเก่า+ขายยกเซทถูกๆ

>>878 เล็งคร่าวๆไว้ เดินรอบงานเร็วๆรอบนึง เลือกหนังสือ คำนวนราคาคร่าวๆ กดตัง ตระเวนซื้อ ถ้าแขนยังไม่หักก็เดินซื้อเพิ่ม

ครั้งหนึ่งกูเคยแบกเพชรพระอุมาทั้งชุดกลับบ้าน กูสาบานว่ากูแทบไม่มีแรงยกหนังสืออ่านเลย

ซื้อเรื่องที่เคยอ่านแล้วชอบแต่ไม่มีปัญญาซื้อเก็บก่อน แล้วค่อยเลือกเรื่องที่สนใจอยากอ่าน แล้วก็หารีวิว หากระทู้แนะนำไปเรื่อย

>>881 ทำไหมมึงไม่ส่งไปรษณีย์ในงาน ค่าส่งมันเหมารวมไปแล้ว ถูกนะมึง กูเลือกแค่เล่มที่อยากอ่านออกมาอ่านฆ่าเวลาบนรถเมล์ นอกนั้นส่งกลับบ้านหมด

ลิสต์ฝังอยู่ในสมองตลอดเวลาอยู่แล้ว
พอถึงงานก็เดินไปหยิบดะไว้โร้ด จ่ายตัง กลับบ้าน ฟินน

>>883 มึงหยิบบอยส์แอนด์กะดอด้วยป่าว นั่นดอกปอบเป็นพระเอกเชียวนะ

>>878

ส่วนใหญ่ก็ List ไว้ก่อนแล้ว
แต่ทุกปีแม่งจะมีหนังสือนอกเหนือรายการโผล่มาเอี่ยวด้วยทุกที
เพราะฉะนั้นงบประมาณการซื้ออาหารเลี้ยงปลวกของกรูเลยบานปลายทุกปี

http://image.ohozaa.com/view2/xQogNl5JWHDz8ZiR

ฉีกอ่านเฉพาะส่วนได้ไหมวะ...กรูจองของคนสุดท้าย

>>886 เนื้อเรื่องมันโยงกันหรือแค่เรื่องสั้นหรอ

กูขออ่านแสกน แล้วเดี๋ยวกูซื้่องานเก่าซ้ำอีกเล่มเป็นการชดเชยได้ไหม

วนมาเรื่อง Riva Estella อีกแล้วเหรอ ทำไมโม่งจ้องแต่จะอ่านเรื่องสุดท้ายกันวะ (กูก็ด้วย) แต่ต้องยอมรับนะว่าปกสวยบรรเจิดมาก
กูอยากรู้จังว่าถ้ายอดขายมันดีแต่เล่มสุดท้าย สนพ.จะตั้งข้อสันนิษฐานหรือรู้สึกอะไรมั่งหรือเปล่าหว่า....
>>887 เป็นเรื่องสั้นที่อยู่ในธีมเดียวกัน (หมายถึงที่เกิดเหตุเดียวกัน) เชื่อมบางๆ กับเรื่องก่อนหน้า แต่ไม่อ่านก็รู้เรื่อง

นักเขียนแฟนตาซีไทย ที่กูเชื่อใจได้มีแต่ลวิตร์
ดรากอนเดริเวอรี่นี้กูจะหาจากไหนดีวะ

เว็บสถาพรยังซืัอได้อยู่นะ กูเพิ่งยกชุดมาเดือนก่อน

สหายโม่ง เนื่องจากกูว่างและฟุ้งซ่าย กูจึงไปนั่งอ่าน Riva Estella มาแล้วด้วยความรวดเร็ว และเนื่องจากรีวิวกูคงไปเขียนลงที่ไหนไม่ได้เพราะมันจะบั่นทอนน้ำใจคนเขียน (ความจริงคือไม่อยากตัวจริงกูโดนรุมด่า) กูเลยจะมาขอรีวิวคร่าวๆ ดังนี้
1. A Lady in Blue
จริตส่วนตัว กูไม่ชอบชื่อคนไทยๆ มาอยู่ในนิยายแฟนตาซีจ๋า เลยขัดสายตานิดหน่อย แต่นอกนั้นก็อ่านได้เรื่อยๆ ธีมคืออนุรักษ์สิ่งแวดล้อม โลกสวย
2. A shade of wishes
สนุกที่สุดแล้วที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ให้บรรยากาศแนวทริลเล่อร์มิสเตอรี่ ตอนแรกนึกว่าอ่านเรื่องสืบสวนของอกาธาเรื่อง "ใครฆ่า" รู้สึกขัดๆ ตอนมันมาจอยกับแฟนตาซีจ๋าๆ แต่โดยรวมสนุกดี คลี่คลายดีด้วย กูชอบ
3. A Milky Way Love Story
ฝืนใจอ่านไม่จบว่ะ สัด ใครชอบนิยายรักแนวแจ่มใส ง้องแง้ง เกาหลี อีโม ไปอ่านได้เลย ไม่ใช่แนวกู ส่วนตัวว่าสำนวนมันโดดมาจากเรื่องอื่นๆ ด้วย
4. An Underworld Dance
ค่อนข้างเฟ้อและเพ้อ น้ำเยอะ เหมือนเรื่องสั้นนำเที่ยวตลาดนัดดวงดาวมากกว่า ไปโน่นมานี่และก็เจอนั่น ตัวประกอบ NPC ออกมาเยอะมาก เหมือนพยายามเก็บเซ็ทติ้งเยอะๆ เลยไม่ไปถึงไหนเลย
ราวๆ นี้ว่ะ

ส่วนที่ว่ามันโยงกันไหม คือมันก็แบ่งๆ ยืมๆ ตัวละครกันใช้อ่ะ ถ้าอ่านหมดเจอเรื่องโยงกันก็คงอินมากกว่าเดิม แต่ไม่อ่านก็ได้ เฉยๆ ประเด็นคือมันไม่สนุกขนาดต้องทนฝืนใจอ่านทุกเรื่องว่ะ ดังนั้นกูจะยึดติดกับนโยบายเดิม ฉีกส่วนสุดท้ายมาอ่านพอ

>>892 เรื่อง3กูเจอชื่อคนเขียนเข้าไปก็ไม่อยากอ่านแล้ว คนเขียนคนนี้กูจัดเป็นคนเขียนเรื่องห่วยแต่เสือกเรื่องดัง แล้วเพื่อนกูก็ยัดเยียดให้กูอ่านของคนนี้จัง

ปกสวย แต่ชื่อคนแต่งทำเอากูขยาด โดยเฉพาะคนเขียนเซวีน่า ขายให้แต่ของลวิตร์ได้ป่าววะ คนอื่นๆกูไม่อ่าน

เซวีน่าไม่หนุกเหรอวะ เล่าหน่อยๆ กูไม่เคยอ่าน

>>896 น้ำเยอะ ตัวละครแมรี่ซู แกรี่สตู เนื้อหามีแต่รักๆใคร่ๆเคลือบด้วยคำว่าแฟนตาซีนางเอกทำอะไรก็สำเร็จ เป็นคนสำคัญ สวย เก่ง ดีเลิศ แม่พระผู้อารี พระเอกรูปงามบ้านรวยบลา บลา บรรยายยืดยาวเยิ่นเย้อทั้งๆที่มันควรจะจบในสามเล่ม แต่คนเขียนยืดเป็นห้าเล่ม กูอ่านเล่มสี่ก็โบกมือบาย

เพื่อนๆนางเอก พระเอก ล้วนแต่เป็นคนสำคัญ เป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ เป็นทายาทตระกูลเศรษฐีที่รวยไม่รู้จะรวยยังไงแล้ว เป็นหญิงสาวงดงามนั่นนี่ มาเรียนเพื่อจับคู่กันไม่ได้มาหาความรู้อะไรหรอก เพราะมันเป็นแฟนกันเองทั้งนั้นล่ะ

>>896

ทั้งเรื่องไม่มีคนหน้าตาไม่ดี
ทั้งเรื่องโลกสวยทุกคนและเป็นคนดีทุกคน
ประมาณว่าถึงจะเป็นตัวโกงก็มีเหตุผลให้หล่อแบบเมาๆ

เอาจริงๆ นอกจากลวิตร์ มีVermouth คนนี้แหละที่เขียนได้ดี แม้ประสบการณ์ยังน้อย แต่เขียนต่อไปเรื่อยๆคงพัฒนาขึ้น

>>900 เอาไว้รอเรื่องใหม่ค่อยอ่านแล้วกัน
เหมือนคนเขียน Pangea อะ พรรณนาใช้ได้เลย
แต่ Plot กลวงเกินไป

ลวิตร์ มันมาอวยตัวเองในนี้ป่าววะกุเริ่มสงสัย

>>902

ดูจากความคิดความอ่านและแนวทางที่เขาเขียนแล้วกรูว่ายากนะ
กรูเป็นแฟนผลงานเขาหนึ่งคนแล้วเอ้า

>>902 กูเป็นคนหนึ่งที่อวยเขาในนี้นะ ในหมู่นิยายแฟนตาซีไทยกูยกเขาเป็นอันดับหนึ่งเลย ของดียังไงกูก็อยากอวยวะ กูอวยกับเพื่อนกูไม่มีใครสนใจ

>>902 ถ้าลวิตร์อวยตัวเอง ไอ้ดร.ป็อปคงกลายเป็นยูริพลังจิตแล้วล่ะ

>>902 แสดงว่ามีึงไม่เคยอ่านนิยายเขา มึงถึงได้พูดแบบนี้ ไปอ่านซะ กูพูดด้วยความหวังดี ของเขาดีจริง ไม่งั้นโม่งคงไม่อวย

เคยอ่านพณฯท่านแห่งกาลเวลาของลวิตร์นะ เดินเรื่องดี เขียนไม่บรรยายน้ำท่วมทุ่ง

ขอนอกเรื่องแปบนึง
ตอนนี้กูลองอ่านCrime and Punishment ของดอสโตเยฟสกีอยู่ แต่อ่านไปอ่านมารู้สึกว่าทุกตัวอักษรมันแฝงไว้ด้วยอารมณ์ที่พร้อมจะระเบิดทุกเมื่อ ตอนนี้กูแอบรู้สึกว่าตัวเองเหมือนจะเริ่มประสาทนิดๆ กำลังทำใจอ่านต่ออยู่

กูแนะไมรอนกับ Story Teller สองเล่มนี้ไม่หนา แป๊บเดียวก็อ่านจบ มัน Epic สำหรับกูมาก เป็นนักเขียนไทยไม่กี่คนที่กูพร้อมจะอวยเสมอ

ไปๆมาๆกูก็นึกได้ว่ากูเกลียดไรนิยายแฟนตาซีไทย
คือแม่งชอบบรรยายน้ำท่วมท้งหาสาระไม่เจอ แถมแม่งยืดยาวอบบไม่มีผลต่อเนื้อเรื่องหรือคาปรกเตอร์ตัวละคร ภาษาแม่งก็เหมือนเอาคำหรูๆมาปนให้เหมือนจะดูดี แต่แม่งทำให้ห่วยวะ ไม่นับค่านิยมพระเอกเก่งเทพคนเดียวด้วยนะ
เออ 9ร้อยกว่าละชื่อมู้ใหม่เอาไรดี

>>909 สมาคมแม่บ้านโม่งแห่งวงการหนังสือเป็นไง กูจะได้อัพเกรดตัวเองเป็นคุณนายโม่งซักที เป็นแม่บ้านมานานละ

>>909

สมาคมแม่บ้านโม่งแห่งไวท์โรด

>>894 เหมือนกันวะเพื่อนโม่ง กูเคยคิดว่ากูตาแหลมที่ไม่เหลือบแลไวท์โรด แต่กูกลับพลาดสุดๆทค่เชื่อคนในตุรกีที่บอกว่าpride onlineสนุกมาก สมควรเอาไปทำเป็นอนิเมะที่ญี่ปุ่น แม้แต่คนญี่ปุ่นยังชมเลยว่าสนุกมาก(ตอนนั้นกูก็ไม่ได้คิดนะว่ามันอ่านไทยได้รึปล่าว) แม่งเป็นความอัปยศของกูเลยวะ แถมกูซื้อแบบเป็นbox setด้วย พลาดแบบสุดๆเลย
หลังจากนั้นกูคิดว่ามันอาจพัฒนาตังเองได้เลจลองอ่านelements onlineดู ปรากฏว่าแม่งเหี้ยกว่าเรื่องprideเยอะเลยวะ พระเอกแม่งแกรี่ได้ระดับเดียวกับเทพทัตเลย จนถึงทุกวันนี้กูยังรู้สึกเสียใจทค่ไปเพิ่มยอดวิวให้มันเลย

สมาคมคุณหญิงคุณนายโม่งแห่งวงการหนังสือ

>>902 กุอวยเอง แล้วก็ไม่มีเหตุผลที่เค้าจะมาอวยด้วยขนาดในเพจนี่โคตรกันเองไม่มีบลัฟแบบบางคน
พูดถึงนิยายไทยกุนึกถึงตอนเพื่อนกุวาดปกให้นักเขียนคนหนึ่งในสถาแล้วนักเขียนโคตรเรื่องมาก จากนั้นเพื่อนกุก็ไม่ได้วาดต่อ
พอเปลี่ยนคนวาดปกมาเป็นคนที่ดังกว่านี่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนเลย อวยๆคนใหม่ ขนาดวาดผิดคอนเซ็ปจุดเดียวกะเพื่อนกุก็ไม่ติผ่านตัลหลอดดดด ทีเพื่อนกุสั่งแก้หลายรอบมาก นิยายก็กาก แนวแฟนตาซีตลาดๆ ทำมาด่าว่าเพราะเพื่อนกุวาดปกเลยไม่ดัง....แหม่ทำอย่างกะว่าเปลี่ยนปกแล้วคนอ่านเยอะขึ้น พอละเดี๋ยวโม่งหลุด

>>914 มึงแวบๆมาหน่อยดิว่าเรื่องไรวะ

อาวุธ ออนไลน์ ของ สถา กุใบ้ให้แค่นี้ เดี๋ยวกระทบเพื่อนกุ เรื่องมันก็นานแล้ว

ปล.เพื่อนกุไม่ได้วาดอลังอะไรมากนะเพิ่งทำครั้งแรกด้วย แต่ก็แม่งไม่น่าทำกันขนาดนี้อะ กุแค้นแทน

>>914

สถาพร?

ใบ้ขนาดนั้นมึงไม่ต้องใบ้ดีกว่าม้าง มีอยู่เรื่องเดียวแหละ
ไม่เคย(และไม่คิดจะ)อ่านก็จริง แต่ก็สังเกตอยู่ว่าหน้าปกเล่มต่อๆมามันเปลี่ยนไปเยอะอยู่เหมือนกัน

กระทู้ game of throne อยู่ไหนหว่า

>>914 เปลี่ยนคนวาดราวๆเล่ม3สินะ ภาพสวยขึ้นเยอะจริงๆนั่นละ แต่เรื่องนี้กูอ่านเรื่องย่อในเด็ดดีก็ไม่อยากอ่านละ รู้สึกได้ถึงความบุฮี้โอตะเหม็นคลุ้งสุดๆ

แต่กูพูดตรงๆนะว่าถ้าภาพปกสวยมันช่วยได้จริงๆนะ อย่างน้อยมันก็เตะตาพวกเด็กๆที่ชอบตัดสินเรื่องจากปก คล้ายๆLNนั่ละที่ใช้รูปสร้างจินตนาการแทนการบรรยาย กูพูดเลยว่าเรื่องพวกนี้จะขายดีกว่านี้มากถ้ามีการวาดภาพประกอบระดับเดียวกับหน้าปกเล่มหลัง
อันนี้กูไม่ด่าว่าเพื่อนมึงวาดไม่สวยหรือว่าไร แต่มึงต้องยอมรับว่าระดับการเข้าถึง=จินตาการของคนอ่าน ซึ่งภาพสวยๆมีส่วนอย่างมาก อย่างน้อยก็สำหรับ"กลุ่มลูกค้า"ของหนังสือพวกนี้ หรือก็คือกลุ่มคนที่ยังไม่มีประสบการณ์ทางการอ่านหนังสือมากพอที่จะเข้าถึงเรื่องที่มีความดีพสูงๆได้

>>919 5555+
>>921 เพื่อนกุมันรู้แหละว่าวาดไม่ได้ดีอะไร แต่เฮิร์ทว่าทำไมต้องว่าขนาดนี้ด้วย ปล.คนเขียนอายุขนาดนี้แล้วมีครอบครัวแล้วนะ
แต่ใช้คำพูดโคตรเอาแต่ใจ

>>914 เพื่อนมึงกับเพื่อนกูต้องคนเดียวกันแน่ๆเลยว่ะ

แต่กูจะบอกให้ว่าหน้าปกมันมีผลนะมึง บางคนซื้อเพราะตัดสินที่หน้าปกก่อนว่ะ อย่างกูนี่โดนหน้าปกทไวไลท์หลอกบวกกับคนขายเป่าหูว่าสนุกมาก กูซื้อมายกชุด ไอ้สัสสสสส เอาเงินกูคืนมา

>>922 เออ กูก็สงสัยอย่างนึงว่านักเขียนนิยายแนวออนไลน์ที่ได้พิมพ์เนี่ย มาดูตัวจริงแล้วทำไมมีแต่พวกที่ดูมีอายุวะ
ไม่ใช่อะไร แค่สงสัยว่าทั้งที่อายุปูนนี้แล้ว ทำไมถึงเขียนพล็อตนิยายออกมาเห่อหมอยบุฮี้จูนิเบียวกันจัง

>>924 มึงอย่าพูดดัง สะเทือนใจกู กูก็คนมีอายุที่พยายามเขียนแฟนตาซีเหมือนกัน โฮ

ขอบคุณค.เห็นเพื่อนโม่ง ทุกโม่ง แต่กุไม่เห็นมันจะดังขึ้นจริงๆนะมีแฟนคลับนักวาดคนใหม่เข้ามาชมก็ชมแต่ปกแล้วไม่มีอะไรเพิ่มเติม
แต่ยอมรับว่าปกมีส่วนเยอะอยู่ กุโดนปกแก๊งค์เวคดึงดูดประจำ ถถถถ
>>923 คนเดียวกันแต่กุโม่งไม่แตกหรอกุโนเนม

>>926 มึงจะหาตัวตนกันไปไย เพราะเราต่างคนต่างก็เป็นน้ำผลไม้รวมในแก้วเดียวกัน

>>924 nostalgia+reality denialมั้ง ยิ่งโตยิ่งมองอดีต(สมัยเด็กๆ)ว่างดงาม มองว่าโลกต้องสวยสดงดงามด้วยมือเรา และละเมอว่าชีวิตกูไม่ควรเป็นแบบนี้ มันถึงได้มีself insertเยอะแยะบานตะไทแบบนี้ไง
อันนี้กูพูดถึงพวกที่self insertเยอะๆนะ เพราะกูรู้สึกแบบนี้จริงๆว่าพวกนี้ชีวิตมันล้มเหลวหรือไม่เป็นดั่งใจ เลยเขียนนิยาให้ตัวเองฟินไปวันๆแทน คนอ่านก็น่าจะไกล้เคียงกันด้วยมั้ง

>>927 อัพเกรดจากน้ำส้มแล้วสินะ
>>925 แฟนตาซีไม่มีอายุหรอกเพื่อนโม่ง กุเป็นกำลังใจให้

>>925 กูไม่ได้ตั้งใจจะว่ามึงนะ
กูก็เคยแต่งนิยายแฟนตาซีเหมือนกัน แต่สู้กระแสนิยายเกมออนไลน์ไม่ไหว บวกกับเขียนแล้ว no life เกินไปเลยเลิก

>>930 เออ ไอ้ที่เขียนนิยายแล้ว no life มึงก็เป็นเหรอ *ทำตาปริบๆ* กูก็เป็น เลยเลือกจะเอาเวลาไปทำมาหากินอย่างอื่น นิยายกูเลยไม่คืบหน้า กูคงทุ่มเทไม่พอเองแหละ...

กุเคยสงสัยนะว่าทำไมแนวออนไลน์มันดัง ไม่น่าใช่saoเพราะกระแสมันมาก่อน หรือ เพราะกุเลยวัยหรือไม่ใช่รสนิยมทั้งๆที่กุออกจฮาร์ดคอร์เกมเมอร์ด้วยซ้ำ

>>932 น่าจะเพราะเกมออนไลน์หรือเปล่า เพราะเด็กส่วนใหญ่เล่นแต่ออนไลน์

>>933 สงสัยกุจะเกมเมอร์จริงจังมากเกิน คือนิยายออนไลน์บางอันมึงไม่ต้องใส่ออนไลน์ก็ได้ระบบแม่งพูดถึงตอนเดียวแล้วไม่พูดถึงอีกเลย กะอีแค่ใช้เรียกเวลาเก่งขึ้นว่าเลเวลอัพหรือเรียนอะไรใหม่ๆได้สกิลใหม่ ตีมอนดรอปของ เล่นกะเพื่อนเป็นตี้ แค่นี้ก็เป็นนิยายออนไลน์ได้แล้วหรอ ถ้าอย่างนี้มันเรียกเกมก๊อปจีนแล้วเหอะ ระบบฟีเจอร์แม่ง หรือที่มันเป็นออนไลน์จะได้เขียนเว่อร์ๆเซล์ฟอินเสิร์จตัวเองเข้าไปเล่นวะไม่ต้องหาเหตุผลรองรับเพราะมันคือเกม?
ณ ตอนนี้นิยายออนไลน์ที่กุยอมรับได้คือ ล็อกโฮ อะ ส่วนไทยใครมีเรื่องดีๆพอจะแนะนำไหมกุอยากล้างอคติ

>>932 มันดังเพราะราชาแห่งราชัน มึงดูพวกออนไลน์อันแรกๆดิลอกพล็อตมาเกือบหมด กูมองว่าไอ้ออนไลน์นี้มันแต่งแบบไม่ต้องสนอะไรมากง่าย เน้นพระเอกแกรี่ก็ง่าย คงามรับผิดชอบต่อตัวละครแม่งก็ต่ำ ยังไงก็แค่เกมไม่ต้องไปคิดว่าพรุ่งนี้ตังละครจะทำมาหาแดกยังไง จะหาเงินก็ง่ายๆตีมอนเงินหล่นไอเทมหล่น ไม่ต่องคิดว่าตัวละครแม่งจะต้องทำไงให้ไม่ตายหรือตายแล้วมีผลกับเรื่องมั้ย ก็แค่เกมเดี๋ยวก็ฟื้น แล้วเหตุอีกมากมายที่ทำให้จูนิเบียว แกรี่ง่าย เรื่องก็ไหลไปเรื่อยหาจุดจบไม่เจอ

ไม่ต้องคิดมาก กูอ่านจนบรรลุสัจธรรมแล้วว่าแนวออนไลน์=นิยายแฟนตาซี
ก็เหมือนแฟนตาซีโรงเรียนที่ฮิตเมื่อก่อนแหละแล้วดีกว่าที่คิดอะไรออกก็แต่งไป เหตุผลเซ็ตติ้งไม่ต้องเยอะแบบแฟนตาซีพื้นๆ
ที่นิยมเพราะจริงๆ คนอ่านวัยรุ่นตามตัวละครว่ะ ไม่ได้ตามพล็อต ถ้าตัวละครถูกใจก็ติดแล้ว

>>934 เรื่องที่กูอ่านแล้วชอบจริงๆ ก็อาหมวยออนไลน์ ไม่ค่อยฟลุ๊ค คนเขียนเป็นผู้ใหญ่หน่อย กึ่งๆ ล้อนิยายออนไลน์ในตัว

อีกเรื่องก็รีอาลีสออนไลน์ ที่เหมือนโดนหลอก ช่วงแรกแอคชั่นมันส์ดี หลังๆ ทั้งการเมืองทั้งวิทยาศาสตร์ ก็มันส์ดี

>>936 เออ รีอาลีสออนไลน์ สำหรับกูมันก็ดีนะ ดีแน่ๆละถ้าเทียบกับนิยายออนไลน์ปกติกูให้มันอยู่เหนือกว่าสิบขั้น แต่แม่งเหมือนขาดอะไรบางอย่างไปมันเลยทำให้กูรู้สึกไม่ค่อยสุดเท่าไร อีกเรื่องของคนเขียนคนนี้กูก็รู้สึกแบบนี้วะ เหมือนขาดอะไรไปแต่ตัวเรื่องก็ยังอยู่ในขั้นดียู่
แล้วเรื่องชื่อเอาไงดีเพื่อนโม่ง ตอนตั้งขอแบบมีบอกลำดับด้วยก็ดี

กุก็ได้ยินว่าอาหมวยโอเคอยู่แต่กุยังติดอคตินิดหน่อย จำนวนเล่มนี่เยอะมาก
รีอาลีส กุเพิ่งเคยได้ยินแหะ

ส่วนตัวกูชอบมอนส์เตอร์โซลนะ พระเอกมันแกรี่นะแกรี่อยู่ แต่กูชอบพัฒนาการตัวละครวะ พอกลางๆเรื่องนี่แม่งเปลี่ยนจากพระเอกโชเน็นมาเป็นบอสใหญ่ได้ด้วย(หมายถึงนิสียนะ) แต่กูชอบนิสัยแบบนี้สุดๆเลย คือไม่ใช่ว่าขาวสะอาดหรือเลวไปเลย แต่คล้ายกับนักปกครองทีรู้จักเลือกสิ่งที่ดีที่สุดมาใช้เพื่อบรรลุเป้าหมาย ไม่ว่าจะถูกหรือไม่

แต่จุดที่กูชอบมากกว้าคือเรื่องคู่แข่งพระเอก บอกได้เลยว่าคนอ่านภาคแรกครึ่งต่อครึ่งตอนหลังหันมาชอบคู่แข่งพระเอก เพราะมันมีจุดยืนแน่ชัดและแทบจะตรงข้ามกับพระเอกเลย แต่ก็แกรี่ระดับหนึ่ง ถึงจะไม่เท่ากับพระเอกที่ตอนหลังๆก็มีล้อความแกรี่(โชคดี)ของมันด้วยนะ

แต่รีอาลิสนี่กูอ่านตอนแรกๆแล้วนึกว่านิยายดาษทั่วไปนะ มันมีดีขนาดนั้นเลยเหรอวะ อาหมายก็ด้วย เดี๋ยวงานหนังสือรอบนี้ลองอาหมาวยซักเล่มดีกว่า

รีอาลิสนี้กูว่าเป็นนิยายที่ดี มีวางปมและเฉลยอยู่ไม่ใช้ทิ้งดื้อๆ พวกตัวเอกใช้วิธีเล่นนานจนเก่งแทนไม่ใช้เข้าเกมเก่งเลย มีการวางระบบพอสมควรถือว่าอยู่ในเกณท์ดี(กูอ่านถึงแค่ภาคสามกลางๆจากในเว็บเท่านั้นนะ ช่วงหลังๆกูยุ่งๆไม่ได้ตาม) แต่กูว่ามันเสียตอนแรกๆที่แม่งไม่บอกห่าไรเลยให้คนอ่านงงเล่นอยู่นานโขแล้วมีส่วนงงมาเต็มไปหมด แล้วมีแบบมีช่วงย้อยอดีตหรือบางช่วงที่กูงงว่ามันโลกนี้หรือโลกจริง(บางทีอาจเพราะกูโง่เอง) เอาว่าท่าเทียบกับเรื่องอื่นกูให้อยู่ในระดับดีพอจะหามาพิจรณานะ

>>940 โอเคเพื่อนโม่ง เดี๋ยวกูไล่อ่านดู ถ้าสนุกจริงเดี๋ยวงานหนังสือจัดเต็มแน่

พูดถึงเรื่องนี้ กูชอบนโยบายของสยามที่ไม่มีการลบวะ คือสนุกก็ซื้อ บางเรื่องอ่านนิดๆแบบไม่รู้อะไรก็ต้องซื้อแล้ว กูไม่ค่อยไว้ใจเท่าไหร่วะ
และกูมองว่ามันจะขายได้เฉพาะเล่มแรก เพราะคนซื้อมาอ่านเพราะหาอ่านไม่ได้เลยอยากอ่านมากกว่ามันสนุกจริงๆถึงซื้อ

อาหมวยกูตามอ่านแรกๆในเว็บ ก็โอเคนะ แต่ซักตอนที่ 30 กูก็ไม่ได้อ่านต่อแล้ว เขาขยันอัพดี

ลีอาลีสสนุกเหรอ กูหยุดอ่านไปตั้งแต่ต้นเพราะกูชอบงานแฟนตาซีเรื่องก่อนเขา เห็นมาแต่งออนไลน์ตามกระแสแล้วเลยรู้สึกเหมือนถูกหักหลังว่ะ

>>943 ก็ตามที่กูบอกไปละ อยู่ในขั้นดีพอพิจรณาได้ มีวางปมมีอะไรชัดเจนอยู่ แต่ส่วนแรกๆแม่งจะงง ตัวนี้คือใคร ยังไง ระบบแบบไหนวะ ตัวละครแม่งก็เทเข้ามาเต็ม เพราะเริ่มเรื่องด้วยส่วนตรงกลาง
มีตีวละครหลักหบายตัว
เอาว่าถ้ามึงชอบเรื่องก่อนมึงก็น่าจะพอชอบเรื่องนี้หละ แต่สำหรับกูคือมันขาดไรสักอย่างจนทำให้กูสนุกไม่สุดวะ

ถ้ามึงไม่อ่านเพราะคิดว่าเป็นออนไลน์ตามกระแสนี้มึงพลาดละ กูว่าคนเขียนมันตั้งใจดักคนว่าเป็นออนไลน์ว่ะ จริงๆแล้วเป็นไซไฟ

รีอาริส ติดตามอยู่ เราไม่ได้อ่านบนเวบ แต่อ่านจากในเล่มนิยายเลย ออกมา5เล่มละ เล่มแรกแรกๆ อ่านมาก็เหมือนนิยายออนไลน์ที่เขียนค่อนข้างแปลก กว่าชาวบ้านเขาหน่อยๆ มันเดินเรื่องแบบตัวละครหลายตัว กับไปเริ่มเรื่องเอากลางๆเรื่อง แต่พออ่านมาถึงเล่มห้า พบว่าสนุกสาดดด เราว่ามันไม่ใช่นิยายออนไลน์นี่หว่า มันเป็นแฟนตาซีไซไฟ ที่แต่งให้ออกมาเหมือนจะเป็นออนไลน์ชัดๆ ลองไปหาอ่านกันดูละกัน จัดเป็นนิยายอ่านสนุกที่ออกจะแปลกๆดีนะเราว่า

>>946 กูว่ามันก็นิยายไซไฟตั้งแต่ภาคสามแล้วนะมึง แต่กูยังไม่มีแรงอ่านต่อเลย กูไม่รู้กูเป็นไรกับนักเขียนคนนี้งานเขากูว่ามันดี แต่กูเหมือนขาดไรไปเรื่อยจนกูสนุกไม่สุดวะ มึงช่วยบอกกูทีกูควรทำไงดีวะ

ชื่อกระทู้ต่อไปลอง
"แม่บ้านโม่งสายหนังสือ ครั้งที่ 2" ไหม

ล้องานหนังสือไปเลย

>>947 เรื่องนี้แบบนี้แนะนำไม่ได้ว่ะ น่าจะเรียกว่าไม่ถูกจริต

>>947 หาของคนอื่นอ่านดิวะ

>>950 อย่างกะนักเขียนแฟนตาซีไทยมีให่เลือกเยอะนักนิมึง ; w ;

ที่มึงว่าเรื่องก่อนของคนเขียนรีอาลีสนี้เรื่องอะไรวะกูเห็นมันออกกับสยามเรื่องแรก

>>952 ทูตแห่งเซนทาเรีย ออกกับแจ่มใสวะมึง สวนตัวหูชอบภาค2มากกว่าแต่ไม่ได้พืมพ์

แฟนตาซีไทย...ตามแค่ของลวิตร์กับ Monster Soul

พูดถึงแฟนตาซีแต่ข้ามหัวผู้บุกเบิกไปอย่างงี้ก็แย่สิครับ
ดะไว้โร้ดน่ะ หายไปไหน

>>955 สั้นๆนะ "ควย"

>>953 อ่อ เรื่องนี้กูเคยเห็นเพื่อนโม่งคุยกันอยู่ พวกมึงนี้หน้าม้าให้มันป่ะวะ

>>957 มึงนี้ก็สงสัยเรื่องหน้าม้าจังวะ คนเดียวกะตอนที่ถามว่าคุณลวิตร์มีหน้าม้าปะวะมึง
ถ้ามึงอยากรู้ว่าเป็นหน้าม้ามั้ย มึงก็ต้องลองอ่านดูถ้าเรื่องแม่งเหี้ยก็แปลว่าเป็นหน้าม้าชัวร์ แต่ถ้าไม่เหี้ยก็แปลว่าอาจเป็นหน้าม้าครึ่งต่อครึ่ง แต่ถึงเป็นงั้นก็แสดงว่ามึงเจอเรื่องทีาดีพอจะอ่านวะ
นิยายแฟนตาซีของไทยเรื่องไหนดีกูก็อยากชมบ้าง หรือมึงอยากให้มีแต่นินทา

>>985 คือมึงพูดงี้แค่กูหลงกำเงินไปซื้อมาอ่าน พวกม้ามันก็ประสบความสำเร็จแล้วว่ะ ของมันห่วยแต่อวยเยอะๆมันก็ขายได้แล้ว

>>959 มันมีอยู่ในเน็ตมึงก็อ่านในเน็ตสิวะ
ถ้ามึงไม่อยากอ่าน แล้วกลัวหย้าม้า มึงก็ต้องหารีวิวหลายๆที่+เสี่ยงดวงเอง จะที่ไหนมันก็มีหน้าม้าทั้งนั้นแหละมึงก็ต้องพิจรณาเอาเอง

>>952 กูตามอ่านงานนักเขียนคนนี้มาตั้งแต่สมัยที่กูเล่นเด็กดี จริงๆเรื่องแรกที่คนเขียนคนนี้ได้พิมพ์ออกกับรักพิมพ์ เล่มสีม่วงๆ ชื่อผมกับผี หรืออะไรนี่ล่ะ ที่พระเอกเห็นผี ออกแนวไลท์โนเวลประมาณยมทูตขาว

>>959 มึงเช่าร้านเช่าไม่เกิน 10 บาท ถ้าไม่อยากเสียเงินซื้อ อ่านแล้วก็ตัดสินเอาเองว่าพวกที่อวยน่ะม้ารึเปล่า หรือมึงลองเข้าเพจเขาเด็กดวกส์หรืออะไรก็ได้ เขามีงานเขียนแปะไว้อยู่ ให้มึงตัดสินใจเอา

แต่กูไม่ใช่ม้าว่ะ เรื่องไหนดีกูอวย เรื่องไหนเหี้ยกูด่า อีนิยายวาย love sick ที่เขาฮิตๆกัน กูก็ด่าเพราะมันเหี้ยจริงๆในสายตากู มุราคามิที่คนชอบเยอะๆ กูก็ด่า โอเคนะ

มึงอย่าด่ามุราคามิกูนะ ; ; ถ้าจะด่าไปด่านพดลนู่น

มุราคามิกูก็อ่านไม่เข้าใจนะ กูพยายามแล้ว....

ถ้าหมายถึงมุราคามิแปลไทยกฟุเห็นด้วยนะเรื่องด่า

กรูคงอยู่ไม่ทันเจิมกระทู้ใหม่
ฝากเพื่อนแม่บ้านทั้งหลายคิดชื่อกระทู้ใหม่แจ่มๆด้วยนะ

มูราคามิแปลไทยของสนพ.ผีเสื้อ นี่กูพยายามอ่านให้เข้าใจแล้วนะ.. แต่กูคงไร้ความสามารถ
ไว้กูโตว่านี้ค่อยมาอ่าน..

>>967 ผีเสื้อพ่อง กำมะหยี่เฟ้ย

คือเรื่องชื่อทู้ใหม่ ขอชื่อแบบที่มันดูเหมือนคนอ่านหนังสือมาเยอะหน่อยเถอะว่ะ สำบัดสำนวนเล่นคำไรงี้ ไม่ใช่ชื่อเหี้ยๆไรแบบนี้

มุราคามิเมื่อก่อนกูตามอ่านทุกเรื่องเลยนะมึง

จน 1q84 นี่ล่ะกูถึงบรรลุว่า แมร่งเหมือนกันทุกเรื่อง เหมือนเอาคนคนเดียวกัน ย้ายห้องอยู่ แล้วก็โม้เรื่องเดิมไปเรื่อยๆ 4-5ร้อยหน้า

ที่กูเซงที่สุดคือ เดนซ์ เดนซ์ เดนซ์ มึงจบที่แกะรอยแกะดาวก็ดีแล้ว เป็น 5ร้อยกว่าหน้าที่กากสัสๆ

งานชุมนุมแม่บ้านโม่งสายหนังสือ ครั้งที่ 2

โม่ง read @ book club ครั้งที่ II นะจ๊ะ แบบซาวาโนะโค้ดในห้องอนิเม

เมื่อกระดาษบอกเล่าตัวอักษร โม่งทั้งผองก็พร้อมจะนั่งฝอย

>>973 ซาวาโนะโค้ดนี้ขอเถแะมึง
ชุมนุมรวมพลคนรักหนังสือ[ และการนินทา ] ครั้งที่ ๒

>>973 มึงต้องใช้คำว่า โม่ง Road เพื่อลำรึกถึงไอดอลสุดสวาทของนักอ่านชาวโม่งสิวะ

กูว่ามุราคามิคนแปลทำเสียนะเนี่ย

>>976 มึงเป็นหน้าม้าดาไว้้โร้ดสินะ ออกมาพูดถึงบ่ิยๆ หรือมึงเป็น ดร.ปอบวะ

>>978 กูเป็นร่างอีโวลูชั่น ชื่อว่าโปรเฟสเซอร์.นิวเมทัล ไม่ใช่ป็อปกากๆแบบนั้น

ไอ้ดอกปอบนี่มันเป็นที่รักของโม่งจริงๆ โผล่ไปทุกกระทู้ที่พูดเรื่องหนังสือ

>>980 มึงลองคิดว่า โม่งทุกคนในวัยจูนิเบียว หลงไปอ่าน ซื้อหรือเช่าไวท์โรดมาอ่านตามกระแสสมัยนั้นสิ

บาดแผลในชีวิตเลยนะ

>>981 สำหรับกูไม่ใช่ไวท์โรด แต่เป็นเกริล์แอนดอ ตอนนั้นมาโปรโมทที่รร. พอมาตอนนี้ถึงได้รู้ว่าเป็นงานหลอกแเดกเด็กไร้เดียงสา

>>982 ต้องเน้นคำว่า "ดอ" ใหญ่ๆเลย เรื่องนี้

ถึงทุกโม่งที่คอยดิสเครดิต ดร.ป๊อป
ถ้าพวกคุณคอยทำลายชื่อเสียง ผมก็จะคอยกู้มันกลับมา
สำหรับผม ดะไว้โร้ดคือหลักบัญญัติ 10 ประการในการดำเนินชีวิตสมดั่งชื่อของมัน
และดร.ป๊อป สำหรับผม ผมยกให้เป็นศ.ดร.ป๊อบ ได้เลย โดยไม่ต้องจบโทมาก่อน

เรื่องชื่อเอาไรจะครบแล้วนะมึง แต่กูขอไมเอาดอปอปขึ้นหัวมู้ มันช่างรำคาญสายตากู

ดอกปอบนิยายห่วย แต่งตัวแย่ ทรงผมจูนิเบียว(ย้อมปอยผมฟ้าเข้ม) เตี้ยในหมู่ชายอีก(เตี้ยกว่า 165)

ใครเอาอีป็อบขึ้นหัวกระทู้ กูจะแช่งให้มันขี้ไม่ออกจนกว่ากระทู้นั้นจะครบ 1000

>>987 เอาเป็นนิ้วกลมขึ้นแทน

>>988 มึงอยากให้มีเสนียดสายตาขึ้นหัวมูขนาดนั้นเลยเรอะ!!!

ถ้านิ้วกลมออกหนังสือกับดร.ป๊อบคงลุ้นระทึกดีนะกูว่า

จะตั้งใหม่ยังมึงกูจะได้สแปมละ

คลุมโม่งบุ๊คคลับ vol.2 Nonsense and Nonsensibility

>>>/subculture/890/l5/

มากูแสปมให้ ไอ้ดอกปอบไปตายซะมึง

เชี่ย อย่าเอากากปอปมาส่งท้ายได้ไหมวะ

ขอให้กูถูกหวย กูจะไปถล่มงานหนังสือ ยู้ฮู

เอ้าเชี่ย กูลืมเอาขุดออก กูขอโทษ

ไหนๆก็ไหนๆแล้วกูแสปมให้ครบเลยละกัน

>999

>>1000
แม่ง เดียวดายสัด นี่กูทำอัลไล