คนอ่านมุราคามิฉบับแปลของ นพวส แล้วคิดว่าสำนวนคนแปล=สำนวนมุราคามิก็เยอะนะเว้ย
แต่กูไม่ชอบเอามากๆ เอาตัวเองมาบดบังนักเขียนเพื่อ? แถมแปลจากอังกฤษแล้วชอบคงเครื่องหมายวรรคตอนแบบอังกฤษอีกต่างหาก
(เช่น "เฮ้," เป็นต้น)
ตอนอ่านมุราคามิของ นพวส กูรู้สึกภาษามันติสท์ ดูล้ำ ดูปีนบันไดอ่าน แต่พอไปอ่านต้นฉบับของมุราคามิจริงๆ อ้าว แม่งก็ภาษาญี่ปุ่นเรียบง่ายธรรมดานี่หว่า (ซึ่งแน่นอนว่ากุชอบแบบไม่ติสท์ ไม่เวิ่น แบบของดั้งเดิม)